Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΑΣ

« Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΤΑΣ »

Η ιστορία της βασιλόπιττας, είναι μια ιστορία που συνέβηκε πριν από εκατοντάδες χρόνια, πριν από 1500 χρόνια περίπου, στην πόλη Καισαρεία της Καππαδοκίας, στη Μικρά Ασία. Ο Μέγας Βασίλειος ήταν δεσπότης της Καισαρείας και ζούσε αρμονικά με τους συνανθρώπους του, με αγάπη, κατανόηση και αλληλοβοήθεια. 

     Κάποια μέρα όμως, ένας αχόρταγος στρατηγός - τύραννος της περιοχής, ζήτησε να του δοθούν όλοι οι θησαυροί της πόλης της Καισαρείας, αλλιώς θα πολιορκούσε την πόλη για να την κατακτήσει και να την λεηλατήσει. Ο Μέγας Βασίλειος ολόκληρη τη νύχτα προσευχόταν να σώσει ο Θεός την πόλη. 

Ξημέρωσε η νέα μέρα και ο στρατηγός αποφασισμένος με το στρατό του περικύκλωσε αμέσως την Καισαρεία. Μπήκε με την ακολουθία του και ζήτησε να δει το Δεσπότη, ο οποίος βρισκόταν στο ναό και προσευχόταν. 

Με θράσος και θυμό ο αδίστακτος στρατηγός απαίτησε το χρυσάφι της πόλης καθώς και ότι άλλο πολύτιμο υπήρχε στην πόλη. Ο Μέγας Βασίλειος απάντησε ότι οι άνθρωποι της πόλης του δεν είχαν τίποτε άλλο πέρα από πείνα και φτώχεια, δεν είχαν να δώσουν τίποτε αξιόλογο στον άρπαγα στρατηγό. 

Ο στρατηγός με το που άκουσε αυτά τα λόγια θύμωσε ακόμα περισσότερο και άρχισε να απειλεί τον Μέγα Βασίλειο ότι θα τον εξορίσει πολύ μακριά από την πατρίδα του ή κι ακόμη μπορεί να τον σκοτώσει. Οι χριστιανοί της Καισαρείας αγαπούσαν πολύ το Δεσπότη τους και θέλησαν να τον βοηθήσουν. Μάζεψαν λοιπόν από τα σπίτια τους ότι χρυσαφικά είχαν και του τα πρόσφεραν, ώστε δίνοντάς τα στο 

σκληρό στρατηγό να σωθούν. Στο μεταξύ ο ανυπόμονος στρατηγός κόντευε να σκάσει από το κακό του. Διέταξε αμέσως το στρατό του να επιτεθεί στο φτωχό λαό της πόλης. 

     Ο Δεσπότης, ο Μέγας Βασίλειος, που ήθελε να προστατέψει την πόλη του προσευχήθηκε και μετά παρουσίασε στο στρατηγό ότι χρυσαφικά είχε μαζέψει μέσα σε ένα σεντούκι. Τη στιγμή όμως που ο στρατηγός πήγε να ανοίξει το σεντούκι και να αρπάξει τους θησαυρούς, με το που ακούμπησε τα χέρια του πάνω στα χρυσαφικά έγινε το θαύμα! Όλοι οι συγκεντρωμένοι είδαν μια λάμψη και αμέσως μετά έναν λαμπρό καβαλάρη να ορμάει με το στρατό του επάνω στον σκληρό στρατηγό και τους δικούς του. Σε ελάχιστο χρόνο ο κακός στρατηγός και οι δικοί του αφανίστηκαν. Ο λαμπρός καβαλάρης ήταν ο Άγιος Μερκούριος και στρατιώτες του οι άγγελοι.

Έτσι σώθηκε η πόλη της Καισαρείας. Τότε όμως, ο δεσπότης της, ο 

Μέγας Βασίλειος, βρέθηκε σε δύσκολη θέση! Θα έπρεπε να μοιράσει τα χρυσαφικά στους κατοίκους της πόλης και η μοιρασιά να είναι δίκαιη, δηλαδή να πάρει ο καθένας ό,τι ήταν δικό του. Αυτό ήταν πολύ δύσκολο. Προσευχήθηκε λοιπόν ο Μέγας Βασίλειος και ο Θεός τον φώτισε τι να κάνει. Κάλεσε τους διακόνους και τους βοηθούς του και τους είπε να ζυμώσουν ψωμάκια, όπου μέσα στο καθένα ψωμάκι θα έβαζαν και λίγα χρυσαφικά. Όταν αυτά ετοιμάστηκαν, τα μοίρασε σαν ευλογία στους κατοίκους της πόλης της Καισαρείας. Στην αρχή όλοι παραξενεύτηκαν, μα η έκπληξή τους ήταν ακόμη μεγαλύτερη όταν κάθε οικογένεια έκοβε το ψωμάκι αυτό κι έβρισκε μέσα τα χρυσαφικά της. Ήταν λοιπόν ένα ξεχωριστό ψωμάκι, η βασιλόπιτα. Έφερνε στους ανθρώπους χαρά κι ευλογία μαζί.

Από τότε φτιάχνουμε κι εμείς τη  βασιλόπιτα με το φλουρί μέσα, την πρώτη μέρα του χρόνου,  τη μέρα του Αγίου Βασιλείου. 

Καλή και Ευλογημένη Χρονιά!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 

ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ" ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ:
ΕΠΙΛΟΓΗ ΘΕΜΑΤΩΝ

Πρωτ.  Βασίλειος Γιαννακόπουλος

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ-ΤΕΧΝΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ
Πρεσβυτέρα Νικολίτσα Γκοτσοπούλου


ΓΕΝΙΚΗ ΕΠΟΠΤΕΙΑ
+ ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΔΙΗΓΗΜΑ

ΑΠΟ ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΕ ΚΥΡΙΑΚΗ

« ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΗ ΣΠΗΛΙΑ »

ΦΩΤΗ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ

Χριστούγεννα παραμονές. Χριστούγεννα και χιονιάς πάντα πάνε μαζί. Μα εκείνη τη χρονιά οι καιροί ήτανε φουρτουνιασμένοι παρά φύση. Χιόνι δένέρριχνε. Μοναχά που η ατμόσφαιρα ήτανε θυμωμένη, και φυσούσανε σκληροί βοριάδες με χιονόνερο και μ' αστραπές. Καμμιά βδομάδα ο καιρός καλωσύνεψε και φυσούσε μια τραμουντάνα που αρμενιζότανε. Μα την παραμονή τα κατσούφιασε. Την παραμονή από το πρωΐ ο ουρανός ήτανε μαύρος σαν μολύβι, κ' έπιασε κ' έρριχνεβελονιαστό χιονόνερο.

Σε μια τοποθεσία που τη λέγανε Σκρόφα, βρισκότανε ένα μαντρί με γιδοπρόδατα, απάνω σε μια πλαγιά του βουνού που κοίταζε κατά το πέλαγο. το μέρος αυτό ήτανε άγριο κ' έρημο, γεμάτο αγριόπρινα, σκίνους και κουμαριές, που ήτανε κατακόκκινες από τα κούμαρα. το μαντρί ήτανε τριγυρισμένο με ξεροτρόχαλο [=ξερολιθιά].

Οι τσομπάνηδες καθόντανε μέσα σε μια σπηλιά που βρισκότανε παραμέσα και πιο ψηλά από τη μάντρα και που κοίταζε κατά τη νοτιά. Μεγάλη σπηλιά, με τρία - τέσσερα χωρίσματα, κι αψηλή ως τρία μπόγια. Τα ζωντανά σταλιάζανε κάτω από τις χαμηλές σάγιες, που έσκυβες για να μπεις μέσα. Σωροί από κοπριά στεκόντανε εδώ κ' εκεί, και βγάζανε μια σπιρτόζα μυρουδιά. Χάμω, το χώμα ήτανε σκουπισμένο και καθαρό, γιατί οι τσομπάνηδες ήτανε μερακλήδες, και βάζανε τα παιδιά και σκουπίζανε ταχτικά με κάτι σκούπες κανωμένες από αστοιβιές.

Αρχιτσέλιγκας ήτανε ο Γιάννης ο Μπαρμπάκος, ένας άνθρωπος μισάγριος, γεννημένος ανάμεσα στα γίδια και στα πρόβατα. Ήτανε μαύρος, μαλλιαρός, με γένεια μαύρα κόρακας, σγουρά και σφιχτά σαν του κριαριού. Φορούσε σαλβάρια κοντά ως το γόνατο, σελάχι στη μέση του, ζουνάρι πλατύ, βαριά τζεσμέδια στα ποδάρια του. το κεφάλι του το είχε τυλιγμένο μ' ένα μεγάλο μαντίλι σαν σαρίκι, κ' οι μαρχαμάδες [= τα κρόσια] κρεμόντανε στο πρόσωπό του. Αρχαίος άνθρωπος!

Είχε δυο παραγυιούς, τον Αλέξη και τον Δυσσέα, δυο παλληκαρόπουλα ως είκοσι χρονών. Είχε και τρία παιδιά, που τους βοηθούσανε στ' άρμεγμα και κοιτάζανε το μαντρί νά 'ναι καθαρό. Αυτές οι έξι ψυχές εζούσανε σε κείνο το μέρος, κρυφά από τον Θεό. Ανάρια βλέπανε άνθρωπο.

Η σπηλιά ήτανε καπνισμένη κι ο βράχος είχε μαυρίσει ως απάνω από την καπνιά που έβγαινε από το στόμα της σπηλιάς. Εκεί μέσα είχανε τα γιατάκια τους, σαν μεντέρια, στρωμένα με προβιές. Στους τοίχους της σπηλιάς είχανε μπήξει παλούκια μέσα στις σκισμάδες του βράχου, και κρεμόντανε καρδάρες, τυροβόλια, μαγιές, τουφέκια και μαχαίρια, λες κ' ήτανε λημέρι των ληστών. Απ' έξω φυλάγανε οι σκύλοι, όλοι άγριοι σαν λύκοι.

Η ακροθαλασσιά βρισκότανε ως ένα τσιγάρο απόσταση από τη μάντρα. Ήτανε έρημη, κι άλλο δεν ακουγότανε εκεί πέρα παρά μοναχά ο αγκομαχητός του πελάγου, μέρα - νύχτα. Με τον βοριά απάγκιαζε, και καμμιά φορά πόδιζε κανένα καΐκι. Αλλιώς δεν έβλεπες βάρκα πουθενά. Από το μαντρί αγνάντευε κανένας το πέλαγο ανάμεσα στα δέντρα, και το μάτι ξεχώριζε καθαρά τα βουνά της Μυτιλήνης.

Την παραμονή τα Χριστούγεννα, είπαμε πως ο καιρός χάλασε, κι άρχισε να πέφτει χιονόνερο. Οι τσομπάνηδες είχανε μαζευτεί στη σπηλιά κι ανάψανε μια μεγάλη φωτιά και κουβεντιάζανε. Τα παιδιά είχανε σφάξει δυο αρνιά και τα γδέρνανε. Ο Αλέξης έβαλε απάνω σ' ένα ράφι μυτζήθρες και τυρί ανάλατο μέσα στα τυροβόλια, αγίζι και γιαούρτι. Ο Δυσσέας είχε μια παλιά Σύνοψη, κ' επειδή γνώριζε λίγο από ψαλτικά κ' ήξερε και πέντε γράμματα, διάβαζε τις Κυριακάδες κι όποτε ήτανε γιορτή κανένα τροπάρι και λιγοστά από τον Εξάψαλμο. Εκείνη την ώρα φυλλομετρούσε τη Σύνοψη, για να δει τι γράμματα ήτανε να πει.

Θά 'τανε ώρα σπερινού. Κείνη την ώρα ακούσανε κάτι τουφεκιές. Καταλάβανε πως θά 'τανε τίποτα κυνηγοί. το ένα παιδί, που είχε πάγει να φέρει ξύλα με τον γάϊδαρο, είπε πως το πρωΐ είχε ακούσει τουφεκιές κατά την από μέσα θάλασσα, κατά την Άγια-Παρασκευή. Οι σκύλοι πιάσανε και γαβγίζανε όλοι μαζί και πεταχτήκανε όξω από τη μάντρα.

Σε λίγο φανερωθήκανε από πάνω από τη σπηλιά δυό άνθρωποι με τουφέκια, και φωνάζανε τους τσομπάνηδες να μαζέψουνε τα σκυλιά, που χυμήξανε απάνω τους. Ο Σκούρης άφησε τους ανθρώπους κι άρπαξε ένα από τα ζαγάρια πού 'χανε οι κυνηγοί και το ξετίναζε να το πνίξει. Ο κυνηγός έρριξεαπάνου του, και τα σκάγια τον πόνεσανε και γύρισε πίσω, μαζί με τ' άλλα μαντρόσκυλα, που πηγαίνανε πισώδρομα όσο κατεβαίνανε οι κυνηγοί. Τέλος πάντων, εβγήκε ο Μπαρμπάκος με τους άλλους και πιάσανε τον Σκούρη και τον δέσανε, διώξανε και τ' άλλα σκυλιά.

«Ώρα καλή, βρε παιδιά!» φώναξε ο Παναγής ο Καρδαμίτσας, ζωσμένος με τα φυσεγκλίκια, με το ταγάρι γεμάτο πουλιά.

Ο άλλος, που ήτανε μαζί του, ήτανε ο γυιός του ο Δημητρός.

«Πολλά τα έτη!» αποκριθήκανε ο Μπαρμπάκος κ' η συντροφιά του. «Καλώς ορίσατε!»

Τους πήγανε στη σπηλιά.

«Μωρέ, τ' είν' εδώ; Παλάτι! Παλάτι με βασιλοπούλες!» είπε ο μπάρμπα-Παναγής, δείχνοντας τις μυτζήθρες που αχνίζανε.

Τους βάλανε να καθήσουνε, τους κάνανε καφέ. Οι κυνηγοί είχανε κονιάκι. Κεραστήκανε.

«Βρε αδερφέ», έλεγε ο μπάρμπα-Παναγής, «ποιος να τό 'λεγε, χρονιάρα μέρα, πως θα κάνουμε Χριστούγεννα στο σπήλαιο που εγεννήθη ο Χριστός! Εχτές περάσαμε στην Άγια - Παρασκευή, να κυνηγήσουμε λίγο. Ε, δικός μας είναι ο ηγούμενος, κοιμηθήκαμε στο μοναστήρι, και σήμερα την αυγή βγήκαμε στο κυνήγι. Βλέποντας πως φουρτούνιασε ο καιρός, είπαμε πως δε θα μπορέσουμε να περάσουμε το μπουγάζι με τη σαπιόβαρκα του μπάρμπα-Μανώλη του Βασιλέ. Κ' επειδή ξέραμε απ' άλλη φορά το μαντρί, και με το κυνήγι πέσαμε σε τούτα τα σύνορα, είπαμε νά 'ρθουμε στ' αρχοντικό σας... Μωρέ, τι σκύλο έχετε; Αυτό είναι θηρίο, ασλάνι και καπλάνι!

Μπρε, μπρε, μπρε! το ζαγάρι το πετσόκοψε! Για κοίταξε τι χάλια το 'κανε!»

Και γύρισε σε μια γωνιά της σπηλιάς, που κλαμούριζε το σκυλί κ' έτρεμε σαν θερμιασμένο.

«Έλα δω, Φλοξ! Φλοξ!»

Μα η Φλοξ από την τρομάρα της τρύπωνε πιό βαθιά.

Άμα ήπιανε δυό-τρία κονιάκια, ο μπάρμπα-Παναγής άρχισε να μασά τα μουστάκια του, και στο τέλος έπιασε να τραγουδά:

Καλήνεσπέραν, άρχοντες, αν είναι ορισμός σας,

Χριστού την θείανγέννησιν να πω στ' αρχοντικό σας.

Ύστερα ο Δυσσέας έψαλε το «Χριστός γεννάται, δοξάσατε».

Εκείνη την ώρα ακούσανε πάλι τα σκυλιά να γαβγίζουνε. Στείλανε τα παιδιά να δούνε τι είναι. Ο αγέρας είχε μπουρινιάσει κ' έρριχνε παγωμένο νερό. Κρύο τάντανο!

Σε λίγο πάψανε τα σκυλιά, και γυρίσανε πίσω τα παιδιά. Από πίσω τους μπήκανε στη σπηλιά τρεις άντρες, που φαινόντανε πως ήτανε θαλασσινοί, και δυό καλόγεροι, βρεμένοι όλοι και ξυλιασμένοι απ' το κρύο. Τους καλωσορίσανε, τους βάλανε και καθήσανε.

Μόλις πήγε κοντά στη φωτιά ο πρώτος, ο καπετάνιος, τον γνώρισε ο Μπαρμπάκος κ' έβγαλε μια χαρούμενη φωνή. Ήτανε ο καπετάν-Κωσταντής ο Μπιλικτσής, που ταξίδευε στην Πόλη. Είχε περάσει κι άλλη φορά από τη Σκρόφα, κ' είχανε δέσει φιλία με τον Μπαρμπάκο, που δεν ήξερε τι περιποίηση να τους κάνει. οι άλλοι δυό ήτανε γεμιτζήδες κι αυτοί, άνθρωποι του καϊκιού του.

Ο ένας από τους καλόγερους, ένας σωματώδης με μαύρα γένεια, ομορφάνθρωπος, ήτανε ο πάτερ-Σιλβέστρος Κουκουτός, καλογερόπαπας. Ο άλλος ήτανε λιγνός, με λίγες ανάριες τρίχες στο πηγούνι, σαν τον Άγιο Γιάννη τον Καλυβίτη. Τον λέγανε Αρσένιο Σγουρή.

Ο καπετάν-Κωσταντής ερχότανε από την Πόλη και πήρε στο καΐκι τον πάτερ-Σίλβεστρο, που είχε πάγει στην Πόλη από τ' Άγιον Όρος για ελέη, κ' ήθελε να κάνει Χριστούγεννα στην πατρίδα του. Ο πάτερ-Αρσένιος είχε ταξιδέψει μαζί του από τη Μονή του Παντοκράτορας στο Όρος, κ' ήτανε από τη Θεσσαλία.

Ταξιδέψανε καλά. Μα σαν καβατζάρανε τον Κάβο-Μπαμπά, ο αγέρας μπουρίνιασε, κι όλη τη μέρα αρμενίζανε με μουδαρισμένα πανιά και με τον στάντζο, ως που φτάξανε κατά το βράδυ απ' έξω από το Ταλιάνι. Ο καιρός σκύλιαξε κι ο καπετάνιος δεν μπόρεσε να 'μπει στο μπουγάζι, να κάνουνε Χριστούγεννα στην πατρίδα.

Αποφάσισε λοιπόν να ποδίσει, και πήγε και φουντάρισε στ' απάγκειο, πίσω από έναν μικρόν κάβο, από κάτω από το μαντρί. Κ' επειδή θυμήθηκε τον φίλο του τον Μπαρμπάκο, πήρε τους γέροντες και τους δυο άλλους νοματέους και τραβήξανε για το αγίλι [=μαντρί]. Στο τσερνίκι είχανε αφήσει τον μπαρμπ' - Απόστολο με τον μούτσο.

Σαν είδανε πως στη σπηλιά βρισκότανε κι ο κυρ-Παναγής με τον κυρ-Δημητρό, γίνηκε μεγάλη χαρά και φασαρία.

«Μωρέ να δεις», έλεγε ο κυρ-Παναγής, «τώρα ψέλναμε το τροπάρι, κι απάνω που λέγαμε «εν αυτή γαρ οι τοις άστροιςλατρεύοντες υπό αστέρος εδιδάσκοντο...», φτάξατε κ' εσείς οι μάγοι με τα δώρα! Γιατί βλέπω μια νταμιζάνα κρασί, βλέπω λακέρδα, βλέπω χαβιάρια, βλέπω παξιμάδια, μπακλαβάδες, «σμύρναν, χρυσόν και λίβανον»!

Χα! Χα! Χα!» — γελούσε δυνατά ο κυρ-Παναγής, μισομεθυσμένος και ψευδίζοντας, και χάϊδευε την κοιλιά του, γιατί ήτανε καλοφαγάς.

Στο μεταξύ ο πάτερ - Αρσένιος ο Σγουρής ζωντάνεψε ο καϊμένος, κ' είπε σιγανά χαμογελώντας και τρίδοντας τα χέρια του:

«Δόξα σοι ο θεός, Κύριε ημών Ιησού Χριστέ, που μας ελύτρωσες εκ του κλύδωνος!» κ' έκανε τον σταυρό του.

Ο πάτερ - Σίλβεστρος είπε να σηκωθούνε όρθιοι, κ' είπε λίγες ευχές, το «Χριστός γεννάται», κ' ύστερα με τη βροντερή φωνή του έψαλε:«Μεγάλυνον, ψυχή μου, την τιμιωτέραν και ενδοξοτέραν των άνω στρατευμάτων.Μυστήριον ξένον ορώ και παράδοξον. Ουρανόν το σπήλαιον, θρόνονχερουβικόν την Παρθένον, την φάτνην χωρίον, εν ω ανεκλίθη ο αχώρητος Χριστός ο Θεός, ον ανυμνούντες μεγαλύνομεν.»

Ύστερα καθήσανε στο τραπέζι. Τέτοιο τραπέζι βλογημένο και χαρούμενο δεν έγινε σε κανένα παλάτι. Τρώγανε και ψέλνανε. Και του πουλιού το γάλα είχε απάνω, από τα μοσκοβολημένα τ' αρνιά, τα τυριά, τα μανούρια, τις μυτζήθρες, τις μπεκάτσες και τ' άλλα πουλιά του κυνηγιού, ως τη λακέρδα και τ' άλλα τα πολίτικα που φέρανε οι θαλασσινοί, καθώς και κρασί μπρούσικο.

Όξω φυσομανούσε ο χιονιάς, και βογγούσανε τα δέντρα κ' η θάλασσα από μακριά. Ανάμεσα στα βουΐσματα ακουγόντανε και τα κουδούνια από τα ζωντανά που αναχαράζανε. Μέσα από τη σπηλιά έβγαινε η κόκκινη αντιφεγγιά της φωτιάς μαζί με τις ψαλμωδίες και με τις χαρούμενες φωνές. Κι ο κυρ-Παναγής έκλεβε κάπου-κάπου λίγον ύπνο, ρουχάλιζε λιγάκι κ' ύστερα ξυπνούσε κ' έψελνε μαζί με τη συνοδεία.

Αληθινά, από τη Γέννηση του Χριστού δεν έλειπε τίποτα. Όλα υπήρχανε: το σπήλαιο, οι ποιμένες, οι μάγοι με τα δώρα, κι ο ίδιος ο Χριστός ήτανε παρών με τους δύο μαθητές του, που ευλογούσανε «την βρώσιν και την πόσιν».

Πηγή:http://www.myriobiblos.gr/

 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 

ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ" ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ:
ΕΠΙΛΟΓΗ ΘΕΜΑΤΩΝ

Πρωτ.  Βασίλειος Γιαννακόπουλος

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ-ΤΕΧΝΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ
Πρεσβυτέρα Νικολίτσα Γκοτσοπούλου


ΓΕΝΙΚΗ ΕΠΟΠΤΕΙΑ
+ ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2014

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΥΠ’ ΑΡΙΘΜ. 1093

ΕΠΙ ΤΗ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

+ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

Ελέω Θεού Μητροπολίτης της Αγιωτάτης Μητροπόλεως

Καλαβρύτων και Αιγιαλείας

  

Προς τον Ιερόν Κλήρον, 

τους Εντίμους Άρχοντας 

και τον Ευσεβή Λαόν 

της καθ' ημάς Θεοσώστου Επαρχίας

«Θεός εφανερώθη εν σαρκί, εδικαιώθη εν Πνεύματι, ώφθη Αγγέλοις,

εκηρύχθη εν Έθνεσιν, επιστεύθη εν κόσμω».

Η Γέννηση του Χριστού είναι το μεγαλύτερο ιστορικό γεγονός που συνέβη στον Πλανήτη μας. Όταν εγεννήθηκε ο Χριστός, ο Ουρανός άνοιξε. Άγγελοι ανεβοκατέβαιναν ψάλλοντες:

«Δόξα εν υψίστοις Θεώ

και επί γης ειρήνη,

εν ανθρώποις ευδοκία…»

Η ανθρώπινη ιστορία χωριστή στα δύο. Στην προ Χριστού (π.Χ.) και στην μετά Χριστόν (μ.Χ.) εποχή. Όλες οι διαχρονικές αξίες και ηθικές αρχές, τα πολυθρύλητα ανθρώπινα δικαιώματα έχουν την αρχή και θέσπισή τους στην διδασκαλία του Ενανθρωπήσαντος Ιησού Χριστού.

Στο όνομα του Χριστού, όλες οι τέχνες έδωκαν τα καλύτερα δημιουργήματά τους. Εκατομμύρια άνθρωποι εθυσιάστηκαν, αφιέρωσαν την ζωή τους, τα προσόντα τους, την ψυχή τους.

Στο όνομα του Ιησού Χριστού έγιναν σκληροί και θανατηφόροι διωγμοί, εξορίες, κατέρρευσαν δυνάμεις και Αυτοκρατορίες. Διαλύθηκαν στρατιές απίστων και αθέων. Θεμελιώθηκαν νέα κοινωνικά συστήματα, νέοι πολιτισμοί, νέες ηθικές και πνευματικές αξίες, νέες ελπίδες. Νέο ελπιδοφόρο μέλλον. Δόθηκε νόημα στην ζωή μας. Πορεία για την Ουράνιο Βασιλεία, την Αιώνια ζωή.

Κάθε χρόνο η εορτή των Χριστουγέννων μας υπενθυμίζει, ότι ο Ενανθρωπήσας Κύριος είναι άρχοντας και δοτήρας της Ειρήνης. Σκοπός δε της έλευσής Του στη γη, είναι να ζήσουμε με αγάπη, ομόνοια και ειρήνη. Έτσι στο μέτρο που η ανθρωπότητα πρόσεξε και προσέχει, έζησε και ζει τις ηθικές αξίες και αλήθειες της διδασκαλίας Του, τα πάντα ήσαν και γίνονται καλύτερα.

Δυστυχώς όμως πολλές φορές απομακρύνθηκε η ανθρωπότης από τον Ενανθρωπήσαντα Χριστό και έγινε κοινωνία αφορήτου κολάσεως. Και αυτό συμβαίνει σήμερα εντονώτατα. Παντού αβεβαιότητα, αγωνία και εφιάλτης για το αύριο, μαρτύριο το σήμερα. Λείπει η χαρά, η αισιοδοξία, τα όνειρα, οι ελπίδες. Το βλέπουμε στην νεολαία μας, την αυριανή ελπίδα της Πατρίδος. Το βλέπουμε στα νέα ανδρόγυνα, γιατί ζώντας μακράν του Χριστού, συζούν απλώς, και όπως απερίσκεπτα παντρεύονται, απερίσκεπτα χωρίζουν. Όταν γίνεται σεισμός και πέφτουν 100 – 200 σπίτια χαλάει ο κόσμος στα Μέσα Ενημέρωσης. Ενώ γκρεμίζονται αληθινά 60.000 οικογένειες κάθε χρόνο, τόσα είναι περίπου τα διαζύγια - ίσως και περισσότερα-, ούτε καν γίνεται λόγος ανησυχίας. Θεωρείται κάτι το φυσικό. Εκεί φθάσαμε.

Είναι, λοιπόν, επιτακτική ανάγκη να αποκτήσουμε θρησκευτική ζωή, ζωή πιο έντονα εκκλησιαστική, με μετάνοια, Θεία Κοινωνία. Να γίνουμε χριστιανοί ουσίας και όχι τυπικοί.

Αδελφοί μου, δεν πρέπει τα Χριστούγεννα να είναι μια απλή εορτή. Την νύκτα αυτή «ενσαρκώνεται η αγάπη του Θεού». Ο Υιός και Λόγος του Θεού γίνεται άγνωστος από αγάπη, γιατί είναι η Αγάπη. «Εν τούτω εφανερώθη η αγάπη του Θεού εν ημίν ότι τον Υιόν Του τον μονογενή απέσταλκεν ο Θεός εις τον κόσμον, ίνα ζήσωμεν δι’ αυτού» (Ιωαν. 4, 8-9)

Αυτή η φανέρωση της αγάπης του Θεού «εν σαρκί» αποτελεί την ειδοποιό διαφορά της Χριστιανικής μας πίστης. Η αγάπη αυτή του Θεού παραμένει αιώνια, ορατή στο μυστικό σώμα του Χριστού, που είναι η Εκκλησία Του. «Εκκλησία Θεού ζώντος, στύλος και εδραίωμα της αληθείας» (Α  Τιμ. 3, 15).

Αυτή η χριστιανική αγάπη, δεν είναι γενική και αφηρημένη, όπως δυστυχώς χρησιμοποιείται παραποιημένα σήμερα από πολλούς. Η χριστιανική αγάπη, η αγάπη του Θεού, καλύπτει όλες τις ανθρώπινες σχέσεις. Διαβάζοντας στην πρώτη προς Κορινθίους Επιστολή του Αποστόλου Παύλου στο δέκατο τρίτο κεφάλαιο, διαπιστώνουμε περίτρανα την αλήθεια αυτή. «Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη δεν ζηλεύει, δεν κομπάζει, δεν υπερηφανεύεται, δεν ασχημονεί, δεν ζητεί τίποτα για τον εαυτόν της, δεν θυμώνει, δεν σκέπτεται το κακόν, δεν χαίρεται όταν ο άλλος αδικείται, συγχαίρει δε την αλήθεια. Πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει» (Α  Κορινθ. 13, 48).

Καλούμεθα, λοιπόν, όλοι μας, να ρυθμίζουμε την καθημερινή ζωή και συμπεριφορά μας, σύμφωνα με τις πιο πάνω αλήθειες για την αγάπη. Και τότε η ζωή μας θα έχει νόημα, αξία, ουράνιο στόχο και προορισμό.

Αδελφοί μου, σήμερα η κοινωνία γενικώς και ιδιαίτερα η δική μας, ευρίσκεται σε πνευματική και οικονομική κρίση. Υπάρχει γύρω μας μεγάλη φτώχεια. Πολλές οικογένειες δυστυχούν και υποφέρουν. Είναι ανάγκη η ζωή όλων μας να γίνει πιστή στο Θεό, ενάρετη, «πλήρης αγαθών έργων και ελεημοσυνών».

Όλοι μας πρέπει να σκεπτόμεθα διαρκώς τους έχοντες ανάγκη, και να τους βοηθάμε από το υστέρημά μας.

Αδελφοί μου,

Τα Χριστούγεννα μας δίνουν και πάλι την ευκαιρία να συνειδητοποιήσουμε την σημασία της χριστιανικής ζωής. Την σημασία και αξία των εθνικών και παραδοσιακών θεσμών και ηθών μας. Μας δίνουν την αρχή και αφετηρία για αλλαγή σκέψης, νοοτροπίας, τρόπου ζωής.

Ας γίνει σε όλους μας το θείον Βρέφος της Βηθλεέμ, οδηγός και κυβερνήτης της ψυχής και της ζωής μας. Ας προσφέρουμε «εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν υμών» στον ενανθρωπήσαντα Σωτήρα Χριστό. Και τότε πραγματικά θα νιώσουμε ότι «ετέχθη ημίν σήμερον ο Σωτήρ».

Χρόνια πολλά, Πατέρες και αδελφοί

Χρόνια πολλά, τέκνα μου εν Κυρίω αγαπητά και περιπόθητα

Μετ' ευχών πατρικών

 Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

ΑΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΘΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ

Σε λίγες ημέρες η αγία μας Εκκλησία θα πανηγυρίσει για μία ακόμα φορά την μεγάλη δεσποτική εορτή των Χριστουγέννων και θα μας καλέσει να φιλοξενήσουμε στις καρδιές μας το νεογέννητο Χριστό και να μεταδώσουμε στους αδελφούς μας , όπως οι Άγγελοι στους Ποιμένες, ότι Χριστός ο Θεός ετέχθη σήμερον. Είναι Εκείνος που φέρνει φως, χαρά, ελπίδα, ειρήνη, και ηρεμία στις ταλαιπωρημένες από την κάθε είδους κρίση καρδιές μας.

Ό Άγιος Ιωάννης ό Χρυσόστομος τον τέταρτο αιώνα μ.Χ. με νωπή και ζωντανή την παρουσία του Χριστού επί της γης, κηρύττει με ζέση πίστεως λέγοντας: «Σήμερα λύθηκαν τα μακροχρόνια δεσμά. Ό διάβολος καταντροπιάσθηκε. Οι δαίμονες δραπέτευσαν. Ό θάνατος (της ψυχής) καταργήθηκε. Ό Παράδεισος ανοίχθηκε. Ή κατάρα εξαφανίστηκε. Ή αμαρτία διώχθηκε. Ή πλάνη απομακρύνθηκε. Ή αλήθεια αποκαλύφθηκε. Το κήρυγμα της ευσέβειας ξεχύθηκε και διαδόθηκε παντού. Ή Βασιλεία των Ουρανών μεταφυτεύθηκε στη γη. Οι Άγγελοι συνομιλούν με τους ανθρώπους. 'Όλα έγιναν ένα. Κατέβηκε ό Θεός στη γη κι ό άνθρωπος ανέβηκε στους ουρανούς. Κατέβηκε ό Θεός στη γη και πάλι βρίσκεται στον Ουρανό. 'Ολόκληρος είναι στον ουρανό κι ολόκληρος είναι στη γη. Έγινε άνθρωπος κι είναι Θεός. Είναι Θεός κι έλαβε σάρκα»[1].

Τριγυρνώντας όλοι μας στους δρόμους αυτές τις άγιες ημέρες, εντυπωσιαζόμαστε από τον  όντως εκθαμβωτικό στολισμό των βιτρινών των καταστημάτων αλλά και των σπιτιών, από τα πολύχρωμα λαμπιόνια που αναβοσβήνουν, από τις εορταστικές μουσικές και τα τραγούδια, που προσπαθούν να σπάσουν για λίγο τη βαρυθυμία και την μελαγχολία μας, εξαιτίας των ποικίλων προβλημάτων, που αντιμετωπίζουμε στην ρουτινιάρικη καθημερινότητά μας. Και αφού περάσουν οι γιορτές και κατέβουν τα στολίδια και σωπάσουν οι χαρούμενες μελωδίες, κατεβαίνει μαζί και η διάθεσή μας με αποτέλεσμα πάλι να βυθιζόμαστε στην ίδια κατάθλιψη, στα ίδια προβλήματα, να ζούμε την ίδια απελπισία.    Αναρωτηθήκαμε άραγε τί φταίει γι αυτό; Μήπως εορτάζουμε τα Χριστούγεννα επιφανειακά, υλιστικά, και όχι πνευματικά; Μήπως τελικά εορτάζουμε τα Χριστούγεννα χωρίς Χριστό;

 Για να βιώσουμε το νόημα της Γεννήσεως του Χριστού, για να κατανοήσουμε  τί σημαίνει ότι ο Χριστός με την ενανθρώπησή του μας  δώρισε την ελευθερία από την αμαρτία και τον θάνατο και μας ανέβασε στο θρόνο του Θεού, οφείλουμε να προετοιμασθούμε εσωτερικά και να αγωνισθούμε με περισσότερη ένταση εναντίον των παθών μας, των λογισμών και των φαντασιώσεών μας, εναντίον των επιθυμιών και των προσδοκιών μας, δηλαδή να  πολεμήσουμε τον εγωισμό μας.

Οφείλουμε λοιπόν να προετοιμάσουμε την ψυχή μας. Να την προετοιμάσουμε ώστε να γεννηθεί μέσα μας ο Κύριος. Και για να γίνει αυτό πρέπει καταρχήν να καθαριστούμε  στο λουτρό της μετανοίας, στο ιερό μυστήριο της εξομολογήσεως. Η αμαρτία είναι αρρώστια της ψυχής που, αν μείνει αθεράπευτη, οδηγεί στον πνευματικό θάνατο, στον αιώνιο θάνατο, δηλαδή,  στον χωρισμό της ψυχής από το Θεό. Όπως, λοιπόν, όταν ασθενούμε σωματικά, πηγαίνουμε στον ιατρό και μας χορηγεί θεραπευτική αγωγή, έτσι και όταν ασθενούμε πνευματικά, προσερχόμαστε στην Εκκλησία, που είναι ένα πνευματικό θεραπευτήριο και πιο συγκεκριμένα, στο πετραχήλι του πνευματικού. Στον πνευματικό εξομολογούμαστε όλες τις αμαρτίες, που τραυμάτισαν την ψυχή μας, δίχως ντροπή και με απόλυτη ειλικρίνεια. Στη συνέχεια ο πνευματικός πατήρ θα μας διαβάσει τη συγχωρητική ευχή και θα μας απευθύνει συμβουλές για την ευόδωση της πνευματικής μας πορείας. Η άφεση των αμαρτιών μας από τον πνευματικό ιερέα γίνεται σύμφωνα με την εξουσιοδότηση που έδωσε ο Κύριός μας στους αγίους Μαθητές και Αποστόλους, ειπών: «Αν τινων αφήτε τας αμαρτίας, αφίενται αυτοίς…..». Ώστε, λοιπόν, ο ιερεύς δεν είναι τίποτα περισσότερο από υπηρέτης της Θείας Χάριτος. Έτσι, λοιπόν, είναι απαραίτητο σε όλους μας, πριν προσέλθουμε στα Άχραντα Μυστήρια, να εξομολογηθούμε και να είμεθα όσο το δυνατόν περισσότερο προετοιμασμένοι πνευματικά, ώστε να λάβουμε μέσα μας τον Χριστό. Όπως, λοιπόν, καθαρίζουμε και στολίζουμε το σπίτι μας ή φοράμε εμείς οι ίδιοι επίσημα ρούχα σ’ εκείνες τις γιορτινές ημέρες, έτσι και την ψυχή μας οφείλουμε να την καθαρίσουμε απ’ το ρύπο της αμαρτίας, ώστε να είναι έτοιμη να υποδεχθεί το Θείο Βρέφος.

Συγχρόνως η Αγία μας Εκκλησία, μάς προετοιμάζει για την εορτή των Χριστουγέννων με το σαραντάημερο της νηστείας. Η νηστεία μας βοηθά στο να καθαρισθούμε ψυχικά και σωματικά. Ενώ η πολυφαγία προκαλεί ποικίλα προβλήματα υγείας κι εξάπτει το σαρκικό φρόνημα, η νηστεία, αντίθετα, μαραίνει τις σαρκικές επιθυμίες και κοιμίζει τις επαναστάσεις του σώματος, όπως διδάσκει ο ιερός Γρηγόριος ο Παλαμάς. Η νηστεία ελευθερώνει τον άνθρωπο από τα πάθη, γι’ αυτό και οι πατέρες την ονομάζουν «παθοκτόνο» και «φάρμακο παθών καθαρτήριο». Η νηστεία είναι όπλο κατά του πονηρού, κατά το Μ. Βασίλειο, ενώ βοηθάει στην απόκτηση των αρετών. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Νύσσης την ονομάζει «θεμέλιο αρετής», ενώ ο Αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος την ονομάζει «μητέρα της σωφροσύνης». Ο Προφήτης Μωϋσής μετά από 40 μέρες νηστείας στο όρος Χωρήβ, αξιώθηκε να δει, όσο είναι δυνατό σε άνθρωπο, τον ίδιο τον Κύριο. Οπότε η νηστεία μας βοηθάει, ώστε να αποκτήσουμε  «κοινωνία» με το Θεό.

           Αξίζει να παραθέσουμε εδώ ορισμένες ρήσεις του Μ. Βασιλείου για τη νηστεία[2]: «Η νηστεία γεννάει προφήτες. Ενισχύει τους δυνατούς. Σοφίζει τους νομοθέτες. Εξοπλίζει τους ήρωες. Γυμνάζει τους αθλητές. Αποκρούει τους πειρασμούς. Συγκατοικεί με τη νηφαλιότητα και την αγνότητα. Στους πολέμους κάνει ανδραγαθήματα και στον καιρό της ειρήνης διδάσκει την ησυχία. Αγιάζει τους αφιερωμένους και τελειοποιεί τους ιερείς. Η νηστεία ενισχύει την προσευχή. Γίνεται φτερό στην πορεία της προς τον ουρανό. Είναι μητέρα της υγείας, παιδαγωγός της νιότης, στολίδι των γηρατειών. Είναι συνοδοιπόρος των ταξιδιωτών και ασφάλεια των συγκατοίκων».

           Πρέπει να έχουμε πάντα υπόψιν μας ότι για την Εκκλησία μας η αληθινή νηστεία δεν είναι μόνο η αποχή από τροφές, αλλά η αποχή από πάθη και αμαρτίες. Λέγει χαρακτηριστικά ο Μέγας Φώτιος: «Νηστεία δεκτή από τον Θεό είναι αυτή που μαζί  με την αποχή των τροφών συνδυάζει και την αποστροφή προς τη φλυαρία, το φθόνο, το μίσος και τα άλλα αμαρτήματα. Αυτός που νηστεύει από τροφές, αλλά δεν εγκρατεύεται από τα πάθη, μοιάζει με εκείνον που έβαλε λαμπρά θεμέλια στο σπίτι, που έκτισε, αλλά αφήνει να συγκατοικούν μαζί του φίδια, σκορπιοί και κάθε φαρμακερό ερπετό».  Επιδίωξή μας λοιπόν είναι η πνευματική νηστεία, δηλ. η αποφυγή της αμαρτίας και η τήρηση του θελήματος του Θεού, η εφαρμογή της αγάπης, η συγχωρητικότητα, η ελεημοσύνη και η απόκτηση ακόμη μεγαλύτερης αρετής. Με τον τρόπο αυτό κατανοούμε καλύτερα και πραγματώνουμε το λόγο του Μεγάλου Βασιλείου «Αληθινή νηστεία είναι η αλλοτρίωση από κάθε κακό, από κάθε αμαρτία, από κάθε εμπαθή λογισμό, από κάθε βρώμικη επιθυμία».

Η νηστεία και η εξομολόγηση μάς προετοιμάζουν  να προσέλθουμε στο  Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας για να κοινωνήσουμε το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, να γίνουμε «σύναιμοι και σύσσωμοι»  του Χριστού, να χριστοποιήσουμε τη ζωή μας, να γίνουμε όλοι ένα με Εκείνον και μεταξύ μας, αποτελούντες το Ένα σώμα του Κυρίου. Ενούμεθα με τον Χριστό  και γινόμεθα μαζί του ένα σώμα. «Ο Χριστός είναι αυτός ο οποίος ποτίζει την καρδιά μας την διψασμένη. Τα μέλη μας και οι σάρκες μας και τα οστά μας γίνονται μέλη και σάρκες και οστά του Χριστού.  Σε κάθε θεία Λειτουργία ζούμε την ζωή του Χριστού και ο Χριστός αναλαμβάνει την δική μας ζωή. Όπως ένας είναι ο άρτος που βάζουμε στο άγιο αρτοφόριο, όπως ένας είναι ο άρτος τον οποίον αποθέτουμε στην αγία Τράπεζα, δηλ. το Σώμα του Χριστού, έτσι και εμείς, όταν μεταλαμβάνουμε το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, ενούμεθα με τον Χριστό και μεταξύ μας!  Κάθε φορά που συμμετέχουμε στη θεία λειτουργία, πηγαίνομε για να πάρουμε τον Χριστό μέσα μας.  Προηγουμένως όμως πρέπει να έχουμε καθαρίσει την ψυχή μας από κάθε αμαρτία και συγχρόνως έτοιμοι να ακολουθήσουμε τα προστάγματά του, το θέλημά Του. Εάν έχουμε κρατούμενα, δηλ. ενοχές, δεν μπορούμε να ενωθούμε με τον Χριστό. ………Η λειτουργία μας είναι ένας αρραβώνας με τον Χριστό, ένας γάμος. Μας βάζει στην Βασιλεία Του»[3]. Ύστερα θα βγούμε πάλι, θα πάμε στο σπίτι μας με τα πάθη μας, με τις αμαρτίες μας, με τις μιζέριες μας. Δεν έχει σημασία. Θα πάμε πάλι στην λειτουργία, θα ενωθούμε και πάλι με τον Χριστό, κι’ Εκείνος θα μας θεώσει ξανά! Και έτσι, με συνεχή αγώνα, με συνεχή πορεία, μπροστά ο ιερεύς, πίσω εμείς, θα φθάσουμε στη Βασιλεία των Ουρανών. Πηγαίνομε στη λειτουργία με τον πόθο αυτό; Τότε εξασφαλίσαμε την Βασιλεία των Ουρανών. Τούτο σημαίνει ότι μέσα μας φέρουμε τον Χριστό και μαζί όλα τα δώρα Του, τα οποία μας ελευθερώνουν  από την πνευματική μας   στειρότητα και μας χαρίζουν μια σταθερή ελπίδα, ειρήνη και χαρά στη ζωή μας , που κανένας και τίποτε δεν μπορούν να μας αφαιρέσουν.

Τούτα τα Χριστούγεννα, λοιπόν,  ας μην αφεθούμε, όπως τις προηγούμενες χρονιές, στα κοσμικά ρεβεγιόν της παραμονής της εορτής, αλλά, αφού προετοιμασθούμε, έστω τις λίγες ημέρες που μας έμειναν, με νηστεία, προσευχή και εξομολόγηση, και αφού συγχωρήσουμε τους άλλους, το πρωί των Χριστουγέννων ας σπεύσουμε να απολαύσουμε το πνευματικό και μοναδικό  «πανηγύρι της ψυχής » στην Ενορία μας, εκεί όπου μας περιμένει ο Χριστός, για να μας προσφέρει για άλλη μια φορά, αντί άλλων εδεσμάτων, τον εαυτόν Του, το Σώμα Του και το Αίμα Του. Έτσι θα γίνουμε Χριστοφόροι! Ουράνιοι άνθρωποι ή επίγειοι Άγγελοι.  Ας  τιμήσουμε λοιπόν την δική     Του συγκατάβαση με την δική μας συγκατάθεση στην πρόσκλησή Του.

Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα!

Αρχιμ. Ιωακείμ Βενιανάκης

Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως

Αίγιον, 22 Δεκεμβρίου 2014

---

[1] Λόγος του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου είς την Γέννησιν του Χριστού

[2] Λόγος Μεγάλου Βασιλείου, Περί νητείας.

[3] Γέροντος Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου, Λόγος, περί Αισθήσεως, Η θεία Λειτουργία.

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ

ΑΠΟ ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΕ ΚΥΡΙΑΚΗ

" ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Στο θαυμάσιο έργο του Ντοστογιέφσκι «Αδελφοί Καραμαζώφ» παρουσιάζεται κάπου ο διάβολος στον Ιβάν Καραμαζώφ και του εξομολογείται ότι, έστω κι αν ήθελε ο ίδιος να χαθεί από την ζωή των ανθρώπων, εκείνοι δεν τον αφήνουν. Και του λένε:

-                       -        Όχι μη φεύγεις! Γιατί χωρίς εσένα δεν θα υπάρχουν γεγονότα!

Και συνεχίζει ο διάβολος:

-       

            - Οι άνθρωποι παίρνουν όλη αυτή την κωμωδία για κάτι σοβαρό, παρ’ όλο το μυαλό που έχουν.  Γι’ αυτό λοιπόν, το ξέρω, ότι αν μετάνιωνα και γύριζα ξανά στους αγγέλους και άρχιζα πάλι να ψάλλω στον Θεό «ωσαννά», τότε θα άρχιζε ο κόσμος να σκέφτεται λογικά.  Έτσι όμως θα ερχόταν το τέλος ακόμα και των περιοδικών και των εφημερίδων!... Γιατί ποιος τρελός θα καθόταν τότε να τις διαβάσει!...

Ο προφητικός  Ντοστογιέφσκι μας «αποκαλύπτει» ότι ακόμα κι ο διάβολος κάνει «χάζι» και γελάει εις βάρος μας, όταν μας βλέπει να χάνουμε τον καιρό μας με τα δήθεν σημαντικά γεγονότα της επικαιρότητας· μιας επικαιρότητας, όπου συνήθως ο ίδιος (ο διάβολος) είναι «σκηνοθέτης» και «παραγωγός» μιας επικαιρότητας, που μας ψυχοπλακώνει και μας μαυρίζει την καρδιά.

*****

Στις 25 Δεκεμβρίου γιορτάζουμε το πιο αληθινό και σωτήριο γεγονός στην ιστορία του κόσμου.  Ο Θεός γίνεται άνθρωπος.  Λαμβάνει ανθρώπινη σάρκα και γίνεται για μας χειροπιαστός.  Όχι, βέβαια, για να μονοπωλήσει την πρώτη θέση στα δελτία ειδήσεων· ούτε για να γίνει πρωτοσέλιδο στις εφημερίδες.  Το «τιμητικό άγημα», που δόξασε την άφιξή Του, ήταν μόνο κάποιοι φτωχοί ποιμένες!  Και αντί για κόκκινο χαλί, βρήκε στρωμένη «πλούσια».. την κοπριά ενός στάβλου!

Ο Χριστός για άλλο σκοπό έρχεται στο κόσμο.  Έρχεται για να πρωτοστατήσει στο πιο συγκλονιστικό για μας ΓΕΓΟΝΟΣ: στο γεγονός της σωτηρίας μας.  Της απελευθέρωσής μας από τα πάθη μας, από τον διάβολο και από τον θάνατο.  Έρχεται για να Τον αφήσουμε να μπαίνει στα καθημερινά γεγονότα της ζωής μας και να τα κάνει όχι αφορμές ψυχοπλακώματος αλλά αφορμές απελευθέρωσης και σωτηρίας της ψυχής και του σώματός μας.

Έτσι, το αληθινό τέλος των περιοδικών και των εφημερίδων έρχεται, όταν αυτό το γεγονός της σωτηρίας μας, το κάνουμε κέντρο της προσοχής και της ενασχόλησής μας· όταν το κάνουμε ΤΟ γεγονός της ζωής μας. Όλα τα άλλα γεγονότα αποκτούν νόημα και αξία μόνο στον βαθμό, που τα κάνουμε να υπηρετούν την δική μας σωτηρία.

Γι’ αυτό, αντί να σκοτώνουμε την ώρα μας και… την ζωή μας με την κούφια επικαιρότητα, ας αγιάσουμε τον χρόνο μας ανοίγοντας συνεχώς «πόρτες», για να μπαίνει ο Χριστός στην ζωή μας: με την γεμάτη ευλάβεια προσευχή, με την προσεκτική μελέτη του λόγου Του και πάνω από όλα με την συνειδητή συμμετοχή μας στην λατρεία της Εκκλησίας Του.  Αυτές οι καθημερινές συναντήσεις μας με τον Χριστό, είναι τα πιο αληθινά και τα πιο συγκλονιστικά ΓΕΓΟΝΟΤΑ της ζωής μας.

Αρχιμ. Β.Λ.

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ¨ΛΥΧΝΙΑ¨ 

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2011

Α.Φ. 341 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 

ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ" ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ:
ΕΠΙΛΟΓΗ ΘΕΜΑΤΩΝ

Πρωτ.  Βασίλειος Γιαννακόπουλος

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ-ΤΕΧΝΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ
Πρεσβυτέρα Νικολίτσα Γκοτσοπούλου


ΓΕΝΙΚΗ ΕΠΟΠΤΕΙΑ
+ ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ

ΑΠΟ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΕ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

« ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΒΟΝΙΦΑΤΙΟΣ ΚΑΙ ΑΓΛΑΪΑ »

Τον καιρό του Διοκλητιανού, ανθύπατος της Ρώμης ήταν κάποιος πλούσιος και διακεκριμένος, που ονομαζόταν Ακάκιος. Ο ανθύπατος είχε μία όμορφη κόρη, την Αγλαΐα. Την αγαπούσε πολύ και φυσικά της έκανε όλα τα χατίρια. Η ίδια ήταν πανέμορφη και ακόλαστη. Είχε δε έναν όμορφο δούλο που τον χρησιμοποιούσε σαν φίλο και εραστή. Και οι δύο μαζί περνούσαν τις ημέρες τους με λογής – λογής ασωτίες, παρασυρμένοι διαρκώς, όλο και περισσότερο, από το ακόρεστο ερωτικό τους πάθος. Κάποια ημέρα η Αγλαΐα άκουσε για τα άγια λείψανα των μαρτύρων που θαυματουργούσαν και ευωδίαζαν. Διέταξε λοιπόν να πάει ο Βονιφάτιος στη Μικρά Ασία μαζί με άλλους δούλους και να της φέρει μερικά. Ο Βονιφάτιος της είπε τότε αστειευόμενος: «Θα δεχόσουν και το δικό μου λείψανο;». Φυσικά η Αγλαΐα γέλασε χωρίς να γνωρίζει τι θα συμβεί. Ο Βονιφάτιος έφθασε τελικά στη Μ. Ασία και προσπάθησε να πραγματοποιήσει την επιθυμία της κυράς και ερωμένης του. Έψαξε και βρήκε πολλά άγια λείψανα. Για το καθένα από αυτά ρωτούσε την ιστορία του πεθαμένου αγίου, μάθαινε και για το μαρτύριό του. Ο Βονιφάτιος ακούγοντας όλα αυτά τα θαυμαστά, θέλησε να γνωρίσει περισσότερα για την πίστη των αγίων. Σιγά – σιγά, μια μεταστροφή συνέβη μέσα του. Ο Βονιφάτιος ένιωσε το ιερό κάλεσμα και βαπτίσθηκε χριστιανός. Φυσικά καταδόθηκε και συνελήφθη. Βασανίσθηκε τελικά και παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο, χωρίς να προδώσει τη νέα του πίστη. Αμέσως μετά τον θάνατό του οι άλλοι δούλοι μετέφεραν το νεκρό σώμα του πίσω στη Ρώμη και το παρέδωσαν στην έκπληκτη Αγλαΐα. Η άσωτη Ρωμαία έμεινε ακόμα πιο έκπληκτη όταν ανακάλυψε ότι το ιερό λείψανο άρχισε να ευωδιάζει και να θαυματουργεί. Η Αγλαΐα έμαθε όλη την ιστορία του αγίου μάρτυρα, μεταμελήθηκε, πίστεψε και αυτή και άρχισε φιλανθρωπικό έργο. Τελικά και η Αγλαΐα αξιώθηκε με την αγιοσύνη. Και οι δύο άγιοι γιορτάζουν στις 19 Δεκεμβρίου.

Απολυτίκιο. Ήχος δ΄ . Ταχύ προκατάλαβε.

Μαρτύρων την εύκλειαν, ιχνηλατήσας θερμώς, Χριστόνωμολόγησας, επί απίστων στερρώς, σοφέ Βονιφάτιε, όθεν καθάπερπλούτον, αδαπάνητον Μάρτυς, δέδωκάς σου το σώμα, τη σεμνή Αγλαΐα, εξ ού τω κόσμω πηγάζει, ρώσις και έλεος.

Κοντάκιον. Ήχος δ΄. Επεφάνης σήμερον

Ιερείονάμωμον, εθελουσίως, σεαυτόν προσήγαγες, τω εκ Παρθένου διά σε, τεχθήναιμέλλοντι Άγιε, στεφανηφόρε σοφέ Βονιφάτιε.

http://www.diakonima.gr

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 

ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ" ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ:
ΕΠΙΛΟΓΗ ΘΕΜΑΤΩΝ

Πρωτ.  Βασίλειος Γιαννακόπουλος

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ-ΤΕΧΝΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ
Πρεσβυτέρα Νικολίτσα Γκοτσοπούλου


ΓΕΝΙΚΗ ΕΠΟΠΤΕΙΑ
+ ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Η ΑΡΓΙΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΚΑΙ Η ΣΙΩΠΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ!

ΘΕΜΑ ΥΨΙΣΤΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ

ΚΕΡΔΗΘΗΚΕ Η ΑΡΓΙΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ!

__________Το θέμα της αργίας κατά την ημέρα της Κυριακής, το οποίο με πολύ ελαφρά συνείδηση εψήφισε η Βουλή των Ελλήνων ελύθη προσωρινώς! Τό Σ.τ.Ε. έπειτα από προσφυγή Συλλόγου εργαζομένων ΓΣΕΒΕΕ, με την υπ' αριθ. 307/2014 απόφαση της Επιτροπής Αναστολών, ανέστειλε την εφαρμογή του Νόμου περί καταργήσεως της αργίας της Κυριακής. Έτσι προσωρινά τουλάχιστον το θέμα ελύθη.

 _________Στο ζήτημα αυτό θα ηθέλαμε να υπογραμμίσουμε δύο σημεία: 

1. Η κατάργηση της αργίας της Κυριακής είναι ένα από τα σχέδια, τα οποία προωθεί η "παγκοσμιοποίηση", δηλ. ένα κοινωνικό, σκοτεινό καί ύπουλο, σύστημα, το οποίον στρέφεται ευθέως κατά του Χριστιανισμού καί δή κατά της Χριστιανικής Ελλάδος.  Το σύστημα τούτο εκπορεύεται από τον διεθνή Σιωνισμό, δηλ. από το Εβραϊκό  Λόμπυ! Με άλλα λόγια η Διεθνής Μασσωνία είναι αυτή, που θέλει την διάλυση της χριστιανικής Ελλάδος! 
2. Στο υψίστης σημασίας ζήτημα αυτό πολλοί κινητοποιήθηκαν, για να εκδηλώσουν την αντίθεσή τους! Καταστηματάρχες, Επιχειρηματίες, Εργαζόμενοι, Εμπορικοί Σύλλογοι Εργαζομένων κλπ. προέβησαν σε κινητοποιήσεις, έκαμαν πορείες, δημοσίευσαν Ψηφίσματα κλπ! Μεταξύ αυτών συγκαταλέγεται και ο Εμπορικός Σύλλογος Αιγίου, τά Μέλη του οποίου από τη θέση αυτή συγχαίρουμε και ευχαριστούμε! Πολλοί, λοιπόν, και με πολλούς τρόπους εξέφρασαν την αντίθεσή τους! Τελικά κατέθεσαν Προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατά των διατάξεων του σχετικού Νόμου! 
3.  Τη γενική αυτή κινητοποίηση, δυστυχώς, ΔΕΝ ΣΥΜΜΕΡΙ ΣΘΗΚΕ η ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ! Ώφειλε έντονα να διαμαρτυρηθή για την κατάφωρη αυτή καταπάτηση της 4ης Εντολής! Ώφειλε νά σταθή στο πλευρό των πνευματικών της τέκνων, δηλ. των πιστών χριστιανών! Ώφειλε να ηγηθή μιάς αντιστάσεως εναντίον όλων εκείνων, οι οποίοι θέλουν να αλλάξουν τον χαρακτήρα της Χώρας! Ώφειλε να προστατεύ- σει τό δικαίωμα του εκκλησιασμού κατά την ημέρα της Κυριακής. Ώφειλε να υπερασπισθή την ημέρα του Κυρίου, την ΚΥΡΙΑΚΗ! Ώφειλε....! Ώφειλε....! Ώφειλε.....! Αλλά ΔΕΝ εξεπλήρωσε την αποστολή Της! Η φωνή της Μητρός Εκκλησίας ΔΕΝ ακούσθηκε!
4. Η Θεία Πρόνοια ηθέλησε, ώστε το Σ.τ.Ε. να αρθή στο ύψος των περιστάσεων! Με την υπ' αριθμ. 307/2014 απόφασή του ήλθε να καλύψει το κενό, που άφησε η απουσία και η σιγή ιχθύος  της Εκκλησίας.   Ιδού ένα μέρος από το σκεπτικό της Αποφάσεως:  ".....η .... ηθική βλάβη των αιτούντων η αναφερόμενη στο δικαίωμα του ελευθέρου χρόνου και της απολαύσεώς του από κοινού με την οικογένειά τους κατά την κοινή αργία της Κυριακής, καθώς και στο δικαίωμα στην άσκηση της θρησκευτικής λατρείας, παρίσταται αυτονοήτως δυσεπανόρθωτη...".  
5. Ως Ιεράρχης της Εκκλησίας της Ελλάδος ζητώ δημοσίως συγγνώμην πρωτίστως από τόν Φιλάνθρωπον Θεόν, αλλά και από τον φιλόχριστον Ελληνικόν Λαόν για την σιωπή της Μητρός Εκκλησίας και για την ένοχη απουσία Της από τον έντιμο αυτό αγώνα των εργαζομένων!   

 _________Στη συνέχεια σας προσφέρουμε ένα δημοσίευμα της εφημερίδος 'ΤΟ ΠΑΡΟΝ" καί ένα εκπληκτικό κείμενο του κ. Ανδρέα Θ. Μάντη, Μηχανολόγου-Ηλεκτρολόγου του Ε.Μ.Π., δηλ. ενός πιστού τέκνου της Εκκλησίας. Το κείμενο αυτό αποτελεί κόλαφον δι' Ημάς τους εν σιωπή διατελούντας Αρχιερείς της Εκκλησίας της Ελλάδος!  Η Ορθοδοξία βάλλεται, η Ελλάς κινδυνεύει. αλλ'  Ημείς "καθεύδομεν υπό τόν μανδαγόραν" (Το ορθόν"εκ μανδραγόρου καθεύδειν", βλ. Ξενοφώντος, "Συμπόσιον" ΙΙ, 24)
+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
Αίγιον, 16 Δεκεμβρίου 2014

*****************

Τολμηρή η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας

Ηθική και οικονομική θα ήταν η βλάβη από τη λειτουργία των καταστημάτων τις Κυριακές

Ποιους λόγους επικαλείται για την αναστολή της πιλοτικής εφαρμογής του μέτρου 

Για μία ακόμη φορά το Συμβούλιο της Επικρατείας αποδεικνύει ότι δεν αποφασίζει έχοντας κλειστά τα μάτια, αδιαφορώντας για ό,τι συμβαίνει έξω, με προσήλωση μόνο στο άψυχο γράμμα του νόμου. Αυτό προκύπτει από την υπ' αριθ. 307/2014 απόφαση της Επιτροπής Αναστολών του Συμβουλίου της Επικρατείας, με την οποία αναστέλλεται η εφαρμογή της απόφασης του υπουργείου Ανάπτυξης για πιλοτική προαιρετική λειτουργία -για ένα έτος- των εμπορικών καταστημάτων τις Κυριακές, πέραν των επτά που έχουν ήδη ορισθεί.

Εναντίον της εκτέλεσης της υπουργικής απόφασης είχαν προσφύγει στο ΣτΕ φορείς της αγοράς, μεταξύ των οποίων και η ΓΣΕΒΕΕ, μέχρι την έκδοση της απόφασης επί της αίτησης ακύρωσης που έχει ασκηθεί. 

Θα είναι δυσεπανόρθωτη η ηθική βλάβη των αιτούντων στο δικαίωμα της άσκησης της θρησκευτικής λατρείας και ανεπανόρθωτη η οικονομική βλάβη. 

Συγκεκριμένα, η απόφαση έχει ως εξής: 

«7. Επειδή, η Επιτροπή κρίνει ότι η μεν ηθική βλάβη των αιτούντων η αναφερόμενη στο δικαίωμα του ελευθέρου χρόνου και της απολαύσεώς του από κοινού με την οικογένειά τους κατά την κοινή αργία της Κυριακής, καθώς και στο δικαίωμα στην άσκηση της θρησκευτικής λατρείας, παρίσταται αυτονοήτως δυσεπανόρθωτη. Η δε οικονομική βλάβη πιθανολογείται επίσης ως ανεπανόρθωτη ή πάντως δυσχερώς επανορθώσιμη, από τα προσκομισθέντα από αυτούς στοιχεία και μελέτες αρμοδίων ερευνητικών φορέων της Ελλάδας και του εξωτερικού, εκτιμώμενα υπό το φως της κοινώς γνωστής οικονομικής κρίσεως, τα στοιχεία δε αυτά δεν αμφισβητούνται ούτε αποκρούονται από τη Διοίκηση. Εξάλλου, η επίκληση εκ μέρους της Διοικήσεως της εξαγωγής συμπερασμάτων από την πιλοτική εφαρμογή του μέτρου ως λόγου δημοσίου συμφέροντος κωλύοντος τη χορήγηση της αιτούμενης αναστολής, δεν δύναται να αντισταθμίσει την πιθανολογούμενη βλάβη των αιτούντων, πολλώ μάλλον καθ' όσον η Διοίκηση δεν επικαλείται ούτε προσκομίζει στοιχεία ή μελέτες επί των οποίων δύναται να θεμελιωθεί προσδοκία θετικών αποτελεσμάτων από το επίμαχο μέτρο. 

Τέλος, η ανάγκη εξυπηρέτησης του αυξημένου αριθμού των τουριστών της χώρας και τις Κυριακές δύναται να καλυφθεί με την εφαρμογή της προμνημονευθείσας παρ. 2 του άρθρου 16 του ν. 4177/2013, δυνάμει της οποίας ο Αντιπεριφερειάρχης εξουσιοδοτείται να εκδώσει απόφαση για τον ορισμό περιοχών της περιφερείας του στις οποίες επιτρέπεται η λειτουργία και τις Κυριακές καταστημάτων μέχρι 250 τ.μ., υπό τον όρο να μην ανήκουν σε αλυσίδα καταστημάτων, να μη λειτουργούν ως «κατάστημα εντός καταστήματος» και να μη βρίσκονται σε εκπτωτικά καταστήματα, εκπτωτικά κέντρα ή εκπτωτικά χωριά». 

Στην Επιτροπή που συνεδρίασε σε συμβούλιο μετείχαν ο πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας Σωτ. Ρίζος και οι σύμβουλοι Δ. Μαρινάκης και Μ. Καραμανώφ, με γραμματέα τη Μ. Παπασαράντη.

Πηγή:  Εφημερίδα «ΤΟ ΠΑΡΟΝ» Κυριακή 26/10/2014

***********************

 ΚΥΡΙΑΚΗ  ΑΡΓΙΑ  Η  ΟΧΙ ;

Ανδρέα Θ. Μάντη

Μηχ/γου – Ηλ/γου Μηχανικού Ε.Μ.Π 

Εκτιμητή Εθνικής Τραπέζης της Ελλάδος

Παρακολουθώ εδώ και αρκετές ημέρες,τη σχετική αρθρογραφία των εφημερίδων και τις συζητήσεις στα ηλεκτρονικά ΜΜΕ - πάνω στο θέμα του ανοίγματος των καταστημάτων όλες τις Κυριακές του χρόνου, όπως τούτο προβλέπει ο Ν. 4677/2013 - με εκτεταμένα άρθρα και σχόλια που αποπνέουν κατά την άποψή μου, υπερβολική σιγουριά και απόλυτη βεβαιότητα για τη θετική αποτίμηση των επιπτώσεων και των  αποτελεσμάτων στην Εθνική μας Οικονομία.

Διάβασα επίσης πολλές επιστολές αναγνωστών, οι οποίοι είναι εντελώς αντίθετοι  στο παραπάνω μέτρο και εκφράζουν καθαρά την πλήρη διαφωνία τους για θρησκευτικούς, ηθικούς,παραδοσιακούς,κοινωνικούς και εθνικούς λόγους (θρησκευτικά καθήκοντα, καταστροφή οικογένειας, σωματική και οικονομική επιβάρυνση των εργαζομένων, σύνθλιψη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, αλλαγή τρόπου ζωής και συμπεριφοράς, κ.λ.π.).

Επειδή δεν γνωρίζω αν αποτελεί, όπως λέγεται, μνημονιακή απαίτηση των δανειστών μας, στηρίζομαι σε λογικές επεξεργασίες και σκέψεις που μου γεννήθηκαν, καθώς βρέθηκα ειλικρινά σε πλήρη αδυναμία να κατανοήσω την οικονομική ανάπτυξη και ωφελιμότητα του μέτρου, την οποία επικαλούνται ότι θα προκύψει για τη χώρα μας και ως εκ τούτου,να δώσω οποιαδήποτε εύλογη ερμηνεία στην πεισματική υπεράσπιση και την ακραία εμμονή της Ελληνικής Κυβερνήσεως.

Θα σταθώ επίσης,σε όσα έχουν αναπτυχθεί και σε όσα έχουν γραφεί σχετικά με το θέμα της Κυριακής αργίας, από πλευράς ιστορικής, θεολογικής, ιατροκοινωνικής, φιλοσοφικής, οικονομικής,νομικής και συνδικαλιστικής            - αφού κάποιες αναφορές είναι εκ των πραγμάτων επιβεβλημένες - και θα εκθέσω μερικές προσωπικές περιβαντολογικές ευαισθησίες και σκέψεις μου.

'Ετσι λοιπόν, ας ερευνήσουμε απο όλες τις πλευρές,το συγκεκριμένο μέτρο.

Α) Από ιστορικής απόψεως :

Μετά τήν ειρήνη και το διάταγμα των Μεδιολάνων (313) ο Μέγας Κων/νος, υπέγραψε τον πρώτο του νόμο με το διάταγμα της 3ης Μαρτίου 321, με τον οποίον εντέλλεται, όπως «όλοι οι Δικασταί, ο Λαός της πόλεως και αι λοιπαί εργασίαι οφείλουν να καταπαύουν κατά την αξιοσέβαστον ημέραν του Ηλίου» (C 111,12  2, in Corpus Juris Civilis τ. II, Codex Justinianus, Berlin 1927), αφού με την εν λόγω φράση «σεβαστή ημέρα του ηλίου» αποκαλούσε την ημέρα της Κυριακής.

Η εν Λαοδικεία Σύνοδος της Φρυγίας (364μ.χ) μέ τόν 29ο Κανόνα της, όρισε «οὐ δεῖ χριστιανούς ἰουδαΐζειν, τήν δέ Κυριακήν προτιμώντες σχολάζειν ως χριστιανοί» (Omnes judices urbanaeque pledes et atrium officia cunctarum venerabili die solis quiescant) τον οποίο κανόνα μάλιστα, επεκύρωσε καί ο διάδοχός του Μ. Θεοδόσιος, μέ τόν κωδ. VIII 8, 3 καί XV 5, 2,αλλά και στη συνέχεια μία σειρά από «Νεαρές» και Διατάξεις των Αυτοκρατόρων Θεοδοσίου Α', Θεοδοσίου Β', Ιουστινιανού και Λέοντος Γ', όρισαν όπως: «Δικασταί μεν και Δήμοι των πόλεων και οι εκ τεχνών βιούντες  αργείτωσαν εν Κυριακή, μόνοι δε γεωργοί εργαζέσθωσαν και η αιτία της λύσεως της τιμής της ημέρας άλογος. Δοκεί γαρ σωτηρίας των καρπών, έστι δε αληθώς ουδέν. Ου γαρ το σπουδαίον της γεωργίας, αλλά του καρποδότου έλεος την ευθυνίαν παρέχεται των καρπών» (ΝΕ' ΙΙ COLL.NOV.LV).

Η ΣΤ' Οικουμενική Σύνοδος του 680 μ.χ., που συνεκλήθη στο παλάτι των Τρούλων της Κωνσταντινουπόλεως, στην Ανατολή, και ο πατέρας της Ευρώπης αυτοκράτορας Καρλομάγνος (800μ.χ),στη Δύση,καθιέρωσαν τελικώς ως πλήρη αργία την Κυριακή, με απολύτως αιτιολογημένο σκοπό, την συμμετοχή των Χριστιανών στη λατρευτική σύναξη στους Ναούς και την οικογενειακή  τους ανάπαυση και γαλήνη.

Και βέβαια, στα νεότερα χρόνια του Ελληνικού Κράτους, η απόφαση για εφαρμογή της Κυριακής ως αργίας, ήταν προϊόν πολύχρονων διεργασιών της κυβερνήσεως Κυριακούλη Μαυρομιχάλη, που ψήφισε ειδικό Nόμο, ο οποίος δημοσιεύθηκε στα τέλη Δεκεμβρίου 1909 και άρχισε να εφαρμόζεται την πρώτη Κυριακή του νέου χρόνου,4 Ιανουαρίου1910,για να εδραιωθεί αργότερα με αποφάσεις της δημοκρατικής κυβερνήσεως του Ελευθερίου. Βενιζέλου (1928 -1932) ,αλλά κι αυτής ακόμη της δικτατορικής του Ιωάννου Μεταξά(1936 -1940).

Β) Από Θεολογικής πλευράς:

Οι Βιβλικές επιταγές της Αγίας Γραφής, κατά την έκφραση «αὕτη ἡ ἡμέρα, ἣν ἐποίησεν ὁ Κύριος· ἀγαλλιασώμεθα καὶ εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ» (Ψαλμ. 117,24) και, λέγεται «Κυριακή» η ημέρα αυτή, γιατί ανήκει στον Κύριο, τον Θεό μας, καθόσον είναι η «ἡμέρα μία», όπως την λέγει η Γένεση στο πρώτο της κεφάλαιο, που ομιλεί για την δημιουργία: «καὶ ἐκάλεσεν ὁ Θεὸς τὸ φῶς ἡμέραν καὶ τὸ σκότος ἐκάλεσε νύκτα,καὶ ἐγένετο ἑσπέρα καὶ ἐγένετο πρωΐ, ἡμέρα μία» (Γεν. 1,5).

Κατά την τέταρτη εντολή του Δεκαλόγου «ἓξ ἡμέρας ἐργᾷ καὶ ποιήσεις πάντα τὰ ἔργα σου· τῇ δὲ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ σάββατα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου· οὐ ποιήσεις ἐν αὐτῇ πᾶν ἔργον.» (Ἐξ. κ´ [20] 9-11), «φύλαξαι τὴν ἡμέραν τῶν σαββάτων ἁγιάζειν αὐτήν, ὃν τρόπον ἐνετείλατό σοι Κύριος ὁ Θεός σου» (Δευτ. ε´ 12-14), δηλ.επί έξι ημέρες θα εργάζεσαι και θα κάνεις όλες τις εργασίες σου, όμως την εβδόμη ημέρα θα διακόπτεις την εργασία σου, προς τιμήν Κυρίου του Θεού σου και την ημέρα αυτή δεν θα κάνεις καμιά βιοποριστική εργασία . Για αυτό λοιπόν το λόγο ευλόγησε την έβδομη ημέρα και την ξεχώρισε ώστε να είναι αγία και ιερή προς τιμήν Του.

Ο ίδιος ο Κύριος επεσήμανε στα μέλη της Εκκλησίας Του, όταν εδίδαξε: «Οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ» (Ματθ. ς΄ 24) δεν μπορείτε δηλ. να είσθε συγχρόνως δούλοι και του Θεού και του μαμωνά, ενώ και ο Ευαγγελιστὴς Ιωάννης (67-70 μ.Χ.) αναφέρει στην Αποκάλυψη το όνομα Κυριακή, «Ἐγενόμην, λέει, ἐν πνεύματι ἐν τῇ Κυριακῇ ἡμέρᾳ» (1,10), και μάλιστα νωρίτερα, ἡ Κυριακὴ προσδιοριζόταν ὡς ἡ μία τῶν σαββάτων (Ἰω 20,1· 19· Α΄ Κο 16,2), κατά την οποία οι Χριστιανοί ενθυμούμενοι ότι ο Χριστός αναστήθηκε τη «μία των Σαββάτων» δηλ.την επομένη ημέρα,και θέλοντας να την τιμήσουν, δεν την ονόμασαν ημέρα αργίας αλλά ημέρα αγιασμού, και κατά την οποία συγκεντρώνονταν για να τελέσουν το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας με τὴν κλάσιν τοῦ ἄρτου, τὴν ἀκρόασι τοῦ λόγου (Πρξ 20,7), καὶ τὸ Κυριακὸν δεῖπνον φαγεῖν (Α΄ Κο 11,20). Η πράξη αυτή έμεινε ως το μέγα  μυστήριο της Θείας Κοινωνίας, γιὰ πάντα, στὴν Έκκλησία μας.

Η Κυριακή, λοιπόν εἶναι ἀφιερωμένη στὸν Κύριο, γιατὶ τὴν ἡμέρα τούτη ἀναστήθηκε ἐκ νεκρῶν καὶ (μὲ τὸν τρόπο αὐτό) μᾶς ἔκανε γνωστὴ καὶ βέβαιη τὴν κοινὴ σε όλους μας, ἀνάσταση.

Γ) Από κοινωνιολογικής σκοπιάς:

Ως γνωστόν, στην ανθρώπινη κοινωνία γενικά, οι ημέρες της εβδομάδος έχουν καταχωρισθεί η μεν Κυριακή,ως ημέρα των Ορθοδόξων,το δε Σάββατο, ως η ημέρα των Εβραίων και τέλος η Παρασκευή, ως η ημέρα των Μουσουλμάνων.

Οι δύο τελευταίες κατηγορίες, δηλ. οι Εβραίοι και οι Μουσουλμάνοι, τηρούν με θρησκευτική ευλάβεια την αργία της θρησκείας τους, ενώ οι εμείς οι Χριστιανοί  καταπατούμε συχνά την αργία της Κυριακής, την ημέρα δηλαδή της Αναστάσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

Κατά δε τον Μωσαϊκό Νόμο, καθορίζεται ως αργία για τους Εβραίους - με την προαναφερθείσα τετάρτη εντολή - η ημέρα του Σαββάτου, ως ημέρα ευγνωμοσύνης προς το Θεό που τούς ελευθέρωσε απο τη δουλεία της Αιγύπτου .

Ενώ τέλος η Παρασκευή, ορίζεται απο τον Μωάμεθ στο Κοράνι, ως ημέρα προσευχής και αργίας για τους μουσουλμάνους, στους οποίους συμπεριλαμβάνονται και οι ακραίες σουνητικές φονταμενταλιστικές κοινωνίες των Τζιχαντιστών ΙΚΙΛ του Ιράκ και του Λεβάντε (Συρίας), της Αλ Κάιντα, των Ταλιμπάν του Αφγανιστάν, της Αλ Νούσρα, της Μπόκο χαράμ , της σιιτικής Χεζμολάχ του Λιβάνου ,της Χαμάς της Γάζας, της Φατάχ της Δυτ. Όχθης και βέβαια, των κοσμικών θεοκρατικών σουνητικών κρατών της Σαουδικής Αραβίας, των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, του Κατάρ,του Ντουπάι, της Υεμένης, του σιιτικού Ιράν και της μετριοπαθούς σουνιτικής Τουρκίας  κ.λ.π.

Δ) Από οικονομικής θεωρήσεως:

Επιστημονικές έρευνες δείχνουν ότι το οικονομικό αποτέλεσμα από την κυριακάτικη εργασία, είναι πενιχρό έως αρνητικό, εκτός από αλυσίδες πολυκαταστημάτων, που απευθύνονται κυρίως στους τουρίστες. Αυτός είναι και ο λόγος που, παρά το νόμο στη Γαλλία και τα κίνητρα στην Αγγλία και στις ΗΠΑ, λίγα είναι τα καταστήματα που εργάζονται τις Κυριακές.

Εξάλλου σε καμία περίπτωση οι επιχειρηματικές αυτές κινήσεις στην Πατρίδα μας,δεν εξασφαλίζουν οικονομική επιτυχία, αφού είναι γνωστόν ότι σήμερα μία καθαρά Ελληνική Επιχείρηση με αλυσίδα 110 καταστημάτων - που δραστηριοποιείται στο λεκανοπέδιο των Αθηνών - με αμετάκλητη απόφασή της, όχι μόνον δεν ανοίγει τις Κυριακές ,αλλά συνάμα και το προσωπικό της διατηρεί και δεν απολύει, αλλά και το πιο εντυπωσιακό μάλιστα, προσλαμβάνει νέο προσωπικό !

Δε σκέπτονται συνεπώς οι ιδιοκτήτες της, την αύξηση των κερδών της επιχείρησής τους, μέσα στον ανελέητο και σκληρό ανταγωνισμό της ελεύθερης αγοράς ;

Εξάλλου μή ξεχνάτε τους Χρηματοπιστωτικούς Οργανισμούς και Τράπεζες (Ελληνικές και Ξένες) ουδόλως συζητούν τη λειτουργία τους κατά  τις ημέρες  των Κυριακών , γιατί λοιπόν;

Ας δούμε λοιπόν, τι συμβαίνει με το κράτος του Ισραήλ ( τη μοναδική  χώρα με δημοκρατικούς θεσμούς σε όλη την  περιοχή  της Μ. Ανατολής).

Όταν λέμε αργία στο Ισραήλ, εννοούμε ότι κατὰ τὸ προαναφερθέν 24ωρο απαγορεύονται 39 κατηγορίες δραστηριοτήτων, μεταξύ των οποίων τὸ μαγείρεμα σε φωτιά η η παρασκευή οποιουδήποτε φαγητού με εστία, πού νά έχει θερμοκρασία άνω των  40 βαθμών Κελσίου.

Πρακτικά στά ξενοδοχεία δεν λειτουργούν κανονικά οι ανελκυστήρες, φαγητό δέν προσφέρεται παρά κάποιο σάντουιτς, δέν βρίσκει κανείς ούτε φαρμακείο ανοικτό, ούτε περίπτερο. Έξ άλλου ο εθνικός αερομεταφορέας  ΕL ΑL ,δέν έχει πτήσεις τό Σάββατο.

Ή αργία του Σαββάτου γιά τούς Έβραίους είναι ιερὴ καὶ ούδεὶς μπορεί νὰ τήν παραβιάσει. Μέχρι καὶ διεθνείς αθλητικὲς έκδηλώσεις άναβάλλονται, η τὸ πρόγραμμά τους προσαρμόζεται στήν εβραϊκὴ άργία του Σαββάτου!

 Τὸ Ίσραήλ, όπως ήδη σημειώθηκε, είναι μέλος του ΟΟΣΑ άπὸ τὸ 2010. Είναι κοινοβουλευτικὴ δημοκρατία, χωρὶς Σύνταγμα, άφού οι ίσχυρότατοι θρησκευτικοὶ κύκλοι του, έχουν επιβάλλει τήν άποψη ότι δὲν χρειάζεται, αφού υπάρχει ο Μωσαϊκὸς Νόμος. Τὸ κατὰ κεφαλὴν είσόδημα τὸ 2011 ήταν 29.672 $ (28η θέση παγκοσμίως). Πρὸς σύγκριση τὸ κατὰ κεφαλὴν ΑΕΠ τῆς Έλλάδος τὸ 2011 ήταν 28.610 $ (30ή θέση). Τὸ 2012 τό Ίσραὴλ είχε ανάπτυξη 3,2% καὶ τὸ δημόσιο χρέος του, τὴν ίδια χρονιά, ήταν 84,2%. Όλα αυτά μὲ τήν αυστηρὴ τήρηση της αργίας τού Σαββάτου

Ό τουρισμός αποτελεί μία απὸ τίς προτεραιότητες της κυβέρνησης τοῦ Ίσραήλ. Τὸ 2013 στή στενή έκτασή του (20.770 τετρ. χλμ, μικρότερη τής Στερεάς Έλλάδος – 24. 910 τετρ. χλμ) το  Ίσραὴλ δέχθηκε 3.540.000 τουρίστες καί προσκυνητές, ποὺ άφησαν στὴ χώρα 11,5 δισεκατομμύρια δολάρια. Έπομένως τὸ Ίσραὴλ ένδιαφέρεται τουλάχιστον όσο καὶ η Έλλάδα γιὰ τήν έξυπηρέτηση τών τουριστών. Όμως δὲν άνταλλάσσει τό χρήμα άπό τόν τουρισμό μέ τήν ίερότητα της ήμέρας του Σαββάτου.

Ε) Από νομικής & συνδικαλιστικής  ερμηνείας:

Υπάρχει σχετική απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, (12.09.2014),που θεωρεί παράνομη την κατάργηση της αργίας της Κυριακής,αφού το ΣτΕ αναγνωρίζει πως για λόγους ''οικογενειακής συνοχής'' και ''εκκλησιασμού'' δεν πρέπει να καταργηθεί η αργία των Κυριακών, όπως ζητούσαν τούτο με προσφυγή τους στο Συμβούλιο της Επικρατείας, οι Σύλλογοι των Εμποροϋπαλλήλων.

Ας ελπίσουμε βέβαια οτι  δεν θα υπάρξει καμμία αλλαγή με νεώτερη απόφαση, η σε εικαζομένη  προσφυγή της Κυβερνήσεως,αν ληφθεί υπόψη, η προ ολίγων μόλις ημερών διατυπωθείσα  πρόταση του Προέδρου του ΣτΕ, με την οποία  εισηγείται την αποδοχή της εν λόγω προσφυγής και την απόρριψη της απόφασης του τ. υπουργού ανάπτυξης, για το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές και ήδη αναμένουμε σε λίγες ημέρες την απόφαση της ολομέλειας του Σώματος!

.

Σημειώνεται οτι στον κατάλογο των υποστηρικτών της αργίας της Κυριακής είναι η Ευρωπαϊκή Συνδικαλιστική Ομοσπονδία, της οποίας, από την Ελλάδα, είναι μέλη η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ. Συμμετέχουν ακόμη συνδικάτα από όλες τις χώρες μέλη της ΕΕ. Επίσης υποστηρίζει τη Συμμαχία, η Επιτροπή των Ρωμαιοκαθολικών Επισκόπων της ΕΕ, η Ομοσπονδία των Καθολικών Οργανώσεων για την Οικογένεια και η Προτεσταντική Εκκλησία της Γερμανίας.

Στον κατάλογο των μελών της Συμμαχίας περιλαμβάνονται επίσης το Συμβούλιο των Ευρωπαϊκών Εκκλησιών, στο οποίο συμμετέχουν το Οικουμενικό Πατριαρχείο, η Εκκλησία της Ελλάδος, η Εκκλησία της Κύπρου και άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες. Επίσης η μεγάλη Γαλλική Εργατική Συνομοσπονδία Χριστιανών Εργατών (CFTC) και οι συνδικαλιστικές οργανώσεις της Γερμανίας, του Βελγίου, της Αυστρίας, της Εσθονίας, του Λουξεμβούργου, της Σλοβακίας, από δε την Πολωνία η γνωστή «Αλληλεγγύη», αλλά και άλλες οργανώσεις Ευρωπαίων πολιτών.

Είναι η πρώτη φορά που υπάρχει μια τέτοια συμμαχία Εκκλησίας και συνδικάτων σε Πανευρωπαϊκό επίπεδο.

Σε πρόσφατο μάλιστα  συνέδριο  επιστήμονες ομιλητές τόνισαν ότι η Ευρώπη έχει ανάγκη από ένα κοινωνικό μοντέλο που να μη στηρίζεται μόνο στην παραγωγή και στην κατανάλωση, αλλά επίσης στον ελεύθερο χρόνο για τις προσωπικές επιλογές του κάθε πολίτη -εργαζομένου.

 Μεταξύ των ομιλητών της σχετικής  διάσκεψης ,ήταν και ο Γερμανός καθηγητής Ψυχολογίας κ. Friedhelm Nachreiner, ο οποίος επισήμανε το γεγονός ότι το Γερμανικό Συνταγματικό Δικαστήριο με πρόσφατη απόφασή του κατήργησε το άνοιγμα των καταστημάτων την Κυριακή, στη Χώρα.

Επίσης ο κοινωνικός ερευνητής δρ. Ζιλ Έμπρεϊ παρουσίασε το αποτέλεσμα επιστημονικής έρευνας, που έδειξε ότι τα άτομα που εργάζονται την Κυριακή, επηρεάζονται αρνητικά τόσο στον τομέα της υγείας τους, όσο και σ' αυτόν της ασφάλειας στην εργασία τους.

Στις 20 Ιουνίου 2011 εκπρόσωποι (65) Πανευρωπαϊκών Οργανώσεων πολιτών, συνδικάτων, της Ορθόδοξης Εκκλησίας και των άλλων Χριστιανικών Ομολογιών, που όλοι μαζί αποτελούν την «Ευρωπαϊκή Συμμαχία για την αργία της Κυριακής» συναντήθηκαν στις Βρυξέλλες, με πρωτοβουλία της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής. Στο τέλος της συναντήσεως υπέγραψαν ανακοίνωση, με την οποία δεσμεύτηκαν να αγωνιστούν για την διατήρηση ως υποχρεωτικής της αργίας της Κυριακής και για ένα ανθρώπινο ωράριο εργασίας.

Τα μέλη της Συμμαχίας στην ίδια ανακοίνωση ζητούν, η Ευρωπαϊκή Νομοθεσία, όπως επίσης και αυτές των κρατών μελών, να σέβονται τους εργαζόμενους πολίτες και την ιδιωτική τους ζωή, που περιλαμβάνει και τον ελεύθερο χρόνο που πρέπει να έχουν και να μοιράζονται με τα άλλα μέλη της οικογένειάς τους.

Γνωστόν είναι επίσης ότι η μεν Εθνική Συνομοσπονδία Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ),αναφέρεται στη μακροχρόνια κάμψη και τα χιλιάδες «λουκέτα» (214.000)  των  μικρών καταστημάτων και υποστηρίζει ό,τι ούτε αύξησαν τον τζίρο , ούτε τον όγκο των πωλήσεων ,ούτε την απασχόληση και τους μισθούς στη Ελληνική αγορά , όπως εξάλλου τούτο προκύπτει και απο τα στοιχεία για τον Δείκτη Αξίας Κύκλου Εργασιών του Λιανικού Εμπορίου -  της ΕΛ.ΣΤΑΤ., που έδειξε ο,τι ο τζίρος των εμπορικών επιχειρήσεων υποχώρησε κατά 2,2% το τελευταίο εξάμηνο Νοεμβρίου 2013 - Απρίλιος 2014, συγκριτικά  με το αντίστοιχο περσινό εξάμηνο

Όι δε αλυσίδες - κατά βάση πολυεθνικών καταστημάτων και μεγάλων εμπορικών κέντρων - υποστηρίζουν, άκουσον–άκουσον ,ότι η μείωση οφείλεται στίς κακές συγκυρίες  και το διεθνές άσχημο κλίμα, αλλά και  στη δυσμενή ακολουθουμένη  και εφαρμοζόμενη σε βάρος τους φορολογική πολιτική της Κυβερνήσεως !

Εκτός λοιπόν των παραπάνω λόγων που που παρατέθηκαν, υπεισέρχεται και μία άλλη σειρά τεχνικοεπιστημονικών ωστόσο παραγόντων, τους οποίους εν τάχει, αναπτύσσω:

Ζ) Περιβαντολογική ερμηνεία:

 1. Ως γνωστόν στην Πατρίδα μας, καθώς βρίσκεται στη Νότιο Μεσόγειο και στη Ανατολική Μεσογειακή Λεκάνη, οι αναπτυσσόμενες κατά το καλοκαίρι θερμοκρασίες είναι πολύ υψηλές και η εξαιρετική χαμηλή κάλυψη πρασίνου των Ελληνικών πόλεων (η μικρότερη όλων των ευρωπαικών πόλεων,λιγότερη μάλιστα  και αυτού του 2% ),σημαίνει συνεχή χρήση των ενεργοβόρων κλιματιστικών μηχανημάτων και των κεντρικών εγκαταστάσεων κλιματισμού για τους καλοκαιρινούς μήνες,ενώ δεν πάει πίσω η χρήση τους και κατά το χειμώνα .

Συνεπώς το κόστος της επιχείρησης αυξάνει  λόγω της λειτουργίας του κλιματισμού, του εξαερισμού , του φωτισμού, των  ανελκυστήρων, των κυλιομένων κλιμάκων και των λοιπών  καταναλώσεων (τηλέφωνα,νερό, επιγραφές, ηλεκτρ. υπολογιστές, κ.λ.π) και της προκύπτουσας πρόσθετης δαπάνης ένεκα της αγοράς νέων μηχανημάτων προς βελτίωση των  συνθηκών ανέσεως ,της συντήρησης  και αποκατάστασης των τυχόν  βλαβών και ζημιών που δημιουργούνται απο την  αδιάκοπη λειτουργία των συσκευών ως και όλων των ηλεκτρομηχανολογικών εγκαταστάσεων χωρίς την  επιβάρυνση  και των  οικοδομικών  στοιχείων των  κτηρίων ( αποκαταστάσεις τοίχων,κλιμάκων, δαπέδων,οροφών , ψευδοροφών ,ξύλινων και μεταλλικών  κουφωμάτων , σιδηρών κατασκευών ,χρωματισμών, υαλοπινάκων, κ.λ.π.).

Δύσκολο να πεί κανείς με βεβαιότητα ότι προκύπτουν  κέρδη  μετά τις νέες πρόσθετες  αυξημένες λειτουργικές  δαπάνες και  επιβαρύνσεις .

Σε αυτά θα πρέπει να προστέσετε τις προσαυξήσεις  στα ημερομίσθια των εργαζομένων λόγω της απασχόλησης τους κατα τις Κυριακές ( πρίν την οικονομική κρίση  βέβαια,υπήρχε ένα επι πλέον 75% κόστος στα ημερομίσθια).

2. Η εκτεταμένη χρήση των κλιματιστικών μηχανημάτων και των κεντρικών εγκαταστάσεων , συμβάλλει στην περιβαλλοντική υποβάθμιση  με τη δημιουργία εστιών μικροκλιμάτων δηλ. μικρών διαφοροποιουμένων  θερμοκρασιών  σε πλατείες και δρόμους, ήτοι  μεταβολή επι τα χειρίστω, της συνθηκών άνεσης και διαβίωσης,  των κατοίκων των πόλεων.Μάλιστα  προ ημερών , ο Γ.Γ. Δημοσίων Εργων σημείωσε  ότι με την ανάπλαση κσι μόνον της Λεωφ.Πανεπιστημίου-που χρηματοδοτείται απο το ίδρυμα Ωνάση - θα δημιουργηθεί ένα μεγάλο γραμμικό πάρκο, στο οποίο θα φυτευτούν 800 δένδρα και φυτά και σύμφωνα με τις μελέτες, το καλοκαίρι π.χ. θα υπάρξει  μια μέση πτώση της θερμοκρασίας έως και 2-3 βαθμούς!

Όμως και κατά τους χειμερινούς μήνες, ότε λειτουργούν οι  κεντρικές θερμάνσεις  ( όσες δηλ.χρησιμοποιούν πετρέλαιο θέρμανσης στους λέβητές τους) προκύπτουν ρύποι αιθάλης και μικροσωματιδίων που καθιστούν αποπνικτική την ατμόσφαιρα με το φωτοχημικό νέφος και  την αιθαλομίχλη.

3. Η αυξημένη κυκλοφοριακή κίνηση - λόγω της λειτουργίας των καταστημάτων - συμβάλλει στην επιβάρυνση της ατμόσφαιρας με καυσαέρια, στην αύξηση δηλ.των αερίων ρύπων των πόλεων και της υγρασίας και εν τέλει του φαινομένου του θερμοκηπίου,με τη συσσώρευση CO2, CO, οξειδίων του αζώτου, μικροσωματιδίων και αιθάλης ( κατά τους χειμερινούς μήνες), και λοιπών επικινδύνων για την υγεία του ανθρώπου ρύπων.

4. Η αυξημένη χρήση των μέσων μαζικής μεταφοράς (μετρό, λεωφορεία, τράμ, τρόλευ) σημαίνει περισσότερες πληρωμές για μισθούς εργαζομένων και εισαγωγή υγρών καυσίμων (πετρέλαιο, υγραέριο, φυσικό αέριο) και χρήση στερεών και υγρών καυσίμων απο τις εταιρείες ηλεκτρικής ενεργείας(επι του προκειμένου, της ΔΕΗ) αλλά και αναγκαστική εξαγορά εκπεμπομένων ρύπων.

5. Ο αέρας των πόλεων – που έχουν επιβαρυνθεί απο την εν πολλοίς άναρχη και χωρίς μέτρο δόμηση τους - θα πρέπει να ανανεώνεται με συχνότητα 2-5 φορές την ημέρα, η οποία ωστόσο δυσχεραίνεται κατά πολύ απο τα εμπόδια που έχουν παρεμβληθεί στις διόδους του φρέσκου αέρα ( βλ. παρεμβαλλόμενα οικοδομικά εμπόδια στο «βορειαδάκι» της Πάρνηθος και στην αύρα του Φαλήρου, για το λεκανοπέδιο των Αθηνών), πράγμα που εξασφαλίζεται μερικώς με την «ανάπαυση» και ξεκούραση των πόλεων - έστω και μία ημέρα της εβδομάδος- όταν δηλαδή περιορίζεται η καθημερινή έντονη ανθρώπινη δραστηριότητα και κίνηση.

6. Η λειτουργία των μηχανημάτων,των αυτοκινήτων και των λοιπών οχλουσών επιχειρήσεων, βιομηχανιών, βιοτεχνιών, προσθέτει νέα  ηχορύπανση,  των οποίων τα Decibels της, επιβαρύνει σημαντικά τη ήδη βεβαρυμένη σωματική και ψυχική  υγεία των πολιτών .

Τελικό συμπέρασμα:

Όλα τα παραπάνω, θα πρέπει να μας βάλουν σε σκέψεις για το ποιοί ακριβώς επιμένουν  στην κατάργηση της Κυριακής αργίας .

Ας μας προβληματίσει ιδιαιτέρως το γεγονός οτι οι μεγάλες Πολυεθνικές Εταιρείες,διαγκωνίζονται ποιός θα επικυριαρχήσει του άλλου και εν τέλει ποιός θα κερδίσει την Ελληνική αγορά.

Στο βωμό του ὑλισμοῦ καὶ τοῦ ὠφελιμισμοῦ, θυσιάζεται ἡ ἀργία τῆς Κυριακῆς,αφού δεν είναι ασφαλώς κύριος σκοπός και στόχος το κέρδος, όπως θέλουν κάποιοι να εμφανίζουν,αλλά μία καθαρά Αντιλαϊκὴ, Αντεργατική και Αντιχριστιανικὴ ἐνέργεια, που θα οδηγήσει με βεβαιότητα, τη χειμαζόμενη και πολλαπλώς υποφέρουσα Ελληνική Κοινωνία,σε νέα αποσύνθεση και επιπρόσθετο μαρασμό!

Δε χρειάζεται νομίζω,να αναφερθούμε στην αύξηση του αριθμού των αυτοκτονιών, στην ανάπτυξη τόσο πλήθους ψυχοσωματικών ασθενειών στο γενικό πληθυσμό, στις δραματικές επιπτώσεις της φυγής νέων ανθρώπων (και δή επιστημόνων) στο εξωτερικό και στην ανεξέλεγκτη είσοδο ακραίων μουσουλμάνων λαθρομεταναστών, για τους οποίους είμαστε υποχρεούμαστε  – απο το Διεθνές και Κοινοτικό Δίκαιο - να παρέξουμε διευκολύνσεις για την ανέγερση τεμενών, τζαμιών ή πολιτιστικών κέντρων,που πιθανόν να αποτελέσουν θέρετρα βιαίων σύγκρουσεων των αλληλοσπαρασσομένων μουσουλμανικών σεχτών,φατριών,πτερύγων και δογμάτων του Ισλάμ ( Σιίτες, Σουνίτες, Αλεβίτες, Δρούζοι, Τζιχαντιστές, Αλ Καιντιστές, κ.λ.π.).

Σημειώσατε ότι επίσημες δημογραφικές μελέτες ομιλούν για συρρίκνωση του Ελληνικού πληθυσμού το έτος 2035 , στις 7.500.000 ψυχές !

Προς επίρρωση τούτου, σήμερα μάλιστα η Ελληνική Στατιστική Αρχή ανακοίνωσε οτι οι γεννήσεις  το 2013 μειώθηκαν κατά 6,21% σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά,ενώ αντίστροφη εικόνα παρουσιάζεται στις γειτονικές χώρες της Τουρκίας , της Αλβανίας και των Σκοπίων.

Θα πρέπει λοιπόν να συναινέσουμε κι εμείς,σ΄ αυτή τη νέα διάλυση της Οικογένειας, του πραγματικού κυττάρου της Ελληνικής Κοινωνίας, όταν βλέπουμε τις συνέπειες και τα αποτέλεσματα αυτής ακριβώς της πολιτικής ;

 Ας υπενθυμίσουμε εν τέλει σε κάποιους, τη γνωστή παλαιά λαϊκή ρήση που λέγει «Δύο τρόπους ξέρω να γίνει κάποιος στη ζωή του φτωχός και δυστυχισμένος. Ο ένας είναι να κλέβει κι ο άλλος να δουλεύει την Κυριακή!»