ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ, ΑΓΑΠΗΤΕ κ. ΣΗΜΑΤΗ!

+ Αρχιμ. ΚΩΝΣΤ. ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΠΟΥΛΟΣ

__________Ο Φιλάνθρωπος Κύριός μας εκάλεσε κοντά Του τον αγαπητό μας αδελφό και συλλειτουργό π. Κωνσταντίνο. Τήν  Παρασκευή 19η Ιουνίου 2015 η ψυχή του επέταξε προς τα ουράνια σκηνώματα!  Δυστυχώς εμείς, με συνοδοι- πόρο μας τον π. Χρήστο Τσάκαλο, για υπηρεσιακούς λόγους, ευρισκόμασταν στήν Κορέα, όπου  και πληροφορηθήκαμε το γεγονός. Ευτυχώς όμως πρό της αναχωρήσεώς μας  είχαμε προλάβει νά επισκεφθούμε στο Νοσοκομείο του Αιγίου τον ασθενούντα π. Κωνσταντίνο, να του μεταφέρουμε εκεί -στην Εντατική μονάδα Θεραπείας- την ευλογία του Αγίου Λουκά, Αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως Κριμαίας, νά τον ευλογήσουμε με το άγιο Λείψανο του Αγίου, να προσευχηθούμε γι' αυτόν και να ανταλλάξουμε τον ασπασμόν της εν Χριστώ αγάπης! Πρίν όμως γίνουν όλα αυτά, απεσταλμένος μας είχε ερωτήσει τον π. Κωνσταντίνο, εάν θα εδέχετο μια επίσκεψή μας στο Νοσοκομείο, εκείνος δέ είχε δηλώσει, ότι μετά χαράς αναμένει την επίσκεψή μας! 

________Επιστρέψαντες από την Ασίαν, παρεκαλέσαμε τον π. Χρήστο Τσάκαλο νά γράψει δυό λόγια για τον π. Κωνσναντίνο και να τα αναρτήσουμε στον παρόντα ιστότοπό μας (το Blog), ώστε νά αποδοθή η τιμή σε έναν άξιο Κληρικό μας.

________Τα γεγονότα όμως μας πρόλαβαν!  Ο ζηλωτής κ. Οδυσσέας Τσολογιάννης και συγχρόνως ένας "άσπονδος φίλος"  μας είχε την καλωσύνη με ένα e-mail να μας γνωστοποιήσει ένα μακροσκελέστατο κείμενο του γνήσιου Ορθόδοξου χριστιανού Θεολόγου κ. Παναγιώτη Σημάτη, "αποτειχισμένου δέ" εκκλησια-στικώς, το οποίον αναφέρεται στα της κηδείας του π. Κωνσταντίνου και σχολιάζει ομιλίες και ομιλητές. Εκεί λοιπόν μετά πάθους αναφέρεται και στο ταπεινό πρόσωπό μας, ψευδόμενος ασυστόλως. Έτσι, λοιπόν, εθεωρήσαμε σκόπιμο να παραθέσουμε το κείμενον Σημάτη πρός ενημέρωσιν του χριστεπωνύμου Πληρώματος της Επισκοπής μας, Κλήρου και Λαού. Εκ των προτέρων ξεκαθαρίζουμε το πράγμα, ότι δεν θα κάνουμε διάλογο με τον κ. Σημάτη! Οι πιστοί ας κρίνουν αναμέσον εκείνου και ημών. 

________Είναι γεγονός, ότι κάποια περίοδο ο π. Κωνσταντίνος μαζί με τον Θεολόγο Καθηγητή κ. Παν. Σημάτη, μέ αφορμήν τό αίτημα Ρωμαιοκαθολικών οικονομικών μεταναστών στην πόλη του Αιγίου περί παραχωρήσεως ιερού Ναού πρός τέλεσιν των της λατρείας των, αίτημα το οποίον άλλωστε δεν ικανοποιήθηκε, είχαν αποστασιοποιηθή από την Ιεράν Μητρόπολιν και τον Μητροπολίτην τους, αλλ' ο π. Κωνσταντίνος εγκαίρως είχε κατανοήσει τό σφάλμα του, είχεν εκφράσει την μεταμέλειάν του, είχε ζητήσει συγγνώμην και είχεν αποκαταστήσει τις σχέσεις του με τον Επίσκοπόν του. Ταύτα πάντα αγνοεί ή και παρασιωπά ο κ. Σημάτης! Άλλωστε αρκετές φορές είχαμε συναντηθή εις τον Ναό του Οσίου Λεοντίου, όπου συνήθως εκκλησιάζετο ο μακαριστός Γέροντας,και αντηλάσσαμε τον ασπασμόν της εν Χριστώ αγάπης. 

_____________Εθεωρήσαμεν αναγκαίον να γράψουμε όλα αυτά για να καταστή φανερόν, ότι ο Θεολόγος κ. Παν. Σημάτης, τυφλωμένος από θρησκευτικό φανατισμό, από τον οποίο έχει κυριευθή, στο παρακάτω παρατιθέμενο δημοσίευμά του, ΨΕΥΔΕΤΑΙ σε πολλά σημεία! ΨΕΥΔΕΤΑΙ δε ΑΣΥΣΤΟΛΩΣ! 

_________Δεν προτιθέμεθα να ασχοληθούμε μαζί του. Ο Θεός ας τον κρίνει και ας τον συγχωρήσει! 

_________Κατόπιν σκέψεως αποφασίσαμε να καταχωρήσουμε τις σκέψεις κλπ. του κ. Σημάτη, πρός ενημέρωσιν των πιστών χριστιανών της Μητροπόλεώς μας.  Κατά τήν άποψίν του, αγαπητοί μου Πατέρες και αγαπητοί μου χριστιανοί, τέκνα μου εν Κυρίω αγαπητά, ο Αμβρόσιος, ο Μητροπολίτης σας, 

• είναι ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ!

• Είναι ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗΣ!

• Είναι ΠΕΠΛΑΝΗΜΜΕΝΟΣ ως πρός τήν ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΠΙΣΤΙΝ ΤΟΥ!

• Συνεπώς είναι ΠΡΟΔΟΤΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΊΑΣ! 

_________Εμείς αρνούμεθα όλα αυτά. Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός ας μας ελεήσει! Ευτυχώς που ο κ. Παναγιώτης Σημάτης είναι ΓΝΗΣΙΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ!  Έτσι η Ορθοδοξία μας δεν θα χαθή! Έχει τον ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΗΝ ΤΗΣ! Ακούει στο όνομα ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΗΜΑΤΗΣ, ο και αποτειχισμένος! Αφού όμως είναι αποτειχισμένος πιά, τι θέλει και ασχολείται μαζί μας;  "Ας κάθεται στα αυγά του" και ας απολαμβάνει την πνευματική του ......."στραβομάρα"!     

 + Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

Δευτέρα, 29 Ιουνίου 2015

********************

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ

Κυριακή, 28 Ιουνίου 2015
ΠΗΓΗ: http://apotixisi.blogspot.gr/2015/06/blog-post_99.html

ΟΜΟΛΟΓΙΑ: Ολοι οι ανθρωποι ειμαστε σκουληκια της γης. Ο Θεος μας χαρισε το ανθρωπινο μεγαλειο και μαζι με αυτο το Υψιστο Μεγαλειο της Ορθοδοξης Πιστης. Με αυτην, τα εχουμε ολα και δεν μας λειιπειι τιποτα. Με αυτην, το μεγαλειο μας φθανει στο επαρκον και καταξιωνομεθα την υιοθεσια μας σαν τεκνα του Θεου κατα χαριν. Ενας τετοιος μεγαλος ανθρωπος και μεγαλος ιερεας του Θεου εφυγε απο κοντα μας χωρις να το εχουμε αντιληφθει. Ηταν ο Αγωνιστης και Ομολογητης του Αιγιου π. Κων/νος Παλαιολογοπουλος. Ποσοι εχουμε ακουσει το ονομα του; Αναχωρησε απο την γη υπερασπιζομενος το Πολυτιμοτατον Αγαθον, την Ορθοδοξη Πιστι. Και ετσι γιναμε απο φτωχοι φτωχοτεροι. Ας ελπισουμε ο Θεος να εγειρη νεους ηγουμενους παρηγορητας του λαου του μη εχοντος ποιμενας, αφου οι σημερινοι ποιμενες μετατραπηκαν σε Λυκους. Σωσον Κυριε τον λαον Σου και ευλογησον την κληρονομιαν Σου.

ΛΑΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΥΝΕΧΩΣ ΚΑΙ ΑΝΕΠΑΙΣΘΗΤΩΣ ΕΞΟΥΝΙΤΙΖΕΤΑΙ!

π. Κωνσταντῖνος Παλαιολογόπουλος: Ἕνας ἀπὸ τοὺς πρώτους ἀρχιμανδρίτες ποὺ ἀποτειχίστηκε (ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Καλαβρύτων Ἀμβρόσιο)!

Μὲ ἄλλη μας ἀνάρτηση γνωστοποιήσαμε ὅτι τὴν προηγούμενη Κυριακὴ πραγματοποιήθηκε ἡ νεκρώσιμη ἀκολουθία καὶ ἡ ταφὴ τοῦ σεβαστοῦ μας π. Κωνσταντίνου Παλαιολογόπουλου, ἑνὸς ἱερέως ποὺ εἶχε τὶς πνευματικές του ρίζες στοὺς τελευταίους Ἁγίους τοῦ 20^ου αἰῶνος.

Οἱ ὁμιλητὲς παρουσίασαν τὸν παπα-Κώστα ὡς ἕνα συνήθη σύγχρονο ἱερέα, μὲ θεάρεστες μὲν δραστηριότητες, ἀλλὰ ἐντεταγμένο στὰ πλαίσια τοῦ Οἰκουμενιστικοῦ περιβάλλοντος, ὑπάκουο στὰ κελεύσματα τοῦ (ὡς ἐκ τῶν πράξεών του) φιλοπαπικοῦ Μητροπολίτη Καλαβρύτων Ἀμβροσίου. Ἔτσι ἀλλοίωσαν τὴν πραγματική του εἰκόνα, εἰκόνα ἑνὸς ἀγωνιστῆ καὶ ὁμολογητῆ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως. Ταυτόχρονα −σὲ καιρὸ αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ− ἔδωσαν τὸ μήνυμα στοὺς πιστοὺς καὶ ἔμμεσα τοὺς δίδαξαν τὴν «κακὴ ὑπακοὴ» στοὺς φιλο-Οικουμενιστὲς Ἐπισκόπους.

Δὲν ἤμουν παρὼν στὴν νεκρώσιμη ἀκολουθία στὸ Αἴγιο. Βρέθηκα, ὅμως, στὸ μεγαλόπρεπο Μικρόνι Ἀχαΐας, ὅπου καὶ μετεφέρθη τὸ σκήνωμα τοῦ σεβαστοῦ μας παπα-Κώστα, στὴν τελευταία του κατοικία, καὶ ἐτάφη σ’ ἕνα ἀπέριττο πέτρινο τάφο, ποὺ ὁ ἴδιος, ὡς ἔχων “μνήμη θανάτου”, ἀπὸ χρόνια εἶχε χτίσει, ἐκεῖ, δίπλα στὸ ἐκκλησάκι τοῦ ἀγαπημένου του Ἁγίου Νεκταρίου, στοῦ ὁποίου τὸν Ναὸ πολλὰ χρόνια ὑπηρέτησε στὴν Αἴγινα.

Στὸ  Μικρόνι, πληροφορήθηκα τὰ τῆς νεκρώσιμης ἀκολουθίας. Μὲ σκοπὸ νὰ παρουσιάσω κάποια στοιχεῖα γιὰ τὸν παπα-Κώστα προμηθεύτηκα κάποιες ἀπὸ τὶς ἐπικήδειες ὁμιλίες. Ὅταν τὶς ἄκουσα ὅμως, πικράθηκα πολύ, ἀντιλαμβανόμενος ἄλλη μιὰ φορά, τὸ μέγεθος τῆς φθορᾶς ποὺ ἔχει ἐπιφέρει ὁ Οἰκουμενισμὸς στὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας, σὲ λαϊκοὺς καὶ κληρικούς, σὲ κοντινὰ ἀγαπημένα μας πρόσωπα. Κυρίως ὅμως πικράθηκα, γιὰ τὴν διαστροφὴ εἰδικὰ στὸ ὁμολογιακὸ τμῆμα δράσης του, στὸν ἀγῶνα του ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ! Τὸν ἀπροσκύνητο καὶ ἐπαναστάτη γιὰ τὴν Πίστη καὶ Πατρίδα παπα-Κώστα, τὸν παρουσίασαν σὰν ἕνα ὑπάκουο ἀνθρωπάκι, ποὺ τάχα προσκύνησε τὸν Οἰκουμενιστὴ Μητροπολίτη Καλαβρύτων Ἀμβρόσιο! Ἐκμεταλλευόμενοι τὸν ἐκ τῆς ἀσθενείας του σταυρό, ποὺ τὸν ἀνάγκασε νὰ σιωπήσει τὰ τελευταῖα χρόνια τῆς ζωῆς του, διέγραψαν τὰ ἴδια τὰ πνευματικά του τέκνα τοὺς ὁμολογιακοὺς ἀγῶνες του.

Δὲν θὰ ἐπιχειρήσω νὰ καταδείξω ὅλα αὐτά. Θὰ μείνω μόνο στὸν μικρὸ στὴν ἔκταση ἐπικήδειο λόγο τοῦ π. Νεκταρίου.

  Μὲ ἐμφανῆ τὴν συγκίνηση ὁ π. Νεκτάριος, πνευματικὸ παιδὶ “ἐξ ἁπαλῶν ὀνύχων” τοῦ π. Κωνσταντίνου, μπόρεσε νὰ διατυπώσει λίγες σκέψεις, κατὰ τὴν νεκρώσιμη ἀκολουθία στὸ ἱ. Ναὸ τοῦ ἁγίου Λεοντίου, κτήτωρ τοῦ ὁποίου ἦταν ὁ π. Κωνσταντῖνος.

Ἐπηρεασμένος, ὅμως, ἀπὸ μετα-πατερικὲς ἰδεοληψίες, μὲ ὅσα εἶπε, προσπάθησε ―δυστυχῶς συνειδητά― νὰ μᾶς παρουσιάσει ἕνα ἄλλο παπα-Κώστα ἀπὸ αὐτὸν ποὺ ξέραμε, ἀπ’ αὐτὸν ποὺ ζήσαμε.

Ξέχασε καὶ «ξέχασαν» οἱ ὁμιλητὲς καὶ πνευματικά του παιδιά ὅτι ἐπὶ δεκαετίες ἐδιώκετο ὁ παπα-Κώστας ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη κ. Ἀμβρόσιο, ὁ ὁποῖος μέχρι καὶ «κατασκόπους» ἔστειλε στὸ σπίτι του κάποια μακρινὴ νύχτα, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ὑπάρξει συμπλοκὴ μὲ τοὺς ἐξερχόμενους ἐπισκέπτες ἱερεῖς;

«Ξέχασαν» τὴν ἀντίθεσή του μὲ τὸ σιγοντάρισμα τῆς ἐπίσκεψης τοῦ Πάπα στὴν Ἑλλάδα ἀπὸ τὸν Καλαβρύτων; Ξέχασαν τὴν ἀντίθεσή του στὴν παραχώρηση Ναοῦ σὲ παπικοὺς ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Ἀμβρόσιο; «Ξέχασαν» δηλαδή, ὅτι (ἄρρωστος ὤν) πρωτοστάτησε ὁ παπα-Κώστας στὴν συγκέντρωση ὑπογραφῶν γιὰ νὰ μὴν δοθεῖ Ἐκκλησία στοὺς Παπικούς, ὅπως εἶχε δώσει ὑπόσχεση ὁ κ. Ἀμβρόσιος πρὸς τὸν «φραγκόπαπα Βιδάλη», κατὰ τὴν μαρτυρία τοῦ παπα-Κώστα; (καταχωρημένη στὴν «Ἀπολογία» του πρὸς τὸν Μητροπολίτη).

Λησμόνησαν ὅτι σχεδίαζε νὰ τυπώσει καὶ νὰ ρίξει φεϊβολὰν νύχτα, σὲ ὅλο τὸ Αἴγιο, καταγγέλλοντας τὴν οἰκουμενιστικὴ αὐτὴ πολιτικὴ τοῦ κ. Ἀμβρόσιου;

Μοῦ ἔδωσε τὸ γραπτό του αὐτό, ἀλλὰ ἐπειδὴ ἦταν ἤδη ἀσθενής, τοῦ παρατήρησα ὅτι καὶ ὁ ἴδιος, ἀλλὰ καὶ ὅποιος ρίξει τὰ φεϊβολάν, πιθανὸν νὰ συλληφθεῖ καὶ νὰ κακοπάθει. Καὶ δὲν ἐπέμενε. Παραθέτω δίπλα τμήματα τοῦ σχεδίου τοῦ φεϊβολὰν ποὺ μοῦ παρέδωσε, στὸ ὁποῖο μεταξὺ ἄλλων ἔγραφε:

«Λαέ ξύπνα. Οἱ φύλακες προδίδουν τὴν ορθοδοξία. Ἔχουν κάνει τὴν ἕνωση. Μόνο ποὺ αὐτὴ ἔχει κάποια ἐμπόδια. (Εἶπε σὲ λόγο του πρὸς τὸν καρδινάλιο Κάσπερ ὁ κ. Ἀμβρόσιος): "Διανοίγοντας τὰς ἀγκάλας μας πρὸς τὴν τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν Ἐκκλησίαν, ἀντιμετωπίζωμεν τὸν κίνδυνον ἑνὸς νέου σχίσματος... Ὀφείλομεν νὰ συμπορευθῶμεν". Ἔτσι ἐξηγεῖται καὶ ἡ ζωηρὰ ἐπιθυμία τοῦ Σεβ. Ἀμβρόσιου νὰ δώσει Ἐκκλησία στοὺς Ρωμαιοκαθολικοὺς ἐδῶ στὸ Αἴγιο. Μάΐος 2006».

«Ξέχασαν»  πόσες φορὲς ὁ Μητροπολίτης τὸν ἐκάλεσε σὲ ἀπολογία; «Ξέχασαν» τὴν μαρτυρία συγγενῶν του, ὅτι, ἕνα ἀπὸ τὰ ἐγκεφαλικὰ ποὺ τοῦ συνέβησαν, μᾶλλον εἶχε τὴν αἰτία του σὲ μιὰ τέτοια κλήση σὲ ἀπολογία;

Πρὶν παρουσιάσω καὶ κάποια ἄλλα ποὺ ξέχασαν, θὰ παραθέσω τὴν ἀπαράδεκτη ἀποστροφή (ποὺ ἀποτελεῖ διαστροφὴ τοῦ ὁμολογιακοῦ βίου τοῦ π. Κων/ντίνου), στὸν λιγόλεπτο ἐπικήδειο λόγο, τοῦ ἀγαπητοῦ μου γιὰ τὶς γνώσεις, τὶς δραστηριότητες, τὴ χριστοπρεπῆ διάθεση βοηθείας πρὸς τοὺς ἔχοντας ἀνάγκη, π. Νεκταρίου:

«Τὸ βάρος τῆς χηρείας, ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ θἄπρεπε νὰ τὸν εὐγνωμονοῦν καὶ ποὺ μαθήτευσαν καὶ εὐεργετήθηκαν ἀπὸ τὸν καλό μας παπα-Κώστα, ἐκεῖνο τὸ τῆς χηρείας, ἀπετέλεσε ἐπίθετο, τὸ ὁποῖο ὑποτιμητικῶς ἐξέφεραν ἐναντίον του…

Καὶ στὴν ἄλλη πορεία, ἐκείνη τῆς ὑπερασπίσεως τῆς Ὀρθοδοξίας· δὲν περιμένει ἀπὸ ἐμᾶς ἡ ὀρθοδοξία ὑπεράσπιση, ἀπὸ κανένα λειτουργό, ὅμως φωτίζονται οἱ κατάλληλοι ἄνθρωποι, ποὺ πάντοτε στὴν ἑνότητα, στὴν ἑνότητα· καὶ γι’ αὐτὸ ἦλθε ἐδῶ ὡς λειτουργὸς πίσω στὴν πατρίδα του, μέσα στὴν ἑνότητα καὶ μὲ τὴν εὐλογία τοῦ Ἐπισκόπου μας. Πορεύτηκε σὲ ὅλη αὐτὴν τὴν πορεία, πάντοτε μὲ τὴν κατάλληλη ἐνημέρωση, καὶ ἔγκριση, καὶ εὐλογία. Συνέστησε τὴν ἱεραποστολικὴ ὁμάδα…

Σὲ αὐτὴν τὴν πορεία ποτὲ δὲν συνέστησε τὴν ἀπόσχιση, ποτὲ τὴν ἀπομάκρυνση· παρέμεινε στὴν ἑνότητα, αὐτὴ ποὺ μᾶς καλεῖ ὁ Χριστός. Γι’ αὐτὸ σὲ ὅλη τὴν πορεία ἐδίδαξε καλῶς, ἐπορεύθη καλῶς. Γι’ αὐτό, κι ὅπως ἀξιόπιστα μαρτυρήθηκε, σὲ ὅλη αὐτὴν τὴν πορεία, πολλὰ ψήγματα ἁγιότητος φάνηκαν καὶ ἐγκατεσπάρησαν καὶ στὶς καρδιὲς ὅλων τῶν ἀνθρώπων ποὺ τὸν ἐγνώρισαν. Γι’ αὐτὸ καὶ στὴν Θ. Λειτουργία τὴν χθεσινή, ἀξιόπιστα μαρτυρήθηκε ἡ μυροβλησία ἀπὸ τὸ ἱερὸ σκήνωμά του. Δίνει δείγματα μικρὰ καὶ μεγάλα ὁ Θεός».

Πράγματι ἐκπλήττομαι γι’ αὐτὴν τὴν συνειδητὴ διαστροφὴ τῶν πιστευμάτων τοῦ παπα-Κώστα ἀπὸ τὸν ὁμιλητή. Τάχα δὲν ἦταν παρὼν μαζί μας, ἐκείνη τὴν Μ. Τετάρτη τοῦ 2010, ὅταν στὴν Ἀκολουθία τοῦ Εὐχελαίου ὁ π. Κωνσταντῖνος δὲν ἐμνημόνευσε τὸν Μητρ. Ἀμβρόσιο; Ξέχασε πὼς ὁ ἴδιος ὁ π. Νεκτάριος (λαϊκὸς τότε) ἀντέδρασε ἔντονα στὴν παράλειψη μνημονεύσεως τοῦ Μητροπολίτη Καλαβρύτων, καὶ μοῦ εἶπε (καθὼς εἴχαμε συζητήσει τὰ περὶ Διακοπῆς Μνημοσύνου): δὲν εἶναι τίμιο νὰ τὸ κάνετε κρυφά. Ἂν τὸ θέλετε βγεῖτε ἐπίσημα νὰ ἀνακοινώσετε ὅτι διακόψατε τὸ Μνημόσυνο τοῦ Ἐπισκόπου! Καὶ ἐνῶ ὁ π. Κωνσταντῖνος τὸν παρακαλοῦσε νὰ ἠρεμήσει καὶ νὰ συζητήσουν τὸ θέμα στὸ τέλος τῆς Ἀκολουθίας, αὐτὸς συνέχιζε νὰ διαμαρτύρεται!

Δὲν ἔμαθε πὼς ὁ π. Κωνσταντῖνος συνέχισε στὶς ἑπόμενες Ἀκολουθίες καὶ Θ. Λειτουργίες νὰ μὴν μνημονεύει τὸν μητροπολίτη Καλαβρύτων Ἀμβρόσιο στὸ ἐκκλησάκι ποὺ λειτουργοῦσε; Καὶ ἐπανέλαβε μὲν τὴν Μνημόνευσή του, ἀλλ' ὅταν ἀσθένησε, τὶς λίγες φορὲς ποὺ λειτούργησε, ἀφοῦ πλέον δὲν τοῦ ἐπέτρεπε ἡ ὑγεία του νὰ συνεχίσει τὴ σθεναρὴ γραμμὴ ποὺ κρατοῦσε ἕως τότε.

Δὲν ἔμαθε ὁ π. Νεκτάριος ὅτι, ναὶ μέν, δὲν προέτρεπε πιὰ γιὰ ἀποτείχιση, ἀλλὰ ὅσους τὸ ἀποφασίσαμε μᾶς ἔδωσε τὴν εὐλογία του καὶ ρωτοῦσε συχνὰ νὰ μάθει γιὰ τὸν μητροπολίτη Ράσκας Ἀρτέμιο καὶ τὸν π. Εὐθύμιο Τρικαμηνᾶ, ἔστελνε δὲ σὲ αὐτοὺς δι’ ἐμοῦ τοὺς χαιρετισμοὺς καὶ εὐχές του; Ὅτι τὶς πολλὲς ὧρες, τὸ καλοκαίρι τοῦ 2011, στοὺς περιοδικοὺς ἀπογευματινοὺς περιπάτους μας στὴν Ἄβυθο Αἰγίου συζητούσαμε τὸ θέμα, ἀλλὰ ἡ ὑγεία του δὲν τοῦ ἐπέτρεπε νὰ παρακολουθεῖ τὰ Πατερικὰ κείμενα ποὺ ἀναφέρονταν στὴν Διακοπὴ Μνημοσύνου.

Θὰ ἀποκαλύψω καὶ κάτι ἄλλο στὸν π. Νεκτάριο (πιθανὸν νὰ τοῦ τὸ εἶχα καὶ τότε ἀναφέρει).

Κάποιο ἀπόγευμα μὲ κάλεσε στὸ σπίτι του (τότε εἶχα τὴν εὐλογία νὰ γράφω ὅλα τὰ κείμενά του στὸ κομπιοῦτερ, ἀλλὰ καὶ τὴν χαρὰ νὰ τοῦ παρουσιάζω πρὸς διόρθωση ἢ συμπλήρωση, ὅσα κείμενα ἔγραφα καὶ δημοσίευα) καὶ πρὸς ἔκπληξή μου μοῦ ἔδωσε ἕνα χαρτί Α4 καὶ ἕνα στυλὸ καὶ μοῦ ὑπαγόρευσε νὰ γράψω τὴ Δήλωση ἀποτείχισής του ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Καλαβρύτων Ἀμβρόσιο (βάσει τοῦ 31^ου Ἀποστολικοῦ καὶ τοῦ ΙΕ΄ κανόνος τῆς ΑΒ΄ Συνόδου), διότι δὲν ἀνέχεται πλέον νὰ τὸν μνημονεύει ὡς Ἐπίσκοπο. Ἔγραψα ὅ,τι μοῦ εἶπε, καὶ στὴν συνέχεια προσπάθησα νὰ τὸν μεταπείσω. Τότε τὸ θέμα προβλημάτιζε μιὰ ὁμάδα Ἡγουμένων, πρωτοπρεσβυτέρων ἱερέων καὶ μοναχῶν (στὴν ὁποία συμμετεῖχε μία φορά, ἀφοῦ ἡ ὑγεία του δὲν τοῦ ἐπέτρεψε νὰ λάβει μέρος καὶ σὲ ἄλλες παρόμοιες συναντήσεις), οἱ ὁποῖοι τὸ συζητοῦσαν, ἀλλὰ δὲν εἶχαν πάρει ἀπόφαση. Τελικὰ μετὰ ἀπὸ συζήτηση ἀποφάσισε νὰ περιμένει γιὰ λίγο.

Μετὰ ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ἀνέφερα, φαντάζομαι νὰ κατάλαβε κι ὁ π. Νεκτάριος ὅτι ἡ ἀποστροφὴ τοῦ λόγου του: «ποτὲ δὲν συνέστησε τὴν ἀπόσχιση, ποτὲ τὴν ἀπομάκρυνση· παρέμεινε στὴν ἑνότητα, αὐτὴ ποὺ μᾶς καλεῖ ὁ Χριστός», δὲν ἀνταποκρίνεται στὴν πραγματικότητα, δὲν χαρακτηρίζει τὸν παπα-Κώστα ποὺ γνωρίσαμε, ὅταν ἀγωνιζόταν ἐνάντια στὸν Οἰκουμενισμὸ καὶ τοὺς φιλοπαπικοὺς ὑπηρέτες του.

Ὡς ἐκ τούτου καὶ τὸ συμπέρασμα τοῦ π. Νεκταρίου: «Γι’ αὐτὸ καὶ στὴν Θ. Λειτουργία τὴν χθεσινή, ἀξιόπιστα μαρτυρήθηκε ἡ μυροβλησία ἀπὸ τὸ ἱερὸ σκήνωμά του», δὲν νομίζω πὼς εὐσταθεῖ.

Τί ἄραγε ἐννοοῦσε ὁ ἀγαπητὸς π. Νεκτάριος; Ὅτι ἡ ὑπακοή του στὸν Ἐπίσκοπο ἦταν ἐκείνη, γιὰ τὴν ὁποία ἔδωσε ὁ Θεὸς τὴν θαυμαστὴ μυροβλησία κι ὄχι ἄλλες πλευρὲς τῆς ζωῆς του; Ὁ Θεὸς ἔδωσε τὴν μυροβλησία κι Αὐτὸς γνωρίζει γιὰ ποιό λόγο. Θὰ μποροῦσε π.χ. νὰ εἶναι γιὰ τὸ ὅτι σήκωσε χωρὶς γογγυσμὸ ἐπὶ δεκαετίες τὸ βάρος τῆς χηρείας καὶ τῆς ἀνατροφῆς πέντε παιδιῶν, ἢ ἀκριβῶς γιὰ τὸ ἀντίθετο ἀπ’ αὐτὸ ποὺ ἐννοοῦσε ὁ π. Νεκτάριος: γιὰ τὴν ἀντίστασή του στὴν Οἰκουμενιστικὴ νοοτροπία τοῦ Μητροπολίτη Ἀμβρόσιου, ποὺ προσπάθησε νὰ δώσει Ναὸ στοὺς Παπικούς, ποὺ δημόσια εἶπε πὼς «το Filioque δεν είναι αίρεση… Ε, ο καθολικισμός δεν είναι αίρεση μ’ αυτήν την  έννοια,  είναι σχίσμα.  Και γι αυτό έχουν μυστήρια… Δε θα σας διδάξω ποτέ  ότι ο Πάπας είναι αιρετικός. Είναι σχισματικός»! Τοῦ Καλαβρύτων Ἀμβρόσιου ποὺ εἶπε κι ἐκεῖνο τὸν βλάσφημο λόγο (ὑπερασπιζόμενος ἐπίμονα τὴν ἔλευση τοῦ Πάπα στὴν Ἑλλάδα): γιὰ τὸ ποιὸς στέλνει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα «εγώ  δεν  ήμουνα  σύμβουλος  εκεί  για  να  δω  τι  έγινε»!!!

Δὲν εἶχα καμιὰ διάθεση νὰ γράψω δημόσια αὐτὰ τὰ πράγματα, ὅπως τόσα χρόνια δὲν ἀποκάλυψα καὶ δὲν καυτηρίασα ὅσα συζητήσαμε ἢ μὲ e-mail ἐπιτιμητικὰ μοῦ ἔγραψε σχετικὰ μὲ τὴν ἀποτείχιση ὁ π. Νεκτάριος. Τώρα ὅμως εἶμαι ὑποχρεωμένος νὰ ἀντικρούσω τὰ ὅσα εἶπε, γιατὶ τὰ εἶπε ΔΗΜΟΣΙΑ· γιατὶ αὐτὰ μᾶς παρουσιάζουν ἕνα παπα-Κώστα κομμένο καὶ ραμμένο στὰ μέτρα τῶν Οἰκουμενιστῶν! Κι ὄχι μόνο ἀμαυρώνουν τὴν μνήμη του, ἀλλὰ διαστρέφουν καὶ τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας γιὰ τὴν Διακοπὴ Μνημοσύνου.

Ἀγαπητέ μου, πάτερ Νεκτάριε. Δὲν εἶσαι θεολόγος, ἀλλὰ ἂν ἤθελες (γιατὶ ἔχουν γραφεῖ) θὰ ἔβλεπες πὼς οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας δίδασκαν ὄχι τὴν ἑνότητα, ἀλλὰ τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τὸν αἱρετίζοντα Ἐπίσκοπο. Δίδασκαν βέβαια τὴν ἑνότητα, ἀλλὰ στὴν ἑνότητα ποὺ πράγματι μᾶς καλεῖ ὁ Χριστός. Ἑνότητα στὴν Ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας Του. Ὄχι ἑνότητα μὲ τὴν αἵρεση καὶ τὶς κακοδοξίες Ἐπισκόπων, γιατὶ αὐτὴ ἡ ἑνότητα, εἶναι μὲ τὴν αἵρεση καὶ τὸν ἐμπνευστή της. Καὶ τέτοια ἑνότητα δὲν γνωρίζει ἡ Ἐκκλησία, δὲν μᾶς δίδαξαν οἱ Πατέρες. Ὁ Μ. βασίλειος δίδασκε: Οὔτε μιὰ ὥρα δὲν θὰ παραμείνω σὲ κοινωνία μὲ τὸν αἱρετίζοντα. Μήπως ἄκουσες νὰ μετανοεῖ ὁ Μητροπολίτης Ἀμβρόσιος; Μήπως δημόσια ζήτησε συγγνώμη ἀπ’ ὅσους ἔβλαψε (γιατί ἰδιωτικὰ ἔμαθα ὅτι ἐπισκέφτηκε τὸν ἀείμνηστο παπα-Κώστα). Μήπως δημόσια ἀποκήρυξε ὅσα εἶπε καὶ ἔκανε, γιὰ νὰ χαροῦμε κι ἐμεῖς;

Ἐλπίζω νὰ θελήσεις νὰ ἀποκαταστήσεις τὴν μνήμη τοῦ πνευματικοῦ μας π. Κωνσταντίνου Παλαιολογόπουλου ποὺ κατὰ τὰ ἄλλα τὸν σεβόσουν πολὺ καὶ συνέπασχες γιὰ τὴν ἀσθένειά του καὶ ποικιλοτρόπως ἐνδιαφερόσουν καὶ βοηθοῦσες γιὰ τὴν ἀνακούφισή του.

Μὲ τὴν ἐν Κυρίῳ ἀγάπη

Παναγιώτης Σημάτης

ΤΟ ΜΟΛΥΒΙ

ΑΠΟ ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΕ ΚΥΡΙΑΚΗ

Η ιστορία ενός μολυβιού

- Γράφεις μια ιστορία που συνέβη σε εμάς; Και μήπως είναι μια ιστορία για μένα;

Η γιαγιά σταμάτησε να γράφει, χαμογέλασε και είπε στον εγγονό της:

- Όντως γράφω για σένα, Ωστόσο, αυτό που είναι πιο σημαντικό κι από τις λέξεις είναι το μολύβι που χρησιμοποιώ. Θα ήθελα, όταν μεγαλώσεις, να γίνεις σαν κι αυτό.

Το παιδί, περίεργο, κοίταξε το μολύβι και δεν είδε τίποτα το ιδιαίτερο.

- Αφού είναι το ίδιο με όλα τα μολύβια που έχω δει στη ζωή μου!

- Όλα εξαρτώνται από τον τρόπο τον οποίο βλέπεις τα πράγματα. Το μολύβι έχει πέντε ιδιότητες, τις οποίες αν καταφέρεις να διατηρήσεις, θα είσαι πάντα ένας άνθρωπος που θα βρίσκεται σε αρμονία με τον κόσμο.

Πρώτη ιδιότητα: Μπορείς να κάνεις μεγάλα πράγματα, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάς ποτέ ότι υπάρχει ένα Χέρι το οποίο καθοδηγεί τα βήματά σου. Αυτό το χέρι το λέμε «Θεό» και Εκείνος πρέπει να σε καθοδηγεί πάντα σύμφωνα με το θέλημά Του.

Δεύτερη ιδιότητα: Πότε-πότε πρέπει να σταματάω να γράφω και να χρησιμοποιώ την ξύστρα. Αυτό κάνει το μολύβι να υποφέρει λίγο, αλλά στο τέλος είναι πιο μυτερό. Έτσι, μάθε να υπομένεις ορισμένες δοκιμασίες γιατί θα σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο.

Τρίτη ιδιότητα: Το μολύβι μας επιτρέπει πάντα να χρησιμοποιούμε γόμα για να σβήνουμε τα λάθη. Κατάλαβε ότι το να διορθώνουμε κάτι που κάναμε δεν είναι απαραίτητα κακό, αλλά σημαντικό για να παραμένουμε στο δρόμο του δικαίου.

Τέταρτη ιδιότητα: Αυτό που έχει στην ουσία σημασία στο μολύβι δεν είναι το ξύλο ή το εξωτερικό του σχήμα, αλλά ο γραφίτης που περιέχει. Έτσι, να φροντίζεις πάντα αυτό που συμβαίνει μέσα σου.

Τέλος, η πέμπτη ιδιότητα του μολυβιού: Αφήνει πάντα ένα σημάδι. Έτσι, λοιπόν, να ξέρεις ότι ό,τι κάνεις στη ζωή σου θα αφήσει ίχνη και να προσπαθείς να έχεις επίγνωση της κάθε σου πράξης.

Πηγή: 

ektiesthisi.blogspot.com

 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 

ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ" ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ:
ΕΠΙΛΟΓΗ ΘΕΜΑΤΩΝ

Πρωτ.  Βασίλειος Γιαννακόπουλος

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ-ΤΕΧΝΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ
Πρεσβυτέρα Νικολίτσα Γκοτσοπούλου


ΓΕΝΙΚΗ ΕΠΟΠΤΕΙΑ
+ ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~    

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ

ΑΠΟ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΕ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

	Όσιος Δαβίδ από τη Θεσσαλονίκη
Ο Όσιος Δαβίδ καταγόταν από τη βόρεια Μεσοποταμία, που ήταν μεγάλο μοναστικό κέντρο, και γεννήθηκε περί το 450 μ.Χ. Για λόγους που δεν αναφέρονται ήλθε στη Θεσσαλονίκη μαζί με το μοναχό Αδολά. Κατά το βιογράφο τους ο Όσιος εισήλθε αρχικά στη μονή των Αγίων Μαρτύρων Θεοδώρου και Μερκουρίου, επιλεγομένη Κουκουλλιατών, της οποίας η τοποθεσία προσδιορίζεται «ἐντῷἀρκτικῷ μέρει της πόλεως πλησίον τοῦ τείχους ἐν ᾧ ἐστι τὸ παρα πόρτιοντῶν Ἀπροΐτων». Το προσωνύμιο «Κουκουλλιατῶν» ή «Κουκουλλατῶν» δηλώνει τους μοναχούς που έφεραν κουκούλιο, ίσως κατά ιδιάζοντα τρόπο, αν κρίνει κανείς από τις σωζόμενες απεικονίσεις του Οσίου, δηλαδή ριγμένο στους ώμους. Η θέση της μονής πρέπει να αναζητηθεί βορειοανατολικά της Ακροπόλεως, εκεί όπου αναγνωρίζεται το τοπωνύμιο «Κῆπος τοῦ Προβατᾶ».      Τα παραδείγματα των αγίων ανδρών της Παλαιάς Διαθήκης, ιδιαιτέρως του Προφήτου και βασιλέως Δαβίδ, ο οποίος «τριετῆ χρόνον ᾐτήσατο, ἵνα δοθῇ αὐτῷ χρηστότης καὶ παιδεία καὶ σύνεσις», ώθησαν τον Όσιο Δαβίδ να αποφασίσει να καθίσει σε δένδρο αμυγδαλέας μέχρι ο Κύριος να του αποκαλύψει το θέλημά Του και να του χαρίσει σύνεση και ταπείνωση. Στο τέλος της τριετίας εμφανίσθηκε στον Όσιο Άγγελος Κυρίου, ο οποίος τον διαβεβαίωσε ότι εισακούσθηκε η παράκλησή του και η δοκιμασία του ως δενδρί του ασκητού έληξε. Ο Άγγελος του είπε να κατέλθει από το δένδρο και να συνεχίσει τον ασκητικό του βίο σε κελί αινών και ευλογών τον Θεό. Ο Όσιος κοινοποίησε την οπτασία αυτή στους μαθητές του, ζητώντας τη βοήθειά τους για την κατασκευή του κελιού. Η είδηση γρήγορα έφθασε στον Αρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης Δωρόθεο και σε όλη την πόλη.      Όταν ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός με τη Νεαρά 11, του 535 μ.Χ., απέσπασε από την εκκλησιαστική δικαιοδοσία του Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης τις βόρειες περιοχές του Ιλλυρικού και ανύψωσε την ιδιαίτερή του πατρίδα σε Αρχιεπισκοπή, υπό τον τίτλο της Νέας Ιουστινιανής, Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης ήταν ο Αριστείδης, ο οποίος αν και αποδέχθηκε τη μεταβολή, προσπάθησε όμως να περισώσει την πολιτική σημασία της πόλεως, με την επαναφορά της έδρας του υπάρχου του Ιλλυρικού από την Πρώτη Ιουστινιανή στη Θεσσαλονίκη. Ενώ η διάσπαση της εκκλησιαστικής διοικήσεως δεν μείωνε την αξία της Θεσσαλονίκης, η μετάθεση της έδρας της υπαρχίας συνιστούσε σοβαρό υποβιβασμό της πόλεως. Το αίτημα λοιπόν των Θεσσαλονικέων, καθώς και η επιθυμία του υπάρχου Δομνίκου, ήταν η επαναφορά της έδρας στη Θεσσαλονίκη, ιδέα που ενστερνίσθηκε με ενθουσιασμό ο Αρχιεπίσκοπος Αριστείδης. Στο σημείο αυτό ζητήθηκε η βοήθεια του Οσίου Δαβίδ για τη μεταφορά του αιτήματος στον Ιουστινιανό, διότι ο Αρχιεπίσκοπος, όπως ο Βίος εξηγεί, δεν μπορούσε «καταλιπεῖν τὴν πόλιν ἀδιοίκητον» και να μεταβεί στην Κωνσταντινούπολη. Εκτός των άλλων όμως, η προτίμηση του Οσίου Δαβίδ δείχνει τη βαρύτητα, αλλά και τις δυσχέρειες που προβλεπόταν ότι θα συναντούσε ένα παρόμοιο αίτημα στον Ιουστινιανό, ο οποίος προσφάτως είχε τιμήσει την ιδιαίτερή του πατρίδα, Πρώτη Ιουστινιανή, με τις έδρες της νέας Αρχιεπισκοπής και της υπαρχίας. Μετά από τόσα χρόνια εγκλεισμού ο Όσιος εμφανίσθηκε για πρώτη φορά στο φως του ήλιου. Η μορφή του είχε αλλάξει. Τα μαλλιά του είχαν μακρύνει μέχρι την οσφύ αυτού και τα γένια του μέχρι τους πόδες του, το δε άγιο πρόσωπό του έλαμπε σαν τις ακτίνες του ήλιου. Συνοδευόμενος από δύο μαθητές του, τον Θεόδωρο και τον Δημήτριο, απέπλευσε προς τη Βασιλεύουσα. Η φήμη όμως του Οσίου είχε προτρέξει. Έτσι, όταν έφθασε εκεί, όλη η Πόλη τον υποδέχθηκε. Η υποδοχή του από τη Θεοδώρα, σύζυγο του Ιουστινιανού, καθώς και οι τιμές και ο σεβασμός της προς το πρόσωπο του Οσίου, προκάλεσαν τον θαυμασμό όλων των παρισταμένων. Η Θεοδώρα κινήθηκε δραστήρια• έτσι, όταν επέστρεψε ο Ιουστινιανός, ο οποίος απουσίαζε σε επίσημες υποχρεώσεις, φρόντισε να προκαταλάβει τη γνώμη του θετικά υπέρ του Οσίου Δαβίδ, με αποτέλεσμα ο αυτοκράτορας να προσκαλέσει τον Όσιο ενώπιον της συγκλήτου. Ο Όσιος παρουσιάσθηκε στη σύγκλητο κατά τρόπο θεαματικό κρατώντας στα χέρια του φωτιά με θυμίαμα που δεν κατέκαιγε τη σάρκα του. Το παράστημα του Οσίου καθώς και το προφανές θαύμα επέβαλε σε όλους κλίμα δέους και κατανύξεως, ώστε ο βασιλέας πρόθυμα ικανοποίησε το αίτημά του με σπουδή.      Κομίζοντας τα αγαθά νέα ο Όσιος απέπλευσε για τη Θεσσαλονίκη, την οποία όμως έμελλε μόνο από μακριά να ξαναδεί, διότι μόλις το πλοίο παρέκαμψε το ακρωτήριο εκείνος παρέδωσε το πνεύμα του στο Θεό. Το γεγονός συνέβη μεταξύ των ετών 535 – 541 μ.Χ.      Η είδηση της αφίξεως του ιερού λειψάνου του Οσίου κάτω από τις συνθήκες αυτές συγκλόνισε ολόκληρη την πόλη της Θεσσαλονίκης. Το σκήνωμα του Οσίου Δαβίδ αρχικά κατατέθηκε στον τόπο, όπου είχαν αποτεθεί παλαιότερα τα ιερά λείψανα των Μαρτύρων Θεοδούλου και Αγαθόποδος, στα δυτικά του λιμανιού. Ο Αρχιεπίσκοπος Αριστείδης με πολλή θλίψη όρισε πάνδημη κηδεία. Το λείψανο του Οσίου ενταφιάσθηκε στη μονή του, των Απροΐτων, σύμφωνα με την επιθυμία του.      Εκατόν πενήντα χρόνια μετά την κοίμηση του Οσίου, περί το 685 – 690 μ.Χ., έγινε μία προσπάθεια για τη διάνοιξη του τάφου, όταν ο ηγούμενος της μονής των Απροΐτων Δημήτριος «ἠθέλησε νἀ πὸ πολλὴν πίστιν λαβεῖν τι μέρος ἐκ τοῦ ἁγίου αὐτοῦ λειψάνου». Μόλις όμως ξεκίνησε η εργασία αυτή, η πλάκα που κάλυπτε τον τάφο έσπασε και αυτό θεωρήθηκε ως φανέρωση του θελήματος του Οσίου να μη θιγεί. Το ιερό λείψανο παρέμεινε στην αρχική του θέση μέχρι την εποχή των σταυροφοριών. Κατά την περίοδο της λατινικής κυριαρχίας του μομφερρατικού οίκου στη Θεσσαλονίκη (1204 – 1222 μ.Χ.), το ιερό λείψανο μεταφέρθηκε στην Ιταλία και το 1236 μ.Χ. απαντάται στην Παβία, απ’ όπου μεταφέρθηκε στο Μιλάνο, το 1967 μ.Χ.      Τελικά, το σεπτό λείψανο του Οσίου Δαβίδ μεταφέρθηκε στη Θεσσαλονίκη και κατατέθηκε στη βασιλική του Αγίου Δημητρίου στις 16 Σεπτεμβρίου 1978 μ.Χ. http://www.saint.gr
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~  ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ" ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ: ΕΠΙΛΟΓΗ ΘΕΜΑΤΩΝ Πρωτ.  Βασίλειος Γιαννακόπουλος ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ-ΤΕΧΝΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ Πρεσβυτέρα Νικολίτσα Γκοτσοπούλου ΓΕΝΙΚΗ ΕΠΟΠΤΕΙΑ + ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ  ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΥΝΟΔΙΚΟΝ ΣΥΣΤΗΜΑ!

ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ

ΜΕ ΠΟΝΟΝ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑΝ!

__________Δεν έχουμε πρόθεση αντιδικίας, μάλιστα δε πρός τον Μακαριώτατον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμον, με τον Οποίον, άλλωστε, μας συνδέει μια μακρόχρονη φιλία, που αρχίζει από αυτά τά φοιτητικά μας χρόνια (1956-1960)! 

__________ Λόγοι συνειδήσεως μόνον μας υποχρεώνουν να παραδώσουμε στην ευρύτερη δημοσιότητα ένα κείμενο διαμαρτυρίας, το οποίον απευθύνεται προς τον Ππροκαθήμενον της Εκκλησίας καί τους Μητροπολίτες της Εκκλησίας της Ελλάδος. Το παραδίδουμε εισ την δημοσιότητα διά την ιστορίαν και μόνον! 

__________Εις την Διοίκησιν της 'Εκκλησίας εισήλθαμε από της 17ης 'Ιουλίου 1974, όταν ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος κυρός Σεραφείμ, κατόπιν ιδικής Του πρωτοβουλίας καί χωρίς να έχουμε κάν κάποια σκέψη ή και επιθυμία, μας  εκάλεσε νά αναλάβουμε τα καθήκοντα του Γραμματέως της Ιεράς Συνόδου εις διαδοχήν του μακαριστού Χριστοδούλου, ο Οποίος τότε είχεν εκλεγή Μητροπολίτης Δημητριάδος (13.07.1974)! 

__________ Ας σημειωθή εδώ, ότι ο μακαριστός Σεραφείμ μας ανεκάλεσε από τήν αφάνεια της Μονής καί την ασημότητα και μας ανέδειξε εις την  παραπάνω πολυ-υπεύθυνη εκκλησιαστική διακονία, μάλιστα δε σε καιρούς χαλεπούς για την Μητέρα Εκκλησία, αφού έπειτα από τρεις ημέρες ο Κωνστ. Καραμανλής, ο καί Εθνάρχης αποκληθείς, ήλθε από το Παρίσι στην Αθήνα για να αναλάβει την διακυβέρνηση της Χώρας!

__________Ο Κωνστ. Καραμανλής, ως εθνικό κεφάλαιο, εκλήθη τότε απο το Παρίσι διά νά αποκαταστήση το Δημοκρατικό Πολίτευμα εις τήν Χώραν μας! Πρό αυτού όμως το εγχείρημα αυτό διά τον χώρον της Εκκλησίας είχε κληθή να αναλάβη ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος, ο αείμνηστος Σεραφείμ!  

__________Έτσι, λοιπόν, πρέπει ο αναγνώστης να εξηγήση τον ερεθισμό μας, όπως αυτός εκδηλώνεται με τις παρακάτω γραμμές! Η διέγερσις της ψυχής μας οφείλεται εις το γεγονός, ότι εζήσαμε τίς αναταράξεις εις τον εκκλησιαστικόν χώρον, όταν ο αείμνηστος Σεραφείμ προσπάθησε να επαναφέρη τό Συνοδικό Σύστημα εις την Διοίκησιν της Εκκλησίας. Διετέλεσα επίσης Γραμματεύς της Επιτροπής συντάξεως του νέου Καταστατικού Χάρτου της Εκκλησίας της Ελλάδος (Ν 590/1977). 

__________Όλα αυτά μας παρέχουν   την δυνατότητα να έχουμε μια ιδιαίτερη ευαισθησία πάνω εις το ζήτημα της Συνοδικότητος. Βλέπετε, η Ορθόδοξος Εκκλησία δεν αναγνωρίζει τήν Αρχήν του Ενός, όπως συμβαίνει με τους Ρωμαιοκαθολικούς, όπου ο Πάπας είναι η αρχή και το τέλος του παντός! Είναι ο «Αλάθητος»  εκκλησιαστικός 'Αρχων! Το καθεστώς του Πάπα μερικοί νεωτερισταί θεολόγοι ή και κάποιοι «κόλακες» εκκλησιαστικοί παράγοντες, οι οποίοι έργον τους και σκοπόν της υπάρξεώς των έχουν το «λιβάνισμα» των ισχυρών της ημέρας, προσπαθούν, δυστυχώς, να μεταφέρουν και εις την Ανατολικήν Εκκλησίαν! Μέχρι σήμερα η θεολογία μας εδίδασκε, ότι ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως είναι «Primus inter pares», δηλ. «Πρώτος μεταξύ ίσων»! Τώρα τελευταία, δυστυχώς, μερικοί αθεολόγητοι Θεολόγοι διατύπωσαν την θεωρίαν, ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης είναι «Primus sinus pares», δηλ. «Πρώτος άνευ ίσων»!!!! 

__________Όλα αυτά, λοιπόν, μας υποχρεώνουν όχι μόνον να σημειώνουμε, αλλά και να στιγματίζουμε κάθε φορά τήν «κατάχρηση Εξουσίας», όπου αυτή απαντάται! Κίνητρόν μας είναι η αγάπη μας πρός τη Ορθόδοξον Εκκλησίαν μας!

Με συναίσθησιν ευθύνης έναντι της ιστορίας καταγράφουμε τις υπερβάσεις καί τις καταχρήσεις της Εξουσίας.  Ιδού ένα παράδειγμα: Ο Κατασταστικός Χάρτης της Εκκλησίας μας (Ν. 590/1977) ορίζει τα εξής:

•  Εις το άρθρον 9 παρ. 1 η Διαρκής Ιερά Σύνοδος θεσμοθείται  ως «διαρκές διοικητικόν όργα- νον της 'Εκκλησίας», το οποίον  καί «επιλαμ-βάνεται των τρεχούσης φύσεως εκκλησια-στικών ζητημάτων» (παρ.1 δ').

•  Εις το άρθρον 2 ορίζονται τα εξής:

« Η Δ.Ι.Σ. κατά το μεσολαβούν μέχρι της συγκλήσεως της Ι.Σ.Ι. χρονικόν διάστημα ασκεί πάσαν εκκλησιαστικήν-διοικητι- κήν εξουσίαν κατά τους ιερούς Κανό- νας...».

 __________Έπειτα και ο υπ' αριθμ. 2/1977 Κανονισμός περί των 'Εργασιών της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου (άρθρον 4 παρ. 4) ορίζει, ότι «Η Δ.Ι.Σ. συνεδριάζει τακτικώς καθ' εκά- στην Τρίτην, Τετάρτην, Πέμπτην καί Παρασκευήν ημέραν των δύο πρώτων εβδομάδων εκάστου μη νός...»

__________Σήμερα η Δ.Ι.Σ. συνεδριάζει μόλις τρείς ημέρες καθ΄έκαστον μήνα, ενίοτε δε μόνον δύο ημέρες! Άρα έπαυσε να είναι Δ Ι Α Ρ Κ Η Σ Διοικητική Αρχή της Εκκλησίας! Επομένως το Συνοδικόν -λέγε με Δημοκρα-τικόν- σύστημα Διοικήσεως της Εκκλησίας της Ελλάδος έχει απορριφθή εις τον κάλαθον των αχρήστων! 

__________ Ως μέλος της Δ.Ι.Σ. της ληγούσης Συνοδικής Περιόδου (1η Σεπτεμβρίου 2014 - 31η Αυγούστου 2015) εβίωσα την κατάστασιν αυτήν. Έτσι αποφάσισα να εκφράσω την απορίαν μου και δή και τον πόνον της ψυχής μου. Από τη θέσιν αυτήν απευθύνω έκκλησιν προς τόν ρέκτην Μακαριώτατον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών καί πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμον, όπως επαναφέρη την Συνοδικότητα εις την Διοίκησιν της Εκκλησίας. Η Αρχή του Ενός Ανδρός αρμόζει μόνον προς την Παπικήν Διοίκησιν!

+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

Αίγιον, 22 Ιουνίου 2015

******************************

Πρός τήν 

Ἱεράν Σύνοδον  τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος

Ἰω. Γενναδίου, 14

115 21   ΑΘΗΝΑΣ

ΘΕΜΑ: Διαμαρτυρία διά τήν ὑποβάθμισιν τοῦ Συνοδικοῦ Συστήματος Διοικήσεως

 

Μακαριώτατε,

Σεβασμιώτατοι  ἅγιοι  Συνοδικοί Σύνεδροι,

   Μετ’ ἐκπλήξεως οὐ τῆς τῆς τυχούσης ἐλάβομεν τήν ἀπό 19ης Μαΐου ἐ.ἔ. καί μέ ἀριθμ. Πρωτ. 2391/1096 Πρόσκλησιν Ὑμῶν, Μακαριώτατε, ὡς  Προέδρου τοῦ Σὠματος, ὅπως προσέλθωμεν σήμερον εἰς τήν συνήθη Αἴθουσαν τῶν Συνεδριῶν, διά νά λάβωμεν μέρος εἰς τάς ἐργασίας τῆς ἐκτάκτως συγκαλουμένης Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας μέ ἀποκλειστικόν θέμα τήν πλήρωσιν τῶν δύο χηρευουσῶν Μητροπόλεων Κεφαλληνίας καί Νέας Κρήνης.

 Καί γράφομεν «μετ’ ἐκπλήξεως οὐ τῆς τυχούσης» δεδομένου, ὅτι κατά τάς Συνεδρίας ἀπό 3ης ἕως καί τῆς 5ης λήγοντος μηνός τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς τρεχούσης Συνοδικῆς Περιόδου, Μέλος τῆς Ὁποίας τυγχάνομεν, ἐτέθη τό ζήτημα τοῦτο, κατόπιν δέ γενομένης διαλογικῆς διερευνήσεως τοῦ ζητήματος τούτου,  πρωτοσταντοῦντος τοῦ Μακαριωτάτου Προέδρου Ἡμῶν, ὁμοφώνως ἀπεφασίσθη, ὅπως ἀποκλεισθῇ μία ἔκτακτος Συνέλευσις τῆς Ι.Σ.Ι. τό δέ θέμα τῆς πληρώσεως τῶν δύο ἐξονομασθεισῶν Ἐπαρχιῶν παραπεμφθῇ εἰς τήν κατά μῆνα Ὀκτώβριον τρ. ἔτους τακτικήν Συνέλευσιν τῆς Ἱεραρχίας.

Οὐδόλως ἀμφισβητοῦμεν τό δικαίωμα τοῦ ἑκάστοτε Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν, ὅπως συγκαλῇ τήν τε Διαρκῆ Ἱεράν Σύνοδον καί τήν Σύνοδον τῆς Ἱεραρχίας, ὁπόταν Οὗτος κρίνῃ τοῦτο ἀναγκαῖον! Ἐκ παραλλήλου ὅμως διαποροῦμεν πῶς καί διατί εἰς χρονικόν διάστημα δύο μόλις ἑβδομάδων ἀπό τῆς λήψεως τῆς ὡς ἄνω Ἀποφάσεως τῆς Δ.Ι.Σ.  ἤλλαξαν ἄρδην τά δεδομένα, ὥστε ὁ Μακαριώτατος Πρόεδρος νά συγκαλῇ τό Σῶμα τῶν Ἱεραρχῶν εἰς ἔκτακτον Συνέλευσιν! Ἐξ ὅσων ἐνθυμούμεθα τά Μέλη τῆς Δ.Ι.Σ., εἰς τήν λῆψιν τῆς Ἀποφάσεως περί μή ἐκτάκτου συγκλήσεως τῆς Ι.Σ.Ι., ὡδηγήθησαν ἐκ σεβασμοῦ πρός τήν σχετικήν Εἰσήγησιν  αὐτοῦ τούτου τοῦ  Μακαρ. Προέδρου τοῦ Σώματος!

Χαράσσομεν, λοιπόν, τάς γραμμάς ταύτας ὡς μίαν ἤρεμον διαμαρτυρίαν καί διά νά τονίσωμεν, μετά λύπης οὐ τῆς τυχούσης, ὅτι τήν σήμερον ἡμέραν, ὡς ἔχουν σήμερον τά πράγματα, παραβιάζεται καταφώρως τό ΣΥΝΟΔΙΚΟΝ ΣΥΣΤΗΜΑ ΔΙΟΙΚΗΣΕΩΣ τῆς Ἐκκλησίας μας.  Οὕτω, λοιπόν, διά τήν συνείδησιν ἡμῶν καί διά τήν ἱστορίαν, χωρίς πρόθεσιν ἀντιδικίας τινός πρός τόν Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον, ὀφείλομεν  νά καταθέσωμεν τάς ὡς κάτωθι παραβιάσεις τοῦ Νόμου 590/1977, ἐπαναλαμβάνομεν διά νά καταννοηθῇ,  τάς τε παραβιάσεις τοῦ ἰσχύοντος Νόμου καί τῶν ἐψηφισμένων Κανονισμῶν, διά τῶν ὁποίων διοικεῖται ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, καί τάς παραβάσεις-ἐκτροπάς  τοῦ Κανονικού Δικαίου ἐπί ζημίᾳ τῆς Ἐκκλησίας, ὡς κατωτέρω καταγράφονται:

1.      Περί τῶν Συνεδριῶν τῆς Δ.Ι.Σ:

Ø      «Ἡ Δ.Ι.Σ. συνεδριάζει τακτικῶς καθ’ ἑκάστην Τρίτην, Τετάρτην, Πέμπτην καί Παρασκευήν ἡμέραν τῶν δυο πρώτων ἑβδομάδων ἑκάστου μηνός....» (Βλ. Κανονισμόν 2/1977 - ΦΕΚ Α΄275), ἄρθρον 3)

2.      Περί τῶν Συνεδριῶν τῆς Ι.Σ.Ι:

Ø      «Ἡ Ι.Σ.Ι.  συνέρχεται εἰς τακτικήν συνέλευσιν αὐτοδικαίως μεν τήν 1ην Ὀκτωβρίου ἑκάστου ἔτους...» καί εἰς τήν πρᾶξιν εἶχεν καθιερωθῆ ἡ διάρκεια τῶν ἐργασιῶν της νά καλύπτῃ χρονικήν περίοδον δύο ἑβδομάδων.

           Καί τώρα ἄς ἔλθωμεν εἰς  τήν ἐφαρμοζομένην τακτικήν. Ἡ Δ.Ι.Σ. συνεδριάζει μόλις τρεῖς (3) ἡμέρας καθ’ἕκαστον μῆνα, οὕτως δέ ἡ Διοίκησις της Ἐκκλησίας δέν εἶναι συλλογική, ἀλλά προσωποπαγής!

Ὁ ἑκάστοτε Ἀρχιεπίσκοπος ΜΟΝΟΣ, ἤ μέ τήν συνδρομήν ἐπιλεγμένων φιλικῶν Του προσώπων ὡς Συνεργατῶν, διοικεῖ τό σκάφος τῆς Ἐκκλησίας, λαμβάνει δέ πρωτοβουλίας καί ένίοτε ἐνεργεῖ έρήμην τῶν συνυπευθύνων Συνοδικῶν Άρχιερέων! Ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος ὑπάρχει, διά νά ὑπάρχῃ!  Συνερχομένη μόνον τρεῖς ἡμέρας καθ’ ἕκαστον μῆνα μόλις καί μετά βίας προλαμβάνει νά διεκπεραιώνῃ τρεχούσης φύσεως διοικητικά -δευτερευούσης σημασίας δέ- ζητήματα, ὅπως μισθώσεις ἤ ἐκποιήσεις ἐκκλησιαστικῶν ἀκινήτων,  ἀποσπάσεις κληρικῶν εἰς τό Ἐξωτερικόν, Εἰσηγήσεις Συνοδικῶν Ἐπιτροπῶν, ἐκπροσωπήσεις κλπ., ζητήματα ἐπαναλαμβάνομεν, ὅλως δευτερευούσης σημασίας.  Πρίν ἤ προφθάσωμεν νά καθήσωμεν  εἰς  τάς θέσεις μας ὡς Συνοδικοί Σύνεδροι ἀναχωροῦμεν καί πάλιν διά τήν  Ἐπαρχίαν του ἕκαστος!

Σήμερον ὅμως ἡ Ἑλλάς χάνεται, ἡ ὀρθόδοξος Πίστις διώκεται, ἡ χριστιανική Ἠθική χλευάζεται, τά πάντα ἀλλάσσουν καί μεταλλάσσονται!  Ἔναντι ὅλης αὐτῆς τῆς ἀλλοιώσεως τῆς ἐθνικῆς ἤ τῆς θρησκευτικῆς  συνειδήσεως, τῆς χριστιανικῆς Ἠθικῆς, τῶν παραδόσεων, τῆς γλώσσης καί τῆς ἱστορικῆς συνειδήσεως ἑνός Λαοῦ μέ μοναδικήν πολιτιστικήν παράδοσιν, ἡ φωνή τῆς Ἐκκλησίας ΔΕΝ ΑΚΟΥΕΤΑΙ! Ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος ὑπνώττει! Ὁ ἑκάστοτε Ἀρχιεπίσκοπος, ὡς εἶναι φυσικόν,  δέν δύναται νά σηκώνῃ μόνος τό βάρος τῆς διατηρήσεως ἤ καί διασώσεως τῆς πολιτιστικῆς μας ταυτότητος καί τῆς διατηρήσεως ἀλωβήτου τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν Πίστεως! Ἡμεῖς, ὡς Συνοδικοί Σύνεδροι ἀπό τοῦ παρελθόντος Σεπτεμβρίου, οὐδέποτε ἠσχολήθημεν μέ τά καυτά ζητήματα τῆς ἐπικαιρότητος! Τό κράτος τοῦ Ἀντιχρίστου ἐπεκτείνεται ἁλματωδῶς καί Ἡμεῖς ἐφησυχάζομεν! Κατηγορῶ τόν ἑαυτόν μου πρῶτον!   

Τά ἴχνη αὐτά ἀκολουθοῦσα καί ἡ Ι.Σ.Ι. συνήθως ΔΕΝ ἐπιλαμβάνεται θεμάτων, ἅτινα ἐξ ὁρισμού θεωροῦνται ὡς «καυτά ζητήματα τῆς ἐπικαι-ρότητος» πρός ἀπογοήτευσιν τῶν πιστῶν τῆς Ἐκκλησίας τέκνων. Ἐπί παραδείγματι προσωπικῶς δέν γνωρίζομεν τήν ἐπίσημον θέσιν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐπί ζητημάτων ὡς τά ἑξῆς:

Ø      Οἱ Ρωμαιοκαθολικοί εἶναι Ἐκκλησία, σχισματικοί ἀδελφοί μας ἤ αἱρετικοί;

Ø      Ἡ λεγομένη Οἰκουμενική Κίνησις ἀκολουθεῖ τήν ὀρθήν ὁδόν;

Ø      Αἱ σχέσεις μας μετά τῶν Ἑτεροδόξων μήπως ὑπερβαίνουν τά ἀνεκτά ὅρια;

Ø      Αἱ κινήσεις τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου εἶναι μεμετρημέναι ἤ μήπως ἀλλοιώνουν τό περιεχόμενον τῆς ἀμω-μήτου ἡμῶν πίστεως;

Ø      Ἡ προσφορά τοῦ Κορανίου ὡς δῶρον εἰς Ἐπίσημόν τι Πρόσωπον τῆς Coca Cola, Μουσουλμάνον ὅμως ὡς πρός τό θρήσκευμα,  ὑπό καί διά τῶν χειρῶν τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριάρχου εἶναι ἐνέργεια  συμβατή μέ τήν ὀρθόδοξον ίδιότητα τοῦ προσφέ-ροντος;

Ø      Ἡ παρουσία Ἡγετῶν τῆς Ὀρθοδοξίας εἰς τάς ἐργασίας μιᾶς Συναγωγῆς Ἑβραίων τυγχάνει ἐπιτρεπτή;

Ø      Ἡ ἑλληνική Θράκη ἐξισλαμίζεται καί ὅσον οὕπω χάνεται! Ἡ Ἐκκλησία, Τροφός τοῦ Ἔθνους ἄλλοτε, δέν ἔχει κάποιον λόγον νά εἴπῃ; Τά Εθνικά μας Θέματα εἶναι ἆραγε ζώνη ἀπηγορευ-μένη;

Ø      Δέν θά συγκινηθῶμεν κάποτε ἀπό τό δράμα ἑνός πολιοῦ Πατρι-άρχου, τοῦ πρ. Ἱεροσολύμων Εἰρηναίου, ὁ Ὁποῖος ὅλως αὐθαι-ρέτως, καί ἄρα καί ὅλως ἀδίκως, ἀπεμακρύνθη τοῦ Θρόνου Του, ἐν συνεχείᾳ καθῃρέθη καί ὑπεβιβάσθη εἰς τήν τάξιν τῶν..... .....Μοναχῶν (!!!), σήμερον δέ -ἄνευ δικαστικῆς τινός  ἀποφάσε-ως- ζεῖ ἔγκλειστος εἰς τό κελλίον Του, στερούμενος καί τῆς στοιχειώδους ἔτι άνθρωπίνης παρηγορίας; Εὔχομαι καί προσεύ-χομαι, ὥστε ἡ ἀδιαφορία ἡμῶν διά τόν Μάρτυρα Πατριάρχην,  τόν Μακαριώτατον κ. Εἰρηναῖον, νά μή εἶναι αἰτία διά νά ὁδηγη-θῶμεν ἅπαντες  εἰς τήν ὀδύνην τῆς κολάσεως!  Ναί, ἄς το ἐπεναλάβωμεν: μόνον καί μόνον ἡ ἀδιαφορία ἡμῶν πρός ἕνα ἀδίκως πάσχοντα ἐν Χριστῷ Ἀδελφόν μας εἶναι ἱκανή νά μᾶς ὁδηγήσῃ εἰς τόν τόπον τῆς Κολάσεως, κατά τό «ἐν φυλακῇ ἤμην καί οὐκ ἤλθετε πρός με» (Ματθ. 25,36).

Ø      Ἔπειτα ἐπιτακτικῶς ἐνώπιόν μας σήμερον προβάλλουν καί ἄλλα θέματα γενικωτέρας φύσεως. Θά δεχθῶμεν ἄραγε  ἀδια-μαρτυρήτως τό «τσιπάκι», τόν ΑΜΚΑ, τό «σφράγισμα τοῦ Ἀντιχρίστου»; Δέν θά ἀρθρώσωμεν λόγον ἐπ’ αὐτῶν; Θά ἀφή-σωμεν τό ἔδαφος ἐλεύθερον εἴς τινας «ζηλωτάς»;

Ø      Δέν θά ἀντιδράσωμεν εἰς τήν καθιέρωσιν τοῦ γάμου τῶν ὁμοφυ-λοφίλων;

Ø      Δέν θά ἀντιδράσωμεν διά τήν μετατροπήν τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν εἰς μάθημα θρησκειολογίας εἰς τήν Ἐκπαίδευσιν;

Ø      Δέν θά ἀναπτύξωμεν κατά τρόπον ἰσοδύναμον πρός τήν λίαν ἀνεπτυγμένην προνοιακήν δραστηριότητα  τῆς Ἐκκλησίας καί τό ἔργον τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τοῦ Λαοῦ τοῦ Θεοῦ; Δέν ἠμπορεῖ τό ἔργον τοῦ θείου κηρύγματος νά τίθεται εἰς δευτέραν μοῖραν! Ἀναγκαῖος βεβαίως εἶναι ὁ ἐπιούσιος ἄρτος, ἀλλά ὁ οὐράνος Ἄρτος, δηλ. τό Κατηχητικόν μας ἔργον, πρέπει νά προηγῆται! Τί ἄραγε προεχόντως εἴμεθα; Ἐκκλησία-Κιβωτός τῆς σωτηρίας ψυχῶν, ὑπέρ ὧν Χριστός ἀπέθανεν ἤ ἁπλῶς Ὑπουργεῖον Κοινωνικῆς Προνοίας;

Ἐνδεικτικῶς καί ὅλως προχείρως κατέγραψα ὡρισμένα σύγχρονα προβλήματα κεφαλαιώδους, κατά τήν ταπεινήν ἡμῶν γνώμην,  σημασίας, διά τά ὁποῖα ἡ φωνή τῆς Μητρός Ἐκκλησίας ΔΕΝ ΑΚΟΥΕΤΑΙ! Χωρίς νά τό ἔχωμεν ἀντιληφθῆ εἰς τάς ἡμέρας μας ἔχει ἐπιβληθῆ «σιγή ἀσυρμάτου»!

Ἄρα  τό Συνοδικόν Σύστημα Διοικήσεως ὀφείλει νά ἐπανέλθῃ εἰς τήν Διοίκησιν τῆς Ἐκκλησίας, μάλιστα δέ  σήμερον, ὅτε συντελοῦνται κοσμογονικαί ἀλλαγαί!

Μακαριώτατε ἅγιε Πρόεδρε,

Ἐκ τῆς Συνοδικῆς μου θητείας ἔχετε ἤδη δείγματα,  ὅτι ὡς Προκαθήμενον καί Σᾶς σέβομαι καί Σᾶς ἀγαπῶ! Ἀλλά τό σύστημα τῆς ἐκκλησιαστικῆς Διοικήσεως δέν ἠμπορεί νά εἶναι Ἐξουσία τοῦ Ἑνός Ἀνδρός! Ἀκόμη καί ἡ ἀφιλάδελφος συμπεριφορά τῆς Μητρός Ἐκκλησίας, δηλ. τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, εἰς τόν ἑλλαδικόν χῶρον δέν ἐπιτρέπει τήν ἔξαρσιν τοῦ Πρώτου τῇ τάξει!  Ἁπανταχοῦ τῆς Ὀρθοδοξίας οἱ Ἐπίσκοποι μνημονεύουν ἕκαστος τόν ἑαυτοῦ Πρῶτον, δηλ. τόν Πατριάρχην  ἤ Ἀρχιεπίσκοπόν του!  Ἀκόμη καί εἰς  τήν μικράν, ὡς πρός τήν ἔκτασιν, ἀδελφήν Ἐκκλησίαν τῆς Κύπρου μνημονεύεται ὀ ἐκεῖ Ἀρχιεπίσκοπος!  Ἡμεῖς, ἀντιθέτως, δυστυχέστατα δέ καί πάνυ ἀντικανονικώτατα, μνημονεύομεν «τῆς Ἱερᾶς Ἡμῶν Συνόδου», δηλοῦντες, καλῶς ἤ κακῶς, ὅτι Ἀνωτάτη Ἀρχή τῆς Ἐκκλησίας μας ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ὁ ἑκάστοτε Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν, ἀλλά τό σύνολον τῶν ἐν ἐνεργείᾳ Ἀρχιερέων, συγκροτουμένων εἰς Σῶμα καί ἐκφραζομένων εἴτε διά τῆς Ι.Σ.Ι,  εἴτε διά τῆς Δ.Ι.Σ. 

Εἰς χεῖρας Ὑμῶν, Μακαριώτατε, οὐ μήν ἀλλά καί εἰς τήν σύνεσιν Ὑμῶν, ἐπαφίεται ἡ περαιτέρω πορεία τῆς Ἑλληνικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὡς πρός τόν τρόπον Διοικήσεως Αὑτῆς. Θά καταπαγιωθῇ τελικῶς ἡ Διοίκησις ὡς ἕνα προσωποπαγές Σύστημα, τ.ἔ, ἕνας διευθύνει οἱ δέ λοιποί ὑποτάσσονται καί σιωποῦν, ἤ θά ἐπανέλθῃ εἰς ἐφαρμογήν τό Συνοδικόν Σύστημα Διοικήσεως, ὅπως ἀκριβῶς τό καθιέρωσεν, μετά τήν ἀποκατάστασιν τῆς Δημοκρατίας εἰς τήν Χώραν μας, ὁ ἀείμνηστος Γέροντας Ὑμῶν τε καί ἡμῶν, ὁ ἀξεπέραστος Μέγας Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κυρός Σεραφείμ;

Ἡ Ἀπόφασις Ὑμῶν, Μακαριώτατε νά συγκαλέσετε τήν Ι.Σ.Ι ἐξ ἰδίας πρωτοβουλίας δέκα πέντε μόλις ἡμέρας μετά τάς Συνεδριάσεις τῆς Δ.Ι.Σ. μᾶς ὤθησεν εἰς τήν σύνταξιν τῆς παρούσης διαμαρτυρίας. Συγχωρήσατε ἡμῖν μοι τό θράσος! Ἀλλά, βλέπετε, τυγχάνομεν ὄγδοον κατά τήν σειράν τῶν πρεσβείων τῆς Ἀρχιερωσύνης Μέλος τῆς σεπτῆς Ἱεραρχίας, κάθημαι δέ πλέον εἰς τήν πρώτην σειράν τῶν ἑδράνων τῆς Αἰθούσης τῶν συνεδριάσεων, ὡς ἐκ τούτου δέ αἰσθανόμεθα βαρεῖαν τήν εὐθύνην διά τήν πορείαν τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τήν ὁποίαν, ἀπερχόμενοι, θά ἀφήσωμεν ὄπισθεν ἐμοῦ πρός συνέχισιν τοῦ σωτηριώδους ἔργου τῆς Ἐκκλησίας μας. Βλέπετε ἡμεῖς, προσερχόμενοι εἰς τόν Ναόν διά τήν τέλεσιν τῆς ἀναιμάκτου Μυσταγωγίας ἤ καί λιτανεύοντες τά ἱερά καί τά ὅσια τῆς πίστεώς μας,  οὐδέποτε μέχρι σήμερον ἐθεωρήσαμεν ἀναγκαῖον νά ἀνέλθωμεν «ἐπί ὄνον καί πῶλον υἱόν ὑποζυγίου» (Ματθ. 21, 5-6), διά νά κερδήσωμεν τήν συμπάθειαν τῶν πιστῶν τῆς εἰς ἡμᾶς κληρωθείσης Ἐπαρχίας! Νεώτεροι ὅμως Ἀδελφοί μας τό ἐφαρμόζουν!!!!

  Ταῦτα, ἐν βάρει τῆς ἀρχιερατικῆς ἡμῶν συνειδήσεως ἐθεωρήσαμεν χρέος νά θέσωμεν  ὑπό τήν ἔμφρονα κρίσιν Ὑμῶν, Μακαριώτατε, ὡς καί τῶν ἀγαπητῶν ἐν Χριστῷ Ἀδελφῶν μας Ἀρχιερέων, τῶν συγκροτούντων τήν σεπτήν Ἱεραρχίαν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί εὐλαβῶς παρακαλοῦμεν διά τά καθ’ Ὑμᾶς.

  Ἐπί δέ τούτοις διατελοῦμεν

Ἐλάχιστος ἐν Χριστῷ Ἀδελφός

 + Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

            ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΙΣ: Πρός ἅπαντα τά Μέλη τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος διά τοῦ ἠλεκτρονικοῦ ταχυδρομείου