55 ΕΤΗ ΜΟΝΑΧΙΚΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ

ΕΠΙ ΤΗ ΚΟΥΡΑ ΕΙΣ ΜΟΝΑΧΟΝ
 ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΛΕΝΗ

_______Η 31η Μαΐου αποτελεί διά την αναξιότητά μου ένα μεγάλον σταθμόν της ζωής μου!  Την 31ην Μαΐου 1961, σε ηλικία μόλις 23 ετών, η Θεία Χάρις με εδέχθη και το Πανάγιον Πνεύμα εσκήνωσεν εν εμοί! Είχα τελειώσει τις σπουδές μου στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Με Γέροντά μας τον πολυσέβαστον Αρχιμ. κ. Καλλίνικον Καρούσον, τόν μετά ταύτα Μητροπολίτην Πειραιώς κ. Καλλίνικον, ο Χρήστος Παρασκευαΐδης (ο μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Αθηνών) καί ο Αθανάσιος Λενής (ο υποσημειούμενος, ως λαϊκός) εγκατασταθήκαμε στα Μετέωρα με σκοπό να εγκαταβιώσουμε εκεί ως Μοναχοί, κατόπιν προσκλήσεως του τότε Μητροπολίτου, αειμνήστου Τρίκκης και Σταγών Διονυσίου, με στόχο την επάνδρωση της σχεδόν ερειπωμένης Μονής Βαρλαάμ.

__________Με δεδομένα όλα αυτά την 25ην Απριλίου 1961 έδωσα την υπόσχεσιν της ολοκληρωτικής αφιερώσεώς μου εις τον Νυμφίον Χριστόν καί την Εκκλησίαν, ότε καί εδέχθην τήν κουράν μου ως Μοναχός, έλαβα δε έκτοτε το όνομα Αμβρόσιος, οπότε και ενεγράφην εις το Μοναχολόγιον της ως είρηται ιστορικής Μονής. Έτσι λοιπόν, με Απόφασιν του Ηγουμενοσυμβουλίου, ο αείμνηστος Μητροπολίτης κυρός Διονύσιος την 31ην Μαΐου 1961 μέ εχειροτόνησε Διάκονον της Εκκλησίας του Χριστού, οπότε καί εισήλθον εις τας τάξεις του ιερού Κλήρου. 

__________Άρα η 31 Μαΐου 1961 είναι η Μεγάλη Ημέρα της Ζωής μου! Το Πανάγιον Πνεύμα εσκήνωσεν εν εμοί, ει και ανάξιον όντα και πολύ αμαρτωλόν! Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν.  

__________Σήμερα, λοιπόν, αγαπητοί μου Αδελφοί, Συνεργάτες και Φίλοι εν Χριστώ, με την ευκαιρία της συμπληρώσεως 55 ετών από την ιστορικήν δι εμέ εκείνην ημέραν, σας παραθέτω τήν ομιλίαν, την οποίαν εξεφώνησεν ο αείμνηστος Μητροπολίτης Διονύσιος Χαραλάμπους  κατά τήν ώραν της χειροτονίας μου. Δεχθήτε την ως ένα ευλαβικό Μνημόσυνο στην ιερά μνήμη του. 

Αίγιον, 31 Μαΐου 2016

+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

***************

Προσφώνησις υπο του αειμνήστου Μητροπολίτου Τρίκκης και Σταγών κυρού Διονυσίου. Εξεφωνήθη εν τω Ι. Ναώ Αγίων Αναργύρων των Τρικκάλων Θεσσαλίας την 31ην.05.1961.

Αγαπητέ,

            Πρώτη ευλογία του καλού Θεού εις την αναληφθείσαν σοβαράν προσπάθειαν δια την ανασυγκρότησιν της Ι. Μονής Βαρλαάμ είναι η κουρά και η ένταξις υμών εις την αδελφότητα Αυτής.  Ο χαρακτηρισμός ούτος, της εντάξεώς σας δηλονότι είς την Μονήν, ως ευλογίας του Θεού ιεράς, δεν είναι, φρονούμεν, υπερβολικός.  Διότι ο εντασσόμενος αδελφός δια πολλά χαρίσματα διακρίνεται.  Αφ’ ενός μεν τον κοσμούν πνεύμα φιλομοναστικών, αγνή και καθαρά ζωή, ήθος και ακεραιότης.  Αφ’ ετέρου δε έχει θεολογικήν κατάρτισιν και πόθος ακοίμητος φλογίζει τα νεανικά του στήθη δια ιεραποστολικήν δράσιν.  Και ταύτα πάντα, καθ’ ην εποχήν η σημερινή νεότης, κατά το πλείστον, είναι κενή ιδανικών και σκέπτεται και πολιτεύεται κατά τρόπον υλιστικόν.  Είναι, λέγομεν, ευλογία Θεού μεγάλη προς την Μονήν και δια τον λόγον ακόμη ότι το παράδειγμά σας θα συγκινήση ασφαλώς και θα ομιλήση εις τας καρδίας πολλών άλλων εκ της θρησκευούσης και θεολογούσης νεότητος και ως άλλη πυξίς θα δείξη μιαν φωτεινήν πορείαν προς την ισάγγελον πολιτείαν των μοναχών, ήτις δυστυχώς έχει παραμεληθή επί μεγίστη ζημία της Αγιωτάτης Ορθοδόξου ημών Εκκλησίας. 

            Εις την ωραίαν και ιστορικήν Μονήν του Βαρλαάμ θα έχετε εις την διάθεσίν σας παν ότι απαιτείται δια την εκπλήρωσιν του αγίου και ιερού σκοπού της ζωής σας.  Φύσιν ωραίαν και θέαμα μεγαλοπρεπές.  Πόσον ομιλούν αυτά εις την ψυχήν μας και μας βοηθούν εις πτερυγίσματα ουράνια!  Ναόν μεγαλοπρεπή, διακοσμημένον δια διδακτικωτάτων λαμπρών αγιογραφιών και κατανυκτικώτατον.  Εισέρχεται κανείς εις αυτόν και αισθάνεται αληθώς πόσον αγαπητά είναι τα σκηνώματα του Θεού.  Ατμόσφαιραν αρωματισμένην με την ευωδίαν της αγάπης και της φιλαληλίας.  Και περιβάλλον ιερόν θα έχετε και αναστροφήν αγίαν και τα πάντα.  Προς τούτοις δε και την ιδικήν μου στοργήν και του Αγίου Καθηγουμένου την πατρικήν παρακολούθησιν και συμπαράστασιν και την αγάπην των εκλεκτών μου συνεργατών και βοηθών και τα ευχάς όλων μας, δια να σταθήτε και προκόψητε εις την μοναχικήν πολιτείαν και ευαρεστήσητε Θεώ και ανθρώποις.

            Δεν θα σου λείψουν βεβαίως και οι πειρασμοί.  Όπου κτίζεται μια μονή απέναντι Αυτής κτίζει και ο Διάβολος την πολεμίστραν του.  Με ιδιάζουσαν μανίαν στρέφεται εναντίον των Μοναχών.  Ενθυμούμαι, ότι τούτο έκαμεν ιδιαιτέραν εντύπωσιν εις εμέ, όταν εμόναζον και εγώ εις την Ιεράν Μονήν Μεγ. Λαύρας Αγίου Όρους.  Και ηρώτησα τον πνευματικόν μου· «διατί αυτή η ξεχωριστή μανία του Διαβόλου εναντίον των Μοναστηριών»; «Οι κλέπται, μοι είπεν, δεν στρέφονται εναντίον των αχυρώνων, αλλ’ εναντίον των Τραπεζών, όπου υπάρχει το χρήμα». 

            Θα έχης, λοιπόν, τον πόλεμον του εχθρού της σωτηρίας ημών.  Αλλά μη φοβού.  «Μείζων ο εν ημίν η ο εν τω κόσμω».  Νικητής θα αναδεικνύεσαι πάντοτε συ, όταν βεβαίως χρησιμοποιής τα ακαταμάχητα πνευματικά όπλα -  γνωρίζεις ποια είναι αυτά – και επικαλείσαι θερμώς την προστασίαν και βοήθειαν του Θριαμβευτού και νικητού του εχθρού ημών, ενδόξως Αναστάντος Χριστού. 

            «Στήθι εδραίος, ως άκμων τυπτόμενος· μεγάλου αθλητού εστί το δέρεσθαι και νικάν» (Ιγνατίου προς Πολύκαρπον 3,1).

ΕΙΣ ΤΗΝ ΜΟΝΗΝ ΒΑΡΛΑΑΜ 30/5/2014