ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΣΕΒ. ΖΙΜΠΑΜΠΟΥΕ ΣΕΙΡΑ ΕΧΕΙ Ο κ. ΣΗΜΑΤΗΣ.....

ΝΑ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥΣ ΜΑΣ 

ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΕΤΕΡΟΝ ΥΒΡΙΣΤΗΝ ΜΑΣ

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟΛΟΓΟΝ κ. ΣΗΜΑΤΗΝ

Αγαπητέ κ. Σημάτη,

________Eίσθε Θεολογος Καθηγητής σε σχολική Μονάδα της Μέσης βαθμίδος στην πόλη μας. Ευκαίρως-ακαίρως μου επιτίθεσθε προφορικώς καί γραπτώς! Δεν κουρασθήκατε, λοιπόν, να με ταπεινώνετε, να με ευτελίζετε και να με εξευτελίζετε; Δεν χορτάσατε να με  δυσφημείτε διαρκώς;

______Σας ευχαριστώ, λοιπόν, για τον τρόπο της πρός με συμπεριφοράς σας! Αλλά σας παρακαλώ κάποια στιγμή να συγκεντρωθείτε στον εαυτό σας και να κάμετε μια αυτοκριτική.

______Δυστυχώς έχετε παρανοήσει τα λόγια μου και τις θέσεις μου ως προς τους Παπικούς! Σήμερα, λοιπόν, εξ αφορμής μιάς νέας σκληρής επιθετικής  συμπεριφοράς σας επανέρχομαι και για τελευταία φορά θα σας δώσωμερικές εξηγήσεις.

Πρώτον: παλαιότερα προέβητε σε δημοσίευση σε τοπικές Εφημερίδες, ότι αποφάσισα να παραχωρήσω Ναό προς τους Ρωμαιοκαθολικούς μετανάστες της περιοχής του Αιγίου, προκειμένου να επιτελούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα. Αλλά στο ίδιο φύλλο της τοπικής μας Εφημερίδος και την ίδια ημέρα δημοσιευόταν συγχρόνως η Ανακοίνωση της Ιεράς Μητροπόλεως, ότι το αίτημα των Ρωμαιοκαθολικών μετανα- στών στην πόλη μας ετέθη σε Σύναξη των Εφημερίων μας, στην  οποία και αποφασίσθηκε να μη παραχωρηθεί Ναός στους αιτούντες Καθολικούς!  Γιατί το αγνοήσατε;

Δεύτερον: Έχετε παραποιήσει τα λόγια μου ως προς τους Καθολικούς στο ερώτημα: Οι Παπικοί τι είναι; Αιρετικοί ή Σχισματικοί; με κατηγορείτε, επειδή εχαρακτήρισα τους Ρωμαιοκαθολικούς ως Σχισματικούς. 

Επειδή, λοιπόν, η κακοήθειά σας συνεχίζεται σήμερα επανέρχομαι και για τους καλής προαιρέσεως αναγνώστες σας επαναλαμβάνω μερικά πράγματα:

1.    Προσωπικώς, ως άτομο και ως πιστός,  πιστεύω και διακηρύσσω, ότι οι Παπικοί είναι αιρετικοί!

2.     ΕΠΙΣΗΜΩΣ όμως ως Επίσκοπος της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ελλάδος δεν δύναμαι ει μη να ακολουθήσω την άποψη της Εκκλησίας μας, ότι οι Παπικοί ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ, αλλά  σχισματικοί!

Απόδειξη: Το πρόβλημα θα μας το λύσει η αναφορά μας στο Μυστήριο του Γάμου, δηλ. οι μικτοί γάμοι.

Ως γνωστόν,  ο γάμος μεταξύ μιάς Ορθοδόξου νέας και ενός Χιλιαστή νέου ΔΕΝ ΕΥΛΟΓΕΙΤΑΙ! Αντιθέτως όμως ΕΥΛΟΓΕΙΤΑΙ ο Γάμος μεταξύ μιάς Ορθοδόξου νεάνιδος και ενός Καθολικού νέου! Το γεγονός αυτό τι αποδεικνύει; Ότι ο γάμος με τον Χιλιαστή δεν επιτρέπεται, διότι ο Χιλιαστής είναι αιρετικός. Επιτρέπεται όμως ο μικτός γάμος μεταξύ Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών, διότι οι Ρωμαιοκαθολικοί κατατάσσονται στους Σχισματικούς! Επειδή όμως δεν υπάρχει μυστηριακή-εκκλησιαστική κοινωνία μεταξύ Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών ο γάμος τους, κατ' οικονομίαν, τελείται ξεχωριστά. Για την Ορθόδοξη γυναίκα ο γάμος γίνεται στον Ορθόδοξο ναό, για τον Καθολικό άνδρα ο γάμος γίνεται στο ναό των Ρωμαιοκαθολικών. Επί πλέον οι μελλόνυμφοι πρέπει να υπογράψουν Δήλωση, ότι τα παιδιά τους θα βαπτισθούν κατά το Ορθόδοξο δόγμα, εάν και εφ΄ όσον ο γαμβρός είναι  Ορθόδοξος!
_________Όλα αυτά τι αποδεικνύουν; Ότι οι Ρωμαιοκαθολικοί δεν κατατάσσονται στους αιρετικούς! Όσοι Σημάτηδες, λοιπόν, και αν ξεσηκωθούν η Εκκλησία τηρεί τη γραμμή της!   

_________Γιατί, άραγε, απαγορεύεται ο μικτός γάμος μεταξύ  Ορθόδοξων και Μαρτύρων του Ιεχωβά; Μόνο και μόνο,  διότι οι Χιλιαστές όχι μόνον κατατάσσονται, αλλά  και είναι ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ!  

________Ας προσθέσουμε ένα ακόμη επιχείρημα: Ένας Καθολικός γίνεται δεκτός στη Ορθόδοξη Εκκλησία μας μόνο με το Χρίσμα και με ένα λίβελλο, διά του οποίου αποκηρύσσει τις κακοδοξίες των Καθολικών! Αντιθέτως ο Μάρτυρας του Ιεχωβά, ο Μουσουλμάνος, ο Άθεος κλπ. γίνονται δεκτοί μόνον με το άγιο βάπτισμα! (Δεν έχει σημασία το γεγονός, ότι κάποιοι Ζηλωτές κληρικοί της εποχής μας εφάρμοσαν το αναβάπτισμα σε μετρημένες περιπτώσεις)  Η γραμμή της Εκκλησίας είναι σαφής, σαφέστατη. Ο Καθολικός που επιστρέφει στην αγκαλιά της Ορθοδόξου Εκκλησίας γίνεται δεκτός με Χρίσμα, όχι με Βάπτισμα! Όσοι «super-ορθόδοξοι» Σημάτηδες αμφιβάλλουν, ας ανατρέξουν στο βιβλίο «Μικρόν Ευχολόγιονή Αγιασματάριον, Έκδοσις Ι΄ 1988 της  Αποστολικής Διακονίας, σελ. 87-89), όπου θα λυθούν οι απορίες τους.  

Ταύτα ως προς την επίσημη θέση της Εκκλησίας. Άρα για κάθε καλόπιστο αναγνώστη σας το πρόβλημα λύθηκε! Ο Καθολικός, είτε μας αρέσει, είτε όχι,  από την Διοικούσα Εκκλησία αντιμετωπίζεται ως Σχισματικός! Παρά ταύτα ο υπογράφων οσάκις αποφαίνεται ως πρόσωπο καί όχι ως Επίσκοπος τονίζει ότι οι Ρωμαιοκαθολικοί είναι ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ, μάλιστα δέ ο Πάπας των ημερών μας είναι παντελώς ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΣ! (Σε νεώτερο σημείωμά μας προσεχώς θα το αποδείξουμε!)   

________Ας επανέλθουμε, λοιπόν, στο θέμα των μικτών Γάμων. Ως μια πρόσθετη απόδειξη σας υπενθυμίζω ένα πολύ επίσημο μικτό γάμο, ο οποίος έγινε στην Αθήνα κατά το έτος 1962. Στην Αθήνα, λοιπόν, έγινε ο γάμος της Ορθοδόξου Πριγκήπισσας της Ελλάδος Σοφίας με τον Πρίγκηπα της Ισπανίας, τον Ρωμαιοκαθολικό Δον Χουαν Κάρλος!

Ο Γάμος τους έγινε σε δύο φάσεις! Πρώτα τελέσθηκε ο γάμος του  Δον Χουάν Κάρλος  στον Ρωμαιοκαθολικό Ναό των Αθηνών, δηλ. του Αγίου Διονυσίου της οδού Πανεπιστημίου. Έπειτα, ακριβώς μετά, ακολούθησε ο  Γάμος της Σοφίας στον Καθεδρικό Ναό των Αθηνών της οδ. Μητροπόλεως, τον οποίο ευλόγησε ο τότε Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος.

Αυτά, λοιπόν, κ. Σημάτη ως προς την κακοήθειά σας περί των Παπικών και της θέσεώς μου.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ για τους καλής πίστεως αναγνώστες σας.

Οι ορθώς πιστεύοντες Ορθόδοξοι Χριστιανοί στην καρδιά μας διατηρούμε και νοιώθουμε  πόνο για την πλάνη τους και ΟΧΙ ΜΙΣΟΣ τόσο για τους σχισματικούς, τους ετεροδόξους και τους πεπλανημένους ως προς την πίστη μας, όσο και για τους αλλοθρήσκους!  ΟΧΙ ΜΙΣΟΣ! Νοιώθοντας δε πόνο και συνεπώς αγάπη στην ψυχή μας προσευχόμαστε γι’ αυτούς! Όσοι αμφιβάλλουν, ας ανατρέξουν στην ευχή μετά την καθαγίαση  των Τιμίων Δώρων, όπως έχει διατυπωθεί στη θεία λειτουργία του Μεγ. Βασιλείου: «…τους εσκορπισμένους επισυνάγαγε∙ τους πεπλανημένους επανάγαγε και σύναψον τη αγία Σου καθολική και αποστολική Εκκλησία…» (βλ. Ιερατικόν Β΄, Έκδοση Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας, 1997, σελ. 125).

Άρα η αγάπη -και όχι το μίσος- είναι η κινούσα την καρδιά μας και τα αισθήματά μας, χωρίς όμως να κάνουμε εκπτώσεις στο περιεχόμενο της Πίστεώς μας.    
Τελικά ως πρός τους Παπικούς μπορούμε να τους αποδώσουμε και τους δύο τίτλους! Είναι και Αιρετικοί και Σχισματικοί! Εξαρτάται με ποιο πρίσμα θα τους ατενίσουμε! Αιρετικοί μεν για το πλήθος των πιστών, Σχισματικοί δε για την Διοίκηση της Εκκλησίας. Τα παραπάνω βεβαίως δεν ισχύουν για τους Προτεστάντες ή Διαμαρτυρόμενους! 

Ως επισφράγισμα των παραπάνω πτωχών σκέψεων και θέσεων παρακάτω παραθέτουμε ένα δημοσίευμα του Ομοτίμου Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής κ. Παναγιώτη Μπούμη με τίτλο «Ποιους λέγομεν αιρετικούς» (βλ. Εφημερίδα «ΚΙΒΩΤΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ» αριθμ. Φ. 054/25.05.2017, σελ. 45). 
______Αυτή ας είναι και η χαριστική βολή στις λανθασμένες θέσεις και τοποθετήσεις σας, φίλτατε κ. Σημάτη. 

2. Ας έλθουμε τώρα και σε κάποιες άλλες δικές σας κακοήθειες.

Κύριε Σημάτη, είσθε καρδιογνώστης; Πως αποφαίνεσθε, ότι η ανοικτή επιστολή μου προς τον Οικουμενικό μας Πατριάρχη γίνεται «γιὰ λόγους ἐντυπώσεων ἢ προσωπικῆς βεντέτας μὲ τὸν Βαρθολομαῖο»;

_______Γιατί δεν αφήνετε το σκοτισμένο μυαλουδάκι σας να σκεφθεί ευθέως; Ούτε για λόγους εντυπώσεων ενήργησα, ούτε και κάποια προσωπική βεντέτα έχω με τον Πατριάρχη μας. Διεκδικώ τα απορρέοντα εκ της ιδιότητός μου ως Επισκόπου δικαιώματα και ως εκ τούτου εκφράζομαι, όταν το συμφέρον της Εκκλησίας μας το επιβάλλει! Μη λησμονείτε, παρακαλώ, ότι ο Πατριάρχης είναι πρώτος μεταξύ ίσων! «Primus inter Pares» και όχι Πρώτος άνευ ίσων, όπως τώρα τελευταία ο Γέρων Μητροπολίτης Περγάμου, Σεβ. κ. Ιωάννης Ζηζιούλας καί Πρόεδρος των Οικουμενιστών,  αποφάνθηκε!!!!!!

________Έπειτα από τα παραπάνω μπορείτε, λοιπόν, να καταλάβετε, ότι γράφοντας την ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ μου προς τον Οικουμενικό μας Πατριάρχη,   ενήργησα διά λόγους συνειδήσεως! ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΩ με τις Αποφάσεις της εν Κρήτη Συνόδου! Επίσης δεν αναγνωρίζω την Σύνοδο αυτή ούτε ως «Μεγάλη», ούτε ως «Αγία»!  Δεν θά πρεπε άραγε να σας χαροποιήσει η θέση μου αυτή; Γιατί με ψέγετε και με εξευτελίζετε; Απλούστατα, διότι είσθε τυφλωμένος από το πάθος! Με μισείτε! Ο Θεός να σας συγχωρήσει! Σας περιμένω να μετανοήσετε, για να χαρώ τη μεταστροφή σας.

____________Κύριε Σημάτη, γιατί επίσης με κατηγορείτε ως υποκριτή, διπρόσωπο, οσφυοκάμπτη κλπ. γράφοντας τα λόγια: «κοινωνώντας μὲ ὅλους ὅσους κατηγορεῖ»!  εννοώντας την ελαχιστότητά μου.

______Ευτυχώς δι΄εμέ ΔΕΝ ΣΑΣ ΩΡΙΣΑ ακόμη ως πνευματικό μου Πατέρα, ώστε σεις να μου καθορίζετε την προσωπική μου πνευματική πορεία! Σας παρακαλώ όμως να μετριάσετε λίγο τον εωσφορικό εγωϊσμό σας, συνεπεία του οποίου θα οδηγηθείτε στην κόλαση! Εκεί είναι το τέλος όλων των άσπλαγχνων, των σκληρών, των συκοφαντών, και όλων, όσοι έχουν εωσφορικό εγωϊσμό, όπως η «μεγαλειότης» σας!

_____Τέλος, έχετε αντιληφθεί, ότι τελικώς είσθε ένας αχαρακτήριστος συκοφάντης;  Σας προκαλώ να μού αποδείξετε δημοσίως πώς, πού και πότε η ελαχιστότης μου έβλαψε την Εκκλησία μαζί με τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Χριστόδουλο;  Γράφετε, «γυμνή τη κεφαλή» περί εμού τα λόγια ταύτα: «χωρὶς νὰ ἔχει…ζητήσει συγγνώμη  καὶ γιὰ ὅσα μετὰ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Χριστοδούλου ἔβλαψε τὴν Ἐκκλησία!»

________Λυπούμαι για λογαριασμό σας! Σας προκαλώ, λοιπόν, να μου αναφέρετε που, πως και πότε μετά του Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου έβλαψα την Εκκλησία. 

 ________Θα αναμένω την απάντησή σας. Σας προειδοποιώ, ¨όμως, ότι εάν δεν επανορθώσετε τον άκρως συκοφαντικό αυτό λόγο σας, τότε θα αμυνθώ με κάθε νόμιμο μέσο και τρόπο για την υπεράσπιση της τιμής μου και της αξιοπρεπείας μου.

Αίγιον, 28 Μαϊου 2017

+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

*******************

ΤΑ «ΚΑΤΟΡΘΩΜΑΤΑ» ΤΟΥ κ. ΣΗΜΑΤΗ

Δευτέρα, 15 Μαΐου 2017

Άλλος ένας χαρτοπόλεμος εντυπώσεων εν εξελίξει από τον Καλαβρύτων! --«Ποταμός ο Αμβρόσιος για Βαρθολομαίο»!

 

   Ὁ Μητροπολίτης ποὺ δήλωσε:
«Ποτὲ δὲν θὰ σᾶς διδάξω ὅτι ὁ Παπισμός εἶναι αἵρεση. Εἶναι Ἐκκλησία μὲ μυστήρια καὶ ἱερωσύνη», τώρα γιὰ λόγους ἐντυπώσεων ἢ προσωπικῆς βεντέτας μὲ τὸν Βαρθολομαῖο, ἔρχεται νὰ πεῖ τὰ ἀντίθετα,….. καὶ χωρὶς νὰ ἔχει μετανοήσεικαὶ ζητήσει συγγνώμη γιὰ τὰ προηγούμενα, καὶ γιὰ ὅσα μετὰ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Χριστοδούλου ἔβλαψε τὴν Ἐκκλησία!

Εὐχόμαστε τὴν πραγματική του μετάνοια!

Π. ΣΗΜΑΤΗΣ

Πηγή: www.theonlinepress.gr

ΕΔΩ ο κ. ΣΗΜΑΤΗΣ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΤΑ ΒΛΑΣΦΗΜΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ

___________

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΟΥ κ. ΜΠΟΥΜΗ

«Ποιους λέγομεν αιρετικούς»

Εφημερίδα : ΚΙΒΩΤΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ 6/2017

.

Η ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΚΑΙ Η ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

ΑΠΟ ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΕ ΚΥΡΙΑΚΗ

Πίσω από την δοκιμασία κρύβεται η ευλογία του Θεού

Οι πάντες σχεδόν την μεταστροφή τους οφείλουν σε κάποια δοκιμασία. Η θλίψη είναι κακό πράγμα. Αλλά πίσω απ’ αυτό, πίσω από τον πόνο, πίσω από την θλίψη, πίσω από την δοκιμασία, κρύβεται η ευλογία του Θεού, κρύβεται η αναγέννησης, η ανάπλασις του ανθρώπου, της οικογενείας. Οι πάντες σχεδόν την μεταστροφή τους την οφείλουν σε κάποιαδοκιμασία.

Νομίζουν ότι πηγαίνουν όλα ωραία∙ τους παίρνει ο Θεός το παιδί∙ κλάμματα κακό, κ.λ.π. Έρχεται και επισκιάζει έπειτα η χάρις του θεού και ειρηνεύουν οι άνθρωποι∙ και πλησιάζουν την εκκλησία, πλησιάζουν την εξομολόγηση, πλησιάζουν τον ιερέα. Χάριν του παιδιού πάνε στην εκκλησία ο πόνος τους κάνει ν’ αναζητήσουν, να προσευχηθούν υπέρ αναπαύσεως, να κάνουν τις λειτουργίες.

Ο πόνος απαλύνει την καρδιά και την κάνει δεκτική των λόγων του θεού, ενώ πρώτα ήταν σκληρή, δε δεχόταν. π.χ, ένας άνθρωπος στο σφρίγος της νεότητος∙ εγώ είμαι σκέφτεται και κανένας άλλος δεν είναι. Να πτυχία, να και οι δόξες, να κι η υγεία, να κι οι ομορφιές, να κι όλα. Όταν όμως τον ξαπλώσει στο κρεβάτι μία ασθένεια τότε αρχίζει να σκέφτεται διαφορετικά. Ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης. Μπορεί να πεθάνω.

Τι το όφελος όλα αυτά, κι αρχίζει να σκέφτεται διαφορετικά. Έρχεται φερ’ ειπείν ένας άνθρωπος, τον πλησιάζει, διάβασε και αυτό το βιβλίο να δεις τι λέει. Ακούει και ένα λόγο του Θεού και τότε τον ακούει τον λόγου του Θεού. Κι άμα του δώσεις και βιβλίο, ο πόνος ήδη του έχει κάνει την καρδιά του, έτσι κατάλληλη κι ανοίγει και το βιβλίο και το Ευαγγέλιο και το διαβάζει και από εκεί αρχίζει η ανάπλασις του ανθρώπου. Και όταν γίνει καλά, αμέσως πλέον σηκώνεται και ζει προσεκτικά τη ζωή του και δεν ζει όπως πρώτα με την υπηρηφάνεια και τη φαντασία που είχε.

Η ασθένεια και η θλίψη είναι το κατ’ εξοχήν φάρμακο της πρόνοιας του Θεού για να τον φέρει τον άνθρωπο κοντά Του και να αυξήσει την αρετή του.

Ο Ιώβ ήταν ο καλύτερος άνθρωπος πάνω στη γη, αλλά ο Θεός ήθελε να τον κάνει ακόμα καλύτερο. Και από τότε που δοκιμάστηκε, από τότε και δοξάστηκε. Ήταν καλός άνθρωπος και ευσεβής κ.λ.π. αλλά χωρίς δοκιμασία δεν ήταν ονομαστός ο Ιώβ. Αφ’ ης στιγμής όμως δοκιμάστηκε και πολέμησε και αγωνίστηκε και στεφανώθηκε και πλούτισε, από κει και ύστερα άρχισε η δόξα του, και απλώθηκε μέχρι σήμερα. Το παράδειγμα του, είναι φωτεινότατο και ενισχύει κάθε άνθρωπο που δοκιμάζεται. Αν αυτός δοκιμάστηκε που ήταν ένας άγιος, πολύ περισσότερο εμείς που είμαστε αμαρτωλοί. Και το αποτέλεσμα ήταν να τον κάμει άγιον και να του δώσει πάλι χρόνια ζωής και να τον ευλογήσει διπλά και τριπλά απ’ ότι έχασε, και έτσι να γίνει ένα φωτεινό παράδειγμα ανά τους αιώνες για κάθε πονεμένο άνθρωπο∙ να προσαρμόζεται και ν’ ακουμπάει σ’ αυτό το παράδειγμα και να ξεκουράζεται και αυτός και να λέει: Ως έδοξε τω Κυρίω, ούτω και εγένετο. Είη το όνομα του Κυρίου ευλογημένο. Σκύβει το κεφάλι και λέει: ο Θεός έδωσε, ο Θεός πήρε. Και το παιδί ακόμα να μου πάρει, ο θεός δεν μου το δώσε; Το πήρε. Που είναι το παιδί μου; Στον ουρανό; Εκεί τι γίνεται; Αναπαύεται εκεί…

Σε κάθε δοκιμασία πίσω κρύβεται το θέλημα του Θεού και η ωφέλεια την οποία φυσικά ίσως εκείνο τον καιρό να μην μπορεί να την δει, αλλά με τον χρόνο θα την γνωρίζει την ωφέλεια. Έχουμε τέτοια παραδείγματα πάρα πολλά.

Όπως και με τους Αγίους Ανδρόνικο και Αθανασία. Αυτοί ήταν αντρόγυνο∙ και ήταν χρυσοχόος ο Ανδρόνικος με πολύ πλούτο κ.λ.π. Το ένα μέρος του κέρδους έτρεφε την οικογένειά του. Το ένας μέρος του κέρδους το έδινε στους φτωχούς και το ένα μέρος του άλλου κέρδους το ένα τρίτο το έδινε άτοκα στους ανθρώπους που δεν είχανε χρήματα. Είχαν δύο χαριτωμένα κοριτσάκια. Και μια μέρα από μία αρρώστια πέθαναν και τα δύο. Πηγαίνουν και τα θάβουν και οι δύο. Η Αθανασία η καημένη πάνω στον τάφο έκλαιγε έκλαιγε, έκλαιγε. Ε ο Ανδρόνικος έκλαιγε και αυτός. Είδε και απόειδε, τράβηξε για το σπίτι. Έμεινε η καημένη η Αθανασία και έκλαιγε πάνω στον τάφο: «Τα παιδιά μου» και «τα παιδιά μου», και κόντευε να βασιλέψει ο ήλιος και να κλείσει το νεκροταφείο. Για μια στιγμή επάνω στη θλίψη της και στη στεναχώρια της, βλέπει και έρχεται ένα μοναχός και της λέει:

«Κυρά μου γιατί κλαις;»

«Πως να μην κλαίω πάτερ;» (Αυτή νόμιζε πως ήταν ο παπάς του νεκροταφείου). «Έθαψα τα παιδιά μου, τους δυό αγγέλους μου, τους έβαλα μέσα στον τάφο και έμεινα εγώ και ο άντρας μου εντελώς μόνοι. Δεν έχουμε δροσιά καθόλου».

Της λέει: «Τα παιδιά σου είναι στον παράδεισο με τους αγγέλους. Είναι στην ευτυχία και στη χαρά του Θεού και συ κλαις παιδί μου; Κρίμα είσαι και χριστιανή».
«Ώστε ζουν τα παιδιά μου; Είναι άγγελοι;»

«Βεβαίως είναι άγγελοι τα παιδιά σου».

Ήτανε ο Άγιος της εκκλησίας εκεί. Τελικά έγιναν μοναχοί ο Ανδρόνικος και η Αθανασία και αγίασαν….

Γέροντος Εφραίμ Προηγουμένου Ι. Μονής Φιλοθέου
Δοκιμασμένες πνευματικές νουθεσίες προς απόκτηση της ψυχικής υγείας και της σωτηρίας μας. Εκδόσεις “Ορθόδοξος Κυψέλη” Θεσσαλονίκη

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ" ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ:
ΕΠΙΛΟΓΗ ΘΕΜΑΤΩΝ
Πρωτ.  Βασίλειος Γιαννακόπουλος

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ-ΤΕΧΝΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ
Πρεσβυτέρα Νικολίτσα Γκοτσοπούλου

ΓΕΝΙΚΗ ΕΠΟΠΤΕΙΑ
+ ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ

ΑΠΟ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΕ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

Άγιος Παύλος ο Πελοποννήσιος ο Οσιομάρτυρας

Ο Άγιος Παύλος γεννήθηκε στο χωριό Σοποτό της Επαρχίας Καλαβρύτων και ανατράφηκε με χριστιανοπρέπεια από γονείς φτωχούς μεν, αλλά ενάρετους ορθόδοξους χριστιανούς. Το πρώτο του όνομα ήταν Παναγιώτης.

Σε μικρή ηλικία ήλθε στην Πάτρα, όπου έμαθε την τέχνη του σανδαλοποιού και παρέμεινε εκεί εργαζόμενος έντιμα, για 14 χρόνια. Κατόπιν έφυγε από την Πάτρα και ήλθε στα Καλάβρυτα, όπου για την εξάσκηση του επαγγέλματος του, νοίκιασε ένα εργαστήριο. Οι ιδιοκτήτες όμως του εργαστηρίου, απαίτησαν από τον Παναγιώτη περισσότερο νοίκι απ' ότι συμφώνησαν και τον έκλεισαν στη φυλακή, όπου πιεζόμενος ο μάρτυρας και επάνω στον θυμό του είπε: «Τούρκος να γίνω αν δώσω περισσότερα». Τελικά τους έδωσε το νοίκι που ζητούσαν και αφού βγήκε από τη φυλακή, έφυγε από τα Καλάβρυτα και πήγε στην Τρίπολη, όπου διασκέδαζε στα περίχωρα της με δύο άλλους φίλους του, λέγοντας ότι ήταν Τούρκος.

Η συνείδηση του όμως τον ήλεγξε και έφυγε για το Άγιον Όρος. Εκεί πήγε στην Ιερά Λαύρα του Αγίου Αθανασίου, κοντά σ' ένα σοφό Πελοποννήσιο γέροντα τον Τιμόθεο, στον όποιο εξομολογήθηκε και έτυχε πνευματικής παρηγοριάς. Αργότερα έγινε μοναχός με το όνομα Παύλος. Μετά με τον γέροντα του Τιμόθεο ήλθε σε Ρώσικο κοινόβιο του Αγίου Όρους, όπου έμεινε τρία χρόνια. Εκεί άναψε και ο πόθος του μαρτυρίου μέσα του.

Σε ηλικία 25 ετών πήγε στη Σκήτη της Αγίας Άννας και υποτάχθηκε στον πνευματικό πατέρα Ιερομόναχο Ανανία, στον όποιο εξομολογήθηκε τον πόθο του για το μαρτύριο. Εκεί δοκιμάστηκε για 40 ήμερες πήρε την ευλογία των Πατέρων και αναχώρησε για το μαρτύριο. Έφθασε στη Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου, όπου αγωνίστηκε με νηστεία και προσευχή για 40 ολόκληρες ήμερες. Κατόπιν αναχώρησε για τα Καλάβρυτα και από εκεί πήγε στην Τρίπολη.

Πληροφορήθηκε ότι στο Ναύπλιο βρισκόταν ένας εξάδελφος του εξωμότης και έτσι αναχώρησε για την πόλη αυτή, προκειμένου να διορθώσει τον εξάδελφο του. Παρέλαβε τον εξωμότη αυτόν σαν συνοδίτη, επανήλθε στην Τρίπολη και παρουσιάστηκε στον Μουφτή της πόλης, από τον όποιο έλαβε έγγραφη διαταγή να παραστεί μπροστά στον κριτή, την ήμερα μεγάλης σύναξης πολλών προκρίτων χριστιανών και Αρχιερέων.

Στη σύναξη λοιπόν αυτή, ο Παύλος, μπροστά σ' όλους κήρυξε τη Θεότητα του Χριστού και έκανε δριμύτατο έλεγχο της μουσουλμανικής θρησκείας. Ο κριτής, μπροστά στην αμετάθετη γνώμη του μάρτυρα, τον καταδίκασε να καεί ζωντανός. Κάποιοι Τούρκοι όμως, είπαν ότι ενδέχεται οι χριστιανοί να πάρουν την στάχτη και τα λείψανα του μάρτυρα, ο κριτής μετέβαλε την απόφαση του και έτσι τον αποκεφάλισαν στις 22 Μαΐου 1818 μ.Χ. στην Τρίπολη σε ηλικία είκοσι οκτώ ετών. Το τίμιο λείψανο του το πέταξαν στο χώρο ακαθαρσιών του σπιτιού ενός Τούρκου ηγεμόνα. Το παρέλαβαν όμως κρυφά οι χριστιανοί και αφού το καθάρισαν στην Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου Βαρσών, το ενταφίασαν.

Το μαρτύριο του συνέγραψε ο Ιερομόναχος Ιάκωβος Βερτσάγιας ο Ζακυνθινός, Αγιορείτης του Ρώσικου κοινοβίου. Ναός του Αγίου βρίσκεται στη γενέτειρα του το Σοποτο, στην Τρίπολη και εικόνα του στον ναό των Είσοδίων της Θεοτόκου στην Αθήνα (Καπνικαρέα).

Ορισμένοι Συναξαριστές, αυτή τη μέρα και μαζί με τη μνήμη του νέου οσιομάρτυρα Παύλου, αναφέρουν και τη μνήμη του αγίου νεομάρτυρα Μήτρου ή Δημητρίου του Πελοποννήσιου, που η κυρίως μνήμη του είναι την 28η Μαΐου, όπου και η ήμερα του μαρτυρίου του. Αυτό γίνεται, προφανώς διότι και οι δύο τιμώνται στην ίδια πόλη την Τρίπολη της Αρκαδίας, όπου βρίσκονται και τα Ιερά λείψανα τους.

Εορτάζει στις 22 Μαΐου εκάστου έτους.

Πηγή: www.saint.gr

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ" ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ:
ΕΠΙΛΟΓΗ ΘΕΜΑΤΩΝ
Πρωτ.  Βασίλειος Γιαννακόπουλος

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ-ΤΕΧΝΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ
Πρεσβυτέρα Νικολίτσα Γκοτσοπούλου

ΓΕΝΙΚΗ ΕΠΟΠΤΕΙΑ
+ ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΑΠΑΝΤΩ ΣΤΗΝ ΥΠΕΡΟΨΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΖΙΜΠΑΜΠΟΥΕ

ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΕ κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ......

«Ο μεγαλύτερος υπερόπτης και η φωνή της δικτατορίας.....»

 Σεβασμιώτατε,

      _________Τα παραπάνω λόγια είναι δικά Σας και αναφέρονται στο ταπεινό πρόσωπό μου. Σας έδωσα μια ειρηνική απάντηση, αλλά Σείς δεν «επήρατε χαμπάρι»! Επανέρχομαι, λοιπόν, σήμερα με ένα πιό αυστηρό τρόπο. Και εκ προοιμίου Σας παρακαλώ: αποφεύγετε να γράφετε κείμενα, διότι εκθέτετε τον εαυτό Σας.

_______Με πόνο ψυχής ανέγνωσα το παρακάτω νεώτερο κείμενο, το οποίο φέρει το όνομά Σας. Και Σας ερωτώ: Εάν Σεις έχετε το δικαίωμα - και ασφαλώς το έχετε- να εκφράζετε ελευθέρως τη γνώμη Σας, γιατί άραγε και όλοι εμείς οι άλλοι να μη έχουμε αυτό το δικαίωμα; Γιατί δεν ασχολείσθε με την ανατροπή των απόψεών μας, προσάγοντας τα ιδικά Σας πειστικά επιχειρήματα; Δυστυχώς, αντί να ασχολείσθε με την ανασκευή των απόψεων των άλλων, γίνεσθε κριτής και κατήγορός των! Δίκαιο, συγχρόνως δε και χριστιανικό, θα ήταν να ασχολείσθε με την ανατροπή των θέσεων των άλλων προσώπων και με τα ατράνταχτα επιχειρήματά Σας να τους κάνετε  «κουρέλι»!

_________Αλλά δεν είναι δίκαιο να προβαίνετε σε χαρακτηρισμούς και να αποφαίνεσθε  «ex cathedra», δηλ. ως να είσθε Υμείς ο Κριτής της Οικουμένης! Ποία είναι άραγε τα υπεροχικά προσόντα Σας, ένεκα των οποίων  αυτοδιορίζεσθε Κριτής των πάντων; Μόνον Σεις άραγε κατέχετε και εκφράζετε την αλήθεια; Μπορείτε να μας το αποδείξετε; Ή μήπως διακατέχεσθε από ένα εωσφορικό εγωϊσμό και –δυστυχώς- δεν το αντιλαμβάνεσθε;  Θέλετε αποδείξεις; Ιδού λοιπόν στη συνέχεια θα παρακολουθώ τις θέσεις Σας και θα Σας δίδω κάποια απάντηση:

•       «Όσοι κακολογούν την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο μας θυμίζουν τους Φαρισαίους», γράφετε στο κείμενό Σας. Μπορείτε βεβαίως να αναιρέσετε θέσεις  όσων κακοκολογούν  τη Σύνοδο της Κρήτης, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΣΑΣ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΤΕ ΕΙΤΕ ΩΣ ΑΓΙΟΥΣ, ΕΙΤΕ ΩΣ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥΣ! Ποιος Σας έδωσε αυτό το δικαίωμα; 

•        «Αυτή είναι δυστυχώς η συμπεριφορά των καιροσκόπων», γράφετε επίσης! Σας ερωτώ με πολλήν παρρησίαν: ΜΗΠΩΣ ΕΞ ΙΔΙΩΝ ΚΡΙΝΕΤΕ ΤΑ ΑΛΛΟΤΡΙΑ;

•     «Μερικές φορές όμως τον δρόμο των τιμίων ανθρώπων τον ναρκοθετούν οι κάθε είδους Φαρισαίοι», γράφετε παρακάτω στο κείμενό Σας! ΑΛΗΘΕΙΑ, ΣΕΙΣ ΠΟΥ ΑΝΗΚΕΤΕ; ΣΤΟΥΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ; ή ΣΤΟΥΣ ΣΤΑΥΡΩΤΕΣ ΤΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ ΣΑΣ;

•       «Είναι πράγματι μεγάλη ειρωνεία όταν αυτοί που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν θεσμούς και αξίες να είναι οι καταστροφείς της ηθικής τάξεως και της υπακοής στην Εκκλησία». Αυτά είναι τα λόγια Σας. Τι ωραία, που μας τα λέτε, άγιε Αδελφέ! ΘΑΥΜΑΖΩ, ΛΟΙΠΟΝ, ΥΜΑΣ, ΤΟΥΣ ΣΩΤΗΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ! ΕΥΓΕ! ΕΥΓΕ! ΕΥΓΕ!                 

•      «Η ειρωνεία πάλι, που χρησιμοποιούν οι κάθε είδους Φαρισαίοι, είναι ένας ακόμη τρόπος για να εκμηδενίσουν την αλήθεια και τους ανθρώπους που αγωνίζονται γι’ αυτή». Τι ωραία, που μας τα λέτε!  ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΙ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ, ΟΠΩΣ ΥΜΕΙΣ, ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΕ! Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΟΤΑΝ ΕΧΕΙ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕΣ ΩΣ ΥΜΕΙΣ, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΑ ΦΟΒΗΘΕΙ ΤΙΠΟΤΕ!

•   «Αδίστακτοι συκοφάντες, όπως οι Φαρισαίοι, υπάρχουν και στην εποχή μας, ανάμεσά μας, όπως όσοι αντιδρούν και αντιμάχονται την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο». Δικά Σας και τα λόγια αυτά! Τι ωραία, που τα γράφετε! Αλλά, εάν θέλετε να γίνετε πιστευτός, Σεβασμιώτατε Αδελφέ, οφείλετε να υποδείξετε -και μάλιστα με αδιάσειστα επιχειρήματα-  την συκοφαντία, τα συκοφαντικά λόγια και τους συκοφάντες, όσους δηλ. αντιδρούν και αντιμάχονται την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο.  Εάν δεν το πράξετε, τότε αποδεικνύεται, ότι είσθε, λυπούμαι που το  γράφω,  ένα φαιδρό εκκλησιαστικό πρόσωπο χωρίς εντιμότητα, χωρίς σεβασμό στον άλλο, στον όποιο άλλο, χωρίς περιεχόμενο στα λόγια Σας.  ¨Ενας φθηνός κριτής, χωρίς αποδείξεις, χωρίς τεκμήρια, χωρίς ένα σοβαρό θεολογικό λόγο! Ένας ευτελής κριτής των άλλων, χωρίς αυτογνωσία και χωρίς ένα πειστικό λόγο. Θα το επαναλάβω για μια ακόμη φορά: Αδελφέ μου, μήπως διακατέχεσθε από ένα εωσφορικό εγωϊσμό και –δυστυχώς- δεν το αντιλαμβάνεσθε; Αδελφικώς Σας συμβουλεύω: να εύρετε ένα καλό πνευματικό καθρέπτη και να καθρεπτίσετε τη σκέψη Σας και την ψυχή Σας!

•  Σας παραπέμπω στα λόγια του Κυρίου μας: Σεβασμιώτατε

     «γιατί βλέπεις την αγκίδα, που είναι εις το μάτι του αδελφού σου, ενώ το δοκάρι που είναι εις το μάτι σου, δεν το παρατηρείς; ….Υποκριτά, βγάλε πρώτα από το δικό σου μάτι το δοκάρι, και τότε θα ιδείς καθαρά για να βγάλεις την αγκίδα από το μάτι του αδελφού σου» (βλ. Ματθ. 7, 3-6). 

•   Αδελφέ, επισφραγίζω τις πικρές αυτές γραμμές με τα τελευταία λόγια Σας στο άρθρο Σας: «Στο τέλος όμως της ημέρας όλοι οι Φαρισαίοι, και οι παλαιότεροι και οι σύγχρονοι έχουν ημερομηνία λήξεως, όπως τις παλιές κονσέρβες που τις πετάμε στα σκουπίδια»!

• Εύγε! Μπράβο  Σας! Δεν είναι υπεροπτικά τά λόγια Σας μόνο! Δυστυχώς υπεροπτική είναι και η φυσιογνωμία Σας! Φυσιογνωμικά ακόμη και η  παρακάτω δημοσιευομένη φωτογραφία Σας καταδεικνύει ένα υπερόπτη άνθρωπο! Ζητώ συγγνώμην, αλλά πρέπει να ορθοτομούμε το λόγο της αληθείας!

•      Λοιπόν «στώμεν καλώς»!

_________Τέλος, έτσι μήπως και συνετισθείτε, παρακάτω αναδημοσιεύω μια παλαιότερη επιστολή μου προς την αναδελφικότητά Σας! Και εδώ τώρα πλέον θέτω τελεία και παύλα. Τέλος οι αντιμαχίες! Ο Θεός ας συγχωρήσει εμέ πρώτον, έπειτα δε και Υμάς. ΑΜΗΝ!

 Αίγιον, 22 Μαϊου 2017

+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

  ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΜΙΑ ΠΑΛΗΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΜΟΥ

  Προς τον Σεβασμιώτατον  και Ανάξιο-αγάπητον,

πλην όμως εν Χριστώ Αγαπητόν Αδελφόν μας ,

τον Μητροπολίτην Ζιμπάμπουε κ.κ. Σεραφείμ,

Καλάβρυτα, 06.08.2015

Σεβασμιώτατε εν Χριστώ Αδελφέ,

          Μεγάλη μου η τιμή να ασχοληθήτε με την αμαρτωλότητά μου και να γράψετε απαντητικώς ένα κείμενο αποτελούμενο από επτά (7) σελίδες, μόνο και μόνο διά να με στολίσετε με πολλά κοσμητικά επίθετα, όπως  «ασεβέστατο», «εκφραστή της λευκής ενοχής»  «συκοφάντη Επίσκοπο», «αθεόφοβο Επίσκοπο», «ψυχολογικά ασθενή» και άλλα κοσμητικά επίθετα! Ομιλείτε επίσης διά «το μίσος, και την κακία και την χολή» της αθλίας ψυχής μου!  

Το κορυφαίο απόφθεγμά Σας περί της αθλιότητός μου, το παραθέτετε εις την αρχήν της μακροσκελούς κατ’ εμού αναφοράς Σας: «Κάποτε, λένε, ο πληθωρικός και Λεβέντης μακαριστός Προκαθήμενος ......Σεραφείμ δεν άντεξε τον άγιο Καλαβρύτων και του είπε με θυμό “δεν ξέρω ποιος γεννήθηκε πρώτος: ο διάβολος ή εσύ!“». Βεβαίως αυτό είναι αποκύημα της αρρωστημένης φαντασίας Σας!  Διότι ουδέποτε ελέχθη από  τον Μακαριστόν Ευεργέτην μου, τον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρόν Σεραφείμ, τον Οποίον υπηρέτησα πιστώς, πιστότατα!

Δι’ όλα αυτά, λοιπόν, Σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδίας μου! Φαντάζομαι, ότι η αγαπώσα (;) επισκοπική καρδία Σας πόσα δάκρυα θα έχει χύσει διά να με φωτίση ο Πανάγαθος Θεός, διά να μου δώση μετάνοιαν  και διά να συγχωρήση  τις τόσες αμαρτίες και αθλιότητες της αμαρτωλής μου ψυχής!!!!!!!!

Εάν θα ηδυνάμην να καταλήξω εις ένα συμπέρασμα, κρίνοντας  το μακροσκελέστατο άρθρο Σας, θα έλεγα, ότι δεν έχω αναγνώσει μέχρι σήμερα το τόσο «βαθυστόχαστο» (;) (!) άρθρο γεμάτο από  «αμπελοσοφίες», «αλλοιώσεις», «στρεβλώσεις» κλπ! Παρακάμπτετε την ουσία του υφ΄ ημών θιγόμενου ηθικής φύσεως προβλήματος και παρεμβάλλετε τόσα και τόσα άσχετα ζητήματα, μόνο και μόνο για να εξωτερικεύσετε τα αφιλάδελφα προς με αισθήματα και συναισθήματά Σας. 

Το πρόβλημα, το οποίον η αναξιότης μου έθεσε ήταν αμιγώς πνευματικής φύσεως, Μπορούμε να μεταδώσουμε τα Άχραντα Μυστήρια σε ένα Δημόσιο Πρόσωπο, το οποίο προβάλλει τον εαυτό του ως Σοδομίτη, προωθεί επισήμως την Ομοφυλοφιλία και διοργανώνει παρελάσεις Ομοφυλοφίλων; Εάν έχει δηλώσει μεταμέλειαν, ΝΑΙ! Εάν όμως παραμένει αμετανόητος και εμμένει προκλητικά εις την αρρωστημένη  ομοφυλοφιλική θεωρία του, τότε ΟΧΙ! Αναμφιβόλως ΟΧΙ!

Επομένως το  μόνο, που μας έχετε βοηθήσει νά κατανοήσουμε, είναι, ότι διάκεισθε συμπαθώς προς αυτά τα ανώμαλα εξ επόψεως ηθικής  πρόσωπα  -τα αμετανόητα-, τα οποία προωθούν την ομοφυλοφιλία και -αντί να ντρέπωνται-, όλως αντιθέτως καυχώνται για το αμαρτωλό πάθος τους! Έτσι όμως αφήνετε εκτεθειμένον τον Εαυτόν Σας σε ελεύθερα σχόλια, μειωτικά οπωσδήποτε της προσωπικότητός Σας, κατά το «πες μου τον φίλο σου, να σου πω ποιος είσαι»! Κατά την ταπεινήν μου γνώμην αυτοί οι άνθρωποι δεν ημπορούν να μεταλαμβάνουν των Αχράντων Μυστηρίων!

Συνεπώς τα περί Οικουμενικής Κινήσεως, περί του Πράσινου Πατριάρχου, περί Οικολογικής δραστηριότητος, περί του κ. Ολάντ κλπ.  Σας χρειάζονται  μόνο και μόνο για να συσκοτίζετε τα θέματα!

Εν τέλει, δυστυχώς είσθε και στρεβλωτής της αληθείας! Δεν κατηγορήσαμε εμείς τους «αυστηρούς Αγιορείτες», όπως στρεβλωτικά και πολύ κακόβουλα γράφετε! Αντιθέτως, εμείς παρουσιάσαμε τις περί κ. Μπουτάρη απόψεις  Αγιορειτών  Πατέρων, οι οποίοι με έγγραφό τους απευθύνονται προς την Ιεράν Κοινότητα του Αγίου Όρους, για να εκφράσουν «την απογοήτευση, αλλά και την μη εφάμαρτη οργή τους ......... εναντίον της φρικτής και σιχαμερούς αμαρτίας του Σοδομισμού.....»!

Αγαπητέ,

εκ καθήκοντος και ουχί κατ΄αξίαν,

εν Χριστώ Αδελφέ,

Φίλε και Υπερασπιστά των Ομοφυλοφίλων (;)

Χρειάζεσθε περισσοτέραν εντιμότητα!

Και περισσοτέραν προσοχήν!

Και περισσοτέραν υπευθυνότητα!

οσάκις γράφετε επικριτικά για κάποιον άλλον, μάλιστα δε διά τινα εν Χριστώ Αδελφόν Σας, ο οποίος αριθμεί τεσσαράκοντα (40) περίπου έτη εις την Αρχιερωσύνην.

Με συμπάθειαν και ανοχήν εν Χριστώ

Ο άθλιος και τρισάθλιος Αδελφός Σας, αλλ’ εν παρρησία λαλών

 + Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ  

****************

  ΤΑ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΖΙΜΠΑΜΠΟΥΕ

  Πηγή: ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, 21.05.2017

Ζιμπάμπουε Σεραφείμ: 

Οσοι κακολογούν την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο μας θυμίζουν τους Φαρισαίους

Η φυγιογνωμία Σας..........

Newsroom

🕐 Τελευταία ενημέρωση: 21-05-2017 | 12:08:56 - Πρώτη δημοσίευση: 21-05-2017 | 12:08:56

του Ζιμπάμπουε Σεραφείμ Κυκκώτη: Στη Ευαγγελική Περικοπή αυτής της Κυριακής η Εκκλησία μας αναφέρεται σε ένα από τα σημαντικά θαύματα του Ιησού Χριστού, στη θεραπεία του εκ Γενετής τυφλού.

Το γεγονός μάλιστα ότι ο Χριστός από πηλό δημιουργεί νέον οφθαλμό στον ταλαιπωρημένο τυφλό αποδεικνύει τη πίστη της Εκκλησίας μας για τη Θεότητα του Χριστού και μάλιστα ότι ο Θεός – Πατέρας δημιούργησε τα πάντα διά του Υιού του.

Βλέπουμε τους γονείς του εκ γενετής τυφλού αντί να δοξάζουν και να ευχαριστούν τον Θεό για τη θεραπεία του υιού τους, φοβούμενοι τις συνέπειες να ομιλήσουν με θάρρος για την αλήθεια του θαύματος του Χριστού, αρνούνται επίμονα για να μη διωχθούν από την Συναγωγή. Στη πραγματικότητα στη διαγωγή των γονέων του τυφλού της Ευαγγελικής Περικοπής βλέπουμε ανάγλυφες τις εκδηλώσεις ενός απαράδεκτου καιροσκοπισμού, που θυσιάζει την αλήθεια στη πρόσκαιρη σκοπιμότητα με μια συμπεριφορά που ευχαριστεί τους ισχυρούς του κόσμου τούτου.

Όταν ο εκ γενετής τυφλός, με το θαύμα του Ιησού Χριστού, άνοιξε τα μάτια του κι αντίκρυσε το φως της ημέρας, με τη θαυματουργική ενέργεια του Θεού έγινε ο καλύτερος μάρτυρας της Θεότητας του Χριστού. Γνωρίζοντας καλά ο ίδιος την άσχημη κατάσταση που βρισκόταν προηγουμένως, εκτίμησε ιδιαίτερα το δώρο του Θεού, δηλαδή την υγεία του, την θαυματουργική θεραπεία του. Γι’ αυτό χωρίς να φοβάται καθόλου τις απειλές των πανίσχυρων Φαρισαίων, όχι μόνο τους είπε με θάρρος την αλήθεια για το πρόσωπο του Χριστού, αλλά ειρωνεύθηκε και την απιστία τους και την κακία τους που απόβλεπαν στην απόρριψη του θαύματος του Ιησού Χριστού. Αντίθετα όμως με τον θεραπευθέντα τυφλό, οι γονείς του ενώ γνώριζαν όσο και εκείνος την αθεράπευτη κατάσταση των ματιών του, είδαν το θαύμα του Χριστού με κριτήριο το προσωρινό ατομικό τους συμφέρον. Μπροστά στο φόβο του διωγμού των Φαρισαίων έλεγαν πως δεν γνωρίζουν τίποτα για το μεγαλείο του θαύματος της θεραπείας του παιδιού τους. Πίστευαν περισσότερο στη δύναμη της κακίας των αμαρτωλών ανθρώπων παρά στη δύναμη του φιλεύσπλαχνου Θεού.

Αυτή είναι δυστυχώς η συμπεριφορά των καιροσκόπων. Η κάθε εποχή έχει τους καιροσκόπους της που δημιουργούν με την παρουσία τους τα κοινωνικά προβλήματα που μας περιβάλλουν και μας κάνουν να υποφέρουμε. Οι καιροσκόποι ρυθμίζουν τη συμπεριφορά τους απέναντι σε πρόσωπα και γεγονότα όχι με κριτήριο την αλήθεια και τη δικαιοσύνη, αλλά με κριτήριο μια υστερόβουλη σκοπιμότητα που εξυπηρετεί κάποιο μικρό ελεεινό συμφέρον σε βάρος του κοινού καλού. Οι καιροσκόποι κάνουν και λένε όχι ότι βοηθά την ευρύτερη κοινωνία, αλλά ότι τους εξυπηρετεί τους ίδιους ως άτομα σε βάρος των πολλών. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να υπηρετούν δουλικά τους ανθρώπους της εξουσίας και να αδιαφορούν για τον ευαγγελικό λόγο της αγάπης και της δικαιοσύνης του Θεού. Για τους καιροσκόπους εκείνο που μετράει μέσα τους δεν είναι η αλήθεια και το δίκαιο, αλλά ο ατομισμός, δηλαδή ο εγωϊσμός και η ιδιοτέλεια, η εξυπηρέτηση δηλαδή ατομικών μικροσυμφερόντων που οδηγούν σε κοινωνικές αδικίες. Για το συμφέρον τους οι καιροσκόποι είναι έτοιμοι να ποδοπατήσουν και την ηθική και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, αρκεί να μη θιγούν οι ίδιοι ή να έχουν στα σίγουρα εκ των προτέρων κάποια εξασφαλισμένα παράνομα οφέλη

Μερικές φορές όμως τον δρόμο των τιμίων ανθρώπων τον ναρκοθετούν και οι κάθε είδους Φαρισαίοι, όπως οι Φαρισαίοι της σημερινής ευαγγελικής περικοπής που προσπαθούν να δημιουργήσουν προβλήματα στο έργο του Χριστού. Μπορούμε να κατατάξουμε στην σύγχρονη μορφή των φανατικών και επικίνδυνων Φαρισαίων και όλους όσους κακολογούν και μάχονται κατά της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου και μάλιστα κληρικούς και θεολόγους. Αυτοί δηλαδή που έπρεπε να βοηθήσουν τον Χριστό τον υποθάλπουν και τον πολεμούν. Το ίδιο και όσοι προπαγανδίζουν ασύστολα κατά της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, αντί να προσεύχομαι για την εφαρμογή των αποφάσεων της, κινούν γη και ουρανό για να την κακολογήσουν. Είναι πράγματι μεγάλη ειρωνεία όταν αυτοί που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν θεσμούς και αξίες να είναι οι καταστροφείς της ηθικής τάξεως και της υπακοής στην Εκκλησία. Έτσι όπως οι Φαρισαίοι προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να απορρίψουν το θαύμα που έκανε ο Χριστός στον εκ γενετής τυφλό, βλέπουμε καμιά φορά ανθρώπους δήθεν της Εκκλησίας να δημιουργούν τεράστια προβλήματα στο σωτηριολογικό έργο της Εκκλησίας μας ή ακόμη να κακολογούν και να υποθάλπουν το έργο των Προκαθημένων μας. Αντί να βοηθήσουν συκοφαντούν. Αντί να συνεργασθούν διαιρούν. Αντί να στηρίξουν το έργο της Εκκλησίας μας το πολεμούν.

Τα πυρά των Φαρισαίων εκτοξεύονται στο τυφλό, στην ουσία όμως αποβλέπουν να κτυπήσουν τη θεότητα του Χριστού, να απορρίψουν δηλαδή τη θεότητα του Χριστού, να συσκοτίσουν την αλήθεια. Το ίδιο όσοι κακολογούν και αντιμάχονται στην Αγία και Μεγάλη, είτε το θέλουν είτε όχι, γίνονται πολέμιοι της ορατής ενότητας της Εκκλησίας μας. Την κακία τους οι Φαρισαίοι προς τον τυφλό, την εκφράζουν με δύο τρόπους, με τη βία προσπαθούν να τον τρομοκρατήσουν και με την ειρωνεία να τον εξευτελίσουν. Και οι δύο τρόποι είναι γνωστοί μέσα στην ιστορία της ανθρωπότητας, γιατί πάντοτε χρησιμοποιούνται από αυτούς που θέλουν να σκοτώσουν την Πρόδρομο για να μη τους ελέγχει. Τα ολοκληρωτικά καθεστώτα κι οι κάθε είδους δικτάτορες για να επικρατούν χρησιμοποιούν πάντοτε τη βία. Η ειρωνεία πάλι, που χρησιμοποιούν οι κάθε είδους Φαρισαίοι, είναι ένας ακόμη τρόπος για να εκμηδενίσουν την αλήθεια και τους ανθρώπους που αγωνίζονται γι’ αυτή.

Στην εποχή μας οι φονταμενταλιστές, οι φανατικοί θρησκευόμενοι άνθρωποι χρησιμοποιούν περισσότερο τη βία κι οι σύγχρονοι άνθρωποι της Δυτικής κοινωνίας την ειρωνεία. Κι οι δυο κατηγορίες όμως έχουν ως κοινό τους σημείο το πόλεμο κατά της αλήθειας και της αγάπης, και γι’ αυτό γίνονται εχθροί του Χριστού. Τα αποτελέσματα της βίας και της ειρωνείας προσωρινά φαίνονται να κυριαρχούν και να εντυπωσιάζουν. Στο τέλος όμως αποκαλύπτονται και εξευτελίζονται όπως οι Φαρισαίοι από τον αδύνατο και άσημο εκ γενετής τυφλό. Όποιος θέλει να σβύσει το φως της αλήθειας σβύνει ο ίδιος. Αυτή είναι η κατάληξη όσων αντιστρατεύονται στο έργο του Χριστού, γιατί στην πραγματικότητα αντιστρατεύονται στο έργο της σωτηρίας του ανθρώπου ταυτίζοντας την έννοια της ελευθερίας με τη κατάσταση της ασυδοσίας. Στηρίζονται σε ένα νομικισμό που διασώζει τους τύπους και σκοτώνει τη ζωή και τη πρόοδο.

Έτσι οι Φαρισαίοι κατηγόρησαν το Χριστό ότι με το θαύμα κατέλυσε την αργία του Σαββάτου. Δεν μπορούσαν να συνειδητοποιήσουν ότι το Σάββατο εγένετο διά τον άνθρωπο κι όχι ο άνθρωπος για το Σάββατο. Ο φθόνος, η ζήλια και η προκατάληψη δεν τους αφήνουν να αναγνωρίσουν το Δημιουργό του θαύματος. Το μόνο που κατάφεραν όμως ήταν να μείνουν πάντα στα πυκνά σκοτάδια της απιστίας και της κακίας. Αντί να πιστέψουν, να μετανοήσουν, να ευχαριστήσουν το Θεό, που εδώρησε το φώς σ’ ένα δυστυχισμένο τυφλό συνάνθρωπό τους, έμειναν τυφλοί, σκληροί και αμετανόητοι. Έτσι το επόμενο βήμα τους ήταν να προχωρήσουν αδίστακτα στη καταδίκη και στη Σταύρωση του Χριστού.

Αδίστακτοι συκοφάντες όπως οι Φαρισαίοι υπάρχουν και στην εποχή μας, ανάμεσά μας, όπως όσοι αντιδρούν και αντιμάχονται την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο. Είναι οι άνθρωποι χωρίς ανθρωπιά που ζούν για να κάνουν το κακό. Η γλώσσα τους κρύβει θανατηφόρο δηλητήριο που όταν εκτοξευθεί δολοφονεί υπολήψεις, τραυματίζει ψυχές, γκρεμίζει έργα ποτισμένα με ιδρώτα και αίμα, γιατί αυτός που συκοφαντεί συνήθως φθονεί την αρετή και μισά την αλήθεια. Όταν δεν μπορεί να αρνηθεί την πραγματικότητα, με σατανική επιδεξιότητα τη διαστρέφει και με ασφάλεια θέτει εκτός μάχης εκείνον που εναντίον του κατευθύνει τα βέλη του, διαδίδοντας σε βάρος του ψεύτικες πληροφορίες, δηλαδή συκοφαντίες. Πολλές φορές δεν χρειάζεται κάν να ανοίξει το στόμα του. Ένας μορφασμός, μια χειρονομία, ένα γεμάτο υπονοούμενα χαμόγελο, ένα ειρωνικό ανασήκωμα των ώμων, είναι αρκετά για να βάλει ερωτηματικό στην υπόληψη αυτού που θέλει να καταστρέψει. Στο τέλος όμως της ημέρας όλοι οι Φαρισαίοι, και οι παλαιότεροι και οι σύγχρονοι έχουν ημερομηνία λήξεως, όπως τις παλιές κονσέρβες που τις πετάμε στα σκουπίδια.

http://www.vimaorthodoxias.gr/eipan/zimpampoue-serafim-osi-kakologoun-tin-agia-ke-megali-sinodo-mas-thimizoun-tous-fariseous/