Προς τον Ιερόν Κλήρον, τους Εντίμους Άρχοντας

και τον Ευσεβή Λαόν της καθ' ημάς Θεοσώστου Επαρχίας

«Δόξα εν υψίστοις Θεώ

και επί γης ειρήνη,

εν ανθρώποις ευδοκία…»

Αγαπητοί μου αδελφοί,

Η 25η του μηνός Δεκεμβρίου είναι αφιερωμένη στην εορτή της γεννήσεως του Χριστού και αποτελεί τη ρίζα του Χριστιανικού εορτολογίου. Ο ερχομός του Σωτήρος Χριστού στον κόσμο, αποτελεί την εκπλήρωση της υποσχέσεως του Θεού στους αποστάτας Πρωτοπλάστους στον Παράδεισο. Υπόσχεση του Θεού, ευεργετική χειρονομία, που πραγματοποιείται με τη γέννηση του Χριστού, Υιού και Λόγου του Θεού.

Κατά την εορτή αυτή δεσπόζει ο ύμνος «και επί γης ειρήνη» γιατί ο Χριστός είναι ο «άρχων και δοτήρ» της ειρήνης και η έλευσή Του σκοπόν έχει να ζήσουν οι άνθρωποι με ομόνοια και ειρήνη. Προσοχή όμως, η ειρήνη είναι είδος σκυτάλης, που προσφέρει μεν το χέρι του Θεού, αλλά είναι απαραίτητο και οι άνθρωποι, εμείς, να προσφέρουμε και το δικό μας χέρι, να πάρουμε τη σκυτάλη της ειρήνης του Θεού και να την κάνουμε πραγματικότητα στην καθημερινή μας ζωή. Αυτό σημαίνει απόλυτη πίστη στον Χριστό και εφαρμογή της διδασκαλίας Του, γιατί μόνο έτσι θα γευθούμε τους καρπούς της θεϊκής ειρήνης. Χωρίς αυτή την συνεργασία τίποτε δεν γίνεται.

Δυστυχώς η Ιστορία μαρτυρεί, ότι η πλειονότης των ανθρώπων δεν θέλησε να ανταποκριθεί στο ειρηνικό προσκλητήριο του Υιού του Θεού.

Άλλοι τον προσέγγισαν υποκριτικά τιμώντες Αυτόν με το στόμα και τα χείλη και άλλοι τον πολέμησαν με πείσμα και σκληρότητα, Αυτόν και τη διδασκαλία Του. Οι κάτοικοι της Βηθλεέμ του έκλεισαν τις πόρτες και φιλοξενήθηκε στο γειτονικό σπήλαιο. Ο Ηρώδης τον καταδίωξε, ώστε να καταφύγει πρόσφυγας στην Αίγυπτο. Οι Γεργεσινοί τον απομάκρυναν από την χώρα τους. Οι Ιεροσολυμίτες του δήλωσαν ότι δεν Τον θέλουν σαν Βασιλέα και Λυτρωτή και Τον εσταύρωσαν.

Η εχθρική αυτή διαγωγή συνεχίστηκε και συνεχίζεται μέχρι σήμερα εκ μέρους πολλών ανθρώπων, απλών και επιφανών κατά κόσμον, ώστε να αντηχεί έντονα το παράπονο του Ιησού Χριστού, ότι: «το φως ήλθεν εις τον κόσμον, αλλά ο κόσμος αγάπησε και αγαπά το σκότος και όχι το φως».

Η ζωή –μακράν του Χριστού- είναι εφιάλτης, μαρτύριο, χωρίς χαρά, χωρίς αισιοδοξία, χωρίς ελπίδα και όνειρα.

Όμως η ελπίδα σωτηρίας μας, είναι ο Χριστός. «Ο Χριστός είναι που δίνει τη χαρά και την ειρήνη». Εάν, λοιπόν, θέλουμε να αλλάξει η καταστροφική πορεία μας, πρέπει να αλλάξουμε άμεσα πορεία ζωής. Να γυρίσουμε κοντά στον Σωτήρα Χριστό βιωματικά και όχι τυτικά, να αλλάξουμε εσωτερικά και να πιστέψουμε με όλη την δύναμη της ψυχής μας ότι «ο Χριστός είναι η οδός, η αληθινή ζωή και το φως του κόσμου». Να γίνουμε άνθρωποι αγάπης και να έχουμε μόνιμο σύνθημα «αγαπήσεις τον πλησίον σου ως εαυτόν» και «όσα θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, ούτω και υμείς ποιείτε ομοίως».

Τα εφετεινά Χριστούγεννα να συνειδητοποιήσουμε τη σημασία της Χριστιανικής ζωής. Τη σημασία και αξία των εθνικών και παραδοσιακών θεσμών και ηθών μας. Μας δίνουν την αφετηρία για αλλαγή σκέψης, νοοτροπίας, τρόπου ζωής.

Αν προσφέρουμε «εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών» στον Εναθρωπήσαντα Σωτήρα Χριστό, τότε θα νοιώσουμε ότι «ετέχθη σήμερον Σωτήρ».

Χρόνια πολλά, Πατέρες και αδελφοί

Χρόνια πολλά, τέκνα μου εν Κυρίω αγαπητά και περιπόθητα

Μετ' ευχών πατρικών

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

V Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ