ΣΟΔΟΜΑ ΚΑΙ ΓΟΜΟΡΑ

ΣΟΔΟΜΑ ΚΑΙ ΓΟΜΟΡΑ

Πως αλλιώς θα μπορούσε να χαρακτηρισθή η γενετήσια διαστροφή, που στις ημέρες μας πλέον δεν αποτελεί όνειδος και εντροπή, αλλά επιβραβεύσιμη πράξη και με νομική κάλυψη παρά ΣΟΔΟΜΑ ΚΑΙ ΓΟΜΟΡΑ.

Ο Θεός έριξε θειάφι και φωτιά σ’ αυτές τις βιβλικές πόλεις, για να κατακαύσει τους κατοίκους της, που θέλησαν και με τους Αγγέλους του Θεού να συνουσιαστούν (Γεν. 19, 5-11 και 24-25).

Πολλά είναι τα λεγόμενα και γραφόμενα σχετικά με το θέμα αυτό. 

Έχει πάρει την μορφή μόδας, ως προς την εξέλιξη και την μορφή επιδημίας ως προς την διάδοση.

Και επειδή η όψη του προσώπου είναι ο καθρέπτης της ψυχής, αναδημοσιεύουμε την παρακάτω φωτογραφία από την Εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ», της Παρασκευής 31ης Οκτωβρίου 2014.

 Εκφράζοντας την ανησυχία μας και τον προβληματισμό μας και επιθυμώντας να συμβάλλουμε στον αγώνα που οι υγιείς δυνάμεις της κοινωνίας μας κάνουν με τον γραπτό η προφορικό λόγο, θα αναρτήσουμε στην ιστοσελίδα μας σχετικήν τεκμηριωμένη περίληψη αναφοράς – εισηγήσεως του Καθηγητού της Κοινωνιολογίας της Θρησκείας και της Κοινωνικής Ηθικής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, κ. Αποστόλου Νικολαΐδη.

Η εισήγηση έχει τον τίτλο: 

«Διαφορετικότητα και συμπληρωματικότητα»

Πρωτοπρεσβύτερος π. Χρήστος Τσάκαλος 

*****************************

Εισηγητής: κ. Απόστολος Νικολαΐδης

Καθηγητής Θεολογικής Σχολής ΕΚΠΑ

Αναζήτηση της ωραιότητας σε καιρούς βαρβαρότητας

Διαφορετικότητα και συμπληρωματικότητα

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΕΙΣΗΓΗΣΕΩΣ

          Μια απλή παρατήρηση όλων των πεδίων της προσωπικής, διαπροσωπικής, συζυγικής, εκκλησιαστικής και κοινωνικής ζωής αποδεικνύει ότι παντού έχουμε διακρίσεις και ενώσεις, τη διαφορετικότητα και την πληρότητα.  Χαρακτηριστικό παράδειγμα για την επαλήθευση και δοκιμασία των παραπάνω είναι η εικόνα του ανθρώπινου σώματος, που αποτελεί μια προτύπωση του κοινωνικού σώματος.  Σ’ αυτό συνυπάρχουν και συλλειτουργούν διαφορετικά μέλη με διαφορετική θέση, διαφορετικούς ρόλους, με κοινό όμως σκοπό την ομαλή λειτουργία ολόκληρου του οργανισμού. Αυτό γίνεται δυνατόν με το νόμο της συμπληρωματικότητας.

1.   Ενώσεις και διακρίσεις διαπιστώνουμε καταρχήν στο τριαδικό και χριστολογικό δόγμα, κατόπιν δε στην κτίση, κυρίως όμως στον άνθρωπο, στον οποίο σώμα και ψυχή δεν υπάρχουν μεμονωμένα αλλά ενωμένα σε μια ψυχοσωματική ενότητα.  Από μια άλλη σκοπιά, μια είναι η ουσία του ανθρώπου αλλά αμέτρητες οι υποστάσεις.  Ο καθένας είναι διαφορετικός γιατί έχει δική του υπόσταση, όλοι μαζί δε αποτελούν την ανθρωπότητα.

2.   Στην έννοια του ανθρώπου ενυπάρχουν και λειτουργούν δυο ακόμη διαφορετικότητες, ο άνδρας και η γυναίκα.  Στη χριστιανική ανθρωπολογία περιγράφεται με κάθε σαφήνεια τόσο η διαφορετικότητα όσο και η ενότητα των δύο φύλων.  Δεν μπορεί να υπάρχει άνδρας χωρίς γυναίκα και γυναίκα χωρίς τον άνδρα, όπως δεν μπορεί να υπάρχει και μια καινούργια ζωή χωρίς τον άνδρα και τη γυναίκα.  Η ορμή που αναγκάζει τα φύλα για αμοιβαία συνάντηση δεν έχει ηθικό αλλά οντολογικό χαρακτήρα.  Αυτή είναι και η ουσία του μυστηρίου του γάμου.  Πρέπει οι δύο με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος να γίνουν ένα, γιατί μόνο έτσι μπορεί να γεννηθεί η νέα ζωή.

·        Είναι προφανές ότι η ομόφυλη ερωτική σχέση αδυνατεί να κάνει κάτι τέτοιο.  Οι δύο παραμένουν δύο.  Γι’ αυτό και ο έρωτας χάνει την ενοποιητική του λειτουργία.  Αχρηστεύεται δε και ο ρόλος του. Εκπίπτει από την αποστολή του και καταντά ένα εργαλείο άγονης, άσκοπης και «μη γνήσιας» ηδονής.  Από έναν ομόφυλο γάμο απουσιάζει η ουσιαστική ένωση και ενότητα των δύο.
·        Σ’ αυτήν την ακαταστασία συνέβαλε σημαντικά η θεωρία περί του κοινωνικού φύλου, γέννημα και θρέμμα της περιόδου ακμής του φεμινιστικού κινήματος, η οποία αποκτώντας κυρίαρχη θέση προσπάθησε να εμβολίσει το λεγόμενο βιολογικό φύλο.

3.   Με το ίδιο σκεπτικό προσεγγίζουμε τη διαφορετικότητα σε σχέση προς την ενότητα και τη συνοχή της κοινωνίας.  Η κοινωνική διαφορετικότητα μπορεί να ιδωθεί σε δυο επίπεδα.  Το πρώτο σχετίζεται με τη δομή και την οργάνωσή της, ενώ το δεύτερο με την πληθυσμιακή σύστασή της.

·        Σε μια κοινωνία και μάλιστα πολυπολιτισμική είναι φυσική η συνύπαρξη ατόμων και ομάδων με διαφορετικά εθνικά, θρησκευτικά, φυλετικά, πολιτισμικά χαρακτηριστικά, διαφορετικότητες, όπως τις χαρακτηρίζουμε,  από την άλλη πλευρά υπάρχουν κοινωνίες, ιδιαίτερα σήμερα, όπου οι παραπάνω ιδιαιτερότητες όχι μόνο γίνονται ανεκτές στο όνομα του σεβασμού της ετερότητας, αλλά γίνονται και απειλητικές, διακρινόμενες για ρεβανσιστικές διαθέσεις αλλά και για μια τάση ανατροπής στην ιεράρχηση των αξιών, που καταλήγει σε απαξίωση του φυσιολογικού , του κανονικού, του λογικού, του αληθινού, του ηθικού.

4.   Η Χριστιανική Ηθική γνωρίζει, όταν πρέπει, να διακρίνει τον άνθρωπο από τις επιλογές του.  Έτσι σέβεται τις πάσης φύσεως ιδιαιτερότητες, από τις πιο θεάρεστες μέχρι και τις πλέον προβληματικές, στέκεται όμως επιφυλακτικά σ’ αυτές που απαξιώνουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και τραυματίζουν τη σχέση προς το Θεό και τους ανθρώπους, προβάλλοντας ταυτόχρονα τη σωτήρια αλήθεια και διακρίνοντας μεταξύ της κακής επιλογής και του υποκειμένου της.  Έτσι δεν αφήνει κανένα περιθώριο για την ανάπτυξη ρατσιστικών, ξενοφοβικών και άλλων απορριπτικών συμπεριφορών, ούτε βέβαια επευλογεί το στιγματισμό, τις βίαιες αντιδράσεις και τους φανατικούς αποκλεισμούς όσων επιλέγουν διαφορετικά ήθη από τα δικά της.  Τόσο η προβολή της αλήθειας όσο και η πρόσκληση για αποκατάσταση της αρχικής ωραιότητας των προσώπων εν Χριστώ συνοδεύεται από το πνεύμα της ελευθερίας που ο ίδιος ο Χριστός καθιέρωσε.

****************

16 Οκτ 2014

ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ, ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΓΕΝΕΤΗΣΙΑΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ;

Παναγιώτη Β. Δημακάκου, Ομότιμου Καθηγητή Ιατρικής Παν. Αθηνών

Το 1893 μ.Χ επί αυτοκράτορος Λέοντος του ΣΤ΄ του Σοφού και διά της 89 Νεαράς εισήχθη και από την πολιτεία η ιερολογία του γάμου. Έκτοτε επί αιώνες η χριστιανική οικογένεια, ως «κατ’ οίκον εκκλησία» μεγαλούργησε, ως αειθαλές καρποφόρο δένδρο αγάπης, ειρήνης και προόδου. Μόλις τον παρελθόντα αιώνα στην Αγγλία στις 12 Φεβρουαρίου 1966 αναγνωρίσθηκε η ομοφυλοφιλία από την Βουλή των Κοινοτήτων. Κατά την δεκαετία του 1970 ενεφανίσθησαν μπαλέτα ανώμαλων ερωτικώς τύπων (Γαλλία), και η δυσώδης ανταλλαγή συζύγων (Αμερική). Ενεφανίσθη η φθορίωση του ύδατος σε πολλές χώρες για περιορισμό της ανδρικής γονιμότητος και ανάπτυξη ομοσεξουαλικής τάσεως. Ακολούθως παρατηρήθησαν φαινόμενα φθοράς του ιερού Μυστηρίου του γάμου και του οικογενειακού θεσμού, προγαμιαίες σχέσεις και αύξηση ανύπαντρων μητέρων και εξώγαμων τέκνων.

Η σειρά της χώρας μας ήρθε την δεκαετία του 1980, όταν η τότε κυβέρνηση εισήγαγε τον πολιτικό γάμο και το συναινετικό διαζύγιο (1983). Ακολούθησε αύξηση διαζυγίων και υπογεννητικότητος, νέες μέθοδοι αναπαραγωγής (τεκνοποιία δι’ αγοράς σπερματοζωαρίων), οικογενειακή χαλάρωση, με το θλιβερό αποτέλεσμα το παιδί ουσιαστικά να βρίσκεται στο απόσπασμα. Το 2008 μια άλλη κυβέρνηση ψηφίζει το «Σύμφωνο Ελεύθερης Συμβίωσης» για ετερόφυλα ζευγάρια με τον αρμόδιο Υπουργό να παρατηρεί ότι με την «ωρίμανση του λαού στο εγγύς μέλλον θα ψηφιστεί και για ομόφυλα ζευγάρια». Το 2009, η σοσιαλιστική κυβέρνηση, με την στήριξη της αριστερής πτέρυγος και συνοδοιπορούσης ακολούθως και της μικτής κυβερνήσεως, έρχεται στην πρόταση ψηφίσεως γάμου ομοφυλοφίλων επιβεβαιώνοντας και την «ανωριμότητα του ελληνικού λαού», επαληθεύοντας τον παραπάνω Υπουργό.

Σχετική ενημέρωση, μάλλον αποκρουστική του φαινομένου, παρέχει η μικρή φυσιολοανατομική περιγραφή: Μέσο μήκος παχέως εντέρου 1,5μ, με λειτουργία του απορρόφηση και έκκριση νερού, ηλεκτρολυτών και κατακράτηση κοπράνων, 30% των οποίων αποτελείται από μικρόβια. Ο ορθοπρωκτικός σωλήνας έχει αφοδευτική λειτουργία, συγκρατεί και αποβάλλει 50-200 γρ. περιττωμάτων την ημέρα με μηχανισμούς αφόδευσης τις κοπρανώδεις μάζες του εντέρου… Αιτιολογικά για το παραφύση φαινόμενο της ομοφυλοφιλίας δεν υπάρχουν τεκμηριωμένες αποδείξεις συγγενούς και κληρονομικής προελεύσεως, κυρίως ενοχοποιούνται επίκτητοι ψυχολογικοί (οικογενειακοί, κοινωνικοί, τηλεόραση, internet) παράγοντες και θεσμικοί αφού η διαστροφή των αρχόντων παρουσιάζει οικουμενικές διαστάσεις.

Έλλειψη διαπαιδαγώγησης υπό των αρμοδίων, οι οποίοι περιφρονούν τα λόγια του Γρηγορίου του Θεολόγου «Τέχνη τεχνών άνθρωπον άγειν» και τη συμβουλή του Ιωάννου Χρυσοστόμου «Χριστιανόν αυτόν ποίησον ίνα σώσης υιόν και θυγατέρα» και άγνοια ότι «ψυχή παιδίου χρυσίου τιμιωτέρα». Ο Απόστολος Παύλος διά λόγων Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου αναφέρει «ο ομοφυλόφιλος είναι χειρότερος του δολοφόνου αφού ο δεύτερος αποσπά μόνον την ψυχή από το σώμα ενώ ο πρώτος αμφότερα και χειρότερος του αμαρτωλού αφού πάλι ο δεύτερος ενεργεί εκτός σώματος ενώ η πράξη αφορά το ίδιο του το σώμα». Ο ίδιος ο Χριστός μας διδάσκει «Μην δώτε το άγιον τοις κυσί, μηδέ βάλητε τους μαργαρίτας υμών έμπροσθεν των χοίρων…» (Ματθ. 7,6), δηλαδή σκυλιά και χοίροι δεν αναγνωρίζουν την αξία των μαργαριταριών, ήτοι ηθικής, πίστεως και σεμνότητος, πλεονάζει η αναισχυντία. Ο δε Αγ. Ιερώνυμος διά γραφίδος Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου αναφέρει: «Δια την αμαρτίαν της αρσενοκοιτίας αργοπόρησαν εις τόσες χιλιάδες χρόνους να γένη άνθρωπος ο Υιός του Θεού» (Πηδαλ. 1982, σελ. 594). Ομοίως και η σοφία των Αγίων Πατέρων διαχρονικά διδάσκει ότι συμπεριφορά ενάντια στους νόμους της φύσεως όπως το πάθος των ομοφυλοφίλων αποτελεί τεκμήριο συναισθηματικής νοσηρότητος και αλλοιωμένης πνευματικής κρίσεως. Η φωνή του Αγίου Όρους επίκαιρος δια στόματος Γέροντος Γαβριήλ αναφέρεται στο κοινοβούλιο: «ου φονεύσεις, οι Έλληνες απαντούν: κάτω ο νόμος του Θεού, σκοτώστε όλα τα ελληνόπουλα, γι’ αυτό νομιμοποίησαν τις εκτρώσεις. Ου μοιχεύσεις, αυτοί νομιμοποιούν την ομοφυλοφιλία, ψηφίζουν το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης, πετούν σημαία και Σταυρό αυτοπροσδιοριζόμενοι σε Εθνοκαταστροφείς ώστε να μην είναι ευπρόσδεκτοι από τον Θεό στην κόλαση και να ετοιμάζει χειρότερη γι’ αυτούς.»

Η πολιτεία δυστυχώς νομοθετεί ανεξαρτήτως Εκκλησίας.

Όμως η Ποιμαίνουσα μάνα Εκκλησία δια του λόγους της και μέσω της ψήφου του ορθοδόξου ποιμνίου οφείλει να καλύψει επαρκώς τα έδρανα της Βουλής με Έλληνες πιστούς στον Θεό, την Πατρίδα και την Ιστορία.

Ευρισκόμεθα στο χείλος του γκρεμού, αφού μαζί με την οικονομική δοκιμασία ευρίσκεται σ’ εξέλιξη βαθύτατη πνευματική κρίση χειρότερης των Σοδόμων και Γομόρρων. Εξαίρετο παράδειγμα η ακμάζουσα Ρωσία η οποία ψήφισε μετά από μακροχρόνιους διωγμούς του άθεου Μαρξισμού, την απέλαση ατόμων προωθούντων την ομοφυλοφιλία. Ομοίως ακολούθησαν Γεωργία, Ρουμανία, Πολωνία, Σερβία και του Ισημερινού μη εξαιρουμένου. Θετικό παράδειγμα ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Κ. Παπούλιας ο οποίος απέρριψε επίσκεψη Πρέσβη μετά του ομοφυλοφίλου συντρόφου – συζύγου του. Ο κ. Καραμανλής έχασε πιθανότατα τις εκλογές από Ελληνορθόδοξους πιστούς διότι επί δημοσιογραφικής ερωτήσεως απάντησε ότι θα αποδέχετο ικανό υπουργό και ας ήτο ομοφυλόφιλος. Άλλα παραδείγματα αποχριστιανοποιήσεως γενικότερα της Ευρώπης αποτελούν ως γράφεται η αναγνώριση της παιδοφιλίας υπό της Ολλανδίας, του «τρίτου φύλου» της ομοφυλοφιλίας και της κτηνοβασίας υπό της Γερμανίας.

Συνεπώς ο ελληνικός λαός, Ορθόδοξα βαπτισμένος, με πλούσια ανθρωπιστικά χαρίσματα, οφείλει στις επικείμενες εκλογές ν’ αναδείξει προσωπικότητες αξιών, παιδείας και ηθικής, οι οποίοι θα υψώσουν λάβαρο αλήθειας και δικαιοσύνης. Έλληνες, οι οποίοι ν’ αγαπούν θυσιαστικά την πατρίδα. Ο τόπος μας στην ελληνορθόδοξη παράδοσή του δεν θέλει άθεους, ανιστόρητους, επικίνδυνους οπαδούς φατριών εκ του σοβαρώς νοσούντος πολιτικού συστήματος με αποκλειστικό ενδιαφέρον μόνο το ίδιον και το κομματικό συμφέρον. Φθάνει πια.

Δημόσια δήλωση διαγραφής «Ορθοδοξίας» και «Χριστιανικής θρησκείας», εθνικές καταστροφές χαρακτηριζόμενες «συνωστισμοί», στήριξη ομοφυλοφίλων – εδώ δεν κρίνονται οι δυστυχείς συνάνθρωποι αλλά η πράξη – και της υπογεννητικότητος σε χώρα με περισσότερους θανάτους έναντι γεννήσεων, τεκμήριο αφανισμού της φυλής μας, διαγραφής της επόμενης των εκλογών Θεού, Πατρίδος και Ιστορίας χιλιετηρίδων, αποτελεί έσχατο εθνικό έγκλημα. Έχουμε μέγιστη ευθύνη και ύψιστη υποχρέωση με την ψήφο μας να προστατεύσουμε το σπίτι μας. Να διατηρήσουμε τις ηθικές αρχές και αξίες, τα ιδεώδη της Ορθοδοξίας και την εθνική μας ιστορία. Προϋποθέτουν όμως κάθαρση του Κοινοβουλίου και αποδοχή ενάρετων Ελλήνων, θυσιαστικού δικαίου και ασφαλούς ελπίδος για το αύριο της πατρίδος, διότι χωρίς Θεό όλα επιτρέπονται και όλα καταστρέφονται.

Η ευθύνη είναι του ελληνικού λαού και κάθε Έλληνα πολίτη χωριστά αφού κατά την ποιότητα του λαού και η ποιότητα των αρχόντων, διότι η ψήφος μας θα καλύψει τα βουλευτικά έδρανα και θα καθορίσει το μέλλον των παιδιών μας και του Έθνους μας.

Πηγή: http://aktines.blogspot.gr/ 

enromiosini.gr