Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΦ. ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΕΡΝΙΤΣΗΣ

Χειροτονητήριος Λόγος
Επισκόπου Κερνίτσης Προκοπίου
Ιερός Ναός Αγίου Παντελεήμονος οδού Αχαρνών
18η Οκτωβρίου 2009

Μακαριώτατε Πάτερ και Δέσποτα, Ιερουργέ της προσωπικής μου Πεντηκοστής
Σεπτή των αγίων Αρχιερέων χορεία
Σεβαστοί Πατέρες και αγαπητοί αδελφοί

Ψήφω και δοκιμασία της σεπτής Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, η Χάρις του Παναγίου και Τελεταρχικού Πνεύματος με καλεί σήμερον να λάβω δια των τιμίων Υμών χειρών, το υψηλόν αξίωμα της Αρχιερωσύνης, ίνα υπηρετήσω ως βοηθός Επίσκοπος υπό τον τίτλον της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Επισκοπής Κερνίτσης πλησίον του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Αμβροσίου .
Η καρδία μου πληρούται ιεράς αγωνίας και αναφωνώ μετά του ψαλμωδού «φόβος και τρόμος ήλθεν επ’ εμέ» (Ψαλμ. 54.6) καθ’ ότι επί τους ασθενείς μου ώμους ο Πανοικτίρμων Κύριος, εν άκρα συνγκαταβάσει θα εναποθέσει το βάρος της υψηλής και πολυϋπευθύνου λειτουργίας της Αρχιερωσύνης.
Εν τη Αγία Γραφή αναγινώσκομεν και σαφώς διδασκόμεθα « ότι ουκ έστιν άνθρωπος, ος ζήσεται επί της γης και ουχ αμαρτήσει».
Διερωτώμαι όθεν συνεχώς εν αμηχανία, αν όντως διαθέτω όχι πάντα, αλλά τουλάχιστον μερικά εκ των αληθινών προσόντων του όντως καλού κληρικού, άτινα δικαιολογούν την αποδοχήν της υψηλής ταύτης κλήσεως.
Και επί πλέον συνέχομαι υπό συγκλονιστικών δισταγμών, επειδή συναισθάνομαι βαθύτατα πόσον πολλαί και μεγάλαι είναι αι παγύδες του δαίμονος, πόσον αναρίθμητα είναι τα εν τω κόσμω τούτω εμπόδια, πόσας πικρίας και θλίψεις κατά Θεού παραχώρησιν η κατά διαβόλου ενέργειαν μέλλω να δοκιμάσω ως Επίσκοπος.
Ελπίζω όμως και πιστεύω εις την Χάριν του Κυρίου την ποιούσαν ευθείας τας τρίβους των αμαρτωλών εκείνων των συναισθανομένων την βαρείαν φαυλότητά των και ειλικρινώς μεταμελουμένων εν συντριβή καρδίας, ζητούντων συγχώρησιν και άφεσιν των πάσης φύσεως αμαρτιών και πλημελημάτων αυτών.
Δια τούτο ενθαρρύνομαι εις την αποδοχήν του θεία επινεύσει δωρηθέντος μοι υψηλού εκκλησιαστικού αξιώματος της Αρχιερωσύνης επαναλαμβάνων τα λόγια του μεγάλου Προφήτου Ησαΐου «Ιδού εγώ ειμί Κύριε απόστειλόν με».
Πορεύομαι λοιπόν Μακαριώτατε Πάτερ και Δέσποτα και λοιπή των αγίων ιεραρχών χορεία υπήκοος γενόμενος εις το θέλημα του Θεού και την φωνήν της Εκκλησίας προς την υπό την Σκέπην και Προστασίαν της Υπεραγίας Θεοτόκου υπάρχουσαν αγιοτόκον και ηρωοτόκον Μητρόπολιν Καλαβρύτων και Αιγιαλείας, πλησίον του Σεβασμιωτάτου και θεοπροβλήτου Ποιμενάρχου αυτής κ. Αμβροσίου, προκειμένου ίνα εν αφοσιώσει και απολύτω υπακοή προς αυτόν διακονήσω το ευσεβές ποίμνιον αυτής και συμβάλω ταπεινώς εις την συνέχισιν του πολυσχιδεστάτου και πολυκάρπου επιτελουμένου εν αυτή εκκλησιαστικού και ποιμαντικού έργου.

Ευχηθείτε ίνα διακρίνη την Επισκοπικήν μου διακονίαν πίστις ένθερμος, ζέουσα και ακλόνητος, ισχυρά επιμονή εις τον καλόν αγώνα, συνεχής υπομονή και ταπείνωσις και αγάπη ανυπόκριτος προς τον Θεόν και τους συνανθρώπους μου.

Αποχωριζόμενος σήμερον την Ιεράν Αρχιεπισκοπήν Αθηνών στρέφομαι προς Υμάς Μακαριώτατε πάτερ και Δέσποτα, ίνα εκφράσω οφειλετικώς την απέραντον ευγνωμοσύνην μου δια την πολλήν πατρικήν αγάπην και εμπιστοσύνην μεθ’ ης με περιεβάλλετε από της πρώτης στιγμής που ανελάβετε τους οίακας της Αρχιεπισκοπής Αθηνών και της Εκκλησίας της Ελλάδος μέχρι και αυτής ταύτης της στιγμής που επιτελείτε την ιερουργίαν του ιερού μυστηρίου της εις Επίσκοπον χειροτονίας μου. Ως αντίδωρον της μεγίστης προς εμέ ευεργεσίας ταύτης προσφέρω τον υιϊκόν σεβασμόν και την απόλυτον αφοσίωσιν και υποταγήν μου.
Διαφυλάτοι Κύριος ο Θεός την πολύτιμον Υμών υγείαν εις έτη πολλά, ίνα πηδαλιουχήτε το νοητόν σκάφος της Εκκλησίας της Ελλάδος κατά τους δυσκόλους τούτους καιρούς εις ευδίους και ασφαλείς λιμένας.

Εν ευλαβεία πολλή εκφράζω τας θερμάς ευχαριστίας μου προς τους Σεβασμιωτάτους Αρχιερείς τους τε συλλειτουργούντας και τους συμπροσευχομένους κατά την ώραν ταύτην, τους τιμώντας και στηρίζοντάς με δια των προσευχών των.

Υιϊκήν ευγνωμοσύνην απευθύνω την στιγμήν ταύτην προς πάντας τους ευεργέτας μου.

Εκ της θριαμβεβούσης Εκκλησίας αναμιμνήσκομαι μετά συγκινήσεως των Μακαριστών Αρχιεπισκόπων Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κυρών Σεραφείμ και Χριστοδούλου, ως και του αειμνήστου Πατριάρχου Μόσχας και Πάσης Ρωσίας κυρού Αλεξίου δια την προς εμέ ένθεον αυτών αγάπην και πατρικήν στοργήν. Προσεύχομαι αδιαλείπτως υπέρ μακαρίας μνήμης και αιωνίου αναπαύσεως αυτών.

Εκ της στρατευομένης Εκκλησίας στρέφω τον νουν και την καρδίαν μου προς τον Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κύριον Αμβρόσιον, όστις τα μέγιστα συνετέλεσεν δια την εις Επίσκοπον προαγωγήν μου. Η ένθερμος προς τον Θεόν προσευχή του συνετέλεσεν ίνα επιβλέψη η Θεία Χάρις επί την εμήν ταπείνωσιν και ταις πνοαίς του Παρακλήτου Πνεύματος να οικονομείται σήμερον το μέγα μυστήριον της εις Επίσκοπον χειροτονίας μου. Του οφείλω χάριτας και αΐδιον ευγνωμοσύνην διότι καίτοι το μήκος της γνωριμίας ημών δεν είναι μακρόν παρά ταύτα επέδειξεν εις εμέ τοιαύτην εμπιστοσύνην και με καλεί πλησίον του ως συνεπίσκοπον βοηθόν και συναντιλήπτορα εις την συνέχισιν της λαμπράς επί τριακονταετίαν όλην διαποιμάνσεως υπ’ αυτού του ευσεβούς και ηρωϊκού λαού της Θεοσώστου Μητροπόλεως Καλαβρύτων και Αιγιαλείας. Δεν είναι δε τυχαίον, ότι επέτρεψεν ο Θεός ίνα δωθή εις την ταπεινότητά μου ο τίτλος της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Επισκοπής Κερνίτσης, τίτλος τον οποίον έλαβον και ελάμπρυναν κατά το παρελθόν σπουδαίοι Ιεράρχαι ως ο μέγας Ηλίας Μηνιάτης και ο αγωνιστής της Ελληνικής Επαναστάσεως Επίσκοπος Κερνίτσης Προκόπιος.

Ακολούθως ιδιαιτέρως ευγνωμονώ τον σήμερον ευρισκόμενον ενταύθα και συναγαλλόμενον μετ’ εμού Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς κ. Προκόπιον, όστις πρώτος με εκάλεσεν πλησίον του και έθηκεν επί της κεφαλής μου τας τιμίας αυτού χείρας καταστήσας με ούτως λειτουργόν των μυστηρίων του Θεού δια της εις Διάκονον και Πρεσβύτερον χειροτονίας μου και κατηύθυνε δια των σοφών διδαχών και συβμουλών αυτού τα βήματά της ιερατικής διακονίας μου.

Ευχαριστώ και ευγνωμονώ τους Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτας Ζακύνθου κ. Χρυσόστομον, Τρίκκης και Σταγών κ. Αλέξιον, Νικαίας κ. Αλέξιον και Κασσανδρείας κ. Νικόδημον δια την πολλήν αγάπην και την αμέριστον συμπαράστασίν των εις διαφόρους στιγμάς της ζωής μου. Ο Θεός να ανταποδώση εις αυτούς πλουσίαν την ευλογίαν και την χάριν Του και επί της γης και εν ουρανοίς.

Καθήκον μου ιερόν θεωρώ να ευχαριστήσω και τον πνευματικώς χειραγωγήσαντά με από νεανικής ηλικίας και συμμαρτυρήσαντά με πνευματικόν πατέρα Πανοσιολογιώτατον Αρχιμανδρίτην Χρυσόστομον Νικήταν, τον λευκανθέντα και αναλωθέντα εις την υπηρεσίαν του Ιερού Θυσιαστηρίου και του Ιερού Ευαγγελίου.

Ευχαριστώ και ευγνωμονώ τους γεννήτορας μου, οίτινες φιλοστόργως ανέθρεψαν εμέ και τους αδελφούς μου τον Μιχαήλ και τον εις ουρανούς προώρως μεταστάντα Ευτύχιον, μετά πολλών κόπων και θλίψεων της ζωής αλλά που αξιούνται υπό του Θεού σήμερον να παρίστανται χαίροντες και αγαλλόμενοι εις την χαράν της εις Αρχιερέα προαγωγής του υιού των. Δώη Κύριος αυτοίς υγείαν και μακροημέρευσιν.

Ευχαριστώ τον Αρχιγραμματέα της Ιεράς Συνόδου Πανοσιολογιώτατον Αρχιμανδρίτην κ. Κύριλλον Μισιακούλην, ως και άπαντας τους πρώην Αρχιγραμματείς ους υπηρέτησα κατά την εν τη Ιερά Συνόδω 17η υπηρεσίαν μου εις το Γραφείον Διορθοδόξων και Διαχριστιανικών Σχέσεων ως και τον Γραμματέα της ως είρηται Συνοδικής Επιτροπής Αιδεσιμολογιώτατον Πρωτοπρεσβύτερον Στέφανον Αβραμίδην δια την καλήν συνεργασίαν, την ανοχήν και την επιδειχθείσαν προς εμέ επιείκειαν αυτών.

Εξαιρέτως ευχαριστώ τον νεοεκλεγέντα Μητροπολίτην Δυδιμοτείχου και Ορεστιάδος κ. Δαμασκηνόν, όστις ως Αρχιγραμματεύς συνετέλεσεν τα μέγιστα δια την τοποθέτησίν μου εις τας Συνοδικάς Υπηρεσίας και την μετά ταύτα εγγραφήν μου εις τον Κατάλογον των προς αρχιερατείαν εκλογίμων. Του εύχομαι καλήν και πολύκαρπον ποιμαντορίαν εις την νέαν του διακονίαν.

Ευχαριστώ τους εν τη Ιερά Συνόδω αδελφούς μου πατέρας και εύχομαι ολοψύχω εις όλους ο Κύριος να εκπληρώση τας ενδομύχους επιθυμίας των και να αναδείξη αυτούς από δυνάμεως εις δύναμιν επ’ αγαθώ της Αγιωτάτης Εκκλησίας ημών.

Θα ήτο παράλειψις εάν δεν αναφερθώ και εις τον Θεοφιλέστατον Επίσκοπον Νεοχωρίου κ. Παύλον, όστις πολύ εβοήθησεν δια την δημιουργίαν του Θεολογικού Οικοτροφείου των Αλλοδαπών Υποτρόφων της Ιεράς Συνόδου, του οποίου η Διεύθυνσις μοι ανετέθη υπό της Αγίας και Ιεράς Συνόδου επί δεκαπέντε έτη. Τον ευχαριστώ δια την εμπιστοσύνην και την αρίστην συνεργασίαν ην είχομεν, δια το ενδιαφέρον και την άμεσον ανταπόκρισίν του εις παν αίτημά μου δια την αρτίαν λειτουργίαν του Οικοτροφείου.

Αποχωριζόμενος την Ενορίαν μου του Αγίου Παντελεήμονος οδού Αχαρνών, ένθα υπηρέτησα επί δέκα και επτά έτη ως εφημέριος και ιερατικώς προϊστάμενος αυτής εν βαθυτάτη συγκινήσει αποχαιρετώ τους ευλαβείς και αγαπητούς συνεφημερίους μου, τους εντίμους και εργατικούς Επιτρόπους, τας ευλαβείς και αφοσιωμένας κυρίας της Φιλοπτώχου Αδελφότητος, τους ζηλωτάς Κατηχητάς και τας Κατηχητρίας, τους αόκνως κοπιόντας και ψάλλοντας εν αυτώ και κυρίως τους φιλοχρίτους και ευσεβείς Ενορίτας μου, οίτινες από της πρώτης στιγμής της παρουσίας μου εν τω Ναώ με περιέβαλον με την αγάπην των, τον σεβασμόν και την εμπιστοσύνην των και υπεστήριξαν και συμπαρεστάθησαν εις όλας τας πρωτοβουλίας μου δια το ποιμαντικόν έργον της Ενορίας.

Στρέφω τα όμματα ένδακρυς προς την Ιεράν Εικόνα του ουρανίου προστάτου μου Αγίου Παντελεήμονος του Θαυματουργού και γονυπετής αναπέμπω προς Αυτόν εκ των μυχίων της καρδίας μου την αΐδιον ευγνωμοσύνην και ευχαριστίαν μου δια την ζωντανήν παρουσίαν του εις την ζωήν μου και την ισχυράν προστασίαν του εις τας πολλάς, δυσκόλους και πικράς προσωπικάς μου στιγμάς, δι ων η Χάρις του Θεού εδοκίμασε την δύναμιν και το μέγεθος της πίστεώς μου.
Τον παρακαλώ να διαφυλάττη την Ενορίαν ταύτην και το εν αυτή επιτελούμενον ποιμαντικόν έργον της φιλανθρωπείας και της ενότητος εν Χριστώ των Ορθοδόξων Ελλήνων και Αλλοδαπών. Επί πλέον δε να διαφυλάττη το ιερώτερον και αγιώτερον δώρον του Θεού εις εμέ τα πνευματικά μου τέκνα, τα οποία καθοδήγησα εν Κυρίω επί τόσα έτη και τα οποία εκόσμισαν την ιερατικήν μου διακονίαν.
Τέλος ευχαριστώ πάντας υμάς, όσοι προσήλθατε προφρόνως σήμερον εις την χαράν της προσωπικής μου Πεντηκοστής και εξαιτούμαι τας προσευχάς και δεήσεις υμών προς Κύριον, ίνα έλθη επ’ εμέ και σκηνώσει εν εμοί η Χάρις του Παναγίου και τελεταρχικού Πνεύματος.
Βασιλεύ Ουράνιε Παράκλητε το Πνεύμα της αληθείας, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, ο Θυσαυρός των αγαθών και ζωής χορηγός, δια πρεσβειών της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας, του Αγίου ενδόξου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Λουκά, ου την ιεράν μνήμην επιτελούμεν σήμερον, του Αγίου Μεγαλομάρτηρος και ιαματικού Παντελεήμονος, του Αγίου Ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Προκοπίου, της αγίας Μητρός ημών Μαρτρώνης της αομάτου και πάντων των Αγίων, ελθέ και σκήνωσον εν εμοί, αγίασόν με, ενίσχυσόν με εις την προκειμένην διακονίαν μου εν τη Εκκλησία Σου και άξιον ανάδειξόν με λειτουργόν των θείων Σου μυστηρίων και δούλον της Σης αγαθότητός. Αμήν.