ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΕ!
__________Χθές αναστατώθηκε το
Πανελλήνιο μόνο και μόνο επειδή ένας Αρχιερεύς στάθηκε στο ύψος της αποστολής
του! Προέβη σε δημόσιο έλεγχο μιάς ατόπου ενεργείας Επισήμων Εκπροσώπων του
Ελληνικού Κράτους, όπως άλλωστε ώφειλε να πράξει!
________Πρόκειται
για τον Σεβ. Μητροπολίτη Γόρτυνος και Μεγαλουπόλεως κ. Ιερεμία, ένα ακάματο εργάτη της Εκκλησίας,
ο οποίος μάλιστα δεν είναι «από το σωρό», όπως ο υποσημειούμενος, καθώς λέγει ο
θυμόσοφος Λαός μας! Ανήκει στην πνευματική «ελίτ» της Ιεραρχίας της Εκκλησίας
της Ελλάδος, καθ’ όσον τυγχάνει Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου! Διετέλεσε
δηλ. Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του
Πανεπιστημίου Αθηνών!
_________Παρένθεση:
Στη σύγχρονη Ελλάδα δεν έχουν αξία πια οι Προσωπικότητες! Δυστυχώς τώρα πλέον αξία έχουν οι τίτλοι: Αν είσαι
Βουλευτής, Δήμαρχος, Καναλάρχης, Δημοσιογράφος, Πρόεδρος ενός Οργανισμού …..κλπ
τότε ευρίσκεσαι στην κορυφή! Εξ ορισμού
είσαι στο απυρόβλητο! Αν όμως είσαι Μητροπολίτης, τότε δεν είσαι τίποτα!
‘Ολοι οι του κοσμικού στερεώματος είναι έτοιμοι να ορμήσουν καταπάνω σου σαν
πεινασμένοι λύκοι για να σε κατασπαράξουν!
__________Κάτι
παρόμοιο συνέβη και με τον Σεβ. Μητροπολίτη Γόρτυνος κ. Ιερεμία. Όλα τα Κανάλια της Τηλεοράσεως και όλα τα
ΜΜΕ εφρύαξαν κατά του Μητροπολίτου κ.
Ιερεμία, μόνο και μόνο διότι είχε το θάρρος να ελέγξει δημοσίως Υπεροχικά τινα
Πολιτικά Πρόσωπα, τα οποία επέδειξαν
περιφρόνηση πρός τον Θεό και προς την
Εκκλησία!
·
Προς τον Θεό, καθ’ όσον, ενώ ήταν
ημέρα Κυριακή, δηλ, ημέρα αφιερωμένη στο Θεό και Πατέρα μας, δεν έσπευσαν να
εκκλησιασθούν! Άρα παρέβησαν την 4ην Εντολήν «Σάββατα Κυρίω τω Θεώ σου»!
·
Και
προς την Εκκλησία, καθ’ όσον «εκκλησία» δεν είναι ο Δεσπότης ή το κτίσμα, ο
Ναός, αλλά το σύνολο των πιστών, οι οποίοι όταν συνέρχωνται στο ναό, συγκροτούν
«την Εκκλησία». Εκεί λοιπόν στον
ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου Μεγαλουπόλεως από πολύ ενωρίς είχαν συγκεντρωθή οι
πιστοί της πόλεως με σκοπό να υμνήσουν το Όνομα του Κυρίου και Σωτήρος ημών
Ιησού Χριστού, αλλά και συγχρόνως για να προσευχηθούν για την ανάπαυση των
ψυχών 212 Ελλήνων Αδελφών μας, οι οποίοι είχαν εκτελεσθεί υπό των Γερμανικών
στρατευμάτων Κατοχής. Το Μνημόσυνον είχε ορισθεί να γίνει στις 10.00’ η ώρα το πρωΐ. Ο Προεστώς της Συνάξεως Σεβ. Μητροπολίτης κ.
Ιερεμίας ενώπιόν του είχε ένα δίλημμα: να αποδώσει την οφειλομένη αξία στο Λαό
του Θεού, δηλ. να προχωρήσει κανονικά στην τέλεση του Μνημοσύνου στην
προκαθωρισμένη ώρα ή να δώσει
προτεραιότητα στους Άρχοντες του Λαού, δηλ. να τους αναμένει πότε θα
ερχόντουσαν στο Ναό; Ποιος δηλ. έχει το προβάδισμα; Ο Λαός, που εκλέγει τους Άρχοντες ή ο
Άρχοντας, που εκλέγεται; Προφανώς την
προτεραιότητα έχει ο Λαός, αφού Αυτός επιλέγει τους συμπολίτες του, που θα Κυβερνήσουν!
Επειδή δε οι Άρχοντες εξ ορισμού
οφείλουν να είναι υπόδειγμα ζωής, άρα και συνεπείς στις υποχρεώσεις των, ορθώς πράττων ο Σεβ. κ. Ιερεμίας όχι μόνο
προχώρησε στην τέλεση του Μνημοσύνου, αλλά και ήλεγξε τους Άρχοντες και για την
ασυνέπειά τους κατά την ώρα προσελεύσεως, αλλά -κυρίως και προεχόντως- και για
την παράλειψη του καθήκοντος της κατά Κυριακήν προσευχής, δηλ. του εκκλησιασμού
των! Ας μη ξεχνάμε, ότι όσοι ήσαν αντικείμενο του αρχιερατικού ελέγχου, είναι
Ορθόδοξοι Χριστιανοί, Μέλη δηλ. της Εκκλησίας του Σωτήρος Χριστού, ο δε
Αρχιερεύς εξ ορισμού οφείλει να διδάσκει τους πάντες το Ευαγγέλιο, δηλ. την
σώζουσα διδασκαλία του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού.
_________Συνεπώς ο εν
Χριστώ αγαπητός μας Αδελφός κ. Ιερεμίας τότε μόνο θα ηδύνατο να κατηγορηθή, εάν
δηλ. εσιώπα, είτε πτοούμενος και φοβούμενος, είτε ανθρωπάρεσκα φερόμενος προς τους ισχυρούς της ημέρας! Γι αυτό,
λοιπόν, εμείς οι ταπεινοί μεν αλλ΄έν ταυτώ δειλοί Αδελφοί του, θαυμάζοντες την
ιεροπρεπή συμπεριφορά του βροντοφωνούμε και κράζουμε: Άξιος! Άξιος! Άξιος!
___________Δεν θα
μπορούσαμε να κλείσουμε το σημείωμά μας αυτό, εάν δεν ελέγαμε δύο λόγια για τον
δημοσιογραφικό κόσμο, παράγοντες του οποίου, αυτοδιορισμένοι ως Κριταί των Πάντων οι ταλαίπωροι, έργο τους έχουν
να συσκοτίζουν τα πράγματα και να στρεβλώνουν τα γεγονότα!Θα περιμέναμε απ’ αυτούς
να ακούσουμε και δύο λόγια, περίπου τα εξής: ….Καλόν είναι και οι Άρχοντες να φθάνουν στην ώρα τους εκεί όπου το
καθήκον τους καλεί. Δεν είναι καλό να τους περιμένει ο κόσμος! Ακόμη, λοιπόν, τους περιμένουμε......
___________Θα επιστεγάσουμε το μικρό
αυτό σημείωμά μας με ένα μικρό κείμενο, που αναφέρεται στον σήμερα εορταζόμενο
άγιο της Εκκλησίας μας, τον άγιο Ταράσιο, Αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως,
ένα αγλαό φωστήρα της Ορθοδοξίας μας, ο Οποίος, εφαρμόζοντας την Χριστιανική
Διδασκαλία και Ηθική, ήλθε σε ρήξη με τον πανίσχυρο Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τον
Στ΄. Έζησε τον 8ο αιώνα. Το αφιερώνουμε στο Σεβ. Μητροπολίτη
Γόρτυνος κ. Ιερεμία, για να χαρεί! Να χαρεί, διότι βαδίζει την οδό της
αλήθειας, όπως την χάραξαν οι προ ημών Άγιοι της Ορθοδοξίας!
Αίγιον, 25 Φεβρουαρίου
2015
+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ
ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
ΗΡΩΪΚΑ ΠΡΟΤΥΠΑ ΤΗΣ
ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΧΡΗΣΙΜΑ Σ’ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ
ΝΕΩΤΕΡΟΥΣ
Όταν, με την ενηλικίωσή του (791), ο Κωνσταντίνος ΣΤ΄ άρχισε να βασιλεύει μόνος του, αξίωσε να τεθεί υπεράνω των νόμων της Εκκλησίας και απέπεμψε την σύζυγό του Μαρία την Αρμενία για να νυμφευθεί μια γυναίκα από το υπηρετικό προσωπικό της, την Θεοδότη. Ο Πατριάρχης αρνήθηκε να ευλογήσει τον μοιχικό αυτό γάμο και επιτίμησε αυστηρά τον αυτοκράτορα, απειλώντας τον με αναθεματισμό αν συνέχιζε να αμαρτάνει. Ο αυτοκράτορας τότε εξοργισμένος διέταξε τον περιορισμό του Ταρασίου, απαγορεύοντας να επικοινωνεί οποιοσδήποτε μαζί του. Εξανάγκασε την νόμιμη σύζυγό του να γίνει μοναχή και έβαλε να ευλογήσει τους γάμους του ένας ραδιούργος ιερέας, ο Ιωσήφ, οικονόμος της Μεγάλης Εκκλησίας. Δεν άργησε όμως να έλθει η κρίση του Θεού και τον επόμενο χρόνο, ο Κωνσταντίνος ΣΤ΄ έπεσε θύμα συνωμοσίας, τυφλώθηκε και εκθρονίσθηκε.Ο Άγιος Ταράσιος, ανακτώντας την ελευθερία του, αφόρισε τότε τον ιερέα Ιωσήφ και κατόρθωσε να συμφιλιωθεί με τους Στουδίτες, που είχαν διακόψει την κοινωνία μαζί του, παρασύροντας μεγάλο τμήμα του λαού σε σχίσμα. Διατηρώντας, όπως ο Ιώβ, την καρτερία, την ειρήνη στην ψυχή και την περισυλλογή εν μέσω όλων αυτών των θλίψεων, ο άγιος πατριάρχης συνέχισε έκτοτε να προτρέπει τον λαό να τηρεί τις εντολές για να μπορέσει η αποκατεστημένη πίστη να δώσει καρπούς.(Πηγή: «Νέος Συναξαριστής» σελ.: 279 Εδόσεις ΙΝΔΙΚΤΟΣ )