ΩΦΕΛΙΜΗ ΔΙΗΓΗΣΗ ΑΓΙΑΣΜΕΝΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ

ΑΠΟ ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΕ ΚΥΡΙΑΚΗ

ΘΕΩΡΙΑ ΚΑΙ ΕΚΣΤΑΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΝΟΕΡΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Γράφει ο π. Στέφανος Αναγνωστόπουλος:

            Στην δεκαετία 1959-1969, σε μια από τις συχνές επισκέψεις μου στο Άγιον Όρος, είχα συναντήσει έναν αγιασμένο Γέροντα, ο οποίος και με φιλοξένησε στη καλύβη του.

            Στην ερώτηση μού «τι είναι θεωρία και έκστασις κατά την διάρκεια της νοεράς προσευχής», μου απάντησε περίπου ώς εξής:

            «Πριν από χρόνια, πάτερ μου, και μετά την πρωινή έγερση, ένας νεαρός μοναχός μιας απόμακρης και απόκρημνης καλύβης στη Σκήτη της Μικράς Αγίας Άννης, βγήκε έξω, στην πλαγιά του βουνού, για να μαζέψει λίγα χορταράκια για βράσιμο.  Παντού βασίλευε ερημιά και ησυχία.  Μαζεύοντας τα χόρτα, έλεγε φωναχτά την ευχούλα:

            «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με».

            «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με».

            «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με».

            Σε κάποια στιγμή και εντελώς ξαφνικά αρπάχθηκε ο νούς του στα ουράνια… στον κόσμο των Αγγέλων!  Βρέθηκε η ψυχή του –και μόνον η ψυχή του, χωρίς το σώμα- μέσα σ’ ένα άπειρο πλήθος Αγγελικών τάξεων!  Αυτή η αρπαγή και η έκστασις της ψυχής, είναι και λέγεται θεωρία, θεωρία πνευματική.  Σ’ αυτήν δε την κατάσταση της ανεκφράστου αγαλλιάσεως, υμνούσε και δοξολογούσε ως ελεεινός τον Θεόν μαζί με τους Αγγέλους!  Η έκστασις αυτής της ψυχής του μαζί με την ανείπωτη θεωρία του Παραδείσου και των Αγγέλων, του χάρισαν για λίγα λεπτά:

Ανεκλάλητη χαρά.

Θεία ευφροσύνη.

Νοερά έκπληξη,

Ιερόν δέος,

και ανέκφραστη μακαριότητα.

            Όλες αυτές οι θεϊκές καταστάσεις και ιδιαιτέρως η θεία μακαριότητα είχαν τόσο μεγάλη πνευματική ένταση, που αν κρατούσαν δυο λεπτά ακόμα, όπως βεβαίωσε ο μοναχός, δεν θα άντεχε άλλο η καρδιά του και θα πέθαινε! 

-         Ναι, πάτερ μου, είπε ο Γέροντας, η ευτυχία και τα κάλλη του Παραδείσου δεν είναι για μας τους σκώληκας και αμαρτωλούς «ων πρώτος ειμί εγώ» Πάντως ήταν κάτι το πολύ τρομερό για εκείνον τον νεαρό μοναχό.

Τόση Θεία Χάρις!...

Τόση γλυκύτητα!....

Τόση κρυστάλλινη καθαρότητα!...

Τόσο φως!...

Και η αγγελική ψαλμωδία;….

            Άφωνος ο νους, βουβή και η γλώσσα.  Τα του Θεού και τα υπέρλογα δεν περιγράφονται με λέξεις.  Πιστεύω όμως πως η έκστασις αυτή του νοός ήτο μια ελάχιστη πληροφορία για την κατάσταση της άλλης ζωής, της αληθινής και ουρανίας, της ζωής του μέλλοντος αιώνος»…

Πηγή: ΒΙΒΛΙΟΓ. ΓΝΩΣΙΣ ΚΑΙ ΒΙΩΜΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ.

π. ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

 Η νοερά προσευχή - Η ΕΥΧΗ .

(ΥΠΕΡΟΧΟ ΒΙΝΤΕΟ)

ΚΑΛΗ ΜΕΓΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ 

ΚΑΙ 

ΚΑΛΟΝ ΑΓΩΝΑ!!!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ" ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ:
ΕΠΙΛΟΓΗ ΘΕΜΑΤΩΝ
Πρωτ.  Βασίλειος Γιαννακόπουλος

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ-ΤΕΧΝΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ
Πρεσβυτέρα Νικολίτσα Γκοτσοπούλου

ΓΕΝΙΚΗ ΕΠΟΠΤΕΙΑ
+ ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ

ΑΠΟ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΕ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΡΙΣΤΗΣ Ο ΕΝ ΚΑΛΑΒΡΙΑ

Ο Όσιος Ιωάννης γεννήθηκε περί τις αρχές του 10ου αιώνος μ.Χ. στο Πάνορμο της Σικελίας. Η μητέρα του ήταν αιχμάλωτη Ορθόδοξη Χριστιανή στο παλάτι του τοπικού μουσουλμάνου άρχοντος, που την είχε ως σύζυγό του και ονομαζόταν Καλλίστη.

Ο Όσιος μεγάλωνε σύμφωνα με τα ήθη των Σαρακηνών. Μόνο η μητέρα του τού μιλούσε μυστικά από την παιδική του ηλικία για τον Χριστό. Όταν έφθασε σε ηλικία 14 ετών, του φανέρωσε την αληθινή του πατρίδα, την Καλαβρία και τον προέτρεψε να μεταβεί εκεί για να βαπτισθεί Ορθόδοξος. Στη συνέχεια η ευλαβής Καλλίστη ασπάσθηκε το παιδί της και του επέδωσε τον Τίμιο Σταυρό, τον οποίο φύλασσε κρυφά και ήταν η μόνη της παρηγοριά στις θλίψεις της ομηρίας. Ο Όσιος διέφυγε με θαυμαστό τρόπο την καταδίωξη των Αγαρηνών και αποβιβάσθηκε στην ακτή του Στύλου, όπου και βαπτίσθηκε υπό του Ορθοδόξου Επισκόπου Ιωάννου, ο οποίος του έδωσε το όνομά του. Στη συνέχεια ακολούθησε το μοναχικό βίο και έφθασε σε υψηλά μέτρα αρετής και αγιότητος.

Ο Ιωάννης πήγαινε τακτικά στην Εκκλησία, προσκυνούσε τον Τίμιο Σταυρό και ζητούσε εξηγήσεις για τις άγιες εικόνες που έβλεπε. Βλέποντας δίπλα στον Χριστό τον Άγιο Προφήτη και Βαπτιστή Ιωάννη, ερώτησε: «Ποιος είναι αυτός ο Άγιος που είναι ντυμένος με δέρμα καμήλας;». Του απάντησαν: «Είναι ο Ιωάννης ο Πρόδρομος, ο προφήτης που έζησε στην έρημο και τρεφόταν με ακρίδες και άγριο μέλι. Είναι εκείνος που βάπτισε τον Χριστό μας στον ποταμό Ιορδάνη. Να τον μιμηθείς, γιατί έχεις το όνομά του». Ακούγοντας τον βίο του Τιμίου Προδρόμου, ο Ιωάννης γέμισε όλος από θείο πόθο και παρακάλεσε τον Επίσκοπο να του δείξει έναν ερημικό τόπο όπου θα μπορούσε να σώσει την ψυχή του. Εκείνος τότε του υπέδειξε ένα αρχαιότατο μοναστήρι σε μια δασώδη κοιλάδα, ανάμεσα στους ποταμούς Άσση και Στύλαρο. Αυτός πήγε εκεί και βρήκε δύο Αγίους μοναχούς, τον Αμβρόσιο και το Νικόλαο. Εκείνοι στην αρχή ήταν αρνητικοί και τον άφησαν έξω από την πόρτα του μοναστηριού, μέχρι που, θαυμάζοντας την σταθερότητά του και την επιμονή του, τον δέχθηκαν κοντά τους, για να αρχίσει την αγγελική ζωή και να φθάσει σε ύψη αγιότητος.

Κάποτε στο Ροβιάνο, από τη μεριά του Μοναστεράτσε, ήταν ένας ευεργέτης που κάθε χρόνο, μετά το θερισμό, έδινε λίγο στο μοναστήρι. Τον μήνα Ιούνιο ο Ιωάννης πήγε να τον βρει, παίρνοντας μαζί του κι ένα μικρό παγούρι κρασί. Καθώς διάβαινε ανάμεσα στα χωράφια, οι χωρικοί άρχισαν να τον περιπαίζουν, αλλά ο πράος Ιωάννης τους πλησίασε και έδωσε σε όλους να φάνε και να πιούνε. Όλοι έτρωγαν το ψωμί και έπιναν κρασί, αλλά το ψωμί δεν τελείωνε, ούτε άδειαζε το παγούρι. Μόλις το είδε αυτό ο Όσιος γονατιστός ευχαριστούσε τον Θεό όταν ξαφνικά σκοτείνιασε ο ουρανός, ενώ ήταν μεσημέρι και μια μπόρα έπεσε στον κάμπο. Οι θεριστές έτρεξαν να προστατευθούν. Μόνο ο Ιωάννης έμεινε εκεί προσευχόμενος. Μόλις κόπασε η βροχή, γύρισαν οι θεριστές για την δουλειά τους και βρήκαν θερισμένα όλα τα στάχυα, δεμένα στην σειρά δεμάτια και στεγνά. Γι' αυτό και ονομάσθηκε Θεριστής.

Ο Όσιος προείπε την κοίμησή του, το δε τίμιο λείψανο αυτού κατέστη πηγή θαυμάτων και ιάσεων παντοδαπών, ώστε και αυτοί οι Φράγκοι κατακτητές, ανήγειραν μετά του πιστού Ορθόδοξου λαού μεγαλοπρεπή ναό προς τιμήν του. Από τότε, όμως, άρχισε ο εκλατινισμός της περιοχής και έτσι οι τελευταίοι Λατίνοι μοναχοί εγκατέλειψαν τη μονή και μετέβησαν στον Στύλο φέρνοντας εκεί μαζί τους, όπου και σώζονται μέχρι σήμερα, τα τίμια λείψανα του Οσίου και των Αγίων Αμβροσίου και Νικολάου, των διδασκάλων αυτού.

Η ιστορία δεν διέσωσε την ακριβή ημερομηνία κατά την οποία ο Όσιος κοιμήθηκε με ειρήνη και αναπαύθηκε στους κόλπους του Αβραάμ. Η παράδοση θέλει την εορτή της μνήμης του Αγίου αυτή την ημέρα, μαζί με την εορτή της ευρέσεως της Τιμίας κεφαλής του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, γιατί ο Όσιος Ιωάννης ήταν ένας πρόδρομος της σωτηρίας, ένας νέος πρόδρομος της βασιλείας των ουρανών.

Εορτάζει στις 24 Φεβρουαρίου εκάστου έτους.

Πηγή:www.saint.gr

 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ" ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ:
ΕΠΙΛΟΓΗ ΘΕΜΑΤΩΝ
Πρωτ.  Βασίλειος Γιαννακόπουλος

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ-ΤΕΧΝΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ
Πρεσβυτέρα Νικολίτσα Γκοτσοπούλου

ΓΕΝΙΚΗ ΕΠΟΠΤΕΙΑ
+ ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ....ΕΞΟΔΟΝ

ΕΝΤΙΜΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

ΜΕ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΑΓΑΠΗ

Πρός τούς Εὐλαβεστάτους Ἱερεῖς

καί τόν εὐσεβῆ Χριστεπώνυμον Λαόν

τῆς ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας.

***********

Ἀγαπητοί μου Πατέρες, Ἀδελφοί καί Συλλειτουργοί,

Ἀγαπητά μου καί περιπόθητα Τέκνα ἐν Κυρίῳ,

Κατά τό πέρας της θείας λειτουργίας  τῆς προλαβούσης ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων, ἀπευθυνόμενος πρός τό πολυπληθές ἐκκλησίασμα,    εἶχα τήν εὐκαιρίαν νά προαναγγείλω, ὅτι προσεγγίζομεν ἤδη εἰς τήν ἡμέραν τῆς παραιτήσεώς μου ἐκ τῆς θέσεως τοῦ Μητροπολίτου σας. «Σήμερα, εἶπα, εἶναι τό προτελευταῖον ἔτος, κατά τό ὁποῖον μέ ἀξιώνει ὁ Πανάγαθος Θεός νά τελῶ τήν θείαν λειτουργίαν ὡς Μητροπολίτης σας. Τό προσεχές ἔτος, καθώς θα συμπληρώνω τά 40 χρόνια τῆς ταπεινῆς μου Διακονίας ὡς Ἐπισκόπου σας, θά τελέσω, ἐάν βεβαίως εὑρίσκωμαι ἐν ζωῇ, τήν τελευταίαν μου θείαν λειτουργίαν τῶν Χριστουγέννων εἰς τήν Φανερωμένην ὡς Μητροπολίτης Καλαβρύτων καί Αἰγιαλείας. Ἦλθεν, βλέπετε, ἡ ὥρα νά ἐξέλθω τῆς ἐνεργοῦ διακονίας, ὥστε καθώς κατά τό ἔτος 2018 θά ἔχω συμπληρώσει τό ὀγδοηκοστόν (80) ἔτος τῆς ἡλικίας μου, νά φροντίσω περισσότερον τά τῆς ψυχῆς μου καί νά προετοιμάσω ἑαυτόν διά τήν ἔξοδον ἐκ τοῦ ματαίου τούτου κόσμου». Συνεπῶς καθώς εἰσήλθομεν ἤδη εἰς τό Νέον Ἔτος 2017 ἐνώπιόν μου ὀρθώνεται τό πρόβλημα τῆς προετοιμασίας διά τήν ἔξοδον ἐκ τῆς ἐνεργοῦ Διακονίας.

Βλέπετε, Ἀδελφοί μου καί Τέκνα μου ἐν Κυρίῳ, ὅσο πιό πολύ νοιώθουμε μέσα μας τήν γλυκύτητα τοῦ Οὐρανοῦ, τόσον περισσότερον αἰσθανόμεθα τήν ἀνάγκην τῆς περισυλλογῆς, τῆς προσευχῆς, τῆς μελέτης τῶν θείων Γραφῶν, τῆς μετανοίας καί τῆς συντριβῆς διά τήν ἁμαρτωλότητά μας! Καί ἀντιθέτως! Ὅσον περισσότερον νοιώθουμε τήν ἁμαρτωλότητά μας καί τήν ἀναξιότητά μας ἐνώπιον τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Σωτῆρος τοῦ κόσμου καί τοῦ μόνου ἀληθινοῦ Θεοῦ, τόσον περισσότερον αὐξάνεται μέσα εἰς τήν καρδίαν μας αὐτή ἡ γλυκύτης τοῦ Οὐρανοῦ! «Ἀδύνατον γάρ, λέγει καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, τούς ἅπαξ φωτισθέντας, γευσαμένους τε τῆς δωρεᾶς τῆς ἐπουρανίου καί μετόχους γενηθέντας Πνεύματος Ἁγίου...» ([1])  (πρός Ἑβραίους, 6, 4-5) νά εὕρουν ἱκανοποίησιν εἰς τά τερπνά  τοῦ παρόντος κόσμου! Εἰς τά ὦτα μας ἠχοῦν διαρκῶς οἱ λόγοι τῆς Ἐκκλησίας μας «γεύσασθε καί ἴδετε ὅτι χρηστός ὁ Κύριος»! Ὡστε ἡ ἐπιθυμία μου, ὅπως αὐξηθῇ μέσα εἰς τήν καρδίαν μου αὐτή ἡ γλυκυτάτη γεῦσις τοῦ Ἰησοῦ, ὁδηγεῖ τά βήματά μου εἰς τήν παραίτησιν.

Ὡς ἀφετηρίαν αὐτῆς τῆς διαδικασίας ἐθεώρησα καλόν νά ἀνακαλέσω εἰς τήν μνήμην σας ὅσα ἐξήγειλα πρός ὑμᾶς κατά τήν ἡμέραν τῆς ἀναλήψεως τῶν ὑψηλῶν καθηκόντων μου, ἤτοι κατά τήν 19ην Νοεμβρίου 1978, ἡμέραν τῆς ἐνθρονίσεώς μου εἰς τό Αἴγιον. Σᾶς παραθέτω, λοιπόν, τόν ἐνθρονιστήριον Λόγον μου, ἤτοι τό Συμβόλαιον ὅπερ ὑπέγραψα ἐνώπιον Θεοῦ καί ἀνθρώπων, καθώς ἀνελάμβανα τό ἱερόν λειτούργημα τῆς Διακονίας μου.  

Ἦλθεν ἡ ὥρα νά μέ κρίνετε! Ἐτήρησα τίς ὑποσχέσεις μου; Ἀνταποκρίθηκα στίς προσδοκίες σας; Προσέφερα πρός ὑμᾶς κάτι κατά τήν διάρκειαν τῆς τεσσαρακονταετοῦς διακονίας μου; Ἀναμένω τήν ἀπάντησίν σας. Βλέπετε «οἱ καλοί λογαριασμοί κάνουν τούς καλούς φίλους!» Θέλω, λοιπόν, καί μετά τήν παραίτησίν μου νά σᾶς νοιώθω ὡς καλούς φίλους.

Ἐκ προοιμίου ζητῶ ἀπό ὅλους σας συγγνώμην διά τά λάθη μου καί τίς παραλείψεις μου! Σᾶς εὔχομαι εὐλογημένον παρά Κυρίου καί ἁγιαστικόν τό Νέον Ἔτος 2017! «Γεύσασθε, Ἀδελφοί μου, καί ὑμεῖς, καί ἴδετε, ὅτι χρηστός ὁ Κύριος!

Μετά πατρικῶν εὐχῶν

+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

ΑΙΓΙΟΝ, 20 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2017

---

[1] Δηλ. «Εἶναι ἀδύνατον  ἐκείνους, πού ἅπαξ ἐφωτίσθησαν καί ἐγεύθησαν τήν ἐπουράνιον δωρεάν καί ἔγιναν μέτοχοι Πνεύματος Ἁγίου», νά ......

ΕΙΣ ΔΙΑΚΟΝΟΝ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ MONAXΟΥ

17.02.2017

ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΦΙΛΑΡΕΤΟΥ ΘΕΟΔΩΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Σε κλίμα κατανύξεως, εκκλησιαστικής λαμπρότητας αλλά και βαθειάς συγκινήσεως, τελέσθηκε την Κυριακή 5^η Φεβρουαρίου 2017 στην ιστορική και παλαίφατο Ιερά Μονή της Αγίας Λαύρας, η εις Διάκονο χειροτονία του μοναχού π. Φιλαρέτου Θεοδωρακοπούλου.

Ο π. Φιλάρετος κατάγεται από τα Καλάβρυτα και είναι πτυχιούχος της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου των Αθηνών.

Βαθύτατα συγκινημένος εξεφώνησε τον ακόλουθο χειροτονητήριο λόγο, τόν οποίο καταθέτουμε αυτούσιο.

«Σεβασμιώτατε, Πάτερ και Δέσποτα, «ὄν τρόπον ἐπιποθεῖ ἡ ἔλαφος, ἐπί τάς πηγάς τῶν ὑδάτων, οὕτως ἐπιποθεῖ ἡ ψυχή μου πρός σέ, ὁ Θεός». Σύμφωνα με τον Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο, η ιερωσύνη είναι αυτή που φέρνει κοντά στον Θεό τον άνθρωπο και στον άνθρωπο τον Θεό. Την χαρακτηρίζει ως τέχνη των τεχνών, ως επιστήμη των επιστημών που στόχος της είναι η θεοποίηση του ανθρώπου. Ο ιερέας, τονίζει ο Άγιος, πρέπει πρώτα να καθαριστεί ο ίδιος για να μπορέσει να καθαρίσει και τους άλλους, να αποκτήσει πρώτα αυτός σοφία για να κάνει και τούς άλλους σοφούς, να γίνει ο ίδιος φως για να φωτίσει, να πλησιάσει πρώτα αυτός τον Θεό για να μπορέσει να τραβήξει και τους άλλους, να αγιασθεί εκείνος για να αγιάσει και τα μέλη της Εκκλησίας. Οι εγγίζοντες τους ιερατικούς βαθμούς κατά τον Μέγα Βασίλειο, πρέπει να είναι ταπεινοί και πράοι, να μιμούνται την ταπείνωση του Χριστού διότι η έπαρσις, η παρρησία και η αναίδεια είναι μίμηση του πονηρού. Να είναι μιμητές Θεού και όχι αντιθέου, ελεήμονος και όχι ανηλεούς, φιλανθρώπου και όχι μισανθρώπου. Να προκόβουν στις αρετές για να πλησιάσουν τους αγγέλους και να δοξολογούν τον Δεσπότη Χριστό για να μιμούνται τα Χερουβίμ. Έτσι η τεθλιμμένη οδός στην οποία ξεκίνησαν να βαδίζουν θα τούς οδηγήσει στον παράδεισο.

Σεβασμιώτατε, σήμερα με αξιώνει ο Κύριος και Θεός ημών να ζήσω την συγκλονιστικότερη στιγμή της ζωής μου, εδώ σ’ αυτόν τον Άμβωνα του Ελληνικού Έθνους που αποτελεί την Δόξα της Πίστεως και της Πατρίδος μας, σ’ αυτόν εδώ τον ιστορικό τόπο, όπου το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου είναι συνδεδεμένο μαζί του. Σ’ αυτό το μοναστήρι, στο παρεκκλήσιο των Αγίων Πάντων βαπτίστηκα το 1990 από τα χέρια του μακαριστού προηγουμένου γέροντος Ανθίμου Δημακοπούλου και ξανασυνδέθηκα από το 2003 και εξής λόγω της κατασκηνώσεως της μητροπόλεώς μας, του δικού σας οράματος Σεβασμιώτατε, που αποτέλεσε την «Γέφυρα Φιλίας», την «Πύλη του Ουρανού», ένα «Ευλογημένο Καταφύγιο», μια «Μοναδική Πολιτεία» για τόσες παιδικές ψυχές, που ανάμεσά τους ήμουν κι εγώ και παρέμεινα ενεργό μέλος για όλα αυτά τα χρόνια λειτουργίας της. Τότε ατένιζα από την κατασκήνωση το μοναστήρι της Αγίας Λαύρας κι ονειρευόμουν την μοναχική ζωή και τώρα από το παράθυρο του κελιού μου, ατενίζω τις παιδικές μου αναμνήσεις, ευχόμενος, πολλά παιδιά να ανδρωθούν μέσα από αυτό το όραμα. Σας ευχαριστώ λοιπόν Σεβασμιώτατε γιατί ως παιδί μου προσφέρατε μερικές από τις πιο όμορφες παιδικές μου αναμνήσεις και τώρα ως ενήλικας σας ευχαριστώ για την πατρική σας αγάπη και την συγκατάθεσή σας στην μεγάλη απόφαση της ζωής μου να ανταποκριθώ στο θείο κάλεσμα και να μονάσω σ’ ένα από τα μοναστήρια της μητροπόλεως που ποιμάνατε όλα αυτά τα χρόνια, αλλά και στο μεγάλο αυτό βήμα να εισέλθω σήμερα στο Άγιο Θυσιαστήριο.

Έτσι, ως κατασκηνωτής, βρέθηκα κάτω από το πετραχήλι του μακαριστού ηγουμένου πατρός Φιλαρέτου Κωνσταντακοπούλου για να βρεθώ, ως ενήλικας, οικεία τη θελήσει πια, κάτω από το πετραχήλι του νυν ηγουμένου πατρός Ευσεβίου Σπανού και δίπλα του να μπορέσω να εκπληρώσω τον μεγάλο μου πόθο για αυτή την εσωτερική φωτιά, όπου ονόμαζε την μοναχική κλίση ο γέροντας Ευσέβιος Γιαννακάκης, την οποία ανάβει ο Θεός στην ψυχή του ανθρώπου. Είναι υπόθεση του Θεού έλεγε και όχι του ανθρώπου. Ώστε δίπλα του κι από τα χέρια σας να λαμβάνω σήμερα τον πρώτο βαθμό της ιερωσύνης, αυτόν του διακόνου, που ό Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει, πως πρέπει όπως κι ο πρεσβύτερος να χαρακτηρίζεται από σωφροσύνη, σεμνότητα και να έχει το μυστήριο της πίστεως εν καθαρά συνειδήσει.

Όμως Σεβασμιώτατε ότι βρίσκομαι σήμερα εδώ, το οφείλω και σε τρεις ανθρώπους πού διαδοχικά αποτέλεσαν τους δείκτες για να ακολουθήσω αυτό τον δρόμο. Έτσι θέλω να τους εκφράσω της ευγνωμοσύνη μου, ευχαριστώντας τους. Το πρώτο αυτό ευχαριστώ το οφείλω στην μακαριστή γιαγιά μου Ευτυχία Τριπολιτσιώτη, που από παιδί φρόντισε με τον τρόπο της ζωής της να σπείρει μέσα μου την αγάπη για τον Χριστό, τον εκκλησιασμό, την προσευχή, τον συνάνθρωπο αλλά και την ιερωσύνη. Πιστεύω σήμερα εκεί που είναι, να αγάλλεται η ψυχή της, αφού ήταν μεγάλη η επιθυμία της να με δει ιερωμένο. Το δεύτερο ευχαριστώ το οφείλω στον Αιδεσιμολογιώτατο Πρωτοπρεσβύτερο πατήρ Κωνσταντίνο Μητρόπουλο, στον άνθρωπο που αποτέλεσε το παιδικό μου πρότυπο ιερέως με την αγάπη του για το Άγιο Θυσιαστήριο, με την υπομονή και την ανάγκη του για ολοκλήρωση μέσα από την προσφορά του στους συνανθρώπου του. Τέλος, στον πνευματικό μου πατέρα, γέροντά μου πια, τον Καθηγούμενο Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη πατήρ Ευσέβιο Σπανό, οφείλοντάς του και το μεγαλύτερο ευχαριστώ, διότι με στήριξε και με στηρίζει σ’ αυτήν την μεγάλη απόφαση της ζωής μου. Παρακινώντας με να προχωρήσω αφού επέλεξα έναν δρόμο αρεστό κι ευλογημένο από τον ίδιο τον Κύριό μας και όχι μια άσωτη, υλιστική ζωή. Διδάσκοντάς με ότι ο ορθός μοναχισμός λαμβάνει χώρα μόνο μέσα σ’ ένα κοινόβιο, αγωνιζόμενος διαρκώς στην υπακοή και στην αποταγή του προσωπικού θελήματος. Περπατώντας δίπλα μου, συνοδοιπόρος στην οδό της μοναχικής ζωής, αποτελώντας για μένα παράδειγμα προς μίμηση, συναγωνιστής και καθοδηγητής, πατέρας αλλά και αδελφός ταυτόχρονα, στο στάδιο των αρετών.

Σεβασμιώτατε «πόθος Χριστοῦ ἀπέσβεσεν πόθο γονέων» αυτό αναγράφεται στο ειλητάριο του Αγίου Αλεξίου κι όντως ο πόθος των γονέων μου, Βασιλείου και Μαρίας, μπορεί να ήταν διαφορετικός, όπως των περισσοτέρων γονέων που τα παιδιά τους ακολουθούν την μοναχική ζωή, όμως κατάλαβαν ότι πρόκειται για μια ζωή, για μια οδό, που συνοδοιπόρος είναι ο ίδιος ο Χριστός, η Πηγή της Ζωής. Έτσι από την αρχή στάθηκαν δίπλα μου, δίνοντάς μου την ευχή τους, που είναι το απαραίτητο εφόδιο για κάποιον που ξεκινάει να μονάσει. Σας ευχαριστώ γιατί ήσασταν, είστε και ξέρω πως θα είστε δίπλα μου. Κατ’ επέκταση ευχαριστώ από τα βάθη της ψυχής μου και τις κατά σάρκα αδελφές μου, Ουρανία και Ευτυχία, διότι με στήριξαν και βρίσκονται διαρκώς στο πλάι μου.

Ειδικές ευχαριστίες θα ήθελα να εκφράσω προς την Αδελφότητα, τους πατέρες της Ιεράς και Ιστορικής Μονής της Αγίας Λαύρας, που ο Κύριος οικονόμησε έτσι ώστε να συναντηθούν τα βήματά μας σ’ αυτό το στάδιο των αρετών και να συναθληθούμε για τις Άνω Μονές. Σας ευχαριστώ για την πατρική σας αποδοχή, την αγάπη, την υπομονή, αλλά και την ανοχή σας. Και τέλος όλους εσάς, τους πατέρες και αδελφούς, που είστε σήμερα παρόντες, ζητώντας σας να εύχεστε και να προσεύχεστε να έχω καλή διακονία.

Σεβασμιώτατε, κλείνοντας ζητώ τις πρεσβείες της Παναγίας μας, της κυράς της Λαυριωτίσσης, της Οδηγήτριας, το σπίτι της οποίας ήρθα να διακονήσω, των Οσίων Θεοφόρων Πατέρων, Αλεξίου, ανθρώπου του Θεού, που είναι το καύχημα, το μοναχικό πρότυπο και η παρηγοριά κάθε Λαυριώτου μοναχού, Φιλαρέτου του Ελεήμονος, που πια φέρω το όνομά του, Γεωργίου του Καρσλίδου, που ευλαβούμαι ιδιαιτέρως, καθώς και της Άγιας Μεγαλομάρτυρος Αγάθης, που η Αγία Εκκλησία μας τιμά σήμερα την μνήμη της, να πρεσβεύουν να έχω την ταπείνωση και την μετάνοια του Τελώνου στην μοναχική και ιερατική ζωή μου και όχι την έπαρση και την υποκρισία του Φαρισαίου, ώστε να έχω και καλή απολογία ενώπιον του Δεσπότου Χριστού.

Κύριε, οἶδας τά τραύματά μου, ἀλλά καί τήν προθυμία βλέπεις».

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας αντιφωνών συνεχάρη τον π. Φιλάρετο για τις επιλογές του, της μοναχικής και ιερατικής ζωής και τον προέτρεψε να διατηρήσει την φλόγα και των δύο αυτών επιλογών δια βίου, καθώς επίσης να εφαρμόζει πάντοτε το θέλημα του Θεού και να είναι αρεστός στον Κύριο και όχι στο θέλημα των ανθρώπων. Συνεχάρη τους γονείς του δια την μεγάλη προσφορά τους στην Εκκλησία, να προσφέρουν το παιδί τους στην Εκκλησία.  

  

Πρωτοπρεσβύτερος π. Χρήστος Τσάκαλος

Αρχιερατικός Επίτροπος Αιγίου

Πηγή φωτογραφιών :http://www.kalavrytanews.com/

ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ «ΤΑΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ»

 ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

 ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΞΙΟΤΙΜΟΝ

κ. ΚΥΡΙΑΚΟΝ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΝ

ΑΡΧΗΓΟΝ ΤΗΣ Ν.Δ.

Αγαπητέ μοι κ. Μητσοτάκη,

Απευθύνομαι προς Υμάς σήμερον διά της παρούσης ανοικτής επιστολής μου, στιχών στο αξίωμα «τα δημοσίως πραττόμενα, δημοσίως και ελέγχονται».

Αντλώ την δύναμιν όχι μόνον από την έως σήμερον προσωπικήν μου εκτίμησιν προς το  πρόσωπόν Σας, αλλά και εκ της ιδιότητός μου ως Ποιμένος του λογικού Ποιμνίου, το οποίον ονομάζεται «Χριστεπώνυμον Πλήρωμα».

Απευθύνομαι προς Υμάς σήμερον επίσης ως Έλληνας πολίτης και ψηφοφόρος.

Αιτία της ταραγμένης καρδίας μου, ου μην αλλά και της προς Υμάς οργής μου, είναι το δημοσίευμα, και δη και στην 1^η σελίδα, της εφημερίδος «Δημοκρατία», το οποίον έχει ως εξής:

 «Αυτογκόλ Κυριάκου (που εξέθεσε 16 βουλευτές του) για το ΤΑΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ».

 Στη συνέχεια παρέχεται η είδησις:

«Διέταξε να αποσύρουν ερώτηση για την ανέγερση του ναού των αγωνιστών του 1821, παρότι το κόστος του καλύπτεται από δωρεά»   

       Στη συνέχεια η εφημερίδα αφιερώνει δύο σελίδες της με ειδησεογραφικά στοιχεία στη σελίδα 07 και τίτλο όπως ανωτέρω εγράφη (Αυτογκόλ…) και με επικριτικά σχόλια εις βάρος Σας και στη σελίδα 10 με τίτλο:

«ΑΤΟΠΗΜΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ

 ΓΙΑ ΕΝΑ (ΔΩΡΕΑΝ) ΤΑΜΑ»

 Στο ίδιο κλίμα ευρίσκεται και η εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ», η οποία στην πρώτη σελίδα της γράφει:

ΤΟ ΤΑΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΕΓΙΝΕ…..ΤΕΜΕΝΟΣ!

αφιερώνει δε εκτενέστατο ρεπορτάζ στις σελίδες της 02, 24, 25 και 26!

Ειδικώτερα στη σελ. 02 ο κ Γεώργιος Μιχαλόπουλος πολύ εύστοχα γράφει και τα εξής:

«Ο οργισμένος –λέει- Κυριάκος θεώρησε πως το  «Τάμα του Έθνους» είναι ….χουντικό, γιατί εξαγγέλθηκε η υλοποίησή του  από τον Γεώργιο Παπαδόπουλο το Δεκέμβριο του 1968 (το έργο έμεινε στις μακέτες)……

   Το γεγονός ότι το «Τάμα του Έθνους» αποτελεί όραμα του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη και απόφαση που ελήφθη από την Δ΄ Εθνοσυνέλευση το 1829, προκειμένου με αυτό τον τρόπο οι Έλληνες να δείξουν την ευγνωμοσύνη τους προς το Σωτήρα Χριστό για την απελευθέρωσή τους, προφανώς δεν συγκινεί την «δημοκρατική« ηγεσία της Ν.Δ.»

*******************************

Αυτά, λοιπόν, είναι τα δεδομένα επί των οποίων Σας προσκαλώ να συζητήσουμε ανοικτά και να μου απαντήσετε υπεύθυνα.

Σας θέτω τα ερωτήματά μου:

1.     Αληθεύει η πληροφορία; Πράγματι εξεδώσατε εντολή στους 16 Βουλευτές σας, όπως αποσύρουν τις υπογραφές των από την Επερώτηση περί του Τάματος του Έθνους, την οποίαν υπέβαλε ο Βουλευτής Κοζάνης  κ.   Γ. Κασαπίδης;

2.     Έάν, ναι, τι Σας έχει πειράξει;  Η ανέγερσις του Τάματος του Έθνους δεν προέρχεται από την πρωτοβουλίαν των παραγόντων της Απριλιανής Κυβερνήσεως με Πρωθυπουρ- γόν τον Γεώργιον  Παπαδόπουλον! Είναι μια παληά υπόσχεσις των Ηρώων Αγωνιστών του 1821. Υπόσχεσις του Έθνους διά να εκφράσουμε εμπράκτως την ευγνωμοσύνην μας προς τον Πανάγαθον Θεόν, ο Οποίος μας ανέστησε από την τέφραν μας!  

3.     Τι Σας έχει πειράξει;  Μήπως η θεοσέβεια των Ηρώων Προγόνων μας; Σεις, λοιπόν, δεν αναγνωρίζετε το Τάμα; Δεν είναι Τάμα του Έθνους; Το θεωρείτε παράλογο ή και υπερβολικό; Αρνείσθε την υλοποίησίν του;  Εάν ΝΑΙ. Παρακαλώ να μας το δηλώσετε, ώστε να γνωρίζουμε τα βαθύτερα πατριωτικά Σας αισθήματα.

4.     Τι Σας έχει πειράξει;  Μήπως η έννοια Θεός;  Εξ όσων δυνάμεθα να γνωρίζωμεν, Σεις προέρχεσθε από μίαν οικογένειαν θεοσεβών ανθρώπων! Τόσον η αείμνηστος Μητέρα Σας, η Μαρίκα, εσέβετο τον Θεόν, όσον και ο πολυσέ-βαστος και δι’ εμέ πολύαγαπητός Πατέρας Σας, ο τ. Πρωθυ-πουργός κ. Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ευλαβείται τον Θεόν και αγαπά την Εκκλησίαν μας! Μήπως, λοιπόν, Σείς, επηρεασμένος ίσως από το κλίμα της εποχής «ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ AΡΙΣΤΕΡΑ», έχετε απαρνηθή την Ορθοδοξίαν μας;  Παρακα- λώ να μας το δηλώσετε, ώστε να γνωρίζουμε τα βαθύτερα αισθήματά Σας. Ανήκετε εις την χορείαν των πιστών χριστιανών ή μήπως των απίστων; Εμείς, προσωπικά, δεν τολμάμε ούτε και να το φαντασθούμε! Μέχρι σήμερα δεν έχουμε κάποια δείγματα!  

5.     Θα το επαναλάβω: Τι, λοιπόν, Σας έχει πειράξει;  Μήπως η έννοια της Πατρίδος; Η Ελλάδα μας είναι ενιαία! Διαχρονικά οι Αποφάσεις μιάς εποχής βαρύνουν ή και εκτελούνται από μία επόμενη γενηά! Έτσι, λοιπόν, και οι Αποφάσεις μιάς Κυβερνήσεως του χθες, λέγε με ΜΝΗΜΟΝΙΟΝ,  εφαρμόζονται σήμερα από μίαν επομένην Κυβέρνησιν! Οι  Συμφωνίες της Κυβερνήσεως του ΣΥΡΙΖΑ, ιδίως τα φορολογικά βάρη,  θα βαρύνουν τους Έλληνες μέχρι  το έτος 2025 και πέραν απ’ αυτό. Η ζωή συνεχίζεται! Η Ελλάδα μας είναι ενιαία! ‘Ετσι, λοιπόν, και το Τάμα των προγόνων μας της εποχής του 1821, εφ’ όσον μέχρι σήμερα δεν έχει εκπληρωθή, βαρύνει εμάς τους νεωτέρους! Τι άραγε Σας επείραξε, όταν οι 16 Βουλευτές  Σας  προσυπέγραψαν την σχετική ΕΠΕΡΩΤΗΣΗ;  Σε ποιο αδίκημα υπέπεσαν;   Η στάσις Σας παραμένει ανεξήγητη!

Αγαπητέ κ. Πρόεδρε της Νέας Δημοκρατίας,

       Ως Ιεράρχης της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ελλάδος Σας παρακαλώ να ξεκαθαρίσετε τα πράγματα! Να μας είπετε τι πιστεύετε και τι φρονείτε!

Και τούτο είναι αναγκαίο να γίνη πρίν φθάσουμε στις εκλογές.

          Γύρω από το πρόσωπό Σας υπάρχει μία «αχλύς» δηλ. μία θολούρα! Αμέσως μόλις εξελέγητε Αργηγός της Ν.Δ., χωρίς κάποιο δισταγμό, χωρίς κάποια ανάγκη  και χωρίς κάποια δικαιολογία, παριστάμενος στη Βουλή, δεν εδιστάσατε να ψηφίσετε το κατάπτυστο «Σύμφωνο Συμβίωσης των Ομοφυλοφίλων»! Στη συνέχεια, δυστυχώς, εψηφίσατε το Νόμο, ο οποίος δίδει το δικαίωμα στα Ομοφυλόφιλα «ζευγάρια» να  υιοθετούν παιδάκια! Έπειτα ουδόλως αντιδράσατε στο Νομοσχέδιο, σύμφωνα με το οποίο ένα ζευγάρι μπορεί να χωρίση με συνοπτικές διαδικασίες,  κάνοντας δηλ. μια Δήλωση στον Συμβολαιογράφο! Όλα αυτά μας έχουν προβληματίσει.

Τελικά πιστεύετε στο θεσμό της οικογενείας; Καθ’ όσον ταύτα πάντα αντιστρατεύονται στο Νόμο του Θεού και στο νόμο της φύσεως! Όλα αυτά τα νομοθετικά μέτρα τελικώς καταλύουν τον ιερό θεσμό της οικογενείας! Δεν πιστεύετε, λοιπόν, στην ιερότητα του θεσμού; 

  Ας συνεχίσουμε το ερωτηματολόγιο. Μη φαντασθείτε, ότι Σας αντιμάχομαι! Θέλω να Σας επαναφέρω στην ορθή τροχιά του Ελληνισμού και της αγίας Ορθοδοξίας μας. Έτσι, λοιπόν, ο αχαρακτήριστος Υφυπουργός επί της Παιδείας κ. Κωνστ. Ζουράρις πολύ πρόσφατα εξεστόμισε τα φοβερά αυτά λόγια: «Και τι θα μας πείραζε  εάν οι Τούρκοι μας πάρουν δύο-τρία νησιά;»  Στο άκουσμα αυτής της παραδόξου  Ζουραρείου εθνοπροδοτικής τοποθετήσεως δεν Σας άκουσα να αντιδράτε! Δεν είσθε ο Αρχηγός της συντηρητικής παρατάξεως των Ελλήνων;

‘Εξ άλλου, Σεις δεν είσθε «ο χωρίς γραβάτα» Πρωθυπουργός!  Αντιθέτως χρησιμοποιείτε την «γραβάτα» και εκπροσωπείτε την σοβαρότητα! Θα περίμενα βεβαίως να αντιδράσετε, όταν ο κ. Ζουράρις έρχεται στη Βουλή φορώντας  «σαγιονάρες»! Θα περίμενα όμως να αντιδράσετε πολύ περισσότερο, όταν ξεπουλάει την γλυκειά μας Πατρίδα!

Αγαπητέ μοι κ. Μητσοτάκη,

     Ακούστε με  με προσοχή: 'Επειτα από το λάθος Σας με τις υπογραφές των 16 Βουλευτών σας, τα πράγματα στενεύουν όχι μόνο για Σας, αλλ΄ -εξ αιτίας Σας- και για την Νέα Δημοκρατία!  Διό και θερμότατα Σας παρακαλώ να επανορθώσετε αμέσως το σφάλμα Σας ως προς το ΤΑΜΑ του Έθνους, ήτοι:

1.  Με μία Δήλωση Σας ΑΜΕΣΩΣ ΣΗΜΕΡΑ να τονίσετε την ανάγκην υλοποιήσεως του Τάματος, δηλ. την ανάγκη ανεγέρσεως του Ναού, τον οποίον οι Ήρωες Πρόγονοί μας του 1821 έταξαν στον Χριστό μας.

2.     Εν συνεχεία να αναλάβετε Υμείς ως Νέα Δημοκρατία, την περαιτέρω προώθησιν του θέματος μέχρι της τελικής ρυθμίσεως του. Να ηγηθείτε μιάς σταυροφορίας! Το ΤΑΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ πρέπει να υλοποιηθή! Δεν είναι Τάμα των Απριλιανών! Είναι Τάμα του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη και των Ηρώων Συναγωνιστών του!  Είναι Τάμα των Ελλήνων, Τάμα του Έθνους!

3.     Μη φοβηθείτε την δαπάνην!Υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι προθύμως θα θυσιάσουν τα υπάρχοντά τους διά την υλοποίησιν του οράματος αυτού! Το ζεύγος Ιωάννου και Αικατερίνης Αναγνωστοπούλου το έχουν δηλώσει! Προσφέρουν ανδιοτελώς κάποιες δεκάδες εκατομμυρίων €.

4.     Να ξεκαθαρίσετε επίσης την θέσιν σας ως προς τον θεσμό της οικογενείας. Να δηλώσετε, ότι τιμάτε και σέβεσθε τον θεσμό!

5.     Τέλος, να ξεκαθαρίσετε την θέσιν Σας ως προς την Εκκλησίαν, την Μητέρα και Τροφόν του Γένους.

Ταύτα μετά παρρησίας εθεώρησα ως ιερόν χρέος μου να Σας τα δηλώσω δημοσίως. Να τα δηλώσω προς το συμφέρον Σας, το προσωπικόν και το κομματικόν συμφέρον όλων Σας και όλων ημών των Ελλήνων Ορθοδόξων Χριστιανών! 
Παρακαλώ να γράψετε κάπου στο μυαλό Σας: Το θέμα «Τάμα του Έθνους» Θα είναι ή η ΔΟΞΑ Σας ή ο πολιτικός ΤΑΦΟΣ Σας! Οι γνήσιοι Έλληνες έχουν πολύ πληγωθή από τη στάσιν Σας. Διότι άλλο πράγμα είναι να είπετε στους Βουλευτές σας «μη υπογράφετε» και άλλο να τους είπετε: «πάρετε πίσω την υπογραφή σας». Αυτό, δηλ. το δεύτερο, συνιστά πράξιν προδοσίας!

Διά να κλείσω το θέμα, μετά λόγου γνώσεως, Σας διαβεβαιώ, ότι δεν πολιτεύομαι και δεν πολιτικολογώ!  Δεν ανήκω σε πολιτικά κόμματα και σχήματα! Επομένως ως ελεύθερος πολίτης ελέγχω την Εξουσίαν, δηλ. όλους υμάς! Και δεξιούς και κεντρώους και αριστερούς! Όσοι ζημιώνουν ή και βλάπτουν την Ορθοδοξίαν μας και την Πατρίδα μας τοποθετούνται στο στόχαστρό μου. Ακόμη και Πατριάρχες! Παρακαλώ, ενημερωθείτε. Μόλις προχθές, με μια άλλη ανοικτή επιστολή μου, κατέκρινα δημοσιως τον Πρωθυπουργόν κ. Αλ. Τσίπραν! Τον ερώτησα δημοσίως: αφού δεν πιστεύει στο Χριστό γιατί σφικταγκιαλάζεται με Μητροπολίτες και με Πατριάρχες;  Γιατί τις επίσημες ημέρες, π.χ. την Πρωτοχρονιά, τα Θεοφάνεια κλπ,  πηγαίνει στην Εκκλησία; Γιατί συμμετέχει στα εκεί τελούμενα; Γιατί φοράει το Σταυρό στον κολυμβητή, ο οποίος έπιασε πρώτος τον Τίμιο Σταυρό, τον Οποίον ο Μητροπολίτης προηγουμένως έρριψε εις την θάλασσαν προς αγιασμόν των υδάτων;

  Δεν με ενδιαφέρουν τα πρόσωπα! Η Πατρίδα μας με ενδιαφέρει!

Ως Έλληνας, αγαπώ την Πατρίδα μας!

Ως Ιεράρχης, αγαπώ την Εκκλησία του Χριστού μας!

      Ως Έλληνας και Ιεράρχης, με όλες μου τις πτωχές δυνάμεις, αγωνίζομαι «για του Χριστού την πίστη την αγία και της Πατρίδος την ελευθερία»!

Μετά πλείστης τιμής

+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

Αίγιον, Σάββατον, 18 Φεβρουαρίου 2017 

*************************

ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ! 

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ, 

ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΟΝΤΑΙ

 ΚΑΙ ΑΝΗΣΥΧΟΥΝ! 

 

Τα ρετάλια Δεξιάς και Αριστεράς μαγαρίζουν το Τάμα του Έθνους και η Εκκλησία άφαντη(Βίντεο)

Δημοσίευση

17 Φεβρουαρίου 2017, 3:14 μμ

Του Μάνου Χατζηγιάννη
Το τάμα γίνεται στην καταιγίδα και ξεχνιέται στην ηρεμία, είπε κάποτε ένας Άγγλος στοχαστής.
Η περίπτωση όμως του περίφημου “Τάματος του Έθνους” έχει περάσει εδώ και χρόνια πολλές καταιγίδες, αλλά πιο επικίνδυνες και επώδυνες ήταν οι…ηρεμίες. Αυτές οι ηρεμίες που πέταξαν στης λήθης το πηγάδι την ιερή υποχρέωση…
Χθες το “Τάμα του Έθνους” ήρθε ξανά στο προσκήνιο με αφορμή τις κόντρες των ανάξιων πολιτικάντηδων.
Από τη μια ο Κυριάκος της Μπιλντεμπεργκ, ο οποίος “έβαλε τάξη”, στους 16 βουλευτές της ΝΔ και εκείνοι πειθήνια όργανα απέσυραν τις υπογραφές τους από την ερώτηση για την εκπλήρωση του «Τάματος του Έθνους περί ανεγέρσεως Ιερού Ναού του Σωτήρος Χριστού στην Αθήνα».

Από την άλλη ο … προοδευτικός Σταύρος Θεοδωράκης που ειρωνεύτηκε ξερνώντας για πολλοστή φορά χολή μήπως και τσιμπήσει κανένα ψηφουλάκι γιατί πλέον τα μετράει ένα-ένα, μιας και ο κόσμος έβγαλε την τσίμπλα από τα μάτια για το πολιτικό ποιόν του.
Και από κοντά οι δήθεν υπερασπιστές της Ορθοδοξίας Χρυσαυγίτες που βρήκαν πεδίον δόξης λαμπρόν να “κατακεραυνώσουν” κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενους συσχετίζοντας το θέμα με το ισλαμικό τέμενος.
Όλα αυτά τα έχουμε ξαναδει… Τα ρετάλια Δεξιάς και Αριστεράς για αυτό ζουν… Το έχουν κάνει…τάμα να τσακώνονται με κάθε αφορμή.
Το θέμα είναι όμως τι πράττει η επίσημη Εκκλησία.
Η ίδια Εκκλησία που την Παρασκευή, 8 Ιουνίου 2012, στην τότε Συνεδρία της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου τ υπό την Προεδρία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου αποφάσιζε τα εξής για το “Τάμα του Έθνους”:
“Κατόπιν υποβληθέντων σχετικών αιτημάτων πλειάδος Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών της Εκκλησίας της Ελλάδος, η Ιερά Σύνοδος, σταθμίσασα τις πνευματικές ανάγκες του Ορθοδόξου Ελληνικού Λαού, όπως και το γεγονός ότι όλες σχεδόν οι Ορθόδοξες Εκκλησίες (Αλβανίας στα Τίρανα, Σερβίας στο Βελιγράδι, Ρουμανίας στο Βουκουρέστι, Ρωσίας στη Μόσχα, Γεωργίας στην Τυφλίδα κ.λπ.), κατά την παρελθούσα δεκαετία και εν μέσω δυσμενεστάτων οικονομικών και κοινωνικών προϋποθέσεων και όρων, έχουν ανεγείρει υπό την μορφή τάματος περικαλλείς Καθεδρικούς Ναούς με εντυπωσιακές οικοδομικές εγκαταστάσεις, Πνευματικά Κέντρα, γραφεία κ.λπ., αποφάσισε την ανέγερση μεγάλου Συνοδικού Πνευματικού Κέντρου Βυζαντινής Παραδόσεως, με μεγαλοπρεπή Καθεδρικό Ναό, αφιερωμένο στον Σωτήρα Χριστό, μάλιστα εις εκπλήρωσιν του Τάματος του Έθνους, με χρονικό ορίζοντα αποπερατώσεως του έργου το έτος 2021, δηλαδή διακόσια χρόνια μετά την εθνική παλιγγενεσία”.
Και από τότε και για έναν περίπου χρόνο το θέμα διατηρήθηκε ζεστό….
Τέλη Μαρτίου του 2013 μάλιστα είχε πραγματοποιηθεί και μια μεγάλη εκδήλωση στο γήπεδο του Σπορτινγκ παρουσία και αρκετών Μητροπολιτών, όπως των Μεσογαίας, Γόρτυνος, Αιτωλίας.
Ήταν τότε που ο Μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος έλεγε πως “αν του Ευαγγελισμού το 2015 μπει ο θεμέλιος λίθος τότε μπορεί πραγματικά το σημαδιακό έτος 2020, σε πέντε χρόνια, να έχει ολοκληρωθεί το έργο”
Δείτε το σχετικό βίντεο:

Το τάμα του Έθνους,Μεσογαίας Νικόλαος

https://www.youtube.com/watch?v=moLMOmUIaD4&feature=youtu.be  (διάρκεια 10:40’)
Μετά όμως ήρθε η “κρίση” και όλα τα σκιασε η φοβέρα και τα πλάκωσε η σκλαβιά….

Και η επίσημη Εκκλησία έκλεισε στα συρτάρια της και διπλοκλείδωσε το “Τάμα του Έθνους”.

Για την ιστορία αξίζει να αναφέρουμε πως το ζεύγος των Ιωάννου και Αικατερίνης Αναγνωστοπούλου προσέφερε μεγάλο οικόπεδο και σεβαστό ποσό χρημάτων για την εκπλήρωση του αποκληθέντος ως «τάμα του Έθνους», για την ανέγερση του μεγαλοπρεπούς Ιερού Ναού του Σωτήρος Χριστού, όπως το οραματίστηκε ο θρυλικός Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και άλλοι πολλοί ήρωες, εγγυητές μιας υποσχέσεως που πάει πίσω στο χρόνο μέχρι την Δ’ Εθνοσυνέλευση στο Άργος και το ψήφισμα αυτής υπέγραψε και ο Ιωάννης Καποδίστριας…Αλλά τώρα πεινάμε που καιρός για τάματα…. Για αυτό λέμε σε κάθε ευκαιρία πως η κρίση μόνο οικονομική δεν είναι τελικά… Και ο νοών νοείτω….

πηγή:http://www.pentapostagma.gr/2017/02/%cf%84%ce%b1-%cf%81%ce%b5%cf%84%ce%ac%ce%bb%ce%b9%ce%b1-%ce%b4%ce%b5%ce%be%ce%b9%ce%ac%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b1%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%ac%cf%82-%ce%bc%ce%b1%ce%b3%ce%b1%cf%81.html#ixzz4YyOagReh

 

ΤΑ ΜΕΓΑΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

ΑΠΟ ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΕ ΚΥΡΙΑΚΗ

 ΟΙ ΦΩΤΙΕΣ ΚΑΙ Η ΧΡΥΣΗ ΚΟΛΥΜΒΗΘΡΑ

Πώς ένας Μοναχός έσωσε 

την πόρνη μητέρα του από την Κόλαση

 

Ό επίσκοπος Κύρου Θεοδώρητος, ό όποιος έζησε τον Ε μ.Χ. αιώνα, διηγείται πώς μια φορά τον επισκέφθηκε ένας μοναχός, πού ερχόταν από πολύ μακριά. Τον έβαλε να ξεκουρασθή και να φάγη. Όταν έτρωγε ό μοναχός, παρατήρησε ότι χρησιμοποιούσε μόνο το αριστερό του χέρι και ότι το δεξί του ήταν τυλιγμένο με ένα παλιόρασο.

Ό επίσκοπος τον ρώτησε, όχι από περιέργεια άλλα από ενδιαφέρον, γιατί είναι τυλιγμένο το χέρι του και μάλιστα με ένα παλιόρασο τριμμένο, ενώ εφαίνετο από την όλη του ενδυμασία ότι δεν ήταν μοναχός ρακένδυτος. Μάλιστα, θέλησε να το τραβήξει για να δη, όπως υποψιαζόταν, αν υπήρχε κάποια πληγή στο χέρι του μονάχου, αλλά αυτός δεν τον άφησε και το σκέπασε γρήγορα, διότι άρχισε να βγαίνει αφόρητη δυσοσμία.

Κι ό μοναχός διηγήθηκε τα έξης στον επίσκοπο:

-Σεβασμιότατε, εγώ είχα μια μητέρα πολύ όμορφη, πάγκαλη, ή οποία, δυστυχώς, από πολύ νωρίς, άφ ότου χήρεψε, παρεσύρθη στον κακό δρόμο κι έγινε πόρνη. Λόγω δε της μεγάλης ωραιότατος πού είχε, απέκτησε πολύ μεγάλη "πελατεία" και έγινε πολύ πλούσια κι έτσι εγώ μεγάλωνα μέσα στη χλιδή και στα πλούτη.

Όταν όμως μεγάλωσα και άρχισα να καταλαβαίνω τί γίνεται, βδελυσσόμενος αυτήν την κατάσταση της μητέρας μου, απομακρύνθηκα για ένα διάστημα από κοντά της και πήγα σε ένα μοναστήρι.

Πληροφορήθηκα όμως κάποια στιγμή ότι ή μητέρα μου αιφνιδίως πέθανε. Και όλη ή τεράστια εκείνη περιουσία, την οποία είχε κάνει από την αμαρτία, ήταν πλέον δική μου. Πήγα λοιπόν και την περιουσία αυτή την μοίρασα όλη, μέχρι και της τελευταίας δραχμής, στους φτωχούς κι έφυγα για την Έρημο ξανά, προσευχόμενος για τη σωτηρία της μάνας μου. Βέβαια και για τον πατέρα μου, πού όταν είχε κοιμηθή, εγώ ήμουν μωρό.

Πάντα προσευχόμουν όμως στον Θεό, σαν μοναχός πού ήμουν, να με πληροφόρηση εάν οι ελεημοσύνες πού δόθηκαν σε όλα τα τότε γνωστά μοναστήρια, για να προσευχηθούν για την ψυχή της μητέρας μου και να κάνουν πολλά-πολλά σαρανταλείτουργα έπιασαν τόπο. Επήγα λοιπόν στα Ιεροσόλυμα, μετά από έναν χρόνο και διηγήθηκα στον τότε Πατριάρχη το όλο γεγονός. Και εκείνος μου είπε:

   -Πολύ καλά έκανες βέβαια και μοίρασες όλη αυτή την τεράστια περιουσία στους φτωχούς και έδωσες στα μοναστήρια για να γίνονται Λειτουργίες στο όνομα της μητέρας σου, αλλά για τις πληροφορίες πού μου ζητάς να μάθεις που βρίσκεται ή ψυχή της μητέρας σου, εγώ δεν είμαι άξιος να σου απαντήσω. Ούτε όμως εδώ στα Ιεροσόλυμα και στα περίχωρα υπάρχει κάποιος προορατικός Γέροντας, πού να μπορεί να σε πληροφόρηση για μια τέτοια μεγάλη αποκάλυψη.

Παίρνοντας λοιπόν την ευχή του Πατριάρχου, πήγα στις Σκήτες της Θηβαΐδος της Αιγύπτου.' Εκεί πράγματι γνώρισα πατέρας και ασκητής πολλούς, πού μου υπέδειξαν έναν Γέροντα, πολύ βαθιά στην Έρημο, ικανό να με βοηθήσει. Κι έτσι με έναν ντορβά στον ωμό, με λίγο νερό και ψωμί ξεκίνησα οδοιπορώντας για να βρω τον Γέροντα αυτόν.

Μου είπαν οι πατέρες ότι: «στην πρώτη σπηλιά πού θα συνάντησης, εκεί θα τον βρεις».

Και πράγματι, ύστερα από οδοιπορία τριάντα ήμερων βρήκα τη σπηλιά και τον άγιο εκείνο άνθρωπο, ό όποιος βγήκε στην είσοδο της σπηλιάς και με υποδέχθηκε.

Εκεί έπεσα στα πόδια του, του έβαλα μετάνοια, φίλησα τις άκρες των δακτύλων του και με δάκρυα στα μάτια του ανέφερα τη ζωή της μητέρας μου και ποιες ήταν οι ενέργειες μου για τη σωτηρία της ψυχής της, με τις ελεημοσύνες και τα σαρανταλείτουργα πού έκανα.

  -Παιδί μου, λέει, αυτό πού ζητάς να μάθεις από μένα, είναι κάτι πάρα πολύ μεγάλο. 'Αλλά όμως, αφού έκανες τόσο μεγάλο κόπο και τόσο μεγάλη πορεία τριάντα ήμερων για να φθάσης μέχρι εδώ, θα παρακαλέσουμε τον Θεό και οι δύο μαζί, να μας πει που περίπου βρίσκετε ι ή ψυχή της μητέρας σου.

Βγήκε λοιπόν έξω, στην πόρτα της σπηλιάς, πήρε μια πετρούλα κι έκανε έναν κύκλο, ό άγιος ασκητής και μου είπε:

   -Σ αυτόν τον κύκλο μέσα έλα και στάσου όρθιος. Και θα μείνεις εδώ όρθιος, χωρίς να καθίσεις, επτά ήμερες. Ούτε θα φας ούτε θα πιεις ούτε θα κουνηθείς!' Επτά μέρες κι επτά νύχτες όρθιος και ακίνητος διαρκώς θα προσεύχεσαι να ελεήσει ό Θεός να μάς φώτιση και να μάς αποκάλυψη την κατάσταση της ψυχής της μητέρας σου. Θα παρακαλείς τον Θεό συνεχώς με δάκρυα, τα όποια κάθε μέρα θα πρέπει να γίνονται και πιο πολλά. Θα κάνω κι εγώ ακριβώς το ίδιο μέσα στη σπηλιά.

Και πράγματι, λοιπόν, έγινε αυτό, όπως ακριβώς το είπε ό άγιος εκείνος Γέροντας και φημισμένος ασκητής.

Όταν έφθασε λοιπόν ή νύχτα της έβδομης ημέρας, αρπάχθηκε ό νους του μοναχού στον ουρανό και με έκσταση ψυχής είδε τα φοβερά της Βασιλείας του Θεού. Και ότι ό Θεός είναι παρών και στην κόλαση και στον παράδεισο. Στον παράδεισο χαίρονται και στην κόλαση πονούν.

Είδε λοιπόν, ας πούμε, στην αριστερή του πλευρά, μία φοβερή λίμνη, έναν βόρβορο γεμάτο ακαθαρσίες, λάσπη και ανυπόφορη δυσωδία. Ένα φοβερό μείγμα, πού έβραζε και κόχλαζε. Μέσα σ αύτη τη φοβερή λίμνη την καιόμενη του πυρός, όπως μας αναφέρει ή Αποκάλυψις, το τελευταίο βιβλίο της Καινής Διαθήκης, είδε να ανεβοκατεβαίνουν οι ψυχές. Πότε να βυθίζονται μέσα σ αυτήν και πότε να ανεβαίνουν ψηλά, να ανέρχονται λίγο σαν να παίρνουν μια αναπνοή και ξανά πάλι μέσα και ξανά πάλι έξω, χωρίς τελειωμό. Είχε την αίσθηση, όπως ακριβώς βράζει κανείς τα φασόλια ή τα ρεβίθια και με τον βρασμό ανεβοκατεβαίνουν αυτά, κατά τον ίδιο τρόπο έβλεπε και τις δυστυχισμένες αυτές υπάρξεις να ανεβοκατεβαίνουν.

Κάποια στιγμή λοιπόν, ανεγνώρισε και τη μητέρα του, της οποίας είδε το κεφάλι. Ανεγνώρισε κι αυτή τον γυιό της πού εύρίσκετο στην άκρη της λίμνης και φώναξε:

   -Παιδί μου, ΕΛΕΟΣ!!! ΒΟΗΘΕΙΑ!!!

Και ξαναβυθίοτηκε πάλι μέσα. Και ξαναβγήκε πάλι, ξαναφάνηκε, μέχρι τη μέση τώρα. Και ξαναφωνάζη πάλι "έλεος! έλεος! βοήθεια! βοήθεια!"

  -Παιδί μου, βοήθησε με, βοήθησε με!!! Καίγομαι, πνίγομαι, βασανίζομαι, υποφέρω!...

Και ξανά πάλι βυθίστηκε. Και ξαναβγήκε για τρίτη φορά.

  -Και τόσος ήταν ό πόνος μου, λέει ό μοναχός, τόση ήταν ή οδύνη μου και τόση ή λαχτάρα μου, πού την ώρα πού ξαναβυθιζόταν, βούτηξα το χέρι μου μέσα, την άρπαξα από τα μαλλιά και με πολλή βία την τράβηξα έξω.

Και δίπλα μου βλέπω μία ωραιότατη χρυσή κολυμβήθρα. Από κάποιο σημείο της, από ένα βράχο...πού δεν ήταν και βράχος, δεν ξέρω τί ακριβώς ήταν! έτρεχε γάργαρο νερό και γέμιζε αυτήν την κολυμβήθρα, χωρίς να γεμίζει και χωρίς να αδειάζει ποτέ. Και πήρα τη μητέρα μου και την έβαλα μέσα σ' αυτήν την κολυμβήθρα και πλύθηκε και καθαρίστηκε και έγινε κατάλευκη σαν το χιόνι. Την έβγαλα κατόπιν από την κολυμβήθρα κι εκεί κάποιοι Νέοι, στα ολόλευκα ντυμένοι, έδωσαν λευκά ρούχα, τυλίχτηκε μ' αυτά και εντάχθηκε μέσα στον χορό των Αγίων.

Κι εκείνη, ανάμεσα στους φωτεινότατους εκείνους Νέους, τούς ολόλαμπρους πού χαίρονταν μέσα στη χαρά της Βασιλείας του Θεού, με ευχαριστούσε συνεχώς και αδιαλείπτως, μέχρι πού ξαναήλθα στον εαυτό μου. Και βρέθηκα το πρωί πού τελείωνε ή έβδομη ημέρα, να είμαι έξω εκεί, μέσα στον κύκλο, παρακαλώντας θερμά για την κατάσταση της ψυχής της μητέρας μου και βεβαίως ύστερα να ευγνωμονώ τον Θεό συνεχώς.

Όταν ό άγιος εκείνος ασκητής με ρώτησε:

-Τί είδες, παιδί μου, αυτό το βράδυ; διηγήθηκα όλα αυτά. Και βεβαίως αναλύθηκα σε λυγμούς και σε ευχαριστίες προς τον Θεό και Σωτήρα μας, για την άπειρη ευσπλαχνίαΤου πού έβγαλε την ψυχή της μάνας μου από τον Αδη. Το χέρι μου όμως πού βούτηξε μέσα σ' αυτή την φοβερή κατακαιομένη λίμνη του πυρός, την βρωμερά και δυσώδη και μάλιστα μέχρι τον αγκώνα, ήταν όχι μόνο καμένο -διότι έκαίετο εκείνη ή λίμνη- αλλά και βρωμούσε απαίσια.

--Πάτερ μου, λέω, στον άγιο εκείνο Γέροντα και ασκητή σε παρακαλώ πάρα πολύ, κάνε κάτι και θεράπευσε το χέρι μου.

Κι εκείνος μου είπε:

--Όχι! Μέχρι πού να πεθάνεις, θα το δείχνεις! Είναι ή απόδειξης, για το πόση δύναμη έχει ή Θεία Λειτουργία, τα μνημόσυνα, τα τρισάγια, οι προσευχές με το κομποσκοίνι και οι ελεημοσύνες για έναν κεκοιμημένο. Και σχίζει το ράσο του ό μεγάλος εκείνος ασκητής και Γέροντας και μου λέει:

-Τύλιξε το. Ό τόπος τώρα θα ευωδιάζει. Και για εκείνους πού θα αμφιβάλλουν, θα το ξετυλίγεις για να αποδεικνύεις την αλήθεια της ιστορίας της ψυχής της μητέρας σου.

-Σεβασμιότατε, το τραβήξατε λίγο. Για δείτε το τώρα ολόκληρο! Και ξετύλιξε ολόκληρο το χέρι του. Κι ό δεσπότης δεν άντεξε την "βρώμα" κι έφυγε από το δωμάτιο. Τόσο φοβερή ήταν ή δυσοσμία. Το ράσο όμως εκείνου του κεχαριτωμένου Γέροντος ήταν ράσο αγιασμένο, γι' αυτό είχε και τόση ευωδία.

ΒΙΒΛΙΟΓ. ΓΝΩΣΙΣ ΚΑΙ ΒΙΩΜΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ.

ΠΑΤΗΡ. ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

Πηγή: www.vimaorthodoxias.gr

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ" ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ:
ΕΠΙΛΟΓΗ ΘΕΜΑΤΩΝ
Πρωτ.  Βασίλειος Γιαννακόπουλος

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ-ΤΕΧΝΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ
Πρεσβυτέρα Νικολίτσα Γκοτσοπούλου

ΓΕΝΙΚΗ ΕΠΟΠΤΕΙΑ
+ ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~