ΝΗΣΤΕΙΑ

ΑΠΟ ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΕ ΚΥΡΙΑΚΗ

Η βάση των αρετών είναι η νηστεία.

  

Η κορυφή των αρετών είναι η προσευχή.

Η βάση των αρετών είναι η νηστεία.

Νηστεία είναι ο διαρκής μετριασμός της τροφής με σύνεση και διάκριση.

Υπερήφανε άνθρωπε! Φαντάζεσαι τόσα πολλά και τόσα υψηλά για τον νου σου, κι αυτός είναι απόλυτα και αδιάσπαστα εξαρτημένος από το στομάχι σου.

Ο νόμος της νηστείας φαινομενικά αφορά το σώμα,  και ειδικότερα το στομάχι, στην πραγματικότητα όμως αφορά την ψυχή, και ειδικότερα τον νου.

Ο νους, αυτός ο βασιλιάς του εσωτερικού κόσμου του ανθρώπου, για να ασκήσει και να διατηρήσει τα κυριαρχικά δικαιώματά του, πρέπει πρώτα απ’ όλα να υποταχθεί στον νόμο της νηστείας. Μόνο έτσι θα μπορέσει να υποτάξει τις επιθυμίες της καρδιάς και του σώματος. Και μόνο με τη συνεχή εγρήγορση, τη νήψη, θα μπορέσει να διδαχθεί τις ευαγγελικές εντολές και να τις εφαρμόσει. Το θεμέλιο, λοιπόν, των αρετών είναι η νηστεία.

Στον πρωτόπλαστο άνθρωπο, μέσα στον παράδεισο, δόθηκε μία μόνο εντολή, η εντολή της νηστείας. Και δόθηκε ασφαλώς επειδή αυτή ήταν αρκετή για τη διαφύλαξη της αθωότητας του ανθρώπου. Η εντολή δεν αφορούσε την ποσότητα αλλά την ποιότητα, το είδος της τροφής. Ας σωπάσουν, επομένως, όλοι όσοι δέχονται τη νηστεία ως προς την ποσότητα και την απορρίπτουν ως προς την ποιότητα. Εμβαθύνοντας εμπειρικά στη γνώση της νηστείας, θα αντιληφθούν τη σημασία της ποιότητας της τροφής.

Τόσο βαρυσήμαντη ήταν η εντολή της νηστείας που δόθηκε από τον Θεό στον άνθρωπο μέσα στον παράδεισο, ώστε την ίδια ώρα του ανακοινώθηκε και η τιμωρία την οποία θα συνεπαγόταν η παράβασή της: ο αιώνιος θάνατος.

Μέχρι σήμερα ο θάνατος της αμαρτίας επισκέπτεται τους παραβάτες της αγίας εντολής την νηστείας. Όποιος δεν έχει μέτρο και διάκριση στη διατροφή του, δεν μπορεί να διαφυλάξει την αγνεία και τη σωφροσύνη, δεν μπορεί να δαμάσει την οργή, δεν μπορεί να νικήσει την οκνηρία, την αθυμία και τη λύπη, γίνεται δούλος της φιλοδοξίας και κατοικητήριο της υπερηφάνειας. Την υπερηφάνεια τη γεννά μέσα στον άνθρωπο η σαρκική του κατάσταση, κι αυτήν πάλι τη δημιουργεί η τρυφηλή ζωή, γενικά, και η πλούσια διατροφή, ειδικότερα.

Το Ευαγγέλιο ανανέωσε και υπογράμμισε την εντολή της νηστείας. “Προσέξτε καλά τον εαυτό σας”, είπε ο Κύριος. “Μην παραδοθείτε στην κραιπάλη και τη μέθη”. Το αποτέλεσμα της κραιπάλης και της μέθης είναι η παχύτητα όχι μόνο του σώματος, αλλά και του νου και της καρδιάς. Με τον τρόπο αυτό, δηλαδή, ο άνθρωπος οδηγείται τόσο σωματικά όσο και ψυχικά σε κατάσταση σαρκικότητας.

Απεναντίας, η νηστεἰα οδηγεί τον χριστιανό σε κατάσταση πνευματικότητας. Όποιος καθαρίζεται με τη νηστεία, αποκτά ταπεινοφροσύνη, διάκριση, σεμνότητα, σιωπή, καλούς λογισμούς, αγαθά αισθήματα, ανάλαφρο σώμα, ικανότητα για πνευματική άσκηση, δεκτικότητα θείας χαριτώσεως.

Ο σαρκικός άνθρωπος είναι ολοκληρωτικά βυθισμένος στις αμαρτωλές απολαύσεις. Και ο νους και η καρδιά και το σώμα του είναι παραδομένα στην ηδυπάθεια. Δεν μπορεί όχι μόνο πνευματικές απολαύσεις να αισθανθεί και τη θεία χάρη να αποδεχθεί, μα ούτε και να μετανοήσει. Γενικά, είναι ανίκανος για κάθε πνευματική εργασία. Είναι καρφωμένος στη γη, βυθισμένος στα γήινα, ζωντανός ως προς το σώμα και νεκρός ως προς την ψυχή.

“Αλίμονο σ’ εσάς που είστε χορτάτοι, γιατί θα πεινάσετε”. Ο αποφθεγματικός αυτός λόγος του Κυρίου αφορά τους παραβάτες της αγίας εντολής της νηστείας. Με τι θα τρέφεστε στην αιωνιότητα, όταν εδώ μάθατε να παρα χορταίνετε από υλικές τροφές, που δεν υπάρχουν στον ουρανό; Με τι θα τρέφεστε στην αιωνιότητα, όταν δεν γευθήκατε κανένα ουράνιο αγαθό; Πώς θα τραφείτε και θα ευφρανθείτε με τα ουράνια αγαθά, όταν γι’ αυτά δεν νιώσατε παρά αδιαφορία ή και αποστροφή;

O “επιούσιος άρτος”, το καθημερινό ψωμί, του χριστιανού είναι ο Χριστός. Ο αχόρταγος χορτασμός μ’ αυτόν τον Άρτο – να η σωτήρια τροφή και τρυφή, στην οποία καλούνται όλοι οι χριστιανοί.

Αχόρταγα να χορταίνεις με τον λόγο του Θεού, αχόρταγα να χορταίνεις με την εφαρμογή των εντολών του Χριστού, αχόρταγα να χορταίνεις με τα εδέσματα του τραπεζιού, που ετοιμάστηκε μπροστά σου από τον Κύριο, και να μεθάς με το θεσπέσιο κρασί Του.

“Από που ν’ αρχίσουμε”, λέει ο όσιος Μακάριος ο Μέγας, “που ποτέ δεν ασχοληθήκαμε με την εξέταση των καρδιών μας; Ας σταθούμε έξω και ας χτυπάμε με την προσευχή και τη νηστεία, όπως μας παρακίνησε ο Κύριος: “Χτυπάτε την πόρτα και θα σας ανοιχθεί”. “.

Την άσκηση αυτή της προσευχής και της νηστείας, που μας συστήνει ένας από τους μεγάλους διδασκάλους του μοναχισμού, την έκαναν και οι άγιοι απόστολοι. Έτσι αξιώνονταν να ακούνε τη φωνή του Αγίου Πνεύματος. Στις Πράξεις των Αποστόλων, για παράδειγμα, διαβάζουμε: “Κάποτε, ενώ αυτοί βρίσκονταν σε λειτουργική σύναξη λατρεύοντας τον Κύριο και νηστεύοντας, είπε το Άγιο Πνεύμα: “Να μου ξεχωρίσετε τον Βαρνάβα και τον Σαύλο για το έργο, για το οποίο τους έχω καλέσει.” Τότε αυτοί, αφού και πάλι νήστεψαν και προσευχήθηκαν, έβαλαν τα χέρια πάνω σ’ αυτούς και τους απέστειλαν”. Ενώ οι απόστολοι, λοιπόν, ασκούνταν με νηστεία και προσευχή, ακούστηκε εντολή του Αγίου Πνεύματος για την κήρυξη του Χριστού στους εθνικούς.

Θαυμαστή η συνένωση της νηστείας με την προσευχή! Η προσευχή είναι αδύναμη, αν δεν είναι θεμελιωμένη πάνω στη νηστεία, και η νηστεία είναι άκαρπη, αν πάνω της δεν είναι οικοδομημένη η προσευχή.

Η νηστεία αποξενώνει τον άνθρωπο από τα σαρκικά πάθη, ενώ η προσευχή παλεύει με τα ψυχικά πάθη και, αφού τα νικήσει, διαποτίζει όλη την ύπαρξη του ανθρώπου, τον οποίο καθαρίζει από κάθε ρύπο κακίας. Και τότε ο Θεός έρχεται και κατοικεί στον καθαρό τούτο λογικό ναό.

Όποιος σπέρνει σε γη ακαλλιέργητη, χάνει τον σπόρο και, αντί για σιτάρι, θερίζει αγκάθια. Έτσι κι εμείς, αν σπέρνουμε στην ψυχή την προσευχή έχοντας παχιά σάρκα, τότε, αντί για καρπό καλό, θα θερίσουμε αμαρτία. Η προσευχή θα χάνεται ή θα μολύνεται μέσα σε μάταιες σκέψεις, ακάθαρτες φαντασιώσεις και ηδονικά αισθήματα. Η σάρκα μας προέρχεται από τη γη και, αν δεν την καλλιεργήσουμε όπως τη γη, ποτέ δεν θα φέρει καρπό καλό, τον καρπό της αλήθειας.

Αν πάλι καλλιεργεί κανείς τη γη με πολλή επιμέλεια αλλά την αφήνει άσπαρτη, τότε αυτή γεμίζει παράσιτα. Όμοια, αν το σώμα αδυνατίσει με τη νηστεία αλλά η ψυχή δεν καλλιεργηθεί με την προσευχή, τη μελέτη και την ταπεινοφροσύνη, τότε η νηστεία γεννά πολλά παράσιτα, πάθη ψυχικά, όπως της υψηλοφροσύνης, της φιλοδοξίας, της καταφρόνιας.

Τι είναι το πάθος της πολυφαγίας και της μέθης; Η απώλεια του μέτρου στη φυσική ανάγκη της βρώσεως και της πόσεως, η λήψη, δηλαδή, τροφών πολύ περισσότερων, τόσο σε ποσότητα όσο και σε ποικιλία, από τις απαραίτητες για τη συντήρηση της ζωής και των σωματικών δυνάμεων. Το πλεόνασμα αυτό ενεργεί αντίθετα στον φυσικό προορισμό της τροφής. Όχι μόνο δεν ωφελεί, αλλά και βλάπτει το σώμα, ελαττώνει τις σωματικές δυνάμεις και οδηγεί σε πρόωρο θάνατο.

Η ανάγκη της τροφής ικανοποιείται με τα απλά γεύματα, με την αποφυγή του κορεσμού, δηλαδή με τη διακριτική εγκράτεια, και με την αποφυγή της απολαύσεως, της ηδονής του λάρυγγα. Πρώτα-πρώτα, λοιπόν, πρέπει να βγάλουμε από τη ζωή μας τον κορεσμό και την απόλαυση. Με τον τρόπο αυτό θα χειραγωγήσουμε την επιθυμία μας για τροφή ώσπου να γίνει φυσιολογική, οπότε θα ικανοποιείται και με λιτά γεύματα.

Η αχαλίνωτη επιθυμία ζητάει πάντα τον κορεσμό και την απόλαυση. Κι εμείς, για να την ικανοποιήσουμε, καταφεύγουμε στην βρώση και την πόση μεγάλης ποσότητας και ποικιλίας γευστικών τροφών και ποτών. Έτσι η επιθυμία ικανοποιείται, αλλά μόνο πρόσκαιρα. Σε λίγο γίνεται πιο σφοδρή, πιο απαιτητική. Και μεταβάλλεται σε αρρώστια, σε πάθος, που ακατάπαυστα ζητάει ικανοποίηση και που, όσο κι αν ικανοποιείται, παραμένει ανικανοποίητο.

Αν έχουμε την πρόθεση ν’ αφιερώσουμε τον εαυτό μας στη διακονία του Θεού, ας θέσουμε τη νηστεία ως θεμέλιο της ασκήσεώς μας, και μάλιστα θεμέλιο σταθερό και ασάλευτο. Γιατί κανένα οικοδόμημα, όσο καλοχτισμένο, όσο γερό κι αν είναι αυτό  καθεαυτό, δεν μπορεί να στηριχθεί σε θεμέλιο σαθρό. Ποτέ και με καμιά δικαιολογία, λοιπόν, ας μην επιτρέψουμε στον εαυτό μας την αθέτηση της νηστείας και της εγκράτειας με την πολυφαγία και, πολύ περισσότερο με τη μέθη.

Οι άγιοι πατέρες συστήνουν τη μονοφαγία, δηλαδή τη λήψη τροφής μια φορά την ημέρα και όχι ως τον κορεσμό. Με τη μονοφαγία το σώμα ούτε αδυνατίζει λόγω πολυήμερης ασιτίας ούτε επιβαρύνεται με περισσές τροφές, αλλά διατηρείται ικανό για κάθε ψυχοσωτήρια δραστηριότητα. Ο τρόπος αυτός διατροφής δεν έχει κάποια εντυπωσιακή ιδιαιτερότητα, κι έτσι στον άνθρωπο, που τον ακολουθεί, δεν δίνεται αφορμή υπεροψίας, από την οποία κινδυνεύει ο καθένας μας, όταν ξεχωρίζει εντυπωσιακά σε κάποιαν αρετή.

Όποιος, πάλι, είναι σωματικά αδύναμος ή ασχολείται με βαριές χειρονακτικές εργασίες, και γι’αυτό δεν του φτάνει ένα γεύμα την ημέρα, πρέπει να τρώει δύο φορές. Η νηστεία έγινε για τον άνθρωπο, όχι ο άνθρωπος για τη νηστεία.

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, είτε μία φορά την ημέρα τρώμε είτε δύο, δεν πρέπει να φτάνουμε στον κορεσμό, γιατί αυτός μας αφαιρεί την ικανότητα για πνευματικές ασκήσεις και ανοίγει την πόρτα στα άλλα σωματικά πάθη.

Η αδιάκριτη εγκράτεια, η παρατεταμένη δηλαδή ασιτία, δεν ενθαρρύνεται από τους αγίους πατέρες, επειδή, πρώτον, προξενεί σωματική εξασθένηση, δεύτερον, όπως ακριβώς και ο αντίθετός της κορεσμός, επιφέρει ανικανότητα για πνευματικές ασκήσεις, τρίτον, ευνοεί το πάθος της υπερηφάνειας και της οιήσεως και, τέταρτον, αναγκάζει συχνά τον άνθρωπο, από αδυναμία, να επιστρέψει στην πολυφαγία.

Μεγάλη σημασία, εκτός από την ποσότητα, έχει και η ποιότητα της τροφής. Ο απαγορευμένος καρπός του παραδείσου, μολονότι ήταν και ελκυστικός και εύγευστος, αποδείχθηκε καταστροφικός για την ανθρώπινη ψυχή, γιατί την έκανε να γνωρίσει το καλό και το κακό, κι έτσι να χάσει την αθωότητα, με την οποία είχε πλαστεί από τον Θεό.

Μέχρι σήμερα η διατροφή εξακολουθεί να ασκεί καθοριστική επίδραση στην ψυχή, ιδιαίτερα μάλιστα η χρήση του κρασιού και όλων των αλκοολούχων ποτών. Τα ποτά αυτά επηρεάζουν ποικιλότροπα τις σωματικές λειτουργίες και τον εγκέφαλο, μέσω της κυκλοφορίας του αίματος, μειώνοντας ή και αφαιρώντας πρόσκαιρα τη διαύγεια του νου. Γι’αυτό κάθε ποτό που περιέχει οινόπνευμα, και ιδιαίτερα ρακί, πρέπει να το αποφεύγει ο ασκητής, που χρειάζεται να έχει το νου νηφάλιο και άγρυπνο, για να αναδεικνύεται πάντα νικητής στον πόλεμο των λογισμών. Ο νους που νικιέται από τους λογισμούς, και μάλιστα τους αισχρούς, χάνει τη χάρη του Αγίου Πνεύματος μέσα σε λίγες μόνο στιγμές, χάνει το πιο ανεκτίμητο θείο δώρο, που απέκτησε με πολλούς μακροχρόνιους κόπους.

Είπαν κάποτε στον αββά Ποιμένα πως ένας μοναχός δεν έπινε ποτέ κρασί. Και ο όσιος αποκρίθηκε: “Το κρασί αποκλείεται για τους μοναχούς”. Αυτόν τον κανόνα ακολουθούσαν οι άγιοι πατέρες, οι οποίοι, κι αν δεν μπορούσαν ν’ αποφύγουν εντελώς το κρασί, έπιναν σπάνια και με μεγάλη αυτοσυγκράτηση. Τον ίδιο κανόνα πρέπει να ακολουθεί και κάθε ευσεβής χριστιανός που θέλει να διατηρήσει την αγνεία και τη σωφροσύνη του.

Στο τραπέζι του ασκητή δεν έχουν θέση, επίσης, οι διεγερτικές τροφές, όπως είναι προπάντων το πιπέρι, η πιπερόριζα και τα άλλα μπαχαρικά, που ξεσηκώνουν τα σωματικά πάθη.

Οι πιο ωφέλιμες τροφές είναι εκείνες που όρισε ο πάνσοφος Θεός για τον άνθρωπο αμέσως μετά την πλάση του, τροφές δηλαδή που προέρχονται από το φυτικό βασίλειο. Διαβάζουμε στη Γένεση: “Και είπε ο Θεός: “Να, όλα τα φυτά πάνω στη γη, που βγάζουν σπόρους, σας τα δίνω, καθώς και όλα τα δέντρα που έχουν καρπούς γεμάτους σπόρους. Αυτά θα είναι για τροφή σας.” “. Τη χρήση του κρέατος την επέτρεψε ο Κύριος μετά τον κατακλυσμό, όταν είπε στον Νώε και τα παιδιά του: “Κάθετι που ζει και κινείται πάνω στη γη, μπορείτε να το τρώτε. Όλα αυτά σας τα δίνω, όπως σας έχω δώσει και τα χλωρά χόρτα”.

Οι φυτικές τροφές είναι οι πιο κατάλληλες για τους ασκητές, καθώς λιγότερο παχαίνουν το σώμα, λιγότερο βαραίνουν και καταπονούν το στομάχι και, προπαντός, δεν επηρεάζουν την καθαρότητα και τη διαύγεια του νου, ο οποίος εξουσιάζει ολόκληρο τον άνθρωπο. Με τις φυτικές τροφές τα πάθη ενεργούν πιο ήπια στο σώμα και την ψυχή, κι έτσι ο ασκητής επιδίδεται πιο εύκολα στον αγώνα της ευσεβίας.

Απεναντίας, τα ψάρια, και προπάντων τα μεγάλα και λιπαρά της θάλασσας, όταν μάλιστα τρώγονται συχνά, παχαίνουν το σώμα, θερμαίνουν το αίμα, βαραίνουν το στομάχι και συσκοτίζουν τον νου. Τις ίδιες συνέπειες, σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό, έχει η βρώση των κρεάτων. Γι’ αυτό και οι μοναχοί δεν τρώνε ποτέ κρέας. Αλλά ούτε και οι κοσμικοί, όσο έντονα κι αν κοπιάζουν σωματικά, πρέπει να τρώνε πολύ συχνά κρέας, επειδή βλάπτονται τόσο σωματικά όσο και ψυχικά για τους λόγους που αναφέραμε.

“Μα πως!”, θα αναφωνήσουν κάποιοι “έξυπνοι”. “Ο Θεός μας επιτρέπει να τρώμε κρέας, κι εσύ μας αποτρέπεις;”. Θα τους απαντήσω με τα λόγια του αποστόλου: ” Όλα επιτρέπονται αλλά δεν συμφέρουν όλα. Όλα επιτρέπονται, αλλά δεν οικοδομούν όλα”. Αποφεύγουμε το κρέας όχι επειδή το θεωρούμε ακάθαρτο, μα επειδή δεν είναι υγιεινό, παχαίνει το σώμα και εμποδίζει την πνευματική μας πρόοδο.

Η αγία μας Εκκλησία, που διακριτικά οικονομεί όλα τα ζητήματα και σοφά θεσπίζει όλους τους κανόνες της για την επίγεια ζωή μας και την αιώνια σωτηρία μας, επιτρέπει στους κοσμικούς χριστιανούς να τρώνε κρέας, όχι όμως όλες τις ημέρες του χρόνου. Καθόρισε περιόδους κρεοφαγίας και περιόδους αποχής από το κρέας, τόσο για σωματική αποτοξίνωση όσο και για πνευματική άσκηση των πιστών.

Στους μοναχούς βέβαια, όπως είπα, απαγορεύεται εντελώς η χρήση του κρέατος, επιτρέπονται όμως τα γαλακτοκομικά προϊόντα και τα αυγά στις ημέρες και τις περιόδους κρεοφαγίας των κοσμικών. Σε καθορισμένες ημέρες και περιόδους, επίσης, επιτρέπονται στους μοναχούς και τα ψάρια. Τις περισσότερες ημέρες του χρόνου, ωστόσο, μπορούν να γεύονται μόνο φυτικές τροφές.

Από τους αγωνιστές της ευσεβείας οι πιο ζηλωτές, ιδιαίτερα όσοι νιώθουν μέσα τους το Πνεύμα του Θεού, συντηρούνται σχεδόν αποκλειστικά με φυτικές τροφές και δεν πίνουν παρά μόνο νερό, αποφεύγοντας όχι μόνο τα οινοπνευματώδη αλλά και τα θρεπτικά ποτά, όπως είναι όλα όσα προέρχονται από το σιτάρι.

Τους κανόνες της νηστείας τους θέσπισε η Εκκλησία για να βοηθήσει τα παιδιά της, για να χειραγωγήσει όλη τη χριστιανική κοινότητα στη σωτηρία. Γι’ αυτό δίνει στον καθένα τη δυνατότητα να ακολουθήσει, με την καθοδήγηση έμπειρου και διακριτικού πνευματικού πατέρα, αυστηρότερο ή ελαφρότερο πρόγραμμα νηστείας, ανάλογα με τη σωματική του δύναμη και αντοχή. Δεν πρέπει, βλέπετε, να νηστεύει κανείς υπέρμετρα και εξαντλητικά. Το επαναλαμβάνουμε: Η νηστεία έγινε για τον άνθρωπο, όχι ο άνθρωπος για τη νηστεία. Και τις τροφές μας τις έδωσε ο Θεός ακριβώς για να συντηρούμε το σώμα μας. Δεν έχουμε, λοιπόν, το δικαίωμα ν’ αφήνουμε αχρησιμοποίητα τα δώρα του Θεού, προξενώντας έτσι στο σώμα εξασθένηση, φθορά ή ακόμα και θάνατο.

“Αν συγκρατήσεις την κοιλιά”, λέει ο Μέγας Βασίλειος, “θα μπεις στον παράδεισο. Αν, όμως, δεν την συγκρατήσεις, θα γίνεις θύμα του θανάτου”. Με τη λέξη “παράδεισος” πρέπει να εννοήσουμε εδώ την ευλογημένη κατάσταση της προσευχής και με τη λέξη “θάνατος” την ολέθρια κατάσταση της εμπάθειας. Η ευλογημένη κατάσταση της προσευχής, στο διάστημα της επίγειας ζωής του ανθρώπου, αποτελεί εχέγγυο της αιώνιας μακαριότητάς του στην ουράνια Εδέμ. Η υποταγή του στην αμαρτία, από το άλλο μέρος, και η κατάσταση της εμπάθειας, που είναι κατάσταση ψυχικού θανάτου, τον οδηγούν στα βάραθρα του άδη και στα αιώνια βάσανα.

ΑΣΚΗΤΙΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ Α΄

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ

Πηγή: http://www.pentapostagma.gr

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 

ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ" ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ:
ΕΠΙΛΟΓΗ ΘΕΜΑΤΩΝ

Πρωτ.  Βασίλειος Γιαννακόπουλος

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ-ΤΕΧΝΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ
Πρεσβυτέρα Νικολίτσα Γκοτσοπούλου


ΓΕΝΙΚΗ ΕΠΟΠΤΕΙΑ
+ ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ

ΑΠΟ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΕ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

Ο ΑΓΙΟΣ ΦΙΛΟΥΜΕΝΟΣ Ο ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΣ

Από μικρός ο Άγιος Φιλούμενος αγάπησε τον Χριστό.  Σε ηλικία δέκα ετών μαζί με τον αδελφό του περίμεναν να αποκοιμηθεί ο μεγαλύτερός τους αδελφός και αυτοί σηκώνονταν και προσεύχονταν κρυφά για ώρες.

Κατάγονταν από το χωριό Ορούντα της επαρχίας Μόρφου.  Καλή παιδαγωγό και δασκάλα της ευσεβείας είχαν τη γιαγιά τους Λωξάντρα, η οποία τους ζητούσε να της διαβάζουν βίους αγίων.

Διαβάζοντας ο άγιος του Θεού Φιλούμενος, τον βίο του Αγίου Ιωάννου του Καυσοκαλυβίτου, ως άλλος μιμητής εκείνου, έκαυσε τις επιθυμίες του κόσμου τούτου.

Τα δίδυμα τέκνα της Μαγδαληνής και Γεωργίου Ορουντιώτη, Φιλούμενος και Ελπίδιος φλεγόμενα από θείο έρωτα, ξεκίνησαν για την παλαίφατη Ιερά Μονή Σταυροβουνίου.

Εκεί παρέμειναν για πέντε χρόνια και μετά ανεχωρήσαν από τη μαρτυρική γη της Κύπρου στην Αγία Γη των Ιεροσολύμων. Ο πατήρ Ελπίδιος μετά από δώδεκα έτη διακονίας στα Ιεροσόλυμα συνέχισε τον εκκλησιαστικό του βίο σε διάφορα μέρη της Ορθοδοξίας και εκοιμήθη στο Άγιον Όρος.

Ο Φιλούμενος έμεινε στην αγία γη για 46 έτη διακονώντας την εκεί αδελφότητα του Πατριαρχείου, ως φύλακας αγίων τόπων, αλλά εξαιρέτως αγίων τρόπων.

Τελευταίος σταθμός της διακονίας του ήταν το Φρέαρ του Ιακώβ, το οποίον έγινε τόπος του μαρτυρίου του.

Στις 29 Νοεμβρίου 1979, ημέρα της ονομαστικής του εορτής, φανατικοί σιωνιστές, που διεκδικούσαν το προσκύνημα ως δικό τους, τον κατέκοψαν την ώρα του εσπερινού.

Αγιοταφίτες πατέρες παρέλαβαν το τίμιό του λείψανο έπειτα από πέντε ημέρες και το ενταφίασαν στην αγία γη.

Κατά την ανακομιδή των λειψάνων του, μετά από τρία έτη, αυτά ευωδίαζαν δείχνοντας την αγιότητά του. 

Η μνήμη του τιμάται την 29η Νοεμβρίου, εξαιρέτως δε στην κοινότητα της Ορούντας με παννύχιο αγρυπνία.

Πηγή: synaxarion.gr

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 

ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ" ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ:
ΕΠΙΛΟΓΗ ΘΕΜΑΤΩΝ

Πρωτ.  Βασίλειος Γιαννακόπουλος

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ-ΤΕΧΝΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ
Πρεσβυτέρα Νικολίτσα Γκοτσοπούλου


ΓΕΝΙΚΗ ΕΠΟΠΤΕΙΑ
+ ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ

ΑΠΟ ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΕ ΚΥΡΙΑΚΗ

ΠΕΙΡΑΣΜΟΙ ΚΑΙ ΘΛΙΨΕΙΣ

Γέροντος Εφραίμ του Κατουνακιώτη

« Η χαρά παρηγορεί, αλλά δεν μας φέρνει κοντά στον Θεό. Σε ξεγελά και ξεχνάς την φιλοπονία, την άρση του σταυρού.

ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ

Εγώ πολλές φορές βλάφτηκα από την πολλή χαρά. Οι θλίψεις, οι πειρασμοί, οι στενοχώριες σε καθαρίζουν και αισθάνεσαι κοντά σου τον Θεό. Ο σταυρός σε κάνει ταπεινό και αυτός φέρνει την ανάσταση. Δεν βλέπεις τι λέει; “Ιδού γαρ ήλθε δια του σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω”.

            Η ζωή μας εδώ είναι ένα συνεχές μαρτύριο. “Στενή και τεθλιμμένη οδός”, η μόνη που οδηγεί στον ουρανό. “Διά πολλών θλίψεων δει υμάς εισελθείν εις την βασιλείαν του Θεού”(Πραξ. 4,22). Γεύθηκα, αδελφοί μου, και δεν περιαυτολογώ και την γλυκύτητα του παραδείσου, αλλά και την πικρία του άδου. Ανέβηκα στα ύψη του ουρανού, αλλά κατόπιν κατέβηκα στα κατώτερα βάραθρα και τάρταρα της κολάσεως».

            Ο συνειδητός μοναχός θα δοκιμάσει τον σταυρό και την ανάσταση σταδιακά. Άλλοτε θα προηγούνται τα θλιβερά και θα ακολουθούν τα ευχάριστα και αντίστροφα. Σε όσους η Χάρις αποδέχεται στο στάδιο της αθλήσεως τους θα συμβαίνουν αυτά, αλλά περισσότερο θα δοκιμάζουν τον σταυρό. Δίκαια μαθαίνομε ότι «ει συναποθάνομεν άρα και συζήσωμεν» (Β΄Τιμ.2,11).

            Υπάρχουν και βαθύτερα νοήματα στις κρίσεις του Θεού, που με πανσοφία ο Δημιουργός ρυθμίζει τα μυστήρια της προνοίας Του. Στους Αποστόλους βλέπομε ότι  δόθηκε δωρεάν η Χάρις στην αρχή, γιατί ήταν τα θεμέλια της νέας αποκαλύψεως, της δημιουργίας της Εκκλησίας. Μετά σήκωσαν οι Απόστολοι τον σταυρό με τους πολλούς διωγμούς, τις ταλαιπωρίες και τα μαρτύρια που υπέστησαν από τα άπιστα έθνη και που τα καλούσαν στην ευσέβεια.

            Στον Γέροντα μας Ιωσήφ προηγήθηκε η Χάρις δωρεάν και μετά η άρση του σταυρού, η περιεκτική φιλοπονία, με την οποία έπρεπε να ολοκληρωθεί η ομολογία του ως πιστού και όχι μισθωτού.

            Αυτή είναι η γενικότερη μορφή της φιλοπονίας. Υπάρχει και η μερική, η οποία αφορά κάθε αγωνιζόμενο που θέλει να λάβει μέρος στο μυστήριο της πίστεως και των θείων επαγγελιών. Στον χώρο της μετανοίας, που ο κάθε πιστός στρατεύεται ανάλογα με την πίστη του, τον ζήλο του, ακόμα και τον χαρακτήρα του, θα δοκιμάσει αυτές τις εναλλαγές της θλίψεως και της παρηγορίας.

            Αυτές οι μεταβολές βρίσκονται στις νόμιμες αλλοιώσεις της κατά Θεόν ζωής, και δεν είναι ψυχολογικές αστάθειες και μεταπτώσεις της ακατάστατης ζωής. Είναι δε επωφελέστατες, γιατί δυναμώνουν το πνευματικό ήθος του αγωνιστού και τον βεβαιώνουν ότι βρίσκεται στον σωστό δρόμο. Τότε λέει με θάρρος «ταύτα πάντα ήλθον εφ’ ημάς και ουκ επελαθόμεθα σου…ελογίσθημεν ως πρόβατα σφαγής» ( Ψαλ. 43, 18-23). Κάποτε μας αφηγήθηκε, ότι υπέφερε δύο φορές από κάποιο σκληρό πειρασμό, που τον εμπόδιζε να λειτουργήσει. Παρά τις επίμονες παρακλήσεις του δεν εισακούστηκε από τον Θεό. Τότε στράφηκε προς τον φύλακα άγγελο και με παράπονο του είπε: « Δεν απεστάλης συ πρός φυλακή και βοήθεια μου; Γιατί δεν με βοηθείς σε αυτή την δοκιμασία;». Πράγματι, αμέσως έφυγε ο πειρασμός και λειτούργησε. Το πνεύμα της απογνώσεως είναι το πιο σκληρό μαρτύριο. Εύχομαι στους πνευματικούς αυτούς αθλητές να μην τους εκλείψει η καρτερία και η επιμονή. « Μακάριος άνθρωπος ον αν παιδεύσης Κύριε και εκ του νόμου σου διδάξης αυτόν» ( Ψαλ. 93,12).

            Συνιστούσε πολύ την υπομονή ως απαραίτητο μέσο σωτηρίας στις θλίψεις ο μακάριος Γέροντας. Μας διηγόταν για την αυστηρότητα και φιλοπονία του Γέροντος μας Ιωσήφ, που ήταν σχεδόν κλεισμένος στον τάφο. Αναφερόταν και σε κάποιον άλλο Γέροντα Γαβριήλ που είχε πόθο να κοινωνεί κάθε ημέρα. Αυτός ο Γέροντας έκανε άκρα νηστεία και αυτό του προκαλούσε φυσιολογικά δυσκολία. Κάποτε τόσος ήταν ο πόνος και η αγωνία του «υπέρ φύσιν» και κοίταζε ψηλά στον ουρανό. Ξαφνικά κάτι τον παρηγόρησε και άρχισε να φωνάζει: «Λουλούδια, λουλούδια, αρώματα» και λέγοντας αυτά παρέδωσε την μακαρία ψυχή του στα πραγματικά λουλούδια της αιωνιότητος.

Σωματική ασθένεια και θεραπεία.

            «Ήδιστα ουν μάλλον καυχήσομαι εν ταις ασθενείαις μου, ίνα επισκηνώση επ’ εμέ η δύναμις του Χριστού» ( Β΄Κορ. 12, 9).

            Από μικρός ο Γέροντας ήταν αλλεργικός. Μας έδειχνε το ένα πόδι, που φαινόταν πάντοτε ερεθισμένο. Όταν η κόπωση αυξανόταν, τότε αυτό ερεθιζόταν περισσότερο και μετέδιδε τα συμπτώματα και στο υπόλοιπο σώμα.

            Όταν και σε μας συνέβαιναν θλίψεις, είτε από κάποια ασθένεια ή άλλη αιτία και προκαλούσαν φόβο ή αποθάρρυνση, μας παρηγορούσε με ένα δικό του περιστατικό που μας δυνάμωνε το ηθικό, αλλά μεγάλωνε και την προθυμία μας.

            «Κάποτε, μας έλεγε, αυτή η αλλεργική ασθένειά μου δυνάμωσε απότομα. Από τους σωματικούς κόπους, γιατί υπηρετούσα δύο Γέροντες, γέμισε το σώμα μου χονδρά σπυριά με ερεθιστική φαγούρα. Τα μάτια μου ακόμα ερεθίστηκαν, και σχεδόν όλο μου το πρόσωπο παραμορφώθηκε.

            Πήγα σιγά-σιγά στο εκκλησάκι μας και με παράπονο άρχισα να κλαίω μπροστά στην εικόνα της Παναγίας μας. “Παναγία μου, Της έλεγα, τώρα θα σου θυμίσω τα λόγια Σου, όταν μας παρηγορούσες, ότι θα είσαι και θα μείνεις πάντοτε η κηδεμόνας, η τροφός και γιατρός μας. Που θα καταφύγω τώρα εγώ ο ταπεινός, όπως είμαι για να βρώ παρηγοριά”.

Αμέσως αισθάνθηκα στην ψυχή μου μία ειρήνη, μία ανακούφιση και όλο μου το σώμα το αισθανόμουν ελαφρό και ευκίνητο. Άρχισα να κινούμαι και να περπατώ με ευκολία! Αυτό ήταν όλο. Απόκτησα την υγεία και την όρεξή μου να συνεχίσω την διακονία μου στους Γέροντές μου».

            Πόση δύναμη περνάμε, όταν μας διηγόταν τόσο ζωντανά την παρουσία της Χάριτος, εάν την επικαλεσθεί κάποιος με πίστη! Ο Γέροντας Εφραίμ είχε υπερβολική αγάπη στην Παναγία. «Τι να κάνω, έλεγε, πολλές φορές όταν λειτουργώ δεν μπορώ να προφέρω το όνομά Της. Όταν Την επικαλούμαι, αισθάνομαι μέσα μου μία πυράκτωση της καρδίας μου».

            «Είχε έρθει μία φορά στην καλύβη μας ένας καλός ψάλτης από τους Δανιηλαίους. Μας πέτυχε στην Λειτουργία. Ορίστε π. Δανιήλ να ψάλλετε το “Άξιον εστί”. Και το έψαλλε. Εκείνη την ώρα ξέρετε τι είπα; Εσύ π. Δανιήλ ψέλνεις και υμνολογείς τον Θεό, δοξάζεις τον Θεό με την καλλιφωνία και την ψαλτική. Εγώ δεν έχω τίποτε άλλο να προσφέρω στον Θεό παρά τον πόνο που αισθάνομαι στο ποδάρι μου. Αν θα με ελεήσει ο Θεός, εξαιτίας του πόνου θα με ελεήσει.

-Γέροντα, τι πειρασμούς περάσατε;

«Θα σας πω το απόρρητο της ζωής μου. Το έκζεμα, αυτή την πληγή που έχω στο πόδι, την έχω από δεκαπέντε χρονών. Δοκίμασα διάφορα φάρμακα. Τίποτε. Τώρα που πέρασε η ηλικία επιδεινώθηκε. Καθήμενος στο κρεβάτι του πόνου, έτσι το λέω εγώ, έχω το πόδι ψηλά και λίγο ανακουφίζομαι. Καθήμενος εδώ δημιουργήθηκε κύστη κόκκυγος. Όταν το σκέπτεσαι αυτό είναι το πλέον φρικωδέστερο. Προκαλεί πολύ πόνο. Σε όποια στάση και αν καθήσεις πονάς. Σε πονά ο γλουτός. Σε προειδοποιεί ότι θα ανοίξει πληγή. Υπομονή, υπομονή. Έως ότου μία φορά δεν άντεξα και έπεσα σε απόγνωση. Μόνο που να σκέφτεσαι την λέξη απόγνωση είναι φρίκη. Είναι γεύση κολάσεως, γεύση γεένης. Κράτησε έξι έως εφτά λεπτά. Μέσα στον πόνο, μέσα στην απελπισία που βρισκόμουν, δεν έλεγα τίποτε στην συνοδία μου. Μία φωνή άκουσα ως αύρα λεπτή. “Έτσι σε θέλει ο Θεός”. Με αυτό πήρα μία βαθιά αναπνοή. “Ε! νάναι ευλογημένο, αφού έτσι με θέλει Ο Θεός. Αλλά δος μου υπομονή, γιατί δεν αντέχω”. Τι να κάνω; Να βγω έξω να κάνω εγχείριση; Ολοι σου λένε εγχείριση να κάνεις. Πως θα βγω όμως;

Σηκώνομαι απελπισμένος και πηγαίνω στο καντηλάκι της Παναγίας. Και το καντηλάκι της Παναγίας, θαυματουργό είναι. Παίρνω λίγο βαμβάκι και αλείφω το μέρος, που είναι η κύστη κόκκυγος, και δεξιά και αριστερά τους γλουτούς. Αυτό το έκανα τρεις ημέρες. Την τρίτη ημέρα άφαντος ο πόνος. Θαυματούργησε η Παναγία. Εφαρμόστηκε η συχνή πατερική ρήση, “υπομονή στις θλίψεις” .

Η σκέπη της Παναγίας πάντα υπάρχει, αλλά δεν την βλεπομε. Τότε την βλέπομε, όταν πρόκειται να πέσομε μέσα στο χάος, στην άβυσσο. Τότε μας απαλλάσσει από την καταβόθρα. Και όχι μόνο αυτό. Το κυριότερο να πούμε. Όταν έφυγαν οι πόνοι, μία χαρά κυκλοφόρησε μέσα μου ως μία πληροφορία, ότι ο Θεός την πολλή Του, την άμετρη αγάπη, την φανέρωσε με το να μου δώσει την πληγή κάτω στο ποδάρι. Και δεν χόρταινα να δοξάζω, να υμνολογώ, να ευγνωμονώ τον Θεό, που μου έδωσε την πληγή.

Γι’ αυτό, καλές είναι οι θλίψεις, καλά τα βάσανα, καλές οι στενοχώριες. Ξέρει ο Θεός, γιατί τις δίνει. Περισσότερο πλησιάζομε τον Θεό με τις θλίψεις. “Εν θλίψει επλάτυνάς με” (Ψαλ.4,2) και κατά το πατερικό “ο φεύγων πειρασμόν επωφελή, φεύγει ζωήν αιώνιον”.

            Γι’ αυτό ο άνθρωπος να μην απελπίζεται. Να μην έρχεται σε απόγνωση με μία αποτυχία. Η αποτυχία μετατρέπεται σε επιτυχία, διότι έτσι γνωρίζεις ποιο είναι το θέλημα του Θεού. Το θέλημα του Θεού, δεν είναι πάντοτε γλυκό. Είναι και πικρό! “Το ποτήριον ο δέδωκε μοι ο πατήρ, ου μή πίω αυτό;” (Ιω.18,11). Διαμέσου του σταυρού ήλθε η ανάσταση. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος επαινεί τον Ιώβ, όχι για την προηγούμενη ζωή του, που ήταν ελεήμων, οικτίρμων, φιλόξενος, της προσευχής, αλλά για την υπομονή, που έκανε στην ασθένεια που του παραχώρησε ο Θεός. “Την υπομονήν Ιώβ ηκούσατε” (Ιακ. 5,11). Με αμεριμνία και με άνεση, δεν πάμε στον ουρανό. Θα δώσουμε αίμα για να πάρουμε πνεύμα.

            Θυμάμαι όταν πήγα στα Ιεροσόλυμα με πλησίασε μία γερόντισσα και ήθελε να μου πει ένα όραμα, που είδε. Είδα Γέροντα τους τρείς Πατριάρχες, Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ μέσα στον παράδεισο. Τους είπα, θέλω να έρθω και εγώ εκεί. Έλα, μου λένε. Από πού; Από τον δρόμο. Ποιό δρόμο; Μου έδειξαν ένα μονοπάτι δεκαπέντε πόντους. Μα αν έρθω από αυτό θα σχίσω τα ρούχα μου. Α!, γερόντισσα, από αυτό ήρθαμε και εμείς.

            Με γλυκίσματα, δεν πάμε στον παράδεισο. Έχει κάτι φαρμάκια! Με αυτά όμως καθαρίζεται η ψυχή».

 ΠΗΓΗ:http://paterikadidagmata.blogspot.gr/

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 

ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ" ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ:
ΕΠΙΛΟΓΗ ΘΕΜΑΤΩΝ

Πρωτ.  Βασίλειος Γιαννακόπουλος

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ-ΤΕΧΝΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ
Πρεσβυτέρα Νικολίτσα Γκοτσοπούλου


ΓΕΝΙΚΗ ΕΠΟΠΤΕΙΑ
+ ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ

ΑΠΟ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΕ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

“Τα εισόδια της Θεοτόκου”

Αν δεν ήσουν Εσύ, τι θα ήταν αλήθεια η ζωή μας;

Εσύ! Η πιο μεγάλη μας χαρά, η πρώτη χαρά του κόσμου όλου. Η πρώτη! Από τότε που σκοτείνιασε ο ήλιος στο τραγικό εκείνο δειλινό του προδομένου Παραδείσου. Από τότε που σκέπασε τον ουρανό και τις καρδιές το βαρύτατο σύννεφο της αμαρτίας, του κακού, του τερατόμορφου θανάτου.

Κι έπειτα ήρθαν εκείνοι οι ατέλειωτοι χειμώνες στις καρδιές και οι θρηνητικοί των παιδιών της Εύας στεναγμοί σ’ όλης της γης τα πλάτη.

Κι έπειτα… ήρθε η δική σου η ώρα.

Το σχέδιο μυστηριώδες και ασύλληπτο είχε ετοιμασθεί πριν ακόμη δημιουργηθεί ο κόσμος. Τι σχέδιο; Σχέδιο, όταν έρθει ο κατάλληλος καιρός, ο ίδιος ο Θεός, ο Δημιουργός των πάντων, να γίνει άνθρωπος, να έρθει ως άνθρωπος επάνω στη γη. Να έρθει γιατί; Όχι απλώς για να επισκεφθεί τη γη. Αλλά να έρθει ελευθερωτής του σκλαβωμένου πλάσματός του, να γίνει λυτρωτής του αποστατημένου κόσμου.

Κι αυτή ακριβώς ήταν η ώρα της νέας Εύας, αυτής της Κόρης της διαλεγμένης από την αγάπη του Θεού και προαιωνίως με σοφία προορισμένης να δώσει σάρκα και οστά στον άσαρκο, να γίνει η επίγεια Μητέρα του Υιού και Λόγου του Θεού, Εκείνου ο Οποίος γεννήθηκε προ πάντων των αιώνων ως Θεός αληθινός εκ μόνου του Θεού Πατρός και ο Οποίος επ’ εσχάτων των αιώνων θέλησε να γεννηθεί και ως άνθρωπος εκ μόνης της Μητρός, διά της δυνάμεως του Αγίου Πνεύματος, «ίνα σωθή ο κόσμος δι’ αυτού» (Ιω. γ΄ 17).

Ήρθε λοιπόν η ώρα της αυγής μετά τη νύχτα την ατελείωτη τόσων αιώνων σκοτεινών, τόσων και τόσων γενεών. Και η ευλογημένη Κόρη, τέκνο προσευχής των δικαίων Ιωακείμ και Άννης, βλέπει το φως του ηλίου στη διεφθαρμένη Ναζαρέτ.

Κι αυτοί οι άγιοι ευγνώμονες γονείς προσφέρουν τώρα στο Θεό το δώρο που Εκείνος τους χάρισε. Την κόρη τη μονάκριβη, την πολυαγαπημένη την οδηγούν στο χώρο του Ναού. Χωρίς να ξέρουν και χωρίς ποτέ να μπορούν να φαντασθούν πως έτσι την βοηθούσαν να ετοιμασθεί γι’ αυτό που είχε εκλεγεί.

Και ετοιμάσθηκε. Χωρίς και η ίδια να γνωρίζει ή να μπορεί να φαντασθεί. Στράφηκε μόνο όλη με όλη της την ύπαρξη προς το Δημιουργό της. Σαν να ήταν φτιαγμένη, λένε οι άγιοι, ολόκληρη από ευγνωμοσύνη. Και σαν να γνώριζε ότι επρόκειτο να γίνει Μητέρα του Θεού. Ετοιμάστηκε τόσο τέλεια, ώστε κι αν ακόμη γνώριζε, λέει ο άγιος Νικόλαος ο Καβάσιλας, τίποτε παραπάνω δεν επρόκειτο να κάνει απ’ ό,τι έκανε. Τόσο τέλεια ήταν η ετοιμασία της. «Και νυμφών και ουρανός ήν αγνοούσα του ηλίου την εξ αυτής εσομένην ανατολήν». Ήταν στολισμένο νυφικό δωμάτιο χωρίς να περιμένει το Νυμφίο· ήταν ουρανός, παρόλο που δε γνώριζε ότι απ’ αυτήν επρόκειτο να ανατείλει ο ήλιος.

Αυτό το υπέρτατο θαύμα τής σε τέλειο βαθμό ετοιμασίας της Παναγίας μας εορτάζουμε κάθε χρόνο με την τόσο γλυκιά εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου, γι’ αυτό και ψάλλουμε: «Σήμερον ο ναός ο έμψυχος του μεγάλου Βασιλέως εν Ναώ εισέρχεται αυτώ ετοιμασθήναι, εις θείαν κατοίκησιν. Λαοί, αγαλλιάσθε». Δηλαδή: Η Παναγία μας, που είναι ο ζωντανός ναός του μεγάλου Βασιλέως, του Θεού, σήμερα μπαίνει στο Ναό των Ιεροσολύμων, ώστε να ετοιμασθεί γι’ αυτόν το μεγάλο βασιλιά, να γίνει κατοικία του Θεού. Γι’ αυτόν λοιπόν το λόγο χαρείτε, λαοί, διότι αυτό θα φέρει τη σωτηρία σας.

Αυτή είναι η εορτή μας και αυτό είναι το θαύμα της ζωής της Παναγίας μας. Γι’ αυτό και είναι χρέος όλων μας όχι μόνο να την ευγνωμονούμε, αλλά και να αγωνιζόμαστε να ζήσουμε όπως Εκείνη έζησε. Διότι, αν δεν ήταν Εκείνη, εμείς θα ζούσαμε ακόμη στο σκοτάδι ορφανοί.

Αν δεν ήσουν Εσύ, Παναγία μας, ποια θα είχαμε Μάνα τέτοιας αγάπης εμείς; Ποια χαρά θα μπορούσε να νιώσει η καρδιά μας; Ποια αγκαλιά θα μας έκλεινε στοργική στις μεγάλες και κρίσιμες ώρες των πόνων; Και ποιο χέρι απαλό με γλυκύτατο χάδι θα σκούπιζε ανάλαφρο των ματιών μας το δάκρυ;

Αν δεν ήσουν Εσύ, Παναγία, αν δεν ήσουν Εσύ, η χαρά των αγγέλων, η γλυκιά χαρμονή, η στοργή και η ελπίδα και το φως στην ασέληνη νύχτα, στο πυκνότατο σκότος των πολλών πειρασμών της θλιμμένης ζωής μας…

Αν δεν ήσουν Εσύ, οδηγός των βημάτων μας, ασταθών και τρεμάμενων, οδηγός προς Εκείνον που είναι η ζωή και η μόνη ατελείωτη κι αιώνια χαρά μας, τον Υιό και Θεό σου…

Αν δεν ήσουν Εσύ…

Αλλά είσαι! Εσύ! Η γλυκιά μας Μητέρα.

Εσύ! Η χαρά μας.

Έλα πάλι, σκύψε με την τόση σου αγάπη και κάνε μας έτοιμους και πάρε μας τότε, στον καιρό της εξόδου μας, κράτησέ μας κοντά Σου, για να ‘μαστε πάντα μες στο φως και τη δόξα του δικού σου Υιού, του απείρου Θεού μας.

http://www.xfd.gr

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 

ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ" ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ:
ΕΠΙΛΟΓΗ ΘΕΜΑΤΩΝ

Πρωτ.  Βασίλειος Γιαννακόπουλος

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ-ΤΕΧΝΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ
Πρεσβυτέρα Νικολίτσα Γκοτσοπούλου


ΓΕΝΙΚΗ ΕΠΟΠΤΕΙΑ
+ ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"Είπε τη Εκκλησία" ΜΕΡΟΣ 3ον

  ΟΛΑ ΣΤΟ ΦΩΣ! 

ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΑΣ ΜΑΣ ΚΡΙΝΟΥΝ! 

 ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ: 

_____ Στην προχθεσινή και τήν χθεσινή ανάρτηση σας παρουσιά- σαμε δείγματα του νέου εκκλησιαστικού Ήθους, το οποίον σιγά-σιγά διαμορφώνεται δυστυχώς καί μέσα στους κόλπους της Ιεραρχίας! Ακούγεται παράλογο ή καί παράδοξο! Παρά ταύτα είναι μια πραγματικότης! Το είδατε στην  αλληλογραφία της 17ης και της 18ης Νοεμβρίου μέ τους Ιεράρχες "Χ" και "Ψ", όπου ένας νεώτερος Ιεράρχης, μας εχαρακτήρισε, εμμέσως πλήν σαφώς,"αναίσχυντο", ο δέ έτερος μας έκοψε και την "καλημέρα" !!!!!!   
__________Σήμερα σας παρουσιάζουμε την αλληλογραφία μας με ένα άλλο Ιεράρχη. Τον ονομάζουμε "Ω", επειδή δεν θέλουμε να εκθέσουμε τα πρόσωπα! Αυτός ανήκει στούς μεσήλικες. Είναι γύρω στα πενήντα (50), έχει δε μόλις επτά (7) χρόνια στην Αρχιερωσύνη! Διαθέτει τίτλους επιστημονικούς και, όπως λέγεται, είναι και υποψήφιος για τον Αρχιεπισκοπικό Θρόνο, όταν αυτός χηρεύσει! Κι εδώ σκοπός μας είναι να καταγράψουμε πράξεις αήθεις προς το εκκλησιαστικό Ήθος. 
_________Ο καλός αυτός Αδελφός μας συχνά εκπροσωπεί την Εκκλησία της Ελλάδος σέ Θεολογικούς Διαλόγους. Η αναξιότης μας προσφάτως τοποθετήθηκε Μέλος της Συνοδικής Επιτροπής των Διορθοδόξων Σχέσεων. Ως εκ τούτου η σχέσις μας με τον συγκεκριμένο αυτό Αδελφό εμφανίζεται κάθε φορά, που στην Επιτροπή Διορθοδόξων κατατίθενται οι Εκθέσεις των Αντιπρο- σωπειών μας στους θεολογικούς Διαλόγους. Εκείνοι μας ενημε-ρώνουν σχετικά κι εμείς προβαίνουμε σε κρίσεις κλπ. ως πρός τα αποφασισθέντα, εν συνεχεία δε εισηγούμεθα, ως Επιτροπή, πρός τήν Διαρκή Ιεράν Σύνοδον διά τά περαιτέρω. 

________Η αιτία μιάς κάποιας αντιπαραθέσεώς  μας με τόν Αδελφόν "Ω" ήταν μια επιστολή μας πρός Αυτόν, διά της οποίας τον παρεκαλέσαμε να μας διευκρινήσει κάποιες θέσεις του επάνω σε θέματα του Διαλόγου Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών. Ήταν Πρόεδρος της Αντιπροσωπείας μας στο Αμμάν της Ιορδανίας, όπου περί τα τέλη του παρελθόντος Σεπτεμβρίου συνήλθε η εν λόγω Επιτροπή. Εκείνος, αντί να μας απαντήσει επί της ουσίας, στην επιστολή του καταπιάνεται με θέματα των τύπων, αποφεύγοντας να μας δώσει μια σαφή απάντηση επί των τεθέντων ερωτημάτων μας. Ας σημειωθή, ότι το ύφος του είναι υπεροπτικό, ειρωνικό, απαράδεκτο! Σήμερα σας παραθέτουμε την σχετική αλληλογραφία καί με την σημερινή ανάρτησή μας Νο 3 κλείνουμε τη σειρά  "ειπέ τη Εκκλησία"
___________Ακολουθώντας και στην περίπτωση αυτή την εντολή του Κυρίου, απευθυνόμεθα, λοιπόν, και πάλι στην Εκκλησία, δηλ. στούς πιστούς, και καταγγέλλουμε την αήθη συμπεριφορά ενός ακόμη υπεροχικού εκκλησιαστικού προσώπου.

«Εάν ο αδελφός σου αμαρτήση, πήγαινε και έλεγξέ τον, όταν θα είσθε οι δυο σας μόνοι.  Εάν σε ακούση, τότε εκέρδισες τον αδελφόν σου.  Εάν δεν σε ακούση, τότε πάρε μαζί σου ακόμη ένα ή δύο, δια να πιστοποιηθή κάθε πράγμα από το στόμα δυο ή τριών μαρτύρων.  Εάν όμως δεν τους ακούση, τότε να το πης εις την εκκλησίαν· εάν δε και την εκκλησίαν δεν ακούση, τότε να τον θεωρής ως εθνικόν ή τελώνην…..» (Ματθαίου,κεφ. 18, στ. 15-17).

 ________Επαναλαμβάνουμε, ότι στο χέρι σας, αγαπητοί μου αναγνώστες, είναι να κάμετε τις δικές σας εκτιμήσεις! Σημειώστε, παρακαλώ, ότι σχόλια στο Blog δεν καταχωρίζονται πιά. Ευχαρίστως όμως θα δεχθούμε επικριτικές ή και επικροτικές (από το επικροτώ) επιστολές, υπό τον όρο ότι δεν θα είναι ανώνυμες.

Αίγιον, 19 Νοεμβρίου 2014

+ Ο Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιος

 *************************

1η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ  

Δευτέρα, 15 Σεπτεμβρίου 2014

Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην  "Ω"

           Σεβασμιώτατε,

             Θα έχετε λάβει γνώσιν, ότι η ΔΙΣ ώρισε την ελαχιστότητά μου  ως Σύνδεσμον Αυτής μετά της Επιτροπής Διορθοδόξων κλπ. Σχέσεων. Υπό την ιδιότητα ταύτην εζήτησα και έλαβον τα σχετικά με την σήμερον συνερχομένην εις το Αμμάν της Ιορδανίας Μικτήν Επιτροπήν του Θεολογικού Διαλόγου μεταξύ  Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών.

           Μετά προσοχής, λοιπόν, ανέγνωσα  τα έγγραφα ταύτα, μάλιστα δε το υπ’αριθμ. Πρωτ. 481/2014 Υμέτερον προς τον Μακαριώτατον Αρχιεπίσκοπον κ. Ιερώνυμον.

                    Ομολογώ και δεν αποκρύπτω από την αγάπην Σας, το γεγονός ότι εις τινα σημεία του το περιεχόμενον του εγγράφου τούτου με επροβλημάτισε πολύ. Απευθύνομαι, λοιπόν, εν αγάπη πρός Υμάς και παρακαλώ, εάν δεν γίνωμαι ενοχλητικός, να λάβω μερικάς διευκρινήσεις ως ακολούθως:

1.     ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟΝ ΤΗΣ ΡΑΒΕΝΝΑΣ.

 Ασχέτως προς τας υπό του Μακαριωτάτου Πατριάρχου Μόσχας κ.κ. Κυρίλλου επ’ αυτού διατυπωθείσας απόψεις η ενστάσεις, Σας ερωτώ: Δι’ Υμάς προσωπικώς και διά την Εκκλησίαν της Ελλάδος το κείμενον τούτο είναι αποδεκτόν;

Εκ του περιεχομένου του υμετέρου εγγράφου, φρονώ ταπεινώς, ότι αναδύεται μία σύγχυσις. Κατ’ αρχήν δεν είναι μόνον ο Πατριάρχης Μόσχας, όστις απορρίπτει το κείμενον της Ραβέννας! Εξ όσων γνωρίζω άπασαι αι κατά τόπους Ορθόδοξοι Εκκλησίαι έχουν απορρίψει, πανηγυρικώς μάλιστα, και έχουν καταδικάσει το κείμενον τούτο από της πρώτης στιγμής, αφ’ ης συνετάγη. Υμείς εμφανίζεσθε ως απορρίπτων ωρισμένας  αντιρρήσεις του ως είρηται Πατριάρχου, αλλ’ ουχί αυτό τούτο το κείμενον της Ραβέννας. Μάλιστα, τολμώ να είπω, ότι εμφανίζεσθε, εάν δεν πλανώμαι, ως υπέρμαχος τούτου! Αλήθεια, λοιπόν, «...αι λοιπαί Ορθόδοξοι Εκκλησίαι, ουδεμίαν επιφύλαξιν έχουν διατυπώσει μέχρι σήμερον επί του Κειμένου της Ραβέννας», (Βλ. υμέτερον έγγραφον σελ.5). Δύνασθε να με διαβεβαιώσητε, άγιε Αδελφέ, περί του αντιθέτου; Υπάρχει δηλ. Ορθόδοξος Εκκλησία, ήτις έχει αποφανθή επισήμως υπέρ του Κειμένου της Ραβέννας; Εάν όχι, τότε το Υμέτερον κείμενον είναι παραπλανητικόν! Επαναλαμβάνω, λοιπόν, τον ισχυρισμόν μου, ότι, εάν δεν πλανώμαι, εμφανίζεσθε ως υπέρμαχος του Κειμένου της Ραβέννας!  Τούτο τολμώ να είπω, όχι απλώς, διότι ουδαμού φαίνεται να υπάρχη κάποια επιφύλαξις εκ μέρους της Σεβασμιότητός Σας δια το Κείμενον της Ραβέννας, αλλά πολλώ μάλλον, καθ’ όσον εις την ακροτελεύτιον παράγραφον του εγγράφου Σας, διαλαμβάνονται επί λέξει τα εξής: «Τέλος, δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει ότι όλοι όσοι προσπαθούν να υποδαυλίσουν την πορείαν του συγκεκριμένου Θεολογικού Διαλόγου, στηριζόμενοι στην απόρριψη Κειμένου της Ραβέννας, εξυπηρετούν σκοπιμότητες του Πατριαρχείου Μόσχας και κινούνται κατά των κανονικών και θεσμικών προνομίων του Οικουμενικού Πατριαρχείου». Εάν ορθώς κατανοώ τους λόγους Σας, Σεις, κατακρίνοντας τους απορρίπτοντας το κείμενον της Ραβέννας, εμμέσως πλην σαφώς  τοποθετείσθε υπέρ του επιμάχου τούτου κειμένου! Επ’ αυτού, λοιπόν, του σημείου θα ήθελα να έχω μίαν σαφή τοποθέτησιν εκ μέρους Σας.

 

2.     ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΣΥΝΕΧΙΣΕΩΣ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ.

  Σκοπός της εν Αμμάν Συναντήσεως  Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών, ως υπολαμβάνω, είναι η περαιτέρω επεξεργασία των θέσεων του κειμένου της Ραβέννας. Εάν δεν πλανώμαι, διερωτώμαι: Ενδείκνυται  άραγε η συμμετοχή μας εις τον Διάλογον αυτόν, εφ’ όσον το θέμα τούτο πλήττει αυτήν ταύτην την Ορθόδοξον Παράδοσιν; Η υφ’ Υμών διατυπουμένη άποψις, καθ’ ην  τα  κείμενα ταύτα θεωρούνται ως «Κείμενα εργασίας (Works texts)» ουδόλως με πείθει! Αγνοείται άραγε, ότι οι Ρωμαιοκαθολικοί επί των κειμένων τούτων όχι μόνον θεμελιώνουν, αλλά και  προωθούν τας θεωρίας των περί «Πρωτείου του Πάπα»;  Πληροφορούμαι, ότι οι εκπρόσωποι των Σλαβοφώνων Ορθοδόξων Εκκλησιών δεν πρόκειται να συμμετάσχουν εις τας εργασίας της εις Αμμάν  συνερχομένης Μικτής Επιτροπής. Είναι αρκετόν άραγε δια την συμμετοχήν μας, το γεγονός ότι ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος πιέζει δια την συμμετοχήν μας εις την Επιτροπήν ταύτην;  Εκ του περιεχομένου του εγγράφου Σας αναδύεται, δυστυχώς, μία  υπερβολική  συνηγορία υπέρ του Οικουμενικού Θρόνου! Δεν  προκαλεί εις την αγάπην Σας ποιάν τίνα ενόχλησιν, το γεγονός, ότι ο Οικουμενικός μας Πατριάρχης υπερβαίνει ενίοτε τα όρια της υπεροχικής δικαιοδοσίας Του; Ηρωτήθησαν άραγε οι Προκαθήμενοι των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών περί της εις Ιεροσόλυμα πραγματοποιηθείσης Συναντήσεώς Του μετά του Πάπα της Ρώμης; Έδωκαν την συγκατάθεσίν των; Δεν  προκαλεί επίσης εις την αγάπην Σας ποιάν τινα ενόχλησιν, το γεγονός, ότι ο Οικουμενικός μας Πατριάρχης συμπεριφέρεται ενίοτε ως «ο Πάπας της Ανατολής»; Ανεγνώσατε μήπως την καινοτόμον «θεολογικήν πραγματείαν», ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης τυχγάνει «Primus sinus pares»; Συμφωνείτε άραγε με την επίσκεψίν Του εις την Συναγωγήν των Εβραίων εις την Ν. Υόρκην;  Συμφωνείτε επίσης με την προσφοράν του Κορανίου ως Πατριαρχικόν Δώρον εις Μουσουλμάνον κοινωνικώς υψηλά ιστάμενον; Ως Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής εγκρίνετε άραγε τον χαρακτηρισμόν του Κορανίου ως «το άγιον Κοράνιον», ως εξήλθεν εκ των πατριαρχικών χειλέων εκφερομένου; Δεν έχετε κατανοήσει άραγε, ότι η εποχή μας αναζητεί εκκλησιαστικά πρότυπα μιας θυσιαστικής διακονίας και όχι βεβαίως μιας προκλητικής εις μεγαλοπρέπειαν και μεγαλομανίαν, πολυδαπάνου δε, προβολής  των εκκλησιαστικών μας Ταγών, τουθ’ όπερ χαρακτηρίζει τον ημέτερον Πατριάρχην;

         Εἰς τον Θεόν οφείλομεν την λατρείαν! Εις τα πρόσωπα μόνον τον σεβασμόν!

         Ως Μέλος της Επιτροπής Διορθοδόξων κλπ. Σχέσεων θα ήθελα να έχω εκ μέρους Σας μίαν πληρεστέραν και σαφή ενημέρωσιν επί των ανωτέρω.

    Επί δε τούτοις, κατασπαζόμενος εν Κυρίω την Υμετέραν Σεβασμιότητα, διατελώ 

Μετά της εν Κυρίω αγάπης

+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΙΣ προς ενημέρωσιν:  Προς την Δ.Ι.Σ.-  Εις Αθήνας

1η ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ "Ω" 

……, 23/9/2014

Προς

Τον Σεβασμιώτατον

Μητροπολίτην Καλαβρύτων και Αιγιαλείας

Κύριον Αμβρόσιον

Εις ΑΙΓΙΟΝ

Σεβασμιώτατε

          Έλαβα την από 15^ης Σεπτεμβρίου Επίστολήν Σας, την οποίαν κοινοποιείτε και προς την Δ..Ι.Σ. και ενώ αρχικώς σκέφτηκα ότι ουδεμίας απαντήσεως χρήσζει, κατόπιν αρκετής σκέψεως και προβληματισμού και ύστερα από όσες ανακρίβειες αναφέρατε σ’αυτήν, απεφάσισα ότι έπρεπε να Σας δώσω κάποιες απαντήσεις, προς άρσιν κάθε παρεξηγήσεως.

1.     Εισαγωγικά.

α)  Διερωτώμαι με ποιο τρόπο πληροφορηθήκατε προσωπική επιστολή, την οποίαν απήυθηνα στον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών (481/2014), αλλ’ όμως αυτό είναι άλλο ζήτημα, το οποίο αφορά αφενός την μεταξύ εμού και του Μακαριωτάτου προσωπική αλληλογραφία, και αφετέρου την φερεγγυότητα και το αξιόπιστο των Συνοδικών Υπηρεσιών.

β)   Ο σχολιαμός μου στην επιστολή του Μακαριωτάτου Πατριάρχου Μόσχας, ήταν απαραίτητος, από τη στιγμή που αφορούσε τόσο την επικείμενη συνάντηση στο Αμμάν της Ιορδανίας (19-23 Σεπτεμβρίου ε.ε.), όσο και για τις αναντιστοιχίες που αναφέρει, ως προς την όλη πορεία του συγκεκριμένου Διαλόγου.  Νομίζω ότι γνωρίζετε «διά χειρός…» (;;;) τόσο το περιεχόμενο του γράμματος του Μακαριωτάτου Μόσχας, όσο και το περιεχόμενο του σχετικού υπομνήματός μου, γι’ αυτό και δεν χρειάζονται επιπλέον αναφορές και αναλύσεις.

γ)  Η συμμετοχή μου στη συνάντηση του Αμάν, όπως και σε όλες τις άλλες συναντήσεις, πραγματοποιείται κατόπιν Αποφάσεως και Εντολής της Δ.Ι.Σ. (βλ. 4317/1826/14-10-2013, 3905/1810/1-9-2014) και δεν αποτελεί δική μου προσωπική ή ατομική απόφαση.

δ)  Το αν ενδείκνυται ή μη να συνεχίσει τη συμμετοχή Της η Εκκλησία της Ελλάδος στον συγκεκριμένο Διάλογο, δεν είναι απόφαση δική μου, αλλά της Εκκλησίας και μάλιστα της Ι.Σ.Ι.

2.     Για το Κείμενο της Ραβέννας.

α) Τις προσωπικές μου θεωρήσεις και θεολογικές εκτιμήσεις για το Κείμενο της Ραβέννας, τις εξέθεσα δημοσίως και γραπτώς τόσο στο Περιοδικό «ΕΚΚΛΗΣΙΑ» του έτους 2009, όσο και σε δυο συνεδριάσεις της Ι.Σ.Ι. των ετών 2009 και 2010.

β)   Τα όσα επικριτικά και τις όποιες επιφυλάξεις εξέφρασαν, οι Σεβ. Μητροπολίτης Κυθήρων κ. Σεραφείμ και Ελλογιμ. Καθηγητής κ. Δημήτριος Τσελεγγίδης, σχετικά με τις θετικές απόψεις μου για το Κείμενο της Ραβέννας, εξέτασε η Δ.Ι.Σ. και απεφάνθη συνοδικώς, ότι «ουδεμία εκκλησιολογική εκτροπή υφίσταται στον Σεβ. Μητροπολίτην Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομον» (βλ. Δελτίο Τύπου Δ.Ι.Σ. της 11^ης Οκτωβρίου 2010).

γ)   Για το ίδιο θέμα, δύο Συνοδικά Μέλη, οι Σεβ. Μητροπολίται Καστορίας κ. Σεραφείμ και Πειραιώς κ. Σεραφείμ, ανέφεραν αντίστοιχα, κατά τη διάρκεια συνεδριάσεων της Δ.Ι.Σ., ο μέν πρώτος ότι, «ο Άγιος Μεσσηνίας κρατά ανόθευτη την Παράδοση της Αγίας μας Εκκλησίας», ο δε δεύτερος, ότι «δηλώνω για μια ακόμη φορά την εμπιστοσύνη μουστα κείμενα του Αγίου Μεσσηνίας, τον οποίον θεωρώ αξιολογώτατον επιστήμονα και θεολόγο» (!!!)… «απορία ψάλτου βηξ».

δ)  Ως προς την επίσημη θέση της Εκκλησίας της Ελλάδος έναντι του Κειμένου της Ραβέννας, Σας πληροφορώ, ότι ουδέποτε η Εκκλησία μας, ως καλώς γνωρίζετε και Σείς, εξέφρασε θέση θετική ή αρνητική –επί κειμένων που αφορούν διμερείς Θεολογικούς Διαλόγους ή την Οικουμενική Κίνηση, και ορθώς έπραξε, γι’ αυτό, ακολουθούσα την ίδια πάγια τακτική Της, δεν απεφάνθη και επί του συγκεκριμένου Κειμένου.

Επειδή όμως διέβλεψα ότι το ζήτημα, σχετικά με το Κείμενο της Ραβέννας (2007) , τείνει να λάβει έκταση, που μπορεί να είχε άσχημες εξελίξεις καις την εσωτερική ενότητά μας, επρότεινα εις τους Σεβ. Προέδρους των αντιστοίχων Συνοδικών Επιτροπών Διορθοδόξων και Δογματικών Ζητημάτων, να συγκροτήσουν μια Θεολογική Επιτροπή  (η οποία θα αποτελείτο από ιστορικούς, δογματολόγους, και πατρολόγους), προκειμένου να εκπονηθεί ένας θεολογικός υπομνηματισμός επί του Κειμένου, για να υπάρχει ένα σχετικό θεολογικό κείμενο.

Δυστυχώς όμως η πρότασή μου απορρίφθηκε ή για να μην πω, ότι την αντιμετώπισαν και οι δυο Πρόεδροι με απαξιώση!!!

Και τώρα, προσπαθείτε Σεις, να με φέρετε και απολογούμενο…  «ο νοών νοείτω»…!!!

ε)   Ουδεμία γραπτή συνοδική αναφορά υφίσταται περί μη αποδοχής ή αναγνωρίσεως του Κειμένου της Ραβέννας, από τις άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες.  Προφορικώς το Πατριαρχείο Μόσχας και το Πατριαρχείο της Γεωργίας, δήλωσαν στη συνάντηση του Αμμάν, τη μη αποδοχή του Κειμένου,  αυτή όμως η τοποθέτησή τους δεν είναι δεσμευτική ούτε για τις λοιπές Ορθόδοξες Εκκλησίες, όπως και για πολλά άλλα θέματα, ούτε αναστέλλουν την πορεία και τις εργασίες της Μικτής Θεολογικής Επιτροπής του Διαλόγου.

3.     Για τη συνάντηση στο Αμμάν.

α)    Όσα αναφέρετε γι’ αυτή τη συνάντηση είναι μη ορθά και μάλλον απηχούν δημοσιογραφικές πληροφορίες και επιπόλαιες εκτιμήσεις.

β)   Συμετέσχον όλες οι Ορθόδοξες Εκκλησίες, ακόμη και η εκκλησία της Τσεχίας, και μόνον η Εκκλησία της Βουλγαρίας δε συμμετείχε, η οποία γραπτώς δήλωσε ότι η απουσία της οφείλεται εις την μη λήψιν της αντιστοίχου προσκλήσεως, λόγω αλλαγής του e-mail των Εκπροσώπων Της, το οποίο δεν γνωστοποίησαν στη Γραμματεία του Διαλόγου.  Τις λεπτομέρειες της συναντήσεως θα τις πληροφορηθείτε από την Έκθεση, είτε ως Μέλος της Δ.Ι.Σ., είτε ως Μέλος της Επιτροπής Διορθοδόξων, την οποία θα καταθέσω, εν ευθέτω χρόνω.

γ)   Δεν γνωρίζω αν το Οικουμενικό Πατριαρχείο «πιέζει» για τη συμμετοχή μας.  Πάντως, η συγκεκριμένη Ολομέλεια της Μικρής Θεολογικής Επιτροπής, ήταν προγραμματισμένη από διετίας τουλάχιστον.

4.     Για τις προσωπικές μου εκτιμήσεις …. και για τις εκτιμήσεις Σας.

α)   Όταν κρίνω κάποια Κείμενα, δεν ενδιαφέρομαι για το ποιος το έγραψε, αλλά για το περιεχόμενο του κειμένου.  Με βάση λοιπόν αυτή την αρχή, αξιολογώ το κείμενο και τοποθετούμαι πέραν από πρόσωπα και μόνο για θεσμικά θέματα,  αυτές δε τις προσωπικές μου εκτιμήσεις, για τις συνέπειες κάποιων ενεργειών ή αποφάσεων, δεν τις θέτω υπό την κρίση ή την αίρεση κανενός.  Εύχομαι να μην επαληθευθώ όμως, ως προς το τι επιδιώκει το Πατριαρχείο Μόσχας έναντι του Οικουμενικού Πατριαρχείου, κάτι το οποίο θα έβλαπτε ολόκληρη την Ορθοδοξία, όπως και κατά το παρελθόν.

Για τη σοβαρότητα του θέματος δεν δημοσίευσα αυτές τις τοποθετήσεις μου, για να μην κάνω περισσότερο κακό στις σχέσεις των δυο Εκκλησιών (Οικουμενικό Πατριαρχείο και Μόσχας) ή εμπλέξω και την Εκκλησία της Ελλάδος σε μια τέτοιου είδους διαμάχη.

β)   Ποτέ δεν κρίνω ενέργειες άλλων Προκαθημένων ή Αρχιερέων άλλων Εκκλησιών, γι’ αυτό και δεν απάντησα στο Συνοδικό Κείμενο του Πατριάρχου Μόσχας, περί του «Πρωτείου στο Παγκόσμιο Επίπεδο», το οποίο Σας διαβεβαιώ ότι είναι πλήρες από ιστορικές, θεολογικές και εκκλησιολογικές ανακρίβειες.

Σεβασμιώτατε,

Πριν κλείσω την παρούσα επιστολή μου, με σεβασμό προς το πρόσωπό Σας, θα ήθελα να Σας πω και τα παρακάτω προσωπικά:

Ένας άνθρωπος της ηλικίας Σας, της πείρας και της πολυετούς διακονίας Σας στο χώρο της Εκκλησίας, και μάλιστα σε θέσεις νευραλγικές, δεν επιτρέπεται να ενεργεί τόσο ασύνετα, επιπόλαια και ανεύθυνα, πριν δηλαδή διασταυρώσει ή πληροφορηθεί και από την altera parte τα γεγονότα, στηριζόμενος αποκλειστικά και μόνο σ’ ένα κείμενο ή σε δημοσιογραφικές πληροφορίες ή αναφορές άλλων ανευθύνων, ιδιαιτέρως όταν πρόκειται για τόσο λεπτά και ευαίσθητα ζητήματα της Εκκλησίας μας.

Επειδή δε, όσον αφορά εις το πρόσωπόν μου, είναι η δεύτερη φορά που ενεργείτε με αυτόν τον επιπόλαιο τρόπο απευθυνόμενος προς την Δ.Ι.Σ. , πρέπει να γνωρίζετε , ότι το «δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού»!!!

Αυτά …. «εστι δε και άλλα πολλά» !!!

Θα μπορούσα τέλος να δεχθώ, ότι εκ της θέσεώς Σας, ως μέλος των Συνοδικών Διορθοδόξων και Διαχριστιανικών Σχέσεων, ενδιαφέρεσθε να πληροφορηθείτε όλα τα ανωτέρω, το επικριτικό, ειρωνικό και λίαν δεικτικό όμως ύφος της επιστολής Σας, δεν μου το επιτρέπουν.

Ελάχιστος εν Χριστώ αδελφός

+ Ο Μητροπολίτης «Ω»

Κοινοπ. : Προς την Δ.Ι.Σ. εις ΑΘΗΝΑΣ.

2α ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ  

   

                                                                                          Πέμπτη, 2 Οκτωβρίου 2014

Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην  "Ω"

Με προσοχήν ανέγνωσα την από 23ης-09-2014 απαντητικήν επιστολήν και Σας απευθύνω τας ευχαριστίας μου δια την καλωσύνην, την οποίαν είχετε να μου απαντήσετε.

Δεν δύναμαι παρά ταύτα να Σας αποκρύψω, ότι το περιεχόμενόν της με έθλιψεν κατάκαρδα! Καταδεικνύει, ότι η επισκοπική Σας καρδία είχε κυριευθή από οργήν, όταν συνετάσσετο η προς με απάντησίς Σας. Ερευνών τα κατ’ εμέ δεν κατώρθωσα να κατανοήσω την αιτίαν! Ανέγνωσα και πάλιν την προς Υμάς επιστολήν μου. Δεν περιείχε τι το προσβλητικόν δι’ Υμάς! Δεν ανεκάλυψα τι «το επικριτικό, ειρωνικό και λίαν δεικτικό ύφος» εις την προς Υμάς επιστολήν μου! Όσον δ’ αφορά την απορίαν Σας πως περιήλθεν εις γνώσιν μου η προς τον Μακαριώτατον Αρχιεπίσκοπον κ. Ιερώνυμον προσωπική αναφορά Σας, έχω την τιμήν να Σας πληροφορήσω, ότι  παρεκάλεσα τον Θεοφ. Αρχιγραμματέα να μου δώση ο,τι σχετικόν με την εν Αμμάν της Ιορδανίας Σύναξιν της Επιτροπής Διαλόγου, άτινα και παρέλαβον υπό την ιδιότητα του Συνοδικού Συνέδρου. 

Τα δια της επιστολής Υμών τε και ημών θιγόμενα ουσιώδη θέματα, ως επί παραδείγματι το της Ραβέννας, επιφυλάσσομαι να τα συζητήσωμεν συνοδικώς η και να τα θέσω υπό την κρίσιν του πληρώματος της Εκκλησίας . 

 Σήμερον έχω την τιμήν να Σας παρακαλέσω, όπως ευαρεστηθήτε και μου γνωστοποιήσετε τι ακριβώς και όσα ακριβώς υποννοείτε εις την ακροτελεύτιον έκφρασιν, δια της οποίας και επισφραγίζετε την επιστολήν Σας, δηλ.  το

«Αυτά ..........έστι δε και άλλα πολλά»!!!  

Επειδή εκλαμβάνω ως ευθείαν απειλήν -και ουχί απλώς ως ανάδελφον έκφρασιν- την πρότασιν Υμών ταύτην, Σας παρακαλώ -το συντομώτερον δυνατόν- να με πληροφορήσετε περί του  τι ακριβώς εννοείτε υπό το εκφραστικόν τούτο σχήμα.

 Επί δε τούτοις διατελώ

Ελάχιστος εν Χριστώ Αδελφός

+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΙΣ προς ενημέρωσιν:  Προς την Δ.Ι.Σ.-  Εις Αθήνας

********************

                         2α  ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ "Ω" 

Εν……………, 17^η Οκτωβρίου 2014

Προς

Τον Σεβασμιώτατον

Μητροπολίτην Καλαβρύτων και Αιγιαλείας

Κύριον Αμβρόσιον

Εις ΑΙΓΙΟΝ

Σεβασμιώτατε,

          Εις απάντησιν, της από 2ας Οκτωβρίου ε.ε., επιστολής Σας, αναφέρω τα ως κάτωθι:

1.                 Ως προς τον τρόπον με τον οποίον λάβατε το αντίγραφο της επιστολής μου (αριθμ. Πρωτ. 481/2014) προς τον Μακαριώτατον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμον Σας γνωστοποιώ, ότι ο Γραμματεύς της Συνοδικής Επιτροπής Διορθοδόξων και Διαχριστιανικών Σχέσεων Πανοσιολ. Αρχιμ. Ιγνάτιος Σωτηριάδης, ενώπιον του τ. Αρχιγραμματέως της Ιεράς Συνόδου και νυν Μητροπολίτου Ν. Ιωνίας και Φιλαδελφείας κ. Γαβριήλ, ανέφερε ότι Σας παρέδωσε την παραπάνω Επιστολή μου, κατόπιν φορτικής πιέσεώς Σας προς αυτόν.

          Επιπλέον απεδέχθη ότι ενήργησα αφ’ ενός άνευ αδείας υπό του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου ή υπό του τότε Αρχιγραμματέως και νυν Μητροπολίτου Ν. Ιωνίας και Φιλαδελφείας και αφ’ ετέρου άνευ ενημερώσεως και του Σεβ. Μητροπολίτου Περιστερίου κ. Χρυσοστόμου, Προέδρου της ως άνω Συνοδικής Επιτροπής.

          Κρίνετε λοιπόν Εσείς ποιος ψεύδεται και ποιος αληθεύει….!!!!

         

2.      Ως προς το τι εκφράζεται η υπονοείται με την φράση μου «Αυτά … εστι δε και άλλα πολλά» !!!,  Σας πληροφορώ, ότι η γενικότερη συμπεριφορά Σας έναντι εμού δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και τόσο αδελφική ή τουλάχιστον φιλάδελφος, γεγονός το οπο0ίο επιβεβαιώνεται από τις παρακάτω ενέργειές Σας, τόσο κατά το παραλθόν όσον και κατά το πρόσφατο παρόν.  Και συγκεκριμένα:

          α)  Μια εβδομάδα προ των Αρχιεπισκοπικών Εκλογών του έτους 2008, συζητούσατε εντός του Μητροπολιτικού Ναού Αθηνών και υποδεικνύατε σε κληρικό να μου επιστήσει την προσοχή, γιατί κυκλοφορεί φωτογραφία μου με λαϊκή ενδυμασία και μια ξανθή γυναίκα στην παραλία της Καλαμάτας.  Τοιαύτη φωτογραφία ούτε υφίσταται, ούτε ποτέ ενεφανίσθη, μάλιστα μετά παρέλευση 6 ετών ακόμη!!!.

          Πως είναι δυνατόν να υιοθετείτε τις οποιεσδήποτε «φήμες» ή ανεύθυνες ειδήσεις άκριτα και να τις θεωρείτε ως πραγματικά γεγονότα και μάλιστα για να τις χρησιμοποιείτε, προκειμένου να μου επιστήσετε την προσοχή, ως προς την εν γένει συμπεριφορά μου;

          β)  Το έτος 2010 (Απρίλιος) , με έγγραφό Σας στην Δ.Ι.Σ. με καταγγείλατε, ότι συμμετέχω σε τελετές και εκδηλώσεις μασωνικών σωματείων, υιοθετώντας άκριτα απόψεις ενός ατόμου, το οποίο δεν σεβάστηκε στα όρια της τοπικής κοινωνίας, ούτε την ιδιότητά της, ούτε βέβαια και τη δήθεν ιδεολογική του τοποθέτηση, επειδή προσεβλήθησαν προσωπικά του συμφέροντα και ιδιοτέλειές του.

          Και ενώ με τον πλέον επίσημο τρόπο, με καταγγείλατε εις την Δ.Ι.Σ. , θεωρήσατε ότι το θέμα έληξε με την αποστολήν μια προσωπικής Σας κάρτας, αφού βεβαίως εγώ έστειλα και σε Σας και στην Δ.Ι.Σ. σχετικήν απάντησιν.

          Θεωρείτε ότι από μέρους Σας μια τοιουτου είδους αντιμετώπιση του όλου θέματος είναι εις τα πλαίσια της αδελφικής συμπεριφοράς και της εκκλησιαστικής δεοντολογίας;

           γ)  Λίγο πριν τα Αρχιερατικάς Εκλογάς, δια την πλήρωσιν της Μητροπόλεως Μαρωνείας (Φεβρουάριος 2013) με επιπλήξατε μέσα στην Αίθουσα Συνεδριάσεων της Ι.Σ.Ι. με τρόπο ανάδελφο και επικριτικό, εξ’ αφορμής ενός δημοσιεύματος στον ιστότοπο Amen.gr, χωρίς να ελέγξετε ούτε το θυμικό Σας, ούτε την αλήθεια ή μη των πληροφοριών τις οποίες συλλέξατε, σχετικά με το ποιος υποκίνησε το συγκεκριμένο δημοσίευμα.

          Εγώ με σεβασμό Σας είπα ότι όποια στιγμή θεωρείτε κατάλληλη μπορούμε να συζητήσουμε για διευκρινίσεις, αυτό ουδέποτε έγινε, αλλά το γεγονός της ανάδελφης επίπληξης είναι μια πραγματικότητα!!!

          δ)  Και έρχομαι και στα τελευταία γεγονότα, τα οποία δημιουργείτε πλέον υπό την ασφάλεια και την εξουσία που Σας δίδει η ιδιότητά Σας ως «συνοδικού συνέδρου ή συνδέσμου», τα οποία διαγράφονται με τον πιο ανάγλυφο τρόπο στις δυο τελευταίες επιστολές Σας.

          Εάν Εσείς, ως πνευματικός άνδρας, θεωρείτε ότι όλα αυτά είναι ενέργειες και εκδηλώσεις απλού και μόνο ενδιαφέροντος προς ενημέρωσίν Σας και δεν υποκρύπτουν ιδιοτέλεια έναντι του προσώπου μου, τότε στο χέρι Σας είναι και στην εν γένει συμπεριφορά Σας έναντι του προσώπου μου να μου αποδείξετε ακριβώς το αντίθετο.

+ ο Μητροπολίτης «Ω»

         

Κοινοποίησις: ΔΙΣ, προς ενημέρωσιν.

            

3η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ

                                                                                          Δευτέρα, 10 Νοεμβρίου 2014

Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην  «Ω»

Αγαπητέ μοι εν Χριστώ Αδελφέ,

Ας συνεχίσωμεν την αλληλογραφίαν μας! Θα μου επιτρέψετε να απαντήσω εις την από 17ης Οκτωβρίου ε.ε. 2αν απαντητικήν προς με επιστολήν Σας και Σας υπόσχομαι να είναι και σύντομος και σαφής.

Θα ήθελα, λοιπόν, να Σας παρακαλέσω όλως αδελφικώς να προσπαθήσετε να εσταλλάξετε εις την ψυχήν Σας ολίγην συμπάθειαν προς τους εν Χριστώ Αδελφούς Σας και συνεπώς να είσθε ολίγον τι ανεκτικώτερος μετ’αυτών, βεβαίως δε και μετά της ημετέρας αναξιότητος!

Είναι γνωστόν, ότι και αγνώμων είσθε και εκδικητικός! Είσθε επίσης και άνθρωπος των παρασκηνίων! Θα προσέθετον, τέλος, ότι και διαστρεβλωτής των γεγονότων είσθε! Όταν δεν έχετε να αντιτάξετε επιχειρήματα επί της ουσίας των πραγμάτων, τότε και ανερυθριάστως και ενσυνειδήτως τονίζετε τα επουσιώδη, δια να εξέλθετε εις τον αφρόν! 

Θα μου επιτρέψετε να αναφερθώ εις την 1ην παράγραφον της επιστολής σας. Το προέχον εις την υπόθεσιν είναι οι ιδέες σας δια τον Διάλογον μεταξύ Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών και όχι βεβαίως το πως περιήλθεν εις χείρας μου αντίγραφον της υπ’αριθμ. Πρωτ. 481/2014 επιστολής Σας προς τον μακαριώτατον Αρχιεπίκσοπον Αθηνων και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμον. Αναλίσκεσθε, λοιπόν, εις το πως και διατί περιήλθεν το έγγραφον τούτο εις χείρας μου και ούτω πως αποφεύγετε να μας απαντήσετε επί της ουσίας, να μας ενημερώσετε δηλ. περί των απόψεών Σας επί της ουσίας του ζητήματος. Ναι, είναι αλήθεια, ότι –καθ’ ο είχον δικαίωμα ως νέον Μέλος της Επιτροπής των Διορθοδόξων και Διαχριστιανικών Σχέσεων- παρεκάλεσα τον Γραμματέα της Επιτροπής π.Ιγνάτιον να μου παραδώση ο,τι σχετικόν με την Συν λαντησιν εις το Αμμάν, πλην όμως, ως Συνοδικός Σύνεδρος,  ενημέρωσα και τον τότε Θεοφιλέστατον Αρχιγραμματέα περί του αιτήματός μου προς τον π. Ιγνάτιον. Αυτό, λοιπόν, είναι το πρόβλημά Σας; Πως και διατί μου παρέδωσαν ένα υπηρεσιακόν έγγραφον, εις το οποίον ουδαμού  αναγράφεται η ένδειξις «ΑΠΟΡΡΗΤΟΝ» η «ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ» η «ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΟΝ» η κάτι παρόμοιον! Τώρα όσον αφορά  τον έτερον ισχυρισμόν Σας, ότι θα έδει να ζητηθή η άδεια του Σεβ. Μητροπολίτου Περιστερίου κ. Χρυσοστόμου, Προέδρου της Επιτροπής, εδώ μόνον να γελάσω δύναμαι!

Κατόπιν των ανωτέρω θα ηδυνάμην να επαναλάβω την λαϊκήν παροιμίαν «απορία ψάλτου, βηξ»! Επί της ουσίας, δηλ. περί των απόψεων Σας επί της ουσίας του Διαλόγου, ουδεμία λέξις περιλαμβάνεται εις αμφοτέρας τας επιστολάς Σας! Αναλίσκεσθε εις τους τύπους, δια να αποφύγετε μίαν απάντησιν επί της ουσίας. Τα ερωτήματά μας ήσαν και παραμένουν:

« Ομολογώ και δεν αποκρύπτω από την αγάπην Σας, το γεγονός ότι εις τινα σημεία του το περιεχόμενον του εγγράφου τούτου με επροβλημάτισε πολύ. Απευθύνομαι, λοιπόν, εν αγάπη εις Υμάς και παρακαλώ, εάν δεν γίνωμαι ενοχλητικός, να λάβω μερικάς διευκρινήσεις ως ακολούθως:

........ Δύνασθε να με διαβεβαιώσητε, άγιε Αδελφέ, περί του αντιθέτου; Υπάρχει δηλ. Ορθόδοξος Εκκλησία, ήτις έχει αποφανθή επισήμως υπέρ του Κειμένου της Ραβέννας; Εάν όχι, τότε το Υμέτερον κείμενον είναι παραπλανητικόν!

........ Επαναλαμβάνω, λοιπόν, τον ισχυρισμόν μου, ότι, εάν δεν πλανώμαι, εμφανίζεσθε ως υπέρμαχος του Κειμένου της Ραβέννας!  Τούτο τολμώ να είπω, όχι απλώς, διότι ουδαμού φαίνεται να υπάρχη κάποια επιφύλαξις εκ μέρους της Σεβασμιότητός Σας δια το Κείμενον της Ραβέννας, αλλά πολλώ μάλλον, καθ’ όσον εις την ακροτελεύτιον παράγραφον του εγγράφου Σας, διαλαμβάνονται επί λέξει τα εξής: «Τέλος, δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει ότι όλοι όσοι προσπαθούν να υποδαυλίσουν την πορείαν του συγκεκριμένου Θεολογικού Διαλόγου, στηριζόμενοι στην απόρριψη Κειμένου της Ραβέννας, εξυπηρετούν σκοπιμότητες του Πατριαρχείου Μόσχας και κινούνται κατά των κανονικών και θεσμικών προνομίων του Οικουμενικού Πατριαρχείου». Εάν ορθώς κατανοώ τους λόγους Σας, Σεις, κατακρίνοντας τους απορρίπτοντας το κείμενον της Ραβέννας, εμμέσως πλην σαφώς  τοποθετείσθε υπέρ του επιμάχου τούτου κειμένου! Επ’ αυτού, λοιπόν, του σημείου θα ήθελα να έχω μίαν σαφή τοποθέτησιν εκ μέρους Σας».

(Αποσπάσματα της από 15ης Σεπτεμβρίου 2014 επιστολής μου προς Υμάς).

***************

Έπειτα από τα ανωτέρω δεν υπάρχει λόγος να ασχοληθώ με τα λοιπά σημεία της προς με επιστολής Σας, καθ’ όσον ΔΕΝ ΕΙΣΘΕ ΕΝΑΣ ΕΝΤΙΜΟΣ ΣΥΝΟΜΙΛΗΤΗΣ! 

Επιστεγάζων την παρούσαν, θα μου επιτρέψετε να Σας συστήσω με όλην την αγάπην του ανθρώπου, ο οποίος προσπαθεί να ορθοτομή τον  λόγον της ευαγγελικής αληθείας: Αδελφέ μου, παρακαλώ το ταχύτερον δυνατόν να συνέλθετε και να προσγειωθήτε! Να κατέλθετε «από ... του ύψους αλαζονικού και οιήματος  διακένου» κατά τον Μέγα Βασίλειον, και να επανέλθετε προς την οικείαν αξίαν Σας. «Η γαρ απόθεσις του ματαίου φρονήματος και η από του επάρματος και ύψους αλαζονικού και οιήματος διακένου προς την οικείαν αξίαν επάνοδος, ταπείνωσις εστιν επαινετή» (βλ. Sancti patris nostri Basilii Caesareae Cappadociae Archiepiskopi opera omnia, σελ. 620)

Επί δε τούτοις, κατασπαζόμενος εν Κυρίω την Υμετέραν Σεβασμιότητα, διατελώ μετά παρρησίας και πάσης ειλικρινείας

+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ