Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΑΧΗ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΚΤΗΤΩΝ ΜΑΣ!

_______ Η ιστορική ιερά Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου ήταν το μόνο απάτητο κομμάτι της Πελοποννήσου από το δολοφονικό μάτι των Τούρκων κατακτητών μας και δή και από τον σκληρό και αιμοβόρο Ιμπραήμ Πασά!

________Ήλθε, λοιπόν, και η ώρα του Μεγάλου Σπηλαίου! Με 10.000 μαχητές, μεταξύ των και πολλοί προσκυνημένοι, με αρχηγό τους τον περίφημο Νενέκο, o Ιμπραήμ ήλθε και στρατοπέδευσε απέναντι από την ιστορική Μονή.

________Θεωρώντας εύκολη λεία την Μονή και τους 100 περίπου Μοναχούς της εθεώρησε καλό, με μια επιστολή του, να τους καλέση να παραδοθούν, ώστε να αποφευχθή μια εκ των προτέρων χαμένη γι' αυτούς μάχη. Έτσι όμως εδόθη η ευκαιρία για να φανή για μια ακόμη φορά όχι μόνο το υψηλό φρόνημα των Μοναχών, αλλά και την ανεπανάληπτη προσφορά της Εκκλησίας στην Ελληνική Πατρίδα μας! Κάτι, το οποίον οι άθεοι Κυβερνήτες της αριστεράς κουλτούρας σήμερα το λησμονούν!

________Σας παραθέτουμε την επιστολή του Ιμπραήμ Πασά πρός τους Μοναχούς.

Ευγενέστατε ηγούμενε και επίλοιποι παπάδες και καλόγεροι Μεγάλου Σπηλαίου.

Σας σημειώνω ότι είμεθα φερμένοι με τον υψηλότατον Ιμβραήμ Πασάν αφέντη μας εις κάμπον Καλαβρύτων εδώ και τέσσαρες ημέρες προτηνότερα και έχομεν μεγάλας ορδινίας και ετοιμασίας δια την πολιορκίαν Μοναστηρίου Μεγάλου Σπηλαίου. Και ως τάχυ προσμένομεν να μας έλθουν και τόπια και αι μπόμπες και αρκετά σύνεργα δια μήνες και έπειτα από μία ή και δυό ημέρας να ρίξωμεν τα αρδιά μας περί πολιορκίας του μοναστηρίου. Και εις αυτά τα μέρη, δια τούτο σας φανερώνω ότι να λυπηθήτε το μοναστήρι σας να μην τύχη και χαλάση και ο,τι εις τον άλλον καιρόν δεν εχάλασε μην τύχη και χαλάση τώρα. Και μάλιστα οι πλέον άγνωθοι από λόγου σας ήρθαν και προσεκύνησαν εις αφέντη μας και εγλύτωσαν τα χωριά τους. Και τόσον λαό και την ζωήν τους και το πράγμα τους. Λοιπόν του λόγου σας είσθε γνωστικότεροι από εκείνους και θέλει στοχασθήτε το κάθε πράγμα καλλίτερα. Παρά πάνω δεν σας γράφω θέλει πληροφορηθήτε και από το γράμμα του φίλου μου του Φωτήλα, θέλει σας συμβουλεύση ο ίδιος.

Ηγούμενε, θέλει στοχασθής τούτο το κίνημα των Ρωμαίων δεν θέλει εύγη σε κεφάλι, λοιπόν σαν φρόνιμος οπού είσαι στοχάσου βαθειά πως δεν ευρίσκεις καλό τέλος και θα είσαι νικημένος. Θέλεις ηξεύρη ότι αυτό όπου σας γράφω, το γράφω μετά του υψηλοτάτου αφέντη μας τον ορισμόν, και να με αποκριθήτε εις τα όσα σας γράφω.

ΣΑΜΗ ΕΦΕΝΤΗΣ
ΣΕΓΝΕΖΤΙΠΗ ΕΦΕΝΤΗΣ

Τη 21η Ιουνίου 1827

*************

Και τώρα διαβάστε την υπερήφανη απάντηση Μοναχών του Μεγ. Σπηλαίου προς τον αιμοβόρο κατακτητή.

Υψηλότατε αρχηγέ των Οθωμανικών αρμάτων, χαίρε.

Ελάβαμεν το γράμμα σου και είδομεν τα όσα γράφεις, ηξεύρομεν πως είσαι εις τον κάμπον των Καλαβρύτων πολλάς ημέρας και ότι έχεις όλα τα μέσα του πολέμου. Ημείς δια να προσκυνήσωμεν είναι αδύνατον, διότι είμεθα ορκισμένοι εις την πίστιν μας, η να ελευθερωθώμεν η να αποθάνωμεν πολεμούντες και κατά το χαΐνι μας δεν γίνεται να χαλάση ο ιερός όρκος της πατρίδος μας. Σε συμβουλεύουμε όμως να υπάγης να πολεμήσης σε άλλα μέρη, διότι, αν έλθης εδώ να μας πολεμήσης και μας νικήσης, δεν είναι μεγάλον κακόν, διότι θα νικήσης παπάδες, αν όμως νικηθής, το οποίον ελπίζομεν άφευκτα, με την δύναμιν του Θεού, διότι έχομεν και θέσιν δυνατήν και θα είναι εντροπή σου και τότε οι Έλληνες θα εγκαρδιωθούν και θα σε κυνηγούν πανταχού. Ταύτα σε συμβουλεύομεν και ημείς, κάμε ως γνωστικός το συμφέρον σου, έχομεν και γράμματα από την βουλήν και από τον αρχιστράτηγον Θεόδωρον Κολοκοτρώνην, ότι εις πάσαν περίπτωσιν πολλήν βοήθειαν θα μας στείλη, παλληκάρια και τροφάς και ότι, η θα ελευθερωθώμεν τάχιστα, η θα αποθάνωμεν κατά τον ιερόν όρκον της Πατρίδος.

ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ, Ηγούμενος

και οι συν εμοί Παπάδες και Καλόγεροι
Τη 22α Ιουνίου 1827, Μέγα Σπήλαιον

____________Η συνέχεια εδόθη με τα όπλα! Οι Μοναχοί, εκατό (100) περίπου κατά την εποχή εκείνη, με εντολή του Ηγουμένου τους, έβγαλαν τα ράσα τους, εφόρεσαν φουστανέλλες, επήραν τα όπλα και άρχισαν την άμυνα! 100 αγωνιστές της ελευθερίας εναντίον 10.000 επιτιθεμένων του Τούρκου κατακτητή!Αρχιστράτηγος από την πλευρά των Μοναχών η Υπέρμαχος Στρατηγός η Υπεραγία Θεοτόκος. Ήταν η 24η Ιουνίου του 1827! Μια ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΗΜΕΡΑ της Ελληνικής ιστορίας!

________Ας σημειωθή, ότι ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, προνοώντας, είχεν αποστείλει εγκαίρως στην περιοχή μια δύναμη απο 600 άνδρες-αγωνιστές. Οι οποίοι όμως, όταν είδαν το πλήθος των μαχητών του Ιμπραήμ Πασά έσπευσαν να κρυφθούν!!! Όταν όμως είδαν τους Μοναχούς του Μεγάλου Σπηλαίου να ρίπτωνται στη μάχη, ένοιωσαν ντροπή, οπότε ξεχύθηκαν και αυτοί στη μάχη. «Κοκκίνισαν, ξεροκατάπιαν από ντροπή, βλέποντας τους Μοναχούς ανεβασμένους σε δένδρα κλπ. να αμύνωνται» σημειώνει ο ιστορικός Φωτάκος, και ρίχτηκαν στη μάχη!

Ο Ιμπραήμ, αφού όλο το 1826 λεηλάτησε την Αρκαδία και την Λακωνία, επέστρεψε στην Πάτρα, και την Άνοιξη του 1827 βρίσκεται στην ορεινή Αχαΐα, όπου καταστρέφει, λεηλατεί και απειλεί, αναγκάζοντας πολλούς στο «Τουρκοπροσκύνημα» (δήλωση υποταγής), ενώ τους χορηγούσε και… πιστοποιητικό, το «ράγι μπουγιουρντί» (συγχωροχάρτι)! Έτσι λιμαινόταν όλα τα χωριά, ενώ είχαν τουρκοπροσκυνήσει Πάτρα, Καλάβρυτα και Βοστίτσα. Ο δε Ντελή Αχμέτ, πασάς της Πάτρας προστάτευε τους προσκυνημένους, κατά διαταγή του Ιμπραήμ, με πρωτοπαλλήκαρό του τον προδότη Νενέκο. Ακόμα και στο Μ. Σπήλαιο μπαινόβγαιναν άνθρωποι του Νενέκου, ενώ ο Ιμπραήμ σχεδίαζε το πάρσιμό του. Έτσι με 13.000 στρατό και το Νενέκο με 2.000 στρατοπέδευσε στα Σάλμενα, κοντά στο μοναστήρι, που το προστατευαν – κατ’ εντολή του Κολοκοτρώνη – ο Ν. Πετμεζάς με 600 αγωνιστές, και ο υπασπιστής του Φωτάκος, καθώς και ο Κ. Μέλιος με 100 μαχητές, στη θέση «Ψηλός Σταυρός». Και πάντα με την φροντίδα του Κολοκοτρώνη οχυρώθηκε καλά το μοναστήρι και εσωτερικά. Ο Ιμπραήμ, αφού ήρθε πιο κοντά, στην Επάνω Ζαχλωρού, κάλεσε τρεις φορές τους υπερασπιστές να … συμφιλιώσουν (να προσκυνήσουν δηλαδή). Οι καλόγεροι, βλέποντας το δισταγμό των καπεταναίων, βλέποντας τον Νενέκο να έρχεται με 3.000 τούρκους και προσκυνημένους, τραβολογώντας περί τους 300 αιχμαλώτους, βλέποντας το στρατό του Ιμπραήμ να τους έxει «κλείσει» από παντού, έβγαλαν τα ράσα, φόρεσαν φουστανέλες (100 περίπου), και με μπροστάρη τον ηγούμενό τους Γεράσιμο Τορόλο, έπιασαν τη θέση «Παληάμπελο» και άρχισαν το τουφεκίδι! «…Τούτο δε ιδόντες ημείς εξεροκοκκινήσαμεν, από την εντροπή μας και παρευθύς εβγήκαμεν από το μέρος της Κισσωτής, να υπάγομεν εις τον πόλεμον, που με την έφοδο του Τουρκικού ταχτικού, είχε πια γενικευτεί και βάσταξε 13 ώρες…» (Φωτάκου, Απομνημονεύματα, τ.Β΄, σελ. 434). Μέχρι και στα έλατα ανέβηκαν οι υπερασπιστές του μοναστηριού και πυροβολούσαν τους Τούρκους και τους προσκυνημένους, με πείσμα, ώσπου τους έτρεψαν σε φυγή, και γενική υποχώρηση, προς τα Καλάβρυτα ενώ άφησαν 650 νεκρούς. Από τους Έλληνες μαχητές, τραυματίστηκαν μόνο 10, αλλά έπεσε νεκρός ο καπετάνιος Κ. Μελιός. Ο Ιμπραήμ, μετά από αυτή την πανωλεθρία που έπαθε, δεν τόλμησε να σκεφτεί πάλι το Μ. Σπήλαιο. Η ιστορία εξύψωσε κυρίως το εθνικό φρόνημα και τη γενναιότητα των μοναχών, που έγραψαν στις σελίδες της την 24^η Ιουνίου 1827, με ανεξίτηλα γράμματα.

Από το Ημερολόγιο τοίχου της ΙΛΕΑ του έτους 2010,

με την φροντίδα της Προέδρου Κας Βάνας Μπεντεβή.

________Αποτέλεσμα; Οι Μοναχοί ενίκησαν τον Ιμπραήμ Πασά! Και αυτή ήταν η τελευταία Μάχη κατά του τούρκου κατακτητή. Μια μεγάλη Μάχη διά της οποίας επισφραγίσθηκε η απελεθέρωσις της Πατρίδος μας! Η μάχη για την ΑΝΑΚΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΜΑΣ, ΕΠΕΙΤΑ ΑΠΟ 400 ΧΡΟΝΩΝ ΔΟΥΛΕΙΑΣ, λοιπόν, άρχισε στην ιστορική Ιερά Μονή της Αγίας Λαύρας στις 21 Μαρτίου 1821, επισφραγίσθηκε δε με την μεγάλη Μάχη της επίσης ιστορικής Μονής του Μεγάλου Σπηλαίου στις 24 Ιουνίου 1827! Δόξα τω Θεώ.

________Πρό ολίγων ημερών, την Κυριακή 12 Ιουνίου 2016, ο Θεός μας αξίωσε να απολαύσουμε την αναπαράσταση της Μάχης του Μεγάλου Σπηλαίου χάρις στην εργώδη προσπάθεια του Προέδρου κ. Δημ. Βαρβιτσιώτη και των λοιπών Μελών του Δ.Σ. της Παγκαλαβρυτινής Ενώσεως και με την συμβολή των τοπικών πολιτιστικών Συλλόγων της Επαρχίας των Καλαβρύτων. Η αναπαράσταση εγινε στον αύλειο χώρο της Μονής καί είχε τεράστια απήχηση στις καρδιές όλων μας. Η συμβολή του Δήμου Καλαβρύτων διά του Δημάρχου κ. Γεωργίου Λαζουρά, υπήρξε κεφαλαιώδους σημασίας!

_______Προσκυνώ, μεγαλύνω, δοξάζω και υπολίνομαι ευλαβικά ένώπιον της Υπερευλογημένης Θεοτόκου καί Αειπαρθένου Μαρίας, της Θεομήτορος, διότι με αξίωσε και αυτής της δωρεάς. Έπειτα από 54 τόσα χρόνια η αναπαράσταση της Μάχης του Μεγάλου Σπηλαίου επαναλαμβάνεται από σήμερα και θα συνεχίση πλέον να επαναλαμβάνεται κατ΄ έτος για να υπενθυμίζη στους νεώτερους Έλληνες τη μεγάλη, την ανυπολόγιστη προσφορά της Μητρός Εκκλησίας στην αναγέννηση και την συντήρηση της Ελλάδος! Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν.

Αίγιον, 24 Ιουνίου 2016

+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

*******************

α.α. 58/2016 Εν Αιγίω τη 14^η Ιουνίου 2016

Επέτειος της Μάχης του Μεγάλου Σπηλαίου

24.06.1827

Την Κυριακή 12^η Ιουνίου 2016 στην Ιστορική και Παλαίφατο Ιερά Μονή Μεγάλου Σπηλαίου γιορτάστηκε με ιδιαίτερη λαμπρότητα η επέτειος της Μάχης του Μεγάλου Σπηλαίου που έλαβε χώρα την 24^η Ιουνίου 1827.

Κατά την Θεία Λειτουργία, στην οποία χοροστάτησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ, τέλεσε την εις Πρεσβύτερο χειροτονία του Ιεροδιακόνου π. Σεραφείμ Σπανογιαννοπούλου, αδελφού της Ιεράς Μονής.

Μετά το πέρας της Αρχιερατικής θείας Λειτουργίας, οι εκατοντάδες των παρευρισκομένων συγκεντρώθηκαν στον ειδικά διαμορφωμένο προαύλιο χώρο, όπου έλαβε χώρα η εκδήλωση της αναπαράστασης που διοργάνωσε η Παγκαλαβρυτινή Ένωση, σε συνεργασία με την Ιερά Μονή και την αιγίδα του Δήμου Καλαβρύτων και με την συνεργασία του Παγκαλαβρυτινού συλλόγου Πάτρας, του Συλλόγου Λυκουριωτών, του Πολιτιστικού Συλλόγου Κλειτορίας, του Συλλόγου Σκοταναίων, του Συλλόγου Φίλων Ίππων «Ο ΧΕΛΜΟΣ», του Συλλόγου Κερτεζιτών «Ο ΣΤΡΙΦΤΟΜΠΟΛΑΣ», του Πολιτιστικού Συλλόγου Σκεπαστού, του Συλλόγου Καστριωτών, του Συλλόγου Κρινοφιτινών, του Συλλόγου Καρνεσιωτών, του Συλλόγου «Ρωμιοσύνη» και του πολιτιστικού κέντρου «ΕΚΣΤΑΝ».

Τον πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησε ο καθηγητής Αθανάσιος Καψάλης, Αν. Καθηγητής Εκκλησιαστικής Ιστορίας της Ανώτατης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Αθηνών, ο οποίος με εμπεριστατωμένο, τεκμηριωμένο και γλαφυρό λόγο μίλησε για τη σημασία του ιστορικού αυτού γεγονότος.

Χαιρετισμό απηύθυνε ο Δήμαρχος Καλαβρύτων κ. Γεώργιος Λαζουράς που επαίνεσε τους διοργανωτές για την αναβίωση της αναπαράστασης.

Ο Πρόεδρος της Παγκαλαβρυτινής Ένωσης κ. Δήμος Βαρβιτσιώτης στο χαιρετισμό του, ευχαρίστησε τους παρευρισκόμενους και τόνισε τήν σημασία της εκδήλωσης και την αναβίωση της αναπαράστασης.

Την εκδήλωση έκλεισε ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας, ο οποίος εμφανώς συγκινημένος, συνεχάρη τους διοργανωτές και έκανε έκκληση προς πάντες να επιστρέψουμε στις αξίες μας που δοκιμάζονται.

ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

************************

Αφιέρωμα του κ. Κώστα Κατσιάρη,

στην καθιερωμένη, κάθε 24^ην Ιουνίου, της Μεγαλειώδους Ιστορικής

Μάχης, του Μεγάλου Σπηλαίου Καλαβρύτων, «της Μάχης των Καλογέρων»,

εναντίον του Ιμπραήμ Πασσά, στις 24 Ιουνίου 1827,

Την 12^ην Ιουνίου 2016, στο Μέγα Σπήλαιον.

Στο μοναστήρι της Παναγιάς, το Μέγα Σπήλαιον Καλαβρύτων, το Μοναστήρι των Σταυραετών καλογήρων «Καλογέρων», εκεί όπου οι κατοικούντες και Αφιερώσαντες την ζωήν των, επί γής, ως υπηρέτες της Χριστιανικής Ορθοδόξου Πίστεως, Κληρικοί Ρασοφόροι, ανά του αιώνας, εκεί όπου οι σκέψεις και οι ψυχικές παρορμήσεις κάθε ανθρώπου επισκέπτου, αναταρσιούνται και αισθάνονται το Δέος του ΘείοΥ, επραγματοποιήθη επαξίως η καθιερωμένη, κάθε 24^ην Ιουνίου, Ιστορική, Μεγαλειώδης και Σημαδιακή Μάχη, των Γενναίων Καλογήρων «Καλογέρων», εναντίον του Εισβολέα Οθωμανού Ιμπραήμ Πασσά, την 24^ην Ιουνίου 1827, με διαταγή του τότε Σουλτάνου Τούρκου, να αναστείλλει και καταπνίξει στο αίμα την Ελληνικήν Επανάστασιν της 25^ης Μαρτίου 1821.

Ο Εισβολέας, ως περιγράφεται ιστορικώς, ήταν Αιγύπτιος, αιμοσταγής και εκδικητικός. Κατέστρεφε τα πάντα δια πυρός και σιδήρου και εσκότωνε, εβασάνιζε, ηχμαλώτιζεν αμάχους και τους επωλούσε σε σκλαβοπάζαρα. Ηττήθη οικτρώς. Και ήταν η πρώτη Ήττα του και αυτή ήταν σημαδιακή, διότι άρχισε η αντίστροφη μέτρησις και έχασεν τον πόλεμον.

Όλο το τελετουργικό της Μεγάλης Επετείου, επραγματοποιήθη από την Πανγκαλαβρυτινή Ένωσιν, με την άοκνη και δυναμική προσπάθεια κυρίως του Προέδρου του Διοικητικού Συμβουλίου κ. Δημητρίου Βαρβιτσιώτη και μελών του. Τα δρώμενα είναι καταγεγραμμένα και «φωταγωγημένα», από τον ίδιο και άλλους και δύνασθε να τα αναγνώσετε… Ήταν Υπέροχα, ήταν εξαιρετικώς ενθουσιώδη… Να έρχεσθε θα αισθανθείτε κάθε είδους μεγαλείο και Εθνική Υπερηφάνεια…

Οφείλουμε Αενάως, να Αποτίουμε φόρο Τιμής, να έχουμε μνημοσύνη και να μεταλαμπαδεύουμε στα παιδιά μας, στις επόμενες γεννιές το μεγαλείο της Ανδρείας και Αρετής των Προγόνων μας, δια του Χριστού την Πίστιν την Αγίαν και της Πατρίδος μας, της Ελλάδος, την Ελευθερίαν. Είναι ιστορικό χρέος κάθε γεννιάς.

Πρέπει να γνωρίζουμε, «…νυστεύσαντες και μη νυστεύσαντες…», δηλαδή οι αενάως πραγματικοί Αγωνιστές όπου προβάλλουν τα στήθη των γυμνά και πολεμούν ασυμβίβαστοι λέγοντες πάντοτε ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΙΝ της Πατρίδος μας, καθώς και οι Νένεκοι, οι προσκυνημένοι όπου πωλούν την ψυχήν των, είς τον διάβολον και λένε, ναι, σε εχθρούς, δια την καλοπέρασιν των, ΘΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΑΝΤΟΤΕ ΓΕΝΝΑΙΟΙ ΡΑΣΟΦΟΡΟΙ ΚΑΛΟΓΕΡΟΙ και ΑΛΛΟΙ, όπου θα ΑΠΑΝΤΟΥΝ «Μολών Λαβέ».

Ο Νενέκος στα Καλάβρυτα αμαυρώνει την Ιστορίαν των.

Το τραγικόν και βασανιστικόν είναι ότι οι Νενέκοι, μετα τις νίκες των Γενναίων και την αποκατάστασιν της Εθνικής Υποστάσεως, έρχονται και καταλαμβάνουν τις εξουσίες και είναι νέοι δυνάστες και εκμεταλλευτές αυτών τούτων των ΓΕΝΝΑΙΩΝ. Αυτά βιώνουμε συνεχώς μέχρι σήμερον… Αν δεν συμβιβασθής, απομονώνεσαι και πολλάκις δεν έχεις στον ήλιον μοίρα.

Τώρα επί της Επετείου «της Μάχης του Μεγάλου Σπηλαίου Καλαβρύτων». Πρέπει να έχουμε υπ’ όψιν μας ότι, ο Ελληνισμός και ο Χριστιανισμός είναι δύο έννοιαι στενώς συνδεδεμέναι είς την Ελληνική Ιστορίαν και αμοιβαίως συμπληρώνουν αλλήλας. Η Πατρίδα και η Θρησκεία υπήρξαν ανέκαθεν τα δύο ιδανικά, τα οποία συνεκίνουν βαθύτατα την ψυχήν του Έλληνος και προς κατοχύρωσιν και υπεράσπισιν τούτου εχύθησαν κατά καιρούς ποτάμια αιμάτων.

Κατά τους αγώνες του Ελληνικού Έθνους δια την Ελευθερίαν του, προσέφερεν μεγάλας υπηρεσίας είς τον Χριστιανισμόν και μάλιστα εις κρισίμους στιγμάς αυτού, και ο τελευταίος ανταπέδωσεν αυτάς με τά πολλών θυσιών. Ο Ελληνισμός έδωσεν την φιλοσοφίαν, την γλώσσαν του, την κοινήν λεγομένην και μέσω αυτής διεδόθησαν οι Χριστιανικές αλήθειες και διεδόθησαν τα ιερά ευαγγέλια. Κατά την μακραίωνα Τουρκικήν δουλείαν των Ελλήνων, ο Χριστιανισμός ήτο ο φρουρός και ο θεματοφύλαξ της Εθνικής συνειδήσεως του υποδούλου Έθνους μας. Δια των ιερών εκπροσώπων του, ανωτέρων και κατωτέρων, διεφύλαττε την Ελληνικότητα των Ελλήνων και την γλώσσαν αυτών από τις επιδράσεις και τον εκτοπισμόν της Τουρκικής και ανύψωνε το φρόνημα αυτών. Δια των σχολείων, εντός των ναών και τα μοναστήρια, ιδίως κατά την νύκτα, και των κηρυγμάτων, διεφώτιζε το υπόδουλο έθνος και υπενθύμιζεν το ένδοξον παρελθόν τον την ιστορίαν του, τις παραδόσεις του. Και συνεχίζει ακαταπαύστως η Εκκλησία να προσφέρει τις υπηρεσίες της, εις τον Ελληνισμόν, εις το Μακεδονικόν, εις την Κύπρον και σήμερον εις την πενομένην και πωληθείσα Ελλάδα, κρατά Θερμοπύλες… Δι’ αυτό βάλλεται πανταχόθεν. Οφείλουν οι ηγέτες της Εκκλησίας μας να διαμηνύσουν το «Μολών Λαβέ», ως οφειλόμενο χρέος… Αν ήσαν άλλοι πέντε Μητροπολίτες, ωσάν τον Αμβρόσιο, ο οποίος έχει ανδρισμόν, υψηλόν ψυχικόν σθένος, Οξύνουν νούν, γνώστης των θεμάτων της Ορθοδοξίας και της εκκλησίας και κυρίως ΜΕΓΑΛΟ ΕΡΓΟ, θα ηταν καλύτερα και δεν θα εβιώναμε την διεστρέβλωσιν της αλήθειας δια την ΠΑΙΔΕΙΑΝ, την Θρησκείαν, την κοινωνίαν και την υπαρξιν μας ως οντότητες.

Εγώ όπου γράφω αυτά ουδεμίαν προσωπικήν σχέσιν έχω και ουδέποτε τον επισκέφθην και ουδέποτε είχα διάλογον μαζί του. Ενδεχομένως να του είμαι «Ασυμπαθείς». Όμως τον διαβάζω τον ακούω και βλέπω το μεγάλο έργο του και αυτά όλα συνάδουν στην δυνατή και γνησία προσωπικότητα του ανδρός, ως ανθρώπου και ως ηγέτου της Εκκλησίας. Σεβαστέ μου π. Αμβρόσιε, ως Καλαβρυτινός Τσολιάς, ασυμβίβαστος, αλλά ταπεινός, σ’ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια στο Μ. Σπήλαιο. Δεχθείτε ως αντίδωρο μου, όλίγους ποιητικούς στίχους, από το ποιήμα «Άξιον Έστί, τα πάθη (ι)» του Νομπελίστα Ποιητή Οδ. Ελύτη:

«... Της Αγάπης αίματα με πορφύρωσαν

Και χαρές ανείδωτες με σκιάσανε

Οξειδώθηκα μές στη νοτιά των ανθρώπων

Μακρινή Μητέρα Ρόδο μου Αμάραντο.

Στ’ ανοιχτά του πέλαγου με καρτέρεσαν

Με μπομπάρδες τρικάταρτες και μου ρίξανε

Αμαρτία μου να ‘ χω μιαν αγάπη

Μακρινή Μητέρα Ρόδο μου Αμάραντο…

Άξιον Εστί το τίμημα…».

Στην τελετή παρευρέθησαν, Τιμήσαντες και Τιμώμενοι αρκετοί Συνέλληνες, ο Μητροπολίτης, ηγούμενοι και κληρικοί, ο Δήμαρχος Καλαβρύτων κ. Λαζουράς Γεώργιος, Πρόεδροι και μέλη Συλλόγων και δύο εκπρόσωποι των Απογόνων των Καλαβρυτινών ηρώων της Μάχης του Μ. Σπηλαίου Καλαβρύτων 24-6-1927, ο Σαρδελιάνος από Κερπινή και ο Πετιμεζάς Αντώνιος, εκ Λουσσών Καλαβρύτων.

Μετά το δι’ ευχών… , εξεφώνησεν Λόγον Πανηγυρικόν ο κ. Αθανάσιος Καψάλης Καθηγητής, Αναπληρωτής Εκκλησιαστικής Ιστορίας της Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας της Αθήνας. Στην συνέχεια επραγματοποιήθη η ωραία αναπαράστασις στην είσοδο του Μοναστηρίου, με φουστανελλοφόρους, Ιερωμένους και άλογα, υπάρχουν ανηρτημένες εικόνες στο διαδίκτυο.

Με το πέρας όλων, ευχαρίστησαν όλοι οι Αξιωματούχοι διά την λαμπρήν αναπαράστασιν και την παρουσίαν όλων και συνέφαγον όλοι μαζί.

Το συμπέρασμα όλων των πεπραγμένων, ήταν τα τελευταία λόγια του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ Αμβροσίου: «… θα φύγω (εννοούσε από την επίγεια ζωή) και αφήνω την Πατρίδα μου την Ελλάδα πενόμενη και κατεστραμμένη οικονομικώς…» και ο Δήμαρχος Αξιότιμος κ. Γ. Λαζουράς: «…η συμμετοχή όλων μας πρέπει να είναι ενεργή να είμεθα προσκυνητές των ιερών και των οσίων και να αποτίουμε πάντοτε φόρο τιμής στους αγωνιστές προγόνους μας, όπου έδωσαν την ζωήν των δια την Ελευθερίαν της Πατρίδας και διαβιούμε εμείς σήμερα ελεύθεροι. Και λαός και εκκλησία και κλήρος πρέπει να είμεθα όλοι μαζί ενωμένοι για το κοινό καλό».

Τέλος άς αγαπώμεν μέχρι αυταπαρνήσεως, την ένδοξον πατρίδα μας, ενθυμούμενοι πάντοτε ότι τα έθνη, των οποίων οι πολίτες δεν εμπνέονται και δεν θερμαίνονται από του συναισθήματος της φιλοπατρίας, παρακμάζουν και ενίοτε εξαφανίζονται εκ της ιστορικής σκηνής, ενώ τα έθνη, των οποίων οι πολίτες είναι φλογεροί πατριώτες ευημερούν και αναδεικνύονται εις την ιστορίαν.

«Είς οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί Πάτρης, παραγγέλλει ο Όμηρος».

Νέα Σμύρνη Αττικής 14-6-2016

Ο Γράφων Προσκυνητής

Κώστας Κατσιάρης

Καλαβρυτινός Τσολιάς

**************