ΠΙΚΡΕΣ, ΠΟΛΥ ΠΙΚΡΕΣ, ΑΛΗΘΕΙΕΣ!

Η "ΑΛΛΑΓΗ"  ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ!

ΝΑ ΠΩΣ Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΕΦΘΑΣΕ ΣΤΟ ΧΕΙΛΟΣ ΤΗΣ ΑΒΥΣΣΟΥ!

__________Στην εφημερίδα "ΕΣΤΙΑ" της 6ης Ιουλίου ε.έ. δημοσιεύθηκε ένα περισπούδαστο άρθρο του κ. Γ. Στεφανάκη. Μέ τρόπο απόλυτα τεκμηριωμένο και πειστικό εξηγεί στούς αναγνώστες της σοβαρής και ιστορικής αυτής εφημερίδος, η οποία σημειωτέον αξίζει καθε υποστήριξη εκ μέρους του αναγνωστικού Κοινού, εφθάσαμε στο σημερινό κατάντημα! Η ανάλυση είναι βαθύτατα στοχαστική! Η "ΑΛΛΑΓΗ" έφερε τά πάνω κάτω στη ζωή του Έλληνος. Μας έμαθε το εύκολο  κέρδος, την σπάταλη ζωή, το άκοπο, δηλ. χωρίς ιδρώτα, χρήμα, τον αλόγιστο δανεισμό και την αλόγιστη διαχείριση! Ο Ελληνικός Λαός έπεσε θύμα του λαϊκισμού! Μιάς καταλυτικής μεθόδου, την οποία στη συνέχεια ακολούθησε και εφάρμοσε και η Νέα Δημοκρατία! Έτσι λοιπόν εφθάσαμε στο χείλος της αβύσσου.

 ________Από την κατάσταση αυτή δεν πρόκειται να βγούμε, εάν προηγουμένως δεν αλλάξουμε τήν "ΑΛΛΑΓΗ"!, δηλ. την μέθοδο της εύκολης ζωής! Πρέπει να σταματήσουμε αμέσως τα περιττά έξοδα. Να μάθουμε να δουλεύουμε πολύ καί να βγάζουμε λίγα χρήματα Να ξαναθυμηθούμε "την οικιακή οικονομία". Να συνηθίσουμε στη στέρηση κάποιων πραγμάτων. Δεν είναι τόσο πολύ αναγκαίο π.χ. στο σπίτι νά έχουν όλοι από ένα κινητό τηλέφωνο, ακόμη και τα παιδιά του Δημοτικού.  Όλοι μας, μικροί και μεγάλοι, πρέπει να μάθουμε να περιμένουμε. Δεν μορούμε να τα έχουμε όλα! Πρέπει να μάθουμε σ'αυτό πού λέγεται "αυτάρκεια", δηλ. να είμαστε ευχαριστημένοι, όταν έχουμε τα αναγκαία για τη ζωή. Να αποφύγουμε την απληστία, η οποία κατατυραννεί τόν άνθρωπο! Να πιστέψουμε, ότι το εύκολο χρήμα δέν είναι ευλογημένο από το Θεό! Η εντολή Του είναι "να κερδίζουμε με τον ιδρώτα μας το ψωμάκι μας". Επομένως όχι μόν το "μαύρο", αλλά καί απλώς το εύκολο χρήμα, είναι προσφορά του Διαβόλου σε εμάς με αντάλλαγμα την κατάκριση της ψυχής μας  και όχι βέβεια του Θεού!  Να μάθουμε επίσης να σκεπτόμαστε "τον άλλο", δηλ. τον συνάνθρωπό μας, τον συγγενή, τον γείτονα, τον φίλο, τον υπάλληλό μας ή τον εγοδότη μας, και να γίνουμε χρήσιμοι ο ένας για τον άλλο. Κάποτε ελέγαμε: "ο Θεός καί ο γείτονας!".  Αυτοί ήσαν οι δύο πόλοι πέριξ των οποίων εστρέφετο η ζωή μας. Ενώ σήμερα ξαναβιώνουμε την πικρή αλήθεια: "ο άνθρωπος για τον άνθρωπο λύκος",  το "homo hominis lupus!"

_________Με άλλα λόγια όλοι μας πρέπει να ξαναγυρίσουμε στην Εκκλησία και να ασπασθούμε το Ευαγγέλιο, Να κάνουμε το Νόμο του Θεού Κανόνα της ζωής μας! Να ξαναγίνουμε ¨παιδιά του Θεού¨,  "παιδιά του Χριστού¨ και να παύσουμε να είμαστε παιδιά του "χρυσού", δούλοι του χρήματος και συνεπώς τέκνα της αμαρτίας.
_________Φωνές αγωνίας μάς κυκλώνουν κάθε ημέρα όλο  καί περισσότερο.________ Εξ άλλου ο από Αττικής και Μεγαρίδος Μητροπολίτης, Σεβασμιώτατος κ. Νικόδημος, στό μηνιαίο Δελτίο "Ελεύθερη Πληροφόρηση" (τ. 1ης Ἰουλίου) γράφει:  

"Η επικαιρότητα όμως, είναι απελπιστική"μας έγραψε ένας ευσεβής άνθρωπος και συνεχίζει: "οι αιρέσεις αλωνίζουν,   ο οικουμενισμός ροκανίζει όλους και περισσότερους Χριστιανούς, αντίθεοι απαιτούν την αποποινικοποίηση της βλασφημίας, την αφαίρεση του Σταυρού από την Σημαία, την αποκαθήλωση των εικόνων από τά Σχολεία και τι δημόσιες αίθουσες, χριστιανοί συνάπτουν συμβόλαια ελεύθερης συμβίωσης, πολιτικούς «γάμους», « γάμους»  ομοφυλοφίλων, ζητούν  καύση νεκρών, πολιτικές κηδείες, νεκρώσιμες ακολουθίες σε αυτοκτονούντες, τα διαζύγια θερίζουν, η μοιχεία αποποινικοποιήθηκε, η πορνεία βρίσκεται στο αποκορύφωμά της, η χριστιανική μας ιδιότητα αφαιρέθηκε από την ταυτότητά μας, ο Σταυρός ξηλώθηκε από τα κρατικά ασθενοφόρα, το ομοιογενές του πληθυσμού μας αλλοιώθηκε από το μουσουλμανικό στοιχείο, κτίζονται τζαμιά αντί του τάματος του Έθνους, ξηλώθηκε ουσιαστικά, το μάθημα των θρησκευτικών, εκδιώχθηκε ο πνευματικός από τα σχολεία περιορίστηκε ο εκκλησιασμός και προσευχή των μαθητών ( σε κάποια σχολεία σταμάτησε, διαστρεβλώθηκε αλλά και υποβιβάστηκε το μάθημα της Ιστορίας, όπως και το μάθημα της Γλώσσας, τα λειτουργικά κείμενα μεταφράζονται παρά τις συστάσεις της Ιεραρχίας, πολιτικοί και δημοσιογράφοι βλασφημούν χωρίς να αφορισθούν, σταμάτησε η πρόσληψη κληρικών, το ποσοστό εκκλησιασμού των πιστών βρίσκεται σε χαμηλά επίπεδα (ιδιαιτέρως των νέων), οι καρναβαλικές (διαβολικές) εκδηλώσεις κάθε χρόνο αναβλύζουν δυσωδία, (κάποια χρονιά  ο « ποιμένας της ελεύθερης ευαγγελικής «εκκλησίας» Λαρίσης έλεγξε τον Μητροπολίτη για τα καρναβάλια! Εάν είναι δυνατόν! Δεν ήξερα πού να κρυφτώ!  Σας επισυνάπτω αντίγραφο). Το τελευταίο αφήνω  το μεγάλο έγκλημα πού γίνεται εις βάρος των αγέννητων παιδιών, εκαντοτάδων χιλιάδων παιδιών κάθε χρόνο σ’ αυτόν τον ευλογημένο τόπο".  

"Όπου βρεθείς και όπου σταθείς, μιά και μοναδική είναι η κραυγή, που οριοθετεί τον ορίζοντα και στιγματίζει τις συμπεριφορές μας: Μας πνίγει η διαφθορά. Έσβησε η λαμπάδα της αξιοπρέπειας και της διαφάνειας. Πνίγηκαν στα μολυσμένα νερά της πολιτικής σκοπιμότητας, του μαύρου πλουτισμού και της απροκάλυπτης εκμετάλλεσυης, Η τιμιότητα, ο σεβασμός  του άλλου, του διπλανού προσώπου, οι χτύποι της συνείδησης και της καρδιάς, που μελωδούν την ευγένεια του ήθους και τη θαλπωρή της αγάπης". 

 ___________Στο δρόμο της απαλλαγής μας  από τήν "ΑΛΛΑΓΗ" εμείς οι Κληρικοί πρέπει να ξαναγίνουμε οδηγοί καί Πατέρες πνευματικοί!  Όλοι μας λοιπόν, κληρικοί καί λαϊκοί, ας το προσπαθήσουμε! Ποτέ δεν είναι άργά, για να βιώσουμε την μετάνοια! Ποτέ επίσης δεν είναι άργά για να ξαναγίνουμε χριστιανοί, όχι στην ταυτότητα, αλλά στην καθημερινότητα! Να γίνουμε "εν-Χριστο-μένοι" Χριστιανοί, δηλ. να βάλουμε, κυρίως δέ να κρατήσουμε, το Χριστό στην καρδιά μας. Να γίνουμε "Ναοί του Θεού του Ζώντος". Να βιώνουμε ως ουράνιοι άνθρωποι ή επίγειοι άγγελοι! Αμήν!

Καλάβρυτα, 7 Iουλίου 2011

+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ   

Τα επίχειρα της «Αλλαγής»

(ΕΣΤΙΑ 06 Ιουλίου 2011)

Ι. Ο πυρήνας της πολιτικής (ανέκαθεν και παντού) συγκεντρώνεται στο δίλημμα: i) πρόταξη του κράτους ως φορέα κοινωνικού συμφέροντος ή - αντιθέτως - ii) πρόταξη της ιδιωτικής δράσης ως πρόσφορης για την παραγωγή πλούτου.

Η απάντηση ποικίλλει κατά λόγο ορθολογισμού ή συναισθηματικής ευαισθησίας, ή (και) κατά συνδυασμό αμφοτέρων. Και πάντως, τελικά, ο καθ' ένας κρατά την δική του "αλήθεια" που, άλλωστε, ως εκ των συνθηκών, μεταβάλλεται (και) διαρκώς. Στον αντίποδα των αξιολογήσεων, τα γεγονότα είναι αψευδείς μάρτυρες συνεπειών κακών επιλογών.

ΙΙ. Η μέχρι του 1980 υγιής οικονομία μας τελεί, εν τούτοις, υπό το σφυροκόπημα της "αλλαγής". Η τελευταία επαγγέλλεται καθολική ανατροπή και μετασχηματισμό της χώρας σε βιβλική "γη επαγγελίας". Από 18.10.1981 αρχίζουν εκπληρούμενες υποσχέσεις προς όλους για τα πάντα. Κοινός παρονομαστής: ο διαρκής ευδαιμονισμός χωρίς σκληρή εργασία, αλλά με δανεικά. Αρχίζει η διάλυση. Μοιράζεται δημόσιο χρήμα που δεν υπάρχει. Αποσαρθρώνεται η διοίκηση. Ορόσημο του φαινομένου η κατάργηση των γενικών διευθυντών. Ετσι ώστε να σπάσει η ιεραρχία και αμέσως να επιβληθεί ο κομματικός μηχανισμός των "πρασινοφρουρών".

Αποτέλεσμα της αλόγιστης διαχείρισης είναι η απότομη αύξηση του κόστους παραγωγής. Συνεκδοχικά, κατά κύματα πτωχεύουν οι παραγωγικές μας μονάδες. Σ' αντιστάθμισμα ιδρύεται ο Οργανισμός Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων (Ο.Α.Ε.). Χρηματοδοτείται μ' εκατομμύρια. Και επιφέρει μηδενικό αποτέλεσμα. Ουδεμία επιχείρηση - ή σχεδόν - ανασυγκροτήθηκε. Παραγνωρίζεται δόγμα βασικό του Ελ. Βενιζέλου. Ότι, δηλαδή, ο αστικός εκσυγχρονισμός της χώρας επιδιώκεται, αποτελεσματικά, με την ανάπτυξη της μέσης τεχνικής παιδείας, όχι της ανώτατης. Αφρόνως, έτσι, ιδρύονται σωρηδών άχρηστες πανεπιστημονικές σχολές, που παρέχουν χαμηλής ποιότητας διπλώματα σε ανεπάγγελτους πτυχιούχους. Αποτέλεσμα: Αδειάζει η ύπαιθρος από γεωργούς γεμίζουν τα Εξάρχεια από δυστυχείς πολίτες, εξαθλιωμένους, δηλαδή, αναρχικούς. Κατά προέκταση: Εισάγουμε λεμόνια από τη Ν. Αμερική διότι είναι - ονομαστικώς - φθηνότερα απ' εκείνα τα οποία θα μπορούσε να προσφέρει η Αργολίδα. Όμως, εν τω μεταξύ, το ίδιο το κράτος, πλέον, πτωχεύει διότι - πράγματι - αδυνατεί να βρει "ευρώ" ώστε να πληρώσει τα λεμόνια που δεν παράγει (;).

ΙΙΙ. Ο πολιτικός εμπνευστής του ανορθολογισμού αυτού υπήρξε οικονομολόγος. Ήταν, βέβαια, ο Ανδρέας Παπανδρέου. Και υπό την επιστημονική του υπόσταση ορθώς ήδη από 12.10.85 αυτολεξεί επισήμαινε: …«… Δαπανάμε ως κοινωνία πιο πολύ απ΄ όσο παράγουμε. Η κατάσταση αυτή μπορεί να συντηρηθεί μόνο με δανεισμό από εξωτερικό. Μακροχρόνια όμως το επίπεδο δανεισμού από το εξωτερικό δεν μπορεί να διατηρείται σε υψηλά επίπεδα χωρίς σοβαρή μείωση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας και, τελικά, χωρίς την απώλεια της οικονομικής ανεξαρτησίας της …»… Τη δήλωση αυτή ευστόχως μας θύμισε προσφάτως ο Πάσχος Μανδραβέλης.

Στην μάχη προς την επιστήμη, ο λαϊκισμός νίκησε κατά κράτος υπό το εμβληματικό σύνθημα "Τσοβόλα δώστα όλα".

IV. Ο λαϊκισμός δεν είναι μόνον διαλυτικός είναι και κολλητικός. Η "γρήγορη αρπαχτή" κατέστη γενικώς κοινωνική επιδίωξη. Δεν την απολάκτησε ούτε το άλλο κόμμα εξουσίας. Αρνήθηκε συνειδητά και καθ' υποτροπή να εξορθολογίσει τον δημόσιο τομέα. Γενικώς το κράτος της 30ετίας υποβαθμίσθηκε - ανηθίκως - σε εργαλείο διαχείρισης πελατειακών σχέσεων και τακτοποίησης: κατά περίπτωση, Πρασίνων ή Γαλάζιων. Δίδει τον τόνο της κακοδιαχείρισης το γεγονός ότι μέχρι σήμερα από το πρόγραμμα α΄ "Μνημονίου" έχουμε εισπράξει το ιλιγγιώδες ποσό των € 98 δις. Όμως το παμφάγο κράτος κατέφαγε το σύνολο. Ουδείς αισθάνθηκε έστω και στοιχειώδη βελτίωση, από την βροχή αυτή των δισεκατομμυρίων (!).

V. Επιτακτικότερο παρά ποτέ είναι το αίτημα καθαίρεσης της νοοτροπίας που έφερε η "αλλαγή". Αναζητείται, λοιπόν, ο ικανός και γενναίος ο οποίος θ' αντιστρατευθεί το πρόσφατο ελεεινό φαγοπότι. Θα παραβλέψει οιοδήποτε πολιτικό κόστος, όπως και προσδοκία πολιτικής, επέκεινα, σταδιοδρομίας. Ετσι δε και μόνο με γνώμονα το διαχρονικό συμφέρον του κράτους, θα σβήσει πληθώρα αναποτελεσματικών δαπανών, θέτοντας βάσεις νέας περιόδου λαμπρής ακμής του Ελληνισμού, αντάξιας εκείνης του ιστορικού παρελθόντος του.