ΙΕΡΑ ΚΑΙ ΟΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ

Δυστυχώς όλα.. Ιερά και όσια στην εκμετάλλευση

            Οι επερχόμενες άγιες ημέρες έχουν σκοπό την πνευματική ανάταση και την ευφροσύνη της ψυχής του κάθε πιστού.  Όμως το κυνήγι του κέρδους και του πολιτισμού δεν σέβεται ούτε τις άγιες ημέρες.  Σιγά – σιγά πέρασε και περνά όλο και περισσότερο τον καιροσκοπισμό και την αλλοίωση του νοήματος των εορτών.

            Τα παρακάτω κείμενα πιστοποιούν το του λόγου το αληθές και μάλιστα δια την τρομερή και δυσεβή εκμετάλλευση της μεγάλης μορφής του Μεγάλου Βασιλείου, του μεγάλου Πατρός της Εκκλησίας μας.  Τα δημιουργηθέντα έθιμα δεν έχουν καμμία σχέση με το θαυμαστό γεγονός της Βασιλόπιτας.                                                                                 κος Αθανάσιος Μπιλάλης - Θεολόγος

Η ιστορία της Βασιλόπιτας

Το έθιμο των ημερών απαιτεί ένα γλυκό «τυχερό» παιχνίδι... την κοπή της Βασιλόπιτας. Πολλές συνταγές κυκλοφόρουν όμως όλες έχουν ένα βασικό συστατικό ...το πολυπό-θητο φλουρί! Πριν την κόψετε, διαβάστε την ιστορία της.

Η ιστορία της βασιλόπιτας, είναι μία ιστορία που συνέβηκε πριν από εκατοντάδες χρόνια, πριν από 1500 χρόνια περίπου, στην πόλη Καισαρεία της Καππαδοκίας, στη Μικρά Ασία. Ο Μέγας Βασίλειος ήταν δεσπότης της Καισαρείας και ζούσε αρμονικά με τους συνανθρώπους του, με αγάπη, κατανόηση και αλληλοβοήθεια. Κάποια μέρα όμως, ένας αχόρταγος στρατηγός - τύραννος της περιοχής, ζήτησε να του δοθούν όλοι οι θησαυροί της πόλης της Καισαρείας, αλλιώς θα πολιορκούσε την πόλη για να την κατακτήσει και να τη λεηλατήσει.

Ο Μέγας Βασίλειος ολόκληρη τη νύχτα προσευχόταν να σώσει ο Θεός την πόλη. Ξημέρωσε η νέα μέρα και ο στρατηγός αποφασισμένος με το στρατό του περικύκλωσε αμέσως την Καισαρεία. Μπήκε με την ακολουθία του και ζήτησε να δει το Δεσπότη, ο οποίος βρισκόταν στο ναό και προσευχόταν. Με θράσος και θυμό ο αδίστακτος στρατηγός απαίτησε το χρυσάφι της πόλης καθώς και ότι άλλο πολύτιμο υπήρχε στην πόλη.

Ο Μέγας Βασίλειος απάντησε ότι οι άνθρωποι της πόλης του δεν είχαν τίποτε άλλο πέρα από πείνα και φτώχια, δεν είχαν να δώσουν τίποτε αξιόλογο στον άρπαγα στρατηγό. Ο στρατηγός με το που άκουσε αυτά τα λόγια θύμωσε ακόμα περισσότερο και άρχισε να απειλεί τον Μέγα Βασίλειο ότι...  θα τον εξορίσει πολύ μακριά από την πατρίδα του η κι ακόμη μπορεί να τον σκοτώσει.

Οι χριστιανοί της Καισαρείας αγαπούσαν πολύ το Δεσπότη τους και θέλησαν να τον βοηθήσουν. Μάζεψαν λοιπόν από τα σπίτια τους ότι χρυσαφικά είχαν και του τα πρόσφεραν, ώστε δίνοντας τα στο σκληρό στρατηγό να σωθούν. Στο μεταξύ ο ανυπόμονος στρατηγός κόντευε να σκάσει από το κακό του. Διέταξε αμέσως το στρατό του να επιτεθεί στο φτωχό λαό της πόλης.

Ο Δεσπότης, ο Μέγας Βασίλειος, που ήθελε να προστατέψει την πόλη του προσευχήθηκε και μετά παρουσίασε στο στρατηγό ότι χρυσαφικά είχε μαζέψει μέσα σε ένα σεντούκι. Τη στιγμή όμως που ο στρατηγός πήγε να ανοίξει το σεντούκι και να αρπάξει τους θησαυρούς, με το που ακούμπησε τα χέρια του πάνω στα χρυσαφικά έγινε το θαύμα!

'Ολοι οι συγκεντρωμένοι είδαν μία λάμψη και αμέσως μετά έναν λαμπρό καβαλάρη να ορμάει με το στρατό του επάνω στον σκληρό στρατηγό και τους δικούς του. Σε ελάχιστο χρόνο ο κακός στρατηγός και οι δικοί του αφανίστηκαν. Ο λαμπρός καβαλάρης ήταν ο 'Αγιος Μερκούριος και στρατιώτες του οι άγγελοι.

'Ετσι σώθηκε η πόλη της Καισαρείας. Τότε όμως, ο δεσπότης της, ο Μέγας Βασίλειος, βρέθηκε σε δύσκολη θέση! Θα έπρεπε να μοιράσει τα χρυσαφικά στους κατοίκους της πόλης και η μοιρασιά να είναι δίκαιη, δηλαδή να πάρει ο καθένας ο,τι ήταν δικό του. Αυτό ήταν πολύ δύσκολο. Προσευχήθηκε λοιπόν ο Μέγας Βασίλειος και ο Θεός τον φώτισε τι να κάνει. Κάλεσε τους διακόνους και τους βοηθούς του και τους είπε να ζυμώσουν ψωμάκια, όπου μέσα στο καθένα ψωμάκι θα έβαζαν και λίγα χρυσαφικά.

'Οταν αυτά ετοιμάστηκαν, τα μοίρασε σαν ευλογία στους κατοίκους της πόλης της Καισαρείας. Στην αρχή όλοι παραξενεύτηκαν, μα η έκπληξή τους ήταν ακόμη μεγαλύτερη όταν κάθε οικογένεια έκοβε το ψωμάκι αυτό κι έβρισκε μέσα τα χρυσαφικά της. Ήταν λοιπόν ένα ξεχωριστό ψωμάκι, η βασιλόπιτα . 'Εφερνε στους ανθρώπους χαρά κι ευλογία μαζί. Από τότε φτιάχνουμε κι εμείς τη βασιλόπιτα με το φλουρί μέσα, την πρώτη μέρα του χρόνου, τη μέρα του Αγίου Βασιλείου....

Πηγή: http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr

Ποιο είναι το ψέμα και ποια η αλήθεια για τον Άγιο Βασίλη;

            Oι γιορτές πλησιάζουν και η χριστουγεννιάτικη, κα­τά νέα εποχή, ατμόσφαιρα της πόλης μας και κάθε πόλης  αρχίζει και καρναβαλοποιείται. Τελικά ο καρνάβαλος στην Ελλάδα γιορτάζεται δυο φορές το έτος. Μια κοντά στο Πάσχα, κατά πόδας προ αυτού, αφού μετακινείται το Πάσχα, ως "προεόρτιο" της μεγάλης γιορτής της Ορθόδοξης  χριστιανοσύνης, και μια καθ' όλη την περίοδο του δωδεκαημέρου των Χριστουγέννων ή μάλλον για  να ακριβολογούμε για ένα και μισό μήνα προ των Χριστουγέννων.  Ήδη ο μίστερ κόκα-κόλας με το  "ψευδώνυμο Αι-Βασίλης, εμφανίσθηκε για να προλάβει να δώσει τη χαρά με το τσουβάλι απ' τις αρχές του Νοέμβρη.  Όλος λοιπόν αυτός ο "χαβαλές"  που έχει την αξίωση να ονομάζε­ται "χριστουγεννιάτικος διάκοσμος", αναρωτιέμαι τί σχέση έχει  με τη μεγάλη γιορτή της Χριστιανοσύνης.

            Από πού να πιάσεις το θέμα, από : πνευματική ή από αισθητική πλευρά; Το ψέμα και η κακογουστιά  συναγωνίζονται στο πώς θα απο­προσανατολίσουν τον άνθρωπο  και θα τον κάνουν δέκτη αυτής της υποτιθέμενης χαράς, της Χαράς -.φούσκας που προωθεί η παγκοσμιοποίηση και εμείς οι μεγάλοι "χαρούμενα θύματα" αποδεχόμαστε ξεχνώντας, ότι θα δώσουμε λόγο για το είδος της τροφής που δίνουμε στα παι­διά μας.

            Αυτό το καρνα­βάλι που διαφη­μίζει έμμεσα, πλην πονηρά, ως κόκα-κόλα, με το κόκκινο άσπρο χρώμα, σήμα κα­τατεθέν της αντί­στοιχης εταιρεί­ας και το ονομάσανε Αι Βασίλη λέτε να έγινε στην τύχη; Λέτε οι εται­ρίες παιχνιδιών να αποβλέπουν στην γνήσια ψυ­χαγωγία των παι­διών και να νοιά­ζονται για την πνευματική συγ­κρότηση των αθώων υπάρξε­ων που εμείς δια­χειριζόμαστε; Μα­νούλες έλεος! Λυπηθείτε τα παι­διά σας.

            Ο Άγιος Βασίλης, πρέπει να μάθει το παι­δί, ότι δεν είναι ένας γέρος με με­γάλη κοιλιά, χα­ζοχαρούμενος, με μορφή μεθύστα­κα που έρχεται με το έλκηθρο και φέρνει παιχνί­δια στα παιδάκια. Διδάξτε στα παιδιά σας την αληθινή, ιστορία του Αγίου, ο οποίος εν τη ζωή ακό­μη απεκαλείτο μέγας. Αγαπούσε γενικά τον άνθρωπο και πρόσφε­ρε σ' αυτόν μέχρι το θάνατο του, κυρίως όμως αγαπούσε τον Θεό. Γι' αυτό η προσφορά του στον άν­θρωπο έμεινε εις τον αιώνα επει­δή αφετηρία είχε το Θεό. Η παράδοση μας με τα δώρα και την πίττα που έχουν σχέση με τον Άγιο είναι γνήσια και ωφέλιμη αλ­λά έτσι όπως τη διδαχθήκαμε απ' τις παλαιότερες γενιές που δεν εί­χαν ακόμη αλλοτριωθεί, και όχι όπως σερβίρεται απ' τη νέα τάξη πραγμάτων στις μέρες μας.

             Ο Άγιος Βασίλειος είναι ένας από τους πλέον μορφωμένους Αγίους μας, πανεπιστήμων στην κυριολεξία! Στο Πανεπιστήμιο Αθηνών όπου σπούδασε ο Άγιος παρείχετο εγκυ­κλοπαιδική μόρφωση μάλλον πα­ρά ειδική όπως τώρα. Ο Αγ. Βασί­λειος παρακολούθησε και τους τρεις κύκλους της επιστήμης κα­τά το τότε επικρατούν σύστημα, δηλαδή ρητορική (σημερινή Νο­μική), ηθική, αστρονομία, γεωμε­τρία, αριθμητική, γεωγραφία και την μεταφυσική (Θεολογία). Στις εννέα ομιλίες που έγραψε στην εξαήμερο της Π.Δ. μπορεί κανείς να διαπιστώσει τις άπειρες γνώσεις που είχε απ' όλες τις επι­στήμες που σπούδασε. Σωματικά ήταν αδύνατος λόγω ασθένειας που υπέβοσκε πάντα, και συνεχούς άσκησης, διέθετε όμως έναν χαρακτήρα ατσάλινο και ήθος που ενέπνεε τους πάντες ακόμη και τους εχθρούς του. Τόση ήταν η αγάπη των νέων της Καισαρείας προς το πρόσωπο του που παρατηρούνταν το φαινόμε­νο να μιμούνται και τα σωματικά του ελαττώματα. Όταν απευθυ­νόταν προς τους νέους, ο ανοιχτός χώρος όπου συγκεντρώνονταν ήταν κατάμεστος και έχοντας ο ίδιος ολοκληρωμένη μόρφωση ζητού­σε απ' αυτούς να γευθούν της παι­δείας. Τους παρότρυνε να προ­σέρχονται στους εθνικούς (ειδω­λολάτρες) διδασκάλους αλλά τό­νιζε να προσέχουν και να παίρ­νουν απ' αυτούς ό,τι είναι χρήσι­μο και ακίνδυνο. Αν η Αγ. Γραφή είναι οδηγός του ανθρώπου η εθνική (μη χριστια­νική) λογοτεχνία είναι προπαίδεια στη πνευματική και θεία ζωή και αναγκαίος βοηθός στην εν γένει ζωή του, κατά τον Αγ. Βασίλειο.

            Τα δώρα λοιπόν που ο Αι-Βασίλης φέρνει στα παιδιά είναι βιβλία και γράμματα κυρίως όπως μας μάθανε οι παλαιότεροι αυτό που ζητούσε ο Άγιος απ' τους νέους. Ο νεοταξικός όμως κοκα-κόλας που πήρε τη θέση του Αγίου μ' αυ­τή τη γελοία εμφάνιση που του δώσανε οι εταιρίες παιχνιδιών προ­ωθεί άλλα πράγματα... Με τόση σαβούρα στη γη σήμερα που πουλιέται και αγοράζεται. Με τόσο υπερβολικό τεχνικό φως που στολίζουμε βιτρίνες, δρόμους και σπίτια, με τόση ψεύτικη δηλ. λάμ­ψη πώς θα καταφέρει ο άνθρω­πος - θύμα να υψώσει τα μάτια του στον ουρανό για να δει το θεϊκό εκείνο αστέρι που οδηγεί στο αλη­θινό φως;

Πώς, να καταφέρει το παιδί που παίζει ανέμελα (πλην πληκτικά) με το πλήθος των παιχνιδιών που του παρέχει οι ψεύτικος Αι - Βα­σίλης, μίστερ κόκας, να προσεγ­γίσει τον πραγματικό Άγιο - Βα­σίλειο που εξέθρεψε γενιές και γε­νιές με το "Βαστάει εικόνα και χαρ­τί, χαρτί και καλαμάρι. Το καλα­μάρι έγραφε και το χαρτί μιλού­σε...";

Ευτυχώς υπάρχουν άνθρωποι που ανησυχούν για την παγκοσμιοποιημένη μορφή της παράδοσης μας και μας προτείνουν κάρτες για τη νέα χρονιά με τον γνήσιο ελ­ληνορθόδοξο δικό μας Άγιο. ………

Αργυρή Γεωργιάδου

_________________________________________________________

ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ" ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ:

ΕΠΙΛΟΓΗ ΘΕΜΑΤΩΝ

Πρωτ.  Βασίλειος Γιαννακόπουλος

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ-ΤΕΧΝΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ
Πρεσβυτέρα Νικολίτσα Γκοτσοπούλου


ΓΕΝΙΚΗ ΕΠΟΠΤΕΙΑ
+ ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ