Η ΓΡΑΜΜΗ ΠΟΥ ΔΙΑΧΩΡΙΖΕΙ ΤΟ ΚΑΛΟ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΚΟ

ΑΠΟ ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΕ ΚΥΡΙΑΚΗ

Από εκεί περνά η γραμμή που διαχωρίζει το καλό από το κακό...

«Από τα χρόνια της φυλάκισής μου, μου παραχωρήθηκε να αποκομίσω πάνω στην τσακισμένη πλάτη μου, που σχεδόν συντρίφθηκε από το φορτίο της, αυτή την ουσιώδη εμπειρία: το πως ένα ανθρώπινο ον γίνεται καλό, και το πως γίνεται κακό. Στην παραζάλη των επιτυχιών της νεότητάς μου είχα νιώσει τον εαυτό μου αλάθητο, και ήμουν γι’ αυτό σκληρός.» (Ήταν λοχίας στο στρατό).

«Στην κατάχρηση της δύναμης ήμουν ένας δολοφόνος και ένας τύραννος. Στις πιο κακές μου στιγμές ήμουν πεπεισμένος πως έκανα καλό, και ήμουν γερά εφοδιασμένος με μεθοδικά επιχειρήματα. Και ήταν μονάχα όταν ξάπλωσα εκεί στο σαπισμένο άχυρο της φυλακής, που αισθάνθηκα μέσα μου τα πρώτα σκιρτήματα του καλού.»

 «Βαθμιαία μου φανερώθηκε ότι η γραμμή που διαχωρίζει το καλό από το κακό δεν περνά μέσα από καταστάσεις, ούτε μέσα από κοινωνικές τάξεις, ούτε μέσα από πολιτικά κόμματα – αλλά κατ’ ευθείαν μέσα από κάθε ανθρώπινη καρδιά – και κατόπιν μέσα από όλες τις ανθρώπινες καρδιές.

 Κι ακόμα και μέσα σε καρδιές κυριευμένες από το κακό, διατηρείται ένα μικρό προγεφύρωμα καλού. Κι ακόμα και στην καλύτερη καρδιά, παραμένει... μια μικρή γωνιά κακού που δεν έχει ξεριζωθεί»

Αλεξάντρ Σολζενίτσιν Αποσπάσματα από το «Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ»

ΠΗΓΗ: https://proskynitis.blogspot.com/

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ" ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ:

ΕΠΙΛΟΓΗ ΘΕΜΑΤΩΝ
Πρωτ.  Βασίλειος Γιαννακόπουλος

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ-ΤΕΧΝΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ
Πρεσβυτέρα Νικολίτσα Γκοτσοπούλου

ΓΕΝΙΚΗ ΕΠΟΠΤΕΙΑ
+ ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ Ο ΠΡΩΤΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

ΑΠΟ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΕ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

Διάκονος Στέφανος, ο Πρωτομάρτυρας της αγάπης

Αυτός ο μακάριος Πρωτομάρτυρας και Αρχιδιάκονος Στέφανος, όταν έγι­νε μια φορά συζήτησις μεταξύ Ιουδαί­ων και Σαδδουκαίων και Φαρισαίων και Ελληνιστών σχετικά με τον Κύ­ριό μας Ιησού Χριστό, και άλλοι μεν έλεγαν, ότι είναι Προφήτης, άλλοι ότι είναι πλάνος και άλλοι, ότι είναι Υιός Θεού, όταν, λέω, έγινε αυτή η συζήτησις, τότε ο πανύμνητος Στέφανος στά­θηκε επάνω σε έναν τόπο υψηλό και κήρυξε σε όλους τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, λέγοντας· «Άνδρες αδελφοί, γιατί αυξήθηκαν τόσο οι κακίες σας και είναι ταραγμένη όλη η Ιερουσα­λήμ;

Μακάριος είναι ο άνθρωπος εκεί­νος, ο οποίος δεν ένιωσε στην καρδιά του δισταγμό για τον Ιησού Χριστό. Διότι αυτός είναι, που έγειρε τους Ουρανούς και κατέβηκε για τις αμαρτίες μας και γεννήθηκε από την Παρθένο την Αγία και καθαρή και διαλεγμένη πριν από την αρχή του κόσμου. Αυτός πήρε τις ασθένειές μας, και κράτησε τις νόσους. Αυτός έκανε να ξαναβρούν το φως τους οι τυφλοί. Αυτός καθάρισε τους λε­προύς και έδιωξε τα δαιμόνια από τους δαιμονισμένους».

Οι Ιουδαίοι, μόλις τα άκουσαν αυτά, τον έφεραν στο δικαστήριο μπροστά στους αρχιερείς, επειδή δεν μπορούσαν να αντισταθούν στην σοφία και στη δύναμη του Αγίου Πνεύματος με την οποία μιλούσε ο θείος Στέφανος. Έπειτα παρουσίασαν ψευδομάρτυρες, οι οποίοι μαρτύ­ρησαν κατά του Αποστόλου τα εξής λέγοντας· «Εμείς ακούσαμε, ότι αυ­τός λέει λόγια βλάσφημα εναντίον του τόπου αυτού της Ιερουσαλήμ, και εναντίον του θεϊκού νόμου». Και αφού είπαν αυτά και όλα τα υπό­λοιπα, όσα διηγούνται οι ιερές Πράξεις των Αποστόλων στο έβδομο κε­φάλαιο, τότε γύρισαν τα μάτια τους στον Στέφανο όλοι όσοι κάθονταν στο δικαστήριο και είδαν το πρόσωπό του τόσο λαμπρό, σαν να ήταν πρόσωπο Αγγέλου. Γι’ αυτό, επειδή δεν άντεχαν την ντροπή, τον λιθοβό­λησαν, ενώ αυτός προσευχόταν γι’ αυτούς και έλεγε· «Κύριε μην τους καταλογίσεις αυτή την αμαρτία». Και, αφού είπε αυτά, κοιμήθηκε.

Αφού λοιπόν ο Πρωτομάρτυρας με την πτώση, που την νόμιζαν δική του γκρέμισε κάτω τον αντίπαλο Διάβολο και τον κατέστησε πτώμα μέ­γιστο και εξαίσιο, και αφού κοιμήθηκε με τον γλυκό ύπνο του μαρτυρί­ου, πήραν το ιερό του σώμα άνδρες ευλαβείς και το έβαλαν μέσα σε ένα κιβώτιο ξύλινο κατασκευασμένο από ξύλο περσέας· δηλαδή ροδακινιάς. Και, αφού το σφράγισαν, το απέθεσαν στα πλάγια μέρη του Ναού. Τότε και ο νομοδιδάσκαλος Γαμαλιήλ και ο υιός του Αβελβούς πίστεψαν στον Χριστό. Κάι βαπτίσθηκαν από τους Αποστόλους. Τελείται δε η Σύναξις του Αγίου Στεφάνου στον μαρτυρικό του Ναό, ο οποίος είναι κον­τά στον τόπο τον αποκαλούμενο Κωνσταντιανά. Σημείωσε ότι ο Ά­γιος Στέφανος λιθοβολήθηκε τρία χρόνια μετά την Ανάληψη του Χρι­στού, σύμφωνα με τους πιο ακριβείς χρονολόγους.

(Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου, Συναξαριστής, τ. Β΄, Δεκεμβρίου, εκδ. Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου, Νέα Σκήτη Άγιον Όρος, σ. 395-397).

http://www.pemptousia.gr

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ" ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ:

ΕΠΙΛΟΓΗ ΘΕΜΑΤΩΝ
Πρωτ.  Βασίλειος Γιαννακόπουλος

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ-ΤΕΧΝΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ
Πρεσβυτέρα Νικολίτσα Γκοτσοπούλου

ΓΕΝΙΚΗ ΕΠΟΠΤΕΙΑ
+ ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2018

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΥΠ’ ΑΡΙΘΜ. 1185

ΕΠΙ ΤΗ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

† ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

Ἐλέῳ Θεοῦ Μητροπολίτης της Αγιωτάτης Μητροπόλεως

Καλαβρύτων & Αἰγιαλείας

Πρός τόν Ἱερόν Κλῆρον, τούς Ἐντίμους Ἄρχοντας

καί τόν Εὐσεβῆ Λαόν τῆς καθ’ ἡμᾶς Θεοσώστου Ἐπαρχίας

   

«Εὐαγγελίζου ὑμῖν χαράν μεγάλη,

ἐτέχθη σήμερον Σωτήρ»

Εἴκοσι καί πλέον αἰῶνες ἔχουν περάσει ἀπό τήν ἁγίαν ἐκείνην νύκτα, τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά, ὅπου ἀκούστηκαν τά μηνύματα τῳν Ἀγγέλων εἰς τό Σπήλαιον τῃς Βηθλεέμ.

Τά μηνύματα αὐτά τά ἔλαβον οἱ ἄνεμοι τά ἔλαβον τά σύννεφα, τά ἔλαβον οἱ Οὐρανοί, τά ἔλαβον καί οἱ Ἄγγελοι καί τά μετέφερον εἰς ὅλην τήν Οἰκουμένην, ἡ ὁποία μέ λαχτάρα ἐπερίμενε τόν Λυτρωτήν καί Σωτῆρα.

Ἰδιαίτερα ὁ μελωδικός ὕμνος «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῳ καί ἐπί γῆς Εἰρήνη», πού δέν εἶχεν ἀκουσθεῖ ποτέ εἰς τήν γῆν, ἀντήχησεν καί ἐξακολουθεῖ νά ἀντηχῇ δύο χιλιάδες χρόνια κάθε Χριστούγεννα. 

Ἀπό τότε τά Χριστούγεννα εἶναι ἡ πιό λαμπρή, ἡ πιό μεγάλη ἑορτή τῃς Χρισιανωσύνης. Εἶναι ἡ «Πρόεδρος», ἡ «Μητρόπολις» καί ἡ «Μητέρα» ὅλων τῶν ἄλλων ἑορτῶν, ὅπως τονίζει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος, καί τοῦτο διότι ἐάν δέν εἴχαμε τήν γέννησι τοῦ Χριστοῦ, δέν θά εἴχαμε καμμίαν ἄλλην ἑορτήν, ὅπως τήν Βάπτισι, τήν Σταύρωσι τήν Ἀνάστασι, τήν Μεταμόρφωσι κ.α.

  

Κατά τήν πίστι μας, ο σκοπός τοῦ ἀνθρώπου ἐπί τῆς γῆς, εἶναι ἕνας καί μοναδικός. Εἶναι ἡ θέωσι του. Ἡ  ἕνωσι του μέ τόν Θεόν. Εἰς τό βιβλίον τῆς Γενέσως εἶναι γραμμένο ἀπό τήν ἀρχήν: «Ὁ Θεός ἐποίησεν τόν ἄνθρωπον κατ'εἰκόνα Θεοῦ καί καθ' ὁμοίωσιν» ( Γεν. 1,26). Τό «κατ' εἰκόνα Θεοῦ» σημαίνει ὅτι μᾶς ἐποίησεν κατά τήν εἰκόνα τοῦ Υἱοῦ Του πού ἐπρόκειτο νά ἐνανθρωπήση. Πού ἐπρόκειτο νά γίνη ἄνθρωπος σάν ἐμᾶς, γιά νά ἁγιάση τήν ἀνθρώπινη φύσι καί νά μᾶς δώση τήν δυνατότητα νά ἀπαλλαγοῦμε ἀπό τίς καθημερινές μας ἁμαρτίες ὥστε νά γίνουμε κατά χάριν θεοί, «καθ' ὁμοίωσιν».

Τήν νύκτα αὐτή τῶν Χριστουγέννων ἐνσαρκώνεται «ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ». «Ὁ Θεός ἀγάπη ἐστίν, ἐν τούτῳ ἐφανερώθει ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἐν ἡμῖν, ὅτι τόν Υἱόν Του τόν μονογενῆ ἀπέστειλεν, ὁ Θεός εἰς τόν κόσμον ἵνα ζήσωμεν δι' αὐτοῦ» (Ἰωανν. 4, 8-9) Δηλαδή, «ἔτσι φανερώθηκε ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ σέ μᾶς: Ἀπέστειλε τό Υἱόν Του τόν μονογενῆ στόν κόσμο γιά νά ζήσουμε δι' Αὐτοῦ».

Παρά τά πλούσια καί θαυμαστά ἐπιτεύγματα τῆς τεχνικῆς ἐπιστήμης, πόσοι ἄνθρωποι δέν στεροῦνται καί τά πλέον στοιχειώδη ὑλικά μέσα, ὄχι μόνο στίς ὑπο-ανάπτυκτες χῶρες, ἀλλά καί δίπλα μας, τήν ἴδια ὥρα πού ἄλλοι τά κατασπαταλοῦν ἀπερίσκεπτα! Καί τοῦτο γιατί δέν ἐμπνέονται ἀπό τήν Χριστιανική ἀγάπη.

Ἡ φανέρωσι τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ «ἐν σαρκί» ἀποτελεῖ τήν εἰδοποιό διαφορά τῆς πίστεώς μας στόν Χριστό. Ἡ ἀγάπη αὐτή τοῦ Θεοῦ παραμένει αἰωνίως ὁρατή στό μυστικό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἐκκλησία Του: «Ἐκκλησία Θεοῦ ζῶντος, στῦλος καί ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας» (Α΄ Τιμ. 3,15). Η ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, δέν εἶναι γενική καί ἀφηρημένη, ὅπως δυστυχῶς χρησιμοποιεῖται παραποιημένα σήμερα ἀπό πολλούς. Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καλύπτει ὅλες τίς ἀνθρώπινες σχέσεις.

Διαβάζοντας τήν Α΄ πρός Κορινθίους ἐπιστολή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου στό δέκατο τρίτο κεφάλαιο, διαπιστώνουμε περίτρανα τήν ἀλήθεια αὐτή. «Ἡ ἀγάπη μακροθυμεῖ, χρηστεύεται, ἡ ἀγάπη δέν ζηλεύει, ἡ ἀγάπη δέν κομπάζει, δέν ὑπερηφανεύεται, δέν ἀσχημονεῖ, δέν ζητεῖ τίποτα γιά τόν ἑαυτό της, δέν θυμώνει, δέν σκέπτεται τό κακόν, δέν χαίρεται ὅταν ὁ ἄλλος ἀδικεῖται, χαρίζει χαρά σέ καθετί πού ἐκφράζει τήν ἀλήθεια, ὅλα τά σκεπάζει, πάντα ἐμπιστεύεται, πάντα ἐλπίζει, ὅλα τά ὑπομένει. Ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει» (Α΄ Κορινθ. 13, 4-8).

Καλούμεθα, λοιπόν, ὅλοι μας νά ρυθμίσουμε τήν καθημερινή μας ζωή καί συμπεριφορά μας σύμφωνα μέ τίς πιό πάνω ἀλήθειες γιά τήν ἀγάπη. Καί τότε ἡ ζωή μας θά ἔχει νόημα, ἀξία, οὐράνιο στόχο καί προορισμό.

Δυστυχῶς ἀδελφοί μου, σήμερα γιά πολλούς τό δῶρο τοῦ Θεοῦ, ἡ ζωή, ἔχει γίνει ἐφιάλτης, μαρτύριον. Τούς λείπουν ἡ χαρά, οἱ πνευματικοί καί ἠθικοί στοχασμοί. Προσβλέπουν στίς ὑλικές καί ἁμαρτωλές ἀπολαύσεις. Πιστεύουν ὅτι ἡ χαρά, ἡ εὐτυχία ἡ ἁρμονία, ἡ οἰκογενειακή γαλήνη, εἶναι προϊόντα μόνον τῆς οἰκονομικῇς ἀνέσεως. Ματαιοπονοῦν ὅμως. Ὅσα μέτρα, οἰκονομικά, κοινωνικά, ἀναπτυξιακά καί ἄν ληφθοῦν ἀπό τούς ἡγέτας τῶν κρατῶν καί ἀπό τήν παγκόσμια κοινότητα, τίποτα δέν θά ἀλλάξη.

Δυστυχῶς ἡ Ἑλλάδα μας ἀποχριστιανίζεται, ἡ πίστη στό Χριστό διώκεται. Ἡ λεγόμενη Χριστιανική Εὐρώπη ἀρνεῖται συνεχῶς τήν Χριστιανικήν της ταυτότητα. Δίδει σημασία στίς κοσμικές σκοπιμότητες καί δῆθεν προοδευτικές προοπτικές. Καί τό ἀποτέλεσμα; Ἀρνητικόν. Ἡ τρομοκρατία, ἡ ἀδικία, ἡ ἀνεργία, ἡ ἐκμετάλλευσι, ἡ ὑστερία τῆς ὑπερκαταναλέσεως, ὁ ἄκρατος εὐδαιμονισμός, ἡ σαρκική ζωή βασιλεύουν, ἀλλά ταυτόχρονα ταλαιπωροῦν καί τρομάζουν τόν σύγχρονο ἄνθρωπο.

Ἀδελφοί μου, δέν πρέπει τά Χριστούγεννα νά εἶναι μιά ἁπλή κοσμική ἑορτή. Πρέπει νά γίνει γιά μᾶς πραγματική καί οὐσιαστική. Γι’ αὐτό εἶναι ἀναγκαῖον νά προετοιμαζόμεθα ψυχικά γιά νά γευόμεθα τόν γλυκόν της καρπόν, τήν Θεία Κοινωνία, τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Χριστοῦ. Ὥστε Ἐκεῖνος νά σπαργανωθῆ γιά πάντα μέσα στήν καρδιά μας, γιά νά διαδεχόμεθα ἀπό τό φῶς τῆς ἀγάπης Του σέ ὅλη μας τήν ζωή.

Τό μήνυμα τῶν Χριστουγέννων γιά ὅλους μας, ας εἶναι ἡ Χριστιανική συνέπεια στήν καθημερινή μας ζωή καί τότε «ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον Σωτήρ» καί γιά μᾶς.

Χρόνια Πολλά Πατέρες, Ἀδελφοί.

Χρόνια Πολλά τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά καί περιπόθητα.

    

Με­τ' εὐ­χῶν πα­τρι­κῶν

  

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

ΤΟ ΓΝΩΘΙ Σ'ΑΥΤΟΝ

ΑΠΟ ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΕ ΚΥΡΙΑΚΗ

Μακάριος ο άνθρωπος που ελπίζει στον Κύριο!

Αγίου Νεκταρίου

Πόσο ωραία, πόσο ευχάριστη, πόσο χαριτωμένη είναι η εικόνα εκείνου που ελπίζει στον Θεό που σώζει, στον Θεό των οικτιρμών, τον Θεό του ελέους, τον αγαθό και φιλάν­θρωπο Θεό.

 Αληθινά μακάριος είναι ο άνθρωπος που ελπίζει στον Θεό! Ο Θεός είναι πάντα βοηθός του και δεν φοβάται ό,τι κακό κι αν του προξενήσει άνθρωπος. Ελπίζει στον Κύριο και πράττει τα αγαθά! Κάθε του ελπίδα την έχει εναποθέσει σ’ Αυτόν, και σ’ Αυτόν εξομολογείται με όλη του την καρδιά. Είναι το καύχημά του, είναι ο Θεός του και Τον επικαλείται μέρα και νύχτα.

Το στόμα του ωραίο, αναπέμπει αίνους στον Θεό, τα χείλη του, πιο γλυκά από μέλι και κερί σαν ανοίγουν για να ψάλλουν στον Θεό· η δε γλώσ­σα του γεμάτη χάρη, κινείται προς δοξολογία Θεού.

Η καρδιά του είναι έτοιμη να Τον επικαλεσθεί, η διάνοια του έτοιμη να ανυψωθεί προς Αυτόν, η ψυχή του είναι προ­σηλωμένη στον Θεό και «η δεξιά του Κυρίου αντελάβετο αυτού». «Εν τω Κυρίω επαινεθήσεται η ψυχή αυτού». Ζητά και λαμβάνει από τον Θεό αυτό που ζητά η καρδιά του. Ζητά και βρίσκει όσα ποθεί. Κρούει και του ανοίγονται οι θύρες του ελέους.

  Αυτός που ελπίζει στον Κύριο επαναπαύεται σε ήσυχα νερά. Ο δε Κύριος του δίνει πλούσια τα ελέη του. Η δεξιά του Κυρίου κατευθύνει την πορεία του και δάκτυλος Κυρί­ου τον καθοδηγεί στους δρόμους του.

  Αυτός που ελπίζει στον Κύριο δεν αστοχεί. Η ελπί­δα του δεν πεθαίνει ποτέ. Ο Θεός είναι η προσδοκία του, η ακρότατη επιθυμία της καρδιάς του. Προς Αυτόν στε­νάζει η καρδιά του όλη την ημέρα: «Κύριε μην αργήσεις, σήκω, κάνε γρήγορα, έλα και απομάκρυνε από την ψυχή μου κάθε ανάγκη, εξάγαγε εκ φυλακής την ψυχή μου! Θα σε δοξολογήσω με όλη μου την καρδιά Κύριε. Σε Σένα θα απευθύνεται κάθε λόγος που θα βγαίνει απ’ το στόμα μου».

  Αυτός που ελπίζει στον Κύριο, ευλογεί τον Ύψιστο, τον λυτρωτή του και αγιάζει «το όνομα το άγιον αυτού». Ελπί­ζει και από τα βάθη της καρδιάς του κραυγάζει προς τον Θεό: «Κύριε πότε ήξω και οφθήσομαι τω προσώπω σου;».

Αυτός που ελπίζει στον Κύριο, θα επικαλεσθεί τον Ύψιστο για να εισέλθει στο αγιαστήριό Του, για να δει και να χαρεί τα θαυμάσια Του· και ο Κύριος θα ακούσει τη φωνή της δέησής του.

  Αυτός που ελπίζει στον Κύριο, απολαμβάνει άκρα ειρή­νη· γαλήνη επικρατεί στην καρδιά του και στην ψυχή του βασιλεύει πλήρης αταραξία. Όταν έχει βοηθό του τον Θεό, από τί να φοβηθεί; Από τί να δειλιάσει; Αν ξεσηκωθεί ενα­ντίον του πόλεμος, δεν πτοείται, γιατί ελπίζει στον Κύριο. Αν τον καταδιώξουν πονηροί δεν φοβάται, γιατί ξέρει ότι όλα είναι υπό τον έλεγχο του Κυρίου. Δεν ελπίζει στο τόξο του ούτε στη φαρέτρα του· ούτε εξαρτά τη σωτηρία του από τη ρομφαία, αλλά από τον Κύριο και Θεό του, που μπορεί να τον γλιτώσει από τα χέρια αυτών που τον πολεμούν, από την παγίδα του αμαρτωλού και από την καταιγίδα. Είναι πεπεισμένος για τη δύναμη του Κυρίου και «επί τον βραχί­ονα τον υψηλόν αυτού και ο Κύριος σώσει αυτόν».

  Αυτός που ελπίζει στον Κύριο, βαδίζει ήρεμος στον αγώνα της ζωής του και διανύει τον δρόμο αυτό δίχως το άγχος των μερίμνων. Εργάζεται ακατάπαυστα το αγαθό, το ευάρεστο και τέλειο, τα δε έργα του τα ευλογεί ο Θεός. Σπέρνει ευλογημένα και λαμβάνει πλούσιους τους καρπούς των κόπων του. Έχει θάρρος στον Κύριο και δεν παρεκτρέπεται από τους πειρασμούς που τον κυκλώνουν. Στις δοκιμασίες της ζωής δεν παραιτείται, αλλά ελπίζει, δι­ότι εκεί που τα πράγματα φαίνονται αδύνατα, ο Θεός φα­νερώνει τη διέξοδο. Μέσω της πίστης προσδοκά και την ελπίδα της δικαιοσύνης.

  Αυτός που ελπίζει στον Κύριο δεν ελπίζει σε χρήματα, ούτε στο μέγεθος της δύναμής του, αλλά επαναπαύεται στη βοήθεια που θα του παράσχει ο Θεός.

Αυτός που ελπίζει στον Κύριο, είναι γεμάτος πίστη και αγάπη προς τον Θεό, ζει έχοντας θάρρος στην αγαθή του συνείδηση, εμφανίζεται με την παρρησία γιου απέναντι στον ουράνιο Πατέρα του και Τον επικαλείται για να έλθει η βασιλεία Του στη γη και το θέλημά Του να πραγματώνεται στη γη όπως και στον ουρανό.

Αυτός που ελπίζει στον Κύριο, είναι αφοσιωμένος ολο­κληρωτικά σ’ Εκείνον και υψώνει την καρδιά του στον αγαθό και αθάνατο Θεό. Ζητά απ’ Αυτόν το ύψιστο αγαθό και την αθανασία στη βασιλεία των Ουρανών, και ο Θεός τον εισακούει.

Μακάριος ο άνθρωπος που ελπίζει στον Κύριο!

 Το γνώθι σαυτόν, εκδ. Άθως, σ.101-104

ΠΗΓΗ:http://proskynitis.blogspot.com/

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ" ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ:

ΕΠΙΛΟΓΗ ΘΕΜΑΤΩΝ
Πρωτ.  Βασίλειος Γιαννακόπουλος

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ-ΤΕΧΝΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ
Πρεσβυτέρα Νικολίτσα Γκοτσοπούλου

ΓΕΝΙΚΗ ΕΠΟΠΤΕΙΑ
+ ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ: Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ

 ΑΠΟ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΕ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

   

Ο Άγιος Μάρτυς Θεμιστοκλής

Ο Άγιος Θεμιστοκλής κατά τον διωγμό του αυτοκράτορα της Ρώμης Δεκίου (250), ζούσε στα Μύρα της Λυκίας βόσκοντας τα πρόβατά του. Ήταν απλός και καλόκαρδος άνθρωπος. Μια μέρα τον πλησίασε, εκεί στο λόφο που ήταν με το κοπάδι του, ένας χριστιανός με το όνομα Διοσκορίδης και τον παρακάλεσε να τον κρύψει από το στρατιωτικό απόσπασμα που είχε στείλει ο άρχοντας Ασκληπιός να τον συλλάβει. Ο Θεμιστοκλής, καθώς γνώριζε καλά όλα τα κρυσφύγετα της περιοχής, του είπε που θα ήταν καλά να κρυφτεί και να είναι ήσυχος ότι δεν θα τον φανερώσει στους διώκτες του. Δεν πέρασε πολλή ώρα από τότε που έφυγε τρέχοντας ο Διόσκορος και φθάνει ως τον Θεμιστοκλή το καταδιωκτικό απόσπασμα. Ο αξιωματικός ρώτησε τον αγαθό βοσκό αν είδε κανένα να περνάει από εκεί και προς τα που πήγε.

Ο αγαθός Θεμιστοκλής, θεωρώντας ότι οι άλλοι θα ήταν συμπονετικοί σαν κι αυτόν, τους λέγει: Αφείστε τον άνθρωπο να αποφύγει τον θάνατο. Μην κυνηγάτε να τον συλλάβετε και να τον στήσετε σε δίκη. Θα είναι μεγάλη ωφέλεια για την ψυχή σας να χαρίσετε τη ζωή σ’ έναν άνθρωπο. Σκεφθείτε, κι αυτός είναι χριστιανός όπως κι εγώ, κι αυτός είναι άνθρωπος σαν και σας. Ελάτε στη θέση του. Ο αξιωματικός του αποσπάσματος, που δεν καταλάβαινε τέτοια λόγια, αγριεμένος του λέγει για το δικό σου καλό απάντησέ μου σ’ αυτό που σε ρώτησα. Ο Άγιος Θεμιστοκλής του απάντησε: αφού δεν δέχεσαι τα λόγια μου, ευχαρίστως προσφέρομαι εγώ να πάρω τη θέση του· συλλάβετε εμένα αντί για κείνον. Αυτό δεν θα έχει καμμία διαφορά για μένα, αφού κι αυτός κι εγώ είμαστε δούλοι του Χριστού και μέλη του αυτού σώματος.

Τον συνέλαβαν αμέσως και τον οδήγησαν στον Ασκληπιό. Άρχισε η ανάκριση και τον ανάγκαζε ο άρχοντας να θυσιάσει στα είδωλα, αν ήθελε να σώσει τη ζωή του. Η δική μου πραγματική ζωή δεν είναι αυτή, του απαντάει ο Μάρτυς, αλλά άλλη. Δεν θυσιάζω σε είδωλα που είναι κατασκευάσματα ανθρώπων, και τα οποία σεις τα πιστεύετε για θεούς. Είμαι έτοιμος και να θυσιαστώ για τη δόξα του Κυρίου μου, και για τη σωτηρία της ψυχής μου.

Άρχισαν τα βασανιστήρια. Μαστιγώθηκε στο στομάχι, μέχρι σημείου που φάνηκαν τα σπλάχνα. Μετά και από άλλα μαρτύρια, σύρθηκε το σώμα του πάνω σε αγκαθωτά σίδερα και καταξεσχίθηκε, μέχρι που ο μακάριος παρέδωκε την αγνή και άδολη ψυχή του στα χέρια του Κυρίου του.

Μετά το ένδοξο μαρτύριο του Αγίου, οι πιστοί παρέλαβαν το ιερό λείψανό του και το ενταφίασαν ευλαβικά. Αργότερα εκεί έκτισαν ναόν, στον οποίον γίνονταν πολλά θαύματα[1].

Η μνήμη του εορτάζεται την 21η Δεκεμβρίου.

Υπάρχει παράδοση ότι αργότερα και ο Διοσκορίδης μαρτύρησε.

Πηγή: www.parembasis.gr

Πηγή: Επισκόπου Σωτηρίου Τράμπα· Μητροπολίτου Πισιδίας, Αθλητές στεφανηφόροι· Πισιδίας Παμφυλίας Λυκίας της Μικρασίας, Εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 2010.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ" ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ:

ΕΠΙΛΟΓΗ ΘΕΜΑΤΩΝ
Πρωτ.  Βασίλειος Γιαννακόπουλος

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ-ΤΕΧΝΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ
Πρεσβυτέρα Νικολίτσα Γκοτσοπούλου

ΓΕΝΙΚΗ ΕΠΟΠΤΕΙΑ
+ ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΑΛΛΟΙ ΤΩΡΑ ΠΛΕΟΝ ΚΑΤΑΚΡΙΝΟΥΝ ΤΟΝ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΝ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ!

ΕΥΓΝΩΜΟΝΩΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕΝ!

_____Με περισσή αγωνία περιμέναμε την επέμβαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου (Δ.Ι.Σ.) στη διένεξη, η οποία -χωρίς λόγο- έχει εμφιλοχωρήσει μεταξύ της αναξιότητός μας και του Σεβ. Μητροπολίτου Ιωαννίνων κ. Μαξίμου! Του Σεβ. κ. Μαξίμου, ο οποίος «γυμνή τη κεφαλή», δηλ. με περισσή θρασύτητα, μας εξύβρισε επανειλημμένως μέσα από τις σελίδες της διαδικτυακής εφημερίδος «Romfea.gr».   

_______Καταφύγαμε, λοιπόν, στην Ιερά Σύνοδο με τέσσαρες διαδοχικές Αναφορές μας κατά του Σεβασμιωτάτου Αδελφού μας και με ζωηρό ενδιαφέρον περιμέναμε μιά κάποια ανταπόκριση! Η Δ.Ι.Σ. συνεδρίασε από τις 11 έως και τις 13 Δεκεμβρίου λήγ. έτους. Μέχρι αυτήν την ώρα, δυστυχώς, ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΛΑΒΕΙ ΜΙΑ ΚΑΠΟΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ή ΤΗΛΕΦΩΝΗΜΑ ή Ο,ΤΙΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ!  Αυτή η σιωπή μας ενοχλεί αφάνταστα! Εξισώνει τον αδικούντα και τον αδικούμενο!

________Ευτυχώς όμως, ο Πανάγαθος Θεός μας λυπήθηκε! Μας έστειλε δυό πολύ παρήγορα μηνύματα. Το ένα εξ αυτών προέρχεται από διακεκριμένο Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά δεν θα το δημοσιεύσουμε, μόνο και μόνο επειδή περιέχει πολύ ταπεινωτικά λόγια για το Μητροπολίτη και Αδελφό ΥΒΡΙΣΤΗ μας! Ωστόσο ευχαριστούμε θερμότατα τον κ. Στέλιο Κασσώτη, ο οποίος μας διεβίβασε το σημαντικό αυτό σχόλιο του Καθηγητού της Θεολογίας! Δεν πρέπει να εφαρμόζουμε τήν αρχήν «οφθαμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος»! 

________Θα δημοσιοποιήσουμε όμως το δεύτερο και πολύ παρήγορο μήνυμα, το οποίον έρχεται για να αναπληρώσει «την σιωπή των Αμνών», δηλ. της Ιεράς Συνόδου! Πρόκειται για ένα άρθρο, που δημοσιεύθηκε στην ευφήμως γνωστή και αγωνιστική εφημερίδα «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ»  της 7ης Δεκεμβρίου, ήτοι της ημέρας κατά τήν οποίαν, έπειτα από είκοσι (20) τόσα χρόνια σιωπής, γιορτάσαμε τα ονομαστήριά μας! Ήταν το δώρο του Πανάγαθου Θεού στην γιορτή μας! Ένα άρθρο, διά του οποίου ελέγχεται δημοσίως ο Σεβ. Μητροπολίτης Ιωαννίνων κ. Μάξιμος  διά την πρός ημάς ασεβή συμπεριφοράν του. Ένα άρθρο, το οποίον συνέταξε και εδημοσίευσεν ο άγνωστος εις ημάς

κ. Δημήτριος Βανδώρος

τ. Διοικητής Ιπποκρατείου Νοσοκομείου Αθηνών,

προς τον οποίον έκφράζουμε την ευγνωμοσύνην μας  από τη θέση αυτή. Την ευγνωμοσύνη μας, επίσης, εκφράζουμε δημοσίως και πρός τήν Διεύθυνσιν της αγνωνιστικής και τόσον ιστορικής Εφημερίδος «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ».

  ________Εμείς από τη θέση αυτή δηλώνουμε δημοσίως, ότι συγχωρούμε τον εν Χριστώ Αδελφό μας, τόσον διά την έπαρσιν, υπό της οποίας κυριαρχείται, όσον και διά την ασεβεστάτην προς ημάς συμπεριφοράν του, ήτοι προς έναν Επίσκοπον, ο οποίος έχει συμπληρώσει ήδη σαράντα δύο (42) χρόνια στην Αρχιερωσύνη, άγει σήμερα τό 81ο έτος της ηλικίας του και -Χάριτι Κυρίου - έχει εκδαπανηθή διά το έργον της Εκκλησίας του Σωτήρος Χριστού.   

_________Τέλος, ταπεινά φρονούμε, ότι η Ιερά Σύνοδος οφείλει όχι μόνον να επουλώνη τέτοιους είδους πληγές μεταξύ των Αδελφών Αρχιερέων, ΑΛΛΑ ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΝΑ ΤΙΣ ΠΡΟΛΑΜΒΑΝΗ! 

+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ και ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

Αίγιον, 17 Δεκεμβρίου 2018

Σημ. Εις τον αγαπητόν εν Χριστώ Αδελφόν μας κ. Μάξιμον, διά προσωπικής επιστολής, θα γνωστοποιήσουμε τα πολύ καυστικά σχόλια του Πανεπιστημιακού Καθηγητού, ώστε να ενημερωθή. 

******************

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ:

ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΚΤΡΟΠΗ 
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

Κύριε Διευθυντά,

Ανέγνωσα με πόνον ψυχής εις την «Ρομφαία» της 2ας Δεκεμβρίου την επιστολήν του Μητροπολίτου Ιωαννίνων προς τον Μητροπολίτην Καλαβρύτων.

           Δεν έχω κανένα δεσμόν με τον Μητροπολίτην Καλαβρύτων, αλλά δεν μπορούσα να φαντασθώ, ότι θα ήτο δυνατόν να χρησιμοποιηθούν από νέον Μητροπολίτην προς πρεσβύτερον Μητροπολίτην, και μάλιστα δημοσίως, λέξεις όπως αισχύνη, ξεδιάντροπο, εξευτελιστικά, αιδώς, ελεεινό, τρισάθλιο, φθηνό, κ.α.  Ούτε πολιτικοί δεν χρησιμοποιούν τέτοιες λέξεις!  Αυτή είναι η αγάπη του Χριστού;  Τότε ποια αξία έχουν τα παρατιθέμενα από τον Μητροπολίτην λόγια του Αποστόλου Παύλου;

            Όμως επί της ουσίας διεστρέβλωσε, εμπνεόμενος από πνεύμα ΛΑΪΚΙΣΜΟΥ, τα λεχθέντα από τον Μητροπολίτη Καλαβρύτων, και για να εντυπωσιάσει αναφέρεται σε «τίμιους ανθρώπους και εθελοντές».  Ωσάν να μη διαθέτει η Μητρόπολις Καλαβρύτων τέτοιους λεβίτας.

            Συμφωνώ με τοΝ τελευταίον, ότι οι Κληρικοί δικαιούνται, όπως και οι άλλοι κρατικοί λειτουργοί, μισθόν από το Κράτος, χωρίς να συνδέεται το θέμα με την εκκλησιαστική περιουσία.  Αυτό ακριβώς έγραφα εις επιστολήν μου, η οποία εδημοσιεύθη εις την εφημερίδα «Καθημερινή» της 23^ης Νοεμβρίου.

            Απλά πιστεύω, ότι ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων είπεν, ότι οι Κληρικοί έχουν πίσω τους ΕΠΙ ΠΛΕΟΝ μια μεγάλη ιστορία, που στήριξαν το Έθνος κατά την τεσσάρων αιώνων σκλαβιά.  Να μη το ξεχνούν αυτό οι δηλωμένοι άθεοι.

            Αυτή η δημόσια υβριστική συμπεριφορά δεν «απωθεί ανθρώπους μακρυά από την Εκκλησία», σύμφωνα με τα λόγια του ιδίου του Μητροπολίτου Ιωαννίνων;

            Γράφει ακόμη ότι «τέτοια δημόσια χλεύη και συμπεριφορά είναι… έξω από κάθε χριστιανική ηθική και πνευματική θεώρηση και διδασκαλία ή παράδοση».  Όμως αυτό ακριβώς ισχύει για τα δικά του γραφόμενα.

            Αν ήταν εν ζωή οι μακαριστοί παραδοσιακοί πνευματικοί πατέρες μου Μητροπολίτες Κερκύρας Μεθόδιος και Ευρίπου Βασίλειος θα ήθελα να έβλεπα πως θα αντιδρούσαν στο κείμενο αυτό.  Αν έχει ακούσει ο Μητροπολίτης Ιωαννίνων γι’ αυτούς.

            Η επιστολή του Μητροπολίτου μας θυμίζει λαϊκίστικο πολιτικό λόγο.

            Αντί να αγωνίζεται ο Μητροπολίτης πλάϊ στους άλλους αγωνιστάς Μητροπολίτας για την διατήρηση του άρθρου 3 του Συντάγματος, προασπίζεται, ως αυτόκλητος συνήγορος, τον Πρωθυπουργό, ο οποίος θέλει να το αλλάξει, επειδή αδίκως, κατ’ αυτόν, χαρακτηρίστηκε από τον Μητροπολίτην Καλαβρύτων «ανιστόρητος».

            Τέτοιο δημόσιο λόγο από κληρικό δεν έχω ξανακούσει.  Και δεν γνωρίζω αν εγώ είχα γράψει τέτοια επιστολή προς Μητροπολίτην, αν θα μου επέτρεπε ο πνευματικός μου να κοινωνήσω των Αχράντων Μυστηρίων χωρίς να προηγηθεί μετάνοια.

Με εκτίμηση,

Δημήτριος Βανδώρος

τ. Διοικητής Ιπποκρατείου Νοσοκομείου Αθηνών

Πηγή: Εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος» 7/12/2018

ΓΙΝΕΤΕ ΑΓΙΟΙ ....

ΑΠΟ ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΕ ΚΥΡΙΑΚΗ


Γίνετε Άγιοι και δεν θα έχετε κανένα πρόβλημα με τα παιδιά σας

Εκείνο που σώζει και φτιάχνει καλά παιδιά είναι η ζωή των γονέων μέσα στο σπίτι. Οι γονείς πρέπει να δοθούνε στην αγάπη του Θεού. Πρέπει να γίνουνε άγιοι κοντά στα παιδιά με την πραότητά τους, την υπομονή τους, την αγάπη τους. 

Να βάζουνε κάθε μέρα νέα σειρά, νέα διάθεση, ενθουσιασμό κι αγάπη στα παιδιά. Και η χαρά που θα τους έλθει, η αγιοσύνη που θα τους έχει επισκεφθεί, θα εξακοντίσει στα παιδιά την Χάρη. 

Για την κακή συμπεριφορά των παιδιών φταίνε γενικά οι γονείς. Δεν τα σώζουν ούτε οι συμβουλές, ούτε η πειθαρχία, ούτε η αυστηρότητα. Αν δεν αγιάζονται οι γονείς, αν δεν αγωνίζονται, κάνουν μεγάλα λάθη και μεταδίδουν το κακό που έχουν μέσα τους. Αν οι γονείς δεν ζουν ζωή αγία, αν δεν μιλούν με αγάπη, ο διάβολος ταλαιπωρεί τους γονείς με τις αντιδράσεις των παιδιών. 

Η αγάπη, η ομοψυχία, η καλή συνεννόηση των γονέων είναι ό,τι πρέπει για τα παιδιά. Μεγάλη ασφάλεια και σιγουριά. 

Τα φερσίματα των παιδιών έχουν άμεση σχέση με την κατάσταση των γονέων. Όταν τα παιδιά πληγώνονται απ’ την κακή μεταξύ των γονέων τους συμπεριφορά, χάνουν δυνάμεις και διάθεση, να προχωρήσουν στην πρόοδο. Κακοχτίζονται και το οικοδόμημα της ψυχής τους κινδυνεύει από στιγμή σε στιγμή να γκρεμισθεί. Να σας πω και δύο παραδείγματα. 

Είχαν έλθει δυο κοπελίτσες σ’ εμένανε κι η μια είχε κάτι πολύ άσχημα βιώματα και με ρωτούσαν που οφείλονται. Και τους είπα: 

– Είναι απ’ το σπίτι, απ’ τους γονείς σας. 

Κι όπως την «έβλεπα» την μια, λέω: 

– Εσύ απ’ την μητέρα σου τα έχεις κληρονομήσει αυτά. 

– Κι όμως, λέει, οι γονείς μας είναι τόσο τέλειοι άνθρωποι. Είναι χριστιανοί, εξομολογούνται, μεταλαμβάνουν, που μπορεί να πει κανείς, ζήσαμε μέσα στη θρησκεία. Εκτός… αν φταίει η θρησκεία, απαντάει εκείνη. 

Τους λέω: 

– Τίποτα δεν πιστεύω απ’ αυτά που μου λέτε. Εγώ ένα μόνο βλέπω, οι γονείς σας δεν τήνε ζουν τη χαρά του Χριστού. 

Πάνω σ’ αυτό η άλλη είπε: 

– Άκουσε, Μαρία, καλά λέει ο παππούλης, έχει δίκιο. Οι γονείς μας πάνε στον πνευματικό, στην Εξομολόγηση, στην Θεία Μετάληψη, ναι… Αλλά είχαμε ποτέ ειρήνη στο σπίτι; Ο πατέρας συνεχώς γκρίνιαζε με την μητέρας μας. Διαρκώς πότε ο ένας δεν έτρωγε, πότε ο άλλος δεν ήθελε να πάνε κάπου μαζί. Έχει δίκιο, λοιπόν, ο παππούλης. 

– Πως τον λένε τον πατέρα σου; την ρωτάω. 

Μου είπε. 

– Πως την λένε την μητέρα σου; 

Μου είπε. 

– Ε, λέω, με την μητέρα σου δεν τα έχει καθόλου καλά μέσα σου. 

Ακούστε με τώρα. Τη στιγμή που μου έλεγαν το όνομα, έβλεπα τον πατέρα, έβλεπα την ψυχή του. Τη στιγμή που μου έλεγαν το όνομα της μητέρας, έβλεπα την μητέρα κι έβλεπα πως κοίταζε η κόρη την μητέρα της. 

Κάποια άλλη μέρα ήλθε μια μητέρα με την μια της κόρη και μ’ επισκέφθηκαν. Ήταν στενοχωρημένη. Έκλαιγε με λυγμούς. Ένιωθε πολύ δυστυχισμένη. 

– Τι έχεις; την ρωτάω. 

– Είμαι απελπισμένη με την μεγάλη μου κόρη, η οποία έδιωξε τον άνδρα της απ’ το σπίτι και μας παραπλανούσε λέγοντας πολλά ψέματα. 

– Τι ψέματα; της λέω. 

– Έδιωξε προ πολλού τον άνδρα της απ’ το σπίτι και δεν μας είπε τίποτα. Την ερωτούσαμε από τηλεφώνου, «τι κάνει ο Στέλιος;». «Καλά, μας απαντούσε, αυτή τη στιγμή πήγε να πάρει εφημερίδα». Κάθε φορά έβρισκε κάποια πρόφαση, ώστε να μην υποψιασθούμε τίποτα. Αυτό κράτησε δύο χρόνια. Μας το έκρυβε, που τον είχε διώξει. Προ ημερών το μάθαμε απ’ τον ίδιο, που τυχαία τον εσυναντήσαμε. 

Της λέω, λοιπόν: 

– Εσύ φταίεις. Εσύ κι ο άνδρας σου. Και πιο πολύ εσύ. 

– Εγώ! που αγαπούσα τόσο τα παιδιά μου, που δεν έβγαινα απ’ την κουζίνα, που δεν είχα προσωπική ζωή, που τα οδηγούσα στον Θεό και στην Εκκλησία, που τα συμβούλευα στο καλό. Πώς φταίω εγώ; 

Απευθύνθηκα στην άλλη κόρη, που ήταν παρούσα: 

– Εσύ τι λέεις; 

– Ναι, μαμά, έχει δίκιο ο παππούλης, ποτέ μα ποτέ δεν φάγαμε γλυκό ψωμί απ’ τα μαλώματα που κάνατε μια ζωή με τον μπαμπά. 

– Βλέπεις, που έχω δίκιο; Εσείς φταίτε, εσείς τα τραυματίζετε τα παιδιά. Δεν φταίνε εκείνα, υφίστανται, όμως, τις συνέπειες. 

Δημιουργείται μία κατάστασις στην ψυχή των παιδιών εξαιτίας των γονέων τους, που αφήνει ίχνη μέσα τους για όλη τους τη ζωή. Η συμπεριφορά τους στη συνέχεια της ζωής τους, η σχέση με τους άλλους έχουν άμεση εξάρτηση απ’ τα βιώματα που φέρουν απ’ τα παιδικά τους χρόνια. Μεγαλώνουν, μορφώνονται, αλλά κατά βάθος δεν αλλάζουν. Αυτό φαίνεται και στις πιο μικρές εκδηλώσεις της ζωής. Επί παραδείγματι, σου συμβαίνει μια λαιμαργία, να θέλεις να τρώεις. Πήρες, έφαγες, βλέπεις κάτι άλλο, το θέλεις κι εκείνο, το θέλεις και τ’ άλλο. Αισθάνεσαι ότι πεινάεις, ότι άμα δεν φάεις, σε πιάνει μια λιγούρα, μια τρεμούλα. Φοβάσαι ότι θ’ αδυνατίσεις. Είναι κάτι ψυχολογικό, που έχει εξήγηση. Μπορεί, ας πούμε, να μην εγνώρισες πατέρα, να μην εγνώρισες μητέρα, να είσαι υστερημένος και πεινασμένος, φτωχός κι αδύνατος. Κι αυτό από πνευματικό γεγονός εκδηλώνεται αντανακλαστικώς ως αδυναμία του σώματος. 

Στην οικογένεια βρίσκεται μεγάλο μέρος απ’ την ευθύνη για την πνευματική κατάσταση του ανθρώπου. Για ν’ απαλλαγούν τα παιδιά από διάφορα εσωτερικά προβλήματα, δεν είναι αρκετές οι συμβουλές, οι εξαναγκασμοί, η λογική κι οι απειλές. Μάλλον γίνονται χειρότερα. Η διόρθωση γίνεται με τον εξαγιασμό των γονέων. Γίνετε άγιοι και δεν θα έχετε κανένα πρόβλημα με τα παιδιά σας. Η αγιότητα των γονέων απαλλάσσει τα παιδιά απ’ τα προβλήματα. Τα παιδιά θέλουν κοντά τους ανθρώπους αγίους, με πολλή αγάπη, που δεν θα τα φοβερίζουν, ούτε θα περιορίζονται στη διδασκαλία, αλλά θα δίδουν άγιο παράδειγμα και προσευχή. Να προσεύχεσθε οι γονείς σιωπηλά και με τα χέρια ψηλά προς τον Χριστό και ν’ αγκαλιάζετε τα παιδιά σας μυστικά. Κι όταν κάνουν αταξίες, να παίρνετε παιδαγωγικά μέτρα, αλλά να μην τα πιέζετε. Κυρίως να προσεύχεσθε. 

Πολλές φορές οι γονείς, και κυρίως η μητέρα, πληγώνουν το παιδί γι’ αταξία που έκανε και το μαλώνουν υπερβολικά. Τότε αυτό πληγώνεται. Ακόμη κι αν δεν το μαλώσεις εξωτερικά και μέσα σου το μαλώσεις κι αγανακτήσεις ή το κοιτάξεις άγρια, το παιδί το καταλαβαίνει. Νομίζει ότι η μητέρα δεν το αγαπάει. Ρωτάει την μάνα: 

– Μ’ αγαπάεις, μαμά; 

– Ναι, παιδί μου. 

Αλλ’ αυτό δεν πείθεται. Έχει πληγωθεί. Η μητέρα το αγαπάει, θα το χαϊδέψει μετά, αλλ’ αυτό θα κάνει το κεφάλι πίσω. Δεν δέχεται το χάδι, το νομίζει υποκρισία, γιατί έχει πληγωθεί. 

Από το βιβλίο «Βίος και Λόγοι Γέροντος Πορφυρίου»

https://briefingnews.gr/orthodoxia/ginete-agioi-kai-den-tha-ehete-kanena-provlima-me-ta-paidia-sas
ΠΗΓΗ:http://yiorgosthalassis.blogspot.com

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ" ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ:

ΕΠΙΛΟΓΗ ΘΕΜΑΤΩΝ
Πρωτ.  Βασίλειος Γιαννακόπουλος

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ-ΤΕΧΝΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ
Πρεσβυτέρα Νικολίτσα Γκοτσοπούλου

ΓΕΝΙΚΗ ΕΠΟΠΤΕΙΑ
+ ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ - Η ΑΓΙΑ ΛΟΥΚΙΑ Η ΠΑΡΘΕΝΟΣ

ΑΠΟ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΕ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

Η ΑΓΙΑ ΛΟΥΚΙΑ Η ΠΑΡΘΕΝΟΣ

Η Αγία Λουκία έζησε γύρω στα μέσα του 3ου αιώνα μ.Χ. και καταγόταν από τις Συρακούσες της Σικελίας.

Μοναχοκόρη, είχε ορφανέψει μικρή από τον πατέρα της και έμεινε μόνη με τη μητέρα της, η οποία ήταν βαριά άρρωστη με μία ανίατη ασθένεια. Έχοντας απελπιστεί από την βοήθεια των γιατρών, ευελπιστούσαν μόνο στη Θεία Χάρη για την ίαση της ασθένειάς της. Γι' αυτό μετέβηκαν στην Κατάνη, όπου βρίσκονταν το λείψανο της Αγίας Αγαθής (βλέπε 5 Φεβρουαρίου).

Το βράδυ που έπεσε να κοιμηθεί η Λουκία, αφού είχε προσευχηθεί θερμά για την υγεία της μητέρας της, είδε την Αγία Αγαθή σε όραμα. Η Αγία της είπε ότι η μητέρα της θα γιατρευτεί, αλλά η ίδια θα στεφθεί το στέφανο του μαρτυρίου. Η Λουκία περιχαρής, ξύπνησε το πρωί για την ανάρρωση της μητέρας της, αλλά και για το μαρτυρικό στέφανο που την περίμενε.

Όταν γύρισαν στις Συρακούσες την κατήγγειλαν στον αυτοκράτορα Δέκιο, λόγω του φιλανθρωπικού και χριστιανικού της έργου. Επειδή δε δεν απαρνήθηκε την πίστη της στον Κύριο, διατάχθηκε ο θάνατός της. Η αγία Λουκία παρέδωσε το πνεύμα της κάτω από το ξίφος του δημίου.

Εορτάζει στις 13 Δεκεμβρίου εκάστου έτους.

ΠΗΓΗ:www.saint.gr

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ" ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ:

ΕΠΙΛΟΓΗ ΘΕΜΑΤΩΝ
Πρωτ.  Βασίλειος Γιαννακόπουλος

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ-ΤΕΧΝΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ
Πρεσβυτέρα Νικολίτσα Γκοτσοπούλου

ΓΕΝΙΚΗ ΕΠΟΠΤΕΙΑ
+ ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΟΝΟΜΑΣΤΗΡΙΩΝ ΜΟΥ ΕΠΕΙΤΑ ΑΠΟ ΕΙΚΟΣΙ ΧΡΌΝΙΑ!

Η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΩΝ ΟΝΟΜΑΣΤΗΡΙΩΝ ΜΟΥ

_______Έπειτα από είκοσι (20) τόσα χρόνια σιωπής, κατά τη διάκεια των οποίων απέφυγα να εορτάσω τα ονομαστήριά  μου δια λόγους καί σεμνότητος και λιτότητος, εφέτος απεφάσισα να εορτάσω σαν μια ευκαιρία χαιρετισμού και αποχαιρετισμού των ευσεβών χριστιανών της κληρωθείσης μοι Επαρχίας, καθώς πλησιάζει πλέον ή ώρα της εξόδου μου από την ενεργόν διακονίαν. Σαράντα χρόνια ολοκληρωτικής αναλώσεως των ψυχικών και των σωματικών μου δυνάμεων, εν συνδυασμώ και με  το πεπερασμένον της ηλικίας μου, καθώς συνεπλήρωσα ήδη το ογδοεικοστό (80) έτος της ηλικίας μου, είναι αρκετά για να δημιουργήσεις κάτι σε μια Εκκλησιαστική Επαρχία! 

________Έτσι, λοιπόν, η ευκαιρία της εορτής του Προστάτου μου Αγίου Αμβροσίου μου έδωσε την δυνατότητα νά προσκαλέσω τους χριστιανούς μου να προσέλθουν, για να σφίξουμε τα χέρια μας και να ανταλλάξουμε τον ασπασμό της εν Χριστώ αγάπης.

________Το πρωΐ της Κυριακής 9ης Δεκεμβρίου λήγ. έτους τελέσθηκε Αρχιερατικό Συλλείτουργο, με προεξάρχοντα τον Σεβ. Μητροπολίτην Πατρών κ. Χρυσόστομον και συλλειτουργό τόν Σεβ. Μητροπολίτην Βρεσθένης κ. Θεόκλητον, πρός τους οποίους και από τη θέση αυτή απευθύνω  τας ολοκαρδίους ευχαριστίας μου. Ο Μητροπολιτικός Ναός της Φανερωμένης Αιγίου ήτο κατάμεστος! Πρωτοφανής η προσέλευσις των πιστών!

________Στη συνέχεια εδέχθην τις ευχές των πιστών στην Αίθουσα Τελετών της Ιεράς Μητροπόλεως. Η προσέλευσις των Αιδεσιμωτάτων Εφημερίων και των χριστιανών μας απο διάφορα τμήματα της Μητροπολιτικής μας Επαρχίας, όπως π.χ. από την Κλειτορίαν των Καλαβρύτων, τα Καλάβρυτα, το Σκεπαστό, την Κερπινήν κλπ., καθώς επίσης και από την Ανατολική Αιγιάλεια ήτο όχι μόνον εκπληκτική, αλλά και βαθύτατα συγκινητική! 

_________Δοξάζομεν το όνομα του Κυρίου μας διά την παρασχεθείσαν αυτήν μεγάλην ευλογίαν εις την αναξιότητα μας. 

________Τό απόγευμα της Κυριακής, με πρωτοβουλίαν των εκλεκτών Συνεργατών μας και με πρωτεργάτην τον Πανοσιολο-γιώτατο Αρχιμ. π. Ιωακείμ Βενιανάκην, τον Πρωτοσύγκελλον της Ι.Μ., διωργανώθηκε μια εξαιρετική καλλιτεχνική εκδήλωσις εις το Πολιτιστικόν Κέντρον του Δήμου της Αιγιάλειας «ΑΛΕΚΟΣ ΜΕΓΑΡΗΣ», με πλούσιο καλλιτεχνικό Πρόγραμμα!

________Συμμετείχον: 

1. Η Χορωδία της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής της Ι.Μ. υπό την διεύθυνση του κ. Βασιλείου Μπίκου.
2. Η Γυνακεία Χορωδία Παραδοσιακής Μουσικής υπό την διεύθυνση του κ. Σάκη Παπαδημητρίου.
3. Η ιστορική καί φημισμένη Χορωδία Αιγίου, υπό την διεύθυνση  του κ. Λεωνίδα  Χαραλαμποπούλου, και
4. Η Χορωδία του Συλλόγου Φίλων Βυζαντικής Μουσικής «ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ», υπό την διεύθυνση  του κ. Βασιλείου Μπίκου.  

________Την εκδήλωση κατεπλούτισαν οι ομιλίες των  εκλεκτών Συνεργατών μας: 

1. Του Αιδεσιμολογιωτάτου π. Χρήσου Τσάκαλου, Πρωτοπρεσβυτέρου-Αρχιερατικού Επιτρόπου Αιγίου, μέ θέμα: «Περί  της ονομαστικής εορτής των χριστιανών».
2.  Του Αιδεσιμολογιωτάτου π. Βασιλείου Πετροπούλου, Πρωτοπρεσβυτέρου, μέ θέμα: «Αναφορά στον Άγιο Αμβρόσιο Μεδιολάνων».
3. Του Αιδεσιμολογιωτάτου π. Κωνσταντίνου Μητροπούλου, Πρωτοπρεσβυτέρου από τα Καλάβρυτα, μέ θέμα: «Η θέσις του Επισκόπου στην Εκκλησία». 

________Την εκδήλωση ετίμησαν διά της παορουσίας των οι Δήμαρχοι Αιγιαλείας κ. Αθανάσιος Παναγόπουλος και Καλαβρύτων κ. Γεώργιος Λαζουράς, οι οποίοι και προέβησαν σε κατάλληλες -πολύ δε συγκινητικές- προσφωνήσεις προς τον εορτάζοντα Ποιμενάρχην των. 

________Την εορταστική αυτή εκδήλωση φυσικά έκλεισε η ελαχιστότης μου. 

________Από τη θέση αυτή εκφράζω την ευγνωμοσύνη  μου προς τον θείον Δομήτορα της Εκκλησίας και Σωτήρα των ψυχών ημών, τον Νυμφίον Ιησούν Χριστόν διά την πολύτιμον αυτήν δωρέαν Του πρός την αναξιότητά μου! 

_________Ευχαριστίες εκ βάθους ψυχής εκφράζω επίσης προς τους συντελεστάς αυτής της εορταστικής Εκδηλώσεως, Κληρικούς καί Λαϊκούς, οι οποίοι αναλώθησαν και κατά την προετοιμασίαν και κατά την εκτέλεσιν της απολύτως επιτυχημένης Καλλιτεχνικής αυτής Εκδηλώσεως.

________Τέλος, την βαθυτάτην ευγνωμοσύνην μου εκφράζω προς τα πλήθη τόσον των ευλαβεστάτων Κληρικών μας, όσον και των ευσεβών χριστιανών μας, οι οποίοι έσπευσαν και το πρωΐ  και το απόγευμα της Κυριακής 9ης Δεκεμβρίου 2018, γιά να εκφράσουν με την παρουσίαν των και με τις εκδηλώσεις σεβασμού και αγάπης των τις ευχαριστίες των πρός τον Μητροπολίτην των για την τεσσαρακονταετή εκδαπάνησίν του προς δόξαν Κυρίου και επ' αγαθώ των Μελών της Τοπικής μας Εκκλησίας. 

_______Ο Δικηγόρος και φίλτατός μας κ. Ιωάννης Σ. Μεντζελό- πουλος έσπευσε όχι μόνον να καταγράψει τις εντυπώσεις του, αλλά και να μας  παρακαλέσει εμείς να τις δημοσιοποιήσουμε. Με ταπείνωση, λοιπόν, δημοσιεύουμε παρακάτω το κείμενο του, ως μίαν φωνήν εκ του πλήθους. 

+ ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

Αίγιον,  10 Δεκεμβρίου 2018

 *****************

ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ: 

_______Κατά την διάρκεια των τεσσαράκοντα ετών της ταπεινής μου διακονίας ως Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας συνεκέντρωσα διάφορα αξιόλογα αντικείμενα - δώρα προς την ελαχιστότητά μου α) από την Επαρχία μας, β) από τήν Ελλάδα μας και γ) από το Εξωτερικό! Πολλά ήσαν αναμνηστικά δώρα Πατριαρχών, Ηγετικών Προσωπικοτήτων, Συνεδρίων, Συλλόγων κλπ. 

_______Με την Χάρη του Κυρίου μας ουδέποτε έδωσα σημασίαν σε υλικά αγαθά! Όλα, λοιπόν, αυτά τα δώρα συγκεντρωμένα σε είκοσι (20) βαλίτσες μεγάλου μεγέθους, τα διένειμα χθές ως ευλογίαν  στους χριστιανούς μας, ήτοι σε όσους είχαν την καλωσύνην να προσέλθουν στην Αίθουσα Τελετών δια να με επισκεφθούν και να μου ευχηθούν. Περισσότερα από ΕΞΑΚΟΣΙΑ ΠΕΝΗΝΤΑ (650) τεμάχια-δώρα διενεμήθησαν χωρίς βέβαια να έχει προαναγγελθή το γεγονός! 'Οποιος, λοιπόν, χριστιανός ερχόταν και μου εξέφραζε  τις ευχές του, κατά την αποχώρησίν του, εκτός από το καθιερωμένο γλυκό, διήρχετο από ένα συνεργείο Κληρικών και Λαϊκών Συνεργατών μας, όπου εκαλείτο να επιλέξη ένα μικρό σε μέγεθος αριθμημένο φάκελλο με τους αριθμούς από το 1 έως το 650, ο οποίος μέσα περιείχε σε φωτογραφία το αντικείμενο, το οποίον είχε επιλέξει ως προσωπικό από εμέ δώρο πρός αυτόν!  Η παράδοση των δώρων στους τυχερούς (λέγω τους τυχερούς, διότι τελικά οι προσελθόντες χριστιανοί ήσαν πολύ περισσότεροι, αλλά είχαν τελειώσει πλέον οι φάκελλοι) θα γίνει την Παρασκευήν 14.12.2018 και το Σάββατον 15.12.2018. 

______Έτσι, λοιπόν, πρό της Εξόδου μου «διένειμα τα υπάρχοντά μου» ως ευλογίαν και εις ανάμνησιν αγαθήν! Τώρα πλέον φεύγω αβαρής! Δόξα τω Θεώ! 

**************

ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΜΑΣ

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΟΝΟΜΑΣΤΗΡΙΩΝ ΤΟΥ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ Σ. ΜΕΝΤΖΕΛΟΠΟΥΛΟ

          Παρακολούθησα τις εορτές–εκδηλώσεις για τα ονομαστήρια του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας Καλαβρύτων και Αιγιαλείας, κ.κ. ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ και καταθέτω λίγες σκέψεις αυθόρμητες πρός τιμήν του, αφού συνεπλήρωσε 40 έτη Αρχιερατικής Διακονίας.

          Καί πράγματι είναι καί δεσπότης και διάκονος ταυτόχρονα. Καί ηγέτης και ταπεινός υπηρέτης της τοπικής Εκκλησίας.

          Αλλά οι ηγετικές-ποιμαντικές ικανότητές του εκφεύγουν των ορίων της Μητροπόλεως, διότι η προσωπικότητά του, ο λόγος του, ο μοναδικά  -θα έλεγα- δυναμικός εκκλησιαστικός καί πατριωτικός λόγος του και η εν γένει δράση του τόν καθιστούν εξέχουσα προσωπικότητα της Ιεραρχίας της Ελλαδικής Εκκλησίας !

          Πολλές φορές, ιδίως στους σημερινούς χαλεπούς καιρούς, μάχεται για σπουδαία  θρησκευτικά  καί εθνικά ζητήματα σχεδόν μόνος  ή εν πάση περιπτώσει  δίνει πρώτος, τόν πρέποντα  «τόνο» και χαράσσει την ορθή γραμμή πλεύσεως εγκαίρως……

          Γι’ αυτό και πλήθος Αιγιαλείς (και όχι μόνο) εγκαρδίως έσπευσαν να του ευχηθούν  «ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ» το πρωί της 9^ης Δεκεμβρίου 2018. Μάλιστα, κατά τήν απογευματινή εκδήλωση  προς τιμήν του, συνεκλόνισε τους ακροατές με την βαθέων «εξομολόγησή του» για τήν πολυκύμαντη πορεία της ζωής του!       

    Κι αυτές οι γραμμές ας εκληφθούν σαν μια μικρή δική μου.......εξομολόγηση! Αυθόρμητη καί πηγαία!

Γιάννης Σ. Μεντζελόπουλος

Δικηγόρος

11 Δεκεμβρίου 2018, Ώρα 12.00'  
******

α.α. 118 11η Δεκεμβρίου 2018 Η εορτή των ονομαστηρίων τού Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Αμβροσίου Αφιερωμένη στα ονομαστήρια τού Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Αμβροσίου ήταν η προχθεσινή ημέρα, Κυριακή 9 Δεκεμβρίου, όπου, στο πλαίσιο της συμπλήρωσης 40 ετών ποιμαντικής του διακονίας, η Ιερά Μητρόπολη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας πραγματοποίησε εορταστικές εκδηλώσεις προς τιμήν του. Αρχικά, το πρωί τελέστηκε Θεία Λειτουργία στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Παναγίας Φανερωμένης Αιγίου, ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών κ. Χρυσοστόμου και συμμετεχόντων των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών Βρεσθένης κ. Θεοκλήτου και Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Αμβροσίου. Στη σύντομη προσλαλιά του ο Πρωτοσύγκελος της Ιεράς Μητροπόλεώς μας, Αρχιμανδρίτης Ιωακείμ Βενιανάκης, αναφέρθηκε στην 40ετή προσφορά τού Σεβασμιωτάτου, σημειώνοντας αρχικά πως η εορτή τού Επισκόπου για κάθε Μητρόπολη είναι η πρώτη και η κυρία εορτή διότι ο Επίσκοπος αποτελεί το συλλεκτικό πρόσωπο ενότητας και κοινωνία των πιστών, κληρικών και λαϊκών. Άρα η εορτή τού Επισκόπου δεν είναι ιδιωτική υπόθεση. Διότι ο Επίσκοπος είναι το κατεξοχήν δημόσιο πρόσωπο της Αγίας Εκκλησίας, υπέρ των πιστών της οποίας αναλίσκεται καθημερινώς ώστε εκείνοι να οδηγούνται με τη δική του προτροπή, προσευχή και θυσία στην κατά Χριστόν ζωή και Πολιτεία τής Βασιλείας του Θεού. Απευθυνόμενος δε στον σεπτό Ποιμενάρχη μας, ο πατήρ Ιωακείμ κατέληξε ως εξής: «Δεν θα τολμήσω να κάνω λεπτομερή αναφορά στο πολυσχιδές έργο σας κατά τομέα, διότι σίγουρα θα σας αδικήσω. Διότι έργο του Επισκόπου δεν είναι μόνο όσα φαίνονται και ακούγονται, αλλά και οι αλάλητοι και σιωπηροί στεναγμοί τής πατρικής, αγαπώσης και καιομένης καρδίας σας, τα δάκρυα των αγώνων και των προσευχών σας, οι εν τω κρυπτώ απλόχερες ευεργεσίες σας που μόνον ο Κύριος γνωρίζει. Με τη δημιουργική σας παρουσία 40 και πλέον χρόνια στην Ιερά Μητρόπολή μας είστε αφοσιωμένος στη διαποίμανση του τόπου αυτού, εργαζόμενος με το λόγο, τα έργα και την γραφίδα, ορθοτομώντας τον λόγο της αληθείας, εμπνέοντας και κληροδοτώντας σε όλους εμάς σοφία Θεού, υπόδειγμα συνέσεως, ζέουσα πίστη και θυσιαστική αγάπη για τον Χριστό και την Εκκλησία. Λίγο πριν την Απόλυση ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρών κ. Χρυσόστομος, λαμβάνοντας τον λόγο, ευχήθηκε στον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας το «Εις πολλά έτη, Δέσποτα» με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο: «Εύχομαι η Αρχιερωσύνη σας να συνεχιστεί για πολλά ακόμα έτη, διότι όλοι έχουμε ανάγκη να είστε εν ενεργεία Αρχιερεύς. Είστε ο πατέρας και διδάσκαλός μας! Μην αφήσετε τα τέκνα σας! Εδώ, στην θεόσωστη Ιερά Μητρόπολη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας, αλλά και μέσα στην Ιεραρχία, όπου εμείς, οι νεώτεροι, προσβλέπουμε στο τίμιο πρόσωπό σας, ακούμε τα λόγια σας, διδασκόμαστε και πορευόμαστε στους δρόμους που εσείς και οι Αρχιερείς, οι λυχνοστάτες της Ορθοδοξίας, της Πίστεως και της Πατρίδος, έχετε χαράξει!». Ακολούθως πλήθος κόσμου μετέβη στο Επισκοπείο για να ευχηθεί στον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη, ο οποίος υποδεχόταν επί δύο ώρες στην αίθουσα του Θρόνου τούς ευσεβείς χριστιανούς. Kληρικοί της Ιεράς Μητροπόλεως, μοναχές και μοναχοί από Ιερές Μονές της περιοχής, εκκλησιαστικά συμβούλια, βουλευτές του νομού, ο Δήμαρχος Αιγιαλείας, ο Πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου, αντιδήμαρχοι, δημοτικοί και περιφερειακοί σύμβουλοι, πρόεδροι και μέλη Τοπικών Κοινοτήτων, συλλόγων και φορέων, αλλά και εκατοντάδες απλοί πολίτες, όλων των ηλικιών, προσήλθαν προκειμένου να ευχηθούν στον Σεβασμιώτατο, ο οποίος δεν σταμάτησε στιγμή να εκδηλώνει την πατρική του αγάπη. Οι εκδηλώσεις εορτασμού κορυφώθηκαν το απόγευμα με την καλλιτεχνική εκδήλωση προς τιµήν του εορτάζοντος Μητροπολίτου μας στο Πολιτιστικό Κέντρο Αιγίου «Αλέκος Μέγαρης», µε τη συμμετοχή της Χορωδίας της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής της Ιεράς Μητροπόλεώς µας, της Γυναικείας Παραδοσιακής Χορωδίας, της Χορωδίας του Συλλόγου Φίλων Βυζαντινής Μουσικής, του Μουσικού Εργαστηρίου Αιγίου και της Χορωδίας Αιγίου 1933. Προλογίζοντας την εκδήλωση ο Αρχιερατικός Επίτροπος Αιγίου, π. Χρήστος Τσάκαλος, αφού πρώτα ευχαρίστησε όσους την τίμησαν με την παρουσία τους, θέλησε να μεταφέρει στον Σεβασμιώτατο τις ευχές όλων, κληρικών και λαϊκών, ώστε τα έτη του να είναι πολλά, υγιή και δημιουργικά. «Σήμερα εορτάζει την ονομαστική του εορτή ο σεπτός Ποιμενάρχης μας. Και επειδή στους εορταζόμενους εκφράζουμε ευχές και προσφέρουμε δώρα, όλοι εμείς, του ευχόμαστε με άπειρη υιική αγάπη και βαθύτατο σεβασμό τα έτη του να είναι πολλά, ώστε να συνεχίσει με τον ίδιο ζήλο και την ίδια αφοσίωση να ποιμαίνει το ποίμνιό του. Για δώρο δε τού προσφέρουμε αυτή την καλλιτεχνική «ανθοδέσμη», το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε ώστε να τον ευχαριστήσουμε για την 40ετή θυσιαστικότητά του», είπε ο οργανωτής και «ψυχή» τής προχθεσινής εκδήλωσης. Ακολούθησαν οι ομιλίες των Αιδεσιμολογιωτάτων π. Βασιλείου Πετρόπουλου και π. Κωνσταντίνου Μητρόπουλου, με τον μεν πρώτο να κάνει μία σύντομη αναφορά στον Άγιο Αμβρόσιο Μεδιολάνων, τον δε δεύτερο να ομιλεί σχετικά με τη θέση τού Επισκόπου εις την Εκκλησία. «Μέσα στην Εκκλησία τίποτε δεν είναι αποτέλεσμα τύχης. Τα πάντα κατευθύνονται από τη χάρη και το θέλημα του Θεού. Ο Αθανάσιος Λενής, όταν προσήλθε να λάβει το Μέγα και Αγγελικό Σχήμα, του εδόθη το όνομα Αμβρόσιος. Από εκείνη τη στιγμή έθεσε όρο και στόχο να μιμηθεί, κατά δύναμη και όσο μπορούσε, τον Άγιο, του οποίου το όνομα έλαβε. Έτσι, αγωνίστηκε αξιοποιώντας τις εγγενείς και επίκτητες δυνάμεις του να ελκύσει τη χάρη του, να μιμηθεί τις αρετές του, να εμπνευστεί από τους αγώνες του και να τον δικαιώσει στην ορθοπραξία του. Και κατά την ταπεινή μου άποψη, νομίζω πως σε μεγάλο βαθμό τα κατάφερε. Εάν ημείς σιωπήσωμεν οι λίθοι κεκράξονται», είπε χαρακτηριστικά ο π. Βασίλειος Πετρόπουλος. Από την πλευρά του ο Προϊστάμενος του Ιερού Μητροπολιτικού Ναού Καλαβρύτων, ομιλώντας περί της θέσεως του Επισκόπου εις την Εκκλησία, σημείωσε τα κάτωθι: «Ο Επίσκοπος, σύμφωνα με τον Απόστολο Παύλο, είναι στρατιώτης Ιησού Χριστού και Θεού διάκονος. Είναι εκείνος που υπακούει στα κελεύσματα του Θεού και ενεργεί τα προστάγματά Του στους πιστούς. Ο Επίσκοπος είναι η ορατή κεφαλή και το κέντρο της τοπικής Εκκλησίας. Είναι το σημείο ενότητας της Εκκλησίας. Ο Επίσκοπος, τέλος, έχει την κύρια ευθύνη της περιφρουρήσεως της παράδοσης, όντας ο φρουρός και εγγυητής της. Έτσι, γίνεται αντιληπτό γιατί τα ονομαστήρια του Επισκόπου λαμβάνουν ιδιαίτερη σημασία για την Εκκλησία που ποιμαίνει». Λίγο πριν το τέλος τής εκδήλωσης, τον λόγο έλαβαν οι δήμαρχοι Καλαβρύτων και Αιγιαλείας, κ. Γεώργιος Λαζουράς και κ. Αθανάσιος Παναγόπουλος, οι οποίοι αναφέρθηκαν στο πρόσωπο, μα κυρίως στην προσφορά τού Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας. «Σεβασμιώτατε, είμαι σίγουρος πως έχετε μοιάσει στον Άγιό σας. Σας εύχομαι υγεία, διότι αυτό που πνευματικά σας... δένει με τον Άγιό σας γνωρίζω πολύ καλά ότι θέλετε να το συνεχίσετε!», τόνισε ο κ. Λαζουράς, ενώ ο κ. Παναγόπουλος χαρακτήρισε τον Σεβασμιώτατο ως έναν άνθρωπο που δεν φοβάται να πει αυτό που σκέφτεται. «Η εποχή μας αυτό απαιτεί, δηλαδή να είμαστε αληθινοί και να μην κρυβόμαστε πίσω από τις λέξεις. Ο Ποιμενάρχης μας είναι ένας σπουδαίος άνθρωπος, με τεράστια κοινωνική προσφορά. Τού εύχομαι δε μακροημέρευση, δύναμη ψυχής, υπομονή και επιμονή, ώστε να συνεχίσει να είναι ο οδηγός όλων μας στις δύσκολες εποχές που ζούμε!», ήταν μερικά από τα λόγια τού δημάρχου Αιγιαλείας. Την εκδήλωση έκλεισε ο Σεβασμιώτατος, ο οποίος εμφανώς συγκινημένος και αναφερόμενος στην 40ετή Ποιμαντορία του στην Ιερά Μητρόπολη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας, με δάκρυα ευγνωμοσύνης είπε: «Ευχαριστώ τον Πανάγαθο Θεό, διότι πήρε εμένα, τον λούστρο, και με έκανε εργάτη Του! Ο πατέρας μου ήταν τσαγκάρης, η μάνα μου μοδίστρα και εγώ από πολύ μικρή ηλικία γυάλιζα παπούτσια.. Από τότε όμως έλεγα: ΄΄Χριστέ μου, βοήθησέ με! Όπως τώρα γυαλίζω τα παπούτσια των ανθρώπων, κάποτε να με αξιώσεις να... γυαλίζω τις ψυχές τους!΄΄. Και με ελέησε ο Θεός, κάνοντάς με Ποιμενάρχη σας. Θέλω να γνωρίζετε πως έδωσα τα πάντα! Δεν κράτησα τίποτα για τον εαυτό μου! Και επειδή τελειώνει η θητεία μου, σας ζητώ για ακόμα μια φορά συγγνώμη για ό,τι σας έχω στενοχωρήσει ή πληγώσει... Και αφού σας ζητήσω να εμπιστευθείτε τον Θεό και να κρατηθείτε από το φουστάνι τής Παναγίας μας, ευχηθείτε να μου δώσει ο Θεός χριστιανά τα τέλη της ζωής μου, ανώδυνα, ανεπαίσχυντα και ειρηνικά και καλήν απολογίαν στο βήμα Του». ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ