Τετάρτη 15 Ιουνίου 2011

ΚΑΙ ΤΟ Σ.τ.Ε ΣΤΟ ΚΟΛΠΟ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ;

ΑΙΤΗΣΗ ΑΚΥΡΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ
ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ Σ.τ.Ε.

_________Καθώς θα πληροφορηθήτε από το παρακάτω Σημείωμα, κατατέθηκε Αίτηση Ακυρώσεως του Μνημονίου ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας. 
________Ο Εισηγητής, καθώς καταγγέλλεται, επικαλούμενος πολιτικά καί όχι νομικά επιχειρήματα, εισηγείται την απόρριψη της Αιτήσεως. Αν αυτό αληθεύει, τότε η κατάσταση καθίσταται απελπιστικά τραγική! Εάν και οι θεράποντες της Δικαιοσύνης, εδώ πρόκειται για την ακυρωτική διοικητική Δικαιοσύνη, τότε "τό πάν απώλετο"!   Ελπίζουμε ότι αυτά όλα είναι φαντασιώσεις! Μπορεί ένας Δικαστής -εν προκειμένω ο Εισηγητής- να είναι προσκυνημένος ή νά είναι εντεταγμένος σε ένα οποιοδήποτε πολιτικό σχηματισμό ή να φοβάται ή να είναι καιροσκόπος κλπ. ΑΛΛΑ στο Βερολίνο υπάρχουν Δικαστές! Το Σώμα των Ελλήνων Δικαστὠν στέκεται στο ύψος του! Οι Δικαστές μας έχουν κλειστά μάτια, κλειστά αυτιά και κλειστό στόμα! Παρά ταύτα μερικοί διερωτώνται: Στο Βερολίνο υπάρχουν Δικαστές;  Αυτό θα το δούμε μόλις εκδοθή η Απόφαση του ακυρωτικού Δικαστηρίου!   Ο Καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου κ. Γεώργιος Κασιμάτης με Υπόμημά του αναιρεί μία πρός μία τις θέσεις του κ. Εισηγητού.

_______Πέρα των ανωτέρω στίς 26.05.2011 από τον ίατρό κ. Δημήτριο Αντωνίου, κάτοικο Χαλκίδος έχει κατατεθή καί μήνυση "επί εσχάτη προδοσία"  εναντίον Βουλευτών του Ελληνικού Κοινοβουλίου που ψήφισαν το Μνημόνιο. Τα περισσότερα θα τα πληροφορηθήτε παρακάτω.

Αίγιον, 7 Ιουνίου 2011
+Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΙΟΣ

****************
ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ


Την 29-7-2010 κατετέθη στο ΣτΕ (Συμβούλιο της Επικρατείας) Αίτηση (με αριθμό πρωτοκόλλου 6192) των ΔΣΑ (Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών), ΑΔΕΔΥ (Ανώτατης Διοικήσεως Ενώσεων Δημοσίων Υπαλλήλων), ΠΟΠΣ (Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Πολιτικών Συνταξιούχων), ΕΣΗΕΑ (Ένωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών), Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος, κλπ (συνολικά 32 Αιτούντων) κατά του Ελληνικού Δημοσίου, περί Ακυρώσεως του Μνημονίου κλπ.

Η Εισήγηση του Συμβούλου της Επικρατείας είναι αρνητική, δηλαδή εισηγείται την απόρριψη της Αιτήσεως Ακυρώσεως. Ο έγκριτος Συνταγματολόγος κος Κασιμάτης σχολιάζει τις σκέψεις της Εισηγήσεως του Συμβούλου της Επικρατείας και καταδεικνύει με επιστημονική εμβρίθεια τα πλείστα όσα σφάλματά της. Χαρακτηριστικά σημεία του σχολιασμού του κου Κασιμάτη είναι τα ακόλουθα:
- Όσο αφορά την συμβατότητα των περικοπών μισθών και συντάξεων με το υπερκείμενο δίκαιο η εισήγηση δεν αναπτύσσει την παραμικρή νομική επιχειρηματολογία ( π.χ. νομικό χαρακτηρισμό των περικοπών, υπαγωγή τους ή μη σε διατάξεις εγγυήσεων του Συντάγματος, του άρθρου 1 του Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου {ΠΠΠ}, του άρθρου 17 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και σε θεμελιώδεις αρχές όπως την αρχή της αναλογικότητας, της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, του κοινωνικού κράτους κλπ). Είναι δε άξιο ειδικής μνείας το ότι η Εισήγηση (σελ. 93), στο σκεπτικό της απόρριψης της αρχής της αξίας του ανθρώπου, δέχεται το νεοφανές, απάνθρωπο και άκρως επικίνδυνο όριο του «βιώσιμου επιπέδου εισοδήματος». Δηλαδή η αρχή προστασίας της αξίας του ανθρώπου συρρικνώνεται πια στην απλή δυνατότητα βιολογικής διατήρησης του ανθρώπου στη ζωή (!) και εγκαταλείπει το όριο της αξιοπρεπούς κοινωνικής διαβίωσης που γνωρίζαμε μέχρι σήμερα. Η επιχειρηματολογία της Εισηγήσεως στηρίζεται αποκλειστικά σε πολιτικά επιχειρήματα (δηλαδή νομικά μη δεσμευτικά επιχειρήματα), καταλύοντας κάθε νομική μέθοδο εφαρμογής του δικαίου. Η στήριξη όλης της Εισήγησης στην επίσημη πολιτική της ΕΕ του ΔΝΤ και της Ελληνικής Κυβέρνησης αποτελεί σοβαρή παράβαση των αρχών άσκησης της δικαστικής λειτουργίας.


- Η ολική ή μη περικοπή μισθών, επιδομάτων, συντάξεων κλπ ως αντίθετη προς τις διατάξεις υπερκείμενου δικαίου είναι παράνομη και θεμελιώνει την αστική ευθύνη του κράτους και των αρμοδίων νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου με βάση τα άρθρα 105 και 106 Εισ.Ν. Α.Κ. Η αποζημίωση δε πρέπει να είναι πλήρης περιλαμβάνοντας κάθε θετική ή αποθετική ζημία όχι μόνο βάσει των διατάξεων αυτών του Εισ. Ν. Α.Κ. αλλά και βάσει του άρθρου 17 παρ. 2 του Συντάγματος ως αποζημίωση οιονεί αναγκαστικής απαλλοτρίωσης, δεδομένου του ότι αποτελεί στέρηση ιδιοκτησίας και όχι νόμιμο περιορισμό αυτής.

- Οι συμφωνίες δανεισμού μεταξύ της Ελλάδας και των Κρατών-Μελών της Ευρωζώνης και του ΔΝΤ είναι κατά το Σύνταγμα και το Διεθνές Δίκαιο Ανυπόστατες γιατί δεν επικυρώθηκαν με νόμο από τη Βουλή των Ελλήνων σύμφωνα με το άρθρο 36 παρ. 2 του Συντάγματος.

- Σε επόμενο στάδιο οι συμφωνίες δανεισμού ακύρως -κατά παράβαση του Συντάγματος- εφαρμόζονται στο εσωτερικό της Ελλάδας, όπως και ακύρως ελέγχεται η εφαρμογή τους από την τρόικα, γιατί δεν κυρώθηκαν από τη Βουλή βάσει του άρθρου 28 παρ. 2 του Συντάγματος (πλειοψηφία 3/5 του συνόλου των βουλευτών), που αποτελεί προϋπόθεση για την εφαρμογή των διεθνών συμβάσεων ως εσωτερικού δικαίου στο εσωτερικό της χώρας. Συνακόλουθα λόγω αυτών των ακροτήτων -ανυπόστατο των Συμφωνιών Δανεισμού -ασκείται στη χώρα μας για την εφαρμογή τους de facto αντισυνταγματική εξουσία.

Αναμένεται με ενδιαφέρον η απόφαση του ΣτΕ.
*************
ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΤΕΘΕΙΣΗΣ ΜΗΝΥΣΕΩΣ


- Η μήνυση για εσχάτη προδοσία κατατέθη από τον κ. Δημήτριο Αντωνίου, ιατρό κάτοικο Χαλκίδος, και φέρει ημερομηνία 27-5-2010. Στρέφεται κατά των βουλευτών του Ελληνικού Κοινοβουλίου που ψήφισαν το Μνημόνιο, δηλαδή στρέφεται κατά όλων των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ πλην του Βασιλείου Οικονόμου (βουλευτή Αττικής), της Σοφίας Σακοράφα (βουλευτή Αθηνών) και του Ιωάννη Δημαρά (βουλευτή Αθηνών), κατά όλων (15) των βουλευτών του ΛΑ.Ο.Σ., και κατά του Διοικητικού Συμβουλίου ΔΝΤ.
- Ζητά την ποινική δίωξη των βουλευτών που ψήφισαν τον νόμο 3845/06-05-2010 την 06-05-2010 στην Ελληνική Βουλή για το έγκλημα της εσχάτης προδοσίας σύμφωνα με το άρθρο 134 παρ.1Ββ, παρ. 2α,β, άρθρο 134α , εδ. γ,ε,στ,η και άρθρο 135 παρ.1-4 του ΠΚ., για τον λόγο ότι αυτοί παρέβησαν τα άρθρα 1, 28, 52, 60 παρ.1, 73 παρ.1,2, 82 του Συντάγματος.
- Ζητά από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου να επιβλέψουν την νομιμότητα της διαδικασίας που θα ακολουθηθεί για την δίωξη των μηνυομένων, ώστε αυτή να γίνει με την διαδικασία του αυτοφώρου και χωρίς άδεια της Βουλής, σύμφωνα μα το άρθρο 62 εδ. 4. Διότι σε αντίθετη περίπτωση –εκτός της αντισυνταγματικότητας της διαδικασίας- κατά την ψήφιση της παραπομπής ή όχι των μηνυομένων βουλευτών στην δικαιοσύνη από την Ελληνική Βουλή, επειδή μηνύονται υπέρ του ημίσεως των βουλευτών, συντρέχει η περίπτωση – για να επιτευχθεί η νόμιμη πλειοψηφία των 151 βουλευτών- να ψηφίσουν οι ίδιοι οι βουλευτές ταυτόχρονα και ως δικαστές και ως κατηγορούμενοι! (ως ελεγκτές και ελεγχόμενοι)
- Ζητά από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να διαλύσει την Βουλή, κατά το άρθρο 41 του Συντάγματος.
- Προτείνει ως Μάρτυρες τους:
1) Χρήστο Γιανναρά, Καθηγητή Φιλοσοφίας, Αθήναι
2) Στέλιο Ράμφο, Συγγραφέα, Αθήνα
3) Σαράντο Καργάκο, Συγγραφέα, Αθήνα
4) Γ. Ρωμανιά, του Ινστιτούτου ΓΣΕΕ, Αθήνα
5) Ηλία Ηλιόπουλο, Γεν. Γραμ. ΑΔΕΔΥ, Αθήνα
6) Φώτη Κουβέλη, βουλευτή ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, Αθήνα
7) Αλέκα Παπαρήγα, Βουλευτής, Γεν. Γραμ. ΚΚΕ, Αθήνα
8) Αλέξανδρο Τσίπρα, Βουλευτή, Πρόεδρο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, Αθήναι
9) Γεώργιος Πιπερόπουλο, Καθηγητή Επικοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, Θεσσαλονίκη
10) Γεώργιο Δελαστίκ, Δημοσιογράφο, εκδότη της εφημερίδος «ΠΡΙΝ», Αθήναι
- Η Ελληνική Κυβέρνηση με τον ν.3845/2010 παρεχώρησε την Εθνική μας Κυριαρχία σε ξένες Δυνάμεις (ήτοι την Ευρωπαική Επιτροπή και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο), με την παραχώρηση σε αυτούς το δικαίωμα και την εξουσία να μας επιβάλλουν αυτοί το περιεχόμενο νόμων, που καθορίζουν την βιολογική αλλά και ποιοτική ζωή όλως ων Ελλήνων κι εμείς απλά και δουλικά να διεκπεραιώνουμε διαδικαστικά την διαδικασία ψήφισής των στην Ελληνική Βουλή. Η παραχώρηση της Εθνικής μας Κυριαρχίας σε ξένες δυνάμεις με τον παραπάνω τρόπο συνιστά ανέγκλητα, κατάλυση του Δημοκρατικού μας Πολιτεύματος (άρθρο 1 του Συντάγματος). Οι βουλευτές είναι εξουσιοδοτημένοι να ψηφίζουν νόμους στη Βουλή- στα πλαίσια της αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας- μόνο στα πλαίσια του Συντάγματος, δηλαδή σύμφωνα με την εκπεφρασμένη βούληση του Ελληνικού Λαού στο Σύνταγμα. Η παραβίαση της αρχής αυτής από τους Βουλευτές, όπως έγινε στη προκειμένη περίπτωση, συνιστά Κατάλυση του Συντάγματος κι Εσχάτη Προδοσία.
- Κυβέρνηση, Βουλή (κι ελπίζω όχι ο Πρόεδρος Δημοκρατίας τελικά), παραχωρώντας την Εθνική μας Κυριαρχία και μάλιστα χωρίς τον όρο της αμοιβαίας παραχώρησης της Εθνικής Κυριαρχίας στον αποδέκτη της δικής μας, ανεξάρτητα από τον λόγο της παραχώρησης αυτής, διαπράττουν Εθνική Προδοσία. Συγκεκριμένα, οι παραπάνω κρατικοί αξιωματούχοι παρεχώρησαν εν λευκώ! την νομοθετική εξουσία –και συνεπώς την Εθνική μας Κυριαρχία- στους ηγέτες των υπολοίπων 26 κρατών που συναποτελούν τη Ευρωπαική Ένωση και στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), το οποίο είναι θεσμός που δεν ανήκει καν στην Ευρωπαική Ένωση, να μας υποδείξουν αυτοί το περιεχόμενο των νόμων που εμείς καλούμαστε –και το κάναμε- υποχρεωτικά και υποτιμητικά να το ψηφίσουμε απλά διεκπεραιωτικά και δήθεν ελεύθερα!
- Η παραχώρηση της Εθνικής μας Κυριαρχίας με τον παραπάνω τρόπο σε αλλοδαπές δυνάμεις δεν είναι ένα δικό μου συμπέρασμα, αλλά είναι ένα γεγονός που ομολογείται πολλάκις από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό της χώρας Γεώργιο Παπανδρέου και από το επίσημο Βήμα της Βουλής των Ελλήνων!, ο οποίος καθαρά κι εμφατικά είπε ότι «βρισκόμαστε υπό επιτήρηση και κηδεμονία» και ότι «έχει μειωθεί η Εθνική μας Κυριαρχία»
- Οι παραπάνω πολιτικοί παράγοντες αποσιωπούν από τον Λαό, ότι το κίνητρό των είναι να μεταθέσουν τις ευθύνες των επώδυνων οικονομικών μέτρων που οι ξένες δυνάμεις μας επιβάλλουν, σε αυτές, διότι οι ίδιοι δεν τολμούν να τα λάβουν αυτοβούλως και με δική των ευθύνη, εξ αιτίας του φόβου των για το πολιτικό κόστος που θα υποστούν! Προτιμούν δηλαδή να υποδουλώσουν όλους τους Έλληνες και να ακυρώσουν την μακρόχρονη ιστορία μας λαμπρών αγώνων για την ελευθερία μας, από τις Θερμοπύλες, το 1821 και τους δύο Παγκοσμίους Πολέμους, για να μην χάσουν αυτοί την Ηδονή και τα Προνόμια της Εξουσίας. Ανατριχιαστικό!.... Ως παράδειγμα αναφέρω την Ιρλανδία, την Ισπανία και Πορτογαλία, οι οποίες, αντιμετωπίζουσες τα ίδια με εμάς οικονομικά προβλήματα, δεν απευθύνθηκαν για βοήθεια στο ΔΝΤ και τις χώρες της Ευρωπαικής Ένωσης, αλλά έλαβαν οι ίδιες τα αναγκαία οικονομικά μέτρα περιορισμού των ελλειμμάτων των, με την διαφύλαξη βέβαια της Εθνικής των Κυριαρχία, Ελευθερίας και Τιμής.

- Ποτέ όμως η Ευρωπαική Επιτροπή και το Συμβούλιο δεν έχουν συνταγματικό δικαίωμα, στα πλαίσια της συνθήκης της Λισσαβώνας να επιβάλλουν συγκεκριμένα νομοθετικά μέτρα (νόμους) για την μείωση του ελλείμματος στο υπαίτιο κράτος. Το δικαίωμα αυτό ανήκει αποκλειστικά και κυριαρχικά στο υπαίτιο κράτος. Και τούτο διότι, σε αντίθετη περίπτωση, θα κατελύετο η Εθνική Κυριαρχία και η Κοινοβουλευτική Δημοκρατία του υπαιτίου κράτους της ευρωζώνης από άλλα μέλη αυτής, θα κατελύετο δηλαδή το πολιτικό σύστημα (η Δημοκρατία) του υπαιτίου κράτους το οποίο είναι το θεμέλιο του Δυτικού ελευθέρου πολιτικού Κόσμου. Όλα τα παραπάνω όμως ανατρέπονται τραγικά με την συμμετοχή και του ΔΝΤ στους δανειστές της δανειζομένης χώρας. Στην περίπτωση αυτή το ΔΝΤ, το οποίο είναι ένας διεθνής εξω-ευρωπαικός δανειστικός οργανισμός, για τον οποίο δεν ισχύει η και δεν δεσμεύεται από την συνθήκη της Λισσαβώνας, μπορεί να επιβάλλει εκβιαστικά τους απεχθέστερους των όρων στις Κυβερνήσεις των δανειζομένων απ αυτό κράτη, μέτρα και όρους που εξικνούνται μέχρι του σημείου να επιβάλει αυτό στην Κυβέρνηση του δανειζομένου κράτους μονομερώς αυτούσιους τους νόμους για την εξασφάλιση των δανειζομένων απ` αυτό κεφαλαίων. Η τακτική όμως αυτή σημαίνει και συνεπάγεται την κατάλυση του Δημοκρατικού Κοινοβουλευτικού Δημοκρατικού Πολιτεύματος της δανειζομένης χώρας. Και αυτό ακριβώς έγινε στην προκειμένη περίπτωση με την δική μας χώρα. Αυτός είναι συνεπώς ο λόγος που η Ευρωπαική Επιτροπή και το Συμβούλιο (οι «φίλοι κι εταίροι μας») μας επέβαλαν αναγκαστικά – κι ερήμην της ψήφου της Ελλάδος – την συμμετοχή του ΔΝΤ στην ομάδα των δανειστών της Ελλάδος και ήταν επίσης ο ίδιος λόγος που η ελληνική κυβέρνηση δεν ήθελε σθεναρά την συμμετοχή του ΔΝΤ στην ομάδα των δανειστών της, αλλά χωρίς να εισακουσθεί. Με τον τρόπο αυτό, η Ευρωπαική Επιτροπή, το Συμβούλιο και το ΔΝΤ επέβαλαν στην Ελληνική Κυβέρνηση, και για την μείωση του χρέους μας, την πλήρη αποστέρηση της Εθνικής της Κυριαρχίας, με το να επιβάλουν στην τελευταία τους νόμους που αυτή έπρεπε δουλικά απλά να ψηφίσει διαδικαστικά, ευτελίζοντας πλήρως τον ρόλο και την ουσία της Βουλής και το Δημοκρατικό μας Πολίτευμα και Ελευθερία.

- Η παραχώρηση από μέρους της κυβέρνησης στο ΔΝΤ του δικαιώματος να μας επιβάλλει συγκεκριμένους νόμους, το περιεχόμενο των οποίων το έχει αποφασίσει αποκλειστικά το ΔΝΤ και να μας διατάζει εμείς δουλικά απλά να διεκπεραιώνουμε την διαδικασία της –ντροπιαστικής- ψήφισής της στην Βουλή, συνιστά κατάλυση του Δημοκρατικού μας Πολιτεύματος και βιασμό της Βούλησης και Ελευθερίας του Λαού και διάπραξη του εγκλήματος της Εσχάτης Προδοσίας από τους υπαιτίους βουλευτές της παραχώρησης της Εθνικής μας κυριαρχίας στο ΔΝΤ με τον παραπάνω τρόπο.
- Το μνημόνιο συνεργασίας της ελληνικής κυβέρνησης με την τρόικα «ψηφίστηκε» διεκπεραιωτικά, με τους ψήφους της κυβερνητικής πλειοψηφίας (ΠΑΣΟΚ) και του ΛΑΟΣ την 06-05-2010 στην Ελληνική Βουλή ως ο «νόμος» 3845/06-05-2010 και θα αναφέρεται στο εξής στην μήνυσή μου ως «μνημόνιο». Είναι ενδιαφέρον ότι στην συνεδρίαση αυτή το ΚΚΕ –δια στόματος της αρχηγού της Αλέκας Παπαρήγα θεώρησε το προς ψήφιση νομοσχέδιο για τα νέα μέτρα στήριξης της ελληνικής οικονομίας από το ΔΝΤ, ως εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων στο ΔΝΤ και γι αυτό ζητά την εφαρμογή του άρθρου 28 του Συντάγματος για την ψήφισή του, το οποίο προβλέπει αυξημένη πλειοψηφία 180 βουλευτών. Αλλά και ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, τ. υπουργός δικαιοσύνης Φώτης Κουβέλης, μιλώντας στο ρ/σ Σκάι, σημείωσε ότι «επί της ουσίας πρόκειται για σύμβαση, αλλά η κυβέρνηση το φέρνει με τη μορφή νόμου για να αποφευχθεί η ενισχυμένη πλειοψηφία των 180 βουλευτών».
- Είναι χαρακτηριστικό του φασιστικού τρόπου που δρά η κυβέρνηση στην βίαιη αυτή κατάλυση του Συντάγματος της χώρας, ότι δεν προέβη-όπως μπορούσε κι όπως πρότεινε το κόμμα ΣΥΡΙΖΑ- στην Βουλή σε δημοψήφισμα του Ελληνικού Λαού για την αποδοχή ή όχι της διαδικασίας επιβολής των νόμων αυτών καθώς και για το περιεχόμενό των, διότι προφανώς ήξερε ότι η ετυμηγορία του Ελληνικού Λαού θα ήταν σχεδόν καθολικά αρνητική. Άλλως δεν υπήρχε άλλος λόγος άρνησης διεξαγωγής ενός τέτοιου δημοψηφίσματος. Και φυσικά η νυν κυβέρνησε δεν είχε συμπεριλάβει στο προεκλογικό της πρόγραμμα ούτε την επιβολή τέτοιων επώδυνων οικονομικών μέτρων, ούτε φυσικά την εθνική προδοσία της παραχώρησης της Εθνικής μας Κυριαρχίας σε ξένες δυνάμεις (ΔΝΤ)-όπως αντίθετα έκανε μετεκλογικά ως κυβέρνηση- διότι στην περίπτωση αυτή θα είχαν συλληφθεί όλα τα μέλη της!
- Το προδοτικότερο κι ανεξήγητο όμως όλων είναι το εξής: Το ΔΝΤ θα μπορούσε, για την εξασφάλιση της αποπληρωμής των δανείων του στην Ελλάδα, να ζητήσει απ αυτήν αμιγώς οικονομικές εγγυήσεις (υποθηκεύοντας π.χ. την ακίνητη περιουσία του δημοσίου, ή τα αποθέματα χρυσού της Ελλάδος που βρίσκονται στην Κεντρική Τράπεζα της Ελλάδος) –όπως ακριβώς προβλέπεται και στο άρθρο 126 της συνθήκης της Λισσαβώνας για την Ευρωπαική Επιτροπή. Αντ` αυτών, το ΔΝΤ -για την εξασφάλιση της αποπληρωμής των δανείων της στην Ελληνική Κυβέρνηση-επέβαλε και η Κυβέρνηση δέχτηκε!, την επιβολή από το ΔΝΤ νομοθετικών θεσμικών αλλαγών που αφορούν ουσιαστικά την ζωή όλων των ελλήνων, όπως αλλαγές στο ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό σύστημα, το ύψος των συντάξεων, τις εργασιακές σχέσεις κλπ.. Είναι συνεπώς προφανές ότι η Κυβέρνηση χρησιμοποιεί προσχηματικά το ΔΝΤ για να χρεώσει σε αυτό ως άλλοθι και αποδιοπομπαίο τράγο τις δυσμενείς επιπτώσεις των σκληρών αυτών μέτρων, ώστε να αποφύγει έτσι το πολιτικό κόστος και την απώλεια της εξουσίας.



ΜΗΝΥΣΗ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟυ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΠΡΩΤΟΔΙΚΩΝ XAΛΚΙΔΟΣ
ΑΝΑΦΟΡΑ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ

Του Δημητρίου ΑΝΤΩΝΙΟΥ, Ιατρού, κατ. Χαλκίδος, τηλ. 22210-62743

ΓΙΑ ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΟΥ ΤΑΜΕΙΟΥ

Κε Εισαγγελέα

Σύμφωνα με το άρθρο 62 εδ.4 «(για την δίωξη) άδεια δεν απαιτείται (από την Βουλή) δια τα επ` αυτοφώρω κακουργήματα τω βουλευτών)

Επειδή τα αποτελέσματα της Εσχάτης Προδοσίας επέρχονται σε όλη την Ελληνική Επικράτεια, αρμόδια για την παρούσα μήνυσή μου είναι και η Εισαγγελία Χαλκίδος (ΠΚ 16) στο οποίο κατοικώ μονίμως.

H Εθνική Κυριαρχία στην Δημοκρατική Πολιτεία συνίσταται από τα εξής ουσιαστικά (συστατικά): α) Την Ελεύθερη άσκηση του δικαιώματος του Ατόμου να προστατεύει δια νόμου τα Ατομικά του Δικαιώματα από τον Δημόσιο έλεγχο και εξουσία της πολιτείας, β) Τον, δια των νόμων που το άτομο ως πολίτης ψηφίζει, Ελεύθερο καθορισμό και απεριόριστη άσκηση των Πολιτικών του δικαιωμάτων ως Πολίτου μιας Συντεταγμένης Πολιτείας.

Η Ελεύθερη επιλογή και άσκηση των παραπάνω Ατομικών και Πολιτικών Δικαιωμάτων και γενικότερα η απεριόριστη δυνατότητα του Ατόμου να καθορίζει αυτό τις Αξίες στην ζωή του και να μπορεί να επιδιώκει ελεύθερα να τις πραγματώσει μέσα στα πλαίσια του νόμου που αυτός ψήφισε, συνιστά την ουσία της Δημοκρατικής Ελευθερίας, στην οποία το Άτομο και ο Πολίτης είναι το Υποκείμενο και Συγγραφέας της Ατομικής και Εθνικής του Ιστορίας, σύμφωνα με τις παραδόσεις του, τον πολιτισμό του και την παρελθούσα Ιστορία του. Οι αρχές αυτές συνιστούν την έννοια του Ιδιαίτερου Έθνους και Λαού.

Η άσκηση όμως της Ελευθερίας, ως συστατικού της Εθνικής Κυριαρχίας, συνδέεται αρήκτως και αναγκαστικά με την έννοια της Εδαφικής Ακεραιότητας μέσα στα γεωγραφικά όρια της οποίας η Ελευθερία αυτή πραγματώνεται, εφόσον τα πάντα με στο υλικό Σύμπαν μας με νοηματικό περιεχόμενο, τοσούτων μάλλον η Πολιτική πράξη, η οποία δεν είναι Θεολογία, πραγματώνονται σε συγκεκριμένο Χρόνο και Χώρο. Συνεπώς η Εδαφική Ακεραιότητα αποτελεί κι αυτή υποκείμενο της Δημοκρατικής Ελευθερίας και Εθνικής Κυριαρχίας, σε βαθμό εννοιολογικής ταύτισης με τις υπόλοιπες αυτές έννοιες. Ελευθερία, χωρίς Εδαφική ακεραιότητα για την άσκησή της, δεν υπάρχει και Εδαφική ακεραιότητα χωρίς Ελευθερία είναι χωρίς Νόημα.

Εφόσον συνεπώς η Ελευθερία και οι ταυτιζόμενες με αυτή έννοιες της Εθνικής Κυριαρχίας, συνίσταται στην ελεύθερη, δια των ελευθέρως ψηφισθέντων από τους πολίτες νόμων, έκφραση της θέλησής των για την ιστορία του, κάθε παραβίαση της ελεύθερης νομοθετικής δύναμης του Λαού από εξωγενείς καταναγκαστικούς παράγοντες, συνεπάγεται κατάλυση της Ελευθερίας, Εθνικής Κυριαρχίας και του Συντάγματος του Λαού αυτού.

Οι παραπάνω σκέψεις και γεγονότα δικαιώνονται πλήρως στο Ελληνικό Σύνταγμα, το οποίο στο άρθρο 1 ορίζει ότι: 1. «Το Πολίτευμα της Ελλάδος είναι Προεδρευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία , 2. Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαική κυριαρχία, 3. Άπασαι αι εξουσίαι πηγάζουν εκ του Λαού και υπάρχουν υπέρ αυτό και του Έθνους, ασκούνται δε καθ` όν τρόπον ορίζει το Σύνταγμα.

Άρθρο 2. Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του Ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας.

Άρθρο 5. 1. Έκαστος δικαιούται να αναπτύση ελευθέρως της προσωπικότητά του…, 2. Πάντες απολαύουν απολύτου προστασίας της ζωής, της τιμής και της ελευθερίας των…, 3. Η προσωπική ελευθερία είναι απαραβίαστος..

Άρθρο 17. Η ιδιοκτησία τελεί υπό την προστασία του Κράτους…

Άρθρο 20. Έκαστος δικαιούται εις παροχήν εννόμου προστασίας υπό των δικαστηρίων και δύναται να αναπτύξη ενώπιον τούτων τας απόψεις του περί των δικαιωμάτων ή συμφερόντων του, ως ο νόμος ορίζει.

Άρθρο 25. 1. Τα δικαιώματα του ανθρώπου, ως ατόμου και ως μέλος του κοινωνικού συνόλου, τελούν υπό την εγγύηση του Κράτους…., 2. Η αναγνώριση και προστασία των θεμελιωδών και απαραγράπτων δικαιωμάτων του ανθρώπου υπό της Πολιτείας αποβλέπει εις την πραγματοποίησιν της κοινωνικής προόδου εν ελευθερία και δικαιοσύνη, 3. Η καταχρηστική άσκηση δικαιώματος (από την Πολιτεία) δεν επιτρέπεται.

Άρθρο 26. 1. Η νομοθετική λειτουργία ασκείται υπό της Βουλής και του Προέδρου της Δημοκρατίας, 2. Η εκτελεστική λειτουργία ασκείται υπό του Προέδρους της Δημοκρατίας και της Κυβερνήσεως, 3. Η δικαστική λειτουργία ασκείται υπό των δικαστηρίων, αι αποφάσεις δε αυτών εκτελούνται εν ονόματι του Ελληνικού Λαού.

Άρθρο 27. 1. Ουδεμία μεταβολή των ορίων της Επικρατείας δύναται να γίνει άνευ νόμου ψηφιζομένου δια της απολύτου πλειοψηφίας του όλου αριθμού των βουλευτών.

Άρθρο 28 παρ. 3. Η Ελλάς προέρχεται ελευθέρως δια νόμου ψηφιζομένου υπό της απολύτου πλειοψηφίας του όλου αριθμού των βουλευτών, εις περιορισμούς εις την άσκησιν της Εθνικής Κυριαρχίας, εφ όσον τούτο υπαγορεύεται εκ σπουδαίου εθνικού συμφέροντος, δεν θίγει τα δικαιώματα του ανθρώπου και τας βάσεις του δημοκρατικού πολιτεύματος, γίνεται δε βάσει των αρχών της ισότητας και υπό τον όρο της αμοιβαιότητας.

Σχετικά είναι επίσης τα άρθρα 41, 52, 60 παρ.1, 62 εδ. 4, 73 παρ.1,2, 120.

Συνεπώς, σύμφωνα με τα παραπάνω άρθρα του Ελληνικού Συντάγματος και ιδιαιτέρως του άρθρου 28, παρ. 3, ουδέν τίμημα, λόγος, προφανής ή προβαλλόμενος ειλικρινώς η προσχηματικά, είναι ικανός να προβληθεί και ισχύσει ενώπιον του Ελληνικού Λαού με τίμημα την κατάλυση των βάσεων του Δημοκρατικού του Πολιτεύματος, ακόμα κι αν ο λόγος αυτός (ειλικρινής, ή προσχηματικός), αναφέρεται σε (δήθεν) εθνικό συμφέρον. Και τούτο διότι Εθνικό Συμφέρον έξω από τα πλαίσια της Δημοκρατίας (της δυνατότητας του Λαού να ψηφίζει τις τύχες του ελεύθερα) είναι άνευ Νοήματος, δεδομένου ότι, στην περίπτωση αυτή, το Εθνικό Συμφέρον εξυπηρετεί τα συμφέροντα του σφετεριστή της Δημοκρατίας (εξωτερικού ή εσωτερικού ή αμφοτέρων) κι όχι τους ίδιους τους Πολίτες της καταλυομένης Δημοκρατίας. Η κατάλυση της Δημοκρατίας στο όνομα της –δήθεν- σωτηρίας της χώρας και του εθνικού συμφέροντος –είναι ισχυρισμός αντιφατικός, συνιστά αντινομία του λόγου και προβάλλεται προσβλητικά για την λογική από τους βαρβάρους κατακτητές ή τους προδότες κατακτημένους. Και στην συγκεκριμένη περίπτωση της παρούσας μήνυσής μου, η Ελληνική Κυβέρνηση με τον ν.3845/2010 παρεχώρησε την Εθνική μας Κυριαρχία σε ξένες Δυνάμεις (ήτοι την Ευρωπαική Επιτροπή και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο), με την παραχώρηση σε αυτούς το δικαίωμα και την εξουσία να μας επιβάλλουν αυτοί το περιεχόμενο νόμων, που καθορίζουν την βιολογική αλλά και ποιοτική ζωή όλως ων Ελλήνων κι εμείς απλά και δουλικά να διεκπεραιώνουμε διαδικαστικά την διαδικασία ψήφισής των στην Ελληνική Βουλή. Η παραχώρηση της Εθνικής μας Κυριαρχίας σε ξένες δυνάμεις με τον παραπάνω τρόπο συνιστά ανέγκλητα, κατάλυση του Δημοκρατικού μας Πολιτεύματος (άρθρο 1 του Συντάγματος). Οι βουλευτές είναι εξουσιοδοτημένοι να ψηφίζουν νόμους στη Βουλή- στα πλαίσια της αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας- μόνο στα πλαίσια του Συντάγματος, δηλαδή σύμφωνα με την εκπεφρασμένη βούληση του Ελληνικού Λαού στο Σύνταγμα. Η παραβίαση της αρχής αυτής από τους Βουλευτές, όπως έγινε στη προκειμένη περίπτωση, συνιστά Κατάλυση του Συντάγματος κι Εσχάτη Προδοσία.