ΜΙΑ ΑΞΙΟΠΡΟΣΕΚΤΗ ΚΑΙ ΑΞΙΟΣΕΒΑΣΤΗ ΑΠΟΨΗ
Ο αγαπητός μας φίλος και έγκριτος Νομικός κ. Σπυρίδων Μπαζίνας, που κατοικεί σε μια Ευρωπαϊκή πόλη και εργάζεται σε Διεθνή Οργανισμό, με τον οποίο συναν- τηθήκαμε προσφάτως και συζητήσαμε επί τροχάδην την εκκλησιαστική επικαιρότητα, είχε την καλωσύνη να ασχοληθή επισταμένως με το ζήτημα της Μονής Βατοπε-δίου* και να καταγράψει ωρισμένες σοφές, θα έλεγα, σκέ-ψεις πάνω στο ζήτημα αυτό και να τις δημοσιεύει μέσα από τις στήλες του Περιοδικού "ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ¨ μηνός Οκτωβρίου.
Ένα ζήτημα, που απασχολεί την ελληνική Κοινή Γνώμη περισσότερο από 45 ημέρες. Ένα ζήτημα, το οποίο χειρίζονται οι τηλεπαρουσιαστές και άλλοι παράγοντες των ΜΜΕ, οι οποίοι βρήκαν την ευκαιρία να παραστήσουν για μια ακόμη φορά τους τιμητές των πάντων και να δικάζουν δημόσια ενόχους ή και καθ΄υπόθεση ενόχους, στήνοντας κάποια ιδιότυπα λαϊκά δικαστήρια, που μας θυμίζουν κάποιες άλλες εποχές και κάποια δίσεκτα χρόνια! Εμ- φανίζονται ως υπερασπιστές των πτωχών και των αδυνάτων, αυτοί οι οποίοι εισπράττουν ως μισθό κάποιες δεκάδες χιλιάδες ευρώ το μήνα, αλλά ποτέ δεν έβαλαν βαθειά το χέρι στην τσέπη τους για να συνδράμουν ένα πτωχό! Οι οποίοι κόπτονται υπέρ των ακτημόνων, αλλά οι ίδιοι διαθέτουν πολυτελέστατες βίλες στις πιο ακριβές και τις πιο “in” περιοχές του λεκανοπεδίου της Αττικής! Κάποιοι τηλεπαρουσιαστές, οι οποίοι διαθέτουν στη βίλα τους κάθε μορφής ανέσεις, ακόμη και «ασανσέρ» για τα πολυτελή αυτοκίνητά τους!
Μία τακτική αναγνώστρια του ιστοτόπου, μας έγραψε: Αναρωτιώμουν το εξής...Αυτοί όλοι που λένε για την Εκκλησία και το Αγιο Ορος και όλα αυτά, έχουν ελέγξει τους εαυτούς τους άν είναι εντάξει απέναντι της συνειδήσεώς τους αλλά και απέναντι του λαού; Ξέχασαν ότι από την πολιτική ζωή αυτής της χώρας πέρασε ένας Πλαστήρας, που τα μόνα πράγματα που του βρήκαν όταν πέθανε ήταν κατά πρώτον η στολή του με την οποίαν και ετάφη, ένα σιδερένιο κρεβάτι εκστρατείας, στο οποίο κοιμόταν, και μιά εικόνα του Αγίου Νικολάου; Αντί να λένε για τους Ιεράρχες που αντικαθιστούν το ανύπαρκτο κράτος πρόνοιας (ο Θεός να το κάνει έτσι που το κατάντησαν) ας ελέγξουν τους εαυτούς τους αν είναι εντάξει στη δική τους ζωή, και μετά να κάνουν μάθημα στους Χριστιανούς,στους Ιεράρχες και στους Μοναχούς... Αυτά βλέπω και νιώθω την ανάγκη να Σας τα πώ γιατί κάπου νιώθω φορτισμένη από τα γεγονότα...Δεν είναι αυτή η Ελλάδα στην οποίαν γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε! Καλή επιτυχία στη διακονία Σας και καλή δύναμη σε όλους μας..
Με αυτά που γράφω, δεν εννοώ, ότι ο Ηγούμενος της Μονής Βατοπεδίου π. Εφραίμ είναι αθώος! Αλλά και κανείς δεν μπορεί να τον ονομάσει ένοχο, αφού μέχρι της στιγμής αυτής καμμιά καταδικαστική απόφαση δεν τον βαρύνει! Έχει καταδικασθή μόνον από τα λαϊκά τηλε-Δικαστήρια των τηλεοπτικών παραγόντων. (Βλ. http://www.romfea.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=1690&Itemid=2)
Από την άλλη πλευρά η Αρχή Προστασίας Προσωπικών δεδομένων στην προκειμένη περίπτωση κοιμάται! Μάλιστα δε κοιμάται μακαρίως, ροχαλίζει θα έλεγα! Από την κακοποίηση, που υφίσταται ένας Κληρικός ΟΥΔΟΛΩΣ ΕΝΟΧΛΕΙΤΑΙ! Ούτε και από την ταπείνωση και τον ευτελισμό που υφίσταται η Τροφός του Έθνους, η Εκκλησία μας, η φτωχομάνα του Λαού μας! Ενοχλείται όμως και απαγορεύει να αναφέρωνται τα ονόματα κακοποιών. Ενοχλείται επίσης και απαγορεύει να προβαλλεται η φωτογραφία τους, το πρόσωπό τους, οσάκις κάποιοι συλλαμβάνονται από την Αστυνομία για εγκλήματα του κοινού ποινικού Δικαίου! Απαγορεύει να γνωστοποιείται τό όνομα και να προβάλλεται το πρόσωπο κακοποιών ανθρώπων, άνθρώπων του υποκόσμου, παιδεραστών, ομοφυλοφίλων, δολοφόνων και δεν συμμαζεύεται! Η Αρχή Προστασίας λοιπόν αφήνει τον αξιοσέβαστο έως χθές Ηγούμενο Εφραίμ να διασύρεται και να προπηλακίζεται, μόνο και μόνο επειδή είναι αγιορείτης ή τέλος πάντων κληρικός!
Πλημμυρίσαμε από υποκρισία, αγαπητοί μου φίλοι του Blog! Πλημμυρίσαμε και από υποκριτές! Ακόμη και μέσα στο Άγιο Όρος εισέβαλε αυτή η λοιμική νόσος! Κάποιος Μοναχός, θα τον χαρακτήριζα σαν γραφικό τύπο, προβάλλοντας προκλητικά και συνεχώς τις ημέρες αυτές από ιδιωτικό μεγάλο κανάλι της τηλεοράσεως, έγινε κριτής των Αδελφών του, τιμητής των πάντων! Συνήθως οι αγιασμένοι άνθρωποι επιζητούν και βιώνουν την σεμνότητα, αποφεύγουν δε την δημοσιότητα όπως ο Διάβολος το λιβάνι! Ο αγιορείτης πατήρ, αντιθέτως, με ένα σοβαροφανές ύφος έκρινε και κατέκρινε τους Αδελφούς του, δεχόμενος τις επευφημίες και τα «εύγε» κάποιων τηλεπαρου- σιαστών, γνωστών για τον ειρωνικό τρόπο με τον οποίο κρίνουν πάντοτε την εκκλησιαστική επικαιρότητα!
Έπειτα από αυτά τα εισαγωγικά παραθέτω στη συνέχεια το κείμενο του εκλεκτού και αγαπητού μας φίλου κ. Μπαζίνα, ο οποίος θεωρεί τα γεγονότα από μια άλλη οπτική γωνία.
+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
27 Σεπτεμβρίου 2008
Ο μετρητής μας τώρα δείχνει 62.082 επισκέψεις
+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
27 Σεπτεμβρίου 2008
Ο μετρητής μας τώρα δείχνει 62.082 επισκέψεις
* Βατοπεδίου ή Βατοπαιδίου; Εμείς προτιμούμε την γραφή Βατοπεδίου, ως σύνθση δύο λέξεων: Βατός και πεδιάδα (το πεδίον της μάχης). Εν χρήσει απαντώνται και οι δύο τρόποι γραφής.
*******************
Η άλλη πλευρά στο θέμα του Βατοπαιδίου
Σπύρου Β. Μπαζίνα
Μερικά αποσπάσματα κατ επιλογήν
από το Περιοδικό Νέα Πολιτική
Η λεπτομερής ανάλυση των θεμάτων τα οποία ανέκυψαν με αφορμή τις ανταλλαγές ακινήτων μεταξύ του Δημοσίου και της Μονής Βατοπαιδίου ξεπερνά τα όρια ενός συντόμου δημοσιεύματος. Όμως, η μονομερής παρουσίαση των θεμάτων αυτών στον Τύπο δημιουργεί την ανάγκη να σκιαγραφηθεί σύντομα και η αλλη πλευρά. ..........................
Έπειτα, πρέπει να τονισθεί ότι η ανακοίνωση του Αγίου Όρους της 25ης Σεπτεμβρίου είτε αγνοήθηκε είτε παρερμηνεύτηκε από τον Τύπο. Η ανακοίνωση δεν καταδικάζει τον Γέροντα Εφραίμ, όπως αναφέρθηκε. Αντίθετα, «με πόνο ψυχής αδελφικά εκφράζει την οφειλόμενη συμπάθεια σε καθένα που βρίσκεται σε αδόκητη δυσκολία», αλλά και «καταδικάζει εκ των προτέρων κάθε πραξι που τυχόν θα αποδεικνυόταν αξιόμεμπτη». Έτσι, το Αγιον Όρος διαχωρίζει τα πρόσωπα από τις πράξεις και εκφράζει συμπάθεια για τα πρόσωπα καταδι- κάζοντας την όποια τυχόν αξιόμεμπτη πράξη χωρίς όμως να προκαταλαμβάνει την δικαιοσύνη όσον αφορά το αν τέτοιες πράξεις τελέσθηκαν και από ποιον.
Η ανακοίνωση εκφράζει περαιτέρω την άποψη ότι «δεν υπηρετεί την αλήθεια η γενική ισοπέδωσις που παρατηρήθηκε στον πρόσφατο δημοσιογραφικό θόρυβο» και υπογραμμίζει αλήθειες που δεν έτυχαν της δέουσας προσοχής. Δυο από αυτές τις αλήθειες πρέπει να αναφερθούν εδώ. Πρώτα, πάνω από 300.000 προσκυνητές που φιλοξενούνται δωρεάν στο Αγιον Όρος κάθε χρόνο είναι αδιάψευστοι μάρτυρες ότι «οι μοναχοί αγωνίζονται με την προσωπική τους διακονία, την νηστεία, την αγρυπνία, την αυταπάρνηση και την προσευχή.» Έπειτα, το Αγιον Όρος μετά την Μικρασιατική Καταστροφή «με αίσθημα ευθύνης και αλληλεγγύης παρεχώρησε 1.200.000 στρέμματα γης για την αποκαταστασι των ακτημόνων και προσφύγων, γεγονός το οποίο ούτε μνημονεύεται ούτε αποτιμάται όσο θα έπρεπε, αντιθέτως αποσιωπάται και αναθεωρείται.» Η παράλειψη δημοσίευσης τόσο σημαντικών στοιχείων αποδεικνύει την μεροληπτικότητα τουλάχιστον σημαντικής μερίδας του Τύπου. Αλλά κυρίως τα στοιχεία αυτά ενισχύουν την άποψη ότι οι γενικεύσεις για την ζωή των Αγιορειτών και για περιουσιακές διεκδικήσεις Μοναστηριών είναι παραπλανητικές και άδικες.
Η παραθεώρηση της προσφοράς της Εκκλησίας και του Αγίου Όρους οφείλεται συχνά στην λανθασμένη άποψη ότι η Εκκλησία ασχολείται η πρέπει να ασχολείται μόνο με την προετοιμασία των μελών της για την μέλλουσα ζωή.[2] Η Εκκλησία ως θεανθρώπινος οργανισμός, κύριο σκοπό έχει να θεραπευσει τον άνθρωπο και να τον οδηγήσει, σε αυτή την ζωή (αφού «εν τω Άδη ουκ έστι μετάνοια»), μέσα από την κάθαρση, στην ελλαμψη και στην θεωση. Η θεραπεία δημιουργεί αυτομάτως κοινωνικό άνθρωπο, δηλαδή ψυχικά υγιή άνθρωπο.[3] Έτσι, η Εκκλησία βρίσκεται στο κέντρο της κοινωνικής ζωής και καθαγιάζει κάθε πλευρά της. Για αυτό η Εκκλησία είναι στο κέντρο κάθε πόλης, χωριού η Μοναστηριού και αποτελει κοινο σημείο αναφοράς για όλες τις ανθρώπινες δραστηριότητες. Η παρότρυνση του Αποστόλου Παύλου «αδιαλείπτως προσεύχεσθε» δεν σημαίνει ότι πρέπει να παρατήσουμε όλες τις δουλειές μας και να προσευχόμαστε αλλά να τις μετατρέπουμε σε προσευχή ενεργώντας στο όνομα του Θεού. Έτσι, οι κοινωνικές η οικονομικές δραστηριότητες της Εκκλησίας μέσα στα πλαίσια της έννομης τάξης δεν είναι έξω από την αποστολή της. Οι δραστηριότητες αυτές της Εκκλησίας δεν είναι ούτε άδικες, δεδομένου ότι η Εκκλησία διαχειρίζεται την περιουσία της ως θεματοφύλακας και χάριν του Λαού. Για αυτό τον λόγο εξ άλλου ο Λαός την εμπιστεύεται περισσότερο από το Κράτος και της δίνει και από το υστέρημα του, ενώ στο Κράτος δεν πληρώνει επαρκώς ούτε τους φόρους από το πλεόνασμα του. Έτσι, η προσπάθεια που γίνεται να εμφανιστούν αυτές οι δραστηριότητες σαν παραβατικές είναι αποτέλεσμα σύγχυσης η απλά αντι-εκκλησιαστικού πνεύματος.[4]
Οι ισοπεδωτικές γενικεύσεις του Τύπου οφείλονται επίσης σε άγνοια η αντίθεση με τον κοινοβιακό τρόπο ζωής. Ήδη από την ίδρυση του πρώτου Αγιορείτικου Μοναστηριού, της Μεγίστης Λαύρας, από τον Όσιο τον Αθανάσιο τον Αθωνίτη το 961 μ.Χ. αυτός ο τρόπος ζωής είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με ποικίλες κοινωνικές και οικονομικές δραστηριότητες. Ο Όσιος Αθανάσιος ιδρύει την Μονή της Μεγίστη Λαύρα και συνεισφέρει στην ίδρυση της Μονής των Ιβήρων και του Βατοπαιδίου, με την βοήθεια του αυτοκράτορα Νικηφόρου Φωκά και αργότερα του Ιωάννη Τσιμισκή. Η Μεγίστη Λαύρα «εξελίσσεται γρήγορα σε κέντρο μεγάλης γεωργικής και βιοτεχνικής επιχείρησης και κέντρο εμπορικών συναλλαγών με πλήρη διαχειριστική και διοικητική οργάνωση».[5] Το Τυπικό του Τσιμισκή «δίνει την εντύπωση γενικού νόμου που ρυθμίζει τη ζωή μιας αυτοδιοικούμενης αγροτικής κοινότητας …» και «η συγκέντρωση γύρω από τον Αθανάσιο προσωπικοτήτων που ανήκαν στην ανωτάτη κρατική και εκκλησιαστική ιεραρχία και διέθεταν μεγάλα οικονομικά μέσα βοήθησε στην εκτέλεση του προγράμματος του με την ίδρυση κοινοβιακών πλούσιων μοναστηριών παρα τις συνεχείς αντιδράσεις … μιας ομάδας μοναχών».[6] Οι δραστηριότητες αυτές οδηγούν σε μια πολιτική και εκκλησιαστική αναδιοργάνωση της βαλκανικής χερσονήσου.[7] Γίνεται έτσι σαφές ότι η προσπάθεια να συκοφαντηθεί το Αγιον Όρος και η Μονή Βατοπαιδίου για τις σχέσεις της με τους ισχυρούς της εποχής η για τις οικονομικές της δραστηριότητες είναι αποτέλεσμα αγνοίας η απλά αντι-κοινοβιακού πνεύματος η μιας άλλης αντίληψης που θέλει την Εκκλησία και τον Θεό μακριά από την ζωή και τον κόσμο. Η προσπάθεια δε να παρουσιαστεί ως καταχρηστική η νόμιμη διεκδίκηση της περιουσίας του από το Αγιον Όρος προσκρούει στην κοινή γνώση ότι το Αγιον Όρος προϋπήρξε του Ελληνικού Κράτους στο οποίο παρεχώρησε τεράστιες εκτάσεις, η περιουσία του Αγίου Ορούς δαπανάται για χάρη του Λαού και τα δάση στην κατοχή του Αγίου Ορούς διασώζονται και δεν καίγονται ούτε οικοπεδοποιούνται.
..................................................
Το Αγιον Όρος είναι μεγάλο κεφάλαιο και το Βατοπαίδι παραμένει ένα από τα Μοναστήρια με την μεγαλύτερη ιστορία και το μεγαλύτερο έργο. Θα πρέπει να τα διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού. Κανένας πολιτικός λόγος (να θιγεί η Κυβέρνηση), ιδεολογικός λόγος (να πληγεί το Αγιον Όρος και η Εκκλησία στο σύνολο της η να ανοίξει ο δρόμος για μια αναθεώρηση των σχέσεων Εκκλησίας και Κράτους), οικονομικός λόγος (το θέμα πουλαει για τα οικονομικά συμφέροντα των ιδιωτικών Μ.Μ.Ε., και οι αντίδικοι του Βατοπαιδίου, του Αγίου Ορούς η της Εκκλησίας ωφελούνται) η πραγματικός λόγος (αν καποιοι στο Βατοπαίδι εσφαλλαν) δεν δικαιολογεί την επιχειρούμενη απαξίωση του Αγίου Όρους και του Βατοπαιδίου.
__________________________________
[1] Βλ. Γέροντος Εφραίμ Φιλοθειτου, Ο Γέροντας μου Ιωσήφ ο Ησυχαστής και Σπηλαιώτης (1897-1959), Εκδοσις Ιεράς Μονής Αγίου Αντωνίου Αριζόνας, USA, 2008.
[2] Βλ. Πρωτοπρ. Ιωάννη Σ. Ρωμανιδη, Πατερικη Θεολογια, Εκδοσεις Παρακαταθηκη Θεσσαλονικη 2004, σ. 42.
[3] Του ιδίου, σ. 29-34.
[4] Ο μακαριστός Πατέρας Ιουστίνος Ποποβιτς εκφράζει την άποψη ότι η Ευρώπη σήμερα αρειανιζει. Βλ. Ιουστίνου Ποποβιτς, Άνθρωπος και Θεάνθρωπος, σ. 140-144.
[5] Βλ. Ν. Σβορωνου, Η σημασία της ίδρυσης του Αγίου Όρους για την ανάπτυξη του Ελλαδικού χώρου, Εκδοσεις Πανσέληνος, Αγιον Όρος, 1987, σ. 46.
[6] Του ιδίου, σ. 56.
[7] Του ιδίου, σ. 62.
[8] Βλ. Δ. Τσάκωνα, Εισαγωγή εις τον Νέον Ελληνισμόν, Κοινωνιολογία της πολιτικής και πνευματικής ζωής, Αθήναι 1971, βλ. Κεφάλαιο για το κοινωνικό δέον του Νέου Ελληνισμού, σ. 50-63.
[9] Για την ορθότητα του όρου Ρωμιός έναντι του λανθασμένου Γραικός (Γραικύλος) η Έλληνας, βλ. Πρωτοπρ. Ιωάννη Σ. Ρωμανιδη, Ρωμηοσυνη, Ρωμανία, Ρούμελη, Εκδοσεις Πουρνάρα, Αθήνα, 2002.
[10] Βλ. M.Weber, The Protestant Ethic and the Spirit of Capitalism, Economy Editions, 2003.
[11] Βλ. Τσάκωνα, σ. 67.
[12] Βλ. Τσάκωνα, σ. 74.
Έπειτα, πρέπει να τονισθεί ότι η ανακοίνωση του Αγίου Όρους της 25ης Σεπτεμβρίου είτε αγνοήθηκε είτε παρερμηνεύτηκε από τον Τύπο. Η ανακοίνωση δεν καταδικάζει τον Γέροντα Εφραίμ, όπως αναφέρθηκε. Αντίθετα, «με πόνο ψυχής αδελφικά εκφράζει την οφειλόμενη συμπάθεια σε καθένα που βρίσκεται σε αδόκητη δυσκολία», αλλά και «καταδικάζει εκ των προτέρων κάθε πραξι που τυχόν θα αποδεικνυόταν αξιόμεμπτη». Έτσι, το Αγιον Όρος διαχωρίζει τα πρόσωπα από τις πράξεις και εκφράζει συμπάθεια για τα πρόσωπα καταδι- κάζοντας την όποια τυχόν αξιόμεμπτη πράξη χωρίς όμως να προκαταλαμβάνει την δικαιοσύνη όσον αφορά το αν τέτοιες πράξεις τελέσθηκαν και από ποιον.
Η ανακοίνωση εκφράζει περαιτέρω την άποψη ότι «δεν υπηρετεί την αλήθεια η γενική ισοπέδωσις που παρατηρήθηκε στον πρόσφατο δημοσιογραφικό θόρυβο» και υπογραμμίζει αλήθειες που δεν έτυχαν της δέουσας προσοχής. Δυο από αυτές τις αλήθειες πρέπει να αναφερθούν εδώ. Πρώτα, πάνω από 300.000 προσκυνητές που φιλοξενούνται δωρεάν στο Αγιον Όρος κάθε χρόνο είναι αδιάψευστοι μάρτυρες ότι «οι μοναχοί αγωνίζονται με την προσωπική τους διακονία, την νηστεία, την αγρυπνία, την αυταπάρνηση και την προσευχή.» Έπειτα, το Αγιον Όρος μετά την Μικρασιατική Καταστροφή «με αίσθημα ευθύνης και αλληλεγγύης παρεχώρησε 1.200.000 στρέμματα γης για την αποκαταστασι των ακτημόνων και προσφύγων, γεγονός το οποίο ούτε μνημονεύεται ούτε αποτιμάται όσο θα έπρεπε, αντιθέτως αποσιωπάται και αναθεωρείται.» Η παράλειψη δημοσίευσης τόσο σημαντικών στοιχείων αποδεικνύει την μεροληπτικότητα τουλάχιστον σημαντικής μερίδας του Τύπου. Αλλά κυρίως τα στοιχεία αυτά ενισχύουν την άποψη ότι οι γενικεύσεις για την ζωή των Αγιορειτών και για περιουσιακές διεκδικήσεις Μοναστηριών είναι παραπλανητικές και άδικες.
Η παραθεώρηση της προσφοράς της Εκκλησίας και του Αγίου Όρους οφείλεται συχνά στην λανθασμένη άποψη ότι η Εκκλησία ασχολείται η πρέπει να ασχολείται μόνο με την προετοιμασία των μελών της για την μέλλουσα ζωή.[2] Η Εκκλησία ως θεανθρώπινος οργανισμός, κύριο σκοπό έχει να θεραπευσει τον άνθρωπο και να τον οδηγήσει, σε αυτή την ζωή (αφού «εν τω Άδη ουκ έστι μετάνοια»), μέσα από την κάθαρση, στην ελλαμψη και στην θεωση. Η θεραπεία δημιουργεί αυτομάτως κοινωνικό άνθρωπο, δηλαδή ψυχικά υγιή άνθρωπο.[3] Έτσι, η Εκκλησία βρίσκεται στο κέντρο της κοινωνικής ζωής και καθαγιάζει κάθε πλευρά της. Για αυτό η Εκκλησία είναι στο κέντρο κάθε πόλης, χωριού η Μοναστηριού και αποτελει κοινο σημείο αναφοράς για όλες τις ανθρώπινες δραστηριότητες. Η παρότρυνση του Αποστόλου Παύλου «αδιαλείπτως προσεύχεσθε» δεν σημαίνει ότι πρέπει να παρατήσουμε όλες τις δουλειές μας και να προσευχόμαστε αλλά να τις μετατρέπουμε σε προσευχή ενεργώντας στο όνομα του Θεού. Έτσι, οι κοινωνικές η οικονομικές δραστηριότητες της Εκκλησίας μέσα στα πλαίσια της έννομης τάξης δεν είναι έξω από την αποστολή της. Οι δραστηριότητες αυτές της Εκκλησίας δεν είναι ούτε άδικες, δεδομένου ότι η Εκκλησία διαχειρίζεται την περιουσία της ως θεματοφύλακας και χάριν του Λαού. Για αυτό τον λόγο εξ άλλου ο Λαός την εμπιστεύεται περισσότερο από το Κράτος και της δίνει και από το υστέρημα του, ενώ στο Κράτος δεν πληρώνει επαρκώς ούτε τους φόρους από το πλεόνασμα του. Έτσι, η προσπάθεια που γίνεται να εμφανιστούν αυτές οι δραστηριότητες σαν παραβατικές είναι αποτέλεσμα σύγχυσης η απλά αντι-εκκλησιαστικού πνεύματος.[4]
Οι ισοπεδωτικές γενικεύσεις του Τύπου οφείλονται επίσης σε άγνοια η αντίθεση με τον κοινοβιακό τρόπο ζωής. Ήδη από την ίδρυση του πρώτου Αγιορείτικου Μοναστηριού, της Μεγίστης Λαύρας, από τον Όσιο τον Αθανάσιο τον Αθωνίτη το 961 μ.Χ. αυτός ο τρόπος ζωής είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με ποικίλες κοινωνικές και οικονομικές δραστηριότητες. Ο Όσιος Αθανάσιος ιδρύει την Μονή της Μεγίστη Λαύρα και συνεισφέρει στην ίδρυση της Μονής των Ιβήρων και του Βατοπαιδίου, με την βοήθεια του αυτοκράτορα Νικηφόρου Φωκά και αργότερα του Ιωάννη Τσιμισκή. Η Μεγίστη Λαύρα «εξελίσσεται γρήγορα σε κέντρο μεγάλης γεωργικής και βιοτεχνικής επιχείρησης και κέντρο εμπορικών συναλλαγών με πλήρη διαχειριστική και διοικητική οργάνωση».[5] Το Τυπικό του Τσιμισκή «δίνει την εντύπωση γενικού νόμου που ρυθμίζει τη ζωή μιας αυτοδιοικούμενης αγροτικής κοινότητας …» και «η συγκέντρωση γύρω από τον Αθανάσιο προσωπικοτήτων που ανήκαν στην ανωτάτη κρατική και εκκλησιαστική ιεραρχία και διέθεταν μεγάλα οικονομικά μέσα βοήθησε στην εκτέλεση του προγράμματος του με την ίδρυση κοινοβιακών πλούσιων μοναστηριών παρα τις συνεχείς αντιδράσεις … μιας ομάδας μοναχών».[6] Οι δραστηριότητες αυτές οδηγούν σε μια πολιτική και εκκλησιαστική αναδιοργάνωση της βαλκανικής χερσονήσου.[7] Γίνεται έτσι σαφές ότι η προσπάθεια να συκοφαντηθεί το Αγιον Όρος και η Μονή Βατοπαιδίου για τις σχέσεις της με τους ισχυρούς της εποχής η για τις οικονομικές της δραστηριότητες είναι αποτέλεσμα αγνοίας η απλά αντι-κοινοβιακού πνεύματος η μιας άλλης αντίληψης που θέλει την Εκκλησία και τον Θεό μακριά από την ζωή και τον κόσμο. Η προσπάθεια δε να παρουσιαστεί ως καταχρηστική η νόμιμη διεκδίκηση της περιουσίας του από το Αγιον Όρος προσκρούει στην κοινή γνώση ότι το Αγιον Όρος προϋπήρξε του Ελληνικού Κράτους στο οποίο παρεχώρησε τεράστιες εκτάσεις, η περιουσία του Αγίου Ορούς δαπανάται για χάρη του Λαού και τα δάση στην κατοχή του Αγίου Ορούς διασώζονται και δεν καίγονται ούτε οικοπεδοποιούνται.
..................................................
Το Αγιον Όρος είναι μεγάλο κεφάλαιο και το Βατοπαίδι παραμένει ένα από τα Μοναστήρια με την μεγαλύτερη ιστορία και το μεγαλύτερο έργο. Θα πρέπει να τα διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού. Κανένας πολιτικός λόγος (να θιγεί η Κυβέρνηση), ιδεολογικός λόγος (να πληγεί το Αγιον Όρος και η Εκκλησία στο σύνολο της η να ανοίξει ο δρόμος για μια αναθεώρηση των σχέσεων Εκκλησίας και Κράτους), οικονομικός λόγος (το θέμα πουλαει για τα οικονομικά συμφέροντα των ιδιωτικών Μ.Μ.Ε., και οι αντίδικοι του Βατοπαιδίου, του Αγίου Ορούς η της Εκκλησίας ωφελούνται) η πραγματικός λόγος (αν καποιοι στο Βατοπαίδι εσφαλλαν) δεν δικαιολογεί την επιχειρούμενη απαξίωση του Αγίου Όρους και του Βατοπαιδίου.
__________________________________
[1] Βλ. Γέροντος Εφραίμ Φιλοθειτου, Ο Γέροντας μου Ιωσήφ ο Ησυχαστής και Σπηλαιώτης (1897-1959), Εκδοσις Ιεράς Μονής Αγίου Αντωνίου Αριζόνας, USA, 2008.
[2] Βλ. Πρωτοπρ. Ιωάννη Σ. Ρωμανιδη, Πατερικη Θεολογια, Εκδοσεις Παρακαταθηκη Θεσσαλονικη 2004, σ. 42.
[3] Του ιδίου, σ. 29-34.
[4] Ο μακαριστός Πατέρας Ιουστίνος Ποποβιτς εκφράζει την άποψη ότι η Ευρώπη σήμερα αρειανιζει. Βλ. Ιουστίνου Ποποβιτς, Άνθρωπος και Θεάνθρωπος, σ. 140-144.
[5] Βλ. Ν. Σβορωνου, Η σημασία της ίδρυσης του Αγίου Όρους για την ανάπτυξη του Ελλαδικού χώρου, Εκδοσεις Πανσέληνος, Αγιον Όρος, 1987, σ. 46.
[6] Του ιδίου, σ. 56.
[7] Του ιδίου, σ. 62.
[8] Βλ. Δ. Τσάκωνα, Εισαγωγή εις τον Νέον Ελληνισμόν, Κοινωνιολογία της πολιτικής και πνευματικής ζωής, Αθήναι 1971, βλ. Κεφάλαιο για το κοινωνικό δέον του Νέου Ελληνισμού, σ. 50-63.
[9] Για την ορθότητα του όρου Ρωμιός έναντι του λανθασμένου Γραικός (Γραικύλος) η Έλληνας, βλ. Πρωτοπρ. Ιωάννη Σ. Ρωμανιδη, Ρωμηοσυνη, Ρωμανία, Ρούμελη, Εκδοσεις Πουρνάρα, Αθήνα, 2002.
[10] Βλ. M.Weber, The Protestant Ethic and the Spirit of Capitalism, Economy Editions, 2003.
[11] Βλ. Τσάκωνα, σ. 67.
[12] Βλ. Τσάκωνα, σ. 74.