Χαρείτε, αδελφοί μου!
..."Και τούτο προλαβών Ησαϊας εβόησεν: ¨Ο Άδης φησίν, επικράνθη, συναντήσας σοι κάτω. Επικράνθη, και γαρ κατηργήθη. Επικράνθη, και γαρ ενεπαίχθη, Επικράνθη, και γαρ ενεκρώθη. Επικράνθη, και γαρ καθηρέθη. Επικράνθη, και γαρ εδεσμεύθη.....Πού σου,θάνατε το κέντρον; Πού σου, Άδη, το νίκος; Ανέστη Χριστός, και συ καταβέλησαι. Ανέστη Χριστός, και πεπτώκασι δαίμονες. Ανέστη Χριστός, ..και νεκρός ουδείς επί μνήματος. Χριστός γαρ εγερθείς εκ νεκρών, απαρχή των κεκοιμημένων εγένετο. Αυτώ η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας. Αμήν"
(Λόγος κατηχητικός Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Αναγιγνώσκεται τό βράδυ της Αναστάσεως στο τέλος της θείας λειτουργίας),
__________________________
Προτροπή. Ανατρέξατε στα κατωτέρω:
Το Άγιον Φώς, ανάβει θαυματουργικά και κατευθείαν από τον Θεό, εις τα Ιεροσόλυμα. Σχετική αναφορά, στον επίσημο διαδικτυακό χώρο του Ορθόδοξου Πατριαρχείου Ιεροσολύμων. http://www.jerusalem-patriarchate.info/gr/agion_fos.htm
Το Άγιον Φως μαρτυρεί την Ορθοδοξία
Ἡ σχισμένη καί μαυρισμένη Κολόνα
Τὸ Πάσχα τοῦ 1549 μ.Χ. οἱ Ἀρμένιοι κατώρθωσαν νὰ δωροδοκήσουν τὸν Τοῦρκον Διοικητήν, καὶ νὰ ἐκδώσῃ ἀπαγορευτικὴν διαταγὴν πρὸς τὸν Ἕλληνα-Ὀρθόδοξον Πατριάρχην Σωφρόνιον Δ΄, ὥστε νὰ μὴν ἔχει πρόσβασιν ἐντὸς τοῦ Ναοῦ διὰ τὴν τελετὴν τοῦ Ἁγίου Φωτός. Οἱ φρουροὶ ἔκλεισαν τὴν Ἁγίαν Πόρτα καὶ ὁ Πατριάρχης Σωφρόνιος Δ΄ μὲ τὸ ἱερατεῖον καὶ τοὺς πιστούς του παρέμειναν ἔξω προσευχόμενοι, ἀναμένοντες τὴν ἔκβασιν τῶν γεγονότων. Πράγματι ἡ ἀπάντησις τοῦ Κυρίου μας ἦταν ἄμεσος. Παρὰ τὰς ἀπέλπιδας προσπαθείας τοῦ Ἀρμενίου Πατριάρχου, τὸ Ἅγιον Φῶς δὲν ἔλαμψε εἰς τὸ ἱερὸν Κουβούκλιον ἢ εἰς ἄλλον σημεῖον ἐντὸς τοῦ Ναοῦ. Τὸ Ἅγιον Φῶς ἐξῆλθε διαπερνὸν τὴν Κολόναν, ἡ ὁποία μέχρι σήμερον φαίνεται σχισμένη καὶ μαυρισμένη, καὶ πρὸς μεγάλην κατάπληξιν ἤναψαν τὰ κεριὰ, τὰ ὁποῖα ἐκρατοῦσε εἰς τὰς χεῖρας του ὁ Ὀρθόδοξος Πατριάρχης. Εἰς τὴν συνέχειαν ὁ Πατριάρχης ἔδωσε τὸ Ἅγιον Φῶς εἰς τοὺς Ὀρθοδόξους, οἱ ὁποῖοι εὑρίσκοντο εἰς τὴν αὐλὴν, ἐνῶ ὁ Ἀρμένιος ἔφυγε ντροπιασμένος. Τὸ ἀξιοθαύμαστον γεγονὸς ἐμαρτύρησε ὁ Ἐμίρης Τοῦνομ, ὁ ὁποῖος ἐκείνην τὴν στιγμὴν ἦτο φρουρὸς εἰς τὴν Ἁγίαν Πόρτα. Αὐτὸ ἔγινε αἰτία νὰ πιστέψῃ καὶ νὰ γίνῃ Χριστιανός. Οἱ Τοῦρκοι τὸν σκότωσαν διὰ νὰ μὴν μαθευθῇ τὸ γεγονός. Συμφώνως πρὸς ἄλλην ἐκδοχὴν, ὅταν ἀντελήφθη τὸ θαῦμα ἀνεφώνησε πρὸς τοὺς συγκεντρωμένους: «Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀληθινὴ πίστις». Οἱ Τοῦρκοι διὰ τὴν ἀλλαξοπιστίαν του τὸν ἔκαψαν ζωντανόν. Τὰ ὀστᾶ του σήμερον φυλάσσονται εἰς τὸ Μοναστήριον τῆς Μεγάλης Παναγιᾶς. Ὅταν ὁ Σουλτάνος ἐπληροφορήθη τὸ θαῦμα, ἐξέδωσε φιρμάνιον καὶ ἀνεγνώρισε τὸ ἀποκλειστικὸν δικαίωμα διὰ τὴν λῆψιν τοῦ Ἁγίου Φωτὸς εἰς τὸν Ἑλληνορθόδοξον Πατριάρχην.
(http://www.impantokratoros.gr/5525B5BD.el.aspx )
Αναδημοσίευση εκ του επισήμου ιστοχώρου του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων
________________________________
Σημείωση-υπόμνηση:
Εισήλθαμε ήδη και διανύομεν την Αγίαν και Μεγάλην Εβδομάδα. Ας αφήσουμε πίσω τα πάθη, τις μικρότητες, την μιζέρια της καθημερινής ζωής και ας στρέψουμε τό βλέμμα μας στον πάσχοντα Σωτήρα καί Λυτρωτή του κόσμου, τον Ιησούν Χριστόν μας, τον Σωτήρα της ψυχής μας. Ας του δώσουμε την σκέψιν μας, τήν προσοχήν μας, την ψυχήν μας, την καρδιά μας, ολόκληρο το είναι μας.
Αναγνωρίστε, παρακαλώ και εις εμέ το δικαίωμα νά αφοσιωθώ πλήρως στο καθήκον μου ως ποιμένος καί ιερουργού του μυστηρίου της σωτηρίας της ψυχῆς μου και των αδελφών μου.
Από σήμερα Μεγ. Δευτέραν έως καί την Κυριακήν του Θωμά ( 26 Απριλίου) αδυνατώ να παρακολουθήσω σχόλια καί ότι έχει σχέση με το μπλόκ. Διότι μετά τήν Μεγάλην Εβδομάδα εδώ στο Αίγιο εορτάζεται μεγαλοπρεπώς η ἐορτή της Ζωοδόχου Πηγής. Πανηγυρίζει το Πανελλήνιο Ιερό προσκύνημα της Παναγίας Τρυπητής, Πολιούχουυ Αιγίου, και εκ του λόγου αυτού με αναμένουν ηυξημένα καθήκοντα.
Σας εύχομαι, λοιπόν, να διέλθετε με κατάνυξιν και αγιασμόν ψυχής τήν Μεγάλην Εβδομάδα καί να εορτάσετε μέ υγείαν τήν Αγίαν Ανάστασιν του Κυρίου μας, αδελφοί και πατέρες.
ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ!
+ Ο Καλαβρύτων & Αιγιαλείας Αμβρόσιος
Μεγάλη Δευτέρα, 13 Απριλίου 2009
______________________________
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΙΟ ΦΩΣ
The Miracle of the Holy Light: Testimonies and evidence (το θαύμα του Αγ. Φωτός, με υποτιτλους σε διάφορες γλώσσες…)
Απριλίου 14, 2009 in Video, Αθεϊσμός, Ασυνήθιστα, Η Ορθοδοξία στον κόσμο, Ισραήλ, Κοινωνία-Γεγονότα, Ορθοδοξία
Tags: Catholic Church, Church, το θαύμα του Αγίου φωτός, Αθεϊσμός, Προτεσταντισμός, άγιο φως, ιερουσαλήμ, Jerusalem, Orthodox Christian, Orthodox Christianity, Orthodox Church, Orthodoxy, Rapture, Resurrection, Tomb of Christ
This 30 minute video contains testimonies and evidence about the miracle of the holy fire that does not burn. People narrate their experiences and we see video of the miracle…You can find more info about this miracle, which happens EVERY year, here: http://www.holyfire.org/eng/
Ενα 30λεπτο βίντεο με στοιχεία και μαρτυρίες για το Θαύμα της Ορθοδοξίας μας: Το Θαύμα με το Αγιο Φως στα Ιεροσόλυμα. Τα βίντεο είναι στα Ελληνικά με υπότιτλους σε διάφορες γλώσσες.
A. English Subtitles
B. Italian Subtitles
C. French Subtitles
Το Άγιον Φώς του Παναγίου Τάφου
Το Άγιον Φώς του Παναγίου Τάφου
Νικολάου Ζήση (Μοναχού Σεραφείμ)
ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΦΩΣ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΟΥ ΤΑΦΟΥΘεολογικές επισημάνσεις
...Το πλέον γνωστό θαύμα που συμβαίνει κατ' έτος στους κόλπους της Εκκλησίας είναι η εμφάνιση του Αγίου Φωτός στον Πανάγιο Τάφο του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα τη μεσημβρία του Μεγάλου Σαββάτου. Σε ειδική τελετή ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων, αφού εισέλθει στο Κουβούκλιο του Παναγίου Τάφου και σφραγισθεί η είσοδος αυτού, αναγινώσκει προσευχόμενος ειδική ευχή. μετά από λίγο η κανδήλα που ευρίσκεται σβηστή πάνω στην πλάκα του Τάφου ανάβει θαυματουργικώς, άνευ φανερής αιτίας. Ο Πατριάρχης ανάπτει τις δύο δέσμες κεριών που έχει και μεταδίδει το φως στα πλήθη των πιστών που ίστανται πέριξ του Κουβουκλίου. το φως, δηλ. η φλόγα που μεταδίδει, είναι μεν θερμό, αλλά για τα πρώτα λεπτά της καύσεως δεν προκαλεί, όπως συμβαίνει φυσικώς, εγκαύματα. Ήδη από την ώρα του εκτάκτου ανάμματος μέσα στο Κουβούκλιο, έχουν ανάψει «από μόνα τους» και πολλά κεριά πιστών έξωθεν του Κουβουκλίου, όπως και όλες οι κανδήλες του χώρου, που για το λόγο αυτό έχουν από πριν σβησθεί10. Μερικοί αντιλαμβάνονται πλην του ανάμματος των κεριών και μία ιδιαίτερη λάμψη, ως αστραπή, να γεμίζει προς στιγμήν το χώρο, ακόμη δε λιγότεροι αντιλαμβάνονται πολύ έντονα την παρουσία του θεϊκού φωτός...η συνέχεια εδώ
http://www.impantokratoros.gr/agionfos-panagioutafou.el.aspx
Το Άγιον Φώς του Παναγίου Τάφου. (Αρχείον .pdf)
************
Η κα Πηνελόπη Π... μας έστειλε το ακόλουθο μήνυμα, το οποίο και με ευχαρίστηση αναδημοσιεύουμε. Ευχαριστούμε θερμά.
*******
Χριστός ανέστη. Χρόνια Πολλά!
http://kostasxan.blogspot.com/2009/04/onlar-olu-getirmek.html
Onlar ölü getirmek – Φέρνουν τον νεκρό…
Η νύχτα της μεγάλης προσμονής Νύχτα Μεγάλης Παρασκευής και η μυσταγωγία έχει ξεχυθεί στους δρόμους. Το δράμα των χριστιανών κορυφώνεται και όλοι θλιμμένοι κοιτάζουν προς τα κάτω, στη γη που πρόκειται να δεχθεί το φθαρτό σώμα τους όταν ο θάνατος θα τους επισκεφθεί.Τέτοιες ημέρες, όλοι μας, σκεφτόμαστε την μηδαμινότητά μας, αλλά και ελπίζουμε στο αύριο, στην ανάσταση και στη σωτηρία μας.Έτσι λοιπόν και σήμερα, σε μία επαρχιακή πόλη, σε μία μικτή συνοικία χριστιανών και μουσουλμάνων, μπορούσε πολύ εύκολα κανείς να διακρίνει –ακόμη και μέσα στο σκοτάδι- τις συγκεντρωμένες παρέες των μουσουλμάνων να συζητούν σε «πηγαδάκια» και να κοιτάζουν με αδημονία προς τη μία κατεύθυνση του δρόμου. Καθισμένες, στο πεζοδρόμιο, μουσουλμάνες συζητούσαν χαμηλόφωνα, όπως συμβαίνει στις κηδείες.Η βραδιά δεν ήταν όπως όλες οι άλλες, που τα γέλια και οι φωνές των παιδιών ξεχύνονταν στους δρόμους και τους γέμιζαν με ζωή και χαρά. Όχι, σήμερα το βράδυ αυτοί οι άνθρωποι, μικροί και μεγάλοι, παιδιά και γέροντες, καθόντουσαν σε μία στάση φανερής προσμονής… Τα φώτα στα μπαλκόνια των σπιτιών των χριστιανών ήταν αναμμένα, σε ένδειξη της εκεί παρουσίας τους.Ξαφνικά, ένα μικρό αγόρι έστριψε από την γωνία τρέχοντας και σιγο-φωνάζοντας «Onlar ölü getirmek, Onlar ölü getirmek…» (Φέρνουν το νεκρό, φέρνουν το νεκρό…)!!! Μετά από 1 λεπτό, έστριψε από τη γωνία του δρόμου ο Επιτάφιος της τοπικής ενορίας. Μπροστά πήγαιναν τα Λάβαρα και ακολουθούσαν τα Εξαπτέρυγα. Ακολουθούσε ο Επιτάφιος, όπου κείτονταν το σώμα του Ιησού Χριστού. Ξοπίσω, ο ιερέας με τους ψαλτάδες και ένα μικρό πλήθος κόσμου (70 με 80 άνθρωποι) ακολουθούσαν τα «ιερά»… Οι Άγιοι, οι Άγγελοι, ο κλήρος με τους ψάλτες και τους κοσμικούς, όλοι μαζί προχωρούσαν με αργό βηματισμό σε μία απόλυτη σιωπή που την «έσπαγαν» οι ψαλμοί…Οι μουσουλμάνοι, όλες οι παρέες που βρισκόταν στα πεζοδρόμια αριστερά και δεξιά του δρόμου (άνδρες γυναίκες και παιδιά), σηκώθηκαν όρθιοι και κοίταξαν προς τον επιτάφιο, που ήταν γεμάτος με λουλούδια από κήπους σπιτιών και φτιαγμένος από τα χέρια των γυναικών από το προηγούμενο βράδυ…Ο ιερέας σταμάτησε σε ένα σταυροδρόμι, από όπου όλοι οι μουσουλμάνοι μπορούσαν να βλέπουν και να ακούνε και άρχισε να ψάλλει… Όλος ο κόσμος, χριστιανοί και μουσουλμάνοι στεκόντουσαν ταπεινοί, χωρίς φωνή, με τα μάτια να κοιτάζουν τον Σταυρό που βρισκόταν στο επάνω μέρος του Επιταφίου…«Ώ γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατό μου τέκνο…»Κάποια στιγμή ο ιερέας σταμάτησε τον ψαλμό, ευλόγησε προς όλες τις πλευρές και ο Επιτάφιος με τη θλιμμένη συνοδεία του συνέχισε στον δρόμο, με τον κόσμο να σιγοψάλλει. Μέσα στην ησυχία της νύχτας οι ψαλμοί συνέχιζαν να ακούγονται ενώ σε λίγο μόνο το φως των κεριών πρόδιδε την ύπαρξη του πλήθους που υπήρχε κάπου παραπέρα, θρηνώντας «τον νεκρό»…Τον νεκρό, την ύπαρξη του οποίου γνώριζαν και σεβόντουσαν αυτοί οι μουσουλμάνοι… Τον νεκρό, που πολλοί από εμάς τους χριστιανούς υβρίζουμε, βασανίζουμε και σταυρώνουμε καθημερινά… Αυτόν τον νεκρό τον γνώριζαν οι αλλόθρησκοι και τον τιμούσαν…Οι μουσουλμάνοι κοιτάχτηκαν μεταξύ τους, αποχαιρετήθηκαν και έφυγαν ο καθένας για το σπίτι του. Και τότε κατάλαβα πως η Ανάσταση γι αυτούς έχει ήδη αρχίσει…
Χριστός ανέστη. Χρόνια Πολλά!
http://kostasxan.blogspot.com/2009/04/onlar-olu-getirmek.html
Onlar ölü getirmek – Φέρνουν τον νεκρό…
Η νύχτα της μεγάλης προσμονής Νύχτα Μεγάλης Παρασκευής και η μυσταγωγία έχει ξεχυθεί στους δρόμους. Το δράμα των χριστιανών κορυφώνεται και όλοι θλιμμένοι κοιτάζουν προς τα κάτω, στη γη που πρόκειται να δεχθεί το φθαρτό σώμα τους όταν ο θάνατος θα τους επισκεφθεί.Τέτοιες ημέρες, όλοι μας, σκεφτόμαστε την μηδαμινότητά μας, αλλά και ελπίζουμε στο αύριο, στην ανάσταση και στη σωτηρία μας.Έτσι λοιπόν και σήμερα, σε μία επαρχιακή πόλη, σε μία μικτή συνοικία χριστιανών και μουσουλμάνων, μπορούσε πολύ εύκολα κανείς να διακρίνει –ακόμη και μέσα στο σκοτάδι- τις συγκεντρωμένες παρέες των μουσουλμάνων να συζητούν σε «πηγαδάκια» και να κοιτάζουν με αδημονία προς τη μία κατεύθυνση του δρόμου. Καθισμένες, στο πεζοδρόμιο, μουσουλμάνες συζητούσαν χαμηλόφωνα, όπως συμβαίνει στις κηδείες.Η βραδιά δεν ήταν όπως όλες οι άλλες, που τα γέλια και οι φωνές των παιδιών ξεχύνονταν στους δρόμους και τους γέμιζαν με ζωή και χαρά. Όχι, σήμερα το βράδυ αυτοί οι άνθρωποι, μικροί και μεγάλοι, παιδιά και γέροντες, καθόντουσαν σε μία στάση φανερής προσμονής… Τα φώτα στα μπαλκόνια των σπιτιών των χριστιανών ήταν αναμμένα, σε ένδειξη της εκεί παρουσίας τους.Ξαφνικά, ένα μικρό αγόρι έστριψε από την γωνία τρέχοντας και σιγο-φωνάζοντας «Onlar ölü getirmek, Onlar ölü getirmek…» (Φέρνουν το νεκρό, φέρνουν το νεκρό…)!!! Μετά από 1 λεπτό, έστριψε από τη γωνία του δρόμου ο Επιτάφιος της τοπικής ενορίας. Μπροστά πήγαιναν τα Λάβαρα και ακολουθούσαν τα Εξαπτέρυγα. Ακολουθούσε ο Επιτάφιος, όπου κείτονταν το σώμα του Ιησού Χριστού. Ξοπίσω, ο ιερέας με τους ψαλτάδες και ένα μικρό πλήθος κόσμου (70 με 80 άνθρωποι) ακολουθούσαν τα «ιερά»… Οι Άγιοι, οι Άγγελοι, ο κλήρος με τους ψάλτες και τους κοσμικούς, όλοι μαζί προχωρούσαν με αργό βηματισμό σε μία απόλυτη σιωπή που την «έσπαγαν» οι ψαλμοί…Οι μουσουλμάνοι, όλες οι παρέες που βρισκόταν στα πεζοδρόμια αριστερά και δεξιά του δρόμου (άνδρες γυναίκες και παιδιά), σηκώθηκαν όρθιοι και κοίταξαν προς τον επιτάφιο, που ήταν γεμάτος με λουλούδια από κήπους σπιτιών και φτιαγμένος από τα χέρια των γυναικών από το προηγούμενο βράδυ…Ο ιερέας σταμάτησε σε ένα σταυροδρόμι, από όπου όλοι οι μουσουλμάνοι μπορούσαν να βλέπουν και να ακούνε και άρχισε να ψάλλει… Όλος ο κόσμος, χριστιανοί και μουσουλμάνοι στεκόντουσαν ταπεινοί, χωρίς φωνή, με τα μάτια να κοιτάζουν τον Σταυρό που βρισκόταν στο επάνω μέρος του Επιταφίου…«Ώ γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατό μου τέκνο…»Κάποια στιγμή ο ιερέας σταμάτησε τον ψαλμό, ευλόγησε προς όλες τις πλευρές και ο Επιτάφιος με τη θλιμμένη συνοδεία του συνέχισε στον δρόμο, με τον κόσμο να σιγοψάλλει. Μέσα στην ησυχία της νύχτας οι ψαλμοί συνέχιζαν να ακούγονται ενώ σε λίγο μόνο το φως των κεριών πρόδιδε την ύπαρξη του πλήθους που υπήρχε κάπου παραπέρα, θρηνώντας «τον νεκρό»…Τον νεκρό, την ύπαρξη του οποίου γνώριζαν και σεβόντουσαν αυτοί οι μουσουλμάνοι… Τον νεκρό, που πολλοί από εμάς τους χριστιανούς υβρίζουμε, βασανίζουμε και σταυρώνουμε καθημερινά… Αυτόν τον νεκρό τον γνώριζαν οι αλλόθρησκοι και τον τιμούσαν…Οι μουσουλμάνοι κοιτάχτηκαν μεταξύ τους, αποχαιρετήθηκαν και έφυγαν ο καθένας για το σπίτι του. Και τότε κατάλαβα πως η Ανάσταση γι αυτούς έχει ήδη αρχίσει…
Κωνσταντίνος
***********************************************