+Ο Καλαβρύτων & Αιγιαλείας Αμβρόσιος
03 Οκτωβρίου 2008
********************
Η νομοθετική ρύθμιση για την επίλυση της διαφοράς με το Βατοπαιδι
Σπύρου Β. Μπαζίνα
Η νομοθετική πρωτοβουλία για την αναστροφή των ανταλλαγών ακινήτων μεταξύ Δημοσίου και Μονής Βατοπαιδιου, που ανακοινώθηκε την 30 Σεπτεμβρίου, κινείται στη σωστή κατεύθυνση, αλλα το αποτελεσμα αυτο μπορει να επιτευχθει καλυτερα με την συμφωνια της Μονης που προτεινε και την επιστροφη των ανταλλαγεντων.
Με την επιστροφη των ανταλλαγεντων όλες οι αστικές διαφορές, πλην της διεκδίκησης δικαιωμάτων στην λίμνη Βιστωνίδα και τις παραλίμνιες εκτάσεις, θα λυθούν. Τα ανταλλαγέντα ακίνητα, συμπεριλαμβανομένου και του πωληθέντος Ολυμπιακού ακινήτου, θα επιστρέψουν στην κυριότητα του Δημοσίου. Ο αγοραστής του Ολυμπιακού ακινήτου θα πάρει πίσω το τίμημα που κατέβαλλε, το οποίο είναι κατατεθειμένο σε δεσμευμένο τραπεζικό λογαριασμό. Και η Μονή θα μείνει στα δικαιώματα της στην λίμνη και στις παραλίμνιες εκτάσεις.
Το αν διαπράχθηκαν ποινικά αδικήματα η παραβιάστηκαν κανόνες διοικητικού δικαίου η δεοντολογίας είναι διαφορετικά θέματα. Ελπίζω ότι η ποινική και διοικητική έρευνα θα τα διαφωτίσει και θα δώσει τέλος στην ισοπεδωτική φημολογία που αναπτύχτηκε τον τελευταίο καιρό. Αν διαπιστωθούν ποινικά αδικήματα η διοικητικές παραβάσεις, θα πρέπει να επιβληθούν οι προβλεπόμενες ποινές, λαμβανομένου υπόψη και του ελαφρυντικού της μεταμέλειας που επιδείχτηκε με την αναστροφή των ανταλλαγών.
Μερίδα του Τύπου έχει ήδη καταδικάσει, ως μη όφειλε, το Βατοπαίδι ακόμη και για ποινικα αδικήματα. Όμως, το Βατοπαίδι αρνείται οποιαδήποτε συμμετοχή σε παράνομη η παράτυπη πράξη, ισχυριζόμενο ότι οι ανταλλαγές προταθήκαν από το Δημόσιο και οι αξιολογήσεις έγιναν από ορκωτούς λογιστές που όρισε το Δημόσιο. Το τεκμήριο της αθωότητας ισχύει και πρέπει να γίνεται σεβαστό, εν ανάγκη με παρέμβαση των εισαγγελικών αρχών.
Απομένει πλέον να διαπιστωθούν τα δικαιώματα του Δημοσίου η της Μονής Βατοπαιδιου στην λίμνη Βιστωνίδα και τις παραλίμνιες εκτάσεις. Θα ήταν καλό το Δημόσιο και η Μονή να συμφωνήσουν στην επανάληψη της δίκης από την οποία παραιτήθηκε το Δημόσιο.
Στην δίκη αυτή το δικαστήριο, εφαρμόζοντας τον νόμο, θα λάβει υπόψη του και συμβόλαια η άλλους τίτλους καθώς και πράξεις νομής και κατοχής, στον ίδιο βαθμό που αυτά λαμβάνονται υπόψη πάγια από τα δικαστήρια. Μεροληπτική εφαρμογή του νόμου θα εξέθετε το Δημόσιο σε περιπέτειες με τα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια, και θα εξασθένιζε το κύρος της Χώρας αλλά και το ηθικό της δικαίωμα να μέμφεται άλλα Κράτη για τέτοιες παραβιάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαίου.
Το σχετικό προηγούμενο με τον νόμο του Τριτση το 1987 είναι διαφωτιστικό. Ο νόμος αυτός οδήγησε στην αναγνώριση περιουσιακών δικαιωμάτων σε Μοναστήρια που προσκόμισαν έγγραφα, συμπεριλαμβανόμενων των αυτοκρατορικών χρυσόβουλων και των σουλτανικών φιρμανιών. Απαγόρευσε όμως την απόκτηση δικαιώματος με χρησικτησία. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καταδίκασε αυτήν την διακριτική μεταχείριση των Μοναστηριών και ο νόμος άλλαξε.
Τέλος, η παραφιλολογία που αναπτύσσεται σε σχέση με τα αυτοκρατορικά χρυσόβουλα και τα σουλτανικά φιρμάνια καλό θα ήταν να σταματήσει. Τα δικαστήρια θα εφαρμόσουν τον νόμο. Και η απαξίωση τίτλων στους οποίους βασίζονται τα δικαιώματα των Ρωμαίικων Πατριαρχείων είναι πράξη ανόητη η κακόβουλη. Το ίδιο ισχύει για τον χλευασμό από μερίδα του Τύπου για την Μουσουλμανική αρχή ότι όποια κοινότητα δεν κατακτήθηκε με το σπαθί (δεν είναι «δορυάλωτη») διατηρεί κάποια δικαιώματα. Χωρίς αυτήν την αρχή είναι αμφίβολο αν θα είχαμε διασωθεί ως Γένος και αν τα Ρωμαίικα Πατριαρχεία θα υπήρχαν σήμερα.