Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΘΗΝΩΝ & ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ (+28.01.2008)____Τόσο γρήγορα. λοιπόν, τρέχει ο χρόνος! Συμπληρώθηκε ένας χρόνος αφ’ ότου ο μακαριστός Χριστόδουλος παρέδωσε το πνεύμα του και έφυγε από τη τούτη τη ζωή για την αιωνιότητα.
____Για τον ίδιο ο θάνατος ήταν μια λύτρωση και μια απαλλαγή. Λύτρωση και απαλλαγή από τις ευθύνες, από τις πικρίες, από τις δυσκολίες, από τα παλαίσματα και τους αγώνες, από την προδοσία των φίλων και από τους πόνους της ασθένειας.
____Για μας τους επιβιώνοντας ο θάνατός του υπήρξε μία απώλεια και μια αποστέρηση. Απώλεια μεν, επειδή ο Χριστόδουλος ήταν ένας αληθινά ΜΕΓΑΛΟΣ Αρχιεπίσκοπος! Ήταν οραματιστής και ρηξικέλευθος! Ακόμη ήταν και άνθρωπος πολυταλαντούχος. Προικισμένος από τον Θεό με υπέροχα χαρίσματα. Οι φίλοι του τον θαύμαζαν και οι εχθροί του τον εφοβούντο. Ήταν αληθινός ΗΓΕΤΗΣ!
____Ο θάνατός του ήταν και μια αποστέρηση. Η Εκκλησία στερήθηκε τον ζωηρό μαχητή. οι δε φίλοι του έχασαν τον καλό φίλο. Τον χαρισματικό άνθρωπο, με τον οποίο έκανες ευχάριστη παρέα. Ποιός δεν θυμάται τα χαριτωμένα ανέκδοτα, στα οποία ήταν ανεξάντλητος!
____Ο Χριστόδουλος στη ιστορία της Εκκλησίας θα καταγραφή ως ένας εκ των ΜΕΓΑΛΩΝ Αρχιεπισκόπων. Ας είναι αιωνία η μνήμη του.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ:Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ θα τελέσει επίσημα το ετήσιο μνημόσυνο την 1η Φεβρουαρίου 2009. Μερικοί εξέφρασαν ήδη την απορία πως και γιατί δεν προτιμήθηκε η 25η Ιανουαρίου 2009; Κάποιοι μάλιστα και εσκανδαλίσθησαν εκ της μεταθέ-σεως της ημερομηνίας αυτής. Διότι, ως συνηθί-ζεται, η ημερομηνία του μνημόσυνου προσδιο-ρίζεται προ της ημέρας της τελευτής ενός πιστού και όχι μεταγενεστέρως. Βεβαίως ο Θεός είναι επέκεινα του χρόνου. Συνεπώς η ημερομηνία δεν παίζει κάποιο ρόλο ως προς την ουσία των πραγμάτων. Είναι όμως εξεταστέον: γιατί αποφασίσθηκε η μετάθεση της ημερομηνίας; Ποιος σοβαρός λόγος, άραγε, κατέστησε αναγκαία μια μεταγενέστερη ημερομηνία; .
____Δεν είμεθα αρμόδιος να απαντήσουμε στην απορία αυτή. Οπωσδήποτε όμως επειδή μερικοί υπέβαλαν το ερώτημα, πρέπει να δώσουμε μια εξήγηση. Καθώς λοιπόν ακούσαμε γύρω από την 25η Ιανουαρίου 2009 είχε προγραμματισθή μία ακόμη ποιμαντική επίσκεψη του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ.. Βαρθολομαίου στην Ελλάδα, η οποία τελικά αναβλήθηκε. Όπως λοιπόν ήταν φυσικό η επίσκεψη του Πατριάρχου ώθησε την ημερομηνία τελέσεως του μνημοσύνου στην 1η Φεβρουαρίου!
____Μπορούμε να διατυπώσουμε την άποψη, ότι η μετάθεση της ημερομηνίας γι’ αυτό το λόγο, αν βεβαίως η πληροφορία μας είναι αληθινή, μαρτυρεί έλλειψη σεβασμού στη μνήμη ενός Μεγάλου Αρχιεπισκόπου. Αλλά γιατί να τον σεβασθούν νεκρό, όσοι τον πολέμησαν με μανία όταν ακόμη ήταν στη ζωή; Η μακάβρια τελετή της επιβολής του επιτιμίου της «ακοινωνησίας» δεν μπορεί να εξαλειφθεί από τη μνήμη μας! Στην αρχαία Σπάρτη οι μανάδες έριχναν τα παιδιά τους στον Καιάδα! Στην νεώτερη Ελλάδα η Μητέρα Εκκλησία ρίχνει αρχιεπισκόπους στον Καιάδα της ακοινωνησίας!
_____Κλείνοντας τις λίγες αυτές γραμμές θεωρούμε αναγκαίο να μεταφέρουμε εδώ μερικά λόγια από την συνέντευξη, που έδωσε προσφάτως ο αδελφός του κ. Ιωάννησ Παρασκευαΐδης σε αθηναϊκή εφημερίδα:
«Ο Χριστόδουλος έφυγε πολύ πικραμένος»
_____«Το πρωΐ έβγαζε κήρυγμα και το βράδυ το παραποιούσαν. «Καλά, είμαι τρελλός εγώ; Δεν ξέξω τι λέω; Γιατί τα αλλάζουν; Προσπαθούν να με βγάλουν αλλόφρονα;» μας έλεγε. Αυτά όλα του κατασπάραξαν το συκώτι» είπε ο κ. Ιω. Π.
_____Στο ερώτημα τι θυμάται από τις τελευταίες στιγμές του μακαριστού Αρχιεπισκόπου, ο κ. Ιω. Π. απάντησε:
«....Δεν μπορώ να ξεχάσω όταν ο Αμβρόσιος του είπε: “....Μη φοβάσαι για τον αδελφό σου. Θα τον πάρω εγώ στο Αίγιο“, Εκείνος του χαμογέλασε και του έσφιξε το χέρι».
ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ, αλησμόνητε Χριστόδουλε.
+ Ο Καλαβρύτων και Αιγιαλείας ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
28 Ιανουαρίου 2009
Ο Μητροπολίτης Κερκύρας κ.κ. Νεκτάριος είπε:"Μας λείπει ο Χριστόδουλος. Μας λείπει το θάρρος του. Η τόλμη του να κηρύττει «Ιησού Χριστό Εσταυρωμένο και Αναστάντα» σε μια εποχή που θυμίζει την στάση των Αθηναίων έναντι του Αποστόλου Παύλου".
"Μας λείπει το θάρρος του να μην φοβάται να πει την αλήθεια, όσο κι αν αυτή ενοχλούσε. Να μιλήσει για την ταυτότητα και την ιδιοπροσωπία του λαού μας, ο οποίος μπορεί να ανήκει στην παγκοσμιοποιημένη εποχή, όμως χωρίς στηρίγματα στην πίστη και την παράδοση, χωρίς το ήθος της αγάπης και της προσφοράς, χωρίς τη γιορτή, τη νηστεία, τη λειτουργία, χωρίς την Εκκλησία ως κέντρο της ζωής του, δεν μπορεί να παραμείνει ξεχωριστός, διαφορετικός μέσα σ’ αυτόν τον κόσμο".
"Μας λείπει το θάρρος του να γίνεται «τα πάντα τοις πάσι» (Α’Κορ., 9,22). Να μην φοβάται το άνοιγμα στην σύγχρονη πραγματικότητα, να διαλέγεται με όλους και για όλα. Να μην απορρίπτει τα μέσα της εποχής, αλλά και να μην τα απολυτοποιεί.
Να διαλέγεται για την κλωνοποίηση, τη βιοηθική, την τεχνολογία, τους υπολογιστές, να συζητά με τους νέους χωρίς να υπολογίζει την εμφάνιση και την συμπεριφορά τους, ακόμη και την αποδοκιμασία τους, να χαίρεται την επίσκεψή του στο τελευταίο χωριό της πατρίδας μας και να είναι απλός και καταδεκτικός με όλους τους ανθρώπους".
"...Λείπει σε όλους. Ακόμη και σ’ αυτούς που δεν συμφώνησαν μαζί του. Γιατί γνώριζαν ότι είχαν να κάνουν με έναν άνθρωπο του Θεού που ήταν ηγέτης. Και ο ηγέτης κερδίζει τον σεβασμό όλων. Ο ηγέτης εγείρει σε όλους αισθήματα αντίστασης, εγρήγορσης, προβληματισμού. Τους κάνει να αναζητούν επιχειρήματα για να δείξουν ότι συμφωνούν μαζί του ή να τον αντικρούσουν. Ο ηγέτης δεν περνά απαρατήρητος".
(Αποσπάσματα από τον λόγο του στηνεπιμνημόσυνη δέηση, που έγινε στην Κέρκυρα την Κυριακή 25.01.2009
http://www.youtube.com/watch?v=afilbqNkgFs