ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ
ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΠΑΠΑ
__________Η πρόσφατη επίσκεψη του Πάπα της
Ρώμης κ. Φραγκίσκου στη Λέσβο οπωσδήποτε εντάσσεται στα ιστορικά γεγονότα με
παγκόσμιο αντίκτυπο! Ανεξαρτήτως προς τα αποτελέσματά της ήταν όντως ένα μεγάλο
γεγονός, μια μεγάλη και πολύ τιμητική επίσκεψη για την Ελλάδα μας!
_________Ήταν μεγάλη, όχι διότι στην
σχετικά μικρή νήσο της Λέσβου έσπευσαν πεντακόσιοι τόσοι Δημοσιογράφοι, τεχνικοί της
τηλεοράσεως κλπ., για να καλύψουν δημοσιογραφικά και τηλεοπτικά την επίσκεψη
του Ποντίφηκος! Ήταν επίσης μεγάλη, όχι διότι έσπευσαν εκεί άλλοι τόσοι
αστυνομικοί, Έλληνες και Ιταλοί, οι οποίοι και εκοπίασαν, κυριολεκτικώς
αναλώθησαν, ώστε να εξασφαλίσουν την ασφαλή παραμονή και την άνετη
μετακίνηση του Πάπα κ. Φραγκίσκου στο νησί της Λέσβου!
__________Παρά ταύτα σε όλα τα μεγάλα και
ιστορικά γεγονότα μπορεί κάποιος καλόπιστος ερευνητής να ανακαλύψη και αρνητικά
στοιχεία! Έτσι και εμείς, διερευνώντας, με όλη την καλή μας διάθεση, τα όσα
έλαβαν χώρα το περασμένο Σάββατο 16 Απριλίου 2016 στη Μυτιλήνη, θα ηθέλαμε να
καταγράψουμε κάποια κατά την γνώμη μας, ως εκκλησιαστικού παράγοντος, αρνητικά
στοιχεία, ως παραλειπόμενα της ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΥΤΗΣ ΕΠΙΣΚΕΨΕΩΣ!
1.
ΑΣΥΜΒΑΤΟΣ Η ΜΕΓΑΛΗ ……ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΕΙΑ!
Η μεγαλοπρέπεια, με
την οποία περιεβλήθη η επίσκεψις του Πάπα, δεν είναι συμβατή με το
εκκλησιαστικό ήθος! Πρέπει, λοιπόν, να ατενίσουμε την επίσκεψη αυτή ως επίσκεψη
ενός κοσμικού- και όχι εκκλησιαστικού- Άρχοντος! Και όντως ο Πάπας ήλθε κοντά μας
ως Αρχηγός Κράτους, του Κράτους του Βατικανού! Αυτό όμως το γεγονός μαρτυρεί,
και συγχρόνως καταδεικνύει, ότι οι Ρωμαιοκαθολικοί έχουν απομακρυνθή από το πνεύμα του Δομήτορος της Εκκλησίας
μας, του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού! Το χριστιανικό ήθος επιβάλλει
την σεμνότητα, την ταπεινότητα, την αποφυγή επιδείξεων και λοιπών προκλητικών ενεργειών.
Ο Πάπας ήλθε κοντά μας εν πλήρει δόξη και μεγαλοπρεπεία,
ως Αρχηγός Κράτους, δηλ. ως κοσμικός και ουχί ως θρησκευτικός Αρχηγός! Αλλά
ας μη ξεφεύγει από την προσοχή μας, ότι ο
Χριστός μας διεκήρυξεν, ότι «η βασιλεία η εμή ουκ έστιν εκ του κόσμου τούτου» (
Ιωάνν, 18, 36). Και συνεπλήρωσεν: «Εάν η βασιλεία μου ήτο από τον κόσμον
τούτον, οι υπηρέται μου θα ηγωνίζοντο
διά να μη παραδοθώ εις τους Ιουδαίους…». Οι Σωματοφύλακες, λοιπόν, του Πάπα
ηγωνίζοντο διά να μη ……στενοχωρηθή ο κύριος Αρχηγός του Κράτους του Βατικανού και
όχι ο Σεβάσμιος Θρησκευτικός Ηγέτης των ! Όχι απλώς δια να μη στενοχωρηθή, αλλά
διά να νοιώθη ασφαλής ο κύριος Πάπας!
Τα γεγονότα της Λέσβου, λοιπόν, μας κατέδειξαν
την στρέβλωση του εκκλησιαστικού Ήθους από τον Πάπα και τους Παπικούς! Ο Θεός ας τους δώση μετάνοιαν!
2.
Η ΥΠΕΡΟΨΙΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑ!
Βλέποντας τον καημένο τον Πατριάρχη μας,
τον ημέτερο Αρχηγό και Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο, σαν «φτωχοσυμπέθερο», όπως λέμε
συνήθως, περιφρονημένο δηλ. από τον
αγέρωχο Πάπα, νοιώσαμε πόνο στην ψυχή μας! Μερικές φορές ήταν τόση η αγνόηση του Πάπα προς τον εν Χριστώ
Αδελφό του, τον εκκλησιαστικό Ηγέτη των ανά τον κόσμο Ορθοδόξων και Οικουμενικό Πατριάρχη, ώστε η
ψυχή μας κυριεύθηκε από αγανάκτηση μεν
ως προς τον Πάπα, από μεγάλη θλίψη δε ως προς τον Πατριάρχη μας! Και μόνο το
γεγονός, ότι οι εκ του Βατικανού αφιχθέντες Δημοσιογραφικοί κλπ. παράγοντες είχαν το αποκλειστικό δικαίωμα στην
τηλεοπτική παρουσίαση, αυτοί δηλ. προσδιώριζαν τις εικόνες, που θα έβγαιναν
προς τα έξω από τα διάφορα, τά Παγκόσμια και Ελληνικά Κανάλια της Τηλεοράσεως, καταδεικνύει το
μέγεθος του εγκλήματος! Πολλές φορές ο Πατριάρχης μας έμενε πίσω από τον Πάπα!
Ο Άρχων του Βατικανού απολάμβανε το γεγονός, ότι η συντριπτική πλειοψηφία των
μεταναστών και των λοιπών θεατών έστρεφε προς Αυτόν τόσο το βλέμμα τους, όσο
και την προσοχή τους! Ούτε μια φορά δεν κάλεσε τον «φτωχοσυμπέθερο» Πατριάρχη της
Ρωμηοσύνης να έλθη κοντά Του, να σταθή δίπλα Του, να εξέλθη από την αφάνεια!
Τελευταίο κομμάτι αυτής της εμφανούς
υποτιμήσεως του τε Πατριάρχου μας και του Αρχιεπισκόπου μας ήταν ο τρόπος με τον οποίον παρεκάθησαν στο
τραπέζι για το κοινό γεύμα, το επίσημο Γεύμα των τριών εκκλησιαστικών Ανδρών. Στην
κεντρική θέση της τραπέζης παρεκάθησεν ο Πάπας και όχι δίπλα του, δεξιά και
αριστερά όπως θάπρεπε, ΑΛΛΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ παρεκάθησαν ο Οικουμενικός Πατριάρχης
και ο Αρχιεπίσκοπος! Λέτε αυτό το σημείο να είχε ένα συμβολισμό; Μήπως ο Πάπας
ήθελε να δείξη στον κόσμο, ότι οι Ορθόδοξοι ευρίσκονται απέναντί του; Δεν είναι
ισότιμοι Αδελφοί, αλλά Αντίπαλοι;
3.
ΠΟΙΟΣ, ΤΕΛΙΚΑ,
ΠΡΟΣΕΚΑΛΕΣΕ ΤΟΝ ΠΑΠΑ ΣΤΗ ΛΕΣΒΟ;
Στο ερώτημα αυτό έχουν δοθή μερικές
αντικρουόμενες απαντήσεις:
-
Εν
πρώτοις ανακοινώθηκε, ότι τον Πάπα προσεκάλεσε ο Οικουμενικός Πατριάρχης!
-
‘Επειτα
ακούσθηκε, ότι την Πρόσκληση απέστειλε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών! Ακούσθηκε μάλιστα,
ότι νέος Μητροπολίτης του Λεκανοπεδίου της Αττικής, εγγύτατα του Αρχιεπισκόπου
ιστάμενος, προ δύο μηνών μυστικά είχε μεταβή επί τούτω στη Ρώμη και -παρασκηνιακώς-
συνεφώνησε τα της επισκέψεως!
- Στη
συνέχεια πληροφορηθήκαμε, ότι ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας ήταν ο
προσκαλέσας! «Βάσει Πρωτοκόλλου, η Πρόσκληση διατυπώθηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας
Πρ. Παυλόπουλο ….» μας πληροφορεί «ΤΟ ΠΑΡΟΝ» της 10ης Απριλίου ε.έ.
-
Τέλος,
στον Τύπο ανεγράφη, ότι η Διαρκής Ιερά Σύνοδος σε μια μακράς διάρκειας
Συνεδρίασή της ασχολήθηκε με την αίτηση του Πάπα να επισκεφθή την Λέσβο! «Η
επιθυμία του Πάπα Φραγκίσκου να επισκεφθεί την Πατρίδα μας, εκφράσθηκε στον
Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, με σκοπό να συμβάλει στη ευαισθητοποίηση της παγκόσμιας
κοινότητας …..Σχετικά, ενημερώθηκε η Διαρκής Ιερά Σύνοδος κατά τη συνεδρίασή
της. Ειδικότερα και σύμφωνα με το ανακοινωθέν που εξεδόθη, “ενημερώθηκε” από τον Μακαριώτατο
Αρχιεπίσκοπο……»,έγραψε επί λέξει η εφημερίδα «ΑΚΡΟΠΟΛΗ» της 9ης
Απριλίου 2016.
Διερωτώμεθα: Γιατί όλη αυτή
η ασάφεια; Μήπως μερικοί διαγκωνίζονται,
περί του ποίος θα εισπράξη την τιμήν;
4.
ΓΙΑΤΙ ΑΡΑΓΕ ΑΓΝΟΗΘΗΚΕ
Ο κ. ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ;
Όπως ανεφέρθη παραπάνω, ο
Πάπας είναι Αρχηγός Κράτους! ‘Ώστε το πρωτόκολλο της εθιμοτυπίας υποχρεώνει τον
Πρόεδρο της Δημοκρατίας να Τον υποδέχεται! Παρά ταύτα ο κ. Προκόπιος Παυλόπουλος έλλαμψε διά της
……απουσίας Του! Τον αντικατέστησε ο Πρωθυπουργός κ. Τσίπρας. Ο εμφανιζόμενος δηλ. ως άθεος κ. Τσίπρας,
χωρίς να μάλιστα να έχη υποχρέωση εκ του Πρωτοκόλλου, έσπευσε να υποδεχθή τον
Πάπα της Ρώμης ως θρησκευτικό Ηγέτη χριστιανών, εις δε την προσωπική τους επικοινωνία
ωμίλησε, ναι, ο άθεος κ. Τσίπρας, διά την κοινωνία της χριστιανικής Ευρώπης! Διερωτώμεθα:
ποιός κοροϊδεύει ποιόν;
5.
ΑΓΝΟΗΘΗΚΕ Ο ΤΟΠΙΚΟΣ
ΠΟΙΜΕΝΑΡΧΗΣ!
__________Κατά το εκκλησιαστικό Δίκαιο, το
λεγόμενο Κανονικό Δίκαιο, ο Μητροπολίτης μιάς Επαρχίας είναι ο απόλυτος
εκκλησιαστικός Άρχων του τόπου του. Ουδείς, ακόμη και ο Οικουμενικός
Πατριάρχης, θεωρητικά, μπορεί να τελέση μια ιεροπραξία στην μια περιοχή άλλης ποιμαντικής
δικαιοδοσίας άνευ αδείας του τοπικού
Αρχιερέως!
Δεν περιμέναμε βέβαια να ζητηθή μία τέτοια άδεια. Αλλά και το να μη
ακουσθή έστω και μια λέξη δια τον Σεβ. Μητροπολίτη Μυτιλήνης κ. Ιάκωβο υπήρξε
μέγα ατόπημα όλων: του Πάπα, του Οικουμενικού και του Αρχιεπισκόπου. Ουδείς
είπε έστω και μία λέξη! Ουδείς είπε ένα «ευχαριστώ» προς τον οικείο Αρχιερέα, ο
οποίος μάλιστα παρίστατο κάπου εκεί εν μέσω των λοιπών Αρχιερέων, και μάλιστα εν
αναρρώσει διατελών, με τις πατερίτσες
του!
6. ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ
ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ;
Δεν διαθέτουμε το
προφητικό χάρισμα! Παρά ταύτα ως κοινός
θνητός, με την δια της κοινής λογικής επεξεργασία των δεδομένων, θα αποτολμήσουμε
μια πρόβλεψη ως προς τά αποτελέσματα της
μεγάλης αυτής «γλαμουριάς!». Μπορούμε, άραγε, να περιμένουμε
κάποια σημαντικά αποτελέσματα από την επιθετική αυτή Ηγεμονική παρουσία των
Ηγετών της χριστιανοσύνης από την Ανατολή (ο Κωνσταντινουπόλεως) και από την Δύση
(ο Ρώμης) στη νήσο Λέσβο;
Η προετοιμασία ήταν
πολυήμερος, κοπιώδης και πολυέξοδος! Τα αποτελέσματα θα είναι ανάλογα;
Δυστυχώς κατά την
ταπεινή μας γνώμη, ο καρπός, δηλ. τα αποτελέσματα, αυτής της μεγαλειώδους, πομπώδους
και τόσο διαφημισθείσης επισκέψεως του Πατριάρχου μας και του Πάπα, ή μάλλον
του Πάπα, δεν πρόκειται να έλθουν! Η ανά
τον κόσμο γνωστοποίηση του ζητήματος των μεταναστών και των προβλημάτων τους, ο
δημοσιογραφικός θόρυβος, η τηλεοπτική παρουσίαση της επισκέψεως σε παγκόσμιο επίπεδο
και η παραλαβή των δέκα μεταναστών στο αεροσκάφος του Πάπα ήσαν τα μόνα, μεγάλα
βέβαια, αποτελέσματα της μεγαλειώδους αυτής κινητοποιήσεως. Μη περιμένετε κάτι
περισσότερο!
Τελικά η έλευση του Πάπα
της Ρώμης στην Λέσβο ήταν μια ευκαιρία επιδείξεως της κοσμικής ισχύος του ιδίου
του Πάπα! Δηλ. το κέρδος ήταν του Πάπα και όχι των δυστυχισμένων μεταναστών!
Άρα ο Πάπας της Ρώμης,
ερχόμενος μέχρις εδώ, είχε την ευκαιρία για να επιδείξη τον μεγάλη κοσμική δύναμή
Του!
Φεύγοντας, μας άφησε μια
απορία: Ανερχόμενος την κλίμακα του αεροσκάφους της ALITALIA ο Πάπας, στο αριστερό
του χέρι κρατούσε μια τσάντα! Τι άραγε να περιείχε εκείνη η τσάντα; Γιατί δεν την εμπιστεύθηκε
σε κάποιο τρίτο πρόσωπο από την πολυπληθή ακολουθία Του;
ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ, τέκνα μου
εν Κυρίω και αδελφοί μου
Αίγιον, 22 Απριλίου 2016
+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ και
ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
********************************
ΑΣ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ
ΤΩΡΑ ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ
18 Απριλίου
2016
Η
Παναγία προειδοποιεί αγιορείτη μοναχό που απήγγειλε συνεχώς τους Χαιρετισμούς,
ότι έρχονται οι εχθροί του Υιού Της, οι παπικοί, για να υποτάξουν το Άγιον Όρος
στον Πάπα.
Ο
ομολογιακός και στη συνέχεια μαρτυρικός αγώνας των 26 οσιομαρτύρων της Μονής
Ζωγράφου έχει ιδιάζουσα σημασία για εκείνους που διακαώς επιθυμούν να φυλάξουν
τον πολύτιμο μαργαρίτη της Ορθοδόξου πίστεως καθαρό και αλώβητο από τις
αιρέσεις.
Για
μας το μαρτύριο των 26 Ζωγραφιτών μοναχών αποτελεί μνημειώδες παράδειγμα
ορθόδοξης ομολογίας, ψυχικής ανδρείας και ακλονήτου σθένους.
Ας
έλθουμε τώρα πιο κοντά στο παράδειγμα των 26 οσιομαρτύρων.
Με
την σύνοδο που συνεκάλεσε ο πάπας Ουρβανός στην Λυών το 1274, έγινε η πρώτη
σοβαρή απόπειρα ένωσης η για να είμαστε ακριβέστεροι, υποδούλωσης των ορθοδόξων
στους Λατίνους.
Στην
σύνοδο αυτή, συμμετείχαν δυστυχώς και εκπρόσωποι της Ανατολικής Ορθοδόξου
Εκκλησίας με αρχηγό τον πρώην Πατριάρχη Γερμανό Γ’, λόγω άρνησης του κανονικού
Πατριάρχου Ιωσήφ και του ευσεβούς ποιμνίου του να συμμετάσχει σ’ αυτήν.
Η
αυτοκρατορική πρεσβεία, που επίσης συμμετείχε, ενεχείρησε στην σύνοδο χωρίς
κανένα θεολογικό διάλογο γραπτή ομολογία πίστεως εκ μέρους του λατινόφρονα
Μιχαήλ Η’ του Παλαιολόγου βάσει της οποίας η Ανατολική Εκκλησία δέχονταν το
πρωτείο του Πάπα, την εκπόρευση του Αγίου Πνεύματος και εκ του Υιού καθώς και
το καθαρτήριον πυρ.
Μετά
την ψευδοσύνοδο της Λυών, ο αυτοκράτορας έθεσε σε εφαρμογή τις αποφάσεις της.
Αντικατέστησε
τον ανθενωτικό Πατριάρχη Ιωσήφ με τον Λατινόφρονα Ιωάννη Βέκκο, διέταξε να
εγγραφεί το όνομα του Πάπα στα δίπτυχα της Εκκλησίας και κήρυξε επίσημα την
ένωση των Εκκλησιών στις 16 Ιανουαρίου 1275.
Οι
μοναχοί λοιπόν του Αγίου Όρους, αρχικά απέστειλαν δύο επιστολές (μία στόν
αυτοκράτορα και μία στη Σύνοδο του Πατριάρχου Ιωάννη Βέκκου) μέσα απο τις
οποίες τους συμβούλευαν και ταυτόχρονα τους ήλεγχαν για την πολιτική της
ενώσεως των δύο Εκκλησιών.
Όταν
ο Αυτοκράτορας και ο Πατριάρχης Βέκκος παρέλαβαν τις επιστολές, έγιναν έξω
φρενών και λαβόντες στρατό ήρθαν στο Άγιον Όρος. Εκεί άρχισαν να φονεύουν, να
πνίγουν και να απαγχονίζουν οποιονδήποτε μοναχό τολμούσε να τους ελέγξει και να
αντιταχθεί στα φιλενωτικά τους σχέδια.
Πρώτον
πάντων εφόνευσαν τον Πρώτον του Αγίου Όρους, π. Κοσμά ο οποίος βρισκόταν στην
Σκήτη των Καρυών. Οι φιλενωτικοί αφού αρχικά του έκοψαν με τσεκούρι τα δύο
πόδια του σεβασμίου Ιερομονάχου, στη συνέχεια έκοψαν και την τιμίαν του κεφαλή.
Κατόπιν πάνω σε ένα μάρμαρο αποκεφάλισαν και άλλους πατέρες με το ίδιο φονικό
όργανο.
Αφού
ανεχώρησαν απο τις Καρυές, κατευθύνθηκαν πρός την Ιερά Μονή Ζωγράφου
προκειμένου να υποτάξουν όσους μοναχούς κοινοβίαζαν εκεί. Ομως η Κυρία Θεοτόκος
δεν άφησε απροειδοποίητους τους δούλους της. Λίγο έξω απο τη Μονή, ασκήτευε
μέσα σε ένα κελλάκι ένας πολύ ενάρετος γέροντας. Αυτός νήστευε και αγρυπνούσε
τακτικά ενώ είχε την ευλογημένη συνήθεια να λέει πολλές φορές την ημέρα τον
Αρχαγγελικό ύμνο, δηλαδή τους Χαιρετισμούς της Παναγίας.
Η
συνοδεία των λατινοφρόνων πλησίαζε στην Ιερά Μονή… Ο μοναχός κατά την συνηθειά
του, έλεγε γονατιστός τους Χαιρετισμούς της Θεοτόκου. Όταν δε έφθασε στον στίχο
«Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε» τότε απάντησε η Παναγία από την εικόνα
της: «Χαίρε και συ, γέρων του Θεού»! Ο γέροντας τρόμαξε «Μη φοβού»!
συνέχισε η φωνή εκ της εικόνος «αλλ’ απελθών ταχέως εις την Μονήν, ανάγγειλον τοις Αδελφοις και τω
Καθηγουμένω ότι οι εχθροί Εμού και του Υιού Μου επλησίασαν. Όστις ουν υπάρχει
ασθενής τω Πνεύματι εν υπομονή κρυβήτω, έως του παρελθήναι πειρασμόν, οι δε
στεφάνων μαρτυρικών εφιέμενοι παραμενέτωσαν εν τη Μονή άπελθε ουν ταχέως».
Μόλις
ο Γέροντας έφθασε στην είσοδο της Μονής είδε παράδοξο πράγμα και εξέστη. Είδε
την εικόνα της Θεομήτορος, μπροστά στην οποία συνήθιζε να διαβάζει τους
Χαιρετισμούς στο κελλί του, να είναι τοποθετημένη στην πύλη της Μονής!
Αφού
την προσκύνησε μέχρι εδάφους, την πήρε στα χέρια του και με αυτή πήγε στον
ηγούμενο και του είπε καταλεπτώς την υπόθεση.
Αφού
άκουσε απο τον γέροντα αυτά ο ηγούμενος της Μονής Θωμάς, μαζί με άλλους είκοσι
πέντε Πατέρας δεν εγκατέλειψαν τον τόπο της ασκήσεως και μετανοίας τους, αλλά
παρέμειναν και εμαρτύρησαν!
Ανέβηκαν
λοιπόν στον πύργο του Μοναστηριού έτοιμοι για το μαρτύριο και απο εκεί ήλεγξαν
τον Λατινόφρονα Πατριάρχη. «Δέν υποτασσόμεθα στην αίρεση», είπαν με μια φωνή, «αλλά δέν αναχωρούμε από την μετανοιά μας».
Οι 26
Οσιομάρτυρες δεν άνοιξαν τις πόρτες του Μοναστηριού στους Λατινόφρονες. Τους
ζητήθηκε να συλλειτουργήσουν με τουν παπικούς και να αναγνωρίσουν τον Πάπα ως
κεφαλή όλης της Εκκλησίας και αυτοί απο τον Πύργο επάνω απάντησαν ότι κεφαλή
της Εκκλησίας είναι ο Χριστός και όχι ο Πάπας. «Ευκολώτερα
εμείς αποφασίζουμε να πεθάνουμε, παρά να υποχωρήσουμε στα θέματα της Ορθοδόξου
Πίστεως και να αναγνωρίζουμε τον αιρετικό πάπα της Ρώμης ως κεφαλή της
Εκκλησίας, ώστε να μολυνθεί αυτός ο τόπος απο την δική σας βία και τυραννία,
δεν σας ανοίγουμε τις πόρτες του Μοναστηριού! Φύγετε απ’ εδώ!». Οι δε Λατινόφρονες μαζί με τους Λατίνους απάντησαν με οργή: «Πρέπει λοιπόν να πεθάνετε…»
Τότε,
αφού συγκέντρωσαν πολλά φρύγανα και ξύλα, τα έβαλαν γύρω από τον πύργο, άναψαν
μεγάλη φωτιά και τους κατέκαυσαν την 10η Οκτωβρίου του έτους 1274.
Οι 26
Οσιομάρτυρες παρέδωσαν τις ψυχές τους στον Δεσπότη Χριστό, ομολογήσαντες μόνον
Αυτόν ως κεφαλή της Εκκλησίας και όχι τον Πάπα.
Τα
ονόματα τους είναι: Θωμάς ηγούμενος, Βαρσανούφιος, Κύριλλος, Μιχαίος (ή
Μιχαίας), Σίμων, Ιλαρίων, Ιάκωβος, έτερος Ιάκωβος, Ιώβ, Κυπριανός, Σάββας,
Μαρτινιανός, Κοσμάς, Σέργιος, Μηνάς, Ιωάσαφ, Ιωαννίκιος, Παύλος, Αντώνιος,
Ευθύμιος, Δομέτιος, Παρθένιος και τέσσερα ακόμα άτομα που τα ονόματα τους είναι
άγνωστα.
Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Ἐμφανίσεις καὶ θαύματα τῆς Παναγίας», Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου σελ. 168-170.
