ΕΝΑ ΜΗΝΥΜΑ ΕΛΠΙΔΑΣ!
Μέσα στο γενικό ξεπεσμό των αξιών και των προσώπων, η Εκκλησία ταπεινωμένη από τις μανιακές επιθέσεις των ΜΜΕ, εξακολουθεί να εμπνέη και να προσελκύη νέους, οι οποίοι εκούσια προσέρχονται στις αγκάλες της και εντάσσονται στις τάξεις του ιερού Κλήρου.
Κι εμείς εδώ στη μικρή αυτή έπαλξή μας ζούμε αυτό το θαύμα. Παρά τον πόλεμο, τον ανίερο και το χαμερπή πόλεμο, που μας γίνεται, δεχόμεθα νέους ανθρώπους, οι οποίοι κυριαρχούνται από ένθεο ζήλο. Θέλουν να γίνουν Κληρικοί για να υπηρετήσουν το Χριστό και τον άνθρωπο. Θέλουν να σηκώσουν το σταυρό του Χριστού! Δεν εισέρχονται για την αίγλη της ιερωσύνης, που δεν είναι στα υψηλά της, αλλά για την ιερότητά της! Δεν διαθέτουν πάντοτε περγαμηνές, τίτλους εντυπωσιακούς, πανεπιστημιακή παιδεία! Έχουν όμως ευλάβεια στην ψυχή τους. Και την αποτυπώνουν στην ομιλία τους κατά την ώρα της χειροτονίας των. Είναι η πιο φρικτή ώρα ενώπιον Θεού και ανθρώπων.
Τυπικό δείγμα η προσφώνηση του κ. Σωτηρίου Κουκούση κατά την διάρκεια της εις Διάκονο χειροτονίας του, η οποία έγινε στον εορτάζοντα Ναό της Αγίας Βαρβάρας στα Νικολέϊκα, την 4ην Δεκεμβρίου 2008. Ο π. Σωτήριος είναι πατήρ δύο τέκνων ηλικίας δώδεκα (12) και ένδεκα (11) ετών και αγρότης. Είναι επίσης απόφοιτος Λυκείου και τώρα παρακολουθεί μαθήματα στο εκκλησιαστικό ΙΕΚ Πατρών.
Εκπέμπουμε λοιπόν μήνυμα αισιοδοξίας! Ο Χριστός σε κάθε εποχή κερδίζει ανθρώπους. Αυτό αποδείχθηκε περίτρανα στο άλλοτε κομμουνιστικό μπλοκ, στο Σοβιετικό Παραπέτασμα. Εκεί επί ογδόντα τόσα χρόνια εκδιώχθηκε ο Χριστός! Αλλά η πίστη επέζησε! Και σήμερα λαμπρύνεται!
Κουράγιο, λοιπόν, αδελφοί μου.
+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
14 Δεκεμβρίου 2008
Μέσα στο γενικό ξεπεσμό των αξιών και των προσώπων, η Εκκλησία ταπεινωμένη από τις μανιακές επιθέσεις των ΜΜΕ, εξακολουθεί να εμπνέη και να προσελκύη νέους, οι οποίοι εκούσια προσέρχονται στις αγκάλες της και εντάσσονται στις τάξεις του ιερού Κλήρου.
Κι εμείς εδώ στη μικρή αυτή έπαλξή μας ζούμε αυτό το θαύμα. Παρά τον πόλεμο, τον ανίερο και το χαμερπή πόλεμο, που μας γίνεται, δεχόμεθα νέους ανθρώπους, οι οποίοι κυριαρχούνται από ένθεο ζήλο. Θέλουν να γίνουν Κληρικοί για να υπηρετήσουν το Χριστό και τον άνθρωπο. Θέλουν να σηκώσουν το σταυρό του Χριστού! Δεν εισέρχονται για την αίγλη της ιερωσύνης, που δεν είναι στα υψηλά της, αλλά για την ιερότητά της! Δεν διαθέτουν πάντοτε περγαμηνές, τίτλους εντυπωσιακούς, πανεπιστημιακή παιδεία! Έχουν όμως ευλάβεια στην ψυχή τους. Και την αποτυπώνουν στην ομιλία τους κατά την ώρα της χειροτονίας των. Είναι η πιο φρικτή ώρα ενώπιον Θεού και ανθρώπων.
Τυπικό δείγμα η προσφώνηση του κ. Σωτηρίου Κουκούση κατά την διάρκεια της εις Διάκονο χειροτονίας του, η οποία έγινε στον εορτάζοντα Ναό της Αγίας Βαρβάρας στα Νικολέϊκα, την 4ην Δεκεμβρίου 2008. Ο π. Σωτήριος είναι πατήρ δύο τέκνων ηλικίας δώδεκα (12) και ένδεκα (11) ετών και αγρότης. Είναι επίσης απόφοιτος Λυκείου και τώρα παρακολουθεί μαθήματα στο εκκλησιαστικό ΙΕΚ Πατρών.
Εκπέμπουμε λοιπόν μήνυμα αισιοδοξίας! Ο Χριστός σε κάθε εποχή κερδίζει ανθρώπους. Αυτό αποδείχθηκε περίτρανα στο άλλοτε κομμουνιστικό μπλοκ, στο Σοβιετικό Παραπέτασμα. Εκεί επί ογδόντα τόσα χρόνια εκδιώχθηκε ο Χριστός! Αλλά η πίστη επέζησε! Και σήμερα λαμπρύνεται!
Κουράγιο, λοιπόν, αδελφοί μου.
+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
14 Δεκεμβρίου 2008
ΟΜΙΛΙΑ Κ. ΣΩΤΗΡΙΟΥ ΚΟΥΚΟΥΣΗ
KATA THN ΕΙΣ ΔΙΑΚΟΝΟN ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑN TOY
Από την καλλιέργεια της γης στην καλλιέργεια των ψυχών
Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα,
Βρίσκομαι σήμερα απέναντί σας και η συγκίνησή μου είναι μεγάλη. Μεγάλη όσο ο σεβασμός μου προς το πρόσωπό σας. Σήμερα γυρίζω σελίδα στην ζωή μου. Σε λίγο με τις Ευλογίες Σας και τη χάρη του Θεού. Θα αξιωθώ στον πρώτο βαθμό της Ιερωσύνης.
Τα αισθήματα που κυριαρχούν μέσα μου, είναι αγαλλίαση και δέος. Νιώθω σαν το μικρό παιδί που πηγαίνει πρώτη μέρα στο σχολείο. Συνάμα με αυτά νιώθω την δύναμη του Χριστού να με αγκαλιάζει και να με ενισχύει σε αυτό που αποφάσισα να κάνω. Αποφάσισα να διακονήσω αυτόν που έχυσε το αίμα του επάνω στο Σταυρό για εμάς. Αναλαμβάνω από σήμερα να οδηγηθώ και να θυσιαστώ στα μονοπάτια της Πίστης μας, τα οποία είναι ανηφορικά και δύσβατα. Γνωρίζω πως πρέπει να προσπαθήσω πολύ ώστε να μπορέσω να γίνω ευάρεστος στον Θεό και στην Εκκλησία.
Η μεγάλη μου πίστη, η χάρη του Αγίου Πνεύματος και η πατρική Σας αγάπη, θα είναι τα στοιχεία που θα με συνοδεύουν στην πορεία μου.
Σεβασμιώτατε, το πρώην επάγγελμά μου ήταν οι αγροτικές εργασίες. Καλλιεργούσα τη γη και αυτή πάντα με τη βοήθεια του Θεού, μου έδινε τους καρπούς της και έτσι ζούσα την οικογένειά μου τίμια και με αγάπη. Πάντα όμως μέσα μου υπήρχε η φλόγα της Ιερωσύνης. Και να που η ώρα ήρθε, ο Θεός εισάκουσε τις προσευχές μου και σε λίγο θα λάβω τη χάρη του Αγίου Πνεύματος.
Σεβασμιώτατε, θέλω να γνωρίζεται πως με τον ίδιο ζήλο, με την ίδια αγάπη και με την τιμιότητα που καλλιεργούσα την γη και την έκανα να αποδίδει καρπούς, θα συνεχίσω να καλλιεργώ και την ψυχή μου.
Θα φροντίσω να απαλλαγώ από τα πάθη και τις υλικές ανάγκες και τους καρπούς αυτής της προσπάθειας να τους αποδώσω στην Εκκλησία. Θέλω να πιστεύω πως ο Κύριος θα μου παραχωρήσει ένα κομμάτι από τον αμπελώνα του και εγώ ως καλός γεωργός θα το φροντίσω.
Σεβασμιώτατε, για μια ακόμα φορά θέλω να Σας ευχαριστήσω και εύχομαι ο καλός Θεός να Σας χαρίζει Έτη πολλά, έτσι ώστε να ολοκληρώσετε το αξιόλογο έργο της Μητροπόλεώς μας.
Ευχαριστώ επίσης όλους τους πατέρες που με βοήθησαν και μου έδειξαν την αγάπη τους.
Σεβαστέ μου πατέρα!
Συγκέντρωσα αυτά τα λίγα περισσεύματα από την καρδιά μου και τα αποτύπωσα μέσα σε λίγες γραμμές. Σκύβω το κεφάλι και τίθεμαι στην διάθεση του Θεού, της Εκκλησίας και την δική Σας.