35 ΧΡΟΝΙΑ ΜΙΑΣ ΘΥΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ

ΕΠΕΤΕΙΑΚΑ

________________Στις 19 Νοοεμβρίου 2013, με την Χάρη του Κυρίου μας, συνεπληρώθησαν τριάντα και πέντε (35) χρόνια μιάς ταπεινής ποιμαντικής προσφοράς, την οποίαν ωνομάσαμε  "θυσιαστική πορεία".

________________Οι εν Κυρίω Συνεργάτες μας ήθελαν να διοργανώσουν εορταστικές εκδηλώσεις,
ώστε να τιμηθή η επετειακή αυτή εορτή. Εμείς όμως δεν αποδεχθήκαμε την πρόταση και προσφορά τους, όχι βέβαια από ακαταδεξία! Οι καιροί δεν επιτρέπουν εορτές και τα συναφή. Η δυστυχία έχει ειβάλει στη Χώρα μας. Δεχθήκαμε όμως κατ' ανάγκην να οργανωθή κάτι τέλος πάντων "σεμνά καί ταπεινά", ώστε να μη αποσιωπηθή μια σημαντική προσωπική επέτειος. Διότι τριάντα πέντε χρόνια στο πηδάλιο μιάς ιστορικής μεν, αλλά και προβληματικής, ένεκα του πλήθους των μικρών χωριών της, μάλιστα δε και ορεινών, Μητροπόλεως δεν είναι και τόσο ευχερές άγώνισμα!

___________Έτσι, λοιπόν, την Κυριακή 24 Νοεμβρίου, στον Καθεδρικό Ναό Φανερωμένης του Αιγίου, τελέσθηκε μιά ευχαριστιακή θεία λειτουργία με τη συμμετοχή  των Σεβ. Μητροπολιτών Βρεσθένης κ. Θεοκλήτου καί Κοζάνης κ. Παύλου, κατά τη διάρκεια της οποίας τον θείο λόγο εκήρυξεν ο Πανοσ. Αρχιμ. π. Ιωακείμ Βενιανάκης, Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς ημών Μητροπόλεως και εκλεκτός Συνεργάτης μας. Την ομιλία αυτή δημοσιεύουμε παρακάτω.

___________Στα πλαίσια επίσης των εορταστικών εκδηλώσεων, οι οποίες επαναλαμβάνω, έγιναν ταπεινά και αθόρυβα, με λιτότητα κια σεμνότητα, έλαβαν χώρα τα εξής γεγονότα: 

1. Παράθεση Γεύματος ή Δείπνου προς όλους τους Συνεργάτες του Μητροπολιτικού μας Γραφείου και προσφορά αναμνηστικών δώρων πρός ένα έκαστον εξ αυτών, ως ευλογία.
2. Ομοίως, παράθεση Γεύματος ή Δείπνου προς όλους τους εργαζομένους στα Γηροκομεία μας, το "ΚΑΛΛΙΜΑΝΟΠΟΥΛΕΙΟ" στα Καλάβρυτα καί τον "ΑΓΙΟ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟ" στο Αίγιο, προς τους οποίους προσεφέρθη επίσης ένα αναμνηστικό δώρο.
3. Κυκλοφορία μιάς αναμνηστικής εκδόσεως με τίτλο "Όλα για τη δόξα του Χριστού! 1978-2013, 35 ΧΡΟΝΙΑ ΘΥΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ" από τις Εκδόσεις μας "ΒΙΒΛΙΟ και ΕΙΚΟΝΑ", στην οποία έχουμε καταχωρίσει προσωπικές αναμνήσεις από την ζωή μας γενικώτερα. Το βιβλίο αυτό αποστέλλεται δωρεάν εις όσους το επιθυμούν.  
4. Τέλος και το ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ του έτους 2014, του οποίου την ύλη επιμελήθηκε ο Πανοσ. Αρχιμ. π. Καλλίνικος Πουλής με την άγρυπνη συμπαράσταση του Θεολόγου κ. Δημ. Μαμάκη, έχει αφιερωθή στην προσωπική μας επέτειο.
    ______________Με τον τρόπο αυτό χωρίς τυμπανοκρουσίες και χωρίς πολλά "φρου-φρου" καταγράφτηκε μια προσωπική επέτειος, ώστε να δοξασθή τό όνομα του Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, ουσιαστικά δε έκλεισε και ο βιολογικός μας κύκλος, καθ΄ όσον τώρα πια δεν έχουμε καιρό για νέες  και μεγαλόπνοες δημιουργίες!                                                          _____________Τώρα πια εισερχόμεθα στη "συντήρηση", αφού από τώρα και εμπρός καθίσταται αναγκαίο να δίδουμε λίγο χρόνο και στον εαυτό μας, κυρίως δε στη συντήρηση της υγείας μας. Με τη βοήθεια του Κυρίου και είμεθα και αισθανόμεθα πολύ καλά εξ επόψεως σωματικής και πνευματικής υγείας! Αλλά τά εβδομήντα πέντε χρόνια ζωής, που έχουν περάσει πιά, δεν σου επιτρέπουν άλματα, ανοίγματα, περιπέτειες, υπερβολές κλπ.! Τα βήματά μας πρέπει να είναι μετρημένα και προσεκτικά, όσο ο Κύριος θα μας επιτρέπει να κρατάμε το πηδάλιο της νοητής νηός, που λέγεται Μητρόπολις. Η Ιερά Σύνοδος, πρός τήν Οποία ετολμήσαμε να ανοίξουμε δρόμους με την "εν δυνάμει παραίτησίν" μας δυστυχώς δεν αντιλήφθηκε το ημέτερο τόλμημα. Κάποιοι Συνοδικοί Αρχιερείς -ονόματα δέν γράφουμε- ηνάλωσαν εαυτούς σε μια επιθετική -αναίτια δέ- στάση εναντίον του προσώπου μας και με τον τρόπο αυτό απέδειξαν το ανάδελφον, που υπάρχει στην καρδιά τους! Κάποιος εκ των Συνοδικών, ο οποίος τώρα πια έχει ξεπεράσει τα 75 χρόνια της ηλικίας του, ακούσθηκε να φωνάζει σε κατάσταση θυμού, σε κατάσταση εξαλλωσύνης: "Να κάνουμε δεκτή την παραίτησή του τώρα! Να ορίσουμε αμέσως Τοποτηρητή!" Παρέβλεψεν ο ευλογημένος είκοσι (20) Αρχιερείς εν ενεργεία, οι οποίοι έχουν υπερβή το ογδοηκοστό (80ό) έτος της ηλικίας των και σταμάτησε σε μας που είμαστε εβδομήντα πέντε και κάτι...... Εδώσαμε, λοιπόν, το κλειδί στα χέρια των Μελών της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, ώστε να μας απαλλάξουν των καθηκόντων μας χωρίς ευτελιστικές διατυπώσεις, χωρίς την αποστολή πανεπιστημιακών ιατρών, χωρίς τις διαπομπεύσεις κλπ. του άρθρου 34 &2,3,&4 του Ν. 590/97, ΑΛΛΑ ΤΙΝΕΣ ΤΩΝ ΣΥΝΟΔΙΚΩΝ ΜΕΛΩΝ δέν κατώρθωσαν να αρθούν στο ύψος των! Ανθρώπινο είναι βέβαια και αυτό, αλλά για την Εκκλησία ζημιογόνο! Θα το επαναλάβουμε έτσι για την ιστορία: Στην Ιερά Σύνοοδο στις 19 Νοεμβρίου 2014 καταθέσαμε την παραίτησή μας με ανοικτή ημερομηνία, ώστε η Διοίκηση της Εκκλησίας να αποφασίσει σχετικώς, να την ενεργοποιήσει δηλ. και να την αποδεχθή, όταν εμείς, είτε λόγω της ηλικίας, είτε λόγω της καταστάσεως της υγείας μας, δέν θα είμεθα πλέον ικανός νά επιτελέσουμε το καθήκον μας και το ιερό χρέος μας στον τόπο αυτό, τον οποίον διακονούμε, αναλίσκοντες όλες μας τις δυνάμεις επι τριάντα και πέντε συναπτά έτη (35)! Δυστυχώς η Ιερά Σύνοδος, πρός τήν Οποία ετολμήσαμε να ανοίξουμε δρόμους με την "εν δυνάμει παραίτησίν" μας δεν αντιλήφθηκε το ημέτερο τόλμημα! Δικό της το λάθος! 
   
   ______________Δοξάζουμε το όνομα του Σωτήρος Χριστού για τη μεγάλη Του συγκατάβαση στην αναξιότητά μας. Μας ευλόγησε, μας εστήριξε σε ώρες δοκιμασίας, μας έδωσε υγεία σώματος καί πνεύματος, επλημμύρισε την καρδιά μας με ένθεο ζήλο καί ενθουσιασμό, μας έδωσε θάρρος, ώστε να στηλιτεύουμε το κακό και να ελέγχουμε τους παραβάτες κατά το παράδειγμα των Προφητών και των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας, ευλόγησε την σκέψη μας και την γραφίδα μας και πολύ μας ελέησε, ώστε με θάρρος να δίδουμε καθημερινά την μαρτυρία μας, μαρτυρία Ιησού Χριστού!
   
   ________________Με όλη μου την καρδιά σας παρακαλώ, αδελφοί μου,  νά δοξάσετε μαζί μου τον Νυμφίο μας Χριστό. Σας προσκαλώ με τα λόγια της θείας λειτουργίας του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου: "Μεγαλύνατε τον Κύριον συν εμοί, και υψώσωμεν τό όνομα Αυτού επί το αυτό" (Ψαλμ.33,4). "Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον από του νυν και έως του αιώνος". Αμήν.

  Αίγιον, 10 Φεβρουαρίου 2014

+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

                                 Σημ. Διαμαρτυρόμενοι για τη στάση ενός συγκεκριμένου Συνοδικού Αρχιερέως, σεβαστού δέ εις ημάς και κατά πάντα σεβασμίου, κατά τήν ώρα της συζητήσεως της παραιτήσεώς μας, καταχωρίσαμε τα παραπάνω τα περί της παραιτήσεως, έτσι για την ιστορία! Το προκεχωρημένο της ηλικίας μας ενίοτε ταυτίζεται και με κάποιες έμμονες ιδέες! Ζητήσαμε τα Πρακτικά της Συνεδρίας, αλλά, για να προστατεύσουν  τον αντιρρησία Αδελφόν Αρχιερέα, ....δεν μας τά έδωσαν!
Έτσι, λοιπόν, κατ' ανάγκην εφθάσαμε στο "ειπέ τη Εκκλησία" (Ματθ.18,17)

                                                             ******************                                                                  

Κύκλω τής τραπέζης σου ευφράνθητι, 

καθορών σου Ποιμενάρχα, 

τά έκγονα, φέροντα κλάδους αγαθοεργίας»

                     Σήμερα, Σεβασμιώτατε πάτερ και Δέσποτα , τούτη τη σημαντική ημέρα της ζωής σας, που σίγουρα εκείνο τον Νοέμβριο του 1978 την καταγράψατε στα μύχια της καρδίας σας, όταν ως επίσκοπος και πατέρας πνευματικός ήρθατε για να ενθρονιστήτε στις καρδιές του Αιγιώτικου και Καλαβρυτινού λαού, σήμερα λοιπον  γύρω σας , γύρω από την Τράπεζα της Θείας Ευχαριστίας, ευρισκόμεθα όλα τα πνευματικά σας τέκνα, ευρίσκονται όλοι οι πρωτοπόροι συνεργάτες σας  διά να χαρούμε μαζί σας αλλά και να συνδοξάσουμε τον Θεό «υπέρ πάντων ων ίσμεν και ων ουκ ίσμεν αφανών και φανερών ευργετημάτων  των υπέρ ημας γεγενημένων » εκ των τιμίων χειρών σας.

                 Συμπληρώνετε 35 χρόνια μια ολόκληρη δηλαδή ζωή,  εκούσιας θυσίας και  πολυκάρπου, πολυπόνου και πολυμόχθου προσφοράς και διακονίας

Πριν 35 έτη σας υποδέχθηκε  το ποίμνιό σας στηρίζοντας πάνω σας χρυσες ελπίδες για την αναγέννηση , ανάπλαση και αναμόρφωση της τοπικής μας Εκκλησίας. Και δεν έπεσαν έξω διότι εκπληρώσατε και εξακολουθείτε να εκπληρώνετε ακούραστα τα οράματα και τα όνειρα των πιστών ψυχών δινοντάς τους μέχρι σήμερα  ό, τι μεγαλύτερο και ωραιότερο και τελειότερο υπάρχει σε τούτη και στην άλλη ζωή, τον Χριστό μας. Ακόμα στα ώτα των παλαιοτέρων αντηχούν τα λόγια εκείνα τα τόσο συμβολικά αλλά και τόσο ουσιαστικα του ενθρονιστηρίου λόγου σας : «Τα κεριά που καίγονται και τα δικηροτρίκηρα που περιβάλλουν τον Επίσκοπο κατά την θεία λατρεία, είναι για να του θυμίζουν το θυσιαστικό πνεύμα του υψίστου Αρχιερατικού Αξιώματος. Όπως αυτά καίγονται και λιώνουν, έτσι και εγώ πρέπει να καίγομαι από αγάπη και να λιώνω στη διακονία τη δική σας» . Και ποιος λοιπόν θα μπορούσε να αντείπει στο ότι ολόκληρη η αρχιερατικής σας ζωή δεν είναι μια διαρκής,  ακατάπαυστος, νυχθήμερη διακονία? Και αν εμείς σιωπήσουμε τότε λίθοι κεκράξονται. Δεν θα τολμήσω να κάνω λεπτομερή αναφορά στο πολυσχιδές έργο σας  κατά τομέα, διότι σίγουρα θα σας αδικήσω . Διότι έργο του Επισκόπου δεν είναι μόνον όσα φαίνονται και ακούγονται αλλά και οι αλάλητοι και σιωπηροί στεναγμοί της πατρικής, αγαπώσης και καιομένης καρδίας σας, τα δάκρυα των αγώνων και των προσευχών σας, οι εν τω κρυπτώ απλόχερες ευεργεσίες σας που μόνον ο Κύριος γνωρίζει. Με την δημιουργική σας παρουσία είστε αφοσιωμένος στην διαποίμανση του τόπου αυτού, εργαζόμενος με τον λόγο, τα έργα , και την γραφίδα, ορθοτομώντας τον λόγο της αληθείας,  εμπνέοντας και κληροδοτώντας μας, σοφία Θεού, υπόδειγμα συνέσεως, ζέουσα πίστη, και θυσιαστική αγάπη για τον Χριστό και την Εκκλησία.  Το έργο σας αποτελεί προ­σφο­ρά προς τον δι­δά­σκα­λο, Λυ­τρω­τή και Σω­τή­ρα μας Χρι­στό, με α­να­γω­γή στον ου­ρά­νι­ο Πα­τέ­ρα, ό­πως ο ί­δι­ος ο Κύ­ρι­ος δι­δά­σκει: «Ε­άν τις ε­μοί δι­α­κο­νεί, τι­μή­σει αυ­τόν ο Πα­τήρ» (Ι­ω. 12,26). Και όλοι εμείς οι μαθητές σας σας ζούμε , να με­ρι­μνάτε, να σχε­δι­ά­ζετε, να α­γω­νι­άτε, να α­νη­συ­χεί τε  γι­α το έρ­γο της Εκ­κλη­σί­ας, και ταυτόχρονα νοιώθουμε να  παίρνετε  α­να­πνο­ές ελ­πί­δος, επαναλαμβάνοντας πρός όλους μας τους λό­γους των α­γί­ων Α­πο­στό­λων: «Η­μείς δε τη προ­σευ­χή και τη δι­α­κο­νί­α του λό­γου προ­σκαρ­τε­ρή­σο­μεν α­δελ­φοί» (Πραξ. 6,4), γι­α την πο­ρεί­α της Εκ­κλη­σί­ας του Χρι­στού. 

                    Η πο­ρεί­α σας στην Εκκλησία είναι μί­α συ­νε­χής προ­σπά­θει­α, έ­νας α­κά­μα­τος τρό­πος ζω­ής, έ­νας σκλη­ρός α­γώ­νας, μι­α ευ­ρη­μα­τι­κή α­να­ζή­τη­ση λύ­σε­ως στα προ­βλή­μα­τα που συ­νε­χώς α­να­φύ­ο­νται, μι­α α­δι­ά­κο­πη σύ­γκρου­ση με συμ­φέ­ρο­ντα και πα­λαι­ές πι­κρί­ες, υ­πήρ­ξε ά­μυ­να και ε­πί­θε­ση στα μέ­τω­πα της α­θε­ΐ­ας, του υ­λι­σμού και κά­ποι­ων μο­ντέρ­νων ι­δε­ών, υ­πήρ­ξε ε­νί­ο­τε πά­λη πνευ­μα­τι­κή με την ύ­βρι και τη συ­κο­φα­ντί­α. Και μέ­σα σ’ αυ­τή την α­τμό­σφαι­ρα των α­γώ­νων και της α­γω­νί­ας, στέκεσθε όρ­θι­ος, ι­σχυ­ρός, νη­φά­λι­ος, προ­ση­νής και φι­λι­κός «πά­ντα ι­σχύ­ων εν τω εν­δυ­να­μού­ντι Χρι­στώ» (Φι­λιπ. 4,13). 

Με­ρι­κοί πα­ρά­γο­ντες ε­πέ­κρι­ναν, δι­ε­φώ­νη­σαν, αμ­φι­σβή­τη­σαν, πα­ρε­ξή­γη­σαν, πα­ρερ­μή­νευ­σαν, και γε­νι­κώς προ­σε­πά­θη­σαν να βλά­ψουν αυ­τό το έρ­γο με ταυ­τό­χρο­νη α­πό­πει­ρα να μει­ώ­σουν την α­κτι­νο­βο­λί­α της προ­σω­πι­κό­τη­τος σας Ε­π’ αυ­τού του φαι­νο­μέ­νου, ο λό­γος του Κυ­ρί­ου έρ­χε­ται λυ­τρω­τι­κός και το­μώ­τε­ρος υ­πέρ πά­σαν μά­χαι­ραν: «Ει ε­μέ ε­δί­ω­ξαν και υ­μάς δι­ώ­ξου­σιν, ει τον λό­γον μου ε­τή­ρη­σαν και τον υ­μέ­τε­ρον τη­ρή­σου­σιν· αλ­λά ταύ­τα πά­ντα ποι­ή­σου­σιν υ­μίν δι­α το ό­νο­μά μου, ό­τι ουκ οί­δα­σι τον πέμ­ψα­ντά με» (Ι­ω. 15,20-21). Ό­ταν οι άν­θρω­ποι δεν πι­στεύ­ουν στο Χρι­στό, πως θα πι­στεύ­σουν σ’ αυ­τούς που τον υ­πη­ρε­τούν; 

Ως Επίσκοπος είσθε Λειτουργός και μύστης των Ιερών Μυστηρίων άριστος, ιεροπρεπής. Φροντίζοντας συγχρόνως όλα αυτά τα χρόνια να πλαισιώσετε την διακονία και τους καρποφόρους αγώνες σας από αξιόλογους, ενάρετους και καλλιεργημένους κληρικούς, άξιους πνευματικούς συνοδοιπόρους στο πολυσήμαντο έργο σας.

Διδάσκαλος και κήρυκας του θείου λόγου δεινός και ακούραστος συγχρόνως δέ χειριστής άριστος του γραπτού λόγου. Μέσα από τα γραπτά σας διαβλέπει ο αναγνώστης την μαχητικότητα,  την τόλμη, το θάρρος να λέτε τα πράγματα όπως είναι χωρίς περιστροφές , δισταγμούς, υπολογισμούς, δουλοπρέπειες, και επιτηδεύματα. Να λέτε την αλήθεια, ,  που ο Χριστός βάζει στην καρδιά σας, σαν άλλος Πρόδρομος, όπως είναι ωμή, γυμνή, και τε τραχηλισμένη  ενώπιον ενώπιον ισχυρών θεσμικών  πολιτικών πολιτειακών και εκκλησιαστικών προσώπων. Είναι κάτι για το οποίο εμείς οι συνεργάτες σας, πολλές φορές εκ της φυσικής μας αδυναμίας διαφωνούμε, Σεις όμως σταθερά εμμένοντας μας λέτε με περισσή παρρησία  «αυτός είμαι και δεν αλλάζω , ό,τι κιαν μου κοστίσει.». Και εμείς οι μαθητές σας, και τα  παιδιά σας, σας θαυμάζουμε και διδασκόμαστε από σας.

Διοικητής εύστροφος και ικανός, υπεύθυνος, δίκαιος, αντικειμενικός, ρεαλιστής. Συγχρόνως δε και προπάντων κοινωνικός εργάτης ακάματος. Και τουτο περίτρανα αποδεικνύεται στον τομέα της Φιλανθρωπίας στον οποίο πρωτοστατήσατε , και είσθε πράγματι πρωτοπόρος καθώς οι  πρότυπες για ολόκληρη την περιοχή κοινωνικές δομές που δημιουργήσατε και εξακολουθείτε να δημιουργείται  ανακουφίζουν δεκάδες ενδεείς συνανθρώπους μας, στην Αιγιάλεια και τα Καλάβρυτα. Το Καλλιμανοπούλειο, ο Άγιος Χαράλαμπος, η Μονάδα Κατακοίτων, συνδράμουν,  στηρίζουν και περιθάλπουν τα γηρατειά. Παρά δε το γεγονός των οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν αγρυπνείτε και αγωνίζεσθε ,με την δυναμική ορμή νεανίου, ακούραστα για να βρειτε λύση, ελπίζοντας πρώτον  στην βοήθεια του Θεού. Και ο Θεός σας απαντά και ενώ φαίνεται όλα να τελειώνουν και να αφανίζονται, απο το πουθενα ανατέλει και πάλι η ελπίδα για τροφίμους και εργαζομένους δείγμα περίτρανο ότι τα έργα των χειρών σας τα έχει ευλογήσει ο Θεός.  Το Στέκι και το Κελάρι της Αγάπης προσφέρουν ένα ζεστό γεύμα και βασικά είδη διαβίωσης στους δοκιμαζόμενους σήμερα από την οικονομική ανέχεια αδελφούς μας. Τα Αγγελουδάκια, οι ΝΕΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ, το ΟΡΑΜΑ, η Σχολή Βυζαντινής Μουσικής , η Σχολή Αγιογραφίας,  το Ιντερνετ για τους φοιτητές , αποτελούν το πενταπόσταγμα της αγωνίας, της πατρικής  αγάπης, του αμέριστου ενδιαφέροντός σας για τους νέους μας,  που συνθλίβονται σήμερα από τα πολιτικά και φιλοσοφικά συστήματα, για την ψυχική και πνευματικής του καλλιέργεια με τον λόγο του Χριστού τον οποίο σεις διδάσκεται  έργω τε και λόγω.

                        Σεβασμιώτατε, δεν θέλω να παρασυρθώ από μία τόσο μεστή έργων και λόγων αγαθών τριακονταπενταετή ποιμαντορία, διότι σίγουρα δεν θα έχει τέλος. Σήμερα απλά επιθυμούμε να σας πούμε  όλοι εμείς οι Συνεργάτες σας, τα πνευματικά σας παιδιά, κληρικοί και λαϊκοί ένα μεγάλο-μέγιστο ευχαριστώ.

Σας ευχαριστούμε διότι όλα αυτά τα χρόνια μας εμπιστευθήκατε και μας ανέχεσθε παρά τις όποιες αδυναμίες και τα λάθη μας για τα οποία ταπεινά ζητάμε και πρώτη η ελαχιστότητά μου να μας συγχωρήσετε..

                          Σας ευχαριστούμε διότι μας διδάσκεται καθημερινά με την  ανυπέρβλητη αγάπη σας, την υπομονή  που επιδεικνύεται σε όλες τις δύσκολες στιγμές, το θάρρος , την μαχητικότητα, την τόλμη αλλά προπάντων με την βαθειά σας πίστη και αφοσίωση στον Κύριό μας.

                            Σας ευχαριστούμε  για τις αγωνίες, τις εκ βάθους καρδίας προσευχές σας, την διαρκή συμπαράσταση και συναντίληψη για τον καθένα από μας ως και για κάθε άνθρωπο, για κάθε ψυχή που σας πλησιάζει και εναποθέτει στο ωμοφόριό σας τα προβλήματα και τις αμαρτίες του.

                            Μακαρίζουμε  τους αειμνήστους γονείς σας που σας αφιέρωσαν στο Χριστό και την Εκκλησία του και που σήμερα σίγουρα θα χαίρονται και θα αγάλλονται μαζί με όλους τους αοιδίμους συνεργάτες σας στην αγκαλιά του Θεού.

                     Εκφράζοντες όλοι εμείς την ανεξόφλητη ευγνωμοσύνη προς το σεβαστό πρόσωπό σας σας ευχόμεθα ο Θεός να σας αξιώσει να  μας ποιμένετε και να εγγράφετε στις καρδιές μας το λόγο του  για πολλά ακόμα έτη .

Αρχιμ. Ιωακείμ Βενιανάκης

Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς  Μητροπόλεως

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ