ΟΥΤΕ «ΟΛΙΓΙΣΤΟΣ» Ο ΕΝΑΣ, ΟΥΤΕ «ΚΑΘΑΡΜΑ» Ο ΑΛΛΟΣ!
ΟΙ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΙ, ΕΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ Ή ΔΙΑΤΕΛΕΣΑΝΤΕΣ,
ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΞΥΒΡΙΖΩΝΤΑΙ!
ΟΙ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΙ, ΕΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ Ή ΔΙΑΤΕΛΕΣΑΝΤΕΣ,
ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΞΥΒΡΙΖΩΝΤΑΙ!
________Είναι ευρύτερα γνωστές οι θέσεις μας. Θεωρούμε ότι τα δημοσίως πραττόμενα, πρέπει και δημοσίως να ελέγχωνται! Παρά ταύτα υπάρχει και ένα όριο. Δεν είναι δυνατόν ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος να υβρίζεται και να χλευάζεται μέσα από τις στήλες του Τύπου! Το ίδιο ισχύει καί για τούς διατελέσαντες Πρωθυπουργούς της Χώρας! Για να γίνει κάποιος Πρωθυπουργός, ακόμη κι άν είναι άχρηστος ή καί ζημιογόνος για τη Χώρα, έτυχε μιάς γενικής αναγνωρίσεως εκ μέρους του Λαού, ψηφίσθηκε από το μεγαλύτερο μέρος των Ελλήνων ψηφοφόρων. Εάν λοιπόν αποτύχει στο έργο του, ο Λαός τον κρίνει, τον δικάζει, τον καταδικάζει και τελικά τον στέλλει στο σπίτι του!
_________Μπορούμε βεβαίως να κρίνουμε το έργο του, να στιγματίσουμνε τά λάθη του, να διαμαρτυρηθούμε, να κατέβουμε στο πεζοδρόμιο, νά γράψουμε καί να φωνάξουμε, αλλά με κανένα τρόπο δεν μπορούμε να τον υβρίσουμε ως πρόσωπο, να τον χλευάσουμε, να τον ταπεινώσουμε καί νά τον προπηλακίσουμε, για τον απλούστστο λόγο, ότι ο Πρωθυπουργός ενσαρκώνει, υποστασιάζει καί εκφράζει ένα θεσμό! Είναι ο Αρχηγός του Κράτους!
__________Ἐλαβα αφορμή να χαράξω αυτές τις ταπεινές σκέψεις επειδή ως Κοινωνία επήραμε ήδη τον μεγάλο κατήφορο! Έτσι με κανένα τρόπο δεν μπορώ να ανεχθώ να χαρακτηρίζεται ο Γεώργιος Παπανδρέου ο 2ος ως «ολίγιστος» (βλ. Καθημερινή της Κυριακής 04.07.2010) ή ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο 2ος ως ένα από τά «επτά καθάρματα της κρίσης» (βλ. Ελευθεροτυπία 12.07.2010).
__________Επίσης κάποιος φίλος, επισκέπτης του ιστοτόπου μας, μας βομβαρδίζει συνεχώς με ένα κείμενο-διαμαρτυρία, στο οποίο επιμένει, ότι ο νύν Πρωθυπουργός κ. Γεώργ. Παπανδρέου δέν έχει λάβει το βάπτισμα ως Ορθόδοξος. Απήντησα, ότι τώρα πιά δεν είναι καιρός να ασχολούμεθα με αυτά τα πράγματα. Αν δεν είναι βαπτισμένος κατά βάσιν δεν ευθύνεται ο ίδιος αλλά οι γονείς του. Οπωσδήποτε δεν είναι τώρα ο καιρός για να τίθενται τέτοια ζητήματα. Άλλοι επίσης λέγουν, ότι δεν έχει κάμει Ορθόδοξο Γάμο! Όπως κι άν έχει τό πράγμα αυτά τα ζητήματα εντάσσονται στα προσωπικά δεδομένα και ωςεκ τούτου δεν ελέγχονται δημοσίως. Εμείς από τη σκοπιά μας πιστεύουμε, ότι τα παραπάνω δεν είναι αληθή!
__________Παραθέτουμε λοιπόν τά κείμενα αυτά ως παράδειγμα πρός αποφυγήν. Οι πρωθυπουργοί δεν υβρίζονται, δεν ταπεινώνωνται, δεν προπηλακίζονται, δεν φυλακίζονται για πράξεις η παραλείψεις κατά την άσκηση των καθηκόντων τους. Πηγαίνουν όμως στο σπίτι τους.
__________Ας ἐλθουμε τώρα στην ουσία του ζητήματος. Για την οικονομική κρίση, στην οποία η Χώρα μας έχει ήδη εισέλθει, δεν ευθύνεται μόνον ένας, είτε Παπανδρέου λέγεται αυτός, είτε Καραμανλής, είτε Σημίτης! Ευθύνεται ολόκληρος ο πολιτικός κόσμος των τελευταίων τριάντα ετών. Πολύ καλά θέτει το ζήτημα η Εστία στο σημερινό κύριο άρθρο της: «Αυτό που συνέβη στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια είναι ξεκάθαρο. Τα δημόσια οικονομικά οδηγήθηκαν σε αδιέξοδο, ως αποτέλεσμα του άκρατου λαϊκισμού, που κυριάρχησε επί δεκαετίες. Μετά την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία το 1981, το χρήμα άρχισε να σπείρεται αφειδώς πρός κάθε κατεύθυνση. Τα ευρωπαϊκά κονδύλια που εισέπραττε η χώρα κατεσπαταλήθησαν σε μη παραγωγικές δραστηριότητες. Καί έτσι άρχισαν να αυξάνωνται τα δημοσιονομικά ελλείμματα και να δημιουργείται τεράστιο δημόσιο χρέος» (Εστία, 12.07.20120).
__________Αυτή λοιπόν είναι η αλήθεια! Μρούμε να δεχθούμ ότι οι συγκεκριμένοι Πρωθυπουργοί έκαναν λάθη, ακόμη και εγκληματικά τοιαύτα. Μπορούμε να δεχθούμε πολλά από τα επί μέρους στοιχεί γιατα οποία κατηγορύνται. Αλλ΄οπωσδήποτε ούτε ο Γεώργ. Α. Παπανδρέου μπορεί να χαρακτηρίζεται «ολίγιστος» ούτε και ο Κωνστ. Α. Καραμανλής «κάθαρμα». Ας προσέξουμε όλοι μας!
+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
Καλάβρυτα, 12 Ιουλίου 2010
Ο Μετρητής μας τώρα δείχνει 345.038
************
Τι σημαίνει «ολίγιστος»
Tου Χρηστου Γιανναρα
Ο επιθετικός προσδιορισμός «ολίγιστος», που οι πολίτες αποδίδουμε στον σημερινό πρωθυπουργό της Ελλάδας, συνιστά κριτική αποτίμηση, συγκριτική ετυμηγορία εμπειρική. Οχι εμπαθή λεκτική υπερβολή, όχι χλεύη.
Ο χαρακτηρισμός συνάγεται από γεγονότα, συμπεριφορά (δημόσια) ευδιάκριτη και στοιχεία δηλωτικά ατομικής ιδιαιτερότητας.
Από τα γεγονότα θα μπορούσε κανείς να θυμίσει, ενδεικτικά, κάποια πρόσφατα και κοινής προφάνειας: Την προεκλογική διαβεβαίωση του σημερινού πρωθυπουργού ότι «λεφτά υπάρχουν» και, επομένως, η παροχολογία που συγκροτούσε το τάχα και πολιτικό του πρόγραμμα, ήταν αξιόπιστη. Ξέρουμε ότι ήξερε, ενημερωμένος έγκαιρα τουλάχιστον από τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, την ακάθεκτα επερχόμενη χρεοκοπία. Την απέκρυψε από τον λαό, διέψευδε τις πανικόβλητες ομολογίες του προκατόχου και αντιπάλου του, μόνο για να ψηφοθηρήσει. Ηταν συμπεριφορά ανεύθυνου πολιτικάντη, ανθρώπου ολίγιστης ευσυνειδησίας.
Παρ’ όλα αυτά, για τους πολίτες που έβλεπαν το επί δεκαετίες όργιο της κομματικής κραιπάλης (τα κατά συρροήν οικονομικά εγκλήματα των κυβερνήσεων Ανδρέα Παπανδρέου, Κων. Μητσοτάκη, Κων. Σημίτη, Κων. Καραμανλή του βραχέος), η εξαγγελία ότι «λεφτά υπάρχουν» μπορούσε ενδεχομένως να έχει ρεαλιστικό αντίκρισμα: Με δραστικές, αμείλικτες περικοπές στις ξέφρενες σπατάλες του κομματικού κράτους (και χωρίς να θιγεί στο παραμικρό το κοινωνικό κράτος) η οικονομία ήταν δυνατό να νοικοκυρευτεί. Αν διαλύονταν μεθοδικά οι απειράριθμες εταιρείες του Δημοσίου με τη χρυσοπληρωμένη (κομματική) στελέχωση. Αν απολύονταν οι (κομματικές) στρατιές των «ειδικών συμβούλων» στα υπουργεία, όπως και όλοι οι διορισμένοι στο Δημόσιο με πονηρές παρακάμψεις του ΑΣΕΠ τα τελευταία χρόνια. Αν αναλαμβανόταν τίμιος έλεγχος του «πόθεν έσχες» σε εργολήπτες του Δημοσίου, προμηθευτές νοσοκομείων και Ενόπλων Δυνάμεων, εφοριακούς, υπαλλήλους Πολεοδομίας – και κατάσχονταν περιουσίες. Αν στήνονταν, κατά απόλυτη προτεραιότητα, θεσμοί κρίσης, αξιολόγησης και ιεραρχικής διαβάθμισης των δημοσίων υπαλλήλων για να ενεργοποιηθεί η κρατική παραγωγικότητα. Και πολλά άλλα ανάλογα, του κοινού νου.
Τότε, ίσως να μη χρειαζόταν καν δανεισμός και πάντως η δανειοληπτική αξιοπιστία της χώρας θα ήταν διαφορετική. Αλλά ο σημερινός πρωθυπουργός προτίμησε να εγκαταλείψει ανεμπόδιστη την εσωτερική, οικονομική και κοινωνική κατρακύλα: άρχισε να περιφέρεται από χώρα σε χώρα, στις αυλές των ισχυρών, διαφημίζοντας το τεράστιο χρέος της χώρας, την πλαστότητα κρατικών προϋπολογισμών και στατιστικών στοιχείων, σε ποιους; Μα σε αυτούς που τους εκλιπαρούσε να μας δανείσουν επιπρόσθετα και στους εκτιμητές της δανειοληπτικής αξιοπιστίας μας. Εδινε την εντύπωση ότι θεληματικά τους προκαλούσε να μεγεθύνουν στο έπακρο την απαξίωση της χώρας και τη δική τους τοκογλυφική απληστία. Για πρώτη φορά από ιδρύσεως ελλαδικού κράτους, το όνομα των Ελλήνων εξευτελίστηκε και διασύρθηκε σε τέτοιο βαθμό, σε διεθνή κλίμακα. Από πρωθυπουργό ολίγιστο.
Στην περίπτωση αυτή η λέξη «ολίγιστος» προσέλαβε, εκ των πραγμάτων, και σημασίες πέραν του ανεπαρκούς ή ανίκανου. Διότι, όταν ένας πρωθυπουργός, πρώτον: παραιτείται εξ αρχής από κάθε απόπειρα να αντιπαλέψει τη χρεοκοπία με τομές μεταρρυθμιστικές, δεύτερον: περιφέρεται στα παλκοσένικα της διεθνούς δημοσιότητας ξεγυμνώνοντας τις πομπές της χώρας του, τρίτον: επαιτεί να συνεχιστεί ο δανεισμός του υπερχρεωμένου κράτους του με όποιους όρους κι αν θέσουν οι τοκογλύφοι – τότε δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν: ΄Η να δυσλειτουργούν οι νοητικές του ικανότητες ή να εκτελεί διατεταγμένη υπηρεσία.
Από το δεύτερο υποθετικό ενδεχόμενο ξεκινούν τα φανταστικά και αναπόδεικτα, αλλά τετράγωνης λογικής σενάρια: Οτι η χρεοκοπημένη Ελλάδα είχε έγκαιρα εντοπιστεί ως «αδύναμος κρίκος» για μια μεθοδική επίθεση του δολαρίου στο ευρώ και στις οικονομίες των χωρών της Ευρωζώνης. Και ο ολίγιστος ΓΑΠ είχε επίσης έγκαιρα επιλεγεί ως ο πλέον «εύχρηστος» πρωθυπουργός για να οδηγήσει πειθήνια τη χώρα σε παραίτηση από την εθνική της κυριαρχία, καθιστώντας το ΔΝΤ έμμεσο ρυθμιστή των οικονομιών της Ευρωζώνης.
Τέτοια σενάρια μένουν συνήθως αναπόδεικτα – το «τέλειο έγκλημα» στις διεθνείς σχέσεις μοιάζει πολύ ευκολότερο (και συχνότερο) από όσο στα ποινικά χρονικά. Ο ολίγιστος ευθύνεται μόνο για παραπτώματα: ολιγωρία, ανευθυνότητα, ανικανότητα. Την Κερκόπορτα, για να μην εισβάλει η «τρόικα» και λεηλατήσει τη ζωή μας, δεν τη φύλαξε κλειστή. Κανένας, όμως, δεν μπορεί να αποδείξει ότι προσυνεννοημένα την άνοιξε στους γύπες.
Σίγουρα κληρονόμησε συντελεσμένη χρεοκοπία. Αν είχε έστω και την ελάχιστη πρόθεση να την αντιπαλέψει, θα συγκροτούσε κυβέρνηση με πρόσωπα ικανά να τιθασεύσουν τη συμφορά, ανθρώπινη ποιότητα από οποιονδήποτε πολιτικό και κοινωνικό χώρο. Δεν θα έδινε προτεραιότητα στην επίδειξη κομματικής «ανανέωσης», δεν θα πρόσφερε υπουργεία σε φιλαράκια απόφοιτους περιώνυμων πανεπιστημίων για το μεταπτυχιακό τους stage. ΄Η πραγματικά αγνοούσε τι παρελάμβανε ή το γνώριζε και αντέδρασε σαν ψιλικατζής κομματάρχης. Και τα δύο ενδεχόμενα δικαιολογούν τον χαρακτηρισμό «ολίγιστος».
Τα μειονεκτικά στοιχεία ατομικής ιδιαιτερότητας (εμφάνιση, εκφραστική δυνατότητα, αμήχανος μιμητισμός του πατρικού αρχηγικού προτύπου, νοοτροπία απόδημου ή και αλλοδαπού που καταφανώς απαξιώνει τα εντόπια – και όσα άλλα κατά προτεραιότητα συζητούνται από τους δηκτικούς Νεοέλληνες) δεν είναι επιτρεπτό να καταλογίζονται στον σημερινό πρωθυπουργό. Είναι στοιχεία που προϋπήρχαν και οι ψηφοφόροι του τα αγνόησαν, στοιχεία ανάλογα με τις μουσολίνιες πόζες ή τις κωμικές, τάχα αρχηγικές, τσιρίδες και υψωμένες γροθίτσες προγενέστερων πρωθυπουργών. Το πολιτικό προσωπικό στην Ελλάδα δεν ανανεώνεται, αντλείται από τα πιο υποβαθμισμένα και ανυπόληπτα κοινωνικά στρώματα (συνδικαλιστές, κομματικές νεολαίες, γόνους επαγγελματιών της πολιτικής), η ψήφος των πολιτών είναι παγιδευμένη σε επιλογές ντροπής ή απελπισίας. Και το ενδεχόμενο να αρχηγεύουν ακόμα και οι ολίγιστοι, γίνεται αυτονόητα ανεκτό.
Αν η τρέχουσα κρίση, το εφιαλτικό φάσμα πείνας εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων και ο διεθνής εξευτελισμός της αξιοπρέπειας των Ελλήνων λειτουργήσουν σαν καταλύτης κοινωνικής αφύπνισης (πράγμα μάλλον απίθανο), τότε ο όνομα των Παπανδρέου θα ηχεί για τους πολλούς όπως το όνομα των Γλύξμπουργκ. Και ο σημερινός ολίγιστος πρωθυπουργός του «μνημονίου» θα εγκαταλείψει νύκτωρ τη χώρα. Τέτοιες εκπλήξεις, οσοδήποτε απίθανες, έχουν ξανασυμβεί στην Ελλάδα.
*************
X.K. Τεγόπουλος Εκδόσεις Α.Ε.
Ελευθεροτυπία - 12/07/2010
«Ενα από τα 7 καθάρματα» ο Καραμανλής, κατά το γαλλικό «Marianne»
Με τον τέως πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή και με τίτλο «Κώστας Καραμανλής, ο δημιουργός της ελληνικής τραγωδίας», το γαλλικό περιοδικό «Marianne» ξεκινά αφιέρωμα στα αίτια και τους υπεύθυνους της οικονομικής κρίσης που πλήττει την Ευρώπη υπό τον γενικό τίτλο: «Τα 7 καθάρματα της κρίσης».
Οπως γράφει το περιοδικό, ο Κ. Καραμανλής «ως πρωθυπουργός της Ελλάδας, από το 2004 έως το 2009, με την ανικανότητα και τα ψέματά του βύθισε τη χώρα του σ' ένα τρομακτικό χάος».
«Λιγότερο από πέντε χρόνια τού ήταν αρκετά για να αδειάσει τα κρατικά ταμεία και να φέρει την Ελλάδα στην άκρη του γκρεμού». Το δημόσιο χρέος (στο 120% του ΑΕΠ) και το έλλειμμα (στο 13% του ΑΕΠ) προκαλούν ρίγος, αλλά «ο Κώστας διατηρεί ανέπαφο το αστραφτερό του χαμόγελο, που φαίνεται ότι είχε τυφλώσει τους συμπολίτες του το 2004», συνεχίζει.
«Ταχυδακτυλουργικά»
Ο δημοσιογράφος Αλέν Λεθιέ θεωρεί πως ο τέως πρωθυπουργός λόγω έλλειψης ικανοτήτων είχε καταφέρει να επιδείξει τεράστιο χάρισμα στην τέχνη της παραπλάνησης. Κατά τη διάρκεια πολλών ετών η απόκλιση μεταξύ των στατιστικών στοιχείων που υποβάλλονταν στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και των πραγματικών μεγεθών του δημοσιονομικού ελλείμματος της χώρας άγγιζε το 2,2% του ΑΕΠ. «Ο Κώστας όμως έκανε ταχυδακτυλουργικά κόλπα, όπως ένας πλανόδιος μικροπωλητής σε ένα υπαίθριο παζάρι».
«Τον Οκτώβριο, ωστόσο, του 2009 συνειδητοποίησε ότι δεν έχει άλλη ενέργεια για να συνεχίσει στους ίδιους ρυθμούς και οι εμπειρογνώμονες που καταγγέλλουν σήμερα την Ελλάδα δεν είχαν τότε καταφέρει να δουν τι πραγματικά συνέβαινε. Με ένα ποσοστό ανάπτυξης που πλησιάζει το 5%, το φτωχό αυτό έθνος προκαλούσε σύνδρομα κατωτερότητας στις ισχυρές ευρωπαϊκές χώρες με αδύναμες οικονομίες».
«Ο Κώστας Καραμανλής, σαν να ζούσε μέσα σε ένα όνειρο, έδινε την εντύπωση ότι αίρεται στο ύψος των περιστάσεων και της πολιτικής του γραμμής. Ωστόσο, αν και η Ελλάδα θεμελίωσε την έννοια της δημοκρατίας πριν από μερικούς αιώνες, πολύ συχνά φαινόταν ότι ξεχνούσε τις συγκεκριμένες αξίες. Στην πολιτική ζωή της χώρας επικρατεί ο νεποτισμός της οικογενειοκρατίας και αυτή είναι, άλλωστε, και η δική του περίπτωση».
«Τι κάνει, τι λέει ο άνθρωπος που συνέβαλε σε αυτή την τεράστια αναστάτωση;» διερωτάται ο συντάκτης. «Τίποτα», σημειώνει. «Ας αντιμετωπίσουν μόνοι τους οι σοσιαλιστές την οργή του κόσμου, που αισθάνονται στην κυριολεξία εξαπατημένοι, ας τα βγάλει πέρα μόνος του ο Παπανδρέου με το σχέδιο λιτότητας που διαπραγματεύτηκε με την Ε.Ε. και το ΔΝΤ».
Τι σημαίνει «ολίγιστος»
Tου Χρηστου Γιανναρα
Ο επιθετικός προσδιορισμός «ολίγιστος», που οι πολίτες αποδίδουμε στον σημερινό πρωθυπουργό της Ελλάδας, συνιστά κριτική αποτίμηση, συγκριτική ετυμηγορία εμπειρική. Οχι εμπαθή λεκτική υπερβολή, όχι χλεύη.
Ο χαρακτηρισμός συνάγεται από γεγονότα, συμπεριφορά (δημόσια) ευδιάκριτη και στοιχεία δηλωτικά ατομικής ιδιαιτερότητας.
Από τα γεγονότα θα μπορούσε κανείς να θυμίσει, ενδεικτικά, κάποια πρόσφατα και κοινής προφάνειας: Την προεκλογική διαβεβαίωση του σημερινού πρωθυπουργού ότι «λεφτά υπάρχουν» και, επομένως, η παροχολογία που συγκροτούσε το τάχα και πολιτικό του πρόγραμμα, ήταν αξιόπιστη. Ξέρουμε ότι ήξερε, ενημερωμένος έγκαιρα τουλάχιστον από τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, την ακάθεκτα επερχόμενη χρεοκοπία. Την απέκρυψε από τον λαό, διέψευδε τις πανικόβλητες ομολογίες του προκατόχου και αντιπάλου του, μόνο για να ψηφοθηρήσει. Ηταν συμπεριφορά ανεύθυνου πολιτικάντη, ανθρώπου ολίγιστης ευσυνειδησίας.
Παρ’ όλα αυτά, για τους πολίτες που έβλεπαν το επί δεκαετίες όργιο της κομματικής κραιπάλης (τα κατά συρροήν οικονομικά εγκλήματα των κυβερνήσεων Ανδρέα Παπανδρέου, Κων. Μητσοτάκη, Κων. Σημίτη, Κων. Καραμανλή του βραχέος), η εξαγγελία ότι «λεφτά υπάρχουν» μπορούσε ενδεχομένως να έχει ρεαλιστικό αντίκρισμα: Με δραστικές, αμείλικτες περικοπές στις ξέφρενες σπατάλες του κομματικού κράτους (και χωρίς να θιγεί στο παραμικρό το κοινωνικό κράτος) η οικονομία ήταν δυνατό να νοικοκυρευτεί. Αν διαλύονταν μεθοδικά οι απειράριθμες εταιρείες του Δημοσίου με τη χρυσοπληρωμένη (κομματική) στελέχωση. Αν απολύονταν οι (κομματικές) στρατιές των «ειδικών συμβούλων» στα υπουργεία, όπως και όλοι οι διορισμένοι στο Δημόσιο με πονηρές παρακάμψεις του ΑΣΕΠ τα τελευταία χρόνια. Αν αναλαμβανόταν τίμιος έλεγχος του «πόθεν έσχες» σε εργολήπτες του Δημοσίου, προμηθευτές νοσοκομείων και Ενόπλων Δυνάμεων, εφοριακούς, υπαλλήλους Πολεοδομίας – και κατάσχονταν περιουσίες. Αν στήνονταν, κατά απόλυτη προτεραιότητα, θεσμοί κρίσης, αξιολόγησης και ιεραρχικής διαβάθμισης των δημοσίων υπαλλήλων για να ενεργοποιηθεί η κρατική παραγωγικότητα. Και πολλά άλλα ανάλογα, του κοινού νου.
Τότε, ίσως να μη χρειαζόταν καν δανεισμός και πάντως η δανειοληπτική αξιοπιστία της χώρας θα ήταν διαφορετική. Αλλά ο σημερινός πρωθυπουργός προτίμησε να εγκαταλείψει ανεμπόδιστη την εσωτερική, οικονομική και κοινωνική κατρακύλα: άρχισε να περιφέρεται από χώρα σε χώρα, στις αυλές των ισχυρών, διαφημίζοντας το τεράστιο χρέος της χώρας, την πλαστότητα κρατικών προϋπολογισμών και στατιστικών στοιχείων, σε ποιους; Μα σε αυτούς που τους εκλιπαρούσε να μας δανείσουν επιπρόσθετα και στους εκτιμητές της δανειοληπτικής αξιοπιστίας μας. Εδινε την εντύπωση ότι θεληματικά τους προκαλούσε να μεγεθύνουν στο έπακρο την απαξίωση της χώρας και τη δική τους τοκογλυφική απληστία. Για πρώτη φορά από ιδρύσεως ελλαδικού κράτους, το όνομα των Ελλήνων εξευτελίστηκε και διασύρθηκε σε τέτοιο βαθμό, σε διεθνή κλίμακα. Από πρωθυπουργό ολίγιστο.
Στην περίπτωση αυτή η λέξη «ολίγιστος» προσέλαβε, εκ των πραγμάτων, και σημασίες πέραν του ανεπαρκούς ή ανίκανου. Διότι, όταν ένας πρωθυπουργός, πρώτον: παραιτείται εξ αρχής από κάθε απόπειρα να αντιπαλέψει τη χρεοκοπία με τομές μεταρρυθμιστικές, δεύτερον: περιφέρεται στα παλκοσένικα της διεθνούς δημοσιότητας ξεγυμνώνοντας τις πομπές της χώρας του, τρίτον: επαιτεί να συνεχιστεί ο δανεισμός του υπερχρεωμένου κράτους του με όποιους όρους κι αν θέσουν οι τοκογλύφοι – τότε δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν: ΄Η να δυσλειτουργούν οι νοητικές του ικανότητες ή να εκτελεί διατεταγμένη υπηρεσία.
Από το δεύτερο υποθετικό ενδεχόμενο ξεκινούν τα φανταστικά και αναπόδεικτα, αλλά τετράγωνης λογικής σενάρια: Οτι η χρεοκοπημένη Ελλάδα είχε έγκαιρα εντοπιστεί ως «αδύναμος κρίκος» για μια μεθοδική επίθεση του δολαρίου στο ευρώ και στις οικονομίες των χωρών της Ευρωζώνης. Και ο ολίγιστος ΓΑΠ είχε επίσης έγκαιρα επιλεγεί ως ο πλέον «εύχρηστος» πρωθυπουργός για να οδηγήσει πειθήνια τη χώρα σε παραίτηση από την εθνική της κυριαρχία, καθιστώντας το ΔΝΤ έμμεσο ρυθμιστή των οικονομιών της Ευρωζώνης.
Τέτοια σενάρια μένουν συνήθως αναπόδεικτα – το «τέλειο έγκλημα» στις διεθνείς σχέσεις μοιάζει πολύ ευκολότερο (και συχνότερο) από όσο στα ποινικά χρονικά. Ο ολίγιστος ευθύνεται μόνο για παραπτώματα: ολιγωρία, ανευθυνότητα, ανικανότητα. Την Κερκόπορτα, για να μην εισβάλει η «τρόικα» και λεηλατήσει τη ζωή μας, δεν τη φύλαξε κλειστή. Κανένας, όμως, δεν μπορεί να αποδείξει ότι προσυνεννοημένα την άνοιξε στους γύπες.
Σίγουρα κληρονόμησε συντελεσμένη χρεοκοπία. Αν είχε έστω και την ελάχιστη πρόθεση να την αντιπαλέψει, θα συγκροτούσε κυβέρνηση με πρόσωπα ικανά να τιθασεύσουν τη συμφορά, ανθρώπινη ποιότητα από οποιονδήποτε πολιτικό και κοινωνικό χώρο. Δεν θα έδινε προτεραιότητα στην επίδειξη κομματικής «ανανέωσης», δεν θα πρόσφερε υπουργεία σε φιλαράκια απόφοιτους περιώνυμων πανεπιστημίων για το μεταπτυχιακό τους stage. ΄Η πραγματικά αγνοούσε τι παρελάμβανε ή το γνώριζε και αντέδρασε σαν ψιλικατζής κομματάρχης. Και τα δύο ενδεχόμενα δικαιολογούν τον χαρακτηρισμό «ολίγιστος».
Τα μειονεκτικά στοιχεία ατομικής ιδιαιτερότητας (εμφάνιση, εκφραστική δυνατότητα, αμήχανος μιμητισμός του πατρικού αρχηγικού προτύπου, νοοτροπία απόδημου ή και αλλοδαπού που καταφανώς απαξιώνει τα εντόπια – και όσα άλλα κατά προτεραιότητα συζητούνται από τους δηκτικούς Νεοέλληνες) δεν είναι επιτρεπτό να καταλογίζονται στον σημερινό πρωθυπουργό. Είναι στοιχεία που προϋπήρχαν και οι ψηφοφόροι του τα αγνόησαν, στοιχεία ανάλογα με τις μουσολίνιες πόζες ή τις κωμικές, τάχα αρχηγικές, τσιρίδες και υψωμένες γροθίτσες προγενέστερων πρωθυπουργών. Το πολιτικό προσωπικό στην Ελλάδα δεν ανανεώνεται, αντλείται από τα πιο υποβαθμισμένα και ανυπόληπτα κοινωνικά στρώματα (συνδικαλιστές, κομματικές νεολαίες, γόνους επαγγελματιών της πολιτικής), η ψήφος των πολιτών είναι παγιδευμένη σε επιλογές ντροπής ή απελπισίας. Και το ενδεχόμενο να αρχηγεύουν ακόμα και οι ολίγιστοι, γίνεται αυτονόητα ανεκτό.
Αν η τρέχουσα κρίση, το εφιαλτικό φάσμα πείνας εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων και ο διεθνής εξευτελισμός της αξιοπρέπειας των Ελλήνων λειτουργήσουν σαν καταλύτης κοινωνικής αφύπνισης (πράγμα μάλλον απίθανο), τότε ο όνομα των Παπανδρέου θα ηχεί για τους πολλούς όπως το όνομα των Γλύξμπουργκ. Και ο σημερινός ολίγιστος πρωθυπουργός του «μνημονίου» θα εγκαταλείψει νύκτωρ τη χώρα. Τέτοιες εκπλήξεις, οσοδήποτε απίθανες, έχουν ξανασυμβεί στην Ελλάδα.
*************
X.K. Τεγόπουλος Εκδόσεις Α.Ε.
Ελευθεροτυπία - 12/07/2010
«Ενα από τα 7 καθάρματα» ο Καραμανλής, κατά το γαλλικό «Marianne»
Με τον τέως πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή και με τίτλο «Κώστας Καραμανλής, ο δημιουργός της ελληνικής τραγωδίας», το γαλλικό περιοδικό «Marianne» ξεκινά αφιέρωμα στα αίτια και τους υπεύθυνους της οικονομικής κρίσης που πλήττει την Ευρώπη υπό τον γενικό τίτλο: «Τα 7 καθάρματα της κρίσης».
Οπως γράφει το περιοδικό, ο Κ. Καραμανλής «ως πρωθυπουργός της Ελλάδας, από το 2004 έως το 2009, με την ανικανότητα και τα ψέματά του βύθισε τη χώρα του σ' ένα τρομακτικό χάος».
«Λιγότερο από πέντε χρόνια τού ήταν αρκετά για να αδειάσει τα κρατικά ταμεία και να φέρει την Ελλάδα στην άκρη του γκρεμού». Το δημόσιο χρέος (στο 120% του ΑΕΠ) και το έλλειμμα (στο 13% του ΑΕΠ) προκαλούν ρίγος, αλλά «ο Κώστας διατηρεί ανέπαφο το αστραφτερό του χαμόγελο, που φαίνεται ότι είχε τυφλώσει τους συμπολίτες του το 2004», συνεχίζει.
«Ταχυδακτυλουργικά»
Ο δημοσιογράφος Αλέν Λεθιέ θεωρεί πως ο τέως πρωθυπουργός λόγω έλλειψης ικανοτήτων είχε καταφέρει να επιδείξει τεράστιο χάρισμα στην τέχνη της παραπλάνησης. Κατά τη διάρκεια πολλών ετών η απόκλιση μεταξύ των στατιστικών στοιχείων που υποβάλλονταν στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και των πραγματικών μεγεθών του δημοσιονομικού ελλείμματος της χώρας άγγιζε το 2,2% του ΑΕΠ. «Ο Κώστας όμως έκανε ταχυδακτυλουργικά κόλπα, όπως ένας πλανόδιος μικροπωλητής σε ένα υπαίθριο παζάρι».
«Τον Οκτώβριο, ωστόσο, του 2009 συνειδητοποίησε ότι δεν έχει άλλη ενέργεια για να συνεχίσει στους ίδιους ρυθμούς και οι εμπειρογνώμονες που καταγγέλλουν σήμερα την Ελλάδα δεν είχαν τότε καταφέρει να δουν τι πραγματικά συνέβαινε. Με ένα ποσοστό ανάπτυξης που πλησιάζει το 5%, το φτωχό αυτό έθνος προκαλούσε σύνδρομα κατωτερότητας στις ισχυρές ευρωπαϊκές χώρες με αδύναμες οικονομίες».
«Ο Κώστας Καραμανλής, σαν να ζούσε μέσα σε ένα όνειρο, έδινε την εντύπωση ότι αίρεται στο ύψος των περιστάσεων και της πολιτικής του γραμμής. Ωστόσο, αν και η Ελλάδα θεμελίωσε την έννοια της δημοκρατίας πριν από μερικούς αιώνες, πολύ συχνά φαινόταν ότι ξεχνούσε τις συγκεκριμένες αξίες. Στην πολιτική ζωή της χώρας επικρατεί ο νεποτισμός της οικογενειοκρατίας και αυτή είναι, άλλωστε, και η δική του περίπτωση».
«Τι κάνει, τι λέει ο άνθρωπος που συνέβαλε σε αυτή την τεράστια αναστάτωση;» διερωτάται ο συντάκτης. «Τίποτα», σημειώνει. «Ας αντιμετωπίσουν μόνοι τους οι σοσιαλιστές την οργή του κόσμου, που αισθάνονται στην κυριολεξία εξαπατημένοι, ας τα βγάλει πέρα μόνος του ο Παπανδρέου με το σχέδιο λιτότητας που διαπραγματεύτηκε με την Ε.Ε. και το ΔΝΤ».
************
ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΑ ΠΕΡΙ ΒΑΠΤΙΣΕΩΣ
Σεβασμιώτατε κ.κ. Αμβρόσιε Καλαβρύτων και Αιγιαλείας,
Παρακαλω δημοσιεύστε όλο το πιο κάτω επώνυμο γράμμα μου
στο ιστολόγιό σας http://mkka.blogspot.com
Στο τέλος βάλτε ένα απαντητικό σας, αν θέλετε.
Ευχαριστω, Θ.... Α........νάκης
Σεβασμιώτατε κ.κ. Αμβρόσιε Καλαβρύτων και Αιγιαλείας,
Παρακαλω δημοσιεύστε όλο το πιο κάτω επώνυμο γράμμα μου
στο ιστολόγιό σας http://mkka.blogspot.com
Στο τέλος βάλτε ένα απαντητικό σας, αν θέλετε.
Ευχαριστω, Θ.... Α........νάκης
Σεβασμιώτατε κ.κ. Αμβρόσιε Καλαβρύτων και Αιγιαλείας,
Στο βιβλίο του Γιώργου Λακόπουλου "Του μιλάνε τα κύματα...--Ο Ανδρέας Παπανδρέου πριν μπει στην πολιτικη", εκδόσεις Καστανιώτη, πρωτοκυκλοφόρησε τον Ιούνη του 2008,στις σελίδες 124-125 διαβάζουμε τα
εξης :
............................................................................................................
"Δεν το είχε συζητήσει με κανέναν.Το 1959,που είχε μετακομίσει για πρώτη
φορά στην Ελλάδα, ο Γεώργιος Παπανδρέου φώναξε ένα πρωί τον ιερέα της
ενορίας της Εκάλης και βαφτίστηκαν και τα τέσσερα ορθόδοξοι χριστιανοι.Ο
Γιώργος,που μέχρι τότε τον φώναζαν Τζέφρι,πήρε και επισήμως το όνομα του
παππού του,με ανάδοχο τον καθηγητή Γιώργο Λιανόπουλο - φίλο του Ανδρέα
από την Αμερική και υφυπουργό του Καραμανλή στη Μεταπολίτευση.
Την Γκέηλ,όπως ήταν το αμερικανικό όνομα της Σοφίας,τη βάφτισε η γιαγιά
και της έδωσε το δικό της όνομα. Νονός του Νίκου,ήταν ο Γιώργος Μαλάνος,
καθηγητής Οικονομικών στην Τζώρτζια, φίλος κι αυτός του Ανδρέα Παπανδρέου από το Κολέγιο,πριν από τον πόλεμο. Τον ακολούθησε για ένα διάστημα στην Αθήνα, αλλά το 1963 επέστρεψε στην Αμερική και λίγο αργότερα έχασε τη ζωή του σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Τον μικρότερο,τον Ανδρέα,τον βάφτισε ο ίδιος ο Γεώργιος Παπνδρέου. Αυτή η τελετή κρατήθηκε σαν οικογενειακό μυστικό [άνω τελεία] και από μια άποψη ήταν. Έγινε κυρίως για το χατίρι του Γέρου ".
.................................................................................................................
Ας δημοσιεύσουν ποιο μήνα και ποια μέρα του μήνα του 1959 βαφτίστηκε ορθόδοξος χριστιανος, απο τον ιερέα της ενορίας της Εκάλης, ο σημερινος πρωθυπουργος Γιώργος Παπανδρέου (μου φαίνεται παράξενο μια Εκάλη 5000 κατοίκων να έχει μια μόνο ενορία και έναν μόνο ιερέα,αυτο δίνει την εντύπωση ότι εννοει ο συγγραφέας στο πιο πάνω απόσπασμα).
Και αυτο διότι μια μη αμελητέα μερίδα της ελληνικης κοινης γνώμης σκανδαλίζεται αρνητικα απο τον δημοσιογράφο Σπύρο Χατζάρα, της εκπομπης "Δελτίο των 11" της τηλεόρασης του Blue Sky,που υποστηρίζει ότι το συγκεκριμμένο πιο πάνω δεν αληθεύει και ότι ο σημερινος πρωθυπουργος δεν έχει βαφτιστει ορθόδοξος χριστιανος. Το βασικο σχετικο δημοσίευμά του είναι το εξης και δημοσιεύτηκε στο μπλογκ του στις 4 Ιούνη 2010,επικολλω :
................................................................................................................................
http://deltio11.blogspot.com/2010/06/blog-post_578.html ." 04/06/2010"
Ψευδο-ιστορίες για την ψευτο-βάπτιση του Αβάπτιστου Η απόδειξη και η ομολογία της κατασκευής Το πρόβλημα, τους ήταν γνωστό. Καθώς πλησίαζε η Εξουσία, έριξαν από το «έγκυρο ΒΗΜΑ», το 2008, την νέα Εκδοχή για την βάπτιση του Αβάπτιστου, που διόρθωνε τις ελλείψεις της Παλιάς. Το σενάριο, που διέδιδε η μητέρα, μέσω Σοφίας και Θ. Κατσανέβα, ήταν ότι η Σοφία και ο Γιώργος βαπτίστηκαν από τον Σιάκωβο, στις ΗΠΑ, χωρίς να μιλάνε για τον νονό. Ήξεραν όμως ,ότι καμιά βάπτιση δεν είχε καταγραφεί στην Αρχιεπισκοπή Β&Ν Αμερικής. Έτσι λοιπόν, παρουσίασαν την νέα μυστική «εκδοχή», πού την σέρβιρε το Βήμα στις 18 Ιουνίου, 2008.
http://www.tovima.gr/default.asppid=46&ct=59&artId=223254&dt=18/06/2008
Η βάπτιση δεν έγινε στις ΗΠΑ αλλά το 1959, στην Εκάλη: « ...ο Γεώργιος Παπανδρέου φώναξε ένα πρωί τον ιερέα της ενορίας της Εκάλης και βαφτίστηκαν και τα τέσσερα παιδιά του Αντρέα ορθόδοξοι χριστιανοι».
Δηλαδη, η βάφτιση έγινε με τελετή στο σπίτι. Νονός του Γιώργου Παπανδρέου ήταν ο Γιώργος Λιανόπουλος. « Αυτή η τελετή κρατήθηκε σαν οικογενειακό μυστικό και από μια άποψη ήταν. Έγινε κυρίως για το χατίρι του Γέρου».
Το ζουμί βρίσκεται στο «οικογενειακό μυστικό». Αφού όλα έγιναν μυστικά, μην ζητάτε φωτογραφίες και ντοκουμέντα. Ο «αβάπτιστος», το 1959 ήταν 7 χρόνων. Επομένως είναι αδύνατο να μην θυμάται την ημερομηνία. Σύμφωνα με το Βήμα είναι ο μόνος χριστιανός ορθόδοξος που βαπτίστηκε…μιαν ημέρα.Που δεν ξέρει πότε ακριβώς. Μιαν ημέρα του 1959. Στο σπίτι. Στο Καστρί. Ο ιερέας
της ενορίας της Εκάλης, όσο «μυστική» και να ήταν η «βάπτιση», έπρεπε να καταγράψει το μυστήριο και να υπογράψει ο Νονός. Και βέβαια, όσο «μυστική» και να ήταν η «βάπτιση», ο παθολογικός φωτογράφος Αντρέας, θα είχε βγάλει κάποια οικογενειακή φωτογραφία. Γιατί δεν τους βρίσκεται; Το παλιό σενάριο με την «βάπτιση» στην Αμερική, ίσχυε όσο ζούσαν οι παλιοί της ΕΚ, που γνώριζαν το μήνυμα του Γέρου στον Αντρέα. «Μην τολμήσετε να έρθετε αν δεν βαπτίσετε τα παιδιά». Και ήρθαν με τα παιδιά «βαπτισμένα».Επομένως γιατί να τα «ξαναβαπτίσει» ο Γερος; Τώρα που «έφυγαν» οι παλιοί, μετέφεραν την βάπτιση στο Καστρί. Αλλά, αφού βαπτίστηκαν το 59 τα παιδιά , γιατί τα έγραψαν στο Κολλέγιο Αθηνών σαν διαμαρτυρόμενους; Λοιπόν. Αφού θέλουν Διαφάνεια, Αλήθεια, Φως, (νερό τηλέφωνο), ας ομολογήσουν ότι είναι αβάπτιστος να φύγει από την ψυχή τους το βάρος , και να τον βαπτίσουν έστω και τώρα,…. μπας και τον φωτίσει ο Θεός.
Σπ.Χ ".
.........................................................................................................
Και αυτος ο αρνητικος σκανδαλισμος επιτείνεται απο το γνωστο γεγονος ότι ο άλλος παππους του σημερινου πρωθυπουργου Γιώργου Παπανδρέου,ο Douglas Chant ήταν στέλεχος των Μαρτύρων του Ιεχωβα των ΗΠΑ.Ομως η δημοσίευση της ημερομηνίας της βάφτισης θα διαψεύσει απόλυτα τον Χατζάρα και θα επιβεβαιώσει απόλυτα το βιβλίο του Λακόπουλου. Ομως μέχρι αυτη τη δημοσίευση,ο αρνητικος σκανδαλισμος καλα θα κρατει..
Στο βιβλίο του Γιώργου Λακόπουλου "Του μιλάνε τα κύματα...--Ο Ανδρέας Παπανδρέου πριν μπει στην πολιτικη", εκδόσεις Καστανιώτη, πρωτοκυκλοφόρησε τον Ιούνη του 2008,στις σελίδες 124-125 διαβάζουμε τα
εξης :
............................................................................................................
"Δεν το είχε συζητήσει με κανέναν.Το 1959,που είχε μετακομίσει για πρώτη
φορά στην Ελλάδα, ο Γεώργιος Παπανδρέου φώναξε ένα πρωί τον ιερέα της
ενορίας της Εκάλης και βαφτίστηκαν και τα τέσσερα ορθόδοξοι χριστιανοι.Ο
Γιώργος,που μέχρι τότε τον φώναζαν Τζέφρι,πήρε και επισήμως το όνομα του
παππού του,με ανάδοχο τον καθηγητή Γιώργο Λιανόπουλο - φίλο του Ανδρέα
από την Αμερική και υφυπουργό του Καραμανλή στη Μεταπολίτευση.
Την Γκέηλ,όπως ήταν το αμερικανικό όνομα της Σοφίας,τη βάφτισε η γιαγιά
και της έδωσε το δικό της όνομα. Νονός του Νίκου,ήταν ο Γιώργος Μαλάνος,
καθηγητής Οικονομικών στην Τζώρτζια, φίλος κι αυτός του Ανδρέα Παπανδρέου από το Κολέγιο,πριν από τον πόλεμο. Τον ακολούθησε για ένα διάστημα στην Αθήνα, αλλά το 1963 επέστρεψε στην Αμερική και λίγο αργότερα έχασε τη ζωή του σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Τον μικρότερο,τον Ανδρέα,τον βάφτισε ο ίδιος ο Γεώργιος Παπνδρέου. Αυτή η τελετή κρατήθηκε σαν οικογενειακό μυστικό [άνω τελεία] και από μια άποψη ήταν. Έγινε κυρίως για το χατίρι του Γέρου ".
.................................................................................................................
Ας δημοσιεύσουν ποιο μήνα και ποια μέρα του μήνα του 1959 βαφτίστηκε ορθόδοξος χριστιανος, απο τον ιερέα της ενορίας της Εκάλης, ο σημερινος πρωθυπουργος Γιώργος Παπανδρέου (μου φαίνεται παράξενο μια Εκάλη 5000 κατοίκων να έχει μια μόνο ενορία και έναν μόνο ιερέα,αυτο δίνει την εντύπωση ότι εννοει ο συγγραφέας στο πιο πάνω απόσπασμα).
Και αυτο διότι μια μη αμελητέα μερίδα της ελληνικης κοινης γνώμης σκανδαλίζεται αρνητικα απο τον δημοσιογράφο Σπύρο Χατζάρα, της εκπομπης "Δελτίο των 11" της τηλεόρασης του Blue Sky,που υποστηρίζει ότι το συγκεκριμμένο πιο πάνω δεν αληθεύει και ότι ο σημερινος πρωθυπουργος δεν έχει βαφτιστει ορθόδοξος χριστιανος. Το βασικο σχετικο δημοσίευμά του είναι το εξης και δημοσιεύτηκε στο μπλογκ του στις 4 Ιούνη 2010,επικολλω :
................................................................................................................................
http://deltio11.blogspot.com/2010/06/blog-post_578.html ." 04/06/2010"
Ψευδο-ιστορίες για την ψευτο-βάπτιση του Αβάπτιστου Η απόδειξη και η ομολογία της κατασκευής Το πρόβλημα, τους ήταν γνωστό. Καθώς πλησίαζε η Εξουσία, έριξαν από το «έγκυρο ΒΗΜΑ», το 2008, την νέα Εκδοχή για την βάπτιση του Αβάπτιστου, που διόρθωνε τις ελλείψεις της Παλιάς. Το σενάριο, που διέδιδε η μητέρα, μέσω Σοφίας και Θ. Κατσανέβα, ήταν ότι η Σοφία και ο Γιώργος βαπτίστηκαν από τον Σιάκωβο, στις ΗΠΑ, χωρίς να μιλάνε για τον νονό. Ήξεραν όμως ,ότι καμιά βάπτιση δεν είχε καταγραφεί στην Αρχιεπισκοπή Β&Ν Αμερικής. Έτσι λοιπόν, παρουσίασαν την νέα μυστική «εκδοχή», πού την σέρβιρε το Βήμα στις 18 Ιουνίου, 2008.
http://www.tovima.gr/default.asppid=46&ct=59&artId=223254&dt=18/06/2008
Η βάπτιση δεν έγινε στις ΗΠΑ αλλά το 1959, στην Εκάλη: « ...ο Γεώργιος Παπανδρέου φώναξε ένα πρωί τον ιερέα της ενορίας της Εκάλης και βαφτίστηκαν και τα τέσσερα παιδιά του Αντρέα ορθόδοξοι χριστιανοι».
Δηλαδη, η βάφτιση έγινε με τελετή στο σπίτι. Νονός του Γιώργου Παπανδρέου ήταν ο Γιώργος Λιανόπουλος. « Αυτή η τελετή κρατήθηκε σαν οικογενειακό μυστικό και από μια άποψη ήταν. Έγινε κυρίως για το χατίρι του Γέρου».
Το ζουμί βρίσκεται στο «οικογενειακό μυστικό». Αφού όλα έγιναν μυστικά, μην ζητάτε φωτογραφίες και ντοκουμέντα. Ο «αβάπτιστος», το 1959 ήταν 7 χρόνων. Επομένως είναι αδύνατο να μην θυμάται την ημερομηνία. Σύμφωνα με το Βήμα είναι ο μόνος χριστιανός ορθόδοξος που βαπτίστηκε…μιαν ημέρα.Που δεν ξέρει πότε ακριβώς. Μιαν ημέρα του 1959. Στο σπίτι. Στο Καστρί. Ο ιερέας
της ενορίας της Εκάλης, όσο «μυστική» και να ήταν η «βάπτιση», έπρεπε να καταγράψει το μυστήριο και να υπογράψει ο Νονός. Και βέβαια, όσο «μυστική» και να ήταν η «βάπτιση», ο παθολογικός φωτογράφος Αντρέας, θα είχε βγάλει κάποια οικογενειακή φωτογραφία. Γιατί δεν τους βρίσκεται; Το παλιό σενάριο με την «βάπτιση» στην Αμερική, ίσχυε όσο ζούσαν οι παλιοί της ΕΚ, που γνώριζαν το μήνυμα του Γέρου στον Αντρέα. «Μην τολμήσετε να έρθετε αν δεν βαπτίσετε τα παιδιά». Και ήρθαν με τα παιδιά «βαπτισμένα».Επομένως γιατί να τα «ξαναβαπτίσει» ο Γερος; Τώρα που «έφυγαν» οι παλιοί, μετέφεραν την βάπτιση στο Καστρί. Αλλά, αφού βαπτίστηκαν το 59 τα παιδιά , γιατί τα έγραψαν στο Κολλέγιο Αθηνών σαν διαμαρτυρόμενους; Λοιπόν. Αφού θέλουν Διαφάνεια, Αλήθεια, Φως, (νερό τηλέφωνο), ας ομολογήσουν ότι είναι αβάπτιστος να φύγει από την ψυχή τους το βάρος , και να τον βαπτίσουν έστω και τώρα,…. μπας και τον φωτίσει ο Θεός.
Σπ.Χ ".
.........................................................................................................
Και αυτος ο αρνητικος σκανδαλισμος επιτείνεται απο το γνωστο γεγονος ότι ο άλλος παππους του σημερινου πρωθυπουργου Γιώργου Παπανδρέου,ο Douglas Chant ήταν στέλεχος των Μαρτύρων του Ιεχωβα των ΗΠΑ.Ομως η δημοσίευση της ημερομηνίας της βάφτισης θα διαψεύσει απόλυτα τον Χατζάρα και θα επιβεβαιώσει απόλυτα το βιβλίο του Λακόπουλου. Ομως μέχρι αυτη τη δημοσίευση,ο αρνητικος σκανδαλισμος καλα θα κρατει..
Με Τιμη, Θ..... Α......νάκης, 5 Ιουλ.. 2010, Χανια Κρήτης