ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΕΘΕΛΟΤΥΦΛΟΥΝΤΑ κ. ΝΙΚ. ΦΙΛΗ
ΜΙΑ ΝΩΠΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ
___________Στίς 22 Μαΐου κάθε χρόνο τιμάται η μνήμη του Νεομάρτυρος Αγίου Παύλου, πολιούχου Τριπόλεως, του εξ Αροανείας. Χρειαζόμαστε άραγε την άδεια (;;;;;; !!!!!!) του Βουλευτού κ. Φίλη, προκειμένου να γράψουμε δυό λόγια για τον Νεομάρτυρα; Εμείς θα το επιχειρήσουμε και ας στενοχωρηθή.
_________Ο Άγιος Παύλος γεννήθηκε στο χωριό Σοπωτό ή Αροανεία της Επαρχίας Καλαβρύτων κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, αποκεφαλίσθηκε δε υπό του Μουφτή της πόλεως στην Τρίπολη κατά το έτος 1818. Με τον τρόπο αυτό ο Παύλος εισήλθε πλέον στη Χώρα της Αιωνιότητος, έκτοτε δε πρεσβεύει υπέρ ημών των αμαρτωλών και αναξίων! (Με ακούσατε Βουλευτά κ. Φίλη;)
_________Εμείς στην γενέτειρά του, το Σοπωτό, εορτάζουμε τη μνήμη Του κατά το πλησιέστερο πρός τήν 22αν Μαΐου Σάββατον, ώστε να μη ερχόμεθα σε αντιπαλότητα με την μεγάλη πόλη της Τριπόλεως, όπου μεγαλοπρεπώς τιμάται ως Πολιούχος Τριπόλεως ομού με τον επίσης άγιο Νεομάρτυρα Δημήτριο.
________Στον ιερό ναό της Καπνικαρέας, εκεί κοντά στην πλατεία Συντάγματος των Αθηνών, υπάρχει η φορητή ιερά Εικόνα του Αγίου Παύλου, δωρηθείσα υπό ανωνύμου κατά τήν 1ην Ιουλίου 1914.
________Στο Σοπωτό το ζεύγος των ευσεβών ανθρώπων Ιωάννης και Αικατερίνα Αναγνωστόπουλοι, με δικά τους έξοδα, έχουν ανεγείρει, και διαρκώς έκτοτε συντηρούν, μεγαλοπρεπή ναό πρός τιμήν του Αγίου Παύλου επίσης δέ και πολιτιστικό Κέντρο, κάθε χρόνο δε αναλίσκονται στην φιλοξενία καί περιποίηση του πλήθους των ευσεβών χριστιανών, οι οποίοι προσέρχονται εκεί ως προσκυνητές από την Αθήνα, την Πάτρα και αλλαχού. Εκεί λοιπόν θα είναι το ραντεβού μας το προσεχές Σάββατο 23 Μαΐου, όπου και θα σας αναμένουμε.
________Αντιμετωπίζοντας -σε πρώτο στάδιο- την ασεβή στάση του Κυβερνητικού Εκπροσώπου κ. Νικ. Φίλη και τις απαράδεκτες Δηλώσεις του εξ αφορμής της υποδοχής στην Αθήνα καί της ευλαβικής προσκυνήσεως υπό πλήθους πιστών των ιερών Λειψάνων της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας, από την Έκδοση της Ιεράς Μητροπόλεως με τίτλο «ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ του αγίου και ενδόξου Νεομάρτυρος ΠΑΥΛΟΥ...» (Αίγιον 1997) αναδημοσιεύουμε την επιστολή του διακεκριμένου 'Ελληνος πολίτη και πιστού τέκνου της Εκκλησίας μας κ. Αντωνίου Ευαγγ. Αντωνίου, (τ. Διευθυντού Τραπεζών Εμπορικής και Επενδύσεων, Προέδρου της Πανελληνίου Ενώσεως Φίλων Πολυτέκνων), η οποία είναι πολύ διδακτική! Διδάσκει την απόδοση τιμής και σεβασμού προς τους Αγίους της Εκκλησίας μας, αλλά και την επίκληση της πρεσβείας των Αγίων μας για την επίλυση των προβλημάτων μας, όπως ο Άγιος Νεομάρτυς Παύλος το υπέδειξε και συγχρόνως το απέδειξε!. Την επιστολή αυτή του κ. Αντωνίου την αφιερώνουμε στον κατα τα φαινόμενα θρησκευτικά ακατήχητο και αδιάβαστο, ίσως δέ και ασεβή, κ. Νικ. Φίλη με την ευχή και την προτροπή να ανοίξει τα μάτια της ψυχής του καί να απαλλαγή από τον πνευματικό του δαλτωνισμό. δηλ. την τυφλωμένη πνευματική του όραση. Βουλευτής είναι, όχι όμως και ευσεβής χριστιανός.
________Τα παρόντα έστωσαν σαν μια προειδοποιητική βολή! Τα υπόλοιπα με τον κ. Φίλη θα τα πούμε την ερχόμενη Δευτέρα με τίτλο "Νέοι Εικονομάχοι".
Αίγιον, 20 Μαΐου 2015
+ ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
9 Ιουνίου 1996
Κύριον Ιωάννην
Αναγνωστόπουλον
Οδ. Απόλλωνος 23Β
105
57 Αθήνας
Αγαπητέ μου Κύριε
Αναγνωστόπουλε,
[…] Από τηλεφωνική μας επικοινωνία μου είπατε ότι ο
Άγιος Παύλος κατήγετο από Αροανεία Καλαβρύτων ή Σοπωτό;
Δεν θα έδιδα ιδιαιτέραν σημασίαν αν δεν είχα προσωπική
εμπειρία για τον Άγιο Παύλο του οποίου η Εικόνα ευρίσκεται στο αριστερό κλίτος,
προς το Τέμπλον, του Ιερού Ναού της «Καπνικαρέας».
Μια κυρία ονόματι Χριστίνα, πού έμενε στην Ηλιούπολη,
οδ. Ζηνοδότου αριθ. 4 (πάροδος τότε της Λεωφ. Βασ. Φρειδερίκης, σήμερα «17
Νοέμβρη»: περιφερειακού Κατεχάκη – Αλίμου), σε ιδιόκτητο παληό σπίτι με μεγάλο
οικόπεδο, είχε ειπεί εις τον Ευρυβιάδη Δημ. Μαριέτη, πως είδε στον ύπνο της
έναν Άγιο που της είπε ότι είναι ο Άγιος Παύλος και ότι η Εικόνα του ευρίσκεται
εις το ως άνω σημείο του Ι.Ν. της «Καπνικαρέας».
Ο Άγιος στον ύπνο αυτής της κυρίας της είπε: «Χριστίνα
να πης στον Ευρυβιάδη Μαριέτη να πάη στην «Καπνικαρέα», να με εύρη. Είμαι ο
Άγιος Παύλος. Να μου ανάψη κερί και να μου ειπή τί θέλει για την Μανόν, και θα
το κάνω».
Ο Μαριέτης και η Χριστίνα ήσαν γείτονές μας. Αυτοί
έμεναν Ζηνοδότου 4 καί εγώ με την οικογένειά μου έμενα σχεδόν απέναντι,
Ζηνοδότου 5. Η διαμονή μου εκεί ήτο από Απρίλιο 1955, έως Ιούνιο 1993.
Ιδιόκτητη οικοδομή.
Ο Ευρυβιάδης Μαριέτης ήτο ο «παππούς» των θυγατέρων
μου, που ήσαν μικρές μαθήτριες τότε, η μία πρώτες τάξεις Γυμνασίου και η άλλη
Α’ Δημοτικού. Τώρα είναι Καθηγήτριες: η μεγάλη στο Αρσάκειο Ψυχικού, Ειρήνη
Αντωνίου, συζ. Κλεάνθους Ισραηλίδη, και η μικρότερη Καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο
του Miami «University of Miami», Florida
U.S.A., Βασιλική Αντωνίου, συζ. Χρήστου Δουληγέρη.
Τον ελέγαμε «παππού» τον Μαριέτη, διότι επί πολλά
χρόνια από το πρωί ως το βράδυ ήτο στο σπίτι μας, και σχεδόν έτρωγε πάντοτε
μαζί μας, τουλάχιστον επί δύο δεκαετίες (άνω των 20 χρόνων φιλία), ώσπου τον
εκηδεύσαμε προ 10ετίας και πλέον. Το τηλέφωνό του, που μέχρι σήμερα είναι στον
Τηλεφωνικό Κατάλογο Αθηνών ως Μαριέτης Ευρυβιάδης 9929629, είχε μεταφερθή
αργότερα στο σπίτι μας, στην Ζηνοδότου 5 και το μεταφέραμε εν συνεχεία στην οδ.
Μιλήτου 98, Αργυρούπολι (πάλι κατοικία μας) αν και είναι νεκρός πέραν των 10
ετών.
Ο Ευρυβιάδης Μαριέτης κατήγετο από το Σοχούμ του
Καυκάσου. Ήτο πολύ πλουσίας οικογενείας. Είχαν τα Μεταλλεία Καυκάσου, τα οποία
οι Μπολσεβίκοι της Ρωσίας άρπαξαν από την οικογένεια Μαριέτη και τα ενοίκιασαν
τότε στην Αμερική αντί 20.000.000 δολ. Αμύθητο ποσό.
Αυτός ο «παππούς» είχε τελειώσει την Ροβέρτιο Σχολή
της Κωνσταντινουπόλεως και εκτός της μεγάλης του πνευματικής καταρτίσεως,
εγνώριζε άπταιστα σαν μητρικές του γλώσσες τις: ρωσική, γαλλική, αγγλική,
τουρκική, γερμανική καί φυσικά την ελληνική. Φυσικά όλες τέλεια. Είχε σπουδάσει
στο Παρίσι. Την Ελληνική και την Παγκόσμια Ιστορία τις εγνώριζε σχεδόν από
στήθους. Δεν είχε όμως σχεδόν καθόλου ασχοληθεί με την Πίστη και την Θρησκεία.
Ήτο αδελφός της Σοφίας Δημητριάδου, συζύγου του
γλύπτου Δημητριάδου πού είχα φτιάξει το γλυπτό άγαλμα του «Δισκοβόλου», που
στέκεται απέναντι από το καλλιμάρμαρο Στάδιο των Αθηνών (μεταξύ πολλών άλλων
έργων του).
Ο Άγιος Παύλος λοιπόν (ο νεομάρτυς) είπε στην Χριστίνα
να ειπή στον Ευρυβιάδη Μαριέτη, αυτόν που γνώριζε πολλά, αλλά τίποτε σχεδόν για
Θρησκεία και Αγίους, να πάη στην Καπνικαρέα να ρωτήση να του δείξουν που είναι
(η εικόνα του) και να του ζητήση ό,τι θέλει.
Ο Ευρυβιάδης Μαριέτης, πολύ καλοκάγαθος, εξεπλήρωσε
σαν μικρό παιδάκι την επιθυμία του Αγίου. Ο Ευρυβιάδης Μαριέτης και η αδελφή
του Σοφία (Σόνια) είχαν στο σπίτι τους σχεδόν σαν οικότροφο μία χήρα από την
Γαλλία, η οποία είχε μία θυγατέρα, την Μανόν. Η Μανόν, γύρω στα είκοσι χρόνια
της, ήτο ασθενής από φυματίωση. Δεν υπήρχαν τότε αντιβιωτικά και η φυματίωση
εθέριζε κόσμο. Παρά τις προσπάθειες και τα έξοδά τους σε γιατρούς η Μανόν
έσβηνε. Έφθασε και στα πρόθυρα του θανάτου. Την περιμέναμε από ώρα σε ώρα να
φτερουγίσει η ψυχούλα της στον Ουρανό, στην αιώνια ζωή.
Ο Μαριέτης, φύσει αγαθός και καλός και πονετικός,
εθλίβετο για τον επικείμενο χαμό της Μανόν. Στην άφατή του αυτή θλίψη,
παρουσιάσθηκε στην Χριστίνα ο Άγιος Παύλος καί της είπε να πάη ο Μαριέτης να
τον εύρη και ό,τι του ζητήση θα το κάνη, αρκεί να ειπή στην Εικόνα του, ότι
έρχεται εκ μέρους της Χριστίνας.
Πήγε ο Μαριέτης στην Καπνικαρέα, έψαξε, ρώτησε και
ηύρε στην αριστερή πλευρά του Ναού, προς το τέμπλον και δεξιά, σε σκοτεινό
σχεδόν σημείο, την Εικόνα του Αγίου Παύλου. Με κεριά προσπάθησε να δη αν ήτο ο
Απόστολος Παύλος. Δεν ήτο. Άναψε τα κεριά του καί είπε στην Εικόνα: «Εγώ δε σε
ξέρω ποιος είσαι. Έρχομαι εκ μέρους της Χριστίνας. Σε παρακαλώ να κάνης καλά
την Μανόν, που τόσα χρόνια υποφέρει και τώρα πεθαίνει». Και έφυγε για το σπίτι
της αδελφής του Σοφίας (Σόνιας) Δημητριάδου, στην οδό Στησιχόρου, πίσω από τα
Ανάκτορα. Πήγε και ηύρε την Μανόν. Η Μανόν σηκώθηκε απύρετη, ενώ πριν έκαιγε
από τον πυρετό και έγινε τελείως καλά. Αυτό ήταν το θαύμα του Αγίου Παύλου
Καπνικαρέας. Η Μανόν αργότερα παντρεύτηκε και έκανε ένα παιδάκι.
Ο Ευρυβιάδης Μαριέτης μας έλεγε: «Εγώ έχω το
μεγαλύτερο μέσον. Ξέρω τον Άγιο Παύλο στην Καπνικαρέα. Όταν θέλετε οτιδήποτε,
θα πάτε στον Άγιο Παύλος και θα του λέτε: Έρχομαι από τον Ευρυβιάδη Μαριέτη,
θέλω να μου κάνης αυτήν την χάρι, και θα σας την κάνω οπωσδήποτε».
Κάθε πρώτη του μηνός, εκάστου μηνός, ό,τι καιρός κι αν
ήτο, ο Μαριέτης πήγαινε και άναβε μια χούφτα κεριά για όλους που ήθελε να τους
γίνει κάτι, και γινότανε. Πήγαινε και για τα παιδιά μου, όταν έδιναν εξετάσεις
στο Γυμνάσιο, Λύκειο, Πανεπιστήμιο, πιάνο, ξένες γλώσσες κ.λ.π., άναβε τα κεριά
και έλεγε: «Άγιε Παύλε φώτισε την Ειρήνη (ή την Βασιλική), να γράψη καλά, για
άριστα, γιατί είναι καλά παιδιά, να μην στενοχωρηθούν». Και βέβαια πάντα τα
παιδιά έπαιρναν άριστα!
Βεβαίως και εγώ και η οικογένειά μου πηγαίναμε, όχι
βέβαια σε τακτά χρονικά διαστήματα, στην Καπνικαρέα και προσευχόμεθα ιδιαίτερα
στον Άγιο Παύλο, τον άγνωστο για μας και τον Μαριέτη. Δεν γνωρίζαμε μέχρι τώρα
ούτε καταγωγή του, ούτε πως και που αγίασε, ούτε βίο του. Γνωρίζαμε μόνο ότι
αυτός ο Άγιος δεν είναι ο απόστολος των Εθνών, αλλά είναι «ο θαυματουργός».
Σας ευχαριστώ, αγαπητέ Κύριε Ιωάννη Αναγνωστόπουλε,
που μου είπατε, έστω και τηλεφωνικώς, μερικά σύντομα για τη ζωή και το μαρτύριο
του «Νεομάρτυρος», όπως τον ονομάσατε, και που αυτός ο Άγιος Παύλος της
Καπνικαρέας, όπως μου είπατε, έζησε στο πατρικό σας σπίτι στην Αροανεία
Καλαβρύτων.
Έχετε ιδιαιτέραν ευλογίαν του Θεού, και ο Άγιος Παύλος
να είναι πάντοτε στο πλευρό σας να σας στηρίζη, να σας ενισχύη και να σας οδηγή
στο καλό.
Με πολλή εν Χριστώ αγάπη και
εκτίμησι
Αντώνιος Ευαγγ. Αντωνίου
τ. Δ/ντης Τραπεζών Εμπορικής
και Επενδύσεων,
μέλος της Διοικήσεως της Εμπορ.
Τραπέζης
και Πρόεδρος της Παννελληνίου Ενώσεως Φίλων Πολυτέκνων.
Μιλήτου 98, 16451 Αργυρούπολις.