Παρασκευή 18 Απριλίου 2008

ΤΕΛΕΥΤΑΙ ΛΕΞΗ: ΑΣ ΜΗ ΚΡΙΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΣ ΜΗ ΚΑΤΑΚΡΙΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟ ΜΑΣ


ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ


Τελειώνουμε τις αναρτήσεις μας, τουλάχιστον επί του παρόντος, σχετικά με το θέμα των εκτός γάμου σχέσεων. Ο καθένας ας λάβει τις αποφάσεις του. Μπορεί να εφαρμόσει το λόγο του Θεού ή να ακολουθήσει τις ορμές του. Οι ορμές της σαρκός στην εκκλησιαστική ορολογία ονομάζονται «πάθη» ή «πάθη της σαρκός».
Ο άνθρωπος από το Δημιουργό Θεό προικίσθηκε με το αυτεξούσιο. Χρησιμοποιώντας το αυτεξούσιο μπορεί να αποφύγει την αιχμαλωσία στα πάθη και να βιώσει την ελευθερία, όπως προσδιορίζεται στην πνευματική της διάσταση. Με την ελευθερία από τα πάθη απολαμβάνει τη ζωή, αλλά δεν εξουσιάζεται. Τρώγει και ευχαριστείται ένα ωραίο φαγητό, αλλά τρώγει με μέτρο! Δεν γίνεται κοιλιόδουλος! Έτσι όμως – και μόνον έτσι- χαίρεται τη ζωή! Συγχρόνως καταξιώνεται σαν άνθρωπος! Κοντρολάρει τα ένστικτα, δεν κυριαρχείται από αυτά.
Έτσι γίνεται και με την σαρκική απόλαυση. Θέλει κυριαρχία, αλλοιώς ο άνθρωπος γίνεται ..... κτήνος! Και τότε χάνει την αξία του! Σε ακραία περίπτωση, ο εραστής φονεύει την ερωμένη του και έπειτα στο άψυχο σώμα της ικανοποιεί το γενετήσιο ένστικτο!!!!!
Ο Θεός μας έδωσε τον ηθικό Νόμο, ώστε να απολαμβάνουμε τη ζωή και τις χαρές της ζωής, αλλά με τρόπο ελεγχόμενο. Ο Νόμος του Θεού είναι όπως οι οδηγίες χρήσεως (manual) για ένα μηχάνημα. Αν δεν ακολουθήσουμε τις οδηγίες χρήσεως, το μηχάνημα είτε μας είναι άχρηστο, είτε γίνεται άχρηστο. Ο λόγος του Θεού μας ελευθερώνει! Αυτό ας μη το ξεχνάμε.

Όλα αυτά ισχύουν γενικά. Συμβαίνει όμως κάποτε στη ζωή των αγίων μια υπέρβαση, ακατανόητη για τα ανθρώπινα μέτρα. Πράγματα από τα οποία καταδεικνύεται, ότι ο Θεός διαβάζει «τον έσω της καρδίας άνθρωπο» και μας κρίνει όχι με εξωτερικά κριτήρια, αλλά με εσωτερικά, καρδιακά. Στη συνέχεια σας παραθέτω στοιχεία από τη ζωή ενός αγίου, του Μοναχού Βιτάλιου. Είναι απροσπέλαστα από τη λογική επεξεργασία! Αποδεικνύουν όμως ότι το πνεύμα του Θεού «όπου θέλει πνέει». Το διαμάντι δεν χάνει ποτέ την αξία του, ακόμη κι΄άν το πετάξεις μέσα στο βούρκο. Όσοι νεκρώνουν τα πάθη της σαρκός, παραμένουν αμόλυντοι, ακόμη και αν βρεθούν μέσα σε ένα οίκο του πληρωμένου έρωτα. Ο πάγκαλος Ιωσήφ της Παλαιάς Διαθήκης ξαφνικά ευρέθη μπροστά σε ένα σαρκικό πειρασμό. Δέχθηκε την επίθεση της γυναίκας του Πετεφρή. Κι αυτός, για να μη υποκύψει, άφησε τα ρούχα του στα χέρια της και εξήλθε γυμνός στους δρόμους! «Δευτέραν Εύαν την Αιγυπτίαν ευρών ο δράκων, διά ρημάτων έσπευδε κολακείας υποσκελίσαι τον Ιωσήφ∙ αλλ΄αυτός καταλιπών τον χιτώνα, έφυγε την αμαρτίαν και γυμνός ουκ ησχύνετο, ως ο πρωτόπλαστος προ της παρακοής» ψάλλει ο ιερός υμνωδός (Όρθρος Μεγ. Δευτέρας).
Το παράδειγμα του αγίου Βιταλίου είναι πνευματική τροφή για γερά στομάχια. Όσοι αμύητοι, ας αποφύγουν να το αναγνώσουν.
Με αγάπη Χριστού
+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

Παρασκευή, 18. 04. 2008, Ώρα 11.00 μ.μ.


ΧΑΡΙΝ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΨΥΧΩΝ, ΚΑΤΩ Η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

Ἀκoῦστε ἀπό τά ἱερά μας Συναξάρια μία σχετική ὡραία ἱστορία:
Στήν Ἀλεξάνδρεια τῆς Αἰγύπτου ἦταν πολλές ἁμαρτωλές γυναίκες, πού ἔκαναν ἀμαρτωλό ἐπάγγελμα: Ἦταν πόρνες. Τό ἔκουγε αὐτό στό Μοναστήρι του ἕνας ἅγιος Μοναχός, ὁ Βιτάλιος, καί τοῦ καιγότανε ἡ καρδιά. Κι ὁ πόνος αὐτός τοῦ γέννησε τήν ἐπιθυμία κάτι νά κάνει γιά τήν σωτηρία τους. Καί νά, τί ἔκανε: Ἄφησε τό Μοναστήρι του καί κατέβηκε στήν μεγάλη ‘Αλεξάνδρεια. Ἔγραψε σέ ἕνα χαρτί ὅλες τίς πόρνες καί ἐργαζόταν κάθε μέρα κάποια δουλειά. Μέ τά χρήματα πού κέρδιζε απ' αὐτήν ἀγόραζε κάτι γιά τό εαυτό του νά φάει καί τά ὑπόλοιπα τά ἔδινε κάθε βράδυ σέ μία πόρνη, πού τήν ἐπισκεπτόταν στό πορνεῖο της, καί τῆς ἔλεγε: "Σέ παρακαλῶ, γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, μήν ἁμαρτήσεις ἀπόψε μέ κανένα καί πάρε αὐτά τά χρήματα, πού θά ἔπαιρνες ἀπό τήν ἁμαρτία"! Αὐτός δέ ὅλη τήν νύχτα προσευχόταν γιά τήν σωτηρία της καί τό πρωΐ ἔφευγε ἀπό τήν πόρνη ὁρκίζοντάς την νά μήν πεῖ σέ κανένα τήν πράξη του αὐτή.
Ἡ πράξη αὐτή τοῦ Μοναχοῦ Βιταλίου, χριστιανοί μου, στά μάτια μέν τῶν ἀνθρώπων φαινόταν ὡς αἰσχρή καί σκανδαλώδης, στόν Θεό ὅμως, πού βλέπει τά κρυφά τῆς καρδιᾶς, ἦταν μιά ἅγια καί σωτήρια πράξη. Καί πραγματικά, ὁ Μοναχός αὐτός ἀπό τήν πράξη του αὐτή, πού ἔκανε κάθε μέρα, ἔσωζε πολλές ἁμαρτωλές γυναῖκες. Τίς ἔβγαζε ἀπό τήν ἁμαρτία καί τίς βοηθοῦσε νά γίνουν καλές χριστιανές καί καλές μητέρες.
Πολλοί ὅμως χριστιανοί, κρίνοντες ἐπιφανειακά καί ἐπιπόλαια τά πράγματα, κατέκριναν καί κατεδίκαζαν τόν Βιτάλιο καί ἔλεγαν ὅτι μέ αὐτό πού κάνει ἁμαρτάνει, γιατί σκανδαλίζει τούς ἀνθρώπους. Καί ὀ Βιτάλιος-ἐδῶ εἶναι τό μεγαλεῖο του! -ἀπαντοῦσε σ' αὐτούς πού, μή ξέροντας τήν ἀλήθεια, τοῦ ἔλεγαν νά πάψει νά πηγαίνει στίς πόρνες: "Γιατί-τούς ἔλεγε-δέν ἔχω καί ἐγώ σάρκα ἤ μόνο ἐσεῖς εἶστε ἄνθρωποι;"! Παρίστανε, δηλαδή, μέ αὐτό πού ἔλεγε, τό ἑαυτό του γιά ἁμαρτωλό, ὅοτι δηλ. πηγαίνει στίς πόρνες γιά νά ἁμαρτήσει καί ἔκρυβε ἔτσι τό καλό ἔργο πού ἔκανε.
Αὐτό ἦταν τό μεγαλεῖο του! Μάλιστα μερικοί τοῦ ἔλεγαν καί τό ἀκόμα χειρότερο: "βγάλε τουλάχιστον τά ράσα καί παντρέψου μία γυναίκα καί κάνε οἰκογένεια μαζί της, γιατί θά δώσεις λόγο στόν Θεό γιά ὅσους σκανδαλίζονται". Καί αὐτός, κρύβοντας πάλι τήν ἀρετή του καί παριστάνοντας γιά ἁμαρτωλό τόν ἑαυτό του, τούς ἔλεγε: "Νά πάρετε ἐσεῖς γυναίκες , ἐγώ δέν παντρεύομαι γυναίκα, γιά νά ἔχω φροντίδες καί βάσανα νά τήν τρέφω. Ἀφῆστε με, παρακαλῶ, γιατί δέν εἶστε σεῖς οἱ κριτές μου. Ἔχουμε κοινό Κριτή, τόν Δεσπότη Χριστό, πού θά κρίνει τόν καθένα κατά τά ἔργα του"!
Αὐτός πού δέν τήν "ἔπαθε", πού δέν κατέκρινε,θέλω νά πῶ, τήν πράξη τοῦ Μοναχοῦ Βιταλίου ἦταν ὁ ἅγιος τότε Πατριάρχης, ὁ Ἰωάννης ὁ Ἐλεήμων. Αὐτός, μαζί μέ τήν μεγάλη του ἀρετή τῆς ἐλεημοσύνης, εἶχε καί αὐτήν τήν μεγάλη ἀρετή: τό νά μήν κατηγορεῖ κανένα. Γι' αὐτό καί ὅταν τοῦ κατήγγειλαν τόν Μοναχό Βιτάλιο ὅτι μένει τίς νύχτες στά σπίτια τῶν πορνῶν, τούς εἶπε: "Σωπάστε, μήν κατηγορεῖτε κανένα! Ὁ ἅγιος Κωνσταντίνος, ὅταν στήν Α' Οἰκουμενική Σύνοδο τοῦ κατήγγειλαν δύο κληρικούς γιά σκανδαλοποιούς, ἄν καί γνώριζε ὅτι εἶναι ἀληθινές οἱ κατηγορίες, ὅμως εἶπε: "Καί νά ἔβλεπα μέ τά μάτια μου ἕνα Ἱερέα ἤ ἕνα Μοναχό νά ἁμαρτάνει θά τόν σκέπαζα μέ τήν χλαμύδα μου γιά νά μήν τόν δεῖ ἄλλος! Μήν κατηγορεῖτε, λοιπόν, τόν Μοναχό, εἶπε ὁ πατριάρχης, καί τούς ἔδιωξε. Ἔτσι ὁ Βιτάλιος συνέχισε νά κάνει κάθε μέρα τό σωστικό του ἔργο.
Κάποιο πρωΐ, καθώς ἔβγαινε ὁ Μοναχός Βιτάλιος ἀπό μία πόρνη, τόν συνάντησε ἕνας εὐσεβιστής ἀπ' αὐτούς πού σκανδαλίζοταν καί τοῦ ἔδωσε ἕνα χαστούκι λέγοντάς του: "Ψευτοκαλόγερε, μέχρι πότε θά μένεις ἀδιόρθωτος;". Καί ὁ Βιτάλιος τοῦ εἶπε: "Πίστεψέ με, ὅτι θά στό ἀνταποδώσω αὐτό τό ράπισμα καί θά πονέσεις τόσο πολύ, ὥστε ἀπό τίς φωνές σου θά συναχθεῖ ὅλη ἡ Ἀλεξάνδρεια"!
Καί πραγματικά! Ὅταν σέ λίγο καιρό ὁ ὅσιος Βιτάλιος παρέδωσε τήν ἁγία του ψυχή στά χέρια τοῦ Θεοῦ, ἕνας μαῦρος στό σχῆμα πῆγε καί ἔδωσε ἕνα φοβερώτατο ράπισμα σ' ἐκεῖνον πού κτύπησε τόν Ὅσιο καί τοῦ εἶπε: "Πάρτο, σοῦ τό στέλνει ὁ Βιτάλιος" ! Καί ἀμέσως αὐτός δαιμονίστηκε, ἔπεσε κάτω στήν γῆ καί ἀφρίζοντας ἔβγαλε τόσο δυνατές φωνές, ὥστε συνανθροίστηκε γύρω του ὅλη ἡ πόλη, ὅπως τό εἶχε πεῖ ὁ ἅγιος Βιτάλιος. Καί κυλιόμενος κατά γῆς ὁ δυστυχής ἔλεγε: "Λυπήσου με, Ἀββά Βιτάλιε, γιατί ἁμάρτησα σέ σένα"! Καί ὁ κόσμος ἔτρεξε τότε στό κελλί πού ζοῦσε ὁ Βιτάλιος. Τόν βρῆκαν ὅμως πεθαμένο σέ στάση προσευχῆς. Καί μπροστά του ἦταν ἕνα σημείωμα πού ἔλεγε: " Ἄνδρες Ἀλεξανδρεῖς, μήν κρίνετε κανένα προτοῦ νά ἔρθει ὁ Δίκαιος Κριτής"! ! !


(Αντιγραφή από το έντυπο «ΘΥΜΙΑΜΑ» αριθμ. φ. 3/2008 της Ιεράς Μητροπόλεως Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως)