ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ: –ΤΟ ΚΑΝΤΗΛΙ ΚΑΙ Η ΧΗΡΑ ΜΕ ΤΑ ΠΕΝΤΕ ΠΑΙΔΙΑ

ΑΠΟ ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΕ ΚΥΡΙΑΚΗ

  

Συγκλονιστικό θαύμα της Παναγίας παραμονή Ευαγγελισμού 

Ήταν παραμονή του Ευαγγελισμού, 24 Μαρτίου του 1942, και ήμασταν στη Δράμα, στην ιδιαιτέρα μου πατρίδα. Η ξένη κατοχή ήταν βουλγάρικη. Οι στερήσεις, οι αρρώστιες και η πείνα είχαν πάρει τρομακτικές διαστάσεις και ο θάνατος θέριζε κάθε μέρα μικρούς και μεγάλους και ιδιαιτέρως τα παιδιά.

Μεταξύ των συγγενών μου είχα και μία μακρινή θεία, χήρα με πέντε παιδιά. Τον άνδρα της τον είχαν σκοτώσει οι κατακτητές πριν από έξι μήνες στις σφαγές της 29ης Σεπτεμβρίου τού1941.

Από τρόφιμα της είχαν απομείνει ένα δάκτυλο ελαιόλαδο και μία χούφτα καλαμποκάλευρο. Εκείνο, λοιπόν, το απόγευμα σκέφθηκε ότι αύριο, του Ευαγγελισμού, είχε έστω και κάτι λίγο για τροφή στα παιδιά: εκατό δράμια αλευράκι κι ένα δάκτυλο λαδάκι.

Ξαφνικά τα μάτια της έπεσαν πάνω στο σβησμένο καντήλι, που…ήταν κρεμασμένο μπροστά στο εικονοστάσι.

Και τότε μπήκε στο δίλημμα: Το λαδάκι στα νηστικά παιδιά της ή στο εικονοστάσι με την εικόνα του Ευαγγελισμού; Αποφασιστικά όμως έκαμε τον σταυρό της και είπε στην Παναγία: «Παναγία μου! Εγώ θα Σου ανάψω το καντήλι, γιατί η μέρα που ξημερώνει είναι πολύ μεγάλη για την πίστη μας, αλλά και Σύ όμως ανάλαβε να μου θρέψης τα παιδιά». Πήρε το λιγοστό λαδάκι και μ’ αυτό άναψε το καντήλι της Παναγιάς. Το ιλαρό του φως φώτισε το φτωχικό σπίτι και η καρδιά της γέμισε από γαλήνη. Αυτό τους συνόδευσε στη βραδινή τους προσευχή και στον ύπνο τους όλο εκείνο το αξέχαστο βράδυ.

Την άλλη μέρα, μετά τη Θεία Λειτουργία, η θεία μου άνοιξε το ντουλάπι, για να πάρει το λιγοστό αλεύρι, και έμεινε άφωνη. Τί βλέπει; Το «λαδερό» γεμάτο λάδι μέχρι πάνω, και δύο σακούλες γεμάτες αλεύρι και μακαρόνια!…

Σταυροκοπήθηκε η γυναίκα πολλές φορές, δοξάζοντας και ευχαριστώντας τον Θεό και την Παναγία για το μεγάλο θαύμα, αλλά δεν είπε σε κανέναν τίποτα.

Για δύο χρόνια ούτε το λάδι άδειαζε από το μπουκάλι, ούτε και το αλεύρι «σώθηκε» ποτέ, παρά την καθημερινή τους χρήση για έξι στόματα, για ανταλλαγή με άλλα τρόφιμα και για κρυφή ελεημοσύνη. Αλλά και το καντήλι παρέμεινε από τότε μέρα-νύχτα αναμμένο, μαρτυρώντας με το άσβεστο φως του τη ζωντανή πίστη αυτής της ευλογημένης γυναίκας.

Πηγή: Από το βιβλίο «Εμπειρίες κατά την Θεία Λειτουργία» του Πρωτοπρεσβυτέρου Στεφάνου Αναγνωστόπουλου.

 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ" ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ:

ΕΠΙΛΟΓΗ ΘΕΜΑΤΩΝ
Πρωτ.  Βασίλειος Γιαννακόπουλος

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ-ΤΕΧΝΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ
Πρεσβυτέρα Νικολίτσα Γκοτσοπούλου

ΓΕΝΙΚΗ ΕΠΟΠΤΕΙΑ
+ ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ:ΑΓΙΟΣ ΔΙΑΔΟΧΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΦΩΤΙΚΗΣ

ΑΠΟ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΕ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

Άγιος Διάδοχος Επίσκοπος Φωτικής της Παλαιάς Ηπείρου (29 Μαρτίου)

Άγιος Διάδοχος, Επίσκοπος Φωτικής, είναι μία μεγάλη πατερική και μοναχική φυσιογνωμία του 5ου αιώνος μ.Χ. Το έτος 458 μ.Χ. υπογράφει, ως Επίσκοπος Φωτικής, μαζί με άλλους Ηπειρώτες Επισκόπους, επιστολή προς τον αυτοκράτορα Λέοντα τον Α’ περί του θανάτου του Προτερίου Αλεξανδρείας, την οποία επιστολή πιθανώς συνέταξε ο ίδιος. Ως εκ τούτου είναι προφανές ότι ο Άγιος Διάδοχος αναδείχθηκε σε Επίσκοπο Φωτικής μεταξύ των ετών 451 – 458 μ.Χ.
Ο ιερός Φώτιος διασώζει πληροφορία της συνοδικής Επιστολής του Σωφρονίου Ιεροσολύμων, κατά την οποία μεταξύ των κυριοτέρων αντιπάλων των Μονοφυσιτών ήταν και ο Άγιος Διάδοχος, αν και η αρχιερατεία του τοποθετείται στην μετά την Σύνοδο της Χαλκηδόνος εποχή. Ο Επίσκοπος Βίτης Βίκτωρ, κατά το έτος 486 μ.Χ., στην Ιστορία του διωγμού της Αφρικανικής Επαρχίας χαρακτηρίζει τον Άγιο «ως άξιο παντός είδους επαίνου, διότι σώζονται πολυάριθμα μνημεία λόγου του υπέρ του καθολικού δόγματος». Από αυτό υποθέτουμε ότι ο Άγιος Διάδοχος πρέπει να κοιμήθηκε προ του 486 μ.Χ., που ήταν το έτος συγγραφής της Ιστορίας του Βίκτωρος.

Ο Άγιος Διάδοχος είναι κατ εξοχήν ασκητικός συγγραφέας, πλαισιώνει όμως την ασκητική του με τη θεολογία. Και ενώ παρουσιάζει το δικό του πρωτότυπο τρόπο εκφράσεως, δεν απομακρύνεται από τα παραδεδεγμένα. Ως προς την θεολογική έκφραση διακρίνεται για τη λεπτότητα, την ακρίβεια και τη θέρμη. Είναι άγνωστος ο αριθμός των έργων του Αγίου Διαδόχου, αλλά έχουν διασωθεί τρία: «Όρασις», «Λόγος εις την Ανάληψιν του Κυρίου» και «Λόγος ασκητικός γνώσεως πρακτικής και διακρίσεως πνευματικής».
Το βιβλίο με τίτλο «Τα εκατόν γνωστικά κεφάλαια» είναι το σπουδαιότερο βιβλίο του Αγίου Διαδόχου Φωτικής. Όπως πολύ εύστοχα παρατηρεί ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος, στο βιβλίο αυτό γίνεται λόγος για τη γνώση του Θεού, που είναι υπαρξιακή και όχι εγκεφαλική – στοχαστική.

Ο Άγιος Διάδοχος στο προοίμιο του βιβλίου αυτού εκθέτει τους «δέκα όρους», που είναι κατά κάποιο τρόπο τα κύρια σημεία του βιβλίου και θα μπορούσαμε κατ’ επέκταση να ισχυρισθούμε ότι είναι οι δέκα όροι της πνευματικής ζωής. Συγκεκριμένα γράφει:

• Πρώτος όρος της πίστεως: Έννοια περί Θεού απαθής. Η πίστη είναι η απαθής έννοια περί Θεού.
• Δεύτερος όρος της ελπίδος: εκδημία του νου εν αγάπη προς τα ελπιζόμενα. Μετά την πίστη απαραίτητη προϋπόθεση της πνευματικής ζωής είναι η ελπίδα. Τα ελπιζόμενα είναι η Βασιλεία του Θεού.
• Τρίτος όρος της υπομονής: Τον αόρατον ως ορατόν ορώντα τοις της διανοίας οφθαλμοίς αδιαλείπτως καρτερείν. Η υπομονή είναι απαραίτητος όρος για την πνευματική ζωή, γιατί η πορεία αυτή συνεπάγεται πολλές μεταβολές και αλλοιώσεις.
• Τέταρτος όρος της αφιλαργυρίας: Ούτω θέλειν το μη έχειν ως θέλειν τις το έχειν. Η πορεία προς τον Θεό πρέπει να γίνεται με απαθή τρόπο. Μέσα σε αυτή την προοπτική τίθεται και η αφιλαργυρία – ακτημοσύνη.
• Πέμπτος όρος της επιγνώσεως: Αγνοείν εαυτόν εν τω εκστήναι τον Θεόν. Η επίγνωση των αμαρτημάτων μας είναι απαραίτητη προϋπόθεση της πορείας της αναγεννήσεως του ανθρώπου.
• Έκτος όρος της ταπεινοφροσύνης: Λήθη των κατορθουμένων προσεχής. Η ταπεινοφροσύνη είναι απαραίτητος όρος της πορείας του ανθρώπου προς την ένωσή του με τον Θεό.
• Έβδομος όρος της αοργησίας: Επιθυμία πολλή του μη οργίζεσθαι. Η πνευματική πορεία του ανθρώπου προς τον Θεό είναι πορεία αγάπης και προς την αγάπη, οπότε δεν είναι δυνατόν να υπάρχει κατάσταση οργής, ως παρά φύση ενέργεια του θυμικού της ψυχής.
• Όγδοος όρος της αγνείας: Αίσθησις αεί κεκολλημένη Θεώ. Όταν μεταμορφώνονται οι ψυχικές και σωματικές δυνάμεις από τη Θεία Χάρη, τότε ο άνθρωπος διακρίνεται για την αγνότητα και την καθαρότητα και αισθάνεται ολοκληρωτικά παραδομένος στον Θεό.
• Ένατος όρος της αγάπης: Αύξησις φιλίας προς τους υβρίζοντας. Η αγάπη είναι ενδυνάμωση της φιλίας προς αυτούς που μας υβρίζουν.

·         Δέκατος όρος της τελείας αλλοιώσεως: Εν τρυφή Θεού χαράν ηγείσθαι το στυγνόν του θανάτου. Ο τελευταίος όρος της πνευματικής ζωής και της προσωπικής αναγεννήσεως του ανθρώπου συνδέεται στενότατα με την τέλεια αλλοίωση. Η αλλοίωση είναι η μεταμόρφωση του ανθρώπου, η απαλλαγή του από τις μεταπτωτικές ενέργειες και η πλήρωσή του από την ενέργεια του Παναγίου Πνεύματος.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ" ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ:

ΕΠΙΛΟΓΗ ΘΕΜΑΤΩΝ
Πρωτ.  Βασίλειος Γιαννακόπουλος

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ-ΤΕΧΝΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ
Πρεσβυτέρα Νικολίτσα Γκοτσοπούλου

ΓΕΝΙΚΗ ΕΠΟΠΤΕΙΑ
+ ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 

Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ!

Η ΕΘΝΙΚΗ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ 1821

ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΛΑΥΡΑΣ

Με λαμπρότητα εορτάστηκε η εθνική επέτειος της 25^ης Μαρτίου 
στα Καλάβρυτα και στο Αίγιο!

_______Με λαμπρότητα γιορτάστηκε και φέτος η επέτειος του 1821 στο Αίγιο και τα Καλάβρυτα, όπου πλήθος κόσμου παρακολούθησε τις εορταστικές εκδηλώσεις, με τις καρδιές όλων να «πλημμυρίζουν» από συναισθήματα συγκίνησης και χαράς, μα πάνω απ’ όλα από αισθήματα εθνικής υπερηφάνειας! Κέντρο και των φετινών εορτασμών της εθνικής εορτής της 25ης Μαρτίου 1821 υπήρξε, όπως ήταν αναμενόμενο, η ιερά και ιστορική Μονή της Αγίας Λαύρας των Καλαβρύτων, εκεί όπου πριν από 198 χρόνια ορκίστηκαν οι αγωνιστές του ’21, μπροστά στο ιερό Λάβαρο του Αγώνα, από τον Αρχιεπίσκοπο Παλαιών Πατρών Γερμανό, ξεκινώντας ουσιαστικά τον αγώνα για την ελευθερία τού Γένους.

______Στο Μοναστήρι - σύμβολο του Ελληνισμού τελέσθηκε το πρωί της Δευτέρας η θεία Λειτουργία με την ευκαιρία της εορτής του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Αμβροσίου, πλαισιουμένου υπό του Καθηγουμένου της ιεράς Μονής του Μεγάλου Σπηλαίου, Πανοσολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου π. Ιερωνύμου Κάρμα, του Καθηγουμένου της ιεράς Μονής της Αγίας Λαύρας, Πανοσολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου π. Ευσεβίου Σπανού και άλλων κληρικών της ιεράς Μητροπόλεως.

_______Μετά το πέρας της θείας Λειτουργίας, στον προαύλιο χώρο της ιεράς Μονής και συγκεκριμένα του  παλαιού και ιστορικού Ναού, έλαβαν χώρα οι εορταστικές εκδηλώσεις της επετείου της ενάρξεως της Ελληνικής Επαναστάσεως καθώς επίσης καί η αναπαράσταση της ορκομωσίας των Αγωνιστών το[υ 1821 από τόν Αρχιεπίσκοπο Π. Π. Γερμανό.

______Αμέσως μετά τον πανηγυρικό της ημέρας που εκφώνησε ο κ. Χαράλαμπος Μπαμπούνης, Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, με θέμα «Η έναρξη της Επανάστασης του 1821 και η απελευθέρωση των Καλαβρύτων», τον λόγο έλαβε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας, ο οποίος αναφέρθηκε στον ρόλο της Εκκλησίας στους απελευθερωτικούς αγώνες, λέγοντας χαρακτηριστικά πως «η Εκκλησία ήταν, είναι και θα είναι στοργική Μάννα για όλους τους Έλληνες, τη στιγμή που κάποιοι κάνουν τα πάντα ... για να διαλύσουν καί τήν Εκκλησία και την Πατρίδα μας!».

______Εν συνεχεία αναφέρθηκε σε μία σημαντική ανακάλυψη από μέρους του, της Διακήρυξης του Παλαιών Πατρών Γερμανού, που εκφωνήθηκε στήν Αγία Λαύρα στις 20 Μαρτίου 1821 και η οποία αποδεικνύει περίτρανα ότι η Επανάσταση του 1821 κηρύχθηκε και άρχισε στην Αγία Λαύρα, απαντώντας έτσι και στις φωνές αμφισβήτησης, που κατά καιρούς ακούονται από ανιστόρητους ή καί ανθέλληνες συγγρααφείς. 

______«Υπάρχουν αδιάσειστα ιστορικά έγγραφα, σύμφωνα με τα οποία αποδεικνύεται περίτρανα πλέον ότι στις 20 Μαρτίου 1821 ο Παλαιών Πατρών Γερμανός κήρυξε την έναρξη του Αγώνα στην Αγία Λαύρα, προσδιορίζοντας την επομένη ως ημέρα επίθεσης για την απελευθέρωση της Πάτρας. Η Διακήρυξη αυτή έχει δημοσιευθεί στις 6 Ιουνίου 1821 στην εφημερίδα «Le Constitutionnel» των Παρισίων, κάτι που με αξίωσε ο Θεός να ανακαλύψω κάποια χρόνια πριν και το θεωρώ πάρα πολύ σημαντικό στοιχείο. Και βέβαια είναι κάτι που πρέπει να μείνει στην Ιστορία, διότι λέμε για την Επανάσταση, ωστόσο δεν είχαμε αυτό το στοιχείο που αποτελεί ντοκουμέντο και μάλιστα από το εξωτερικό. Η ίδια αυτή Διακήρυξη δημοσιεύθηκε επίσης μερικές ημέρες αργότερα και στην εφημερίδα «The Times» του Λονδίνου, ήτοι στις 11 Ιουνίου 1821. Όλα αυτά, λοιπόν, είναι αδιάσειστα στοιχεία, πάνω στα οποία... συντρίβονται όλοι όσοι επιθυμούν διακαώς να παραχαράξουν την Ιστορία μας», σημείωσε μεταξύ άλλων ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Αμβρόσιος.

_______Αμέσως μετά πραγματοποιηθήκε η τελετή της Ορκομωσίας των Αγωνιστών του 1821, με την οποία αποτυπώθηκε μία από τις πιο συγκινητικές στιγμές του εορτασμού, καθώς οι χιλιάδες συγκεντρωμένοι προσκυνητές, κατόπιν σχετικής παρότρυνσης του σεπτού Ποιμενάρχου μας, όλοι μαζί τραγούδησαν το... απαγορευμένο τραγούδι (!!!) «Μακεδονία ξακουστή», με τον Σεβασμιώτατο, τέλος, να αναφωνεί καταχειρο- κροτούμενος: «Ζήτω η Μακεδονία μας! Ζήτω η Ελλάδα μας! Η Μακεδονία ποτέ δεν πεθαίνει! Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει!». 

Η ΕΘΝΙΚΗ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ 1821

ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΟΛΗ 

ΤΗΣ ΒΟΣΤΙΤΣΑΣ, Δηλ. ΣΤΟ ΑΙΓΙΟ. 

*******

ΡΙΓΗ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕΩΣ 

ΜΕ ΤΟΝ ΙΕΡΕΑ ΣΗΜΑΙΟΦΟΡΟ!

_______Με μεγαλοπρέπεια κάτω από τον λαμπερό ανοιξιάτικο ήλιο εορτάστηκε και στο Αίγιο η Εθνική Επέτειος της 25ης Μαρτίου 1821. Οι εκδηλώσεις κορυφώθηκαν τη Δευτέρα με την μαθητική παρέλαση, με τα νειάτα του Αιγίου να παρελαύνουν με περισσή λεβεντιά και χάρη, ενώ πλήθος κόσμου είχε βγει στον δρόμο, για να χειροκροτήσει τις ελπιδοφόρες παρουσίες, που τιμούν το παρελθόν και κρατούν στα χέρια τους το μέλλον!

_________Το πρωί τελέστηκε θεία Δοξολογία στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Φανερωμένης Αιγίου, ενώ ακολούθως ιερός Κλήρος, Επίσημοι, Αντιπροσωπείες σχολείων, Πρόσκοποι, Οδηγοί, Σύνδεσμοι και Σωματεία του Αιγίου, με τις σημαίες και τα λάβαρά τους, μετέβησαν στο Μνημείο Ηρώων (στην πλατεία Υψηλών Αλωνίων), όπου εψάλη επιμνημόσυνη δέηση.

______Εκεί εκφωνήθηκε ο πανηγυρικός της ημέρας από την φιλόλογο του 4ου Γυμνασίου Αιγίου κα Αναστασία Παπαλεξίου, ακολούθησε δε και η καθιερωμένη κατάθεση στεφάνων, η τήρηση ενός λεπτού σιγής και η ανάκρουση του Εθνικού μας Ύμνου από τη Φιλαρμονική του Αιγίου.  

_________Οι εορταστικές εκδηλώσεις ολοκληρώθηκαν με τη μαθητική παρέλαση, με τον συγκεντρωμένο κόσμο να καταχειροκροτεί τις εκατοντάδες μαθητές και μαθήτριες, που κατηφόρισαν την οδό Μητρο-πόλεως, φορώντας εντυπωσιακές παραδοσιακές στολές. Ωστόσο, εκείνος που σκόρπισε ρίγη συγκίνησης και θαυμασμού ήταν ο εφημέριος του ιερού Ναού Αγίου Αθανασίου Κουνινάς, π. Κωνσταντίνος Καπαλόπουλος, ο οποίος, ώς τελειόφοιτος και πρώτος Μαθητής τού Εσπερινού Γενικού Λυκείου, ήταν και ο σημαιοφόρος του Σχολείου του, κάτι το οποίον εντυπωσίασε όλο το Αίγιο! Παρήλασε, διασχίζοντας την οδό Μητροπόλεως και κρατώντας ψηλά την γαλανόλευκη Σημαία μας!!!!

______Ο π. Κωνσταντίνος άγει σήμερα το 43^ο έτος της ηλικίας του, ωστόσο αυτό δεν τον εμπόδισε να ξανακαθίσει στα θρανία, ώστε να διευρύνει ακόμα περισσότερο τους πνευματικούς του ορίζοντες. Η εικόνα του να κρατά την ελληνική Σημαία ήταν και ένας συμβολισμός για τον ρόλο των κληρικών σε σημαντικά ιστορικά γεγονότα, που πολλές φορές άλλαξαν τον ρουν της ιστορίας, όπως το κορυφαίο με την επιλογή του καλύμματος της Ωραίας Πύλης της Μονής της Αγίας Λαύρας, του γνωστού ως Λάβαρο της Αγίας Λαύρας, και την  ύψωσή του ως Σημαίας της Επαναστάσεως από τον Αρχιεπίσκοπο Παλαιών Πατρών Γερμανό στο  όρος Βελιάς των Καλαβρύτων, δηλ. στην Αγία Λαύρα, γεγονός, που σηματοδότησε την έναρξη του αγώνα για την Ελευθερία!

_____Ιδιαίτερα εντυπωσιακή ήταν επίσης και η εμφάνιση τόσο του Χορευτικού Ομίλου Αιγίου, που παρήλασε υπό τους ήχους του ύμνου «Μακεδονία ξακουστή», όσο και των μελών του Συλλόγου «Βοστίτσα», που παρήλασαν με πολύ εντυπωσιακά άρματα και στολές. Η παρέλαση έκλεισε με το Σώμα Ελλήνων Προσκόπων και με μία γενική αίσθηση βαθειάς ικανοποιήσεως, πως όσο υπάρχουν νέοι άνθρωποι, που «βιώνουν» τα ιδανικά του ’21, αυτός ο τόπος δεν έχει να φοβηθεί τίποτα και κανέναν!

 ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

Αίγιον, 27 Μαρτίου 2019

  
 **********

ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ - ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ Σεβ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΑΣ

      «Αγαπητοί μου, δεν θα σας κουράσω!  Θέλω να ευχαριστήσω θερμά τον Ελλογιμώτατο Καθηγητή κ. Μπαμπούνη για την εμπεριστατωμένη ομιλία του. Βέβαια είσθε όρθιοι και καταπο-νείσθε, αλλά αξίζει για την Πατρίδα μας και να κουρασθούμε και να ιδρώσουμε σε μια εποχή, που κάποιοι άλλοι ιδρωκοπούν, για να την ξεγυμνώνουν και να την πολεμούν. 

______Δείτε την συμβολή της Εκκλησίας όχι μόνον στην Επανάσταση αλλά και στους αγωνιστές. Ο κ. Καθηγητής αναφέρθηκε και στη Διακήρυξη του Αρχιεπισκόπου Παλαιών Πατρών Γερμανού, που έγινε εδώ στην Αγία Λαύρα στις 20 Μαρτίου του 1821. Είναι ένα ανακτίμητο ιστορικό κείμενο, που ο Θεός ευδόκησε να διασωθεί στον ξένο Τύπο. Στις 6 Ιουνίου 1821 στην Γαλλική Εφημερίδα «LE CONSTITUTIONNEL” των Παρισίων δημοσιεύθηκε η «Διακήρυξις του Γερμανού, Εξάρχου της πρώτης κατά την τάξιν Αχαΐας, Αρχιεπισκόπου Πατρών, προς τον Κλήρον και τους πιστούς  της Πελοποννήσου, η οποία εξεφωνήθη  εντός της Μονής των Αδελφών της Λαύρας του όρους Βελιά, την 8ην (20ήν) Μαρτίου 1821»!  Λίγες ημέρες αργότερα, δηλ. στις 11 Ιουνίου 1821 η Διακήρυξις δημοσιεύθηκε και στην Εφημερίδα «TIMES” του Λονδίνου. 

_____Έτσι, λοιπόν, όσοι θέλουν να αρνηθούν τα γεγονότα του 1821 θα συντρίβωνται σ’ αυτό το ιστορικό στοιχείο, όπου ο Παλαιών Πατρών Γερμανός λέει στου αγωνιστές: «Φάτε καλά, (σ.σ. συγχωρέστε μου την έκφραση) δυναμώστε, καρδαμώστε, γιατί αύριο θα πάμε να καταλάβουμε την Πάτρα, να την ελευθερώσουμε. Είναι νηστεία Μεγάλης Σαρακοστής! Πλήν όμως σας απαλλάσσω από τον κανόνα της νηστείας! Φάτε, ώστε να έχετε δυνάμεις!». Ιδού ακριβώς τα λόγια του Παλαιών Πατρών Γερμανού: «Αύριον, ακολουθούντες τον Σταυρόν, θα βαδίσωμεν προς αυτήν την πόλιν των Πατρών, της οποίας η γή είναι ηγιασμένη από το αίμα του ενδόξου Μάρτυρος Αποστόλου Αγίου Ανδρέου. Ο Κύριος θα εκατονταπλασιάση το θάρρος σας. Ίνα δε προστεθούν εις υμάς αι αναγκαίαι διά να αναζωογονηθήτε δυνάμεις, σας απαλλάσσω από την νηστείαν της Τεσσαρακοστής, την οποίαν τηρούμεν»! 
______Αδελφοί μου, αυτή είναι η Εκκλησία μας! Μάννα στοργική, που φροντίζει για τον καθένα τη συγκεκριμένη στιγμή. Έτσι, λοιπόν, δοξάζω τον Θεό, επειδή σήμερα,  στα 40 χρόνια που είμαι Ποιμενάρχης εδώ, τόσο πλήθος, τόσο κόσμο δεν έχω ξαναδεί μια τέτοια ημέρα στην Αγία Λαύρα! Σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου! Υποκλίνομαι σε όλους σας! Σας ευγνωμονώ, που ήρθατε εδώ μια τέτοια ημέρα! Κάποιος μάλιστα, ήλθε από πολύ μακρυά! Είναι ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Νεκτάριος Μαμαλούγκος, ο οποίος μας ήλθε από την Ατλάντα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής! Ήλθε κοντά μας με ολόκληρη την οικογένειά του! Νάτος! Καμαρώστε τον!

_______Γεμάτος από συγκίνηση, θέλω να τελειώσουμε τραγουδώντας όλοι μαζί τον «απαγορευμένο» (!!!!) ύμνο «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΞΑΚΟΥΣΤΗ»! Επαναλαμβάνω,  ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ!!! 

ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ!

ΖΗΤΩ Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΑΣ!

Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ!

ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ!

        + Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

******************

Η ΔΙΑΚΗΡΥΞΙΣ ΤΟΥ Π. Π. ΓΕΡΜΑΝΟΥ
*******

ΘΑΥΜΑΣΤΕ ΤΟ ΠΛΗΘΟΣ ΤΩΝ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΩΝ

 ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΛΑΥΡΑΣ

 

Ο π. Νεκτάριος Μαμαλούγκος από την Ατλάντα των Η.Π.Α. με τα μικρά παιδάκια του! Το ένα  το κρατάει στην αγκαλιά του!

*************

Mε το πέρας της δοξολογίας σήμερα στην Αγία Λαύρα, ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων κ. κ. Αμβρόσιος, κάλεσε τους χιλιάδες παρευρισκόμενους μπροστά από τον ιερό χώρο που υψώθηκε το Λάβαρο της Επανάστασης του 1821, να τραγουδήσουν όλοι μαζί το "Μακεδονία Ξακουστή".

ΑΠΟ ΤΑ  «ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ NEWS»

https://www.kalavrytanews.com/2019/03/blog-post_950.html

25 ΜΑΡΤΙΟΥ 1821

25η Μαρτίου 1821 και η συμβολή του Κλήρου στον Αγώνα…

«Ας μη βρέξει ποτέ  το σύννεφον, και ο άνεμος 

σκληρός - ας μή σκορπίση το χώμα

το μακάριον - που σας σκεπάζει»

                                                                                                                                  Ανδρέας Κάλβος

Γράφει ο καθηγητής Χρήστος Γερ. Σιάσος

Η ανάμνηση των δύο γεγονότων που γιορτάζουμε την 25η Μαρτίου αποτελεί τη μοναδική διπλή γιορτή που καθιερώθηκε από το βασιλιά Όθωνα το 1838. Η ημέρα αυτή μας θυμίζει το τέλος δύο δραμάτων, Πανανθρώπινο το ένα, Εθνικό το άλλο. «Έχουνε σκόλη η Παναγιά και η Ελλάς μεγάλη, η μια τον κρίνο δέχεται, δάφνης κλωνάρι η άλλη».

Πλανιέται η φαντασία μας από την Μυροβόλο Ναζαρέτ ως την τρισένδοξη και ανθισμένη Αγία Λαύρα. Στη Ναζαρέτ ακούμε τον Αρχάγγελο Γαβριήλ να λέει στην Παναγιά μας, «…Χαίρε, δι’ ής νεουργείται η κτίσις, χαίρε, δι’ ής βρεφουργείται ο Κτίστης. Χαίρε, Νύμφη Ανύμφευτε...».

Στο Μοναστήρι της  Αγίας Λαύρας, εκεί όπου έγιναν τα Άγια των Αγίων, ο Σεβάσμιος Ιεράρχης Παλαιών Πατρών Γερμανός κηρύττει για την Ανάσταση του Γένους. Μόνο που της  Ανάστασης του Γένους, ο Γολγοθάς  ήταν μακρύς, ανηφορικός και ματωμένος και η Μεγάλη Εβδομάδα του Γένους μας, κράτησε πολλά χρόνια και ο κρίνος της Παναγιάς μας ήταν η Ελπίδα, το στήριγμα και το καταφύγιο ολόκληρου του Ελληνισμού.

Η Πατρίδα μας, στις 29 Μαΐου 1453, βρέθηκε κάτω από τον τουρκικό ζυγό και πολλοί έλεγαν ότι χάθηκε σαν Έθνος, όμως, πολλές γενιές έζησαν και πέθαναν με το όνειρο που κάποια ημέρα  άναψε η σπίθα για τη Λευτεριά. Οι χώροι της Λευτεριάς μας έγιναν το απάγκιο των διωγμένων και το ορμητήριο των αγωνιστών.

Τα Μοναστήρια φύλαξαν του θησαυρούς του γένους μας, έγιναν η Κιβωτός για τα Ιερά και τα Όσια της φυλής μας και εξασφαλίστηκε η Εθνική μας επιβίωση. Μέσα από τα Μοναστήρια, τα Κρυφά Σχολειά, οι ρασοφόροι Κληρικοί αναμοχλεύανε στη στάχτη του σκλαβωμένου γένους, τους σπινθήρες της Πνευματικής φωτιάς που είχε ανάψει η φλόγα του Βυζαντίου.    

Το βλέμμα  του Καλόγερου που όταν κοίταζε την εικόνα της Παναγιάς, ταραγμένη από πόθο η αδούλωτη ψυχή του, μοιρολογούσε κι έλεγε, «Ποτέ Παναγιά μου, Ως πότε Παναγιά μου» και το θαύμα έγινε, κι ήταν ο Ευαγγελισμός, κι ήταν η 25η Μαρτίου 1821, αυτή την ημέρα μίλησε η Παναγιά μας. Ο φλογερός Παπαφλέσσας και πολλοί άλλοι Καλόγεροι, αυτοί οι άγγελοι του Εθνικού λυτρωμού μας, αφού έψαλλαν το,  «Τῇ ὑπερμάχῷ στρατηγῷ τὰ νικητήρια, ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν εὐχαριστήρια…» άρπαξαν το Άγιο Δισκοπότηρο και το τουφέκι και βάδισαν αντάμα στα Ιερά βήματα – χώματα  της Ιστορίας μας, στην Άγια Λαύρα, στην Αλαμάνα, στη Τρίπολη, στο Μεσολόγγι, στα Δερβενάκια, στη Σαλαμίνα, στις Θερμοπύλες, στο Ζάλογγο, στα Ψαρά, στο Αρκάδι, στο Σούλι, στο Μανιάκι, στον Ψηλορείτη, παντού.

Ο Σεβαστός Ιεράρχης Παλαιών Πατρών Γερμανός σηκώνει το λάβαρο της Επανάστασης στην Αγία Λαύρα και όλοι, Κλήρος και Λαός, ορκίστηκαν, «τούρκος να μην μείνει στο Μοριά ούτε στον κόσμο όλον». Μοίραζαν μαζί με το μπαρούτι και αντίδωρο, σκόρπιζαν  πίστη και  ελπίδα. Τα πύρινα λόγια τους γινόντουσαν ανεμοστρόβιλος στις «λαβωμένες» καρδιές των σκλαβωμένων Ελλήνων, γιγαντώθηκαν γράφοντας λαμπρές σελίδες για την Ελλάδα και τον κόσμο όλο.

 Οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι του Μεσολογγίου ετοιμάζονται για την ηρωική έξοδο, οι Σουλιώτισσες χορεύουν, το χορό του θανάτου στο Ζάλογγο. Όλοι οι οπλαρχηγοί, Κολοκοτρώνης, Διάκος, Καραϊσκάκης, Μπότσαρης, Μαυροκορδάτος, Μακρής, Τζαβέλας, Μιαούλης, Επίσκοπος Ρωγών, Καψάλης και μυριάδες άλλοι, «…εδώθε με τη Λευτεριά εκείθε με το Χάρο…», όλοι βάδισαν προς το μεγάλο όνειρο, τη ΛΕΥΤΕΡΙΑ.

Όλοι τους ορκίστηκαν με υψωμένα τα γυμνωμένα τους σπαθιά, ενώπιον Θεού και ανθρώπων, «Ελευθερία ή θάνατος». Ήταν το ξέσπασμα μιας θείας επιταγής η κραυγή αυτή που έβγαινε εκείνη τη στιγμή μέσα από τον πόνο, μέσα από την δυστυχία και το πυκνό σκοτάδι της μακρόχρονης σκλαβιάς.

Όσο και αν περνούν τα χρόνια η Άγια μέρα , η Γιορτή των Γιορτών του Έθνους μας, μας αναβαπτίζει για άλλη μια φορά στην κολυμπήθρα της Εθνικής υπερηφάνειας, στέκεται σαν μαγικό αστέρι και μας δείχνει το δρόμο του χρέους μας προς την Πατρίδα, μας εμπνέει το ιδανικό της Ελευθερίας και μας θυμίζει τη λύτρωση από τα δεσμά της σκλαβιάς και της αμαρτίας.

Εμείς οι νεοέλληνες σε όλους αυτούς, γνωστούς και αγνώστους, τους χρωστάμε ευγνωμοσύνη και πρέπει να νιώθουμε υπερήφανοι γι΄ αυτούς. Θα πρέπει με λαμπρότητα να πανηγυρίζουμε, να τους τιμούμε με τις καθιερωμένες Γιορτές, στο Στρατό, στα Σχολεία όλων των βαθμίδων, σε όλους τους χώρους, δημόσιους και ιδιωτικούς, ιδιαιτέρως στις Ιστορικές Πόλεις που το χώμα τους ακόμα είναι κόκκινο από το αίμα των νεκρών και που μυρίζει μπαρούτι.

Μπορεί να μας λοιδορούν για τα οικονομικά μας χάλια, ας δείξουμε όμως την Εθνική μας αξιοπρέπεια χωρίς να δίνουμε δικαίωμα να μας την απαξιώνουν. «Η μεγαλοσύνη στα Έθνη, δε μετριέται με το στρέμμα, με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με το αίμα.»

Η Εκκλησία μας θρήνησε και θυσιάστηκαν στο βωμό του Αγώνα βρίσκοντας μετά από φρικτά βασανιστήρια ένα πλήθος Κληρικών, Πατριάρχες, Ιεράρχες, και χιλιάδες Κληρικοί όπου πύργωσαν με τα Ιερά οστά τους τον Θρόνο της Λευτεριάς.

Πρώτο θύμα, η κεφαλή του Έθνους, ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε’, ανήμερα του Πάσχα αμέσως μετά τη Θεία Λειτουργία, αφού τον άρπαξαν από το πετραχήλι  τον έσυραν στην αυλή και πέρασαν τη θηλιά του σκοινιού στο λαιμό του τον έσυραν και τον κρέμασαν από την πτυσσόμενη σιδερένια πόρτα, τον παράτησαν στην αγωνία του θανάτου!!! Το παράδειγμα της θυσίας του ακολούθησε αργότερα στη Ρούμελη ένα Καλογεροπαίδι που το έλεγαν Αθανάσιο Διάκο. Οι τύραννοι με πυρωμένα σίδερα σούβλισαν το κορμί του εκείνη την Άνοιξη, ήταν μόλις 33 ετών, όσα και τα χρόνια του Χριστού μας.

Αργότερα ο Ιωσήφ Ρωγών στο μαρτυρικό Μεσολόγγι, βασανίζεται σκληρά και στις 13 Απρίλιου 1826 παρέδωσε την Άγια ψυχή του. Επίσης έχουμε τον Πατριάρχη Κύριλλο το ΣΤ’, τον Επίσκοπο Αγχιάλου Ευγένιο και άλλους.  Από όλους τους κληρικούς πολλοί έγιναν γνωστοί και σύμβολα στο πάνθεο της Ιστορίας,  άλλοι, να είναι ακόμα λησμονημένοι!!!

 Όλοι τους ήταν γενναίοι γιατί τόλμησαν, στην καρδιά του ολοκαυτώματος, να υψώσουν την δική τους γαλανόλευκη. Με το αίμα τους πότισαν το δένδρο της λευτεριάς κι έγινε βαθύρριζο, πλατύφυλλο και κάτω από τη σκιά του, ζούμε σήμερα, εμείς ελεύθεροι.