ΜΕΡΙΚΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΛΛΗ ΔΟΥΛΕΙΑ.........
ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΚΟΤΣΟΜΠΟΛΕΥΟΥΝ!
________Ο γνωστός Θεολόγος Καθηγητής εδώ στο Αίγιο δεν μας αφήνει να ησυχάσουμε! Ασχολείται παθιασμένα με τους άλλους και με το εκκλησιαστικό κοτσομπολιό! Είναι βεβαίως δικαίωμά του. Οπωσδήποτε όμως δεν έχει λάβει διορισμό, ώστε να είναι άμισθος κριτής των άλλων! Εμείς γνωρίζουμε, ότι όποιος ασχολείται πολύ με τον εαυτό του δεν έχει καιρό να ασχοληθή και με τους άλλους, για τούς οποίους μπορεί βέβαια να προσεύχεται.
_______"Αποτυχίσθηκε" δηλ. εξήλθε από την μάνδρα της Επισκοπής μας και διεχώρισε τον εαυτόν του για λόγους συνειδήσεως με δημόσια Δήλωσή του, παρά ταύτα δεν μας αφήνει ησύχους! Με διαφόρους τρόπους μας παρενοχλεί διαρκώς! Και όχι μόνο μας παρενοχλεί, αλλά καί επηρεάζει καί άλλους με τα παράδοξα καμώματά του! 'Ετσι λοιπόν δημιούργησε ψευδείς "ειδήσεις", που για μας είναι προϊόν εκκλησιαστικού κοτσομολιού. Ασχολήθηκε πολύ με την άφιξη του σεβ. Μητροπολίτου Βρεσθένης κ. Θεοκλήτου στο Αίγιο και όλως αυθαιρέτως διέδωσε, ότι ευρίσκεται εδώ ως διάδοχός μας, πράγμα το οποίον ούτε ο ίδιος ο Σεβ. Βρεσθένης, ούτε και εμείς σκεφθήκαμε ποτέ. Το μέλλον όλων μας ανήκει στα χέρια του Θεού. Εν πάση δε περιπτώσει εμείς επί του παρόντος δεν αντιμετωπίζουμεν πρόβλημα παραιτήσεως.
________'Ετσι τον τελευταίο καιρό αντιμετωπίσαμε δύο παρενοχλήσεις-προκλήσεις.
- Ο κ. Καθηγητής με τον τρόπο αυτό παρέσυρε τους υπευθύνους της Εφημερίδος "Ορθόδοξος Τύπος", οι οποίοι στο φ. της 3ης Μαρτίου δημοσίευσαν ως είδηση την σχετική φημολογία περί διαδοχής μας, ως προερχομένην δήθεν από "εκκλησιαστικούς κύκλους".
- Στη συνέχεια παρέσυρε και τους υπευθύνους της Ενώσεως "ΚΟΣΜΑΣ Ο ΦΛΑΜΙΑΤΟΣ", της οποίας αποτελεί Μέλος της Διοικήσεως. Οι της Ενωσεως αυτής με δημοσίευμά τους, που είδε το φώς της δημοσιότητος κατά τον προηγούμενο Δεκέμβριο, ωμίλησαν κατά τρόπο απαξιωτικό γισ το πρόσωπό μας και μας καθύβρισαν κατά τρόπο απαράδεκτο. Μεταξύ άλων είπαν, ότι η Μητρόπολίς μας είναι ιδιοκτησία του Μητροπολίτου, ότι στο Αίγιο συμβαίνουν "ευχάριστα πράγματα" καί άλλα παρόμοια.
_______Και στις δύο περιπτώσεις αντιδράσαμε αμέσως.
- Με τήν από 13 Μαρτίου επιστολή μας στην εφημερίδα "Ορθόδοξος Τύπος" εδώσαμε την δέουσα απάντηση. Η επιστυολή μας αυτή δημοσιεύεται παρακάτω και παρακαλούμε τους φίλους μας να την αναγνώσουν προσεκτικά.
- Αλλά καί με μια ακόμη επιστολή μας ήδη από τον Δεκέμβριο προτρέψαμε τους παράγοντες της Ενώσεως Κοσμάς ο Φλαμιάτος ή να ανακαλέσουν τις ύβρεις των ή να αποδείξουν το βάσιμο των κατηγοριών τους, απειλήσαμε δε με την προσφυγή μας στην Δικαιοσύνη.
________Οι παράγοντες της Ενώσεως μας απάντησαν με δύο εκτενή κείμενα τους. Με μία επιστολή από (6) σελίδες και με μιά εκτενέστερη εκδοσή της, που δημοσιοποιήθηκε μέσα από Blogs, και αποτελείται από είκοσι επτά (27) σελίδες!!!!!!!!. Στην τελευταία αυτή πρόκληση στίς 13 Μαρτίου απαντήσαμε επίσης με επιστολή μας. Σας παραδίδουμε λοιπόν και αυτό τό κείμενο, ώστε όλα να γίνωνται κάτω από τό φως. Με μόνη τη διαφορά, ότι με την Ενωση Κοσμάς Φλαμιάτος δεν πρόκειται να επικοινωνήσουμε άλλη φορά. Με τους κακοπίστους δεν μπορούμε να κάνουμε διάλογο. Στην περίπτωσή μας οι παράγοντες της Ενώσεως Κοσμάς ο Φλαμιάτος δεν είναι ούτε αξιόπιστοι, ούτε και καλόπιστοι! Λυπούμεθα, αλλά αυτή είναι η πεποίθησή μας. Κατά βάσιν δεν είναι κακοί άνθρωποι, παρεσύρθησαν όμως από τον συνάδελφό τους Θεολόγο Καθηγητή.
_________Για τη στάση μας έναντι του κ. Καθηγητού ζητήσαμε πρό καιρού την γνώμη ενός ωρίμου και εκλεκτού Συνεργάτου μας. Και αυτή την άποψη την δημοσιοποιούμε σήμερα. Ο Επίσκοπος μπορεί νά συμβουλεύεται, αλλά τελικά την ευθύνη των πράξεών του έχει ο ίδιος! Τώρα πλέον τα υπόλοιπα τα αφήνουμε πλέον στο έλεος του Φιλανθρώπου Σωτήρος Χριστού. Ο Κύριος άς συγχωρήσει όλους μας!
Αίγιον, 26 Μαρτίου 2012
+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
****************
1) ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΤΥΠΟ
Προς
την Εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος»
Κάνιγγος, 10
106 77 ΑΘΗΝΑΣ
Αγαπητέ μοι κ. Διευθυντά,
Επιτρέψατέ μοι να αναφερθώ εις το δημοσίευμα της 2ας Μαρτίου ε.ε. της εγκρίτου εφημερίδος σας με τίτλον «Επανεμφάνισις του Σεβ. Βρεσθένης....», το περιεχόμενον του οποίου μας εξέπληξε ως προς το σημείον ότι «φέρεται ως διάδοχος του Σεβ. Μητροπολίτου Αιγιαλείας και Καλαβρύτων».
Σας δηλώνω ευθαρσώς, ότι επί του παρόντος ούτε να παραιτηθώ σκέπτομαι, ούτε και να επιλέξω τον διάδοχόν μου! Συνεπώς όσα σας μετέδωσαν «Εκκλησια-στικοί κύκλοι», τους οποίους επικαλείσθε, είναι από αυθαίρετα έως και έωλα. Παρακαλώ, λοιπόν, να τα διαψεύσετε προς αποκατάστασιν της αληθείας.
Ως διάδοχόν μου όντως είχον επιλέξει τον Αρχιμ. π. Προκόπιον Πετρίδην, τον οποίον η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας, κατόπιν προτάσεώς μου, ανύψωσεν εις τον Επισκοπικόν βαθμόν, ο δε Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος εχειροτόνη-σεν εις Επίσκοπον με τον τίτλον της πάλαι ποτέ Επισκοπής Κερνίτσης. Αλλ ὁ Θεοφιλέστατος κ. Προκόπιος, επαληθεύοντας την παροιμίαν «άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλοιώς», αφού υπέβαλε εις ημάς την παραίτησίν του, την 23ην Ιουνίου 2010 εξελέγη μετά ταύτα Επίσκοπος Χριστιανουπόλεως, διετέθη δε ως Βοηθός του Σεβ. Νικαίας κ. Αλεξίου. Έκτοτε όχι μόνον διέκοψε πάσαν επικοινωνίαν μεθ’ ημών, αλλά και αποσιωπά την προς αυτόν ευεργεσίαν μας!
Είναι αξιοσημείωτον, ότι εις το σύντομον βιογραφικόν του σημείωμα, το οποίον εδημοσιεύθη εις το περιοδικόν της Ι.Μ. Νικαίας «Ομολογία» έχει απαλειφθή πάσα μνεία περί της επιλογής του υφ’ ημών και της διελεύσεώς του εκ της Ιεράς ημών Μητροπόλεως! Ιδού το σχετικόν απόσπασμα: «Χάριτι Θεού....η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος εξέλεξεν αυτόν δια 56 ψήφων Επίσκοπον της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Επισκοπής Κερνίτσης. Η εις Επίσκοπον χειροτονία αυτού ετελέσθη την 18ην Οκτωβρίου 2009 εις τον Ιερόν Ναόν Αγίου Παντελεήμονος......Την 23ην Ιουνίου 2010 η Ιερά Σύνοδος ....εξέλεξε αυτόν Βοηθόν Επίσκοπον της Ιεράς Μητροπόλεως Νικαίας υπό τον τίτλον της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης επισκοπής Χριστιανουπόλεως» (τ. 88 Ιούλιος-Αύγουστος 2010, σελ. 4-5).
Κύριε Διευθυντά,
Μετά την παρθενογένεσιν ταύτην του Θεοφιλεστάτου, και την κατ’ ακολουθίαν μεγίστην ταπείνωσιν ημών, κατά την οποίαν ο υφ’ ημών ευεργετηθείς κ. Προκόπιος δεν καταδέχεται να μνημονεύση ουδέ του ονόματός μας ως ποιητικού αιτίου δια την άνοδον του εις τον Επισκοπικόν Θρόνον, δυνάμεθα άραγε να σκεπτώμεθα περί του ενδεχομένου μιας παραιτήσεως; Όνειρον ήτο και παρήλθεν! Άλλωστε -χάριτι Κυρίου- οι δυνάμεις μας δεν μας εγκατέλειψαν ακόμη! Ξεχάστε λοιπόν τα περί παραιτήσεως, τα περί διαδοχής, τα περί τρίτων προσώπων «εις τα μέσα και έξω» εις τα της Ιεράς Μητροπόλεως και όλα τα άλλα φληναφήματα των «Έκκλησιαστικών κύκλων»! Παραμένομεν λοιπόν όρθιος και επί των επάλξεων!
Προς
Το Διοικητικόν Συμβούλιον
Της «ΦΙΛΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΝΩΣΕΩΣ «ΚΟΣΜΑΣ ΦΛΑΜΙΑΤΟΣ»
Βασ. Ηρακλείου, 30
546 24 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΝ
Τηλ. 697-2176314 E-Mail: kflamiatos@yahoo.gr
Αγαπητοί μου εν Χριστώ Αδελφοί,
1. Έλαβον την από 6ης Μαρτίου ε.ε. επιστολήν σας, ως και την δημοσίευσιν δια του ιστοτόπου “paterikiparadosi.blogspot.com” της εκτενεστέρας εκδοσεώς της, αποτελουμένης εξ είκοσι και επτά σελίδων (!!!!) και σας ευχαριστώ δια την τιμήν να ασχολήσθε τόσον πολύ με την ελαχιστότητά μου. Θα σας απαντήσω με παρρησίαν και με αγάπην.
2. Με εντυπωσιάζει το γεγονός, ότι αμφότερα τα κείμενα σας δεν φέρουν υπογραφήν!
3. Με εντυπωσιάζει ωσαύτως το γεγονός, ότι έχετε καταγράψει ακόμη και τις στιγμές, όπου κατά τύχην έβηξα, οπότε και σας συγχαίρω δια την τήρησιν τόσων στοιχείων, (προσωπικά δεδομένα ονομάζονται), τα οποία θα εζήλευε ακόμη και αυτή η ΚρατικήΥπηρεσία Πληροφοριών.
4. Επίσης σας συγχαίρω, διότι έχετε αυτοδιορισθή κριτές της Οικουμένης! Χωρίς δισταγμό αποφαίνεσθε ex cathedra περί προσώπων, χωρίς το στοιχείον της εν Χριστώ αγάπης. Και εάν εισέτι ήσαν αληθή, όσα κατ εμού καταμαρτυρείτε, δεν είναι αυτά και μόνον αρκετά, δια να κρίνετε, και μάλιστα δια να καταδικάσετε, ένα Ιεράρχην, ο οποίος διακονεί -ευόρκως, κατά την υποκειμενικήν του άποψιν- την Μητέρα Εκκλησίαν επί τριάκοντα και πέντε (35) έτη, έχει δε συμπληρώσει πέντε δεκαετίες εις την διακονίαν του αγίου Θυσιαστηρίου. Και εν λάθος, εάν ήτο δυνατόν να του συνεχω-ρείτο κατ’έτος, δεν έχει εισέτι συμπληρώσει τον αριθμόν των πεντήκοντα (50), ώστε η περί αυτού κρίσις υμών να είναι τόσον αυστηρά και τόσον καταδικαστική! Ευτυχώς, ότι δι’ ημάς τους καθ’ημέραν και ώραν αμαρτάνον-τας, συνεπώς δε και αμαρτωλούς, υπάρχει και το έλεος του Κυρίου μας! Επιτραπείτω μοι όμως να σας υπενθυμίζω, «η ...κρίσις ανέλεως τω μη ποιήσαντι έλεος˙ κατακαυχάται έλεος κρίσεως» κατά τον άγιον Ιάκωβον (Ιακ. 2, 13).
5. Δεν συνιστώ εμαυτόν ως αναμάρτητον, ούτε δε και ως αλάθητον! Συγκαταλέγω όμως εμαυτόν εις τους εν μετανοία διάγοντας, εκζητώ καθη-μερινώς το έλεος του Κυρίου μας και στηρίζομαι εις την ευσπλαγχνίαν του Σωτήρος Χριστού, Όστις «...ήλθεν εις τον κόσμον αμαρτωλούς σώσαι, ων πρώτός ειμί εγώ» (Α’ Τιμ. 15). Σας υπενθυμίζω όμως, ότι ο Απόστολος Παύλος μας επισημαίνει κάτι, το οποίον πρέπει να λάβετε σοβαρώς υπ’όψιν σας. «Ει δε αλλήλους δάκνετε και κατεσθίετε, γράφει, βλέπετε μη υπ’ αλλήλων αναλωθήτε» (Γαλ. 5, 15).
6. Μόλις προχθές Β Κυριακήν των Νηστειών κατά την διάρκειαν του Κατανυκτικού Εσπερινού είχα την ευκαιρίαν να ψάλω εξ όλης καρδίας και εσωτερικής διαθέσεως τον ύμνον: «Αμέτρητά σοι πταίσας, αμετρήτους κολάσεις εκδέχομαι, βρυγμόν οδόντων και κλαυθμόν απαράκλητον, γέεναν πυρός και σκότος και τάρταρον, Κριτά δικαιότατε˙ δάκρυα ουν μοι δώρησαι, δι’ών εύρω την άφεσιν και κακών μου την λύσιν, νηστεύων και κράζων σοι˙ Δέσποτα Χριστέ, οικτείρησόν με δια μέγα και πλούσιον έλεος».
7. Όντως εσκέφθην να σας παραπέμψω εις την Δικαιοσύνην, αλλ’ όταν κατά την επομένην ημέραν ετέλεσα την αναίμακτον θυσίαν, προσευχόμενος «υπέρ των ιδίων αμαρτημάτων και των του λαού αγνοημάτων» μάλιστα δε όταν κατά την θείαν λειτουργίαν εξεφώνησα το γνωστόν «τοις μισούσιν και αδικούσιν ημάς συγχώρησον, Κύριε», απονέμων την εκ μέρους μου άφεσιν εις το εκκλησίασμα, τότε η διάθεσίς μου μετεστράφη! Όλα τα καθ’ υμών τότε τα παρέδωσα εις την ευσπλαγχνίαν του Φιλανθρώπου Κυρίου μας και ηρέμησα.
8. Θα προσέθετα ακόμη το εξής: προσευχόμενοι κατά την ώραν καθ’ ην ψάλλεται ο τρισάγιος ύμνος, και αναφερόμενοι εις τον Ύψιστον Κριτήν και τον μόνον Δικαιοκρίτην Κύριον, τον Σωτήρα του κόσμου και τον προσωπικόν μου Λυτρωτήν και Σωτήρα, αναπέμπομεν μεταξύ άλλων προς την αγαθότητά Του και τα εξής: «....ο διδούς αιτούντι σοφίαν και σύνεσιν και μη παρορών αμαρτάνοντα, αλλά θέμενος επί σωτηρία μετάνοιαν....αύτός, Δέσποτα, πρόσδεξαι και εκ στόματος ημών των αμαρτωλών τον τρισάγιον ύμνον και επίσκεψαι ημάς εν τη χρηστότητί σου. Συγχώρησον ημίν παν πλημέλημμα εκούσιόν τε και ακούσιον...».
9. Έπειτα από όλα αυτά δεν έχω διάθεσιν να σας απαντήσω εις όσα γράφετε περί εμού και κατ’εμού! Μεταξύ μας υπάρχει διάστασις απόψεων! Διαφορετικά κρίνετε υμείς τα πράγματα και κατά διάφορον τρόπον ο υποση-μειούμενος! Δικαίωμα έχετε να κρίνετε τους πάντες και τα πάντα! Αλλά και ο υποσημειούμενος δεν υποχρεούται να λογοδοτήση ενώπιον υμών. Κριτής μας τελικά είναι ο Κύριος! Ζητώ συγγνώμην, εάν και εις ο,τι σας εσκανδάλισα! Διεθέσατε τόσον πολύτιμον χρόνον, δια να συγγράψετε την προς με απάντησίν σας εξ είκοσι επτά (27) σελίδων. Άραγε τι εκερδήσατε; Ενεφανίσατε ένα μαχητήν Επίσκοπον της Εκκλησίας του Χριστού ως ανακόλουθον, ως πεπλανημμένον, ως ανεύθυνον, ως αυταρχικόν, ως αλλοιώνοντα σκοπίμως την αλήθειαν, ως έχοντα «ήκιστα πατρικόν ύφος», ως φίλον «των τελωνών και αμαρτωλών» (Ματθ. 11,15), με δύο μόνον λέξεις, ως αμαρτωλόν, ελεεινόν και τρισάθλιον! Και λοιπόν; Μάλιστα, αγαπητοί μου εν Χριστώ αδελφοί, είμαι όλα αυτά! Αλλά και αγωνίζομαι εναντίον όλων αυτών των κακιών! Ενσυνειδήτως μισώ και αποστρέφομαι όλα αυτά τα ελαττώματα της ανθρωπίνης ψυχής. Αλλά, χάριτι Θεού, δεν είμαι μόνον όλα αυτά! Χάριτι Κυρίου, απέδωσα και κάποιους καρπούς ευλαβείας! Προσπαθώ να βιώνω ευλαβικά! Προσπαθώ να ευαρεστώ ενώπιον του Κυρίου μου, άλλοτέ μεν με την νίκην μου κατά των ψυχοφθόρων παθών της ψυχής μου και άλλοτε με τους κρουνούς των δακρύων μου! Σεις θεωρείτε και κρίνετε -δυστυχώς χωρίς σπλάγχνα οικτιρ-μων- τις πτώσεις μου, όπου και εάν υπάρχουν, κρίνετε το εξωτερικόν του χαρακτήρος μου. Αλλά δεν είναι μόνον αυτό! «Μη κρίνετε κατ’ όψιν, αλλά την δικαίαν κρίσιν κρίνατε» μας συμβουλεύει και ο Κύριός μας (Ιωάν. 7,24). Υπάρχει λοιπόν και ο έσω της καρδίας άνθρωπος! Τούτον ο Θεός μόνον γνωρίζει.
Με υβρίσατε, με ελοιδωρήσατε, με εχλευάσατε, με εταπεινώσατε, είπετε «παν πονηρόν ρήμα» κατ’ εμού, ψευδόμενοι! Σας συγχωρώ και τελειώνω μαζί σας, καθ’ όσον, εάν επιχειρήσω να σας απαντήσω, δεν πρόκειται να μεταγνώσετε! Η προς με απάντησίς σας δεν στηρίζεται εις επιχειρήματα! Τα όσα γράφετε εις την προς με μακροσκελή απάντησίν σας, επιεικώς φθεγγόμενος, δύναμαι να τα χαρακτηρίσω από έωλα έως και αερώδη! Ναι, λοιπόν, αποδέχομαι όσα μου καταμαρτυρείτε: Ιδού ταύτα, σας τα επαναλαμβάνω:
«Στην Μητρόπολη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας, «ιδιοκτησίας» του κ. Αμβροσίου, συμβαίνουν τα εξής «ευχάριστα» πράγματα. Ο κ. Αμβρόσιος (ο οποίος δεν θέλει οι πιστοί να ανακατεύωνται και να ελέγχουν τα κακώς πεπραγμένα της Μητροπόλεώς Του επί ποινή αφορισμού) ζήτησε από την Ιερά Σύνοδο επιμόνως βοηθό επίσκοπο, τον οποίο μάλιστα ο ίδιος υπέδειξε. Η Ι. Σύνοδος υπέκυψε και προέβη στην εκλογή βοηθού επισκόπου του κ. Αμβροσίου, παρόλο που ο βοηθός επίσκοπος είναι νεοφανής και αντικανονικός θεσμός στην Εκκλησία (αντιφάσκει με την εκκλησιολογία της). Δεν πέρασαν, όμως, μερικοί μήνες και ο βοηθός επίσκοπος, τον οποίο μετά βαΐων και κλάδων και υπερβολικών επαίνων υποδέχτηκε στο Αίγιο, δεν άντεξε δίπλα στον κ. Αμβρόσιο και έφυγε.
Οπότε, ο μητροπολίτης Καλαβρύτων, επεδίωξε δι’ άλλης οδού να φέρει οπωσδήποτε κάποιον της αρεσκείας του, ο οποίος (προφανώς) θα τον διαδεχθεί και θα πρέπει να μάθει από τον ίδιο τα μυστικά της χρηστής «διαχειρίσεως» της Μητροπόλεως. Και αυτό το έκανε με τον αέρα του «ιδιοκτήτη» της επισκοπής, παρά την εγγράφως κατοχυρωμένη διαμαρτυρία εναντίον της συγκεκριμένης επιλογής του, και αγνοώντας το λαό του Θεού (ο οποίος δεν ρωτήθηκε) κι ασφαλώς τον ίδιο το Θεό, που δια των ι. Κανόνων έχει διδάξει και νομοθετήσει διαφορετικά πράγματα για το θέμα της επιλογής επισκόπων.
Ως προ το ζήτημα της διαδοχής μου σας παραπέμπω εις την από 13ης Μαρτίου ε.ε. σχετικήν απαντητικήν επιστολήν μου προς την εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος». Μεταξύ άλλων έγραψα εκεί:
«Σας δηλώνω ευθαρσώς, ότι επί του παρόντος ούτε να παραιτηθώ σκέπτομαι, ούτε και να επιλέξω τον διάδοχόν μου! Συνεπώς όσα σας μετέδωσαν «Εκκλησιαστικοί κύκλοι», τους οποίους επικαλείσθε, είναι από αυθαίρετα έως και έωλα. Παρακαλώ, λοιπόν, να τα διαψεύσετε προς αποκατάστασιν της αλη-θείας».
Βλέπετε, λοιπόν, πόσον πλανάσθε;
Αγαπητοί μου,
Παρ’ όλην την αγαθήν προαίρεσιν της καρδίας σας, δεν ορθοτομείτε τον λόγον της αληθείας! Εκ παραλλήλου όμως ούτε και καλόπιστοι συνομιληταί είσθε! Ιδού ένα απόσπασμα από την προς με απάντησίν σας, εκ του οποίου καταδεικνύεται η κακοπιστία σας.
«.........Όπως δεν έχουμε εμπιστοσύνη στην εκκλησιαστική δικαιοσύνη, δεν έχουμε και στην δική σας, κ. Αμβρόσιε, γιατί ο τελευταίος αφορισθείς από σας, εν έτει 2006, κατέφυγε στην δικαιοσύνη και με έκπληξη διαπιστώσαμε διαβάζοντας το σχετικό έγραφο που μας προσκόμισε, πως ο Εισαγγελέας γνωμάτευσε ότι στοιχειοθετούνται κατηγορίες εναντίον σας, γι’ αυτό σας παρέπεμψε να δικαστείτε την 10/12/2010, κατηγορούμενος για τέσσερις εγκληματικές πράξεις· συγκεκριμένα το Βούλευμα εναντίον σας λέγει ότι παραπέμπεται ο μητροπολίτης Καλαβρύτων:
«ως υπαίτιος του ότι στο Αίγιο στους κατωτέρω αναφερομένους χρόνους, ενεργώντας με πρόθεση, με περισσότερες από μία πράξεις, διέπραξε περισσότερα εγκλήματα και συγκεκριμένα: α) καταμήνυσε άλλον ψευδώς..., β) διατύπωσε γραπτώς ψευδείς ισχυρισμούς..., ενώ τελούσε εν γνώσει της αναλήθειάς τους... γ) προσέβαλε με λόγο την τιμή άλλου δ) απείλησε άλλον με παράνομη πράξη»!!!
Μεγαλύτερη δε έκπληξη δοκιμάσαμε, όταν μάθαμε ότι, αντί να επιδιώξετε να δικαστείτε, για να αποδείξετε ότι οι εναντίον σας κατηγορίες δεν ευσταθούν, προτιμήσατε να αποφύγετε την δοκιμασία του δικαστηρίου, φυγοδικήσατε, με τη δικαιολογία ότι είσαστε σε εκκλησιαστικό συνέδριο στη Βουλγαρία(!!!) την ημέρα της δίκης, ενώ γνωρίζατε 5 μήνες νωρίτερα την ημερομηνία της διεξαγωγής της! Οποίος σεβασμός στην Δικαιοσύνη! Και φτάσαμε στο 2012 και με υπαιτιότητά σας, δεν δικαστήκατε! Γιατί; Μήπως επιδιώκετε να επιτύχετε την παραγραφή;»
· Και πόθεν λοιπόν καταδεικνύεται η κακοπιστία σας; Ιδού:
· Μέχρι της οριστικής καταδίκης του ουδείς είναι ένοχος! Το μέλος σας κ. Σημάτης όντως με έχει κατηγορήσει. Αλλά η δίκη δεν έχει συντελεσθή εισέτι! Συνεπώς ούτε και καταδικαστική Απόφασις υπάρχει μέχρι της παρούσης ώρας ! Διατί λοιπόν βιάζεσθε; Κατά ταύτα δεν είσθε «κριταί της Οικουμένης;»
Η δίκη εκείνη είχε προσδιορισθή εκ νέου δια την 17ην Ιανουαρίου 2012, ανεβλήθη όμως και πάλιν συνεπεία της απεργίας των δικηγόρων, παρά το γεγονός ότι ο ημέτερος Συνήγορος κ. Νικ.... Αφ.....της είχε ζητήσει την άδειαν του Δικηγορικού Συλλόγου Πατρών, δια να παραστή εις το Δικαστήριον, ώστε να μη αναβληθή εκ νέου η δίκη. Υπάρχει σχετική Ανακοίνωσις της Ιεράς Μητροπόλεως. Δια του υπ’αριθμ. 8 Δελτίου Τύπου της καθ’ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως της 13ης Ιανουαρίου ε.ε. εγκαίρως εγνωστοποιήσαμε τα εξής:
Την προσεχή Τρίτη 17.01.2012 ο Μητροπολίτης μας καλείται να δικασθεί ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Πλημελημμάτων Πατρών ως κατηγορούμενος, κατόπιν μηνύσεως την οποία έχει υποβάλει ο Θεολόγος Καθηγητής κ. Παναγιώτης Σημάτης.
Ο κ. Σημάτης κατηγορεί τον Σεβασμιώτατο δια τα εξής αδικήματα:
α) της ψευδούς καταμήνυσης, β) της συκοφαντικής δυσφήμησης κατ’ εξακολούθηση και γ) της απειλής κατ’ εξακολούθηση.
Αγαπητοί μου,
Είσθε απαράδεκτοι! Ακούσατέ το από ένα αμαρτωλόν αδελφόν σας! Με κακόπιστους λοιπόν συνομιλητάς, οι οποίοι υπηρετούν το δόγμα: «ου με πείσης, καν με πείσης», περιττεύει κάθε περαιτέρω συζήτησις. Εδώ τελειώνει και ο διάλογός μας! Δεν έχω περίσσευμα χρόνου δια να ασχολούμαι με κακόπιστους συνομιλητάς! Με αγάπην σας εύχομαι καλήν μετάνοιαν. Άντε, καλοί μου φίλοι, και καλόν Παράδεισον!
ΣΚΕΨΕΙΣ ΕΝΟΣ ΕΜΠΙΣΤΟΥ και ΕΚΛΕΚΤΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΤΟΥ ΜΑΣ
ΠΕΡΊ ΤΗΣ ΣΤΑΣΕΩΣ ΜΑΣ ΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ κ. ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΟΥ
Σεβασμιώτατε Πνευματικέ Πατέρα.
Η δοκιμασία της γνώμης μου για το γραπτό Σας, αποτελεί για το πρόσωπό μου ύψιστη τιμή, αλλά και βαρύ φορτίο, για ένα συνεργάτη, που τον τιμήσατε και εξακολουθείτε να τον περιβάλλεται με την εμπιστοσύνη Σας. Όμως τόσα χρόνια πλάϊ Σας, με οδηγούν να ανοίξω την καρδιά μου και εξομολογητικά να προσπαθήσω να χαράξω τις όποιες σκέψεις μου στη σελίδα αυτή με κάθε ειλικρίνια, χωρίς περιστροφές, και ενδεχομένως αδέξια για το Αρχιερατικό Σας Ύψιστο επί γης αξίωμα.
Για μια ακόμη φορά, με μεγαλύτερη και περισσότερη προσοχή, μελέτησα το περί ου ο λόγος, κείμενο. Η εκτίμηση, την οποία και η δεύτερη μελέτη μου δίδει, είναι, ότι πρόκειται για ένα κείμενο, που σε κάποια σημεία του θεωρώ, ότι είναι υπερβολικά σκληρό - ἴσως ανελέητο, θα ήταν νομίζω ο καταλληλότερος χαρακτηρισμός - σημεία τα οποία αναφέρονται στον κ. ....... Τούτο το σημειώνω, όχι εκ της συναδελφικής αλληλεγγύης, αλλά επειδή έτσι το δέχεται και το αξιολογεί, ο νους και η καρδιά μου.
Εκ των προτέρων δέχομαι ότι ο κ. ......., ενήργησε και συνέχισε να ενεργεί κατά του Επισκόπου Του, - κοινωνικά και πνευματικά - με απρέπεια και με θεολογική οίηση, αντλώντας τα όποια επιχειρήματα των θέσεών του από την πατερική σοφία – ενδεχομένως το Κανονικόν Δίκαιον – και προσπαθώντας να τα στηρίξει και αγιογραφικά.
Η αλήθεια είναι, ότι οι θέσεις του δεν βρήκαν πρόσφορο έδαφος στα περισσότερα ιστολόγια του διαδικτύου, πλην των γνωστών υποστηρικτών του, ούτε και στο πλήρωμα της Μητροπόλεώς μας, αν κάποιος εξαιρέσει ελάχιστους συνοδοιπόρους του στις ατραπούς των σκέψεών του. Τούτο όμως λίγη σημασία έχει για την δική μου γνώμη, που πιο πάνω αναφέρθηκε - ως σκληρή απάντηση -.
Θα προτιμούσα ο Επίσκοπός μου και Πνευματικός μου Πατέρας, ηθελημένα, να ξεφύγει από την στενωπό της λέξης και της σκέψης του κ. ........, να αρθεί υπεράνω της προσωπικής διένεξης και με την ύψιστη μεγαθυμία του, ακάματα - για πολλοστή φορά και για αναρίθμητες ακόμα - να τον προσκαλεί, να του προσφέρει την ανοικτή και αναμένουσα με επιμονή και υπομονή και άδολη αγάπη, την όντως θερμή αγκάλη της τοπικής αλλά και της Εκκλησίας γενικώτερα, θεωρώντας τον - χωρίς να του το υπογραμμίζει - ότι αποτελεί το ένα πρόβατο που ο Ποιμένας το ψάχνει στους δύσβατους τόπους, για να το επαναφέρει στην υπόλοιπη ποίμνη, έστω και μετά την δήλωση της αποτείχισής του. Τούτο το λέγω, για να επισημάνω ότι διαφωνώ πλήρως με τις εκφράσεις: «Ὁ κ. ........ ἀποτελεῖ μίαν παραφωνίαν εἰς τόν χῶρον τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας ἁρμοδιότητος. Ἀπό τῆς στιγμῆς κατά τήν ὁποίαν διέστειλε ἑαυτόν καί διά τῆς «ἀποτειχίσεως» οἰκειοθελῶς ἐξῆλθε τῆς πνευματικῆς μας μάνδρας, ἔλαβε διαζύγιον»! «Ἔπαυσε πλέον νά εἶναι μέλος τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας οἰκογενείας». «Ἄς τραβήξῃ λοιπόν τόν δρόμον του». «Διά τήν Ἱεράν Μητρόπολιν τυγχάνει ἀνύπαρκτον πρόσωπον»! «Ας κάθεται στά αὐγά του» - «Ας τρώγεται μέ τά ροῦχα του».
Κατά την ταπεινή και λιγοστή σκέψη και γνώμη μου, ο εις τύπον και τόπον του περιπατούντος επί της γης Χριστού, Επίσκοπος, πρέπει να διαλαλεί σε κάθε περίπτωση παραπατούντος πνευματικού τέκνου Του, με πράξεις και λόγια, την ανεκτικότητα, την συγχωρητικότητα, την πλατυκαρδία Του και να μη φείδεται της πράγματι αμέτρητης αγάπης, που – τούτο το γνωρίζω καλώς και εκ προσωπικής πείρας – διαθέτει και χαρίζει πλούσια, στα μέλη της κοινότητας των πιστών, έστω και αν πολλά εξ αυτών, Τον πίκραναν, Τον πλήγωσαν, Τον έκαναν να ματώσει με τα ατοπήματά τους φορώντάς Του ακάνθινο στεφάνι, στην πολιάν κεφαλή Του.
Ἄλλωστε, στο σχολιαζόμενο κείμενο υπάρχουν δύο συγχωρητικές τοποθετήσεις προς Αδελφούς Επισκόπους και ένα «mea culpa». Και ο ένας εξ αυτών - όπως την δεδομένη στιγμή μου εμπιστευθήκατε – όχι μόνο έβαλε το μαχαίρι βαθειά στην Επισκοπική «καρδιά» αλλά και το στριφογύρισε για να προκαλέσει περισσότερο πόνο, αἷμα και πληγή. Κάποτε. Αυτοί έτυχαν της συγχωρήσεώς Σας. Και θεάρεστα πράξατε. Η συγγνώμη και η αλληλοσυγχωρητικότητα είναι εκ των μεγίστων αρετών που μας έχει προικήσει ο Δημιουργός μας. Μήπως κάτι παρόμοιο έπρεπε να προσπαθηθεί για μια ή και άπειρες φορές και για τον κ. .......; Γνωρίζω τις επανειλημμένες προσκλήσεις Σας, αλλά δεν τις μετρώ, ούτε τις καταγράφω. Θεωρώ ότι κάθε καινούργια, έχει και την δική της δυναμική και ασκεί στο πρόσωπό του - και σε κάθε πρόσωπο - διαφορετική επίδραση και ο Θεός γνωρίζει την στιγμή της ανάνηψης, του φωτισμού, την ὥρα της συνδιαλλαγής, τη στιγμή που το χωράφι της ανθρώπινης ψυχής είναι έτοιμο να δεχτεί το σπόρο της μετάνοιας. Σε Σας μένει η προσπάθεια της εν Χριστώ προσέγγισης και συγχωρήσης. Είναι γνωστός ο μύθος, αλλά και η πραγματικότητα συμφωνεί, πως η αδύναμη σταγόνα του νερού, σπάζει το βράχο με την διάρκεια και την επιμονή της.
Δεν γνωρίζω αν και κατά πόσο ανταποκρίθηκα στο περιεχόμενο του καλέσματός Σας. Τώρα σε μένα μένει να Σας ζητήσω ΣΥΓΓΝΩΜΗ για τα γραφόμενά μου και την επιεική κρίση Σας.
Με σεβασμό ασπάζομαι την δεξιά Σας,
Ο Συνεργάτης σας.
ΩΡΑ-01.55/8.9.
