(Από την εφημερίδα "Ο ΚΟΣΜΟΣ")________Στήν κατηγορία αυτή τού «Ξερόλα» (όρος μοντέρνος που προέρχεται από τη σύνθεση των λέξεων «τά ξέρω όλα») προφανώς ανήκει και το συντακτικό προσωπικό της εφημερίδος «Ο κόσμος», η οποία εκδίδεται στην Πάτρα! Αρκεί να έχεις την ιδιότητα του Δημοσιογράφου. Τότε μπορείς να κρίνεις τους πάντες και τά πάντα! Και μάλιστα να εκφράζεσαι με έπαρση και αδιαντροπιά!
________Αφορμή για να γράψω όλα αυτά στάθηκε ένα δημοσίευμα της παραπάνω εφημερίδος της 2ας Ιουλίου με τίτλο: «Ο Θεός……μίλησε στον Αμβρόσιο!». Ο συντάκτης, ο οποίος υπογράφει με το στοιχείο «Κ», σχολιάζει το περιεχόμενο μιάς δικής μας αναρτήσεώς στο Blog με τίτλο «Μιά πονεμένη ιστορία», η οποία αναφερόταν στον παραιτηθεντα Βοηθό μας Επίσκοπο Κερνίτσης κ. Προκόπιο. Γράφει λοιπόν ο κ. «Κ»: «Αυτά δεν έχουν ξαναγίνει! Είναι δυνατόν να γράφεται σε επίσημη δήλωση αρχιερέα ότι «ο Θεός του έστειλε μήνυμα;» Προφανώς δεν μπόρεσε να κατανοήσει το νόημα των εξής λόγων μας:
_______Κάποιος εκ των Αρχιερέων υπέβαλε στο Σεβ. κ. Αμβρόσιο την εξής ερώτηση:
«Σεβασμιώτατε, κατά την επίσημη υποδοχή του Θεοφιλεστάτου Βοηθού Επισκόπου σας κ. Προκοπίου στο Αίγιο είχετε δηλώσει επισήμως, ότι τον υποδέχεσθε ως τον εν δυνάμει Διάδοχό σας. Τώρα πλέον τί σκέπτεσθε; Θα παραιτηθήτε, όταν συμπληρώσετε το 75ο έτος της ηλικίας σας;»
Και ο Σεβασμιώτατος απήντησε:
«Πράγματι αυτή ήταν και η σκέψη μου και η απόφασή μου. Τώρα όμως τα πράγματα άλλαξαν. Με όσα συνέβησαν θεωρώ, ότι ο Κύριος μου έστειλε το μήνυμα, ότι όχι μόνο δεν πρέπει να παραιτηθώ, αλλά και ότι πρέπει να εγκαταλείψω επί του παρόντος, ίσως δέ καί οριστικά πλέον, κάθε σκέψη περί παραιτήσεώς μου. Ο Αρχιερεύς φεύγει, όταν ο Θεός τον καλέσει κοντά Του…».
________Κατ’ αρχήν ο συντάκτης «Κ» δεν διαβάζει προσεκτικά τα κείμενα. Διότι εμεις γράψαμε: «Με όσα συνέβησαν, θεωρώ, ότι ο Κύριος μου έστειλε το μήνυμα, ότι….. Ναί, αγαπητέ «Κ», δεν είπα, ότι ο Θεός μου μίλησε, αλλά με όσα συνέβησαν μου έστειλε το μήνυμα…..» Εάν λοιπόν σεις διαβάζετε επιπόλαια ένα κείμενο, εκτίθεσθε στο αναγνωστικό σας κοινό. Μάθετε λοιπόν να διαβάζετε προσεκτικά, κυρίως όμως αμερόληπτα και χωρίς πάθος, για να μη εκτίθεσθε. Είναι αδόκιμο να παρερμηνεύετε, μάλιστα δε να΄διαστρέφετε τα λόγια ενός άλλου!
________Ανεξάρτητα από τά ανωτέρω, αγαπητοί μου φίλοι, ο συμπαθής κατά τά άλλα κ. «Κ» άθελά του έθεσε ενώπιόν μας ένα πνευματικό ζήτημα και ερώτημα: Μπορεί άραγε ο Θεός να μας καθοδηγεί στη ζωή μας; Μπορεί άραγε ο άνθρωπος να ακούει τη φωνή του Θεού μέσα του και να χαράσσει την πορεία του; Μπορεί άραγε ο Θεός άλλοτε με τον ενδιάθετο λόγο, άλλοτε με εξωτερικά γεγονότα και ερεθίσματα και άλλοτε με άλλους τρόπους να μας ομιλήσει και να μας απαντήσει σε κάποιο προσωπικό ή οικογειακό ή επαγγελματικό κλπ. πρόβλημα, από αυτά που μας απασχολούν;
________Χωρίς ενδοιασμό απαντάμε ΝΑΙ! Ο Θεός με διαφόρους τρόπους, εφ’ όσον Τον παρακαλούμε, μπορεί να δίδει απάντηση στα προβλήματα που μας απασχολούν! Αλλά για να συμβεί αυτό πρέπει ο άνθρωπος να ευλαβείται τον Θεόν και να είναι έτοιμος να ακούσει το βηματισμό του Θεού στην ψυχή του. Για να ακούσωμε τη φωνή του Θεού πρέπει να έχουμε καθαρή την ψυχή μας, να βιώνουμε την κάθαρση του νοός, την κάθαρση των αισθήσεων και των αισθημάτων, και να αγωνιζόμαστε τον καλό αγώνα της πίστεως, να έχωμε πνευματική ζωή, να βιώνουμε δηλ. συνειδητά την χριστιανική μας ιδιότητα, να βιώνουμε, να πραγματώνουμε και να χαιρόμαστε το χάρισμα της υιοθεσίας! Με άλλα λόγια να είμαστε τίμιοι στις σχέσεις του με το Θεό, με τον άνθρωπο και με τον εαυτό μας. Ο Κύριος στους Μακαρισμούς μας είπε κάτι πολύ πιο σημαντικό μπορούμε όχι μόνο να ακούσωμε, αλλά και να δούμε το Θεό, με τά μάτια της ψυχής μας βέβαια! «Μακάριοι, είπε, οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται» ( Μόνον υπό τις παραπάνω προϋποθέσεις μπορεί ο πιστός να γεύεται τα αγαθά της ευδοκίας του Θεού. Μόνον τότε μπορεί να λέγει προς τον Θεό «Λάλει, Κύριε, καί ο δούλος Σου ακούει». Αλλοιώς όσα αναφέρονται στη σφαίρα της εν Χριστώ ζωής θα είναι γι αυτόν ακατανόητα μυστήρια ή «Κινέζινα γράμματα!». Αυτό έπαθε ο αγαπητός μας «Κ». Εχλεύασε κάτι που αγνοεί! Αλά με τον τρόπο αυτό εξέθεσε τον εαυτό του και την εφημερίδα του.
________Στο διάβα της ζωής μας πολλες φορές συμβαίνει νά βρεθούμε σε ένα σταυροδρόμι και να μη γνωρίζουμε ποιά κατεύθυνση να ακολουθή- σουμε. Μετράμε απ’ εδώ, μετράμε απ’ εκεί, αλλά λύση δεν βρίσκουμε! Παντού υπάρχει αδιέξοδος! Είμαστε λοιπόν αναποφάσιστοι. Τότε ο πιστός χριστιανός γονατίζει μπροστά στο Θεό και προσεύχεται κατανυκτικά. Παρακαλεί ικετευτικά το Θεό να φωτίσει την πορεία του, να δώσει λύση στο πρόβλημά του, να ανοίξει ένα δίαυλο εκεί που δεν υπάρχει διέξοδος._________Και ξαφνικά όλα αλλάζουν μέσα του! Ένα λαμπάκι από θείο φως άναψε στην ψυχή του! Η απελπισία, που είχε έως χθές, σήμερα έφυγε! Το σκοτάδι διαδέχθηκε ένα φώς! Το έως χθές αδιέξοδο, τώρα δεν υπάρχει! Μιά λύση προβάλλει καθαρά πλέον μπροστά του. Ο Θεός μίλησε! Και ο πιστός χριστιανός φωτίσθηκε! Μια λύση προβάλλει τώρα πιά καθαρή και ξάστερη ενώπιόν του. Τι λέμε στις περιπτώσεις αυτές; «Με φώτισε ο Θεός!» «Μου μίλησε ο Θεός!». «Μού άνοιξε το σκοτισμένο νού!» «Μού έδειξε τη σωστή κατεύθυνση!» και άλλα παρόμοια.
_________Άνθρωποι, πού έχουν είτε χλιαρή, είτε αναιμική πίστη προς τον Θεό, στις περιπτώσεις αυτές του «μετεωρισμού» της ψυχής των, καταφεύγουν στη χαρτορρίχτρα, στην καφετζού, στο μάγο ή τη μάγισσα! Καταφεύγουν δηλ. στα όργανα του Διαβόλου, του αρχιεργάτη του ψεύδους, του αρχηγού της πονηρίας! Και όχι μόνο δεν βρίσκουν λύση, αλλά εκτός από την ψυχή τους πολλές φορές χάνουν και την περιουσία τους!
________Αντιθέτως οι πιστοί άνθρωποι γονατίζουν, προσεύχονται, νηστεύουν, χύνουν δάκρυα μετανοίας, συγχωρούν τους άλλους και ζη- τούν συγχώρεση απ’ αυτούς, εξομολογούνται, μεταλαμβάνουν των Αχράντων Μυστηρίων, αγιάζονται και τότε ψηλαφούν τα προβλήματα και βρίσκουν λύσεις! Αυτή η πνευματική εμπειρία είναι μια ολόγλυκεια πνευματική εμπειρία και απόλαυση! Αλλά για να έχεις ή για να φθάσεις σε μια τέτοια εμπειρία δεν φθάνει να γίνεις ή να είσαι δημοσιογράφος! Χρειάζεται να μαθητεύσεις στο Σχολείο του Θεού και να γίνεις Μέλος του Χριστού, ζωντανό Μέλος της Εκκλησίας! Μας το ξεκαθαρίζει το πνεύμα του Θεού: «Απέκρυψας ταύτα από σοφών και συνετών και απεκάλυψας αυτά νηπίοις» (Ματθ. 11, 25).
______Έτσι λοιπόν στην πνευματική ζωή εισάγονται οι έννοιες «νήπιον». «μέτρον ηλικίας» και «ανήρ». Ας δούμε τι λέγει περί αυτών ο Απόστολος Παύλος προς τους Ρωμαίους της εποχής του: «ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος ελάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος ελογιζόμην· ότε δε γέγονα ανήρ, κατήργησα τα του νηπίου» (Ρωμ. 13, 11) Δηλ. «Μικρό παιδί όταν ήμουν, σαν μικρό παιδί μιλούσα, αισθανόμουν και σκεφτόμουν. Άντρας πιά όταν έγινα, κατήργησα τους τρόπους του μικρού παιδιού». Και στους χριστιανούς της Εφέσου έγραφε: «…μέχρι καταντήσωμεν οι πάντες …εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού». Δηλ. «Αυτός (ο Χριστός) σε άλλους έδωσε το χάρισμα του αποστόλου, σε άλλους του προφήτη, σε άλλους του ευαγγελιστού και σ΄άλλους του ποιμένα και διδασκάλου, για νά καταρτίζουν και να διακονούν τους πιστούς, ώστε να οικοδομείται το σώμα του Χριστού. Έτσι θα καταλήξουμε όλοι στην ενότητα, που δίνει η πίστη και η βαθειά γνώση του Υιού του Θεού, θα γίνουμε ώριμοι και θα φθάσουμε στην τελειότητα που μέτρο της είναι ο Χριστός. Δεν θα είμαστε πια νήπια, δεν θα κλυδωνιζόμαστε και δεν θα μας πηγαίνει πέρα δώθε ο άνεμος κάθε διδασκαλίας…..» (Εφεσ. 4, 11-13).+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
Αίγιο, Δευτέρα 05 Ιουλίου 2010
ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΡΩΤΟΥ & ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΤΡΙΜΗΝΟΥ 2010
57.583 Ιανουάριος-Μάρτιος
54.927 Απρίλιος-Ιούνιος
