Πέμπτη 4 Ιουνίου 2009

ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΙΚΡΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ!


  • Όταν το «Κάποτε» το έλεγαν «ζωή».

    Kάποτε, ο χρόνος είχε τέσσερις εποχές.
    Σήμερα, έχει δύο.

    Κάποτε, δουλεύαμε οκτώ ώρες.
    Σήμερα, έχουμε χάσει το μέτρημα.

    Κάποτε, είχαμε χρόνο να πάμε για καφέ με......τους φίλους μας.
    Σήμερα, τα λέμε μέσω MSN και Skype.

    Kάποτε, είχαμε χρόνο να κοιτάξουμε τον ουρανό,
    να δούμε το χρώμα του,
    να ακούσουμε το κελάϊδισμα των πουλιών,
    να νιώσουμε την ευωδιά του βρεγμένου χώματος.
    Σήμερα, τα βλέπουμε στην τηλεόραση.

    Κάποτε, παίζαμε με τους φίλους μας
    ποδόσφαιρο στις αλάνες.
    Σήμερα, παίζουμε ποδόσφαιρο στο Playstation.

    Κάποτε, ζητάγαμε «συγγνώμη» από κοντά.
    Σήμερα το λέμε με SMS.

    Κάποτε, κυκλοφορούσαμε με ταπεινά
    αυτοκίνητα
    1000 κυβικών και ήμασταν χαρούμενοι.
    Σήμερα, κυκλοφορούμε με τζιπ 2000 κυβικών και
    στεναχωριόμαστε που δεν έχουμε τζιπ.....
    3000 κυβικών ‼‼

    Κάποτε, αγοράζαμε ένα παντελόνι
    και το είχαμε για δύο χρόνια…..
    Σήμερα, το έχουμε δύο μήνες
    και μετά παίρνουμε άλλο.

    Κάποτε, ζούσαμε σε σπίτι 65 τετραγωνικών και...ήμασταν ευτυχισμένοι.
    Σήμερα, ζούμε σε σπίτια 120 τετραγωνικών
    και δεν χωράμε μέσα...

    Κάποτε, λέγαμε καλημέρα σε ένα περαστικό
    και τον ρωτούσαμε για το όνομα του δρόμου…..

    Σήμερα μας το λέει ο navigator.

    • Κάποτε, πίναμε νερό της βρύσης
    και ήμασταν μια χαρά.
    Σήμερα, πίνουμε εμφιαλωμένο
    και...αρρωσταίνουμε.

    • Κάποτε, είχαμε τις πόρτες των σπιτιών ανοικτές,
    όπως και τις καρδιές μας.

    Σήμερα, κλειδαμπαρωνόμαστε,
    βάζουμε συναγερμούς,
    και έχουμε και 5 - 6 ντόμπερμαν,
    για να μην αφήσουμε κανένα να μας πλησιάσει,
    είτε είναι καλός, είτε κακός.

    • Κάποτε, ξυπνάγαμε πρωΐ - πρωΐ την Κυριακή,
    για να πάμε στην Εκκλησία.

    Σήμερα, δεν πάμε γιατί είναι..... μπανάλ ‼

    Κάποτε, είχαμε 2 τηλεοπτικά κανάλια
    και πάντα βρίσκαμε κάτι ενδιαφέρον να δούμε.

    Σήμερα, έχουμε 100 κανάλια
    και δεν μας αρέσει κανένα πρόγραμμα.

    • Κάποτε, μαζευόμασταν, όλη η οικογένεια,
    γύρω από το κυριακάτικο τραπέζι
    και αισθανόμασταν ενωμένοι και ευτυχισμένοι.
    Σήμερα, έχει ο καθένας το δικό του δωμάτιο
    και δεν βρισκόμαστε μαζί στο τραπέζι ποτέ......

    • Κάποτε, η σκληρή δουλειά ήταν ιδανικό.
    Σήμερα, είναι ανοησία.

    • Κάποτε, τα περιοδικά έπαιρναν συνέντευξη
    από τον Σεφέρη.
    Σήμερα, παίρνουν από τη Σάσα Μπάστα…..

    • Κάποτε, μας μάγευε η φωνή του
    Στέλιου Καζαντζίδη και του Μπιθικώτση.
    Σήμερα, μας ξεκουφαίνει η.....Μπεζεντάκου.

    • Κάποτε, οι τραγουδίστριες
    τραγουδούσαν με τη φωνή τους.
    Σήμερα, τραγουδούν με κάτι άλλο.

    • Κάποτε, ντοκουμέντο ήταν,
    μια επιστημονική ανακάλυψη.
    Σήμερα, ντοκουμέντο είναι,
    ένα ερασιτεχνικό βίντεο,
    που δείχνει δύο οπαδούς ομάδων,
    να ανοίγουν ο ένας το κεφάλι του άλλου.

    • Κάποτε, βλέπαμε στην τηλεόραση
    κινούμενα σχέδια με τον Μίκυ Μάους,
    τον Σεραφίνο, τον Τιραμόλα.
    Σήμερα, βλέπουμε τους Power Rangers και τους Monsters
    με όπλα και χειροβομβίδες, να σκοτώνουν και να ξεκοιλιάζουν.....τους….. κακούς.

    • Κάποτε, μας αρκούσε μια βόλτα
    με την κοπέλα μας,
    σε ένα ταπεινό δρομάκι της γειτονιάς,
    χέρι-χέρι, να κοιτάμε τον ουρανό,
    να σιγοψυθιρίζουμε
    ένα ρομαντικό τραγουδάκι
    και να ταξιδεύουμε νοερά στην ευτυχία.
    Σήμερα, πάμε διακοπές στο Ντουμπάϊ, στο Μαρόκο και στο Μεξικό.
    και ονειρευόμαστε ταξίδια στο Θιβέτ.

    Κάποτε, είχαμε το θάρρος και τη λεβεντιά
    να λέμε « Συγγνώμη, έκανα λάθος ‼ ».

    Σήμερα, λέμε «Αυτός φταίει»......

    • Κάποτε, νοιαζόμασταν για το γείτονα.
    Σήμερα, τσαντιζόμαστε που αγόρασε
    καλύτερη τηλεόραση από εμάς.

    • Κάποτε, ζούσαμε με το μισθό μας.
    Σήμερα, ζούμε με τους μισθούς
    που θα πάρουμε.

    • Κάποτε, δεν είχαμε φράγκο στην τσέπη,
    μα ήμασταν τόσο, μα τόσο ευτυχισμένοι !‼

    Σήμερα, έχουμε τα πάντα
    και τρωγόμαστε με τα ρούχα μας.

    • Κάποτε, περνάγαμε υπέροχα
    στο ταβερνάκι της γειτονιάς,
    με κρασάκι, τραγούδι και κουτσομπολιό.
    Σήμερα…μιζεριάζουμε σε ακριβά εστιατόρια
    του Κολωνακίου καί της Κηφισιάς.

    • Κάποτε, ιδανικό ήταν,
    να γίνεις αναγνωρισμένος.
    Σήμερα, ιδανικό είναι
    να γίνεις απλά αναγνωρίσιμος.

    • Κάποτε, μας δάνειζε λεφτά ο αδελφός μας.
    Σήμερα, μας δανείζουν οι τράπεζες.

    • Κάποτε, κοιτούσαμε
    στα μάτια τους ανθρώπους.
    Σήμερα, τους κοιτάμε στην τσέπη.

    • Κάποτε, δουλεύαμε για να ζήσουμε.
    Σήμερα, ζούμε για να δουλεύουμε.

    • Κάποτε, είχαμε χρόνο για τον εαυτό μας.
    Σήμερα δεν έχουμε χρόνο για…… κανένα....

    ************

    Ευχαριστουμε θερμά τον αγαπητό μας φίλο, αδελφό καί Συνεργάτη Δ.Μ., ο οποίος μας έστειλε το παραπάνω κείμενο. Είναι πολύ διδακτικό. Κι' εμείς στα παραπάνω προσθέτουμε τα εξής:


    • Κάποτε ζούσαμε μέ το Χριστό στην καρδιά μας, στη σκέψη μας, στη ζωή μας και στην κουβέντα μας.

    • Σήμερα ο Χριστός είναι ο μεγάλος Απών από τη ζωή μας!

    • Κάποτε η κοινωνία ήταν σαν ένα δάσος με καρποφόρα δένδρα!

    • Σήμερα είναι ένα δάσος γεμάτο με ξερόκλαδα και δένδρα ξερά, όπως αυτό στην εικόνα μας.

    • Κάποτε η ζωή ήταν βιώσιμη!

    • Σήμερα η ζωή είναι αβίωτη.

    • Κάποτε η Κοινωνία, με τον Χριστό παρόντα, ήταν ένας μικρός Παράδεισος!

    • Σήμερα η Κοινωνία, χωρίς το Χριστό, είναι μια μικρή Κόλαση!

    Και γιατί όλα αυτά;

Για να επαληθεύεται ο λόγος του Θεού, όπως έχει αποτυπωθή στο κατά Ιωάννην ιερό Ευαγγέλιο. Ο Ευαγγελιστής ομιλεί για το Χριστό.

......" Ην το φως το αληθινόν, ό φωτίζει παντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον. Εν τω κόσμω ην, ...... και ο κόσμος Αυτόν ουκ έγνω. Εις τα ίδια ήλθε, και οι ίδιοι Αυτόν ου παρέλαβον. Όσοι δε έλαβον Αυτόν, έδωκεν αυτοίς τέκνα Θεού γενέσθαι, τοις πιστεύουσιν εις το όνομα Αυτού" (Ίωάννης, κεφ. α, στ. 9- 12)

+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

Πέμπτη, 4 Ιουνίου 2009