5.10.2016
«Οι τον Σταυρόν ως ζυγόν οράμενοι και εμοί ακολουθήσαντες εν πίστει…»
ΕΝΙΑΙΑ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ
Η εκκλησία είναι
μία και ενιαία, τόσο η επί γης στρατευομένη, όσο και η εν τοις ουρανοίς θριαμβεύουσα.
Ιδρυτής και Αρχηγός της είναι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο οποίος δεσπόζει «των επιγείων και επουρανίων».
Η αλήθεια αυτή
περί του ενιαίου της Εκκλησίας, εδράζεται στους λόγους του Κυρίου μας, των Αποστόλων
και των Πατέρων. Στο Ευαγγέλιο της διαθήκης ακούμε τον Ιησού, μεταξύ των πολύ σημαντικών
που προαναγγέλει στους μαθητές του, για να τους προετοιμάσει και ενισχύσει στην
αποστολή τους, λέει και τα εξής για τα επέκεινα: «μη ταρασσέσθω υμών η καρδία·
πιστεύετε εις τον Θεόν, και εις εμέ πιστεύετε. εν
τη οικία του Πατρός μου μοναί πολλαί εισίν ει δε μη, είπον αν υμίν· πορεύομαι ετοιμάσαι τόπον υμίν· και αν πορευθώ και ετοιμάσω
υμίν τόπον, πάλιν έρχομαι και παραλήψομαι υμάς προς εμαυτόν, ίνα όπου ειμί εγώ,
και υμείς ήτε…» (Ιωάν.
14, 1-4).
Ο δε Απόστολος
Παύλος στην προς Εβραίους επιστολή του διαβεβαιώνει τους παραλήπτες της, ότι η Εκκλησία
που προσήλθαν είναι και επουράνια: «προσεληλύθατε
Σιών όρει και πόλει Θεού ζώντος, Ιερουσαλήμ επουρανίω και μυριάδων αγγέλων πανηγύρει
και εκκλησία πρωτοτόκων εν ουρανοίς απογεγραμμένων, και κριτή Θεώ πάντων, και πνεύματι
δικαίων τετελειωμένων» (Εβρ. 12, 22-23).
Επίσης το ενιαίο
της Εκκλησίας τυγχάνει εμφανέστατο στη λειτουργική πράξη της Εκκλησίας, ιδιαίτατα
δε στο Ιερό Μυστήριο της θείας Ευχαριστίας. Οι πιστοί στη θεία Ευχαριστία ενώνονται
μεταξύ τους αφού «εν σώμα οι πολλοί εσμέν»,
αλλά προγεύονται και την χαρά της συμμετοχής στο αιώνιο δείπνο, στο Πάσχα της Βασιλείας
ψελλίζοντες, «δίδου ημίν εκτυπώτερον σου
μετασχείν, εν τη ανεσπέρω ημέρα της βασιλείας σου».
Η θεία Ευχαριστία
προσφέρεται υπέρ των ζώντων και υπέρ των κεκοιμημένων. Την πραγματικότητα αυτή μας
υπενθυμίζει και το ιερό δισκάριο που ετοιμάζεται στην προσκομιδή. Ο Αμνός στο κέντρο
περιβαλλόμενος από την Θεοτόκο, τους Αγίους, τους ζώντες και τους κεκοιμημένους.
Σύμπασα η Εκκλησία, στρατευομένη και θριαμβεύουσα, προσφέρει στον Θεό ευχαριστία.
Η Εκκλησία, συνδέουσα τα νυν με τα επέκεινα, εύχεται λέγοντας, «Ουκ έστιν ουν, Κύριε, τοις δούλοις σου θάνατος,
εκδημούντων ημών από του σώματος, και προς σε τον Θεόν ενδημούντων, αλλά μετάστασις
από των λυπηροτέρων επί τα χρηστότερα και θυμηδέστερα, και ανάπαυσις και χαρά»
(Ευχή γονυκλισίας Πεντηκοστής).
ΟΙ ΙΕΡΕΙΣ ΔΙΑΚΟΝΟΙ ΚΑΙ ΜΕΣΙΤΕΣ
Την διακονία
και ευθύνη αυτής της λειτουργικής και μυστηριακής προσφοράς ο Κύριός μας θέλησε
να την εμπιστευτεί στους Αποστόλους και στους διαδόχους αυτών Επισκόπους και Πρεσβυτέρους.
Σε ανθρώπους ασφαλώς περικειμένους την ασθένεια της φύσεως, ασκούντες όμως έργο
ουράνιο, έργο αγγελικό. Δια του μυστηρίου της ιερωσύνης, οι Ιερείς λαμβάνουν ειδικά
υψηλά χαρίσματα και δωρεές και αξιώνονται όπως περιγράφονται στην χειροτονητήριο
ευχή, «παρεστάναι αμέμπτως τω θυσιαστηρίω»,
«κηρύσσει το Ευαγγέλιον της Βασιλείας»
Του, «προσφέρειν δώρα και θυσίας πνευματικάς,
ανακαινίζειν τον λαόν, δια της του λουτρού παλιγγενεσίας» και με τη λήψη της
ιεράς παρακαταθήκης του Σώματος, δηλαδή του Κυρίου, αποκτούν το κατ’ εξοχήν ιερατικό
λειτούργημα, καθιστάμενοι μεσίτες μεταξύ Θεού και ανθρώπων. «Η ιερωσύνη τελείται μεν επί της γης, τάξιν δε
επουρανίων έχει ταγμάτων … Μέσον έστηκεν Θεού και ανθρώπων ο ιερεύς, τας εκκείθεν
τιμάς κατάγων προς ημάς και τας παρ’ ημών ικεσίας ανάγων εκεί» (Ιερός Χρυσόστομος,
Λόγοι περί Ιερωσύνης).
ΣΤΑΥΡΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ Η ΙΕΡΩΣΥΝΗ
Οι Ιερείς είναι
εκείνοι, που μαζί με τον Απόστολο Πέτρο απάντησαν στο αγωνιώδες ερώτημα του Κυρίου,
«Πέτρε φιλείς με;» «Ναι Κύριε φιλώ σε…» Είναι αυτοί που βίωσαν
κατά την ιερή στιγμή της χειροτονίας τους την δόξα του Θαβώρ, όπως οι τρεις μαθητές,
αλλά και την αγωνία του Ιησού στον κήπο της Γεθσημανής. Και εν συνεχεία, όλη η πορεία
τους είναι ανοδική προς τον Γολγοθά.
Βάση πάνω στην
οποία βασίζεται και στηρίζεται η Ιερωσύνη είναι ο μαρτυρικός Γολγοθάς. Η Ιερωσύνη
είναι μία συνεχής μαρτυρική, σταυρική πορεία. Άλλωστε το ιερατικό έργο ξεκινάει
και ολοκληρώνεται στο ιερό Θυσιαστήριο με την προσφορά της αναιμάκτου θυσίας.
Η αγία Τράπεζα
είναι για τον ιερέα ο φρικτός Γολγοθάς, που καλείται σε κάθε θεία Λειτουργία να
ανεβαίνει και να σταυρώνεται για το ποίμνιό του.
ΕΙΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ ΑΙΩΝΙΟΝ
Η Ιερά Μητρόπολη
μας, με πρωτοβουλία του σεπτού Ποιμενάρχου μας, ο οποίος μέσα στα τριάντα οκτώ χρόνια
αρχιερατικής ποιμαντορίας του συνδιακόνησε και συμποίμανε την τοπική μας Εκκλησία
με πνεύμα αγάπης και αδελφοτητος, σύμφωνα με τους λόγους του Αγίου Ιγνατίου Αντιοχείας,
ο οποίος ομιλεί για την σχέση του Επισκόπου με τους Πρεσβυτέρους: «Το γαρ αξιονόμαστον υμών πρεσβυτέριον, του Θεού
άξιον, ούτως συνήρμοσται τω επισκόπω, ως χορδαί κιθάρα. Δια τούτο εν τη ομονοία
υμών και συμφώνω αγάπη Ιησούς Χριστός άδεται» (Αγ. Ιγνατίου Αντιοχείας), οργάνωσε
επιμνημόσυνη λατρευτική εκδήλωση εις μνήμην των κοιμηθέντων ιερέων από του έτους
1978 μέχρι σήμερα.
Ο Σεβασμιώτατος
εκτιμώντας το ότι οι Ιερείς αναλώθηκαν στην λειτουργική διακονία τελούντες τις ιερές
τελετές και τις αγιαστικές πράξεις, εξήντλησαν τις δυνάμεις τους μοχθήσαντες και
κοπιάσαντες στο εκκλησιαστικό έργο και ως πνευματικός Πατέρας τους, βίωσε άμεσα
τις ποιμαντικές τους αγωνίες, τους πολυμέτωπους ενίοτε και σκληρούς αγώνες τους,
τις ποιμαντικές τους επιτυχίες, προόδους και χαρές, το εύορκο της ιερωσύνης τους
και προκειμένου να διδάξει τις νεώτερες ιερατικές γενιές, θέλησε να τους τιμήσει.
ΧΡΕΟΣ ΙΕΡΟ
Το Σάββατο 9η
Σεπτεμβρίου ε.ε. στον Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου Αιγίου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης
μας λειτούργησε πλαισιούμενος από πολλούς ιερείς και τέλεσε το Ιερό Μνημόσυνο. Στο
τέλος αναφέρθηκε στους λόγους που τον οδήγησαν σε αυτή την εκδήλωση και το χρέος
που έχουμε όλοι μας έναντι των κεκοιμημένων και δη των πνευματικών μας Πατέρων.
Αποτελεί χρέος
ιερό και καθήκον επιβεβλημένο να προσευχόμαστε για την ανάπαυση των ψυχών εκείνων,
οι οποίοι με την ιερατική χάρη και δωρεά που έλαβαν από τον Θεό, μας αναγεννησαν
δια του μυστηρίου του Βαπτίσματος, μας ξεκούρασαν δια του μυστηρίου της Μετανοίας,
μας τροφοδότησαν δια του μυστηρίου της θείας Ευχαριστίας. Αγίασαν την ύπαρξή μας,
τη ζωή μας, τα έργα μας με τις αγιαστικές πράξεις της Εκκλησίας μας.
Μας δίδαξαν
το Ευαγγέλιο της σωτηρίας. Μας παρέλαβαν από την κοιλιά της μητέρας μας και μας
συμπαραστάθηκαν, μας ενίσχυσαν, μας καθοδήγησανν καθ’ όλη την επί γης πορεία μας
και τέλος βεβαίως εξακολουθούν να προσεύχονται για την ανάπαυση των ψυχών μας και
μετά την κοίμησή μας.
Η τοπική μας
Εκκλησία συναγμένη στο Μυστήριο της θείας Ευχαριστίας υπό τον Επίσκοπο, προσέφερε
την αναίμακτη λατρεία υπέρ των «εν μακαρία
τη λήξει γενομένων Ιερέων, Ιερομονάχων, Ιεροδιακόνων, Μοναχών και Μοναζουσών».
Αυτών που ακολούθησαν την σταυρική πορεία του καθήκοντος και της αποστολής τους,
αυτών που κράτησαν στα χέρια τους το πυρφόρο Σώμα του Χριστού και δεν κάηκαν. Αυτών,
που «τον Αμνόν του Θεού κηρύξαντες και προς
την ζωήν την αγήρω και αΐδιον μετατεθέντες».
Της Ιερωσύνης αυτών μνήσθητι
Κύριος ο Θεός εν τη Βασιλεία Αυτού!
Αρχιερατικός Επίτροπος Αιγίου
Πρωτ. π. Χρήστος Τσάκαλος