ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ "ΦΟΡΕΣΟΥΜΕ" ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ

ΟΜΙΛΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΣΥΝΑΞΕΩΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ
ΣΤΟΝ ΟΜΩΝΥΜΟ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΣΤΟ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟ ΑΧΑΙΑΣ

«ΟΣΟΙ ΕΙΣ ΧΡΙΣΤΟΝ ΕΒΑΠΤΙΣΘΗΤΕ,
ΧΡΙΣΤΟΝ ΕΝΕΔΥΣΑΣΘΕ!»


Τελείωσαν οι γιορτές των Χριστουγέννων. Και σήμερα, Αγαπητοί μου Αδελφοί, επισφραγίζεται αυτός ο εορταστικός κύκλος με την εορτή του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, που είναι και ο βαπτιστής του Κυρίου μας, η οποία ονομάζεται «Σύναξις του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου».
Ονομάζεται «Σύναξις» επειδή «συνάγεται» δηλ. συγκεντρώνεται η Εκκλησία, εσείς κι΄εγώ, όλοι εμείς, για να τιμήσουμε την μνήμη του προσώπου, το οποίο πρωτοστάτησε κατά την χθεσινή εορτή.
Πάντοτε, μετά τις εορτές τις Δεσποτικές εορτές, όπως λέγονται τά Χριστούγεννα, τα Θεοφάνεια, η Υπαπαντή κλπ., ακολουθεί μια εορτή, που έχει το προσωνύμιο «Σύναξις» και αναφέρεται στο κύριο πρόσωπο, που έχει παίξει πρωταρχικό ρόλο στη Δεσποτική εορτή, που προγήθηκε. Γι’αυτό μετά τα Χριστούγεννα ακολουθεί η Σύναξις της Υπεραγίας Θεοτόκου. Τα Χριστούγεννα τιμάμε τον γεννηθέντα Χριστό, την επομένη μέρα τιμάμε το Πρόσωπο, που συνδέεται άμεσα με τον Γεννηθέντα Χριστό.
Σήμερα, λοιπόν, τιμάμε την μνήμη του Αγίου Προδρόμου ως Βαπτιστού και με την εορτή αυτή επισφραγίζεται ο κύκλος των εορτών Χριστουγέννων. Η υμνολογία της ημέρας είναι κι αυτή αφιερωμένη στο γεγονός της Βαπτίσεως.
Τώρα λοιπόν μπορείτε να εξηγήσετε τον λόγο, γιατί αντί του Τρισαγίου Υμνου εψάλει το «Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε, αλληλούια». Με τον ύμνο ετούτο η Εκκλησία μας θέλει να μας τονίσει την ανάγκη, όλοι όσοι βαπτισθήκαμε στο όνομα του Χριστού, πρέπει και να «φορέσουμε» τον Χριστό.
Και άραγε σημαίνει αυτό το «να φορέσουμε το Χριστό»; Σημαίνει,ότι όταν μας ατενίζουν οι άλλοι στο πρόσωπό μας να βλέπουν ότι ο καθένας μας είναι ένας μικρός Χριστός εν σμικρογραφία, ότι είμαστε μια μικρή αντιγραφή, γι αυτό και τό όνομά μας είναι «Χριστιανός». Καθώς, λοιπόν, αν στο δρόμο συναντήσουμε μιά γυναίκα νά φοράει τή γνωστή «μαντήλα», γνωρίζουμε χωρίς άλλο ότι είναι Μουσουλμάνα, έτσι και οι άλλοι πρέπει και από τον τρόπο που έχουμε ενδυθή και από τήν εν γένει συμπεςριφορά μας στό πρόσωπό μας πρέπει να αναγνωρίζουν ότι είμεθα Χριστιανοί. Πλήν όμως τό δικό μας ένδυμα είναι άϋλο ένδυμα, πνευματικό, είναι ένδυμα της ψυχής. Είναι δηλ. το φόρεμα ή το κοστούμι των αρετών αυτό που μας κάνει να διακρινόμαστε από τους άλλους ανθρώπους, αυτό του δίδει την ιδιότητα και όχι απλώς το όνομα του Χριστιανού.
Ένα ένδυμα διατρέχει τον κίνδυνο να λερωθεί ή και να ξεσχισθή! Γι αυτό και προσέχουμε, για αυτό και αγωνιζόμεθα, γι’αυτό και προσευχόμεθα, γι’αυτό και εξομολογούμεθα «Προσέχουμε, γιά νά έχουμε», λέγει ένα ρητό.
Σήμερα λοιπόν η Εκκλησία μας καλεί είτε να φορέσουμε τον χιτώνα του χριστιανού, είτε να προσέχουμε καινα κρατάμε καθαρό το ένδυμα που ελάβαμε κατά την ώρα της βαπτίσεως μας. Τον χιτώνα του Χριστού να τον διαφυλάξουμε, όσο γίνεται πιο καθαρόν και προπάντων να τον προφυλάξουμε, ώστε να μην μας τον κλέψει κάποιος.
Στην ορθόδοξη εικονογραφία, όταν εικονίζεται ο Άρειος, γράφεται η επιγραφή «Άρειε, τις σου τον χιτώνα αφείλε;» Δηλ. Ποιός σου έκλεψε τόν χιτώνα; Ο Άρειος, όπως γνωρίζετε, υπέπεσε σέ πλάνη, διότι αμφισβήτησε την θεότητα του Χριστού μας. Ήταν χριστιανός και έγινε αιρετικός! Έτσι όμως έχασε το ένδυμα του Χριστού, τον χιτώνα του χριστιανού, και περιέπεσε στο σκοτάδι της πλάνης. Γι’αυτό ο αγιογράφος τον ερωτά: «Άριε, ποιός σου αφαίρεσε, ποιός σου έκλεψε τον χιτώνα της χριστιανικής πίστεως;». Ποιός άλλος, αγαπητοί μου, απ’τόν Διάβολο;
Αυτός, λοιπόν, ο κίνδυνος απειλεί και τον καθένα μας σήμερα. Πολλοί, ως όργανα του Διαβόλου, προσπαθούν να μας αφαιρέσουν αλλοιώσουν τά χριστιανικά μας χαρακτηριστικά, να μας κάνουν αλλοιώτικους και αγνώριστους, να μας ξεσχίσουν τον χιτώνα της ψυχής μας με τα πάθη της ατιμίας, να μας αλλοιώσουν την σκέψη, να μας καταστρέψουν τον χαρακτήρα, να μας αιχμαλωτίσουν στή γή και τα της γής, να ανταλλάξουμε τόν Χριστό με τον χρυσό, ώστε στο τέλος να μας μενει το όνομα και όχι το βίωμα του χριστιανού.
Η εποχή μας, δυστυχώς, σχεδόν μέ όλα τα μέσα υπηρετεί αυτό το σκοπό. Κάνει ό,τι μπορεί, για να μας ξεσκίσει, να ποδοπατήσει και να κουρελιάσει τον τον χριστιανικό μας χιτώνα, τον χιτώνα της ψυχής μας. Σαν αποτέλεσμα αυτής της πνευματικής πάλης έρχεται η αιχμαλωσία και η πρώση. Σχεδόν κάθε μέρα κάποιοι από εμάς υποκύπτουν στα δελεάσματα της αμαρτίας, εμπλέκονται στα πλοκάμια της και έτσι προδίδουν την χριστιανική τους ταυτότητα, χάνονται, καταστρέφονται ή και αυτοκαταστρέφονται. Τότε κι΄ άν ακόμη πέσης από ένα ουρανοξύστη, τίποτε δεν σε σώζει. Η πτώση σου θα είναι ομολογία της αποτυχίας σου στην πνευματική σου ζωή και στη ζωή γενικώτερα.

Αδελφοί μου,
Καθώς τώρα πιά τελειώνουν οι εορτές και θά σβύσουμε τά πολύχρωμα φωτάκια από τά χριστουγεννιάτικα δένδρα και από τά μπαλκόνια μας, θα ήθελα να σας υπογραμμίσω να κρατήσετε στη σκέψη σας, ότι για τον καλό χριστιανό εορτές δεν είναι μόνον οι δεκαπέντε (15) των Χριστουγέννων, όσο διαρκεί αυτή η περίοδος!
Για τόν καλό χριστιανό από σήμερα κυρίως αρχίζει η γιορτή του. Τον Χριστό, με τον Οποίο ενωθήκαμε κατα τις άγιες ετούτες ημέρες, πρέπει να Τόν κρατήσουμε από εδω και στο εξής, κάθε ημέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή της ζωης μας σαν θησαυρό αδαπάνητο. Με ανανεωμένη την διάθεση πρέπει να συνεχίοσυμε τον πνευματικό μας αγώνα, ώστε να κρατήσουμε και να διατηρήσουμε λευκό και αψεγάδιαστο τον χτώνα της ψυχής μας· να επαυξήσουμε την δια της προσευχής επικοινωνία μας μέ τον Χριστό μας· να ενδιατρίψουμε με περισσότερο ζήλο στη μελέτη του Νόμου Του· να προσέλθουμε πιό τακτικά στην εξομολόγηση και στη θεία Κοινωνία· νά καταστήσουμε τόν Κύριο «φίλο» μας, φως μας και εραστή της ψυχής μας! Κι’ άν πρός στιγμήν λερωθή το φόρεμα της ψυχής μας να τρέξουμε γρήγορα στό λουτρό της ψυχής, την εξομολόγηση, για να καθαρισθούμε. Αν μας τυραννούν κάποια ελαττώματα, να τά πολεμήσουμε. Να αγωνιζόμεθα, ώτσε να μή πέσουμε· κι άν πέσουμε, νά σηκωθούμε γρήγορα!
Αυτό είναι ό,τι μας ζητάει η Εκκλησία σήμερα. Ή αν το πούμε με την γλώσσα του Προφήτη: «Λούσασθε και καθαροί γίνεσθε, αφέλετε τας πονηρίας υμών από των καρδιών υμών».
Άν όμως η Εκκλησία μας προτρέπει να αγιασθούμε, η καθημερινή πραγματικότης στη σύγχρονη Κοινωνία μας ωθεί στον αντίθετο δρόμο. Μας σπρώχνει στην αμαρτία και τέλος μας ωθεί στην ανυποληψία. Απειλεί να σπιλώσει ή και να ξεσχίσει ακόμη τον χιτώνα της χριστιανικής μας ιδιότητος. Η Κοινωνία σήμερα με τά διάφορα ρεύματα, τα οποία κυριαρχούν ανεμπόδιστα, οδηγεί τον σύγχρονο άνθρωπο σε μια απο-ιεροποίηση και σε ενα απο-χριστιανισμό! Φαίνεται πως κάποιοι - δεν ξέρω ποιοί είναι αυτοί- έχουν βαλθεί να βγάλουν τον χιτώνα του χριστιανού τόσο από τον Έλληνα, όσο και από την Ελλάδα! Στά βέβηλα χέρια τους έπιασαν ένα κασμά και σκάβουν, και σκάβουν διαρκώς και υποσκάπτουν τα ελληνοχριστιανικά ιδανικά, ώστε να χαθή δια παντός η ομορφιά Χριστιανικής Ελλάδος.
Σας ερωτώ: ποιός τολμάει να ομιλήσει σήμερα για τα Ελληνοχριστιανικά ιδανικά, τις παραδόσεις μας, τα ωραία ήθηκαι έθιμα; Ακόμη και ο κτύπος της καμπάνας μερικούς τους ενοχλεί, όχι σαν θόρυβος, αλλά ως υπόμνησις του Θεού και της προσευχής!
Σιγά σιγά εβγάλαμε το θρήσκευμα από τις ταυτότητες· αλλάξαμε την Νομοθεσία, ώστε η μοιχεία π.χ. να μη αποτετελεί ποινικό αδίκημα· το ψέμμα νά θεωρείται τό αλάτι της ζωής· η παρθενία να είναι αναχρονισμός· η άσκηση της αρετής να θεωρείται σπόρ των ηλιθίων· το «άρπαξε να φας και κλέψε νάχεις» έγινε κανόνα ςτης ζωής. Αλλάξαμε τους Νόμους της ηθικής και του Κράτους, ώστε τά εγκλήματα τα βαπτίσαμε πταίσματα! Ο μη ηθικά φερόμενος άνθρωπος καυχάται για την «λεβεντιά» του, ενω ο ηθικός άνθρωπος εισπράττει την χλεύη και την ειρωνία των πολλών. Παληότερα ένα παράνομο ζευγάρι μπορούσε να διασκεδάση και να απολαύση τις ερωτικές του απολαύσεις σε ωρισμένα μόνο ξενοδοχεία, τα οποία γι΄αυτόν ακριβώς τό λόγο ονομάζονταν «κακόφημα»! Σήμερα αφού με Νόμο επιτρέψαμε, ώστε η γυναίκα μετά τό γάμο της να μη ακολουθή το επώνυμο του ανδρός της, αλλά να κρατάει και να γράφει στην ταυτότητά της μόνο το πατρικό της επώνυμο, όλα τά ξενοδοχεία, κι αυτά ακόμη τα πανάκριβα και υπερπολυτελή, έγιναν μεν κακόφημα, αφού χωρίς έλεγχο δέχονται και φιλοξενούν «δικαίους και αδίκους», νόμιμα και παράνομα ζευγάρια, έγιναν, επαναλαμβάνω, κακόφημα, αλλά δεν ονομάζονται πλέον έτσι! Παράλληλα λοιπόν με τον όρο σύζυγος να εισάγεται σιγά σιγά και επίσημα ο όρος σύντροφος. Και η μεν σύζυγος είναι η νόμιμος γυναίκα, με παπά και με στεφάνι, που έλεγε και το τραγούδι. Η δε σύντροφος είναι η χωρίς παπά και χωρίς στεφάνι. Κάποτε η κοινωνία αυτην, την αστεφάνωτη, την έδειχνε με το δάκτυλο και την απομόνωνε, γι αυτό και έσπευδαν να κρυφτούν. Τώρα πλέον όσες είναι έντιμες γυναίκες, αφοσιωμένες στον άντρα τους, στο στεφάνι τους, στην οικογένειά τους, αυτές κρύβονται· αυτές δείχνει με το δάκτυλο η κοινωνία: «κοιταξέ την! αυτή δεν είναι μοντέρνα, είναι παλαιάς κοπής, απαρχαιωμένη, ζει σε άλλους καιρούς».Ούτω πως η ανηθικότης και η αναισχυντία μετονομάσθηκαν σε αξιοπρέπεια! Καί η αξιοπρέπεια; θα με ερωτήσετε. Αυτήν την εξαποστείλαμε στην εξορία! Δεν μας χρειάζεται πλέον!
Σαν αποτέλεσμα αυτής της νέου τύπου «αξιοπρέπειας» ήλθε η αύξηση των διαζυγίων, η αύξηση των αμβλώσεων, η εμπορία των βρεφών, η σεξουαλική σχέσις των 12χρονων παιδιών κ.ά. Σαν αποτέλεσμα αυτής της νέου τύπου «αξιοπρέπειας» προήλθε η νομιμοποίηση και η κοινωνική καταξίωση του όρου «σύντροφος» πού έγινε ισότιμος και ισόκυρος με τον όρο «σύζυγος»! Την βλέπουμε άκόμηκαι στα αγγελτήρια της κηδείας. Σαν αποτέλεσμα αυτής της νέου τύπου «αξιοπρέπειας» τα παιδιά μας από τα 18ο τους χρόνια νοικιάζουν το διαμέρισμά τους, αποκόπτονται απο την πατρική στέγη, για να συζήσουν με τον φίλο ή την φίλη τους. Ο γονηός δεν μπορεί να επέμβει στη ζωή τους. Απλώς πληρώνει τα έξοδα του γυιού η της κόρης, που ζούνν ελεύθεροι και αστεφάνωτοι!
Η νέα αλλαγή στον Κώδικα της Ηθικής ονομάζεται «Προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων» ή αλλοιώς «προσωπικά δεδομένα». Είναι μια ορολογία, την οποία ακούμε όλο και πιο συχνά τώρα τελευταία.
Θα ήθελα, λοιπόν, σήμερα να αναφερθώ σ’ αυτά τα προσωπικά δεδομένα, για να τονίσω, ότι υπό τον όρο αυτό κρύβεται η κάθε λογής αναισχυντία! Είναι τό νέο ευαγγέλιο, Ένα ευαγγέλιο κοσμικό, αμαρτωλό, σατανικό θα έλεγα. Και έτσι αν συλλυφθή ένας κακοποιός, ένας είναι εγκληματίας κλπ. ούτε το ονομά του ανακοινούται, ούτε η φωτογραφία του γνωστοποιείται. Η Κοινωνία, η οποία τελικά είναι το θύμα, αγνοεί τον εγκληματία, διότι η Αρχή Προστασίας των Προσωπικών Δεδομένων το απαγορεύει! Συνήθως δέ, μετά τήν απολογία του ο κακοποιός αφήνεται ελέυθερος, για να συνεχίζει να κλέβει, να ληστεύει, να ατιμάζει, να δολοφονεί! Όταν συνεπώς στην τηλεόραση παρουσιάζεται η σχετική είδηση, το πρόσωπο δράστη καλύπτεται! Βάζουν εκεί μια σκίαση, ένα μωσαϊκό όπως λένε, ώστε να μη αναγνωρίζεται. Παρά ταύτα κανείς από τους αρμοδίους δεν ενοχλείται, οσάκις στα μέσα ενημερώσεως αντί για το όνομα χρησιμοποιείται ο περιφρονητικός όρος «η τριανταπεντάχρονη κατηγορύμενη», που είναι πολύ πιό ταπεινωτικό καί πολύ πιο χειρότερο από το όνομα ενός προσώπου. Ζούμε μέσα σε μια σύγχυση φρενών, αδελφοί μου, οπότε τα προσωπικά δεδομένα γίνονται ένα επικάλυμμα της ασυδοσίας, της αναισχυντίας, της αμαρτίας! Ποιός άραγε θα βροντοφωνάξει σήμερα το ιστορικό εκείνο «Αιδώς, Αργείοι!», δηλ. ντροπή σας, κάτοικοι του Άργους;
Θα ερωτούσα: για τον χριστιανό υπάρχουν άραγε προσωπικά δεδομένα; Ναι, υπάρχουν! Αλλά για τον χριστιανό προσωπικά δεδομένα είναι: να κρύβεις την αρετή του, να μη διασαλπίζεις την ελεημοσύνη σου, να μη ζητείς ανταπόδοση για την ευεργεσία, πού έκαμες, να μη υπερηφανεύεσαι για την εντιμότητά σου, να ευεργετής τον εχθρό σου, να νηστεύεις μυστικα, να προσεύχεσαι μυστικά κ.ού.κ. Για τον χριστιανό προσωπικά δεδομένα είναι αυτά, για τα οποία πρέπει να βραβεύεται. Για τον Χριστιανό προσωπικά δεδομένα είναι όσα συνθέτουν τον εσωτερικό στολισμό, τον εσωτερικό πλούτο της ψυχής, τά οποία δεν δημοσιεύει όποιος τά διαθέτει από σεμνότητα και ταπεινότητα!

Αντιθέτως για την ελληνική Πολιτεία και την καθημερινή πραγματικότητα προσωπικά δεδομένα είναι αυτά, για τα οποία ντρέπεσαι να τα αποκαλύψεις! Στην σημερινή Κοινωνία προσωπικά δεδομένα είναι οι κακίες, οι παραβάσεις και οι παραβιάσεις του νόμου του Θεού.
Διερωτώμαι: Σ’αυτό το ταλαίπωρο ελληνικό Κράτος δεν υπάρχει, λοιπόν, ηθικός Νόμος; Πως και γιατί εξαφανίσθηκε; Ποιός θα μας προστατεύσει απ΄ τον κακοποιό, όταν ούτε ο φόβος του Θεού υπάρχει στην καρδιά του, ούτε ο φόβος των κυρώσεων από την Πολιτεία; Πόσοι και πόσοι απ’ αυτούς, που είναι καταδικασμένοι σε ισόβια δεσμά, τελικά έπειτα από δέκα χρόνια μέσα στην φυλακή ελευθερώνονται για να συνεχίσουν συνήθως την ....κακοποιό δράση τους! Εάν φύγει ο φόβος του Θεού από τον άνθρωπο, τότε απομένει ενα και μόνο ανασταλτικό μέτρο: ο φόβος των κυρώσεων, ο φόβος του Νόμου.
Να λοιπόν, ότι υπό τον πέπλο της διατηρήσεως μυστικών των προσωπικών δεδομένων συγκαλύπτεται –και άρα εμμέσως επιβραβεύεται- η αυθαιρεσία, η παρανομία, η αδικία, η αμαρτία! Η Ελλάδα μας πορεύεται στο δρόμο της αυτοκαταστροφής και ενός ιδιότυπου ατομικού και εθνικού αυτοεξευτελισμού! Σε έρευνες διεθνών οργανισμών η Ελλάδα μας ανεβαίνει σταθερά στούς δείκτες εγκληματικότητος και άρα μιάς ανυποληψίας. Τό ζούμε άλλωστε καθημερινώς με τα λάθη και τα σφάλματα διακεκριμένων αξιωματούχων της κρατικής μηχανής και του δημοσιογραφικού κόσμου, με τα οποιά μας βομβαρδίζουν τά ΜΜΕ. Ας μην εκπλαγείτε, λοιπόν, αγαπητοί μου Αδελφοί, αν μετά από λίγο, εν ονόματι των ατομικών ελευθεριών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων- ξεσηκωθούν όλοι οι φυλακισμένοι – βέβαια όσοι είναι στη φυλακή δεν είναι a priori όλοι εγκληματίες, μάλιστα δε μερικοί φυλακίζονται εκ λόγων σκοπιμότητος –ξεσηκωθούν και -εν ονόματι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων- απαιτήσουν, ίνα βελτιωθή το επίπεδο των φυλακών, ώστε να γίνουν ξενοδοχεια πολυτελείας, με ατομικές σουΐτες, άνετα λουτρά κλπ. Γιατί όχι; «Κύριοι, θα μας πούν μια μέρα, αφού μας στερείτε την ελευθερία, δώστε μας την δυνατότητα μιάς πολυτελούς διαβιώσεως, δώστε μας τα αρώματά μας, τους υπηρέτες μας, τις καμαριέρες μας»!
Αγαπητοί μου, είμαι βέβαιος ότι μερικοί θα γελάσουν μαζί μου. Αλλά βεβαιωθήτε, ότι έχω πλήρη επίγνωση των όσων σας λέγω. Αν με θεωρείτε μεθυσμένο ή παράλογο, ελάτε να ρουφήξουμε μαζί μερικές μόνο σταγόνες από το μεθυστικό κρασί της ειδησεογραφίας και προσέξτε, παρακαλώ, μη .....τρελλαθήτε κι’εσείς.
Σας παρουσιάζω σε τίτλους τρείς ειδήσεις ή αφηγήσεις από τον χθεσινό ημερήσιο τύπο των Αθηνών:
Διάσημος τραγουδιστής, ο οποίος ξενοπερπάτησε και έφερε παράπονο καρπό ενοχλείτε απο την νόμιμη σύζυγό του και της απαντάει: Με ερωτάς «Τίνος, βρε γυναίκα, είναι το παιδί;». Είχε μια παράνομη εξωσυζυγική σχέση, παροδική, την οποία θεωρεί .....φυσιολογική! Η εφημερίδα προσθέτει το ερώτημα, εάν ο καλλιτέχνης «θα αναλάβει τις ευθύνες του απέναντι στο παιδί; καρπό μιάς επιπόλαιης βραδιάς ,που μοιράστηκε .....με μια σαραντάχρονη γυναίκα, αφού εκείνη απέδειξε με τη βοήθεια του τεστ DNA ότι το παιδί είναι δικό του». Για τον ταλαίπωρο καλλιτέχνη αυτο θεωρείται πολύ φυσιολογικό πράγμα! «Τί με ερωτάς, βρέ γυναίκα; Έτσι μούρθε και το έκανα; Θέλεις και τα ρέστα τώρα; παράτα με», είναι σαν να λέγει! Δεν νοιώθει υπάρχει ίχνος μεταμελείας, ίχνος ντροπής!
Θα σας διαβάσω κι΄άλλο ένα κομμάτι. Δεν είναι πολύ βαρύ. Διααβάζω λοιπόν κάπου: Στην Ελλάδα», όταν μια γυναίκα έχει παράνομη σχέση μ’ ένα πολιτικό, δεν ξέρει αν θα καταλήξει «κύρια Πρωθυπουργού», εντός εισαγωγικών, ή αν θα πάει στο Κορυδαλλό»! Ωραίο!
Και τώρα ελάτε σ΄ένα τρίτο κομμάτι, μέ τίτλο: «Αρτος και σεξ» γράφει τα εξής:.
«Εκεί κατάντησαν τα δελτία ειδήσεων. Θάμασταν οι τελευταίοι, που θα υποστηρίζαμε ότι οι αθλιότητες του κυρίου τάδε δεν έχουν θέση σ’ ένα δελτίο ειδήσεων και ότι στερούνται δημοσιογραφικού ενδιαφέροντος, όταν μάλιστα η ραγδαία εξέλιξή του οφειλόταν στην ιδιότητα του πρωθυπουργικού φίλου. Όμως δεν μπορούν να μονοπωλούν τη ζωή ολόκληρης της χώρας και μάλιστα επί δεκαεπτά μέρες τώρα. Λες και δεν υπάρχει άλλο θέμα. Όλα τα προβλήματα λύθηκαν και ο κόσμος για το μόνο που αγωνιά και δεν κοιμάται και έχει κωλύσει στην τηλεόραση είναι αν ο τάδε έπρεπε να πάρει το DVD ή όχι και πόσα DVD κυκλοφορούσαν. Αρνούμαστε να προχωρήσουμε σ’ αυτήν την ψεύτικη και κατασκευασμένη, από κείνους που τους εξυπηρετεί, εικόνα. Η Ελλάδα δεν είναι αυτή που παρουσιάζουν και φυσικά δεν είναι δελτία ειδήσεων. Δεν είναι ενημέρωση αυτή που δίνουν τα ιδιωτικά κανάλια. Είναι απλώς η ενημέρωση που θέλουν και που εξυπηρετεί συμφέροντα. Είναι η ενημέρωση των νταβατζήδων, που θέλουν να κυβερνούν. Ο λαός έχει το λόγο και τη δύναμη. Φτάνει πιά».
Έπειτα απ’αυτά τις αθλιότητες άς προσθέσουμε δύο ακόμη πινελιές, πρίν τελειώσω.
Τό βράδυ της παραμονής των Θεοφανείων η εκπομπή ενός επώνυμου και μεγαλώνυμο δημοσιογράφου, που ασχολείται με τον αθέατο κόσμο, μας έκανε κατήχηση και μύηση γύρω από τα «Ελευσίνια Μυστήρια». Διάφοροι τύποι -περιθωριακοί θά έλεγα- προσπαθούσαν να μας εξηγήσουν με κάθε λεπτομέρεια το τι και πως γινόντουσαν αυτά τα Μυστήρια. Προσπαθούσαν, δηλ, να αναστήσουν μια πεθαμένη υπόθεση του προχριστινικού κόσμου σήμερα, το έτος 2008! Όπως και οι «Δωδεκαθεϊστές» προσπαθούν να αναστήσουν τους Δώδεκα θεούς του Ολύμπου και την προς αυτούς λατρεία! Ήταν παραμονή των Θεοφανείων στη Ορθόδοξη χριστιανική Ελλάδα. Θα μπορούσε, λοιπόν, η εκπομπή να ασχοληθή με την εορτήτων Θεοφανείων, με τά ωραία ηθη καί έθιμα της ημέρας, με το θεολογικό περιεχόμενο της εορτής κλπ., προσφέροντας θεολογική διδασκαλία στο λαό μας. Βλέπετε, λοιπόν, πως προσπαθούνοι διάφοροι να μας αποχριστιανίσουν, να μας ξεσχίσουν τον χιτώνα του ορθοδόξου πιστού,που ελάβαμε κατα την ώρα του Βαπτίσματος; Ενός Μυστηρίου, που κι αυτό -ας το πούμε εν παρόδω- κατάντησε μια κοσμική τελετή επιδείξεως και χλιδής, όπου οι γυναίκες διαγνωνίζονται εις το ποιά θα δείξει και θα επιδείξει περισσότερο τα κάλλη του σώματος, αφαιρώντας συνεχώς ύφασμα από την τουαλέττα της.!
Το κακό είναι ακόμη πιό ανησυχητικό, όταν σκέπτωμαι, ότι και η Εκκλησιαστική Αρχή συμπαρασύρεται από το μοντέρνο αυτό πνεύμα των «προσωπικών δεδομένων», για να επανέλθω στο θέμα μου. Λυπάμαι, αλλά θα το επαναλάβω και από τη θέση αυτή. Η Νομική Υπηρεσία της Εκκλησίας της Ελλάδος προσέφυγε στην Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, από την οποία εζήτησε να εκδώσει απαγορευτικές διατάξεις. ώστε να παύσουν τηλεοπτικές εκπομπές, στίς οποίες παρουσιάζοντο ηθικά παραπτώματα εκκλησιαστικού τινος Ταγού μέ τό επιχείρημα, ότι η ηθική –και άρα και η μη ηθική-ζωή και συμπεριφορά ενός εκκλησιαστικού αξιωματούχου δεν μπορεί να παρουσιάζεται από την TV επειδή τα περιστατικά, που καταγράφονταν, αποτελούν στοιχεία της προσωπικής ζωής του και εντάσσονται στα προσωπικά δεδομένα» του προσώπου αυτού! «Εάν το άλας μωρανθή, εν τίνι αλισθήσεται»! είπεν ο Κύριος.
Διαμαρτυρήθηκα τότε και προφορικώς και γραπτώς. Βροντοφώναξα, ότι είναι απαράδεκτη μια τέτοια τοποθέτηση. Η Εκκλησία οφείλει να την αποσύρει αμέσως και να ελέγξει τον υπάιτιο! Όμως κανείς δεν με άκουσε. Για τα εκκλησιαστικά πρόσωπα οιουδήποτε βαθμού δεν υπάρχει προσωπική ζωή. Η ηθική παρεκτροπή θέλει συμπαίκτη και δεύτερο πρόσωπο! Άρα παύει να είναι προσωπική η συμπεριφορά.
«Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε».
Αγαπητοί μου, ευρισκόμεθα μπροστά σε μια βαθειά ηθική κρίση. Αν όμως ο καθένας μας προβάλλει μια κάποια αντίδραση, τότε υπάρχει ελπίδα. Αν ο καθένας μας πει: Εγώ και κάποιοι άλλοι θα αντισταθούμε, τότε όλα μπορούν ν’αλλάξουν. Αν όμως θα μείνουμε απαθείς θεατές και σιωπηλοί, τότε ξεχάστε την Ελλάδα, ξεχάστε και την Ορθοδοξία.
Ευτυχώς την ώρα που εμείς αδρανούμε, καποιοι άλλοι στη Ρωσσία, στην Κίνα, στην Κορέα, στην Αφρική και αλλαχού ανακαλύπτουν τον Χριστό και Τον λατρεύουν ως Σωτήρα του κόσμου, αλλά και της ψυχής των.
Άς φυλάξουμε, όσο μπορούμε, τον χιτώνα της Ορθοδόξου Πίστέως μας.


+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
Εκφωνήθηκε στις 07.01.2008