Παρασκευή 30 Μαΐου 2014

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ

ΑΠΟ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΕ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

« ΜΗΤΕΡΩΝ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΚΑΙ ΣΕΜΝΩΜΑ ΟΣΙΑ ΕΜΜΕΛΕΙΑ »

Πρωτ. π. Γεωργίου Παπαβαρνάβα

Από τον καρπό ενός δένδρου μπορείς να γνωρίσης και την ρίζα του. Εάν ο καρπός είναι υγιής και γλυκύς, σημαίνει ότι και η ρίζα του δένδρου είναι υγιής. Έτσι και από τα παιδιά, από τον τρόπο, δηλαδή, με τον οποίο ζουν και συμπεριφέρονται, μπορείς να καταλάβης και ποιοί είναι οι γονείς τους. Βέβαια, υπάρχουν και εξαιρέσεις, αλλά σίγουρα το παράδειγμα των γονέων παίζει καθοριστικό ρόλο στην όλη πορεία και την εξέλιξη της ζωής των παιδιών.

Η αγία Εμμέλεια, με τον βίο της οποίας ασχολείται το παρόν άρθρο, είναι η αγαθή ρίζα από την οποίαν εβλάστησαν γλυκύτατοι καρποί, τα παιδιά της, τα οποία ανεδείχθησαν εξέχοντα μέλη της κοινωνίας καί, τα περισσότερα, Άγιοι της Εκκλησίας, όπως ο Μ. Βασίλειος, ο Γρηγόριος Νύσσης, ο Πέτρος Σεβαστείας, η Μακρίνα, ο Ναυκράτιος κ.λ.π. Από αγία ρίζα προήλθαν αγιασμένοι βλαστοί, δηλαδή από αγίους γονείς προήλθαν ευλογημένα και άγια παιδιά. Βέβαια, η ρίζα ήταν πολύ βαθειά. Περνούσε από τον πατέρα, την μητέρα και έφθανε στους ευσεβεστάτους παππούδες και γιαγιάδες.

Η οσία Εμμέλεια δοκίμασε στην ζωή της, όπως συμβαίνει συνήθως με τους εκλεκτούς, πολλές θλίψεις. Ο θάνατος των γονέων της πριν ακόμα παντρευτεί, ο θάνατος του συζύγου της μόλις γεννήθηκε ο γιός τους Πέτρος και ο πρόωρος θάνατος του γιού της Ναυκρατίου, αλλά και το να μεγαλώση μόνη της, από ένα σημείο και μετά, τα παιδιά της, ήσαν μερικές από αυτές. Τις αντιμετώπισε όμως με υποδειγματική πίστη, ανδρεία και υπομονή. Δίδασκε τα παιδιά της κυρίως με το παράδειγμά της. Τους έδωσε, μαζί με το δικό της γάλα, το ανόθευτο γάλα της πίστης. Τα θήλασε, όπως θήλαζε και εκείνη, από τον ζωντανό μαστό της Εκκλησίας και γι’ αυτό πρόκοψαν και προόδευσαν στην ζωή τους.

Ετελείωσε την ζωή της ως μοναχή με ηγουμένη την θυγατέρα της οσία Μακρίνα.

Η αγία Εμμέλεια, με τον βίο και την πολιτεία της, μας δίνει την αφορμή να τονίσουμε τα ακόλουθα:

Πρώτον, ότι βασικό ρόλο στην ανατροφή και την εξέλιξη των παιδιών παίζει η ποιότητα της ζωής των γονέων. Από προσευχομένους γονείς, προήλθαν παιδιά που αγάπησαν την προσευχή και έγιναν φιλόθεοι και φιλάνθρωποι. Γιατί όποιος αγαπά τον Θεό και βιώνει τις εντολές Του, αυτός αγαπά και τους συνανθρώπους του και τους διακονεί ανιδιοτελώς. Η ατμόσφαιρα που δημιουργείται στο σπίτι από γονείς που έχουν αγάπη μεταξύ τους, αλλά και προς τους συνανθρώπους τους, έχει ευεργετική επίδραση στην ανάπτυξη των παιδιών και την διάπλαση του χαρακτήρα τους. Η αγωγή, επομένως, των παιδιών αρχίζει από τους γονείς. Την ώρα της συλλήψεως, εάν οι γονείς είναι ήρεμοι ή εάν είναι θυμωμένοι, εάν βλαστημούν ή εάν προσεύχονται, όλα αυτά το έμβρυο τα αντιλαμβάνεται και επηρεάζεται από αυτά. “Η αγωγή των παιδιών αρχίζει από την ώρα της συλλήψεώς τους. Το έμβρυο ακούει και αισθάνεται μέσα στην κοιλιά της μητέρας του. Ναί, ακούει και βλέπει με τα μάτια της μητέρας του. Αντιλαμβάνεται τις κινήσεις και τα συναισθήματά της, παρόλο που ο νούς του δεν έχει αναπτυχθεί. Σκοτεινιάζει το πρόσωπο της μάνας, σκοτεινιάζει κι’ αυτό. Νευριάζει η μάνα, νευριάζει κι’ αυτό. Ό,τι αισθάνεται η μητέρα, λύπη, πόνο, φόβο, άγχος κ.λ.π., τα ζεί κι’ αυτό. Αν η μάνα δεν το θέλει το έμβρυο, αν δεν το αγαπά, αυτό το αισθάνεται και δημιουργούνται τραύματα στην ψυχούλα του, που το συνοδεύουν σ’ όλη του τη ζωή. Το αντίθετο... όταν έχει χαρά, ειρήνη, αγάπη στο έμβρυο, τα μεταδίδει σ’ αυτό μυστικά, όπως συμβαίνει με τα γεννημένα παιδιά. Γι’ αυτό πρέπει η μητέρα να προσεύχεται πολύ...ν’ αγαπάει το έμβρυο, να διαβάζει ψαλμούς...νά ζεί ζωή αγία...γιά να γίνη και το παιδί πιο άγιο” (Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου Βίος και Λόγοι, σελ. 405,406, έκδ. Ιεράς Μονής Χρυσοπηγής Χανίων).

Δεύτερον, ότι η αγωγή των παιδιών μετά την γέννησή τους πρέπει να γίνεται κυρίως με το παράδειγμα και λιγότερο με τα λόγια και τις συμβουλές. Να μιλούμε περισσότερο στον Θεό για τα παιδιά, παρά στα παιδιά για τον Θεό. Να τα μάθουμε να έχουν εμπιστοσύνη στην Πρόνοιά Του και να ζητούν την βοήθειά Του, ιδιαίτερα στις δύσκολες στιγμές της ζωής τους. Είναι σημαντικό να τους λέμε την αλήθεια όσο πικρή και αν είναι μερικές φορές. Να τα επαινούμε όταν είναι απαραίτητο, αλλά και να τα μαλώνουμε όταν χρειάζεται, γιατί οι συνεχείς έπαινοι δεν τα ωφελούν. “Στα παιδιά ο έπαινος κάνει κακό... στο μικρό παιδάκι λένε όλο επαινετικά λόγια. Μαθαίνει, όμως, έτσι και δεν μπορεί να αντιδράσει σωστά και στην πιο μικρή δυσκολία. Μόλις κάποιος του εναντιωθεί, τσακίζεται, δεν έχει σθένος”. Με τους συνεχείς επαίνους “γίνονται ατίθασα και σκληρά και άπονα...όταν τα επαινείς συνεχώς, χωρίς διάκριση, τα πειράζει ο αντίθετος. Τους ξεσηκώνει το μύλο του εγωϊσμού...έτσι μεγαλώνοντας μέσα στον εγωϊσμό, η πρώτη του δουλειά είναι ν’ αρνείται τον Θεό και να είναι ένας εγωϊστής απροσάρμοστος μέσα στην κοινωνία” (ένθ. ανωτ. σελ. 427,428,429). Βέβαια, τα παιδιά δεν είναι όλα ίδια, δεν έχουν την ίδια ιδιοσυγκρασία και τον ίδιο χαρακτήρα, γι’ αυτό, όπως τονίζει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, άλλους ωφελεί ο έπαινος και άλλους η επίπληξη, μερικούς δε και τα δύο. Ασφαλώς, χρειάζεται προσοχή, διάκριση και φόβος Θεού, γιατί η διαπαιδαγώγηση των παιδιών είναι πολύ σοβαρή υπόθεση.

Μητέρες, μιμηθείτε την αγία Εμμέλεια και θηλάστε τα παιδιά σας από τον ζωντανό μαστό της Εκκλησίας, για να σάς ευγνωμονούν παντοτεινά.

Η μνήμη της τιμάται στις 30 Μαΐου εκάστου έτους.

ΠΗΓΗ: http://www.parembasis.gr

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ" ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ:
ΕΠΙΛΟΓΗ ΘΕΜΑΤΩΝ

Πρωτ. Βασίλειος Γιαννακόπουλος

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ-ΤΕΧΝΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ
Πρεσβυτέρα Νικολίτσα Γκοτσοπούλου

ΓΕΝΙΚΗ ΕΠΟΠΤΕΙΑ
+ ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Κυριακή 25 Μαΐου 2014

Ο ΘΕΟΣ ΜΕΡΙΜΝΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ...

ΑΠΟ ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΕ ΚΥΡΙΑΚΗ

Κάποτε είπε ο Θεός σε έναν Άγγελό Του…

- Πήγαινε κάτω στη Γη. Στο τάδε μέρος στο τάδε σπίτι, εκεί θα βρεις έναν ετοιμοθάνατο. Βρες τον και φέρε μου την ψυχή του!

Ξεκίνησε ο Άγγελος και πήγε στο μέρος που του είπε ο Θεός. Ήταν ένα φτωχικό λιτό δωμάτιο, χωρίς πολλά έπιπλα, υγρό, κρύο και μουντό.

Εκεί βρισκόταν ο ετοιμοθάνατος, ένας άντρας στο κρεβάτι και δίπλα του ήταν ένα παιδί που έκλαιγε με λυγμούς κρατώντας το χέρι του άντρα.

Προφανώς ήταν ο γιος του ετοιμοθάνατου. Το θέαμα τραγικό. Δεν άντεξε ο Άγγελος και γύρισε στον Θεό με άδεια χέρια.

- Που είναι η ψυχή που σου ζήτησα; Τον ρώτησε ο Θεός;

- Δεν άντεξα να πάρω την ψυχή αυτού του ανθρώπου, απάντησε ο Άγγελος. Αυτός ο ετοιμοθάνατος, έχει έναν γιο και είναι ο μοναδικός άνθρωπος που έχει δίπλα του. Αν του πάρω τον πατέρα, τότε τί θα απογίνει ο μικρός; Ποιός θα τον φροντίζει;

- Πολύ καλά λοιπόν. Πήγαινε στον ωκεανό, στο πιο βαθύ σημείο του. Εκεί θα δεις μία πέτρα. Σήκωσέ την και από κάτω θα βρεις ένα μικρό σκουλήκι. Πάρτο και φέρτο μου.

Ξεκινάει ο Άγγελος και πηγαίνει στον βυθό του ωκεανού. Βρίσκει την πέτρα, βρίσκει το μικρό σκουλήκι, το παίρνει και το πηγαίνει στον Θεό.

Το παίρνει ο Θεός και του λέει δείχνοντάς του το.

- Ποιός νομίζεις ότι φροντίζει γι΄αυτή την μικρή ύπαρξη στο βυθό του ωκεανού;! Πήγαινε τώρα να μου φέρεις την ψυχή που σου ζήτησα.

Ο Θεός τον θάνατον λυτρωτήν των πόνων

επεπψεν εις άρρωστον άνδρα γεωπόνον.

Να τώ δώσει άνεσιν των δεινών και κόπων

καί εις αναπαύσεως να τον φέρει τόπον.

Έφθασεν ο θάνατος επί της καλύβης

τού φτωχού και κάθισεν ως η όρνις ήβις.

Στεναγμοί ηκούοντο, οιμωγαί και θρήνοι,

όλη κατεσίετο η στέγη η καλαμίνη.

Πέντε-έξι ανήλικα κι από μητέρα ορφανά

έκλαιον τον θνήσκοντα πατέρα γοερά.

Φεύγεις πάτερ έκραζον κύκλωθεν της κλίνης

καί ημάς τα έρημα άχ! πού μάς αφήνεις;

Ήκουσεν ο θάνατος και τα ελυπήθη

οικτιρμόν ησθάνθησαν τ’ άπονά του στήθη.

Απρακτος επέστρεψεν εις τον Κύριόν του

καί εν αυτώ φοβούμενος τον φρικτόν θυμόν του

άφωνος εις τ’ ουρανού ίστατο τάς θύρας.

Διατί ω θάνατε με κενάς τάς χείρας;

Δία τα παντέρημα τις θα προνοήσει

όταν και ο μόνος των βοηθός τ’ αφήσει;

Τρέξε, είπε ο Αναρχος, τρέξε ν’ αποσπάσεις

λίθον από τ’ άμετρα βάθη της θαλάσσης.

Με φόβο και υπακοή, με πίστη χαλυβδίνη

ως βολίς ο θάνατος πίπτει μολυβδίνη.

Και εις τα ουράνια μετά τάχους ίσου

φέρει τον ζητούμενον λίθον της αβύσσου.

Θραύσε τόν! Τεμάχια δύο λαμβάνει,

τά συντρίβει κι ένδον των σκώληξ ζών εφάνη.

Τις εις τα ανήλια βάθη αποκρίσου

συντηρεί τον σκώληκα τούτον της αβύσσου;

Τις εμού ω βέβηλε κάλλιον γνωρίζει

ή ζωήν ή θάνατον πότε να χαρίζει;

Ήστραψε και βρόντησε, τον κατακωφαίνει

καί βωβός ο θάνατος από τότε μένει!

Μάταια τα ώτα του ο κλαυθμός μάς κρούει,

δέν ακούει δέησιν, θρήνους δεν ακούει!

ΠΗΓΗ: agioritikovima.gr

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Παρασκευή 23 Μαΐου 2014

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ

ΑΠΟ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΕ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΚΕΙΜ Ο ΙΘΑΚΗΣΙΟΣ Ο «ΠΑΠΟΥΛΑΚΗΣ»

Ο Όσιος Ιωακείμ -κατά κόσμον Ιωάννης Πατρίκιος- γεννήθηκε στον οικισμό Καλύβια της Βόρειας Ιθάκης από γονείς ευσεβείς και ενάρετους, τον Άγγελο και την Αγνή.

Όταν ο Ιωάννης ήταν μικρό παιδί ακόμη, πέθανε η μητέρα του. Ο πατέρας του ξαναπαντρεύτηκε και η μητρυιά του μικρού Ιωάννη τον ταλαιπωρούσε και τον βασάνιζε. Ο άγιος, τα δύσκολα αυτά χρόνια, ασκήθηκε στην υπομονή και στην ταπείνωση, βρίσκοντας καταφύγιο στην προσευχή, στο απόμερο εκκλησάκι του Αγίου Σπυρίδωνος, και στην μελέτη των ιερών βιβλίων.

Στην εφηβική του ηλικία εργάζεται σα ναυτικός στο καΐκι του πατέρα του, προκαλώντας τον σεβασμό και την εκτίμηση του πληρώματος για τις σπάνιες αρετές του. Όμως, σύμφωνα με την επιθυμία της κακόβουλης μητρυιάς του, ο Ιωάννης απομακρύνεται από τη δούλεψη του πατέρα του κι αναλαμβάνει εργασία στο πλοίο του συμπατριώτη του καπεταν-Γιώργη Βρεττού-Χατζή.

Σε κάποιο από τα ταξίδια του βρίσκει καταφύγιο στο Περιβόλι της Παναγίας, στο Άγιον Όρος. Εκεί, στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου, γίνεται μοναχός και παίρνει το όνομα Ιωακείμ. Με την άσκησή του, κάτω από την καθοδήγηση Αγίων Γερόντων, ξεπερνάει στην αρετή ακόμη και μεγαλύτερους απ” αυτόν μοναχούς.

Με την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, ο ηγούμενος της Μονής επιλέγει τον μοναχό Ιωακείμ και τον στέλνει σαν ιεροκήρυκα στην Πελοπόννησο. Εκεί, ακούραστος, ο Άγιος διδάσκει, στηρίζει, παρηγορεί κι ενθαρρύνει τον ταλαίπωρο πληθυσμό. Επιπλέον, με το καΐκι του Κεφαλλονίτη παπα-Γιάννη Μακρή μεταφέρουν από τον Μωριά στα Επτάνησα γέρους και γυναικόπαιδα, σώζοντάς τους από τις επιδρομές του Ιμπραήμ.

Γύρω στα 1827 ο Όσιος Ιωακείμ φτάνει στη μικρή αγγλοκρατούμενη πατρίδα του Ιθάκη. Για σαρανταένα έτη δρα ακαταπόνητος μέσα στον κόσμο, την πλάνη, την αίρεση, την αμαρτία. Δέχεται τον σεβασμό αλλά και προκαλεί με την αγιότητα του βίου του την έχθρα και αντιπάθεια των Άγγλων αλλά και μερικών Ιθακησίων.

Τα ακούραστα ασκητικά πόδια του δεν σταματούν να περιφέρονται σε κάθε οικισμό, να μπαίνουν σε κάθε σπίτι, να περνούν κάθε κατώφλι του μικρού νησιού. Τ” ασκητικά του χέρια πάντοτε ανοιχτά, συνεχώς δίνουν και δε διστάζουν να ζητιανέψουν για να προσφέρουν ανακούφιση και θαλπωρή στους απόρους και εξουθενωμένους. Τα μάτια δε σταματούν να δακρύζουν, το μέτωπο δε σταματά να ιδρώνει, τα δάχτυλα να σφίγγουν το κομποσχοίνι για τον λαό του Θεού, που υπέφερε κάτω από τη σκιά του πνευματικού θανάτου.

Τους χειμερινούς μήνες φιλοξενείται σε σπίτια ευλαβών Χριστιανών και σε μοναστηράκια του νησιού, ενώ το υπόλοιπο χρονικό διάστημα σε δάση και φαράγγια περνά τις νύχτες του προσευχόμενος. Αναφέρονται περιπτώσεις που ο Άγιος, ενώ προσευχόταν, βρισκόταν πάνω από το έδαφος, πλημμυρισμένος από ουράνιο φως.

Καταπονώντας το ασκητικό του σώμα φορά εσωτερικές μολύβδινες πλάκες δεμένες στη μέση του και μεταφέρει σε μεγάλες ανηφοριές τσουβάλια με πέτρες και βότσαλα από ερημικές παραλίες του νησιού. Παράλληλα ασκείται στην αγία ταπείνωση κάτω από το πετραχήλι του αγίου Πνευματικού του, Ιερομονάχου Αγαπίου της Ι. Μονής Ταξιαρχών Περαχωρίου.

Μεριμνά να χτιστούν ενοριακοί ναοί και με τα κηρύγματά του αναζωπυρώνει το θρησκευτικό συναίσθημα των Ιθακησίων. Ταυτόχρονα, ενθαρρύνει τους πατριώτες εναντίον της κυριαρχίας των Άγγλων, προφητεύοντας την αναίμακτη φυγή τους από το νησί.

Προικισμένος από τον Κύριο με το προορατικό και. το διορατικό χάρισμα, γίνεται ο δάσκαλος, ο σύμβουλος, ο τροφός και ο ιατρός των Ιθακησίων, ενώ ο ίδιος ζούσε σε μεγάλη εκούσια φτώχεια και ακτημοσύνη.

Σε προχωρημένη ηλικία κοιμήθηκε εν Κυρίω «εκ μαρασμού» στις 2 Μαρτίου 1868, στην οικία Παΐζη, στο Βαθύ της Ιθάκης.

Η εξόδιος ακολουθία του Αγίου ψάλθηκε στον Ι. Ναό του Αγίου Νικολάου της πόλεως, παρουσία εκατοντάδων απαρηγόρητων Χριστιανών, που θρηνούσαν για την απώλεια του προστάτη τους. Μετά το ολονύκτιο προσκύνημα, ξεκίνησε η κατανυκτική εκφορά του ιερού σκηνώματος προς τον Σταυρό, πορεία αρκετών ωρών, όπου τάφηκε -σύμφωνα με την τελευταία του επιθυμία- πίσω από τον Ι. Ναό της Αγίας Βαρβάρας.

Κατά τη διάρκεια της συγκινητικής πομπής προς τον Σταυρό, το ιερό λείψανο δε βράχηκε καθόλου. Με ιερό δέος οι αμέτρητοι Ιθακήσιοι που ευλαβικά ακολουθούσαν είδαν κατάπληκτοι σμήνος πουλιών να πετούν πάνω από το άγιο κορμί. Αυτά ήταν τα πρώτα σημάδια της αγιότητας του Οσίου που έδειξε ο Ουρανός.

Η ζωντανή παρουσία και τα θαύματα του Οσίου Ιωακείμ συνεχίστηκαν και μετά τον σωματικό του θάνατο και συνεχίζονται μέχρι σήμερα, ευεργετώντας τους Χριστιανούς που με πίστη τον επικαλούνται.

Στις 23 Μα ΐου 1992 έγινε η ανακομιδή των πάνσεπτων λειψάνων του Οσίου, τα οποία ευωδιάζουν και θαυματουργούν. Το 1999 έγινε η αναγνώριση της αγιότητάς του από το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ

Χαραλάμπους Μπούσια
Ήχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείᾳ χάριτι λελαμπρυσμένος
κατεφώτισας τούς ἐν σκοτίᾳ
ἀγνωσίας καί δουλώσεως πέλοντας
ταῖς διδαχῶν καί θαυμάτων ἀκτῖσι σου,
Ἰωακείμ, ἀσκητά ἐνθεώτατε·
γόνε πάντιμε Ἰθάκης, Χριστόν ἱκέτευε
δωρήσασθαι ἡμῖν τό μέγα ἔλεος.

(Ερμηνεία:

Λαμπερός ο ίδιος από την Θεία Χάρη, γέμισες με φως όσους βρίσκονταν μέσα στο σκοτάδι της άγνοιας και της δουλείας με τις ακτίνες των διδαχών και των θαυμάτων σου, θεόπνευστε ασκητή Ιωακείμ. Εσύ που είσαι πολύτιμο γέννημα της Ιθάκης ικέτευε τον Χριστό να μας δωρίσει το πολύ έλεός του.)

ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ

Χαίροις έγκαλλώπισμα μοναχών του Βατοπαιδίου καί Ιθάκης βλαστέ σεπτέ· χαίροις τής άγάπης πρός πέλας μυροθήκη, Ιωακείμ θεόφρον, ιεραπόστολε.

(Ερμηνεία:

Να χαίρεσαι εσύ, το στολίδι των μοναχών της Μονής Βατοπαιδίου και ο σεβάσμιος βλαστός της Ιθάκης. Να χαίρεσαι, ιεραπόστολε Ιωακείμ, που σκέφτεσαι κατά Θεόν και είσαι μυροδοχείο της αγάπης για τους άλλους.)

Η μνήμη του Οσίου Ιωακείμ τιμάται στις 2 Μαρτίου και η ανακομιδή των λειψάνων του, στις 23 Μαΐου κάθε χρόνο.

http://www.imli.gr

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Κυριακή 18 Μαΐου 2014

ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΑΣΤΕΙΟ.....

ΑΠΟ ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΕ ΚΥΡΙΑΚΗ

Δεν πρέπει ούτε για αστείο να επικαλούμαστε τον διάβολο

Στην Σκήτη του Αγ. Παντελεήμονος στο Κουτλουμούσι, ο μοναχός Ιωσήφ, θέλησε να επισκευάσει, στο πάτωμα της καλύβας του, ένα σανίδι που είχε σπάσει.

Καθάρισε το σάπιο, πήρε με ακρίβεια τα μέτρα, έκοψε το σανίδι και πήγε να το τοποθετήσει. Όταν το έβανε στη θέση του, το σανίδι ήταν μεγαλύτερο.

Το πήρε, έκοψε το περίσσιο και πήγε πάλι να το τοποθετήσει. Το είδε πως ήταν μικρότερο απ΄ ότι έπρεπε.

Ο Γέρο – Ιωσήφ, ήταν μαραγκός στο επάγγελμα. Παίρνει για δεύτερη φορά τα μέτρα, κόβει άλλο σανίδι στα μέτρα που χρειάζονταν με ακρίβεια, πήγε να το βάλει στη θέση του, αλλά και πάλι περίσσευε, το έκοψε, κι όταν πήγε να το καρφώσει, έγινε μικρότερο. Τότε έχασε την υπομονή του και με θυμό είπε : «Άει στο διάβολο, διάβολε, τί έχεις, τί να σου κάμω για να ταιριάξεις ; Τέσσερις φορές σε μέτρησα και τέσσερις σε έκοψα, τώρα τί διάβολο έχεις και δεν ταιριάζεις» ;

Ο ταλαίπωρος αυτός μοναχός, αντί να ειπεί την ευχή και να επικαλεστεί τη θεία βοήθεια στην εργασία του, προτίμησε να μνημονεύσει τον διάβολο, ο οποίος δεν άργησε αλλά κάτι τέτοιες ευκαιρίες ζητάει, γι΄ αυτό παρουσιάστηκε μπροστά του, ο διάβολος, μ΄ όλη την αγριωπή μορφή του και του είπε : «Με φώναξες γέροντα, τί είναι, τί θέλεις ; Εδώ είμαι ΄ γω για να σε βοηθήσω».

Ο Γέρο – Ιωσήφ τρομαγμένος έκαμε το σταυρό του, παράτησε το σανίδι κι έτρεξε στον Πνευματικό του να εξομολογηθεί, αλλά από τότε μέχρι σήμερα έχουν περάσει περισσότερα από 30 χρόνια και δεν μπορεί να συνέλθει, του έμεινε ο φόβος και μια αφηρημάδα στο μυαλό, σαν αντιμισθία από τον διάβολο.

Τούτο ας γίνει μάθημα σε όλους, μικρούς και μεγάλους, να μη λένε το διάβολο, ούτε για αστεία. Επειδή, ο διάβολος βάνει τον άνθρωπο να θυμώνει και στον θυμό του επάνω, τον βάνει να βρίζει ή να βλασφημεί τα θεία, κι αν δεν κατορθώσει τούτο, τον πείθει να ειπεί στον συνάνθρωπό του, στον αδελφό του, στο παιδί του, ή και στον εαυτό του ακόμη, «Άει στο διάβολο». Τούτο γίνεται κακίστη συνήθεια και πολλοί γονείς στέλνουν τα παιδιά τους στον διάολο.

Ενώ μπορεί ο άνθρωπος να αποκτήσει καλές συνήθειες κι αντί να λέει «άει στο διάβολο», να λέει «άει στην ευχή» ή «άει στο καλό σου» ή όπως συνηθίζουν οι πατέρες να λένε «να σε πάρει η ευχή» ή «ο Θεός να σ΄ ελεήσει», που είναι το καλύτερο απ΄ όλα. Έτσι συνηθίζει ο άνθρωπος να εύχεται και να λέει πάντοτε τα καλά, σύμφωνα με την Αγία Γραφή «ευλογείτε και μη καταράσθε» (Ρωμ. 12, 14».

ΠΗΓΗ : ΑΝΔΡΕΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ, τομ. Α΄, ΑΘΗΝΑΙ 1980, σσ. 288 κ.ε.

www.agioritikovima.gr

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Παρασκευή 16 Μαΐου 2014

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ

ΑΠΟ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΕ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

« ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΣ ΚΑΙ ΙΟΥΝΙΑ »

ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΔΟΡΜΠΑΡΑΚΗ

«Αυτός ο απόστολος του Κυρίου, αφού διέτρεξε σαν να είχε φτερά όλη την οικουμένη, ξερίζωσε εκ βάθρων κάθε πλάνη με το κήρυγμά του γιά τον Χριστό, έχοντας ακόλουθό του και την υπερθαύμαστη Ιουνία, η οποία είχε νεκρωθεί ήδη για τον κόσμο και ζούσε μόνο για τον Χριστό. Αποτέλεσμα της δράσης τους αυτής ήταν να ελκύσουν στη γνώση του Θεού πολλούς ανθρώπους, προκαλώντας έτσι την καταστροφή των ειδωλολατρικών ναών. Όπου πήγαν οικοδόμησαν θείες εκκλησίες, αποδίωξαν από τους ανθρώπους ακάθαρτα πνεύματα και θεράπευσαν ανίατα πάθη. Στο τέλος, ως άνθρωποι, έφυγαν από τη ζωή αυτή. Αυτούς τους αποστόλους τους θυμάται ο απόστολος Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή του. ῾Χαιρετήστε – λέγει – τον Ανδρόνικο και την Ιουνία τους συγγενείς μου, οι οποίοι και πριν από εμένα έγιναν χριστιανοί’».

Η συγγένεια του αποστόλου Παύλου προς τους σήμερα εορταζομένους αποστόλους Ανδρόνικο και Ιουνία, όπως και η πριν από αυτόν ένταξή τους στην Εκκλησία ως μέλη Χριστού, είναι από τα σημεία που θίγει έντονα ο άγιος υμνογράφος Ιωσήφ, διότι τα βλέπει να προβάλλονται από τον ίδιο τον Παύλο ως αποδεικτικά της σπουδαίας θέσης αυτών στην Εκκλησία. Ο απόστολος Παύλος δηλαδή μνημονεύοντας ιδιαιτέρως τους αγίους Ανδρόνικο και Ιουνία στην προς Ρωμαίους επιστολή δείχνει ότι πρόκειται περί αποστόλων που κατέχουν επίσημη θέση στην Εκκλησία. ῾Σας επισήμους πράγματι μεταξύ των Αποστόλων ο μακάριος Παύλος σας ανακηρύττει στην Εκκλησία, μακάριοι᾽(῾Ως επισήμους όντως εν αποστόλοις υμάς ο μακάριος Παύλος ανακηρύττει εν τη Εκκλησία, μακάριοι᾽) (ωδή ε´). ῾Σε τιμάμε τώρα, μαζί με τον Παύλο, εμείς που μαζευτήκαμε με πίστη, Ανδρόνικε, ως συγγενή του Παύλου, που έγινες μαθητής του Χριστού και πριν από αυτόν᾽(῾Ως συγγενή σε Παύλου και προ αυτού μαθητήν χρηματίσαντα, συν αυτώ νυν τιμώμεν, πίστει συνελθόντες, Ανδρόνικε᾽) (ωδή ε´). Κι είναι ευνόητο: αν ένας μέγας άγιος και μέγας απόστολος σαν τον απόστολο Παύλο εκθειάζει κάποιους, σημαίνει ότι αυτοί οι κάποιοι δεν είναι τυχαία πρόσωπα. Μόνον ένας άγιος με οξυμμένα τα πνευματικά κριτήριά του μπορεί να βλέπει την πνευματική κατάσταση των άλλων, όπως εν προκειμένω ο Παύλος για τους Ανδρόνικο και Ιουνία. Ο ίδιος ο απόστολος Παύλος το έχει πει: ῾ο πνευματικός πάντα ανακρίνει, αυτός δε υπ᾽ ουδενός ανακρίνεται᾽. Ο πνευματικός άνθρωπος, αυτός δηλαδή που έχει το Πνεύμα του Θεού, μπορεί να διακρίνει και να ελέγχει τα πάντα, ο ίδιος όμως δεν μπορεί να ελεγχθεί από οποιονδήποτε μη πνευματικό. Αυτό λοιπόν τονίζει και ο άγιος Ιωσήφ: ῾Ο θείος απόστολος Παύλος, εκθειάζοντάς σας λαμπρότατα με θεϊκούς επαίνους, προβάλλει στους πιστούς τη γενναιότητά σας, λέγοντας ότι αποδειχτήκατε μαθητές του Θεού Λόγου πριν από αυτόν και συγγενείς του ίδιου᾽(῾Παύλος ο θείος Απόστολος, θείοις επαίνοις υμάς εκθειάζων λαμπρότατα, τοις πιστοίς παρίστησι την υμών γενναιότητα, προ τούτου λέγων αποδειχθήναι υμάς Θεού του Λόγου μαθητάς᾽) (στιχηρό εσπερινού).

Η σεβαστική αυτή στάση του αποστόλου Παύλου προς τους συγγενείς του αγίους Ανδρόνικο και Ιουνία, στάση που προεκτείνεται και σε όλο το πλήρωμα πια των πιστών, προφανώς οφείλεται αφενός στο γεγονός ότι οι άγιοι αυτοί απόστολοι υπήρξαν πράγματι άγιοι ως ῾του Λόγου υπήκοοι᾽(στιχηρό εσπερινού), αφού ῾όλες τις κινήσεις του νου τους τις κατεύθυναν με χαρά στην εφαρμογή των θελημάτων του Θεού᾽(῾Ίθυνας του νοός σου πάσας τας κινήσεις, ιερώτατε, προς Θεού θελημάτων αποπλήρωσιν χαίρων, Ανδρόνικε᾽) (ωδή α´) – αυτός είναι ο άγιος: ο πιστός που ολόκληρο τον εαυτό του τον αναφέρει στον Θεό και στην τήρηση του αγίου θελήματός Του - αφετέρου στο γεγονός ότι ο Ανδρόνικος, αλλά και η Ιουνία ασφαλώς ῾αξιώθηκε να δει, με τον αγώνα του να νεκρώσει τα αμαρτωλά φρονήματά του, τη ζωή των ζώντων, δηλαδή τον Χριστό τον Θεό μας ως άνθρωπο επί της γης᾽(῾Νεκρώσας τα μέλη σου αγωνίσμασι, την ζωήν κατηξίωσαι των ζώντων θεάσασθαι επί γης σαρκοφόρον, Χριστόν τον Θεόν ημών᾽) (ωδή γ´), όπως και υπήρξαν μέτοχοι της φωτιάς του αγίου Πνεύματος που έπνευσε και σ᾽αυτούς κατά την Πεντηκοστή, φωτιά που περιέφεραν έπειτα στην άσκηση της ιεραποστολικής διακονίας τους. ῾Έγινες πυρίπνοος του θείου Πνεύματος με την καθαρή διάνοιά σου, απόστολε, περιφέροντας τη θέρμη της φωτιάς αυτής και φλέγοντας το αγκάθι της πλάνης᾽(῾Πυρίπνοος γέγονας θείου Πνεύματος, καθαρά διανοία σου, την θέρμην, απόστολε, περιφέρων και φλέγων της πλάνης την άκανθαν᾽) (ωδή γ´).

Οι εκτιμήσεις του αγίου Ιωσήφ ότι οι άγιοι ῾νέκρωσαν τα αμαρτωλά φρονήματά τους για να δουν τον Χριστό᾽ και ότι ῾περιέφεραν τη θέρμη της φλόγας του Παρακλήτου᾽ έχουν ιδιαίτερη σημασία και για τη δική μας ζωή. Κανείς δηλαδή δεν μπορεί να δει τον Χριστό, όχι βεβαίως ῾σαρκοφόρον επί γης᾽, αλλά εν Πνεύματι αισθητά στην καρδιά του, αν δεν κάνει έναν αγώνα, ασφαλώς με τη χάρη του Χριστού και μέσα στην Εκκλησία, για νέκρωση του αμαρτωλού φρονήματός του, διότι ῾ουδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν᾽, όπως και κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι πράγματι έλαβε αυτόν τον Χριστό μέσα του, αν δεν βρίσκεται σε θερμότητα η καρδιά του, ως προς τον Θεό και τον συνάνθρωπο. Παγωμένη καρδιά, δηλαδή καρδιά που δεν έχει αγάπη, συνεπώς θέρμη αγίου Πνεύματος, έστω κι αν υπάρχει ομολογία πίστεως, δεν έχει και Χριστό. Ο Χριστός βρίσκεται πάντοτε και μόνον εκεί που περιφέρεται η θέρμη της φλόγας του Πνεύματος του Θεού, η ζωντανή αγάπη.

Η μνήμη τους τιμάται στις 17 Μαΐου εκ.ε.

ΠΗΓΗ: http://pgdorbas.blogspot.gr

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Τρίτη 13 Μαΐου 2014

ΑΔΕΛΦΟΙ ΜΟΥ ΑΓΙΟΙ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ, ΠΡΟΣΧΩΜΕΝ!

ΜΕ ΜΕΓΑΛΟ ΔΙΣΤΑΓΜΟ.....

_______Με πολύ μεγάλο δισταγμό προβαίνουμε στη δημοσίευση ενός κειμένου, το οποίο ελάβαμε

μέσω του ταχυδρομείου από άγνωστο αποστολέα και το οποίο εμάς τους Αρχιερείς "περνάει από "γεννεές δεκατέσσαρες" !!! Ασφαλώς και δεν συμφωνούμε σε όλα τα σημεία! Ασφαλέστατα οι προσαπτόμενες κατηγορίες βαρύνουν και το πρόσωπό μας! Παρουσιάζουμε όμως το κείμενο αυτό όπως ακριβώς μας έχει σταλή, ως ένα σημείο των καιρών. Ο Ελληνικός Λαός ξυπνάει από τον λήθαργο, στον οποίο είχε βυθισθή! Και αν διεγερθή, τότε θα σαρώσει τά πάντα! Παραθέτουμε, λοιπόν, το κείμενο αυτό ώς ένα σημείο των καιρών. Μήπως αντί των συσσιτίων καί τών λοιπών κοινωνικών παροχών, που με περίσσεια ζήλου έχουμε επιδοθή όλοι μας, και πρώτος ο υποσημειούμενος, μήπως πρέπει να αναλάβουμε την πανοπλίαν μας και να υπερασπισθούμε τα ιερά και τα όσια της πίστεώς μας και της φυλής μας; Μήπως, αντί νά λέμε "και μέ το σκύλο μπονζούρ και με τη γάτα καλημέρα", μήπως λέγω, πρέπει να αναθεωρήσουμε όλοι εμείς οι πνευματικοί Ταγοί, δηλ. Αρχιερείς, Ακαδημαϊκοί, Στρατιωτικοί κλπ., την πορεία μας και να βγούμε στο προσκήνιο με δυνατή φωνή, ώστε να περισώσουμε ό,τι είναι δυνατόν; Τα τελευταία γεγονότα στο Διαγωνισμό της Eurovision απέδειξαν ότι η Κοινωία μας είναι "σαλεμμένη", δηλ. έχει χάσει τα λογικά της! Εβράβευσε με πρώτο βραβείο μία-ένα (;) γυναίκο-άνδρα! Η Τρόϊκα έχει υποδουλώσει τη Χώρα μας. Τα πάντα πωλούνται σε τιμή ευκαιρίας! Η Ελληνική συνείδησις έχει εξαφανισθή. 'Οποιος τολμάει να ομιλήσει για την Πατρίδα είναι "ρατσιστής"! Η Ορθόδοξος Πίστις διώκεται! Τό μάθημα των Θρησκευτικών στα δημόσια σχολεία έγινε πια μάθημα Θρησκειολογίας! Στη Θεολογική Σχολή της Θεσσαλονίκης ιδρύεται 'Εδρα του Ισλαμισμού! Η αργία της Κυριακής και αυτή καταργήθηκε! Οι Πατέρες της Ορθοδοξίας πετάχθηκαν στο Καλάθι της ανυποληψίας! Η "Μετα-Πατερική" Θεολογία προβάλλει με αναισχυντία το κεφάλι της!

______________Που είναι η φωνή της Εκκλησίας; Είναι ανύπαρκτη! Η φωτογραφία, που δημοσιεύουμε τα λέγει όλα: Ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος χθές εναγκαλιζόταν τον Δήμαρχο Θεσσαλονίκης κ. Μπουτάρη, με το σκουλαρίκι στο αυτί του! Σήμερα εναγκαλίζεται περιπαθώς τον κ. Αλέξιο Τσίπρα! Τον άθεο Αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ! Αυτόν, που, έαν εκλεγεί Πρωθυπουργός, θα ξεριζώσει τά πάντα! Ο Πατριάρχης τον εναγκαλίζεται περιπαθώ! Άρα ο συντάκτης του κειμένου, με το οποίο μας περνάει "γεννεές δεκατέσσαρες" όπως είπαμε παραπάνω ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΔΙΚΟ!

__________Αδελφοί καί Πατέρες, ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ, ΣΤΩΜΕΝ ΜΕΤΑ ΦΟΒΟΥ" . Οι καιροί μας καλούν σε αγώνα! "Νυν υπέρ πάντων ο αγών"!

Αίγιον, 12 Μαΐου 2014

+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

Λιγώτερα φιλιά, Παναγιώτατε! (Φωτό περιοδικό CRASH 1-1-2014, σ.5)

Οι λύκοι μπήκαν στο μανδρί και τα σκυλιά κοιμούνται

Α. Οι περισσότεροι από ημάς που κατοικούμε στην πρωτεύουσα και στην ευρύτερη περιοχή του λεκανοπεδίου Αττική, καταγόμεθα από την επαρχία. Τούτου ένεκεν γνωρίζομεν ότι οι τσοπάνηδες των αιγοπροβάτων διατηρούν τσοπανόσκυλα δια την φύλαξιν των ποιμνίων των από τους λύκους κ.λ.π. άγρια ζώα.

Β. Τα τσοπανόσκυλα αυτά όταν αντιληφθούν τους λύκους να πλησιάζουν στο μανδρί των προβάτων, αρχίζουν αν γαυγίζουν και να επιτίθενται εναντίον των λύκων για να προστατεύσουν το ποίμνιον και σε πολλές περιπτώσεις παλεύοντας με τους λύκους κατασπαράσσονται υπ’ αυτών.

Γ. Όπως λοιπόν τα τσοπανόσκυλα φυλάσσουν τα πρόβατα, έτσι και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός και Θεός μας, ο οποίος είναι ιδρυτής και κεφαλή της Εκκλησίας, μετά την ανάληψίν του εις τους ουρανούς ανέθεσε εις του Αποστόλους του και εις τους διαδόχους αυτών, τους Αρχιερείς, τα πνευματικά τσοπανόσκυλα, την κήρυξιν των εντολών του Ευαγγελίου Του, ως και την φύλαξιν και προστασίαν του ποιμνίου του από τους ψευδοπροφήτας, με την ρητήν εντολήν «Προσέχετε δε από των ψευδοπροφητών, οίτινες έρχονται προς υμάς εν ενδύμασι προβάτων, έσωθεν δε εισί λύκοι άρπαγες». (Ματθ. 7. 15).

Δ. Ο Απόστολος Παύλος δε εφιστά την προσοχήν προς τους ποιμένας λέγων «Προσέχετε ουν εαυτοίς και παντί τω ποιμνίω εν ω υμάς το Πνεύμα το Άγιον έθετο επισκόπους ποιμαίνειν την Εκκλησίαν του Κυρίου και Θεού, ην περιεποιήσατο δια του ιδίου αίματος. Εγώ γαρ οίδα τούτο, ότι εισελεύσονται μετά την άφιξίν μου λύκοι βαρείς εις υμάς μη φειδόμενοι του ποιμνίου και εξ υμών αναστήσονται άνδρες λαλούντες διεστραμμένα του αποσπάν τους μαθητάς οπίσω αυτών». (Πράξεις των Αποστόλων κεφ. 20 παρ. 28, 29 και 30).

Ε. Με τα λόγια αυτά τόσον ο Χριστός όσον και ο Απόστολος Παύλος εννοούν τους αιρετικούς και τους μετ’ αυτών εναγκαλιζομένους και κοινωνούντας ποιμένας οι οποίοι παύουν να είναι πλέον ποιμένες του ποιμνίου της Εκκλησίας αλλά λύκοι βαρείς μη φειδόμενοι του ποιμνίου.

ΣΤ. Τέτοιοι δυστυχώς είναι οι σημερινοί Πατριάρχαι, Αρχιεπίσκοποι και λοιποί Επίσκοποι, με επικεφαλής τον ........... κ. Βαρθολομαίο.

Ζ. Αυτή δεν είναι δική μας γνώμη αυθαίρετη και αβασάνιστη, αλλά ο ίδιος ο Κύριος μας προειδοποιεί με τα παραπάνω λόγια, αλλά και με τα ακόλουθα «ο μισθωτός δε και ουκ ων ποιμήν, ου ουκ εισί τα πρόβατα ίδια, θεωρεί τον λύκον ερχόμενον και αφίησι τα πρόβατα και φεύγει και ο λύκος αρπάζει αυτά και τα σκορπίζει. Ο δε μισθωτός φεύγει, ότι μισθωτός εστί και ου μέλει αυτώ περί των προβάτων». (Ιωάν. Κεφ. Ι παρ. 12 & 13).

Η. Αλλά ας δούμε και ημείς, ως λογικά πρόβατα που είμαστε, διότι έχομεν υποχρέωσιν να γνωρίζωμεν ποίους ακολουθούμεν, διότι και ημείς ως πρόβατα λογικά, θα αποδώσωμεν λόγον εν ημέρα κρίσεως, ως συνυπεύθυνοι για την μετ’ αυτών κοινωνίαν.

Θ. Ας δούμε λοιπόν τίνι τρόπω τα πνευματικά τσοπανόσκυλα (Πατριάρχαι, Αρχιεπίσκοποι και Επίσκοποι) ποιμαίνουν σήμερα τα πρόβατα της Εκκλησίας του Κυρίου και εάν τα προστατεύουν από τους λύκους (αιρετικούς) και εάν την ψυχήν αυτών τίθησιν υπέρ των προβάτων.

........................................................................................
Στην περίπτωση της Μονής Εσφιγμένου από την πλευρά του Οικουμενικού Πατριαρχείου παρατηρούμε μια επίθεση μίσους, που φθάνει μέχρι εξοντώσεως των αδελφών τους των της Μονής Εσφιγμένου, μόνον και μόνον διότι μένουν πιστοί και αμετακίνητοι σ’αυτά που παρέλαβαν, και δεν ακροώνται την δια του Θεοπνεύστου στόματος του Αποστόλου Παύλου, εντολήν του Κυρίου που τους φωνάζει «Ω ανόητοι Γαλάται, (Αγιορείται) ει ... αλλήλους δάκνετε και κατεσθίετε, βλέπετε μη υπ’ αλλήλων αναλωθήτε» (Γαλ. Ε΄ -15)

Οι Δεσποτάδες της κρατούσης Εκκλησίας καίτοι βλέπουν τον άδικον διωγμόν των αγωνιζομένων Εσφιγμενιτών Πατέρων, εν τούτοις συντάσσονται με τον Αρχιοικουμενιστήν διώκτην των Ορθοδόξων, Οικουμενικόν Πατριάρχην κ. Βαρθολομαίον και αναγνωρίζουν ως κανονικήν την νέαν μαϊμού αδελφότητα των Κατσουλιέρηδων, διότι και αυτοί κολυμπούν στην παναίρεσιν του Οικουμενισμού.

Άγιοι Πατέρες μέχρι πότε θα προκαλείτε την μακροθυμίαν και την αγαθότητα του Κυρίου και της προστάτιδος του Αγίου Όρους Μητέρας Του Παναγίας; Δεν φοβείσθε την δικαίαν τιμωρίαν Του και τον καταποντισμόν σας, ως η Ατλαντίδα; Περί αυτού σας προειδοποιεί ο Άγιος Νείλος ο Μυροβλύτης και Αγιορείτης, ότι θέλει σας έλθει μεγάλη καταδρομή ώσπερ της Ραϊθού.

18. Τέλος ενώ η δύστυχη Πατρίδα πωλείται σε τιμή ευκαιρίας και ο Ελληνικός λαός εξοντώνεται, δια του εκ πείνης θανάτου, λόγω της λιτότητος και της ανεργίας (1.500.000 άνεργοι) , οι κλεψιές, οι λαμογιές και η διασπάθησις του δημοσίου χρήματος συνεχίζεται από τους κυβερνώντες.

Από τα ΜΜΕ της 16-12-2013 πληροφορούμεθα ότι πάνω από 4 δισεκατομμύρια χαρίστηκαν σε μεγαλοεργολάβους, και 1.160.000.000 δισεκατομμύρια σε ειδικούς συμβούλους. Για όλα αυτά και για τα πολύ χειρότερα που μας ετοιμάζουν, βάσει σατανικού σχεδίου, οι σκοτεινές δυνάμεις με την Τρόϊκα και το Δ.Ν.Τ. με τελικό σκοπό να μας ακρωτηριάσουν εδαφικά την πατρίδα μας και να μας αφανίσουν από του προσώπου της γής, διότι ως Ορθόδοξος λαός τους είμαστε εμπόδιο στην εφαρμογή των σχεδίων των για την εγκαθίδρυσιν της Παγκοσμίου Κυβερνήσεως της πιο σκληρής και απάνθρωπης δικτατορίας που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα, οι σημερινοί Δεσποτάδες, εάν ήσαν αληθινοί ποιμένες του Κυρίου και της Ορθοδόξου Εκκλησίας θα έπρεπε α) Να καλέσουν του κυβερνώντες ν’ αλλάξουν ρότα και να υπερασπιστούν την εδαφικήν ακεραιότητα της Πατρίδος και την Οθροδοξία μας, για τα οποία αγωνίστηκαν και έχυσαν το αίμα των οι Πατέρες μας και να παύσουν να συμεργάζωνται με τους εχθρούς της Πατρίδος μας κατά τρόπο που εγγίζει τα όρια της προδοσίας. β) Να εφαρμόσουν το επιτίμιον της ακοινωνησίας με το οποίο πολύ σωστά απείλεισε, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ, όσους εκ των βουλευτών τολμήσουν να ψηφίσουν ένα τέτοιο βδελυρό νομοσχέδιο. Σεβασμιώτατε Πειραιώς, απορώ πως αναπαύεσθε ακόμη να βρίσκεσθε μέσα σ’αυτή την λυκοφωλιά των Οικουμενιστών (ανακοινωθέν 722 από 27-6-2013) , γιατί δεν διαχωρίζετε την θέσιν σας και δεν εξέρχεσθε από την Βαβυλώνα της μεγάλης αποστασίας και αφού καλέσετε όλους τους αντιοικουμενιστές κληρικούς και λαϊκούς να επανέλθετε στην Εκκλησία των Αποστόλων και των Πατέρων. Γνωρίζετε κάλλιον όλων ημών ότι δεν θα δημιουργήσετε σχίσμα εις την εκκλησίαν, αλλά από σχισμάτων και μερισμών την Εκκλησίαν σώζετε (ΙΕ΄ Κανών της Α΄ και Β΄ λεγομένης Συνόδου). Γ) Εάν παρά ταύτα δεν εισακουσθούν, να αδράξουν τις πατερίτσες και να τις κατεβάσουν στα κενά κεφάλια των κυβερνώντων, διότι όταν ο Ελληνικός λαός συνεχώς εξαθλιώνεται από την ανεργία, την ανέχεια, φτώχεια και κινδυνεύουν να χάσουν και τα σπίτια των, και αυτοί συνεχίζουν με την επιβολήν νέων μέτρων, υπακούοντες με πρωτοφανή δουλικότητα στις εντολές των τοκογλύφων δανειστών μας, δυο τινά συμβαίνουν, ή είναι πουλημένοι και εν γνώσει τους μας οδηγούσιν εις τον όλεθρον και την καταστροφήν, ή είναι βλαμμένοι στα μυαλά και συνεπώς ανίκανοι ν’ αντιληφθούν τον κίνδυνον, που διατρέχει η Πατρίδα και ο Ελληνικός λαός. Που είσαι Άγιε Αμβρόσιε Μεδιολάνων που δεν εδίστασες να απαγορεύσης την είσοδον εις τον Ναόν ακόμη και αυτού του αυτοκράτορος Μέγα Θεοδοσίου για την άδικον σφαγήν 7000 Θεσσαλονικέων, και τότε μόνον του επέτρεψες την είσοδον και την Θείαν Κοινωνίαν, όταν έδειξε ειλικρινή μετάνοια και ταπείνωσιν δημόσίαν, και δ) Να ενημερώσουν τον πιστόν λαόν για τα επερχόμενα δεινά και δείχνοντες αυτοί πρώτοι το παράδειγμα της μετανοίας και της επιστροφής των εις την Ορθοδοξιάν, από την αποστασίαν και την παναίρεσιν του οικουμενισμού, να τον καλέσουν εις μετάνοιαν και επιστροφήν εις τον Χριστόν και Θεό μας τον μόνον δυνάμενον να μας σώση εδώ που μας έχουν φθάσει.

Δυστυχώς οι σημερινοί ποιμένες δεν είναι οι καλοί ποιμένες (Ιωάν.Ι΄-11) που θυσιάζουν την ψυχήν των υπέρ των προβάτων, αλλά είναι οι ψευδοπροφήτες ( Ματθ. 7-15) οι οποίοι φέρουν ένδυμα προβάτου έσωθεν δε εισι λύκοι βαρείς, μη φειδόμενοι του ποιμνίου (Πράξεις Αποστόλων κεφ.20 παρ. 28,29&30). Οι σημερινοί ποιμένες βλέπουν τους αιρετικούς λύκους να μπαίνουν στο μανδρί και ν’αρπάζουν τα πρόβατα και όχι μόνον σιωπούν, αλλά αγκαλιά με τους λύκους απεργάζονται την φθοράν του ποιμνίου. Αλλά εάν οι Δεσποτάδες σιωπούν, χάριν γήινων απολαυών, κοσμικών θέσεων, ματαίας προστασίας και ανθρωπαρέσκου ματαιοδοξίας του νύν αιώνος, οι λίθοι κεκράξονται (Λουκά 19 κεφ. 40).

Ο Κύριος εντέλλεται «λάλει και μη σιωπήσης όταν προδίδεται η πίστις» (Πράξεις των Αποστόλων ΙΗ΄ Κεφ.9)

Όσοι σιωπούν από λόγους δειλίας και απιστίας «το μέρος αυτών εν τη λίμνη τη καιομένη εν πυρί και θείω» λέξει ο Κύριος (Αποκαλ. ΚΑ8).

19. Μακρυά λοιπόν αδελφοί από τέτοιους ψευδοποιμένες, εάν θέλωμεν την σωτηρία της ψυχής μας. Μόνο ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός σώζει πλέον την Ελλάδα εάν εν μετανοί γονατίσωμεν και με δάκρυα στα μάτυα τον παρακαλέσωμεν, όπως οι Νινευϊτες, να μας βοηθήση.

Αμήν γένοιτο

Κυριακή 11 Μαΐου 2014

ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ

ΑΠΟ ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΕ ΚΥΡΙΑΚΗ

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΕΙΤΕ ΕΝΑΣ ΓΙΑΤΡΟΣ!

Παρακάτω θα διαβάσετε άλλο ένα τρανταχτό παράδειγμα της ζωντανής πίστης μας και της έντονης παρουσίας των Αγίων στη ζωή μας. Ο καρδιολόγος κ. Βασίλειος Καρογιάννης μας εξομολογείται μια συγκλονιστική εμπειρία και ένα μεγάλο θαύμα του μεγάλου Ιατρού Αγίου μας Αγίου Παντελεήμονα.

Σας αναφέρω με ακρίβεια ένα από τα πολλά ιατρικά θαύματα που πολλοί συνάδελφοι έχουν βιώσει στην ιατρική τους καριέρα χωρίς πάντα να τα ανακοινώνουν δημοσία. Ήταν καλοκαίρι του 2000 ή 2001 δεν θυμάμαι ακριβώς το έτος και εφημέρευα ως ειδικευόμενος καρδιολόγος στο Νοσοκομείο Σωτήρια. Πάντα έπαιρνα το γερμανικό επονομαζόμενο ωράριο 3-6πμ . Όπως όλες οι εφημερίες ήταν παρότι καλοκαίρι αρκετά εξαντλητική. Μετά τις 5 όμως το πρωί ουδείς ασθενής προσήλθε στα επείγοντα. Είχε ξημερώσει 27 Ιουλίου και στις 6 άρχιζε η θερινή μου άδεια. Στις 5.55 πμ άρχιζα κατάκοπος άλλα και χαρούμενος που θα άρχιζα διακοπές να ετοιμάζω τα πράγματα μου και να κλείσω το βιβλίο της εφημερίας για να φύγω.

Τότε ήρθε περιστατικό με φορείο του ΕΚΑΒ. Ήταν μία γυναίκα όπως μου είπε ο οδηγός του ΕΚΑΒ καθαρίστρια από το γειτονικό Νοσοκομείο Γεννήματα, η οποία πονούσε στο στήθος και ζήτησε να μεταφερθεί στο δικό μας νοσοκομείο που εφημέρευε για να εξετασθεί από καρδιολόγο. Είπε στον οδηγό του ΕΚΑΒ να τη βάλει μέσα στο εφημέριο και θυμάμαι ότι με καθησύχασε λέγοντας μου΄γιατρέ μην ανησυχείς δεν έχει τίποτα είναι 45 ετών μάλλον νευροφυτικά. Μπαίνοντας το φορείο στο γραφείο η νοσηλεύτρια μου φώναξε, γιατρέ γρήγορα . Έπαθε ανακοπή!

Τρέχοντας άρχισα ανάνηψη/απινίδωση, μάλαξις, κλπ. Επί μακρό διάστημα άλλα το

ΗΚΦ της ασθενούς ήταν ισοηλεκτρική γραμμή δηλαδήευθεία γραμμή χωρίς η γυναίκα να έχει καρδιακή, πνευμονική και εγκεφαλική λειτουργίαουσιαστικά ήταν νεκρή και οι νοσηλεύτριες ετοίμαζαν τη μεταφορά της στον νεκροθάλαμο . Βαθιά στεναχωρημένος για το νεαρό της νεκρής γυναίκας και σκεπτόμενος αστραπιαία τη γιορτή του άγιου Παντελεήμονος που ξημέρωνε άρπαξα τον απινιδωτή και παρακάλεσα από μέσα μου Άγιε Παντελεήμονα είσαι γιατρός βοήθησε σήμερα στη γιορτή σου αυτή τη νέα γυναίκα. Αμέσως έκανα ίσως ιατρικά άσκοπα την απινίδωση ενώ η νεκρή ήταν συνδεδεμένη στο μόνιτορ χωρίς σημεία ζωής και όμως αυτόματα άρχισε στο μόνιτορ να εμφανίζεται ΗΚΓ και μάλιστα με εικόνα προσθίου εμφράγματος.

Αμέσως το ΕΚΑΒ την πήρε και την μετέφερε στη μονάδα εμφραγμάτων. Σημειώνω ότι η γυναίκα σε όλη τη διάρκεια της συνάντησης μας ουδέποτε με είδε διότι η ήταν σε ανακοπή η σε κώμα. Έφυγα κατάκοπος για το σπίτι μου και το περιστατικό το έσβησα από τη μνήμη μου σε όλη τη διάρκεια τω ν θερινών διακοπών. Επέστρεψα στις 14 Αυγούστου στις 8πμ για δουλεία και όταν χαιρέτησα τις νοσηλεύτριες της πρωινής βάρδιας ξαφνικά θυμήθηκα το περιστατικό. Ρώτησα αν η ασθενής της συγκεκριμένης εφημερίας της οποίας ακόμη και σήμερα δεν γνωρίζω το ονοματεπώνυμο της αν ζει, νοσηλεύεται ακόμη ή πήρε εξιτήριο και μου απάντησαν: σήμερα φεύγει είναι στο δωμάτιο τάδε. Χωρίς να φορέσω μπλούζα έτρεξα στο δωμάτιο που μου υπέδειξαν. Χωρίς να μιλήσω είδα μία γυναίκα που έτρωγε καθιστή στο κρεββάτι της το πρωινό της. Μόλις με είδε άστραψε το βλέμμα της και μου είπε σας ευχαριστώ μου σώσατε τη ζωή. Τότε τις είπα όχι εγώ άλλος σε έσωσε. Με δάκρυα στα μάτια μου έδειξε μία εικόνα στο κομοδίνο της.

Ήταν ο άγιος Παντελεήμων. Συγκινημένος και ταραγμένος έφυγα από το δωμάτιο χωρίς να πω άλλη λέξη. Ακόμη και σήμερα δεν γνωρίζω το όνομα αυτής της γυναίκας. Αυτά σε απόδειξη της ζωντανής παρουσίας της πίστης μας του Θεού και των άγιων μας .

Με τιμή,

Βασίλειος Καρογιάννης, καρδιολόγος

Αθήνα.

ΠΗΓΗ:http://www.pentapostagma.gr/

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Παρασκευή 9 Μαΐου 2014

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ

ΑΠΟ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΕ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

Ο ΑΓΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ Ο ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ

Ο Άγιος Μεγαλομάρτυς Χριστοφόρος καταγόταν από ημιβάρβαρη φυλή και ονομαζόταν Ρεμπρόβος, που σημαίνει αδόκιμος, αποδοκιμασμένος, κολασμένος. Πιθανότατα έζησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορος Δεκίου (249 – 251 μ.Χ.), όταν στην Αντιόχεια Επίσκοπος ήταν ο Άγιος Ιερομάρτυς Βαβύλας († 4 Σεπτεμβρίου).

Ο Άγιος ως προς την εξωτερική εμφάνιση ήταν τόσο πολύ άσχημος, γι’ αυτό και αποκαλείτο «κυνοπρόσωπος».

Η μεταστροφή του στον Χριστό έγινε με τρόπο θαυμαστό. Συνελήφθη αιχμάλωτος σε μάχη, που διεξήγαγε το έθνος του με τα Ρωμαϊκά αυτοκρατορικά στρατεύματα. Κατατάγηκε στις Ρωμαϊκές λεγεώνες και πολέμησε κατά των Περσών, επί Γορδίου και Φιλίππου.

Όταν ήταν ακόμη κατειχούμενος, για να ευχαριστήσει τον Χριστό, εγκαταστάθηκε σε επικίνδυνη δίοδο ποταμού και μετέφερε δωρεάν επί των ώμων του εκείνους που επιθυμούσαν να διέλθουν τον ποταμό. Μία μέρα παρουσιάσθηκε προς αυτόν μικρό παιδί, το οποίο τον παρακάλεσε να τον περάσει στην απέναντι όχθη. Ο Ρεμπρόβος πρόθυμα το έθεσε επί των ώμων του και στηριζόμενος επί της ράβδου του εισήλθε στον ποταμό. Όσο όμως προχωρούσε, τόσο το βάρος του παιδιού αυξανόταν, ώστε με μεγάλο κόπο κατόρθωσε να φθάσει στην απέναντι όχθη. Μόλις έφθασε στον προορισμό του, κατάκοπος είπε στο παιδί ότι και όλο τον κόσμο να σήκωνε δεν θα ήταν τόσο βαρύς. Το παιδί του απάντησε: «Μην απορείς, διότι δεν μετέφερες μόνο τον κόσμο όλο, αλλά και τον πλάσαντα αυτόν. Είμαι Εκείνος στην υπηρεσία του Οποίου έθεσες τις δυνάμεις σου και σε απόδειξη αυτού φύτεψε το ραβδί σου και αύριο θα έχει βλαστήσει», και αμέσως εξαφανίσθηκε. Ο Ρεμπρόβος φύτεψε την ράβδο και την επομένη την βρήκε πράγματι να έχει βλαστήσει. Μετά το περιστατικό αυτό βαπτίσθηκε Χριστιανός από τον Άγιο Ιερομάρτυρα Βαβύλα, ο οποίος τον μετονόμασε σε Χριστοφόρο. Η άκτιστη θεία Χάρη, που έλαβε την ώρα του βαπτίσματος και του Χρίσματος, μεταμόρφωσε όλη του την ύπαρξη. Και αυτή ακόμα η δύσμορφη όψη του φαινόταν φωτεινότερη και ομορφότερη.

Στην Ορθόδοξη αγιογραφία ο Άγιος εικονίζεται να μεταφέρει στον ώμο του τον Χριστό. Εξ’ αφορμής ίσως του γεγονότος αυτού θεωρείται προστάτης των οδηγών και στο Μικρόν Ευχολόγιον και συγκεκριμένα στην Ακολουθία «επί ευλογήσει νέου οχήματος» υπάρχει, πρώτο στη σειρά, το απολυτίκιό του.

Κατά τον τότε εναντίον των Χριστιανών διωγμό, λίγο μετά την βάπτισή του, είδε Χριστιανούς να κακοποιούνται από τους ειδωλολάτρες. Από αγανάκτηση επενέβη και έκανε δριμύτατες παρατηρήσεις προς αυτούς, διέφυγε δε τη σύλληψη χάρη στο γιγαντιαίο του παράστημα και την ηράκλεια δύναμή του. Καταγγέλθηκε όμως στον αυτοκράτορα και διατάχθηκε η σύλληψή του. Για τον σκοπό αυτό απεστάλησαν διακόσιοι στρατιώτες. Αυτοί, αφού ερεύνησαν σε διάφορα μέρη, τον βρήκαν κατά την στιγμή την οποία ετοιμαζόταν να γευματίσει ένα κομμάτι ξερό ψωμί. Κατάκοποι οι στρατιώτες και πεινασμένοι ζήτησαν από τον Άγιο Χριστοφόρο να τους δώσει να φάγουν και ως αντάλλαγμα του υποσχέθηκαν ότι δεν θα τον κακομεταχειρίζονταν. Ένας από τους στρατιώτες, βλέποντας ότι πλην του ξερού άρτου δεν υπήρχε καμία άλλη τροφή, ειρωνευόμενος τον Χριστοφόρο, του είπε ότι ευχαρίστως θα γινόταν Χριστιανός, εάν είχε την δύναμη να τους χορτάσει όλους με το κομμάτι εκείνο του άρτου. Τότε ο Άγιος, αφού γονάτισε, άρχισε να παρακαλεί τον Χριστό να πολλαπλασιάσει το κομμάτι εκείνο του άρτου, όπως πολλαπλασίασε τους πέντε άρτους στην έρημο, για να χορτάσουν οι πεινώντες στρατιώτες και να φωτισθούν στην αναγνώριση και ομολογία Αυτού. Η παράκληση του Αγίου εισακούσθηκε και το τεμάχιο του άρτου πολλαπλασιάσθηκε. Βλέποντας οι στρατιώτες το θαύμα αυτό, προσέπεσαν στα πόδια του Αγίου και τον παρακαλούσαν να τους γνωρίσει καλύτερα τον Θεό του. Ο Άγιος εξέθεσε με απλότητα τη Χριστιανική διδασκαλία και αφού όλοι εξέφρασαν την επιθυμία να γίνουν Χριαστιανοί, τους οδήγησε προς τον Επίσκοπο Αντιοχείας Βαβύλα, ο οποίος, αφού τους κατήχησε, τους βάπτισε.

Όταν ο αυτοκράτορας Δέκιος πληροφορήθηκε το γεγονός, τους μεν στρατιώτες συνέλαβε και αποκεφάλισε, τον δε Χριστοφόρο προσπάθησε με υποσχέσεις και κολακείες να μεταπείσει, αλλά οι προσπάθειές του προσέκρουσαν στην επίμονη άρνηση αυτού. Κατόπιν τούτου έστειλε προς αυτόν δύο διεφθαρμένες γυναίκες, την Ακυλίνα και την Καλλινίκη, ελπίζοντας ότι με τα θέλγητρά τους θα τον σαγήνευαν και θα τον παρέσυραν. Οι δύο γυναίκες, αφού άκουσαν την προτροπή του Αγίου, για να επανέλθουν στον δρόμο της αγνότητας και της αρετής, έγιναν Χριστιανές και, αφού παρουσιάσθηκαν ενώπιον του αυτοκράτορος Δεκίου, ομολόγησαν τον Χριστό. Γι’ αυτό και βρήκαν μαρτυρικό θάνατο.

Στη συνέχεια ο Άγιος Χριστοφόρος υποβλήθηκε σε φρικτά βασανιστήρια και τέλος υπέστη τον δι’ αποκεφαλισμού θάνατο το 251 μ.Χ.

Ο άγιος Χριστόφορος είναι προστάτης των οδηγών και η μνήμη του τιμάται στις 9 Μαϊου.

Πηγή:synaxaristis.gr

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Κυριακή 4 Μαΐου 2014

ΜΙΚΡΑ ΚΑΙ ΩΦΕΛΙΜΑ

ΑΠΟ ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΕ ΚΥΡΙΑΚΗ

Κάθε άνθρωπος έχει τη δική του ιστορία

Ένας νεαρός άνδρας 24 χρονών κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο του τρένου φώναξε: "Μπαμπά κοίτα, τα δέντρα πηγαίνουν προς τα πίσω!"...

Ο πατέρας του χαμογέλασε, ενώ ένα ζευγάρι που καθόταν δίπλα τους έδειξε να αισθάνεται οίκτο για την παιδιάστικη συμπεριφορά του 24χρονου.

Ξαφνικά ο νεαρός αναφώνησε πάλι:

"Μπαμπά κοίτα, τα σύννεφα τρέχουν μαζί μας!"

Το ζευγάρι δεν μπόρεσε να αντισταθεί και είπε στον πατέρα:

"Γιατί δεν πηγαίνετε τον γιο σας σε έναν καλό γιατρό;"

Εκείνος χαμογέλασε και είπε:

"Αυτό έκανα και τώρα μόλις επιστρέφουμε από το νοσοκομείο. O γιος μου ήταν τυφλός εκ γενετής, αλλά από σήμερα μπορεί να βλέπει"...

Κάθε άνθρωπος στον πλανήτη έχει τη δική του ιστορία.

Αν το σκεφτούμε όλοι μας αυτό πριν ασκήσουμε κριτική, τότε ο κόσμος μας θα γίνει πολύ καλύτερος.

Πηγή: http://www.piperies.gr/

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~