ΕΞ
ΟΥΡΑΝΟΥ ΗΛΘΕΝ Η ΔΙΚΑΙΩΣΙΣ!
__________Προχθές
Δευτέρα 27 Ιανουαρίου γιορτάσαμε
την ιερά μνήμη της
ανακομιδής των ιερών λειψάνων του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, της μεγάλης
αυτής μορφής της Ορθοδοξίας μας. Ενός
Μάρτυρος και συνάμα μαρτυρικού Ιεράρχου, Τον Οποίον η πολιτική Εξουσία της
εποχής εκείνης έθεσε υπό διωγμόν και, κινητοποιώντας εκκλησιαστικούς Ταγούς της
εποχής, Τον κατέβασε από τον Πατριαρχικό Του Θρόνο και τον έστειλε εξορία στα
βάθη του Πόντου!
_________Έγκλημά
Του ήταν, ότι ήλεγχε δημοσίως την αυτοκράτειρα Ευδοξία , πράγμα ασυγχώρητο, έγκλημα ασυγχώρητο!
_________Πέρασαν
πενήντα περίπου χρόνια μετά την κοίμησή Του,
κατά τη διάρκεια των οποίων ο Μάρτυρας Ιεράρχης Χρυσόστομος ήταν στη μαύρη λίστα. Το όνομά Του δεν
αναγραφόταν ούτε στα Δίπτυχα της Εκκλησίας. Αλλά να, επί τέλους έφθασε η ώρα
για να αποκατασταθή! Οι πρωταίτιοι και πρωτεργάτες του διωγμό Του είχαν φύγει
πλέον από τη ζωή! Τα πάθη είχαν κοπάσει πια! Η Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως
αποφάσισε Συνοδικώς να αποκαταστήσει τον αδικηθέντα Ιεράρχη και να τον
ενθρονίσει- έστω και νεκρό πια- στο Θρόνο Του.
___________Τότε,
λοιπόν, συνέβησαν κάποια συγκλονιστικά πράγματα! Τότε μίλησε ο Μεγάλος
Αρχιερεύς, ο Κύριος της Δόξης, ο Χριστός μας.
__________Στα
συγκλονιστικά αυτά πράγματα αναφέρθηκε ο νέος στην ηλικία και νουνεχής στη
σκέψη και τη συμπεριφορά Πανοσ.
Αρχιμ. π. Αμβρόσιος Γκουρβέλος, Ιεροκήρυξ της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών κατά την
εορτή των ονομαστηρίων του Σεβ. Μητροπολίτου Πατρών κ. Χρυσοστόμου. Εκεί ψηλά,
στην Ιερά Μονή Γηροκομείου, εξεφώνησε τον πανηγυρικό λόγο της ημέρας, Είχε την
έμπνευση και την θεία φώτιση να αναφερθή στο ιστορικό γεγονός της ανακομιδής
των Ιερών Λειψάνων του Αγ. Χρυσοστόμου, οπότε συνέβησαν μερικά συγκλονιστικά
και γι΄αυτό και απίστευτα πράγματα! Το σκήνωμα του Αγίου Χρυσοστόμου ωμίλησε!
Το χέρι Του ευλόγησε και συγχώρησε! Έτσι ώστε να αναφωνήσουμε: Ὡς εμεγαλύνθη τα
έργα Σου Κύριε!» Με τον γλαφυρό του λόγο ο π. Αμβρόσιος μας εντυπωσίασε!
Δοξάσατε μαζί μας τον Μεγαλοδύναμο Θεό! Μετα θαύματα, που διαχρονικά
συντελούνται, μας ενσχύει την πίστη μας σε μια εποχή, όπου πολλοί δαιμονισμένοι
τόσο από τον χώρο της πολιτικής Εξουσίας, όσο και της κουλτούρας, της
πνευματικής Ελίτ, έχουν βαλθή να γκρεμίσουν και το τελευταίο οχυρό από τις
καρδιές των Ελλήνων του 21ου αιώνος!
____________Ας
μη μου έχετε κακία, εάν διαμαρτυρηθώ: Ο Υπουργός Παιδείας (πάει πια από τον τίτλο
του έφυγε το «και Θρησκευμάτων») στην προσπάθειά του να περιορίσει τις ημέρες
αργίας των μαθητών των Δημόσιων Σχολείων αποφάσισε να καταργήσει τις
καθιερωμένες ημέρες αργίας κατά την εορτή των Τριών Ιεραρχών γενικώς και κατά
την εορτή του Αγίου Ανδρέου στην Πάτρα ειδικώτερα! Αλλά
ΔΕΝ ΚΑΤΑΡΓΕΙ π.χ. ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ!!!!!!!!! Ευκαιρίας
δοθείσης, Υπουργός μιάς κατά βάσιν συντηρητικής Κυβερνήσεως, ο κ.
Αρβανιτόπουλος, έφερε ένα
ακόμη πλήγμα εναντίον της Ορθοδόξου Πίστεως!
Ας
επανέλθουμε στο θέμα μας. Ζητήσαμε, λοιπόν, από τον ομιλητή το κείμενο της
ομιλίας του και με την
άδειά του το δημοσιεύουμε σήμερα για
να ωφεληθούν περισσότεροι. Σαν συμπλήρωμα επιλέξαμε μία εικόνα του Αγίου Πατρός, όπου ο
Απόστολος Παύλος εικονίζεται
να Του υπαγορεύει την ερμηνεία των επιστολών Του. Αυτό είναι το μεγαλείον της
Ορθοδοξίας!
____________Από
τη θέση αυτή και ευχαριστούμε και συγχαίρουμε τον Ομιλητή της ημέρας π.
Αμβρόσιο.
Αίγιον,
3 Φεβρουαρίου 2014
+
Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
***************
Ι. Μ. Γηροκομείου 27-1-2014
Σεβασμιώτατοι Άγιοι Αρχιερείς,
σεβαστοί
πατέρες και αδελφοί εν Κυρίω.
 |
| Αρχιμ. π. Αμβρόσιος Γκουρβέλος |
Η μεγάλη και λαμπρά εορτή της Ανακομιδής των
Ιερών Λειψάνων του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου μας συνήγαγε σήμερα στο
αγαπημένο της Πάτρας Μοναστήρι, της Παναγίας της Γηροκομήτισσας. Η ανακομιδή
αυτή υπήρξε ένα μεγάλο γεγονός για την Εκκλησιαστική ιστορία και γι αυτό
μετετράπηκε σε ετήσια εορτή και πανήγυρι. Ο πρύτανης των εκκλησιαστικών
ρητόρων, ο μέγιστος των Πατριαρχών, ο Οικουμενικός της Εκκλησίας διδάσκαλος
τελειώθηκε μαρτυρικά, μακρυά από την Κωνσταντινούπολη, στον δρόμο της εξορίας
στα Κόμανα του Πόντου. Τριάντα περίπου χρόνια είχαν περάσει αλλά η τρικυμία που
προκάλεσε ο μαρτυρικός θάνατος του Χρυσοστόμου δεν έλεγε να κοπάσει. Ο τάφος
των Αυτοκρατόρων, των θυτών του ιερού Πατρός, εσείετο τόσα χρόνια,
υπενθυμίζοντας διαρκώς το έγκλημα, την αδικία, την ανθρώπινη κακία και
αναμένοντας την ανθρώπινη μετάνοια.
Τελικώς ο Αυτοκράτορας Θεοδόσιος ο μικρός, γιος
του ζεύγους των διωκτών, Αρκαδίου και Ευδοξίας σε συνεργασία με τον Πατριάρχη
Άγιο Πρόκλο, μαθητή του Χρυσορρήμονος Ιωάννου αποφασίζουν την μεταφορά του
ιερού Λειψάνου στην Βασιλεύουσα. Το ιερό Λείψανο δεν κατέστη δυνατόν να
μετακινηθεί, παρά μόνο όταν η επιστολή του Αυτοκράτορος με την γραπτή αίτηση
συγνώμης για λογαριασμό των γονέων του, τοποθετήθηκε στο στήθος του Αγίου.
Πολλά θαυμαστά και συνταρακτικά συνέβησαν τότε. Κορύφωση όλων η προσευχητική
ιαχή των χιλιάδων του λαού προς τον Άγιο: «Απόλαβε τον θρόνον σου, Άγιε», όταν τοποθέτησαν
το ιερό σκήνωμα στο Αρχιερατικό Σύνθρονο. Και η απάντηση ήρθε. Ο νεκρός
Πατριάρχης ύψωσε το δεξί του χέρι και ευλογώντας άνοιξε τα χείλη του και είπε:
«ειρήνη πάσι και τη Ευδοξία συγχώρησις». Στο αυτοκρατορικό μνήμα έπαυσε ο σάλος
και στις ανθρώπινες καρδιές απλώθηκε η ειρήνη του Θεού δια μέσου ενός αληθινού
ειρηνοποιού, ενός κατά χάριν υιού του Θεού, του Ιωάννου του Χρυσοστόμου.
Τα όσα εν συντομία είπαμε για το εορταζόμενο
γεγονός μας οδηγούν σε σκέψεις ωφέλιμες για όλους μας. Ας εστιάσουμε σε τρεις
από αυτές.
1.
Πρώτον. Αξίζει κάθε θυσία για τον Χριστό, διότι μέσα από αυτήν επέρχεται ο
αληθινός δοξασμός του ανθρώπου. «Λογίζομαι γαρ ουκ άξια τα παθήματα του νυν
καιρού προς την μέλλουσαν δόξαν αποκαλυφθήναι εις ημάς» (Ρωμ. 8,18) τονίζει ο
αγαπημένος του Χρυσοστόμου Απόστολος, ο μέγας Παύλος. Ο Σταυρός είναι η αληθινή
δόξα του Χριστού. Τα παθήματα του Εσταυρωμένου Κυρίου είναι η οδός των Αγίων
και η ατραπός της δικής μας αναστάσεως. Τα στίγματα του Κυρίου Ιησού επάνω μας
είναι οι ανεκτίμητοι και ασύλητοι θησαυροί μας. Έτσι έζησε ο Χρυσορρήμονας των
Πατέρων. Μέσα από την ψυχή του και το πολύαθλο σώμα του, τα «κατάστικτα τοις
μώλωψι» αναπέμπει δοξολογία και ευχαριστία στον Θεό για την ευεργεσία της
συμμετοχής στα παθήματά Του. «Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν, ου γαρ παύσομαι τούτο
επιλέγων αεί, επί πάσι μοι τοις συμβαίνουσιν» ήταν τα τελευταία του λόγια κατά
την κοίμησή του ανήμερα της ημέρας της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού το 407 μ.Χ. Ο
Σταυρός έγινε η αληθινή δόξα του Χρυσοστόμου. Πόσο δοξάστηκε ο Άγιος και θα
δοξάζεται όσο υπάρχει επί γης η Εκκλησία γι αυτή του τη θυσία! Δεν υπάρχει
ωραιότερος δρόμος για τον καθένα μας από αυτόν μαζί με τον Χριστό και προς
Αυτόν. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για τον άνθρωπο. Η επιλέγουμε μια ζωή μακρυά
από τον Χριστό τάχα εύκολη αλλά τελικώς θλιβερή, ανικανοποίητη και χωρίς
σωτηρία η επιλέγουμε να είμαστε μαζί με τον Χριστό έστω και με Σταυρό αλλά με
την ελπίδα και την βεβαιότητα της αναστάσεώς μας.
2. Η δεύτερη σκέψη που ήθελα να μοιραστώ μαζί
σας εξ αφορμής της σημερινής πανηγύρεως είναι ότι η ζωή μας δεν διακόπτεται με τον σωματικό
θάνατο. Είναι πριν και μετά από αυτόν ενιαία, μία, και αυτό ιδιαίτερα
φανερώνεται στην Εκκλησία. Ο Ιερός Χρυσόστομος αν και κεκοιμημένος ανεφώνησε το
«ειρήνη πάσι» κινώντας το αγιασμένο χέρι του. Όλα αυτά τα σημεία κατά την
ανακομιδή του ιερού Λειψάνου του, αλλά και τόσα άλλα που προστίθενται μέσα
στους αιώνες, διατρανώνουν την αλήθεια, ότι για τον Χριστό και για όσους είναι
ενωμένοι μαζί Του θάνατος δεν υπάρχει. «Εάν τε ουν ζώμεν εάν τε αποθνήσκωμεν
του Κυρίου εσμέν» (Ρωμ. 14,8). Χάριτι Θεού είμαστε ατελεύτητοι, αιώνιοι. Τίποτε
δεν μας φοβίζει πλέον. Εφ’ όσον ο Χριστός αναστήθηκε, εφ’ όσον τα εκτυπώματα
του Χριστού οι Άγιοι «εις τον αιώνα ζώσι», ο δρόμος για τον καθένα μας είναι
ανοικτός, «θάνατος ημάς ουκέτι κυριεύει» (Ρωμ.6,9). Τίποτε δεν μπορεί να μας
χωρίσει από την αγάπη του Θεού και από την αιώνια διαμονή μαζί Του. Ούτε
«θλίψις η στενοχωρία η διωγμός η λιμός η γυμνότης η κίνδυνος η μάχαιρα... ούτε
θάνατος ούτε ζωή ούτε άγγελοι ούτε αρχαί ούτε δυνάμεις ούτε ενεστώτα ούτε
μέλλοντα ούτε ύψωμα ούτε βάθος ούτε τις κτίσις ετέρα δυνήσεται ημάς χωρίσαι από
της αγάπης του Θεού της εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών» (Ρωμ. 8,35-39) μας λέει
το στόμα του Χριστού ο Παύλος και επαναλαμβάνει το στόμα του Παύλου, ο Ιερός
Χρυσόστομος λόγοις και πράξεσι.
3. Και
το τρίτο μήνυμα που διαγγέλεται μέσα από την εόρτιο ανάμνηση της ανακομιδής του
μαρτυρικού σκηνώματος του κήρυκος της μετανοίας είναι, ότι ο Θεός και η αλήθειά
Του έχουν τον τελευταίο λόγο σε κάθε πτυχή του ανθρώπινου βίου. Κάθε αδικία
αποκαθίσταται, δεν μπορεί για πάντα να σταθεί. Η αλήθεια τελικώς επικρατεί και
θριαμβεύει. Και αυτό συμβαίνει, διότι η αλήθεια για εμάς τους χριστιανούς είναι
Πρόσωπο, ταυτίζεται με το Θεανδρικό Πρόσωπο του Ιησού Χριστού, ο Οποίος είπε
ότι «εγώ ειμί η οδός, η αλήθεια και η ζωή». Και επειδή ακριβώς ο Χριστός είναι
η Αλήθεια αξίζει να θυσιάζεσαι γι αυτήν. Διότι όποιος θυσιάζεται για την
αλήθεια, θυσιάζεται για τον Χριστό και μένει εις τον αιώνα. Και επιπλέον τα
γεγονότα της ανακομιδής του Ιερού Λειψάνου του Ιερού Χρυσοστόμου μας
υπομιμνήσκουν την αλήθεια, ότι η μετάνοια διορθώνει τα πάντα, αποκαθιστά την
αλήθεια. Πάντα θα υφίσταται η ανθρώπινη αδυναμία, αλλά η αγάπη του Θεού διαρκώς
θα αντιπαραθέτει σ’ αυτήν την μεταμορφωτική δύναμη της μετανοίας.
Όλες αυτές οι αλήθειες που υπομνήσαμε σήμερα,
αποτελούν το ερμηνευτικό κλειδί όχι απλώς για την κατανόηση της ζωής του Αγίου
Ιωάννου του Χρυσοστόμου αλλά δίδουν φως και ελπίδα και στη δική μας επίγεια
διαδρομή. Γύρω μας ένας κόσμος βυθίζεται στο σκοτάδι. Άγνοια, απελπισία,
σύγχυση, ολιγοπιστία, μελαγχολία θέλουν να σκιάσουν την προσωπική μας ύπαρξη,
την ζωή των συνανθρώπων μας αλλά και την πορεία του τόπου μας ευρύτερα. Άλλαξε
ο προσανατολισμός μας, χάθηκαν τα πρότυπά μας. Ποιός άραγε σκέπτεται, ότι
σκοπός της ύπαρξής μας είναι να γίνουμε Άγιοι και τα σώματά μας Άγια Λείψανα; Ποιός ατενίζει προς τους Αγίους
ως πρότυπό του; Ας έχουμε ενώπιόν μας διαπαντός, ως παρακαταθήκες αληθινής
ζωής, της εν Χριστώ ζωής, την δόξα της θυσίας, την αιωνιότητα της ύπαρξής μας
και την δύναμη της αλήθειας.
Σεβασμιώτατοι,
πατέρες και αδελφοί μου,
Η
σημερινή ευχαριστιακή σύναξη έχει και ένα ακόμη σκοπό. Να συνεορτάσουμε με τον
Μητροπολίτη μας την ονομαστική του εορτή. Ο Ποιμενάρχης μας φέρει με καύχηση το
όνομα «Χρυσόστομος». Τον έστειλε ο Θεός δια της σεπτής Ιεραρχίας κοντά μας.
Εννέα πλέον έτη αγωνίζεται να μας εμπνεύσει τον λόγο του Σταυρού, που είναι η
αληθινή «Θεού σοφία και δύναμις» (Α Κορ.1,24)
για την πορεία μας. Με την θυσιαστική και κοπιώδη διακονία του έρχεται
να αφυπνίσει τις συνειδήσεις μας, να μας δώσει να καταλάβουμε την ιδιαίτερη
ευλογία να είμαστε Ορθόδοξοι Χριστιανοί και Έλληνες, απόγονοι Αγίων και ηρώων,
ζώντας κυριολεκτικά πάνω σε χώματα αιματοπότιστα, αγιοτόκα και ηρωοτόκα. Δόξα
και καύχημα του Ποιμενάρχου μας αποτελεί το γεγονός, ότι είναι διάδοχος του
Πρωτοκλήτου Αποστόλου Ανδρέου, που εκόμισε τον θησαυρό της πίστεως στον τόπο
μας και ο τωρινός σκυταλοδρόμος της παρακαταθήκης του Εθνεγέρτου Παλαιών Πατρών
Γερμανού. Δύο πολύτιμες κληρονομιές με σταυρικό φορτίο βαραίνουν τους ώμους
του. Σηκώνει τον Σταυρό του καρτερικά και αγωνιστικά. Τον Σταυρό που του
πρωτοφόρεσε ο αείμνηστος παπα Γιώργης Ρέκας στην Βάπτισή του κάτω από το
πατρικό βλέμμα του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Τον Σταυρό που του έδωσε στο
χέρι ο μακαριστός Μητροπολίτης Θεόκλητος στην κουρά του. Τον Σταυρό που φόρεσε
ως Κληρικός. Την μίτρα, που ως άλλος ακάνθινος στέφανος καλύπτει την κεφαλή
του, κρύπτοντας πίσω από την λάμψη της την διαρκή θυσία της μέριμνας των
Εκκλησιών. Ας τον αναπαύουμε με την υπακοή μας, ας τον ελαφρύνουμε με την
προσευχή μας, ας τον βοηθούμε με την συνεργασία μας.
Σεβασμιώτατε,
Όταν τιμητικώς και πατρικώς μου αναθέσατε την
εκφώνηση του σημερινού κηρύγματος ρητώς μου απαγορεύσατε, να ομιλήσω για το
πρόσωπό σας. Γι αυτό σταματώ.
Εκ μέρους του Ιερού Κλήρου και των Μοναχών, των
εντιμοτάτων Αρχόντων και του ευσεβούς Λαού της Αποστολικής Μητροπόλεως Πατρών
δεχθείτε την ολόψυχη ευχή, τα έτη σας να είναι πολλά και πλήρη των επιγείων και
επουρανίων αγαθών και ευλογιών του Κυρίου, δια πρεσβειών του Προστάτου σας
Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Αμήν.
*******
Ακολουθούν φωτογραφίες απο την Ιερά πανήγυρη.
 |