ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ

ΑΠΟ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΕ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

« ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ »

     Ήταν εποχή επαναστατική. Ο κόσμος είχε αλλάξει ριζικά. Με μια ασύλληπτα μεγάλη κίνηση του Μεγάλου Κωνσταντίνου το κέντρο της απέραντης αυτοκρατορίας είχε μεταφερθεί στη νέα πρωτεύουσα, την Κωνσταντινούπολη. Η Εκκλησία μόλις τότε έβγαινε από τις κατακόμβες, εκεί που επί αιώνες ήταν κρυμμένη μέσα στα σπλάγχνα της γης. Και ακριβώς αυτή την εποχή έγινε το μεγάλο θαύμα: Ήταν 6 Μαρτίου του έτους 326 μ.Χ., όταν η αυτοκρατορία ολόκληρη συγκλονίστηκε από τη θαυμαστή είδηση· μέσα από τα σπλάγχνα της γης, σαν από κάποια κατακόμβη και αυτός, φανερώθηκε ο Τίμιος Σταυρός του Κυρίου, χάρη στις επίμονες προσπάθειες της αγίας Ελένης.

     Το γεγονός συνδυάστηκε αυθόρμητα με το θρίαμβο της πίστεως έπειτα από τους αιώνες των φρικτών διωγμών. Από τότε άρχισε να γιορτάζεται η ανάμνηση της εύρεσης· επειδή όμως συνέπιπτε σε περίοδο κατανύξεως και πένθους, παρέμεινε μεν η τιμή προς το Σταυρό στην πλησιέστερη Κυριακή, την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, μεταφέρθηκε όμως η ανάμνηση της ευρέσεως στην εορτή της Υψώσεως, στις 14 Σεπτεμβρίου, η οποία καθιερώθηκε από τα εγκαίνια του ναού της Αναστάσεως, που έγιναν την 14η Σεπτεμβρίου του έτους 335. Ο μεγαλοπρεπής ναός της Αναστάσεως κτίστηκε και αυτός με την ανύστακτη φροντίδα της αγίας Ελένης, προκειμένου να τοποθετηθεί εκεί ο Τίμιος Σταυρός. Αργότερα, το έτος 626, η νίκη του αυτοκράτορος Ηρακλείου κατά των Περσών και η επαναφορά του Τιμίου Σταυρού στην Ιερουσαλήμ μετά από 14 έτη αιχμαλωσίας, συνετέλεσε ώστε η εορτή της Υψώσεως να αποκτήσει παγκόσμιο χαρακτήρα.

     Δεκαεπτά αιώνες πέρασαν από την εύρεση του Τιμίου Σταυρού. Η Βυζαντινή αυτοκρατορία, που είχε συνδέσει την αρχή της με την εμφάνιση του σημείου του Σταυρού στο Μέγα Κωνσταντίνο και στη συνέχεια με την εύρεση του Τιμίου Σταυρού από την αγία Ελένη, δεν υπάρχει πλέον. Ταυτόχρονα ο κόσμος μας δείχνει να απομακρύνεται κάθε χρόνο και περισσότερο από τη σκιά του Σταυρού του Κυρίου και να παραδίδεται με τη θέλησή του στις καυστικές ακτίνες της δαιμονικής πλάνης.

     Μέσα σ’ αυτόν τον κόσμο για μια ακόμη φορά  γιορτάζουμε φέτος τη μεγάλη εορτή της παγκοσμίου Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού. Ο εορτασμός αυτός θα πρέπει τώρα να μας κινήσει στο να συνειδητοποιήσουμε το βαθύτερο και ουσιαστικότερο νόημα της, που είναι ο θρίαμβος του Κύριου διά του Σταυρού επί του θανάτου και των δαιμονικών δυνάμεων.

     Θρίαμβος όντως! Πρωτίστως επί του θανάτου. Γι’ αυτό και επάνω στους τάφους τοποθετούμε το Σταυρό, για να φανερώσουμε ότι ο τάφος δεν είναι το τέλος, ο θάνατος είναι νικημένος, η κυριαρχία του προσωρινή και η δύναμή του περιορισμένη. Ο Σταυρός στους τάφους διακηρύσσει ότι ζούμε με τη μεγάλη ελπίδα της αιωνιότητας, ότι βλέπουμε πέρα από τον κόσμο τούτο, προσδοκούμε ανάστασιν νεκρών. Είναι σύμβολο της αναστάσεως και της αιωνίου ζωής, διότι, όπως λέει ο άγιος Εφραίμ ο Σύρος, «τούτω τω αγίω όπλω διέρρηξε Χριστός την παμφάγον του άδου γαστέρα» και μας χάρισε την αιώνια ζωή.

     Ταυτόχρονα ο Σταυρός του Χριστού είναι, όπως σημειώσαμε, σημείο του θριάμβου του Κυρίου επί των δαιμονικών δυνάμεων. Πολλοί και πριν και μετά τη σταύρωση του Κυρίου σταυρώθηκαν, λέει ο ιερός Χρυσόστομος, και όμως κανέναν απ’ αυτούς δε φοβούνται οι δαίμονες. Ενώπιον όμως του Σταυρού του Κυρίου φρίττουν και τρέμουν και «αποπηδώσι», φεύγουν μακριά «καθάπερ από πυρός», σαν να κινδυνεύουν από φωτιά.

     Μπορεί να υπάρχει πολύ κακό στον κόσμο. Μπορεί να φαίνεται ότι η ασέβεια, ο υλισμός και η αθεΐα κυριαρχούν παντού. Όμως οι πιστοί δεν πρέπει να λησμονούμε ποτέ ότι ο τελικός θρίαμβος ανήκει στο Σταυρό του Χριστού μας. Στο τέλος το μανιώδους υπερκοσμίου πολέμου που διεξάγεται τώρα η μόνη σημαία που θα κυματίσει θριαμβευτικά σε όλο το σύμπαν θα είναι η σημαία του Σταυρού.

     Οι αναγνώστες αυτών των σκέψεων ίσως περιμένουν τώρα να καταλήξουμε με μια θερμή παρακίνηση να αγαπήσουμε οι πιστοί περισσότερο το Σταυρό του Χριστού μας. Εμείς όμως αυτή τη φορά θα τους παρακαλέσουμε να κάνουν κάτι πιο απλό και εύκολο, Να εξετάσουν αν φέρουν επάνω τους το Σταυρό τους. Το Σταυρό, όχι κοκκαλάκια νυχτερίδων ή διάφορα δήθεν φυλαχτά και χαϊμαλιά. Και μάλιστα το Σταυρό ως όπλο κατά των δαιμόνων, όχι κάτι παράξενα κατασκευάσματα σε αλλόκοτα σχήματα σταυρού ως κόσμημα. Να μην αφηνόμαστε να βγαίνουμε άοπλοι στη ζωή και να γινόμαστε έτσι εύκολη λεία της μανίας και του μίσους των δαιμονικών δυνάμεων.

     Μέσα σ’ αυτόν τον όλο και περισσότερο δαιμονοκρατούμενο κόσμο είναι ανάγκη οι πιστοί να στρέφουμε τα βλέμματά μας με θέρμη στο Σταυρό του Κυρίου. Με θέρμη και με την ακράδαντη πεποίθηση ότι στο τέλος ο Σταυρός του Κυρίου θα θριαμβεύσει σε όλο τον κόσμο.

ΠΗΓΗ: www.xfd.gr

ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ" ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ: 

ΕΠΙΛΟΓΗ ΘΕΜΑΤΩΝ
Αρχιμ. Χρυσόστομος Μυλωνάς
Πρεσβύτερος Βασίλειος Γιαννακόπουλος

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ-ΤΕΧΝΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ
Πρεσβύτερος Βασίλειος Νικολόπουλος
Πρεσβυτέρα Νικολίτσα Γκοτσοπούλου

ΓΕΝΙΚΗ ΕΠΟΠΤΕΙΑ
Πρωτ. Βασίλειος Πετρόπουλος