Στις 15 Ιουνίου 1995 περί την 3η πρωϊνή ώρα ένας δυνατός σεισμός της τάξεως των 6,3 ρίχτερ προκάλεσε μεγάλη καταστροφή στο Αίγιο. Μια πολυκατοικία στο κέντρο της πόλεως και ένα ξενοδοχείο στα Βαλημίτικα κατέρρευσαν! Στα ερείπιά τους χάθηκαν δέκα έξη (16) Έλληνες και ένδεκα (11) Γάλλοι τουρίστες, που έμεναν στο Ξενοδοχείο!
Ζήσαμε τότε όσα περίπου ζουν σήμερα στην Αχαΐα και την Ηλεία ένα πλήθος ανθρώπων. Εμείς όμως είχαμε ένα πολύ μεγαλύτερο αριθμό θυμάτων.
Εκφράζουμε τη συμπάθειά μας και την αμέριστη συμπαράστασή μας στο πληγωμένο πλήθος των περιοχών αυτών, στους Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες Ηλείας κ. Γερμανό και Πατρών κ. Χρυσόστομο, αγαπητούς εν Χριστώ Αδελφούς μας, στις Αρχές, σ’ όλους μαζί και στον καθένα χωριστά.
Καταγράφουμε εδώ τα ονόματα των θυμάτων του δικού μας σεισμού της 15ης Ιουνίου 1995 εις μνημόσυνον αιώνιον.
1. Ανδρέας Μαρουσάκης,
2. Αντώνιος Μαρουσάκης,
3. Αρετή Μαρουσάκη,
4. Αγγελική Φραγκονικολοπούλου,
5. Ελβίρα-Μαρία Φραγκονικολοπούλου,
6. Δημήτριος Παντελής,
7. Χρήστος Παντελής,
8. Μαρία Ταβαλιόνε-Μαυροπούλου,
9. Ανδρέας Σεριάτος,
10. Ευσταθία Σεριάτου,
11. Παναγιώτης Καμπίτσης,
12. Διονύσιος Κμαπίτσης,
13. Παναγιώτης Παντελόπουλος,
14. Ειρήνη Παντελοπούλου,
15. Νικόλαος Γκολφίνος,
16. Χριστίνα Κόλλια.
Στον κατάλογο, όπως παρατηρείτε, υπάρχουν δύο ή και τρία μέλη της ιδίας οικογενείας. Αυτό καταδεικνύει την τραγικότητα των ημερών εκείνων.
Συνεχίζουμε με τα ονόματα των εκ Γαλλίας:
17. Mr. Cyrille Cordier
18. Mme Sylvie Erba
19. Mme Denice Vittart
20. Mme Nelly Leroux
21. Mme Tourny
22. Mr. Michel Baranger
23. Mme Joel Gras
24. Mme Katherine Gras-Thiberge
25. Mr. Eloϊse Gras (4 ετών)
26. Mme Muriel Petit
Κύριε, ανάπαυσον τας ψυχάς των δούλων Σου. Σε ικετεύομεν.
ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΑΥΤΩΝ!
Έκτοτε κάθε χρόνο κάθε χρόνο το βράδυ της 14ης προς την 15η Ιουνίου σε ανάμνηση του σεισμού καθιερώσαμε να τελείται μια ευχαριστήρια αγρυπνία για τη σωτηρία της πόλεως, στο τέλος δε και ένα τρισάγιο υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των φονευθέντων.
Κατά το τρέχον έτος η αγρυπνία δεν θα τελεσθή, διότι η 14η Ιουνίου είναι Σάββατο και παραμονή της Πεντηκοστής.
ΜΙΑ ΑΚΑΡΔΗ ΣΤΑΣΗ και μια ΠΕΡΙΤΤΗ ΦΙΛΟΛΟΓΙΑ!
Προ ημερών μέσα από το Blog δημιουργήθηκε μια αναταραχή. Μερικοί ευσεβείς χριστιανοί του Αιγίου μας εζήτησαν να μη μνημονευθούν τα ονόματα των εκ Γαλλίας θυμάτων, προφανώς επειδή δεν ήσαν Ορθόδοξοι. Να τι έγραψαν:
Ο/Η Aigio είπε...
Σεβασμιώτατε Η ορθοδοξία και η ορθοπραξία είναι το πρώτο έργο του Επισκόπου. Γι’ αυτό ελπίζουμε ότι ορθοπρακτώντας φέτος στην αγρυπνία της 15ης Ιουνίου που θα κάνετε, να μην επιτρέψετε να αναφερθούν τα ονόματα των μη ορθοδόξων θυμάτων του σεισμού στα Άγια, όπως έγινε το 2007 και το 2005 από όσο θυμόμαστε.Κατά τους κανόνες των Πατέρων μας-το ξέρετε καλύτερα από εμάς – δεν επιτρέπεται. Μπορούμε να προσευχηθούμε γι’ αυτούς αλλά όχι στη Θεία Λειτουργία μας.Ελπίζουμε να το λάβετε υπ’ όψιν και να σταματήσετε αυτή την παρατυπία.Έχει γίνει επισήμανση του γεγονότος σε ιερείς σας, οι οποίοι –άβουλα- μας είπαν ότι απλώς εκτελούν την εντολή σας. Σεις δε ο ίδιος το 2006 δε τους μνημονεύσατε.Αιγιώτες
7 Ιούνιος 2008 9:54 μμ
Καιρός, λοιπόν, να ασχοληθούμε περισσότερο με το ζήτημα αυτό. Με μια διευκρίνηση: όσα καταγράφονται παρακάτω αποτελούν την προσωπική μας άποψη. Αποτελούν γνώμην και όχι εντολήν.
Στη ζωή μου συνήθισα να ασχολούμαι με τους ζώντες, όχι με τούς νεκρούς! Για τους νεκρούς αποφασίζει ο Θεός! Εμείς ούτε μπορούμε ούτε και δικαίωμα έχουμε να υπεισέλθουμε στην κρίση Του. Μπορούμε όμως να προσευχώμεθα. Ο χριστιανός προσεύχεται υπέρ πάντων.
Ακόμη και για τούς ετερόδοξους; θα ερωτήσει καποιος. Μάλιστα υπέρ πάντων ανθρώπων! Υπέρ του σύμπαντος κόσμου! Η ορθόδοξη λειτουργία είναι η προσευχή της Εκκλησίας υπέρ όλων. Ας προσεγγίσουμε λοιπόν τα λειτουργικά κείμενα.
ΕΙΡΗΝΙΚΑ
Στα «ειρηνικά» προσευχόμεθα:
1. Υπέρ των ευσεβών και ορθοδόξων χριστιανών,
2. Υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου... και της των πάντων ενώσεως,
3. Υπέρ πάσης πόλεως και χώρας,
4. Υπέρ πλεόντων, οδοιπορούντων, νοσούντων, καμνόντων, αιχμαλώτων και της σωτηρίας αυτών.
Σημείωση: όταν παρακαλούμε υπέρ της ειρήνης του κόσμου ολοκλήρου, περιλαμβάνονται ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, όλος ο κόσμος.
Στις χώρες, όπου οι Άρχοντες δεν είναι χριστιανοί, οι ορθόδοξοι ιερείς δέονται «υπέρ της Χώρας ταύτης και των Αρχόντων Αυτής». Π.χ. στην Αίγυπτο, όπου κυριαρχούν οι Μουσουλμάνοι, οσάκις παρίσταται ο Αρχηγός του Κράτους σε επίσημη τελετή των Ορθοδόξων, αφού τον υποδεχθούν με κάθε επισημότητα,. κρούση κωδώνων κλπ., μνημονεύουν ώς εξής: «υπέρ της Χώρας ταύτης, του Προέδρου της Αραβικής Δημοκρατίας της Αιγύπτου (τάδε) και της οικογενείας αυτού».
Στο Κάϊρο π.χ., όπου υπάρχει η Μονή του Αγίου Γεωργίου, οι Μουσουλμάνοι της περιοχής προσέρχονται ως προσκυνητές του Αγίου και οι ιερείς μας διαβάζουν σ’ αυτούς ευχές για τη βασκανία και εξορκισμούς.
Όταν παρακαλούμε υπέρ πλεόντων, οδοιπορούντων κλπ. συμπεριλαμβάνονται όλοι όσοι ταξιδεύουν, ή είναι ασθενείς, ή αιχμάλωτοι. δηλ. άνθρωποι πάσης φυλής και γλώσσας και παντός θρησκεύματος.
ΚΑΤΗΧΟΥΜΕΝΟΙ.
Είναι γνωστό, ότι στη θεία λειτουργία περιλαμβάνονται προσευχές υπέρ των Κατηχουμένων, οι οποίοι ακόμη είναι αβάπτιστοι. Δεόμεθα «ίνα ο Κύριος αυτούς ελεήση, κατηχήση αυτοίς τον λόγον της αληθείας....ενώση αυτούς τη αγία αυτού καθολική και αποστολική εκκλησία... Σώσον, ελέησον, αντιλαβού και διαφύλαξον αυτούς....
Σημείωση: Γιατί άραγε μπορώ να προσευχηθώ για ένα μη βαπτισμένο και κατηχούμενο και δεν μπορώ να το πράξω για ένα ήδη βαπτισμένο στο όνομα του Χριστού, κι ας είναι καθολικού δόγματος χριστιανό, που ήλθε στη χώρα μου ως ταξιδιώτης και τουρίστας και βρήκε τραγικό θάνατο στα ερείπια του ξενοδοχείου, όπου διέμενε;
Μπορώ να προσευχηθώ γι΄ αυτόν, αλλά δεν μπορώ να συμπροσευχηθώ με τούς συγγενείς του και δεν μπορώ να κοινωνήσω από το ίδιο Άγιο Ποτήριο, επειδή δεν έχω κοινωνία πίστεως μαζί τους!
ΑΓΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ.
Μετά την καθαγίαση των τιμίων Δώρων ο ιερεύς εύχεται «υπέρ της οικουμένης», «υπέρ πάσης πόλεως και χώρας».
Ας μη σπεύσουν οι όποιοι αντιρρησίες να παρατηρήσουν, ότι η δέηση αυτή γίνεται υπέρ «των πίστει οικούντων εν αυταίς», διότι πρώτα αναφέρεται η πόλη και η χώρα και ως δεύτερη –συμπληρωματική δε και εξειδικευμένη - δέηση έρχεται η υπέρ των πιστών προσευχή.
Μπορώ να προσευχηθώ γι΄ αυτόν, αλλά δεν μπορώ να συμπροσευχηθώ με τούς συγγενείς του και δεν μπορώ να κοινωνήσω από το ίδιο Άγιο Ποτήριο, επειδή δεν έχω κοινωνία πίστεως μαζί τους!
ΑΓΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ.
Μετά την καθαγίαση των τιμίων Δώρων ο ιερεύς εύχεται «υπέρ της οικουμένης», «υπέρ πάσης πόλεως και χώρας».
Ας μη σπεύσουν οι όποιοι αντιρρησίες να παρατηρήσουν, ότι η δέηση αυτή γίνεται υπέρ «των πίστει οικούντων εν αυταίς», διότι πρώτα αναφέρεται η πόλη και η χώρα και ως δεύτερη –συμπληρωματική δε και εξειδικευμένη - δέηση έρχεται η υπέρ των πιστών προσευχή.
Ειδικώτερα στη θεία λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου γίνεται μνεία υπέρ των πεπλανημένων και των σκορπισθέντων από την μάνδρα της μιάς, αγίας και καθολιής Εκκλησίας: «τους εσκορπισμένους επισυνάγαγε, τους πεπλανημένους επανάγαγε και σύναψον της αγία Σου καθολική και Αποστολική Εκκλησία».
Άρα μέσα στη θεία λειτουργία προσευχόμεθα για τους σχισματικούς και για τούς αιρετικούς!
Εν συνεχεία δεόμεθα: «ρύσαι, Κύριε, την πόλιν ταύτην και πάσαν πόλιν και χώραν από λοιμού, λιμού, σεισμού, καταποντισμού, πυρός, μαχαίρας, επιδρομής αλλοφύλων και εμφυλίου πολέμου».
Επί πλέον δεόμεθα του Κυρίου μας: «ευκράτους και επωφελείς τους αέρας ημίν χάρισαι῾ όμβρους ειρηνικούς τη γη προς καρποφορίαν δώρησαι῾ παύσον τα σχίσματα των Εκκλησιών... τας των αιρέσεων επαναστάσεις ταχέως κατάλυσον».
Τέλος στην οπισθάμβωνο ευχή παρακαλούμε: «τους εν αιχμαλωσία αδελφούς ημάν ανάρρυσαι, τους εν ασθενεία επίσκεψαι, τους εν κινδύνοις θαλάσσης κυβέρνησον και τας προαναπαυσαμένας ψυχά επ ελπίδι ζωής αιωνίου ανάπαυσον, όπο επισκοπεί το φως του προσώπου Σου, και πάντων των δεομένων της Σης βοηθείας επάκουσον».
Ας μη σπεύσουν και πάλι οι ζηλωτές «Αιγιώτες» κατήγοροί μας να παρατηρήσουν, ότι αυτά όλα αναφέρονται στους ευσεβείς και ορθοδόξους χριστιανούς, επειδή όπου τούτο είναι αναγκαίο, αναφέρεται ρητώς και δεν υπονοείται.
ΚΗΔΕΥΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΤΕΡΟΔΟΞΟΥΣ, ΑΝ ΧΡΕΙΑΣΘΗ!
Στο Μικρό Ευχολόγιο της Εκκλησίας περιλαμβάνεται ειδικό κεφάλαιο περί «ταφής ετεροδόξων υπό ορθοδόξων ιερέων», όπου διαβάζουμε τα εξής: «Συμφώνως προς την υπ΄αριθμ. 1621/343 από 15 Μαρτίου 1891 Εγκύκλιον της Ιεράς Συνόδου, επιτρέπεται εις ορθοδόξους ιερείς να κηδεύσωσιν ετεροδόξους Χριστιανούς, όταν δεν υπάρχωσιν εκεί ιερείς της ιδίας αυτών ομολογίας».
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
α) Η Ορθοδοξία μας είναι οικουμενική. Αγκαλιάζει όλο τον κόσμο και προσεύχεται για όλο τον κόσμο.
β) Μπορούμε να προσευχώμεθα για όλους, αλλά δεν μπορούμε να συμ-προσευχώμεθα με όλους!
γ) Τελικά, παρά το γεγονός ότι οι αμφισβητίες αναγνωρίζουν ως «παρατυπία»
την μνημόνευση των ονομάτων κάποιων αλλοδαπών, εδημιούργησαν ολόκλη-ρο ζήτημα εκ του μηδενός. Όπως κι αν έχει το πράγμα, η Ορθοδοξία μας δεν κινδυνεύει εξ αυτού. Χρειαζόμαστε μεγάλη καρδιά.
ΕΠΙΜΕΤΡΟΝ
«Η αγάπη του Θεού είναι καθολική και οικουμενική: αγκαλιάζει όλους του ανθρώπους, όλους τους τόπους, όλους τους χρόνους. Αυτή την αγάπη μιμείται η αγία μας Εκκλησία κι αυτήν μας προτρέπει να κατακτήσουμε κι εμείς. Αυτή η αγάπη είναι η απόδειξη της πνευματικής τελειότητος......
Ξεχείλισμα αυτής της αγάπης είναι η δέηση για την πόλη μας, για κάθε πόλη και χώρα. Οι πιστοί αγαπούν τον κάθε τόπο, τον κάθε άνθρωπο. Όπως μας λέγει ο Άγιος Πατήρ, που έγραψε την προς Διόγνητον επιστολή, οι πιστοί είναι η ψυχή του κόσμου. Οι χριστιανοί, γράφει, «πατρίδας οἰκοῦσιν ἰδίας, ἀλλ΄ὡς πάροικοι῾ ...πᾶσα ξένη (χώρα) πατρίς ἐστιν αὐτῶν καί πᾶσα πατρίς ξένη....ἐπί γῆς διατρίβουσιν, ἀλλ’ἐν οὐρανῷ πολιτεύονται.... ἀγαπῶσι πάντας καί ὑπό πάντων διώκονται....Πτωχεύουσι καί πλουτίζουσι πολλούς». Καί συνεχίζει: «Μέ δυό λόγια, ὅ,τι εἶναι στό σῶμα ἡ ψυχή, αὐτό εἶναι στον κόσμο οἱ χριστιανοί. Ἡ ψυχή εἶναι διεσπαρμένη σ’ ὅλα τά μέρη τοῦ σώματος, κι οἱ χριστιανοί σ’ὅλες τίς πόλεις τοῦ κόσμου....Οἱ χριστιανοί....κρατοῦν τόν κόσμο»
Εν συνεχεία δεόμεθα: «ρύσαι, Κύριε, την πόλιν ταύτην και πάσαν πόλιν και χώραν από λοιμού, λιμού, σεισμού, καταποντισμού, πυρός, μαχαίρας, επιδρομής αλλοφύλων και εμφυλίου πολέμου».
Επί πλέον δεόμεθα του Κυρίου μας: «ευκράτους και επωφελείς τους αέρας ημίν χάρισαι῾ όμβρους ειρηνικούς τη γη προς καρποφορίαν δώρησαι῾ παύσον τα σχίσματα των Εκκλησιών... τας των αιρέσεων επαναστάσεις ταχέως κατάλυσον».
Τέλος στην οπισθάμβωνο ευχή παρακαλούμε: «τους εν αιχμαλωσία αδελφούς ημάν ανάρρυσαι, τους εν ασθενεία επίσκεψαι, τους εν κινδύνοις θαλάσσης κυβέρνησον και τας προαναπαυσαμένας ψυχά επ ελπίδι ζωής αιωνίου ανάπαυσον, όπο επισκοπεί το φως του προσώπου Σου, και πάντων των δεομένων της Σης βοηθείας επάκουσον».
Ας μη σπεύσουν και πάλι οι ζηλωτές «Αιγιώτες» κατήγοροί μας να παρατηρήσουν, ότι αυτά όλα αναφέρονται στους ευσεβείς και ορθοδόξους χριστιανούς, επειδή όπου τούτο είναι αναγκαίο, αναφέρεται ρητώς και δεν υπονοείται.
ΚΗΔΕΥΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΤΕΡΟΔΟΞΟΥΣ, ΑΝ ΧΡΕΙΑΣΘΗ!
Στο Μικρό Ευχολόγιο της Εκκλησίας περιλαμβάνεται ειδικό κεφάλαιο περί «ταφής ετεροδόξων υπό ορθοδόξων ιερέων», όπου διαβάζουμε τα εξής: «Συμφώνως προς την υπ΄αριθμ. 1621/343 από 15 Μαρτίου 1891 Εγκύκλιον της Ιεράς Συνόδου, επιτρέπεται εις ορθοδόξους ιερείς να κηδεύσωσιν ετεροδόξους Χριστιανούς, όταν δεν υπάρχωσιν εκεί ιερείς της ιδίας αυτών ομολογίας».
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
α) Η Ορθοδοξία μας είναι οικουμενική. Αγκαλιάζει όλο τον κόσμο και προσεύχεται για όλο τον κόσμο.
β) Μπορούμε να προσευχώμεθα για όλους, αλλά δεν μπορούμε να συμ-προσευχώμεθα με όλους!
γ) Τελικά, παρά το γεγονός ότι οι αμφισβητίες αναγνωρίζουν ως «παρατυπία»
την μνημόνευση των ονομάτων κάποιων αλλοδαπών, εδημιούργησαν ολόκλη-ρο ζήτημα εκ του μηδενός. Όπως κι αν έχει το πράγμα, η Ορθοδοξία μας δεν κινδυνεύει εξ αυτού. Χρειαζόμαστε μεγάλη καρδιά.
ΕΠΙΜΕΤΡΟΝ
«Η αγάπη του Θεού είναι καθολική και οικουμενική: αγκαλιάζει όλους του ανθρώπους, όλους τους τόπους, όλους τους χρόνους. Αυτή την αγάπη μιμείται η αγία μας Εκκλησία κι αυτήν μας προτρέπει να κατακτήσουμε κι εμείς. Αυτή η αγάπη είναι η απόδειξη της πνευματικής τελειότητος......
Ξεχείλισμα αυτής της αγάπης είναι η δέηση για την πόλη μας, για κάθε πόλη και χώρα. Οι πιστοί αγαπούν τον κάθε τόπο, τον κάθε άνθρωπο. Όπως μας λέγει ο Άγιος Πατήρ, που έγραψε την προς Διόγνητον επιστολή, οι πιστοί είναι η ψυχή του κόσμου. Οι χριστιανοί, γράφει, «πατρίδας οἰκοῦσιν ἰδίας, ἀλλ΄ὡς πάροικοι῾ ...πᾶσα ξένη (χώρα) πατρίς ἐστιν αὐτῶν καί πᾶσα πατρίς ξένη....ἐπί γῆς διατρίβουσιν, ἀλλ’ἐν οὐρανῷ πολιτεύονται.... ἀγαπῶσι πάντας καί ὑπό πάντων διώκονται....Πτωχεύουσι καί πλουτίζουσι πολλούς». Καί συνεχίζει: «Μέ δυό λόγια, ὅ,τι εἶναι στό σῶμα ἡ ψυχή, αὐτό εἶναι στον κόσμο οἱ χριστιανοί. Ἡ ψυχή εἶναι διεσπαρμένη σ’ ὅλα τά μέρη τοῦ σώματος, κι οἱ χριστιανοί σ’ὅλες τίς πόλεις τοῦ κόσμου....Οἱ χριστιανοί....κρατοῦν τόν κόσμο»
(βλ. Ἱερομονάχου ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ, Η θεία λειτουργία, Σχόλια, Εκδόσεις ΔΟΜΟΣ, β΄Έκδοση 1985, σελ. 146-147)
+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
Κυριακή της Πεντηκοστής, 15 Ιουνίου 2008
ο Μετρητής τώρα δείχνει 36.730 επισκέψεις