Προσωπικό Ιστολόγιο.
Την 17/08/2019 υπέβαλα τήν παραιτησίν μου εκ της ενεργού Διακονίας και έκτοτε ο τίτλος μου είναι: «Μητροπολίτης πρώην Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιος»
_____Κατόπιν συνεννοήσεως με τον αγαπητό εν Χριστώ Αδελφό μας, γείτονα και συνοδοιπότο στο έργο της εκκλησιαστικής μας διακονίας, Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πατρών κ. κ. Χρυσόστομο, χθές Κυριακή 30.01.2011 τελέσαμε από κοινού εκ μέρους και των δύο εκκλησιαστικών Επαρχιών Μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Άθηνών κυρού Χριστοδούλου στον μεγαλοπρεπή ιερό ναό του Αγ. Ανδρέου Πατρών. Επιθυμία μας ήταν νά δοθή μεγαλύτερη επισημότης στο μνημόσυνο αυτό με την ευκαιρία της συμπληρώσεως.
Στο μέσον είναι ο κ. Ιω. Παρασκευαΐδης
Μαζί μας ήταν καί ο μοναδικός αδελφός του μακαριστού Χριστοδούλου κ. Ιωάννης Παρασκευαΐδης, ο οποίος, όπως είναι ήδη γνωστό, έχει εξασφαλίσει κοντά μας ένα στοργικό καταφύγιο.
________Παρουσιάζουμε λοιπόν σήμερα τήν εμπνευσμένη ομιλία του Σεβ. Πατρών κ. Χρυσοστόμου καί ένα video από τήν επιμνημόσυνη Δέηση. Ο Χριστόδουλος ζεί στη νήμη μας και στις καρδιές μας!
Αιωνία η μνήμη του.
_______Θερμάς ευχαριστίας απευθύνουμε πρός τόν Σεβ. Μητροπολίτη Πατρών κ. Χρυσόστομον για την ολοπρόθυμη αποδοχή της προτάσεώς μας, καθώς επίσης και για την θερμή υποδοχή και φιλοξενία, που μας επεφύλαξε.
+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
Αίγιο, 31 Ιανουαρίου 2011
Ο ΜΕΤΡΗΤΗΣ ΜΑΣ:
Τώρα δείχνει 458.829 hits.
Το προηγούμενο Σημείωμά μας της 29ης Ιανουαρίου 2011 με θέμα:
«ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ» ανέγνωσαν 1081 αναγνώστες.
“ΠΕΡΑΣΑΝ ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟ”
Ομιλία του Σεβ. Μητροπολίτου Πατρών κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Πριν τρία χρόνια
Τα μάτια τα φεγγοβόλα έκλεισαν
Το στόμα το γλυκύφθογγο, εσίγησε
Η γλώσσα η πύρινη έπαψε να λαλή
Η γεμάτη παλμό καρδία του μεγαλόψυχου Ιερωμένου
και γνήσιου Έλληνα, έπαψε να χτυπά.
28 Ιανουαρίου 2008. Ο Χριστόδουλος εκοιμήθη.
Ως βροντή και αστραπή διεπέρασε τον Ελληνικό ουρανό η είδηση και το άκουσμα διέτρεξε την υφήλιο σύμπασα. Ο λεοντόψυχος, ο διαπρύσιος κήρυξ των Θείων αληθειών, ο αμύντωρ των ιδανικών της φυλής μας, ο ακάματος εργάτης της Εκκλησίας, ανεπαύθη εν Κυρίω. Ράγισαν οι καρδιές των Ελλήνων Ορθοδόξων, όπου γης και οι καμπάνες των Εκκλησιών της Ορθοδόξου Ελλάδος, άρχισαν τον πένθιμο σκοπό τους, «τον έπαινον αυτού εξαγγέλουσαι και τον θρήνον δια την κατ’ άνθρωπον μεγάλην απώλειαν, διαγγέλουσαι».
Τον έκλαψαν μικροί και μεγάλοι. Όσοι τον εθαύμασαν, όσοι τον πίστεψαν, όσοι τον αγάπησαν, όσοι εμπνεύστηκαν απ’αυτόν, αλλά και όσοι διεφώνησαν μαζί του η ακόμα και όσοι τον πολέμησαν γιατί δεν άντεξαν την πεπαρρησιασμένη φωνή του. Όλοι όμως, ανεγνώρισαν το μεγαλείο της ψυχής του, το γνήσιο του αγώνα του, το άδολό της καρδίας του και το ανιοδιοτελές των προθέσεών του.
Όντως, η επί γης Εκκλησία του Χριστού έγινε πτωχότερη με την έξοδο εκ του βίου τούτου, του πολυκλαύστου Πρωθιεράρχου. Ελέχθη εύστοχα, ότι σπανίως βλέπουν το φως του ηλίου τέτοιες χαρισματικές προσωπικότητες. Και πράγματι, ο μακαριστός, ήτο προικισμένος με ποικίλα τάλαντα και χαρίσματα, τα οποία εκαλλιέργησε και προσέφερε προς δόξαν Θεού και εύκλειαν της αγιωτάτης Εκκλησίας της Ελλάδος, αλλά και δια τους αγώνας υπέρ της φιλτάτης ημών Πατρίδος.
Το να μιλάη όμως κάποιος για ένα πρόσωπο χωρίς να το έχη ζήσει εκ του σύνεγγυς, η αναφορά θα είναι οπωσδήποτε ελλιπής, αφού η προσωπική σχέση δημιουργεί την αίσθηση της ασφαλείας, ως προς την γνώση του προσώπου και γιατί όχι ως προς την δίκαιη κρίση (πάντοτε βεβαίως κατά τα ανθρώπινα μέτρα) έναντι αυτού. Και αν οι περισσότεροι εξ υμών, αγαπήσατε τον Χριστόδουλο, γιατί ακούσατε τον πύρινο λόγο του, η συγκινηθήκατε από την φλογερή του στάση έναντι της αληθούς ημών πίστεως και των αξιών της φυλής μας και του γένους μας, αν τον εκλαύσατε γιατί σας έλειψε η πηγαία αγάπη και ο αυθορμητισμός του, αν τον αναζητήτε γιατί σας λείπει το γνήσιο χαμόγελό του έναντι παντός ανθρώπου και κυρίως έναντί της νεολαίας, η οποία στην κυριολεξία κρεμάστηκε από τα χείλη του και τον πίστευσε γιατί μίλησε στα παιδιά με γλυκύτητα και περίσσεια αγάπης, ο ομιλών, τον έζησε εκ του σύνεγγυς και ευτύχησε να είναι εκ των στενωτέρων συνεργατών αυτού και μάλιστα σε πολύ δύσκολους καιρούς για την Εκκλησία και την κοινωνία μας και ιδιαίτερα σε δύσκολες ώρες γι’ αυτόν τον ίδιο.
Η συναναστροφή μαζί του ήτο πνευματική απόλαυση, η συζήτηση μετ’αυτού αγαλλίαμα καρδίας, η σενεργασία πηγή εμπνεύσεως και χαράς. Το γέλιο του παράδεισος, το δάκρυ του βάλσαμο παρηγοριάς, η αγωνία του αφορμή να κάνης γόνιμες σκέψεις και να προβληματιζεσαι για τα τεκταινόμενα στην Εκκλησία και την κοινωνία μας. Η εργασία του ημέρα και νύκτα, ήλεγχε τους συνεργάτας του, όταν εκούσια η ακούσια άφηναν ανεκμετάλλευτο τον χρόνο τους.
Θα προσπαθήσω σήμερα, ως απόδοση τιμής στο πρόσωπο του μεταστάντος Αρχιεπισκόπου και ως αντιπελάργωση πνευματική, να σκιαγραφήσω τον άνδρα όχι όπως μου τον περιέγραψαν, όχι όπως ήκουσα δι’ αυτόν από πηγάς ποικίλας, όχι όπως εδιάβασα περί της πληθωρικής προσωπικότητός του, αλλά όπως τον έζησα ως συνεργάτης του κατά την διακονία μου, πλησίον του, ως Γραμματεύς και Αρχιγραμματεύς της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, διακονία για την οποία εκείνος με επέλεξε και στην οποία τιμητικά με τοποθέτησε.
Θα κινηθώ σε τρία επίπεδα περιγράφοντας τον αοίδιμο Πρωθιεράρχη.
• Ο Χριστόδουλος ως άνθρωπος.
• Ο Χριστόδουλος ως Κληρικός της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
• Ο Χριστόδουλος ως Έλληνας Κληρικός.
1. «Ως χαρίεν εστ’ άνθρωπος, αν άνθρωπος η...»
Αν για πολλούς θνητούς εύρε την αλήθειά του ο λόγος αυτός, θεωρώ ότι στο πρόσωπο του Χριστοδούλου, εύρε το πλήρωμά του. Το θαλερό του πρόσωπο, η χαρούμενη και φεγγοβόλος όψη του, ο από τα βάθη της ψυχής του χαιρετισμός προς πάντα άθρωπο, μικρό η μεγάλο, η χαρά την οποία αισθανόταν όταν συναντούσε κάποιον κληρικό η λαϊκό, αυτό το εγκάρδιο «καλημέρα», που σπάνια το αισθάνεσαι σήμερα, αυτή η λάμψη των οφθαλμών του που ήταν απαύγασμα της αγαπώσης καρδίας του, έδινε την αίσθηση ότι αυτός ο άνθρωπος ζούσε μιαν άλλη διάσταση της ζωής, η οποία νοηματιζόταν από αυτή την προσωπική χαριτωμένη και ουσιαστική σχέση αγάπης, άνευ της οποίας ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, πιστεύω απολύτως, ότι θα ήτο αδύνατο να ζήση.
Αυτός ο κοινωνικός, κατά Χριστόν και κατ’ άνθρωπον, αυθορμητισμός, του έδιδε την δυνατότητα να γίνεται για τα παιδιά παιδί, για τους εφήβους έφηβος, για τους νέους νέος και για τους γέροντας, ο ηδύς συνομιλητής των. Το ρήμα του Αγίου Αποστόλου Παύλου «γέγονα τοις πάσι τα πάντα...», ήτο η πυξίδα για τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο.
Ήταν αληθινός και ανεπιτήδευτος. Ποτέ δεν έκρυψε τα αισθήματά του, γιατί ποτέ δεν υπήρξε υποκριτής.
Έχαιρε μετά χαιρόντων και έκλαιε μετά κλαιόντων.
Διερωτώμην πολλές φορές, πως είναι δυνατόν αυτός ο άνθρωπος να μεταφέρη εντός αυτού, το κάθε τι και να το βιώνη ως ιδική του προσωπική υπόθεση. Προσελάμβανε τον άλλον όπως ήταν και αμέσως ξεχείλιζαν από το στόμα του, από τα μάτια του, από το πρόσωπό του τα αισθήματα της καρδίας του. Άλλοτε έχαιρε και άλλοτε εδάκρυε. Μα πως, όλα αυτά, τα κάνει κάποιος δικά του αισθήματα, πόνο, χαρά.... αγωνία και τέλος αγώνα για τον άλλον, τον συνάνθρωπό του; Πως τα κάνει, αν θέλετε προσευχή....; Η απάντηση δεν είναι δύσκολη. Είναι απλή. Αλλά θέλει λεβεντιά και δύναμη για να τολμήσης να την εκστομίσης.
«Μόνο η αγάπη κάνει τέτοια πράγματα...»
Βέβαια, όποιος αγαπάει με την θυσιαστική διάσταση του όρου, υποφέρει, πονάει, πορεύεται μόνος, αλλά ξεχωρίζει γιατί είναι όρθιος, ενώ οι άλλοι βαδίζουν γονατιστοί κοιτάζοντας το χώμα, η για να είπω ακριβέστερα, έρπουν.
Ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος είχε ξεπεράσει τα πεζά και είχε ανέλθει σε ουράνιες σφαίρες, ζούσε σε αλλους κόσμους.
2. Ο Χριστόδουλος ως Κληρικός της Ορθοδόξου Εκκλησίας:
Αν ο ζήλος για μία εργασία, για ένα λειτούργημα είναι η βάση της επιτυχίας και χαρακτηρίζει τα πρόσωπα που έχουν την ενασχόλησή τους με κάποιο έργο, θεωρώ ότι η ψυχή του μακαριστού Χριστοδούλου, κατεφλέγετο από αυτή την άκρατη εσωτερική έκφραση προς τον Θεό και την ουσιαστική αφιέρωση προς την μητέρα μας Αγία Εκκλησία. Τίποτε, απ’ ότι εφαίνετο, από κάθε πτυχή της ζωής του δεν τον συνεπήρε περισσότερο από την φλόγα για τον Χριστό και την Εκκλησία. Ως πολυτάλαντος και χαρισματικός ανήρ και ως πολυδιάστατος και πολυσχιδής προσωπικότης, θα ηδύνατο ευκολώτατα να αναπτύξη τις δραστηριότητες του εις άλλους τομείς και μάλιστα μετά θαυμαστής επιτυχίας. Όμως, επέλεξε τον δύσκολο, τον ανάντη, τον μονήρη δρόμο της ισαγγέλου πολιτείας και της ιερατικής ζωής.
Όταν λειτουργούσε, είχεν αποκοπεί από τα πάντα και ζούσε κυριολεκτικά το, «πάσαν την βιωτικήν αποθώμεθα μέριμναν». Εργασιομανής με όλην την σημασίαν της λέξεως, ηκούετο πολλάκις να λέγη, τόσον κατά τας εισηγήσεις του, που αποτελούν πλέον μνημεία λόγου, όσον και κατά τας κατ’ ιδίαν συζητήσεις του, ότι πρέπει να παύσωμε να περνούμε, ως Κληρικοί, τις ώρες μας «στο αργόν ρήμα» και να παύσωμε να κινούμεθα με «αργόν βήμα».
Ο Χριστόδουλος ως Αρχιεπίσκοπος, ήταν ξεχωριστός.
Έλεγε σε εισήγησή του στην Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας.
«Ο εκάστοτε Αρχιεπίσκοπος είναι ο πρώτος υπεύθυνος, ο πρώτος αχθοφόρος της Εκκλησίας, η πρώτη συνισταμένη των δυνάμεων της Ιεραρχίας, ο πρώτος συνδετικός κρίκος όλων, ο πρώτος υπόλογος για την πορεία του σκάφους της Εκκλησίας, ο πρώτος σταυροφόρος, ο πρώτος επικρινόμενος. Πρώτος πρωτοστατεί στη φανέρωση του δυναμικού Μυστηρίου της Εκκλησίας και στην αδιάλειπτη διακονία του λόγου της Αληθείας...» . Από τους λόγους του αυτούς κατανοούμε πλήρως τον αγώνα που είχε επωμισθεί ο μακαριστός, αλλά και την αγωνία για την επιτυχή έκβαση αυτού του αγώνος.
Πορεύτηκε με σεβασμό στο συνοδικό σύστημα της Εκκλησίας, δίδοντας την δυνατότητα στους Συνοδικούς Συνέδρους, τόσο κατά τας συνεδρίας της Δ.Ι.Σ. όσο και κατ’αυτάς της Ι.Σ.Ι. , να εκφράζωνται ελεύθερα, παρ’ ότι πολλές φορές εγένετο κατάχρηση του χρόνου η και άλλων κανόνων της λειτουργίας της Ιεράς Συνόδου. Ακόμα και όταν ο Αρχιγραμματεύς, εν προκειμένω ο ομιλών, υπεδείκνυε ευλαβώς, ότι παρήλθεν η ώρα.
Ο λόγος του ήταν αφυπνιστικός, δυναμικός, πνευματικός, ελεγκτικός, τομώτερος υπέρ πάσαν μάχαιραν και δια τούτο πολλάκις ενοχλούσε. Τάραξε τα λιμνάζοντα ύδατα. Οι βολεμένοι στις θέσεις τους ανησύχησαν. Όσοι είχαν «αποκοιμίσει» η παραπλανήσει τον Λαό συσπειρώθηκαν έναντίον του. Η Εκκλησία είχε λόγο, δύναμη, ισχύ, αλλά αυτό δεν συνέφερε κάποιους. Βεβαίως πάντοτε, η Εκκλησία, είχε και δύναμη και φωνή, όμως ο Χριστόδουλος, έδωσε ώθηση στη φωνή της Εκκλησίας. Έκανε και εκείνους που δεν είχαν διάθεση εκούσια η ακούσια να ακούσουν , να προσέξουν μετ’ ενδιαφέροντος αυτή τη φωνή, που ήταν η άλλη φωνή μέσα στο σύγχρονο κόσμο. Φωνή συγχρόνως γεμάτη παλμό, σφρίγος, ενθουσιασμό. Φωνή για το ποιός είναι ο Θεός, ο άνθρωπος, η Εκκλησία, ποιός ο ρόλος της Εκκλησίας, όχι ως νεκροθάφτου, αλλά ως πηγής ζωής και χαράς για τον νυν αιώνα και ελπίδος και πίστεως για το επέκεινα, για την ανάσταση, για την αιωνιότητα.
Αυτό ετάραξε πολλούς που ενώ εγνώριζαν τη δύναμη της Εκκλησίας, είχαν συμφέρον να θέλουν μια Εκκλησία σιωπώσα και άνευρη. Συνάχθηκαν επί Χριστοδούλου οι πιστοί μέσα στην Εκκλησία, μικροί και μεγάλοι. Τους συσπείρωσε η φωνή και η καρδιά του πνευματικού τους Ηγέτου. Αυτό θορύβησε και ανησύχησε όλους όσοι, με δήθεν, ενδιαφέρον φώναζαν και φωνάζουν για μια ζώσα, για μία δυναμική Εκκλησία και οι οποίοι ήταν και είναι έτοιμοι κάθε φορά να είπουν : «Τι κάνει η Εκκλησία; Που είναι η Εκκλησία;» Μα όταν η Εκκλησία βγήκε στο προσκήνιο, φοβήθηκαν, και θέλησαν να πνίξουν αυτή τη φωνή. Άρχισε η παραποίηση της αλήθειας, η αμφισβήτηση, οι βολές εναντίον του πρώτου και αυτής ταύτης της Εκκλησίας.
Το μεγαλείο της Εκκλησίας, έλεγε ο Χριστόδουλος, έγκειται στην Ελευθερία. Στο να μπορή ο άνθρωπος να εκφράζη ελεύθερα και υπεύθυνα τις απόψεις του, να έχη λόγο για τη σωτηρία του ανθρώπου και για τα κοινωνικά θέματα, τα οποία απασχολούν την επικαιρότητα.
3. Ο Χριστόδουλος ως Έλλην Κληρικός.
Το σημείο όμως που η Ιστορία θα γονατίση ευλαβικά μπροστά στο Χριστόδουλο, είναι η αγάπη του για την Ελλάδα, την ένδοξη και αιματοβαμμένη πατρίδα μας, την οποία περιπαθώς αγάπησε και για την οποία ήταν έτοιμος ανά πάσα στιγμή να αναλάβη οιονδήποτε αγώνα και να δώση και αυτό, ακόμα, το αίμα του. Πανεθνική και αΐδιος θα είναι η ευγνωμοσύνη προς το πρόσωπό του, για ο,τι έκανε για την πολυαγαπημένη χώρα μας, για την κραυγή αγωνίας του, για τα δίκαια της φυλής μας, για τις αξίες του γένους μας, για την ιστορία του Έθνους μας, για τη γλώσσα μας, για το δημογραφικό, την παράδοση του τόπου μας και την διατήρηση αυτής της φύτρας, ατόφιας μέσα στην απειλή της παγκοσμιοποίησης την οποία ευφυώς παρομοίαζε, στις συγκλονιστικές ομιλίες του, με την μηχανή που αλέθει και πολτοποιεί τα πάντα, και η οποία σκοπόν έχει να χαθούν τα ίχνη και οι ρίζες αυτού του χιλιοβασανισμένου και χιλιοαγωνισμένου για την λευτεριά του Λαού μας.
Έλεγε: «Τα μηνύματα των καιρών ζητούν από την Εκκλησία να στηρίξη και σήμερα το Γένος, όπως το έπραξε επί αιώνες. Η χώρα μας τα προσεχή έτη θα γνωρίση θεαματικές αλλαγές. Οι πόλεις και τα χωριά, οι μεταφορές και οι επικοινωνίες, το νόμισμα και η ανάπτυξη, οι νοοτροπίες και οι συμπεριφορές θα αλλάξουν ριζικά. Τα αυτονόητα υποχωρούν, δεν ισχύουν πια. Όμως το Έθνος πρέπει να ζήση. Μέσα στο συνεχώς μεταβαλλόμενο κόσμο, το πρόβλημα της ιστορικής διάρκειας του Ελληνισμού προβάλλει απειλητικό και αγωνιώδες. Στην ιστορική του διαδρομή το Έθνος μας, από νωρίς συνταυτίστηκε με την Ορθοδοξία και έμεινε μέχρι σήμερα μ’αυτήν στενά συνυφασμένο. Η έννοια του Γένους αναδύθηκε μέσα από την υπόδουλη πατρίδα, την κοινή Ορθόδοξη πίστη και την κοινή Ελληνική μας γλώσσα...»
Αυτή η φωνή, ως βροντή υδάτων πολλών, ξεσήκωσε τα πλήθη. Τούτο κάποιοι δεν του το συγχώρησαν ποτέ. Εκείνοι που ήθελαν και θέλουν άνευρη και σιωπηλή την Εκκλησία, χωρίς παρεμβάσεις, χωρίς μετοχή και λόγο στα κοινωνικά δρώμενα, τον πολέμησαν. Τους ήταν δύσχρηστος. «Ενεδρεύσωμεν τον δίκαιον», είπαν, «ότι δύσχρηστος εστίν ημίν και εναντιούται τοις έργοις ημών...»
• Τον επίκραναν, αλλ’ όμως δεν εκάμφθη. Τον στενοχώρησαν, αλλ’όμως δεν ελύγισε. Τον έκαμαν να δακρύση, αλλ’όμως δεν απεγοητεύθη. Τον είπαν εθνικιστή, μα κείνος γι’αυτό τον τόπο που τόσο αγάπησε, φώναξε με ρίγος ψυχής, αγωνίστηκε και πόνεσε πολύ, χωρίς όμως να πάψη να αγαπάη όλο τον κόσμο.
Ήλθεν όμως η στιγμή που άρχισε να γράφεται ο επίλογος της πολυτάραχης ζωής και δράσεως του αγωνιστή, του ήρωα, του Ορθοδόξου, του Έλληνα παπά. Του θρησκευτικού Ηγέτη που μαγνήτισε και έθελξε με την πολυδιάστατη και χαρισματική προσωπικότητά του, του ανθρώπου που ενέπνευσε και ξεσήκωσε τα πλήθη για τον Χριστό και την Ελλάδα. Ήλθε η ώρα, «να λυθή η του βίου του πανήγυρις», μέσα από την δοκιμασία της ασθένειας που τον έκανε να λάμψη σαν το χρυσάφι, που δοκιμάστηκε μέσα στο χωνευτήρι. Η υπομονή του και αγάπη του, η δίψα για την όντως ζωή, το μεγαλείο της ψυχής του, η επιθυμία να αγωνιστή για ὅ,τι αγάπησε μέχρι την τελευταία του πνοή, τον κατέστησαν μοναδικό και επεκύρωσαν θριαμβευτικά τους αγώνες της ωραίας και φωτοφόρου, της αγωνιστικής του πορείας.
Ήταν λίγες ημέρες προ του τέλους. Μία από τις πολλές φορές που θα πήγαινα να τον επισκεφθώ για να εκφράσω το σεβασμό και την αγάπη μου. Ήταν η τελευταία φορά. Το γνώριζα... Φαινόταν... στα μάτια του, στο γύρω χώρο, στη γη... στον ουρανό... Η γη βουρκωμένη περίμενε το τέλος, σ’αυτό το μάταιο κόσμο, της ζωής ενός παιδιού της που βημάτισε περήφανα και ξάστερα και με ψηλά το κεφάλι. Αυτό ίσως την πλήγωνε την γη, περισσότερο γιατί έχανε τον βασιλικό και τον σταυραετό της. Πόσοι, ποιοί, ποιός άραγε θα ξαναγεννηθή σαν τούτο της το γυιό και το βλαστάρι; Όμως ο ουρανός φαινότανε χαρούμενος. Περίμενε, το αστέρι να φτάση εκεί υψηλά μαζί με τ’ άλλα όχι τα αισθητά, αλλά τα πνευματικά, να προστεθή στα άλλα πλουτίζοντας το νοητό στερέωμα.
Μετά από λίγες ημέρες ξημερώματα της 28ης Ιανουαρίου, πριν ακριβώς από τρία χρόνια, η εύλαλος γλώσσα εσίγησε και τα σπινθηροβόλα μάτια έκλεισαν για πάντα. Στο φέρετρό του, για να θυμηθώ του ποιητού τα λόγια, «ακούμπησε η Ελλάδα».
Τον θρήνησε ο Λαός μας, τον έκλαψε η Ρωμηοσύνη, τον κήδεψε θρηνητικά το Γένος. Στον τάφο του θ’ανάβουμε χρυσά λιβανιστήρια με το θυμίαμα της ευγνωμοσύνης μας για ο,τι προσέφερε σ’αυτό τον τόπο.
Βάλσαμο παρηγοριάς, η θύμησή του, άνθος ευωδιαστό πάνω στον τάφο του μοσχοβολάει η αγάπη του για ο,τι έκλεισε στην καρδιά του, αυτός ο λεβεντόψυχος Έλληνας παπάς και η προσευχή του ποιητικά σαν ανάσα γλυκειά μέσα από το σεπτό Σκήνωμά του το κλεισμένο για πάντα στην αγκαλιά της δοξασμένης Ελληνικής γης ανεβαίνει προς τον ουράνιο Πατέρα. Του άρεσε να λέγη αυτούς τους στίχους και όταν ζούσε:
«Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ
και μυρσίνη εσύ δοξαστική.
Μη παρακαλώ σας μη
λησμονάτε τη Χώρα μου...»
Αιωνία του η μνήμη!
ΣΗΜ. Περισσότερα στο http://www.i-m-patron.gr/news1/news_2011/300111_mnhmos_khrygm_vid.html
____Οι Τρεις Ιεράρχες διέπρεψαν σε όλα τα πεδία της ζωής: το Εκκλησιαστικό, το ηθικό, το πνευματικό, το επιστημονικό, το φιλοσοφικό, το θεολογικό, το συγγραφικό, το ανθρωπιστικό και το κοινωνικό. Εφάρμοσαν κοινωνική πολιτική, που κανένα πολιτικό σύστημα και κανένα κράτος της γης δεν μπόρεσε να εφαρμόσει. Αγάπησαν τόσο πολύ τους ανθρώπους, που μοίρασαν στους φτωχούς την περιουσία τους. Πραγματοποίησαν συσσίτια και η παρουσία τους ήταν βάλσαμο παρηγοριάς για τους φτωχούς και ανήμπορους. Εδώ ας αναφέρουμε την περίφημη «Βασιλειάδα» του Μεγάλου Βασιλείου, αλλά και την προσφορά των άλλων δύο Πατέρων, οι οποίοι έτρεφαν φτωχούς, ορφανά και χήρες.
*****
______Επί βασιλείας του αυτοκράτορα Αλεξίου του Κομνηνού (1081-1118) ξέσπασε στην Βασιλεύουσα φιλονικία που διαίρεσε τους λογίους, τους καταρτισμένους στα ζητήματα της πίστεως και τους έμπλεους ζήλου για την αρετή, με θέμα τους τρεις αγίου ιεράρχες και μεγάλους Πατέρες της Εκκλησίας: τον Μέγα Βασίλειο, τον Γρηγόριο τον Θεολόγο και τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο. Άλλοι έλεγαν ότι προτιμούν τον Μέγα Βασίλειο, γιατί ερμήνευε τα μυστήρια της φύσης όπως κανείς άλλος, και με τον ενάρετο βίο του συναγωνιζόταν τους αγγέλους. Θεμελιωτής του μοναχισμού, αρχηγός σύμπασας της Εκκλησίας στον αγώνα της κατά της αίρεσης, αυστηρός ποιμένας και απαιτητικός ως προς την καθαρότητα των ηθών, δεν έβρισκες πάνω του τίποτε το γήινο και το κατώτερο. Γι’ αυτό, έλεγαν, ήταν ανώτερος από τον άγιο Χρυσόστομο ο οποίος από την φύση του ήταν πιο συγκαταβατικός προς τους αμαρτωλούς. Άλλοι, παίρνοντας το μέρος του ονομαστού αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, αντιστρέφοντας το επιχείρημα, υποστήριζαν ότι ο Ιωάννης διόλου δεν υπολειπόταν σε ζήλο του Βασιλείου, είτε επρόκειτο για τον αγώνα κατά των παθών είτε για την καθοδήγηση των αμαρτωλών στην μετάνοια και την ανύψωση του λαού προς την ευαγγελική τελείωση. Ασυναγώνιστος σε ευγλωττία, ο «Χρυσορρήμων» αυτός ποιμένας γεώργησε την Εκκλησία με έναν αληθινό ποταμό λόγων, στους οποίους ερμήνευσε τον θείο λόγο και έδειχνε πως εφαρμόζεται στην καθημερινή ζωή, με ρητορική τέχνη ανώτερη των δύο άλλων αγίων διδασκάλων. Μια άλλη ομάδα υποστήριζε ότι ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος ήταν ο ανώτερος, λόγω της κομψότητος, του εύρους και του βάθους του θεολογικού του λόγου. Έχοντας αφομοιώσει το σύνολο της ελληνικής σοφίας και ρητορικής, έφθασε, έλεγαν, σε τέτοιο ύψος θεωρίας του Θεού, ώστε κανείς άλλος δεν μπορούσε να εκφράσει τόσο τέλεια το δόγμα της Αγίας Τριάδος.
______Καθώς λοιπόν ο καθένας υπερασπιζόταν με αυτόν τον τρόπο τον έναν πατέρα έναντι των άλλων δυο, σε λίγο η έριδα εξαπλώθηκε σε ολόκληρο τον χριστιανικό λαό της Βασιλεύουσας και αντί να ευνοεί την αφοσίωση στους αγίους, προκαλούσε ταραχές, διαφωνίες και διαμάχες χωρίς τέλος ανάμεσα στις τρεις παρατάξεις.
______ Μια νύχτα, οι τρεις άγιοι ιεράρχες παρουσιάσθηκαν σε ενύπνιο στον άγιο Ιωάννη Μαυρόποδα, μητροπολίτη Ευχαϊτών (5 Οκτ.), αρχικά ένας ένας και ύστερα μαζί. Του είπαν με μια φωνή: «Καθώς βλέπεις είμαστε και οι τρεις κοντά στον Θεό και δεν μας χωρίζει ούτε διαφωνία ούτε αντιπαλότητα. Ο καθένας από εμάς, ανάλογα με τις περιστάσεις και με την έμπνευση που είχε λάβει από το Άγιο Πνεύμα, συνέγραψε και δίδαξε για την σωτηρία των ανθρώπων. Δεν υπάρχει ούτε πρώτος, ούτε δεύτερος, ούτε τρίτος ανάμεσά μας κι αν καλέσεις τον ένα, πάραυτα θα παρουσιασθούν και οι δυο άλλοι. Γι’ αυτό πρόσταξε όσους φιλονικούν, να μην προξενούν διαιρέσεις στην Εκκλησία εξαιτίας μας, αφού όσο βρισκόμασταν εν ζωή όλες μας οι προσπάθειες αποσκοπούσαν στην αποκατάσταση της ενότητας και της ομόνοιας στον κόσμο. Μερίμνησε κατόπιν, να εορτάζεται η μνήμη και των τριών μας την ίδια ημέρα, συνθέτοντας την ακολουθία και τους ύμνους που μας έχουν αφιερώσει, με την τέχνη και την γνώση που σου έδωσε ο Θεός, και παράδωσέ τα στους χριστιανούς με την εντολή να εορτάζουν την κοινή τιμή μας κάθε χρόνο. Εάν μας τιμήσουν κατ’ αυτό τον τρόπο, ως όντες ένα κοντά στον Θεό και εν Θεώ, υποσχόμαστε ότι θα μεσιτεύουμε στην κοινή μας προσευχή για την σωτηρία τους». Με αυτά τα λόγια οι άγιοι ανέβηκαν στον ουρανό μέσα σε άπειρο φώς, αποκαλώντας ο ένας τον άλλο με το όνομά του.
______Χωρίς να αργοπορήσει ο άγιος Ιωάννης συγκέντρωσε τότε τον λαό και μετέφερε το μήνυμα. Καθώς τον σέβονταν όλοι για την αρετή του και τον θαύμαζαν για την δύναμη του λόγου του, οι τρεις παρατάξεις ειρήνευσαν και όλοι τον παρακινούσαν να συνθέσει χωρίς χρονοτριβή την ακολουθία της κοινής εορτής. Με λεπτή διάκριση επέλεξε να αφιερώσεις σε αυτό τον εορτασμό την τριακοστή ημέρα του Ιανουαρίου, σφραγίζοντας έτσι τον μήνα εκείνο κατά τον οποίον εορτάζονται και οι τρεις χωριστά (1η άγιος Βασίλειος• 25η άγιος Γρηγόριος• 27η ανακομιδή λειψάνων του αγίου Ιωάννου).
______Όπως αναφέρουν πολλά τροπάρια αυτής της θαυμαστής ακολουθίας, οι τρεις Ιεράρχες – «επίγεια τριάδα» - κατά το πρόσωπο διακριτοί αλλά ενωμένοι με την χάρη του θεού, μας δίδαξαν, τόσο με τα γραπτά τους όσο και με τον βίο τους, να λατρεύουμε και να τιμούμε την Αγία Τριάδα, τον ένα Θεό σε τρία Πρόσωπα. Οι τρεις αυτοί φωστήρες της Εκκλησίας διέδωσαν σε όλη την γη το φως της αληθινής πίστεως, αψηφώντας κινδύνους και διώξεις, και άφησαν σε μας τους απογόνους τους αυτή την ιερή κληρονομιά, μέσω της οποίας μπορούμε και εμείς να φθάσουμε στην υπέρτατη μακαριότητα και την αιώνια ζωή παρουσία του Θεού με όλους τους αγίους.
______Κλείνοντας τον μήνα Ιανουάριο, κατά τον οποίο εορτάζουμε τόσους ένδοξους, ιεράρχες, ομολογητές και ασκητές, με την κοινή εορτή των τριών μεγάλων Ιεραρχών, η Εκκλησία ανακεφαλαιώνει κατά κάποιο τρόπο την μνήμη όλων των αγίων που έδωσαν μαρτυρία της ορθοδόξου πίστεως με τα γραπτά και τον βίο τους. Με την εορτή αυτή τιμούμε το όλον έργο διδασκαλίας και φωτισμού του νου καιτ ης καρδίας των πιστών δια του λόγου, το οποίο επιτελείται δια μέσου των αιώνων στην Εκκλησία. Η εορτή των τριών Ιεραρχών είναι επομένως ο συνεορτασμός όλων των Πατέρων της Εκκλησίας, όλων αυτών των προτύπων ευαγγελικής τελείωσης, τους οποίους ανέδειξε το Άγιο Πνεύμα από εποχή σε εποχή και από τόπο σε τόπο, για να είναι νέοι Προφήτες και νέοι Απόστολοι, οδηγοί των ψυχών προς τον Ουρανό, παρηγορητές του λαού και πύρινοι στύλοι προσευχής, στήριγμα και εδραίωση της Εκκλησίας στην αλήθεια.
(Πηγή: Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, Εκδόσεις ΙΝΔΙΚΤΟΣ)
Ο ΜΕΤΡΗΤΗΣ ΜΑΣ: Τώρα δείχνει 457.748 hits. Το προηγούμενο Σημείωμά μας της 27ης Ιανουαρίου 2011 με θέμα:
«ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ» ανέγνωσαν 969 αναγνώστες.
_____Τό πρόβλημα της Κάρτας του Πολίτη δεν μπορεί να επικεντρώνεται μόνο στο χάραγμα του Αντιχρίστου, για το οποίο άλλωστε υπάρχουν και αντικρουόμενες θεολογικές απόψεις. Σήμερα δηλ. μιλάμε πιό πολύ για τόν Αντίχριστο παρά για τό Χριστό μας! Ούτε πάλι κάθε τι που αναγράφει τον αριθμό 666 πρέπει να το θεωρήσουμε δαιμονικό! Έάν ένας τόμος έχει 800 σελίδες δεν μπορούμε νά σχίσουμε τήν σελίδα 666 μέ τό επιχείρημα, ότι αυτή φέρει τόν αριθμό του Αντιχρίστου! Χρειάζεται λοιπόν καί περίσκεψη και ψυχραιμία. Πρός τήν κατεύθυνση αυτή ακριβώς κινείται ένα περισπούδαστο άρθρο του λογίου κληρικού π. Βασιλείου Βολουδάκη μέ επίτιτλο: "Εμείς ποεριμένουμε τόν Χριστό ή τον Αντίχριστο;", το οποίο δημοσιεύεται στο περιοδικό "Ενοριακή Ευλογία", τεύχος Ιανουαρίου ε.έ. Παρακαλώ να το μελετήσετε μέ ιδιαίτερη προσοχή. Δημοσιεύεται παρακάτω.
_______Ανεξαρτήτως πρός τό αν περιέχεται ή δεν περιέχεται το χάραγμα του Αντιχρίστου στην Κάρτα του Πολίτη, τό θέμα έχει καί άλλες παραμέτρους, τίς οποίες πρέπει να αναδείξουμε καί τίς οποίες πρέπει να επικαλεσθούμε, όπως π.χ. τα ανθρώπινα δικαιώματα ή τά προσωπικά δεδομένα. Με ποιό δικαίωμα οι Κρατικές Αρχές θα καταχωρούν στην κάρτα μου στοιχεία της προσωπικότητός μου, τα οποία εγώ δεν μπορώ να διαβάσω ή και να ελέγξω; Γιατί άραγε ο λογαριασμός μου στήν Τράπεζα αποτελεί απόρρητο προσωπικό μου στοιχείο και δεν αποτελούν απόρρητα στοιχεία τά άλλα στοιχεία της Κάρτας του Πολίτη;
_______'Ετσι λοιπόν ο Βουλευτής του ΛΑ.Ο.Σ κ. Γεωργιάδης, μιλώντας στη Βουλή την περασμένη Παρασκευή, είπε πως η Γερμανική Κυβέρνηση έχει απαγορεύσει στους Διπλωμάτες της να χρησιμοποιούν στις συναλλαγές τους τήν Κάρτα του Πολίτη για λόγους ασφαλείας.
_____Αν λοιπόν είναι αλήθεια αυτό που είπε ο κ. Άδωνις Γεωργιάδης στη Βουλή στις 21 Ιανουαρίου, ότι δηλ. η Γερμανική Κυβέρνησις έχει απαγορεύσει στους Διπλωμάτες της Χώρας να χρησιμοποιούν τήν Κάρτα του Πολίτη δια λόγους ασφαλείας, τότε το θέμα της Κάρτας λύεται οριστικά καί αμετάκλητα! Πολλώ μάλλον διότι και στο Ηνωμένο Βασίλειο αποσύρθηκε η πονηρή αυτή κάρτα. Δεν την θέλουμε! Δεν την χρειαζόμεθα την Κάρτα του Πολίτη!
________Είναι αξιοσημείωτο, ότι ο Υπουργός κ. Ραγκούσης, απαντώντας στην ερώτηση του κ. Γεωργιάδη, ΔΕΝ ΕΔΩΣΕ ΑΠΑΝΤΗΣΗ στο συγκεκριμένο αυτό σημείο περί των Διπλωματών της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας. Μέ περισσή τέχνη και εξαιρετική διπλωματική μαεστρία παρέκαμψε τό σημείο αυτό και αναφέρθηκε στο γραμμωτό Κώδικα (Barcode καί 666), επικαλούμενος εντέχνως τά περί της μετριοπαθούς στάσεως της Ιεράς Συνόδου. Έτσι λοιπόν, άφήνοντας αναπάντητο τό σοβαρό αυτό σημείο, συσκότισε το όλο ζήτημα. Ο κ. Ραγκούσης, χωρίς να απαντήσει, μας έδωσε τήν απάντηση που περιμέναμε!
________Κατόπιν αυτού, στηριζόμενοι στα λόγια του κ. Ραγκούση καί μόνον, λέμε κι' εμείς με τη σειρά μας: ΟΧΙ ΔΕΝ ΘΑ ΔΕΧΘΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ! Αν η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ πιστεύει στη Δημοκρατία, ας αφήσει τό ζήτημα στην ελεύθερη επιλογή του καθενός μας.
________Παρακαλώ όλους σας να παρακολουθήσετε τό Video μέ πολλή προσοχή μέχρι τό τέλος του.
________Ευχαριστούμε θερμά τόν Πρόεδρο του ΛΑ.Ο.Σ κ. Γεώργιο Καρατζαφέρη,. διότι με την παρέμβασή του εφώτισεν αρκούντως το ζήτημα αυτό. Συγχαίρουμε τον Βουλευτή του ΛΑ.Ο.Σ. κ. Γεωργιάδη για την καθαρή τοποθέτησή του στη Βουλή-Συνεδρία της 21ης Ιανουαρίου 2011.
_________Ευχαριστούμε την κα Μαρίτα Πάλλη, διότι μέ τά λεπτομερή Ενημερωτικά Σημειώματα, τα λεγόμενα καί newsletter, από τό Γραφείο Τύπου της Ιεράς Συνόδου μας παρέχει άμεση, υπεύθυνη καί πρό πάντων σφαιρική ενημέρωση.
_________Τέλος ευχαριστούμε και τους παράγοντες του Blog "θρησκευτικά"
Το προηγούμενο Σημείωμά μας της 24ης Ιανουαρίου 2011 ανέγνωσαν 2.227 αναγνώστες.
___________Ζητήσαμε από τό Γραφείο του ΛΑ.Ο.Σ. και ευγενώς μας παρεχώρησαν χωρίς χρονοτριβήν το κείμενο της παραπάνω διεξαχθείσης στιχομυθίας μεταξύ του Υπουργού κ Ραγκούση και του Βουλευτού κ. Γεωργάδη, ώστε να καταστή βεβαιότερος ο λόγος του κ. Βουλευτού. Ευχαριστούμε τόν κ. Ιωάννη Βοπμπίρη, Προϊστάμενο του Γραφείου Κοινοβουλευτικής Ομάδος ΛΑ.Ο.Σ διά τήν παραχώρησιν του κειμένου. Σας παραθέτουμε το κείμενο.
ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΤΗΣ ΕΠΙΚΑΙΡΗΣ ΕΡΩΤΗΣΗ ΠΟΥ ΚΑΤΕΘΕΣΕ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΛΑ.Ο.Σ. ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ (ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΕ Ο ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ κ. ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ κ. ΡΑΓΚΟΥΣΗ) ΜΕ ΘΕΜΑ:
Κύριε Υπουργέ, είστε το κόμμα που στην προηγούμενη κυβερνητική σας περίοδο είχατε προκαλέσει την τρομερή αυτή σύγκρουση στην ελληνική κοινωνία για το θέμα των ταυτοτήτων και της αφαιρέσεως του θρησκεύματος από αυτές. Και θυμίζω ότι τα βασικά σας επιχειρήματα, δηλαδή τα επιχειρήματα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. για να προχωρήσω σε αυτόν το μείζονα διχασμό, ήταν ο σεβασμός των προσωπικών δεδομένων και συγκεκριμένα τότε οι διαφορετικές θρησκευτικές απόψεις μερίδας συμπολιτών μας, οι οποίοι θα εθίγοντο εις την περίπτωση που θα έπρεπε να ήταν υποχρεωτική η αναγραφή του θρησκεύματός τους πάνω στις ταυτότητες.
Πρέπει να σας πω, κύριε Υπουργέ, ότι η Κυβέρνησή σας στο θέμα της Κάρτας του Πολίτη είναι εξαιρετικά έκθετη. Και είναι εξαιρετικά έκθετη και το έχετε διαπιστώσει και εσείς από την αθρόα συμμετοχή στο open Government, εκεί που κάνετε όλα τα σχόλια που είναι πολύ ωραία ιδέα οφείλω να ομολογήσω, αλλά πρέπει να σας συνετίζει κιόλας, για το ότι είστε τριπλά υποχρεωμένοι, εφόσον πράγματι πιστεύετε σε αυτές τις ιδέες που τότε διακηρύσσατε, να μας απαντήσετε πώς θα σεβαστείτε τις θρησκευτικές πεποιθήσεις χιλιάδων Ελλήνων, οι οποίοι αισθάνονται προσβεβλημένοι από την υποχρεωτική εφαρμογή της Κάρτας του Πολίτη.
Αυτό νομίζω ότι είναι ένα θέμα στο οποίο είστε υποχρεωμένοι να απαντήσετε από τη στιγμή που οι ιεράρχες της Ελληνικής Εκκλησίας, όπως ο Πειραιώς Σεραφείμ, όπως ο Θεσσαλονίκης Άνθιμος και άλλοι πολλοί σπουδαίοι έχουν δηλώσει δημοσίως ότι αρνούνται να παραλάβουν την Κάρτα αυτή και καλούν και το ποίμνιό τους να αρνηθεί. Τι θα κάνετε, λοιπόν; Θα πείτε ότι δεν με ενδιαφέρει καθόλου αν αυτοί οι συμπολίτες μου ανησυχούν ή για λόγους προσωπικών θρησκευτικών πεποιθήσεων αισθάνονται προσβεβλημένοι από αυτήν την Κάρτα και εγώ θα προχωρήσω ούτως ή άλλως, ή θα το επανεξετάσετε και θα δώσετε τουλάχιστον το δικαίωμα της προαιρετικής χρήσης αυτής της Κάρτας;
Στη δευτερολογία μου θα γίνω πολύ πιο συγκεκριμένος.
Ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Και εγώ σας ευχαριστώ.
Στην ερώτηση του Προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού κ. Καρατζαφέρη, θα απαντήσει ο Υπουργός Εσωτερικών κ. Ραγκούσης.
Απαντώντας στην ερώτηση, όπως αρχικά είχε διατυπωθεί γραπτώς και χωρίς βεβαίως, παρότι είναι θέμα Κανονισμού, να αξιολογηθεί πώς ακριβώς διεξάγονται αυτές οι ερωτήσεις και απαντήσεις, θα απαντήσω και σε αυτά που προσθέσατε, κύριε Γεωργιάδη.
Η Κάρτα του Πολίτη για την Κυβέρνηση αποτελεί τμήμα ενός συνολικού σχεδιασμού που έχει σχέση με την αποτελεσματική ηλεκτρονική, μη γραφειοκρατική εξυπηρέτηση των πολιτών. Αυτός ήταν και ο λόγος για τον οποίο από την πρώτη κιόλας στιγμή εντάξαμε την Κάρτα του Πολίτη σε ένα συνολικό σχεδιασμό, δώσαμε δε και τον τίτλο, αν θέλετε, ότι με την Κάρτα του Πολίτη και ευρύτερα με την ηλεκτρονική διακυβέρνηση, στόχος μας είναι να περάσουμε στη μετά ΚΕΠ εποχή. Για τους πολίτες που θα το επιθυμούν, η Κάρτα του Πολίτη θα επιτρέπει την ψηφιακή τους εξυπηρέτηση και βεβαίως θα τους δίνει πρόσβαση σε πολύ σημαντικό βαθμό –σταδιακά αυτό θα επεκταθεί στο σύνολο της δημόσιας διοίκησης- σε ηλεκτρονικές υπηρεσίες που θα παρέχονται ηλεκτρονικά από το κράτος. Νομίζω ότι είναι αυταπόδεικτη η μεγάλη αξία στο επίπεδο της εξυπηρέτησης των πολιτών μιας τέτοιας εξέλιξης.
Ανάμεσα στα άλλα θα παρέχει και τη δυνατότητα δημιουργίας ψηφιακής υπογραφής, άρα εγγράφων στο πλαίσιο πάντοτε της ισχύουσας νομοθεσίας, άρα μιας αυθεντικής, μιας πιστοποιημένης συναλλαγής, αλλά και εξυπηρέτησης από τη δημόσια διοίκηση. Έτσι θα περάσουμε στη ψηφιακή εποχή, αλλά και σε μια δημόσια διοίκηση που ταυτόχρονα θα είναι σαφώς πιο πράσινη, πιο φιλική για το περιβάλλον, δεδομένης της μεγάλης μείωσης του όγκου του χαρτιού που θα απαιτείται από ένα σημείο και μετά, για τη λειτουργία της διοίκησης αλλά και την εξυπηρέτηση των πολιτών.
Τώρα θέλω να δώσω έμφαση σε ένα σημείο. Υπάρχουν μελέτες και στο Υπουργείο Εσωτερικών και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οι οποίες έχουν τεκμηριώσει την άποψη ότι η αυτοπρόσωπη παρουσία επιβάλλεται στο σύνολο σχεδόν των υποθέσεων που ένας πολίτης επιδιώκει να εξυπηρετηθεί από τη δημόσια διοίκηση. Και αυτή η αυτοπρόσωπη παρουσία επιβάλλεται από σειρά κανονιστικών και νομοθετικών ρυθμίσεων. Εάν περιοριστεί –και περιορίζεται με την κάρτα του πολίτη, περιορίζεται με την ηλεκτρονική διακυβέρνηση- τουλάχιστον κατά 25% πρόκειται να μειωθούν και τα διοικητικά βάρη που υφίσταται ο πολίτης στην καθημερινή του εξυπηρέτηση, αλλά και η επιχείρηση, όταν επιδιώκει να έρθει σε επικοινωνία και σε συναλλαγή με το δημόσιο, αλλά και ένα πολύ μεγάλο κομμάτι μιας κρίσιμης πλευράς της λειτουργίας, όχι μόνο της διοίκησης, αλλά και συνολικά του πολιτικού μας συστήματος που έχει να κάνει με τη διαφθορά. Διότι έχει τεκμηριωθεί από τις ίδιες έρευνες, κύριε Γεωργιάδη, ότι ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της διαφθοράς στο κράτος γεννάται εξαιτίας της υποχρέωσης του πολίτη να έχει αυτοπρόσωπη παρουσία, όταν πρόκειται να ζητήσει την εξυπηρέτησή του από τη δημόσια διοίκηση.
Κλείνοντας, θέλω να τονίσω ότι η κάρτα του πολίτη δεν είναι ένα μέσο καταχώρησης πληροφοριών του πολίτη σε αυτήν την κάρτα. Η κάρτα του πολίτη είναι το κλειδί που θα έχει στα χέρια του ο πολίτης, για να μπορεί να έχει πρόσβαση σε μία σειρά από υπηρεσίες που θα του παρέχουν εξυπηρέτηση. Θα φέρει πληνθείο, το γνωστό τσιπ, μέσω του οποίου θα προσφέρεται για όποιον πολίτη το επιθυμεί η δυνατότητα ψηφιακής πιστοποίησης κατά τη χρήση ηλεκτρονικών υπηρεσιών και στο δημόσιο, αλλά και στον ιδιωτικό τομέα.
Η κάρτα του πολίτη υπογραμμίζω ότι θα πληροί τις απαραίτητες προϋποθέσεις ασφάλειας, σύμφωνα με τις διεθνείς συμβάσεις και τον ICAO, ώστε να αξιοποιείται και να χρησιμοποιείται και ως ταξιδιωτικό έγγραφο στις χώρες εντός Σένγκεν. Επιπλέον, έχουν ληφθεί όλα τα απαραίτητα τεχνολογικά μέτρα, ώστε να αποτρέπεται τεχνολογικά η παραχάραξή της.
Η κάρτα του πολίτη θα διαθέτει υψηλού επιπέδου χαρακτηριστικά ασφάλειας, λοιπόν, σύμφωνα με τα διεθνώς αναγνωρισμένα…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Κύριε Υπουργέ, παρακαλώ, ολοκληρώστε την πρωτολογία σας.
Ιδιαίτερη προσοχή –και πρέπει να έχετε και αυτήν την πληροφορία, πριν τη δευτερολογία σας- και μέριμνα θα δοθεί στην ασφάλεια και στην προστασία των προσωπικών δεδομένων για κάθε κάτοχο της κάρτας τόσο όσον αφορά την τήρηση και χρήση αυτών των στοιχείων, όσο και τις συναλλαγές με το δημόσιο και τους ιδιωτικούς φορείς.
Τα στοιχεία δε, οτιδήποτε σχετίζεται με την υπόθεση των προσωπικών δεδομένων, όπως άλλωστε προβλέπεται από την ισχύουσα νομοθεσία, θα τύχουν αντικείμενο ειδικής διαβούλευσης με την Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων.
Τέλος, το νομοσχέδιο, κύριε Γεωργιάδη, για την ηλεκτρονική διακυβέρνηση, που ήδη έχουμε θέσει σε διαβούλευση, νομίζω ότι αποδεικνύει και επιβεβαιώνει και τις αντιλήψεις και τις στοχεύσεις, αλλά και τα εργαλεία και το δρόμο που ακολουθούμε στην πορεία για να μεταφέρουμε τη δημόσια διοίκηση σε μία εποχή ηλεκτρονικής διακυβέρνησης.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Κύριε Γεωργιάδη, έχετε το λόγο.
Κύριε Υπουργέ, ίσως δεν έγινα εγώ αρκετά κατανοητός και σας ζητώ συγγνώμη γι’ αυτό.
Δεν αμφισβητώ τις προθέσεις σας. Σας λέω, λοιπόν, ότι έχετε τις καλύτερες των προθέσεων. Όμως, όλα αυτά τα οποία μας είπατε δεν απαντούν καθόλου σε αυτά τα οποία εμείς σας ρωτήσαμε.
Πρώτα απ' όλα, ως προς το τεχνικό σκέλος το οποίο είπατε, ότι θα έχει όλες τις προϋποθέσεις ασφάλειας για να μην παραχαράσσεται, να μην σπάει και όλα τα υπόλοιπα, θα ήθελα να σας υπενθυμίσω ότι ζούμε στον αστερισμό του «Wikileaks». Εσείς νομίζετε ότι, παραδείγματος χάρη, το State Department ή το αμερικανικό Υπουργείο Εθνικής Αμύνης ή οι κολοσσιαίες τράπεζες, που τώρα μαθαίνουμε τα απόρρητά τους στοιχεία στο διαδίκτυο, δεν είχαν, κύριε Υπουργέ, τις ανάλογες ηλεκτρονικές δικλείδες ασφαλείας; Πιστεύετε, δηλαδή, ότι εσείς θα βρείτε καλύτερες δικλείδες ασφαλείας από το State Department και τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής;
Στην πραγματικότητα όλοι γνωρίζουμε ότι καθετί ηλεκτρονικό από έναν ικανό χάκερ σπάει. Άρα, ασφάλεια 100% δεν μπορείτε να παράσχετε, γιατί δεν υπάρχει. Κατά συνέπεια, μην την ισχυρίζεστε, γιατί θα βρεθείτε πολλαπλά εκτεθειμένος.
Πρέπει δε να σας πω ότι στη Γερμανία, όπου λειτουργεί αυτή η κάρτα, το γερμανικό Υπουργείο Εξωτερικών έχει δώσει οδηγία στους διπλωμάτες του γερμανικού κράτους να μην τη χρησιμοποιούν για λόγους ασφαλείας, διότι μπορούν να υποκλέψουν προσωπικά δεδομένα. Άρα, λοιπόν η ασφάλεια την οποία μας είπατε ότι θα έχει, δεν υπάρχει, διότι δεν υφίσταται ακόμα στο σύγχρονο κόσμο.
Όμως, κύριε Υπουργέ, θέλω να είμαι πολύ ειλικρινής μαζί σας. Εμείς, ως κόμμα, δεν θα δεχθούμε ποτέ αυτήν την κάρτα και καλούμε και τους ψηφοφόρους μας να μην το κάνουν. Μπορεί ορισμένοι από εσάς να θεωρούν ότι αυτά είναι γραφικότητες, ότι αυτές είναι υπερβολές θρησκευτικές ορισμένων ανθρώπων ή μπορεί να το βλέπετε κάθε μέρα στα πρωτοσέλιδα της εφημερίδας που το έχει αναδείξει περισσότερο από κάθε άλλον, όπως είναι η «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ», όμως, κύριε Υπουργέ, εάν πράγματι είστε δημοκράτης –και εγώ πιστεύω ότι είστε- πρέπει να καταλάβετε ότι δημοκρατία σημαίνει να σέβεσαι τις ευαισθησίες του άλλου. Για μία πολύ μεγάλη μερίδα, λοιπόν, ορθοδόξων Χριστιανών αυτή η κάρτα αποτελεί πρόκληση στις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις.
Είστε υποχρεωμένος, εφόσον θέλετε να υπερασπιζόμαστε τις ίδιες αρχές, να δώσετε το δικαίωμα στους πολίτες να έχουν προαιρετική χρήση αυτής της κάρτας. Εκείνος που αισθάνεται προσβεβλημένος από τη χρήση της, να μπορεί να συνεχίσει να λειτουργεί με τον παλιό τρόπο. Ειδάλλως, θα είναι σαν να επιβάλλετε από τα πάνω τη δική σας άποψη στους υπολοίπους. Και αυτό να είστε βέβαιος ότι θα προξενήσει τρομακτικές αντιδράσεις.
Θα σας δώσω ένα παράδειγμα για να κλείσω, για να καταλάβετε πού κατά τη γνώμη μας κάνετε τρομερά μεγάλο σφάλμα. Για μας στο δυτικό κόσμο μια γελοιογραφία μπορεί να είναι τα πάντα και δεν μας ενοχλεί καθόλου. Για τους μουσουλμάνους σήμερα, οι γελοιογραφίες με τα περίφημα σκίτσα του Μωάμεθ οδήγησαν 2 δισεκατομμύρια ανθρώπους στο μισό πλανήτη να έχουν κατέβει στους δρόμους και να καίνε ομοιώματα και να απειλούν τη ζωή κάποιων ανθρώπων. Φαντάζεστε να βάζατε μια κάρτα με τα σκίτσα του Μωάμεθ για τους μουσουλμάνους στην Ελλάδα; Θα τη δεχόντουσαν; Ε, λοιπόν, σας πληροφορώ ότι για μια μεγάλη μερίδα ορθοδόξων χριστιανών αυτή η κάρτα είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα, διότι προσβάλει τις θρησκευτικές πεποιθήσεις.
Θέλουμε λοιπόν τη δέσμευση της Κυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ στη Βουλή ακούγοντας τις διακηρύξεις σειράς ιεραρχών της Ελλαδικής Εκκλησίας που αρνούνται να παραλάβουν αυτή την κάρτα και καλούν και το ποίμνιό τους να μην την παραλάβει, ακούγοντας τις αμφιβολίες της Ιεράς Συνόδου της Ελλάδος, ακούγοντας τις ενστάσεις της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων που σας καλεί να είναι προαιρετική η χρήση της κάρτας, ότι δεν θα επιβάλλετε αυτό το μέτρο υποχρεωτικά. Αν όμως το προχωρήσετε, θα δώσετε το δικαίωμα στον κάθε πολίτη, να αποφασίζει εκείνος αν θέλει να έχει αυτά τα οφέλη κατ’ εσάς που του προσφέρετε και τις απειλές κατ’ εμάς που υπάρχουν. Ο καθένας να αποφασίζει μόνος του. Να μην το κάνετε υποχρεωτικό, κύριε Υπουργέ, γιατί θα ανοίξετε πολύ μεγάλη πληγή στην ελληνική κοινωνία.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Κύριε Ραγκούση, έχετε τρία λεπτά για τη δευτερολογία σας.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ (Υπουργός Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης): Δύο βασικά θέματα θέσατε.
Το ένα θέμα είναι αυτό της ασφάλειας των ηλεκτρονικών συστημάτων. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι αυτό το οποίο θέτετε δεν αφορά μόνο την κάρτα του πολίτη. Αφορά το σύνολο των ηλεκτρονικών υπολογιστικών συστημάτων της χώρας, του κόσμου που ήδη υπάρχουν ή που θα υπάρξουν στο μέλλον. Αν κανείς ακολουθήσει τη λογική σας κύριε Γεωργιάδη, τότε δεν πρέπει να πει μόνο όχι στην κάρτα του πολίτη για λόγους ασφαλείας, αλλά πρέπει να πει όχι και σε οτιδήποτε ηλεκτρονικό, όχι στην ηλεκτρονική διακυβέρνηση, όχι στην ηλεκτρονική εξυπηρέτηση του πολίτη.
Και να μην παραλείψω να διορθώσω ότι δεν υπάρχει καμία τέτοια γνώμη για την κάρτα του πολίτη. Ίσως αναφέρεστε στην φοροκάρτα μιλώντας για την Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων. Είπα ότι σε ό,τι αφορά την κάρτα του πολίτη, όπως έγινε και με την φοροκάρτα, εμείς θα κάνουμε διαβούλευση με την Αρχή Προστασίας και βεβαίως η γνώμη της θα ενσωματωθεί πλήρως στο νομικό πλαίσιο το οποίο θα ζητήσουμε από το Ελληνικό Κοινοβούλιο να θεσπιστεί.
Ανοίξατε όμως και ένα άλλο κεφάλαιο που έχει να κάνει με την Εκκλησία και μιλήσατε για προβληματισμούς και αντιδράσεις που έχουν αναπτυχθεί από την Εκκλησία της Ελλάδος. Δεν είναι έτσι τα πράγματα και το ξέρετε πολύ καλά. Υπήρξε απόφαση μετά τη συνεργασία που είχαμε. Ξέρετε πολύ καλά ότι ο βασικός προβληματισμός εκεί έχει να κάνει με το αν και κατά πόσο – δεν τοποθετούμαι- θα υπάρχει ο περίφημος γραμμωτός κώδικας ή όχι. Αυτό είναι το θέμα. Ξέρετε ότι στη διαβούλευση με την οποία προσήλθαμε για την κάρτα του πολίτη, εμείς έχουμε εξηγήσει τους λόγους όχι για τους οποίους λέμε ότι δεν θα υπάρχει αλλά για τους οποίους δεν χρειάζεται να υπάρχει γραμμωτός κώδικας. Κάνοντας μια παρέμβαση λέω ότι ο γραμμωτός κώδικας υπάρχει σε εκατοντάδες, χιλιάδες προϊόντα, τα οποία μπαίνουν στο σπίτι όλων των Ελλήνων μέσα από το σούπερ μάρκετ. Σας λέω λοιπόν ότι υπάρχει συνεννόηση. Γραμμωτός κώδικας που είναι η αιτία του προβληματισμού, δεν υπάρχει λόγος να υπάρχει στην κάρτα του πολίτη και γι’ αυτό η απόφαση της Ιεράς Συνόδου ήταν αυτή που γνωρίζετε, μια απόφαση εξαιρετικά μετριοπαθής και σε πολύ θετικό πνεύμα λαμβάνοντας βεβαίως ο καθένας υπόψη του και τις απόψεις που επικρατούν στο χώρο του κοκ.
Θα σας πω κι ένα τελευταίο: Εάν τα πράγματα ήταν έτσι για την ασφάλεια, όπως τα λέτε, τότε πρέπει να δώσετε μια απάντηση, την οποία νομίζω ότι είναι πολύ δύσκολο να τη δώσετε αν ξεκινήσετε απ’ αυτή την αφετηρία που ξεκινάτε. Γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση για το πιο δύσκολο, για το πιο ευαίσθητο θέμα, που είναι το θέμα της διαχείρισης των πληροφοριών και των δεδομένων γύρω από τους μετανάστες που ζουν κι εργάζονται στην Ευρώπη, επέλεξε με Κανονισμό που, όπως ξέρετε, δεν θέλει καν ενσωμάτωση, ουσιαστικά να επιβάλει στα κράτη-μέλη την υποχρέωσή τους να εκδώσουν την Κάρτα Μετανάστη, που είναι μια εκδοχή Κάρτας Πολίτη, ειδικά για όσους διαβιούν ως νόμιμοι μετανάστες στις χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Κι αυτό είναι ήδη Κανονισμός, για την υλοποίηση του οποίου υποχρεωτικά και η χώρα μας θα κινηθεί το επόμενο διάστημα, όπως και οι υπόλοιπες χώρες, και αποδεικνύει ότι αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει στο σύγχρονο πολιτισμό -τεχνολογικό, πολιτικό, θεσμικό πολιτισμό- κανένα καλύτερο μέσο για την προστασία των προσωπικών δεδομένων απ’ αυτό που μπορεί να διασφαλιστεί μέσα από την ηλεκτρονική διακυβέρνηση, είτε παίρνει είτε όχι και τη μορφή μιας Κάρτας Πολίτη, μιας Κάρτας Μετανάστη κ.ο.κ.
ΚΑΙ ΤΩΡΑ Η ΑΛΛΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ
Εμείς περιμένουμε τον Χριστό ή τον Αντίχριστο;
“ΣΥ ΕΙ Ο ΕΡΧΟΜΕΝΟΣ
Ή ΕΤΕΡΟΝ ΠΡΟΣΔΟΚΩΜΕΝ;”
Η αγία μας Εκκλησία έκανε για μας, λίγο πριν από τα Χριστούγεννα μια αναδρομή στην ιστορία του ανθρωπίνου γένους, από της δημιουργίας του πρώτου ανθρώπου μέχρι της γεννήσεως του Χριστού. Από του Αδάμ έως Ιωσήφ του μνήστορος, ο οποίος στα κλειστά πνευματικά μάτια του τότε κόσμου, εφαίνετο ως άνδρας της Παναγίας, αλλά, στην πραγματικότητα ο Ιωσήφ ήταν απλώς ο προστάτης της για να μη θεωρηθή «κλεψίγαμος» η Πανάχραντος Παρθένος, ενώ η Υπεραγία Θεοτοκος συνέλαβε τον Κύριο εκ Πνεύματος Αγίου και όχι από άνδρα.
Αυτή η αναδρομή, μέσα σε δεκατετράδες γενεών, μας δίνει την εικόνα του τότε κόσμου, αλλά, συνάμα, διαπιστώνουμε ότι μέσα σ’ αυτήν καθρεφτίζεται και ο τωρινός μας κόσμος.
Τότε, καθ’ όλα τα χρόνια, από Αδάμ μέχρι Ιωσήφ του μνήστορος, δοκιμάσθηκαν όλων των ειδών οι πολιτικοί σχεδιασμοί• βασιλεία, ολιγαρχία, δημοκρατία και άλλοι συναφείς και, όπως μας λέει ο Θείος Χρυσόστομος αλλά και μας διδάσκει η ιστορία, με κανένα από αυτά τα πολιτεύματα ο άνθρωπος δεν έγινε καλύτερος. Ούτε με τη βασιλεία έγινε καλύτερος, ούτε με την αριστοκρατία, ούτε με την ολιγαρχία, –κάτι σαν δικτατορία– αλλά ούτε και με τη δημοκρατία έγινε καλύτερος.
Ωστόσο ο κόσμος τότε είχε μια μοναδική προοπτική, που ήταν και το διακριτικό του γνώρισμα. Περίμενε τον Μεσσία! Περίμενε να σαρκωθή ο Θεός, περίμενε να εγκατασταθή η Βασιλεία των Ουρανών για να γίνη και η γη Ουρανός και Παράδεισος. Περιμέναν όλοι τον Μεσσία. Και αυτό που περιμένεις, αυτό βρίσκεις. «Πας γαρ ο αιτών λαμβάνει και ο ζητών ευρίσκει». Αυτό που ψάχνουμε θα βρούμε. Τίποτε άλλο!
Η ιστορική αναδρομή της Εκκλησίας μας από Αδάμ μέχρι Ιωσήφ του μνήστορος μας υποχρεώνει να αναλογισθούμε ποιά ήταν η πορεία μας σαν ανθρώπινο γένος, από της Γεννήσεως του Χριστού, του νέου Αδάμ, μέχρι σήμερα.
Γιατί κι’ εμείς δοκιμάσαμε, στις δυο χιλιετίες που πέρασαν, όλα τα καθεστώτα. Και βασιλεία και ολιγαρχία και αριστοκρατία και δικτατορία και δημοκρατία. Και διαπιστώσαμε ότι, όχι μόνο δεν γίναμε καλύτεροι χάρις σε κάποιο πολίτευμα, αλλά και ότι η πορεία του ανθρωπίνου γένους, ασχέτως πολιτευμάτων, πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο! Στην εποχή μας, μάλιστα, έχουμε την δυνατότητα να επιβεβαιώσουμε αυτή τη διαπίστωση, αφού σε περίοδο δημοκρατίας (που θεωρείται το κορυφαίο πολίτευμα) σαράντα ετών σημειώθηκε η μεγαλύτερη κοινωνική και ηθική κατάπτωση της Πατρίδος μας από της συστάσεώς της! Άρα, λοιπόν, τα λόγια του ουρανού που λένε «Μη πεποίθατε επ’ άρχοντας, επί υιούς ανθρώπων οις ουκ έστι σωτηρία», βρίσκουν και τώρα την πλήρη εφαρμογή τους.
* * *
Το τραγικό της εποχής μας δεν είναι η κατρακύλα που έχει πάρει η κοινωνία, γιατί, όπως είπαμε, μέχρι Ιωσήφ του μνήστορος η κατρακύλα ήταν απίστευτη. Το τραγικό με εμας είναι ότι δεν περιμένουμε τον Μεσσία, δεν περιμένουμε την Δευτέρα του Χριστού και ένδοξη Παρουσία, αλλά περιμένουμε τον Αντίχριστο! Όλη μας η σκέψη, η ανησυχία και ο τρόμος δεν είναι για το πως θα αρέσουμε στον Χριστό και πως θα γίνουμε φίλοι Του, αλλά ψάχνουμε εναγωνίως για το πως θα γλιτώσουμε από τον Αντίχριστο. Και αυτό που ψάχνουμε, αυτό θα βρούμε. Αυτό για το οποίο αγωνιούμε, θα γίνη η μόνιμη αγωνία μας. Αυτόν που προσπαθούμε να αποφύγουμε, αυτός θα μας βρη. Γιατί αλλιώς τον περιμένουμε και αλλιώς θα μας έρθη!
Ποτέ στο παρελθόν της η Εκκλησία δεν ασχολήθηκε με τον Αντίχριστο, ποτέ άλλοτε οι χριστιανοί δεν είχαν στραμμένη την προσοχή τους, σχεδόν εξ ολοκλήρου, στο πως θα προστατευθούν από τον Αντίχριστο. Γιατί μία είναι η προστασία από τον Αντίχριστο: να έχουμε τον Χριστό εντός και εκτός ημών!
Ο Αντίχριστος δεν είναι ένας αριθμός. Αν ήταν, τότε και ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, ο οποίος έλαβε την «Αποκάλυψη», αλλά και οι συναπόστολοί του και οι μαθητές του αγίου Ιωάννου, θα κυνηγούσαν ένα αριθμό. Και ξέρετε γιατί θα τον κυνηγούσαν; Γιατί τότε η προσδοκία των Εσχάτων, ήταν πολύ πιο έντονη από σήμερα. Τότε, τα Έσχατα, η Συντέλεια του Κόσμου, η αναμονή της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού ήσαν περισσότερο έντονα στη ζωή των πρώτων χριστιανών και από ίδια τη ζωή που ζούσαν!
Οι πρώτοι χριστιανοί μετά την Ανάληψη του Χριστού δεν περίμεναν τίποτε άλλο παρά μόνο την Δευτέρα ένδοξη Παρουσία Του. Ο άγιος Απόστολος Παύλος μιλάει σε άμεσο χρόνο: «και ημείς οι ζώντες οι περιλειπόμενοι, άμα σύν Αυτώ αρπαγησόμεθα εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις αέρα». Ήταν τόσο έντονη αυτή η προσδοκία.
Δεν θα ήταν, λοιπόν, πολύ πιο φυσικό, αν έπρεπε οπωσδήποτε να ανησυχήσουμε για τον αριθμό-φόβητρο και τον ερχομό του Αντιχρίστου, να ανησυχήσουν πρώτοι οι Χριστιανοί της εποχής εκείνης;
Αφού ο άγιος Ιωάννης είχε ήδη ολοκληρώσει τη συγγραφή της «Αποκαλύψεως» και είχε γράψει όλα αυτά που τρομοκρατούν σήμερα τον όχλο των θρησκευομένων ανθρώπων, δεν θα έπρεπε από τότε –από τα τέλη του πρώτου αιώνα– να μας είχε δοθεί το σύνθημα να “παθιάσουμε” για το κυνηγητό του Αντιχρίστου; Αν η εξέγερση, ο ξεσηκωμός και η αναστάτωση των σημερινών θρησκευομένων ήσαν εκ Θεού, δεν θα έπρεπε αυτά να τα ζούσε η Εκκλησία σε υπερθετικό βαθμό στα χρόνια του Ευαγγελιστού συγγραφέως της «Αποκαλύψεως» αλλά και στους αμέσως επομένους αιώνες, αφού τότε κατ’ εξοχήν οι Χριστιανοί βίωναν τα Έσχατα σαν παρόντα;
Τότε, όμως, οι άνθρωποι ζούσαν πραγματικά τον Χριστό και τους ήταν αδιανόητο να πιστέψουν πως κάποιος μπορεί να τους μαγέψη “στα κρυφά”, “στα μουλωχτά”, χωρίς να το “πάρουνε χαμπάρι”! Δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι ένας αριθμός θα ήταν τόσο καθοριστικός για την πίστη τους και θα αλλοίωνε την πνευματική τους κατάσταση και τα φρονήματά τους επειδή κάποιος θα τους τον έβαζε κρυφά στα δημόσια έγγραφά τους, χωρίς να τους κάνη λόγο για τον σατανά ή να συσχετίζη τον αριθμό αυτόν με τη σατανολατρεία!
Τότε, λοιπόν, υπήρχε η Πίστη στον Χριστό, η σχέση μαζί Του. Δεν υπήρχε η δεισιδαιμονία του σήμερα, που αντί να κοιτάξουμε τα χάλια μας και την ανυπαρξία της πνευματικής μας ζωής, ασχολούμεθα με το ποιος μας έκανε μάγια και δεν πάνε καλά οι δουλειές μας ή με το ποιος μας έκανε μάγια και δεν μπορούν να παντρευτούν τα παιδιά μας και πολλά άλλα παρόμοια.
Οι τότε Χριστιανοί δεν μπορούσαν ούτε να διανοηθούν ότι θα εμφανίζονταν κάποτε Χριστιανοί, και μάλιστα κληρικοί, που θα ισχυρίζονταν ότι ο σατανάς με την κτιστή και βρώμικη σφραγίδα του μπορεί να σφραγίση οριστικά και αμετάκλητα τους ανθρώπους! Γιατί, βεβαίως, μόνο για αμετάκλητο Χάραγμα γράφει η «Αποκάλυψη» και γι’ αυτό και το ίδιο το ιερό Βιβλίο αλλά και οι άγιοι Πατέρες μας εξηγούν ότι το Χάραγμα είναι η απόλυτη αμετανοησία του ανθρώπου και η διαμόρφωση του χαρακτήρα του σε σατανόσχημη προσωπικότητα και όχι μια στιγμιαία ή και προσωρινή άρνηση, ακόμη και αυτού του Θεού.
Ήταν αδιανόητο για τους τότε Χριστιανούς να σκεφθούν πως θα “ξεφύτρωναν” κάποτε Χριστιανοί με τέτοια φοβία και δεισιδαιμονία, που να πιστεύουν ότι ο σατανάς μπορεί να επικρατήση στις ψυχές των ανθρώπων, ακόμη και χωρίς τη θέληση και τη συγκατάθεσή τους! Ότι μπορεί να αναδειχθή ισχυρότερος του ...Χριστού(!), που ενεργεί την άκτιστη σφραγίδα Του μόνο σ’ αυτούς που την θέλουν και για όσο την θέλουν. Δηλαδή ποτέ αμετάκλητα! Αυτό το γνωρίζει η Εκκλησία μας και γι’ αυτό σφραγίζει και πάλι (αναμυρώνει, χρίει ξανά) εκείνους τους Χριστιανούς που αρνήθηκαν για κάποιο διάστημα τον Χριστό και κατόπιν επέστρεψαν στην Πίστη.
Για φαντασθείτε τη βλασφημία μας: Η άκτιστη σφραγίδα του Χριστού, που έχουμε με το άγιο Βάπτισμα, αδύναμη μπροστά στην κτιστή και βρώμικη σφραγίδα του Διαβόλου!
Καμαρώστε, που φθάσαμε: Να πιστεύουμε πως αυτός, που δεν έχει εξουσία ούτε στα γουρούνια να εισέλθη, χωρίς την άδεια του Χριστού, ότι μπορεί να κυριαρχήση πάνω στους ανθρώπους –χωρίς αυτοί να γίνουν ψυχικά γουρούνια– και να τους κάνη δικούς του (αυτό είναι το Χάραγμα) μόνο και μόνο επειδή αυτοί έλαβαν από την Πολιτεία τα κρατικά έγγραφα, όπως έκαναν μέχρι σήμερα, ενώ μέσα στα έγγραφα αυτά υπάρχει κρυμμένος αριθμός, που κάποιοι τον θεωρούν σατανικό, επειδή κάπου κάποτε θα συμπέση με τον αριθμό που θα έχη ο Αντίχριστος! Δηλαδή, ακολουθώντας τη λογική τους, πρέπει να καταργήσουμε ακόμη και το Όνομα του Χριστού και να μη το προφέρουμε καν, αφού κάποτε θα κυκλοφορήσουν κάποιοι ψευδόχριστοι που θα λένε ότι αυτοί είναι ο Χριστός!
Το όνομα του Αντιχρίστου δεν μας ενδιαφέρει. Δεν έχει καμμιά απολύτως εξουσία, όπως και η σφραγίδα του. Ούτε γουρούνια δεν μπορεί να σφραγίση χωρίς την άδεια του Χριστού, όχι ανθρώπους! Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να αποστρεφόμαστε τα έργα του Διαβόλου και να μην προσκυνούμε τις δραστηριότητές του. Και, βεβαίως, αν κάποτε οι κυβερνήτες μας συσχετίσουν την παράδοση των κρατικών εγγράφων με την αποδοχή και την προσκύνηση του Διαβόλου, τότε –όπως έγραψε και ο μακαριστός π. Επιφάνιος– «όχι μόνο δεν θα λάβωμε τα “διαβολόχαρτα” αλλ’ ούτε καν θα τα εγγίσωμεν». Ωστόσο, καλό θα ήταν να στρέψουμε όλο μας το ενδιαφέρον και το πάθος μας στο να εξαφανίζουμε από την Πατρίδα μας τους όποιους “διαβολοκυβερνήτες”, παρά να κυνηγάμε σαν μανιακοί τα όποια “διαβολόχαρτά” τους!
* * *
Όμως, όπως συνήθως, έτσι και τώρα, δεν μας ενδιαφέρει η ουσία αλλά η περιουσία! Μας απασχολεί το θέμα του Αντιχρίστου γιατί έχει να κάνη με το τι θα φάμε, τι θα πουλήσουμε και το τι θα αγοράσουμε. Αλλιώς δεν θα μας απασχολούσε, όπως δεν μας απασχόλησε μέχρι το 1984 που η “θεοπάλαβη” Αμερικανίδα Προτεστάντις Μ. Relfe πήρε από τον διάβολο την οδηγία να αναστατώση παγκοσμίως τους χριστιανούς κάνοντας έτσι την παρουσία του “φοβερή και τρομερή” στους ανθρώπους!
Το διαβολικό έργο συμπλήρωσε ο συνεργάτης της John Shepherd, ο οποίος, κατά τα λεγόμενα της Relfe, πήρε το “χάρισμα” «να διαβάζη με μοναδικό τρόπο τους γραμμωτούς κώδικες»! Έτσι εξηγείται γιατί κανείς σοβαρός και ανεπηρέαστος επιστήμων δεν μπόρεσε μέχρι σήμερα να διαβάση ότι είναι απαραίτητη η παρουσία του 666 στους γραμμωτούς κώδικες, αφού γι’ αυτή την ανάγνωση δεν χρειάζονται επιστημονικές γνώσεις αλλά μόνο ειδικό ... “χάρισμα”!
Το θέμα, λοιπόν, δεν πρέπει να είναι οι πωλήσεις και οι αγορές, αλλά το τι είδους πνεύμα “πουλάμε” και το τι είδους πνεύμα “αγοράζουμε”! Ο Θεός μας είπε με τον άγιο Παύλο να δοκιμάζουμε τα πνεύματα αν είναι από τον Θεό ή από τον Διάβολο. Άραγε, δεν μας ενδιαφέρει, το ότι όλη αυτή η ιστορία με τα σφραγίσματα και τα χαράγματα ξεκίνησε παγκοσμίως από μια ψυχοπαθή προτεστάντισσα και όχι μετά από αποκάλυψη του Θεού σε αγίους ανθρώπους; Ο π. Παΐσιος ενεπλάκη στην ιστορία αυτή εκ των υστέρων, παρακινούμενος φορτικά από τάχα θεολογικά κατηρτισμένους, τους οποίους υπήκουσε –κατά το «άκακος ανήρ πιστεύει παντί λόγω»– όπως λεπτομερώς εξηγείται στην ειδική θεολογική μελέτη του γράφοντος, με τίτλο «Ο Αντίχριστος, ο αριθμός 666 και η ανησυχία των Χριστιανών» (Αθήνα 1986 και –επηυξημένη– 1997).
Αλλά ούτε τα τρόφιμα πρέπει να είναι το θέμα μας. Δεν πρέπει καθόλου να μας απασχολούν, γιατί η γη δεν θα στερήση ποτέ στους ανθρώπους του Θεού τα τρόφιμά της, όσοι Αντίχριστοι και να έρθουν! Όποιος πιστεύει στον Χριστό, θα φυτεύη το βράδυ και το πρωΐ θα θερίζη!
Παρ’ ότι, όμως, δεν πρέπει, το πάθος μας για το θέμα αυτό είναι μεγάλο και αγιάτρευτο, γιατί όλη μας η έννοια είναι στο τι θα γίνη αν έρθη ο Αντίχριστος και δεν μπορούμε να φάμε! Το φαΐ είναι όλη η ιστορία. Και γι’ αυτό βλέπουμε να έχη κυριαρχήσει σε κληρικούς και λαϊκούς αυτή η φοβία: Τι θα γίνη αν χάσουμε τα κουτάλια μας! Τι θα γίνη αν δεν μπορούμε να τρώμε; Και οδηγούνται άνθρωποι ταλαίπωροι να μαρτυρήσουν χωρίς λόγο σήμερα, παρακινούμενοι από εκείνους οι οποίοι δεν έχουν μελετήσει εις βάθος ποιά είναι η αλήθεια της πίστεώς μας και γι’ αυτό κυριαρχεί μέσα τους η φοβία.
* * *
Τελικά, η τραγικότητα της εποχής μας οφείλεται στο ότι δεν ζούμε τον Χριστό, δεν προσδοκούμε τη Βασιλεία Του και γι’ αυτό δεν ρυθμίζουμε τη ζωή μας σύμφωνα με Αυτόν.
Αν πράγματι μας ενδιαφέρει η διάσωση του ανθρωπίνου προσώπου, όπως κατά κόρον ισχυριζόμαστε και διαλαλούμε, αυτό δεν θα το επιτύχουμε με το να καταργήσουμε από τα κρατικά έγγραφα την αρίθμιση των ανθρώπων. Δεν παθαίνει τίποτα ο άνθρωπος με το να κωδικοποιηθούν τα στοιχεία του στις Κρατικές Υπηρεσίες.
Αυτό πάντοτε γινόταν. Τα αυτοκίνητά μας κυκλοφορούν πάνω από ένα αιώνα έχοντας στις πινακίδες τους αριθμούς και όχι τα ονόματα ή τα επίθετά μας. Το ίδιο και οι πιστωτικές και οι παντός είδους Κάρτες, χωρίς αυτό να το θεωρούμε μέχρι σήμερα αριθμοποιήση του Προσώπου.
Δεν πάψαμε να βαπτιζόμαστε με το όνομά μας. Δεν πάψαμε να εξομολογούμεθα και να λαμβάνουμε την άφεση των αμαρτιών μας με το όνομά μας. Δεν πάψαμε να Κοινωνούμε με το όνομά μας και να μετέχουμε σε όλα τα Μυστήρια της Εκκλησίας μας με το όνομά μας. Εκτός αν έγινε ξαφνικά η Κρατική καταγραφή μας τόσο αποφασιστικής σημασίας, ώστε αυτή μόνη να μας προσδιορίζη και όχι το πως μας απογράφει η Εκκλησία.
Πρέπει κάποτε να σοβαρευτούμε. Αν νοιώθουμε σαν τους πρώτους χριστιανούς, που ζούσαν κάτω από την κυριαρχία του κατ’ ουσίαν άθεου Καίσαρα, να κάνουμε κατακόμβες και να πάψουμε να διαμαρτυρόμαστε για τα διάφορα έγγραφα των αθέων κυβερνητών, όπως δεν διαμαρτύρονταν και οι πρώτοι χριστιανοί για τέτοιου είδους πράγματα.
Αν νοιώθουμε σαν Ορθόδοξοι Έλληνες, που δεν ζουν σε ολοκληρωτικό καθεστώς αλλά σε δημοκρατικό πολίτευμα με δικαίωμα του «εκλέγειν και εκλέγεσθαι», να οδηγήσουμε και να προτρέψουμε πιστους ανθρώπους να γίνουν πολιτικοί, αντί να κυνηγάμε σαν “φτωχοί συγγενείς” και ζητιάνοι τα δικαιώματά μας από την Πολιτεία. Αυτού του είδους η Πολιτεία χαίρεται με την αθλιότητά μας, που εμείς τη θεωρούμε αγωνιστικότητα, γιατί “παίζει” μαζί μας. Αύριο, η ίδια αυτή Πολιτεία θα ανακοινώση ότι δεν θα εφαρμόση αυτό που εξήγγειλε και δυσαρέστησε τους χριστιανούς, και θα το “πάρη πίσω”, όπως πολύ πιθανόν να συμβή με την περιβόητη «Κάρτα του Πολίτη». Τότε οι αφελείς πιστοί θα “κάνουν χαρούλες”, θεωρούντες ότι οι αγώνες της Πίστεως νίκησαν και θα σπεύσουν να τους ξαναψηφίσουν!
* * *
Δεν περιμένουμε να μεταβληθή η ζωή του κόσμου σε επίγειο Παράδεισο από τους άρχοντες. Αυτό το τονίσαμε και στην αρχή. Από το σημείο όμως αυτό, μέχρι του να συνεχίζουμε το «σφάξε με αγά μου να αγιάσω», ενώ έχουμε και δικαίωμα και υποχρέωση να επιλέγουμε παντού και πάντοτε χριστιανούς, υπάρχει αβυσσαλέα απόσταση. Εκτός αν νομίζουμε πως οι άθεοι κυβερνήτες θα μεταστραφούν σε προασπιστές της Ορθοδοξίας και των Παραδόσεων του Γένους μας λαμβάνοντες το ίδιο “χάρισμα” που έλαβε ο αξιοθρήνητος John Shepherd και ...διαβάζει τους γραμμωτούς κώδικες!
Η ιστορία του κόσμου έχει δείξει ότι μόνο οι άνθρωποι που επιλέγουν πάντοτε σωστά, με τη λογική και τη θεολογία και κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να γίνη ο κόσμος μας καλύτερος, μόνο αυτοί προσδοκούν την ένδοξη Παρουσία Του Χριστού μας, γιατί η αναστροφή μας στον κόσμο είναι ένα πρόκριμα, μια προετοιμασία, ένα φροντιστήριο.
Δεν μας έπλασε ο Θεός για εκατό χρόνια. Ο Θεός είναι αιώνιος και δεν πλάθει δημιουργήματα πρόσκαιρα. Πρόσκαιρα δημιουργούμε εμείς που είμαστε πρόσκαιροι σ’ αυτή τη ζωή. Ο Θεός ο αιώνιος «ο τα διηρημένα συναγαγών εις ενότητα και σύνδεσμον» δημιουργεί για τους αιώνας των αιώνων. Δημιουργεί παιδιά Του και όχι παιχνίδια Του. Δημιουργεί τέκνα Θεού και Φωτός και όχι παιχνίδια με ημερομηνία λήξεως.
Όλοι οι άλλοι, πάντοτε περίμεναν και περιμένουν κάποιον άλλον. Όχι τον Χριστό, αλλά τον Αντίχριστο! Αυτό το κάνουν οι Εβραίοι εδώ και χιλιετίες. Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε την ίδια πρακτική παρηλλαγμένη και σε Ορθοδόξους Χριστιανούς, όπως περιγράψαμε. Παρηλλαγμένη, γιατί οι φοβικοί Χριστιανοί δεν περιμένουν σαν Μεσσία τον Αντίχριστο, όπως οι Εβραίοι, αλλά, περιμένοντάς τον με τρόμο και αναγνωρίζοντάς του τόσο μεγάλη δύναμη, αφήνουν τη σκέψη του Θεού και ασχολούνται εξ ολοκλήρου με τον φόβο του Αντιχρίστου. Είναι άραγε τυχαίο; Είναι απλή σύμπτωση ή επιβεβαίωση ότι και εμείς, σαν τους Εβραίους, είμαστε «σκληροτράχηλος λαός», με γυρισμένη πάντοτε την πλάτη μας στον Θεό γιατί συνεχώς αγωνιούμε για κάτι άλλο;
Είναι αλήθεια ότι μας λείπει η προσδοκία του Χριστού μας γιατί μας λείπει η βίωση του Χριστού μας. Αυτή τη βίωση να ποθήσουμε με όλο μας το είναι. Αλλιώς, δεν υπάρχει για μας καμμιά ελπίδα. Ούτε για την παρούσα ζωή, αλλά ούτε και για τη Μέλλουσα!
"Σαν κλέφτης εφοδιάζεται τρόφιμα ο έγκλειστος Πατριάρχης"
____Επανερχόμεθα στο ζήτημα του Μακαριωτάτου Πατριάρχου πρ. Ιεροσολύμων κ. ΕΙΡΗΝΑΙΟΥ. Ο τίτλος του σημειώματός μας δεν ανήκει σ' εμάς. Είναι τίτλος της δημοσιογράφου κας Μαρίας Γιαχνάκη, η οποία μετέβη στα Ιεροσόλυμα, επισκέφθηκε τον έγκλειστο Πατριάρχη, συνομίλησε μαζί Του, έλαβε φωτογραφίες, κατέγραψε σε video συγκλονιστικές σκηνές από την μαρτυρική ζωή του καί τώρα πια μας προσφέρει ατόφια την πραγματικότητα καί απερίτμητη την αλήθεια!
_____Έπειτα από τό ρεπορτάζ της κας Γιαχνάκη έγιναν φανερά τα εξής:
Ο Πατριάρχης δεν είναι αυτο-έγκλειστος, όπως από πολλούς διαδίδεται. Τον έχουν φυλακίσει παρανόμως στο διαμέρισμά του! Είναι φυλακισμένος εκεί χωρίς κάποια απόφαση εκκλησιαστικού ή πολιτικού Δικαστηρίου.
Οι παράγοντες του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων δεν φροντίζουν ούτε κάν για τη διατροφή του! Κάποιοι όρθόδοξοι πιστοί Άραβες Χριστιανοί καί κάποιος ή κάποιοι Μουσουλμάνοι, που τον συμπαθούν, τον φροντίζουν! Του παρέχουν τά αναγκαία μέ ένα σακίδιο, που το κατεβάζει και το ανεβάζει ο μάρτυς Πατριάρχης! Τέτοια σκληρότητα είναι ασύμβατη με την χριστιανική μας ιδιότητα.
Πανεπιστημιακός ιατρός, όταν είδε τήν φωτογραφία μέ τό σακίδιο των εφοδίων, την προσοχή του αιχμαλώτισε μια λεπτομέρεια, δηλ. το χέρι του Μακαριωτάτου! Φαίνεται πόσο εξαντλημένος είναι καί συγκλονίσθηκε!
Το ερώτημα, το οποίο αβίαστα αναδεικνύεται τώρα είναι: Εάν αύυριο ο Μακαριώτατος κ. Ειρηναίος ευρεθή νεκρός στο Διαμέρισμά του μέ ποιό πρόσωπο θα αντιμετωπίσουν την Κοινωνία οι εκκλησιαστικοί παράγοντες των Ιεροσολύμων;
Το ίδιο ερώτημα απευθύνεται καί πρός όλους τούς σεπτούς Πατριάρχες καί Αρχιεπισκόπους της ανά τόν κόσμον 'Ορθοδοξίας, οι οποίοι γνωρίζουν τό πρόβλημα καί ...σιωπούν!
Το ίδιο ερώτημα απευθύνεται επίσης καί πρός όλους τους αδελφούς μας Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες της Εκκλησίας της Ελλάδος, τούς οποίους η ελαχιστότης μου έχει ήδη ενημερώσει α) με τίς κατά καιρούς αναρτήσεις μας στο Blog και β) μέ το ειδικό δίπτυχο, το οποίο τυπώθηκε με δαπάνη της Ιεράς ημών Μητροπόλεως και διανεμήθηκε προχθές Δευτέρα 17 Ιανουαρίου ε.έ. πρός όλους μέσα στην Αίθουσα Συνεδριών της Ιεραρχίας μας καί έχει τον συγκλονιστικό τίτλο: "Αφήστε με να πεθάνω στον Πανάγιο Τάφο"!
Το ίδιο ερώτημα απευθύνεται και πρός τό Υπουργείο Εξωτερικών, όπου απεστάλη σχετική επιστολική διαμαρτυρία μας.
Την αυτή επιστολική διαμαρτυρία μας απευθύναμε, διά της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, επειδή έτσι επιβάλλει το εκκλησιαστικό Πρωτόκολλο, καί πρός όλους τους ανά τον κόσμο εκκλησιαστικούς Ηγέτες της Ορθοδόξου Εκκλησίας, αλλά -δυστυχώς- η επιστολή μας μέχρι σήμερα δεν προωθήθηκε πρός τους παραλήπτες της! Παρανόμως κατακρατείται στις Συνοδικές Υπηρεσίες!
Επανερχόμεθα, λοιπόν, σήμερα στο ζήτημα του εγκλείστου Πατριάρχου Ιεροσολύμων για να θέσουμε τον κάθε πιστό χριστιανό μπροστά στη συνείδησή του! Εύχομαι να μη λογοδοτήσουμε κάποτε ενώπιον του Κυρίου μας για την ενδεχόμενη αδιαφορία μας.
Τέλος την προσεχή Τρίτη 25η Ιανουαρίου μη χάσετε τήν εκπομπή "Αθέατος κόσμος" του κ. Κωνστ. Χαρδαβέλα. 'Οπως πληροφορηθήκαμε, θα είναι αφιερωμένη στον μάρτυρα Πατριάρχη.
________Δείτε, λοιπόν, το συγκλονιστικό video για να αντιληφθείτε πόσο μαρτυρικά βιώνει ένας πρ. Πατριάρχης της Ορθοδοξίας! Τα στοιχεία μας αντλούμε από τό blog "newsbomb".
+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
Αίγιο, 24 Ιανουαρίου 2011
Ο ΜΕΤΡΗΤΗΣ ΜΑΣ:
Ο Μετρητής μας τώρα δείχνει 454.502 Το προηγούμενο Σημείωμά μας της 21ης Ιανουαρίου 2011 ανέγνωσαν 1374 αναγνώστες.
**********
Δημοσίευση 18/01/2011 07:31
Ανανέωση 19/01/2011 07:53
της Μαρίας Γιαχνάκη
Μετά την αποκάλυψη της απάνθρωπης συμπεριφοράς απέναντι στον 75χρονο Πατριάρχη Ιεροσολύμων από τους πατέρες του Πατριαρχείου εξασφαλίσαμε άλλο ένα βίντεο με σκηνές που μόνο ντροπή μας κάνουν να νιώθουμε.
Σχεδόν κάθε βράδυ ο έκπτωτος Πατριάρχης Ιεροσολύμων Ειρηναίος περιμένει να πάει 10, ώσπου τα μαγαζιά που βρίσκονται στην παλιά πολή της Ιερουσαλήμ κάτω από τα κελιά του Πατριαρχείου να κλείσουν και να ερημώσουν οι πλακόστρωτοι δρόμοι . Λίγο μετά τις 10 παίρνει ένα σκοινί και το πετάει στο κενό για να φτάσει στο δρόμο που περιμένει κάθε φορά ένας άραβας από τις οικογένειες της παλιάς πόλης .Όλον αυτόν τον καιρό τον βοηθάνε με τρόφιμα ή είδη πρώτης ανάγκης όσα μπορούν τουλάχιστον να χωρέσουν σε ένα καλάθι ή σε μια πλαστική σακούλα.
Ο έγκλειστος Πατριάρχης τραβάει το σκοινί και ανεβάζει τα τρόφιμα κοντά του. Αυτές οι εικόνες διαδραματίζονται κρυφά κάτω από τη μύτη της αγιοταφικής αδελφότητας που καταβάθος γνωρίζει ότι εκείνος φροντίζει να βρίσκει τρόπους να τρέφεται. Αυτές τις εικόνες όμως τις γνωρίζουν και όλοι οι Άραβες της περιοχής γεγονός που έχει μειώσει κατά πολύ το κύρος των Ελλήνων στο Πατριαρχείο. Γεγονός είναι πάντως ότι κάποιοι επιτήδιοι γνωρίζοντας το πρόβλημα που αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή το Πατριαρχείο και η αδελφότητα προσπαθούν να εκμεταλευτούν και τον έγκλειστο Πατριάρχη που κρέμεται σε όποιον πάει να τον βοηθήσει αλλά και την κακή δημοσιότητα για να δημιουργήσουν και πάλι αστάθεια στο ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο.
Ερωτηματικά πάντως γεννά το γεγονός ότι ανώτατοι Ιεράρχες από την Ελλάδα αλλά και από τα άλλα Πατριαρχεία γνωρίζουν την κατάσταση που επικρατεί αυτή τη στιγμή στο Πατριαρχείο της Ιερουσαλήμ, γνωρίζουν δηλαδή ότι ένας συνάνθρωπός μας και μάλιστα Πατριάρχης ζει μόνος κλειδωμένος στο κελί του και αποσιωπούν την απανθρωπιά που όταν φτάσει στο αποκορύφωμά της τότε είναι σίγουρο ότι θα σκύψουν το κεφάλι και θα προσπαθούν να αποφύγουν τα αρνητικά σχόλια που θα γίνονται και πάλι από τα ξένα μέσα ενημέρωσης….
Διαβάστε επίσης:
Συναντήσαμε τον φυλακισμένο Πατριάρχη Ιεροσολύμων
“Αφήστε με να πεθάνω στον Πανάγιο Τάφο”
Σόκαρε η εικόνα του έγκλειστου Πατριάρχη Ιεροσολύμων
____Η οσία Αγνή, η ένδοξη μάρτυς που τιμήθηκε από γενεές εραστών της αγνότητος, ήταν δωδεκαετής παρθένος, ευγενικής καταγωγής, και ζούσε στην Ρώμη επί βασιλείας Διοκλητιανού. Η ζωή της ήταν αντάξια του ονόματός της και δίδασκε τον λόγο της αλήθειας σε πολλές γυναίκες που έρχονταν να την δουν και τις παρότρυνε να αναγνωρίσουν τον Χριστό ως τον μόνο αληθινό Θεό και να τον λατρεύσουν διάγοντας αγνό βίο. Για τον λόγο αυτό συνελήφθη και οδηγήθηκε ενώπιον του επάρχου της Ρώμης.
____ Καθώς δεν κατόρθωσαν να την αναγκάσουν ν’ απαρνηθεί τον Χριστό, την παρέδωσαν, ντυμένη μ’ έναν απλό χιτώνα, σ’ ένα πορνοστάσιο. Όλοι, όμως, όσοι την πλησίασαν για να ασελγήσουν, τους κοβόταν η ορμή, έχαναν κάθε δύναμη και έστεκαν εμβρόντητοι. Ένας βάρβαρος, πιο άγριος και πιο ακόλαστος από τους άλλους, όρμησε στην αμνάδα του Χριστού σαν ανήμερο θηρίο, και παρευθύς έπεσε νεκρός σαν κεραυνόπληκτος. Το θέμα έφθασε στον έπαρχο που ζήτησε να προσαχθεί ξανά η Αγνή και την ρώτησε πως σκότωσε αυτόν τον άνθρωπο. Αποκρίθηκε η οσία ότι είχε δει Άγγελο Κυρίου, με μορφή λευκοφόρου νέου, που έσπρωχνε πίσω τους αδιάντροπους και που χτυπούσε τον πιο τολμηρό από αυτούς. Ο δικαστής δυσπιστούσε. Η Αγνή σήκωσε τότε τα μάτια στον ουρανό και προσευχήθηκε στον Θεό να δείξει την δύναμή Του και στην στιγμή ο νεκρός σηκώθηκε. Όλοι οι παρευρισκόμενοι ειδωλολάτρες και ο ίδιος ο κυβερνήτης αναφώνησαν κατάπληκτοι: «Μεγάλη η δύναμη των χριστιανών!». Όμως κάποιοι φανατικοί άπιστοι φώναξαν απευθυνόμενοι στον έπαρχο: «Αυτά τα σημεία τα κατορθώνει με την μαγεία. Θανάτωσέ την!». Καταδικασμένη να καεί ζωντανή, μπήκε με θάρρος στις φλόγες κάνοντας το σημείο του Σταυρού. Με την προσευχή στα χείλη, άφησε το σώμα της που το είχε φυλάξει άσπιλο και υψώθηκε προς τον Κύριο για να γευθεί την αληθινή και αιώνια αγνότητα στην θεωρία του προσώπου Του. ____ Ότι απέμεινε από το παρθενικό σώμα το συνέλεξαν με ευλάβεια οι χριστιανοί και εναποτέθηκε σε τάφο, πάνω στον οποίον αργότερα οικοδομήθηκε μια μεγάλη βασιλική. Τα λείψανά της υπήρξαν για αιώνες και μέχρι σήμερα πηγή παρηγορίας και ιάσεων για τους χριστιανούς της Ρώμης και του κόσμου ολόκληρου.
(Πηγή: Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, Εκδόσεις ΙΝΔΙΚΤΟΣ)
*******
Η αγνότητα, την οποία είχε η Αγία Μάρτυς Αγνή η Ρωμαία, είναι χρέος όλων μας. Είναι με λίγα λόγια μίμηση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
Καλούμαστε λοιπόν ως Χριστιανοί να μιμηθούμε τον Χριστό σε όλα. Όπως Εκείνος είναι αγνός έτσι κι εμείς οφείλουμε να αγνίζουμε εαυτούς. Αυτό γίνεται ζώντας μέσα στην Εκκλησία σαν ζωντανά μέλη της.
******
Ο ΜΕΤΡΗΤΗΣ ΜΑΣ: Τώρα δείχνει 453.128 hits. Το προηγούμενο Σημείωμά μας της 16ης Ιανουαρίου 2011 με θέμα:
