ΣΩΖΕΙ Η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟ!

ΤΟ ΣΧΟΙΝΙ

Αλήθεια, πόσο πολύ δοκιμάζεται κάποτε κάποτε η εμπιστοσύνη μας στον Θεό! Λαβαμε την παρακάτω ιστορία! Την θεωρήσαμε συγκλοντιστική και πολλές φορές.. αρκετά κοντά στην καθημερινότητά μας.
ΕΣΥ, τι θα έκανες;
Ανοίγω τα email μου και βλέπω ένα μήνυμα από τα πολλά, πού μου τραβάει το ενδιαφέρον περισσότερο απ' όλα τα άλλα. Το θέμα του: Το σxοινί. Δεν ξέρω γιατί μου κίνησε τόσο την περιέργεια, αλλά θέλησα αμέσως να το ανοίξω. Περιμένω με αγωνία μέχρι να ανοίξει και σε πολύ λίγο χρόνο εμφανίζεται στην οθόνη μου μία εικόνα ενός ψηλού βουνού αρκετά χιονισμένου. Έκτος από την εικόνα υπάρχει και ένας τίτλος με έντονα κόκκινα γράμματα «ΤΟ ΣΧΟΙΝΙ», αλλά και κείμενο το οποίο αρχίζω να διαβάζω χωρίς καθυστέρηση:

______Η ιστορία μιλάει για έναν ορειβάτη, ο οποίος θέλησε να ανεβεί το ψηλότερο βουνό. Ξεκίνησε, λοιπόν, την περιπέτεια του μετά από πολλά χρόνια προετοιμασίας. Όμως, επειδή ήθελε τη δόξα μόνο για τον εαυτό του αποφάσισε να σκαρφαλώσει το βουνό μόνος. Η νύχτα, λοιπόν, έπεσε βαριά και ο άνδρας δεν έβλεπε τίποτα. Όλα ήταν μαύρα. Μηδενική ορατότητα. Το φεγγάρι και τα άστρα είχαν καλυφθεί από σύννεφα. Καθώς ο άνδρας ανέβαινε και απείχε λίγα μόνο μέτρα από την κορυφή του βουνού, γλίστρησε και έπεσε στο κενό με μεγάλη ταχύτητα. Ο ορειβάτης πού το μόνο πού έβλεπε καθώς έπεφτε ήταν μαύρες κουκίδες, είχε την τρο¬μερή αίσθηση της βαρύτητας να τον τραβά. Συνέχισε να πέφτει... και σε εκείνες τις στιγμές του μεγάλου φόβου ήρθαν στο μυαλό του όλα τα καλά και τα άσχημα επεισόδια της ζωής του. Σκεφτόταν, τώρα, το πόσο κοντά στο θάνατο ήταν, όταν ξαφνικά ένιωσε το σκοινί πού ήταν δεμένο στη μέση του να τον τραβά δυνατά. Το σώμα του ορειβάτη κρεμόταν πλέον στον αέρα. Μόνο το σχοινί τον κρατούσε ζωντανό. Εκείνη τη στιγμή της αμηχανίας και καμμιάς άλλης επιλογής, φώναξε:
- Θεέ μου, βοήθησε με!
Ξαφνικά, μια βαθειά φωνή προερχόμενη από τον ουρανό απάντησε:
- Τί θέλεις να κάνω;
- Σώσε με, Θεέ μου!
- Αληθινά, νομίζεις ότι μπορώ να σε σώσω;
- Βέβαια, πιστεύω ότι Εσύ μπορείς!
- ΤΟΤΕ, ΚΟΨΕ ΤΟ ΣΧΟΙΝΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΕΜΕΝΟ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΣΟΥ...».

Στο σημείο αυτό σταμάτησα να διαβάζω και με απορία σκέφτηκα: «Θεέ μου, τί ζητάς από αυτόν τον άνθρωπο; Είναι δυνατόν να του ζητάς να κόψει το σκοινί, το μόνο πράγμα πού τον κρατάει ζωντανό;» Αλλά, άφησα γρήγορα αυτές τις σκέψεις και έβαλα τον εαυτό μου στη θέση του ορειβάτη. Αλήθεια, ΕΣΥ, τί θα έκανες; Με ανάμεικτα συναισθήματα και σχεδόν με βεβαιότητα για την απάντηση μου, συνεχίζω να διαβάζω:

«Η ομάδα διάσωσης, την άλλη μέρα, είπε ότι ένας ορειβάτης βρέθηκε πεθαμένος, παγωμένος και το σώμα του κρεμόταν από ένα σχοινί. Τα χέρια του κρατούσαν σφιχτά το σχοινί ΜΟΝΟ 3 μέτρα μακριά από τη γη.....».

Και εσύ; Πόσο κολλημένος είσαι στο σχοινί σου; Ποτέ μην αμφισβητήσεις όσα είναι από το Θεό. Ποτέ δεν θα πρέπει να λες ότι σε έχει ξεχάσει η σε έχει εγκαταλείψει. Ποτέ μη νομίζεις ότι δεν σε φροντίζει. Θυμήσου ότι σε κρατάει πάντα με το δεξί Του χέρι και η επιλογή να απλώσεις το δικό σου χέρι ανήκει σε εσένα.

Σημ. Ευχαριστώ τον αγαπητό μας Συνεργάτη κ. Ν.Μ. ο οποίος είχε την καλωσύνη να μας αποστείλει το παραπάνω διδακτικό κείμενο.

+ Ο Καλαβρύτων & Αιγιαλείας Αμβρόσιος

Αίγιο, 15 Μαρτίου 2010