«ΠΟΡΝΕΙΑ»
Η χρήση της λέξεως «πορνεία» στο Ανακοινωθέν της Ιεράς Συνόδου της 17ης Μαρτίου ε. έ. προκάλεσε πολλές και εκ διαμέτρου διαφορετικές αντιδράσεις!
Όσοι έχουν εξοικειωθεί με την εκκλησιαστική ορολογία αισθάνθηκαν ικανοποίηση! Η λέξη απέδωσε τα πράγματα με το όνομά τους. «Η Ιερά Σύνοδος διέσωσε το κύρος της Εκκλησίας», είπαν μερικοί.
Όσοι όμως δεν διαθέτουν την στοιχειώδη εκκλησιαστική παιδεία ενοχλήθηκαν ιδιαιτέρως! Εξέλαβαν τη λέξη αυτή με την νομική της έννοια! Με το άκουσμα του όρου «πορνεία» σκέφθηκαν αμέσως τον «αγοραίο έρωτα», δηλ. την ακραία περίπτωση ανηθικότητας, περίπτωση η οποία, υπό ωρισμένες συνθήκες, ούτε και από τον Νόμο δεν τιμωρείται! «Η Ιερά Σύνοδος είναι εκτός τόπου και χρόνου», είπαν μερικοί άλλοι.
Την άποψη αυτή διατύπωσαν και ωρισμένοι επισκέπτες του ιστοτόπου μας. Αλλά βεβαίως και ο κάλαμος μερικών δημοσιογράφων.
Προς όλους εκείνους, οι οποίοι εταράχθηκαν, θα ήθελα να εκφράσω την συμπάθειάν μου. Ας αιτιώνται όμως την άγνοιά τους και όχι την Ιερά Σύνοδο. Καθώς η άγνοια του νόμου δεν δικαιολογείται, ούτε και η άγνοια του Νόμου, δηλ. του θείου νόμου, δεν δικαιολογείται. Είμαστε ορθόδοξοι χριστιανοί, βαπτισμένοι στο όνομα της Παναγίας Τριάδος, κατέχουμε το Ευαγγέλιο στη γλώσσα μας και γνωρίζουμε πως ο Χριστός μας εδίδαξε ένα νέο ηθικό Κώδικα. Στον Κώδικα αυτό περιέχονται βασικές ηθικές διατάξεις, των οποίων η άγνοια δεν δικαιολογείται.
Κατ’ ανάγκην, λοιπόν, οδηγούμεθα σήμερα στο να διευκρινήσουμε το περιεχόμενο του όρου «πορνεία» προς ενημέρωση των καλής προαιρέσεως χριστιανών. Βλέπετε ο Νόμος του Κυρίου δεν μπορεί να τροποποιηθεί από εμάς. Είναι «δεδομένος»!. Εμείς χρέος έχουμε χρέος να τον εφαρμόζουμε!
Θα πρέπει να το πούμε με καθαρά και σταράτα λόγια. Κατά την διδασκαλία της χριστιανικής Ηθικής η μεταξύ ανδρός και γυναικός ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ ΕΚΤΌΣ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ σαρκική μίξη και συνάφεια ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ. Συνιστά παράβαση του ηθικού Νόμου και για το λόγο αυτό λογίζεται ως αμαρτία, είναι μια αμαρτωλή πράξη.
Η εφαρμογή των ηθικών αυτών διατάξεων εναπόκειται είτε στη βούληση, είτε στη δύναμη του ατόμου. Παράγοντες, που θα μπορούσαν να μετριάσουν την ηθική ευθύνη του παραβιάζοντος τον ηθικό Κώδικα, είναι το οικογενειακό περιβάλλον, ο βαθμός της παιδείας, η κληρονομικότης, οι συγκυρίες της ζωής, η ηλικία, η συγκατάθεση ή ο εξαναγκασμός του ατόμου, εκ της οποία ανακύπτει η έννοια «θύτης» ή «θύμα» κλπ. Οι λόγοι αυτοί και έτεροι εισέτι μπορούν να αποτελέσουν ελαφρυντικά για το μετριασμό της ευθύνης του παραβιάζοντος τον Ηθικό Κώδικα, αλλά σε καμμιά περίπτωση δεν μπορούν να αλλάξουν τον χαρακτηρισμό μιάς πράξεως ως ηθικής ή ανήθικης. Συμβαίνει εδώ ό,τι ακριβώς και στην έγγυο γυναίκα. Μια γυναίκα ή είναι έγγυος ή δεν είναι! Δεν υπάρχει περίπτωση να είναι «ολίγον έγγυος»! Κατά ταύτα κάθε εκτός γάμου σαρκική συνάφεια και απόλαυσις συνιστά αμαρτίαν. Η Εκκλησία δέχεται μεν και συγχωρεί τον αμαρτήσαντα, παρέχουσα την άφεσιν των αμαρτιών δια του Μυστηρίου της Μετανοίας και Εξομολογήσεως, αλλά δεν μπορεί να αλλάξει τις συντεταγμένες του Κώδικος, δηλ. τις ηθικές διατάξεις του Νόμου. Όσοι δεν μπορούν να το χωνέψουν, ας μη αιτιώνται τους Επισκόπους!
Και αυτά μεν γενικώς. Τώρα, εάν η σαρκική συνάφεια και σεξουαλική πράξη συντελείται μεταξύ δύο εγγάμων προσώπων, οπωσδήποτε δε μεταξύ ανδρός και γυναικός, που αθετούν, παραβιάζουν και προδίδουν την συζυγική τους τιμή, ή μεταξύ ενός αγάμου και ενός εγγάμου, η πράξη αυτή, ονομάζεται «μοιχεία» και καταδικάζεται απολύτως.
Εάν η σεξουαλική πράξη και σαρκική συνάφεια πραγματοποιείται μεταξύ δύο αγάμων προσώπων, οπωσδήποτε δε μεταξύ ανδρός και γυναικός, εφ’ όσον συντελείται εκτός του γάμου, ακόμη και μεταξύ δύο μνηστευμένων, τότε η πράξη αυτή ονομάζεται «πορνεία» και καταδικάζεται επίσης απολύτως.
Εάν εμβαθύνουμε στις επιταγές του Ευαγγελικού Νόμου, κατά την χριστιανική θεώρηση αμαρτία θεωρείται ακόμη και η σαρκική «επιθυμία», το φιλήδονο βλέμμα, η σκέψη κλπ. θεωρούνται αμαρτωλές πράξεις. «Ηκούσατε ότι ερρέθη τοις αρχαίοις, ου μοιχεύσεις. Εγώ δε λέγω υμίν, οτι πας ο βλέπων γυναίκα προς το επιθυμήσαι αυτήν ήδη εμοίχευσεν αυτήν εν τη καρδία αυτού» (Ματθ. ε΄27-28). Όσοι λοιπόν εντάσσονται συνειδητά στα μέλη της Εκκλησίας, όσοι ασκούνται στην βίωση της χριστιανικής ζωής και πολιτείας γνωρίζουν καλώς, ότι η ικεσία, αλλά και η άφεσις των αμαρτιών περιλαμβάνει «τα εκούσια και τα ακούσια, τα εν λόγω, τα εν έργω, τα γνώσει και αγνοία, τα εν νυκτί και εν ημέρα, τα κατά νούν καί την διάνοιαν» διαπραχθέντα αμαρτήματα.[1]
Κατά την χριστιανική Ηθική ούτε ο άνδρας, ούτε και η γυναίκα εξουσιάζει το σώμα του. Συνεπώς ο καθένας μας οφείλει να διάγει κατά το θέλημα του Θεού. Το σαρκικό πάθος δεν είναι ακατανίκητο, όποιος δε κατορθώνει να χαλιναγωγεί την σάρκα του και να υποτάσσει τις επιθυμίες της, αυτός κυριαρχεί στην ύπαρξή του, είναι κύριος του εαυτού του, δηλ. αυτοκράτωρ!
Γνωρίζω βέβαια, ότι όλα αυτά σήμερα στ’ αυτιά των περισσοτέρων ηχούν παράδοξα. Έχει τόσο πολύ διαβρωθεί η Κοινωνία μας, ώστε ακούγοντας την λέξη «πορνεία» οι πολλοί σκέπτεται μόνο την πληρωμένη σαρκική απόλαυση, τον αγοραίο έρωτα! Όλα τα άλλα θεωρούνται .....φυσιολογικά! Ακόμη και νέοι, που κατά βάθος σέβονται την Εκκλησία, αποφεύγουν την συνειδητή επαφή μαζί της, μόνο και μόνο επειδή δεν αισθάνονται «καθαροί» στο σημείο αυτό. Αλλά και γονείς, για να διευκολύνουν τη γενετήσια σχέση στα παιδιά τους, μερικές φορές για μερικές ώρες φεύγουν από το σπίτι τους, έτσι ώστε το ζευγάρι των ερωτευμένων να ....διευκολύνεται στη σαρκική απόλαυση. Κάποτε όμως όλα αυτά ήσαν αδιανόητα! Η Κοινωνία μας με βήματα αργά αλλά σταθερά οδηγείται σε ένα ηθικό εκτραχηλισμό. Η κοινωνία μας μεταλλάσσεται σε κοινωνία Σοδόμων και Γομόρρων!
Η Εκκλησία δεν δικάζει και δεν καταδικάζει τους αμαρτωλούς. Η Εκκλησία δεν είναι Δικαστήριο! Είναι το Θεραπευτήριο, είναι το Νοσοκομείο της ανθρώπινης ψυχής. Όποιος αισθάνεται τραυματισμένος από τα βέλη της αμαρτίας και μετανοεί, καταφεύγει στην Εκκλησία και θεραπεύεται. Η εξομολόγηση είναι ο καθαρτήριος τόπος, η δε μετάνοια. το καθαρτήριο φάρμακο. Είναι η ομολογία «ήμαρτον» ή «ημάρτηκα τω Κυρίω». Φάρμακο είναι η επίκλησις του θείου ελέους, το «ο Θεός ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ», δηλ. η επιστροφή προς τον Επουράνιο Πατέρα.
Παρά ταύτα οι εντολές της χριστιανικής Ηθικής σηματοδοτούν τις κορφές. Εάν κάποιοι δεν μπορούν να ανέβουν εκεί ψηλά, αυτό δεν σημαίνει ότι θα «ξυρίσουμε» ή ότι θα κατεβάσουμε τις κορφές! Όσοι γενναίοι το τολμούν, αυτοί, μόνον αυτοί, απολαμβάνουν την γλυκύτητα του γάμου και την ομορφιά της παρθενίας, την γευστικότητα του έρωτα! Βάζουν στο πλευρό τους μια γυναίκα και γνωρίζουν ότι είναι αμόλυντη και ανέγγιχτη! Είναι ολόκληρη δική τους! Οι άλλοι, οι επιρρεπείς στις σαρκικές απολαύσεις, κατά το πλείστον μαρτυρική ζωή. Δεν αγαπιούνται αληθινά και δεν αγαπούν με πληρότητα. Ζουν είτε με συμβιβασμούς, είτε με υποκρισία. Ζουν τυραννικά κυρίως. Τους κατατρώγει συνήθως η αγωνία, εάν η γυναίκα τους πάει και με κάποιον άλλον.
Η χριστιανική Ηθική μας απαλλάσσει από όλα αυτά τα τυραννικά, υποθετικά ή πραγματικά προβλήματα και εγγυάται την ευτυχία στο γάμο. Προ πάντων μας εξασφαλίζει την ευλογία του Θεού στη ζωή μας. Διότι «η... ευσέβεια προς πάντα ωφέλιμός εστίν, επαγγελίας έχουσα ζωής της νυν και της μελλούσης» (Α΄ Τιμ. δ, 8).
Ασφαλώς και θα υπάρχουν αναγνώστες μου, οι οποίοι θα διαφωνήσουν με τα παραπάνω. Τα θεωρούν αναχρονιστικά, ανεδαφικά, εκτός τόπου και χρόνου, εκτός εποχής κ. ού. κ. Τι να κάνουμε όμως; Ο λόγος του Κυρίου λέγει ταύτα, η δε Εκκλησία είναι ταγμένη να τα διδάσκει, να τα εξαγγέλλει, να τα εμπνέει, να τα προασπίζεται και να τα υπερασπίζεται. Πολύ σωστά είπε προχθές στην εκπομπή του ο κ. Άρης Πρωτοψάλτε: «η Εκκλησία δεν μπορούσε να λάβει διαφορετική θέση. Αλλοιώς θάπρεπε να ξεσχίσει τα ιερά βιβλία της».
Ένα γεγονός πρέπει να μη διαφεύγει της προσοχής μας. Η Εκκλησία μαθαίνει τον άνθρωπο να είναι ταπεινός, να θεωρεί τον εαυτό του ανάξιο μπροστά στο Θεό. Και άρα να κλείνει ευλαβικά τον αυχένα του μπροστά στην αγιότητα και την μεγαλωσύνη του Κυρίου μας και να ζητεί το έλεός Του. Όλοι μας, δίκαιοι και μη, καθαροί η μη, νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες οφείλουμε να συναντώμεθα στην εκζήτηση του ελέους του Θεού. Όλοι μας οφείλουμε να απαγγέλλουμε τις ίδιες προσευχές: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Θεός μου, άνες, άφες, ιλάσθητι και συγχώρησόν μοι τω αμαρτωλώ και αχρείω και αναξίω δούλω σου τα πταίσματα και παραπτώματά μου, όσα σοι εκ νεότητός μου μέχρι της παρούσης ημέρας και ώρας ήμαρτον, είτε εν γνώσει και αγνοία, είτε εν λόγοις ή έργοις ή ενθυμήμασιν ή διανοήμασι και επιτηδέυμασι και πάσαις ταις αισθήσεσι» (βλ. ευχή θείας μεταλήψεως)
Στη συνέχεια θα παραθέσω επιλεκτικά μερικά χωρία από την Καινή Διαθήκη. Το κείμενο παρατίθεται σε ερμηνεία, ενώ σε υποσημείωση τίθεται το αυθεντικό χωρίο.
«...από την καρδιά βγαίνουν πονηρές σκέψεις, φόνοι, μοιχείες, πορνείες, κλοπές, ψευδομαρτυρίες, βλαστήμιες».[2]
«...να τους στείλουμε μια επιστολή και να τους καθορίσουμε να φυλάγονται από ...... την πορνεία, από τη βρώση πνιγμένου ζώου και από τη πόση αίματος ζώου.[3]
«Κυκλοφορεί η φήμη ότι παρουσιάστηκαν ανάμεσά σας περιπτώσεις πορνείας, και μάλιστα τέτοιου είδους που δεν τη συναντάει κανείς ούτε στους ειδωλολάτρες, να συζεί δηλαδή κάποιος με τη μητριά του» [4]
«Μακριά από την πορνεία! Κάθε άλλο αμάρτημα που μπορεί να διαπράξει κανείς βρίσκεται έξω από το σώμα του, Αυτός όμως που πορνεύει, βεβηλώνει το ίδιο του το σώμα» [5]
«Φοβάμαι ακόμη, μήπως, όταν έλθω πάλι, .........πενθήσω για πολλούς απ’ αυτούς που αμάρτησαν προηγουμένως και δεν μετάνιωσαν για την ακαθαρσία, την πορνεία και την ασέλγεια που διέπραξαν».[6]
«Είναι ολοφάνερο ποια είναι τα αμαρτωλά έργα: Είναι η μοιχεία, η πορνεία, η ηθική ακαθαρσία, η αισχρότητα» [7]
« Το θέλημα του θεού είναι να γίνετε άγιοι, δηλαδή : να αποφεύγετε την πορνεία»[8]
Αγαπητέ αναγνώστη μου,
Μπορεί η σύγχρονη αντίληψη περί της ηθικής να θεωρεί όλα φυσιολογικά και ελεύθερα. Παρά ταύτα η χριστιανική αντίληψη είναι εκ διαμέτρου αντίθετη. Θεωρεί το σώμα έμψυχο «ναό του Θεού» και απαιτεί όχι μόνο σεβασμό αλλά και καθαρότητα. «Ει τις τον ναόν του Θεού φθείρει, φθερεί τούτον ό Θεός. Ο γαρ ναός του Θεού άγιός εστιν» (Α΄Κορ. γ, 17) Τό σώμα μας δεν μας ανήκει. Τελικά η επαγγελία του Θεού στον άνθρωπο είναι συγχρόνως και προειδοποίηση: «Τούτο γαρ έστε γινώσκοντες, ότι πας πόρνος ή ακάθαρτος ή πλεονέκτης, ... ουκ έχει κληρονομίαν εν τη βασιλεία του Χριστού και Θεού» [9].
+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ & ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
21 Μαρτίου 2008
---------------------------------------------------------------------------
ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1] βλ. Ακολουθία θείας Μεταλήψεως και την Συγχωρητική Ευχή του ιερέα προς τον εξομολογουμενον.
[2] «Εκ γάρ καρδίας εξέρχονται διαλογισμοί πονηροί, φόνοι, μοιχείαι, πορνείαι, κλοπαί, ψευδομαρτυρίαι, βλασφημίαι» (Ματθ. 15,19)
[3] «....επιστείλαι αυτοίς του απέχεσθαι από των .....της πορνείας και του πνικτού και του αίματος» (Πραξ. 15,20)
[4] «Όλως ακούεται εν υμίν πορνεία, και τοιαύτη πορνεία, ήτις ουδέ εν τοις έθνεσιν ονομάζεται, ώστε γυναίκά τινα του πατρός έχειν». (Α’ ΚΟΡ 5,1)
[5] «Φεύγετε την πορνείαν. Παν αμάρτημα ο εάν ποιήση άνθρωπος εκτός του σώματος έστιν, ο δε πορνεύων εις το ίδιον σώμα αμαρτάνει» (Α’ ΚΟΡ 6,18)
[6] «Μη πάλιν ελθόντα......πενθήσω πολλούς των προημαρτηκότων και μη μετανοησάντων επί τη ακαθαρσία και πορνεία και ασελγεία η έπραξαν» (Β’ ΚΟΡ 12,21)
[7] «Φανερά δε έστι τα έργα της σαρκός άτινά εστι μοιχεία, πορνεία, ακαθαρσία, ασέλγεια» (ΓΑΛ. 5,19)
[8] Τούτο γαρ έστι θέλημα του Θεού, ο αγιασμός υμών, απέχεσθαι υμάς από της πορνείας (Α’ ΘΕΣΣ 4,3)
[9] (ΕΦΕΣ 5, 5)