ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΥΠ’ ΑΡΙΘΜ. 1157
ΕΠΙ ΤΗ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ
+ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
Ελέω Θεού Μητροπολίτης της Αγιωτάτης
Μητροπόλεως
Καλαβρύτων & Αιγιαλείας
Προς τον Ιερόν Κλήρον, τους Εντίμους Άρχοντας
και τον Ευσεβή Λαόν της καθ’ ημάς Θεοσώστου
Επαρχίας
«Χριστός
γεννάται, δοξάσατε»
Το «Χριστός
γεννάται, δοξάσατε» η Εκκλησία μας το ψάλλει συνέχεια αυτές τις ημέρες,
γιατί είναι ημέρες ιδιαιτέρας χαράς για όλο το χριστιανικό κόσμο. Γιατί «Ετέχθη
ημίν σήμερον Σωτήρ». Γιατί ήρθε ο Σωτήρας Χριστός στη γη. Η γέννηση του Χριστού
αποτελεί εκπλήρωση της υπόσχεσης του Θεού στο ανθρώπινο γένος και είναι η πιο
ευεργετική χειρονομία του Θεού Πατρός και Δημιουργού σ’ αυτό.
Η κατά σάρκα Γέννηση του Χριστού χωρίζει την ανθρώπινη
Ιστορία στα δύο. Στην προ Χριστού (π.Χ.) και μετά Χριστόν (μ.Χ.) εποχή. Και
τούτο γιατί είναι το μοναδικό ιστορικό γεγονός και γιατί η φυσιογνωμία του
Θεανθρώπου αποτελεί πλέον φωτεινό και καθοδηγητικό φάρο, που φωτίζει το δρόμο
της ανθρωπότητος και όλοι οι άνθρωποι έχουν πλέον την δυνατότητα να αποκτήσουν
ψυχική και κοινωνική ειρήνη, εκπλήρωση του προορισμού τους, που είναι η
Σωτηρία, η Βασιλεία του Θεού. Η σωτηρία, ψυχική και κοινωνική ειρήνη δεν
επιτυγχάνεται ούτε εξαναγκαστικώς, ουτε μονομερώς. Γι’ αυτό ο σαρκωθείς Χριστός
προτείνει το άγιο Χέρι Του στον εκπεσόντα άνθρωπο και ασφαλώς πρέπει και ο
άνθρωπος να του προσφέρει και το δικό του χέρι για να γίνει η πνευματική
ανόρθωση. Πρέπει έμπρακτα και μόνιμα να έχει πίστη και στενή συνεργασία με το
Χριστό, κι αυτή η μόνιμη συνεργασία, αναλύεται σε θερμή πίστη, αποδοχή της
σωτηρίου διδασκαλίας, ζωντανή συμμετοχή στην Εκκλησία Του και στα μυστήρια
αυτής, που μεταδίδουν μόνο αυτά τη Θεία Χάρη του Αγίου Πνεύματος και που είναι
απαραίτητη και μοναδική για την αναγέννησή μας πνευματικά. Αν δεν γίνεται αυτό
από τον καθένα μας, τότε όσες φορές και αν εορτάζουμε τη Γέννηση του Χριστού,
είναι όλα μάταια και περιττά.
Χριστούγεννα – γιορτή χαράς. Κι όμως
ολόγυρά μας, υπάρχει θλίψη, μιζέρια, φτώχια, ανησυχία, άγχος, τρομοκρατία,
εγκλήματα. Πολλές οι αιτίες. Μνημονεύουμε μόνο μερικές πυρκαγιές, που οι
περισσότερες είναι εγκληματική ενέργεια. Πλημμύρες, αποτέλεσμα των πυρκαγιών,
των παρανομιών πολλών ατόμων που παραβιάζουν τη φύση και περισσοτέρως η
εγκληματική αδράνεια των υπηρεσιών και αρχόντων. Η απώλεια είκοσι τεσσάρων (24)
και πλέον συνανθρώπων μας και η ολική περιουσιακή καταστροφή των περιοχών της
Δυτικής Αττικής, που ζήσαμε το βεβαιώνουν και άλλα πολλά. Η αποχριστιανοποίηση
της Ελληνικής κοινωνίας με τα άθεα και ανήθικα νομοθετήματα, βεβαιώνουν
περίτρανα, ότι έχουμε απομακρυνθή από τον γεννηθέντα Χριστό. Δεν είναι πια
οδηγός της ζωής μας ο Νόμος του. Δεν είναι πια η ευσέβεια χαρακτηριστικό της
Ελληνικής κοινωνίας. Δεν αναγνωρίζονται και δεν στηρίζονται πλέον οι
διαχρονικές αξίες της τιμιότητας, της αξιοπρέπειας, του φιλοτίμου και πιο πολύ
της οικογένεας. Η οικογένεια, το κύτταρο και θεμέλιο της κοινωνίας, έγινε συμβίωση,
έγινε οικογένεια ομοφύλων και ο κατήφορος συνεχίζεται.
Μόνον τότε θα σταµατήσει, αν ξαναγυρίσουµε στον Χριστό, γιατί
«ουκ έστιν εν άλλω ουδενί σωτηρία». Εµπρος λοιπόν, ας κινητοποιηθούµε, ας
δραστηριοποιηθούµε πνευµατικά και ειρηνικά. Ας γίνουµε και πάλι άνθρωποι
αληθινοί του Θεού. Άνθρωποι της αγάπης που διδάσκει ο Χριστός. Γιατί τότε, όταν
αγαπάς, δεν µισείς, δεν αδικείς, δεν προσβάλλεις, δεν βάζεις φωτιές, δεν
καταστρέφεις το περιβάλλον, δεν πουλάς ναρκωτικά, δεν ληστεύεις. Δεν... Δεν...
Όταν αγαπάς αληθινά, προστατεύεις, βοηθάς, στηρίζεις, αποδίδεις το δίκαιο,
πονάς και συ όταν πονά ο διπλανός σου και χαίρεσαι όταν αυτός έχει χαρά.
Αδέλφια µου και Παιδιά µου.
Σας καλώ και παρακαλώ να ανανεώσουµε τη σχέση µας µε το Χριστό
και την Εκκλησία Του. Η ζωή χωρίς Χριστό είναι εφιάλτης και μαρτύριο. Λείπει η
χαρά, η αισιοδοξία, η ελπίδα, η καρτερικότητα, η ανοχή, η προοπτική για ένα
καλύτερο αύριο.
Τα εφετεινά Χριστούγεννα µάς δίνουν και πάλι την ευκαιρία να
συνειδητοποιήσουµε τη σηµασία της χριστιανικής ζωής. Την σηµασία και αξία των
Εθνικών και παραδοσιακών µας θεσµών και ηθών. Μας δίνουν την αρχή και αφετηρία
για αλλαγή σκέψης, νοοτροπίας και τρόπου καθηµερινής ζωής.
Ας γίνει σ’ όλους µας, το
Θείον Βρέφος της Βηθλεέµ, οδηγός και κυβερνήτης της ψυχής και της ζωής µας. Ας προσφέρουµε εαυτούς και αλλήλους και
πάσαν την ζωήν ηµών στον ενανθρωπήσαντα Χριστό και τότε πραγµατικά σήµερα και
πάντοτε θα νιώθουµε ότι «ετέχθη ηµίν
σήµερον Σωτήρ».
Χρόνια πολλά, Πατέρες και αδελφοί
Χρόνια πολλά, τέκνα μου εν Κυρίω αγαπητά και περιπόθητα
Μετ’
ευχών πατρικών
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ
ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ