ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ

ΑΠΟ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΕ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

Ο Άγιος Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας (31 Ιουλίου). 

Απόσπασμα από Ομιλία του Αγίου Επιφανίου.

     

         Θ. Όταν βράδιασε, λέει, ήλθε ένας πλούσιος άνθρωπος που το όνομά του ήταν Ιωσήφ. Αυτός τόλμησε και παρουσιάστηκε μπροστά στον Πιλάτο, και του ζήτησε το σώμα του Ιησού. Παρουσιάστηκε ένας θνητός μπροστά σε έναν θνητό ζητώντας να λάβει τον Θεό. Ζήτα τον Θεό των θνητών. Ο πηλός μπροστά στον πηλό, ζητά να λάβει τον πλάστη των όλων. Το χορτάρι, ζήτα από το χορτάρι την ουράνια φωτιά. Η τιποτένια σταγόνα, παίρνει από την τιποτένια σταγόνα τον απύθμενο ωκεανό. Ποιος είδε, ποιος ποτέ άκουσε αυτό το απίστευτο; Ένας άνθρωπος να χαρίζει σε άλλον άνθρωπο τον δημιουργό των ανθρώπων. Ένας άνομος άρχοντας σ’ έναν άνθρωπο του νόμου υπόσχεται να χαρίσει τον νομοθέτη. Ένας άκριτος κριτής τον Κριτή των κριτών επιτρέπει να τον θάψουν ως κατάδικο.

      Ι. Όταν βράδιασε, λέει, ήλθε ένας πλούσιος άνθρωπος που το όνομά του ήταν Ιωσήφ. Πραγματικά πλούσιος, αφού πήρε ολόκληρη τη σύνθετη υπόσταση του Κυρίου. ‘Αληθινά πλούσιος, αφού έλαβε από τον Πιλάτο τη διπλή ουσία του Χριστού. Πλούσιος διότι αξιώθηκε να πάρει τον πολύτιμο μαργαρίτη. Πραγματικά πλούσιος γιατί κράτησε το βαλάντιο που ήταν γεμάτο με τον θησαυρό της θεότητος. Πώς να μην είναι πλούσιος αυτός που απέκτησε τη ζωή και τη σωτηρία του κόσμου; Πώς να μην είναι πλούσιος ο Ιωσήφ, αφού δέχτηκε για δώρο Αυτόν που τρέφει και είναι Δεσπότης όλων; Όταν βράδιασε. Επομένως είχε δύσει πια στον Άδη ο ήλιος της δικαιοσύνης. Γι’ αυτό ήλθε ένας πλούσιος άνθρωπος που το όνομά του ήταν Ιωσήφ από την Αριμαθαία που κρυβόταν γιατί φοβόταν τους Ιουδαίους. Ήλθε και ο Νικόδημος που ήλθε στον Ιησού κάποια νύχτα.

     ΙΑ. Αυτό είναι απόκρυφο μυστήριο των μυστηρίων. Δυο κρυφοί μαθητές, έρχονται να κρύψουν τον Ιησού στον τάφο, διδάσκοντας με τη δική τους απόκρυψη το κρυφό μυστήριο του Άδη του Θεού που κρύφτηκε κάτω απ’ τη σάρκα, ξεπερνώντας ο ένας τον άλλον στη θερμή διάθεση. Προς τον Χριστό. Ο μεν Νικόδημος μεγαλόψυχος προσφέροντας σμύρνα και αλόη, ο δε Ιωσήφ αξιέπαινος στην τόλμη και το θάρρος προς τον Πιλάτο. Διότι αυτός διώχνοντας κάθε φόβο με τόλμη παρουσιάστηκε στον Πιλάτο ζητώντας το σώμα του Ιησού. Και όταν παρουσιάστηκε φέρθηκε με μεγάλη σοφία για να επιτύχει αυτό που ήθελε. Γι’ αυτό δεν χρησιμοποιεί μπροστά στον Πιλάτο υπερήφανα και υψηλά λόγια, για να μη του ανάψει την οργή και χάσει το ζητούμενο. Ούτε του λέει: Δος μου το σώμα του Ιησού, που σκοτείνιασε πριν από λίγο τον ήλιο, που έσχισε τις πέτρες, που έσεισε τη γη και άνοιξε τους τάφους και έσχισε το καταπέτασμα του ναού. Τίποτε τέτοιο δεν λέει στον Πιλάτο.

     IB. Αλλά τι του λέει; Ένα τιποτένιο αίτημα, και για όλους μικρό, άρχοντα μου ήλθα να σου ζητήσω. Ένα πολύ μικρό αίτημα. Το εξής: Δος μου να θάψω το νεκρό σώμα εκείνου που καταδικάστηκε από εσένα, του Ιησού του Ναζωραίου, του Ιησού του φτωχού, του Ιησού του αστέγου, του Ιησού που κρέμεται —στον Σταυρό— γυμνός και περιφρονημένος, του Ιησού του γιου του ξυλουργού, του Ιησού του δέσμιου, που έμενε στο ύπαιθρο, του ξένου, του αγνώριστου μεταξύ των ξένων, του περιφρονημένου, και κοντά σε όλα και κρεμασμένου στον Σταυρό. Δος μου αυτόν τον ξένο, γιατί τι σε ωφελεί το σώμα αυτού του ξένου; Δος μου αυτόν τον ξένο, γιατί ήλθε εδώ από μακρινή χώρα για να σώσει τον άνθρωπο που αποξενώθηκε από τον Θεό. Γιατί κατέβηκε στη σκοτεινή γη για να ανεβάσει τον ξένο. Δος μου αυτόν τον ξένο, γιατί αυτός είναι ο μόνος -πραγματικά- ξένος. Δος μου αυτόν τον ξένο του Οποίου τη χώρα αγνοούμε εμείς οι ξενιτεμένοι. Δος μου αυτόν τον ξένο του Οποίου τον Πατέρα αγνοούμε εμείς οι ξένοι. Δος μου αυτόν τον ξένο του Οποίου τον τόπο και τη γέννηση και τον τρόπο — της ζωής Του— αγνοούμε εμείς οι ξένοι. Δος μου αυτόν τον ξένο που έζησε ζωή και βίο ξενιτεμένου στα ξένα. Δος μου αυτόν τον ξένο Ναζωραίο του Οποίου τη γέννηση και τον τρόπο αγνοούμε εμείς οι ξένοι. Δος μου αυτόν που με τη θέληση Του είναι ξένος και εδώ δεν έχει πού να γείρει το κεφάλι. Δος μου αυτόν τον ξένο, που σαν ξένος σε ξένη χώρα, άστεγος γεννήθηκε στη φάτνη. Δος μου αυτόν τον ξένο που απ’ αυτήν ακόμη τη φάτνη έφυγε ως ξένος από τον Ηρώδη. Δος μου αυτόν τον ξένο, που απ’ τα σπάργανα Του ακόμη ξενητεύθηκε στην Αίγυπτο, και δεν είχε πόλη, ούτε χωριό, ούτε σπίτι ούτε τόπο να μείνει, ούτε συγγενή, αλλά σε ξένη χώρα Αυτός είναι ξένος. Δος μου, άρχοντα μου αυτόν τον γυμνό που κρέμεται στο ξύλο —του Σταυρού— να τον σκεπάσω, γιατί Αυτός σκέπασε τη γύμνωση της φύσεως μου. Δος μου αυτόν τον νεκρό που είναι μαζί και Θεός, να σκεπάσω Αυτόν που κάλυψε τις δικές μου ανομίες. Δος μου, άρχοντα μου τον νεκρό που έθαψε μέσα στον Ιορδάνη τη δική μου αμαρτία. Για έναν νεκρό σε παρακαλώ, που αδικήθηκε από όλους, που πουλήθηκε από φίλο, που προδόθηκε από μαθητή, που διώχθηκε από τους αδελφούς του, που ραπίσθηκε από δούλο. Για έναν νεκρό σε θερμοπαρακαλώ, ο Οποίος καταδικάστηκε από αυτούς που ο Ίδιος ελευθέρωσε από τη δουλεία, ο οποίος ποτίσθηκε με ξύδι, τραυματίσθηκε απ’ αυτούς που θεράπευσε, που εγκαταλείφθηκε από τους μαθητές Του και στερήθηκε την ίδια τη Μητέρα Του. Για τον νεκρό, άρχοντα μου, σε ικετεύω, Αυτόν τον άστεγο που κρέμεται στο ξύλο -του Σταυρού—. Διότι επάνω στη γη δεν έχει να Του συμπαρασταθεί ούτε πατέρας, ούτε φίλος, ούτε μαθητής, ούτε συγγενής, ούτε κανένας να Τον θάψει, αλλά είναι μόνος, μονογενής Υιός του μόνου —Πατέρα—, Θεός στον κόσμο και κανένας άλλος.

     ΙΓ. Μ’ αυτά τα λόγια και μ’ αυτόν τον τρόπο αφού παρακάλεσε ο Ιωσήφ τον Πιλάτο, διέταξε ο Πιλάτος να του δοθεί το πανάγιο σώμα του Ιησού. Και ήλθε στον Γολγοθά και αποκαθήλωσε τον σαρκοφόρο Θεό από το ξύλο —του Σταυρού— και Τον τοποθέτησε κάτω στη γη, σαρκοφόρο Θεό γυμνό, αλλά όχι απλό άνθρωπο. Και Τον βλέπει κανείς να βρίσκεται ξαπλωμένος κάτω, Αυτός που όλους τους ανέσυρε προς τον ουρανό. Και μένει για λίγο χωρίς πνοή, Αυτός που είναι η ζωή και η πνοή όλων. Και φαίνεται να μη βλέπει Αυτός που δημιούργησε τα πολυόμματα Χερουβίμ. Και κείτεται ξαπλωμένος, Αυτός που είναι η ανάσταση όλων. Και νεκρώνεται ο σαρκωμένος Θεός, Αυτός που ανασταίνει τους νεκρούς. Και σιωπά για λίγο κατά το σώμα η βροντή του Θεού Λόγου. Και Τον σηκώνουν ανθρώπινες παλάμες, Αυτόν που κρατά στην παλάμη Του ολόκληρη τη γη.

     ΙΔ. Άραγε, Ιωσήφ, ζητώντας και παίρνοντας, ξέρεις καλά ποιόν πήρες; Άραγε πλησιάζοντας στον Σταυρό και αποκαθηλώνοντας τον Ιησού, ξέρεις καλά ποιόν κράτησες στα χέρια σου; Εάν πραγματικά γνωρίζεις καλά Ποιόν κρατάς, τώρα έγινες πλούσιος. Γιατί πώς αλλιώς κάνεις αυτή τη θεόσωμη και φρικωδέστατη κηδεία του Ιησού; Είναι αξιέπαινος ο πόθος σου, αλλά πιο αξιέπαινος είναι ο τρόπος της ψυχής σου. Άραγε δεν φρίττεις, κρατώντας στα χέρια σου Αυτόν που φρίττουν τα Χερουβίμ; Με ποιο φόβο θα αφαιρούσες από το θείο αυτό σώμα το μικρό ρούχο που το σκέπαζε; Πώς δεν θα έκλεινες τα μάτια από ευλάβεια; Δεν θα τρόμαζες ατενίζοντας και αποκαλύπτοντας τη σωματική φύση του υπερφύσιν Θεού; Πες μου, Ιωσήφ, άραγε έθαψες στραμμένο προς την ανατολή τον νεκρό που είναι η ‘Ανατολή των ανατολών; Άραγε έκλεισες με τα δάχτυλα σου, όπως γίνεται στους νεκρούς τα μάτια του Ιησού, ο Οποίος με το αμόλυντο δάχτυλο Του άνοιξε τα μάτια του τυφλού; Άραγε έκλεισες το στόμα Εκείνου που άνοιξε το στόμα του κωφαλάλου; Άραγε έδεσες τα χέρια Εκείνου που άπλωσε τα παράλυτα χέρια; Η έδεσες τα πόδια Εκείνου, όπως γίνεται στους νεκρούς, ο Οποίος θεράπευσε, για να βαδίζει, τα πόδια του παραλύτου; Άραγε σήκωσες επάνω σε κρεβάτι Αυτόν που διέταξε τον παράλυτο λέγοντας του: Σήκωσε το κρεβάτι σου και περπατά ; Άραγε άδειασες μύρα επάνω στο σώμα Εκείνου που είναι το ουράνιο μύρο και εκκένωσε τον εαυτό Του αγιάζοντας τον κόσμο; Άραγε τόλμησες να σφογγίσεις τη θεόσωμη εκείνη πλευρά του Ιησού που ακόμη αιμορροούσε, του Θεού που θεράπευσε την αιμορροούσα; Άραγε έπλυνες με νερό το σώμα του Θεού, που έπλυνε —τις αμαρτίες— όλων και έδωσε την κάθαρση; Άραγε τι είδους λαμπάδες άναψες μπροστά στο αληθινό φως που φωτίζει κάθε άνθρωπο; Και ποιους επιτάφιους ύμνους έψαλες σ’ Αυτόν που ανυμνείται χωρίς διακοπή από όλες τις ουράνιες αγγελικές στρατιές; Άραγε και έχυσες δάκρυα για τον νεκρό Ιησού, που δάκρυσε για τον νεκρό Λάζαρο και τον ανέστησε μετά από τέσσερις ημέρες; Άραγε θρήνησες Αυτόν που έδωσε σ’ όλους χαρά και διέλυσε τη λύπη της Εύας;

     ΙΕ. Όμως μακαρίζω τα χέρια σου, Ιωσήφ, που υπηρέτησαν και ψηλάφισαν τα θεόσωμα χέρια και πόδια του Ιησού, που έσταζαν ακόμη αίμα. Μακαρίζω τα χέρια σου, που άγγιξαν την αιμορροούσα πλευρά του Θεού πριν από τον πιστό – άπιστο Θωμά που είχε αξιέπαινη περιέργεια. Μακαρίζω το στόμα σου που γέμισε αχόρταγα και ασπάσθηκε το στόμα του Ιησού κι’ από εκεί γέμισε με Άγιο Πνεύμα. Μακαρίζω τα μάτια σου που ενώθηκαν με τα μάτια του Ιησού, και από εκεί πήραν το αληθινό φως. Μακαρίζω το πρόσωπο σου που πλησίασε το πρόσωπο του Θεού. Μακαρίζω τους ώμους σου που σήκωσαν Αυτόν που βαστάζει όλους. Μακαρίζω το κεφάλι σου που το άγγιξε ο Ιησούς, η κεφαλή των πάντων. Μακαρίζω τα χέρια σου στα οποία βάσταξες Αυτόν που βαστάζει τα πάντα. Μακαρίζω τον Ιωσήφ και τον Νικόδημο, γιατί έγιναν Χερουβίμ μπροστά στα Χερουβίμ σηκώνοντας και μεταφέροντας επάνω τους τον Θεό. Γιατί έγιναν υπηρέτες του Θεού μπροστά στα εξαπτέρυγα Σεραφίμ, όχι με τα φτερά, αλλά με τα σεντόνια καλύπτοντας και τιμώντας τον Κύριο. Αυτόν που τρέμουν τα Χερουβίμ Τον μεταφέρουν επάνω στους ώμους τους ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος και γεμίζουν από έκσταση όλες οι τάξεις των ασωμάτων Αγγέλων.

     ΙΣΤ. Ήλθε ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος. Επομένως έτρεξε μαζί τους και όλος ο χορός των Αγγέλων. Και προφταίνουν τα Χερουβίμ, και τρέχουν μαζί τα Σεραφίμ και βαστάζουν μαζί οι Θρόνοι, και καλύπτουν τα Εξαπτέρυγα, και φρίττουν τα Πολυόμματα βλέποντας τον Ιησού αόμματο, και καλύπτουν μαζί οι Δυνάμεις, και ψάλλουν οι Αρχές και φρίττουν οι Τάξεις, και γεμίζουν έκσταση όλες οι στρατιές των ουρανίων ταγμάτων και γεμάτες θαυμασμό ρωτούν με μεγάλη απορία. Τι είναι αυτός ο φοβερός λόγος και ο φόβος και ο τρόμος και ο τρόπος; Τι είναι αυτό το μεγάλο και παράδοξο και ακατανόητο θέαμα; Αυτός που στον ουρανό σ’ εμάς τους ασωμάτους ως απλός Θεός είναι αθεώρητος, εδώ κάτω στη γη τον βλέπουν οι άνθρωποι γυμνό.

ΙΖ. Αυτόν, που μπροστά Του στέκονται τα Χερουβίμ με ευλάβεια, τον κηδεύουν με θάρρος ο Ιωσήφ κι’ ο Νικόδημος. Πότε κατέβηκε Αυτός που δεν εγκατέλειψε τον ουρανό; Πώς βγήκε έξω, Αυτός που βρίσκεται μέσα; Πώς ήλθε επάνω στη γη Αυτός που με την παρουσία Του όλα τα γεμίζει; Πώς γυμνώθηκε Αυτός που ντύθηκε όλους; Αυτός που βρίσκεται αδιάκοπα ως Θεός στον ουρανό μαζί με τον Πατέρα, τώρα ζει μαζί με τη Μητέρα Του αδιάκοπα ως αληθινός άνθρωπος.

ΙΗ. Αυτός που ποτέ δεν εμφανίστηκε —ως Θεός— στους ανθρώπους, Πώς εμφανίζεται ως άνθρωπος και συγχρόνως ως φιλάνθρωπος Θεός; Πώς έγινε ορατός ο αόρατος; Πώς σαρκώθηκε ο άυλος; Πώς έπαθε ο απαθής; Πώς ο Κριτής στάθηκε στο δικαστήριο; Πώς η ζωή γεύθηκε τον θάνατο; Πώς ο αχώρητος χώρεσε στον τάφο; Πώς κατοικεί στο μνήμα, Αυτός που δεν εγκατέλειψε τον κόλπο του Πατέρα; Πώς εισέρχεται από την πύλη του σπηλαίου, Αυτός που άνοιξε τις πύλες του παραδείσου, και ενώ δεν διέρρηξε τις πύλες της παρθενίας της Μαρίας, Πώς συνέτριψε τις πύλες του Άδη; Πώς ενώ δεν άνοιξε τις πύλες του υπερώου στην περίπτωση του Θωμά, όμως άνοιξε στους ανθρώπους τις πύλες της βασιλείας, και τις πύλες του τάφου και τις σφραγίδες τις άφησε να ανοίξουν μόνες τους; Πώς υπολογίζεται με τους νεκρούς, Αυτός που είναι ελεύθερος μεταξύ των νεκρών; Πώς το φως που ποτέ δεν σβήνει, έρχεται στα σκοτεινά και στη σκιά του θανάτου; Πού πηγαίνει; Που πορεύεται Αυτός που ο θάνατος δεν μπορεί να Τον κρατήσει; Ποιος είναι ο λόγος και ο τρόπος κι’ ο σκοπός που κατεβαίνει στον Άδη; Μήπως κατεβαίνει για να ανεβάσει τον κατάδικο Αδάμ, τον σύνδουλό μας; Πραγματικά, πηγαίνει για να αναζητήσει τον πρωτόπλαστο σαν το χαμένο πρόβατο. Οπωσδήποτε θέλει να επισκεφθεί αυτούς που βρίσκονται μέσα στο σκοτάδι και τη σκιά του θανάτου. Οπωσδήποτε πορεύεται για να ελευθερώσει τον αιχμάλωτο Αδάμ και τη συναιχμάλωτη Εύα ο Θεός και υιος τους.

“Λόγος εις την Θεόσωμον ταφήν του Κυρίου και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, και εις τον Ιωσήφ τον από Αριμαθαίας, και εις την εν τω Άδη του Κυρίου κατάβασιν, μετά το σωτήριον πάθος, παραδόξως γενομένην. Τω αγίω και μεγάλω Σαββάτω.”

ΠΗΓΗ: www.diakonima.gr

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ" ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ:
ΕΠΙΛΟΓΗ ΘΕΜΑΤΩΝ
Πρωτ.  Βασίλειος Γιαννακόπουλος

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ-ΤΕΧΝΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ
Πρεσβυτέρα Νικολίτσα Γκοτσοπούλου

ΓΕΝΙΚΗ ΕΠΟΠΤΕΙΑ
+ ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΛΑΘΟΣ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΕ ΠΑΤΡΙΑΡΧΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ!

 ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΝ 

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ 

και ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΝ 

κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΝ

Παναγιώτατε,

 ________Ένας άσημος και ανάξιος εν Χριστώ αδελφός Σας τολμά να απευθύνεται προς Υμάς με ανοικτές διαδικασίες! Όχι βέβαια, επειδή ΔΕΝ Σας σέβεται, όπως κάποιος επιπόλαια θα ηδύνατο να σκεφθή! Παίρνει το θάρρος για να Σας μεταφέρη τον σκανδαλισμό του χριστεπωνύμου Πληρώματος από μια ενέργειά Σας, η οποία μας επίκρανε πάρα πολύ βαθειά τους εν επιγνώσει θρησκευομένους.

________Αντλούμε το θάρρος από την αρχαία ρήση, καθ’ ήν «τα δημοσίως πραττόμενα, δημοσίως πρέπει και να ελέγχωνται»! Έπειτα καί τα τεσσαράκοντα (40) έτη Αρχιερωσύνης περίπου, τά οποία με την Χάριν του Κυρίου έχομεν συμπληρώσει, μας υποχρεώνουν νά μη σιωπώμεν οσάκις η Ορθοδοξία αδικείται, Όποιος και άν είναι ο αδικών!

________Επί πλέον αρυόμεθα το δικαίωμα από την εντολήν του Κυρίου μας «μη δότε τα άγια τοις κυσί» (Ματθ. 7, 6).

________Χωρίς περιστροφές λόγων η παρακάτω δημοσιευομένη φωτογραφία ομιλεί ευγλώττως! Τελούντες την αναίμακτον Μυσταγωγίαν φέρεσθε να μεταδίδετε το Σώμα και το Αίματου Κυρίου μας σε ένα  Δημόσιο Πρόσωπο, το οποίον με την εν γένει συμπεριφορά του χλευάζει την Εκκλησίαν του Χριστού, καταπατεί τον ηθικόν Νόμον του Ευαγγελίου και σκανδαλίζει το πανελλήνιον με την άκομψον συμπεριφορά του, επαίρεται ότι είναι θαυμαστής των ανθρώπων της Κοινωνίας των Σοδόμων και Γομόρρων καί μιμητής των! 

•         Δεν έχετε παρατηρήσει, ότι στο αυτί του φοράει ένα σκουλαρίκι, δείγμα των ηθικά ανωμάλων τύπων;

•        Δεν έχετε πληροφορηθή, ότι προΐσταται του κύκλου των ομοφυλοφίλων;

•    Δεν έχετε ακούσει, ότι ο άνθρωπος αυτός κάθε χρόνο στο χώρο της δημαρχιακής του ευθύνης  διοργανώνει παρέλαση των ομοφυλοφίλων;

• Δεν έχετε σκεφθή, ότι ο ταλαίπωρος αυτός άνθρωπος –εν τω μέτρω των δυνάμεών του- προάγει  την ανηθικότητα;

_________Πως, λοιπόν, ετολμήσατε να του μεταδώσετε τα Άχραντα Μυστήρια;

_________Πως και διατί διά του τρόπου αυτού  συνετελέσατε εις την χλεύην του υπερτάτου των  Μυστηρίων της Ορθοδόξου Εκκλησίας;  

________Υμείς ουδέποτε ανέγνωτε τον λόγον του Απ. Παύλου: «Δοκιμαζέτω δε άνθρωπος εαυτόν, και ούτως εκ του Άρτου εσθιέτω και του Ποτηρίου πινέτω»;  (Α΄Κορ. 11,28)

________Ουδέποτε διελογίσθητε την περίπτωσιν του Προδότου Μαθητού Ιούδα, ο οποίος αφού εκοινώνησεν αναξίως, παρέδωσε την καρδίαν του εις τον Διάβολον;  «Και μετά το ψωμίον, τότε εισήλθεν εις εκείνον ο Σατανάς» (Ιωάν, 13,27).

_________Ιδού, λοιπόν, τα πειστήρια του εγκλήματος, το  οποίον διεπράξατε:

Σχόλιο της φωτογραφίας: Η πρώτη επίσημη Πατριαρχική Θεία Λειτουργία στη Σμύρνη από τη Μικρασιατική καταστροφή τελέστηκε το πρωί της Παρασκευής από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο.

 Η τελετή πραγματοποιήθηκε στον ιστορικό ναό του Αγίου Βουκόλου, της μοναδικής ελληνορθόδοξης εκκλησίας που παρέμεινε όρθια από την καταστροφή του 1922 με εντολή του ίδιου του Κεμάλ Ατατούρκ.

Στην πρώτη επίσημη λειτουργία του Ιερού Ναού ο οποίος μέχρι πρόσφατα λειτουργούσε ως μουσειακός χώρος και χώρος εκδηλώσεων παρέστησαν όλες οι ελληνικές αρχές της Σμύρνης ενώ κατά τη Θεία Λειτουργία μετέλαβε των Αχράντων Μυστηρίων ο Δήμαρχος .................

ΠΗΓΗ: www.stoxos.gr

Παναγιώτατε,

_______Πολύ θα ηθέλαμε να σιωπήσουμε!  Πολύ θα επιθυμούσαμε να βγάλουμε το ράσο μας και να καλύψουμε την ασχήμια αυτή!  Αλλά δεν μπορούμε να το πράξουμε, μόνο και μόνο επειδή τα τελευταία ετούτα χρόνια προβαίνετε συνεχώς σε εκπτώσεις στα θέματα της πίστεως!  Να Σας θυμίσουμε μερικά: 

1. Εχαρακτηρίσατε το Κοράνιον ως "άγιον" βιβλίο! «Σου παραδίδω το άγιον Κοράνιο» είπατε στον Διευθυντή του εργοστασίου της Coca Cola κάπου εκεί κάτω εις την Ατλάνταν των Η.Π.Α!
2. Επισκεφθήκατε επισήμως την Συναγωγήν των Εβραίων κάπου εκεί εις την Νέαν Υόρκην! 
3. Παρευρέθητε εις τα Εγκαίνια Εβραϊκής Συναγωγής εις την Ανδριανούπολιν!(26.03.2015)
4. Εις τας σχέσεις Σας με τον Πάπα της Ρώμης πραγματοποιείτε απαράδεκτα ανοίγματα.
5. Η Οικουμενική Κίνησις, όπως τελικά διαμορφώνεται, υπό πολλών αποκαλείται παναίρεσις.  «Η παναίρεσις του Οικουμενισμού», λέγουν!

______Κατά την ταπεινήν μας άποψιν εξ όλων των ανωτέρω υπερβάσεων, παραβιάσεων, ανομημάτων κλπ. Υμών, το σοβαρότερον είναι η μετάδοσις των Αχράντων Μυστηρίων εις άνθρωπον, ο οποίος "γυμνή τη κεφαλή"  εμπαίζει την χριστιανικήν Ηθικήν! 

ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΕΒΡΑΪΚΗΣ ΣΥΝΑΓΩΓΗΣ ΑΝΔΡΙΑΝΟΥΠΟΛΗ

______Το παράδειγμά Σας εύρε μιμητάς στους Αγιορείτας Πατέρας, οι οποίοι υποδέχονται μετά πάσης τιμής τον Σοδομίτην αυτόν Δήμαρχον, μάλιστα δε και τον ανέδειξαν Πρόεδρον του Συλλόγου "Αγιορείτικη Εστία"!!!  Ευτυχώς, ότι δεν έχει μολυνθή ακόμη το σύνολον των Αγιορειτών Πατέρων!  Μια Ομάδα εξ αυτών απευθύνει Επιστολή διαμαρτυρίας προς την Ιερά Κοινότητα και τους ανακαλεί στην τάξη!  Το παράδειγμά Σας, λοιπόν, ενίοτε είναι καταστρεπτικόν δια την Ορθοδοξίαν!  Παρασύρει πολλούς, ελαφροσυνείδητους να κάνουν τα ίδια και χειρότερα.  Μη καταστρέφετε, λοιπόν, την Ορθοδοξίαν, δια την Οποίαν οφείλετε να είσθε Προστάτης και μόνον ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ! 

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΩΝ ΕΓΚΑΙΝΙΩΝ

______Επιστεγάζοντες το παρόν σημείωμά μας με όλον τον οφειλόμενον σεβασμόν πρός το σεπτόν Πρόσωπόν Σας, χρεωστικώς Σας πληροφορούμεν, ότι όσον τουλάχιστον εξαρτάται από ημάς τους ευτελείς και αχρείους δούλους του Σωτήρος ημών Χριστού ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΗ η αρχη, την οποίαν Υμείς εφαρμόζετε: δηλ.  "εμπάτε σκύλοι αλέστε και αλεστικά μη δώστε"! 

Ταπεινά και σεβαστικά 

πλην όμως και με την εν Χριστώ παρρησίαν.

+ Ο Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιος

Αίγιον, 27 Ιουλίου 2015

*******************

Επιστολή Αγιορειτών προς την Ι. Κοινότητα δια τον κ. Μπουτάρη

Εν Αγίω Όρει τη 30^η -6-2015

Προς την Ιερά Κοινότητα Αγίου Όρους, Άθω
Σεβαστοί Πατέρες,

            Με μεγάλη θλίψη και αθυμία απευθυνόμαστε προς την Ιεροκοινοτική μας Αρχή, για να εκφράσουμε την απογοήτευση αλλά και την μη εφάμαρτη οργή μας, κατά το «οργίζεσθε και μη αμαρτάνετε» (Ψαλμ. 4,5), για να αναπληρώσουμε την εκ μέρους σας έλλειψη οργής και θυμού εναντίον της φρικτής και σιχαμερής αμαρτίας του Σοδομισμού, την οποία ούτε ο πανυπερεύσπλαχνος και ελεήμων Θεός ούτε οι πλήρεις αγάπης και φιλανθρωπίας Άγιοι Πατέρες ανέχθηκαν η επροστάτευσαν.
            Δεν τρέφουμε καμμία αντιπάθεια προς το πρόσωπο του δημάρχου Θεσσαλονίκης κ. Μπουτάρη.  Αντίθετα θα τον φιλοξενούσαμε και στις μονές και στα κελλιά μας, αν έπαυε να υποστηρίζει, να προβάλλει και να ενθαρρύνει τις παρελάσεις υπερηφανείας των ομοφυλοφίλων (Gay Pride) και να ισχυρίζεται ότι το διεστραμμένο αυτό πάθος, η αφύσικη σαρκική συνεύρεση προσώπων του ιδίου φύλου είναι απλή φυσιολογική διαφορετικότητα, τιθέμενος έτσι υπεράνω του Θεού και των Αγίων, υβρίζοντας τον Θεό και βλαφημώντας με τους λόγους και τις πράξεις του το Άγιον Όνομά του.
             ..........
            Τώρα ο κ. Μπουτάρης κουβαλάει και στο Άγιο Όρος των δαιμόνων τις φάλαγγες και σεις, άγιοι Πατέρες, τον δεχθήκατε πάλι και τον τιμήσατε, όπως και τα προηγούμενα χρόνια, και τον επανεκλέξατε ως πρόεδρο της «Αγιορειτικής Εστίας».  Δεν λάβατε υπ’ όψιν τις παραπάνω διαμαρτυρίες.  Ο ίδιος σε συνέντευξή του στις 3-6-2015 εδήλωσε για τις αντιδράσεις που υπάρχουν εναντίον του τα εξής: «Μπορεί να δημιουργηθούν ορισμένες αντιδράσεις αλλά τα τρία τελευταία χρόνια που πραγματοποιείται το pride έτσι γίνεται. Εξτρεμιστές υπάρχουν παντού,» είπε χαρακτηριστικά ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης προσθέτοντας τα (βαρυσήμαντα).  «Εάν είχε πρόβλημα η Ιερά Κοινότητα για το ήθος και την ηθική μου θα είχε αντιδράσει εξαρχής…»  Αυτό άγιοι Πατέρες προσβάλλει ξεκάθαρα την Ιερά Κοινότητα και όλο το Άγιον Όρος.  Εμείς σαν Αγιορείτες μοναχοί δεν ανεχόμαστε μια τέτοια προσβολή, και διαμαρτυρόμαστε δια τα δεδηλωμένα.  Κρύβουν τα πρόσωπα τους από εντροπή η Αγνή και Άσπιλη και Αειπάρθενος Παναγία μας, οι Άγιοι Άγγελοι, ο χορός των Αγίων Πάντων, και ιδιαιτέρως των Αγιορειτών.
            Μαζί τους και εμείς εκφράζουμε την ντροπή μας για το γεγονός και δηλώνουμε ότι σε αυτήν όπως και σε άλλες παρόμοιες παρεκκλίσεις στο δόγμα και στο ήθος είσθε μόνον τύποι εκπρόσωποι του Αγίου Όρους, της ασάλευτης κιβωτού της Ορθοδοξίας.  Πολλοί Αγιορείτες Αδελφοί και Πατέρες μας ενεθάρρυναν να σας γράψουμε αυτήν την επιστολή, για να εκπροσωπήσουμε ουσιαστικά την Αγιορείτικη Παράδοση και να αναπαύσουμε τις σκανδαλισμένες συνειδήσεις των εν τω κόσμω λαϊκών αδελφών μας.
            Ευχόμαστε, έστω το επόμενο έτος, αν στην πράξη δεν σταματήσει τις βλάσφημες παρελάσεις των Σοδομιτών ο ασεβής δήμαρχος, να ενεργήσετε κατά το θέλημα του Θεού και κατά το παράδειγμα των Αγίων.  Να προβήτε στις δέουσες νομικές ενέργειες να απομακρυνθεί από πρόεδρος της Αγιορείτικης Εστίας, να του απογορευθεί δια βίου η είσοδος στο Άγιο Όρος, όπως έχετε κάθε δικαίωμα και από τον Κ.Χ.Ο. και από το σύνταγμα της Χώρας, γιατί άλλως δεν θα υπήρχε και ο Θεσμός του διαμονητηρίου, επειδή υπαιτίως και αβιάστως ενώπιον όλων αντιστρατεύεται στο Θείο νόμο και στην ανθρώπινη οντολογία.

Επί δε τούτοι διατελούμεν

Μετά της εν Κυρίω αγάπης και φιλαδελφίας

Αγιορείτες Πατέρες

Πηγή: Εφημερίδα "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ" 17/7/2015

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΜΙΚΡΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΣ

ΑΠΟ ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΕ ΚΥΡΙΑΚΗ

ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΘΑΥΜΑ!!!

ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΡΕΣΒΕΥΕ ΥΠΕΡ ΗΜΩΝ!

Το θαύμα της Αγίας Παρασκευής σε εμένα προσωπικά. Φίλοι μου, μέσα από αυτή τη σελίδα θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας το θαύμα εκείνο, που έζησα στα οκτώ μου χρόνια και που το αποτέλεσμα και η χάρη που πήρα από αυτό διατηρείται , χάρη στις δεήσεις της Αγίας Παρασκευής υπέρ εμού , έως σήμερα. 

Από δύο ετών έπασχα από στραβισμό ιδιαίτερα σοβαρής μορφής και , όπως έλεγαν οι γιατροί μου με είχαν εξετάσει σε Αθήνα και Κόρινθο, θα έπρεπε να φοράω τα γυαλιά για όλη μου τη ζωή. Οι γονείς μου συνήθιζαν να με πηγαίνουν κάθε χρόνο, παραμονή της Αγίας Παρασκευής , σε ένα μικρό εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής που βρίσκεται στην Αρχαία Κόρινθο. Εκεί , από τριών σχεδόν ετών έκανα την μικρή μου αλλά τόσο περιεκτική σε παράκληση προσευχούλα μου :

 " Αγία μου Παρασκευή, κάνε μου καλά τα ματάκια μου ". Άναβα λοιπόν τη λαμπάδα μου και ήλπιζα πολύ σε αυτήν. 

Και τελικά, στα οκτώ μου χρόνια , η Αγία Παρασκευή ,έκανε το θαύμα της , έξω από το μικρό αυτό εκκλησάκι. 

Μια ξαφνική σκέψη μέσα μου, σαν αστραπή , με ώθησε να βγάλω τα γυαλιά μου και με διαβεβαίωσε ότι πλέον δε θα μου χρειάζονταν άλλο! Έβγαλα λοιπόν τα γυαλιά μου και διαπίστωσα ότι πράγματι, δεν είχα το παραμικρό πρόβλημα! Έβλεπα πάρα πολύ καλά, χωρίς το παραμικρό ίχνος στραβισμού! Αυτόματα, τα έδωσα στη μητέρα μου και της είπα ότι δε θα τα ξαναφορούσα πια! Οι δικοί μου, στην αρχή νόμιζαν πως επρόκειτο για παιδικό ενθουσιασμό όμως δεν άργησαν κι αυτοί τις επόμενες ημέρες να πιστέψουν πως επρόκειτο στα αλήθεια περί θαύματος. 

Σήμερα είμαι μία ώριμη γυναίκα με άριστη όραση. Ποτέ δεν έπαψα να επισκέπτομαι εκείνο το εκκλησάκι κάθε χρόνο και να ευχαριστώ την Αγία Παρασκευή για τη θαυματουργή της παρέμβαση και για το ότι εισάκουσε τις ταπεινές , παιδικές προσευχές μου! Οι Άγιοι είναι πάντα κοντά μας. Αρκεί να τους επικαλεστούμε με πίστη και είναι έτοιμοι να σπεύσουν και να μας βοηθήσουν...

Φιλικά,
Γεωργία-Κόρινθος
Πηγή:http://agiostherapon.blogspot.gr/

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ" ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ:
ΕΠΙΛΟΓΗ ΘΕΜΑΤΩΝ
Πρωτ.  Βασίλειος Γιαννακόπουλος

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ-ΤΕΧΝΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ
Πρεσβυτέρα Νικολίτσα Γκοτσοπούλου

ΓΕΝΙΚΗ ΕΠΟΠΤΕΙΑ
+ ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ

ΑΠΟ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΕ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

« ΑΓΙΑ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΧΡΙΣΤΙΝΑ »

     Η Αγία μεγαλομάρτυς Χριστίνα, καταγόταν από την Τύρο της Συρίας και ήταν κόρη του στρατηγού Ουρβανού (περί το 200 μ.Χ.).

     Ο πατέρας της, της έχτισε έναν πύργο και την έβαλε μέσα σ' αυτόν. Μάλιστα κατασκεύασε αγάλματα των ειδώλων και την διέταξε να θυσιάσει σ' αυτά. Εκείνη όμως τα έκανε όλα κομμάτια. Για αυτές της τις πράξεις, η αγία υποβλήθηκε σε βασανιστήρια από τον ίδιο της τον πατέρα και μετά φυλακίστηκε.

     Στην φυλακή την άφησαν νηστική για να πεθάνει από την πείνα. Όμως, άγγελος Κυρίου της πήγαινε τροφή και της θεραπεύτηκαν όλες οι πληγές της.

     Μετά την έριξαν στην θάλασσα, όπου έλαβε το Άγιο Βάπτισμα από τον ίδιο τον Χριστό και άγγελος Κυρίου την έβγαλε στην στεριά.
     Μόλις έγινε γνωστό ότι είχε διασωθεί, ο πατέρας της πρόσταξε και την έκλεισαν πάλι στην φυλακή. Την νύχτα που ακολούθησε ο πατέρας της πέθανε και την θέση του στο αξίωμα του στρατηγού την πήρε κάποιος ονόματι Δίων. Αυτός οδήγησε την μάρτυρα στο δικαστήριο. Και εκεί η αγία ομολόγησε την πίστη της. Αμέσως οργίστηκε και διέταξε να αρχίσουν τα βασανιστήρια.

     Κατά την διάρκεια των βασανιστηρίων πολλοί πίστευσαν στον Χριστό. Μετά το Δίωνα ανέλαβε κάποιος Ιουλιανός. Αυτός έριξε την Χριστίνα μέσα σε πυρακτωμένη κάμινο, σε ένα κλουβί με φίδια δηλητηριώδη, τα οποία αντί να την δαγκώσουν της έγλυφαν τα πόδια με ευσπλαχνία, μετά της έκοψαν τους μαστούς από όπου χύθηκε γάλα αντί για αίμα και της έκοψαν και την γλώσσα. Όλα αυτά τα μαρτύρια τα υπέμεινε με καρτερία και στο τέλος με κοντάρια που την χτύπησαν παρέδωσε το πνεύμα, λαμβάνοντας τον στέφανο του μαρτυρίου, και περνώντας στην αιώνια ζωή.

     Το αδιάφθορο Λείψανο της Μεγαλομάρτυρος Χριστίνας, άγνωστο πότε, μεταφέρθηκε από την Συρία όπου μαρτύρησε στην Κωνσταντινούπολη και κατατέθηκε σε Ναό προς τιμήν της στην περιοχή του Ιερού Παλατίου, απ’ όπου αφαιρέθηκε κατά την Φραγκοκρατία και μεταφέρθηκε στη Βενετία. Το 1252 μ.Χ. το Λείψανο κατατέθηκε στη Μονή του Αγίου Μάρκου στο Τορσέλλο και το 1340 μ.Χ. μεταφέρθηκε στο Ναό του Αγίου Ματθαίου στο Μουράνο. Το 1435 μ.Χ. ο Πάπας Ευγένιος Δ’ διέταξε την μεταφορά του στο Ναό του Αγίου Αντωνίου, επίσης στο Τορσέλλο. Το 1793 μ.Χ. μεταφέρθηκε στη Μονή της Μάρτυρος Ιουστίνης Βενετίας και το 1810 μ.Χ. στο Ναό του Αγίου Φραγκίσκου της Αμπέλου, όπου και σήμερα φυλάσσεται, κατατεθημένο σε κρυστάλλινη λάρνακα.

Εορτάζει στις 24 Ιουλίου εκάστου έτους.

ΠΗΓΗ: www.saint.gr

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 

ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ" ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ:
ΕΠΙΛΟΓΗ ΘΕΜΑΤΩΝ

Πρωτ.  Βασίλειος Γιαννακόπουλος

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ-ΤΕΧΝΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ
Πρεσβυτέρα Νικολίτσα Γκοτσοπούλου


ΓΕΝΙΚΗ ΕΠΟΠΤΕΙΑ
+ ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~    

ΠΡΟΣ ΤΟΝ κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΝ ΣΗΜΑΤΗΝ

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Πρός τόν Ἀξιότιμον Κύριον  Παναγιώτην Σημάτην

Καθηγητήν Θεολόγον

Ὁδ. Θουκυδίδου καί Μεγ. Σπηλαίου - 251 00 ΑΙΓΙΟΝ

               ***********

            Ἀγαπητέ μοι κ. Σημάτη,

Ἁμαρτωλός εἶμαι καί πολύ μάλιστα!

Ὄχι ὅμως αἱρετικός!

            Μεγάλην ὀδύνην ἐδοκίμασα, ὅταν μέ τήν εὐκαιρίαν τῆς τελέσεως τοῦ τεσσαρακονθημέρου μνημοσύνου εἰς μνήμην τοῦ ἀειμνήστου π. Κωνσταντίνου Παλαιολογοπούλου (18 Ἰουλίου 2015) διά τοῦ ἠλεκτρονικοῦ μου ταχυδρομείου ἔλαβον μίαν νέαν μακροσκελεστάτην καταγγελτικήν διαμαρτυρίαν σας  κατά τῆς ἀναξιότητός μου μέ τόν τίτλον «Ἕνας ἀντι-οικουμενιστής παπᾶς καί ὁ Ἐπίσκοπός του Μητρ. Καλαβρύτων Ἀμβρόσιος». 

Μέσα ἀπό τίς εἴκοσι ἐννέα (29)  σελίδες τοῦ ὑβριστικοῦ κειμένου σας  διά μίαν εἰσέτι φοράν ἀφήνετε νά ἐξέλθῃ ἡ ἐκ βαθέων τῆς ὑπάρξεώς σας ὅλη κακία σας καί τό καθ’ ἡμῶν μῖσος τῆς ψυχῆς σας, ἕνα μῖσος, τό ὁποῖον ἱστορεῖται ἐναντίον μας ἤδη ἀπό τοῦ ἔτους 2006!!!!  Ὅθεν διά τελευταίαν φοράν ἀπαντῶ σήμερον, δημοσίως δέ πλέον, εἰς τάς κατ’ ἐμοῦ αἰτιάσεις σας.

Μέ κατηγορεῖτε, ὅτι

Ø      παρεχώρησα Ναόν εἰς τούς Ρωμαιοκαθολικούς,

Ø      ἐπρόδωσα τήν Ὀρθοδοξίαν εἰς τό Porto Alegre τῆς Βραζιλίας,

Ø      τυγχάνω φιλοπαπικός,

Ø      ὑποστηρίζω τό Filioque.

Ἐάν ὁ καταγγελτικός καθ’ ἡμῶν λόγος σας μέ ἐχαρακτήριζεν ὡς ἁμαρτωλόν, θά τό ἐδεχόμην ἀδιαμαρτυρήτως, καθ’ ὅσον εἰς τήν εὐχήν τῆς θείας Μεταλήψεως σχεδόν καθημερινῶς ἐπαναλαμβάνω τό τοῦ Ἀπ. Παύλου καί ὁμολογῶ, ὅτι «Χριστός Ἰησοῦς ἦλθεν εἰς τόν κόσμον ἁμαρτωλούς σῶσαι, ὧν πρῶτος εἰμί ἐγώ» (Α’ Τιμοθ. 1, 15)

Ἀλλά μέ κανένα τρόπον δέν δύναμαι νά ἀνεχθῶ τήν κατηγορίαν, ὅτι πλανῶμαι εἰς τά θέματα τῆς πίστεώς μας! Δέν κάμνω ἐκπτώσεις εἰς τά θέματα τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας καί δέν ἀνέχομαι οὐδέ τόν ἐλάχιστον ψόγον ἐπ’ αὐτοῦ! Δευτερευόντως θά προσέθετον, ὅτι ὑμεῖς δέν εἶσθε ἁρμόδιος διά νά κρίνετε τόν Ἐπίσκοπόν σας ἐπί τοῦ σημείου αὐτοῦ.  Εἶσθε, λοιπόν, ἁπλῶς ἕνας πανάθλιος ὑβριστής μου!

Ἄς ἔλθωμεν τώρα εἰς τά ἐπί μέρους.

ΠΡΩΤΟΝ:  Τά περί παραχωρήσεως Ναοῦ εἰς τούς Ρωμαιοκαθολικούς.

Μέ κατηγορεῖτε διά τήν παραχώρησιν ἱεροῦ Ναοῦ πρός τούς Ρωμαιο-καθολικούς οἰκονομικούς Μετανάστες τῆς πόλεώς, ἥτις ὅμως οὐδέποτε ἐπρα-γματοποιήθη!  Ἀνεξαρτήτως τοῦ ἐάν θά ἦτο ὀρθή ἤ μή μία τοιαύτη παραχώρησις, ἐφ’ ὅσον οὐδέποτε ἐπραγματοποιήθη αὕτη ἐν τοῖς πράγμασι ἀποδεικνύεσθε ἕνας εὐτελής συκοφάντης μου!

Σᾶς παραπέμπω:

Ø      Εἰς τό ὑπ’ἀριθμ. 25/2 Μαρτίου 2006 Δελτίον ΕΝΗΜΕΡΩΣΙΣ.

Ø      Εἰς τό Δημοσίευμα τῆς τοπικῆς ἐφημερίδος «ΤΟ ΒΗΜΑ» τῆς 5ης Μαρτίου 2006 μέ τίτλον «Δεν διαθέτει αίθουσα στο Αίγιο για τους Ρωμαιοκαθο-λικούς»,

Ø      Εἰς τήν «Δήλωσιν-Διαμαρτυρίαν» σας κατά της παραχωρήσεως ἱεροῦ Ναοῦ εἰς τούς Ρωμαιοκαθολικούς, ἥτις -ἀτυχῶς δι’ ὑμᾶς-  ἐδημοσιεύθη συγχρόνως τήν αὐτήν ἡμέραν, εἰς τό αὐτό φύλλον τῆς 5ης Μαρτίου τῆς ἰδίας  ἐφημερίδος «ΤΟ ΒΗΜΑ».

Ὁ ἀναγνώστης, λοιπόν, τοῦ φύλλου της 5ης Μαρτίου 2006 εἰς τήν μίαν  σελίδα διαβάζει τήν Δήλωσιν-Διαμαρτυρίαν σας, διά τῆς ὁποίας διαμαρτύρεσθε διά τήν παραχώρησιν Ὀρθοδόξου Ναοῦ εἰς τούς Μετανάστας Ρωμαιοκαθολικούς τῆς πόλεως, εἰς τήν ἑπομένην δέ σελίδα, ὅτι  ἡ Ἱερά Μητρόπολις δέν διαθέτει αἴθουσα στο Αίγιο για τους Ρωμαιοκαθολικούς! Κάθε ἔντιμος ἄνθρωπος θά ἔσπευδε νά ζητήσῃ συγγνώμην διά τήν ἐσφαλμένην πληροφόρησιν τοῦ ἀναγνωστικοῦ κοινοῦ, ἀλλά καί  διά τήν ψυχικήν ἀναστάτωσιν τῶν πιστῶν ἀνθρώπων!  Ἀντιθέτως, ὑμεῖς, κ. Σημάτη, ἔκτοτε ἐκηρύξατε τόν πόλεμον ἐναν-τίον μου!  

Οὕτω πως καταδεικνύεται τό τυφλόν πάθος τῆς ψυχῆς σας! Μάχεσθε μέ φαντάσματα καί μέ ἰδεοληψίες  μυαλοῦ σας!

        ΔΕΥΤΕΡΟΝ:  Τά περί τῆς Γενικῆς Συνελεύσεως εἰς τό Porto Alegre τῆς Βραζιλίας.

Εἰς τήν πόλιν Porto Alegre τῆς Βραζιλίας κατά τόν μῆνα Φεβρουάριον τοῦ  ἔτους 2006 συνεκλήθη ἡ Γενική Συνέλευσις τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου τῶν Ἐκκλησιῶν (Π.Σ.Ε.), ὅπου παρευρέθην ὡς ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ, οὐχί δέ ὡς Μέλος-Σύνεδρος, καί μόνον δι’ἐλάχιστον χρόνον, καθ’ ὅσον, εἰδοποιηθείς αἰφνιδίως, ἐπέστρεψα εἰς τό Αἴγιον, διά νά κηδεύσωμεν τήν ἀείμνηστον Μητέρα μας Νικολίτσαν (+ 25.02.2006).

Οἱ ὡς «Παρατηρηταί» μετέχοντες εἰς τήν Γενικήν Συνέλευσιν δέν ἔχουν δικαίωμα  συμμετοχῆς εἴτε εἰς  τάς συζητήσεις, εἴτε καί εἰς τάς λαμβανομένας Ἀποφάσεις. Ἐξ ἄλλου περί τῶν συντελουμένων εἰς τήν Γενικήν Συνέλευσιν τοῦ Π.Σ.Ε. τήν Διαρκῆ Ἱεράν Σύνοδον ἐνημερώνουν τά Μέλη-Σύνεδροι τῆς Ἀντιπροσωπείας, οὐχί δέ οἱ Πᾳρατηρηταί!

Ἐκεῖ, λοιπόν, εἰς τό Porto Alegre ἀπεφασίσθησαν ἐκκλησιολογικῶς ὄντως ἀπαράδεκτα πράγματα, τά ὁποῖα ὅμως, ὑμεῖς κ. Σημάτη, τετυφλωμένος ἀπό τό καθ’ἡμῶν μῖσος τῆς ψυχῆς σας, χρεώνετε εἰς τήν ἀναξιότητά μου! Ἐνδεχομένως θά εἴχετε κάποιον δίκαιον, ἐάν ὑπῆρχε κάποια Δήλωσις ἐκ μέρους μου περί παραδοχῆς-ἀποδοχῆς τῶν ἐκεῖ ἀποφασισθέντων! Ἀλλά τοιαύτη Δήλωσις OYTE ΥΠΗΡΞΕΝ, ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞῌ!

Οὕτω πως, θά τό ἐπαναλάβωμεν καί αὖθις, καταδεικνύεται τό τυφλόν πάθος τῆς ψυχῆς σας! Μάχεσθε μέ φαντάσματα καί μέ ἰδεοληψίες τοῦ  μυαλοῦ σας! Εἶσθε Α-ΠΑ-ΡΑ-ΔΕ-ΚΤΟΣ!

ΤΡΙΤΟΝ: Τά περί τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν. Τί ἐπί τέλους εἶναι; Αἱρετικοί ἤ Σχισματικοί;

Ἀμφότεραι αἱ ἀπόψεις ἰσχύουν! Ἀμφότεραι ἔχουν τά ὑπέρ ἑαυτῶν ἐπιχειρήματα! Ἡ ἡμετέρα ταπεινή γνώμη, εἶναι, ὅτι τό ζήτημα τοῦτο εἶναι «θεολογούμενον», δηλ. πολυσυζητούμενον. Ἀποφαίνομαι ὡς Ἱεράρχης τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος! Καί ὡς Ἱεράρχης τῆς Ἐκκλησίας ΔΕΝ δικαιοῦμαι νά ἔχω ἄλλην -προσωπικήν- γνώμην καί ἄποψιν ἀπό τήν ἐπίσημον ἄποψιν τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Διοικήσεως.  

Ἔστω ὡς παράδειγμα ὁ γάμος μεταξύ ἑνός  Ὀρδοδόξου γαμβροῦ καί μιᾶς Ρωμαιοκαθολικῆς νύμφης. Ὁ γάμος αὐτός γίνεται ἀποδεκτός, τό Μυστήριον δέ τοῦ Γάμου τελεῖται καί εἰς τήν Ὀρθόδοξον καί εἰς τήν Ρωμαιοκαθολικήν Ἐνορίαν. Ἀντιθέτως, ἐάν ὁ γάμος μέλλει νά τελεσθῆ μεταξύ ἑνός  Ὀρθοδόξου γαμβροῦ καί μιᾶς Μάρτυρος τοῦ Ἰεχωβᾶ, δηλ. Χιλιάστριας, ὁ γάμος αὐτός ΔΕΝ ἠμπορεῖ νά συνετελεσθῇ, καθ’ ὅσον ὁ Χιλιασμός εἶναι Αἵρεσις.

Ἄρα, ἐμμέσως πλήν σαφῶς, ὑπό τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας οἱ Ρωμαιοκαθολικοί ἀντιμετωπίζονται ὡς Σχισματικοί καί οὐχί ὡς Αἱρετικοί!

Δέν πρόκειται βεβαίως νά σᾶς πείσω, διότι δέν «συλλογᾶσθε ἐλεύθερα»! 

Ἀναμφιβόλως εἰς τήν πορείαν τῆς Ἐκκλησίας οἱ δύο αὐτοί χαρακτηρισμοί ἐναλλάσσονται!  Ὅταν τά πάθη εἶναι ἔντονα, τότε οἱ Ρωμαιοκαθολικοί χαρακτηρίζονται ὡς αἱρετικοί! Ὅταν, ἀντιθέτως, τά πάθη  γαληνεύουν, τότε οἱ Ρωμαιοκαθολικοί χαρακτηρίζονται ὡς σχισματικοί. Ἡ διαμάχη αὐτή ἀρχίζει ἀμέσως μετά τό σχίσμα.  Ἄλλωστε «σχίσμα» δέν ὠνόμασαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες τόν χωρισμόν Ἀνατολῆς καί Δύσεως;  Πάντοτε ὑπῆρχον μεμονωμέναι φωναί, αἵτινες ὅμως δέν καθιερώθησαν ὑπό τῆς Ἐκκλησίας!  Ἀκόμη καί ὁ Ἅγιος Μάρκος Ἐφέσου ὁ Εὐγενικός γράφει κάπου τά ἑξῆς: «...χρίομεν τούς ἐξ αὐτῶν (τῶν Λατίνων) ἡμῖν προσιόντας ....ὡς αἱρετικούς ὄντας» (Patrologia Orientalis. τ. XVII, 452/3 καί M.P.G. 160-164. Βλέπε καί Καρμίρη Ν. Ἰωάννου: ΤΑ ΔΟΓΜΑΤΙΚΑ καί ΣΥΜΒΟΛΙΚΑ ΜΝΗΜΕΙΑ  ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, Τόμος II, σελ. 981), ἀλλά παρά ταῦτα ἡ ὁρολογία αὐτή δέν καθιερώθη! Κατ’ ἀκρίβειαν κρινόμενοι οἱ Ρωμαιοκαθολικοί θεωροῦνται ὡς «Αἱρετικοί», κατ’ οἰκονομίαν ὅμως ἀποκαλοῦνται «Σχισματικοί».   

Εὐκαιρίας δοθείσης, ὁ ἀείμνηστος Καθηγητής Ἰω. Ν. Καρμίρης, περιγράφων τήν κρατοῦσαν κατάστασιν, σημειώνει καί τά ἑξῆς: «Τέλος, ὡς παράδειγμα τῆς ἀμφιρρόπου χρήσεως ὁτέ μεν τῆς ἀκριβείας, ὁτέ δε τῆς οἰκονομίας, κατά τάς περιστάσεις καί τάς ἀνάγκας τῆς Ἐκκλησίας, δημοσιεύομεν κατωτέρω ὑπ’ἀριθμ. 4 καί τό ὑπό τοῦ οἰκουμενικοῦ πατριάρχου Ἀνθίμου ΣΤ’ συνταχθέν ἐν ἔτει 1846 «ὑπόμνημα πατριαρχικόν καί συνοδικόν, ἐκτιθέμενον τά περί τῆς ἐπιστροφῆς τῶν κατά τήν πόλιν καί ἐπαρχίαν Ἀμίδης Ρωμαιοκαθολικῶν  καί τῆς παραδοχῆς αὐτῶν εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἀνατολικήν Ἐκκλησίαν» (βλ. Ἰω. Ν. Καρμίρη, ένθ. ἀνωτ. σελ. 986).   

Εἰς τήν πορείαν τῆς Ἐκκλησίας, λοιπόν, τό ἐρώτημα: «Οἱ Ρωμαιοκα-θολικοί ἐπί τέλους τί εἶναι; Αἱρετικοί ἤ Σχισματικοί;» ὁ Καθηγητής Καρμίρης ἀπαντᾷ:

«Γενικῶς παρατηροῦμεν ὅτι καί ἐν τῷ ζητήματι τούτῳ ἡ Ἐκκλησία δύναται κατά τάς περιστάσεις,   ὁτέ μεν νά ἐφαρμόζῃ τήν ἀκρίβειαν καί νά θεωρῇ ἀκύρους τάς χειροτονίας τῶν ἑτεροδόξων, ὁτέ δε νά ἐφαρμόζῃ τήν οἰκονομίαν καί νά δέχηται τούς προσερχομένους αὐτῇ καί παρ’ αἱρετικῶν καί ἑτεροδόξων, διατηρούντων τήν ἱερωσύνην, κεχειροτονημένους κληρικούς  διά χρίσματος ἁγίου μύρου καί λιβέλλου» (ἐνθ. ἀνωτ. σελ. 1002) 

Εἶναι, λοιπόν, θεολογούμενον τό ζήτημα τοῦτο ἤδη ἀπό τῆς ἐποχῆς τοῦ σχίσματος!

Εἰς ἐπίρρωσιν τῶν ἀνωτέρω ἔστωσαν καί τά παρακάτω λόγια τοῦ σοφοῦ Καθηγητοῦ Ἰω. Ν. Καρμίρη:

                        «Ἤδη ἀπὸ τῆς ἐνάρξεως τοῦ σχίσματος τῆς Ῥωμαϊκῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας ἐπὶ τῶν Πατριαρχῶν τῆς παλαιᾶς καὶ τῆς νέας Ῥώμης Νικολάου Α΄ καὶ Φωτίου ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀνεγνώριζε τὸ ἔγκυρον τῶν λατινικῶν μυστηρίων, ὡς δύναταί τις νὰ συναγάγη ἐκ διαφόρων μαρτυριῶν, μάλιστα δὲ ἐκ τοῦ 1 Κανόνος τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει γενικῆς Συνόδου τοῦ 879/80 καὶ ἐκ τῶν κανονικῶν ἀποκρίσεων τοῦ κατὰ τὰ τέλη τοῦ ιβ΄ αἰῶνος ἀκμάσαντος Ἰωάννου τοῦ Κίτρου πρὸς Κωνσταντῖνον Καβάσιλαν προκειμένου περὶ τοῦ μυστηρίου τῆς ἱερωσύνης ἀφ’ ἑνός, καὶ ἀφ’ ἑτέρου ἐκ τῶν κανονικῶν ἀποκρίσεων τοῦ περὶ τὰς ἀρχὰς τοῦ ιγ’ αἰῶνος ἀρχιεπισκόπου Βουλγαρίας Δημητρίου τοῦ Χωματηνοῦ πρὸς Κωνσταντῖνον Καβάσιλαν προκειμένου περὶ τοῦ μυστηρίου τῆς θείας εὐχαριστίας»(ἐνθ. ἀνωτ. σελ. 979).

ΤΕΤΑΡΤΟΝ:  Τά περί τοῦ Filioque.

 Kατά τό ἔτος 2006 εἰς μίαν ἐκπομπήν τοῦ ἐν λειτουργίᾳ τότε τοπικοῦ τηλεοπτικοῦ σταθμοῦ “AXION ΤV” ὁ δημοσιογράφος σχεδόν εἰς τό πόδι μέ ἠρώτησε ποίαν γνώμην ἔχω περί τῆς ἐκπορεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὁπότε ἐντελῶς πρόχειρα ἔδωσα περίπου τήν ἑξῆς ἀπάντησιν: «Ὁ Υἱός ἦλθεν εἰς τόν κόσμον...Τό Ἅγιον Πνεῦμα ἀπεστάλη εἰς τήν Ἐκκλησίαν μετά τήν Ἀνάληψιν τοῦ Υἱοῦ, κατά τήν ἡμέραν τῆς Πεντηκοστῆς. Αὐτά ἔγιναν κατά τήν οἰκονομίαν τοῦ Θεοῦ Πατρός!  Ἀλλ’ ἐάν τό Ἅγιον Πνεῦμα ἀποστέλλεται ὑπό τοῦ Πατρός καί τοῦ  Υἱοῦ, ὅπως ἐσφαλμένως διδάσκει ἡ Ρωμαιοκαθολική Ἐκκλησία  ἤ ὑπό τοῦ Πατρός διά τοῦ Υἱοῦ, ὅπως διδάσκει ἡ Ὀρθόδοξος Θεολογία μας   ἐγώ τί νά εἴπω; Δέν ἤμουνα σύμβουλος τοῦ Θεοῦ ἐκεῖ, ὥστε νά δῶ τί ἔγινε»!

Τά παραπάνω λόγια, ἀγαπητέ μοι  κ. Σημάτη, δέν ἀποτελοῦν θεολογικήν πραγματείαν, ἀλλά λόγια τῆς στιγμῆς, λόγια «στό πόδι»! Δέν ἐλέχθησαν εἴς τινα διάλεξιν θεολογικοῦ περιεχομένου, ὥστε νά ἔχουν κάποιαν ἰδιαιτέραν βαρύτητα καί σημασίαν!  Μέ τά λόγια αὐτά ἁπλῶς ἤθελα νά ἐπαναλάβω ἐν  παραφράσει τούς λόγους τοῦ ἁγίου Ἀποστόλου Παύλου: «ὡς ἀνεξερεύνητα  τά κρίματα τοῦ Θεοῦ καί ἀνεξιχνίαστοι αἱ ὁδοί αὐτοῦ! Τίς γάρ ἔγνω νοῦν Κυρίου ἤ τίς σύμβουλος αὐτοῦ ἐγένετο;» Δηλ. «πόσον εἶναι ἀδύνατον εἰς τόν νοῦν τοῦ ἀνθρώπου νά παρακολουθήσῃ τά ἴχνη τῶν σοφῶν  καί ἀγαθῶν μεθόδων τοῦ Θεοῦ, μέ τάς ὁποίας σώζει τούς ἀνθρώπους» (βλ. Ἑρμηνείαν τῆς Κ.Δ. ὑπό Παναγιώτου Ν. Τρεμπέλα, Ἔκδοσις Ο ΣΩΤΗΡ 1974, σελ. 662).

Πλήν ὅμως ἡ ἄσπλαγχνος καρδία σας, πλημμυρισμένη ἀπό μῖσος κατά τοῦ Ἐπισκόπου σας,  εὗρε μίαν ἀκόμη εὐκαιρίαν να χύσῃ τό δηλητήριόν της καθ’ ἡμῶν!

Ἐπί τῆς οὐσίας, λοιπόν, θά ἐλέγομεν, ὅτι προσυπογράφομεν τά λόγια τοῦ Καθηγητοῦ Ἰω. Ν. Καρμίρη: «Δυστυχῶς ἐν τῇ Δύσει τό ἱερόν Σύμβολον τῆς πίστεως...παρεχαράχθη διά τῆς προσθήκης τοῦ Filioque (δηλ. καί ἐκ τοῦ Υϊοῦ), τοὐθ’ ὅπερ ἀπέβη ἕν ἐκ τῶν κυριωτάτων αἰτίων τοῦ σχίσματος τῆς Δυτικῆς Ἐκκλησίας ἀπό τῆς ἀπορριψάσης αὐτό πρεσβυγενοῦς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἀνατολῆς, ὡς ἐπίσης καί ἕν τῶν κυριωτάτων ἐμποδίων τῆς ἐπανενώσεως αὐτῶν» (ἐνθ. ἀνωτ. Τόμος Ι, σελ. 92).

ΠΕΜΠΤΟΝ:  Τά περί τῆς ἐπισκέψεως τοῦ Πάπα.

            Κατά τό ἔτος 2001 ὁ τότε Πάπας, ὑπό τήν ἰδιότητα  τοῦ Ἀρχηγοῦ Κράτους, ἐπεσκέφθη τήν Ἑλλάδα, ἀνταποκρινόμενος εἰς τήν πρόσκλησιν τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας κ. Κωνστ. Στεφανοπούλου καί εἰς ἀνταπόδοσιν προηγηθείσης ἐθιμοτυπικῆς ἐπισκέψεως τοῦ δευτέρου πρός τήν Ρώμην. Ἤμην καί τότε μέλος τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου εἰς τήν ὁποίαν συνεζητήθη τό πῶς καί μέχρι σημείου ἡ Ἐκκλησία μας θά συμμετεῖχε εἰς τάς ἐκδηλώσεις τῆς ὑποδοχῆς. Ὡς Μέλος τῆς Δ.Ι.Σ., ἀλλά καί ὡς Πρόεδρος τῆς Ἐπιτροπῆς Ἐξωτερικῶν τῆς Ἐκκλησίας, ἔδωσα μάχην, ὥστε

1.      Νά μή παραστῇ ὁ τότε Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κυρός Χριστόδουλος εἰς τό ἀεροδρόμιον κατά τήν ἄφιξιν καί ὑποδοχήν τοῦ Πάπα.

2.      Νά μή παραθέσῃ Ἐπίσημον Γεῦμα ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν πρός τόν Πάπαν,

3.      Νά μή παραστῇ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος εἰς τυχόν Ἐπίσημον Γεῦμα, παρατεθησόμενον ὑπό τοῦ Πάπα.

4.      Νά παραστῇ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν εἰς τόν Ἑσπερινόν εἰς τήν Πνύκα, ὅπου τό Βῆμα τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, δηλ. ἐκεῖ ὅπου ἐνδιεφέρετο νά μεταβῇ ὁ Πάπας ὡς Προσκυνητής. 

Ἀποτέλεσμα τῶν θέσεών μου αὐτῶν ἦτο νά πικραθῇ κατ’ἐμοῦ ὁ μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, διότι εἶχον ἀντιταχθῇ εἰς τάς σχέδιά του, μέ ἀποτέλεσμα νά μή συμπεριλάβῃ τό ὄνομά μου εἰς τήν Ἐπιτροπήν προετοιμασίας τῆς ἐπισκέψεως τοῦ Πάπα, ἄν καί ἤμην Πρόεδρος τῆς Ἐπιτροπῆς Ἐξωτερικῶν Σχέσεων!

Διά λόγους διπλωματικούς, ἐρωτηθείς τότε ὑπό τινος δημοσιογράφου, ἀπήντησα ὅτι «δέν ἀντέδρασα....»,  καθ’ ὅσον ἐνίοτε πρέπει «τά ἐν οἴκῳ μή ἐν Δήμῳ»!

Ὁ τυφλωμένος ἀπό τό ἐναντίον μας πάθος κ. Σημάτης ἀγνοεῖ πάντα τά ὕπερθεν, προσέτι δέ παρακάμπτει ὅλως ἀδιαφόρως καί τό περιεχόμενον σχετικοῦ δημοσιεύματός μας εἰς τό πληροφοριακόν Δελτίον τῆς Ἱερᾶς ἡμῶν Μητροπόλεως «ΔΙΑΚΟΝΙΑ καί ΜΑΡΤΥΡΙΑ, τό ὁποῖον ἐν τούτοις παραθέτει εἰς τό κείμενόν του. Ἰδού τό σχετικόν ἀπόσπασμα ἀπό τό ἔγγραφον τοῦ κ. Σημάτη:

......Ὅμως στό περιοδικό τῆς Μητροπόλεως  «ΔΙΑΚΟΝΙΑ καί ΜΑΡΤΥΡΙΑ»  43, δημοσιεύεται ἡ ὁμιλία του (δηλ. ἐμοῦ) στη Δ.Ι.Σύνοδο, ὅπου ἐγίνετο συζήτηση γιά τήν ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα λίγους μῆνες νωρίτερα.... Εἷχε πεῖ (δηλ. εγώ)  στή Σύνοδο τά ἑξῆς ἐκπληκτικά καί ἀποκαλυπτικά:

«Ένα ΝΑΙ (στὴν ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα) θα διχάση τον Λαό. ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ: Ένα ΟΧΙ, θα ανασχέση λοιπόν τα επεκτατικά σχέδια του Πάπα. Ένα ΟXΙ θα στερήση από τον Ποντίφηκα το προνόμιο να εμφανίζεται ως Παγκόσμιος Θρησκευτικός Ηγέτης!». Καὶ παλαιότερα εἶχε γράψει: «Σήμερα ὁ κίνδυνος προέρχεται ἀπὸ τὸν Χριστιανό(;) Πάπα τῆς Ρώμης!», ποὺ θέλει νὰ καθυποτάξει μὲ «ὕπουλο τρόπο τοὺς Ὀρθοδόξους! Ὁ Πάπας εἶναι ἐγκληματίας Πολέμου! Ὁ Πάπας μισεῖ θανασίμως τοὺς Ὀρθοδόξους, ὑπονομεύει κάθε τι τὸ Ὀρθόδοξον» (Μπουγάτσου Ἰω., Εἴκοσι ἔτη Ἀρχιερατείας τοῦ κ. Ἀμβρόσιου, 1978-1998, ἐκδ. Ἱ. Μ. Μεγ. Σπηλαίου, σελ. 185-187).

   

Παρά ταῦτα ὁ ἐμπαθής κ. Σημάτης μᾶς ἀποκαλεῖ φιλοπαπικόν, φιλοδυτικόν, οἰκουμενιστήν καί τα παρόμοια! Τόσον τυφλωμένον ἀπό τό πάθος καί τό μῖσος ἄνθρωπον, ὅπως ὁ κ. Σημάτης, ΔΕΝ ΕΧΩ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΖΩΗΝ ΜΟΥ!  Ἀντί νά μᾶς ἐπαινῇ, μᾶς κατηγορεῖ ὡς φιλοπαπικόν! Κύριε ἐλέησον!

ΕΚΤΟΝ καί ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΝ:  Ἡ Ὀρθοδοξία πρωτίστως εἶναι ἐφηρμοσμένη ἀγάπη!

 Κατά τόν 19ον αἰῶνα ἡ Ἑλλάδα μας ἀντιμετώπιζε τό ἑξῆς πρόβλημα: Πολλοί ἐργαζόμενοι εἰς διάφορα σημεῖα τοῦ ἑλλαδικοῦ χώρου διά τήν ἐγκατάστασιν σιδηροδρομικοῦ δικτύου καί τήν ἐκτέλεσιν ἄλλων δημοσίων ἔργων, οἱ ἀπασχολούμενοι τεχνῖται καί ἐργάται, κατά τό θρήσκευμα κρινόμενοι ἦσαν Ρωμαιοκαθολικοί ἤ Διαμαρτυρόμενοι. Κάποιοι ἀπ’αὐτούς, ὡς ἦτο φυσικόν, ἀπέθνησκον. Ὁπότε εἰς τήν Ἐκκλησίαν μας τότε ἀνεφύη τό ζήτημα:  Θρησκευ-τικοί λειτουργοί τῆς ὁμολογίας των δέν ὑπῆρχον, διά νά τούς κηδεύσουν! Τί θά γίνῃ, λοιπόν, θά ἀφεθοῦν εἰς τήν τύχην των ἤ θά ἦτο δυνατόν νά  κηδεύωνται ὑπό Ὀρθοδόξου Ἱερέως; Τό ζήτημα ἀπησχόλησε τήν Ἱεράν Σύνοδον τῆς Ἐκκλη-σίας τῆς Ἑλλάδος, ἥτις διά τῆς ἀπό 16ης Μαρτίου 1891 Ἐγκυκλίου της ἔδωσε τήν λύσιν! Ναί, νά κηδεύωνται ὑπό τῶν Ὀρθοδόξων Ἐφημερίων! Διότι αὐτό ἐπιβάλλει ἡ ἀληθής φιλανθρωπία καί ἡ χριστιανική ἀγάπη! 

Πρός διδαχήν τῶν νεωτέρων αὐστηρῶν κριτῶν καί ἐπικριτῶν μας παραθέτομεν ἀμέσως τό κείμενον τῆς Ἐγκυκλίου ταύτης.

                        «Γνωστὸν τυγχάνει ἑκάστῳ τῶν Σεβασμιωτάτων Ἱεραρχῶν, ὅτι πολλαχοῦ τοῦ Κράτους διατελοῦσιν ἐργαζόμενοι εἰς κατασκευὴν σιδηροδρομικῶν γραμμῶν καὶ ἑτέρων δημοσίων ἔργων πολλοὶ τεχνῖται καὶ ἐργάται, ὧν οἱ μὲν ἀνήκουσιν εἰς τὴν Λατινικὴν Ἐκκλησίαν, ἕτεροι δὲ εἰς τὴν τῶν Διαμαρτυρομένων, καὶ ἄλλοι εἰς ἄλλας ἑτεροδόξους χριστιανικὰς  Ἐκκλησίας.

 Ἐπειδὴ δὲ περιῆλθεν εἰς γνῶσιν τῆς Συνόδου, ὅτι ἐνιαχοῦ τοῦ Βασιλείου, ἐν οἶς οὗτοι ἐργάζονται, οἱ ἱερεῖς, καίπερ παρακληθέντες νὰ ἐνταφιάσωσι τοὺς θανόντας τῶν ἑτεροδόξων τούτων χριστιανῶν, ἀπεποιήθησαν καὶ ὅλως ἠρνήθησαν, κρίναντες ἴσως τὴν πρᾶξιν ταύτην ὡς ἀντικειμένην εἰς τὸ πνεῦμα τοῦ εὐαγγελίου καὶ ὑπὸ τῶν ἐκκλησιαστικῶν διατάξεων ἀπηγορευμένην, διὰ τοῦτο ἡ Σύνοδος, ἐμφορουμένη τῆς ὑψηλῆς διδασκαλίας τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ εἰσαγαγόντος πρῶτον εἰς τὸν κόσμον τὴν ἀληθῆ φιλανθρωπίαν καὶ τὴν πρὸς πάντας ἀνθρώπους εὐποιΐαν ἄνευ διακρίσεως θρησκείας, καὶ σοφώτατα διδάξαντος διὰ τῆς λαμπροτάτης παραβολῆς τοῦ περιπεσόντος εἰς τοὺς ληστάς Σαμαρείτου τὴν πρὸς πάντας ἀγάπην ἡμῶν, ἥν ὁ μὴ ἀσκῶν δὲν ἔχει ἐν ἑαυτῷ τὸ πνεῦμα τῆς ἀγάπης, τὸ πνεῦμα τοῦ Χριστοῦ, παρ’ ᾧ οὐδεμία προσωποληψία ὑπάρχει, ἐντέλλεται ὑμῖν νὰ ἐπιτάξητε ἀμελλητὶ δι’ ἐγγράφου ὑμῶν ἅπαντας τούς ὑπὸ τὴν πνευματικὴν ὑμῶν ποιμαντορίαν εὐλαβεστάτους ἱερεῖς, ἵνα, ὁπόταν προσκαλῶνται εἰς κηδείαν παρεπιδημούντων ἑτεροδόξων χριστιανῶν, ἔνθα δὲν ὑπάρχει ὁμόδοξος αὐτοῖς ἱερεύς, ἐνταφιάζωσιν αὐτοὺς ἐν τίνι τόπῳ τοῦ κοινοῦ κοιμητηρίου, ψάλλοντες αὐτὴν ἐκείνην τὴν νεκρώσιμον ἀκολουθίαν, ἥν ἡ Σύνοδος, ἑπομένῃ τῇ ἄλλοτε γνώμῃ τοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Γρηγορίου ΣΤ΄, ἐκανόνισεν εἰς ταφὴν τῶν ἐν Ἑλλάδι παρεπιδήμων Ἀγγλικανῶν» (βλ. Ιω. Ν. Καρμίρη, ἐνθ ἀνωτ. σελ. 1008).

**************

Ἀγαπητέ μοι κ. Σημάτη,

Αὐτή ἄς εἶναι καί ἡ τελευταία μας ἐπικοινωνία. Ἐπανειλημμένως σᾶς ἐκάλεσα νά ἔλθετε, διά νά συζητήσωμεν! Ἐπανειλημμένως σᾶς ἀπέστειλα ἐπιστολάς μέ πατρικόν περιεχόμενον! Τελευταία εἷναι ἡ ἀπό 29ης Ἰουνίου 2015 πατρική μου ἐπιστολή.

Ἀντί νά ἐπιδείξετε πρός με, τόν κατά τήν κρίσιν σας πεπλανημμένον πατέρα σας, ἕνα πνεῦμα ἀνοχῆς ἤ καί -ἐπιεικίας θά ἔλεγον-, καί νά προσπαθήσετε νά μέ ἐπαναφέρετε εἰς τήν ὀρθήν πίστιν, ἀπό τῆς πρώτης στιγμῆς ἔχετε ἐπιλέξει τήν ὁδόν μιᾶς δημοσίας ἀντιπαραθέσεως, ἥτις μόνον ζημίαν προκαλεῖ εἰς τό Ὀρθόδοξον Πλήρωμα τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας! Ἡ τελευταία δημοσία προσωπική σας ἐπίθεσις ἐναντίον μας ἀποτελεῖται ἀπό εἴκοσι καί ἐννέα (29) σελίδες!  Δημοσίως μέ καλεῖτε νά ἀποκηρύξω τίς ἀνύπαρκτες Οἰκουμενικές-φιλοπαπικές μου θέσεις. «Ἔκκληση στόν Καλαβρύτων, γράφετε. Ἔσχατος καιρός νά ἀποκηρύξετε Οἰκουμενικές-φιλοπαπικές σας θέσεις».

Σᾶς ἀπαντῶ, λοιπόν, δημοσίως:

1.      Δέν ἔχω οἰκουμενικάς ἤ φιλοπαπικάς θέσεις!

2. Δέν σᾶς ἀναγνωρίζω τό δικαίωμα νά μέ κρίνετε καί νά μέ διορθώνετε!  Ὡς φανατισμένος ἄνθρωπος, εἶσθε παντελῶς ἀκατάλληλος πρός τοῦτο!

3.    Διαστρέφετε τά πραγματικά γεγονότα καί ἄρα

4. Εἶσθε ἕνας κοινός συκοφάντης! Μέ ὡδηγήσατε εἰς τήν Δικαιοσύνην ὡς κατηγορούμενον! Τόν Ὀκτώβριον τοῦ 2012 ἐκάθησα εἰς τό ἑδώλιον τοῦ κατηγορουμένου, μέ τίς κατηγορίες «τῆς ψευδοῦς καταμηνύσεως, τῆς συκοφαντικῆς δυσφημήσεως, τῆς ἐξυβρίσεως καί τῆς ἀπειλῆς σέ πληροφοριακό δελτίο»! Μέ τήν Χάριν τοῦ Κυρίου τό Τριμελές Ἐφετεῖον Πατρῶν,μέ τήν ὑπ’ἀριθ. 1375/2012 Ἀπόφασίν του, μέ ἐκήρυξε ΑΘΩΟΝ! 

5.      Εἶσθε ὑπεράγαν ἐγωϊστής!

6.      Δέν ἐνεργεῖτε μέ τόν φωτισμόν τοῦ Παναγίου Πνεύματος!

7.      Ὁ δόλιος Διάβολος κινεῖ τήν τε γραφῖδα σας καί τήν σκέψιν σας. Διά τοῦτο εἶσθε ὑπηρέτης τοῦ ψεύδους καί ἄρα δαιμονόπληκτος!

8.      Ἐξ ἄλλου, ἔχετε ἤδη «ἀποτειχισθῆ», δηλ. ἔχετε ἐξέλθει τῆς μάνδρας τῆς Ἐπισκοπῆς μας, ἥτις συνιστᾷ καί ἀποτελεῖ τήν περιοχήν τῆς ἐπισκοπικῆς μας δικαιοδοσίας. Ἄρα δέν νομιμοποιεῖσθε, νά ἀσχολεῖσθε μαζί μας! Ἀπεμακρύνθητε ἀπό τήν πατρικήν μας ἀγκάλην, δηλ. ξεκουμπωθήκατε καί ξεκουμπισθήκατε!  Νά πᾶτε, λοιπόν, εἰς τό καλό!  Μή ἀσχολεῖσθε μαζί μας!

9.      Διά τῆς προσωπικῆς σας ἐπιλογῆς περί «ἀποτειχίσεως», ἔχετε διαχωρίσει τήν θέσιν σας ἀπό τήν οἰκογένειαν τῆς Μητροπόλεώς μας, συνεπῶς ἔχετε ἐπιλέξει νά πορεύεσθε τήν ἰδικήν σας αὐτόνομον καί ἀνεξάρτητον πνευματικήν πορείαν! Μίαν πορείαν ἐστερημένην ἀγάπης πρός τόν συνάνθρωπον, ἥτις ὅμως ἀποτελεῖ τό θεμελιῶδες γνώρισμα τῆς ἀμωμήτου πίστεώς μας! Σᾶς προαναγγέλλω, ὅτι ἡ πορεία σας εἶναι πορεία πνευματικῆς αὐτοκαταστροφῆς!

10.  Ἀφοῦ, λοιπόν, δέν ἀνήκετε εἰς τό πλήρωμα τῆς λαχούσης μοι Ἐπισκοπῆς, εἶσθε ἐκτός τῆς ζώνης τῆς πνευματικῆς μας εὐθύνης.

11.   Μάλιστα ἐφ’ὅσον ἔχετε καταπνίξει ἐντός τῆς σκληροτραχήλου καρδίας σας τά σπλάγχνα οἰκτιρμῶν καί τήν ἀγάπην, ἤτοι τήν κορωνίδα τῶν ἀρετῶν, αὐτο-εντάσσεσθε εἰς τούς ἐξ εὐωνύμων τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ! Ὁπότε σᾶς ἀποχαιρετῶ μέ τούς λόγους τοῦ Κυρίου μας: «Πορεύεσθε ἀπ’ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τό πῦρ τό αἰώνιον, τό ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καί τοῖς ἀγγέλλοις αὐτοῦ. Ἐπείνασα γάρ καί οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καί οὐκ ἐποτίσατέ μοι, ..... ἀσθενής καί ἐν φυλακῇ ἤμην καί οὐκ ἐπεσκέψασθέ με»! ( Ματθ. κε’, 41-43). Ἡ ἔννοια «ἀσθενής ἤμην» καλύπτει, φρονοῦμεν, καί τήν κατάστασιν μιᾶς ἀσθενούσης ψυχῆς ἤ διανοίας, ὅπως ἰσχυρίζεσθε περί τῆς ἀναξιότητός μου! Ἄς μή λησμονῶμεν, ὅτι «ἡ ...κρίσις ἀνέλεος τῷ μή ποιήσαντι ἔλεος∙ κατακαυχᾶται ἔλεος, κρίσεως»! Πορεύεσθε, λοιπόν, τήν ὁδόν τῆς αὐτοκαταστροφῆς! Εἴθε ὁ Φιλάνθρωπος Θεός νά σᾶς χαρίσῃ μετάνοιαν! 

Ταῦτα γράφων πρός ὑμᾶς, γνώμονα εἶχον τά λόγια τοῦ Κυρίου μας: «ἐάν ἁμαρτήσῃ εἰς σέ ὁ ἀδελφός σου, ὕπαγε καί ἔλεγξον αὐτόν μεταξύ σοῦ καί αὐτοῦ μόνου∙......ἐάν σέ παρακούσῃ .....εἰπέ τῇ Ἐκκλησίᾳ∙ ἐάν δέ καί τῆς Ἐκκλησίας παρακούσῃ, ἔστω σοι ὥσπερ ὁ ἐθνικός καί ὁ τελώνης» (Ματθ. 18, 15-17). Ἡ  παροῦσα ἐπικοινωνία μας λαμβάνει χώραν κατ’ ἐφαρμογήν τῆς ἐντολῆς τοῦ Κυρίου μας  «εἰπέ τῇ  Ἐκκλησίᾳ».  Τελεία καί παῦλα, λοιπόν, εἰς τήν μεταξύ μας περαιτέρω ἐπικοινωνίαν.

Μέ πατρικόν πόνον

+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

Aίγιον, 22.07.2015