ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ

ΑΠΟ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΕ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

«ΟΙ ΟΣΙΟΙ ΠΡΟΚΟΠΙΟΣ Ο ΔΕΚΑΠΟΛΙΤΗΣ, ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ ΚΑΙ ΙΑΚΩΒΟΣ»

Ο όσιος Προκόπιος ο Δεκαπολίτης έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Λέοντα του Ισαύρου (717-741) και διακρίθηκε για την μαχητικότητά του και την προάσπιση των δικαίων της Ορθοδοξίας. Αφοσιώθηκε από μικρή ηλικία στην ασκητική ζωή και στην καταπολέμηση των σαρκικών παθών. Αν και απομονώθηκε στη ηρεμία του κελιού του, όταν οι περιστάσεις το απαιτούσαν, υπερασπίσθηκε με ζήλο και παρρησία την ορθοδοξία, διαπρέποντας στον αγώνα κατά των αιρετικών Μονοφυσιτών. Επίσης διακρίθηκε στον αγώνα της Εκκλησίας για την προσκύνηση και τιμή των ιερών εικόνων. Επί των ημερών του σκληρού εικονομάχου Λέοντα του Ισαύρου, υπέστη διάφορες διώξεις και πολλά βασανιστήρια ως θερμός υπερασπιστής των Ιερών εικόνων και έτσι δίκαια κέρδισε τον τίτλο του ομολογητή της ορθόδοξης πίστης.

Οι όσιοι Ασκληπιός και Ιάκωβος έζησαν στο χρόνια τού επισκόπου Κύρου Θεοδώρητου και ασκήτευσαν στις έρημους της Συρίας. Ο Ασκληπιός αρχικά, έζησε σε κάποιο κοινόβιο, αργότερα όμως με την ευλογία του ηγουμένου της Μονής, αποχώρησε και συνέχισε τον ασκητικό του αγώνα μόνος του σε κάποιο κοντινό ερημητήριο. Ο Ιάκωβος ήταν κλεισμένος σε κάποιο ερημικό κελί κοντά στο χωριό Νιμουζά, όπου δεν άναβε ποτέ φως και δεν τον είδε ποτέ άνθρωπος, στους δε επισκέπτες του απαντούσε μέσω ενός φυσικού παραπετάσματος. Ακόμη και όταν έφθασε 90 ετών δεν βγήκε ούτε στιγμή από εκείνο το κελί. Εκοιμήθησαν και οι δύο οσιακά.
ΠΗΓΗ:www.ecclesia.gr

 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 

ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ" ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ:
ΕΠΙΛΟΓΗ ΘΕΜΑΤΩΝ

Πρωτ.  Βασίλειος Γιαννακόπουλος

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ-ΤΕΧΝΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ
Πρεσβυτέρα Νικολίτσα Γκοτσοπούλου


ΓΕΝΙΚΗ ΕΠΟΠΤΕΙΑ
+ ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΑΞΙΟΣ! ΑΞΙΟΣ! ΑΞΙΟΣ!

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΕ!

__________Χθές αναστατώθηκε το Πανελλήνιο μόνο και μόνο επειδή ένας Αρχιερεύς στάθηκε στο ύψος της αποστολής του! Προέβη σε δημόσιο έλεγχο μιάς ατόπου ενεργείας Επισήμων Εκπροσώπων του Ελληνικού Κράτους, όπως άλλωστε ώφειλε να πράξει!

________Πρόκειται για τον Σεβ. Μητροπολίτη Γόρτυνος και Μεγαλουπόλεως  κ. Ιερεμία, ένα ακάματο εργάτη της Εκκλησίας, ο οποίος μάλιστα δεν είναι «από το σωρό», όπως ο υποσημειούμενος, καθώς λέγει ο θυμόσοφος Λαός μας! Ανήκει στην πνευματική «ελίτ» της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, καθ’ όσον τυγχάνει Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου! Διετέλεσε δηλ. Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής  του Πανεπιστημίου Αθηνών!

_________Παρένθεση: Στη σύγχρονη Ελλάδα δεν έχουν αξία πια οι Προσωπικότητες! Δυστυχώς  τώρα πλέον αξία έχουν οι τίτλοι: Αν είσαι Βουλευτής, Δήμαρχος, Καναλάρχης, Δημοσιογράφος, Πρόεδρος ενός Οργανισμού …..κλπ τότε ευρίσκεσαι στην κορυφή! Εξ ορισμού  είσαι στο απυρόβλητο! Αν όμως είσαι Μητροπολίτης, τότε δεν είσαι τίποτα! ‘Ολοι οι του κοσμικού στερεώματος είναι έτοιμοι να ορμήσουν καταπάνω σου σαν πεινασμένοι λύκοι για να σε κατασπαράξουν!

__________Κάτι παρόμοιο συνέβη και με τον Σεβ. Μητροπολίτη Γόρτυνος κ. Ιερεμία.  Όλα τα Κανάλια της Τηλεοράσεως και όλα τα ΜΜΕ  εφρύαξαν κατά του Μητροπολίτου κ. Ιερεμία, μόνο και μόνο διότι είχε το θάρρος να ελέγξει δημοσίως Υπεροχικά τινα Πολιτικά Πρόσωπα, τα οποία  επέδειξαν περιφρόνηση πρός τον Θεό και προς  την Εκκλησία!

·        Προς τον Θεό, καθ’ όσον, ενώ ήταν ημέρα Κυριακή, δηλ, ημέρα αφιερωμένη στο Θεό και Πατέρα μας, δεν έσπευσαν να εκκλησιασθούν! Άρα παρέβησαν την 4^ην Εντολήν  «Σάββατα Κυρίω τω Θεώ σου»!

·         Και προς την Εκκλησία, καθ’ όσον «εκκλησία» δεν είναι ο Δεσπότης ή το κτίσμα, ο Ναός, αλλά το σύνολο των πιστών, οι οποίοι όταν συνέρχωνται στο ναό, συγκροτούν «την Εκκλησία». Εκεί λοιπόν στον ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου Μεγαλουπόλεως από πολύ ενωρίς είχαν συγκεντρωθή οι πιστοί της πόλεως με σκοπό να υμνήσουν το Όνομα του Κυρίου και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, αλλά και συγχρόνως για να προσευχηθούν για την ανάπαυση των ψυχών 212 Ελλήνων Αδελφών μας, οι οποίοι είχαν εκτελεσθεί υπό των Γερμανικών στρατευμάτων Κατοχής. Το Μνημόσυνον είχε ορισθεί να γίνει  στις 10.00’ η ώρα το πρωΐ.   Ο Προεστώς της Συνάξεως Σεβ. Μητροπολίτης κ. Ιερεμίας ενώπιόν του είχε ένα δίλημμα: να αποδώσει την οφειλομένη αξία στο Λαό του Θεού, δηλ. να προχωρήσει κανονικά στην τέλεση του Μνημοσύνου στην προκαθωρισμένη ώρα  ή να δώσει προτεραιότητα στους Άρχοντες του Λαού, δηλ. να τους αναμένει πότε θα ερχόντουσαν στο Ναό; Ποιος δηλ. έχει το προβάδισμα;  Ο Λαός, που εκλέγει τους Άρχοντες ή ο Άρχοντας, που εκλέγεται;  Προφανώς την προτεραιότητα έχει ο Λαός, αφού Αυτός επιλέγει τους συμπολίτες του, που θα Κυβερνήσουν! Επειδή δε οι Άρχοντες εξ ορισμού οφείλουν να είναι υπόδειγμα ζωής, άρα και συνεπείς στις υποχρεώσεις των,  ορθώς πράττων ο Σεβ. κ. Ιερεμίας όχι μόνο προχώρησε στην τέλεση του Μνημοσύνου, αλλά και ήλεγξε τους Άρχοντες και για την ασυνέπειά τους κατά την ώρα προσελεύσεως, αλλά -κυρίως και προεχόντως- και για την παράλειψη του καθήκοντος της κατά Κυριακήν προσευχής, δηλ. του εκκλησιασμού των! Ας μη ξεχνάμε, ότι όσοι ήσαν αντικείμενο του αρχιερατικού ελέγχου, είναι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, Μέλη δηλ. της Εκκλησίας του Σωτήρος Χριστού, ο δε Αρχιερεύς εξ ορισμού οφείλει να διδάσκει τους πάντες το Ευαγγέλιο, δηλ. την σώζουσα διδασκαλία του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού.

_________Συνεπώς ο εν Χριστώ αγαπητός μας Αδελφός κ. Ιερεμίας τότε μόνο θα ηδύνατο να κατηγορηθή, εάν δηλ. εσιώπα, είτε πτοούμενος και φοβούμενος, είτε ανθρωπάρεσκα φερόμενος  προς τους ισχυρούς της ημέρας! Γι αυτό, λοιπόν, εμείς οι ταπεινοί μεν αλλ΄έν ταυτώ δειλοί Αδελφοί του, θαυμάζοντες την ιεροπρεπή συμπεριφορά του βροντοφωνούμε και κράζουμε: Άξιος! Άξιος! Άξιος!

___________Δεν θα μπορούσαμε να κλείσουμε το σημείωμά μας αυτό, εάν δεν ελέγαμε δύο λόγια για τον δημοσιογραφικό κόσμο, παράγοντες του οποίου, αυτοδιορισμένοι ως Κριταί των Πάντων οι ταλαίπωροι, έργο τους έχουν να συσκοτίζουν τα πράγματα και να στρεβλώνουν τα γεγονότα!Θα περιμέναμε απ’ αυτούς να ακούσουμε και δύο λόγια, περίπου τα εξής: ….Καλόν είναι και οι Άρχοντες να φθάνουν στην ώρα τους εκεί όπου το καθήκον τους καλεί. Δεν είναι καλό να τους περιμένει  ο κόσμος! Ακόμη, λοιπόν, τους περιμένουμε......

___________Θα επιστεγάσουμε το μικρό αυτό σημείωμά μας με ένα μικρό κείμενο, που αναφέρεται στον σήμερα εορταζόμενο άγιο της Εκκλησίας μας, τον άγιο Ταράσιο, Αρχιεπίσκοπο   Κωνσταντινουπόλεως, ένα αγλαό φωστήρα της Ορθοδοξίας μας, ο Οποίος, εφαρμόζοντας την Χριστιανική Διδασκαλία και Ηθική, ήλθε σε ρήξη με τον πανίσχυρο Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τον Στ΄. Έζησε τον 8^ο αιώνα. Το αφιερώνουμε στο Σεβ. Μητροπολίτη Γόρτυνος κ. Ιερεμία, για να χαρεί! Να χαρεί, διότι βαδίζει την οδό της αλήθειας, όπως την χάραξαν οι προ ημών Άγιοι της Ορθοδοξίας!

Αίγιον, 25 Φεβρουαρίου 2015

+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

 ΗΡΩΪΚΑ ΠΡΟΤΥΠΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΧΡΗΣΙΜΑ Σ’ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΝΕΩΤΕΡΟΥΣ

          Όταν, με την ενηλικίωσή του (791), ο Κωνσταντίνος ΣΤ΄ άρχισε να βασιλεύει μόνος του, αξίωσε να τεθεί υπεράνω των νόμων της Εκκλησίας και απέπεμψε την σύζυγό του Μαρία την Αρμενία για να νυμφευθεί μια γυναίκα από το υπηρετικό προσωπικό της, την Θεοδότη.  Ο Πατριάρχης αρνήθηκε να ευλογήσει τον μοιχικό αυτό γάμο και επιτίμησε αυστηρά τον αυτοκράτορα, απειλώντας τον με αναθεματισμό αν συνέχιζε να αμαρτάνει.  Ο αυτοκράτορας τότε εξοργισμένος διέταξε τον περιορισμό του Ταρασίου, απαγορεύοντας να επικοινωνεί οποιοσδήποτε μαζί του.  Εξανάγκασε την νόμιμη σύζυγό του να γίνει μοναχή και έβαλε να ευλογήσει τους γάμους του ένας ραδιούργος ιερέας, ο Ιωσήφ, οικονόμος της Μεγάλης Εκκλησίας.  Δεν άργησε όμως να έλθει η κρίση του Θεού και τον επόμενο χρόνο, ο Κωνσταντίνος ΣΤ΄ έπεσε θύμα συνωμοσίας, τυφλώθηκε και εκθρονίσθηκε.

          Ο Άγιος Ταράσιος, ανακτώντας την ελευθερία του, αφόρισε τότε τον ιερέα Ιωσήφ και κατόρθωσε να συμφιλιωθεί με τους Στουδίτες, που είχαν διακόψει την κοινωνία μαζί του, παρασύροντας μεγάλο τμήμα του λαού σε σχίσμα.  Διατηρώντας, όπως ο Ιώβ, την καρτερία, την ειρήνη στην ψυχή και την περισυλλογή εν μέσω όλων αυτών των θλίψεων, ο άγιος πατριάρχης συνέχισε έκτοτε να προτρέπει τον λαό να τηρεί τις εντολές για να μπορέσει η αποκατεστημένη πίστη να δώσει καρπούς.

(Πηγή: «Νέος Συναξαριστής» σελ.: 279 Εδόσεις ΙΝΔΙΚΤΟΣ )

ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ, ΣΩΖΕ ΤΟΥΣ ΕΙΣ ΣΕ ΠΡΟΣΤΡΕΧΟΝΤΑΣ

ΜΕΓΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ

ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΑΓΩΝΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ!

ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΙΣΧΥΡΟΠΟΙΉΣΟΥΜΕ ΤΗ ΣΧΕΣΗ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΣΩΤΗΡΑ ΧΡΙΣΤΟ!

__________Από σήμερα εισερχόμεθα και πάλι σε μια περίοδο εντατικής προσπαθείας για την βίωση της αρετής! Σκοπός της Μεγάλης Σαρακοστής είναι η κάθαρση της ψυχής μας από τα ανθρώπινα πάθη, μια διεργασία που γίνεται και αρχίζει από την μετάνοια. Μετάνοια δε είναι αλλαγή του τρόπου σκέψεως. Μετάνοια=αλλαγή σκέψεως, αλλαγή συνηθειών, μάχη κατά των παθών, ένωση με τον Σωτήρα Χριστόν! 
_______Για να μας βοηθήσει η Αγία μας Εκκλησία, ώστε να οδηγηθούμε σε σκέψεις μεταμέλειας την Κυριακή της Τυροφάγου ή της Τυρινής προβάλλει ενώπιόν μας την έξωση του Αδάμ εκ του Παραδείσου! Αιτία της εξώσεως ήταν όχι αυτή η ίδια η πτώση των Πρωτοπλάστων, του Αδάμ και της Εύας, αλλά η  απουσία έστω και της παραμικρής μεταμέλειας!  Όταν μετά την γεύση από τον απαγορευμένο καρπό τους αναζήτησε ο Πανάγαθος Θεός και τους ερώτησε τι να συνέβη άραγε, ώστε έτρεξαν να κρυφτούν, δεν είπαν ένα "συγγνώμην" έκανα λάθος, αλλά ο ένας προσπάθησε να ρίξει στον άλλο τις ευθύνες!  Τότε ακούσθηκαν τα λόγια "η Εύα με εξηπάτησε" (!) από την μια μεριά, και "ο όφις με εξηπάτησε" από την άλλη (!). Και όμως ένα "ήμαρτον Κύριε, συγχώρεσέ με" θα ήταν λυτρωτικό όχι μόνο για τον Αδάμ και την Εύα, αλλά για ολόκληρο το ανθρώπινο γένος! Αυτό, που δεν έπραξαν οι Πρωτόπλαστοι αιώνες αργότερα το κατώρθωσε ένας ληστής! Βάζοντας κλειδί το "Μνήσθητί μου, Κύριε" άνοιξε την πύλη της φιλανθρωπίας του Χριστού μας και εισήλθε πρώτος στον Παράδεισο!  Καταλάβατε, λοιπόν, αδελφοί μου, πόσο μεγάλη δύναμη περιέχεται σ' αυτή τη απλή λέξη "μετάνοια"; Ένα "ήμαρτον, Κύριε, συγχώρεσέ με" οδηγεί τα βήματά μας κατ' ευθείαν στον Παράδεισο.  

_______ Σκοπός του Τριωδίου, λοιπόν, είναι "το χείρον καθυποτάξαι τω κρείτονι, την σάρκα δουλώσαι τω πνεύματι" και  "θεόν ποιήσαι τον άνθρωπον"! Ή με άλλα λόγια: "Δει γαρ το φθαρτόν τούτο (δηλ. το σώμα μας) ενδύσασθαι αφθαρσίαν και το θνητόν τούτο (δηλ και πάλι το σώμα μας) ενδύσασθαι αθανασίαν.

________Για να επιτύχουμε όλα αυτά είναι ανάγκη: 

1. Να μετανοήσουμε για τα λάθη μας και για τα πάθη μας,
2. Να επισκεφθούμε τον πνευματικό μας και να εξομολογηθούμε με κάθε ειλικρίνεια τις αμαρτίες μας,
3. Να αγωνισθούμε στο άθλημα της νηστείας κατά την δύναμη, που διαθέτει ο καθένας μας,
4. Να ασκήσουμε το έργο της φιλανθρωπίας,
5. Να παρακολουθούμε τις πολλές και κατανυκτικές Ακολουθίες της Εκκλησίας μας κατά την περίοδο της Μεγάλης Σαρακοστής,
6.  Να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε με τους συνανθρώπους μας,
7.  Να νοιώσουμε την γλυκύτητα του "Νυμφίου" Χριστού,
8. Να ενωθούμε με τον Χριστό μας δια του Μυστηρίου της θείας Κοινωνίας,
9. Να νοιώσουμε τον θείο έρωτα στην ψυχή μας, δηλ. να φθάσουμε στο σημείο, ώστε να πούμε κάποτε τα ιερά αυτά λόγια: "έθελξας πόθω με, Χριστέ, και ηλλοίωσας τω θείω Σου έρωτι"!!!!!
10. Τότε θα πραγματοποιηθή και σέ μας ο λόγος της Εκκλησίας: "ει τις εν Χριστώ, καινή κτίσις".
11. Επιτρέψατέ μου να επισφραγίσω τις πτωχές αυτές σκέψεις μέ ένα ύμνο της Κυριακής της Τυρινής. Πρόκειται για τον πέμπτη (ε΄) Ωδή των Καταβασιών. "Τω θείω φέγγει Σου, αγαθέ, τας των ορθριζόντων Σοι ψυχάς πόθω καταύγασον, δέομαι, Σε ειδέναι Λόγε Θεού, τον όντως Θεόν, εκ ζόφου των πταισμάτων ανακαλούμενον". Δηλ. με το θεϊκό Σου φως, Κύριε, πλημμύρισε τις ψυχές όλων ημών,  που ήλθαμε πρωϊ-πρωΐ με πολύν πόθον και ευλάβειαν να Σε υμνήσουμε, ώστε να Σε δούμε και να Σε γνωρίσουμε εσωτερικά, Σε που είσαι ο αληθινός Θεός και σώζεις τις ψυχές από το βαθύ σκοτάδι της αμαρτίας.    

Αγαπητοί μου Αδελφοί,

Συλλειτουργοί και Πατέρες,

Τέκνα μου εν Κυρίω αγαπητά,

_________Ακούστε, παρακαλώ, την ισχνή φωνή μου. Ο Κύριός μας είναι η μοναδική πηγή της αληθινής ευτυχίας! Αλλά για να Τον νοιώσουμε, πρέπει να έχουμε καθαρή καρδιά! Δεν λέγω να είμαστε αναμάρτητοι! Επαναλαμβάνω: να έχουμε καθαρή καρδιά! Δηλ. να σημειώνουμε μεν πτώσεις στην αμαρτία παρά τη θέλησή μας, αλλά και να ξεπλαίνουμε τον ρύπο της ψυχής μας με τα δάκρυα της μετανοίας, και να σπεύδουμε στον  πνευματικό μας, τον εξομολόγο πατέρα της Εκκλησίας, ώστε να λαμβάνουμε την άφεση. "Ας μη λησμονούμε, ότι "μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται" !  Ας μείνουμε, λοιπόν, με πόθο βαθύ τον "Χριστόν βλέψαι" 
______________Για να σας βοηθήσω, σας παραθέτω παρακάτω ένα μεγάλο θαύμα της Παναγίας μας, που έκαμε σε ένα Μουσουλμάνο Σαουδάραβα, ο οποίος επικαλέσθηκε τη βοήθειά Της. "Γεύσασθε και ίδετε", λοιπόν, παιδιά μου, ότι "Χριστός ο Κύριος"! Αμήν. Καλή Σαρακοστή, καλή πορεία προς την θέωση!

Με πατρική αγάπη

+Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ 

Καθαρά Δευτέρα, 23 Φεβρουαρίου 2015

*********************   

Αληθινή ιστορία: 

Το μεγαλύτερο θαύμα της Παναγίας 

που έγινε στα χρονικά της ιστορίας.

               Τον Δεκέμβριο του 2004 βγήκε στα μέσα ενημέρωσης ένας μουσουλμάνος Σαουδάραβας και διηγήθηκε ένα ζωντανό συγκλονιστικό γεγονός που έζησε και που άλλαξε όλη του τη ζωή. Το διηγήθηκε από την τηλεόραση και το ραδιόφωνο και δημοσιεύτηκε σε εφημερίδες και περιοδικά σε όλη τη Σαουδική Αραβία, Παλαιστίνη και προφανώς σε όλες τις γειτονικές χώρες. Υπάρχει και στα αραβικά σε ιστοσελίδα στο διαδίκτυο αλλά δεν γνωρίζω ποια είναι.

              Παντρεύτηκε πριν από χρόνια μια κοπέλα, πλούσια μουσουλμάνα αλλά στείρα. Οπότε πέρασαν τα χρόνια και δεν μπορούσαν να αποκτήσουν παιδιά, παρόλο που είχαν πολλά χρήματα και πήγαν σε πολλούς γιατρούς.

                  Οι γονείς του του έλεγαν να παντρευτεί και δεύτερη γυναίκα και να κρατήσει και την πρώτη αφού ο νόμος τους, επιτρέπει να έχουν μέχρι και τέσσερις γυναίκες. Εκείνος κουρασμένος και αρκετά στεναχωρημένος, πήρε τη σύζυγό του να πάνε ταξίδι αναψυχής στη γειτονική μας από το Ισραήλ Συρία για να ξεκουραστούν και να ξεχάσουν λίγο.

                   Στη Συρία ενοικίασε λιμουζίνα με οδηγό-ξεναγό για να τους πάει σε όλα τα κοσμικά αξιοθέατα της Συρίας. Ο οδηγός πρόσεξε στο ζευγάρι που ξεναγούσε μια πικρία, πόνο και θλίψη στα πρόσωπά τους. Αφού λοιπόν ξεκουράστηκαν καλά, πήρε το θάρρος και τους ρώτησε γιατί δεν φαινόντουσαν ευχαριστημένοι, μήπως άραγε έφταιγε ο ίδιος και δεν τους άρεσε κάτι στην ξενάγηση και την περιήγηση που τους έκανε.

                    Εκείνοι του ανοίχθηκαν και του εξήγησαν το πρόβλημα της ατεκνίας τους.Ο μουσουλμάνος λοιπόν οδηγός, τους είπε ότι εδώ στη Συρία οι Χριστιανοί και μάλιστα οι Ορθόδοξοι έχουν το Μοναστήρι της Παναγίας της Σεϊδανάγιας (Σεϊντανάγια στα αραβικά σημαίνει «Κυρία Δέσποινα») και πολλοί άτεκνοι καταφεύγουν στη Θαυματουργική της εικόνα. Εκεί λοιπόν τους δίνουν από το φιτίλι του καντηλιού της θαυματουργής αυτής εικόνας και το τρώνε, το καταπίνουν και τότε η "Μαρία" των Χριστιανών τους δίνει κατά την προαίρεσή τους και την πίστη τους.
  

                       Ενθουσιασμένος λοιπόν ο Σαουδάραβας και η γυναίκα του λένε στον ξεναγό: «Πήγαινέ μας εκεί στη Σεϊδανάγια, "τη Δέσποινα των Χριστιανών" κι αν γίνει το ποθούμενο και εάν αποκτήσουμε παιδί θα σου προσφέρω 20.000$ σε σένα και 80.000$ στο Μοναστήρι». Πήγαν

 στη Μονή, έκαναν ό,τι έπρεπε και γυρίζοντας πίσω η γυναίκα 

βρέθηκε έγκυος. Σε μερικούς μήνες γέννησε ένα χαριτωμένο 

αγοράκι υγιέστατο και πανέμορφο, Θαύμα της Παναγίας μας.

               Μόλις γέννησε η σύζυγός του, ο Σαουδάραβας ήθελε να εκπληρώσει, να πραγματοποιήσει το τάξιμο που είχε κάνει. Τηλεφώνησε λοιπόν στον οδηγό εκείνο για να τον παραλάβει από το αεροδρόμιο της Δαμασκού. Ο οδηγός όμως, πανούργος και κακός, ειδοποίησε άλλους δυο φίλους του για να πάνε μαζί στο αεροδρόμιο, να παραλάβουν τον πλούσιο και κατόπιν δολίως να τον σκοτώσουν και να λάβουν όσα χρήματα θα είχε μαζί του, δική τους μοιρασιά.

                  Πράγματι έτσι κι έγινε. Τον παρέλαβαν από το αεροδρόμιο. Καθ'οδόν χωρίς ο άμοιρος να γνωρίζει τι θα συνέβαινε, τους είπε ότι από τη χαρά του θα έδινε και στους φίλους του οδηγού από 10.000$.

                Αυτοί αντί να τον πάνε στο Μοναστήρι, τον οδήγησαν σε έρημο μέρος, τον έσφαξαν κόβοντάς του πρώτα το κεφάλι, καθώς και τα υπόλοιπα μέρη του σώματός του (χέρια και πόδια) σε κομμάτια. Τους τύφλωσε όμως το πάθος από αυτήν την εγκληματική τους ενέργεια και αντί να τον πετάξουν εκεί, τον έβαλαν στο πορτ-μπαγκάζ του αυτοκινήτου, αφού πήραν μαζί τους χρήματα, ρολόϊ και ό,τι είχε και ξεκίνησαν να πάνε σε άλλο ερημικό μέρος για να τον πετάξουν.

               Στον εθνικό δρόμο τους χάλασε το αμάξι και στάθηκαν στη μέση του δρόμου, για να δουν τι συνέβαινε και γιατί σταμάτησε η μηχανή και τους άφησε. Ένας περαστικός τους είδε και από μόνος του σταμάτησε με το αυτοκίνητό του να τους βοηθήσει. Εκείνοι όμως φοβούμενοι μήπως γίνουν αντιληπτοί για το φοβερό έγκλημα που είχαν διαπράξει, προσποιήθηκαν ότι δεν θέλουν βοήθεια.

Ο περαστικός οδηγός όμως φεύγοντας παρατήρησε να στάζει αίμα κάτω από το πορτ-μπαγκάζ και πιο κάτω ειδοποίησε την αστυνομία να πάνε να εξιχνιάσουν τι συνέβαινε, διότι αυτοί οι τρεις, του φάνηκαν ύποπτοι.

               Έφθασε η αστυνομία, είδαν οι αστυνομικοί το αίμα στο οδόστρωμα και δίνουν διαταγή να ανοίξουν το πορτ μπαγκάζ.  Μόλις άνοιξαν σηκώνεται και βγαίνει έξω ο Σαουδάραβας
 υγιής, ολοζώντανος, με αίματα βέβαια αλλά ραμμένος. "Μόλις τώρα" τους λέει ". η Παναγία τελείωσε και τις τελευταίες ραφές του λαιμού μου εδώ μπροστά", δείχνοντας το καρύδι του λαιμού του, "αφού μου έραψε όλο μου το σώμα πρώτα".

                Ο κακοποιός εγκληματίας ταξιτζής και οι συνεργοί του, έχασαν τα λογικά τους, τρελάθηκαν και με χειροπέδες τους οδήγησαν στις ψυχιατρικές φυλακές. Φώναζαν σαν δαιμονισμένοι ".εμείς σε σκοτώσαμε, εμείς σε κομματιάσαμε, σου κόψαμε το κεφάλι, πώς ζεις;"

               Ο Σαουδάραβας πήγε για πιστοποίηση του λαμπρού Θαύματος. Τον είδαν ιατροδικαστές, εμπειρογνώμονες, αστυνομικοί και πιστοποίησαν με υπογραφές το Θαύμα. Τα ράμματα ήσαν και είναι φανερά. Φαινόταν φρεσκοσυναρμολογημένος. Διεκήρυττε δε και ομολογούσε ότι "η Παναγία με έραψε και με ανέστησε με την Δύναμη του Υιού Της."

                    Κατόπιν ο ιαθείς και αναστηθείς, κάλεσε τηλεφωνικώς όλους τους δικούς του και ήλθαν στη Συρία. Πήγαν στο Μοναστήρι, ευχαρίστησαν την Παναγία Σεϊδανάγια και πρόσφεραν δεήσεις και δοξολογίες. Και αντί του ποσού των 80.000$ που ήταν το τάξιμό του στην Παναγία Σεϊδανάγια, προσφέρει στη Μονή το ποσό των 800.000$, για τη μεγάλη ευεργεσία που του προσέφερε η Παναγία μας.

                Ο ίδιος σήμερα αφηγείται συνεχώς το συγκλονιστικό αυτό Θαύμα και αρχίζει πάντοτε λέγοντας: "Όταν ήμουν μουσουλμάνος μου συνέβη αυτό κι αυτό", δηλώνοντας ότι δεν είναι πλέον μουσουλμάνος, ούτε αυτός ούτε η οικογένειά του.

          Το Θαύμα αυτό τάραξε τις Αραβικές μουσουλμανικές χώρες και όλη τη Μέση Ανατολή, δημιούργησε σάλο και φοβερή έκπληξη.

ΠΗΓΗ:stivpol04@gmail.com

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΛΙΤΩΝΕΙ ΤΟ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΕΙΡΑΤΕΣ

ΑΠΟ ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΕ ΚΥΡΙΑΚΗ

 

ΠΩΣ ΣΩΘΗΚΕ ΑΠΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙ !

Με βυζαντινή μεγαλοπρέπεια γιορτάζει σήμερα (21 Ιανουαρίου με το παλαιό ημερολόγιο) η ιερά μεγίστη μονή Βατοπαιδίου τη Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου της Παραμυθίας.

Πιστοί από όλη την Ελλάδα βρίσκονται στο Βατοπαίδι για να προσκυνήσουν την αχειροποίητη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Παραμυθίας, της Παρηγορήτριας δηλαδή, που οι μοναχοί τιμούν ως προστάτιδά τους.

Σύμφωνα με την παράδοση, αρχές του 14ου αιώνα, στις 21 Ιανουαρίου, τελείωσε ο Ορθρος στο μοναστήρι. Οι πατέρες αποσύρθηκαν στα κελιά τους μέχρι να αρχίσουν τα διακονήματα, οπότε και θα άνοιγε η πύλη της μονής. Δεν γνώριζαν όμως ότι τους περικύκλωσαν πειρατές.

Ο ηγούμενος, ενώ βρισκόταν στον ναό, άκουσε μια φωνή. Κοίταξε γύρω του, αλλά δεν είδε κάποιον. Τότε αντιλήφθηκε ότι η φωνή προερχόταν από την εικόνα της Παναγίας, που βρισκόταν στον εξωνάρθηκα. «Μην ανοίξετε την πύλη της μονής. Αφού ανεβείτε στα τείχη, να διώξετε τους πειρατές» του είπε η Παναγία. Έκπληκτος, ο ηγούμενος έζησε τότε ένα θαύμα. Η μορφή της Παναγίας ζωντάνεψε, όπως και ο μικρός Ιησούς που κρατούσε στην αγκαλιά της. Ο Χριστός κίνησε το δεξί χέρι του και έκλεισε το στόμα της Παναγίας, λέγοντας: «Μητέρα, μην το λες. Αφησέ τους να τιμωρηθούν, γιατί αμελούν τα μοναχικά καθήκοντά τους».

Τότε η Θεοτόκος σήκωσε ελαφρά το χέρι, συγκράτησε το χεράκι του Χριστού, έκλινε προς τα δεξιά το πρόσωπό της και είπε: «Μην ανοίξετε την πύλη. Και κοιτάξτε να μετανοήσετε, γιατί ο Υιός μου είναι οργισμένος μαζί σας».

Ο ηγούμενος διηγήθηκε στους Πατέρες όσα έζησε. Τότε όλοι μαζί διαπίστωσαν ότι η παράσταση της εικόνας είχε αλλάξει και δεν έμοιαζε καθόλου με την παλαιά εικόνα. Πλέον η Παναγία κρατούσε το χέρι του Χριστού κάτω από το στόμα της και έκλινε το κεφάλι της δεξιά. Χάρη σε αυτό το θαύμα, το μοναστήρι σώθηκε από τους πειρατές.

Η εικόνα θεωρείται αχειροποίητος, ότι δημιουργήθηκε με τη χάρη του Θεού μετά την εμφάνιση της Παναγίας, και της αποδίδονται δεκάδες θαύματα.

 Του Θάνου Χερχελετζή - Εφημερίδα Δημοκρατία 3/2/2015

 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 

ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ" ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ:
ΕΠΙΛΟΓΗ ΘΕΜΑΤΩΝ

Πρωτ.  Βασίλειος Γιαννακόπουλος

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ-ΤΕΧΝΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ
Πρεσβυτέρα Νικολίτσα Γκοτσοπούλου


ΓΕΝΙΚΗ ΕΠΟΠΤΕΙΑ
+ ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΕΙΣ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΝ

ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ π. ΓΕΡΒΑΣΙΟΥ ΙΩΑΚΕΙΜΙΔΗ

Την Κυριακή 8 Φεβρουαρίου ε.έ. ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Αμβρόσιος ιερούργησε στον Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου Αιγίου, όπου και τέλεσε την εις πρεσβύτερον χειροτονία του Ιερολογιωτάτου Διακόνου π. Γερβασίου Ιωακειμίδη, καταγομένου εκ Πατρών και αποφοίτου της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, ο οποίος διακόνησε για πέντε έτη κοντά στον Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη μας και στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Παναγίας Φανερωμένης.

Ο π. Γερβάσιος στην χειροτονητήρια ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων:

«Οι μέρες στις οποίες ζούμε έχουν ανάγκη αυτής της υπομονής και της αγάπης καθώς οι

σειρήνες του διαβόλου οδηγούν ολοένα και περισσότερο κόσμο στην ασωτία.  Και γνωρίζω ότι ο αγώνας θα είναι δύσκολος και επίπονος πολλές φορές, μα δεν δειλιάζω ούτε λιγοψυχώ καθώς στα αυτιά μου ηχεί ο λόγος του Άγιου Ιωάννου του Χρυσόστομου “Πολλά τα κύματα και χαλεπόν το κλυδώνιον· αλλ' ου δεδοίκαμεν, μη καταποντισθώμεν· επί γαρ της πέτρας εστήκαμεν. Η δε πέτρα ην ο Χριστός”. Πάνω σε αυτή την πέτρα,  στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό,  θα εναποθέσω  τους ανθρώπινους λογισμούς, τις αμφιβολίες, τις μεταπτώσεις, τους κλυδωνισμούς, τα προβλήματα, τις δύσκολες στιγμές,  και εκείνος είμαι βέβαιος  κατά τον δικό του λόγο προς τον Πέτρο,   ότι θα μου δώσει το χέρι και θα με μεταμορφώσει, θα με πληρώσει με τη χάρη Του  και θα μου δώσει δύναμη, θάρρος, τόλμη, φως και αγάπη…

Σεβασμιώτατε Πάτερ και Δέσποτα, ο Θεός ευλόγησε ώστε από την αρχή της ιερατικής μου διακονίας και αφοσιώσεως στην Εκκλησία να βρεθώ δίπλα σας. Κοντά σε μια μεγάλη εκκλησιαστική προσωπικότητα. Η διακονία και η μαθητεία μου κοντά σας αυτά τα χρόνια ήταν όχι απλώς ωφέλιμη αλλά και διδακτική για μένα.

Με διδάξατε με την υπομονή, τις αρετές σας, την πλήρη αφοσίωση σας στον Χριστό την μεγάλη πίστη σας, το απαράμιλλο αγωνιστικό σας φρόνιμα, με το οποίο υπερασπίζεσθε τα όσια και ιερά της πίστεως και της Πατρίδας μας, την πνευματική σας εμπειρία με όλη σας τη ζωή, τι σημαίνει ιερέας, τι σημαίνει στην πράξη και όχι στα λόγια να αναλώνετε κανείς και να καίει σαν λαμπάδα νύχτα και ημέρα για το ποίμνιο του.

Νιώθω σεβασμό, απαράμιλλη ευγνωμοσύνη προς το σεβαστό πρόσωπο σας και σας δίνω την υπόσχεση ότι όλα αυτά θα τα διαφυλάξω ως ανεκτίμητο θησαυρό στην καρδιά μου, και ότι θα συνεχίσω να βρίσκομαι κοντά σας με την ίδια και περισσότερη ακόμη αφοσίωση, υπακοή , αγάπη και προθυμία.

Παρακαλώ και εσείς μην παύσετε να δείχνετε ανοχή και υπομονή  στις παραλείψεις μου  και να με αγκαλιάζετε με την πατρική σας αγάπη. Αυτή θα είναι η μόνη μου παρηγοριά και η κινητήριος δύναμη στο έργο της ιερατικής μου διακονίας…”

Ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας αντιφωνώντας προέτρεψε τον χειροτονούμενο στην ιερατική του πορεία,

1) να έχει πάντοτε την αγκαλιά του ανοικτή για όλους, χωρίς να διακρίνει τον πλούσιο από τον φτωχό, τον επίσημο από τον μη επίσημο, τον σημαντικό από τον ασήμαντο,

 2) να στηλιτεύει και να ελέγχει πάντοτε την αμαρτία, καθώς στην εποχή μας το παράνομο παρουσιάζεται ως νόμιμο, το παρά φύσει ως φυσιολογικό, το άδικο ως δίκαιο κ.ά., ποτέ όμως να μην ελέγξει το πρόσωπο, διότι αποτελεί εικόνα του Θεού, και

3) να αγκαλιάσει τον αμαρτωλό και να τον οδηγήσει στην μετάνοια και στην επιστροφή στον δρόμο του Θεού.

ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

 *****************************

Ακολουθεί η χειροτονητήριος ομιλία του π. Γερβασίου Ιωακειμίδη καθώς φωτογραφικό υλικό 

Σεβασμιώτατε , Πάτερ και Δέσποτα.

Σεβαστοί μου Πατέρες και Αγαπητοί μου Αδελφοί .

   Βαδίζουμε ήδη στην δεύτερη εβδομάδα του Τριωδίου και η Αγία μας Εκκλησία προβάλλει την παραβολή του ασώτου υιού ως παράδειγμα και πρότυπο ζωής ταπεινώσεως και μετανοίας. Νιώθω τεράστια ευγνωμοσύνη προς τον οικτίρμονα Κύριο, επειδή ευδόκησε η ημέρα της προσωπικής μου Πεντηκοστής να συμβαδίσει με την σημερινή ημέρα, καθώς το νόημα της σημερινής παραβολής θα με βοηθήσει, τόσο στην πνευματική μου ζωή, όσο και στην ιερατική μου πορεία.

   Στην πνευματική ζωή, μου δίνει δυο όπλα για να μπορέσω να αποφύγω τις παγίδες του διαβόλου, την ταπείνωση και την μετάνοια, τα οποία μου υποδεικνύουν  ασφαλώς τον δρόμο, που οδηγεί προς τον αγαπήσαντά με  Πατέρα, όπως τον άσωτο υιό, ο οποίος  όταν ήλθε εις εαυτόν και κατάλαβε τις αστοχίες της ζωής του. Δεν πρέπει να θεωρήσω τον εαυτό μου τέλειο και σωστό, επειδή αξιώθηκα να  διακονώ τον Κύριο, γιατί τότε θα γεμίσω με εγωισμό και σκληροκαρδία, ως ο πρεσβύτερος υιός, που σε μια στιγμή έχασε τα πάντα, όσα είχε  προσφέρει στον πατέρα του, επειδή δε δέχτηκε να συγχωρέσει στην καρδιά του τον αδελφό του.

Για την ιερατική μου πορεία δεν υπάρχει καλύτερο παράδειγμα από τον Πατέρα της παραβολής, ο οποίος,  γεμάτος από αγάπη και σπλάχνα οικτιρμών, καρτερεί  την επιστροφή του απολωλότος υιού,  όχι για να τον επιπλήξει, μα για να του προσφέρει όλα αυτά που είχε πριν την πτώση του,  και να τον αποκαταστήσει στην προτέρα θέση του, ως υιού του.

   Οι μέρες στις οποίες ζούμε έχουν ανάγκη αυτής της υπομονής και της αγάπης καθώς οι σειρήνες του διαβόλου οδηγούν ολοένα και περισσότερο κόσμο στην ασωτία.  Και γνωρίζω ότι ο αγώνας θα είναι δύσκολος και επίπονος πολλές φορές, μα δεν δειλιάζω ούτε λιγοψυχώ καθώς στα αυτιά μου ηχεί ο λόγος του Άγιου Ιωάννου του Χρυσόστομου «Πολλά τα κύματα και χαλεπόν το κλυδώνιον· αλλ' ου δεδοίκαμεν, μη καταποντισθώμεν· επί γαρ της πέτρας εστήκαμεν». Η δε πέτρα ην ο Χριστός. Πάνω σε αυτή την πέτρα,  στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό,  θα εναποθέσω  τους ανθρώπινους λογισμούς, τις αμφιβολίες, τις μεταπτώσεις, τους κλυδωνισμούς, τα προβλήματα, τις δύσκολες στιγμές,  και εκείνος είμαι βέβαιος  κατά τον δικό του λόγο προς τον Πέτρο,   ότι θα μου δώσει το χέρι και θα με μεταμορφώσει, θα με πληρώσει με τη χάρη Του  και θα μου δώσει δύναμη, θάρρος, τόλμη, φως και αγάπη.

   Διότι είπε στους μαθητές του στο τελευταίο δείπνο : Στον κόσμο θλίψεις θα δοκιμάσετε, όμως έχετε θάρρος, διότι εγώ νίκησα τον κόσμο. Αυτή τη νίκη του Κυρίου θα νιώσω μέσα μου, Σεβασμιώτατε πάτερ και δέσποτα, όταν σε λίγα λεπτά θα με οδηγήσετε στο ιερό θυσιαστήριο για να λάβω από τα σεπτά χέρια σας τη θεία χάρη, που θα θεραπεύσει τις πνευματικές μου ασθένειες και θα αναπληρώσει τις ελλείψεις μου καθιστώντας με άξιο, εμέ τον ανάξιο και ελάχιστο, προκειμένου να διακονήσω το λαό του Θεού,   που θα μου  εμπιστευθείτε.

   Πάντοτε με συνεκλόνιζαν Σεβασμιώτατε τα λόγια του Κυρίου προς τους μαθητές του  « οφείλετε,  έλεγε,  να πλύνετε τα πόδια ο ένας του άλλου, όπως εγώ έκανα για σας ». Τούτο σημαίνει, ότι σήμερα υπόσχομαι στο Θεό σε εσάς και το λαό του Θεού ότι θα μείνω διακονών και διαρκώς θυσιαζόμενος και μελιζόμενος ως ο Αμνός, προσευχόμενος,  υπέρ των ημετέρων αμαρτημάτων και των του λαού αγνοημάτων.

   Στην πορεία της ζωής μου μέχρι σήμερα,  ο Θεός ποτέ δεν με άφησε χωρίς να αισθανθώ την παρουσία Του, ιδιαιτέρως  μέσα από τους ανθρώπους εκείνους,  οι οποίοι συνετέλεσαν αποφασιστικά και θυσιαστικά στην εν Χριστώ ανατροφή και πνευματική μου αναγέννηση. Και πρώτα απ’ όλα αναφέρομαι στους Αγίους και σεβαστούς γονείς μου, οι οποίοι πάντοτε βρίσκονται δίπλα μου με στήριζαν και με στηρίζουν στην απόφαση μου να αφιερωθώ στον Χριστό, εγκαταλείποντας και εκείνοι τα πάντα για να με ακολουθήσουν στην πνευματική μου ανάβαση.

   Για να προχωρήσει ωστόσο κάποιος στην πνευματική ζωή και να αντιμετωπίσει τις παγίδες του διαβόλου και τα πάθη του, σημαντική είναι η παρουσία του πνευματικού πατέρα. Αυτή τη στιγμή της προσωπικής μου πεντηκοστής, αισθάνομαι ανεξόφλητη ευγνωμοσύνη προς τον πνευματικό μου πατέρα π. Ανδρέα Γεωργακόπουλο, ο οποίος από την παιδική και νεανική μου ηλικία, ανέλαβε το δύσκολο έργο της πνευματικής μου καθοδηγήσεως, με γαλούχησε όχι απλώς γνωσιολογικά ή  συμβουλευτικά αλλά με την ίδια του τη ζωή, είναι ζωντανό παράδειγμα για μένα θυσιαστικής πορείας, αγάπης, πίστεως και αφοσιώσεως στο Θεό.

   Ένα μεγάλο ευχαριστώ οφείλω να πω και στους ανθρώπους που βρήκα εδώ στην ιερά μητρόπολη μας και με αγκάλιασαν όλοι στοργικά και πατρικά.  Στον Πανοσιολογιότατο Αρχιμανδρίτη πατέρα Καλλίνικο Πουλή, Καθηγούμενο της ιστορικής Ιερά Μονής Ταξιαρχών και τους  εν Χριστώ αδελφούς της Ιεράς Μονής οι οποίοι με αποδέχθηκαν και με βοήθησαν να πραγματοποιήσω την  εκ βάθους καρδίας επιθυμία της ζωής μου να γίνω μοναχός και να αποκτήσω όχι απλώς μία βάση πνευματική αλλά μία πνευματική οικογένεια. Στους ιερείς και το εκκλησιαστικό συμβούλιο του ιερού Ναού Αγίου Ιωάννου Καλλιθέας Αιγίου καθώς και τους ιερείς και το εκκλησιαστικό συμβούλιο του Μητροπολιτικού Ναού Παναγίας Φανερωμένης στους οποίους και υπηρέτησα σαν διάκονος αυτά τα χρόνια.  Εκ βάθους καρδίας ευχαριστώ όλους τους ιερείς που σήμερα παρευρέθησαν κοντά μου, με ενισχύουν με τις προσευχές τους και σε λίγα λεπτά θα με οδηγήσουν στο ιερό θυσιαστήριο .

   Σεβασμιώτατε Πάτερ και δέσποτα, ο Θεός ευλόγησε ώστε από την αρχή της ιερατικής μου διακονίας και αφοσιώσεως στην Εκκλησία να βρεθώ δίπλα σας. Κοντά σε μια μεγάλη εκκλησιαστική προσωπικότητα. Η διακονία και η μαθητεία μου κοντά σας αυτά τα χρόνια ήταν όχι απλώς ωφέλιμη αλλά και διδακτική για μένα. Με διδάξατε με την υπομονή, τις αρετές σας, την πλήρη αφοσίωση σας στον Χριστό την μεγάλη πίστη σας, το απαράμιλλο αγωνιστικό σας φρόνιμα, με το οποίο υπερασπίζεσθε τα όσια και ιερά της πίστεως και της Πατρίδας μας, την πνευματική σας εμπειρία με όλη σας τη ζωή, τι σημαίνει ιερέας, τι σημαίνει στην πράξη και όχι στα λόγια να αναλώνετε κανείς και να καίει σαν λαμπάδα νύχτα και ημέρα για το ποίμνιο του. Νιώθω σεβασμό, απαράμιλλη ευγνωμοσύνη προς το σεβαστό πρόσωπο σας και σας δίνω την υπόσχεση ότι όλα αυτά θα τα διαφυλάξω ως ανεκτίμητο θησαυρό στην καρδιά μου, και ότι θα συνεχίσω να βρίσκομαι κοντά σας με την ίδια και περισσότερη ακόμη αφοσίωση, υπακοή , αγάπη και προθυμία.

   Παρακαλώ και εσείς μην παύσετε να δείχνετε ανοχή και υπομονή  στις παραλείψεις μου  και να με αγκαλιάζετε με την πατρική σας αγάπη. Αυτή θα είναι η μόνη μου παρηγοριά και η κινητήριος δύναμη στο έργο της ιερατικής μου διακονίας.

   Ευχηθείτε παρακαλώ πολύ ο Παράκλητος το Πνεύμα της Αληθείας να με φωτίζει, να γίνει ποδηγέτης μου οδηγώντας τα βήματα μου στην νέα πορεία της οποίας αφετηρία είναι η σημερινή ημέρα.                                      

  Και νυν, δέσποτα Άγιε ελήλυθεν η ώρα….. Μη έχοντας τι άλλο να πω, υπακούοντας και πάλι στο θέλημα του Θεού κλείνω τον αυχένα και ως άλλος Σαμουήλ αναφωνώ ΛΑΛΕΙ ΚΥΡΙΕ ΟΤΙ ΑΚΟΥΕΙ Ο ΔΟΥΛΟΣ.

ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΦΩΝΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΑΚΟΥΣΘΗΚΕ!

ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ!

 

_____Εκεί κάτω στα Ιεροσόλυμα, στην Αγία Γη, χρόνια τώρα συντελείται ένα έγκλημα διαρκείας! Ένας αγιασμένος Πατριάρχης καί άνθρωπος της  υπομονής ευρίσκεται κατακλειδωμένος πίσω από σιδερόφρακτες πόρτες και δεν μπορεί να εξέλθη στην κοινωνία των Ιεροσολύμων. Δέκα τώρα χρόνια ζεί το μαρτύριό του! Ένα μαρτύριο, που γίνεται πιό οδυνηρό συνεπεία της σιωπής των απανταχού Προκαθημένων της Ορθοδόξου Εκκλησίας! Της σιωπής Πατριαρχών και Αρχιεπισκόπων, οι οποίοι αφήνουν τον Μακαριώτατο κ. Ειρηναίο αβοήθητο! Δέκα τώρα χρόνια έχει να διαβή το κατώφλι της κατοικίας Του! Δέκα χρόνια έχει να επισκεφθή ένα γιατρό. Δέκα τόσα χρόνια ζεί σε πλήρη απομόνωση. 

____Για όλους τούς παραπάνω λόγους σήμερα νοιώσαμε μια ιδιαίτερη χαρά από τό γεγονός, ότι στον ιστότοπο "pentapostagma" είδαμε να δημοσιεύεται μια ακόμη φωνή διαμαρτυρίας!  Αναδημοσιεύουμε αμέσως το κείμενο και ευχαριστούμε τους παράγοντες αυτού του ιστοτόπου, διότι προέβησαν στη συγκεκριμένη ανάρτηση. Επί τέλους! Πρέπει να γκρεμίσουμε αυτό τό τείχος της σιωπής, ένα νέο τείχος του αίσχους! 

______Εμείς με την επόμενη ανάρτησή μας  θα αποδείξουμε, ότι ο Πανοσ. Έξαρχος του Παναγίου Τάφου στην Αθήνα είπε ψέμματα στον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών καί πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο. Ο Μακαριώτατος Πατριάρχης κ. Ειρηναίος είναι "έγλειστος" στο διαμέρισμά του καί "ΟΧΙ ΑΥΤΟΕΓΚΛΕΙΣΤΟΣ", όπως ψευδώς ισχυρίζονται οι παράγοντες του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων.  

 Αίγιον, 17 Φεβρουαρίου 2015 

+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

***************************

Μετά την απελευθέρωση του Αρχιεπισκόπου Αχρίδος Ιωάννη, μήπως ήρθε η ώρα και του Πατριάρχη Ειρηναίου;

Posted: Φεβρουαρίου 17, 2015 at 5:30 μμ, Last Updated: Φεβρουαρίου 17, 2015 at 5:58 μμ

Άραγε μετά την απελευθέρωση του μαρτυρικού ιεράρχη Αχρίδος Ιωάννη, μήπως ήρθε η ώρα να δοθεί ένα τέρμα και στο πολύχρονο μαρτύριο του Πατριάρχη Ιεροσολύμων Ειρηναίου;

Ο Αρχιεπίσκοπος Αχρίδoς Ιωάννης απελευθερώθηκε μετά από παρέμβαση της Ρωσίας, ύστερα από τριάμισι χρόνια ταλαιπωρίας,που του είχε επιβάλλει με αυθαίρετους τρόπους και χαλκευμένες κατηγορίες η κυβέρνηση των Σκοπίων.

Για την απελευθέρωσή του, όλα αυτά τα χρόνια υπήρξε μεγάλη κινητοποίηση των Ορθοδόξων Εκκλησιών. Και αυτή είναι η σωστή συμπεριφορά της Ορθοδοξίας.

Δυστυχώς όμως, οι ορθόδοξες εκκλησίες δεν δείχνουν καμιά ευαισθησία στο ειδεχθές έγκλημα που συντελείται στα Ιεροσόλυμα, στο πρόσωπο του κανονικού Πατριάρχη Ιεροσολύμων Ειρηναίου. Με μοναδική εξαίρεση την Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας, η οποία κατά τη Συνοδό της τον περασμένο Μάιο, εξέφρασε την ανησυχία της για την ζωή και την υγεία του «μοναχού Ειρηναίου», παράλληλα με τη ζωή του Αρχιεπισκόπου Αχρίδας, συμπεριφέρονται σαν να μην υφίσταται το θέμα. Και τον εγκλεισμό του Πατριάρχη δεν τον προκάλεσε (τουλάχιστον επίσημα) καμιά κυβέρνηση, αλλά ο «προκαθήμενος» της Σιωνίτιδας εκκλησίας (με την ανοχή και την υπόδειξη βεβαίως πολλών ενδο- και εξω -εκκλησιαστικών κέντρων). Και μάλιστα, με απύθμενο θράσος, λέει ότι «την προστασία του έχει αναλάβει η Ισραηλινή αστυνομία» (εκπομπή ΝΕΡΙΤ «Προσωπικά» 27-12-2014 στη δημοσιογράφο Ε. Κατρίτση).

Μήπως θα πρέπει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ οι ορθόδοξες εκκλησίες να στρέψουν το βλέμμα τους και προς τα Ιεροσόλυμα και να σταματήσουν το εκεί συντελούμενο έγκλημα κατά του μακαριωτάτου και της βεβήλωσης του Παναγίου Τάφου;

Πηγή: http://www.pentapostagma.gr/2015/02/%ce%bc%ce%b5%cf%84%ce%ac-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b1%cf%80%ce%b5%ce%bb%ce%b5%cf%85%ce%b8%ce%ad%cf%81%cf%89%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b1%cf%81%cf%87%ce%b9%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%83%ce%ba%cf%8c.html#ixzz3S1r59MyT

Η ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΚΑΙ Η ΚΑΡΔΙΑ

ΑΠΟ ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΕ ΚΥΡΙΑΚΗ

Όλοι όσοι γελούσαν με την εμφάνιση αυτού του άντρα.                                     Δεν γνώριζαν τι έκρυβε μέσα του...

                         {Το ίδιο πρόσωπο σε δύο φάσεις της ζωής}

Μιά γυναίκα, ιδιοκτήτρια μιάς μικρής επιχείρησης ενοικιαζομένων δωματίων, διηγείται μία ιστορία που της άλλαξε τη ζωή.......

«Το σπίτι μας ήταν ακριβώς απέναντι από την είσοδο του Νοσοκομείου Johns Hopkins στη Βαλτιμόρη.  Ζούσαμε στον κάτω όροφο και στον πάνω όροφο, είχαμε φτιάξει δωμάτια που τα νοικιάζαμε σε ανθρώπους που ήθελαν να επισκεφτούν την κλινική.

Ένα καλοκαιρινό βράδυ, ετοιμάζαμε το τραπέζι για να φάμε, όταν χτύπησε ξαφνικά η πόρτα. Όταν την άνοιξα, είδα μπροστά μου έναν πραγματικά πολύ παράξενο ηλικιωμένο άνθρωπο.

- Είναι τόσο ψηλός, όσο ο 8χρονος γιός μου, σκέφτηκα καθώς κοιτούσα το σκυφτό, ζαρωμένο του σώμα.  Αλλά, το πιό φρικτό πράγμα πάνω του, ήταν το πρόσωπό του. Πρησμένο, κόκκινο και γεμάτο πληγές. Ήταν τρομακτικός, αλλά η φωνή του ακούστηκε πολύ ευγενική, όταν μου είπε:

- Καλησπέρα σας.  Θα ήθελα ένα δωμάτιο για μία μόνο νύχτα. Είχα πάει για θεραπεία το πρωΐ στο νοσοκομείο, αλλά δεν υπάρχει άλλο λεωφορείο σήμερα για να γυρίσω πίσω στην ανατολική ακτή. Έτσι αναγκαστικά πρέπει να βρω κάπου να μείνω για ένα βράδυ.

Μου είπε ότι από το μεσημέρι προσπαθούσε να νοικιάσει κάποιο δωμάτιο, χωρίς όμως επιτυχία.

- Είναι παράξενο, αλλά δεν υπήρχε κανένα ελεύθερο.  Ίσως να φταίει το πρόσωπό μου, μου είπε προσπαθώντας να χαμογελάσει. Ξέρω ότι φαίνεται τρομακτικό, αλλά ο γιατρός μού είπε, ότι με τις θεραπείες θα γίνω πάλι όπως παλιά.

Για μιά στιγμή δίστασα, αλλά η επόμενη φράση του, με έπεισε:

- Θα μπορούσα να κοιμηθώ σε αυτή την κουνιστή πολυθρόνα στη βεράντα σας. Το λεωφορείο μου φεύγει πολύ νωρίς το πρωΐ.

Του είπα ότι μπορεί να καθίσει για να ξεκουραστεί στην βεράντα, μέχρι να του ετοιμάσουμε το δωμάτιο.  Μπήκα μέσα για να σερβίρω το δείπνο. Όταν τα είχα όλα έτοιμα, βγήκα στην βεράντα και τον ρώτησα αν επιθυμεί να έρθει να φάει μαζί μας.

- Όχι, σας ευχαριστώ. Έχω αρκετό φαγητό, ήταν η απάντησή του, δείχνοντάς μου μία καφέ χάρτινη σακούλα που κρατούσε στο χέρι του.

Όταν έπλυνα τα πιάτα, βγήκα στη βεράντα για να μιλήσω για λίγο μαζί του. Δεν μου πήρε πολύ χρόνο για να καταλάβω, ότι αυτός ο ηλικιωμένος, έκρυβε μία τεράστια καρδιά μέσα σε αυτό το μικροσκοπικό σώμα.

Μου είπε ότι ήταν ψαράς.  Δούλευε όλη μέρα και όλη νύχτα για να ζήσει την κόρη του, τα πέντε παιδιά της και τον σύζυγό της, ο οποίος είχε μείνει ανάπηρος εξαιτίας ενός τραγικού ατυχήματος.  Δεν παραπονέθηκε για τη ζωή του ούτε μιά φορά. Το αντίθετο μάλιστα. Σε κάθε πρότασή του έβρισκε ένα λόγο να νιώθει ευτυχισμένος.

Ήταν χαρούμενος, γιατί,  αν και είχε καρκίνο του δέρματος,  δεν ένιωθε πόνο.  Ήταν χαρούμενος,  γιατί δεν είχε χάσει τις δυνάμεις του και έτσι μπορούσε ακόμη να δουλέψει.  Ήταν χαρούμενος,  γιατί είχε μιά όμορφη οικογένεια που τον αγαπούσε πολύ.

Μιλήσαμε για λίγη ώρα ακόμη και στη συνέχεια τον συνόδεψα στο δωμάτιό του για να κοιμηθεί.

Όταν σηκώθηκα το πρωΐ, τα σεντόνια ήταν τακτοποιημένα, διπλωμένα και ο μικρόσωμος ηλικιωμένος, κάθονταν έξω στη βεράντα.  Αρνήθηκε να πάρει μαζί μας πρωϊνό, αλλά λίγο πριν φύγει για το λεωφορείο του, μου είπε διστακτικά:

- Θα μπορούσα σας παρακαλώ να μείνω πάλι σε εσάς την επόμενη φορά που θα έρθω για θεραπεία; Δεν θα σας βάλω σε κόπο. Μπορώ να κοιμηθώ και σε μιά καρέκλα. Δεν έχω πρόβλημα.

Σταμάτησε για μιά στιγμή και στη συνέχεια πρόσθεσε:

-  Τα παιδιά σας με έκαναν να νιώσω σαν στο σπίτι μου.  Συνήθως οι ενήλικες ενοχλούνται από το πρόσωπό μου, αλλά τα παιδιά φαίνεται ότι έχουν πιό καθαρό μυαλό.

Του είπα, ότι όποτε θελήσει, θα είναι ευπρόσδεκτος να έρθει και πάλι.

Είχαν περάσει αρκετές μέρες μέχρι να τον δούμε και πάλι. Ήρθε λίγο μετά τις 7 το πρωΐ και έφερε μαζί του και δώρα.  Ένα μεγάλο ψάρι και μισό κιλό από τις μεγαλύτερες γαρίδες που είχα δει ποτέ μου.  Μου είπε, ότι ήταν φρέσκα, γιατί τα είχε βγάλει την νύχτα πριν μπει στο λεωφορείο για να έρθει.  Εγώ όμως ήξερα, ότι το λεωφορείο του έφυγε στις 4 τα ξημερώματα.  Αυτός ο άνθρωπος, ή δεν κοιμήθηκε καθόλου, ή κοιμήθηκε ελάχιστα.  Μόνο και μόνο για να φέρει αυτά τα ψάρια σε μας!!!

Στα χρόνια που ακολούθησαν, ο ηλικιωμένος ήρθε και έμεινε στο δωμάτιό μας πάρα πολλές φορές. Ποτέ δεν ήρθε όμως με άδεια χέρια. Πάντα έφερνε μαζί του ψάρια, γαρίδες ή λαχανικά από τον κήπο του. Όταν αργούσε να έρθει για θεραπεία,  δεν ήθελε να μας αφήσει χωρίς τα δώρα του. Έτσι μας τα έστελνε σε ειδικά συσκευασμένα πακέτα με το ταχυδρομείο.

Γνωρίζοντας ότι έπρεπε να περπατήσει τρία χιλιόμετρα για να πάει στο ταχυδρομείο, αλλά και ότι ήταν σε τρομερά δύσκολη οικονομική κατάσταση,  ένιωθα ότι τα δώρα του ήταν για εμάς ακόμη πιό πολύτιμα.

Όταν μου τα έφερναν στην πόρτα μου, πάντα είχα στο μυαλό μου το σχόλιο του γείτονα, όταν είδε τον ηλικιωμένο εκείνο το πρώτο βράδυ:

-  Μην μου πεις ότι τον κράτησες αυτόν τον απαίσιο άντρα; Εγώ τον έδιωξα. Μπορεί να χάσεις εξαιτίας του, τους πελάτες σου.

Ναι, ίσως και να έχασα ένα πελάτη.  Μπορεί και δυό. Αλλά, αν ξόδευαν λίγο από τον χρόνο τους για να γνωρίσουν αυτόν τον άνθρωπο, αποκλείεται να έφευγαν εξαιτίας του.

Εγώ ξέρω, ότι η οικογένειά μου είναι ευτυχισμένη που τον γνώρισε.

Χάρη σε αυτόν μάθαμε, πόσο σημαντικό είναι να δέχεσαι τις άσχημες στιγμές που θα σου φέρει η ζωή χωρίς παράπονο.

Μάθαμε να μην απογοητευόμαστε και να μην τα παρατάμε.

Να μην κρίνουμε τον άλλον από την εμφάνιση του.

Μα πάνω από όλα, αυτός ο άνθρωπος μάς δίδαξε, πως να είμαστε μιά δεμένη οικογένεια. Μιά οικογένεια που τα μέλη της θυσιάζονται ο ένας για τον άλλον.

Πρόσφατα, είχα πάει επίσκεψη σε ένα φίλο μου, ο οποίος έχει θερμοκήπιο. Όπως μου έδειχνε τα λουλούδια του, φτάσαμε στο πιό όμορφο απ’ όλα: Ένα μεγάλο χρυσάνθεμο, γεμάτο με άνθη. Αλλά προς μεγάλη μου έκπληξη, πρόσεξα ότι μεγάλωνε σε ένα παλιό, σκουριασμένο κουβά.  Του είπα:

-  Εάν αυτό το χρυσάνθεμο ήταν δικό μου,  θα το έβαζα στην ωραιότερη γλάστρα που είχα.

Ο φίλος μου όμως, μου άλλαξε γνώμη:

-  Έχω πολύ όμορφες γλάστρες, μου είπε.  Γνωρίζοντας πόσο όμορφο είναι αυτό το λουλούδι, σκέφτηκα, ότι δεν θα το πείραζε να μεγαλώσει σε ένα παλιό δοχείο. Είναι μόνο για λίγο, μέχρι να το πάω έξω στο κήπο.

Μάλλον ο φίλος μου αναρωτήθηκε όταν με είδε να γελάω τόσο δυνατά. Γέλασα, γιατί σκέφτηκα τον ηλικιωμένο ψαρά. Για λίγο καιρό φύλαγε μιά υπέροχη καρδιά σε ένα άσχημο, μικροσκοπικό, καμπουριασμένο σώμα.  Ώσπου κάποιος, πήρε την όμορφη καρδιά του για να την φυτέψει στον τεράστιο κήπο του, εκεί ψηλά στον ουρανό.  Αυτό ακριβώς δηλαδή που ήθελε να κάνει και ο φίλος μου με το χρυσάνθεμο……..

 ΠΗΓΗ: ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΟ

ΑΛΙΕΥΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΔΙΚΤΥΟ

ΑΠΟ ΤΟΝ κ. ΔΗΜΗΤΡΙΟ ΜΑΜΑΚΗ

 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 

ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ" ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ:
ΕΠΙΛΟΓΗ ΘΕΜΑΤΩΝ

Πρωτ.  Βασίλειος Γιαννακόπουλος

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ-ΤΕΧΝΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ
Πρεσβυτέρα Νικολίτσα Γκοτσοπούλου


ΓΕΝΙΚΗ ΕΠΟΠΤΕΙΑ
+ ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~