ΖΗΤΟΥΝΤΑΙ ΘΑΡΡΑΛΕΟΙ ΜΑΧΗΤΕΣ!

ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

ΑΦΙΕΡΩΝΕΤΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΛΗΡΙΚΟΥΣ

ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΒΑΘΜΩΝ

ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ

______Στη σημερινή Κοινωνία, όσο και στην Εκκλησία, περισσεύουν οι "συνετοί" και "οι φρόνιμοι", "οι λογικοί", οι οποίοι αντιπαραβάλλονται με τους "τολμηρούς", "τούς ακραίους", "τους τρελλούς", "τούς ακροδεξιούς", "τους φανατικούς", "τους φονταμενταλιστές" καί βάλε....

_____Τελευταία μάλιστα, εξ αφορμής του ζητήματος των μεταναστών, προσετέθηκαν καί άλλοι χαρακτηρισμοί, νεώτερα κοσμητικά επίθετα. Είναι "οι ρατσιστικές νοοτροπίες", " οι εθνοφυλετικές τάσεις μερικών" και " οι κομπλεξικές φοβίες»!

_____Έτσι μέ απλά και σταράτα λόγια αδελφοί μας εν Χριστώ προσπάθησαν να αποδυναμώσουν τη φωνή μας. Ακολουθώντας τη ρατσιστική νοοτροπία κάποιων κοσμικών παραγόντων, κάποιων δημοσιογράφων, των οποίων εύκολα η συνείδησή τους εξαγοράζεται, δεν πολεμούν τις θέσεις και τις ιδέες μας, όπως θάπρεπε, αλλά κτυπούν τό πρόσωπο. Μας επέταξαν λοιπόν την ρετσινά του "ρατσιστή", του προσώπου μέ τίς "εθνοφυλετικές τάσεις¨ καί μάλιστα "μέ τις κομπλεξικές φοβίες" και με τον τρόπο αυτό ....ετελείωσαν! Επείγαν να κοιμηθούν ήσυχοι! "Τον εξοντώσαμε" θα σκέφθηκαν.

_____Δηλώνω πρός κάθε καλής πίστεως άνθρωπο, ότι η αγωνία μου είναι για την Ορθόδοξη πίστη μας. Αλλά, αν επιμείνω στο σημείο αυτό, λίγοι, πολύ λίγοι, θα συγκινηθούν. Ωμίλησα λοιπόν με έμφαση για την Ελλάδα, την ελληνικότητα, τό ελληνικό πνεύμα, την ελληνική κουλτούρα, που σήμερα πια κινδυνεύουν, επειδή έτσι μερικοί θα ξυπνούσαν! Για την Ορθόδοξη πίστη μας ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΙΑ τόσοι πολλοί άνθρωποι, που θα μπορούσαν να θυσιάσουν τη ζωή τους. Οι βολεμένοι, σε οποιαδήποτε κοινωνική ομάδα κι' αν ανήκουν, δεν είναι πρόθυμοι να προβούν σε θυσίες, δυστυχώς ούτε κι εμείς οι της Εκκλησίας ποιμένες και της Ορθοδοξίας Πρόμαχοι! Χρησιμοποιούμε ως άλλοθι τον ισχυρισμό, ότι το ζήτημα της Ιθαγένειας ανήκει στην αρμοδιότητα της Κυβερνήσεως. Και δεν μπορώ να μη συμφωνήσω με την θέση αυτή. Αλλά το ζήτημα της Ιθαγένειας συνάπτεται άμεσα και με το μέλλον της Ορθοδοξίας. Ένα εκατομμύριο Μουσουλμάνοι σήμερα και πολλοί περισσότεροι αύριο θα "κτυπήσουν" την Ορθοδοξία! Το έχουν στο αίμα τους. Είναι το "ξίφος" του Μωάμεθ, για το οποίο θα ομιλήσουμε σε προσεχές σημείωμα. Οι "συνετοί", "οι φρόνιμοι¨, "οι συγκαταβατικοί", "τα ανοικτά μυαλά" κλπ. έλυσαν το πρόβλημα με την μέθοδο του Πιλάτου! Έπλυναν τα χέρια τους και ετελείωσαν! "Δεν ανακατεύομαι" είπαν! Νάτη η λύσις Πιλάτου:

"Η εν ισχύι νομοθεσία, δια της οποίας κυρώθηκε ο κώδικας της Ελληνικής ιθαγένειας, προβλέπει τα σχετικά με την κτήση της Ελληνικής Ιθαγένειας, την απώλεια της ιθαγένειας και την αρμοδιότητα επί θεμάτων Ιθαγένειας καθώς και την απόδειξη της Ελληνικής Ιθαγένειας. Η θέσπιση και η κατά καιρούς τροποποίηση του Νόμου που αφορά την Ιθαγένεια, δεν προέβλεπε, ούτε και τώρα προβλέπει, την παρέμβαση της Ιεράς Συνόδου. Είναι αρμοδιότητα της Ελληνικής Πολιτείας, δια του Ελληνικού Κοινοβουλίου, κατά τον λόγο του Χριστού «απόδοτε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ» (Μαρκ. ιβ´ 17).

_____Αυτά είναι ένα μέρος από το Ανακοινωθέν της Ιεράς Συνόδου. H Ιερά Σύνοδος θα μπορούσε να μή αναμειχθή στο ζήτημα της απονομής ή της μή απονομής της Ιθαγένειας σε μετανάστες. Εν τούτοις είχε καί ακόμη έχει καθήκον νά ενημερώσει την Κυβέρνηση για τις σοβαρές επιπτώσεις που θα έχει η διά Νόμου παραχώρηση της Ιθαγένειας σε χιλιάδες οπαδούς του Ισλάμ, επιπτώσεις στον κοινωνικό ιστό (π.χ. μικτοί γάμοι, πληθώρα ναών του Ισλάμ, στην εκπαίδευση με τα ειδικά για μουσουλμάνους σχολεία, στην κοινωνική συνοχή με την αύξηση της εγκλημαστικότητος κλπ.), αλλά και τις δυσμενείς συνθήκες, που θα δημιουργήσει σε βάρος της Επικρατούσης Θρησκείας, δηλ. της Ορθοδόξου Εκκλησίας, όπως επιτάσσει το Σύνταγμα της Ελλάδος. Αυτά αναμέναμε να ακούσουμε από την Ιερά Σύνοδο, ένα καθαρό λόγο, αλλά για την "ταμπακιέρα" ουδείς εκκλησιαστικός λόγος! Η Εκκλησία παραδόθηκε στην βούληση του Πρωθυπουργού!

_____Έτσι το βάρος της μάχης σήκωσαν μερικοί "τρελλοί" της Ιεραρχίας, όπως ο υποσημειούμενος, οι οποίοι γι' αυτό το λόγο από μερικούς Αδελφούς των πετάχθηκαν στα σκουπίδια της κοινωνικής ανυποληψίας. Μας είπαν ρατσιστές, εθνοφυλετικούς, ανθρώπους με "κομπλεξικές φοβίες"!

_____'Απ΄την άλλη πλευρά του λόφου ένας αδελφός μας Μητροπολίτης παραμένει στο απυρόβλητο παρά την τραγικά αντιφατική συμπεριφορά του. Στην αρχή με δημοσίευμά του στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ τάχθηκε υπέρ της χορηγήσεως της Ιθαγένειας, ομιλώντας μέ λυρισμό για τά "παιδιά του σχολείου". Έγραψε: " ………«Πώς να ξεχωρίσω ένα παιδί μεταναστών που γεννήθηκε εδώ, όταν ο κάθε ένας που απολαμβάνει της ελληνικής παιδείας είναι Έλληνας; Πώς, λοιπόν, θα κάνω αυτή τη διάκριση; Όταν το παιδί αυτό έχει γεννηθεί και έχει μεγαλώσει στην Ελλάδα, έχει σπουδάσει στα ελληνικά σχολεία, γιατί πρέπει να τον διακρίνω από τους άλλους;». Στη συνέχεια με δηλώσεις του ισχυρίσθηκε ότι με όσα έγραψε ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΟΤΑΝ στο πρόβλημα της Ιθαγένειας! Και τελικά προχθές συμμετείχε σε ενημερωτική εκδήλωση υπέρ της Ιθαγένειας, μια εκδήλωση που διοργανώθηκε στο κτίριο της Παλαιάς Βουλής, όπου και αποδοκιμάσθηκε! Για την ανειλικρινή αυτή και μή τίμια στάση και τοποθέτηση ενός Ιεράρχη ουδείς πικρός λόγος εκ μέρους των επικριτών μας.

_____Από αναγνώστη του ιστοτόπου μας ελάβαμε την ακόλουθη σχετική με τον Σεβ. Μεσσηνίας επιστολή:

Σεβασμιώτατε,
Μόλις γύρισα από εκδήλωση στην Παλαιά Βουλή όπου οι Αλεβιζάτος, Παξινός, κάποιος Μωαβία [sic] (και, φυσικά, και ο Λιάκος) θέλησαν να υποστηρίξουν το νομοσχέδιο το σχετικό με την αυτόματη χορήγηση της ελληνικής ιθαγένειας στο σύνολο των λαθρομεταναστών. Εισήγηση, πρώτος μάλιστα, έκανε και ο μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος.Ως βάση της εισήγησής του προέβαλε τη ρήση του Αποστόλου Παύλου: ... είτε Ιουδαίοι είτε Έλληνες, είτε δούλοι είτε ελεύθεροι, και πάντες εις εν Πνεύμα εποτίσθημεν (Προς Κορινθίους Α΄,ΙΒ, 13). Σκοπίμως όμως δεν ανέφερε την αρχή της πρότασης: και γαρ εν ενί Πνεύματι ημείς πάντες εις εν σώμα εβαπτίσθημεν... (Επίσης Προς Κορινθίους Α΄, Β, 13.) Δηλαδή, εφόσον βαφτιστεί κάποιος και γίνει Χριστιανός, δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπίζεται ως "κάτι άλλο". Αυτό όμως δεν ισχύει για αλλόθρησκους. Προβάλλοντας λοιπόν ο εν λόγω μητροπολίτης μόνο την "απόδοση" του Παύλου (είτε Ιουδαίοι είτε Έλληνες... κ.λπ.), χωρίς να αναφέρει την υπόθεση "εφόσον βαφτιστούν", πάει να θεμελιώσει αίρεση. Ζητώ, συνακολούθως, την παρέμβαση των εκκλησιαστικών αρχών και απαιτώ, σαν βαφτισμένος Χριστιανός, εξηγήσεις από την ελλαδική Εκκλησία. Σας παρακαλώ, καθοδηγήστε με τι πρέπει να κάνω (και, φυσικά, κάνετε και σεις κάτι).
Δημήτρης Μ.........λος
Ιστορικός

_____Τούς αδελφούς μου αυτής της κατηγορίας, οι οποίοι είναι και λόγιοι στους κόλπους της Ιεραρχίας, παραπέμπω στο έργο του Ωριγένους "Εις μαρτύριον προτρεπτικός" (ΒΕΠΕΣ, τόμος 9ος, σελ. 35 κ.ε), όπου γράφονται σπουδαία πράγματα. Όποιος δεν αποδεχθή την πρώτη θλίψη για την πίστη μας, δηλ. για την πίστη του, θα υποχρεωθή να υπομείνη πολλές και μεγάλες θλίψεις αργότερα, " διά φαυλισμόν χειλέων" , δηλ. "διά τον εκφαυλισμόν και την καταφρόνησιν του προφητικού κηρύγματος" (Ησαϊου, κεφ. 28, στ. 11).

_____Καταγγέλλω λοιπόν ότι σήμερα στην Εκκλησία μας παρατηρείται "φαυλισμός χειλέων", δηλ. απομάκρυνση από τον Προφητικό λόγο! Πρός όσους "φαυλίζουν καί εξευτελίζουν¨ τον προφητικό λόγο, όποιοι κι αν είναι αυτοί, "ουχ απλή τις θλίψις αλλά θλίψις επί θλίψει προφητεύεται", ο δε μή απωθούμενος την "επί θλίψει" θλίψιν, αλλ΄ως γενναίος αθλητής αυτήν προσδεχόμενος, ευθέως προσδέχεται και "ελπίδα επ' ελπίδι " (Ωριγένης, ενθ ανωτ.).

______Όσοι προσπαθούν να ξεγελάσουν την συνείδησή τους, ότι με την προσφορά των συσσιτίων στους μετανάστες εξοφλούν τό χρέος τους πρός την Ορθοδοξία και τον Ελληνισμό, "πλανώνται πλάνην οικτράν"! Αυτά λέγει ένας "κομπλεξικός" Ιεράρχης, πού έχει τριάντα τέσσερα (34) χρόνια στην Αρχιερωσύνη και ποτέ μέχρι σήμερα δεν κατηγορήθηκε για "κομπλεξικές φοβίες"! Στην αφιλάδελφη αυτή συμπεριφορά αντιδράσαμε αμέσως με την επικεφαλίδα που τοποθετήσαμε στο Video στη χθεσινή ανάρτηση.

"ΜΕ ΕΙΠΑΝ ΚΑΙ ΡΑΤΣΙΣΤΗ! ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΟΜΩΣ! ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΙ ΠΡΩΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΠΕΙΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ. ΑΛΛΟ ΟΙ ΕΘΝΟΦΥΛΕΤΙΚΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟ Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΜΑΣ ΣΤΟΥΣ ΟΠΑΔΟΥΣ ΤΟΥ ΙΣΛΑΜ! ΜΑΣ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΘΑΡΡΑΛΕΟΙ ΣΗΜΕΡΑ!"

_____Σήμερα λοιπόν επανέρχομαι. Αφιερώνω την παρακάτω διήγηση σε κάθε κληρικό όλων των βαθμίδων και σε κάθε συνειδητό χριστιανό. Πρόκειται για την διήγηση περί της ζωής και του μαρτυρίου του Μεγαλομάρτυρος αγίου Θεοδώρου του Στρατηλάτου, που εόρταζε προχθές 8/2. Από τη διήγηση αυτή προκύπτει το θαρραλέο φρόνημα των Μαρτύρων! Ο Μεγαλομάρτυς Θεόδωρος ο Στρατηλάτης, αξιωματικός του στρατού στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και ευνοούμενος του Βασιλέως, ξαφνικά, επειδή ήταν χριστιανός, κλήθηκε από τον Αυτοκράτορα Λικίνιο να παρουσιασθή μπροστά του. Ο Θεόδωρος όμως "αντιπρότεινε στον Λικίνιο να έλθει ο ίδιος να τον επισκεφθεί στην Ηράκλεια με τα χρυσά και τα αργυρά του είδωλα!' Και ο Αυτοκράτωρ ήλθε στην Ηράκλεια! Το βουνό -ο Αυτοκράτωρ- επήγε στον Μωάμεθ -στον Αξιωματικό!-Ο Αξιωματικός, αλλά και συνάμα θαρραλέος χριστιανός, Θεόδωρος δεν πτοήθηκε από τον Βασιλέα! Δεν προσκύνησε τον Αυτοκράτορα! Δεν έσπευσε "να βάλη νερό στο μύλο του", αλλά ύψωσε το ανάστημά του! Είχε όμως ανάστημα! Είχε πάθος για την Ορθοδοξία! Ήθελε νά ζη για την Ορθοδοξία, αλλά ήταν και έτοιμος νά θυσιασθή για να ζήσει η Ορθοδοξία!

_____Τέτοια πρότυπα χρειάζεται και σήμερα η εποχή μας! Όχι προσκυνημένους στην όποια Κρατική εξουσία! Διότι ούτε τη "δεξιά του Κυρίου" προσκυνάμε, ούτε όμως και την "αριστερά του Κυρίου"! Απλώς προσκυνάμε τον Κύριό μας, τον Σωτήρα Χριστό.

_____Τελειώνοντας θα προσθέσω μια ακόμη νότα. Στο βίο του Αγίου Βλασσίου, του οποίου η μνήμη εορτάζεται σήμερα, διαβάζουμε την συμπεριφορά εξ (6) πιστών γυναικών, οι οποίες συνελήφθησαν μόνο και μόνο, επειδή μάζεψαν μερικές σταγόνες αίματος από τόν Μάρτυρα άγιο Βλάσσιο. Να η συνέχεια, όπως καταχωρίζεται στο "Νέο Συναξαριστή της Ορθοδόξου Εκκλησίας, 'Εκδοσις Ινδίκτου, τόμος 6ος Φεβρουάριος, σελ. 125!

"Επτά γυναίκες τον ακολούθησαν, μαζεύοντας σταγόνες από το αίμα του, που χύθηκε στο χώμα, για να αλείψουν το προσωπό τους, σαν να επρόκειτο για το πολυτιμότερο των άρωμάτων. Συνελήθησαν αμέσως και οδηγήθηκαν στον διοικητη που τίς άπείλησε με τρομερά βασανιστήρια, αν άρνούνταν να θυσιάσουν στα είδωλα. Ύποκρινόμενες, ότι δέχονταν την πρόταση, ζήτησαν να τους φέρουν άγάλματα (των θεών) στην όχθη της λίμνης – της ίδιας αυτής λίμνης, που λίγο άργότερα κατέστη θέατρο του ένδοξου άγώνα των άγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων- για να μπορέσουν να τα πλύνουν πρίν τους προσφέρουν επάξια θυσία. Μόλις τους έφεραν τα αγάλματα, τα πέταξαν στα βάθη της λίμνης. Μαθαίνοντας το νέο ό Άγρικόλαος, έξαλλος διέταξε να ετοιμάσουν μεγάλη φωτιά, χυτό μολύβι και σιδερένια χτένια και ζήτησε από τις γυναίκες να διαλέξουν μεταξύ των βασανιστηρίων και των πλούσιων φορεμάτων και κοσμημάτων, που διέταξε να τοποθετήσουν εκεί κοντά. Μία από τίς γυναίκες, μητέρα δύο παιδιών, έτρεξε και πέταξε το λαμπρό φόρεμα στην φωτιά, ένθαρρυνόμενη από τα παιδια της που φώναζαν: «Μην μας έγκαταλείπεις! ‘Οπως μας έθρεψες με το μητρικό σου γάλα, άσε μας να σε ακολουθήσουμε, για να κληρονομήσουμε την Βασιλεία των Ουρανών!»

_____Αυτές οι Γυναίκες με τον ηρωϊσμό τους και αυτά τα παιδιά με την γενναιότητα της ψυχής των θα μας κρίνουν στη μέλλουσα κρίση. Ζητούνται λοιπόν θαρραλέοι Μαχητές της Πίστεως.

+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
Πέμπτη, 11 Φεβρουαρίου 2010

8 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

Τη ογδόη του αυτού μηνός,
μνήμη του αγίου μεγαλομάρτυρος ΘΕΟΔΩΡΟΥ του Στρατηλάτου

(Βλ. Νέος Συναξαριστής, Έκδοσις Ίνδίκτου, Φεβρουάριος, σελ. 95-97)

Ο άγιος μεγαλομάρτυς Θεόδωρος καταγόταν από τα Ευχάϊτα, μικρή πολή κοντά στην Αμάσεια. Η γενναιότητά του και η ρητορική του δεινότητα κέρδισαν την εκτίμηση του αυτοκράτορα Λικίνιου (περί το 320), ο οποίος τον διόρισε στρατηγό και διοικητή της Ηράκλειας. Μόλις ανέλαβε το αξίωμά του, ο Θεόδωρος αποκάλυψε δίχως φόβο ότι ήταν Χριστιανός και με τους φλογερούς του λόγους μετέστρεψε μεγάλο μέρος των κατοίκων της πόλεως στην αληθή πίστη. Λέγεται μάλιστα ότι επιβεβαίωσε την αλήθεια του κηρύγματός του σκοτώνοντας ένα μεγάλο φίδι που τρομοκρατούσε τους κατοίκους της περιοχής. Ο αυτοκράτορας πληροφορήθηκε την απρόσμενη διαγωγή του ευνοούμενού του και τον κάλεσε κοντά του, αλλά ο Θεόδωρος αντιπρότεινε στον Λικίνιο να έλθει ο ίδιος να τον επισκεφθεί στην Ηράκλεια με τα χρυσά και τα αργυρά του είδωλα. Ενθαρρυμένος από ένα ενύπνιο όραμα που του ανήγγειλε ότι είχε φθάσει η ώρα να δώσει το αίμα του μαρτυρία της αγάπης του για τον Χριστό, επεφύλαξε μεγαλοπρεπή υποδοχή στον αυτοκράτορα. Αυτός θαυμάζοντας την ευταξία της πόλεως πρότεινε στον διοικητή να επιδείξει την ευσέβειά του στους θεούς προσφέροντας θυσία. Ο Θεόδωρος συγκατένευσε και ζήτησε μόνο να πάρει τα είδωλα στο σπίτι του την νύκτα για να τους αποδώσει τάχα λατρευτικές τιμές πριν την δημόσια θυσία. Πήρε λοιπόν τα χρυσά είδωλα πού είχε φέρει μαζί του ο Λικίνιος, και πέρασε την νύκτα κομματιάζοντάς τα και πρωί – πρωί μοίρασε τον χρυσό στους φτωχούς. Όταν έφθασε η ώρα της θυσίας, ήλθε ένας εκατόνταρχος καταταραγμένος, αναφέροντας στον αυτοκράτορα ότι είχε δει έναν φτωχό να κουβαλάει το χρυσό κεφάλι ενός αγάλματος της Αρτέμιδος. Μόλις συνήλθε ο εμβρόντητος ηγεμόνας, διέταξε έξαλλος να δέσουν τον άγιο στο τιμωρητικό ξύλο και με βούνευρα να του δώσουν εφτακόσιες μαστιγιές στην ράχη, πεντακόσιες στην κοιλιά και με το μαστίγιο πού είχε στις άκρες του σφαιρίδια μολυβένια να τον κτυπήσουν στον αυχένα. Κατόπιν έγδαραν τον άγιο και αφού πέρασαν δαυλούς πάνω στις πληγές του, τον έξυσαν με θραύσματα αγγείων. Την ώρα του μαρτυρίου το μόνο που έκανε ο άγιος μάρτυς ήταν να επαναλαμβάνει: «Δόξα Σοι ο Θεός μου!» Τον έρριξαν στην φυλακή, τον άφησαν για επτά ημέρες δίχως τροφή, και κατόπιν τον σταύρωσαν έξω από την πόλη. Οι στρατιώτες ανελέητα βύθισαν στο γεννητικό του όργανο σιδερένια ράβδο που του ξέσχισε τα σωθικά, ενώ τα παιδιά διασκεδάζοντας έρριχναν βέλη για να του βγάλουν τα μάτια. Υπομονετικός στα βασανιστήρια και μακρόθυμος απέναντι στους δημίους του, κατά το παράδειγμα του Κυρίου και Θεού του, ο Θεόδωρος παρέμενε ακλόνητος στην προσευχή του και ενεθάρρυνε τον δούλο του Ούαρο να σημειώνει γραπτώς όλες τις λεπτομέρειες του μαρτυρίου του. Την νύκτα τον άφησαν κρεμασμένο στον σταυρό και ήλθε άγγελος Κυρίου, τον αποκαθήλωσε, κι αφού του γιάτρεψε όλες τις πληγές, τον ενεθάρρυνε να προσκαρτερήσει μέχρι τέλους στον αγώνα του. Όταν το πρωί ήλθαν δύο στρατιώτες για να κατεβάσουν το πτώμα του, έμειναν εμβρόντητοι βρίσκοντάς τον σώο και αβλαβή και ασπάσθηκαν την πίστη του Χριστού, παρασύροντας μαζί τους το υπόλοιπο απόσπασμα και εν συνεχεία τους στρατιώτες πού είχαν σταλεί για να τους τιμωρήσουν. Αντιλαμβανόμενος ότι μπροστά σε τόσα θαύματα υπήρχε κίνδυνος η αναστατωμένη πόλη να εξεγερθεί, ο Λικίνιος έστειλε άλλους στρατιώτες με την εντολή να θανατώσουν δίχως χρονοτριβή τον Θεόδωρο, τον υπαίτιο όλων αυτών των ταραχών. Κάποιοι χριστιανοί θέλησαν να παρέμβουν, αλλά ο άγιος μάρτυς, αισθανόμενος ότι είχε φθάσει η ώρα να ολοκληρώσει την ένωσή του με τον Χριστό, τους σταμάτησε και παρουσιάσθηκε γαλήνια μπροστά στους δημίους. Αφού σφραγίσθηκε με το σημείο του ζωοποιού Σταυρού, έκλινε τον αυχένα και έλαβε με ένα πλήγμα του ξίφους τον καλλίνικο στέφανο του μαρτυρίου. Σύμφωνα με τις οδηγίες του, οι χριστιανοί μετέφεραν θριαμβικά εν πομπή το άγιο λείψανο στο πατρικό του σπίτι στα Ευχάιτα. Εκεί επιτέλεσε πλήθος θαυμάτων ανά τους αιώνες, σε σημείο μάλιστα που αργότερα η πόλη μετονομάσθηκε Θεοδωρούπολις.