ΔΡΥΟΣ ΠΕΣΟΥΣΗΣ.....(1ον )

ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΝΑ ΣΥΜΦΩΝΗΣΟΥΜΕ, 

ΑΛΛ' ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΑΦΩΝΗΣΟΥΜΕ!

_______ Ο κ. Γεώργιος Παπανδρέου δεν είναι πια Πρωθυπουργός της Χώρας! Εκών ή άκων παρέδωσε την Εξουσία σε ένα άλλο πρόσωπο, τον κ. Λουκά Παπαδήμο. Ένα πρόσωπο, επιλεγμένο από τα ξένα Κέντρα Αποφάσεων, τα οποία και τον επέβαλαν στην ταλαίπωρη Χώρα μας. Φωνή ή μάλλον φερέφωνο των ξένων Αφεντάδων μας στην Ελλάδα είναι τα ευχερώς εξαγοραζόμενα ΜΜΕ (θυμηθήτε το Σχέδιο Αννάν για την Κύπρο). Αυτά έκαμαν την σχετική προπαγάνδα, τήν "σπέκουλα", ώστε ο κ. Παπαδήμος, (αυτό το Στέλεχος των ξένων Διευθυντηρίων, συγχρόνως δε καί  συνένοχος και συνυπεύθυνος για την σημερινή οικονομική κρίση), να κληθή απο το πουθενά για να κυβερνήσει την Χώρα, αύριο δέ ως προ-κάτ Πρωθυπουργός να διεκδικήσει την Εξουσία και μέσα απο τη εκλογική διαδικασία! Αυτό, παρακαλώ, να το θυμάσθε. 

________Ας επανέλθουμε όμως στο κύριο θέμα μας. Από την ώρα που ο κ. Γ. Παπανδρέου κατέθεσε την Εξουσία, παρατηρείται ένας καταιγισμός ειδήσεων, καταγγελιών καί δημοσιευμάτων, τα οποία με  τον ένα ή τόν άλλο τρόπο τον κατηγορούν!  Μπορεί να είναι αλήθεια ή ψέμματα, όσα τώρα δημοσιεύονται. Αλλά το ερώτημά μας είναι: Γιατί όλα αυτά να δημοσιεύωνται τώρα; Γιατι δεν τα έγραφαν και χθές όσοι προσπαθούν να του προσάψουν ψόγο;  Οι γενναίοι κτυπούν τα καλάμια όταν είναι όρθια! Ο κ. Γ. Παπανδρέου τώρα πια είναι ένα πεσμένο καλάμι! Μοναδική εξαίρεση στον κανόνα αποτελεί ο εκ Κρήτης κ. Θ. Ακρ...κης, ο οποίος επί έτη τώρα διά  του διαδικτύου καταγγέλλει ότι ο κ. Παπανδρέου είναι αβάπτιστος, δηλ. δεν είναι χριστιανός! Αλήθεια; Ψέμματα; Η καταγγελία προέρχεται από ένα γενναίο Κρητικό και απευθυνόταν στον έως χθές Πρωθυπουργό.

__________Καλώς ή κακώς ο "Γεώργιος" έγινε καί πάλι ο "Γιωργάκης"! (βλ. ΤΟ ΠΑΡΟΝ, 27.11.2011). Από καθήκον λοιπόν δημοσιεύουμε σήμερα το πρώτο από αυτά τα καταγγελτικά δημοσιεύματα, για να ακολουθήσουν και άλλα. Δεν παίρνουμε θέση! Δεν μπορούμε να πάρουμε θέση, διότι δεν γνωρίζουμε. Την ευθύνη έχουν όσοι καταγγέλλουν τον τέως Πρωθυπουργό. Σας παραδίδουμε λοιπόν  σήμερα χωρίς σχόλια το πρώτο καταγγελτικό δημοσίευμα. Προέρχεται από τον Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη  π. Τιμόθεο Ηλιάκη, τον κληρικό πού ήταν "κολλητός" στον μακαρίτη Ανδρέα Παπανδρέου καί τήν κα Δήμητρα Λιάνη.  

+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

Αίγιον, 28 Νοεμβρίου 2011

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ

November 21st, 2011 |

Γιώργο, εγώ νομίζω ότι μπορώ να σε προσφωνώ απλά με το όνομά σου γιατί είμαι εκείνος που έκλεισε τα μάτια του Πατέρα σου, είμαι εκείνος που στάθηκα μέχρι το τέλος δίπλα του χωρίς καμία υστεροβουλία, είμαι εκείνος που δέχθηκε, με την ανοχή σου, ύβρεις και επιθέσεις από τους ανθρώπους που επιθυμούσαν και τον φυσικό και τον πολιτικό θάνατο του πατέρα σου και που, δυστυχώς, και στήριξες και αγκάλιασες και συνεχίζεις να τους έχεις δίπλα σου. Είμαι εκείνος που δέχθηκε την εξομολόγησή του και του μετέδωσε τα Άχραντα Μυστήρια, παρά τις λυσσαλέες αντιδράσεις σας. Πριν συνεχίσω θέλω να διαβάσεις ένα κείμενο που έχει δει το φως της δημοσιότητας εδώ και πολύ καιρό αλλά ουδεμία αντίδραση υπήρξε από μέρους σου. Βέβαια δεν ξέρω αν σε ενημέρωσε ο Ν.Αθανασάκης, ο άνθρωπος όλων των καταστάσεων και σημερινός σου Σύμβουλος. Αλλά ας δούμε το κείμενο και τα λέμε ξανά. :

Τι δεν πρόλαβε να πει ο Ανδρέας Παπανδρέου;

Αποκάλυψη: Η ομιλία ενός νεκρού που θα άλλαζε την ιστορία και ένας όρκος “τιμής” που κάλυψε την ιστορική ατιμία σε μια σκηνή ακάθαρτη και οι πιο μικροί άνθρωποι μπορούν να παίξουν τους πιο μεγάλους ρόλους.

Αύγουστος 1995. Ο τότε Αρχηγός της ΕΥΠ, Ναύαρχος κ. Βασιλικόπουλος, παραδίδει έναν φάκελλο στον Ανδρέα Παπανδρέου. Μέσα στον φάκελλο υπήρχε ένας χάρτης.

“Πρόεδρε, Αμερικανικός δορυφόρος εντόπισε μεγάλα κοιτάσματα πετρελαίου και υδρογονανθράκων στο Αιγαίο”.

Η σημείωση εκτείνετο από την Κάρπαθο εως την Γαύδο και συμπεριλάμβανε μία “ασήμαντη” περιοχή όπου λίγο αργότερα έμελλε να γίνει διάσημη: Τις βραχονησίδες “Ίμια”. «Προάγγελος γεγονότων, πρέπει να οργανωθούμε» ήταν η αντίδραση του Ανδρέα. “Εάν εμείς το μαθαίνουμε τώρα, οι Τούρκοι το γνωρίζουν εδώ και εβδομάδες” συμπλήρωσε.

Μέσα στον φάκελλο επίσης υπήρχαν έγγραφα που αφορούσαν τον τότε υπουργό βιομηχανίας Κώστα Σημίτη.

Λίγες ημέρες μετά, στο πλαίσιο της 60ης Διεθνούς Έκθεσης της Θεσσαλονίκης, ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο τότε Υπουργός Εξωτερικών Κάρολος Παπούλιας συναντώνται με τον Ρώσο Υπουργό Εξωτερικών Αντρέι Κόζιρεφ. Το θέμα της συνάντησης ήταν η κατασκευή του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης (!!!). Ανακοινώθηκε ότι τα δυο μέρη έχουν καταλήξει σε οριστική συμφωνία, όμως η έναρξη των έργων είναι θέμα των κατασκευαστικών εταιρειών.

Στην ομιλία του στην ΔΕΘ, ο Ανδρέας Παπανδρέου κάνει λόγο για επερχόμενο θερμό επεισόδιο με την Τουρκία. Αυτή η αναφορά πεφτει σαν κεραυνός εν αιθρία αφού οι σχέσεις των δύο χωρών διένυαν μία από τις ομαλότερες περιόδους της ιστορίας εκείνη την περίοδο.

Στην συνέντευξη τύπου που ακολούθησε, ο Ανδρέας Παπανδρέου, καρατομεί τον Κώστα Σημίτη, ο οποίος υποβάλλει την παραίτηση του και από το εκτελεστικό γραφείο στις 11 Σεπτεμβρίου.

Λίγους μήνες μετά, τη Δευτέρα 15 Ιανουαρίου 1996 ο Ανδρέας Παπανδρέου συντάσσει την επιστολή παραίτησης του μέσα στο Ωνάσειο όπου νοσηλευόταν, υπό καθεστώς πιέσεων, μεταξύ των οποίων και της επιμονής του γιού του, Γεωργίου τότε υπουργού Παιδείας.

Ενδεικτικά τα σχόλια κάποιων “ξένων”:

“Μετά την επανεκλογή του, το 1993, κατηγορείται πως αναγορεύθηκε σε «πρωταθλητή της εθνικιστικής αδιαλλαξίας και της “υπεράσπισης του ελληνισμού και της ορθοδοξίας”!!Εθνικιστές Τάσο μου, εθνικιστές.

Αντικαταστάτης του εκλέχθηκε εσπευσμένα από την Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ στις 18 Ιανουαρίου του 1996 ο …Κώστας Σημίτης!

Λίγες ημέρες μετά, σαν έτοιμοι από καιρό οι Τούρκοι ξεκινούν το θερμό επεισόδιο στα Ίμια. Λες και γνώριζαν την έλευση του “δυναμικού” Σημίτη, ώστε να ξεκινήσουν την ενέργεια που οδήγησε στην δημιουργία γκρίζων ζωνών στην περιοχή που όπως είδαμε, οι “ευχαριστούμε την κυβέρνηση τους” ΗΠΑ γνώριζαν για το κοίτασμα. Να γιατί δεν μιλούν για ΑΟΖ στο Αιγαίο…

Ο Ανδρέας Παπανδρέου έδινε την μάχη για τη ζωή, την οποία κέρδισε προσωρινά στις 22 Μαρτίου του 1996. Οι γκρίζες ζώνες ήταν ήδη γεγονός, ο ανεκδιήγητος Μπέρνς είχε δηλώσει ότι δεν αναγνωρίζουν (οι ΗΠΑ) Ελληνική κυριαρχία στα “Καρντάκ”. Ο Γεράσιμος Αρσένης δηλώνει σιβυλλικά: ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ θα στείλει το μήνυμά του όταν έρθει η ώρα, αναφερόμενος στην πρόσφατη εθνική απώλεια.

Το 4ο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, ήταν αυτό που θα έκρινε την διαδοχή στην ηγεσία του κόμματος. Εκεί ο λόγος του Ανδρέα Παπανδρέου, θα ήταν καταλυτικός για τις εξελίξεις. Είχαμε μπει στον Ιούνιο. Στο τέλος του μήνα θα κρινόταν η τύχη του κόμματος και όπως δείχνουν τα σημερινά γεγονότα, ολόκληρης της χώρας.

Ο Ανδρέας έχει αποφασίσει να μιλήσει και να αποτρέψει αυτό που εξύφαιναν οι “σύμμαχοι”. Κλίντον και Γερμανοί χέρι – χέρι από τότε, όπως και τώρα. Καλεί τον Αντώνη Λιβάνη στο σπίτι του στην Εκάλη για να γίνει το σκαρίφημα και να συγκεντρωθούν τα στοιχεία πάνω στα οποία θα γινόταν η ομιλία που θα άλλαζε τον ρου της ιστορίας.  

Είναι 22 Ιουνίου του 1996, ώρα 8 το απόγευμα, ο Ανδρέας Παπανδρέου έχει ολοκληρώσει την ομιλία και ο Νίκος Αθανασάκης την έχει δακτυλογραφήσει στον υπολογιστή του σπιτιού της Εκάλης, ο δε Λιβάνης έχει ήδη αποχωρήσει. Στο σπίτι παρέμειναν ο Νίκος Αθανασάκης και ο Τηλέμαχος Χυτήρης όπου συνέφαγαν, τους οποίους ο Ανδρέας Παπανδρέου χαιρέτησε δια χειραψίας (!) όταν το δείπνο ολοκληρώθηκε.

Ήταν μία πύρινη ομιλία, όπως είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε από τα “Bullet Points” του προσχεδίου. Μία ομιλία με τρανταχτές αποκαλύψεις, μία κατάθεση ζωής που θα άλλαζε το πολιτικό κατεστημένο, μέρος του οποίου ήταν για δεκαετίες και ο Ανδρέας Παπανδρέου. Μα κυρίως, ήταν μία ομιλία για το μέλλον της χώρας και όσων το επιβουλεύοντο. Φανταστείτε έναν Ανδρέα υποβασταζόμενο στο Συνέδριο να αποκάλυπτε σχέδιο εκποίησης της χώρας, κατονομάζοντας συνεργάτες εντός του κινήματος…

Εκεί λοιπόν, επενέβει η μοίρα που έπαιξε ένα τραγικό παιχνίδι. 8 η ώρα το απόγευμα η ομιλία είναι έτοιμη. Ο Ανδρέας Παπανδρέου κοιμόταν, ο Νίκος Αθανασάκης με τον Τηλέμαχο Χυτήρη καθόντουσαν στην βεράντα της βίλας παρότι η ώρα ήταν περασμένη, προφανώς μαγεμένοι από την όμορφη καλοκαιρινή νύχτα.

Στις 1 τα ξημερώματα, βγαίνει η νοσοκόμα που παρακολουθούσε τον Πρόεδρο και τους ανακοινώνει ότι υπήρχε πρόβλημα. Αμέσως καλούν τον Κρεμαστινό που καταφτάνει σε σύντομο χρονικό διάστημα, όμως ήταν ήδη αργά. Ο Ανδρέας Παπανδρέου, ήταν νεκρός.

Το ιατρικό ανακοινωθέν που εξεδόθη αναφέρει: "......και ανέπτυξε κοιλιακή ταχυκαρδία, η οποία εντός δύο λεπτών εξελίχθηκε σε ηλεκτρομηχανικό διαχωρισμό. Εγένετο παρατεταμένη προσπάθεια ανανήψεως. Η γενική εικόνα και τα εργαστηριακά ευρήματα, είναι συμβατά με οξύ ισχαιμικό επεισόδιο, το οποίο τελικώς επέφερε και το θάνατο, στις 2,30 το πρωϊ Κυριακής 23 Ιουνίου 1996″.

Ο Νίκος Αθανασάκης, έτρεξε στον υπολογιστή για να περισώσει όπως θεωρήθηκε αυτή την ιστορική ομιλία – ντοκουμέντο. Έκανε ένα αντίγραφο και (προφανώς από λάθος λόγω της έντασης των γεγονότων) διέγραψε το αρχείο από τον σκληρό δίσκο.

Το συνέδριο έγινε στις 30 Ιουνίου όπου πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ εξελέγει ο Κώστας Σημίτης. Η ομιλία αυτή, δεν διαβάστηκε ποτέ, παρ’ ότι προοριζόταν για το συνέδριο.

Λίγους μήνες αργότερα, η χήρα του Ανδρέα, η Δήμητρα Λιάνη – Παπανδρέου, αναζήτησε αυτό το ιστορικό ντοκουμέντο. Προσπάθησε να επικοινωνήσει με τον μέχρι πρότινος “ευνοούμενο” Νίκο Αθανασάκη, αλλά δεν στάθηκε δυνατόν να τον βρει. Επικοινώνησε τότε με τον Τηλέμαχο Χυτήρη. Του ζήτησε να της βρει την ομιλία.

Δύο ημέρες μετά τον ξαναπήρε στο τηλέφωνο αφού δεν είχε ανταπόκριση. Ο στενός συνεργάτης του Ανδρέα Παπανδρέου της είπε τότε ότι δεν ήταν δυνατόν να της δώσει την ομιλία, διότι αυτός και ο Νίκος Αθανασάκης είχαν πάρει “όρκο τιμής” να μην την αποκαλύψουν ποτέ.

Έτσι λοιπον, η ιστορία σκέπασε με ένα πέπλο μυστηρίου αυτή την ομιλία, την τελευταία πολιτική πράξη ενός μεγάλου ηγέτη. Μία ομιλία που σύμφωνα με τις δικές μας πληροφορίες, εάν την εκφωνούσε υποβασταζόμενος ο ίδιος ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ στο συνέδριο, θα έκανε τον συμπαθή Σίμο Δανιηλίδη (που πρόσφατα επανήλθε στην επικαιρότητα) να μην φασκελώνει απλώς τον Κώστα Σημίτη. Μία ομιλία που ακόμα και με απλή ανάγνωση, θα άλλαζε την ροή της ιστορίας.

Έτσι λοιπόν, διαμορφώθηκε η νεώτερη Ελλάδα, αυτή που σήμερα στέκεται απαξιωμένη, σαν στυμμένη λεμονόκουπα στον Γερμανικό στίφτη με Αμερικάνικες πινελιές. Οι Παπανδρεϊκοί ηττήθηκαν κατά κράτος και το σύστημα Σημίτη επικράτησε με τις γνωστές συνέπειες.

• Ο Αγωγός Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη, έμελλε να επανενεργοποιηθεί από τον Κώστα Καραμανλή και να μπει στις καλένδες από τον Γιώργο Παπανδρέου.

• Τα ναυπηγεία που με εντολή Παπανδρέου το 1995 δεν εκποιήθηκαν αλλά εδόθηκαν στην ΕΤΒΑ και τους εργαζομένους, έμελλε να Γερμανοποιηθούν παράγοντας υποβρύχια που γέρνουν. Με λίγες κόκκινες πινελιές από το αίμα του Περατικού.

• Ο φλογερός αντιπαπανδρεϊκός Τάσος Μαντέλης, δεν διάβασε ποτέ την επιστολή – κόλαφο σε βάρος του Ανδρέα Παπανδρέου την οποία είχε ετοιμάσει για να στηρίξει την εκλογή Σημίτη. Έβγαλε το άχτι του υπογράφοντας συμφωνίες με την Siemens και πρωτοστατώντας στην γκριζοποίηση του Αιγαίου μέσω της νέας δομής του ΝΑΤΟ.

• Η νέα εποχή είχε φτάσει.

• Οι άνθρωποι του προέδρου παραγκωνίστηκαν μέχρις ενός.

• Όλοι; Όχι. Οι δύο στενότεροι συνεργάτες του, ο Νίκος Αθανασάκης και ο Τηλέμαχος Χυτήρης ήταν οι μόνοι που αξιοποιήθηκαν από το σύστημα Σημίτη. Μαζί του και ο Πέτρος Λάμπρου, ο “ταμίας” του Ανδρέα. Ήταν οι μόνοι που απέλαβαν “τιμές” από το νέο καθεστώς.

• Τι οξύμωρο… Αυτοί με τον “όρκο τιμής” και αυτός με τα αργύρια. Άλλωστε, κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να καθορίζει ο ίδιος την “τιμή” του.…όχι όμως και το τίμημα. ”

Λοιπόν Γιώργο δεν σε ρωτάω τι έχεις να πεις για όλα αυτά, δεν χρειάζεται άλλωστε, υπονόμευσες τον πατέρα σου γιατί στα τελευταία χρόνια της ζωής του άλλαξε πολιτική στα Εθνικά θέματα και προσέγγισε τον θησαυρό της Ορθοδοξίας αυτό είναι ένα γεγονός που δεν μπορείς σ εμένα να το διαψεύσεις αλλά, δυστυχώς για σένα και τους γύρω σου, ούτε στον Ελληνικό Λαό που σε πίστεψε και, όπως και εγώ, σε ψήφισε. Από την πρώτη μέρα της αναλήψεως της εξουσίας έδειξες ότι καθετί το Ελληνικό και Εθνικό σε ενοχλούσε αφάνταστα. Έσβησες τους τίτλους από τα Υπουργεία Εθνικής Παιδείας και Εθνικής Αμύνης και κατήργησες το Υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης. Τότε αντιδράσαμε, αλλά ποτέ δεν περιμέναμε ότι θα έφτανες ως εδώ. Να παραδώσεις δηλ. την Ελλάδα στα χέρια των τοκογλύφων του Δ.Ν.Τ. και της Ευρώπης. Να βλέπεις την Ελλάδα να σέρνεται ταπεινωμένη και εσύ να μιλάς για δήθεν “αγώνα” για ένα καλύτερο αύριο!!! Αλήθεια Γιώργο, γιατί μας οδήγησες στο Δ.Ν.Τ.? Γιατί δεν άσκησες σκληρή και επιθετική πολιτική μέσα στην Ε.Ε.? Γιατί δεν εξέτασες άλλες λύσεις? Γιατί Γιώργο στον πόλεμο μεταξύ δολλαρίου και ευρώ προτίμησες το αμερικανικό νόμισμα, μπλέκοντας την Ελλάδα σε μεγάλες περιπέτειες? ποιών τα συμφέροντα εξυπηρετούσες?

____________Και κάτι ακόμα Γιώργο.

____________Με ποιο δικαίωμα έκλεψες τα όνειρα των νέων παιδιών? Με ποιο δικαίωμα καταδίκασες σε θάνατο τα τιμημένα γηρατειά? Γιώργο οι συντάξεις που κόβεις, όπως κόβεις την γραβιέρα στο τραπέζι σου, δεν είναι ελεημοσύνη του κράτους στους Συνταξιούχους, είναι λεφτά δικά τους που τα έχουν δουλέψει με τον ιδρώτα και το αίμα τους. Με ποιο δικαίωμα Γιώργο βάζεις λουκέτα στα μαγαζιά και αφήνεις τον κόσμο αυτόν που σε πίστεψε νηστικό? Κορόϊδεψες ένα ολόκληρο Λαό και νόμισες πως με την κουτοπόνηρη “πολιτική” των Συμβούλων σου θα συνέχιζες να παίζεις στην σκακιέρα που σου είχαν δώσει οι πέραν του Ατλαντικού φίλοι σου. Νόμιζες πως οι Ευρωπαίοι Ηγέτες δεν θα καταλάβουν τον διπλό σου ρόλο στον πόλεμο μεταξύ δολλαρίου και ευρώ και πως θα μπορούσες με τον Αθανασάκη σύμβουλο να φιμώσεις και τον Διεθνή τύπο, όπως προσπάθησες να κάνεις και εδώ.

ΛΟΙΠΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΈΧΑΣΕΣ !!!

Αν θες να προσφέρεις έστω και την ελάχιστη υπηρεσία σε αυτή την χώρα που σε ανέδειξε και που δεν αγάπησες ποτέ ΣΗΚΩ ΚΑΙ ΦΥΓΕ ΤΩΡΑ. ΠΑΡΑΙΤΉΣΟΥ ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΠΡΩΤΟΥ ΣΕ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΝ, ΌΧΙ ΤΑ “ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ” ΌΠΩΣ ΛΕΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΟΚΚΙΝΙΖΕΙΣ, ΑΛΛΑ Η ΟΡΓΗ ΚΑΙ Η ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ.

ΦΥΓΕ όσο ακόμα είναι νωρίς και μπορεί κάτι να σωθεί. ΠΡΟΣΟΧΗ ΟΜΩΣ σου ζητάμε να φύγεις από την εξουσία ΌΧΙ από την Ελλάδα. ΕΔΩ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙΣ ΚΑΙ ΘΑ ΛΟΓΟΔΟΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ΚΑΙ ΟΙ ΤΑΜΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ ΤΗΣ ΣΥΜΦΟΡΑΣ ΠΟΥ ΣΕ ΟΔΗΓΗΣΑΝ Σ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΣΧΑΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΠΑΡΑΚΜΗΣ.

Ειλικρινά Γιώργο λυπάμαι για όλα αυτά. Θυμάσαι τι σου είχα πει στο Μνημόσυνο του πατέρα σου, λίγο καιρό μετά που έγινες Πρωθυπουργός? Να προχωράς πάντα με γνώμονα αυτό που ο Ανδρέας Παπανδρέου ζήτησε να γράψουν στον τάφο του ”Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ  ΈΛΛΗΝΕΣ” ..Εσύ προτίμησες τους τοκογλύφους, άντε λοιπόν κοντά τους εκεί είναι η θέση σου.

Με λύπη

π.Τιμόθεος Ηλιάκης

Πηγή: http://agiotokos-kappadokia.gr

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ

ΑΠΟ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΕ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

« ΑΓΙΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ Η ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ »

     Η Αγία Αικατερίνα αποτελεί κόσμημα στο χώρο των μαρτύρων του 4ου αιώνα μ. Χ. Καταγόταν από την Αλεξάνδρεια και ήταν θυγατέρα ευγενών στην καταγωγή γονέων. Έζησε κατά το τέλος του 3ου και αρχές του 4ου αιώνα μ.Χ, κατά την περίοδο της κυριαρχίας του Μαξιμίνου, γνωστού Χριστιανομάχου.

     Η Αικατερίνα ήταν πολύ όμορφη αλλά είχε και σπάνια μόρφωση. Σε ηλικία 18 χρονών είχε σπουδάσει άριστα λατινική και ελληνική φιλολογία, ρητορική και γνώριζε πολλές ξένες γλώσσες καθώς επίσης και τα δόγματα της χριστιανικής αλήθειας.

     Ασπάσθηκε το Χριστιανισμό από πολύ νεαρή ηλικία και εργάστηκε με ενθουσιασμό για τη διάδοση του. Όταν, λοιπόν, επί αυτοκρατόρων Μαξιμιανού και Μαξεντίου οι χριστιανοί διώκονταν σκληρά, η νεαρή Αικατερίνα δε δίστασε να παρουσιαστεί και να ομολογήσει Θεό το Σωτήρα Χριστό.

     Σύμφωνα όμως με την παράδοση και τα συναξάρια της Αγίας, όταν ο Μαξιμίνος πληροφορήθηκε για τον τρόπο ζωής της Αικατερίνας, ανέθεσε σε πενήντα περίφημους ρήτορες να πείσουν την Αγία να αλλάξει πίστη. Η Αικατερίνα όμως κατόρθωσε, όχι μόνο να καταπλήξει τους ρήτορες με τις γνώσεις της αλλά και να τους πείσει να ασπαστούν το Χριστιανισμό. Οργισμένος ο Μαξιμίνος διάταξε να κάψουν σε πυρά όλους τους ρήτορες και φυλάκισε την Αικατερίνα.

     Όταν η Αυγούστα Φαυστίνα άκουσε για την Αικατερίνα ζήτησε και την επισκέφτηκε στη φυλακή με τη συνοδεία 200 στρατιωτών. Η Αικατερίνη μάγεψε με τη διδασκαλία της και πάλι τους επισκέπτες της, έτσι που όλοι ασπάστηκαν το Χριστιανισμό. Ο Μαξιμίνος διέταξε τον αποκεφαλισμό της Αυγούστας και της ακολουθίας της και το μαρτυρικό θάνατο της Αικατερίνας.

     Σύμφωνα πάντοτε με την παράδοση, ο βασανιστικός τροχός που θα σκότωνε την Αγία κομματιάστηκε από μόνος του και έτσι τελικά η Αικατερίνα αποκεφαλίστηκε και οι παρευρισκόμενοι είδαν από το σώμα της να ρέει γάλα αντί αίμα. Το αγνό της σώμα μεταφέρθηκε από αγγέλους στο όρος Σινά όπου όμως έμεινε για αιώνες άταφο. Μετά από όραμα οι εκεί μοναχοί βρήκαν το σώμα της Αγίας και το εναπόθεσαν σε μαρμάρινη θήκη στο ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, ο οποίος σήμερα ονομάζεται και ναός της Αγίας Αικατερίνας.

     Η Eκκλησία μας γιορτάζει τη μνήμη της Αγίας Αικατερίνας την 25η Νοεμβρίου, ημέρα που βρέθηκαν τα λείψανα της.    Αργότερα, στο όρος Σινά ο Ιουστινιανός έκτισε στη χάρη της μοναστήρι, που σώζεται μέχρι και σήμερα.

Απολυτίκιο Ήχος πλ. α', τον συνάναρχον Λόγον

«Τὴν πανεύφημον νύμφην Χριστοῦ ὑμνήσωμεν, Αἰκατερίναν τὴν θείαν καὶ πολιοῦχον Σινά, τὴν βοήθειαν ἡμῶν καὶ ἀντίληψιν, ὅτι ἐφίμωσε λαμπρῶς, τοὺς κομψοὺς τῶν ἀσεβῶν, τοῦ Πνεύματος τὴ μαχαίρα, καὶ νὺν ὡς Μάρτυς στεφθεῖσα, αἰτεῖται πᾶσι τὸ μέγα ἔλεος»

ΠΗΓΗ: www.xfe.gr

ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ" ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ: 

ΕΠΙΛΟΓΗ ΘΕΜΑΤΩΝ
Αρχιμ. Χρυσόστομος Μυλωνάς
Πρεσβύτερος Βασίλειος Γιαννακόπουλος

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ-ΤΕΧΝΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ
Πρεσβύτερος Βασίλειος Νικολόπουλος
Πρεσβυτέρα Νικολίτσα Γκοτσοπούλου

ΓΕΝΙΚΗ ΕΠΟΠΤΕΙΑ
Πρωτ. Βασίλειος Πετρόπουλος

ΜΙΑ ΖΩΗ, ΤΑΠΕΙΝΗ ΘΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΣΤΟ ΘΕΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ

 ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ  ΕΚ ΒΑΘΕΩΝ

ΤΡΙΑΝΤΑ ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ  ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ, ΑΓΩΝΩΝ

ΚΑΙ ΘΥΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 

ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΔΟΞΗΣ  ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ

 

__________Στίς 19 Νοεμβρίου 1978 ὁ Πανάγαθος Θεός ωδήγησε τα βήματά μου εδώ στην ιστορική Βοστίτσα, τήν αγιασμένη απο τη Χάρη της Παναγίας μας, της Τρυπητής, πόλη, στο όμορφο Αίγιο  καί τους ανθρώπους του και με κατέστησε, ανάξιον όντα, Επίσκοπο καί Μητροπολίτη τῶν πιστών τέκνων της Ορθοδοξίας, που κατοικούν και με την παρουσία τους ζωντανεύουν τήν ιστορική αυτή Μητρόπολη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας.

___________Μέσα από την καρδιά μου αυθόρμητα και με περισσή κατάνυξη αναβλύζουν λόγια δοξολογίας, αἴνου καί ευχαριστιών πρός στον Αρχιποίμενα Κύριό μου, τον Ιησούν Χριστόν, διότι με άνέκφραστη φιλανθρωπία επέβλεψε επ εμέ τόν αμαρτωλό και άθλιο δούλο Του, τον γυιό ενός τσαγκάρη καί μιάς μοδίστρας, του Γεωργίου και της Νικολίτσας Λενή. Εξ απαλών ονύχων μέ έθελξε τό μεγαλείο του Χριστού μας. Μεγάλωσα μέσα στην Εκκλησία, κάτω από τούς θόλους του Ιερού Ναού Παντοκράτορος των Πατρών, υπηρέτησα το ιερό Βήμα σαν «παπαδἀκι», μαθήτευσα στα Κατηχητικά Σχολεία και τις Χριστιανικές Ομάδες της εποχής, ἔμαθα την ιεραποστολή ἤδη από αυτά τα μαθητικά μου χρόνια και τέλος παρέδωσα την ὐπαρξή μου ολόκληρη στην Εκκλησία του Σωτήρος Χριστού, ἔγινα ολοκαύτωμα στο βωμό της αγάπης Του!

Ο υποσημειούμενος έζησε και μεγάλωσε σε δύσκολα χρόνια. Άν καί καλό παιδί, παιδί της Εκκλησίας, έφαγε το ξύλο της ζωής του από τον αείμνηστο Πατέρα του, ο οποίος, ακολουθώντας το πνεύμα της εποχής, ὀπως άλλωστε ὀλοι οι γονεῖς τότε, έδερναν τα παιδιά τους προκαταβολικά, για να προλάβουν μια υποτιθέμενη ζημιά. Ὅταν π.χ.  πήγαιναν με τη  στάμνα στη βρύση της γειτονιάς για να κουβαλήσουν νερό, καθ’όσον εἀν γύριζαν με σπασμένη τη στάμνα το ξύλο δεν θα είχε νόημα ἠ και χρηστική σημασία! Το πνεύμα της εποχής τότε ήταν τό «προνοείν!». «Σε δέρνω προκαταβολικά, ώστε –προσέχοντας- να μη σπάσεις τή στάμνα», μας ἐλεγαν με αποφασιστικότητα! Ας είναι ελαφρύ τό χώμα που τούς σκεπάζει!    

Τελειώνοντας τό οκτατάξιο τότε Γυμνάσιο, δηλ. το σημερινό Γυμνάσιο καί Λύκειο, έδωσε γραπτές εξετάσεις στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου καί μπήκε μέ τούς πρώτους. Σαν φοιτητής δούλευε σκληρά, προκειμένου νά εξασφαλίζει ένα μέρος των εξόδων του, ενώ παράλληλα δεν παρέλειπε νά ασκεῖ τό έργο του Κατηχητού  και του Ομαδάρχη των Χριστιανικών Μαθητικών Ομάδων (ΧΜΟ), τόσο στην πόλη όσο και στις χριστιανικές Κατασκηνώσεις της εποχής εκείνης.

Στην διαμόρφωση του χαρακτήρος του μεγάλο ρόλο έπαιξαν πρωτίστως η χριστιανική αγωγἠ, που έλαβε από τούς γονείς του, ἐπειτα δε ο αείμνηστος  Αρχιμ. πατήρ Χριστόδουλος Παπαγιάννης, Ιεροκήρυξ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, ο πνευματικός του Πατήρ, εν συνεχεία δε ο τότε Κύριος Κωνσταντίνος Καρούσος, Κατηχητής του και πνευματικός του Σύμβουλος, (δηλ. ο νύν Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης πρ. Πειραιώς κ.κ. Καλλινίκος), ο Οποίος όχι μόνον τον εστήριξε στα δύσκολα χρόνια της εφηβείας του, αλλά και εδραίωσε μέσα του τον πόθο  της  Ιερωσύνης! Τον ιερό αυτό πόθο, τον οποίον ο Φιλάνθρωπος Κύριος παιδιόθεν είχε εμφυτεύσει στην καρδιά του. Δεν είχε συμπληρώσει ακόμη το πέμπτο (5^ο) έτος της ηλικίας του, οπότε κάθε φορά που τον ερωτούσαν «Θανασάκη, όταν μεγαλώσεις, τί θα γίνεις;» ἐδιδε την ακόλουθη απάντηση: «Αντιπρόσωπος του Θεούλη!», δηλ. κληρικός.

Κατά μήνα Δεκέμβριο του έτους 1959, όταν ακόμη φοιτούσε στο 4ο έτος της Θεολογικής Σχολής, δηλ. στην ηλικία των ΕΙΚΟΣΙ ΚΑΙ ΕΝΟΣ ΕΤΩΝ ἐλαβε την μεγάλη απόφαση της ζωής του, ήτοι το να αφιερωθή ολοκληρωτικά  στην υπηρεσία της Εκκλησίας και του αγίου Θυσιασηρίου, ήτοι να γίνει Μοναχός καί Κληρικός. Την επιθυμία του εκείνη, ο Αθανάσιος -ως Απόφαση ζωής πλέον- έθεσε υπό τήν φροντίδα του προαναφερθέντος  πολυσεβάστου προσώπου, ο οποίος είχεν εισέλθει ήδη στην αγία Ιερωσύνη, δηλ. του μετά ταύτα Μητροπολίτου Πειραιώς κ.κ. Καλλινίκου, για να αποτελέσει το πρώτο δόκιμο Μέλος της Μοναστικής Αδελφότητος  «Η ΧΡΥΣΟΠΗΓΗ», στην οποία επειτα από λίγο καιρό προσετέθη και ο «Χριστάκης» Παρασκευΐδης, τελειόφοιτος τότε της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, δηλ. ο μετά ταύτα αείμνηστος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χριστόδουλος. Έτσι λοιπόν γεννήθηκε η Συνοδική και Σταυροπηγιακή Ιερά Μονή της Παναγίας Χρυσοπηγής μέ έδρα της το Καπανδρίτι της Αττικής, η οποία αναδείχθηκε φυτώριο Κληρικών και Μοναχών της Εκκλησίας μας. .

Τα χρόνια τότε περνούσαν φτωχικά μεν, πλήν όμως και όμορφα καί γρήγορα! Με τον αείμνηστο Χρήστο Παρασκευαΐδη τα χρόνια εκείνα μαγειρεύαμε το φαγητό για την Αδελφότητα, επλέναμε στη σκάφη τα ρούχα μας, τα σεντόνια μας κλπ, κάνοντας δηλ την ἀγνωστη σήμερα «μπουγάδα» με τη σκάφη, χρησιμοποιούσαμε  την «αλυσίβα» (δηλ. βρασμένο νερό με ένα σακκουλάκι στάκτης για τα ασπρόρρουχα) και το λουλάκι, σφουγγαρίζαμε το Μοναστήρι μας, απλώναμε στα σύρματα, στεγνώναμε  και σιδερώναμε τα ρούχα μας, παραδίδαμε ιδιαίτερα μαθήματα σε μαθητές του Γυμνασίου και όλα αυτά με περισσή ἀγάπη και ακόμη περισσότερο ενθουσιασμό, ὠστε να αντιμετωπίζουμε ή να συμπληρώνουμε τα έξοδα της διαβιώσεώς μας. Πρό πάντων όμως αγωνιζόμασταν τον καλόν αγώνα της κατά Χριστόν αρετής και της ευσεβείας, σμιλεύοντας τον νεανικό χαρακτήρα μας με το καλέμι της υπακοής!

Έπειτα κατά τό έτος 1961  ήλθε η μετάβασή μας στα αγιασμένα Μετέωρα. Εκεί στην Ιερά Μονή Βαρλαάμ. κατά την ευδοκία του Θεού, εδώσαμε την μοναχική μας Ομολογία καί ἐλάβαμε το ουράνιο δώρο και χάρισμα της Ιερωσύνης. Έκτοτε ο Χρήστος έγινε Χριστόδουλος και ο Αθανάσιος ονομάσθηκε Αμβρόσιος. Από τότε, δηλ. από τό ἔτος 1961, αρχίζει η ταπεινή μας διακονία και προσφορά μέσα στην Εκκλησία. Μια προσφορά, που για τον υποσημειούμενο συνεχίζεται,  αν καί έχουν συμπληρωθή  ΠΕΝΗΝΤΑ (50) ΧΡΟΝΙΑ θυσίας και θυσιών, πενήντα χρόνια ευλογιών και δοκιμασιών, πενήντα χρόνια αγώνων και παλαισμάτων, πενἠντα  χρόνια δακρύων, πόνου, στεναγμών και αναστεναγμών, αλλά και πενήντα χρόνια διακονίας στον Αμπελώνα του Κυρίου μας, στην Εκκλησία. Πενήντα τόσα χρόνια εκ των οποίων τά ΤΡΙΑΝΤΑ ΠΕΝΤΕ (35) στην Αρχιερωσύνη. Και για να μη μπερδεύεσθε˙  από τόν Αύγουστο του έτους 1976 έως τον Οκτώβριο του έτους 1978 ο υποσημειούμενος διετέλεσε Τιτουλάριος Μητροπολίτης Ταλαντίου καί παραλλήλως Αρχιγραμματεύς της Ιεράς Συνόδου, από δε της 12^ης Οκτωβρίου 1978 εξελέγη Μητροπολίτης της ιστορικής αυτής Επαρχίας. Ἐκτοτε, και πιό συγκεκριμένα από της 19^ης Νοεμβρίου 1978, ημέραν της ενθρονίσεώς του,  η ζωή μου ως Μητροπολίτου σας, η πνοή μου, το σώμα μου, η ψυχή μου, το πνεύμα μου, οι γνώσεις μου, μικρές ή μεγαλύτερες, τα χαρίσματά μου και τά ελαττώματά μου είναι δοσμένα ολοκληρωτικά στον ευγενή και αξιαγάπητο Λαό, τον οποίο η Χάρις του Κυρίου μου ενεπιστεύθη.

 

Μέχρι λοιπόν της  18^ης Νοεμβρίου 1978 μπορώ να ομιλώ για τον εαυτό μου. Από της 19^ης Νοεμβρίου 1978 τον λόγον έχετε όλοι εσείς, αγαπητά και περιπόθητα τέκνα μου εν Κυρίω, παιδιά μου εν Χριστώ Ιησού! Ἐκτοτε ΔΕΝ ΑΝΗΚΩ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ!  Σεις είσθε η πνοή μου και η ζωή μου, το αγαλλίαμα της ψυχής μου, ο στέφανός μου ή η αιτία της καταδίκης μου, στην περίπτωση κατά την οποία δεν εκτελώ ατην αποστολή μου θεαρέστως!   Περιουσίαν δεν απέκτησα, επειδή σεις είσθε η περιουσία μου! Χρήματα δεν εσυσσώρευσα, επειδή σεις είσθε ο θησαυρός μου. Τους εξ αίματος συγγενείς μου εκράτησα μακρυά από την Επισκοπήν μας, επειδή στην καρδιά μου σείς έχετε καταλάβει την θέση του Πατέρα μου, της Μητέρας μου, των αδελφών, οικείων και συγγενών μου. Τα έδωσα όλα για τη δόξα του Χριστού μας, όλα για την εύκλεια της Εκκλησίας μας!

Τριάντα τρία χρόνια έπειτα από την ημέρα της ενθρονίσεώς μου στις καρδιές σας και στον τόπο μας, αισθάνομαι ευγνωμοσύνη πρός τον Κύριο, διότι με αξίωσε μέχρι σήμερα να τηρώ επακριβώς όσα σας υποσχέθηκα κατά την πρώτην εκείνην ημέραν, που ήλθα κοντά σας:

Καθώς αυτά εδώ τα δικηροτρίκηρα, με τα οποία δηλούται η παρουσία του Αρχιερέως στη Εκκλησία, καίγονται, λυώνουν καί αναλίσκονται, σας έλεγα τότε, έτσι κι εγώ θα είμαι για σας μια φωταυγής λαμπάδα! «Θα καίγωμαι και θα αναλίσκωμαι καθημερινώς, διά να φωτίζεσθε εν Κυρίω όλοι εσείς, αδελφοί μου». Σύνθημά μου θά είναι το «άλλοις υπηρετών, αναλίσκομαι»  “Εργαζόμενος «υπέρ υμών συνεχώς και αδιακόπως και ευαγγελιζόμενος εν μέσω υμών το σωτηριώδες μήνυμα της πίστεώς μας  «αδάπανον θήσω τό ευαγγέλιον του Χριστού», προσφέρων δωρεάν τα πάντα και πρός πάντας αδιακρίτως. Αμοιβή  μου θα είναι η καλλιέργεια της ψυχής σας, η πνευματική πρόοοδος της καρδιάς σας, η σωτηρία σας! ‘Εγεννήθην πτωχός, έζησα ως πτωχός και ακτήμων μέχρι σήμερα, έρχομαι ανάμεσά ως «μηδέν έχων» και θα παραμείνω εις όλην μου την ζωήν πτωχός, για να σας πλουτίζω με την ιδικήν μου πτωχείαν και να σας στολίζω με την αγάπην μου. Θα παραμείνω δια βίου κοντά σας ως «προσφέρων καί προσφερόμενος» κατά τό υπόδειγμα του Κυρίου μας» (από τον Ενθρονιστήριο Λόγο μας, βλ. περιοδικόν ΕΚΚΛΗΣΙΑ. Τόμος 1978, σελ. 592).

Στη σημερινή -προσωπική- δε αρχιερατική μου επέτειο σας παρακαλώ και σας προσκαλώ  να δοξάσετε μαζί μου το Ὀνομα του Χριστού μας,  ο Οποίος με ελέησε τόσο πολύ. Συγχωρήστε μου, σας παρακαλώ και σας ικετεύω, συγχωρήστε μου αδελφοί μου και παιδιά μου,  τα λάθη μου, τις παραλείψεις μου, τις ατέλειες του χαρακτήρος μου! Και δοξάστε μαζί μου το Όνομά του Κυρίου μας,  τόσο για τα πρός με Δωρήματά Του, όσο και για την ευλογία Του στην πόλη μας και την Μητρόπολή μας. «Μεγαλύνατε τον Κύριον και υψώσωμεν το όνομα Αυτού επί το αυτό  συν εμοί» (από τήν λειτουργία του Αγίου Ιακώβου).

Τελειώνοντας αυτή τη μικρή μου αναφορά καί εξομολόγηση, επιτρέψατε μοι να απευθύνω μια μικρή προσευχή πρός τόν Χριστό μας.

«Εν πλήθει αμαρτιών μεμολυσμένον με μη εξουθενώσης  Δέσποτα Κύριε ο Θεός μου˙ ιδού γαρ προσέρχομαι τω θείω τούτω και επουρανίω Μυστηρίω, ουχ ως άξιος υπάρχων, αλλ΄εις την Σήν αφορών αγαθότητα, ταύτην αφίημί Σοι την φωνήν˙ ο Θεός, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ˙ ήμαρτον γαρ εις τον ουρανόν και ενώπιόν Σου και ουκ ειμί άξιος αντοφθαλμήσαι τη ιερά ταύτη και πνευματική τραπέζη, εφ ή ο Μονογενής Σου Υιός, ο Κύριος  ημών Ιησούς Χριστός, εμοί τω αμαρτωλώ και πάση κηλίδι κατεστιγμένω μυστικώς πρόκειται εις θυσίαν˙ δι’ Ου ταύτην Σοι την ικετηρίαν προσάγω, του καταπεμφθήναι μοι το Πνεύμα Σου το Παράκλητον, ενισχύον και καταρτίζον με προς τήν λειτουργίαν ταύτην και την παρά Σου μοι επαγγελθείσαν φωνήν ακατακρίτως τω λαώ επιφθέγξασθαι ταύτην καταξίωσον˙ εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών, μεθ’ ού ευλογητός ει και δεδοξασμένος συν τω Παναγίω και αγαθώ και ζωοποιώ Σου Πνεύματι, νύν και αεί καί εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν».    
(Θεία λειτουργία Αγ. Ιακώβου, του Αδελφοθέου)

  Αίγιον, 19 Νοεμβρίου 2011

+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ

ΑΠΟ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΕ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

«Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΜΑΤΘΑΙΟΣ»

     Το όνομά του είναι συγκεκομμένος τύπος του Ματταθία, που σημαίνει «δώρο Θεού». Καταγόταν από την Γαλιλαία και ήταν γιος του Αλφαίου του επονομαζόμενου Λευί (Μάρκ.2,14.Λουκ.5,27). Δε γνωρίζουμε αν πρόκειται για τον πατέρα του Ιακώβου του λεγομένου μικρού, μάλλον πρόκειται για άλλο πρόσωπο. Κατοικούσε στην Καπερναούμ και ασκούσε το επάγγελμα του τελώνη, δηλαδή εργολάβου φοροεισπράκτορα για λογαριασμό των Ρωμαίων κατακτητών. Οι τελώνες ήταν συνήθως άνθρωπο σκληροί, απάνθρωποι και άπληστοι. Συχνά προέβαιναν σε πράξεις αδικίας και εκβιασμών, έχοντας ως κάλυψη τις ρωμαϊκές αρχές. Γι’ αυτούς τους λόγους περιφρονούνταν από τους Ιουδαίους.

      Η Καπερναούμ ήταν μια σπουδαία εμπορική πόλη, η οποία απέφερε μεγάλα οφέλη στον τελώνη Ματθαίο. Όμως, από ότι φαίνεται, αυτός ήταν καλοπροαίρετος άνθρωπος και ίσως είχε ακούσει για το κήρυγμα του Ιησού. Όταν κάποια ημέρα περνούσε ο Κύριος από την Καπερναούμ, είδε τον Ματθαίο «καθήμενον επί το τελώνιον» και του είπε: «ακολούθει μοι» και τότε αμέσως αυτός σηκώθηκε και τον ακολούθησε (Ματθ.9,9). Ύστερα τον προσκάλεσε στον οίκο του, όπου του παρέθεσε πλούσιο γεύμα για να τον ευχαριστήσει για την τιμή που του έκαμε να του μιλήσει και να τον καλέσει κοντά Του (Λουκ.5,29). Το γεύμα προφανώς έγινε και για να αποχαιρετήσει τους συνεργάτες του, αφού άφησε για πάντα το τελώνιο και τις αμαρτωλές συναλλαγές και προσκολήθηκε για πάντα στο Χριστό, αφού «πολλοί τελώναι και αμαρτωλοί ελθόντες συνανέκειντο τω Ιησού και τοις μαθηταίς αυτού» (Ματθ.9,10).

      Η κατοπινή ζωή του κοντά στο Χριστό δε θύμιζε σε τίποτε την προηγούμενη αμαρτωλή βιωτή του. Υπήρξε ένας συνετός και πιστός μαθητής του Κυρίου. Μετά την Πεντηκοστή λέει η παράδοση ότι κήρυττε για δώδεκα έτη στην Παλαιστίνη και κατόπιν πορεύτηκε στα έθνη. Κήρυξε με θέρμη στην Αιθιοπία, στην Αραβία, στην Περσία, στη Μηδία και ίσως την Μακεδονία. Τελεύτησε τη ζωή του με μαρτύριο, άγνωστο όμως που. Η μνήμη του τιμάται στις 16 Νοεμβρίου.

      Ο απόστολος Ματθαίος είναι σύμφωνα με την παράδοση της Εκκλησίας μας ο συγγραφέας του πρώτου Ευαγγελίου. Γράφηκε από αυτόν με σκοπό να κάνει γνωστό στους ομοφύλους του Εβραίους ότι ο αναμενόμενος Μεσσίας της Παλαιάς Διαθήκης είναι ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ.

 www.apostoliki-diakonia.gr  ΛΑΜΠΡΟΣ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΣ Θεολόγος – Καθηγητής

ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ" ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ: 

ΕΠΙΛΟΓΗ ΘΕΜΑΤΩΝ
Αρχιμ. Χρυσόστομος Μυλωνάς
Πρεσβύτερος Βασίλειος Γιαννακόπουλος

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ-ΤΕΧΝΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ
Πρεσβύτερος Βασίλειος Νικολόπουλος
Πρεσβυτέρα Νικολίτσα Γκοτσοπούλου

ΓΕΝΙΚΗ ΕΠΟΠΤΕΙΑ
Πρωτ. Βασίλειος Πετρόπουλος

ΦΟΒΕΡΕΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ

Ο ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ κ. ΠΑΝΟΣ ΚΑΜΜΕΝΟΣ ΕΤΟΛΜΗΣΕ!

ΕΣΥΡΕ ΤΗΝ ΑΥΛΑΙΑ!

 ___________Ο Βουλευτής της Ν. Δ. κ. Πάνος Καμμένος στις 19 Οκτωβρίου 2011 από το βήμα της Βουλής των Ελλήνων έρριψε βόμβες πολλών μεγατόννων! Οι θιγόμενοι παράγοντες ετήρησαν "σιγήν ιχθύος"! Οι ένοχοι συνήθως καταπίνουν την γλώσσα  τους. Αλλά και τα ΜΜΕ αγνόησαν τις καταγγελίες! Είναι αυτοί καί αυτά που κατέστρεψαν τήν Ελλάδα! Δεν υπηρετούν την ενημέρωση του Ελληνικού Λαού, αλλά τα συμφέροντά τους! Τα έχουμε καταγγείλει αυτά σε προηγούμενη ανάρτησή μας από αυτήν  εδώ την μικρή αγωνιστική μας έπαλξη.

____________Ας ξαναγυρίσουμε στον θαρραλέο Βουλευτή. Είπε φοβερά πράγματα!  Να η πρώτη βόμβα:  «Είμαστε στο κατώφλι μια μεγάλης μεταμορφώσεως του παγκόσμιου συστήματος. Το μόνο που χρειαζόμαστε είναι η κατάλληλη κρίση, η μεγάλη κρίση που θα αναγκάσει τα έθνη να αποδεχθούν τη νέα τάξη πραγμάτων» είχε πη κατά το έτος 1985 ο Δαβίδ Ροκφέλλερ, πρώην Πρόεδρος της Κεντρικης Τραπέζης των ΗΠΑ. 'Αρα όσα γινονται σήμερα στην Ελλάδα είναι το αποτέλεσμα μακροχρονίων διεργασιών του ξένου παράγοντος εισ βαρος της Ελλάδος. Απλώς σήμερα βρήκαν τους κατάλληλους ανθρώπους-όργανά τους για να επιτελέσουν το ανίερο έργο τους, δηλ. νά δολοφονήσουν ένα ολόκληρο υπερήφανο Λαό!

____________Να τώρα και η δεύτερη βόμβα! "Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δυστυχώς έχει καταργηθεί και το Κοινοβούλιο. Θα σας πω μόνο ένα απλό θέμα: Στις 26 Μαΐου 2011 καταθέτω ερώτηση με αίτηση καταθέσεως εγγράφων για να μας πουν το ποιος αγόρασε το ασφάλιστρο κινδύνου, το CDS από το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο το οποίο επωλήθη το Νοέμβριο και το Δεκέμβριο του 2009 με ευθύνη του τότε Υπουργού των Οικονομικών του κ. Παπακωνσταντίνου και του κυρίου Πρωθυπουργού και σήμερα αξίζει 26 δισεκατομμύρια ευρώ, όσα δηλαδή σήμερα νομοθετούμε επί πέντε" .

 _____________Παρακολουθήστε λοιπόν τις καταγγελίες του κ. Καμμένου καί διαβάστε στη συνέχεια τις καταγγελίες αυτές σε κείμενο απομαγνητοφωνημένο.

_____________ΕΛΛΑΔΑ μου σε πρόδωσαν αυτοί που ήσαν ταγμένοι να φυλάττουν Θερμοπύλες!

Αίγιον, 14 Νοεμβρίου 2011

+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

ΟΜΙΛΙΑ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΠΑΝΟΥ ΚΑΜΜΕΝΟΥ

ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΒΟΥΛΗΣ 19/10/2011

Συζήτηση επί της αρχής του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομικών: "Συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις, ενιαίο μισθολόγιο-βαθμολόγιο, εργασιακή εφεδρεία και άλλες διατάξεις εφαρμογής του μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής 2012-2015",

ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Ροδούλα Ζήση): ........Καλείται να λάβει το λόγο ο Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας κ. Παναγιώτης Καμμένος.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΜΜΕΝΟΣ: Ευχαριστώ κυρία Πρόεδρε.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στο βιβλίο του Κίνμαν «Ο τελευταίος μεγάλος δικτάτορας» αναφέρεται η ρήση του Δαβίδ Ροκφέλερ του πρώην Προέδρου της Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ, μεγάλου στελέχους της Λέσχης Μπίλντενμπεργκ, στην οποία ανήκει και ο Πρωθυπουργός μας, όπου το 1985 έκανε την εξής δήλωση. «Είμαστε στο κατώφλι μια μεγάλης μεταμορφώσεως του παγκόσμιου συστήματος. Το μόνο που χρειαζόμαστε είναι η κατάλληλη κρίση, η μεγάλη κρίση που θα αναγκάσει τα έθνη να αποδεχθούν τη νέα τάξη πραγμάτων». Αυτή η δήλωση ποτέ δεν αμφισβητήθηκε.

Θα προχωρήσω διαβάζοντας ένα σημείωμα ενός παλιού μας συναδέλφου, ο οποίος έφυγε από τη ζωή πριν από λίγες μέρες, του Γεώργιου Αλέξανδρου Μαγκάκη, αφήνοντας επικήδειο σημείωμα, το τελευταίο σημείωμα που ο ίδιος έγραψε, αυτός ο αγωνιστής της Δημοκρατίας, πολιτικός μας αντίπαλος στις ιδέες, που όμως κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι ήταν ένας αγωνιστής για την πατρίδα. Έγραψε προς όλους εμάς: «Σαλπάρω ήρεμος για τον άλλο κόσμο. Αυτό που αφήνω πίσω μου σίγουρα δεν είναι πια η Ελλάδα μου. Αυτός είναι άλλος τόπος με ανθρώπους άλλης φυλής. Δεν με αφορούν. Τι θέλω εγώ ανάμεσά τους;».

Ο Γεώργιος Αλέξανδρος Μαγκάκης, λοιπόν, επιβεβαιώνει ουσιαστικά αυτό που ο Ροκφέλερ προέβλεψε, ότι αλλάζουν τα πάντα. Και η ευθύνη, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έτυχε στην Ελλάδα, στην Ελλάδα που αποτελεί τον πυροκροτητή για τη δημιουργία της τεράστιας αυτής παγκόσμιας κρίσης που θα οδηγήσει όπως βλέπουμε στη νέα τάξη πραγμάτων, τον πυροκροτητή που μέσω των ασφαλίστρων που δίνουν τα ελληνικά CDS θα χτυπήσουν την Γαλλία, θα οδηγήσουν στην υποβάθμιση της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, της Γερμανίας αύριο, της Αμερικής, του συνόλου του κόσμου για να δημιουργηθεί το νέο νόμισμα, η νέα τάξη πραγμάτων και να εξαφανιστούν τα δικαιώματα των εργαζομένων.

Εδώ, στη χώρα της δημοκρατίας, στο ναό της δημοκρατίας πρέπει όλοι να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας. Απευθύνομαι σε σας, συνάδελφοι του ΠΑΣΟΚ, θεωρώντας ότι δεν έχετε καμμία σχέση με τον Πρωθυπουργό που σήμερα εκτελεί αυτό το σχέδιο. Έχετε, όμως, ευθύνη να αντιδράσετε, να αντιδράσετε σήμερα και να σκεφτείτε ότι σε αυτά τα έδρανα κάθισε κάποτε η Μελίνα Μερκούρη. Τι θα έλεγε η Μελίνα Μερκούρη σήμερα όταν θα έβλεπε τον Αντικαγκελάριο να περιφέρεται ως διοικητής της χώρας μας, κάνοντας υποδείξεις για μειώσεις εθνικής κυριαρχίας, όταν θα έβλεπε μέσα στα Υπουργεία να κάνουν κουμάντο οι εγκάθετοι της νέας τάξης πραγμάτων της κ. Μέρκελ; Τι θα έλεγε ο Βαγγέλης Γιαννόπουλος, όταν θα έβλεπε να λαμβάνει εντολή η Βουλή των Ελλήνων και η ελληνική Κυβέρνηση από εκείνους οι οποίοι προστάζουν καταργώντας την εθνική και λαϊκή κυριαρχία; Θα έλεγε «όχι». Και όπως απευθύνομε σε σας, απευθύνομαι και σε κάποιες εφεδρείες που βρίσκονται από άλλες πλευρές, οι οποίοι γλυκοκοίταζαν το μνημόνιο στην αρχή κάνοντας υψηλή κριτική. Εκείνοι που απαιτούν να διαγράφονται οι συνδικαλιστές που παλεύουν για τα δικαιώματά τους αφήνοντας τους δημάρχους να εκτελούν τους σχεδιασμούς όπως το Δήμαρχο Αλεξανδρούπολης που μίλησε -χωρίς να διαγραφεί εκείνος βέβαια- για την αυτονόμηση της Θράκης, σχέδιο που το έφερε…

ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΜΟΙΡΙΔΗΣ: Δικός σας ήταν.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΜΜΕΝΟΣ: Ναι, κύριε συνάδελφε, δικός μας ήταν. Πρέπει να διαγραφεί, αυτό λέω. Δεν έχει σχέση αν είναι δικός μας ή δικός σας. Αυτό δεν καταλαβαίνετε. Και αυτό που δεν καταλαβαίνετε και δεν καταλαβαίνω, αλλά πρέπει να καταλάβουμε, είναι ότι πρέπει να ενωθούμε όλοι όχι για να παραδώσουμε τη χώρα, αλλά για να αντισταθούμε στην παράδοση της χώρας.

(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)

Αυτό πρέπει να είναι το σύνθημα, να ενωθούμε όχι για να υποκύψουμε στους νέους κατακτητές, όχι για να ακούσουμε τους δοσίλογους, αλλά για να πούμε το «όχι», το «όχι» το οποίο πρέπει να οδηγήσει, πράγματι, σε ένα εθνικό μέτωπο αντίστασης.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το Σύνταγμα της Ελλάδας είναι σαφές. Το άρθρο 120 του Συντάγματος λέει ότι ο σφετερισμός με οποιοδήποτε τρόπο της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών, που απορρέουν από αυτή, διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία οπότε και αρχίζει η παραγραφή του εγκλήματος. Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταργήσει με τη βία. Και με τη βία καταλύεται το Σύνταγμα όταν ψηφίζονται αντισυνταγματικές διατάξεις, όταν το μνημόνιο περνάει με εκατόν εβδομήντα δυο Βουλευτές, παραχωρώντας εθνική κυριαρχία, ενώ προβλέπεται ο αριθμός των εκατόν ογδόντα Βουλευτών. Το ίδιο έγινε με το μεσοπρόθεσμο. Το ίδιο γίνεται με τις αντισυνταγματικές διατάξεις που περνούν με αυτό το σημερινό νομοσχέδιο που επικυρώνει την παράδοση της χώρας.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δυστυχώς έχει καταργηθεί και το Κοινοβούλιο. Θα σας πω μόνο ένα απλό θέμα: Στις 26 Μαΐου 2011 καταθέτω ερώτηση με αίτηση καταθέσεως εγγράφων για να μας πουν το ποιος αγόρασε το ασφάλιστρο κινδύνου, το CDS από το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο το οποίο επωλήθη το Νοέμβριο και το Δεκέμβριο του 2009 με ευθύνη του τότε Υπουργού των Οικονομικών του κ. Παπακωνσταντίνου και του κυρίου Πρωθυπουργού και σήμερα αξίζει 26 δισεκατομμύρια ευρώ, όσα δηλαδή σήμερα νομοθετούμε επί πέντε. Δεν απαντά στην ερώτηση. Τη μετατρέπω σε επερώτηση βάσει του άρθρου 134 παράγραφος 2. Με πρωτοβουλία του Προέδρου της Βουλής ποτέ δεν μπαίνει στον πίνακα. Το ξανακαταθέτω πάλι με τον Γιάννη Δημαρά και με τον Κυριάκο Βελόπουλο ως διακομματική επερώτηση. Δεν προσδιορίζεται. Γιατί; Γιατί κάποιοι ενεργούν προκειμένου να παραδοθεί αυτή η χώρα. Γιατί κάποιοι συνάδελφοι αυτό που θέλουν δεν είναι να γλιτώσουν τα ογδόντα εκατομμύρια της εφεδρείας. Ογδόντα εκατομμύρια νομοθετούμε για την εφεδρεία και ψηφίσαμε να πάρει το Μέγαρο Μουσικής εκατό εκατομμύρια. Από όλο το νομοσχέδιο θα γλιτώσουμε πέντε δισεκατομμύρια και είκοσι έξι δισεκατομμύρια είναι αυτά που δώσαμε με ένα μόνο ασφάλιστρο κινδύνου για το οποίο δεν μας ενημερώνουν.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, την ίδια στιγμή που λέμε στον ελληνικό λαό, στο συνταξιούχο και στον εργαζόμενο, να ματώσει, την ίδια στιγμή ο Πρόεδρος της Βουλής φτιάχνει βίλες στο Γράμμο. Αν είναι ποτέ δυνατόν! Την ίδια στιγμή που λέμε στο μικρό επαγγελματία να κλείσει, την ίδια στιγμή στο Λαυρεντιάδη χαρίζουμε 1,1 δισεκατομμύρια. Και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της τράπεζας που αγοράζει η «PROTON», η «OMEGA» είναι ο αδελφός του Πρωθυπουργού.

Αντί να κυνηγάμε να βρούμε αυτούς οι οποίοι κλέβουν στην Ελβετία, αντί να τους φορολογήσουμε με 50%, όσο πληρώνουν και οι Έλληνες φορολογούμενοι, τους βάζουμε φόρο 10%. Και την ίδια στιγμή ο αδερφός του Πρωθυπουργού έχει εταιρεία στην Ελβετία. Σας το καταγγέλλει ο Νικολόπουλος στη Βουλή και ουδείς απαντά. Το καταθέτω στη Βουλή. Την ίδια στιγμή εργάζεται παρανόμως σε εταιρεία που παίζει CDS, που ποντάρει στην κατάρρευση της χώρας, στη «UNIGESTION» και βγάζει και τη φωτογραφία του μπροστά, ουδείς ενδιαφέρεται.

Αλλά ξέρετε τι γίνεται; Βάζουν αυτούς τους τύπους να κάνουν αγωγή στο Βουλευτή καταργώντας το άρθρο 62 του Συντάγματος, για να με απειλήσουν με 15.000.000 ευρώ. Ο κ. Μάρκελλος που έκανε το καλαμπόκι, ο ιδιοκτήτης της «AJ», θέλει 10.000.000 ευρώ. Η κ. Ξαφά την οποία είχε ο κ. Μητσοτάκης, βέβαια, στην κυβέρνηση…

ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Ροδούλα Ζήση): Ολοκληρώστε, κύριε Καμμένε.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΜΜΕΝΟΣ: Στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ένα εκατομμύριο ευρώ. Ένα εκατομμύριο ο Αντρίκος, ένα εκατομμύριο ο μάγκας ο σύμβουλος του κ. Δούκα.

Κύριοι συνάδελφοι, εάν δεν κάνουμε μέτωπο απέναντι στην παράδοση της χώρας, θα είμαστε υπεύθυνοι και του Γουδή δεν θα μας χωράει όλους. Τώρα πρέπει να πούμε «όχι». Σας καλώ όλους σε μια συστράτευση για να προστατεύσουμε την πατρίδα μας και να προστατεύσουμε τη δημοκρατία.

Ευχαριστώ πολύ.

(Στο σημείο αυτό ο Βουλευτής κ. Πάνος Καμμένος καταθέτει για τα Πρακτικά τα προαναφερθέντα έγγραφα, τα οποία βρίσκονται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)

(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)

ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Ροδούλα Ζήση): Ευχαριστούμε τον κ. Καμμένο.

Πρέπει να πω, σε ό,τι αφορά την επερώτηση που καταθέσατε, κύριε Βουλευτά, ότι η επερώτηση αυτή με τον κ. Δημαρά και τον κ. Βελόπουλο κατατέθηκε πριν λίγες μέρες και έχει πάρει τη σειρά της. Προηγούνται ερωτήσεις κομμάτων και επερωτήσεις κομμάτων και Αρχηγών. Έχουν μπει στη σειρά τους κανονικά.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΜΜΕΝΟΣ: Είναι από τις 26 Ιουλίου, κυρία Πρόεδρε.

"ΗΜΟΥΝΑ ΑΝΤΑΡΤΗΣ"!

Για να θυμούνται οι παληοί και για να μαθαίνουν οι νεώτεροι.

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,

ΤΟΝ ΕΞΟΧΩΤΑΤΟ ΚΥΡΙΟ ΚΑΡΟΛΟ ΠΑΠΟΥΛΙΑ

Από την εφημερίδα «ΑΞΙΑ» της 5^ης Νοεμβρίου 2011-11-06

«1. Οι αρχηγοί δεν φεύγουν ποτέ από τη μάχη  και πέφτουν αν χρειαστεί.

  2. Οι άνθρωποι κάνουν τις θέσεις και όχι οι θέσεις τους ανθρώπους.

  3. Τα στερνά τιμούν τα πρώτα»    

Από τα « ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΑ»

"ΗΜΟΥΝΑ ΑΝΤΑΡΤΗΣ"!

 ________Ο Εξοχώτατος Πρόεδρος της Δημοκρατίας κύριος Κάρολος Παπούλιας, προκειμένου να αποκρούσει την ιαχή «Είσαι Προδότης», πού ακούστηκε στη Θεσσαλονίκη στις 28 Οκτωβρίου, ε.έ.,  επικαλέσθηκε καί προσκόμισε ένα επιχείρημα: «Εμείς πολεμήσαμε για την Ελλάδα.  15 χρονών ήμουνα αντάρτης!  Πολέμησα το Ναζισμό και τους Γερμανούς».

__________Στα βαρυσήμαντα αυτά λόγια θα θέλαμε να σημειώσουμε το εξής:

1)      Καταδικάζουμε απερίφραστα την ιαχή «Είσαι Προδότης!», διότι αποτελεί βαρύτατη ύβρη για τον οποιοδήποτε, και μάλιστα όταν απευθύνεται προς τον φέροντα το ύπατο Αξίωμα στην Ελληνική Επικράτεια και Δημοκρατία!

Ο κ. Παπούλιας είναι ένας σεμνός και συνετός άνθρωπος, ο οποίος αν και κατέχει το κορυφαίο Αξίωμα στο κράτος μας, ΔΕΝ ΠΡΟΚΑΛΕΙ το Δημόσιο αίσθημα!  Συμπεριφέρεται σεμνά και ταπεινά!

Μοναδικό μελανό σημείο της πολιτικής του σταδιοδρομίας είναι, ότι φέρεται ως δανειστής του αειμνήστου Πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος εμφανίσθηκε ότι δανείσθηκε σημαντικά χρηματικά ποσά για την αντιμετώπιση της "αμαρτωλής"  βίλλας στην Εκάλη! Μεταξύ των δανειστών του αναφέρθηκε και ο κ. Παπούλιας. Επειδή ομως ο δανεισμός ήταν εικονικός, ο κ. Παπούλιας δέχθηκε να συμπεριληφθή τό όνομά του στην λίστα των προσώπων, που προσεκλήθησαν να καλύψουν τό "μαύρο" χρήμα, που χρησιμοποιήθηκε στην ανέγερση της βίλλας.   Ασφαλώς και δεν υπήρξε χρηματοδότης, δέχθηκε όμως να τον εμφανίσουν έτσι!  Υπήρξε λοιπόν συνεργός στήν κάλυψη μιάς παρανομίας! Κατά τα άλλα η εν γένει πορεία του υπήρξε φωτεινή και ακατάκριτη.

2)      Θα διαφωνήσουμε όμως με τη Δήλωσή του στη Θεσσαλονίκη, ότι δηλαδή «Από 15 χρονών ήμουνα ΑΝΤΑΡΤΗΣ…!».  Θα διαφωνήσουμε όχι βέβαια με τό "από 15 χρονών", το οποίο προκαλεί απορίες και εγείρει ερωτήσεις, αλλά μέ τήν έκφραση " ήμουνα αντάρτης"! Με την δήλωση αυτή κινδυνεύει να κατηγορηθή ότι έδωσε πιστοποιητικό νομιμοφροσύνης, στον όρο «Αντάρτης» και στην χρονική εκείνη περίοδο, κατά την οποία στον τόπο μας αναπτύχθηκε "ο συμμοριτοπόλεμος" και κυριάρχησε «το αντάρτικο»! Η περίοδος εκείνη υπήρξε ένα μελανό σημείο της νεώτερης ιστορίας μας! Διότι χύθηκε πολύ αίμα από τούς αδελφοκτόνους αντάρτες 'ή συμμορίτες της εποχής.

Εάν ο κ. Πρόεδρος έλεγε «Από 15 χρονών συμμετείχα στην Εθνική Αντίσταση», δεν θα είχαμε καμμιά- μα απολύτως καμμιά – αντίρρηση.  Αλλά άλλο πράγμα είναι όταν μιλάμε για τον «αντάρτη και αντάρτικο» και άλλο όταν λέμε «Εθνική Αντίσταση». Θατο επαναλάβουμε: ο όρος «Αντάρτης» δυστυχώς ανακαλεί στη μνήμη μας όλα εκείνα τα δεινά, που επισσώρευσε στην Πατρίδα μας το «αντάρτικο» δηλαδή «ο συμμοριτοπόλεμος», όπως σωστά απεκλήθη, καί όχι "ο εμφύλιος", όπως τον μετονόμασαν μεταγενέστερα για να ξεχασθούν τά εγκλήματα. Και το κατώρθωσαν οι αριστεροί, καθ' όσον πάει πιά ξεχάσθηκε η εποποιΐα της ενδόξου Χωροφυλακής η Μάχη του Μακρυγιάννη, στο Σύνταγμα Μακρυγιάννη των Αθηνών,  στίς 3 Δεκεμβρίου 1944,  η Μάχη της Βλασσίας, στα Καλάβρυτα, (20 Ιουλίου 1948)  η Μάχη της Χαλανδρίτσας στην Αχαΐα (5 Ιουλίου 1948) κλπ.
Κατά την περίοδο, μετά την συντριπτική ήττα των δυνάμεων του Άξονα και την ταπεινωτική αποχώρηση των Γερμανικών Στρατευμάτων Κατοχής από τήν Αθήνα, την 12^η Οκτωβρίου 1943, οι "αντάρτες" ανέλαβαν ένοπλη δράση κατά της Πατρίδος μας! Τότε λοιπόν κυριαρχούσε το σύνθημα «αδερφός τον αδερφό να σκοτώνει», συνεπεία του οποίου η Χώρα οδηγήθηκε στον λεγόμενο «εμφύλιο σπαραγμό».

Συνεπώς ο όρος «Αντάρτης» έχει αποκτήσει κακή σημασία! Ανακαλεί στη μνήμη μας τά χωνιά, τις οδομαχίες, τη βίαιη πααγωγή αμάχων, ανδρών και γυναικών, στα βουνά για να ενταχθούν στο λεγόμενο "Δημοκρατικό Στρατό"  και πολλά άλλα δεινά! Γι’ αυτόν λοιπόν καί μόνο τον λόγο  ο κ. Παπούλιας ώφειλε να τον αποφύγει! Ξύνει παληές πληγές! Αμνηστεύει τους εγκληματίες, οι οποίοι στρατεύθηκαν κατά της  Πατρίδος μας! Απείλησαν την ελευθερία μας, την Δημοκρατία, την ίδια την υπόσταση της Ελλάδος, την οποίαν επεχείρησαν να εντάξουν στο "κομμουνιστικό μπλόκ της Σοβιετίας"!

      Για να θυμούνται λοιπόν οι παληοί και για να μαθαίνουν οι νεώτεροι θα σας μεταφέρω εδώ ένα απόσπασμα από το βιβλίο του αειμνήστου Ευάγγελου Αβέρωφ–Τοσίτσα, συμπατριώτη του κ. Παπούλια, με τίτλο «Φωτιά και τσεκούρι!  Ελλάς 1946 -49»  που εκδόθηκε από το βιβλιοπωλείο της «ΕΣΤΙΑΣ» Αθήναι 2010 και πρωτοεκδόθηκε κατά το έτος 1974.

        Στίς σελίδες 350-351 περιγράφει την μάχη του Καρπενησίου, που έγινε στις 19 Ιανουαρίου 1949. Τα σχόλια περιττεύουν!  Συγχωρούμε, αλλά δεν λησμονούμε! Ως χριστιανοί, συγχωρούμε, ως 'Ελληνες πολίτες δεν λησμονούμε!

****

Α'ιγιον, 9 Νοεμβρίου 2011

+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

Υστερόγραφο:  Παρακάτω λοιπόν θα διαβάσετε για την αρπαγή, δηλ. την δολοφονία, 50 αμάχων, που ήσαν «σημαίνοντες πολίτες» του Καρπενησίου, οι οποίοι όμως  ποτέ δεν επέστρεψαν στα σπίτια τους!

        Αλλού θα διαβάσετε για την δολοφονία ενός άλλου αριθμού Ελλήνων στρατιωτών και στρατιωτικών τραυματιών, τους οποίους οι «αντάρτες» βρήκαν στο νοσοκομείο ως νοσηλευομένους και τούς εδολοφόνησαν!  Ναι, Συγχωρούμε, αλλά δεν λησμονούμε!

*******

«Φωτιά και τσεκούρι»

        " 1949 Επί του στρατιωτικού τομέως.  Στο αναμεταξύ, έγινε η μάχη του Καρπενησίου.  Η μικρή πόλη, δυτικώς της Λαμίας, σε δασώδη περιοχή και σε υψόμετρο σχεδόν χιλίων μέτρων, υπέστη πολύπλευρη επίθεση από 5.000 αντάρτες, τη νύκτα της 19^ης Ιανουαρίου.

        Οι επιτιθέμενοι ανήκαν στις δυνάμεις της Α΄ Μεραρχίας Θεσσαλίας, υπό τον ταξίαρχο του Δ.Σ.Ε. Γιώτη (δηλ. του Χαρίλαου Φλωράκης), και της Μεραρχίας Ρούμελης, υπό τον Ταξίαρχο και κατόπιν Στρατηγό Διαμαντή, οι οποίες ήταν καλά οπλισμένες και πολύ μαχητικές.  Τις διοικούσαν οι καλύτεροι και ονομαστότεροι ταξίαρχοι του Δ.Σ.Ε. Ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα του Κ.Κ.Ε., ο Καραγεώργης, άλλοτε καλός ιατρός και έπειτα δημοσιολόγος, διηύθυνε το σύνολο των επιχειρήσεων ως Αρχηγός του Κεντρικού Γενικού Αρχηγείου Νοτίου Ελλάδος (Κ.Γ.Α.Ν.Ε.), δηλαδή των περιοχών νοτίως της Πίνδου.

        Η φρουρά του Καρπενησίου -1.400 άνδρες ελαφρά οπλισμένοι- αντέστη ως το πρωί της 21^ης, οπότε πρακτικώς εξουδετερώθη πλήρως.  Η μικρή πόλη, ή ορθότερα η σημαντική κωμόπολη, λεηλατήθηκε και εν μέρει πυρπολήθηκε.  Τα λάφυρα ήταν πολλά και ποικίλα.  Ο πληθυσμός υπέστη σοβαρές απώλειες: 1.300 άνδρες και γυναίκες «επεστρατεύθησαν» και απεστάλησαν αμέσως σε γειτονικά βουνά.  Πενήντα άλλοι σημαίνοντες πολίτες τους ακολουθούσαν, αυτοί όμως για να μην επιστρέψουν ποτέ.

        Η επιτυχία αυτής της «επιστρατεύσεως» - όπως και της επιστρατεύσεως της Καρδίτσης και της Ναούσης- είχαν μεγίστη σημασία, γιατί εκείνη την εποχή ήταν σχεδόν ανύπαρκτοι οι νέοι εθελονταί, και οι απώλειες ήταν βαριές.

        Αλλά δεν ήταν μόνο αυτή η ευχάριστη για τον Δ.Σ.Ε. πλευρά της επιχειρήσεως του Καρπενησίου.  Η ψυχολογική πλευρά ήταν εξαιρετικής σημασίας, γιατί ο αξιόλογος αυτός οικισμός έμεινε υπό την κατοχή των ανταρτών από τις 20 Ιανουαρίου έως τις 8 Φεβρουαρίου.  Καθ’ όλη τη διάρκεια του συμμοριτοπολέμου δεν είχε παρατηρηθεί κατάληψη κωμοπόλεως επί τόσο διάστημα.

        Επί δεκαπέντε ημέρες όλες οι προσπάθειες του Στρατού προς απελευθέρωση του Καρπενησίου δεν είχαν καρποφορήσει.  Η περιοχή ήταν ορεινή, όλες οι γέφυρες, και οι μικρότερες ακόμη, είχαν ανατιναχθεί, όλοι οι δρόμοι προσπελάσεως είχαν ναρκοθετηθεί και τους υπερασπίζονταν με πείσμα τμήματα που Καραγεώργης είχε μετακινήσει από γειτονικά βουνά.  Προς το τέλος, ένα παχύ στρώμα χιονιού εκάλυψε όλη την περιφέρεια, ως και τις παράλιες περιοχές.  Το άνοιγμα ρήγματος ήταν πολύ δύσκολο."

        

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΔΗΤΕ ΤΟ ΣΧΕΤΙΚΟ VIDEO

ΚΑΙ ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΦΡΑΣΤΙΚΟ ΛΑΘΟΣ  ΤΟΥ κ. ΠΑΠΟΎΛΙΑ

********

Η ΜΑΧΗ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΗΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ

Δεκέμβριος 1944 - Η Μάχη των Αθηνών   03.12.06

ΤΟ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ "NO PASSARAN"

Από την Κυριακή 3 Δεκεμβρίου 1944 μέχρι την Κυριακή 7 Ιανουαρίου 1945, για πέντε ολόκληρες εβδομάδες, η πρωτεύουσα της Ελλάδος, η Αθήνα, έγινε το πεδίον μάχης μιας ανείπωτης αλληλοσφαγής των Ελλήνων, μιας μάχης της οποίας το αποτέλεσμα έκρινε το μέλλον της Ελλάδος για τα επόμενα τουλάχιστον 50 χρόνια. Τα όσα συνέβησαν τον τραγικό εκείνο Δεκέμβριο σημαδεύουν ακόμα την ελληνική ιστορία, έχουν αφήσει ανεξίτηλα τα σημάδια τους στην πολιτική ζωή της χώρας.

Σφάλλουν όσοι πιστεύουν ότι με αφορμή τα αιματηρά επεισόδια, που έλαβαν χώρα στο συλλαλητήριο της Πλατείας Συντάγματος, άρχισε ο κόκκινος Δεκέμβρης. Αυτά ήσαν μόνο η αφορμή. Ο κόκκινος Δεκέμβρης στην πραγματικότητα είχε ξεκινήσει πολύ ενωρίτερα, από το 1943 τουλάχιστον, όταν οι ελεγχόμενες από το ΚΚΕ δυνάμεις του ΕΛΑΣ εξόντωναν κάθε εθνικό και αντικομμουνιστικό στοιχείο υπήρχε στην Ελλάδα. Τρεις ολόκληρους μήνες πριν την μάχη των Αθηνών, ο ΕΛΑΣ είχε σφαγιάσει με πρωτοφανή αγριότητα 2.000 ανθρώπους στο Μελιγαλά και λίγες ημέρες μετά τη σφαγή ο εκπρόσωπος της "δεξιάς" Παναγιώτης Κανελλόπουλος, είχε κάνει δημόσια εμφάνιση στον Πύργο της Ηλείας με τον γνωστό για τα έργα και τις ημέρες του, Άρη Βελουχιώτη!

Ήλπιζαν ακόμη σε μία ειρηνική διευθέτηση των διαφορών με τον ΕΛΑΣ και φυσικά δεν έδιναν "δεκάρα τσακιστή" για το αίμα των εθνικιστών, που είχε χυθεί και χυνόταν. Στις 3 Δεκεμβρίου το πρώτο Σώμα Στρατού του ΕΛΑΣ εκδίδει διαταγή επιχειρήσεων και η μάχη των Αθηνών αρχίζει.

Στις 12 Οκτωβρίου, ως γνωστόν, τα Γερμανικά στρατεύματα αποχωρούν από την Αθήνα. Την ίδια ακριβώς ημέρα, όπως αναφέρει στα απομνημονεύματά του ο Στρατάρχης Παπάγος, ο ραδιοφωνικός σταθμός του Βερολίνου δια στόματος Γιόζεφ Γκαίμπελς, λέγει τα παρακάτω χαρακτηριστικά:

"Οι Έλληνες θα νοσταλγήσουν συντόμως τας ημέρας της κατοχής. Ο ελλοχεύων κομμουνισμός θα εξορμήσει μετά την αποχώρηση των στρατευμάτων μας και θα εγκαθιδρύσει καθεστώς τρόμου και σφαγής".

Όλοι γνώριζαν, λοιπόν, αυτό το οποίο θα συνέβαινε τον μοιραίο εκείνο Δεκέμβρη και κανείς δεν φρόντισε να ανατρέψει την αιματηρή πορεία των γεγονότων. Ισχυρές δυνάμεις του ΕΛΑΣ είχαν περιζώσει την Αθήνα απ' άκρη σ' άκρη. Από τις πρώτες ημέρες του Δεκεμβρίου σκληρές μάχες μεταξύ εθνικιστών και κομμουνιστών λαμβάνουν χώρα σε κάθε γωνιά της Αθήνας. Ο ΕΛΑΣ καταλαμβάνει τα περισσότερα αστυνομικά τμήματα και εκτελεί με πρωτοφανή αγριότητα τους εκεί ευρισκόμενους άνδρες της Αστυνομίας Πόλεων. Μέχρι πριν λίγα χρόνια οι φωτογραφίες των σφαγιασθέντων ήσαν ανηρτημένες στα κατά τόπους τμήματα της Αστυνομίας Πόλεων. Σήμερα έχουν εξαφανιστεί! Ταυτόχρονα, συλλαμβάνονται από τις δυνάμεις της περιφήμου αιμοσταγούς ΟΠΛΑ δεκάδες χιλιάδες πολιτών με εθνικιστικά φρονήματα και εκτελούνται με τον αγριότερο τρόπο. Στο Θησείο οι Χίτες δίνουν μάχη σώμα με σώμα με τους κομμουνιστές. Το ίδιο συμβαίνει και στο Γουδί. Η Αθήνα έχει περιοριστεί σε λίγα μόλις τετράγωνα. Την νύκτα της 5ης Δεκεμβρίου αρχίζει η επίθεση δύο βαρέως εξοπλισμένων Συνταγμάτων του ΕΛΑΣ κατά του στρατοπέδου Χωροφυλακής Μακρυγιάννη στο οποίο βρίσκονται 30 περίπου αξιωματικοί και υπαξιωματικοί και 450 οπλίτες με διοικητή τον ηρωικό Γ. Σαμουήλ. Την ίδια νύκτα ο διοικητής του Συντάγματος Χωροφυλακής καλεί στο γραφείο του τους Αξιωματικούς, τους ενημερώνει για την κατάσταση και τελειώνει τον γεμάτο φλόγα και αποφασιστικότητα λόγο του με τα λόγια: "Ο εχθρός δεν πρέπει να καταλάβει το οχυρό μας. ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ!".

Για την χρυσή σελίδα δόξης, που γράφτηκε στο Σύνταγμα Χωροφυλακής Μακρυγιάννη, αναφέρει ο ίδιος διοικητής του Γ. Σαμουήλ στο σχετικό βιβλίο του:

"Και πράγματι εντός ελαχίστων λεπτών, κάτω από το συννεφιασμένο ουρανό του χειμερινού όρθρου, εξέσπασε πρωτοφανής αγρία και απερίγραπτος επίθεσις των κομμουνιστών. Η ατμόσφαιρα επληρώθη από βουή, καπνό, αστραπές και δαιμονιώδη θόρυβο. Δύο πλήρη πολεμικά ερυθρά συντάγματα, αχαλίνωτα και φανατικά βοηθούμενα από τον εφεδρικό ΕΛΑΣ εξαπέλυαν φωτιά και σίδερο κατά του οικήματος και των εξωτερικών φυλακίων. Ένοπλα στίφη κατέκλυζαν τας παρόδους. Τα επιθετικά κύματα του εχθρού δημιουργούσαν κόλασιν πυρός και ολέθρου, η βροντή των όπλων, ο πάταγος των χειροβομβίδων ο κροταλισμός των πολυβόλων, ο μηκυθμός του πυροβολικού που άρχισε να βάλλη από τους λόφους του Αρδητού και του Φιλοπάππου, συνέθεταν το προϊμιο της φρικτής συμφωνίας του αίματος και του θανάτου δια τους Ελασίτας, και του θριάμβου το εμβατήριο δια το Σύνταγμα..." και συνεχίζει "Όταν ξημέρωσε θυμήθηκα ότι η μέρα εκείνη ήταν αφιερωμένη στη μνήμη του Αγ. Νικολάου. Χωρίς να χάσω στιγμή, με μύριες προφυλάξεις, ωδηγήθηκα στο εκκλησάκι του Συντάγματος. Η πόρτα του ήτο μισάνοιχτη και μπροστά στον εσταυρωμένο έκαιγε ακόμη το ασημένιο κανδήλι που φώτιζε το ναό. Άναψα ένα κερί, έκαμα το σταυρό μου και ασπάστηκα την εικόνα του Αγ. Νικολάου. Ύστερα γονάτισα και προσευχήθηκα: "Άγιε Νικόλα... προστάτευσε εμάς τους πιστούς σου που σήμερα αγωνιζόμεθα για την Θρησκεία, την Πατρίδα, την Οικογένεια, για το Δίκαιο και την Ελευθερία"... και ο Μακρυγιάννης κράτησε... οι ερυθροί συνωμότες ΔΕΝ ΠΕΡΑΣΑΝ"!!!

Περισσότερες από δέκα ημέρες κράτησαν οι λυσσώδεις επιθέσεις του ΕΛΑΣ κατά του Συντάγματος Μακρυγιάννη. Χρυσές σελίδες δόξης γραμμένης με αίμα και πνεύμα θυσίας γράφτηκαν στον ηρωικό αυτό μαντρότοιχο, που βρίσκεται κάτω από την σκιά της Ακροπόλεως. Σε κάθε γωνία, σε κάθε συνοικία της Αθήνας το αίμα έρρεε άφθονο. Όλα αυτά μέχρι την Δευτέρα 8 Ιανουαρίου 1945, οπότε οι δυνάμεις των κομμουνιστών, ηττημένες πλέον οριστικά, αρχίζουν να αποχωρούν από το λεκανοπέδιο της Αττικής και να πορεύονται προς Στερεά Ελλάδα και Εύβοια.

Ανάλογο με την Ελλάδα πόλεμο εσωτερικό είχε γνωρίσει λίγα χρόνια πριν και η Ισπανία, πόλεμο στον οποίο νικητής τελικά είχε αναδειχθή ο Στρατηγός Φράνκο. Λίγα χιλιόμετρα έξω από την Μαδρίτη είναι θαμμένοι περισσότεροι από δέκα χιλιάδες Ισπανοί και των δύο παρατάξεων. Πάνω από το μνημείο των αριστερών ο Στρατηγός Φράνκο έδωσε την εντολή να γραφεί η φράση: "Πολέμησαν και αυτοί γενναία, γιατί ήταν και αυτοί Ισπανοί". Η εθνική συμφιλίωση στην Ελλάδα όμως δεν ήλθε ποτέ γιατί αυτοί που πολιτικά χειρίστηκαν την παράταξη και των μεν και των δε είχαν άλλα πράγματα στο μυαλό τους, πράγματα που βρισκόντουσαν πέρα από το εθνικό συμφέρον... Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ενώ πριν τον Δεκέμβρη του 1944 οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ είχαν πρόβλημα εφοδίων και όχι προσωπικού, μετά τον Δεκέμβριο στον λεγόμενο δεύτερο γύρο είχαν άφθονα πολεμοφόδια, αλλά έλλειψη ανδρών! Ο λαός είχε καταλάβει ότι ο ΕΛΑΣ δεν ήταν ποτέ το πατριωτικό κίνημα, που πάλευε για την ελευθερία της Ελλάδος...

Σήμερα, βεβαίως, η πραγματική ιστορία, τα αληθινά γεγονότα, όχι μόνο είναι άγνωστα, αλλά έχουν στρεβλωθεί με τρόπο τουλάχιστον τραγικό! Ο Κλαούζεβιτς γράφει πως πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα. Κατ' αναλογίαν και πολιτική είναι η συνέχιση του πολέμου με άλλα μέσα... Αυτοί που πολέμησαν στου Μακρυγιάννη, αυτοί που αντιστάθηκαν στην κόκκινη τρομοκρατία, δεν είχαν άξιους συνεχιστές στη μάχη του πολιτικού πολέμου. Έτσι φτάσαμε σήμερα στο σημείο με ευθύνη προ παντός της λεγομένης "δεξιάς" να μη γνωρίζει τίποτε ο λαός για όσα συνέβησαν τον τραγικό εκείνο Δεκέμβρη. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο ίδιος άνθρωπος, που βγήκε δημόσια στο βήμα μαζί με τον Άρη Βελουχιώτη χέρι-χέρι, λίγες ημέρες μετά τη σφαγή του Μελιγαλά, ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, ήταν εκείνος που είχε πει στον αμερικανό στρατηγό Βαν Φλήτ το "Στρατηγέ, ιδού ο στρατός σας" και είχε αποκαλέσει την Μακρόνησο "Νέο Παρθενώνα"...

ΠΗΓΗ:  ΜΠΑΪΡΑΚΤΑΡΗΣ 

http://www.phorum.gr/viewtopic.php?p=2401591&sid=c98c00e07aefebbc9e1552c455238326#p2401591

VIDEO Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΒΛΑΣΙΑΣ

Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΧΑΛΑΝΔΡΙΤΣΑΣ

Η ΕΠΟΠΟΙΙΑ ΤΗΣ ΧΑΛΑΝΔΡΙΤΣΗΣ

ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΞΟΔΟΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ 

    ..........Την χαραυγήν της 5ης Ιουλίου 1948, συμμοριακά συγκροτήματα περίπου 1200 ανδρών υπό τους ικανότερους εκ των αρχισυμμοριτών τής Πελοποννήσου και με άφθονα βαρέα και αυτόματα όπλα, επετέθη κατά της Χαλανδρίτσης. Η εξ 68 ανδρών φρουρά αντέταξε κρατεράν άμυναν. Ηρνήθησαν παράδοσιν με υπόσχεσιν ότι αφοπλιζόμενοι θα αφήνοντο ελεύθεροι και εθέρισαν τους επιτιθεμένους συμμορίτας δια πολυβολισμού εκ των φυλακίων. Ζητηθείσαι τηλεγραφικώς ενισχύσεις εκινήθησαν εκ Πατρών, άλλ' εβράδυνεν η αφιξίς των, διότι υπέστησαν επίθεσιν από τα υψώματα Καλλιθέας και είχε καταστραφεί η γέφυρα από την οποίαν έπρεπε να διέλθουν τα συνοδεύοντα τεθωρακισμένα. Αι δυνάμεις ενισχύσεως έφθασαν περί την δευτέραν και ημίσειαν απογευματινήν ώραν. Αλλ' ήτο πλέον αργά. Η ηρωική φρουρά παλαίουσα επί πολλάς ώρας εναντίον εικοσαπλασίων δυνάμεων και αποδεκατιζομένη, είχεν αναγκασθεί προ μιας μόλις ώρας, ότε υπέκυψαν τα πολυβολεία της, να επιχειρήσει απεγνωσμένην έξοδον. Οι διασωθέντες είχαν φθάσει εις τα βόρεια υψώματα της κωμοπόλεως, όπου, κυκλωθέντες πανταχόθεν, πολέμησαν μέχρις εσχάτων. Όσοι δεν είχαν φονευθεί κατέκειντο ασπαίροντες εκ τραυμάτων και κατεκρεουργήθησαν επί τόπου. Όταν κατέφθασαν αι Εθνικαί δυνάμεις ανεύρον μόλις εξ οπλίτας κρυπτομένους εις τους θάμνους.
    Εις τα ακολουθούντα το παρόν περί συμμοριτοπολέμου εις την Πελοπόννησον έγγραφα παραθέτομε πολλά επίσημα στοιχεία παρέχοντα πλήρη εικόνα των δραματικών γεγονότων της Χαλανδρίτσης και της ηρωικής θυσίας των χωροφυλάκων υπερασπιστών της. Αλλ' ενταύθα επιθυμούμε να τονίσωμεν ιδιαιτέρως ότι η εμμονή εις τας θέσεις των, πάρα το υπερ-εικοσαπλάσιον των δυνάμεων του εχθρού και τελικώς η σχεδόν ολική θυσία των ανδρών τής χωροφυλακής υπερασπιστών της Χαλανδρίτσης, αποτελεί εποποιΐαν δοξάζουσαν την νεωτέραν Ελληνικήν Ιστορίαν και εφάμιλλον προς τα πλέον ένδοξα μεγαλουργήματα του Αγώνος τής ελευθερίας του 1821. Εξήντα πέντε εν όλω άνδρες, μετρίως οπλισμένοι και άνευ πυροβόλων εμάχοντο επί εννέα ολόκληρους ώρας εναντίον υπερχιλίων συμμοριτών, οι όποιοι, εφοδιασμένοι με πολυβόλα, όλμους, αυτόματα και χειροβομβίδας, τους περιέσφιγγον πανταχόθεν και επετίθεντο μετά λύσσης αδιακόπως. Απέκρουσαν μετ' αξιοθαύμαστου γενναιότητος τας λυσσώδεις επιθέσεις, αποφασισμένοι να νικήσουν ή να πέσουν μαχόμενοι μέχρι τελευταίας πνοής. Ούδ' επί στιγμήν αμφέβαλον δια την τραγικήν θέσιν εις την οποίαν είχον περιέλθει, ως αποδεικνύουν τα κατά την διάρκειαν τής μάχης εκπεμπόμενα σήματα, μαρτυρούντα την επιθανάτιον αγωνίαν των. Αι απεγνωσμένοι επικλήσεις των προς άμεσον αποστολήν βοηθειών δεν αφήνουν αμφιβολίαν, ότι ούδ' επί στιγμήν εσκέφθησαν να εγκαταλείψουν έστω και την τελευταίαν στιγμήν τον αγώνα προς σωτηρίαν των. Μόνον όταν είχον εξαντλήσει πλέον τα πυρομαχικά των, με τας ξιφολόγχας των και τας ολίγας σφαίρας που απέμενον εις τα καταματωμένα χέρια των απεφάσισαν όχι να παραδοθούν, άλλα να επιχειρήσουν απέλπιδα έξοδον, ανάλογον προς εκείνην των ελευθέρων πολιορκημένων του Μεσολογγίου. Αι εξενεχθείσαι, εύκολοι πάντοτε όταν γίνονται εκ των υστέρων και εκ του ασφαλούς, μομφαί ότι ώφειλον να παραμείνουν εις τας θέσεις των εν αναμονή των βοηθειών, αι οποίαι κατέφθασαν μετά μίαν ώραν, είναι και άδικοι και άκριτοι. Πώς θα μάχοντο επί μίαν ακόμη ώραν χωρίς πυρομαχικά και πώς θα παρημπόδιζον τους θηριώδεις συμμορίτας να εισορμήσουν δια να τους κατασφάξουν ή να τους συλλάβουν δια να τους εκτελέσουν με διαπομπεύσεις και μαρτύρια; Εξ' άλλου, ως αποδεικνύεται από τα ανταλλαγέντα σήματα, ουδεμίαν είχον σαφή γνώσιν περί αποστολής και ώρας άφίξεως. Άλλωστε, η μη έγκαιρος αποστολή βοηθειών βαρύνει εξ ολοκλήρου τας Στρατιωτικάς δυνάμεις αι οποίαι ούτε δια της αεροπορίας ενόχλησαν τους συμμορίτας ούτε έσπευσαν με κεραυνοβόλον ταχύτητα να αποστείλουν βοηθείας, ούτε αι μετά καθυστερήσεως καταφθάσασαι. ήσαν τοιαύται, ώστε να συντρίψουν αμέσως τας συμμοριτικάς δυνάμεις αντιπερισπασμού και να φθάσουν εγκαίρως.

ΠΗΓΗ: http://sfoulidis.landofheroes.org/arxeia_eex/halandritsa.htm