"ΗΜΟΥΝΑ ΑΝΤΑΡΤΗΣ"!

Για να θυμούνται οι παληοί και για να μαθαίνουν οι νεώτεροι.

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,

ΤΟΝ ΕΞΟΧΩΤΑΤΟ ΚΥΡΙΟ ΚΑΡΟΛΟ ΠΑΠΟΥΛΙΑ

Από την εφημερίδα «ΑΞΙΑ» της 5^ης Νοεμβρίου 2011-11-06

«1. Οι αρχηγοί δεν φεύγουν ποτέ από τη μάχη  και πέφτουν αν χρειαστεί.

  2. Οι άνθρωποι κάνουν τις θέσεις και όχι οι θέσεις τους ανθρώπους.

  3. Τα στερνά τιμούν τα πρώτα»    

Από τα « ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΑ»

"ΗΜΟΥΝΑ ΑΝΤΑΡΤΗΣ"!

 ________Ο Εξοχώτατος Πρόεδρος της Δημοκρατίας κύριος Κάρολος Παπούλιας, προκειμένου να αποκρούσει την ιαχή «Είσαι Προδότης», πού ακούστηκε στη Θεσσαλονίκη στις 28 Οκτωβρίου, ε.έ.,  επικαλέσθηκε καί προσκόμισε ένα επιχείρημα: «Εμείς πολεμήσαμε για την Ελλάδα.  15 χρονών ήμουνα αντάρτης!  Πολέμησα το Ναζισμό και τους Γερμανούς».

__________Στα βαρυσήμαντα αυτά λόγια θα θέλαμε να σημειώσουμε το εξής:

1)      Καταδικάζουμε απερίφραστα την ιαχή «Είσαι Προδότης!», διότι αποτελεί βαρύτατη ύβρη για τον οποιοδήποτε, και μάλιστα όταν απευθύνεται προς τον φέροντα το ύπατο Αξίωμα στην Ελληνική Επικράτεια και Δημοκρατία!

Ο κ. Παπούλιας είναι ένας σεμνός και συνετός άνθρωπος, ο οποίος αν και κατέχει το κορυφαίο Αξίωμα στο κράτος μας, ΔΕΝ ΠΡΟΚΑΛΕΙ το Δημόσιο αίσθημα!  Συμπεριφέρεται σεμνά και ταπεινά!

Μοναδικό μελανό σημείο της πολιτικής του σταδιοδρομίας είναι, ότι φέρεται ως δανειστής του αειμνήστου Πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος εμφανίσθηκε ότι δανείσθηκε σημαντικά χρηματικά ποσά για την αντιμετώπιση της "αμαρτωλής"  βίλλας στην Εκάλη! Μεταξύ των δανειστών του αναφέρθηκε και ο κ. Παπούλιας. Επειδή ομως ο δανεισμός ήταν εικονικός, ο κ. Παπούλιας δέχθηκε να συμπεριληφθή τό όνομά του στην λίστα των προσώπων, που προσεκλήθησαν να καλύψουν τό "μαύρο" χρήμα, που χρησιμοποιήθηκε στην ανέγερση της βίλλας.   Ασφαλώς και δεν υπήρξε χρηματοδότης, δέχθηκε όμως να τον εμφανίσουν έτσι!  Υπήρξε λοιπόν συνεργός στήν κάλυψη μιάς παρανομίας! Κατά τα άλλα η εν γένει πορεία του υπήρξε φωτεινή και ακατάκριτη.

2)      Θα διαφωνήσουμε όμως με τη Δήλωσή του στη Θεσσαλονίκη, ότι δηλαδή «Από 15 χρονών ήμουνα ΑΝΤΑΡΤΗΣ…!».  Θα διαφωνήσουμε όχι βέβαια με τό "από 15 χρονών", το οποίο προκαλεί απορίες και εγείρει ερωτήσεις, αλλά μέ τήν έκφραση " ήμουνα αντάρτης"! Με την δήλωση αυτή κινδυνεύει να κατηγορηθή ότι έδωσε πιστοποιητικό νομιμοφροσύνης, στον όρο «Αντάρτης» και στην χρονική εκείνη περίοδο, κατά την οποία στον τόπο μας αναπτύχθηκε "ο συμμοριτοπόλεμος" και κυριάρχησε «το αντάρτικο»! Η περίοδος εκείνη υπήρξε ένα μελανό σημείο της νεώτερης ιστορίας μας! Διότι χύθηκε πολύ αίμα από τούς αδελφοκτόνους αντάρτες 'ή συμμορίτες της εποχής.

Εάν ο κ. Πρόεδρος έλεγε «Από 15 χρονών συμμετείχα στην Εθνική Αντίσταση», δεν θα είχαμε καμμιά- μα απολύτως καμμιά – αντίρρηση.  Αλλά άλλο πράγμα είναι όταν μιλάμε για τον «αντάρτη και αντάρτικο» και άλλο όταν λέμε «Εθνική Αντίσταση». Θατο επαναλάβουμε: ο όρος «Αντάρτης» δυστυχώς ανακαλεί στη μνήμη μας όλα εκείνα τα δεινά, που επισσώρευσε στην Πατρίδα μας το «αντάρτικο» δηλαδή «ο συμμοριτοπόλεμος», όπως σωστά απεκλήθη, καί όχι "ο εμφύλιος", όπως τον μετονόμασαν μεταγενέστερα για να ξεχασθούν τά εγκλήματα. Και το κατώρθωσαν οι αριστεροί, καθ' όσον πάει πιά ξεχάσθηκε η εποποιΐα της ενδόξου Χωροφυλακής η Μάχη του Μακρυγιάννη, στο Σύνταγμα Μακρυγιάννη των Αθηνών,  στίς 3 Δεκεμβρίου 1944,  η Μάχη της Βλασσίας, στα Καλάβρυτα, (20 Ιουλίου 1948)  η Μάχη της Χαλανδρίτσας στην Αχαΐα (5 Ιουλίου 1948) κλπ.
Κατά την περίοδο, μετά την συντριπτική ήττα των δυνάμεων του Άξονα και την ταπεινωτική αποχώρηση των Γερμανικών Στρατευμάτων Κατοχής από τήν Αθήνα, την 12^η Οκτωβρίου 1943, οι "αντάρτες" ανέλαβαν ένοπλη δράση κατά της Πατρίδος μας! Τότε λοιπόν κυριαρχούσε το σύνθημα «αδερφός τον αδερφό να σκοτώνει», συνεπεία του οποίου η Χώρα οδηγήθηκε στον λεγόμενο «εμφύλιο σπαραγμό».

Συνεπώς ο όρος «Αντάρτης» έχει αποκτήσει κακή σημασία! Ανακαλεί στη μνήμη μας τά χωνιά, τις οδομαχίες, τη βίαιη πααγωγή αμάχων, ανδρών και γυναικών, στα βουνά για να ενταχθούν στο λεγόμενο "Δημοκρατικό Στρατό"  και πολλά άλλα δεινά! Γι’ αυτόν λοιπόν καί μόνο τον λόγο  ο κ. Παπούλιας ώφειλε να τον αποφύγει! Ξύνει παληές πληγές! Αμνηστεύει τους εγκληματίες, οι οποίοι στρατεύθηκαν κατά της  Πατρίδος μας! Απείλησαν την ελευθερία μας, την Δημοκρατία, την ίδια την υπόσταση της Ελλάδος, την οποίαν επεχείρησαν να εντάξουν στο "κομμουνιστικό μπλόκ της Σοβιετίας"!

      Για να θυμούνται λοιπόν οι παληοί και για να μαθαίνουν οι νεώτεροι θα σας μεταφέρω εδώ ένα απόσπασμα από το βιβλίο του αειμνήστου Ευάγγελου Αβέρωφ–Τοσίτσα, συμπατριώτη του κ. Παπούλια, με τίτλο «Φωτιά και τσεκούρι!  Ελλάς 1946 -49»  που εκδόθηκε από το βιβλιοπωλείο της «ΕΣΤΙΑΣ» Αθήναι 2010 και πρωτοεκδόθηκε κατά το έτος 1974.

        Στίς σελίδες 350-351 περιγράφει την μάχη του Καρπενησίου, που έγινε στις 19 Ιανουαρίου 1949. Τα σχόλια περιττεύουν!  Συγχωρούμε, αλλά δεν λησμονούμε! Ως χριστιανοί, συγχωρούμε, ως 'Ελληνες πολίτες δεν λησμονούμε!

****

Α'ιγιον, 9 Νοεμβρίου 2011

+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

Υστερόγραφο:  Παρακάτω λοιπόν θα διαβάσετε για την αρπαγή, δηλ. την δολοφονία, 50 αμάχων, που ήσαν «σημαίνοντες πολίτες» του Καρπενησίου, οι οποίοι όμως  ποτέ δεν επέστρεψαν στα σπίτια τους!

        Αλλού θα διαβάσετε για την δολοφονία ενός άλλου αριθμού Ελλήνων στρατιωτών και στρατιωτικών τραυματιών, τους οποίους οι «αντάρτες» βρήκαν στο νοσοκομείο ως νοσηλευομένους και τούς εδολοφόνησαν!  Ναι, Συγχωρούμε, αλλά δεν λησμονούμε!

*******

«Φωτιά και τσεκούρι»

        " 1949 Επί του στρατιωτικού τομέως.  Στο αναμεταξύ, έγινε η μάχη του Καρπενησίου.  Η μικρή πόλη, δυτικώς της Λαμίας, σε δασώδη περιοχή και σε υψόμετρο σχεδόν χιλίων μέτρων, υπέστη πολύπλευρη επίθεση από 5.000 αντάρτες, τη νύκτα της 19^ης Ιανουαρίου.

        Οι επιτιθέμενοι ανήκαν στις δυνάμεις της Α΄ Μεραρχίας Θεσσαλίας, υπό τον ταξίαρχο του Δ.Σ.Ε. Γιώτη (δηλ. του Χαρίλαου Φλωράκης), και της Μεραρχίας Ρούμελης, υπό τον Ταξίαρχο και κατόπιν Στρατηγό Διαμαντή, οι οποίες ήταν καλά οπλισμένες και πολύ μαχητικές.  Τις διοικούσαν οι καλύτεροι και ονομαστότεροι ταξίαρχοι του Δ.Σ.Ε. Ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα του Κ.Κ.Ε., ο Καραγεώργης, άλλοτε καλός ιατρός και έπειτα δημοσιολόγος, διηύθυνε το σύνολο των επιχειρήσεων ως Αρχηγός του Κεντρικού Γενικού Αρχηγείου Νοτίου Ελλάδος (Κ.Γ.Α.Ν.Ε.), δηλαδή των περιοχών νοτίως της Πίνδου.

        Η φρουρά του Καρπενησίου -1.400 άνδρες ελαφρά οπλισμένοι- αντέστη ως το πρωί της 21^ης, οπότε πρακτικώς εξουδετερώθη πλήρως.  Η μικρή πόλη, ή ορθότερα η σημαντική κωμόπολη, λεηλατήθηκε και εν μέρει πυρπολήθηκε.  Τα λάφυρα ήταν πολλά και ποικίλα.  Ο πληθυσμός υπέστη σοβαρές απώλειες: 1.300 άνδρες και γυναίκες «επεστρατεύθησαν» και απεστάλησαν αμέσως σε γειτονικά βουνά.  Πενήντα άλλοι σημαίνοντες πολίτες τους ακολουθούσαν, αυτοί όμως για να μην επιστρέψουν ποτέ.

        Η επιτυχία αυτής της «επιστρατεύσεως» - όπως και της επιστρατεύσεως της Καρδίτσης και της Ναούσης- είχαν μεγίστη σημασία, γιατί εκείνη την εποχή ήταν σχεδόν ανύπαρκτοι οι νέοι εθελονταί, και οι απώλειες ήταν βαριές.

        Αλλά δεν ήταν μόνο αυτή η ευχάριστη για τον Δ.Σ.Ε. πλευρά της επιχειρήσεως του Καρπενησίου.  Η ψυχολογική πλευρά ήταν εξαιρετικής σημασίας, γιατί ο αξιόλογος αυτός οικισμός έμεινε υπό την κατοχή των ανταρτών από τις 20 Ιανουαρίου έως τις 8 Φεβρουαρίου.  Καθ’ όλη τη διάρκεια του συμμοριτοπολέμου δεν είχε παρατηρηθεί κατάληψη κωμοπόλεως επί τόσο διάστημα.

        Επί δεκαπέντε ημέρες όλες οι προσπάθειες του Στρατού προς απελευθέρωση του Καρπενησίου δεν είχαν καρποφορήσει.  Η περιοχή ήταν ορεινή, όλες οι γέφυρες, και οι μικρότερες ακόμη, είχαν ανατιναχθεί, όλοι οι δρόμοι προσπελάσεως είχαν ναρκοθετηθεί και τους υπερασπίζονταν με πείσμα τμήματα που Καραγεώργης είχε μετακινήσει από γειτονικά βουνά.  Προς το τέλος, ένα παχύ στρώμα χιονιού εκάλυψε όλη την περιφέρεια, ως και τις παράλιες περιοχές.  Το άνοιγμα ρήγματος ήταν πολύ δύσκολο."

        

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΔΗΤΕ ΤΟ ΣΧΕΤΙΚΟ VIDEO

ΚΑΙ ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΦΡΑΣΤΙΚΟ ΛΑΘΟΣ  ΤΟΥ κ. ΠΑΠΟΎΛΙΑ

********

Η ΜΑΧΗ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΗΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ

Δεκέμβριος 1944 - Η Μάχη των Αθηνών   03.12.06

ΤΟ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ "NO PASSARAN"

Από την Κυριακή 3 Δεκεμβρίου 1944 μέχρι την Κυριακή 7 Ιανουαρίου 1945, για πέντε ολόκληρες εβδομάδες, η πρωτεύουσα της Ελλάδος, η Αθήνα, έγινε το πεδίον μάχης μιας ανείπωτης αλληλοσφαγής των Ελλήνων, μιας μάχης της οποίας το αποτέλεσμα έκρινε το μέλλον της Ελλάδος για τα επόμενα τουλάχιστον 50 χρόνια. Τα όσα συνέβησαν τον τραγικό εκείνο Δεκέμβριο σημαδεύουν ακόμα την ελληνική ιστορία, έχουν αφήσει ανεξίτηλα τα σημάδια τους στην πολιτική ζωή της χώρας.

Σφάλλουν όσοι πιστεύουν ότι με αφορμή τα αιματηρά επεισόδια, που έλαβαν χώρα στο συλλαλητήριο της Πλατείας Συντάγματος, άρχισε ο κόκκινος Δεκέμβρης. Αυτά ήσαν μόνο η αφορμή. Ο κόκκινος Δεκέμβρης στην πραγματικότητα είχε ξεκινήσει πολύ ενωρίτερα, από το 1943 τουλάχιστον, όταν οι ελεγχόμενες από το ΚΚΕ δυνάμεις του ΕΛΑΣ εξόντωναν κάθε εθνικό και αντικομμουνιστικό στοιχείο υπήρχε στην Ελλάδα. Τρεις ολόκληρους μήνες πριν την μάχη των Αθηνών, ο ΕΛΑΣ είχε σφαγιάσει με πρωτοφανή αγριότητα 2.000 ανθρώπους στο Μελιγαλά και λίγες ημέρες μετά τη σφαγή ο εκπρόσωπος της "δεξιάς" Παναγιώτης Κανελλόπουλος, είχε κάνει δημόσια εμφάνιση στον Πύργο της Ηλείας με τον γνωστό για τα έργα και τις ημέρες του, Άρη Βελουχιώτη!

Ήλπιζαν ακόμη σε μία ειρηνική διευθέτηση των διαφορών με τον ΕΛΑΣ και φυσικά δεν έδιναν "δεκάρα τσακιστή" για το αίμα των εθνικιστών, που είχε χυθεί και χυνόταν. Στις 3 Δεκεμβρίου το πρώτο Σώμα Στρατού του ΕΛΑΣ εκδίδει διαταγή επιχειρήσεων και η μάχη των Αθηνών αρχίζει.

Στις 12 Οκτωβρίου, ως γνωστόν, τα Γερμανικά στρατεύματα αποχωρούν από την Αθήνα. Την ίδια ακριβώς ημέρα, όπως αναφέρει στα απομνημονεύματά του ο Στρατάρχης Παπάγος, ο ραδιοφωνικός σταθμός του Βερολίνου δια στόματος Γιόζεφ Γκαίμπελς, λέγει τα παρακάτω χαρακτηριστικά:

"Οι Έλληνες θα νοσταλγήσουν συντόμως τας ημέρας της κατοχής. Ο ελλοχεύων κομμουνισμός θα εξορμήσει μετά την αποχώρηση των στρατευμάτων μας και θα εγκαθιδρύσει καθεστώς τρόμου και σφαγής".

Όλοι γνώριζαν, λοιπόν, αυτό το οποίο θα συνέβαινε τον μοιραίο εκείνο Δεκέμβρη και κανείς δεν φρόντισε να ανατρέψει την αιματηρή πορεία των γεγονότων. Ισχυρές δυνάμεις του ΕΛΑΣ είχαν περιζώσει την Αθήνα απ' άκρη σ' άκρη. Από τις πρώτες ημέρες του Δεκεμβρίου σκληρές μάχες μεταξύ εθνικιστών και κομμουνιστών λαμβάνουν χώρα σε κάθε γωνιά της Αθήνας. Ο ΕΛΑΣ καταλαμβάνει τα περισσότερα αστυνομικά τμήματα και εκτελεί με πρωτοφανή αγριότητα τους εκεί ευρισκόμενους άνδρες της Αστυνομίας Πόλεων. Μέχρι πριν λίγα χρόνια οι φωτογραφίες των σφαγιασθέντων ήσαν ανηρτημένες στα κατά τόπους τμήματα της Αστυνομίας Πόλεων. Σήμερα έχουν εξαφανιστεί! Ταυτόχρονα, συλλαμβάνονται από τις δυνάμεις της περιφήμου αιμοσταγούς ΟΠΛΑ δεκάδες χιλιάδες πολιτών με εθνικιστικά φρονήματα και εκτελούνται με τον αγριότερο τρόπο. Στο Θησείο οι Χίτες δίνουν μάχη σώμα με σώμα με τους κομμουνιστές. Το ίδιο συμβαίνει και στο Γουδί. Η Αθήνα έχει περιοριστεί σε λίγα μόλις τετράγωνα. Την νύκτα της 5ης Δεκεμβρίου αρχίζει η επίθεση δύο βαρέως εξοπλισμένων Συνταγμάτων του ΕΛΑΣ κατά του στρατοπέδου Χωροφυλακής Μακρυγιάννη στο οποίο βρίσκονται 30 περίπου αξιωματικοί και υπαξιωματικοί και 450 οπλίτες με διοικητή τον ηρωικό Γ. Σαμουήλ. Την ίδια νύκτα ο διοικητής του Συντάγματος Χωροφυλακής καλεί στο γραφείο του τους Αξιωματικούς, τους ενημερώνει για την κατάσταση και τελειώνει τον γεμάτο φλόγα και αποφασιστικότητα λόγο του με τα λόγια: "Ο εχθρός δεν πρέπει να καταλάβει το οχυρό μας. ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ!".

Για την χρυσή σελίδα δόξης, που γράφτηκε στο Σύνταγμα Χωροφυλακής Μακρυγιάννη, αναφέρει ο ίδιος διοικητής του Γ. Σαμουήλ στο σχετικό βιβλίο του:

"Και πράγματι εντός ελαχίστων λεπτών, κάτω από το συννεφιασμένο ουρανό του χειμερινού όρθρου, εξέσπασε πρωτοφανής αγρία και απερίγραπτος επίθεσις των κομμουνιστών. Η ατμόσφαιρα επληρώθη από βουή, καπνό, αστραπές και δαιμονιώδη θόρυβο. Δύο πλήρη πολεμικά ερυθρά συντάγματα, αχαλίνωτα και φανατικά βοηθούμενα από τον εφεδρικό ΕΛΑΣ εξαπέλυαν φωτιά και σίδερο κατά του οικήματος και των εξωτερικών φυλακίων. Ένοπλα στίφη κατέκλυζαν τας παρόδους. Τα επιθετικά κύματα του εχθρού δημιουργούσαν κόλασιν πυρός και ολέθρου, η βροντή των όπλων, ο πάταγος των χειροβομβίδων ο κροταλισμός των πολυβόλων, ο μηκυθμός του πυροβολικού που άρχισε να βάλλη από τους λόφους του Αρδητού και του Φιλοπάππου, συνέθεταν το προϊμιο της φρικτής συμφωνίας του αίματος και του θανάτου δια τους Ελασίτας, και του θριάμβου το εμβατήριο δια το Σύνταγμα..." και συνεχίζει "Όταν ξημέρωσε θυμήθηκα ότι η μέρα εκείνη ήταν αφιερωμένη στη μνήμη του Αγ. Νικολάου. Χωρίς να χάσω στιγμή, με μύριες προφυλάξεις, ωδηγήθηκα στο εκκλησάκι του Συντάγματος. Η πόρτα του ήτο μισάνοιχτη και μπροστά στον εσταυρωμένο έκαιγε ακόμη το ασημένιο κανδήλι που φώτιζε το ναό. Άναψα ένα κερί, έκαμα το σταυρό μου και ασπάστηκα την εικόνα του Αγ. Νικολάου. Ύστερα γονάτισα και προσευχήθηκα: "Άγιε Νικόλα... προστάτευσε εμάς τους πιστούς σου που σήμερα αγωνιζόμεθα για την Θρησκεία, την Πατρίδα, την Οικογένεια, για το Δίκαιο και την Ελευθερία"... και ο Μακρυγιάννης κράτησε... οι ερυθροί συνωμότες ΔΕΝ ΠΕΡΑΣΑΝ"!!!

Περισσότερες από δέκα ημέρες κράτησαν οι λυσσώδεις επιθέσεις του ΕΛΑΣ κατά του Συντάγματος Μακρυγιάννη. Χρυσές σελίδες δόξης γραμμένης με αίμα και πνεύμα θυσίας γράφτηκαν στον ηρωικό αυτό μαντρότοιχο, που βρίσκεται κάτω από την σκιά της Ακροπόλεως. Σε κάθε γωνία, σε κάθε συνοικία της Αθήνας το αίμα έρρεε άφθονο. Όλα αυτά μέχρι την Δευτέρα 8 Ιανουαρίου 1945, οπότε οι δυνάμεις των κομμουνιστών, ηττημένες πλέον οριστικά, αρχίζουν να αποχωρούν από το λεκανοπέδιο της Αττικής και να πορεύονται προς Στερεά Ελλάδα και Εύβοια.

Ανάλογο με την Ελλάδα πόλεμο εσωτερικό είχε γνωρίσει λίγα χρόνια πριν και η Ισπανία, πόλεμο στον οποίο νικητής τελικά είχε αναδειχθή ο Στρατηγός Φράνκο. Λίγα χιλιόμετρα έξω από την Μαδρίτη είναι θαμμένοι περισσότεροι από δέκα χιλιάδες Ισπανοί και των δύο παρατάξεων. Πάνω από το μνημείο των αριστερών ο Στρατηγός Φράνκο έδωσε την εντολή να γραφεί η φράση: "Πολέμησαν και αυτοί γενναία, γιατί ήταν και αυτοί Ισπανοί". Η εθνική συμφιλίωση στην Ελλάδα όμως δεν ήλθε ποτέ γιατί αυτοί που πολιτικά χειρίστηκαν την παράταξη και των μεν και των δε είχαν άλλα πράγματα στο μυαλό τους, πράγματα που βρισκόντουσαν πέρα από το εθνικό συμφέρον... Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ενώ πριν τον Δεκέμβρη του 1944 οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ είχαν πρόβλημα εφοδίων και όχι προσωπικού, μετά τον Δεκέμβριο στον λεγόμενο δεύτερο γύρο είχαν άφθονα πολεμοφόδια, αλλά έλλειψη ανδρών! Ο λαός είχε καταλάβει ότι ο ΕΛΑΣ δεν ήταν ποτέ το πατριωτικό κίνημα, που πάλευε για την ελευθερία της Ελλάδος...

Σήμερα, βεβαίως, η πραγματική ιστορία, τα αληθινά γεγονότα, όχι μόνο είναι άγνωστα, αλλά έχουν στρεβλωθεί με τρόπο τουλάχιστον τραγικό! Ο Κλαούζεβιτς γράφει πως πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα. Κατ' αναλογίαν και πολιτική είναι η συνέχιση του πολέμου με άλλα μέσα... Αυτοί που πολέμησαν στου Μακρυγιάννη, αυτοί που αντιστάθηκαν στην κόκκινη τρομοκρατία, δεν είχαν άξιους συνεχιστές στη μάχη του πολιτικού πολέμου. Έτσι φτάσαμε σήμερα στο σημείο με ευθύνη προ παντός της λεγομένης "δεξιάς" να μη γνωρίζει τίποτε ο λαός για όσα συνέβησαν τον τραγικό εκείνο Δεκέμβρη. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο ίδιος άνθρωπος, που βγήκε δημόσια στο βήμα μαζί με τον Άρη Βελουχιώτη χέρι-χέρι, λίγες ημέρες μετά τη σφαγή του Μελιγαλά, ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, ήταν εκείνος που είχε πει στον αμερικανό στρατηγό Βαν Φλήτ το "Στρατηγέ, ιδού ο στρατός σας" και είχε αποκαλέσει την Μακρόνησο "Νέο Παρθενώνα"...

ΠΗΓΗ:  ΜΠΑΪΡΑΚΤΑΡΗΣ 

http://www.phorum.gr/viewtopic.php?p=2401591&sid=c98c00e07aefebbc9e1552c455238326#p2401591

VIDEO Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΒΛΑΣΙΑΣ

Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΧΑΛΑΝΔΡΙΤΣΑΣ

Η ΕΠΟΠΟΙΙΑ ΤΗΣ ΧΑΛΑΝΔΡΙΤΣΗΣ

ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΞΟΔΟΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ 

    ..........Την χαραυγήν της 5ης Ιουλίου 1948, συμμοριακά συγκροτήματα περίπου 1200 ανδρών υπό τους ικανότερους εκ των αρχισυμμοριτών τής Πελοποννήσου και με άφθονα βαρέα και αυτόματα όπλα, επετέθη κατά της Χαλανδρίτσης. Η εξ 68 ανδρών φρουρά αντέταξε κρατεράν άμυναν. Ηρνήθησαν παράδοσιν με υπόσχεσιν ότι αφοπλιζόμενοι θα αφήνοντο ελεύθεροι και εθέρισαν τους επιτιθεμένους συμμορίτας δια πολυβολισμού εκ των φυλακίων. Ζητηθείσαι τηλεγραφικώς ενισχύσεις εκινήθησαν εκ Πατρών, άλλ' εβράδυνεν η αφιξίς των, διότι υπέστησαν επίθεσιν από τα υψώματα Καλλιθέας και είχε καταστραφεί η γέφυρα από την οποίαν έπρεπε να διέλθουν τα συνοδεύοντα τεθωρακισμένα. Αι δυνάμεις ενισχύσεως έφθασαν περί την δευτέραν και ημίσειαν απογευματινήν ώραν. Αλλ' ήτο πλέον αργά. Η ηρωική φρουρά παλαίουσα επί πολλάς ώρας εναντίον εικοσαπλασίων δυνάμεων και αποδεκατιζομένη, είχεν αναγκασθεί προ μιας μόλις ώρας, ότε υπέκυψαν τα πολυβολεία της, να επιχειρήσει απεγνωσμένην έξοδον. Οι διασωθέντες είχαν φθάσει εις τα βόρεια υψώματα της κωμοπόλεως, όπου, κυκλωθέντες πανταχόθεν, πολέμησαν μέχρις εσχάτων. Όσοι δεν είχαν φονευθεί κατέκειντο ασπαίροντες εκ τραυμάτων και κατεκρεουργήθησαν επί τόπου. Όταν κατέφθασαν αι Εθνικαί δυνάμεις ανεύρον μόλις εξ οπλίτας κρυπτομένους εις τους θάμνους.
    Εις τα ακολουθούντα το παρόν περί συμμοριτοπολέμου εις την Πελοπόννησον έγγραφα παραθέτομε πολλά επίσημα στοιχεία παρέχοντα πλήρη εικόνα των δραματικών γεγονότων της Χαλανδρίτσης και της ηρωικής θυσίας των χωροφυλάκων υπερασπιστών της. Αλλ' ενταύθα επιθυμούμε να τονίσωμεν ιδιαιτέρως ότι η εμμονή εις τας θέσεις των, πάρα το υπερ-εικοσαπλάσιον των δυνάμεων του εχθρού και τελικώς η σχεδόν ολική θυσία των ανδρών τής χωροφυλακής υπερασπιστών της Χαλανδρίτσης, αποτελεί εποποιΐαν δοξάζουσαν την νεωτέραν Ελληνικήν Ιστορίαν και εφάμιλλον προς τα πλέον ένδοξα μεγαλουργήματα του Αγώνος τής ελευθερίας του 1821. Εξήντα πέντε εν όλω άνδρες, μετρίως οπλισμένοι και άνευ πυροβόλων εμάχοντο επί εννέα ολόκληρους ώρας εναντίον υπερχιλίων συμμοριτών, οι όποιοι, εφοδιασμένοι με πολυβόλα, όλμους, αυτόματα και χειροβομβίδας, τους περιέσφιγγον πανταχόθεν και επετίθεντο μετά λύσσης αδιακόπως. Απέκρουσαν μετ' αξιοθαύμαστου γενναιότητος τας λυσσώδεις επιθέσεις, αποφασισμένοι να νικήσουν ή να πέσουν μαχόμενοι μέχρι τελευταίας πνοής. Ούδ' επί στιγμήν αμφέβαλον δια την τραγικήν θέσιν εις την οποίαν είχον περιέλθει, ως αποδεικνύουν τα κατά την διάρκειαν τής μάχης εκπεμπόμενα σήματα, μαρτυρούντα την επιθανάτιον αγωνίαν των. Αι απεγνωσμένοι επικλήσεις των προς άμεσον αποστολήν βοηθειών δεν αφήνουν αμφιβολίαν, ότι ούδ' επί στιγμήν εσκέφθησαν να εγκαταλείψουν έστω και την τελευταίαν στιγμήν τον αγώνα προς σωτηρίαν των. Μόνον όταν είχον εξαντλήσει πλέον τα πυρομαχικά των, με τας ξιφολόγχας των και τας ολίγας σφαίρας που απέμενον εις τα καταματωμένα χέρια των απεφάσισαν όχι να παραδοθούν, άλλα να επιχειρήσουν απέλπιδα έξοδον, ανάλογον προς εκείνην των ελευθέρων πολιορκημένων του Μεσολογγίου. Αι εξενεχθείσαι, εύκολοι πάντοτε όταν γίνονται εκ των υστέρων και εκ του ασφαλούς, μομφαί ότι ώφειλον να παραμείνουν εις τας θέσεις των εν αναμονή των βοηθειών, αι οποίαι κατέφθασαν μετά μίαν ώραν, είναι και άδικοι και άκριτοι. Πώς θα μάχοντο επί μίαν ακόμη ώραν χωρίς πυρομαχικά και πώς θα παρημπόδιζον τους θηριώδεις συμμορίτας να εισορμήσουν δια να τους κατασφάξουν ή να τους συλλάβουν δια να τους εκτελέσουν με διαπομπεύσεις και μαρτύρια; Εξ' άλλου, ως αποδεικνύεται από τα ανταλλαγέντα σήματα, ουδεμίαν είχον σαφή γνώσιν περί αποστολής και ώρας άφίξεως. Άλλωστε, η μη έγκαιρος αποστολή βοηθειών βαρύνει εξ ολοκλήρου τας Στρατιωτικάς δυνάμεις αι οποίαι ούτε δια της αεροπορίας ενόχλησαν τους συμμορίτας ούτε έσπευσαν με κεραυνοβόλον ταχύτητα να αποστείλουν βοηθείας, ούτε αι μετά καθυστερήσεως καταφθάσασαι. ήσαν τοιαύται, ώστε να συντρίψουν αμέσως τας συμμοριτικάς δυνάμεις αντιπερισπασμού και να φθάσουν εγκαίρως.

ΠΗΓΗ: http://sfoulidis.landofheroes.org/arxeia_eex/halandritsa.htm