ΑΓΙΟΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΜΕΔΙΟΛΑΝΩΝ

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΟΥ! 

Ο ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΜΟΥ!

ΤΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ!

_______Εορτάζει σήμερα ο Άγιος Αμβρόσιος, Επίσκοπος Μεδιολάνων, δηλ. του σημερινού Μιλάνου της Ιταλίας. Πολλοί, από αγάπη κινούμενοι, μας συμβουλεύουν να χαμηλώσουμε τους τόνους τόσο στον προφορικό, όσο καί στον γραπτό μας λόγο. Εμείς από τη θέση αυτή απαντάμε: Πρότυπο της ζωής μας είναι ο Άγιος Αμβρόσιος, του οποίου τό όνομα φέρουμε. Μεταξύ των άλλων ο Άγιός μας είναι γνωστός, διότι αρνήθηκε να παραλάβει τα τίμια δώρα, δηλ. το πρόσφορο και τό νάμα, που προορίζονταν για την τέλεση της θείας Ευχαριστίας. Τότε ο Αυτοκράτωρ, προσερχόμενος στο Ναό, προσέφερε τα Τίμια Δώρα, τα οποία παρελάμβανε ο Πατριάρχης στην Πόλη ή ο τοπικός Μητροπολίτης εκτός της Βασιλεύουσας. Όταν, λοιπόν, ο Αυτοκράτωρ του Βυζαντίου Θεοδόσιος ο Α΄ (379-395) προσήλθε στο Μιλάνο για να συμμετάσχει στη τέλεση της θείας λειτουργίας, ο Άγιος Αμβρόσιος αρνήθηκε να τα παραλάβει, μόνο και μόνο, διότι ο Θεοδόσιος  ο Α΄ ήτο ένοχος για τον θάνατο επτά χιλιάδων (7.000) αθώων ανθρώπων στον Ιππόδρομο της Θεσσαλονίκης.

«Ο Αμβρόσιος όταν έμαθε το έγκλημα, ταράχτηκε και ανεχώρησε σ’ ένα ησυχαστήριο, όπου αναλύθηκε στην προσευχή και έκλαψε για τον αδικοσφαγέντα λαό και τον αυτοκράτορα. Έγραψε στον Θεοδόσιο και ελέγχοντάς τον του συνιστούσε μετάνοια ειλικρινή, χωρίς την οποία δεν θα του επέτρεπε να κοινωνήσει τα Άχραντα Μυστήρια. Ο Θεοδόσιος, χωρίς να δώσει σημασία στην επιστολή, προσήλθε μετά από λίγες μέρες στο ναό. Ο Αμβρόσιος όμως, όπως μας διασώζει ο ιστορικός Θεοδώρητος, στάθηκε στα πρόθυρα του ναού και εμποδίζοντάς του την είσοδο, έλεγε προς αυτόν, όπως μιμήθηκε τον Δαυίδ στην αμαρτία, να τον μιμηθεί και στη μετάνοια».

_________Ο Αυτοκράτωρ Θεοδόσιος Α΄ δεν αντέδρασε, αλλ΄ αντιθέτως αποσύρθηκε και διήλθε ένα χρονικό διάστημα εν μετανοία!  
________Ο Άγιος Αμβρόσιος, λοιπόν, ήτο απτόητος ενώπιον των ισχυρών! Η εφαρμογή του λόγου του Θεού ήταν το κύριο μέλημά Του! Δεν υπελόγιζε το οποιαδήποτε κόστος! Δεν εκολάκευε τους ισχυρούς της ημέρας! Ήτο  ασυμβίβαστος! Αποτελεί, λοιπόν, πρότυπό μας! Δεν Τον φθάνουμε ούτε στην αγιότητα, ούτε στην ακεραιότητά Του! Προσπαθούμε όμως να βαδίζουμε στα αχνάρια Του. 

_______Στα αχνάρια των Αγίων της πίστεώς μας γενικότερα!Ο Άγιος Νικόλαος υμνείται και δοξάζεται με τά εξής λόγια: «Ποίοις μελωδικοίς άσμασιν επαινέσωμεν τον Ιεράρχην, τον της ασεβείας αντίπαλον και της ευσεβείας υπέρμαχον»! (Στιχηρά Εσπερινού). 

_________Στη ζωή του Αγίου Νικολάου υπάρχει μια δυναμική ενέργεια, επίσης αξιοζήλευτη και αξιοθαύμαστη! Συνεδριαζούσης της Πρώτης Οικουμενικής Συνόδου κατά του αιρετικού Αρείου, ενώπιον των Αγίων Συνέδρων έδωσε ράπισμα στον Άρειο!
                                                                      
 
«Ο Άγιος Νικόλαος ήταν ένας λεβέντης άγιος. Το ότι ήταν πράος δεν σημαίνει ότι δεν ήταν λεβέντης, αγωνιστής, εν γνώσει ζηλωτής και γνήσιος εκφραστής της θεολογικής ακρίβειας και αλήθειας. Το ότι ήταν ταπεινός, δεν σημαίνει ότι δεν θα πέθαινε αν χρειαζόταν για τον Χριστό και την ακρίβεια των δογμάτων της Πίστεως. Ακριβώς το αντίθετο!».....

Μήπως ο άγιος δεν γνώριζε τους ισχύοντες νόμους, με τους οποίους αν κάποιος τολμούσε να χειροδικήσει σε κάποιον άλλο, ενώπιον του Βασιλέα, η τιμωρία ήταν το να κοπεί άμεσα το χέρι ή τα χέρια που χειροδίκησαν; Βεβαίως το γνώριζε. Προτίμησε να χάσει λοιπόν το χέρι του παρά να μείνει αδρανής ή να - See more at: http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2015/12/blog-post_56.html#sthash.FhvfpVMl.dpuf

Μήπως ο άγιος δεν γνώριζε τους ισχύοντες νόμους, με τους οποίους αν κάποιος τολμούσε να χειροδικήσει σε κάποιον άλλο, ενώπιον του Βασιλέα, η τιμωρία ήταν το να κοπεί άμεσα το χέρι ή τα χέρια που χειροδίκησαν; Βεβαίως το γνώριζε. Προτίμησε να χάσει λοιπόν το χέρι του παρά να μείνει αδρανής ή να - See more at: http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2015/12/blog-post_56.html#sthash.FhvfpVMl.dpuf

Μήπως ο άγιος δεν γνώριζε τους ισχύοντες νόμους, με τους οποίους αν κάποιος τολμούσε να χειροδικήσει σε κάποιον άλλο, ενώπιον του Βασιλέα, η τιμωρία ήταν το να κοπεί άμεσα το χέρι ή τα χέρια που χειροδίκησαν; Βεβαίως το γνώριζε. Προτίμησε να χάσει λοιπόν το χέρι του παρά να μείνει αδρανής ή να - See more at: http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2015/12/blog-post_56.html#sthash.FhvfpVMl.dpuf

Μήπως ο άγιος δεν γνώριζε τους ισχύοντες νόμους, με τους οποίους αν κάποιος τολμούσε να χειροδικήσει σε κάποιον άλλο, ενώπιον του Βασιλέα, η τιμωρία ήταν το να κοπεί άμεσα το χέρι ή τα χέρια που χειροδίκησαν; Βεβαίως το γνώριζε. Προτίμησε να χάσει λοιπόν το χέρι του παρά να μείνει αδρανής ή να «απαντήσει διαλογικά» στις βλασφημίες του Αρείου»

______________Γι' αυτή του τήν πράξη ο Άγιος Νικόλαος επιβραβεύθηκε από τόν Κύριόν μας Ιησούν Χριστόν καί από τήν Υπεραγίαν Θεοτόκον! Φυλακίσθηκε, λοιπόν, διότι έτσι ώριζαν οι Νόμοι του Κράτους!  

 ____υΕκεί, λοιπόν στη φυλακή τον επισκέφθηκαν Ο Χριστός μας και η Υπεραγία Θεοτόκος! 

«Ο Χριστός τον ρωτάει: γιατί Νικόλαε είσαι φυλακισμένος; Μήπως τον ρωτάει γιατί δεν γνώριζε τον λόγο; Όχι, βέβαια, αλλά για να μείνει σε μας ως μαρτυρία και ομολογία Πίστεως η απάντηση του Αγίου: Για την δική σας την Αγάπη, βρίσκομαι εδώ…Και τότε ο Χριστός μας του χάρισε ένα Ιερό Ευαγγέλιο και η Παναγία ένα αρχιερατικό ωμοφόριο, αφού πρώτα τον ελευθέρωσαν από τα δεσμά του».- See more at: http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2015/12/blog-post_56.html#sthash.FhvfpVMl.dpuf

Ο Χριστός τον ρωτάει: γιατί Νικόλαε είσαι φυλακισμένος; Μήπως τον ρωτάει γιατί δεν γνώριζε τον λόγο; Όχι, βέβαια, αλλά για να μείνει σε μας ως μαρτυρία και ομολογία Πίστεως η απάντηση του Αγίου: Για την δική σας την Αγάπη, βρίσκομαι εδώ…

Και τότε του χάρισε ο Χριστός το Ιερό Ευαγγέλιο και η Παναγία ένα αρχιερατικό ωμοφόριο, αφού πρώτα τον ελευθέρωσαν από τα δεσμά του.

- See more at: http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2015/12/blog-post_56.html#sthash.FhvfpVMl.dpuf

Μήπως ο άγιος δεν γνώριζε τους ισχύοντες νόμους, με τους οποίους αν κάποιος τολμούσε να χειροδικήσει σε κάποιον άλλο, ενώπιον του Βασιλέα, η τιμωρία ήταν το να κοπεί άμεσα το χέρι ή τα χέρια που χειροδίκησαν; Βεβαίως το γνώριζε. Προτίμησε να χάσει λοιπόν το χέρι του παρά να μείνει αδρανής ή να «απαντήσει διαλογικά» στις βλασφημίες του Αρείου. - See more at: http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2015/12/blog-post_56.html#sthash.FhvfpVMl.dpuf

Μήπως ο άγιος δεν γνώριζε τους ισχύοντες νόμους, με τους οποίους αν κάποιος τολμούσε να χειροδικήσει σε κάποιον άλλο, ενώπιον του Βασιλέα, η τιμωρία ήταν το να κοπεί άμεσα το χέρι ή τα χέρια που χειροδίκησαν; Βεβαίως το γνώριζε. Προτίμησε να χάσει λοιπόν το χέρι του παρά να μείνει αδρανής ή να - See more at: http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2015/12/blog-post_56.html#sthash.FhvfpVMl.dpuf

Μήπως ο άγιος δεν γνώριζε τους ισχύοντες νόμους, με τους οποίους αν κάποιος τολμούσε να χειροδικήσει σε κάποιον άλλο, ενώπιον του Βασιλέα, η τιμωρία ήταν το να κοπεί άμεσα το χέρι ή τα χέρια που χειροδίκησαν; Βεβαίως το γνώριζε. Προτίμησε να χάσει λοιπόν το χέρι του παρά να μείνει αδρανής ή να «απαντήσει διαλογικά» στις βλασφημίες του Αρείου. - See more at: http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2015/12/blog-post_56.html#sthash.FhvfpVMl.dpuf

_________Το παράδειγμα των Αγίων, λοιπόν, είναι το όραμα της ψυχής μας: προσπαθούμε, κατά το μέτρον του εφικτού, να είμεθα της ασεβείας αντίπαλος και της ευσεβείας υπέρμαχος. Η στάση αυτή δεν ευχαριστεί τους πολλούς, τους συνετούς, τους ανθρώπους των χαμηλών τόνων! Πλήν όμως ο καθένας μας έχει τον χαρακτήρα του!  Τα προτερήματα και τά μειονεκτήματά του! Μεταξύ αυτών και τα από του Θεού δοσμένα χαρίσματα, για τα οποία κάποτε καί θα λογοδοτήσει.
________Ο Άγιος Αμβρόσιος, λοιπόν, είναι ο Άγιός μου, ο Προστάτης μου και τό Πρότυπο της ζωής μου! Μακάρι να έχω τήν ευχή Του και την προστασία Του!
Αίγιον, 7 Δεκεμβρίου 2015
+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

************** 

“ Ο Άγιος Αμβρόσιος επίσκοπος Μεδιολάνων ”

Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ

Καταγωγή — Μόρφωση

     Γεννήθηκε από γονείς ευσεβείς στα Μεδιόλανα της Ιταλίας το 340 μ.Χ. και από μικρός φανέρωνε την θεοπρεπή συμπεριφορά και πολιτεία του. Αναφέρεται ότι μετά τον θάνατο των γονέων του έζησε με μιαν αδελφή μεγαλύτερή του. Κάποτε βλέποντάς την να ασπάζεται το δεξί χέρι ενός επισκόπου της έδωσε αυτός και το δικό του, λέγοντας: «Φίλησέ το και αυτό διότι και εγώ πρόκειται να γίνω επίσκοπος». Αυτή, όπως ήταν φυσικό, τον μάλωσε μη μπορώντας να καταλάβει την προφητεία του. Όταν όμως αργότερα εκπληρώθηκε, θαύμασε η αδελφή του και μιμούμενη τον Άγιο έζησε ζωή ενάρετη, φυλάσσοντας την παρθενία.
      Όταν έφτασε στην νόμιμη ηλικία ήταν ήδη κάτοχος πολλών επιστημών της εποχής του, ιδιαίτερα της ρητορικής. Γι’ αυτό και τον ψήφισαν αβοκάτο, δηλαδή δικηγόρο των ανακτόρων. Επιτελούσε το έργο του με σοφία και σύνεση και γινόταν αντικείμενο θαυμασμού για την ευγλωττία, τη δικαιοσύνη του και τις πλούσιες αρετές που ήταν στολισμένος. Ο Ουαλεντινιανός που εξουσίαζε τότε τη Ρώμη και όλη την Ευρώπη βλέποντας τα πολλά του χαρίσματα τον διόρισε ηγεμόνα όχι μόνο των Μεδιολάνων αλλά ολόκληρης της Ιταλίας. Όταν διορίστηκε, ο Πρόβος που ήταν επίτροπος του βασιλιά λέγει στον Αμβρόσιο: «Πάρε την εξουσία που σου έδωσε ο βασιλιάς και κυβέρνα όχι σαν κριτής αλλά σαν επίσκοπος». Με αυτά τα λόγια ο Πρόβος εννοούσε να κυβερνά το λαό με επιείκεια και όχι με αυστηρότητα. Και ο μακάριος Αμβρόσιος κυβερνούσε με γνώση και διάκριση, ώστε όλος ο λαός ήταν ευχαριστημένος.

Λαοπρόβλητος επίσκοπος

     Ο Ουαλεντινιανός έδωσε την κυβέρνηση όλης της Ανατολής στον αδελφό του Ουάλεντα, να ορίζει το Βυζάντιο, τη Θράκη, την Αίγυπτο και την Ελλάδα. Ο ίδιος πήρε τη Δύση και κήρυττε παντού την ευσέβεια, εξοστρακίζοντας την αίρεση του Αρείου που ακολουθούσε και ο τότε αρχιερέας των Μεδιολάνων, Αυξέντιος.

     Όταν πέθανε ο Αυξέντιος, ο βασιλιάς προσκάλεσε όλους τους επισκόπους της Ιταλίας και τους είπε: «Ξέρετε καλά, πώς πρέπει να είναι ο αρχιερέας, για να οδηγεί το ποίμνιο του στη σωτηρία». Τότε όλη η Σύνοδος αποφάσισε να ψηφίσει, εκείνος τον αρχιερέα, γιατί ήταν ευσεβέστατος και σοφός. Κι εκείνος απάντησε: «Εσάς με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος αξίωσε ο Πανάγαθος να ψηφίζετε αρχιερέα».                                                   

     Οι επίσκοποι, λοιπόν, σκέφτονταν ποιον να ψηφίσουν. Οι λαϊκοί που, κατοικούσαν στα Μεδιόλανα μάλωναν μεταξύ τους. οι Αρειανοί ήθελαν ομόφρονά τους και οι Ορθόδοξοι, Ορθόδοξο. Όταν ο ιερός Αμβρόσιος άκουσε τη φιλονικία του λαού, ήλθε στα Μεδιόλανα για να προλάβει τα σκάνδαλα. Τους συμβούλεψε να εκλέξουν τον πιο ενάρετο απ’ όλους και τους είπε και πολλά σωτήρια λόγια. Εκείνοι φωτισμένοι από το Άγιο Πνεύμα, του απάντησαν ότι δεν υπάρχει άλλος αξιότερός του και είπαν στον βασιλιά ότι διάλεξαν τον Αμβρόσιο για ποιμένα και οδηγό τους.
     Όταν το έμαθε ο λαός, καταλήφθηκε από μεγάλο ενθουσιασμό και παραλήρημα και όλοι μαζί άρχισαν να αναφωνούν: «άξιος!! άξιος!! Ο Αμβρόσιος είναι άξιος για επίσκοπος». Ήταν θέλημα Θεού. σ’ αυτό ακόμα και οι αιρετικοί δεν είχαν τρόπο να στηρίξουν τις αντιρρήσεις τους.
     Ο Αμβρόσιος στο απροσδόκητο αυτό ξέσπασμα του ηφαιστείου ταράχτηκε κι έτρεξε να κρυφτεί. Η παράδοση αναφέρει πως όταν άκουσε ότι θα τον χειροτονούσαν επίσκοπο, αποφάσισε να φύγει. Αλλ’ ο Κύριος ήθελε να μπει ο λύχνος στην κατάλληλη θέση, για να φωτίζει τους «εν σκότει καθεύδοντας». Ενώ περπάτησε όλη τη νύκτα βρέθηκε πάλι το πρωΐ έξω από τα τείχη της πόλης των Μεδιολάνων!
     Οι ευσεβείς χριστιανοί που τον αναζητούσαν τον βρήκαν και τον οδήγησαν στη Μητρόπολη. Επειδή ο Άγιος κατάλαβε ότι ήταν θέλημα Θεού δέχτηκε να χειροτονηθεί. Έτσι, μέσα σε επτά μέρες βαπτίστηκε και χειροτονήθηκε επίσκοπος Μεδιολάνων στις 7 Δεκεμβρίου του 374.

     Εποχή μεγάλης τρικυμίας

     Ο τρομερός αιρεσιάρχης Άρειος είχε καταδικαστεί από την Εκκλησία μα η αίρεσή του εξακολουθούσε να συνταράζει την εκκλησιαστική ειρήνη. Του Αμβρόσιου η αρχιερατική του ζωή δεν ήταν λοιπόν τίποτε άλλο, παρά μια ατέλειωτη πάλη, ένας σκληρός αγώνας εναντίον των αιρέσεων, μαζί με ευσπλαχνία και προστασία των φτωχών και των δυστυχισμένων.
     Μερικοί άρχοντες έκαναν ορισμένα σφάλματα και ο Αμβρόσιος δε δίστασε να ελέγξει αυστηρά τον βασιλιά. Ο ευσεβής βασιλιάς όχι μόνο δεν δυσαρεστήθηκε αλλά τον επαίνεσε λέγοντας: «Γνώριζα το ζήλο σου, γιαυτό επέμενα να γίνεις αρχιερέας, γιάτρευε λοιπόν όπως ορίζει ο νόμος του Θεού, τις αμαρτίες μας».

     Αφού ο ευσεβής Ουαλεντινανός κυβέρνησε για δεκαοκτώ χρόνια το βασίλειο παράδωσε την ψυχή του στον Κύριο κι άφησε διαδόχους του τα παιδιά του. Ο Ουάλης που ήταν Αρειανός και βασίλευε στο Ανατολικό μέρος πέθανε. Έμεινε όλη η βασιλεία στον Γρατιανό που ήταν ευσεβής όπως ο πατέρας του Ουαλεντινιανός. Ο Γρατιανός ανακάλεσε όλους τους αρχιερείς που ο Θείος του Ουάλης είχε εξορίσει.

     Ανάδειξε αρχιστράτηγο τον Μ. Θεοδόσιο και τον έστειλε εναντίον των βαρβάρων και ο Θεοδόσιος με όπλο τον σταυρό νίκησε. Τότε ο Γρατιανός τον έστειλε να κυβερνά στην Ανατολή μένοντας ο ίδιος στη Δύση. Και οι δύο αγωνίζονταν εναντίον των Αρειανών, περισσότερο ο Θεοδόσιος, γιατί στην Ανατολή ήταν πολλοί εξαιτίας του Ουάλεντα. Όταν πέθανε ο Γρατιανός άφησε διάδοχο τον μικρό αδελφό του Ουαλεντινιανό Β’, του οποίου την ηλικία καταφρονώντας κάποιος Μάξιμος άρπαζε την κυβέρνηση της Δύσης. Η μητέρα του βασιλιά Ιουστίνη υποστήριζε τους αιρετικούς γιατί ήταν αιρετική, και όσο ζούσε ο σύζυγός της δεν το φανέρωσε. Αυτή συμβούλευε το γιο της και τον έκαμε Αρειανό.

Ελεήμονας αλλά και ασκητικός

     Αφού χειροτονήθηκε ο μέγας Αμβρόσιος διερχόμενος πολιτεία αγγελική, νήστευε όλη την εβδομάδα, μόνο Σάββατο και Κυριακή έτρωγε, έκανε πολλές ελεημοσύνες στους φτωχούς και φυλακισμένους. Μοίρασε όλη την περιουσία του πατέρα του στους άπορους και έδωσε ακίνητα, χωράφια, αμπέλια στην Εκκλησία, μιμούμενος το   Δεσπότη   Χριστό   στην   ακτημοσύνη.

     Όταν πληροφορήθηκε ότι ο νέος βασιλιάς εξαπατήθηκε από την μητέρα του και υποστήριζε τους Αρειανούς, φρόντισε να τον λυτρώσει. Το συμβούλευε κάθε μέρα, ο βασιλιάς όμως επειδή ήταν άπειρος πίστευε πιο πολύ στα λόγια της μητέρας του και τον έδιωχνε από την εκκλησία. Ο Άγιος όμως του είπε: «Εγώ θεληματικά δεν βγαίνω. Δεν παραδίνω την μάντρα των λογικών προβάτων, που μου εμπιστεύτηκε ο Κύριος έστω κι’ αν πρόκειται να χύσω το αίμα μου».

Οι αγώνες του εναντίον των αιρετικών

     Όταν κάποτε για την εξαγορά αιχμαλώτων διάταξε να πουλήσουν χρυσά σκεύη της εκκλησίας που δεν είχαν χρησιμοποιηθεί στο θυσιαστήριο, κατηγορήθηκε γιαυτό από τους Αρειανούς. Αυτός όμως δεν πτοήθηκε, αλλά απάντησε ότι μόνο με αυτό το μέσο ήταν δυνατό να σωθεί η ζωή και η πίστη των ανθρώπων αυτών, που θεωρούσε ασύγκριτα πολυτιμότερη από τα χρυσά σκεύη.

     Οι αγώνες του κατά των Αρειανών πήραν μεγάλες διαστάσεις, γιατί η αίρεση αυτή κατάφερε να αποκτήσει αρκετούς οπαδούς στα Μεδιόλανα και να εισχωρήσει μέσα στα βασιλικά ανάκτορα. Η χήρα του Ουαλεντινιανού Α’ δεν δίσταζε να ραδιουργεί εναντίον του έχοντας πειθήνιο όργανο τον γιο της Ουαλεντινιανό Β’. Η Ιουστίνη, το 385 ζήτησε πρώτα μικρό ναό για να τον χρησιμοποιούν οι Αρειανοί, αλλ’ ο Άγιος αντιστάθηκε λέγοντας: «Στον αυτοκράτορα ανήκουν τα παλάτια, στον ιερέα οι ναοί». Αργότερα όταν η Ιουστίνη ξαναζήτησε τον ναό έγιναν συμπλοκές μεταξύ των Ορθοδόξων και του στρατού, που στάλθηκε για να τον συλλάβει. Με την επέμβαση όμως του Πνευματοφόρου Πατρός ειρήνευσαν τα πνεύματα: «Δεν ήλθαμε στον ναό είπε, για να πολεμήσουμε αλλά για να προσευχηθούμε. θα προσευχηθούμε, χωρίς να φοβηθούμε».

     Τέλος το 386 ο νεαρός αυτοκράτορας επέμενε ξανά να δοθεί ένας ναός. Ο Αμβρόσιος όμως του διαμήνυσε ότι ο αυτοκράτορας πρέπει να είναι «εν τη εκκλησία και ουχί υπέρ την Εκκλησίαν». Ο Άγιος έχοντας ο ίδιος την εμπειρία της καθαρότητας που προκαλεί στην καρδία των πιστών η παρουσία σ’ αυτήν του Αγίου Πνεύματος, γνώριζε ότι η παραχώρηση του μικρού ναού στους Αρειανούς θα συντελούσε στη διαιώνιση της Θεότητας του Ιησού, με αποτέλεσμα τον μη αγιασμό των Χριστιανών. Διότι οι Χριστιανοί αγιάζονται με το Άγιο Πνεύμα που φέρει σε προσωπική επαφή τον άνθρωπο με τον Θεό και που η παρουσία του στον πιστό προϋποθέτει πρώτα απ’ όλα πίστη στα αποκαλυμμένα δόγματα. Γιαυτό αντιστάθηκε θαρραλέα και όταν του εσύστησαν να φύγει απάντησε ότι δεν συνηθίζει να εγκαταλείπει το ποίμνιό του. Τέλος η Αυλή υποχώρησε και η Ορθοδοξία υπερίσχυσε.

Ποιμένας, διδάσκαλος και συγγραφέας

     Όταν το 383 δολοφονήθηκε στην Λυών από το στασιαστή Μάξιμο ο 24χρονος αυτοκράτορας Γρατιανός, που τον εκτιμούσε πολύ, μετάβηκε αυτοπροσώπως στα Τρέβηρα προς το δολοφόνο και μνηστήρα του θρόνου Μάξιμο και τον έπεισε να μην στραφεί κατά της Ιταλίας και προσβάλει τα δικαιώματα για τον θρόνο του δωδεκάχρονου Ουαλεντινιανού Β’, αλλά να αρκεσθεί στο αξίωμα του συνάρχοντα για τη Γαλλία, Ισπανία και Βρεττανία. Και αργότερα ξαναπήγε στα Τρέβηρα με αποστολή προς τον Μάξιμο το 386. Με σύστασή του ο αυτοκράτορας Γρατιανός (375-383) απομάκρυνε από την Ρωμαϊκή γερουσία το άγαλμα της Νίκης που τοποθέτησε ο αυτοκράτορας Αύγουστος. Όταν η γερουσία ζήτησε στη βασιλεία του Ουαλεντινιανού Β’ (385-392) να ξαναστηθεί το άγαλμα, ο Αμβρόσιος ήταν εκείνος που έπεισε τον αυτοκράτορα να απορρίψει την αίτηση.

     Αλλά και ο Θεοδόσιος ο Α’ (379-395) τον εκτιμούσε πολύ. Η μεγάλη επιρροή του Αγίου στον Θεοδόσιο φαίνεται από το αιματηρό δράμα της Θεσσαλονίκης το 390. Μετά από διαταγή του Βουθερίκου που ήταν διοικητής του Ιλλυρικού στρατού της πόλεως, συνελήφθη κάποιος ηνίοχος του ιπποδρόμου και φυλακίστηκε. Επειδή ο λαός απαιτούσε την αποφυλάκισή του και ο Βουθερίκος αρνιόταν, εξερράγη επανάσταση και φονεύθηκε ο Βουθερίκος και άλλοι αξιωματούχοι του. Όταν έμαθε αυτό ο Θεοδόσιος οργίσθηκε υπερβολικά και διάταξε να τιμωρηθεί ο λαός με σφαγή. Έγινε πρόσκληση στο λαό να παρακολουθήσει τις ιπποδρομίες και ξαφνικά οι στρατιώτες επιτέθηκαν και σκότωσαν επτά χιλιάδες άτομα.

     Ο Αμβρόσιος όταν έμαθε το έγκλημα, ταράχτηκε και ανεχώρησε σ’ ένα ησυχαστήριο, όπου αναλύθηκε στην προσευχή και έκλαψε για τον αδικοσφαγέντα λαό και τον αυτοκράτορα. Έγραψε στον Θεοδόσιο και ελέγχοντάς τον του συνιστούσε μετάνοια ειλικρινή, χωρίς την οποία δεν θα του επέτρεπε να κοινωνήσει τα Άχραντα Μυστήρια. Ο Θεοδόσιος, χωρίς να δώσει σημασία στην επιστολή προσήλθε μετά από λίγες μέρες στο ναό. Ο Αμβρόσιος όμως, όπως μας διασώζει ο ιστορικός Θεοδώρητος, στάθηκε στα πρόθυρα του ναού και εμποδίζοντάς του την είσοδο, έλεγε προς αυτόν, όπως μιμήθηκε τον Δαυίδ στην αμαρτία, να τον μιμηθεί και στη μετάνοια. Ο Αυτοκράτορας υποχώρησε και υπέβαλε τον εαυτό του σε οκτάμηνη μετάνοια. Καθ’ όλο τούτο το διάστημα «βασιλικώ κόσμω ουκ εχρήσατο». Τότε με την υπόδειξη του Αμβροσίου, εξέδωσε διάταγμα, με το οποίον όριζε ότι οι θανατικές εκτελέσεις των καταδίκων να μην εκτελούνται πριν από την προέλευση ενός μήνα από την καταδίκη, ώστε να μένει καιρός ψύχραιμης αναψηλάφησης των αποφάσεων.

     Τέλος ο Αμβρόσιος όταν είδε την ειλικρινή μετάνοια του αυτοκράτορα ο οποίος όταν ήλθε στο ναό, έπεσε μπρούμυτα και τραβούσε τις τρίχες της κεφαλής και κτυπούσε το πρόσωπό του με δάκρυα, τον συγχώρεσε τα Χριστούγεννα και του επέτρεψε την Θεία Κοινωνία. Ο Θεοδώρητος μας αναφέρει και άλλο μάθημα που έδωσε ο Αμβρόσιος στον Θεοδόσιο, μη επιτρέποντας σ’ αυτόν να εισέλθει με το ιερατείο μέσα στο ιερό, αλλά υποδεικνύοντάς του ξεχωριστή θέση ανάμεσα στο λαό.

     Ο Αμβρόσιος συγχρόνως φημίστηκε σαν ένας από τους περιφημότερους διαφωτιστές του λαού με τους λόγους του και τα συγγράμματά του. Δεν παρέλειπε καθημερινά να διδάσκει ώστε και από παντού συνέρρεαν οι πιστοί για να ωφεληθούν από τη διδασκαλία του. Αυτός ο ιερός Αυγουστίνος, μετά από ένα κήρυγμα του Αγίου επέστρεψε το 387 στον Χριστιανισμό, οριστικά.

     Πέρα από τα αρχιερατικά του καθήκοντα και τους άλλους περισπασμούς εύρισκε καιρό για μια πλούσια σε ποιότητα και ποσότητα συγγραφική δράση. Κάτοχος της αρχαίας παιδείας και πλήρης Πνεύματος Αγίου ώστε ο υμνογράφος να τον εγκωμιάζει σαν «εύηχον κιθάρα του Παρακλήτου» έγραψε έργα ερμηνευτικά της Αγίας Γραφής, ηθικά, δογματικά, επιστολές και ύμνους.

Το τέλος του Αγίου

     Ήλθε όμως η ώρα να πάει στον ποθούμενο Χριστό. Αρρώστησε και έμεινε στο κρεββάτι. Ο Στηλίχων, ο ηγεμόνας, αφού άκουσε ότι πέθανε ο Αμβρόσιος λυπήθηκε πολύ και έλεγε ότι ο θάνατός του θα ήταν απώλεια ολόκληρης της Ιταλίας.

     Έστειλε ανθρώπους να πουν στον Άγιο να παρακαλέσει τον Θεό να του δώσει ακόμη λίγη ζωή για το συμφέρον του λαού, αυτός όμως αρνήθηκε λέγοντας ότι όταν ο Κύριος ορίσει να τον πάρει θα παραδώσει το πνεύμα του ευχαριστώντας και δοξάζοντάς Τον.

     Κοντά στο κελλί του Αγίου, δύο διάκονοι συνομιλούσαν μυστικά και απορούσαν ποιος θα γίνει επίσκοπος μετά το τέλος του Αγίου. Όταν ο ένας διατύπωσε την γνώμη ότι κάποιος Συμπλίκιος, ηγούμενος ενός μοναστηριού θα τον διαδεχθεί, ο ετοιμοθάνατος Αμβρόσιος γνωρίζοντας από το Άγιο Πνεύμα τα λεγόμενα αποκρίθηκε δυνατά λέγοντας: «Καλός είναι ο Συμπλίκιος, αλλά έχει γεράσει». Οι διάκονοι έμειναν έκπληκτοι και το είπαν στον λαό και έτσι εψήφισαν τον Συμπλίκιο Αρχιερέα.

     Ο Άγιος προσευχόμενος παρέδωσε την αγία του ψυχή στα χέρια του Θεού στις 4 Απριλίου του 397, παραμονή του Πάσχα. Αλλά επειδή τα περισσότερα χρόνια συμπίπτει με την Ανάσταση ή τη Μεγάλη Εβδομάδα, η Εκκλησία μας γιορτάζει την μνήμη του στις 7 Δεκεμβρίου που χειροτονήθηκε Επίσκοπος.

http://www.impantokratoros.gr

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 

ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ" ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ:
ΕΠΙΛΟΓΗ ΘΕΜΑΤΩΝ

Πρωτ.  Βασίλειος Γιαννακόπουλος

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ-ΤΕΧΝΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ
Πρεσβυτέρα Νικολίτσα Γκοτσοπούλου


ΓΕΝΙΚΗ ΕΠΟΠΤΕΙΑ
+ ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ