ΕΙΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ ΑΙΩΝΙΟΝ
_______Συμπληρώνονται σήμερα είκοσι χρόνια από τήν ημέρα της πρός Κύριον εκδημίας του αειμνήστου Αρχιεπισκόπου Αθηνών καί πάσης Ελλάδος κυρού Σεραφείμ (10.03.1998 -10.04.2018), του Μεγάλου Ευεργέτου μου! Ήμουνα ένας άσημος κληρικός, μη επιδιώκοντας αξιώματα και θέσεις διακεκριμένες στην Διοικητική Οργάνωση της Μητρός Εκκλησίας.______Ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος στις 17 Ιουλίου 1974 είχε παραστή στην επίσημη τελετή της ορκομωσίας των νέων Αξιωματικών στις Σχολές της Ελληνικής Χωροφυλακής. Μετά τήν καθιερωμένη Δεξίωση, καθώς Τον συνώδευα στο αυτοκίνητό Του, ξαφνικά, χωρίς καμμιά προειδοποίηση, μου εἰπε τα εξής λόγια: «Αμβρόσιε, φύγε τώρα αμέσως και πήγαινε στην Ιερά Σύνοδο. Να πείς στον Χριστόδουλο (σημ. τρείς μόλις ημέρες πρίν είχε χειροτονηθή Μητροπολίτης Δημητριάδος) να βάλη μια καρέκλα και να καθίσης δίπλα του. Να αρχίσει αμέσως να σου δείχνει μερικούς φακέλλους κλπ. από το Γραφείο του, δηλ. να σε ενημερώσει καί να σου παραδώσει τα καθήκοντά του ως Γραμματέως της Δ.Ι.Σ. Από τη στιγμή αυτή θα είσαι ο διάδοχός του! Δηλ. ο νέος Γραμματεύς-Πρακτικογράφος της Ιεράς Συνόδου! Να αρχίσει, λοιπόν, να σου δείχνει αμέσως κάτι από το Γραφείο του, ώστε να κυκλοφορήσει η είδησις, ότι η θέσις καλύφθηκε πλέον, για να ησυχάσω κι εγώ. Δέχομαι πολλές βασανιστικές πιέσεις από τους Σεβ. Μητροπολίτες για την πλήρωση αυτής της θέσεως»._______Έτσι, λοιπόν, χωρίς να έχω τήν δυνατότητα είτε νά σκεφθώ, είτε ακόμη και να αρνηθώ την περίοπτη αυτή θέση, η Θεία Πρόνοια, δια στόματος του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ, ωδήγησε τα βήματα μου στην εκκλησιαστική Διοίκηση! Ήμουνα μόλις τριάντα οκτώ (38) ετών και ένα εντελώς άγνωστο πρόσωπο στο μηχανισμό της εκκλησιαστικής Διοικήσεως! Γενικώς ἤμουνα ένα άσημο πρόσω- πο, ζώντας ως Μοναχός στην Ιερά Μονή «Παναγία η Χρυσοπηγή», χρήσιμος για τις φροντίδες της καθημερινής ζωής, το λεγόμενο νοικοκυριό! Γέροντάς μας ο πανσέβαστος, Αρχιμ. τότε, π. Καλλίνικος Καροῦσος, ο μετά ταύτα Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. κ. Καλλίνικος, μια μεγάλη εκκλησιαστική φυσιογνωμία. Ξαφνικά, λοιπόν, από «το καλό παιδί για όλες τις δουλειές του Μοναστηριού» γίνομαι ο «ουρανοκατέβατος» Γραμματεύς της Ιεράς Συνόδου! Δόξα τω Θεώ! «Ότι επέβλεψεν επί τήν ταπείνωσίν» μου! (Λουκ. 1,48).______Συνεπῶς ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ αναδείχθηκε ο Μεγάλος μου Ευεργέτης! Ας είναι ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ!
_______Ως έκφρασιν της βαθειάς μου ευγνωμοσύνης κάθε χρόνο στην επέτειο της προς Κύριον εκδημίας Του (10 Απριλίου 1998) μεταβαίνω εις το Α΄Κοιμητήριον τῶν Αθηνών καί τελώ Τρισάγιον επί του Τάφου Του. Τούτο επετέλεσα και πάλιν εφέτος! Τιμώ βαθύτατα την μνήμην Του.______Με την ευκαιρία της συμπληρώσεως είκοσι (20) έτών από της έκδημίας Του δανείζομαι από την πασίγνωστη ηλεκτρονική εφημερίδα «Romfea.gr»το παρακάτω άρθρο. Καί πάλιν αναφωνώ το ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ!
Ευγνωμόνως!
+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
(Πηγή: http://www.romfea.gr/prosopa/7514-o-anupokritos-kai-alismonitos-arxiepiskopos-athinon-kuros-serafeim)Αίγιον, 10 Απριλίου 2018*****Ο ανυπόκριτος και αλησμόνητος
Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κυρός Σεραφείμ
Του Άγγελου Πάκλαρα, Θεολόγου στην Romfea.gr
Την 10η Απριλίου 1998, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Σεραφείμ, αναχωρούσε για το τελευταίο του ταξίδι προς την αιωνιότητα, ενώ τρείς ημέρες μετά, η πενθούσα Ελλαδική Εκκλησία, προέπεμπε τον Αρχιεπισκοπό της, έως το Α' κοιμητήριο, υπό των πένθιμων ήχων των κωδωνοστασίων του Μητροπολιτικού Ναού των Αθηνών.Ένας ακόμη Αρχιεπίσκοπος προσετίθετο στην αλυσίδα του Αρχιεπισκοπικού καταλόγου της Εκκλησίας της Ελλάδος, ο μοναδικός στην ιστορία με την μακροβιότερη Αρχιερατεία στον Θρόνο των Αθηνών.Πολλοί έγραψαν για την ζωή και την τεράστια εθνική, φιλανθρωπική και εκκλησιαστική δράση του, όπως άλλωστε είναι φυσικό στούς μεγάλους αυτούς Εκκλησιαστικούς Ηγέτες...Τι μπορεί όμως κάποιος να τονίσει ή τι να υπενθυμίσει γι' αυτόν τον μεγάλο Αρχιεπίσκοπο...Τι να πρωτοκρατήσει κανείς ως ιερή παρακαταθήκη από τα σοφά, απλά και γεμάτα ελληνισμό και ορθοδοξία λόγια του;Πως δύναται κάποιος σκιαγραφώντας τον χαρακτήρα του να μην μειώσει κάτι από το θάμβος της λάμψης, της μεγάλης προσωπικότητας του;Γεννημένος στο Αρτεσιανό Καρδίτσης, στις 2 Αυγούστου του έτους 1913, ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ (κατά κόσμον Βησσαρίων Τίκας) επεράτωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στο δημοτικό και γυμνάσιο Καρδίτσης ενώ το 1931, κατόπιν εξετάσεων εισήχθη στην Ιερατική σχολή Άρτης και αργότερα στην σχολή Κορίνθου..................Το έτος 1942 χειροτονείται πρεσβύτερος και αρχιμανδρίτης στον Ι.Ναό Αγίου Παντελεήμονος Αχαρνών, υπό του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Δαμασκηνού.Κατά την διάρκεια της χειροτονίας του, οι ενορίτες του Αγίου Λουκά, στενά συνδεδεμένοι μαζί του, κατέκλυσαν τον Ναό και ζητούσαν να παραμείνει πλησίον τους, όπως τελικά και έγινε.Στην περίοδο της Εθνικής Αντιστάσεως έλαβε ενεργό μέρος υπηρετώντας πλησίον του στρατηγού Ναπολέοντος Ζέρβα.Στην ύπαιθρο τελούσε Θείες Λειτουργίες και εμψύχωνε ηθικά τους μαχόμενους εναντίον των Γερμανών, αντιστασιακούς.Αναλάμβανε να φέρει σε πέρας λεπτές εμπιστευτικές αποστολές με άμεσο κίνδυνο να συλληφθεί από τους Γερμανούς στην Άρτα.Ταυτόχρονα η φιλανθρωπική του δράσις υπήρξε τεραστία με την ίδρυση συσσιτίων όπου σιτίζονταν καθημερινώς 600 άπορα παιδιά της ενορίας Αγίου Λουκά Πατησίων..................Στις 12 Ιανουαρίου 1974, συγκαλείται "πρεσβυτέρα Ιεραρχία" από 32 Μητροπολίτες, παρόντων επί της ψηφοφορίας για νέο Αρχιεπίσκοπο, των 30.Κατά την κανονική εκλογή στο Συνοδικό μέγαρο και καταμετρησάντων των ψήφων, έλαβαν ο Ιωαννίνων Σεραφείμ 20, ο Σερβίων και Κοζάνης Διονύσιος 7 και ο Μεσσηνίας Χρυσόστομος 1 ψήφο, βρέθηκαν δε και δύο λευκά.Ενστάνσεις έκαμαν μόνον οι Φλωρίνης Αυγουστίνος και Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιος, οι οποίες απερρίφθησαν.Η ενθρόνισις του νέου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Σεραφείμ, τελείται μετά πάσης μεγαλοπρεπείας, στον Καθεδρικό Ναό Αθηνών, στις 16.1.1974 με την παρουσία αντιπροσώπων όλων των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών των μελών της Ιεράς Συνόδου, της Ελληνικής Κυβερνήσεως και πλήθους κόσμου.Στον ενθρονιστήριο λόγο του Ο Αθηνών Σεραφείμ μεταξύ άλλων ανέφερε: "Ομολογούμεν ότι άγχος συνέχει την καρδίαν ημών, εκ της συναισθήσεως του βάρους και των ευθυνών, ας προαιωνίζεται η ανάληψις του πηδαλίου της Εκκλησίας της Ελλάδος. Και εάν Εκείνος, Όστις τω Τιμίω Αυτού Αίματι περιποιήσατο την Αγίαν ημών Εκκλησίαν, ο εν ύδασιν την γην κρεμάσας και περιβάλλων τον ουρανόν εν νεφέλαις, ο των Αγγέλων Βασιλεύς και εν Ιορδάνην ελευθερώσας τον Αδάμ, τοσούτον εδοκιμάσθη, μόλις είναι ανάγκη και να αναφέρωμεν, τι και ημάς αναμένει...".Επί των ημερών του Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ, διασφαλίστηκε το Αυτοκέφαλον της Εκκλησίας της Ελλάδος και συνετελέσθη η εκπόνησις του Νέου Καταστατικού Χάρτου αυτής, το 1977.Για την καλύτερη διαποίμανση της Αρχιεπισκοπής Αθηνών και της Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης, απεκόπησαν τμήματα αυτών, τα οποία αποτέλεσαν νέες Μητροπόλεις, εν συνόλω οκτώ.Ο Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ χειροτόνησε εκ των χειρών, περί τους 60 Αρχιερείς, βοηθούς Επισκόπους και πολλούς ιερείς.
Ίδρυσε στέγη γερόντων στον Λόφο Σκουζέ, ενώ ήταν πρόεδρος σε 14 ιδρύματα της περιοχής Αθηνών.Επίσης πρόεδρος της Συνοδικής Επιτροπής επί των οικονομικών, του Διορθοδόξου Κέντρου της Εκκλησίας της Ελλάδος, της διοικήσεως της εκκλησιαστικής περιουσίας, του ταμείου ασφαλίσεως κληρικών Ελλάδος, του ιδρύματος βυζαντινής μουσικολογίας και της Μεγάλης Ερανικής Επιτροπής των κατακομβών της Μήλου.Ως προκαθήμενος επισκέφθη "εν τω συνδέσμω της αγάπης", όλα σχεδόν τα Ορθόδοξα Πατριαρχεία και υπεδέχθη εν Αθήναις τον Οικουμενικό Πατριάρχη Δημήτριο (Νοέμβριο 1987).Ανεκηρύχθη επίτιμος διδάκτωρ ξένων και Ελληνικών Πανεπιστημίων, απεκατέστησε την διασαλευθείσα τάξη στην Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος και ανέπτυξε αρμονικές σχέσεις με την Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία, το Οικουμενικό Πατριαρχείο.Βοήθησε τα μέγιστα στην ανακούφιση των δοκιμαζομένων από την πείνα λαών του Σουδάν και της Αιθιοπίας με σύγκληση παγχριστιανικής συσκέψεως τον Οκτώβριο του 1985.Το 1987 μαζί με άλλους Αρχιερείς έδωσε πολλούς αγώνες για την διασφάλιση της Εκκλησιαστικής περιουσίας.Μερίμνη του επιλύθηκε το χρονίζον πρόβλημα της μονιμοποιήσεως των υπηρετούντων στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών, ως πολιτικού προσωπικού. Ήταν ο ίδιος δωρητής οργάνων σώματος.Τιμήθηκε για την εθνική, κοινωνική, πολιτιστική και ποιμαντική προσφορά του με πολλά παράσημα και μετάλια, από την πολιτεία και την Εκκλησία. Όρκισε 6 Προέδρους Δημοκρατίας και 13 Πρωθυπουργούς!Δεν ήταν ένθερμος υποστηρικτής του Οικουμενικού Διαλόγου και όπως έλεγε χαρακτηριστικά "αυτά τα πάρε-δώσε με τους καθολικούς εγώ τα λέγω λυκοφιλίες...", σε μία δε από τις πολλές συνεντεύξεις του είχε πει, ευθαρσώς, "δεν θεωρώ το Βατικανό Εκκλησία..."Στην ιδιωτική του ζωή ήταν ένας απλός και προσιτός άνθρωπος.Αυθόρμητος στον χαρακτήρα του και απροσποίητος, γνήσιος και αληθινός, όχι υπερφίαλος και δίχως υποκριτικούς φαρισαισμούς, έλεγε ευθέως την γνώμη του, δίχως φόβο και πάθος...Δάκρυζε κάθε φορά που μιλούσε για την αγροτική οικογένειά του, τον πατέρα του και τον θείο του και τα άλλα μέλη της οικογενείας του και με τις αρχές και τα ιδεώδη που τον ανέθρεψαν και τον μεγάλωσαν....Μέσα στην καρδιά του έλεγε έχει δύο πράγματα, την Εκκλησία του και την Πατρίδα του...Μερικοί Αρχιερείς εναντιώνονταν απέναντι του, μέσα στην Σύνοδο, αλλά μετά από λίγο η αγαπώσα καρδία του τα έσβυνε και τα λησμονούσε...Δεν ήταν ποτέ άνθρωπος της τιμωρίας και της εκδικητικότητας, έδινε πάντοτε δεύτερες και τρίτες ευκαιρίες και γνώριζε να ζητά, αλλά και να δέχεται την συγγνώμη.Άκουγε δημοτική μουσική, κρατούσε κομπολόγι και νοσταλγούσε, όπως είχε πει τα πρόβατα και τις στάνες του χωριού του...Δεν δίστασε να αγανακτίσει δημόσια, με πολιτικό, μέσα στην Βουλή, όταν εκείνος αρνήθηκε να ασπαστεί τον Τίμιο Σταυρό, αλλά και να διακόψει τους ψάλτες σε κεντρικό Ναό των Αθηνών, όταν εκείνοι έψαλλαν τον πολυχρονισμό του, λέγοντάς τους: "αφήστε τα αυτά, δεν θέλω τέτοια..."Ως άνθρωπος της αλήθειας που ήταν, είχε πολλούς φίλους αλλά και εχθρούς...Παρομοιώδης θα μείνει για τον αυθορμητισμό του, η απάντησή του, όταν τον ρώτησαν για τους πολιτικούς ακόμη και τους κληρικούς, που τον πολεμούσαν: "δεν ιδρώνει το αυτί μου...!"Αλλά ο ίδιος με την λεβεντιά του και την ανεξικακία του, προέτασσε απέναντι τους, την επιείκεια και την ανεκτικότητα......Η τελευταία του Θεία Λειτουργία, ήταν τα Χριστούγεννα του έτους 1993, όταν έψαλλε με την γλυκύτατη φωνή του, "Χριστός γεννάται δοξάσατε..."Τον Φεβρουάριο του 1994 είχαν εορτασθεί λιτά και απέριττα τα 20 έτη από την εκλογή του στον Αρχιεπισκοπικό θρόνο, με απλή χοροστασία του και ιερουργούντων πέντε Μητροπολιτών.Τα επόμενα έτη έφερε στους ώμους του, εκτός από τον Σταυρό της ασθενείας του, που υπέμενε σιωπηλώς και αγογγύστως και όλους αυτούς που τον πίεζαν να παραιτηθεί και για τους οποίους είχε πει δακρυσμένος, ότι "πολλά κοράκια και όρνια πετούν από πάνω μου..."Τις τελευταίες ημέρες της ζωής του νοσηλευόταν στο Λαικό Νοσοκομείο Αθηνών, δεχόμενος την περίθαλψη του Πρωτοσυγκέλλου του, Μητροπολίτου Μαραθώνος Μελίτωνος και λίγων πνευματικών του τέκνων Αρχιερέων, οι οποίοι ως ευγνώμονες δεν τον είχαν λησμονήσει.Άλλωστε μέσα στο γραφείο του είχε πάντοτε σε ευδιάκριτο σημείο το ρητό: "ουδείς πιο αχάριστος, από του ευεργετηθέντος".Ένας από τους τελευταίους Αρχιερείς που τον είχε επισκεφθεί ήταν και ο μακαριστός πλέον, Μητροπολίτης Ιερισσού Νικόδημος.Ο ίδιος, είχε πει στον γράφοντα, ότι τον βρήκε μόνο του μέσα στο θάλαμο και μόλις τον αντίκρυσε, του είπε συγκινημένος: "Νικόδημε, σ'ευχαριστώ πολύ που ήρθες..."Κοιμήθηκε εν ηρεμία και γαλήνη, την Παρασκευή, προ του Σαββάτου του Λαζάρου, 10 Απριλίου του έτους 1998.Το σεπτό του σκήνωμα τέθηκε σε προσκύνηση για τους χιλιάδες πιστούς, που τον αγάπησαν τίμια και ειλικρινά, "τον απλό λαουτζίκο", όπως χαρακτηριστικά έλεγε...Με δάκρυα στα μάτια, συνέρρεαν νύχτα και ημέρα, για να λάβουν την ευχή του δικού τους "αντάρτη" Αρχιεπισκόπου, που τον λάτρεψαν για την ευθύτητα του χαρακτήρος του και την αλήθεια των ανυπόκριτων λόγων του...Η εξόδιος ακολουθία του, έγινε την Μεγάλη Δευτέρα, προεξάρχοντος του αρχαιοτέρου τη τάξει, Μητροπολίτου Μεσσηνίας Χρυσοστόμου του Β', παρισταμένων Πατριαρχών και Αρχιεπισκόπων Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών και τελεταρχούντος του Μητροπολίτου Σερρών και Νιγρίτης Μαξίμου.Τον επικήδειο εκφώνησε από άμβωνος ο Μητροπολίτης Πατρών Νικόδημος και έλαβαν μέρος όλα τα μέλη της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος.Συγκινητική ήταν η στιγμή, όταν το σκήνωμά του, εξερχόμενο του Ναού και αφού τοποθετήθηκε επί στρατιωτικού οχήματος, έπεφταν επάνω του σαν βροχή και από τις δύο πλευρές της οδού Μητροπόλεως, δεκάδες άνθη ευλαβείας, από το ποίμνιό του.Αργότερα, κανονιοβολισμοί από το λόφο του Λυκαβηττού, κατά το τυπικό, απέδιδαν τιμές στον μεγάλο κεκοιμημένο Ιεράρχη.Ενταφιάστηκε στο Α' κοιμητήριο των Αθηνών, δίπλα στους προκατόχους του Αρχιεπισκόπους.Επάνω στο μνήμα του χαράχθηκε ο ψαλμός: "το έλεος Σου Κύριε καταδιώξει με, πάσας τας ημέρας της ζωής μου".Σε μία συνέντευξη του είχε πει: "ελληνικέ λαέ, είμαι αυτός που φαίνομαι, δεν έχω άλλο πρόσωπο, απεχθάνομαι το ψέμμα, δεν φοβάμαι ούτε μη χάσω τον θρόνο μου, ούτε και τον θάνατο με τον οποίο κοιμήθηκα δίπλα του πολλές φορές...Φοβάμαι μόνον τον Θεό..."Αναμφισβήτητα στα 24 έτη της Αρχιεπισκοπικής ποιμαντορίας του και στα 50 έτη της αρχιερωσύνης του, η προσφορά του, η διακονία του και οι θυσίες του στην Εκκλησία και στο Έθνος, θα κουράσουν πολύ τους ιστορικούς του μέλλοντος.Ηταν ένας Αρχιεπίσκοπος δοκιμασμένος και πολύπειρος που εξελέγη σε καιρούς δύσκολους αλλά κατάφερε να φέρει την ειρήνευση στους κόλπους της Εκκλησίας.Όπως έλεγε προς αυτόν ο Οικουμενικός Πατριάρχης Δημήτριος: "Εν τω προσώπω σας Μακαριώτατε Αδελφέ χαιρετίζομεν τον γνήσιον και άγιον Ποιμένα της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Ελλάδος και επιθυμούμεν να γνωρίζετε ότι δεν σας αποδεχώμεθα ως ξένον, αλλά ως Αδελφόν τίμιον και εγκάρδιον".Δοξολογούμε τον Άγιο Θεό που μας αξίωσε αρκετές φορές να ασπαστούμε την δεξιάν του."Μνημονεύετε των ηγουμένων ημών, οίτινες ελάλησαν τον λόγον του Θεού", μας προτρέπει ο Απόστολος των Εθνών Παύλος.Αυτό και μόνον πράξαμε και εμείς σήμερα, 18 έτη από της συμπληρώσεως της σεπτής κοιμήσεώς του. Ας "καταδιώκει" και ημάς πάντοτε η μακαρία ευχή του.
