ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΑΥΡΟΣ ή ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ

13.07.2016

«… ΚΑΙ ΕΙΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ ΑΥΤΟΥ»

Μέσα στις ανθρώπινες κοινωνίες και ιδιαίτερα στις μικρές και επαρχιακές, κατά καιρούς εμφανίζονται άτομα, τα οποία χρησιμοποιούν περίεργους κατά κανόνα τρόπους προκειμένου να εκφραστούν, για να προσελκύσουν το ενδιαφέρον του κοινωνικού συνόλου προς το πρόσωπό τους. Οι τρόποι έκφρασής τους άλλωστε είναι χιουμοριστικοί έως αστείοι, άλλοτε εκκεντρικοί έως ακραίοι και εν πάσει περιπτώσει όχι φυσιολογικοί και οι τρόποι αυτοί είναι εμφανείς στο ντύσιμό τους, στο λόγο τους, στις κινήσεις τους και γενικά στην όλη εμφάνισή τους.

Η στάση και η συμπεριφορά τέτοιων ατόμων, κατά κανόνα, είναι μία διαρκής και μόνιμη διαμαρτυρία κατά της κοινωνικής αναλγησίας, της κοινωνικής αδικίας, της απρόσωπης και άφιλης κοινωνίας. Κρίνουν και επικρίνουν τα κακώς κείμενα με τον δικό τους ιδιαίτερο καυστικό ή χιουμοριστικό τρόπο.

Τα άτομα αυτά άλλοτε κερδίζουν την συμπάθεια του κοινωνικού συνόλου, άλλοτε την αποστροφή και αντιπάθεια και άλλοτε την χλεύη, ανάλογα τι τους εκφράζει από αυτές τις συμπεριφορές.

Στην πόλη μας, στο ωραίο Αίγιό μας, στη μικρή κοινωνία μας, έχουν κατά καιρούς εμφανιστεί τέτοιοι τύποι ανθρώπων. Μεταξύ αυτών ήταν και ο Γιώργος Μαύρος ή «Καλλιτέχνης», ηγέτης του Δημοτικού συνδυασμού «ΣΚΟΥΠΑ ΚΑΙ ΦΑΡΑΣΙ».

Ο Γιώργος υπήρξε παιδί παράνομου δεσμού, που γεννήθηκε και μεγάλωσε σε άθλιες κοινωνικές συνθήκες, ως περιθωριακό και αντικοινωνικό άτομο. Δεν γνώρισε οικογενειακή θαλπωρή και γονική ζεστασιά. Παραμερίσθηκε, λοιδορήθηκε, χλευάστηκε, αλλά και χειροκροτήθηκε, επεφημίστηκε και κατέκτησε κοινωνική αναγνώριση.

Παρά ταύτα, στάθηκε στα πόδια του, πάλεψε, αξιοποιώντας το επάγγελμα του ελαιοχρωματιστή. Αγωνίστηκε για κοινωνική καταξίωση μέσα από τους ιδιόρρυθμους τρόπους συμπεριφοράς του και ιδιαίτερα δημιουργώντας συνδυασμό στις Δημοτικές εκλογές με την επωνυμία «ΣΚΟΥΠΑ ΚΑΙ ΦΑΡΑΣΙ».

   Με το Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη είχε καλές σχέσεις, του είχε ζητήσει να τον αποκαλεί Πατέρα. Προφανώς ήθελε να αναπληρώσει το κενό που βίωνε από την έλλειψη στη ζωή του του βιολογικού του πατέρα. Έτσι ένιωθε κοντά του την πατρική ασφάλεια και αγάπη.

Στα πλαίσια αυτής της ανθρώπινης σχέσεως, μεταξύ των πολλών που του εμπιστευόταν, του εμπιστεύθηκε και ένα προσωπικό του άλμπουμ με ιδιόχειρη αφιέρωση. Το άλμπουμ έχει ως τίτλο:

Γ. ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ

Η ΜΑΥΡΗ ΒΙΒΛΟΣ

ΜΑΪΟΣ 1980

ΚΑΤΗΓΟΡΩ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ

  

Παραθέτουμε το περιεχόμενο του άλμπουμ στο οποίο εκφράζεται μέσα σε λίγα λόγια ολόκληρος ο εσωτερικός του όμορφος κόσμος, ταυτόχρονα δε το πικρό του παράπονο, αλλά και η απόλυτη εμπιστοσύνη του στον Επίσκοπο -πατέρα του.

Πιστεύουμε ότι αξίζει τον κόπο, ένα τέτοιο κείμενο γεμάτο συναισθήματα και βιώματα να δει το φως της δημοσιότητας. Αποκαλύπτει το ήθος και το ποιόν του ανθρώπου:

                                         Γ. Καλλιτέχνης

Η ΜΑΥΡΗ ΒΙΒΛΟΣ

ΜΑΪΟΣ 1980

ΚΑΤΗΓΟΡΩ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ

Ο ΘΕΟΣ ΠΑΝΤΩΝ ΗΜΩΝ

+ Θεέ μου έσκυψες και με είδες. Σε ευχαριστώ κι εγώ δεν θα σ’ αφήσω να μου φύγεις από την καρδιά μου. Την ταλαίπωρη ζωή μου την ευδόκησες. ΚΑΤΗΓΟΡΩ! Πολιτικούς! Δικηγόρους! Γιατρούς! Που κρύβονται στο όνομα σου ΘΕΕ ΜΟΥ! Μου έδωσες τεκμήριο την αγάπη και την ευαισθησία. Ξέρεις εσύ Θεέ μου πόσο σ’ αγαπώ! Με έβαλαν φυλακή αθώον! Γνώρισα Θεέ μου σημεία και τέρατα! Σύ όμως δε μ’ άφησες. Σε ευχαριστώ. Από σένα δεν ζητώ πολλά μόνον νά δίνεις στους φτωχούς ό,τι μπορούμε! Στους αρρώστους, στους φυλακισμένους και σε όλους τους ευρισκομένους δικαίους σε ανάγκη.

Θεέ μου με δοκίμασες το ξέρω! Γι  αυτό Σου καταγγέλω τους Πολιτικούς, Γιατρούς, Δικηγόρους. Θεέ μου σου μιλάει μια ψυχή δική σου. Ξέρεις πόσο Σ’ ΑΓΑΠΩ! Θεέ μου συγχώρεσε κάθε μου αμάρτημα, δώσε μου τη δύναμη να έλθω κοντά σου! Δώσε μου το φως στη σκοτινιά! Δώσε μου νερό το καλοκαίρι και εγώ θα σου τα δώσω. Δεν Σε γνώριζα όταν όμως Σε είδα Σε πρόσωπο Ανθρώπου, Θεέ μου συγχώρα με. Μήπως ήλθες να με δεις. Έβαλες Θεέ μου! Τήν ΑΓΑΠΗ Σου στις πιο δύσκολες στιγμές μου. Σε Ευχαριστώ. Τώρα πρέπει να σε ευχαριστήσω Θεέ μου διότι μου έδωσες την ευκαιρία να Σε γνωρίσω ίσως μεταμφιεσμένος ΙΕΡΑΡΧΗΣ.

Σε ευχαριστώ εάν τούτο έκανες Θεέ μου σε μένα τον ποταπό. Σε ευχαριστώ.

Θεέ μου Σου καταγγέλω την πρόστυχη κοινωνία, δικαιολόγησέ μου τα σφάλματά μου. Που όλα τα έζησα στα καταγώγια και την προστυχιά. Σε βλέπω Θεέ μου στο πρόσωπο ενός Αρχιερέως. Θα ήθελα επειδή έχω χάσει τον Πατέρα μου στο αντάρτικο τον αποκαλώ Πατέρα! Θεέ μου δώσε μου αυτή την αγάπη που μου έλειψε πολύ.

Απονέμω την εξομολόγησή μου στην Αυτού Αγιότητα Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Αμβρόσιον

Αφιέρωση προσωπική

Γ. Καλλιτέχνης

************

Το φαινόμενο Γιώργος Καλλιτέχνης, θα επιθυμούσαμε να το προσεγγίσουμε και από εκκλησιαστικής πλευράς. Και για την προσέγγισή μας αυτή, δανειζόμαστε τα ίδια του τα λόγια, όπως είναι καταγεγραμμένα στο προσωπικό του άλμπουμ:

«Θεέ μου έσκυψες και με είδες. Σε ευχαριστώ κι εγώ δεν θα σ’ αφήσω να μου φύγεις από την καρδιά μου… Μου έδωσες τεκμήριο την αγάπη και την ευαισθησία. Ξέρεις εσύ Θεέ μου πόσο σ’ αγαπώ! … Θεέ μου σου μιλάει μια ψυχή δική σου. Ξέρεις πόσο Σ’ ΑΓΑΠΩ! Θεέ μου συγχώρεσε κάθε μου αμάρτημα…»

Στο χώρο της Εκκλησίας υπάρχει μια μερίδα πιστών, οι οποίοι στην πορεία της ζωής τους εφαρμόζουν κατά γράμμα τον αποστολικό λόγο, «… ἡμεῖς μωροί διά Χριστόν» (Α΄ Κορ. 8, 10). Είναι οι επονομαζόμενοι, «διά Χριστός σαλοί», ουσιαστικά μιλάμε για ειδικό χάρισμα, το οποίο το άγιο Πνεύμα εκχωρεί σε κάποια πρόσωπα «μωρά», προκειμένου να αποκαλυφθεί το θέλημα του Θεού στους ανθρώπους.

Ἀλλωστε είναι σαφής ο λόγος του Αποστόλου Παύλου, «… τά μωρά τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεός, ἵνα τούς σοφούς καταισχύνῃ καί τά ἀσθενῆ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεός, ἵνα καταισχύνῃ τά ἰσχυρά» (Α΄ Κορ. 1, 27).

Ίσως, η παρουσία τέτοιων ατόμων (σαλών) να εμπίπτει σ’ αυτή την κατηγορία των χαρισματούχων πιστών. Λέμε ίσως, διότι μόνον ο Θεός γνωρίζει την πραγματικότητα. Εμείς από την ανθρώπινη πλευρά, επειδή η κατά Θεόν σαλότης, έχει τα στοιχεία της φυσικότητας, της αληθινότητας και αυθεντικότητας και του αυθορμητισμού και τα άτομα αυτά εκφράζονται με αυτά τα στοιχεία, εικάζουμε κάτι τέτοιο.

Ο μακαριστός Γιώργος ο Καλλιτέχνης είχε αυτά τα στοιχεία, έκανε φαινομενικά τρελά πράγματα προκειμένου να ξεγυμνώσει και να αποκαλύψει την υποκριτική συμπεριφορά του κοινωνικού καθωσπρεπισμού.

Το ταπεινό αυτό άρθρο μας ας συντελέσει στην ανάκληση στη μνήμη μας αυτής της ωραία ανθρώπινης μορφής, που άφησε τη δική του ιδιόρρυθμη σφραγίδα στην μικρή κοινωνία μας, και ας γίνει θυμίαμα προσευχής για την ανάπαυση της μακαρίας ψυχής του.

 Πρωτοπρεσβύτερος π. Χρήστος Τσάκαλος

Αρχιερατικός Επίτροπος Αιγίου