.........ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΜΑΣ !
_____Μια ακόμη δοκιμασία της Εκκλησίας της Ελλάδος φαίνεται, ότι έχει περάσει. Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος ἀρχισε να γεύεται τήν "μη φιλική" στάση του Οικουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου και αποφάσισε να αναλάβει τις ευθύνες του. Αποφάσισε δηλ. να πάρει στα χέρια του τό πηδάλιο της Εκκλησίας της Ελλάδος και να χαράξει Αυτός την πορεία του σκάφους. Με αποφασιστικές κινήσεις σήμερα το πρωΐ προήδρευσε του Δευτεροβαθμίου για τους Αρχιερείς Δικαστηρίου καί έπειτα από μια συνοπτική διαδικασία έκλεισε οριστικά το θέμα του πρ. Μητροπολίτου Αττικής κ. Παντελεήμονος. Το Δικαστήριο απέρριψε την έφεσή του για λόγους τυπικούς και ουσιαστικούς.
______ Το μπαλάκι τώρα περνάει στα χέρια του Οικουμενικού Θρόνου. Ό,τι ὀμως και αν αποφασίσει τώρα πια ο Οικουμενικός Πατριάρχης έχει χάσει τό παιγνίδι! Άν αποφασίσει νά επαναφέρει τόν τέως Ιεράρχη στο Επισκοπικό Αξίωμα, τότε θα ξεσηκωθῆ τό Πανελλήνιο! Άν αντιθέτως επικυρώσει την Απόφαση του εκκλησιαστικού Δευτεροβαθμίου Δικαστηρίου των Αθηνών, τότε γεννάταιτο ερώτημα: Για ποιό λόγο ο Πατριάρχης μας να προκαλέσει τόσο μεγάλο σάλο; Γιατί να πικράνει τόν πιστό του φίλο Μακαριώτατο κ. Ιερώνυμο; Γιατί να χρησιμοποιήσει Ιεράρχη της παλαιάς Ελλάδος ως πέμπτη φάλαγγα, προκειμένου "να ρίξει", όπως κοινώς λέγεται, τον "φίλο" του Αρχιεπίσκοπο; Δηλ. για ποιό λόγο να επιστρατεύσει σε ειδική αποστολή Μητροπολίτη-συνδαιτυμόνα του Αρχιεπισκόπου, κρυφά από τον Αρχιεπίσσοπο; Τι άραγε έγραφε ο Μητροπολίτης-συνδαιτυμόνας στον Πατριάρχη στην επιστολή που έστειλε κρυφά από τον κ. Ιερώνυμο και την οποία επικαλέσθηκε ο Άρχων του Φαναρίου; Στα αυτιά μας ηχούν ακόμη οι γεμάτοι πόνο λόγοι του Αρχιεπισκόπου μας πρός τον Οικουμενικό Πατριάρχη: "Με ενοχλεί, που κάποιοι που συντρώγουν μαζί μου (σ.σ. εννοεί τον Μ.Μ.), σας έχουν στείλει επιστολή, που δεν γνωρίζω και δεν μού λέτε τίποτε.....Έχουμε γυρίσει σελίδα" (βλ. romfea.gr της 20ής 02.2010). Ήθελε να είπει ο κ. Ιερώνυμος: "Ιεράρχης, που έτρωγε στο τραπέζι μου, με επρόδωσε"!
______Το κέρδος για τον Οικουμενικό Θρόνο είναι αρνητικό. Έχασε μερικούς ακόμη φίλους Του ο Οικουμενικός Πατριάρχης! Ξύπνησε συνειδήσεις στον Ελλαδικό χώρο. Τώρα πολλοί θα ερευνούν για να ανακαλύπτουν ψεγάδια στο σεπτό πρόσωπό Του. Θα θυμήσουμε επικαίρως,?ότι 'ο εξ οικείου πταίσματος ζημιούμενος, ου δοκεί ζημιούσθαι¨, δηλ. όποιος ζημιώνεται από δικά του σφάλματα, δεν δικαιούται αποζημιώσεως! Σεβόμεθα τον Θεσμό. Σεβόμεθα και το πρόσωπο του Πατριάρχου μας. Γι αυτό και μεγάλη θλίψη δοκιμάζει η ψυχή μας κάθε φορά που καταγράφουμε λάθη Του. Η αλήθεια όμως κείται υπεράνω των προσώπων.
______Το κέρδος για τον Οικουμενικό Θρόνο είναι αρνητικό. Έχασε μερικούς ακόμη φίλους Του ο Οικουμενικός Πατριάρχης! Ξύπνησε συνειδήσεις στον Ελλαδικό χώρο. Τώρα πολλοί θα ερευνούν για να ανακαλύπτουν ψεγάδια στο σεπτό πρόσωπό Του. Θα θυμήσουμε επικαίρως,?ότι 'ο εξ οικείου πταίσματος ζημιούμενος, ου δοκεί ζημιούσθαι¨, δηλ. όποιος ζημιώνεται από δικά του σφάλματα, δεν δικαιούται αποζημιώσεως! Σεβόμεθα τον Θεσμό. Σεβόμεθα και το πρόσωπο του Πατριάρχου μας. Γι αυτό και μεγάλη θλίψη δοκιμάζει η ψυχή μας κάθε φορά που καταγράφουμε λάθη Του. Η αλήθεια όμως κείται υπεράνω των προσώπων.
______Σήμερα, λοιπόν, που αισθανόμεθα δικαιωμένος για τα όσα με πάθος είχαμε υποστηρίξει, θέλουμε να παραθέσουμε -έτσι για την ιστορία- και ένα πολύ προσεγμένο Σημείωμα του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου πρ. Αττικής κ. Νικοδήμου ( Γκατζιρούλη) εν σχέσει με την νομική και την κανονική διαδικασία. Προέρχεται από το περιοδικόν του "Ελεύθερη Πληροφόρηση".
______Και σαν επιμύθιο, μεταφέρουμε εδώ ένα δείγμα από το πως σκέπτεται ο κοινός νούς. Είναι ένα σχόλιο απο πρόσωπο, το οποίον παρακολουθεί ανελλειπώς το blog μας και συχνά εκθέτει κρίσεις για τα δημοσιεύματά μας.
Ασχετα με το ότι δεν συμμετείχατε Εσείς προσωπικά, είναι επιτυχία όλης της Εκκλησίας το ότι στέλνει προς τα έξω ένα μήνυμα αυτοκάθαρσης...Αυτό που γράψατε προχθές μου θύμισε εμένα ένα περιστατικό ανάλογο στην Τράπεζα πριν λιγους μηνες,οταν πιάσανε καποιο συνάδελφο ταμιακο,για υπεξαίρεση ποσου πολυ μικρότερου αυτου για το οποίον καταδικάσθηκε ο πρώην Μητροπολίτης Αττικής, απελύθη απο την Τράπεζα με συνοπτικές διαδικασίες προτου καν γίνει η δίκη του. Και φυσικά απομακρύνθηκε απο τη θέση που κατείχε αμέσως... Πώς είναι δυνατον λοιπον να έχουν διαφορετική μεταχείριση οι εκάστοτε ισχυροί σε οποιον τομέα της δημόσιας ζωής και αν ανήκουν?Μπράβο σε όλους Σας και καλή συνέχεια εύχομαι !
Με σεβασμό και εκτίμηση,
Κ.... Σ.... απο Αθήνα
______Έπειτα από τα παραπάνω, θα κατανοήσετε την απλή αλήθεια, ότι τα απλά και αυτονόητα πράγματα για το Πατριαρχείο μας είναι ...ακατανόητα! Δυστυχώς!
+ Ο Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιος
2 Μαρτίου 2010
ΠΑΡΑΔΟΞΕΣ ΔΙΕΡΓΑΣΙΕΣ
ΣΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΗΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ
ΣΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΗΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ
῞Οπως εἶναι γνωστόν, ὁ πρώην Μητροπολίτης Παντελεήμων (Μπεζενίτης) καταδικάσθηκε μὲ τὴν 778/2009 ἀπόφαση τοῦ ποινικοῦ Τμήματος τοῦ ᾿Αρείου Πάγου ἀμετάκλητα (μετὰ δυὸ οὐσιαστικὲς καταδίκες) σὲ κάθειρξη ἕξι ἐτῶν, γιὰ τὸ κακούργημα τῆς ὑπεξαίρεσης μεγάλου χρηματικοῦ ποσοῦ ἀπὸ Ι. Μ. τῆς δικαιοδοσίας του......
῾Η ποινικὴ αὐτὴ ἀπόφαση στάλθηκε στὴν Ι. Σύνοδο, ἡ ὁποία ἀκολούθως παρέπεμψε τὸ φάκελλο στὸ Πρωτοβάθμιο ᾿Εκκλησιαστικὸ Δικαστήριο, τὸ ὁποῖο καὶ ἀπήγγειλε ἁπλῶς τήν καθαίρεση τοῦ Μητροπολίτη, ὅπως αὐτό, κατὰ δέσμια ἐνέργεια, ἐπιβάλλονταν ἀπὸ τή ρητὴ διάταξη τοῦ ἄρθρου 160 τοῦ Νόμου 5383/1932 «Περὶ ᾿Εκκλησιαστικῶν Δικαστηρίων». ῾Ο πρώην Μητροπολίτης ἄσκησε στὸ Πατριαρχεῖο «τὸ δικαίωμα τοῦ ἐκκλήτου» μὲ αἴτημα τὴν ἐπανεξέταση τῆς ὑπόθεσής του. Τὸ Πατριαρχεῖο, μετὰ γνώμη εἰδικῶς συσταθείσης ᾿Επιτροπῆς, ἐπιλήφθηκε τῆς ὑπόθεσης καὶ ἐγνώρισε τὸ ἀποτέλεσμα μὲ ἐπιστολή, τὴν ὁποία ἀπέστειλε πρόσφατα ὁ Πατριάρχης στὸν ἐδῶ ᾿Αρχιεπίσκοπο.
Μεταφέρουμε ἀποσπάσματα τῆς πατριαρχικῆς ἐπιστολῆς, ὅπως αὐτὴ δημοσιεύθηκε στὸν ἡμερήσιο ἀθηναϊκὸ τύπο.
«Στὴν ἐπιστολὴ ποὺ ὑπογράφει ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης, καὶ δημοσίευσε τὸ ἐκκλησιαστικὸ πρακτορεῖο εἰδήσεων “Amen.gr”, τονίζεται πὼς ὁ φάκελος τῆς ὑπόθεσης μελετήθηκε ἐνδελεχῶς καὶ διαπιστώθηκε πὼς ”τὸ Δευτεροβάθμιον δι’ ᾿Αρχιερεῖς Συνοδικὸν Δικαστήριον τῆς καθ᾿ ῾Υμᾶς ᾿Εκκλησίας δὲν ἐξεδίκασεν εἰσέτι τὴν περίπτωσιν τοῦ ἐν λόγῳ πρωτοβαθμίως κριθέντος ᾿Ιεράρχου”. Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ ἡ ῾Αγία καὶ ῾Ιερὰ Σύνοδος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἐκφράζει τὴν ἄποψη ὅτι πρὸ τῆς ἐξετάσεως ἐπὶ τῆς οὐσίας τῆς ἐκκλήτου δέον ὅπως ὁλοκληρωθῆ ἡ παρὰ τῶν ῾Ιερῶν Κανόνων καὶ τοῦ ἐν ἰσχύι Νόμου 5383/1932 περὶ ᾿Εκκλησιαστικῆς Δικαιοσύνης προβλεπομένη διαδικασία δευτεροβαθμίου κρίσεως, μεθ᾿ ἥν ἡ Μήτηρ ᾿Εκκλησία ἐπιληφθήσεται ταύτης τελεσιδίκως καὶ ὀριστικῶς».
Στὸ παραπάνω κείμενο τοῦ Πατριαρχικοῦ Γράμματος ἐπισημαίνουμε δυὸ διαπιστώσεις.
Η ΠΡΩΤΗ· ῞Οτι «τὸ ἔκκλητον» ἀσκεῖται παραδεκτῶς (κατὰ νομικὴ ὁρολογία), μόνο σὲ ἐκεῖνες τὶς περιπτώσεις, κατὰ τὶς ὁποῖες ὑπάρχει ΤΕΛΕΣΙΔΙΚΗ ΚΡΙΣΗ Δευτεροβάθμιου ᾿Εκκλησιαστικοῦ Δικαστηρίου ἐπὶ τῶν δικαζομένων κανονικῶν παραπτωμάτων τῶν κληρικῶν. ᾿Απόφαση δηλαδὴὴΔευτεροβαθμίου Ε.Δ., τὸ ὁποῖο, κατὰ τοὺς σαφεῖς ὁρισμοὺς τῆς παραγ. 1 τοῦ ἄρθρ. 44 τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου τῆς ᾿Εκκλησίας (Κ.Χ.Ε.Ε.) καὶ μετὰ ἀπὸ αὐστηρὴὴτήρηση τῆς ἐκκλησιαστικῆς διαδικασίας, ἐξετάζει σὲ δεύτερο βαθμὸ τὴν ὑπόθεση κατὰ τὴν κανονική, νομικὴὴκαὶ οὐσιαστικὴ βάση καί, ἀξιολογώντας τὰ στοιχεῖα τοῦ φακέλλου, ὅπως αὐτὰ πρωτοδίκως καὶ κατ᾿ ἔφεση προσκομίζονται, καταλήγει κατὰ δικαιοδοτικὴ κρίση σὲ τελεσίδικη καταδίκη τοῦ Μητροπολίτη.
Η ΔΕΥΤΕΡΗ· ῞Οτι τὸ Πατριαρχεῖο μνημονεύει ρητῶς καὶ ἐπιβεβαιώνει τὴν ἰσχύ τοῦ Ν. 5383/1932 «Περὶ Ε.Δ.». Καὶ συνεπῶς, μνημονεύοντας ρητῶς τὸ νόμο αὐτό, ἀναφέρεται προδήλως σὲ ὅλες τὶς διατάξεις του, ἑπομένως καὶ στὴν ἐπίμαχη διάταξη τοῦ ἄρθρου 160. Πρέπει δὲ νὰ τονισθεῖ ἐπὶ πλέον ὅτι ὁ νόμος 5383/1932 τῶν Ε.Δ. εἰδικὰ ἐπιβεβαιώνεται καὶ θεωρεῖται ὡς ἰσχύων καὶ μὲ εἰδικὴ ἀναφορὰ στὸ ἄρθρο 44 τοῦ Κ.Χ.Ε.Ε. (νόμος 590/ 1977), ὁ ὁποῖος μάλιστα, πρὸ τῆς προώθησής του στὴ Βουλὴ πρὸς ψήφιση, στάλθηκε ἀπὸ τὴ διοίκηση τῆς ᾿Εκκλησίας στὸ Πατριαρχεῖο καὶ ἔτυχε τῆς ἔγκρισής του.
Εἶναι ἐξάλλου γνωστό, καὶ ἀπὸ τὴ νομικὴ θεωρία καὶ ἀπὸ τὴ δικαστηριακὴ νομολογία, καὶ θεωροῦμε περιττὸ νὰ τὸ ὑπομνήσουμε, ὅτι ὅλοι οἱ νόμοι τῆς ῾Ελληνικῆς Πολιτείας εἶναι ἰσχυροὶ καὶ ἐφαρμοστέοι ὡς ἔχουν ἀπὸ ὅλα τὰ ὄργανα τῆς διοίκησης εἴτε αὐτὰ εἶναι ὄργανα τοῦ δημοσίου εἴτε αὐτὰ ἀνήκουν σὲ Νομικὰ Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου (Ν.Π.Δ.Δ.), ὅπως εἶναι καὶ ἡ ῾Ελλαδικὴ ᾿Εκκλησία, ἡ ὁποία ἔτσι τὸ θέλησε ἡ ἴδια καὶ ρητῶς τὸ διατύπωσε στὴν παράγ. 4 τοῦ ἄρθ. 1 τοῦ Καταστατικοῦ τῆς Χάρτου. Σὲ μία μόνο περίπτωση ὁ νόμος ἢ ὁρισμένες διατάξεις αὐτοῦ δὲν ἰσχύουν, ὅταν κριθοῦν ὡς ἀντισυνταγματικῶς ἀνίσχυροι καὶ τοῦτο μετὰ δικαστικὴ ἀπόφαση, γιατί μόνο τὰ συντεταγμένα δικαστήρια τῆς Πολιτείας ἔχουν αὐτὴ τὴν ἐξουσία καὶ κανένα ἄλλο ὄργανο. ῎Αλλως ἡ διοίκηση καὶ συνεπῶς καὶ ἡ ᾿Εκκλησία ὡς Ν.Π.Δ.Δ. εἶναι ὑποχρεωμένες νὰ τηροῦν καὶ νὰ ἐφαρμόζουν τοὺς νόμους, ὡς αὐτοὶ ἔχουν.
Εἰδικότερα· Στὴν περίπτωση τοῦ ἄρθρου 160 τοῦ Ν. 5383/1932 (Ε.Δ.) ἡ ἀπαγγελία τῆς καθαίρεσης ἀπὸ τὸ Ε.Δ. σὲ καταδικασθέντα γιὰ κακούργημα κληρικό (βλ. καὶ Μητροπολίτη) ἀμετάκλητα ἀπὸ τὸ ποινικὸ δικαστήριο εἶναι ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ, ἀμέσως ἐκτελεστὴ καὶ ἐπιβάλλεται κατὰ δέσμια ἐνέργεια. Στὴν περίπτωση αὐτὴ (ἄρθρ. 160) τὸ ᾿Εκκλησιαστικὸ Δικαστήριο δὲν ἀσκεῖ δικαιοδοτικὴ κρίση κατὰ τὸ ἄρθρ. 44 Κ.Χ.Ε.Ε. καὶ οὐδόλως ἐνεργεῖ ὡς δικαστήριο, ἀλλά, ὄντας, κατὰ πάγια νομολογία τῶν Διοικητικῶν Δικαστηρίων (ΣτΕ), συλλογικὸ διοικητικὸ ὄργανο, ἐκδίδει ὑποχρεωτικῶς διαπιστωτικὴ διοικητικὴ πράξη, χωρὶς αὐτὴ νὰ ἀποτελεῖ ἀπόφαση ᾿Εκκλησιαστικοῦ Δικαστηρίου, ἀφοῦ κινεῖται ἔξω ἀπὸ τὴν ὅλη διαδικασία τῆς ἐκκλησιαστικῆς δίκης.
Μὲ ἄλλα λόγια ἡ πράξη αὐτὴ τῆς καθαίρεσης, ποὺ εἰδικὰ προβλέπεται ἀπὸ τὸ ἰσχῦον ἄρθ. 160 τοῦ Ν. 5383/ 1932 γιὰ τὸν καταδικασθέντα ἀμετάκλητα γιὰ κακούργημα ᾿Αρχιερέα, δὲν εἶναι ἀποτέλεσμα δικαιοδοτικῆς κρίσης, μετὰ δηλαδὴ ἀπὸ ἔρευνα κανονικὴ, νομικὴ καὶ οὐσιαστική, ἀφοῦ κάτι τέτοιο ρητῶς τὸ ἀποκλείει καὶ κατηγορηματικὰ τὸ ἀπαγορεύει τὸ ἴδιο τὸ ἄρθρο 160 μὲ τὴ ρητὴ διατύπωση καὶ ἐπιταγή· «ἄνευ ἑτέρας τινὸς διαδικασίας».
᾿Αποτέλεσμα αὐτῶν τῶν ἀναντίρρητων νομικῶν διαπιστώσεων, ποὺ προπαρατέθηκαν, εἶναι καὶ τοῦτο, ὅτι ἡ πράξη αὐτὴ τῆς καθαίρεσης μὲ τὴν παραπάνω εἰδικὴ διαδικασία ποὺ ἐκδίδεται, δὲν ἀποτελεῖ ἀπόφαση Ε.Δ., μὲ συνέπεια, ἀφοῦ δὲν ἀποτελεῖ ἀπόφαση δικαστηρίου, νὰ μὴν ὑπόκειται οὔτε καὶ στὸ ἔνδικο μέσο τῆς ἔφεσης ἐνώπιον τοῦ Δευτεροβαθμίου Ε.Δ., ἡ ὁποία προϋποθέτει ὁπωσδήποτε πρωτοβάθμια οὐσιαστικὴ ἀπόφαση καὶ πάλι Ε.Δ. Καὶ τοῦτο διότι, ὅπως τονίσθηκε, ἡ πράξη αὐτή, τὴν ἔκδοση τῆς ὁποίας ὁ νομοθέτης ἀνέθεσε ἁπλῶς στὸ ᾿Εκκλησιαστικὸ Δικαστήριο, ὡς συλλογικὸ διοικητικὸ ὄργανο τῆς ᾿Εκκλησίας, ἐκδίδεται μὲ μόνη τὴν διαπίστωση ὅτι ἡ ποινικὴ καταδίκη τοῦ Μητροπολίτη γιὰ κακούργημα κατέστη ἀμετάκλητη, «ἄνευ ἑτέρας τινὸς διαδικασίας», χωρὶς καμμιὰ περαιτέρω οὐσιαστικὴ ἔρευνα, χωρὶς νέα δίκη καὶ χωρὶς καμμιὰ ἄλλη διαδικασία.
῾Ως ἀναγκαῖο συμπέρασμα ὅλων αὐτῶν ἐξάγεται ἀβίαστα τοῦτο. ῾Η ὑποχρεωτικῶς ἐκδοθεῖσα, κατὰ ρητὴ καὶ σαφῆ ἐπιταγὴ τοῦ ἄρθ. 160, διαπιστωτικὴ ἁπλῶς διοικητικὴ πράξη τῆς καθαίρεσης δὲν ἀποτελεῖ ἀπόφαση Ε.Δ. κατὰ τὴ διαδικασία τοῦ ἄρθρου 44 Κ.Χ.Ε.Ε. καὶ ἑπομένως δὲν μποροῦσε νὰ ἀσκηθεῖ κατ᾿ αὐτῆς ἔφεση ἐνώπιον τοῦ Δευτεροβαθμίου Ε.Δ. γιὰ τὴν ἐπανεξέταση σὲ δεύτερο βαθμὸ τῆς ὑπόθεσης. Αὐτὸ ἄλλωστε τὸ ἐγνώριζε καὶ ὁ καταδικασθεὶς Μητροπολίτης, ἀφοῦ οὔτε καὶ ὁ ἴδιος ἄσκησε ἔφεση, ὡς ὁ μόνος νομιμοποιούμενος, μέσα στὴν ἀποκλειστικὴ προθεσμία ποὺ ὁρίζεται στὸ νόμο των Ε.Δ. ᾿Αλλά, εἶναι ἐπίσης βέβαιο, ὅτι οὔτε καὶ κάποιο ἄλλο συνοδικὸ ὄργανο εἶχε (καὶ ἔχει καὶ σήμερα) τὴν ἐξουσία νὰ παραπέμψει αὐτὴ τὴν ὑπόθεση σὲ Δευτεροβάθμιο Ε.Δ.
῾Επόμενο τοῦτο εἶναι, ὅτι, ἀφοῦ ἡ πράξη τῆς καθαίρεσης κατὰ τὸ ἄρθ. 160 ἀναντίρρητα δὲν ὑπόκειται σὲ ἔφεση, δὲν μπορεῖ ἐξ ἀντικειμένου νὰ ἔχουμε καὶ τελεσίδικη κρίση Δευτεροβαθμίου Ε.Δ., ὅπως αὐτὸ προβλέπεται ἀπὸ τὸ ἄρθρ. 44 Κ.Χ.Ε.Ε., μὲ ἀποτέλεσμα νὰ μὴν εἶναι οὔτε νομικῶς παραδεκτὴ ἡ ἄσκηση τῆς προσφυγῆς τοῦ ἐκκλήτου ἐνώπιον τοῦ Πατριαρχείου, ὅπως ἄλλωστε καὶ τὸ ἴδιο τὸ Πατριαρχεῖο τὸ δέχθηκε.
Καὶ ἐπισφραγίζουμε τὸ σχόλιο μὲ τὴν ἀναντίρρητη διαπίστωση, ὅτι στὴν περίπτωση τῆς προκειμένης καθαίρεσης, ἡ ὁποία ἀπαγγέλθηκε ἁπλῶς μὲ διαπιστωτικὴ διοικητικὴ πράξη δέσμιας ἐνέργειάς του Ε.Δ. ὡς συλλογικοὺ διοικητικοῦ ὀργάνου καὶ «ἄνευ ἑτέρας διαδικασίας», δὲν ὑπῆρξε, οὔτε ἄλλωστε μποροῦσε ἐξ ἀντικειμένου νὰ ὑπάρξει, τελεσίδικη ἀπόφαση Δευτεροβαθμίου Ε.Δ., ἡ ὁποία ἀποτελεῖ προϋπόθεση ἀπαραίτητη γιὰ τὴν ἄσκηση τοῦ δικαιώματος τοῦ ἐκκλήτου στὸ Πατριαρχεῖο. Κάθε ἀντίθετη ἄποψη εἶναι παντελῶς ἀβάσιμη καὶ ἀντιβαίνει προδήλως καὶ στὸν Κ.Χ.Ε.Ε. καὶ στὸ νόμο 5383/1932 Περὶ Ε.Δ. Θὰ ἦταν ἐπὶ πλέον καὶ ἐπικίνδυνο, γιατί θὰ ἀποτελοῦσε ἄμεση ἐπέμβαση τοῦ Πατριαρχείου στὶς λειτουργίες τῆς ῾Ελληνικῆς Πολιτείας (Δικαστική, Νομοθετική, ᾿Εκτελεστική).
῾Η ποινικὴ αὐτὴ ἀπόφαση στάλθηκε στὴν Ι. Σύνοδο, ἡ ὁποία ἀκολούθως παρέπεμψε τὸ φάκελλο στὸ Πρωτοβάθμιο ᾿Εκκλησιαστικὸ Δικαστήριο, τὸ ὁποῖο καὶ ἀπήγγειλε ἁπλῶς τήν καθαίρεση τοῦ Μητροπολίτη, ὅπως αὐτό, κατὰ δέσμια ἐνέργεια, ἐπιβάλλονταν ἀπὸ τή ρητὴ διάταξη τοῦ ἄρθρου 160 τοῦ Νόμου 5383/1932 «Περὶ ᾿Εκκλησιαστικῶν Δικαστηρίων». ῾Ο πρώην Μητροπολίτης ἄσκησε στὸ Πατριαρχεῖο «τὸ δικαίωμα τοῦ ἐκκλήτου» μὲ αἴτημα τὴν ἐπανεξέταση τῆς ὑπόθεσής του. Τὸ Πατριαρχεῖο, μετὰ γνώμη εἰδικῶς συσταθείσης ᾿Επιτροπῆς, ἐπιλήφθηκε τῆς ὑπόθεσης καὶ ἐγνώρισε τὸ ἀποτέλεσμα μὲ ἐπιστολή, τὴν ὁποία ἀπέστειλε πρόσφατα ὁ Πατριάρχης στὸν ἐδῶ ᾿Αρχιεπίσκοπο.
Μεταφέρουμε ἀποσπάσματα τῆς πατριαρχικῆς ἐπιστολῆς, ὅπως αὐτὴ δημοσιεύθηκε στὸν ἡμερήσιο ἀθηναϊκὸ τύπο.
«Στὴν ἐπιστολὴ ποὺ ὑπογράφει ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης, καὶ δημοσίευσε τὸ ἐκκλησιαστικὸ πρακτορεῖο εἰδήσεων “Amen.gr”, τονίζεται πὼς ὁ φάκελος τῆς ὑπόθεσης μελετήθηκε ἐνδελεχῶς καὶ διαπιστώθηκε πὼς ”τὸ Δευτεροβάθμιον δι’ ᾿Αρχιερεῖς Συνοδικὸν Δικαστήριον τῆς καθ᾿ ῾Υμᾶς ᾿Εκκλησίας δὲν ἐξεδίκασεν εἰσέτι τὴν περίπτωσιν τοῦ ἐν λόγῳ πρωτοβαθμίως κριθέντος ᾿Ιεράρχου”. Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ ἡ ῾Αγία καὶ ῾Ιερὰ Σύνοδος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἐκφράζει τὴν ἄποψη ὅτι πρὸ τῆς ἐξετάσεως ἐπὶ τῆς οὐσίας τῆς ἐκκλήτου δέον ὅπως ὁλοκληρωθῆ ἡ παρὰ τῶν ῾Ιερῶν Κανόνων καὶ τοῦ ἐν ἰσχύι Νόμου 5383/1932 περὶ ᾿Εκκλησιαστικῆς Δικαιοσύνης προβλεπομένη διαδικασία δευτεροβαθμίου κρίσεως, μεθ᾿ ἥν ἡ Μήτηρ ᾿Εκκλησία ἐπιληφθήσεται ταύτης τελεσιδίκως καὶ ὀριστικῶς».
Στὸ παραπάνω κείμενο τοῦ Πατριαρχικοῦ Γράμματος ἐπισημαίνουμε δυὸ διαπιστώσεις.
Η ΠΡΩΤΗ· ῞Οτι «τὸ ἔκκλητον» ἀσκεῖται παραδεκτῶς (κατὰ νομικὴ ὁρολογία), μόνο σὲ ἐκεῖνες τὶς περιπτώσεις, κατὰ τὶς ὁποῖες ὑπάρχει ΤΕΛΕΣΙΔΙΚΗ ΚΡΙΣΗ Δευτεροβάθμιου ᾿Εκκλησιαστικοῦ Δικαστηρίου ἐπὶ τῶν δικαζομένων κανονικῶν παραπτωμάτων τῶν κληρικῶν. ᾿Απόφαση δηλαδὴὴΔευτεροβαθμίου Ε.Δ., τὸ ὁποῖο, κατὰ τοὺς σαφεῖς ὁρισμοὺς τῆς παραγ. 1 τοῦ ἄρθρ. 44 τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου τῆς ᾿Εκκλησίας (Κ.Χ.Ε.Ε.) καὶ μετὰ ἀπὸ αὐστηρὴὴτήρηση τῆς ἐκκλησιαστικῆς διαδικασίας, ἐξετάζει σὲ δεύτερο βαθμὸ τὴν ὑπόθεση κατὰ τὴν κανονική, νομικὴὴκαὶ οὐσιαστικὴ βάση καί, ἀξιολογώντας τὰ στοιχεῖα τοῦ φακέλλου, ὅπως αὐτὰ πρωτοδίκως καὶ κατ᾿ ἔφεση προσκομίζονται, καταλήγει κατὰ δικαιοδοτικὴ κρίση σὲ τελεσίδικη καταδίκη τοῦ Μητροπολίτη.
Η ΔΕΥΤΕΡΗ· ῞Οτι τὸ Πατριαρχεῖο μνημονεύει ρητῶς καὶ ἐπιβεβαιώνει τὴν ἰσχύ τοῦ Ν. 5383/1932 «Περὶ Ε.Δ.». Καὶ συνεπῶς, μνημονεύοντας ρητῶς τὸ νόμο αὐτό, ἀναφέρεται προδήλως σὲ ὅλες τὶς διατάξεις του, ἑπομένως καὶ στὴν ἐπίμαχη διάταξη τοῦ ἄρθρου 160. Πρέπει δὲ νὰ τονισθεῖ ἐπὶ πλέον ὅτι ὁ νόμος 5383/1932 τῶν Ε.Δ. εἰδικὰ ἐπιβεβαιώνεται καὶ θεωρεῖται ὡς ἰσχύων καὶ μὲ εἰδικὴ ἀναφορὰ στὸ ἄρθρο 44 τοῦ Κ.Χ.Ε.Ε. (νόμος 590/ 1977), ὁ ὁποῖος μάλιστα, πρὸ τῆς προώθησής του στὴ Βουλὴ πρὸς ψήφιση, στάλθηκε ἀπὸ τὴ διοίκηση τῆς ᾿Εκκλησίας στὸ Πατριαρχεῖο καὶ ἔτυχε τῆς ἔγκρισής του.
Εἶναι ἐξάλλου γνωστό, καὶ ἀπὸ τὴ νομικὴ θεωρία καὶ ἀπὸ τὴ δικαστηριακὴ νομολογία, καὶ θεωροῦμε περιττὸ νὰ τὸ ὑπομνήσουμε, ὅτι ὅλοι οἱ νόμοι τῆς ῾Ελληνικῆς Πολιτείας εἶναι ἰσχυροὶ καὶ ἐφαρμοστέοι ὡς ἔχουν ἀπὸ ὅλα τὰ ὄργανα τῆς διοίκησης εἴτε αὐτὰ εἶναι ὄργανα τοῦ δημοσίου εἴτε αὐτὰ ἀνήκουν σὲ Νομικὰ Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου (Ν.Π.Δ.Δ.), ὅπως εἶναι καὶ ἡ ῾Ελλαδικὴ ᾿Εκκλησία, ἡ ὁποία ἔτσι τὸ θέλησε ἡ ἴδια καὶ ρητῶς τὸ διατύπωσε στὴν παράγ. 4 τοῦ ἄρθ. 1 τοῦ Καταστατικοῦ τῆς Χάρτου. Σὲ μία μόνο περίπτωση ὁ νόμος ἢ ὁρισμένες διατάξεις αὐτοῦ δὲν ἰσχύουν, ὅταν κριθοῦν ὡς ἀντισυνταγματικῶς ἀνίσχυροι καὶ τοῦτο μετὰ δικαστικὴ ἀπόφαση, γιατί μόνο τὰ συντεταγμένα δικαστήρια τῆς Πολιτείας ἔχουν αὐτὴ τὴν ἐξουσία καὶ κανένα ἄλλο ὄργανο. ῎Αλλως ἡ διοίκηση καὶ συνεπῶς καὶ ἡ ᾿Εκκλησία ὡς Ν.Π.Δ.Δ. εἶναι ὑποχρεωμένες νὰ τηροῦν καὶ νὰ ἐφαρμόζουν τοὺς νόμους, ὡς αὐτοὶ ἔχουν.
Εἰδικότερα· Στὴν περίπτωση τοῦ ἄρθρου 160 τοῦ Ν. 5383/1932 (Ε.Δ.) ἡ ἀπαγγελία τῆς καθαίρεσης ἀπὸ τὸ Ε.Δ. σὲ καταδικασθέντα γιὰ κακούργημα κληρικό (βλ. καὶ Μητροπολίτη) ἀμετάκλητα ἀπὸ τὸ ποινικὸ δικαστήριο εἶναι ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ, ἀμέσως ἐκτελεστὴ καὶ ἐπιβάλλεται κατὰ δέσμια ἐνέργεια. Στὴν περίπτωση αὐτὴ (ἄρθρ. 160) τὸ ᾿Εκκλησιαστικὸ Δικαστήριο δὲν ἀσκεῖ δικαιοδοτικὴ κρίση κατὰ τὸ ἄρθρ. 44 Κ.Χ.Ε.Ε. καὶ οὐδόλως ἐνεργεῖ ὡς δικαστήριο, ἀλλά, ὄντας, κατὰ πάγια νομολογία τῶν Διοικητικῶν Δικαστηρίων (ΣτΕ), συλλογικὸ διοικητικὸ ὄργανο, ἐκδίδει ὑποχρεωτικῶς διαπιστωτικὴ διοικητικὴ πράξη, χωρὶς αὐτὴ νὰ ἀποτελεῖ ἀπόφαση ᾿Εκκλησιαστικοῦ Δικαστηρίου, ἀφοῦ κινεῖται ἔξω ἀπὸ τὴν ὅλη διαδικασία τῆς ἐκκλησιαστικῆς δίκης.
Μὲ ἄλλα λόγια ἡ πράξη αὐτὴ τῆς καθαίρεσης, ποὺ εἰδικὰ προβλέπεται ἀπὸ τὸ ἰσχῦον ἄρθ. 160 τοῦ Ν. 5383/ 1932 γιὰ τὸν καταδικασθέντα ἀμετάκλητα γιὰ κακούργημα ᾿Αρχιερέα, δὲν εἶναι ἀποτέλεσμα δικαιοδοτικῆς κρίσης, μετὰ δηλαδὴ ἀπὸ ἔρευνα κανονικὴ, νομικὴ καὶ οὐσιαστική, ἀφοῦ κάτι τέτοιο ρητῶς τὸ ἀποκλείει καὶ κατηγορηματικὰ τὸ ἀπαγορεύει τὸ ἴδιο τὸ ἄρθρο 160 μὲ τὴ ρητὴ διατύπωση καὶ ἐπιταγή· «ἄνευ ἑτέρας τινὸς διαδικασίας».
᾿Αποτέλεσμα αὐτῶν τῶν ἀναντίρρητων νομικῶν διαπιστώσεων, ποὺ προπαρατέθηκαν, εἶναι καὶ τοῦτο, ὅτι ἡ πράξη αὐτὴ τῆς καθαίρεσης μὲ τὴν παραπάνω εἰδικὴ διαδικασία ποὺ ἐκδίδεται, δὲν ἀποτελεῖ ἀπόφαση Ε.Δ., μὲ συνέπεια, ἀφοῦ δὲν ἀποτελεῖ ἀπόφαση δικαστηρίου, νὰ μὴν ὑπόκειται οὔτε καὶ στὸ ἔνδικο μέσο τῆς ἔφεσης ἐνώπιον τοῦ Δευτεροβαθμίου Ε.Δ., ἡ ὁποία προϋποθέτει ὁπωσδήποτε πρωτοβάθμια οὐσιαστικὴ ἀπόφαση καὶ πάλι Ε.Δ. Καὶ τοῦτο διότι, ὅπως τονίσθηκε, ἡ πράξη αὐτή, τὴν ἔκδοση τῆς ὁποίας ὁ νομοθέτης ἀνέθεσε ἁπλῶς στὸ ᾿Εκκλησιαστικὸ Δικαστήριο, ὡς συλλογικὸ διοικητικὸ ὄργανο τῆς ᾿Εκκλησίας, ἐκδίδεται μὲ μόνη τὴν διαπίστωση ὅτι ἡ ποινικὴ καταδίκη τοῦ Μητροπολίτη γιὰ κακούργημα κατέστη ἀμετάκλητη, «ἄνευ ἑτέρας τινὸς διαδικασίας», χωρὶς καμμιὰ περαιτέρω οὐσιαστικὴ ἔρευνα, χωρὶς νέα δίκη καὶ χωρὶς καμμιὰ ἄλλη διαδικασία.
῾Ως ἀναγκαῖο συμπέρασμα ὅλων αὐτῶν ἐξάγεται ἀβίαστα τοῦτο. ῾Η ὑποχρεωτικῶς ἐκδοθεῖσα, κατὰ ρητὴ καὶ σαφῆ ἐπιταγὴ τοῦ ἄρθ. 160, διαπιστωτικὴ ἁπλῶς διοικητικὴ πράξη τῆς καθαίρεσης δὲν ἀποτελεῖ ἀπόφαση Ε.Δ. κατὰ τὴ διαδικασία τοῦ ἄρθρου 44 Κ.Χ.Ε.Ε. καὶ ἑπομένως δὲν μποροῦσε νὰ ἀσκηθεῖ κατ᾿ αὐτῆς ἔφεση ἐνώπιον τοῦ Δευτεροβαθμίου Ε.Δ. γιὰ τὴν ἐπανεξέταση σὲ δεύτερο βαθμὸ τῆς ὑπόθεσης. Αὐτὸ ἄλλωστε τὸ ἐγνώριζε καὶ ὁ καταδικασθεὶς Μητροπολίτης, ἀφοῦ οὔτε καὶ ὁ ἴδιος ἄσκησε ἔφεση, ὡς ὁ μόνος νομιμοποιούμενος, μέσα στὴν ἀποκλειστικὴ προθεσμία ποὺ ὁρίζεται στὸ νόμο των Ε.Δ. ᾿Αλλά, εἶναι ἐπίσης βέβαιο, ὅτι οὔτε καὶ κάποιο ἄλλο συνοδικὸ ὄργανο εἶχε (καὶ ἔχει καὶ σήμερα) τὴν ἐξουσία νὰ παραπέμψει αὐτὴ τὴν ὑπόθεση σὲ Δευτεροβάθμιο Ε.Δ.
῾Επόμενο τοῦτο εἶναι, ὅτι, ἀφοῦ ἡ πράξη τῆς καθαίρεσης κατὰ τὸ ἄρθ. 160 ἀναντίρρητα δὲν ὑπόκειται σὲ ἔφεση, δὲν μπορεῖ ἐξ ἀντικειμένου νὰ ἔχουμε καὶ τελεσίδικη κρίση Δευτεροβαθμίου Ε.Δ., ὅπως αὐτὸ προβλέπεται ἀπὸ τὸ ἄρθρ. 44 Κ.Χ.Ε.Ε., μὲ ἀποτέλεσμα νὰ μὴν εἶναι οὔτε νομικῶς παραδεκτὴ ἡ ἄσκηση τῆς προσφυγῆς τοῦ ἐκκλήτου ἐνώπιον τοῦ Πατριαρχείου, ὅπως ἄλλωστε καὶ τὸ ἴδιο τὸ Πατριαρχεῖο τὸ δέχθηκε.
Καὶ ἐπισφραγίζουμε τὸ σχόλιο μὲ τὴν ἀναντίρρητη διαπίστωση, ὅτι στὴν περίπτωση τῆς προκειμένης καθαίρεσης, ἡ ὁποία ἀπαγγέλθηκε ἁπλῶς μὲ διαπιστωτικὴ διοικητικὴ πράξη δέσμιας ἐνέργειάς του Ε.Δ. ὡς συλλογικοὺ διοικητικοῦ ὀργάνου καὶ «ἄνευ ἑτέρας διαδικασίας», δὲν ὑπῆρξε, οὔτε ἄλλωστε μποροῦσε ἐξ ἀντικειμένου νὰ ὑπάρξει, τελεσίδικη ἀπόφαση Δευτεροβαθμίου Ε.Δ., ἡ ὁποία ἀποτελεῖ προϋπόθεση ἀπαραίτητη γιὰ τὴν ἄσκηση τοῦ δικαιώματος τοῦ ἐκκλήτου στὸ Πατριαρχεῖο. Κάθε ἀντίθετη ἄποψη εἶναι παντελῶς ἀβάσιμη καὶ ἀντιβαίνει προδήλως καὶ στὸν Κ.Χ.Ε.Ε. καὶ στὸ νόμο 5383/1932 Περὶ Ε.Δ. Θὰ ἦταν ἐπὶ πλέον καὶ ἐπικίνδυνο, γιατί θὰ ἀποτελοῦσε ἄμεση ἐπέμβαση τοῦ Πατριαρχείου στὶς λειτουργίες τῆς ῾Ελληνικῆς Πολιτείας (Δικαστική, Νομοθετική, ᾿Εκτελεστική).
..........................................................