ΟΙ ΔΙΑΦΩΝΙΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΙΕΡΑΡΧΩΝ
ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΟΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ ΑΓΑΠΗΣ
_________Η έκφραση μίας διαφορετικής γνώμης, που είναι αντίθετη σε κάτι και αφορά ένα πρόσωπο ή μια ενέργεια, ΔΕΝ σηματοδοτεί οπωσδήποτε αντίθεση προς το πρόσωπο! Μπορεί αυτό να συμβαίνει συχνά στην καθημερινή ζωή, αλλ’ όταν συμβαίνει, είναι αποτέλεσμα της παθολογίας της ανθρώπινης ψυχής, συνιστά δηλ. μια αμαρτωλή συμπεριφορά! Φανερώνει αυτό που εμείς στην εκκλησιαστική ορολογία ονομάζουμε «πάθος» ή αμαρτία.
____________Στην υγιή θεώρηση των πραγμάτων η αντιπαράθεση της γνώμης είναι αφετηρία ή ερέθισμα για πρόοδο. Η αντιπαράθεση γνώμης είναι προϊόν αγάπης, καρπός μιας αγαπώσης καρδίας. Όταν ο αποδέκτης της αντίθετης γνώμης είναι ταπεινός άνθρωπος, τότε μόνον ωφέλεια αποκομίζει. Μπορεί να πικραίνεται για την κριτική, που υφίσταται, αλλά εκμεταλλεύεται την ευκαιρία για μια πιο βαθειά αυτοκριτική και -γιατί όχι;- διορθώνει την πορεία του. Εφαρμόζεται δηλ. η αρχή «δίδου σοφώ αφορμήν και σοφώτερος έσται».Όταν λοιπόν ο αποδέκτης μιας αντίθετης γνώμης είναι αγιασμένος άνθρωπος, τότε αποδέχεται την γνώμη του άλλου και τον ευγνωμονεί.
______________Αντιθέτως, όταν είναι δούλος της αμαρτίας, αιχμάλωτος των παθών, τα οποία ταράσσουν την ανθρώπινη ψυχή, όταν δηλ. είναι ένας εγωϊστής άνθρωπος, τότε διεγείρεται, συνταράσσεται, οργίζεται, υβρίζει, ενίοτε δε και εκδικείται!
___________ Η αντιπαράθεση λοιπόν της γνώμης δεν είναι, δεν πρέπει να είναι αντιπαλότης προσώπων αλλά της γνώμης και μόνον της γνώμης. Αρκεί η εκφορά του λόγου μας να είναι ευπρεπής, τα δε κίνητρα ανιδιοτελή.
____________Τώρα, εάν με ερωτήσετε για το χώρο της Εκκλησίας, τότε τα πράγματα είναι ακόμη πιο ξεκάθαρα. Γνώμονας των πράξεων και των σκέψεών μας πρέπει να είναι η φωνή της συνειδήσεώς μας, ζητούμενο δε η πρόοδος και η εύκλεια της Εκκλησίας. Στην Εκκλησία, ιδιαίτερα οι Ιεράρχες, Μέλη μιάς Τοπικής Εκκλησίας, είμεθα όχι μόνον ισοστάσιοι και ισότιμοι, αλλά και συνυπεύθυνοι! Ο σεβασμός προς τα πρόσωπα δεν αναιρεί την ευθύνη, η οποία αλληλοχρέως βαρύνει όλους μας. Έτσι η έκφραση της γνώμης μας προάγει τον διάλογο και συντελεί στην πρόοδο. Θα ομιλήσω τώρα γενικά και αφηρημένα. Σέβομαι π.χ. τον όποιον Αρχιεπίσκοπο ή Πατριάρχη, καθ' όσον είναι ο Πρώτος της Εκκλησίας. Αλλ’ εάν πράξεις και συμπεριφορά του Πρώτου θίγει το κύρος της Εκκλησίας, τότε είμαι υποχρεωμένος να δηλώσω την αντίθεσή μου, διότι διαφορετικά η σιωπή μου θεωρείται κατάφαση! Χωρίς να το θέλω γίνομαι συνένοχος ενώπιον της συνειδήσεώς μου, ενώπιον του Θεού! Εδώ κάτω από τόν όρο "Πρώτος" νοείται και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών καί ο Οικουμενικός Πατριάρχης, ανήκουνστην Μητέρα και την Θυγατέρα Εκκλησία.
____________Έστω και πάλι ως παράδειγμα ο Μακαριώτατος Πατριάρχης πρ. Ιεροσολύμων κ. Ειρηναίος, ο Οποίος είναι «φυλακισμένος» στο διαμέρισμά Του στο συγκρότημα των πατριαρχικών εγκαταστάσεων. Η ψυχή μου ταράσσεται από την αδικία και η συνείδησή μου διεγείρεται! Ύψωσα, λοιπόν, φωνή διαμαρτυρίας, είπα και έγραψα για την απάνθρωπη αυτή συμπεριφορά των εν Χριστώ Αδελφών μου, βεβαίως δε και Αδελφών Του. Διά του τρόπου αυτού, χωρίς να υπεισέρχωμαι στα εσωτερικά ζητηματα μιάς άλλης Εκκλησίας, εφανέρωσα την αντίθεσή μου στην αδικία, που γίνεται στον άνθρωπο Ειρηναίο. Τούτο δεν σημαίνει, ότι στρέφομαι κατά του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων ή και αυτού του Πατριάρχου κ. Θεοφίλου. Τους σέβομαι και τους αγαπώ όλους. Πλην όμως ελέγχω μία αδικία. Μια αδικία, στην οποία οι Προκαθήμενοι των Ορθοδόξων Εκκλησιών κλείνουν τα μάτια τους
_____________Τουτ’ αυτό ισχύει και για το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Το σέβομαι και το τιμώ. Αλλά δεν μπορώ να αποσιωπήσω πράγματα, τα οποία δημοσίως πράττονται και αδικούν την αμώμητη Ορθοδοξία μας. Πώς π.χ. να ανεχθή η ψυχή μου την επίσημη επίσκεψη του Παναγιωτάτου Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου στην Εβραϊκή Συναγωγή της Νέας Υόρκης; Τι δουλειά έχει η Κορυφή της Ορθοδοξίας στο Στρατηγείο των σταυρωσάντων τον Κύριο; Η «κατάρα» των ίδιων των Σταυρωτών του Χριστού, που είπαν τότε, δηλ. «το αίμα Αυτού εφ ημάς και επί τα τέκνα ημών» δεν έχει ακόμη φύγει από τις ψυχές των. Επομένως ο Οικουμενικός Πατριάρχης, επισκεπτόμενος την Συναγωγή, προσέβαλε την Ορθοδοξία μας. Αυτό πρέπει να λεχθή και μάλιστα δημοσίως, καθ’ όσον τα «δημοσίως πραττόμενα, δημοσίως και ελέγχονται!»
(Σημείιωση 1η: Η Εκκλησία της Ελλάδος είναι μια "Θυγατέρα", η οποία ποτέ δεν απογαλακτήσθηκε από την τροφό Μητέρα! Ποτέ δεν ενηλικιώθηκε! Ποτέ δεν ωρίμασε! Γι΄αυτό και παραμένει υπο την "κηδεμονία" της Μητρός Εκκλησίας, δηλ. του Οικουμενικού Πατριαρχείου! Εδώ οι Ιεροί Κανόνες καταπατώνται κατάφωρα! Το "είωθε τα εκκλησιαστικά τοις πολιτικοίς συμμεταβάλλεσθαι" ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΛΑΙΠΩΡΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, Η ΟΠΟΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΗΡΗΜΕΝΗ σε ΠΕΝΤΕ κομμάτια, 1) την Παλαιά Ελλάδα, 2) στίς Νέες Χώρες, 3) στην Κρήτη, 4) στα Δωδεκάννησα και 5) στο Άγιον Όρος!
Σημείωση 2η: Η Εκκλησία της Ελλάδος είναι μία Αποστολική Εκκλησία; Ιδρύθηκε μεταξύ των πρώτων και υφίσταται από τους Αποστολικούς χρόνους! Ο Απ. Παύλος Ίδρυσε την Εκκλησία των Αθηνών, της Κορίνθου, των Φιλίππων κλπ. Ο Απ. Ανδρέας ίδρυσε την Εκκλησία των Πατρών, όπου και εμαρτύρησε. Γιατί λοιπόν η Εκκλησία της Ελλάδος να είναι υποδεέστερη άλλων Αδελφών Αυτοκεφάλων Εκκλησιών; Γιατί άραγε η Εκκλησία της Κύπρου να είναι στην ουσία Αυτοκέφαλος και αυτοδιοίκητη Εκκλησία, ενώ η Εκκλησία της Ελλάδος είναι στο όνομα Αυτοκέφαλος, αλλά στην ουσία υποτεταγμένη στο Οικουμενικό Πατριαρχείο καί κομματιασμένη ΑΠΟ ΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ; 'Οταν λοιπόν διατυπώνωνται παρόμοιες σκέψεις και απορίες, αυτό δεν σημαίνει ότι όποιος τις προβάλλει είναι ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ. Απλώς είναι υπέρ της αληθείας και υπέρ του δικαίου)
______________Κατά τούτο λοιπόν έχει δίκαιο ο Σεβασμιώτατος εν Χριστώ Αδελφός μου, ο οποίος δημοσίευσε στην «Ρομφαία» τη δική του άποψη, κρίνοντας το κείμενό μου για τον π. Εφραίμ και το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Γράφοντας εκείνος με σεβασμό, διακριτικότητα και αγάπη, άσκησε το θεόθεν δοθέν χάρισμα της εκφράσεως της γνώμης του. Η άποψή του, υπό τον όρον ότι δεν έχει ως κίνητρο την εξασφάλιση της ευνοίας των Παραγόντων του Φαναρίου, να καταγρφαφή δηλ. "ως ο δικός μας άνθρωπος" δεν μπορεί να θεωρηθή πράξη έναντίον μου, απόρροια μίσους η έχθρας κλπ κατά του Αδελφού του. Αλλ΄ ούτε πάλιν και η δική μου απάντηση προς Εκείνον μπορεί να θεωρηθή ως απόρροια κακίας. Αγαπώμεθα, διαφωνούντες και διαφωνούμεν, αγαπώμενοι! Αυτό είναι το μυστικό της εν Χριστώ ζωής! Είναι σύμφωνο με την προτροπή του Απ. Παύλου: « Αδελφοί,…..νουθετείτε τους ατάκτους, παραμυθείσθε τους ολιγοψύχους, αντέχεσθε των ασθενών, μακροθυμείτε προς πάντας» (Α Θεσσαλ. Ε,14).
___________Στην Εκκλησία, λοιπόν, το ΑΛΑΘΗΤΟ δεν το έχουν τα άτομα, όσο ψηλά και αν στέκωνται! Το ΑΛΑΘΗΤΟ διαθέτει μόνον η Εκκλησία ως Σώμα, Κλήρος και Λαός, όλοι μαζί! Γι αυτό και έχουμε την δυνατότητα να εξαγγέλλουμε την αλήθεια και να αντιδικούμε με αγάπη και από αγάπη. Γι’ αυτό ακριβώς σ’ αυτό εδώ το μικρό μαχητικό βήμα, το Blog, εκφέρουμε το λόγο της αληθείας και υπηρετούμε τον αντίλογο της αγάπης. Τα παρακάτω κείμενα αποτελούν την πιο εύγλωττη απόδειξη!
Αίγιον, 23 Ιανουαρίου 2012
+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
ΣΗΜ. Ευχαριστούμε τον κ. Αιμίλιο Πολυγένη για την άμεση δημοσίευση των επιστολών αμφοτέρων των Ιεραρχών στην Romfea.gr”.
Με ευχαρίστηση σημειώνουμε, ότι το αρχικό σημείωμά μας Διαβάστηκε : 15.015 φορές!
ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Παρασκευή, 20 Ιανουαρίου 2012
Πρός
τήν Διεύθυνσιν τοῦ Πρακτορείου Ἐκκλ. Εἰδήσεων
«Romfea.gr»
Email: Info@romfea.gr
KOINOΠΟΙΗΣΙΣ:
Σεβ. Μητροπολίτην
Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς
Κ.κ. ΝΙΚΟΛΑΟΝ
mmlnikolaos@imml.gr
Αγαπητέ μοι κ. Πολυγένη,
Με ιδιαίτερη προσοχή ανέγνωσα την απάντηση του πολυ-γαπητού μοι εν Χριστώ Αδελφού Σεβ. κ. Νικολάου –εκλεκτού Μέλους της Ιεραρχίας μας και ευρυμαθέστατου- σήμερα το βράδυ στα όσα διετύπωσα περί του Οικουμενικοῦ Πατριαρχείου μας και απαντώ αμέσως.
1. Προσωπικώς με ικανοποιεί το γεγονός, ότι μέχρι πρό ολίγων στιγμών (ὥρα 10:00΄ μ.μ.) τις πτωχές -μα συγ-χρόνως και σκληρές- σκέψεις ή δηλώσεις μου έχουν αναγνώσει 13.568 επισκέπτες της αντικειμενικής ηλεκτρονικής εφημερίδος σας. Η περίπτωση του σεπτοῦ Ιεράρχου μέχρι στιγμής είναι η μοναδική περίπτωση διατυπώσεως αντιρρήσεων. Άρα «οι εξαιρέσεις επιβε-βαιώνουν τον κανόνα», θα απαντοῦσα στον επιστήμονα των θετικών Επιστημών Αδελφό μου με την ορολογία των μαθηματικών! Μία αντίρρηση = καμμία αντίρρηση!
2. Απορρίπτω απεριφράστως τους ὀρους «ασυμπάθεια και αυθορμητισμό», τους οποίους εκφέρει περί του προσώπου μου. Οσάκις λέμε τα πράγματα με το όνομά τους δεν φερόμεθα ασυμπαθώς! Αντιθέτως χρησιμοποιούμε τον προφητικό λόγο και εφαρμόζουμε τον λόγο του Κυρίου μας «ήτω δε υμών ο λόγος το ναί, ναί καί το ού, ού». Δεν υβρίζουμε, αλλά ορθοτομούμε το λόγο της αληθείας, ὀταν διαμαρτυρόμεθα για πράξεις ή παραλείψεις της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας στην Κωνσταντινού-πολη.
3. Ευτυχώς δεν φιλοδοξούμε να είμεθα υποψήφιοι για τον Αρχιεπισκοπικό Θρόνο των Αθηνών, ώστε να επιζητούμε την εύνοια του Πατριάρχου μας. Άλλοι όμως το πράτ-τουν, για να έχουν την εύνοιά Του.
4. Δεν απεκάλεσα «Μητρυιά» την Εκκλησία της Κωνστα-ντινουπόλεως, διότι όντως είναι η μεγάλη Μητέρα στον χώρο της Ορθοδοξίας! Είπα όμως ότι ενίοτε συμπεριφέ-ρεται «ως Μητρυιά» και θα επιμείνω στον χαρακτη-ρισμό. Ερωτώ ευθέως τον Σεβασμιώτατο κ. Νικόλαο να μου απαντήσει: Ήταν άραγε συμπεριφορά αδελφική, ήταν συμπεριφορά «μητρική», ὀλη εκείνη η πρό τινων ετών μεσαιωνική και μακάβρια τελετή του Φαναρίου κατά του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου; Δώστε μου, Σεβασμιώτατε, μια άλλη ορολογία και θα σας φιλήσω τα πόδια!
5. «Το ......Φανάρι το έκανε υπογραμμίζοντας τα δικαιοδο-σιακά του δικαιώματα» γράφει ο Σεβασμιώτατος. Λησμονεἰ όμως, ή και ηθελημένως παραβλέπει, τον συλ-λογισμό μου ότι ο π. Εφραίμ ΔΕΝ ΑΝΤΙΔΙΚΕΙ ΜΕ ΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ, ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗ-ΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ. Άρα δεν σημειώθηκε επέμβαση των παραγόντων της Ρωσσικής Εκκλησίας στα εσωτερικά ζητήματα είτε του Αγίου Όρους, είτε του Οικουμενικού Πατριαρχείου! Η Δήλωση του Αγιωτάτου Πατριάρχου Μόσχας κ. Κυρίλλου ήταν έκφραση συμπαθείας προς τον ΑΝΘΡΩΠΟ Εφραίμ και όχι προς τον Ηγούμενο!
6. Λυπούμαι, αλλά δεν θα συμφωνήσω ούτε και με τον ισχυρισμό του επιστολογράφου σας, ότι δηλ. «είναι αλήθεια ότι ο Γέροντας Εφραίμ ..........αξίζει τη συμπαθειά μας και δόξα τω Θεώ δεν του την εστέρησε καμμία εκκλησία». Όντως μόνον η Προϊσταμένη του εκκλησιαστική Αρχή, δηλ. το Οικουμενικό Πατριαρχείο, δεν είπε ένα λόγο συμπαθείας για τον π. Εφραίμ. Εμείς, λοιπόν, αυτό ακριβώς στιγματίσαμε.
7. Συμπερασματικά: Ο Σεβ. Αδελφός μου ΔΕΝ κατώρθωσε να με πείσει, ότι έσφαλα στους ισχυρισμούς μου! Δεν ανέγνωσα επιχειρήματα! Δεν προσκόμισε παραδείγματα! Αλά ούτε επίσης και ένα ισχυρό λόγο της ιδικής του συμπαθείας ανέγνωσα στο κείμενό του για ένα αδελφό μας Κληρικό, που τον συνέλαβαν «ὡς ληστήν» και τον ωδήγησαν στον Κορυδαλλό κατά την παραμονή της Μεγάλης Εορτής της Χριστιανωσύνης! Εξ όσων γνωρίζω, επικειμένης της με-γάλης αυτής εορτής, συνήθως απο-νέμεται χάρις σε καταδίκους. Τέτοια μέρα δεν γίνονται εισαγωγές στης φυλακής τά σίδερα!
8. Δηλώνω πρός κάθε κατεύθυνση, ότι με αγαθό κίνητρο της καρδίας μου γράφω και καυτηριάζω κατά καιρούς, όσα κατά την κρίση είναι στραβά και ανάποδα. Είμαι αμαρτωλός και τρισάθλιος! Αλλά προσπαθώ να διατηρώ καθαρή την όρασή μου και αδούλωτη την καρδιά μου. Προσκυνώ τον Ιησού Χριστό και μόνο! Προσκυνώ τον Κτίστη και όχι την κτίση και τα κτίσματα! Όσοι, λοιπόν, αγαπάμε τους υψηλά ισταμένους, πρέπει να τους λέμε την αλήθεια! Οι κολακείες και τα λιβανίσματα δεν αρμόζουν στον Ιεράρχη, ο οποίος πρέπει «να ορθοτομεί τόν λόγο της αληθείας»! Γι αυτό η γνώμη του Σεβασμιω-τάτου κ. Νικολάου «είναι σεβαστή μεν, αλλ΄ ουχί ασπαστή»! Οφείλουμε, λοιπόν, σεβασμό στο Φανάρι και τους εκεί εκλεκτούς Παράγοντες, αλλά όχι κολακεία και «κουκούλωμα»! ΝΑΙ! στο Άγιο Φανάριο! ΟΧΙ στο Άγιο Κοράνιο!
Με περισσή αγάπη εν Χριστῶ
+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ & ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
Παρασκευή, 20 Ιανουαρίου 2012
Συντάχθηκε απο τον/την Romfea.gr 15.14
Επιστολή προς τον Διευθυντή του Πρακτορείου Εκκλησιαστικών Ειδήσεων «Romfea.gr» κ. Αιμίλιο Πολυγένη, απέστειλε σήμερα ο Σεβ. Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος.
Η Romfea.gr, στο πλαίσιο της αντικειμενικής και πολύπλευρης ενημέρωσης των αναγνωστών, παραθέτει παρακάτω και την "αντίθετη" άποψη μέσω της επιστολής του κ. Νικολάου:
Αγαπητέ κ. Πολυγένη,
Πριν από λίγες μέρες, πολύ συνετά φερόμενος, αρνηθήκατε να δημοσιεύσετε στην ιστοσελίδα σας επιστολή κάποιου σοβαρού ιεράρχου (σημείωση Romfea.gr - δεν λάβαμε κάποιο σχετικό κείμενο), γραμμένη με συναισθηματικό παρορμητισμό εναντίον του προφυλακισθέντος γέροντος Εφραίμ.
Προς μεγάλη μας όμως έκπληξη, είδαμε στη Romfea.gr δημοσιευμένη επιστολή άλλου σεβαστού ιεράρχου έντονα κριτική για το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο, γραμμένη και αυτή, ας μου επιτραπεί να πω, με ασυμπάθεια και παρορμητισμό.
Έχω την εντύπωση ότι δεν βοηθεί η αναπαραγωγή στενόκαρδων κειμένων, γιατί δυστυχώς ούτε την αλήθεια εκφράζει ούτε την ενότητα υπηρετεί.
Είναι σκληρό και άδικο να αποκαλείται το Πατριαρχείο μας μητρια και μάλιστα σε αντιδιαστολή με την Εκκλησία της Ελλάδος.
Είναι λάθος να συγκρίνονται οι δύο εκκλησίες και μάλιστα δίχως ψυχραιμία και έλεος.
Τα δύο ανακοινωθέντα στα οποία αναφέρεται ο πολιός ιεράρχης δεν έχουν γραφεί για να αποδείξουν ανταγωνιστικά τη μητρότητα των εκκλησιών –ποιά είναι η καλύτερη μητέρα-, αλλά για να καταδείξουν συμπληρωματικά την εκκλησιαστικότητά τους - ότι είναι αμφότερες ζωντανές εκκλησίες.
Και το μεν Φανάρι το έκανε υπογραμμίζοντας τα δικαιοδοσιακά του δικαιώματα και έχοντας μπροστά του την ιστορική και οικουμενική αποστολή του, η δε Εκκλησία της Ελλάδος τονίζοντας την ποιμαντική ευθύνη της απέναντι στους σκανδαλιζόμενους πιστούς της.
Όσο για την εκκλησιαστική μητρότητα, αυτή δεν αποτυπώνεται απόλυτα σε ένα ανακοινωθέν, αλλά διαφαίνεται μέσα από την πληρότητα μιας ζωής και μαρτυρίας.
Η Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως είναι και μητέρα που ιστορικά γεννά και μάνα που οικουμενικά αγκαλιάζει. Είναι ο,τι ιερότερο διαθέτουμε ως πνευματική παρακαταθήκη.
Είναι αλήθεια ότι ο γέροντας Εφραίμ ευρισκόμενος στη φυλακή αξίζει τη συμπάθειά μας• και δόξα τω Θεώ δεν του την στέρησε καμμία εκκλησία.
Αλλά και το Φανάρι που ιστορικά σηκώνει τον σταυρό του και διαχρονικά βιώνει το δεσμά του αξίζει λιγότερο τον σεβασμό και την κατανόησή μας;
† Ο Μητροπολίτης Μεσογαίας & Λαυρεωτικής Νικόλαος
